Opus Magnum Δημοσιεύτηκε 15 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 15 Απριλίου 2007 Νανά του Εμίλ Ζολά Καταπληκτικό βιβλίο,κλασσικό πλέον,με τέτοια οργάνωση και δομή που είχα να συναντήσω πολύ καιρό. Και μόνο αναλύοντας τη δομή του κειμένου συνειδητοποιείς τη μαεστρία της συγγραφής του. Απροσδόκητο τέλος,ομαλή και στρωτή ροή,ιδανικό ανάγνωσμα για τώρα που ανοίγει ο καιρός! Ο Ζολά μοιάζει να γνωρίζει πολύ καλά τα νήματα του πόθου,πάνω στην πλοκή των οποίων στηρίζεται και το βιβλίο (που αφηγείται την ιστορία μίας πόρνης,της Νανάς από την απλότητα στην σχεδόν θεϊκή άνοδο της και στη μετέπειτα φθορά της). *επίσης έχω την εντύπωση πως το έδινε και κάποια εφημερίδα,αν και ούτως ή άλλως έχει πολύ καλή τιμή. Πάντως αν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το τσιμπήσατε,διαβάστε το οπωσδήποτε. Η έννοια της μαγείας της γυναίκας,δεν θα έχει ποτέ πιά την ίδια βαρύτητα.. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 15 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 15 Απριλίου 2007 During all the book Holden asks people about the ducks from the pond. He wants to know what happens to them in winter when the pond freezes. “You know those ducks in that lagoon right near Central Park South? That little lake? By any chance, do you happen to know where they go, the ducks, when it gets all frozen over? Do you happen to know, by any chance?” (Salinger 60). The question about the ducks Holden asks everyone is a question about himself and his future. When he’s interested to know what happens to the ducks when the pond freezes he’s interested in reality what happens to the person when he meets the hardships of life he can’t accept and faces the questions he can’t answer. He receives the different answers but he’s satisfied with none of them as grown ups don’t take the question seriously as they usually do with the most important questions of life. Αυτό με τις πάπιες στο πάρκο είναι το κάτι που με συγκίνησε τρομερά Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 15 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 15 Απριλίου 2007 During all the book Holden asks people about the ducks from the pond. He wants to know what happens to them in winter when the pond freezes. “You know those ducks in that lagoon right near Central Park South? That little lake? By any chance, do you happen to know where they go, the ducks, when it gets all frozen over? Do you happen to know, by any chance?” (Salinger 60). The question about the ducks Holden asks everyone is a question about himself and his future. When he’s interested to know what happens to the ducks when the pond freezes he’s interested in reality what happens to the person when he meets the hardships of life he can’t accept and faces the questions he can’t answer. He receives the different answers but he’s satisfied with none of them as grown ups don’t take the question seriously as they usually do with the most important questions of life. Αυτό με τις πάπιες στο πάρκο είναι το κάτι που με συγκίνησε τρομερά γενικα ειναι απιστευτα συγκινητικο βιβλιο. σκληρο και διασκεδαστικο ταυτοχρονα. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 20 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Απριλίου 2007 Περι τυφλοτητας--Jose Saramago Η χαρακτηριστικη μακροσκελης, κουραστικη, πρωτοτυπη γραφη του Πορτογαλου Νομπελιστα φανταζεται μια κοινωνια Τυφλων. Ή μαλλον αναλυει τις επιπτωσεις μιας συλλογικης λευκης τυφλοτητας. Επηρεασμενος απο τη φρενηρη φαντασια βιβλιων του Καφκα (εξαλλου καπου γραφει για μια δικη με τον Κατηγορουμενο να αγνοει ποιος κ γτ τον κατηγορει) ξεκιναει με το παρθενικο αθωο περιστατικο τυφλωσης. Τελικα οι πρωτοι τυφλοι κλειδωνονται σε ενα παλιο ασυλο-ψυχιατρειο. Εξυπνο τρικ του συγγραφεα ωστε να περιγραψει την ηθικη, σωματικη, πνευματικη φθορα που παρα πολυ γρηγορα ακολουθουν μεσα στον περιορισμενο χωρο---κατι αναλογο συμβαινει και εξω....