Βιβλίων ανάγνωσμα…

[Clemence]

Bernhard Schlink - Διαβάζοντας στη Χάννα

Fred Uhlman - L'Amico Ritrovato

Δυο βιβλία που είχα χρόνια να διαβάσω, δυο ιστορίες με κοινό νήμα το παρελθόν που μας στοιχειώνει όπου κι αν πάμε, ό,τι κι αν κάνουμε στη ζωή μας. Και όπως όλα τα βιβλία που αγαπήσαμε μας προσφέρουν δυο ιστορίες: αυτή που διηγούνται και το κομμάτι της ζωής μας που μας φέρνουν πίσω όταν τα ξαναδιαβάζουμε Και πάνω απ΄όλα, τους ανθρώπους που μας τα σύστησαν, όσο μακριά κι αν βρίσκονται

[Αφροδίτη]

ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΚΟΥΤΙΑ της Σώτης Τριανταφύλλου

Νέα Υόρκη ,τέλη της δεκαετίας του 80 αρχές του 90. Η ιστορία διαδραματίζεται στις φτωχογειτονιές της Ν. Υόρκης, στην Τάινατάουν και στη Λιτλ Ιταλυ, σε περιοχές μεταναστών. Στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού κι όμως πολύ μακριά από το αμερικάνικο όνειρο. Σε γειτονιές με ονόματα ΚΡΕΑΤΑΓΟΡΑ και Κουζίνα της Κόλασης. Αυτό είναι το σκηνικό. Φτώχια ,ρατσισμός, ξενοφοβία, εθνικιστικές οργανώσεις. Κι οι ήρωες, ένας μηδενιστής ντετέκτιβ, που παλεύει με τις χρόνιες αυπνίες του και η νεαρή βοηθός του, μια κοπέλα που έφυγε από το χωριό της και ήρθε στη Ν.Υόρκη για να τα καταφέρει. Ακόμη περιμένει τον πρίγκιπα με το γαλάζιο άλογο. Ο οποίος κάπου ξεχέστηκε. Σκοτώνει το δράκο. Στο μεταξύ γίνονται 7 φόνοι. Υπάρχουν στοιχεία αλλά όλα οδηγούν σε νέα αδιέξοδα, σαν τα κινέζικα κουτιά που όταν ανοίγεις ένα, βρίσκεις μέσα ένα μικρότερο εφτασφράγιστο. Και πάλι απ την αρχή. Τίποτα δε διασηφηνιζεται, τα μυστήρια αιωρούνται πάνω από τις βρώμικες συνοικίες και η Λύτρωση θα ρθει ξαφνικά και αναπάντεχα.

[Αφροδίτη]

ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ -Γκούναρ Στόλεσεν, εκδ. ΠΟΛΙΣ

Νουάρ μυθιστόρημα. Ένας μοναχικός, μάλλον αποτυχημένος ντετέκτιβ, μάλλον απογοητευμένος από τη ζωή, αλλά απολύτως γοητευτικός. Ερωτεύσιμος. Μια ιστορία με φόνο, αλλά περισσότερο μια ιστορία εσωτερικού μονολόγου και αυτογνωσίας με φόντο το συννεφιασμένο νορβηγικό ουρανό. Ο συγγραφέας γράφει καταπληκτικά. Μένεις στις ατάκες του. Ένα πολύ καλό βιβλίο.

[Ήρα]

Σαν να μην περασε μια μέρα-Πολυρακης

Δώδεκα διηγήματα παρμένα από τη ζωή. Αληθινά και τρυφερά σαν τη ζωή, μα μπορεί και υπερβολικά σκληρά, όπως είναι πολλές φορές η ίδια η ζωή. Τα διηγήματα του πρώτου μέρους αποτελούν δημιουργήματα της φαντασίας του συγγραφέα - θα μπορούσαν, όμως, να είναι και αληθινά γεγονότα. Τα διηγήματα του δεύτερου μέρους είναι προσωπικά βιώματα του συγγραφέα. Θα μπορούσαν, όμως, και να είναι δημιουργήματα της φαντασίας του. Το βέβαιο είναι ότι πολλοί αναγνώστες στα διηγήματα του δεύτερου μέρους θα βρουν κάτι κι από τα δικά τους μαθητικά ή φοιτητικά χρόνια. Κι αυτό θα είναι τόσο ζωντανό, σαν να 'ταν χτες. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε… Μια διαδρομή σε χρόνους τωρινούς και περασμένους, με δυνατές συγκινήσεις -απο εκδοσεις Ψυχογιος

το βιβλιο διαβαζεται απνευστι! ο Πολυρακης , συναδελφος γιατρος ,πιο γνωστο του βιβλιο το ¨Χορευοντας στη σιωπη ΅ το οποιο μαλιστα ειχε γυριστει και σε σιριαλ,εχει μια γραφη απλη , χωρις ιχνος απο λογοτενικα τερτιπια καλλωπισμου ,ζωντανη , γλαφυροτατη,καταφερνει να φερει μπροστα σου τα χρωματα και αρωματα που θελει , ενω σκιαγραφει και τους ηρωες του με αγαπη και ευγενεια.το πρωτο μερος εχει συγκινητικα διηγηματα, που μυριζουν θαλασσα , περασμενους ερωτες , φυση ,ονειρα παρελθοντικα και ολα αυτα γραμμενα με μια γλωσσα που σε παρασερνει , σε κανει να χαμογελας και να δακρυζεις .το δευτερο μερος σε μεταφερει σε ενα πολυ ρομαντικο παρελθον , το χτες του συγγραφεα .Προσωπικα γελασα με τις ιστοριες του απο το πανεπιστημιο αλλα και προβληματιστηκα με την αυξημενη διαισθηση καποιων ανθρωπων.σε ολο το βιβλιο υπαρχει μια νοσταλγια και μια εκφραση αγαπης προς την Κρητη , προς τα παιδικα και εφηβικα χρονια , για τα ανειπωτα συναισθηματα , για τα δακρυα που δεν κλαφτηκαν , για τους παλικαρισμους των μικρων παιδιων και την αθωοτητα της αγαπης τους και ενας θαυμασμος για την λεβεντια που κατοικει στους απλους ανθρωπους.δυσκολα ξεκολλας , μεχρι να τελειωσει και η τελευταια γραμμη του.

[γιατρίνα]

Ηρόστρατος - Pessoa, Fernando

Βιβλιο ανολοκληρωτο και αποσπασματικό στον τυπο του, ωστόσο ουσιαστικό ως προς την επιγνωση της αναζητησης της αθανασιας του εργου του καταθλιπτικα σχεδον πεσσιμιστη Πεσσοα. Τι ειναι ιδιοφυια και γιατι ποτε η σχεδον ποτε δεν αναγνωριζεται στην εποχη της ?? Αραγε ειναι λογικο η ηθικα αιτιολογημενο πως ο Ηροστρατος εμεινε στην Ιστορια ως εμπρηστης ναου της αρχαιας Εφεσσου, ενω συγχρονως αγνοειται ο αρχιτεκτων του ?Υπαρχει ζωη του εργου μετα την αναχωρηση του δημιουργου εις αλλους τοπους χλοερους η whatever οπως συνηθιζουν να λενε ευστοχα οι Νεοελληνες ? Ποσες διαφορετικες αρετες και πιθανοτητες συνδυασμων τους χαρακτηριζουν την ιδιοφυια ? Ιδιοφυια - ταλεντο - δεξιοτητα διακρινονται σημερα ?? Τι είναι τοσο μεγαλειωδες στην πορεια κατακτησης της υστεροφημιας ? Αραγε ο Θεος γραφει ισια σε στραβές γραμμες , όπως λέει και μια πορτογαλικη παροιμία ?

Υ.Γ.: Δε προτεινετε σε πεσσιμιστες ...

Ακολουθει μια περίληψη του βιβλίου από τη biblionet.gr :

"Είναι γενικώς αποδεκτό ότι η ιδιοφυΐα δεν αναγνωρίζεται στη εποχή της γιατί έρχεται σε αντίθεση με αυτήν, τίθεται όμως το ερώτημα γιατί αναγνωρίζεται απο τις επερχόμενες γενιές. Το διαχρονικό έρχεται σε αντίθεση με όλες τις εποχές, καθώς τα χαρακτηριστικά μιας ορισμένης εποχής είναι αναγκαστικά συγκεκριμένα, γιατί λοιπόν μια ιδιοφυΐα, η οποία εξ ορισμού καταγίνεται με διαχρονικές και σταθερές αξίες, να τυγχάνει ευνοϊκότερης υποδοχής σε μία εποχή αντί σε μία άλλη;

Στην ίδια την πράξη της συγγραφής του εν λόγω έργου, ο Πεσσόα βλέπει άλλη μια απόδειξη της ανικανότητάς του να πετύχει ό,τι διακαώς επιθυμούσε: τη δημιουργία ενός συνεκτικού και ολοκληρωμένου κειμένου. Ωστόσο αυτή ακριβώς η αποσπασματικότητα, έκφραση της "θεμελιώδους κενότητας" της σύγχρονης εποχής, είναι που τελικά του χάρισε αυτό που ήταν μάλλον βέβαιος ότι θα κατακτούσε: την αθανασία. Γράφοντας, προς το τέλος του Ηρόστρατου: "Θα εμφανιστεί ένας μεγάλος ποιητής που θα επικαλεστεί την αιωνιότητα - ένας τεχνίτης, μία αυθεντία του πνεύματος, στο έργο του οποίου θα καθρεφτίζεται η "ιδιοφυία" της εποχής", ο Πεσσόα προφανώς αναφέρεται στον εαυτό του. Και δικαίως."

