Ήρα Δημοσιεύτηκε 3 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Μαρτίου 2005 ...ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της αυγής υπάρχουν χωρίς να τα ζητήσει κανενας... από το Θερινό Ηλιοστάσι του Σεφέρη Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
anpapaki Δημοσιεύτηκε 3 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Μαρτίου 2005 Συνήθως τις Κυριακές πνίγομαι στο διάβασμα και ξεκινάω από το πρωί αυτή την κακιά συνήθεια. Κάθε Κυριακή όμως βλέποντας απ' το παράθυρό μου μακριά το βουνό και τα σύννεφα που τρέχουν δε μπορώ να μη σκεφτώ το παρακάτω πολύ αγαπημένο μου ποίημα.... ΚΥΡΙΑΚΗ Ο ήλιος ψηλότερα θ'ανέβει σήμερα που 'ναι Κυριακή. Φυσάει τ'αγερι και σαλεύει μια θημωνιά στο λόφο εκεί. Τα γιορτινά θα βάλουν, κι όλοι θα'χουν ανάλαφρη καρδιά: κοίτα στο δρόμο τα παιδιά, κοίταξε τ'άνθη στο περβόλι. Τώρα καμπάνες που χτυπάνε είναι ο Θεός αληθινός. Πέρα τα σύννεφα σκορπάνε και μεγαλώνει ο ουρανός. Άσε τον κόσμο στη χαρά του κι έλα,ψυχή μου, να σου πω, σαν τραγουδάκι χαρωπό, ένα τραγούδι του θανάτου. Κ.Γ.Κ. Εγώ αφιερώνω αυτό το ποίημα σε όλες τις Κυριακές που έχασα διαβάζοντας και θα εξακολουθώ να χάνω.... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 5 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 5 Μαρτίου 2005 Φωνές-Καβάφης Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες εκεινων που πέθαναν ή εκείνων που είναι για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους. Καποτε μες στα όνειρα μας ομιλούνε κάποτε μες στην σκέψη τις ακούει το μυαλό. Και με τον ήχο τους για μια στιγμή επιστρέφουν ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας- σα μουσική , την νύχτα , μακρυνή , που σβηνει. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Juliette Δημοσιεύτηκε 5 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 5 Μαρτίου 2005 Ήρα μου Υπάρχει μελοποίηση του ποιήματος αυτού και το'χουμε τραγουδήσει πρόπερσι...Απλά υπέροχο..... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
NIKITA Δημοσιεύτηκε 6 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Μαρτίου 2005 Αφιερωμένο: Εσύ ρωτάς τι απόγινε ο έρωτας εκείνος; Αυτό σου λέω: εγώ δεν τον θυμάμαι πια. Όμως το τι θα σκέφτεσαι γνωρίζω, Ας μη θυμάμαι πια το προσωπό σου, Θυμάμαι μόνο πως το φίλησα μια μέρα! Μ. Μπρέχτ Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
piratis Δημοσιεύτηκε 6 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Μαρτίου 2005 Mε πόσους στίχους και με ποιούς να πλέξω το στεφάνι που σου πρέπει... αναδύθηκες απ'το φάσμα ευωδιάς νυχτολούδου και με κοιτούσες σα να ανάσταινες στιγμές ξεχασμένες σα νάξερες πως είχαμε βρεθεί σ'αλλοτινούς καιρούς, αφανισμένους από αγγίστρια πιασμένοι πόθου ανείπωτου μα ανεκπλήρωτου πάλι... κι ένοιωσα να έρχομαι σε κάθε βήμα σου να πλησιάζω με ταραχή δραπέτη την πείσμων κυνηγό που αιώνες μετά αναζήτησης με βρήκε κι ακάθεκτη ερχόταν σαλεύοντας αργά τις χειροπέδες των πιό ωραίων χειλιών που ψιθύριζαν αδιόρατα της ανακάλυψής μου τη θριαμβική ιαχή... Στον Μ. Μπρεχτ Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
piratis Δημοσιεύτηκε 6 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Μαρτίου 2005 γιατί αναγκαίο δεν είναι να θυμάσαι και τυλιγμένη στη λήθη νοσταλγία σκορπίζεις . Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