αφου συντομα ολοκληρη η χωρα "χ" βουλιαζει στην Τυφλοτητα της. Στο δευτερο μερος οι κυριοι εφτα πρωταγωνιστες βγαινουν παλι στην πολη (μαζι με τους επιζησαντες-τυφλους του ασυλου) κ περιφερονται προσπαθωντας να προσαρμοστουν στα νεα δεδομενα. Νερο γιοκ. Φαγητο γιοκ. Αμαξια παρατημενα στη μεση του δρομου. Οι ανθρωποι εχουν απωλεσει καθε κωδικα ή ντροπη. Η πεινα τους χριζει δολοφονους. Η τυφλοτητα αχρειους: βιαζουν, χεζουν, κατουρανε οπου βρουν. Με δυσκολια η μικρη ομαδα των ηρωων καταφερνει να σταθει καπως στο υψος των περιστασεων. Διασωζει εστω ενα ψιχουλο αξιοπρεπειας-κι ολα αυτα χαρη σ' ενα θαυμα: η γυναικα του γιατρου (οφθαλμιατρος-τι ειρωνεια!) ειναι η μονη που βλεπει. Διαβαζοντας αυτο το βιβλιο, παρατηρωντας μεχρι ποιο σημειο μπορει να φτασει ο Ανθρωπος ωστε το αλφα κεφαλαιο να συρρικνωθει σ' ενα δυσδιακριτο μικρο αλφα....με την προυποθεσει πως κανεις δεν με βλεπει-κανεις δεν θα το μαθει ποτε...κατανοω γτ η Τυφλοτητα των ηρωων ειναι μια Λευκη Τυφλοτητα κι οχι ενα Μαυρο πεπλο. "Νομιζω οτι δεν τυφλωθηκαμε...", λεει καπου στο τελος η γυναικα του γιατρου.... διαβαστε το-πολυ ομορφο Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
γιατρίνα Δημοσιεύτηκε 21 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Απριλίου 2007 Πληροφοριακά : ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ Το αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Ζοζέ Σαραμάγκου «Περί τυφλότητος» (εκδόσεις Καστανιώτης) θα γίνει ταινία. Προσφέρεται πολύ η υπόθεση: μια επιδημία τύφλωσης παραλύει ανώνυμη ευρωπαϊκή πόλη. Ας ελπίσουμε ότι ο προικισμένος Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Φερνάντο Μεϊρέγες («Πόλη του θεού», «Επίμονος κηπουρός») δεν θα σταθεί μόνο στο σασπένς του βιβλίου, αλλά θα πιάσει και τη φιλοσοφική αγωνία του Πορτογάλου νομπελίστα που μεταμφιέζεται σε επιστημονική φαντασία. Πρωταγωνιστής της ταινίας θα είναι ο νέος Τζέιμς Μποντ, ο ταλαντούχος Ντάνιελ Κρεγκ. Στο πλευρό του, η Τζούλιαν Μουρ, στο ρόλο της γυναίκας που, μόνη από όλη την πόλη, βλέπει και καταγράφει τη φρίκη γύρω της. Β.ΓΕΩΡΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/03/2007 Copyright © 2007 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
el pero Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2007 Ολιβερ Σακς "Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο". όσοι ενδιαφέρονται για τη νευροψυχιατρική να το διαβάσουν! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2007 Hotel Du Lac by Anita Brookner Penguin Publisher Anita Brookner is considered one of the great contemporary writers of English fiction. Her novel, Hotel Du Lac, won one of the most prestigious British literary award, The Booker Prize in 1984. Before becoming a full time writer, she dedicated herself to the study of History of Art and wrote some interesting books on the eighteenth and nineteenth century art. In Hotel Du Lac, the reader can easily detect her artistic touch in the description of the characters and in her attention to the minutest details of the beautiful Swiss landscape. She is more than an artist, she casts a spell on her readers. Indeed she has the ability of giving her pages a visual quality. I think that the book is one of the most remarkable literary contributions to the Swiss travel industry, as while reading it you feel like booking the first flight to the lake of Geneva where the action of the narration takes place. The protagonist is a woman in her late thirties called Edith Hope, which in fact is rather meaningful and suggestive of her personality. She is a writer of romantic fiction who does not demand prestige, success or money out of life; she only wants to love and be loved, which may seem a simple thing to ask for, but in fact is so hard to get. In a society of special effects, glamour and a search for more and more thrilling emotions, Edith has the courage of claiming the simplicity of her demands and stick to it even when she is tempted by somebody else to do otherwise. Right from the very first page I was intrigued to find out the reason why such a unique and intelligent woman like Edith had been confined to a sort of exile by the lake and when I got the answer, I considered her choice as an act of bravura, something that only a few real men or women would like to have the courage to do. Hotel Du Lac is a book of self-analysis through the protagonist's interaction with other female guests in the hotel (who are stereotypes of different women), Edith's recollections of her past and letters written to "Dearest David", she will get to the resolution of how she wants to lead her life presently and in the future. The Lake becomes a symbolic