[γιατρίνα]

Θαυμαστός Καινουριος Κόσμος - Χάξλεϋ

"Σε ένα ορατό μέλλον, η βιοεπιστήμη και η γενετική έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που υποκαθιστούν τη φυσική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Ο χαρακτήρας, ο ψυχικός κόσμος, η ευτυχία, η κοινωνική θέση κάθε ανθρώπου είναι προκαθορισμένα πολύ πριν τη γέννησή του.

Ο Άλντους Χάξλεϋ, επηρεασμένος από τις επιστημονικές ανακαλύψεις της εποχή του αλλά και από τις κοινωνικές ανακατατάξεις στην Αγγλία και την (τότε, 1932) Σοβιετική Ένωση προφητεύει ένα ζοφερό αύριο που η πραγματικότητα έμελλε να επιβεβαιώσει. Ένα φανταστικό μυθιστόρημα για το μέλλον που ρίχνει ένα κριτικό φως στο παρόν και θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας του εικοστού αιώνα που έχει αντέξει στο χρόνο.

Παραμένει προκλητικό, σπινθηροβόλο, μεγαλοφυές, εντυπωσιακό και επίκαιρο όπως τη μέρα που πρωτοεκδόθηκε. Χωρίς αμφιβολία, το καλύτερο βιβλίο του Χάξλεϋ. "

Martin Green

Πραγματικά ένα προφητικό βιβλίο όσον αφορά τη βιομηχανοποίηση της σημερινής καθημερινότητας στα πλαίσια της ανάδειξης των καθημερινών ευκολιών και διευκολύνσεων που παρέχει η τεχνολογία ως αναγκαίων και ικανών συνθηκών για την εξασφάλιση της ευτυχίας. Εντούτοις όπως προκύπτει και απ΄τα λεγόμενα του "άγριου" που γεύτηκε τα προνόμια της τέλεια μηχανοποιημένης κοινωνίας η ευτυχία της ευκολίας δε ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με τις μικρές στιγμές χαράς που προσφέρει μια ζωή με δυσκολίες, όπου η αναζήτηση της αλήθειας και της ομορφιάς συνιστούν το δρόμο προς την τελείωση ενός ευτυχισμένου ανθρώπου.

Ζητούνται αλχημιστές - Μίμης Ανδρουλάκης

Ένα κείμενο "χαοτικό" υπό την έννοια του ατέρμονου και του ατελεύτητου νοήματος που έχουν οι συζητήσεις με τον Ανδρουλάκη. Πραγματικά πρόκειται για μεταφορά στο χαρτί μιας πνευματώδους συζήτησης με το "άγνωστο" κοινό των εν δυνάμει μελλοντικών ηγετών ανα τον κόσμο, όπου ένα πολυδιαβασμένος και ιδιαίτερα εύστροφος πολιτικός, τοποθετείται σχετικά με τα προσόντα του σύγχρονου ηγέτη, το σημερινό έλλειμμα ηγεσίας ανά τον κόσμο, τα ιδιαίτερα γνωρίσματα σπουδαίων ηγετών ανά τον κόσμο σε διάφορες ιστορικές στιγμές. Ενδιαφέρον ως ανάγνωσμα και αρκετά δουλεμένη προφορικότητα στο κείμενο. Δε με βρήκε σύμφωνη στις περισσότερες θέσεις του, αλλά πάντα έχει ενδιαφέρον η γνώση της "άλλης" άποψης, ειδικά όταν πρόκειται για τον χαρισματικά πνευματώδη Ανδρουλάκη.

Ακολουθούν κομμάτια από το κείμενο (οπισθόφυλλο)

:

"Που είναι;" οι μεγάλοι ηγέτες. Ανοίγει το "μαύρο κουτί" για δεκάδες ηγετικές φυσιογνωμίες. Ένας στους εκατό, ένας στους χίλιους! Τα κουτάβια ενός ζογκλέρ προέδρου. Ένας φίλος από μακριά. "Συμπαθητικός αλλά λίγος". Ο δρόμος προς το πουθενά με τις συζύγους. Το come back των ξοφλημένων. Ο γκαντέμης. Ο "τίποτα". Η "Κόρη του μπακάλη" και το κρύο πιάτο στην ιστορία. "Σκύλα!" Το άρωμα της προδοσίας. Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει βασιλιάς και ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες. Ο χαρισματικά "άδειος". Ο αριστερός εκατομμυριούχος. Το σύνδρομο της κλεψύδρας. Οιδιπόδειοι, νάρκισσοι και μοντέρνοι πρίγκιπες. Δανεικές προσωπικότητες. Ο λυπομανής Κρητικός - Ο ερωτομανής Θεσσαλονικιός. Από τη φυλή του "Ατρέα"... στη φυλή του Ανδρέα. Ο απρόθυμος Ορέστης. Τεμπέληδες, συντηρητικοί, τζογαδόροι, ερωτευμένοι με τον εαυτό μας. Ο αρχηγός που απέτυχε να διαχειριστεί κρίσεις και κινδύνους. Ένας διάλογος - ανοιχτό γράμμα στους άγνωστους ηγέτες της νέας γενιάς."

Πιερ Πάολο Παζολίνι (βιογραφία από Κασταλία)

Ιδιαίτερη φυσιογνωμία, σπουδαίος και υπερδραστήριος δημιουργός, με μια βιογραφία στιγματισμένη από την αινιγματική ιστορία της δολοφονίας του και την "αποκλίνουσα" ερωτική συμπεριφορά του κατά τα καθιερωμένα. Ενδιαφέρουσα βιογραφία, καλογραμμένο βιβλίο.

Απόσπασμα από οπισθόφυλλο :

""Όσοι, όπως εγώ, είχαν την μοίρα να μην ερωτεύονται σύμφωνα με τον κανόνα, καταλήγουν να υπερεκτιμήσουν το θέμα του έρωτα. Κάποιος φυσιολογικός μπορεί να υπομείνει -τι τρομερή λέξη- την αποχή από τον έρωτα, τις χαμένες ευκαιρίες, αλλά σε εμένα, η δυσκολία να ερωτευτώ μετέτρεψε σε εμμονή την ανάγκη να ερωτεύομαι, γιατί η λειτουργία δημιούργησε υπερτροφία στο όργανο, ενώ στην εφηβεία μου, ο έρωτας μου φαινόταν μια άπιαστη χίμαιρα".

Η ζωή του Πιέρ Πάολο Παζολίνι (1922-1975), σκηνοθέτη, μυθιστοριογράφου, θεωρητικού της τέχνης και της λογοτεχνίας, εκτυλίχθηκε και ως τραγικό πεπρωμένο και ως σύμβολο της πιο γενναιόφρονης ελευθερίας. Αυτή την γενναιότητα την πλήρωσε ακριβά με σκάνδαλα, δίκες και τέλος ως θύμα μιας μυστηριώδους δολοφονίας, σε μια παραλία της Όστια, μια νύχτα του Νοέμβρη."

