Lneor1 Δημοσιεύτηκε 20 Δεκεμβρίου 2010 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Δεκεμβρίου 2010 ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥ Αυτός που αγαπώ μου είπε ότι με χρειάζεται. Γι' αυτό προσέχω τον εαυτό μου βαδίζω με προφύλαξη και φοβάμαι κάθε στάλα βροχή μηδά και με σκοτώσει. (ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 22 Ιανουαρίου 2011 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Ιανουαρίου 2011 ΑΣΙΚ ΠΑΣΑ Έγινε η γλώσσα μου αηδονάκι κελαηδεί πνοή χαράς ως την ψυχή μου φτάνει μες στους μπαχτσέδες μας τα φρούτα ωριμάσαν και στα μποστάνια μας περίσσεψε η σοδειά Τι κάναν οι παλιοί και τι απόσωσαν αφήσαν ο καθένας κι ένα μύθο σαν την αγάπη της Λεϊλά και του Μεντζούν τα ποιήματά μας παλιούς έρωτες θυμίζουν Η σκέψη μου τον έρωτα αγκαλιάζει που στέκεται στη θλίψη σύντροφός μου είναι η ψυχή μου απ' την αγάπη ποτισμένη κι όλο το χρόνο μεθυσμένος τον περνώ Στου έρωτα τη φύση υποταχτήκαμε δε βρήκαμε πιο δυνατό αφέντη έτσι ολοκληρωθήκαμε στην πίστη μας στον ίδιιο μπαινοβγαίνοντας το δρόμο Τα μάτια και τα φρύδια και το στόμα, ο πόθος μας τα πρόσωπα τα ωραία πάντοτε για τον έρωτα είμαστε έτοιμοι αυτό είναι το περιβόλι της χαράς μας Ποιος βρήκε από το θάνατο γιατρειά; ποιος πήγε εκεί και πίσω μας ξανάρθε; σ' αυτό το δρόμο, κατά κει τραβάμε το καραβάνι μας εκεί θα ξαποστάσει. Από το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη Οι Ασίκηδες Εισαγωγή και Ανθολογία της Τουρκικής Λαϊκής Ποίησης από τον 13ο αιώνα μέχρι σήμερα Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 9 Φεβρουαρίου 2011 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Φεβρουαρίου 2011 ΡΑΙΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ O ΚΥΚΝΟΣ Ο μόχθος, μέσα απ’ ό,τι δεν έγινεν ακόμα, βαρύς και σα δεμένος να πηγαίνεις, μοιάζει με του κύκνου τ’ άπλαστο βήμα. Κι ο θάνατος, τούτο το ασήλληπτο ακόμη κάθε αιτίας, που πάνω του στεκόμαστε καθημερινά, στο φοβισμένο χαμήλωμά του μοιάζει στα νερά άνω που το δέχονται γαλήνια και που, σαν μακάρια και σαν περασμένα, κάτω του, κύμα το κύμα, αποτραβιούνται, ενώ αυτός, άπειρα βέβαιος άπειρα γαλήνιος, πάντα πιο γνωστικός και πιο βασιλικός και πιο ατάραχος, καταδέχεται να φεύγει. Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2011 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2011 ΒΙΤΤΟΡΙΟ ΣΕΡΕΝΙ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Η μνήμη σου μέσα μου είναι μόνον ένας ανάλαφρος θόρυβος από ποδήλατα που ήσυχα πηγαίνουν εκεί όπου το ύψος του απομεσήμερου κατηφορίζει στο πιο φλογερό σούρουπο ανάμεσα σε κιγκλιδώματα και σπίτια και κατωφέρειες γεμάτες αναστεναγμούς από παράθυρα ξανανοιγμένα στο καλοκαίρι. Του εαυτού μου επιμένει μόνον Ένα μακρινό κλάμα από τρένα Ψυχών που απομακρύνονται. Κι εκεί πανάλαφρη πετάς, χάνεσαι μες στο βράδυ. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 20 Φεβρουαρίου 2011 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Φεβρουαρίου 2011 CESARE PAVESE O θΑΝΑΤΟΣ ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ 'ΧΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου αυτός ο θάνατος που μας συντροφεύει απ' το πρωί ως το βράδυ, άγρυπνος, κρυφός, σαν μια παλιά τύψη ή μια παράλογη συνήθεια. Τα μάτια σου θα 'ναι μια άδεια λέξη. Κραυγή που έσβησε, σιωπή. Έτσι τα βλέπεις κάθε πρωινό όταν μονάχη σκύβεις στον καθρέφτη. Ω, αγαπημένη ελπίδα, αυτή τη μέρα θα μάθουμε και εμείς πως είσαι η ζωή κι είσαι το τίποτα. Για όλους ο θάνατος έχει ένα βλέμμα O θάνατος θα 'ρθει και θα 'χει τα μάτια σου Θα' ναι σαν ν' αφήνεις μια συνήθεια, σαν ν' αντικρίζεις μέσα στον καθρέφτη να αναδύεται ένα πρόσωπο νεκρό, σαν ν' ακούς ένα κλεισμένο στόμα. Θα κατέβουμε στην άβυσσο βουβοί. σε μετάφραση Σωτήρη Τριβιζά Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2011 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2011 ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ΤΑΣΟΣ Tέχνη Έζησα τα πάθη σα μια φωτιά, τάδα ύστερα να μαραίνονται και να σβήνουν, και μ’ όλο που ξέφευγα απόνα κίνδυνο, έκλαψα γι’ αυτό το τέλος που υπάρχει σε όλα. Δόθηκα στα πιο μεγάλα ιδανικά, μετά τ’ απαρνήθηκα, και τους ξαναδόθηκα ακόμα πιο ασυγκράτητα. Ένοιωσα ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ματαιοδοξία, συχώρεσα εκείνους που με σύντριψαν, έγλυψα εκεί που έφτυσα, έζησα την απάνθρωπη στιγμή, όταν ανακαλύπτεις, πλέον αργά, ότι είσαι ένας άλλος από κείνον που ονειρευόσουνα, ντρόπιασα τ’ όνομά μου για να μη μείνει ούτε κηλίδα εγωισμού απάνω μου ― κι ήταν ο πιο φριχτός εγωισμός. Tις νύχτες έκλαψα, συνθηκολόγησα τις μέρες, αδιάκοπη πάλη μ’ αυτόν τον δαίμονα μέσα μου που τα ήθελε όλα, τούδωσα τις πιο γενναίες μου πράξεις, τα πιο καθάρια μου όνειρα και πείναγε, τούδωσα αμαρτίες βαρειές, τον πότισα αλκοόλ, χρέη, εξευτελισμούς, και πείναγε. Bούλιαξα σε μικροζητήματα φιλονίκησα για μιας σπιθαμής θέση, κατηγόρησα, έκανα το χρέος μου από υπολογισμό, και την άλλη στιγμή, χωρίς κανείς να μου το ζητήσει έκοψα μικρά-μικρά κομάτια τον εαυτό μου και τον μοίρασα στα σκυλιά. Tώρα, κάθομαι μες στη νύχτα και σκέφτομαι, πως ίσως πια μπορώ να γράψω ένα στίχο, αληθινό. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 8 Απριλίου 2011 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Απριλίου 2011 ΚΤΗΜΑ ΦΥΛΑΚΗΣ Κάθε αυγή και κάθε δύση μαζεύω το χρυσάφι τ’ ουρανού και το σφραγίζω σε προφίλ με το πραγματικό τ’αληθινό μου πρόσωπο. Με την ελευθερία μου ενα χρυσάφι μη δεκτόν παρά τοις εμπόροις πληρώνω κάθε νύχτα -το πρόσκαιρό μου κτήμα τάφου. Άρης Αλεξάνδρου Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
filpolis Δημοσιεύτηκε 3 Μαΐου 2011 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Μαΐου 2011 Ποίηση T.S. Eliot,1925(The Hollow Men) Μελοποιημενο απο Ωχρα Σπειροχαιτη ΟΙ ΚΟΥΦΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι, οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι σκύβοντας μαζί κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο. Aλίμονο! οι στεγνές φωνές μας όταν ψιθυρίζουμε μαζί είναι ήσυχες κι ανόητες σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί στο ξερό μας κελάρι σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα, παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση αυτοί που πέρασαν με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο βασίλειο μας θυμούνται -αν καθόλου μας θυμούνται- σαν κούφιους ανθρώπους σα βαλσαμωμένους μάτια δεν τολμώ να δω στα όνειρα στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο αυτά δεν εμφανίζονται εκεί: τα μάτια είναι ηλιόφως σε μια σπασμένη κολώνα εκεί, είναι ένα δέντρο χορεύοντας και φωνές στου ανέμου το τραγούδισμα πιο μακρινές και πιο τελεστικές από ένα μαραμένο αστέρι ας είμαι όχι πιο κοντά στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο ας φορέσω επίσης τις μεταμφιέσεις αρουραίου τρίχωμα, κοράκου δέρμα, κουρελούδες σ' έναν αγρό φερόμενος όπως φέρεται ο άνεμος όχι πιο κοντά όχι αυτή την τελική συνάντηση στου λυκόφωτος το βασίλειο αυτή είναι η νεκρή χώρα αυτή είναι του κάκτου η χώρα εδώ τα πέτρινα είδωλα σηκώνονται, εδώ λαμβάνουν την ικεσία ενός χεριού νεκρού ανθρώπου κάτω απ' το σπίθισμα σβησμένου άστρου αυτό είναι σαν αυτό στου θανάτου το άλλο βασίλειο ξυπνώντας μόνοι την ώρα που είμαστε τρέμοντας με τρυφερότητα χείλη που θα φιλούσαν κάνουν προσευχές σε τσακισμένες πέτρες αόμματοι αν δεν τα μάτια μας ξαναφανούν όπως το αέναο άστρο του πολύφυλλου ρόδου στου θανάτου το λυκοφωτικό βασίλειο η ελπίδα μόνο των κενών ανθρώπων των άδειων ανθρώπων μεταξύ ιδέας και πραγματικότητας μεταξύ κίνησης και δράσης πέφτει η σκιά μεταξύ αντίληψης και δημιουργίας πέφτει η σκιά η ζωή είναι πολύ μακριά μεταξύ πόθου και σπασμού μεταξύ δύναμης και ύπαρξης μεταξύ ουσίας και πτώσης πέφτει η σκιά γιατί δικό σου είναι το βασίλειο γιατί δική σου είναι η ζωή γιατί η ζωή σου είναι δική σου δική σου αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 14 Ιανουαρίου 2012 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 14 Ιανουαρίου 2012 Touched by an Angel We, unaccustomed to courage exiles from delight live coiled in shells of loneliness until love leaves its high holy temple and comes into our sight to liberate us into life Love arrives and in its train come ecstasies old memories of pleasure ancient histories of pain. Yet if we are bold, love strikes away the chains of fear from our souls. We are weaned from our timidity In the flush of love's light we dare be brave And suddenly we see that love costs all we are and will ever be. Yet it is only love which sets us free. Maya Angelou Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 9 Φεβρουαρίου 2012 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Φεβρουαρίου 2012 [ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ] Θλιμμένος είμαι σήμερα Θλιμμένος είμαι σήμερα, θλιμμένος. Χαρούμενος θα είμαι από αύριο. Αυτό που αισθανόμαστε συνίσταται παντοτινά σε κάποιο μάταιο πράγμα. Είτε βροχούλα είτε ήλιος είτε πίκρα… Τα πάντα επηρεάζουν,μεταλάσσουν… Δικαιοσύνη δεν κατέχει η ψυχή, μορφή καμιά η αίσθηση δεν έχει. Μία αλήθεια για την κάθε μέρα… Και κόσμος ένας για την κάθε αίσθηση… Είμαι θλιμμένος. Το απόγευμα είναι κρύο. Απ’ αύριο, λογική και ήλιος. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ivgms Δημοσιεύτηκε 16 Μαρτίου 2012 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 16 Μαρτίου 2012 Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