mirror where the protagonist can see her real self and make the necessary adjustments in her new image. The novel speaks out to the mind and heart of women. Being a woman myself, I deeply enjoyed every sentence, I literally devoured it in a weekend, I could not let it down for a moment This book should not be considered a feminist book, I strongly recommend it to men as well. Men who are able to read between the lines can even find some good tips to recognize the gold-digger type of women, as there are some brilliant specimens of them in the novel. The novel ends up with a telegram, the reader should pay particular attention to what Edith finally decides to write in it. Crossing out the words "Coming Home" and writing "Returning" has a special significance. The meaning of these two verbs contain the deeper message of the novel. Edith's final decision is not a compromise, but a sign of flexibility, Miss Hope's symbolic message of hope to all of us. (http://www.volume5.com/dulac/hotel_du_lac_book_review.html) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Winmx Δημοσιεύτηκε 29 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 29 Απριλίου 2007 Μενης Κουμανταρεας Η γυναικα που πεταει Εκδοσεις Κδρος Σελιδες 400 18 ευρω (αν θυμαμαι καλα) Περιγραφή: Γυναίκα που πετάει είναι η γιαγιά Αγγελική, που από το στόμα του εγγονού της μαθαίνουμε την ιστορία του άτυχου γάμου της με τον Συνταγματάρχη Αριστείδη. Με τη φωνή της πετάει και η Μαρία Κάλλας στη σύντομη επίσκεψή της στην Αθήνα το καλοκαίρι του ?57. Γυναίκες που πετάνε στον ύπνο τους η Μπρόνια, η Ροβένα, η Μάγια και η Ναταλία, οι τέσσερις μετανάστριες που ονειρεύονται τις πατρίδες τους. Η κυρία Βικτωρία πετάει κι αυτή μαζί με τους μετεωρίτες μιας καλοκαιρινής νύχτας. Γυναίκα που πέταξε πια, η μάνα του ?ρη στο ομότιτλο διήγημα. Υπάρχουν και άντρες σ? αυτές τις έντεκα ιστορίες: από τον μυστηριώδη Δανό βιολιστή και τα δίδυμα ανάπηρα αγόρια ως τον ταξιτζή με το χαμένο κινητό. Αυτοί όμως δυσκολεύονται να πετάξουν 11 διηγηματα Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 3 Μαΐου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Μαΐου 2007 "Ο Γλαρος Ιωναθαν Λιβινγκστον" Προβληματίστηκα....στεναχωρέθηκα....είχα τόσα ακόυσει...είχα επηρεαστει τόσο από τον ενθουσιασμο που σκόρπιζε σε αναγνωστες ....εσπευσα στην αναγνωσή του... ομόλογω οτι το προσέγγισα με λαχτάρα και υψηλες προσδοκίες και μάλλον ειχα προετοιμαστεί να μου αρεσει.... Όμως....καθώς σεργιάνιζα στις σελίδες του , αρχισα να καταλαμβάνομαι από ένα μουδιασμα... μουδιασμα απογοήτευσης... Ενώ αποτελεί μια ιστορία , που δέχεται το φως ενος λαμπρού σκοπού , ίσως και του μόνου ουσιώδους και θεμελιακού της ανθρωπινής ύπαρξης (ακόμα και αυτό διαφαινεται στην ετυμολογία της λέξης άνθρωπος ), κατα την ταπεινή μου γνωμη , δεν τον «υπηρετεί» επάξια, αλλά απλοϊκά... Αυτη η φλογερή δίψα του ανθρωπου , αυτο που μπορεί να τον ωθησει τόσο στην ευτυχία όσο και στην αυτοκαταστροφή, κατά τη γνώμη μου , εχει βρει καλύτερο διέξοδο σε λέξεις και κείμενα άλλων συγγραφεων... ....λέξεις και κείμενα που σε κάνουν να νιώθεις οτι πάλεψες να τα κατακτήσεις , οτι τελικά «αξίζεις» σαν αναγνώστης που «αξιώθηκες» να τα διαβάσεις, που δίνουν φτερά στη σκέψη σου και γιατί όχι; στις πράξεις σου... Αισθάνθηκα οτι δεν μπορούσε να μου πει κάτι περισσότερο και μάλιστα με καλύτερο τρόπο απο αυτά που (μου) εχει ήδη πει ο Καβαφης, ο Ντοσκογιεβσκι , ο Μαρκές , ο Καζαντζάκης, ακόμη και η Μυρτω Κοντοβά με το παραμυθάκι της... Δεν μπορώ , όμως , να μην πω οτι εντόπισα ορισμένες φρασεις-διαμαντάκια , τα οποία και υπογράμμισα σαν μια προσπάθεια απο μερους μου να «ξεχωρίσουν» και να περισωθούν απο τη γενικότερη εντυπωση που μου προξένησε το βιβλιο... Επίσης, βρηκα ενδιαφερον στον επίλογό του... Αυτά απο εμένα ,τη μουδιασμένη ,που εξακολουθώ να αναρωτιέμαι αν μου έχει ξεφυγει κατι και δεν το κατάλαβα ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Winmx Δημοσιεύτηκε 5 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 5 Μαΐου 2007 Εντβαρντ Ρατζινσκι Ρασπουτιν Εκδοσεις Ναρκισσος σελιδες 700 28 ευρω το πολεμαω να το τελειωσω....