Τα αρχαία βρέφη (ποίηση-Γ. Χρονάς)

Το γνωστό "πεζό" ποιητικό ύφος και η αμεσότητα των νοημάτων του Χρονά. Αποτελεί μια συλλογή των πρώτων του ποιημάτων με το σύνηθες προκλητικό ύφος και τον ποιητικά ρεαλιστικό κυνισμό του. Αν αποφασίσετε να το διαβάσετε αφιερώστε αρκετό χρόνο, η ουσία απαιτεί και τέταρτη ανάγνωση (εκτός πια αν είστε τρελοί καλλιτέχνες... Αστιεύομαι, η ποήση δεν ανέχεται όρους, ούτε η πρόσληψή της νόρμες.. ). Πάρτε κάποια σχόλια του ίδιου για τη συλλογή :

"[...]Ονομάζω "Τα αρχαία βρέφη" προσωπικό μου κενοτάφιο. Κενοτάφιο τριάντα ενός χρόνων. Έτσι συσσωρευμένα προκλητικά, τυπογραφικά δηλαδή, σ' αυτό το βιβλίο, μεγαλύτερο από ό,τι είναι οι πλάτες μου, τα κηδεύω. Όπως πτωχεύσας έμπορος τις καρτέλες πελατών του - ακόμα και των επισφαλών πελατών του- τα βάζω στη σειρά και στην θέση περίπου την οριστική. Όπως βρέφη νόθα, που δηλαδή δυνατά και τυχαία συνελήφθησαν, και σε μάντρες βρεφοκομείων ή δίπλα σε ντενεκέδες σκουπιδιών τυλιγμένα μέσα σε εφημερίδες νύχτες διαβατές περνώντας τα βρήκανε. Σαν αιγυπτιακές γάτες ή πουλιά επαρχιακών τάφων έρχονται να κλείσουν τοπία φύσεως και ψυχής, περάσματα εφήβων, ναυτών, στρατιωτών και εποχών. Βάζω φωτογραφίες παρμένες από εφημερίδες και περιοδικά κι άλλες απ' το πορτοφόλι μου. [...]"

Γιώργος Χρονάς

υ.γ. :κυκλοφορεί από τις εκδ. Οδός Πανός αλλά μπορεί να το πετύχετε σε κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο στην έκδοση του ΄80 από τις εκδ. άκμων. αυτά ... καλή ανάγνωση..

Η καρδιά του σκότους - Κόνραντ Τζόζεφ

Αλληγορικό μυθιστόρημα, από τα ωραιότερα του Κόνραντ, σχετικά με την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής και το δύσκολο δρόμο προς την αποκάλυψη της αλήθειας πίσω από τα φαινόμενα του είναι. Τελική διαπίστωση η Φρίκη των επίγειων δράσεων μιας ζωής που έχει αποστρέψει το βλέμμα από κάθε έννοια ουσίας. Η ζωή φεύγει, η ψυχή σκοτεινή, ο άνθρωπος νεκρός, το μυαλό κενό. Καιρός για ενδοσκόπηση (όχι ιατρικώς)..

απόσπασμα από το βιβλίο :

"... Η κατακλείδα της επιχειρηματολογίας του ήταν θαυμάσια, αν και δύσκολη για να την μνημονεύσω τώρα. Έδινε την αίσθηση μιας εξωτικής Απεραντοσύνης που κυβερνάται από μια σεπτή Καλωσύνη. Με έκανε να ριγώ από ενθουσιασμό. Εδώ ήταν η απεριόριοστη δύναμη του γραπτού λόγου -των λέξεων- των φλεγόμενων και ωραίων λέξεων. Δεν υπήρχε τίποτα που να διακόπτει εκείνη τη μαγική ροή των φράσεων, εκτός από ένα είδος υστερόγραφης υποσημείωσης, σκαλισμένης φανερά πολύ αργότερα, με τρεμάμενο χέρι στο τέλος της τελευταίας σελίδας. Ήταν πολύ ξεκάθαρο το νόημά της και όπως ήταν στο τέλος μιας θαυμάσιας έκκλησης για φιλανθρωπία και αλτρουισμό σε κατακεραύνωνε κυριολεκτικά. "Εξολοθρεύσατε όλα τα κτήνη!" έλεγε. Τίποτα άλλο. "

[Αφροδίτη]

ΈΝΑΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ΄' _Laura Wilson Εκδ. Αλεξάνδρεια

Τρεις ηλικιωμένοι-ένας άντρας και δύο γυναίκες βρίσκονται δολοφονημένοι στο σπίτι τους. Η πόρτα είναι κλειδωμένη από μέσα, άρα ο ένας σκότωσε τους άλλους δύο και μετά αυτοκτόνησε. Ποις όμως; Και ποια είναι τα θύματα; Μια κοσμική κυρία που πριν από χρόνια κατηγορήθηκε και αθωωθηκε για τη δολοφονία του συζύγου της, ο αδερφός της με άξεπέραστα ψυχολογικά τραύματα από τότε που πολέμησε στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και, τέλος, η υπηρέτρια που τους γνώριζε από παιδιά.

Ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα με απίστευτη πλοκή και ανατροπές σε μια ιστορία με θύτες και θύματα να συνυπάρχουν στα ίδια πρόσωπα.

[γιατρίνα]

Το Μάτι - Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ (Εκδ. Ερατώ, μτφρ. Ίκαρος Μπαμπασάκης)

ένα βιβλίο για ένα θεατή της ζωής και της πραγματικότητας των άλλων. ένα άτομο εγκλωβισμένο στην παγίδα της αλλοτροίωσης του σύγχρονου κατεστημένου. άλλος νομίζει ότι είναι, άλλος επιδιώκει να είναι ο ήρωας και άλλος τελικά είναι. μήπως μοιάζουμε λίγο πολύ όλοι σ΄αυτόν τον συμβιβασμένο ασυνείδητα στην ολέθρια κατρακύλα της αλλοτρίωσης της εξαθλιωτικής σκληρής καθημερινότητας των ρευστών ορίων και των απολεσθέντων ιδεολογιών ?

Απόσπασμα από το βιβλίο σελ. 44 :

" Ανόητο είναι ν΄αναζητάς έναν βασικό νόμο, κι ακόμα πιο ανόητο να τον βρίσκεις. Κάποιος κακόβουλος ανθρωπάκος αποφασίζει, αίφνης, πως όλη η πορεία της ανθρωπότητας μπορεί να εξηγηθεί με τη βοήθεια των δολίως περιστρεφόμενων ζωδιακών συμβόλων ή ως η αέναη πάλη ανάμεσα σε μια γεμάτη και μια άδεια κοιλιά ΄προσλαμβάνει ένα σχολαστικό, τυπολάτρη Φιλισταίο για να ενεργήσει ως υπάλληλος της Κλειούς, και αρχίζει τις χονδρικές πωλήσεις σε εποχές και μάζες ΄και τότε ουαί και αλοίμονο στο άμοιρο ιδιωτεύον άτομο (με τα δύο του όμικρον, σαν δυο μηδενικά) που κραυγάζει αβοήθητο μες στην πυκνή βλάστηση των οικονομικών αιτίων και αιτιατών ! Ευτυχώς, τέτοιος νόμος δεν υπάρχει - ένας πονόδοντος μπορεί να προκαλέσει μια μάχη, ένα ψιλοβρόχι μιαν εξέγερση. Όλα είναι ρευστά, όλα εξαρτώνται απ΄το Τυχαίο, και μάταιες ήσαν όλες οι προσπάθειες εκείνου του στριφνού μπουρζουά με τα βικτωριανά καρό παντελόνια, συγγραφέως του Das Kapital, εκείνου του προϊόντος της αϋπνίας και της ημικρανίας. Ναι, υπάρχει κάποια γαργαλιστική απόλαυση στο να κοιτάς στο παρελθόν και να ρωτάς : "Τι θα είχε συμβεί εάν..." και να υποκαθιστάς το τυχαίο περιστατικό με κάποιο άλλο, παρατηρώντας πώς, από μια φαιή, στέρφα, ανιαρή στιγμή σε κάποιου τη ζωή ξεπετάγεται ένα θαυμάσιο, τριανταφυλλένιο γεγονός που στην πραγματικότητα δεν έχει κατορθώσει ν΄ανθίσει. Μυστηριώδες πράγμα, αυτή η διακλαδούμενη δομή της ζωής : διαισθάνεσαι σε κάθε παρελθούσα στιγμή έναν διαχωρισμό των δρόμων, ένα "έτσι" και ένα "αλλιώς", με αναρίθμητα ζιγκ ζαγκ που σε ζαλίζουν, με απίστευτες διακλαδώσεις, με διχοτομήσεις και τριχοτομήσεις που φεγγοβολούν πάνω στο σκοτεινό φόντο του παρελθόντος. "

290 Πρόσωπα - Βασίλης Βασιλικός (Ελληνικά γράμματα)

Από το οπισθόφυλλο :

" Συναντήσεις με "αξιοσημείωτους" ανθρώπους: από τη Μαργκερίτ Ντυράς έως τον Όλαφ Πάλμε, από τους Κανέτι, Φουέντες και Μίλερ έως την Παλόμα Πικάσο, τον Κώστα Γαβρά και τον Ζαν Πολ Σαρτρ... Μια ατέλειωτη πινακοθήκη προσώπων και προσωπικοτήτων, με τα οποία ο κοσμοπολίτης -και πολυδιαβασμένος σε όλο τον κόσμο συγγραφέας- διασταυρώθηκε στη δική του δημιουργική ζωή.

Ο Βασίλης Βασιλικός διαθέτει το χάρισμα να "διαβάζει" την ιστορία που κρύβει ο σύντροφός του στη γραφή, στην τέχνη, στην πολιτική.