NIKITA Δημοσιεύτηκε 8 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Μαρτίου 2005 ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Άρης Δικταίος Πάνω στα σουβλερά καρφιά, σαν ασκητής έλα κι εσύ να γείρεις, τον ίλιγγο να δεις, το δέος να δεις, να φτάσεις στη σιγή και στο κενό να φτάσεις, κι ως άνθος τον εαυτό σου να μαδείς. Κι όταν σταθείς στο τελευταίο σκαλί του έρωτα και του πόνου, ένα φιλί από την πείρα την τόση να κρατείς: φιλί άγριο και ζεστό να με δαμάσεις. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
piratis Δημοσιεύτηκε 8 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Μαρτίου 2005 Γυναίκα από αιώνες ξέχειλη που επανήλθες ξάστερη παρθενική, απόλυτη ομορφιά με λογχερό φωνής τρεμούλιασμα κι από πολλών αντρών του βλέμματός σου το παιχνίδισμα πάνω μου εστάθει το χέρι απλώθει, φτερούγα κύκνου γυμνή μασχάλη αθώρητη ο πειρασμός για το ταξίδι ....... κι αν διστάζω σμίγουν οι κύκνοι του μέσα μας νερού αντάυγειες πόθου μυστικού πλέκουν λαιμούς, μουδιάσματα Μαλλιά στριφτά, χρυσά, αφημένα κι η πλάτη με το αυλάκι φιλιών μυρμήγκιασμα, γυμνή λευκή... αφού τον ίδιο αιώνα πίνουμε ο αιώνας αυτός θα σωθεί σα κρασί... γιατί τόση έλξη τόση λύπη γιατί ανάμεσά μας, αυτό το γυαλί... . Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
NIKITA Δημοσιεύτηκε 17 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 17 Μαρτίου 2005 Μου το έστειλε μια φίλη από εξωτερικό που τελικά δεν πήγα να την δώ και μάλλον μετάνιωσε που δεν κατέβηκε. Πρέπει να είναι Πολυδούρη. Όνειρο Άνθη μάζευα για σένα στο βουνό που τριγυρνούσα. Χίλια αγκάθια το καθένα κι’ όπως τα ’σφιγγα πονούσα. Να περάσεις καρτερούσα στο βοριά τον παγωμένο και το δώρο μου κρατούσα με λαχτάρα φυλαγμένο στη θερμή την αγκαλιά μου. Όλο κοίταζα στα μάκρη. Η λαχτάρα στην καρδιά μου και στα μάτια μου το δάκρυ. Μέσ’ στον πόθο μου δεν είδα μαύρη η Νύχτα να σιμώνει κ’ έκλαψα χωρίς ελπίδα που δε στα ’χα φέρει μόνη. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
NIKITA Δημοσιεύτηκε 18 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Μαρτίου 2005 Ζητιανεύοντας , το χέρι της άπλωνε με χάρη τόση, που δεν ήξερες, αν τ’άπλωνε για να πάρει ή για να δώσει. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
zkw Δημοσιεύτηκε 21 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Μαρτίου 2005 21η Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2005 «Κάνε στροφή στην ποίηση»είναι το φετινό μήνυμα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, όπως έχει οριστεί η 21η Μαρτίου, που σηματοδοτεί την έναρξη της Άνοιξης (Εαρινή Ισημερία). Για δύο ολόκληρες εβδομάδες (από τις 15 έως τις 31 Μαρτίου) η πόλη της Αθήνας θα είναι γεμάτη ποίηση! Ερωτικοί στίχοι 39 ελλήνων ποιητών τυπωμένοι σε αφίσες που θα καλύπτουν 130 στάσεις λεωφορείων του Δήμου Αθηναίων, 21 βαγόνια του Μετρό, αλλά και στα τρόλεϊ, τους σταθμούς του ΟΣΕ, του ΗΣΑΠ και θα ταξιδεύουν με το ΚΤΕΛ σε όλη την Ελλάδα. […] Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, πέρασμα αλλά και σημείο συνάντησης, γίνονται το όχημα που «ταξιδεύει» τους στίχους από τις σελίδες των βιβλίων στην καθημερινότητά μας. «Ο έρωτας στην ελληνική ποίηση» είναι το θέμα της φετινής γιορτής που διοργανώνει το ΕΚΕΒΙ. «Η πρόθεσή μας είναι να δείξουμε ωραίους στίχους για τον έρωτα καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα από το πανόραμα της ελληνικής ποίησης», επισημαίνει ο καθηγητής κλασικής φιλολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών και συγγραφέας κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης που μαζί με τον συγγραφέα και πρόεδρο του ΕΚΕΒΙ κ. Δημήτρη Νόλλα επιμελήθηκαν την ανθολόγηση των ποιητών και των στίχων. Οι επιλεγμένοι στίχοι διατρέχουν την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας από την εποχή της Σαπφούς μέχρι και σήμερα, με ενδιάμεση στάση σε ένα δημοτικό και ένα κυπριακό ποίημα. Επίσης, διαφορετικές τεχνοτροπίες: ποιητές παραδοσιακοί, πρωτοπόροι, νεωτερικοί, υπερρεαλιστές κ.