σας παραθετω ενα παλιο αρθρο απο το Βημα του Φιλιππος Φιλιππου Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, πιο αξιόπιστες και κυρίως πιο αξιανάγνωστες βιογραφίες που κυκλοφόρησαν τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα είναι εκείνη του Γκριγκόρι Εφίμοβιτς Ρασπούτιν. Του ημιαναλφάβητου μουζίκου, ο οποίος ξεκίνησε από ένα χωριό της Σιβηρίας, έφτασε στην Αγία Πετρούπολη, την πρωτεύουσα της μεγάλης ρωσικής αυτοκρατορίας, έγινε ο εξομολογητής και ο εξ απορρήτων του τσάρου Νικολάου και της γυναίκας του Αλεξάνδρας, και όταν η δράση του δυσαρέστησε, ενόχλησε και εξόργισε τους συγγενείς της τσαρικής οικογένειας, δολοφονήθηκε από τον πρίγκιπα Φελίξ Γιουσούποφ. Τη βιογραφία Ρασπούτιν έγραψε ο Εντβαρντ Ρατζίνσκι, βιογράφος και θεατρικός συγγραφέας (στη χώρα μας έχουν παιχθεί τα έργα του Νέρων και Σενέκας, Τζόκινγκ και Εγώ, ο Ντοστογιέφσκι, ενώ η Κάτια Δανδουλάκη ετοιμάζεται να ανεβάσει το έργο του Παιχνίδι των θεών σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού), του οποίου τα γνωστότερα βιβλία είναι Ο τελευταίος τσάρος και Ο Στάλιν. Μια περιεκτική περίληψη, εν είδει προλόγου, αυτού του ογκώδους βιβλίου που είναι τόσο συναρπαστικό, ώστε δεν κουράζει καθόλου, παρά το πλήθος των προσώπων που περνάνε από τις σελίδες του και παρά τη μη εξοικείωση με τα δυσκολοπρόφερτα ρωσικά ονόματα, υπάρχει στην αρχή. Γραμμένη από τον Βίκτωρα Εροφέγεφ και δημοσιευμένη ως βιβλιοκριτική στο περιοδικό The New York Review of Books (Μάρτιος 2001), εισάγει τον αναγνώστη στην αινιγματική ζωή του βιογραφούμενου. Σύμφωνα με τον Εροφέγεφ, ο Ρατζίνσκι, ανθηρός μεσήλικος, γνωστή τηλεοπτική προσωπικότητα στη Ρωσία, ευπατρίδης και αντικομμουνιστής, είναι γεννημένος παραμυθάς. Αφού έγραψε ένα βιβλίο για τον Νικόλαο B' με τον τίτλο Ο τελευταίος τσάρος, έλαβε από τον φίλο του, τον μαέστρο Μστισλάβ Ροστρόποβιτς, ένα αναπάντεχο δώρο: το χαμένο ντοκουμέντο για την περίπτωση Ρασπούτιν, δηλαδή τον φάκελο της Εκτακτης Επιτροπής της Προσωρινής Κυβέρνησης της Ρωσίας που ερεύνησε το 1917, πριν από το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, τα εγκλήματα του τσαρισμού. Ο Ροστρόποβιτς το αγόρασε σε μια δημοπρασία του οίκου Σόθμπις και ο Ρατζίνσκι ψάχνοντας συστηματικά ολοκλήρωσε την έρευνα που είχε διακοπεί απότομα για εκείνο τον μυστηριώδη άνθρωπο Ο Ρατζίνσκι, ο οποίος ομολογεί ότι φοβόταν να γράψει για τον Ρασπούτιν επειδή δεν τον κατανοούσε, στηρίζει το βιβλίο του σε άγνωστα ως τώρα έγγραφα και μαρτυρίες. H ίδια η ύπαρξη του Ρασπούτιν, προσώπου που συμπεριλαμβάνεται πιθανότατα στα δέκα ρωσικά ονόματα που γνωρίζουν οι Δυτικοί (Λένιν, Στάλιν, Τολστόι, Ντοστογέφσκι, Τσέχοφ κ.ά.), δίνει αφορμές για να σκεφθεί κανείς ότι στην ουσία η Ρωσία δεν είχε ποτέ κάτι κοινό με τη Δύση. Ο Ρασπούτιν γεννήθηκε το 1869, μόλις 15 μήνες πριν από τον Λένιν, στο χωριό Ποκρόφσκογε. Ο πατέρας του ήταν ένας μέθυσος χωρικός και η μητέρα του μια υποταγμένη γυναίκα που δούλευε σκληρά. Ο Γκριγκόρι, τελευταίο παιδί των γονιών του, το μόνο που επέζησε, δεν κατάφερε να μάθει γράμματα, έγραφε δυσανάγνωστα και ανορθόγραφα ορνιθοσκαλίσματα. Απλοϊκός και πονηρός, έγινε αναχωρητής και προσκυνητής (τον χαρακτήριζαν «χλιστ», οπαδό μιας αίρεσης που διακήρυσσε ότι κάθε άνδρας μπορεί να γίνει «Χριστός»), και στα 33 του, στην ηλικία του Ιησού, πήγε στην πρωτεύουσα και κατάφερε να μπει στα τσαρικά διαμερίσματα ως πρόσωπο εμπιστοσύνης. Εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο το γεγονός ότι η τσαρίνα μετά από τέσσερις κόρες έφερε στον κόσμο διάδοχο, τον τσάρεβιτς Αλέξιο, που έπασχε από αιμοφιλία, τη γενετική οικογενειακή ασθένεια. Ο Ρασπούτιν, ο οποίος διέθετε υπνωτιστικές ικανότητες, σημείωσε επιτυχία στη θεραπεία της ασθένειας και αυτό τον έκανε πολύτιμο στην τσαρική οικογένεια. Αρχικά ήταν μυστικοσύμβουλος του τσαρικού ζεύγους, έκανε προτάσεις, έδινε λύσεις και προέβαινε σε διορισμούς, ενώ για ένα διάστημα, την εποχή που ο τσάρος έλειπε από την πρωτεύουσα, ήταν μέλος του τρίο που κυβερνούσε τη Ρωσία - αυτός, η τσαρίνα και η φίλη της Ανια. Αγύρτης ή μάγος; Οτιδήποτε και αν έχει ειπωθεί ή γραφεί σχετικά με αυτό τον διαβολικό χωρικό δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Πανούργος, με μαντικές και υπνωτιστικές ικανότητες (κατά πληροφορίες πήρε μαθήματα υπνωτισμού από κάποιον Γεράσιμο Παπαδάτο, κάτοικο Πετρούπολης), ένας αγράμματος προφήτης (βλέποντας κάποτε ένα πορτρέτο του Καρλ Μαρξ ταράχθηκε και προφήτεψε ότι οι άνθρωποι θα έβγαιναν στα οδοφράγματα για χάρη του), εντυπωσίαζε όσους τον γνώριζαν, ανεξάρτητα