Το "290" περιλαμβάνει ισάριθμα ψυχογραφήματα που διαβάζονται ως κεφάλαια ενός εν προόδω μυθιστορήματος· εκείνου που αφορά στους έρωτες, τα πάθη, τα συμπλέγματα, τις αδυναμίες, τη γοητεία των δημιουργών που έπλασαν τον 20ό αιώνα. Ένα απολαυστικό ταξίδι μύησης στην περιπέτεια της δημιουργίας στον 20ό αιώνα. "

Το απολαυστικό και ιδιόμορφο ύφος του Βασιλικού διατηρείται ακμαίον !

Το Τέλος Του Ταξιδιού - Μακρόπουλος Μιχ., (Βιβλ. της Εστίας)

Μια περίοδος τρέλας και εκούσιου εγκλεισμού, μια ηθική αυτουργία για την καταδίκη μιας ψυχής, ένα ταξίδι στα φωτεινά τοπία του Αιγαίου και στην ομορφιά της απλότητας των γνήσιων και αγαθών ακόμη ανθρώπων, μια φιλία εν μέσω της σιωπής που επιβάλλει το τοπίο, ο μυστικισμός που αποπνέει το ξεθωριασμένο ράσο της εξαϋλωμένης μορφής ενός αφιερωμένου τυφλού γέροντα και ο μεταφυσικός προβληματισμός ενός καλλιτέχνη που έχει εγκλωβιστεί στο χθες . Ένα μέρος των σύγχρονων πεζογράφων μένει πιστό στην καλώς νοούμενη νοσταλγία του άλλοτε ( μαζί και ο Μακρόπουλος ).

Από το οπισθόφυλλο :

" "Ο Πιέρ στάθηκε κι ανάσανε βαθιά, ήταν σαν γιγάντια αναπνοή αυτός ο ήχος, των κυμάτων και του ανέμου. Ανασαίνοντας, ήταν σαν να 'κλεινε αυτήν τη γιγάντια αναπνοή μέσα του, κι ύστερα τα πλευρά του ήταν τα βράχια που επάνω τους έσκαζαν τα κύματα, κι ο άνεμος δεν φυσούσε μονάχα γύρω του, αλλά και μέσα του. Ο Πιερ είχε σταθεί όπως στέκεται ο δύτης ανεβαίνοντας προς την επιφάνεια, κι όταν ξεκίνησε ξανά, μια καινούργια ισορροπία υπήρχε ανάμεσα στο νησί και τον άνθρωπο, ανάμεσα στις ανεμόδαρτες γυμνές βουνοπλαγιές και τις θαλασσοδαρμένες ακτές, και σ' ό,τι σήμαινε αυτή η λέξη, άνθρωπος."

Ο Πιερ, ένας Γάλλος γλύπτης που πιστεύει στην "ποίηση της μεταφυσικής χωρίς την ίδια τη μεταφυσική", φτάνει σ' ένα ελληνικό νησί. Είναι καλοκαίρι. Στη γυμνή φωτεινότητα του τοπίου και στη λιτότητα των σπιτιών, του φαγητού, όλης της ζωής του στο νησί, ο ταξιδιώτης θα βρει μια πρόσκαιρη ανακούφιση· μάταια, όμως, θα αναζητήσει τη λύτρωση από ένα τρομερό μυστικό, το οποίο αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από αναδρομές σε μια περίοδο τρέλας κι εκούσιου εγκλεισμού, καθώς και μέσα από τη φιλία του μ' έναν Γερμανό βιολόγο. "

[Ήρα]

Το κοριτσι με τα πορτοκαλια-Gaarder

Ένα σύγχρονο παραμύθι με φιλοσοφική διάσταση, μια πανέμορφη ιστορία αγάπης.

Δύο φωνές ενώνονται σε έναν εκπληκτικό διάλογο και δημιουργούν ένα βιβλίο έμπνευσης και αισιοδοξίας που δίνει απαντήσεις σε βαθιά προσωπικά ερωτήματα. Βρείτε την αγάπη και κυρίως τη δύναμη να επιλέξετε τα πιο δύσβατα μονοπάτια της ζωής. Ένα μυθιστόρημα που υπερβαίνει τα σύνορα του χρόνου και μας οδηγεί σε επίγειους και υπέργειους παραδείσους.

Ο συγγραφέας του βιβλίου O Κόσμος της Σοφίας, που ενέπνευσε ανθρώπους κάθε ηλικίας βοηθώντας τους να κατανοήσουν την ιστορία της φιλοσοφίας, ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας ενός μυστηριώδους κοριτσιού που έμελλε να αλλάξει την πορεία της ζωής ενός απλού καθημερινού αγοριού και φιλοδοξεί να αλλάξει και τη δική σας.-απο εκδοσεις Λιβανη

υπαρχουν βιβλια που τα τελειωνεις απνευστι λογω πλοκης , άλλα που αργεις να τα τελειωσεις γιατι ''φιλοσοφιζουν'' και ως γνωστον το μυαλο χρειαζεται περισσοτερο χρονο να χωνεψει απο την καρδια που αρκουν στιγμες για να αισθανθει.υπαρχουν ιστοριες αγαπης ,περιεργες και αξιοδιαβαστες ,αλλά που μενουν εκει ,ενα σκιρτημα της ψυχης και μετα απο καιρο μια θολη αναμνηση του περιεχομενου , οχι οτι πρεπει καθε βιβλιο να αφηνει απαραιτητα κατι σημαντικο στον αναγνωστη , για αυτο υπαρχουν και βιβλια ευκολοδιαβαστα,για την αναγκη της χαλαρωσης.

υπαρχουν και μερικα βιβλια ...αγαπημενα.

για να ειμαι ειλικρινης ,αυτο το πορτοκαλενιο κοριτσι φωλιασε στην καρδια μου , διπλα στο Κουβαρι με τα αλλοκοτα πραγματα.

Δεν ειναι μονο ο υμνος του ερωτα , ουτε η δυσκολη προσγειωση στην ζωη , δεν ειναι μονο επειδη σαν γιατρος ειχα αναγκη να ξαναπαρω καποια μαθηματα σχετικα με παναρχαια ερωτηματα περι αδικιας και δικαιοσυνης στη ζωη ,δεν ειναι μονο πως εξεταζεται μια ευθραυστη , τρυφερη σχεση ,περα απο την ιστορια αγαπης , δεν ειναι ουτε και οι αναφορες σε κατι που λατρευω , στο διαστημα.

Αυτο το βιβλιο φιλοσοφει με τον πιο απλο , τον πιο οικειο τροπο που εχω διαβασει .Η ζωη ειναι μια τερασια κληρωση ,και εσυ εχεις κληρωθει! lucky you!

ακομη κι αν μας ανηκε η αποφαση , ή μαλλον πιο σωστα ακριβως επειδη μας ανηκει καθε μερα η αποφαση ,διαλεξτε σε ποια μερια θα κατοικησετε...

Δε θελω να γραψω παραπανω γιατι η φιλοσοφικη διασταση του καθενος ειναι ευαισθητο προσωπικο δεδομενο και κεκτημενο , σας το προτεινω απλα το βιβλιο , ενα ομορφο , ελπιδοφορο , αισιοδοξο ταρακουνημα σε οσους κατα καιρους εχουν λαθοπατησει στην απαισιοδοξια .

[Αφροδίτη]

"ΑΛΛΕΣ ΦΩΝΕΣ ΑΛΛΟΙ ΤΟΠΟΙ" -ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ- Εκδ. Μεταίχμιο

Άλλο ένα αριστούργημα του Καπότε. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε όταν ο συγγραφέασ ήταν μόλις 24 ετών και αμέσως τον έκανε γνωστό. Έντονα αυτοβιογραφικό΄, είναι ένα βιβλίο που μιλά για την αδυσώπητη παιδική ηλικία, την αβάσταχτη μοναξιά και τη δύσκολη διαδρομή προς το τέλος της αθωωτητας.

Ποιητική βαθιά εσωτερική γραφή, σα θραύσματα από όνειρα, γεννάει εικόνες και συναισθήματα δυνατά και νιώφεις σα να σου γρατζουνάει την ψυχή.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

[isis]

Ζητούνται αλχημιστές - Μίμης Ανδρουλάκης

Ένα κείμενο "χαοτικό" υπό την έννοια του ατέρμονου και του ατελεύτητου νοήματος που έχουν οι συζητήσεις με τον Ανδρουλάκη. Πραγματικά πρόκειται για μεταφορά στο χαρτί μιας πνευματώδους συζήτησης με το "άγνωστο" κοινό των εν δυνάμει μελλοντικών ηγετών ανα τον κόσμο, όπου ένα πολυδιαβασμένος και ιδιαίτερα εύστροφος πολιτικός, τοποθετείται σχετικά με τα προσόντα του σύγχρονου ηγέτη, το σημερινό έλλειμμα ηγεσίας ανά τον κόσμο, τα ιδιαίτερα γνωρίσματα σπουδαίων ηγετών ανά τον κόσμο σε διάφορες ιστορικές στιγμές. Ενδιαφέρον ως ανάγνωσμα και αρκετά δουλεμένη προφορικότητα στο κείμενο. Δε με βρήκε σύμφωνη στις περισσότερες θέσεις του, αλλά πάντα έχει ενδιαφέρον η γνώση της "άλλης" άποψης, ειδικά όταν πρόκειται για τον χαρισματικά πνευματώδη Ανδρουλάκη.