ά. σκιαγραφούν κατά κάποιο τρόπο την διαδρομή της ποιητικής μας παράδοσης...» Ερωτική ανθολογία της ελληνικής ποίησης [www.ekebi.gr] ……………………………………… Ο έρωτας Το αρχιπέλαγος Κι η πρώρα των αφρών του Κι οι γλάροι των ονείρων του. Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει Ένα τραγούδι. Ο έρωτας Το τραγούδι του Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του Κι η ηχώ της νοσταλγίας του. Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει Ένα καράβι. Ο έρωτας Το καράβι του Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του Κι ο φλόκος της ελπίδας του. Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει Τον ερχομό. [Οδυσσέας Ελύτης, "Του Αιγαίου", από τη συλλογή «ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ»] Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Λουκρητία Δημοσιεύτηκε 21 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Μαρτίου 2005 Γκρεμισαμε τα φραγματα. Εδω που τωρα φτασαμε τι γινεται μετα κερδισαμε η χασαμε κανεις δεν μας ρωτα. Τον δρομο τον περασαμε μαζι και χωριστα σωστα τα λογαριασαμε δε βγηκανε σωστα. Κερδισαμε η χασαμε ποιος μας ρωτα... Για να κριθουν τα πραγματα στο δυσκολο καιρο γκρεμισαμε τα φραγματα να τρεξει το νερο. Μα τα παλια φαντασματα σαν ειδαν το σεισμο οργωσαν τα χαλασματα και σπειραν διχασμο. Γρεμισαμε τα φραγματα και τι μ'αυτο... Κι εσεις που δοκιμασατε της ηττας την ντροπη κερδισατε η χασατε κανεις δεν θα το πει. Μα σιγουρα διαβασατε τι γραφει το χαρτι: Ουτε σε ηλιο μοιασατε ουτε και σ' αστραπη. Κερδισατε η χασατε ποιος θα το πει.... Νικος Γκατσος Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
NIKITA Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Δυστυχώς, μερικούς από εμάς μας ρωτά ο εαυτός μας για το αποτέλεσμα. Ευτυχείς κοντεύω να λέω όσους δεν είχαν τέτοιες παρτίδες με τον εαυτό τους... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
karpa Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Τάκης Σινόπουλος (απο τη συλλογή ΠΕΤΡΕΣ) Οι λέξεις Σκυθρωπή περηφάνεια που είχαν εκείνες οι λέξεις κρατώντας με πείσμα στο ήχο ένα κόσμο άδειων σχημάτων. Εσύ, έλεγες, ονομάζομαι ουρανός Εγώ, έλεγα, τίποτα... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
NIKITA Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Henry David Thoreau, τι μου έφερε στο νου... Αυτοπροσωπογραφία / Λειβαδίτης Τάσος Τόσο φοβισμένος, που όταν μου έπαιρναν κάτι τους ευγνωμονούσα, που μου άφηναν τουλάχιστον την ανάμνησή του. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Athena Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Σήμερα, μέσα στο βαγόνι του μετρό, το τετράστιχο του Καρυωτάκη που ήταν κολλημένο ακριβώς απέναντί μου με χτύπησε κατακούτελα: Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι. Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη! ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων Τελικά, ακόμα κι εγώ η άκρως πεζή πρέπει να παραδεχτώ αυτό που έλεγε ο Robin Williams στον "Κύκλο των χαμένων ποιητών": "Medicine is necessary to sustain life - but poetry, gentlemen, is what we stay alive for!" Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