από μόρφωση, καταγωγή, ηλικία και φύλο. Γύρω του είχαν αναπτυχθεί σε θέσεις μάχης μάγοι, θαυματοποιοί, θεραπευτές, καλόγεροι, ιεροκήρυκες, οραματιστές, αλλά και πολιτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, κατάσκοποι και πλήθος γυναίκες. Οι γυναίκες ήταν η μεγάλη αδυναμία του Ρασπούτιν, ο οποίος είχε δημιουργήσει μια ολόκληρη «αυλή» από αφοσιωμένα θηλυκά κάθε ηλικίας, πρόθυμα να τον υποστηρίξουν, να διαδώσουν τις θρησκευτικές δοξασίες του ή να εξαπατήσουν τις αρχές για χάρη του. Ο ανεξάντλητος σεξουαλικά Ρασπούτιν, ο αποκαλούμενος και «ακόλαστος καλόγερος», που κοιμόταν με πόρνες, με συζύγους αξιωματούχων και με αριστοκράτισσες (διέπραττε ακόμη και βιασμούς), ήταν περιζήτητος εραστής και παρομοιάζεται από τον συγγραφέα με τον Καζανόβα (κυκλοφορούσαν φήμες ότι ήταν ερωμένη του ακόμη και η τσαρίνα). Ο δόλος του Γιουσούποφ Τον Ρασπούτιν τον σκότωσε με δόλο ο πρίγκιπας Φελίξ Γιουσούποφ τη νύχτα της 16ης Δεκεμβρίου 1916 - ο συγγραφέας εξετάζει, χωρίς ωστόσο να δίνει απάντηση, την πιθανότητα θύμα και θύτης να διατηρούσαν σεξουαλικές σχέσεις. Δεν ήταν πάντως μια δολοφονία από ιερή αγανάκτηση ούτε από μίσος ή προσωπικά συμφέροντα. Ηταν το αποτέλεσμα μιας μεγάλης μυστικής συνωμοσίας που ακόμη και σήμερα και παρά τις άοκνες προσπάθειες του συγγραφέα δεν έχουν αποκαλυφθεί όλες οι πτυχές της ούτε οι εμπνευστές της. Κατά κάποιον τρόπο, η δολοφονία του Ρασπούτιν θυμίζει αστυνομικό μυθιστόρημα όπου όλοι γνωρίζουν τον δράστη του εγκλήματος αλλά όχι τους συνεργούς του. Ο Ρατζίνσκι ισχυρίζεται ότι ο Ρασπούτιν με τις δραστηριότητές του προκαλούσε αρνητικές αντιδράσεις στους εχέφρονες πολίτες, ενώ χωρίς να το αντιλαμβάνεται συνέβαλε τα μέγιστα στο να συρθεί η Ρωσία στην επανάσταση, μια επανάσταση που κατέστρεψε τον τσάρο και την 300 ετών δυναστεία των Ρομανόφ. Ο Ρασπούτιν το είχε προβλέψει και αυτό: «Οσο εγώ θα είμαι ζωντανός, θα είναι και η δυναστεία» προφήτεψε, καθώς η θηλιά γύρω του έσφιγγε ολοένα. Είναι τραγικό μα ταυτόχρονα και αστείο το ότι οι τσάροι παρέμειναν αφοσιωμένοι στον Ρασπούτιν, τον κακό τους δαίμονα, ακόμη και μετά τον θάνατό του: όταν ενάμιση χρόνο αργότερα εκτελέστηκαν από τους μπολσεβίκους, φορούσαν τους σταυρούς που τους είχε χαρίσει εκείνος. Γύρω από το πρόσωπο του «σατανικού καλόγερου» πλέχτηκαν θρύλοι και μύθοι. Ο Ρατζίνσκι γράφει ότι πριν από την επανάσταση οι εθνικιστές προσπαθούσαν να παρουσιάσουν τον Ρασπούτιν ως όργανο μιας εβραιομασονικής συνωμοσίας, ενώ σήμερα, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, οι νεο-εθνικιστές υποστηρίζουν ότι η δολοφονία του υπήρξε έργο των ίδιων εκείνων εβραιομασόνων. Το βιβλίο δεν είναι βεβαίως ιστορικό μυθιστόρημα. Είναι η αφήγηση των συμβάντων της ζωής του Ρασπούτιν και ταυτόχρονα μια τεράστια τοιχογραφία της προεπαναστατικής Ρωσίας. Παράλληλα είναι ένας διαφωτιστικός οδηγός για την κατανόηση της Ρωσίας και των λόγων που η συγκεκριμένη χώρα δεν έχει μάθει να κάνει χρήση της ελευθερίας της. Γραμμένο σύμφωνα «με την ιερή παράδοση της ρωσικής διανόησης ότι ο ρωσικός λαός αποτελεί το πραγματικό θύμα της ρωσικής ιστορίας» ερμηνεύει κοινωνικά φαινόμενα που ξενίζουν όσους αγνοούν τη ρωσική πραγματικότητα. Διαβάζοντάς το σαν παλιό συναξάρι της ορθοδοξίας, ο δυτικός αναγνώστης ανακαλύπτει πράγματα που σχετίζονται με το μυστήριο της ρωσικής ψυχής, πλευρές της οποίας έχουν φωτιστεί στα βιβλία του Ντοστογέφσκι και του Τολστόι. Επαινοι οφείλονται στην Ελένη Μπακοπούλου, η οποία μετέφρασε το βιβλίο από τα ρωσικά, κατορθώνοντας να τιθασεύσει ένα τεράστιο και ετερόκλητο υλικό. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 8 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Μαΐου 2007 Ο καθενας--Philip Roth Πολυ πολυ μετριο βιβλιο επανω σε υπαρξιακα-φιλοσοφικα ερωτηματα που ολοι ξυπναμε καμια φορα τυπου: γιατι ζουμε? γιατι γεννιομαστε? τι ειναι η ζωη? τι ειναι η αρρωστια? ποσο πληρωνουμε λαθος επιλογες? και η μοναξια στην τριτη ηλικια? το κορμι που δεν μπορει πια να μας προσφερει ηδονες οσο κι αν προσπαθει? βεβαια διαβαζεται ευκολα αφου ειναι μικρο...ιδανικο για περιοδους που δεν θελετε να ξοδευετε πολυ φαια με εξωσχολικα διαβασματα... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Rainman14 Δημοσιεύτηκε 8 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Μαΐου 2007 Πειραζει να πω πως ξεκινησα το Θηλυκο Ποκερ? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Dr Lecter Δημοσιεύτηκε 8 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Μαΐου 2007 Ο καθενας--Philip Roth Πολυ πολυ μετριο βιβλιο επανω σε υπαρξιακα-φιλοσοφικα ερωτηματα που ολοι ξυπναμε καμια φορα τυπου: γιατι ζουμε? γιατι γεννιομαστε? τι ειναι η ζωη? τι ειναι η αρρωστια? ποσο πληρωνουμε λαθος επιλογες? και η μοναξια στην τριτη ηλικια? το κορμι που δεν μπορει πια να μας προσφερει ηδονες οσο κι αν προσπαθει? Ελα τωρα που μας ανοιξες την ορεξη πες μας και τις απαντησεις please! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 9 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Μαΐου 2007 Ο καθενας--Philip Roth Πολυ πολυ μετριο βιβλιο επανω σε υπαρξιακα-φιλοσοφικα ερωτηματα που ολοι ξυπναμε καμια φορα τυπου: γιατι ζουμε? γιατι γεννιομαστε? τι ειναι η ζωη? τι ειναι η αρρωστια? ποσο πληρωνουμε λαθος επιλογες? και η μοναξια στην τριτη ηλικια? το κορμι που δεν μπορει πια να μας προσφερει ηδονες οσο κι αν προσπαθει? Ελα τωρα που μας ανοιξες την ορεξη πες μας και τις απαντησεις please! γιατι ζουμε?---γτ γεννιομαστε γιατι γεννιομαστε?---για να μπουμε σ' αυτο το reality show που αποκαλουμε "ζωη" τι ειναι η ζωη?---η ζωη ειναι αρρωστια και υγεια, λαθος επιλογες κ σωτηριες επιλογες, μοναξια και συντροφικοτητα, ηδονη κ πονος...ολα ενας αχταρμας τι ειναι η αρρωστια?---αναποφευκτη για καθε ανθρωπο ποσο πληρωνουμε λαθος επιλογες?---με μοναξια και η μοναξια στην τριτη ηλικια?---το πηλικο μιας πορειας το κορμι που δεν μπορει πια να μας προσφερει ηδονες οσο κι αν προσπαθει?---κατσε στ' αυγα σου γτ τα εμφραγματα κ τα εγκεφαλικα καραδοκουν Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 17 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 17 Μαΐου 2007 ο Πετρος και ο Λυκος ο μικρος πετρος ζει με τον παππου του στην ακρη του δασους.μαζι τους ειναι ενας σπουργιτης , μια γατα και μια παπια .οταν ο μεγαλος λυκος τρωει την καημενη την παπια ,ο Πετρος αποφασιζει να αναλαβει δραση... κοκκινη κλωστη δεμενη..... οπως λεει ενας φιλος μου , η καταστροφη μου αρχισε απο την παιδικη μου ηλικια που αντι να μας αγοραζουν παραμυθακια , κουκλιτσες κτλ , μας εφοδιαζαν με τα σταφυλια της οργης , τον τυραννο και αλλα αραχτα βιβλια στις βιβλιοθηκες. προσπαθωντας λοιπον να αναπληρωσω τα ''χαμενα ''χρονια , ξαναγυριζω πισω σε παιδικα διαβασματα, νεο αποκτημα απο την εκθεση βιβλιου ο πετρος και ο λυκος ,ενα απο τα γνωστοτερα παραμυθια , του Σεργκει Προκοφιεφ ο οποιος το συνεθεσε αλλα και το εγραψε , προκειται για μια ιστορια οπου οι πρωταγωνιστες ερμηνευονται απο τους ηχους ενος η περισσοτερων οργανων.σε μια πολυ καλαισθητη εκδοση -Παπαδοπουλος -που περιεχει μαλιστα και το cd με την ποιητικη μουσικη , σε αγγλικη αφηγηση .Φλαουτα , κλαρινετα , ομποε ,φαγκοτο ,τυμπανα , μελωδια , ξαναγυρισα στα μουσικα παραμυθια που ακουγαμε σε αφηγηση Βουγιουκλακη ,ο Σεβαχ κτλ.να αναφερω και την ιδιαιτερη εικονογραφηση , καθολου σοβαροφανης , ο,τι πρεπει για παιδια (και για ανωριμους μεγαλους) απο τον Βασιλη Παπατσαρουχα , ο πετρος εχει ενα ματι μεγαλυτερο απο το αλλο , η παπια παρολο που ειναι φαγωμενη , φαινεται ολοκληρη μεσα στο στομαχι του λυκου, ο σπουργιτης φοραει καπελο ,η γατα ειναι κοκκινη με μαυρες ριγες , εξοχα για την παιδικη φαντασια . το νοημα του παραμυθιου?φανταζομαι οτι επειδη ακριβως τα λογια γραφτηκαν για να συνοδεψουν τους ηχους , ερχεται σε δευτερη μοιρα και τον πρωτο λογο εχει η επαφη των μικρων φιλων με την κλασικη μουσικη , αλλα αν πρεπει σωνει και καλα να ανακαλυψουμε και ενα νοημα σε καθε μικρο η μεγαλο παραμυθι για να καταστει λιγο πιο πολυ σοβαρο και στα δικα μας τυφλα ματια , ας πουμε οτι ο πετρος με την εξυπναδα του και την τολμη του νικαει τον λυκο της δυναμης και της φοβερας. επομενος λογοτεχνικος στοχος η ανακαλυψη του τελευταιου βιβλιου απο τα παραμυθια του δασους , που μου εχει μεινει απωθημενο τι εγιναν τελικα οι νανοι , τα ζωα , οι γιγαντες , τα ζιζανια και οι νεραιδες.( παλι θα ψωνισω για το ''ανιψακι'', το ανυπαρκτο ) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 17 Μαΐου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 17 Μαΐου 2007 αααα....τι ωραίαααα... Ηρα, να πάρεις και ρώσικα λαϊκά παραμύθια... π.χ. Τα ρωσικά λαϊκά παραμύθια ,Α.Ν.Αφανασιεφ ,εκδ. γνωση θα σου πρότεινα και μια σειρά απο ρωσικα παραμύθια,αλλά δεν ξέρω αν κυκλοφορουν ακόμη ...