Ακολουθούν κομμάτια από το κείμενο (οπισθόφυλλο)

:

"Που είναι;" οι μεγάλοι ηγέτες. Ανοίγει το "μαύρο κουτί" για δεκάδες ηγετικές φυσιογνωμίες. Ένας στους εκατό, ένας στους χίλιους! Τα κουτάβια ενός ζογκλέρ προέδρου. Ένας φίλος από μακριά. "Συμπαθητικός αλλά λίγος". Ο δρόμος προς το πουθενά με τις συζύγους. Το come back των ξοφλημένων. Ο γκαντέμης. Ο "τίποτα". Η "Κόρη του μπακάλη" και το κρύο πιάτο στην ιστορία. "Σκύλα!" Το άρωμα της προδοσίας. Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει βασιλιάς και ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες. Ο χαρισματικά "άδειος". Ο αριστερός εκατομμυριούχος. Το σύνδρομο της κλεψύδρας. Οιδιπόδειοι, νάρκισσοι και μοντέρνοι πρίγκιπες. Δανεικές προσωπικότητες. Ο λυπομανής Κρητικός - Ο ερωτομανής Θεσσαλονικιός. Από τη φυλή του "Ατρέα"... στη φυλή του Ανδρέα. Ο απρόθυμος Ορέστης. Τεμπέληδες, συντηρητικοί, τζογαδόροι, ερωτευμένοι με τον εαυτό μας. Ο αρχηγός που απέτυχε να διαχειριστεί κρίσεις και κινδύνους. Ένας διάλογος - ανοιχτό γράμμα στους άγνωστους ηγέτες της νέας γενιάς."

Σε κάποιες απόψεις του δεν συμφώνησα και εγώ αλλά είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.Ορισμένα δε κεφάλαια είναι πραγματικά απολαυστικά!

[γιατρίνα]

Τα χαστουκόψαρα : Μυθιστόρημα / Λένος Χρηστίδης

Γιατί ένας τακτοποιημένος, σοβαρός κύριος εξαφανίζεται; Γιατί η τηλεόραση είναι πάντα ανοιχτή; Γιατί φοράει αδιάβροχο; Γιατί δε θα 'ρθουν φέτος οι χρυσοί σκαραβαίοι; Πότε θα γυρίσει ο τσάρος; Πότε θα 'ρθει το τρόλεϊ; Γιατί ξεράθηκε η ελιά; Ποια ευχαρίστηση βρίσκει η Λάουρα στην πορνεία; Πόσες σταγόνες λεμόνι παίρνει ένας σκέτος ελληνικός καφές ?

σ΄αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα δεν απαντάει αυτό το βιβλίο, αλλά δίνει εναύσματα για διατύπωση από τον αναγνώστη κι άλλων κι΄άλλων κι άλλων πολλών ερωτήσεων. Γιατί το ζητούμενο στην τελική είναι να θέτει κανείς ερωτήματα. Οι απαντήσεις έπονται ή μπορεί να μην έλθουν ποτέ. Αρκεί όμως η προσπάθεια, το ταξίδι προς την Ιθάκη.

Η ανάγνωση προσφέρει και στιγμές άπειρου γέλιου προειδοποιώ ..

Ακολουθεί ένα αγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο :

Γνωστός αγνωστος

"...Κλείνω. Μάτια.Ανοίγω. Μυαλό.Τελειώνεις το σχολείο, λες να ησυχάσεις απ΄όλους αυτούς που σου κάθονται στο σβέρκο και σου λένε τι να πιστεύεις, τι να γνωρίζεις, τι να σκέφτεσαι, τι να μαθαίνεις και πώς να το μαθαίνεις. Ξυπνάς το πρωί, πας στη δουλειά κι είναι διάφοροι τύποι που σου λένε τι να κάνεις, πώς να φέρεσαι, πώς να ντύνεσαι, πώς να είσαι, για να βγάλουν εξαιρτίας σου-και με την ανοχή σου-περισσότερα λεφτά, είναι τ΄Αφεντικά. Γυρίζεις στο σπίτι, φωνάζουν οι γονείς, βοίζουν τ΄αυτιά σου, σου λένε θα πεθάνουν, εσύ θα τους πεθάνεις, αν δε μάθεις να φέρεσαι, να ντύνεσαι, να σκέφτεσαι, να είσαι όπως θέλουν Αυτοί. Πας στους φίλους σου, μία απ΄τα ίδια, όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, τρέχουμε και δε φτάνουμε, όλοι μαζί, γύρω γύρω όλοι και στη μέση εμείς. Πας στα μπαρ, βαριέσαι που ζεις, δυνατή μουσική, την αγνοείς, δεν έχει στίχους, δεν έχει κέφι, δεν έχει διέξοδο, σου λέει να χορεύεις, μόνο να χορεύεις, να κάθεσαι σαν μαλάκας χωρίς να μιλάς, μόνο να χορεύεις και να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, τις γκόμενες, χαμένες τελείως, κοιτάνε σαν χαζές, τι φταίνε κι αυτές ? το παίζουνε κάτι που δεν θα γίνουν ποτέ, πώς θα γίνει να βρεις μια γυναίκα που να μην κοιτάει σαν χαζή? ο έρωτας τι είναι ? είναι να φέρεσαι σαν χαζός, όχι να είσαι. Χαμόγελα ψεύτικα, ματιές από μακριά, μπούτια, βυζιά, χείλια υγρά, όλο υποσχέσεις, μηδέν προοπτικές, μηδέν ηθικό, για να πλησιάσεις στα δέκα μέτρα θες μια ντουζίνα προφυλακτικά. Πας σπίτι, ανάβεις τηλεόραση, διάφοροι απίστευτοι μαλάκες σου πετάν την άποψή τους, σου λένε τι να κάνεις, πώς να γελάς, πώς να περνάς, πώς να γαμάς, κάτι τενεκέδες, αν είναι δυνατόν, είναι σαν ψεύτικοι, σαν εφιάλτης, είναι γύρω μας, μπροστά μας, πίσω μας, μέσα μας, κάτω μας, τους πατάμε. Έι, εσύ, κολλητέ, με το ωραίο κοστούμι και το αφασία στυλ, καλά, είσαι κι ο πρώτος, γαμώ τα άτομα, πώρωση, πάουερ, γουάου, όλο ρωτάς, όλο ρωτάς, να ρωτήσω κι εγώ μια στιγμή ? Πόσο κάνεις ? Ο αδερφός σου δουλεύει στην τράπεζα, έχει γκόμενα, θα παντρετούνε, θα κάνουν παιδιά, θα κάνουν σκυλιά, θα κάνουν βίντεο,και σπίτι, και κινητά, και αυτοκίνητα, να κάνουν, να κάνουν, να κάνουν, ό,τι θέλουν, ν ακάνουν και άκρη να περάσω, δεν μπορώ εδώ, πνίγομαι, και πού να πας που να μην είναι έτσι, αφού παντού είναι έτσι : αφεντικά, αντιβηχικά, μπάτσοι, δάσκαλοι, γονείς, τηλεόραση, μαλάκες με μικρόφωνα, "Τι έχετε να δηλώσετε?", "Δηλώσε μας κάτι?", "Κάντε μας μια δήλωση", "Τι θα μας δηλώσετε?", έχω να δηλώσω ότι σας βαρέθηκα, δεν πάει άλλο, από δω κι μπρος θα ΄χετε να κάνετε μαζί μου, προσέχτε, μιλάω σοβαρά, θα κάνω ντου και θα ψάχνεστε κι άντε μετάνα τρέχουν οι μπάτσοι να με βρούν, μες στη δυστυχία τους κι αυτοί, μηδέν προοπτική, μηδέν ηθικό,μολότοφ στη μάπα τους, τις πετάνε πίσω, τι να κάνουν δηλαδή? όλοι μια παρέα είμαστε. Και να πέθαινε αύριο κανα δυο δισεκατομμύρια κόσμος, μπορεί και να μη μ΄ένοιζε, μπορεί και να μ΄ένοιαζε, δεν ξέρω, πάντως αν πέθαινα εγώ δε θα ένοιαζε κανέναν, εδώ που τα λέμε έχω πεθάνει, οπότε τι έχω να χάσω ? Τα μπαρ τα συνοικιακά με τα ποτά από αργό πετρέλαιο και τους ηλίθιους στην πόρτα ? "Πρέπει να συνοδεύεστε", τι λε΄,ρε ? εγώ είμαι μόνος μου, δε θέλω συνοδείες, δε θέλω κηδείες, δε θέλω αηδίες, θέλω μόνο να είσαι κάπου και να ξέρω ότι μ΄αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, απίστευτη λέξη και μάλιστα χωρίς προφυλάξεις, όμως είσαι εκεί? υπάρχεις? αν είσαι, θα σε βρω, εκατό τα εκατό, χίλια τα εκατό, και θα΄μαστε μαζί και θα περνάμε καλά και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά.Και μετά ξύπνησα, μέσα στον ύπνο μου.Δεν υπάρχουν όνειρα. Μόνο ξύλο στα γήπεδα και στους δρόμους και στο σπίτι, και στο σχολείο, στη δουλειά, ξύλο παντού, μέχρι να καταλάβουν όλοι αυτοί με τα κολάρα ότι δεν κάνουμε δηλώσεις, δεν κάνουμε εκπτώσεις, ούτε παραχωρήσεις, μπορούμε να είμαστε πολύ σκληροί και θα είμαστε, δηλάδή δεν ξέρω άλλους, μόνος μου είμαι, θα βρω όμως, δε θα βρω? θα βρω και θα δείτε, μέχρι τότε κοιμηθείτε ήσυχοι, εγώ θα σας σκεπάζω τα βράδια μη μου κρυώσετε και πάθετε τίποτα και εξαφανιστείτε σαν τους δεινοσαύρους από μόνοι σας. Κρατάτε γερά. Πρέπει να προλάβω να σας εξαφανίσω προτού εξαφανιστώ εγώ."