hemoglobin Δημοσιεύτηκε 16 Μαρτίου 2012 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 16 Μαρτίου 2012 Απλά υπέροχο και απίστευτα επίκαιρο.... Σώπα! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 3 Απριλίου 2012 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Απριλίου 2012 FERNANDO PESSOA (Από τα ποιήματα του ετερώνυμου Ricardo Reis) Για να είσαι μεγάλος, να είσαι ολόκληρος: τίποτα Από τον εαυτό σου μην υπερβάλλεις ή αποκλείεις. Να είσαι ολόκληρος εσύ σε κάθε πράγμα. Βάλε τον εαυτό σου Στο μικρότερο πράγμα που κάνεις. Έτσι και η σελήνη ολόκληρη σε κάθε λίμνη λάμπει Και λάμπει, γιατί ζει ψηλά. 14-2-1923 Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2012 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Ιουνίου 2012 ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ Διάλογος πρῶτος Σὰ νὰ μὴν ὑπήρξαμε ποτὲ κι ὅμως πονέσαμε ἀπ᾿ τὰ βάθη. Οὔτε ποὺ μᾶς δόθηκε μία ἐξήγηση γιὰ τὸ ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τουλάχιστον. Ἡ ἄλλη μισή μας ἡλικία θὰ περάσει χαρτοπαίζοντας μὲ τὸ θάνατο στὰ ψέματα. Καὶ λέγαμε πὼς δὲν ἔχει καιρὸ ἡ ἀγάπη νὰ φανερωθεῖ ὁλόκληρη. Μία μουσικὴ ἄξια τῶν συγκινήσεών μας δὲν ἀκούσαμε. Βρεθήκαμε σ᾿ ἕνα διάλειμμα τοῦ κόσμου ὁ σώζων ἑαυτὸν σωθήτω. Θὰ σωθοῦμε ἀπὸ μία γλυκύτητα στεφανωμένη μὲ ἀγκάθια. Χαίρετε ἄνθη σιωπηλὰ μὲ τῶν καλύκων τὴν περισυλλογὴ ὁ τρόμος ἐκλεπτύνεται στὴν καρδιά σας. Ἐνδότερα ὁ Κύριος λειτουργεῖ ἐνδότερα ὑπάρχουμε μαζί σας. Δὲν ἔχει ἡ ἁπαλὴ ψυχὴ βραχώδη πάθη καὶ πάντα λέει τὸ τραγούδι τῆς ὑπομονῆς. Ὢ θὰ γυρίσουμε στὴν ὀμορφιὰ μία μέρα… Μὲ τὴ θυσία τοῦ γύρω φαινομένου θὰ ἀνακαταλάβει, ἡ ψυχὴ τὴ μοναξιά της. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 26 Αυγούστου 2012 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 26 Αυγούστου 2012 ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ Ηττήθηκα νύχτα Τώρα που η καρδιά μου δεν προσφέρεται σε παρορμητισμούς αλκοόλ ακόρεστος προστρέχω σε ηλίθιες απελπισίες υπογράφοντας το Σύμπαν. Είμαι παντέρημος όσο κι ο φέγγαρος ψηλά-ψηλά σε στύση φωτός τον Αύγουστο. Τελετουργώ στη σιωπή χωρίς άμφια. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Lneor1 Δημοσιεύτηκε 29 Νοεμβρίου 2012 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 29 Νοεμβρίου 2012 Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΥΤΕΡΗ Αρμύρισα τα Clarks μου για σένα, τα πρωτοφόρετα Η αγάπη είναι βαθύτερη από το συναίσθημα η αληθινή αγάπη είναι ασυναίσθητη, αδυσώπητη, δυνατή μας ξαφνιάζει όποτε σπάνια αναβλύσει κι ενδέχεται να περάσουμε την ζωή μας χωρίς να μάθουμε αν και ποιους αγαπήσαμε στ’ αλήθεια, συγγενείς, γυναίκες, φίλους· τρομακτικό, μα ισχύει. Το σκέφτηκα στις κυλιόμενες του Ντέμπεναμς, πρώην Γούλγουερθ, όπως κατέβαινα με το βλέμμα σκόρπιο στα κρεμασμένα ρούχα σαν κουφάρια ψυχών που εξαχνώθηκαν. Από την τελευταία ποιητική συλλογή του Μίμη Σουλιώτη Κύπρον, ιν ντηντ: περιηγητικές αρπαχτές σε στίχους, Μεταίχμιο 2011 Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.