εχουν εκπληκτική εικονογράφηση του Μπιλιμπιν, έγινε με αναπαραγωγή των πρωτότυπων που φυλάγονται στο Γκόζνακ,Μόσχα.. στοιχεία εκδοτη δεν αναφέρονται...τα μονα που αναγράφονται ειναι: στο εξώφυλλο (εν μεσω εξαιρετικών ζωγραφιών) -ο τίτλος του παραμυθιού (π.χ. το φτερο του σταυραϊτού , Μαρία Μορεβνα,το πουλί της φωτιάς...) -Ρούσικα παραμύθια -εικονογράφηση Ι.Μπιλιμπιν στο εσώφυλλο: -απόδοση στα ελληνικά :Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντης -πληροφορίες για το ρωσο χαράκτη (καθε βιβλιαράκι έχει ένα παραμύθι και αποτελειται απο 10-15 μπεζ σελίδες ,λίγο μεγαλύτερες απο Α4... τα φυλάω ως κόρη οφθαλμού...ειναι από τα λίγα που δεν δινω σε μικρά παιδάκια,γιατί φοβάμαι οτι θα μου τα χαλάσουν...χιχιχι... ) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 17 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 17 Μαΐου 2007 θα τα ψαξω , σε ευχαριστω!!! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Winmx Δημοσιεύτηκε 28 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 28 Μαΐου 2007 Η προβα του νυφικου Ντορα Γιαννακοπουλου Εκδοσεις Καστανιωτη Σελιδες 316 12,50 ευρω 1939. Εκείνος -ο επικίνδυνος Εκείνος- προχωρούσε... προχωρούσε... Το '39 θα 'φερνε το '40. Αλλά στην επαρχιακή πόλη άλλα πράγματα, πολύ πιο ανήσυχα κι ενδιαφέροντα, αφορούσαν κάποιες αστικές οικογένειες. Όλα έδειχναν τέλεια. Ακόμα και η πρόβα του νυφικού. Κι όμως... Η πέραν του κόσμου τούτου, όπως έλεγαν την Ευανθούλα, ήξερε πολύ περισσότερα απ' αυτά που φανέρωναν οι λιγοστές της κουβέντες... Ειναι γραμμενο σε απλη γλωσσα κι ετσι διαβαζετε γρηγορα και ευχαριστα.Στο τελος σου αφηνει αρκετα ερωτηματα. Πριν πολλα χρονια ειχε γινει τηλεοπτικη σειρα με σκηνοθετη τον Κουτσομυτη και ηθοποιους Γρηγόρης Βαλτιvός, Φίλιππoς Σoφιαvός, Αvτζελα Γκερέκoυ, Πέγκυ Τρικαλιώτη, Αλεξαvδριαvή Σικελιαvoύ, Αγγελος Αντωνόπουλος, Πέμυ Ζούνη, Αλέκα Παϊζη και Ανδρέας Βουτσινάς.Δεν την εχω δει....φανταζομαι οτι καποια στιγμη θα προβληθει Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 29 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 29 Μαΐου 2007 Snow by Orhan Pamuk In Snow, Ka is a poet who returns to Turkey after 10 years in Frankfurt. He goes to the northeastern city of Kars, to report on recent suicides among girls there and to look up an old classmate now separated from her husband. Kars is a town caught in the increasing controversy between secularists and Islamists, and has a newspaper which reports the news of the next day. Ka meets an infamous terrorist, witnesses an assassination, and yet at the same time, finds himself reinvigorated as a man and a poet. While the town in snowbound, a theatre production becomes a military coup. When Orhan Pamuk's novel was released in his native Turkey, it angered both Westernised Turks and Islamists alike. Snow has received many positive and glowing reviews with The Telegraph saying, "The author's high artistry and fierce politics take our minds further into the age's crisis than any commentator could, and convince us of every character's intensity, making Snow a vital book in both senses of the word." Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 3 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Ιουνίου 2007 Hμερομηνία δημοσίευσης: 02-06-07 Το «Χιόνι» του Παμούκ έφθασε και στην Ελλάδα Του Νικου Βατοπουλου Με υψηλές προσδοκίες υποδέχεται η ελληνική αγορά το πιο πρόσφατο βιβλίο του Τούρκου νομπελίστα Ορχάν Παμούκ με τίτλο «Χιόνι». Μυθιστόρημα με πολιτικές διαστάσεις αλλά και με τη γνώριμη στοχαστική διάσταση που έχει η γραφή του Παμούκ, το «Χιόνι» έρχεται στην Ελλάδα -με καθυστέρηση- έχοντας ήδη ένα βραβείο Medicis στη Γαλλία και θερμές κριτικές από τον διεθνή Τύπο. Οι Ελληνες αγαπούν τα βιβλία του Ορχάν Παμούκ. Οι εκδόσεις «Ωκεανίδα», που εκδίδουν σταθερά όλα τα βιβλία του, προωθούν την πρώτη έκδοση σε 10.000 αντίτυπα, εντυπωσιακός αριθμός για μυθιστόρημα ξένου συγγραφέα. Το «Χιόνι», μεταφρασμένο από τη δόκιμη μεταφράστρια του Παμούκ, Στέλλα Βρετού, βγαίνει στην αγορά άμεσα με τις καλύτερες προοπτικές. Μεγάλα βιβλιοπωλεία (Ελευθερουδάκης, Ιανός, Παπασωτηρίου, Fnac) έχουν προ-παραγγείλει κατά μέσο όρο 200 - 250 αντίτυπα ενώ η «Ωκεανίδα» προωθεί διαφημιστική επένδυση που περιλαμβάνει μπάνερ και αφίσες. Γερμανία - Καρς Με τον έντονο συμβολισμό