[pws?]

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΥΣΤΕΣ

Διαμαντης Κουτουλας

εκδ Εσοπτρον

Μια πολυ καλη αναλυση-ερευνα για τις αποψεις των μεγαλυτερων φιλοσοφων ( Προσωκρατικοι - Κλασσικοι - Νεοπλατωνικοι )

στο θεμα της θρησκειας, θεου και δημιουργιας του κοσμου. Πολυ ενδιαφερον βιβλιο και με σωστες αναλυσεις που βοηθα τον αναγνωστη να ξεκαθαρισει τις αποψεις των αρχαιων ελληνων περι θεου, καθως και τις διαφορες που ειχαν ολοι αυτοι οι φιλοσοφοι μεταξυ τους.

[γιατρίνα]

Ιδιώνυμο - Κατερίνα Γώγου (ποιητική συλλογή από Καστανιώτη)

απλά ένα ελεύθερο στην ουσία του πνεύμα. μια ανατρεπτική καλλιτέχνιδα με έντονα βιωματική σχέση με τον κόσμο. ποίηση που χτυπά με τη καρδιά των πραγμάτων και διατυπώνει τη κραυγή των πενθούντων που άργησαν να εξεγερθούν στο στοίβο της αιώνιας πάλης με το είναι

Παρατίθεται ένα ποίημα απ΄τη συλλογή (σελ.17-8)

Σάπια./ Σάπια θέματα / μουχλιασμένοι τόμοι ύπουλες βιβλιοθήκες

λέξεις τσακανογλύφτες λέξεις δούλες / στημένες μηχανές

λέξεις κομπίνες

εδώ η ζωή μας ταύρος με καρφωμένα χιλιάδες

φασιστικά μαχαιράκια

ξερνάει μαύρα τα αίματά μας

και σεις ζωγραφίζετε νεκρές φύσεις

σε κλιμακτήριες εκδόσεις να κονομάει ο ΕΟΤ.

Κόμματα - σημεία στίξης

οικολογία - αρχαίοι πρόδρομοι μας δείχνουν δρόμους

μονάχα με την όπισθεν

παραχωμένοι σε βαθιούς λάκκους οι καλοί

δημόσια έργα και τζίφρες επιφανών

περνάνε άσφαλτο πάνω τους

ένα μεγάλο στρογγυλό κουτί σαν κάλπη η γη

να ρίχνουμε την ψήφο μας

ό,τι χρώμα και να παίρνει η σαλαμάντρα

δεξιά είναι

Κάτι ψόφιες γαζίες αναλάβανε την άνοιξη

οι ρίζες δεν είναι για να γυρίζουμε πίσω

είναι για να βγάζουνε κλαριά

άμα δε βγάζουνε

είναι παλούκια καυσόξυλα

οδοφράγματα Μπροστά Μπροστά κι άλλο !

τόσο θέλει

απ΄την υποταγή στην εξέγερση

απ΄το όλοι ή κανένας

απ΄το όλα ή τίποτα

και μεις / μας μπάζουνε απ΄την είσοδο υπηρεσίας

στο πόδι τρώμε τ΄αποφάγια τους

παλιομοδίτικο φουλάρι φοράμε στο λαιμό μας

την ψόφια γάτα του πολιτισμού

τώρα δεν είμαι μονάχη μου πια

έχω έπιασα επαφή

δε φοβάμαι κανένα νε

καμώνομαι πως ζω αυτή τη ζωή κι ετοιμάζω την άλλη

μέρα ντάλα μεσημάρι θ΄αρπάξω πινέλα και κουβά

θα σηκώσουμε τα πλακόστρωτα

θα κάνω μια μεγάλη βροχή με προκηρύξεις

συνθήματα προτροπής

σφαίρες - λέξεις στο χαρτί

γράμμματα με πέτσες κι αίμα

η ποίησή μας ψυχοσωματική -

κανένας σας πια δεν μπορεί να μας χωρίσει

και τη ζωή μου

κι όποιος κοτάει ας κάνει προς τα δω χειροβομβίδα

με τραβηγμένη περόνη.

[Clemence]

Ian McEwan - Σάββατο

Εκδ. Cape

Το μυθιστόρημα πραγματεύεται τα ηθικά διλήμματα ενός ενεργού και ευαίσθητου πολίτη, που βλέπει τη σιωπηρή πλειοψηφία να κινητοποιείται επιτέλους για έναν ευγενή σκοπό, αλλά αδυνατεί να την ακολουθήσει. Όχι επειδή διαφωνεί με τους στόχους της κινητοποίησης: ποιος μπορεί να είναι αντίθετος στην ειρήνη; Αυτό που δεν αντέχει είναι οι απλουστεύσεις, το άσπρο-μαύρο, τα εύκολα συνθήματα.

Ηθικά διλήμματα θέτει ο Ίαν ΜακΓιούαν στο «Σάββατο»

Κι έτσι όταν όλοι γύρω του διαδηλώνουν κατά του πολέμου, εκείνος παίρνει το πολυτελές αυτοκίνητό του και πηγαίνει να παίξει σκουος. Έχει ήσυχη συνείδηση; Καθόλου. Αντίθετα όμως με το θορυβώδες πλήθος, εκείνος τουλάχιστον το ξέρει. (O νέος Μακ Γιούαν κυκλοφορεί από τη Νεφέλη).

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πιο γλυκά παρανοϊκό συγγραφέα που μου κρατάει παρέα χωρίς ποτέ να με απογοητεύσει από φοιτήτρια ...

[γιατρίνα]

Ερωτήματα προς την Σφίγγα (από τον Γκαίτε στον Πιραντέλλο και στον Ντύρρενματτ) - Εκδ. των Φίλων

Ένα σύνολο κριτικών δοκιμίων του Χουρμούζιου για σημαντικά έργα κορυφαίων δημιουργών του νεότερου θεάτρου. Μια καλή εισαγωγή στα ουσιωδέστερα χαρακτηριστικά του νεότερου ατμοσφαιρικου θεάτρου, που διαφοροποιείται από το κλασικό κυρίως ως προς την εστίαση στην εσωτερική δράση, επιλογή ίσως επηρεασμένη από μια δοκιμή εν είδει επιστροφής στην αρχική σύλληψη του δράματος. Εξαιρετικός ο χειρισμός της γλώσσας.

Πέντε Ρώσοι κλασικοί - Μήτσος Αλεξανδρόπουλος

Από τον Πούσκιν μέχρι τον Τολστόι, με μια έκτεταμένη αναφορά στο έργο του αξεπέραστου Ντοστογιέφσκυ, με γλαφυρό και πάντα τεκμηριωμένο λόγο ο Αλεξανδρόπουλος περνά από το έργο πέντε μεγάλων κλασικών στο ρόλο τους τους στην ιστορία. Αρκετά καλή προσπάθεια ώς μια γενικότερη θεώρηση της μεγάλης ρώσικης λογοτεχνίας.