NIKITA Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Αποκλείεται να είσαι πεζή και να σου άρεσε. Στο αφιερώνω ολόκληρο: Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. Και με είδε μια αχτίδα Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι. Πώς μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης, πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη! Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος, κι ελύγισα σαν από τρυφερότη, εγώ που μ' είχε πέτρα κάνει ο πόνος. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Athena Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Ax... Σ'ευχαριστώ πολύ Nikita. Ίσως πράγματι να μην είμαι τόσο πεζή Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
piratis Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2005 Πώς γίνεται οι άλλοι να ορίζουν λίγο λίγο τη μοίρα μας, να μας την επιβάλλουν και μεις να το δεχόμαστε; πώς γίνεται μ'ελάχιστα νήματα κάποιων δικών μας στιγμών να μας υφαίνουν ολόκληρο το χρόνο μας, τραχύ και σκοτεινόν, ριγμένον σα καλύπτρα απ'το κεφάλι ως τα πόδια μας, σκεπάζοντας ολόκληρο το πρόσωπό μας και τα χέρια μας, όπου αποθέσανε ένα άγνωστο μαχαίρι -ολότελα άγνωστο- και να φωτίζει με τη σκληρή του λάμψη ένα τοπίο, όχι δικό μας αυτό το γνωρίζω...όχι δικόμας! Γ. Ρίτσος ''Ορέστης'' Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Λουκρητία Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2005 Ποσο πολυ σε αγαπησα εγω μοναχα το ξερω. Εγω που καποτε σ' αγγιξα με τα ματια της πουλιας. Και με τη χαιτη του φεγγαριου σ' αγκαλιασα και χορεψαμε μες στους καλοκαιριατικους καμπους. Πανω στην θερισμενη καλαμια και φαγαμε μαζι το κομενο τριφυλλι. Μαυρη μεγαλη θαλασσα με τοσα βοτσαλα τριγυρω στο λαιμο τοσα χρωματιστα πετραδια στα μαλλια σου. Ν. Γκατσος ΑΜΟΡΓΟΣ (αποσπασμα) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Λουκρητία Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2005 Και ενα αρκετα γνωστο αποσπασμα απο την Αμοργο: Κι αν θα διψασεις για νερο θα στιψουμε ενα συννεφο Κι αν θα πεινασεις για ψωμι θα σφαξουμε ενα αηδονι Ν. Γκατσος Μελοποιηση: Μ. Χατζιδακις ("Ελλας η χωρα των ονειρων") Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Λουκρητία Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2005 Τι πρεπει να κανω για να βγουν μεγαλα τα γραμματα; Μου βγαινει αυτο το size7 και μου χαλαει και το ποιημα. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
lefkander Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2005 Να αλλάξεις την αγκύλη που έτσι -> [ Κάτι στραβό έχει πάνω της.Πιθανολογώ ότι πριν το post είναι κάπως έτσι σε εκείνο το σημείο: Αμοργός [ size]. Για τόλμα το [/β][/σιζε]. Επίσης, δεν χρειάζεται να το έχεις 7. Και 5 να το κάνεις, πάλι θα διαβάζεται... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Νεφέλη Δημοσιεύτηκε 24 Μαρτίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Μαρτίου 2005 Το σβησμένο φανάρι θα'θέλα - λέει- ν'αφήσω στον καθένα σας αυτό το βλέμμα του ήρεμου θαυμασμού μπροστά στό λιόγερμα. θα 'θέλα ακόμη να σας αφήσω το περίλυπο άκουσμα της έρημης φωνής του ιχθυοπώλη στα πρωινά του Ιουλίου και το βόμβο της μέλισσας μέσα σ'ένα τριαντάφυλλο ή το άηχο "άχ" μιας λευκής πεταλούδας πλάι στο μώβ λουλούδι. Περισσότερο απ'όλα θά'θέλα να σας αφήσω τον τρόπο της αλλαγής των χρωμάτων πρός το ασήμι και το ρόδινο όταν η πόρτα κλείνει και σκοτεινιάζουν τα δωμάτια κι ωστόσο οι καθρέφτες διατηρούν ανέπαφη την εικόνα της θάλασσας, γι'αυτό γαλανίζουν τα σεντόνια στο μεγάλο γαμήλιο κρεβάτι των νεκρών. θα'θέλα αλλά τούτη την ώρα με πρόλαβε ο Αόρατος, ο Πανταχού και Πάντοτε Παρών, μου 'σβησε το φανάρι και πιά δέ βλέπω ούτε να δείξω τίποτα κι ούτε να περπατήσω. Γιάννης Ρίτσος Καρλόβασι, 1987 Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.