του χιονιού που καλύπτει την πόλη του Καρς στα βάθη της Ανατολής, ο Ορχάν Παμούκ εξυφαίνει ένα σύγχρονο μύθο πολιτικού στοχασμού. Ο ήρωάς του είναι ένας ποιητής και πολιτικός εξόριστος στη Γερμανία, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του ’90 επιστρέφει στην Τουρκία και συγκεκριμένα στο Καρς, εκεί όπου στο παρελθόν έσμιγαν δύο αυτοκρατορίες, η σφαίρα επιρροής των Οθωμανών και η αντίστοιχη των Ρώσων. Επιστρέφει με την ιδιότητα του δημοσιογράφου και με σκοπό να ερευνήσει μία σειρά από ανησυχητικά γεγονότα. Πολιτικές έριδες και θρησκευτικές εντάσεις αποκαλύπτουν πολλά περισσότερα γι’ αυτήν την απομακρυσμένη κοινωνία που έχει εθιστεί να καλύπτει τις εσωτερικές συγκρούσεις κάτω από τη βελούδινη σιωπή του χιονιού. «Η σιωπή του χιονιού, σκεφτόταν ο άντρας εκεί που καθόταν στο λεωφορείο, ακριβώς πίσω από τον οδηγό. Αν ήταν αρχή ενός ποιήματος, θα ονόμαζε αυτό που ένιωθε μέσα του “η σιωπή του χιονιού”». Αυτές είναι οι πρώτες φράσεις του βιβλίου, με τις οποίες ο Παμούκ εισάγει στον κόσμο του τον αναγνώστη. Μετά τη βράβευσή του με το Νομπέλ, ο Παμούκ έχει αυξήσει σημαντικά την επιρροή του στη Δύση. Θα αρχίσει να διδάσκει στο Columbia University της Νέας Υόρκης ένα μάθημα για τον διδάσκει τον συνδυασμό κειμένων και εικόνων, μία δική του δημιουργική εμμονή που θα εφαρμόσει στο επόμενο βιβλίο του, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στον «Γκάρντιαν». Παράλληλα γράφει ακόμη ένα μεγάλο μυθιστόρημα («Το Μουσείο της Αθωότητας») με θέμα μια ερωτική ιστορία με φόντο την υψηλή κοινωνία της Κωνσταντινούπολης. PS: και στα αγγλικά που το διάβασα εγώ είναι υπέροχο ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Winmx Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2007 Ημερολογιο εφηβειας Μελισσα Π. Εκδοσεις Πατακη σελιδες 208 10,50 Η Μελίσσα Π. είναι δεκαεφτά ετών το 2003, τη χρονιά που κυκλοφορεί στην Ιταλία το βιβλίο της όπου διηγείται η ίδια την απίστευτη ιστοριά της. Με τη μορφή ημερολογίου ένα νεαρό κορίτσι από τη Σικελία περιγράφει τις πρώτες ερωτικές της εμπειρίες. Το βιβλίο εκτινάσσεται αμέσως στην κορυφή των πωλήσεων στην Ιταλία (περισσότερα από 700.000 αντίτυπα μέχρι τώρα) και κυκλοφορεί ήδη σε περισσότερες από 25 χώρες. Ήδη μεγάλο μπεστ σέλερ στη Γερμανία, το μικρό αυτό βιβλίο φαίνεται ότι κατακτά και το δύσκολο βρετανικό κοινό, αφού λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του από τον εκδοτικό οίκο Serpent's Tail μπαίνει στη λίστα των μπεστ σέλερ του περιοδικού Bookseller Το διαβασα στα ιταλικα...σε ποκετ.Μιλαμε ειχα ακουσει τοσα κ τοσα.....το βιβλιο ειναι απλα πορνο! Η Σικελια και συγκεκριμενα η Κατανια...ειναι ενα μεγαλο μπουρ λο.... Οργια οργια!!!! Εγινε ταινια περσι.... Αν σε καποιον αρεσει ο Μπουκοφσκι...ε θα του αρεσει και η Μελισσα μας Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Rainman14 Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2007 To κουβαρι των αλλοκοτων πραγματων... Οτι πρεπει για μια πιεσμενη περιοδο της ζωης σου..ευχαριστο,ταξιδιαρικο και χαλαρωτικο.. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2007 μονο ????? αυτο το βιβλιο το λατρευω. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Rainman14 Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2007 E τι αλλο να πω βρε Ηρα μου?? ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΞΑΙΣΙΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΛΑΤΡΕΜΕΝΟ ΑΠΛΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ..ΝΑ ΠΩ ΚΙ ΑΛΛΑ??? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
isis Δημοσιεύτηκε 2 Ιουλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 2 Ιουλίου 2007 "Ιστορία αγάπης και σκότους" του Άμος Οζ, εκδόσεις Καστανιώτη. Κουραστικές οι πρώτες 100-150 σελίδες του όπου ο συγγραφέας καταπιάνεται να μας δώσει αναλυτικές πληροφορίες για το γενεαλογικό του δένδρο.Πληροφορίες όμως που δε δίνονται τυχαία αφού με αυτό τον τρόπο συνειδητοποιεί ο αναγνώστης την οδύσσεια ενός λαού στο πέρασμα των αιώνων. Το βιβλίο γίνεται απολαυστικό από εκεί και πέρα.Παρακολουθούμε τη γέννηση και την ενηλικίωση ενός κράτους ταυτόχρονα με την σωματική και ψυχολογική ενηλικίωση ενός μεγάλου συγγραφέα που δε διστάζει να ξεγυμνωθεί μπροστά στα μάτια μας. (και να σκεφτείτε ότι ποτέ δε συμπαθούσα ιδιαίτερα τους Εβραίους) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.