Πολιτεία του Πλάτωνα ένας οδηγός ανάγνωσης , Nicholas Pappas.(ΕΚΔ. Οκτώ)

Μια επιμελημένη εργασία που επιδιώκει να προσεγγίσει (κατά τη γνώμη ωστόσο, περισσότερο από φιλολογικής πλευράς) το έργο του Πλάτωνα. Οργανωμένο και συστηματοποιημένο ως προς τη δομή του, συσχετίζει όλοκληρωμένα την επιχειρηματολογία του Πλάτωνα με το ιστορικό πλαίσιο της εποχής και το δεδομένο της αναπόλησης των ένδοξων χρόνων της Αθήνας του Περικλέους. Δεν συνίσταται σε όσους δεν έχουν μελετήσει την Πολιτεία .... καθώς σε ορισμένα σημεία η ανάλυση σε επίπεδο ιδεών είναι αρκετά επιφανειακή και ίσως και αποπροσανατολιστική από την ουσία του έργου.

Herbert Marcuse : κριτική - ουτοπία - απελευθέρωση (εκδ. Στάχυ)

Μια ανάγνωση της ουτοπίας της αμφισβήτησης υπό το πρίσμα του σημερινού μετανεωτερικού φόντου. Υπάρχει χώρος για άρνηση της άρνησης _ Έχει μέλλον η γόνιμη αμφισβήτηση _ Υπάρχει χώρος για ριζοσπαστική αντιμετώπιση της κοινωνίας της αφθονίας _ Είναι η αμβισβήτηση ουτοπία τελικά ?

Οργανωμένο βιβλίο και συνεπής επιχειρηματολογία των κριτικών κειμένων που παρουσιάζονται .

Στην αρχή ήταν η αγάπη _ Ψυχανάλυση και πίστη, Julia Kristeva

γραπτή απόδοση της τοποθέτησης της σημαντικής αυτής σημειολόγου και ψυχαναλύτριας,όταν εκληθη το Δεκέμβρη του 1984 να δώσει μια διάλεξη σχετικά με τη σύνδεση πίστης και ψυχανάλυσης, στους μαθητές της σχολής Sainte-Genevieve στις Βερσαλλίες. Βασικά σημεία της επιχειρηματολογίας της (που σε ορισμένα σημεία στηρίζεται σε εμπειρική σύλληψη των υπό συζήτηση εννοιών) αποτελούν οι θέσεις ότι η ψυχανάλυση προετοιμάζει για ένα θάνατο εν ειρήνη, υπό την έννοια ότι με τη διαδικασία της μεταβίβασης αντιμεταβίβασης στη διαδικασία της ψυχαναλυτικής συν-ομιλίας οι υποσυνείδητοι υπαρξιακοί μας φόβοι (μέγιστος εκ των οποίων στοιχειοθετείται ο θάνατος) καταπολεμούνται εξωτερικευόμενοι και στην ουσία δια-μοιραζόμενοι μεταξύ των συν-δια-λεγομένων στο πλαίσιο της ψυχαναλυτικής μεθόδου. Εξετάζεται επίσης η έννοια της χριστιανικής σαλότητας και ψυχιατρικής τρέλας, η θέαση της πατρικής σχέσης στο χριστιανισμό καθώς και η αντιμετώπιση των παραστάσεων του συμβόλου της Πίστεως από έναν ψυχαναλυτή.

[Αφροδίτη]

"Ο ΡΙΠΛΕΥ ΚΑΤΩ ΑΠ ΤΟ ΧΩΜΑ"- Πατρίτσια Χάισμιθ- Εκδ. ΑΓΡΑ

Άλλο ένα βιβλίο από την πενταλογία του Ρίπλευ, του πιο γοητευτικού δολοφόνου της μυθιστοριογραφίας. Η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω από την πλαστογράφηση έργων τέχνης στο Λονδίνο. Ο Ρίπλευ είναι αναμεμειγμένος στην ιστορία κι όταν τα πράγματα αρχίσουν να περιπλέκονται και να γίνονται άκρως επικίνδυνα, θα δώσει τη λύση με τον προσφιλή του τρόπο....

Αυτό που είναι απέραντα γοητευτικό σ αυτόν τον ήρωα, πέρα απ το γεγονός ότι είναι εστέτ και bon viveur, είναι ότι ο αναγνώστης ταυτίζεται τόσο πολύ μαζί του , που μέχρι το τέλος αγωνιά για να μείνει ασύλληπτος!

[γιατρίνα]

Η μητέρα του σκύλου - Παύλος Μάτεσις

Σχόλια του Μάτεσι για το βιβλίο :

Μια γυναίκα τιμωρήθηκε. Το αποδέχεται. Και μετατρέπει μόνη της την τιμωρία σε ισόβια: την "ακινησία". Μια γυναίκα-"στάσις". Και γύρω της η βουή και τα πάθη, να τα ριπίζει η τρέλα μεταμφιεσμένη σε αμέριμνο πουλί. Η κόρη της, ως επανάσταση για την τιμωρία, μεταμφιέζει με ψευδώνυμο την πόλη που αδίκησε τη μητέρα της, επιθέτει ψευδώνυμο και στον εαυτό της, βαφτίζεται "Ραραού" και καταφεύγουν πρόσφυγες στην πρωτεύουσα. Θύμα, και όχι ηρωίδα του βιβλίου αυτού, η Ραραού εγκαθίσταται στο Μελόδραμα και στο Κωμικό. Την ανάγκασαν να πιστέψει ότι δεν της επιτρέπεται να είναι τραγική, τα πάθη της δεν ανέρχονται σε επίπεδο μεγαλοπρέπειας. Τελικά, όμως, η Τραγωδία, έστω και με σπασμένη κόθορνο, την επισκέπτεται και τη μυρώνει. Γύρω στις δύο γυναίκες, θολή στο βάθος μια χώρα αδέσποτη. Και πρόσωπα πολλά, που πιστεύουν ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε ως πρόσχημα για να γίνουν βιβλία τα δικά τους πάθη. Κατά τη διαδρομή του βιβλίου, οι λοιποί κάτοικοί του βαθμιαία ευτυχούν και εγκαταλείπουν ησυχασμένοι και το βιβλίο και τη Ραραού. Η χώρα παραμένει θολή και ακίνητη στο περιθώριο του βιβλίου. Το οποίο βιβλίο δεν αντέχει να παρακολουθήσει τη Ραραού ως το τέλος της: λιποταχτεί, την εγκαταλείπει να συνεχίσει μόνη της. Τελικώς, λάθος μου που την αποκάλεσα θύμα. Αφού άλλωστε μόνη της δηλώνει ευτυχής και επιτυχημένη. Δεν γνωρίζω τι απέγινε η Ραραού.

Π.Μ.

Άπειρες σκηνές μένουν στη μνήμη από αυτό το βιβλίο που δίνει λόγο στους φτωχούς τω πνεύματι ( πρωταγωνιστές και της καθημερινότητάς μας βεβαίως), χρησιμοποιώντας κατά τη γραφή συγγενείς προς τη μεταφυσική μεθόδους, χωρίς ο ίδιος να είναι μεταφυσικός. Εν τέλει το αίνιγμα του κόσμου το λύνουν μόνον οι παραβάτες ..

[Αφροδίτη]

"Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα" του Μαρκ Χάντον

Είναι αποκάλυψη. Απλά διαβάστε το . Θα σας βοηθήσει να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι . Και καλύτεροι γιατροί.

"Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα" του Μαρκ Χάντον

Είναι αποκάλυψη. Απλά διαβάστε το . Θα σας βοηθήσει να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι . Και καλύτεροι γιατροί.

[Dr Lecter]

"Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα" του Μαρκ Χάντον

Είναι αποκάλυψη. Απλά διαβάστε το . Θα σας βοηθήσει να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι . Και καλύτεροι γιατροί.

Πραγματικα ειναι φανταστικο βιβλιο!

[MARIANINI]

Επειδή διαβάζω πλέον σπάνια το τετευταίο ακόμα δεν το 'εχω τελειώσει. Είναι το '' τι τραβάμε κι εμείς οι μάνες'' της Κατερίνας Μανανεδάκη. Έυθυμο, αλλά λίγο υπερβολικό, οτι πρέπει για πριν τον ύπνο.

[invitro]

Τι θα διάβαζες κι εσύ. Μετά να πάρεις και τις Μαμάδες Βορείων Προαστίων.

[Clemence]

invitro πρέπει να το αναγνωρίσω ...

είσαι τρομερή

ΑΚΡΙΒΩΣ την ίδια σκέψη έκανα και εγώ όταν είδα τον παραπάνω τίτλο

είσαι ποοοολύ τρομερά και απίθανα πικρόχολη

Τα σέβη μου.

[γιατρίνα]

Περί τυφλότητος - Ζοζέ Σαραμάγκου

Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του. Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης κλιμακώνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς. Με γραφειοκρατική ακρίβεια, ο Zοζέ Σαραμάγκου έχει υπολογίσει όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σ' έναν κόσμο που χάνει την όρασή του.

Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή; Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα για τις πεινασμένες ορδές; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού; Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια; Oι σεξουαλικοί φραγμοί; Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα;

Φεραγκύς , ο αρχηγός των αφοσιωμένων, Ονορε ντε Μπαλζάκ

Φεραγκύς είναι το όνομα του αρχηγού μιας ομάδας, ομάδας σχηματισμένης σύμφωνα με τα πρότυπα των τεκτονικών ομάδων και

που έδενε με όρκους πίστης τα άγνωστα μεταξύ τους μέλη της, καθώς αυτά προέβαιναν σε ακατανόμαστες και κάθε είδους εγκληματικές πράξεις.

Ο Μπαλζάκ, λάτρης των απολαύσεων μιας άνετης ζωής που επεδίωκε να εξασφαλίσει για τον εαυτό του, με τεράστιο κόστος της υγείας του, έπαιρνε υπόσταση στα διαφορετικά πρόσωπα, στους διαφορετικούς χαρακτήρες της Ανθρώπινης Κωμωδίας, έτσι ώστε κάθε χαρακτήρας των μυθιστορημάτων του να είναι και ένας ακόμα Μπαλζάκ. Πρόκειται για μια κοινωνική «θεωρία» και με τις δύο εκδοχές του όρου· εμβριθής κοινωνική θεώρηση αλλά και στοχαστική ενατένιση μεγάλων ανθρωπίνων προβλημάτων, ίσως και όχι μονάχα αυτό: μια τοιχογραφία ενός κόσμου που πλησιάζει στη δύση του, μιας αριστοκρατίας που μετά τη γαλλική επανάσταση σκιρτά πασχίζοντας να ανακτήσει τα προνόμιά της προετοιμάζοντας μια βαθιά όσο και διαρκή κοινωνική και πολιτισμική αποσύνθεση.

Η μαεστρία με την οποία το εκτενές σχόλιο εναλλάσσεται με διαδοχικές εικόνες δράσης, η αιφνίδια μετατόπιση του χώρου δράσης με αποκάλυψη νέων στοιχείων, παραπέμπουν σε έναν κινηματογράφο που διαθέτει τις αρετές ενός Τριφό και ενός Χίτσκοκ μαζί, πολύ πριν το σελιλόιντ ανακαλυφθεί. Άλλωστε, το είχε πει και ο ίδιος. Υπάρχει η λογοτεχνία της εικόνας και η λογοτεχνία των ιδεών (όπου κατέτασσε τον Σταντάλ). «Εγώ τα συνδυάζω», έλεγε.

Στη θέση της Μούσας που λέει στον Όμηρο τι να διηγηθεί, βάζει έναν τρομερό άνθρωπο. Ένα από τα δεκατρία μέλη μιας σκοτεινής οργάνωσης που δρα στο Παρίσι. Δώδεκα συνωμότες - οι λεγόμενοι «Αφοσιωμένοι» - και ο αρχηγός τους ο Φεραγκίς, ένα όνομα που δινόταν στον εκάστοτε αρχηγό με τον τρόπο που δίνονται τα ονόματα του Πάπα ή του Πατριάρχη. Ο συγκεκριμένος είναι ο Φεραγκύς ΧΧΙΙΙ. Ένας κατάδικος που δραπέτευσε μπροστά στα μάτια των δεσμοφυλάκων. Καθοδηγούσε μια οργάνωση που, σύμφωνα με τον ίδιο το Μπαλζάκ, ήταν μακρινός απόγονος των οργανώσεων των Συντρόφων, «που προέκυψαν κάποτε από τον μεγάλο μυστικιστικό συνεταιρισμό που δημιούργησαν οι εργάτες της Χριστιανοσύνης, με σκοπό να ξαναχτίσουν τον ναό της Ιερουσαλήμ». Μια οργάνωση που, σύμφωνα με τον επιμελητή της έκδοσης, μοιάζει σε πολλά - πλην του σκοπού της - με τη Φιλική Εταιρεία που ιδρύθηκε λίγες δεκαετίες πριν από τη συγγραφή του έργου. Παρατήρηση όχι άστοχη, αν σκεφθεί κανείς ότι ο Μπαλζάκ λέει για τους Δεκατρείς ότι «ήταν όλοι τους άνθρωποι με χαρακτήρα, όπως ο Τρελόνι, ο φίλος του Λόρδου Βύρωνα», ο Τρελόνι που πολέμησε στο πλευρό - αλλά και παντρεύτηκε την αδελφή - του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Μια οργάνωση, τέλος, που θα μπορούσε να φέρει στο νου αντίστοιχες σημερινές, που βασίζονται στην απόλυτη μυστικότητα και τον κλειστό αριθμό προσώπων...

Η ανικανότητα της αστυνομίας, θίγεται και σ΄αυτό το έργο του Μπαλζάκ ...

«Η αστυνομία είναι ό,τι πιο ανίκανο υπάρχει στον κόσμο και η εξουσία ό,τι πιο ανίσχυρο σε σχέση με τα προσωπικά ζητήματα. Ούτε η αστυνομία ούτε η εξουσία ξέρουν να διαβάσουν στο βάθος της ψυχής. Τους λείπει ιδίως αυτό το προσωπικό συμφέρον που κάνει όλα τα πράγματα ν' αποκαλύπτονται σ' εκείνον που έχει ανάγκη να τα μάθει. Καμιά ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί να εμποδίσει έναν δολοφόνο ή έναν δηλητηριαστή να φτάσει είτε στην καρδιά του πρίγκιπα είτε στο στομάχι ενός τίμιου ανθρώπου. Τα πάθη δημιουργούν την αστυνομία».

Να ντύσουμε τους νεκρούς, Πιραντέλλο (εκδ. Γνώση, μτφρ. Πλωρίτη)

Η γύμνια παίζει στο έργο του Πιραντέλλο τόσο σημαντικό ρόλο όσο και οι μάσκες. Το ρούχο είναι και αυτό μια μάσκα που κρύβει την αληθινή μας υπόσταση (μορφή, σώμα, προσωπικότητα)., την κρύβει από τους άλλους όσο κι από εμάς τους ίδιους, την αλλοιώνει, την εξωρα¦ιζει. Το ξεγύμνωμα απ΄τη μάσκα είναι η αιτία των δραματικών συγκρούσεων και της αυτογνωσίας των ηρώων. Και το ένδυμα, το ωραίο φόρεμα της Ερσίλια (ηρωίδας του συγκεκριμένου έργου) θα αποτελέσει τελικά μια ρομαντική εξήγηση για την αυτοκτονία της. Κι όταν οι άλλοι θα χυμήξουν απάνω της να ξεσκίσουν το μοναδικό της ρούχο, θα κάνει την ύστατη πράξη της για ν΄αποδείξει την αλήθεια της. Και μ΄αυτή την οδυνηρή απογύμνωση των ψεμμάτων της, θα γίνει αληθινή, ενόσω οι άλλοι θα ξεγυμνωθούν απ΄τα καθωσπρέπει ρούχα τους ξεσκεπάζοντας έτσι της δική τους ψευτιά ασκήμια, προδοσία, εκμετάλλευση. Αποκάλυψη της γύμνιας της υποκρισίας τους.

Ο θάνατος του εμποράκου , Άρθουρ Μίλλερ

Ο θάνατος του εμποράκου θεωρείται το κορυφαίο έργο του συγγραφέα, και χάρισε στον Άρθουρ Μίλλερ το βραβείο Πούλιτζερ. Πραγματεύεται τη ζωή ενός ασήμαντου πλασιέ και την άρνησή του να αντιμετωπίσει την αποτυχία της καριέρας του και της σχέσης με την οικογένειά του.

[Αφροδίτη]

Τι θα διάβαζες κι εσύ. Μετά να πάρεις και τις Μαμάδες Βορείων Προαστίων.

Όταν έγινε ο χαμός μ αυτό το βιβλίο το 'ΜΑΜΑΔΕΣ....."(πούλαγε σαν τρελό), συνάντησα μια γειτόνισά μου, εξαιρετικά πικρόχολη και αθυρόστομη. Ηλικία :75-80. Μου είπε ότι το διάβαζε και ήταν σαχλαμάρα. όταν τη ρώτησα τί πραγματεύεται μου απάντησε: " Κάτι πλούσιες που πηδ........"!!!!!!!!!!!!!!!

Συγγνώμη που ρίχνω το επίπεδο.