Ειδικότητα στις ΗΠΑ

[usmeds]

Πώς αξιολογείται μία reference που προέρχεται από Καθηγητή στην Ελλάδα, ο οποίος όμως έχει σοβαρή προυπηρεσία στην Αμερική, είναι γνωστός εκεί από πολλές δημοσιεύσεις ή εξακολουθεί μέχρι σήμερα να κατέχει ιατρική θέση ΚΑΙ στις ΗΠΑ? Ως "μέτρια"reference? Ως ισχυρό χαρτί?

Αν και το θεωρώ αυτονόητο, θα απαντήσω...

Είπαμε και πριν πως πολλές φορές είναι πιο σημαντικό το περιεχόμενο της επιστολής παρά το ποιος το έγραψε.

Επίσης ρόλο παίζει αυτός που την γράφει να έχει σχέση με την ειδικότητα που θέλεις.

Το reference που περιγράφεις σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που θα κάνει την αίτηση σου να ξεχωρίσει από όλες τις υπόλοιπες οπότε θα το αξιολογούσα σαν «μέτριο». Όλοι οι IMG’s κάποια παρόμοια επιστολή θα έχουν.

Συνεπώς επιστρέφουμε πάλι στα scores και την κλινική εμπειρία στις ΗΠΑ.

Βέβαια, αν ο Καθηγητής που σου έγραψε την επιστολή σου πει σε ποια πανεπιστήμια είναι το όνομά του γνωστό ή ακόμα καλύτερα, πάρει κάποιο τηλέφωνο για εσένα, τότε αυξάνεις τις πιθανότητες σου κατακόρυφα και το reference γίνεται «ισχυρό».

Το τελευταίο που γράφω δεν γίνεται και πολύ εύκολα, ακόμα και αν ο Καθηγητής έχει καλές προθέσεις.

Πρέπει να είσαι τυχερός και να γνωρίζει συγκεκριμένους ανθρώπους στην συγκεκριμένη ειδικότητα που θέλεις. Έτσι αν εσύ ψάχνεις για χειρουργική και αυτός δούλευε εκεί ως παθολόγος, μάλλον άχρηστο θα σου φανεί. Αν θέλεις όμως παθολογία τότε την έκανες λαχείο...

Σου εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθεια σου.

Εμπόδια θα βρεις πολλά - ήδη βλέπω γνώρισες τα καλά με την γραμματεία (θα γράψω στο ανάλογο thread για τις εμπειρίες μου). Πάντως μην το βάζεις κάτω, ειδικά αν έχεις καλούς βαθμούς.

Τροποποιήθηκε 24 Οκτωβρίου 2005 από usmeds

[spergebiet]

Οι βαθμοί παίζουν αναμφίβολα αποφασιστικό ρόλο ειδικά κατά την επιλογή των αλλοδαπών υποψηφίων.Το αμερικανικό σύστημα συγγραφής βιβλίων,εξετάσεων κ.τ.λ. δεν έχει καμία σχέση με το ευρωπαικό διότι στηρίζεται επί εντελώς διαφορετικών βάσεων.

Στην Ευρώπη υπάρχει μια ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ του επιστημονικού στοιχείου(Wissenschaft) και της κλινικής πράξης (Praxis).Αυτό που κυρίως αναπτύσσεται στα βιβλία είναι το επιστημονικό στοιχείο.Το αντικείμενο εξέτασης αφορά επίσης το επιστημονικό βαθύτερο κομμάτι.Για έναν Ευρωπαίο είναι παντελώς ακατανόητη και αδύνατη η αξιολόγηση ενός υποψηφίου σε κλινικά ζητήματα εκτός κλινικής.Η επιλογή των υποψηφίων δε γίνεται συνεπώς με βάση τις ικανότητες απομνημόνευσης των επιστημονικών,ακαδημαικών θεωριών που μπορεί να αναπτύξουν αλλά με βάση τις κλινικές τους ικανότητες,τις ικανότητες διαπροσωπικών σχέσεων και πλήθος άλλων παραγόντων που μόνο στην κλινική πράξη μπορούν να αναδειχτούν και καμία εξέταση δεν είναι δυνατό να αξιολογήσει.

Ενα σύστημα σαν τα USMLE φαίνεται στον Ευρωπαίο εξωφρενικό,επιφανειακό και τμήμα του εκμεταλευτικού,ύπουλου αγγλοσαξωνικού τρόπου σκέψης.

Δηλαδή θα έλεγε ένας Ευρωπαίος είμαι υποχρεωμένος να αφιερώνω το λίγο χρόνο που μου μένει από την κλινική εργασία στη μελέτη για εξετάσεις χωρίς όμως να πληρώνομαι για το χρόνο που χρειάζομαι για αυτή τη μελέτη.Και πώς είναι δυνατό να αξιολογήσει κανείς αντικειμενικά τις κλινικές δυνατότητες του υποψηφίου με μερικές κόλλες χαρτί?Για παράδειγμα

1.Στις ερωτήσεις περιέχεται ένα ιστορικό που θεωρείται δεδομένο.Ολοι όμως γνωρίζουμε οτι κάθε γιατρός έχει διαφοετική ικανότητα στη λήψη του ιτορικού και επό δύο διαφορετικούς γιατρούς μπορεί να προκύψουν δύο διαφορετικά ιστορικά.

2.Ακολουθούν αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων επίσης αυθαίρετων αφού κάθε γιατρός μπορεί να παραγγείλει διαφορετικές σειρές εργαστηριακών εξετάσεων πιθανόν διαφορετικών από αυτές των ερωτήσεων.

3.Ζητούνται εκτιμήσεις από τον απόφοιτο ενώ στην πραγματική διαδικασία παρεμβαίνουν εκτιμήσεις από άλλες ειδικότητες και η συνεργασία του γιατρού με αυτές μπορεί να αποβεί περισσότερο χρήσιμη από την τυχόν διαμόρφωση ισχυρής γνώμης επί ελλειπούς κλινικής εμπειρίας.

4.Καλλιεργείται ομογενοποιημένος τρόπος σκέψης που αγνοεί τις ατομικές ικανότητες,τα ιδιαίτερα ταλέντα και την προσωπική προσέγγιση του εκάστοτε γιατρού κ.τ.λ.

Για έναν Ευρωπαίο τα τεστ αυτά είναι απόδειξη του καταπιεστικού,εκμεταλευτικού και ρατσιστικού χαρακτήρα του αμερικανικού τρόπου σκέψης που εμπεριέχει μια βαθιά απόρριψη της αναγκαιότητας υπεροχής των ηθικών αρχών και της ισότητας.

Φυσικά υπάρχει η αμερικανική απάντηση που στηρίζεται σε στατιστικές παρατηρήσεις και μετρήσεις των ατομικών επιδόσεων για να παραχθεί το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα.

Η τυποποίηση είναι βασικός όρος.Πρέπει οι γιατροί να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με παραπλήσιο υψηλού επιπέδου τρόπο για να υπάρχουν δυνατότητες ταχείας συνεργασίας,γρήγορης εκμάθησης και εξοικονόμησης χρόνου και χρήματος.

Το σκοπό αυτό εξυπηρετούν τα βιβλία τα οποία είναι εύπεπτα,προσανατολισμένα στην κλινική πράξη και παρέχουν δυνατότητες γρήγορης λήψης σωστών αποφάσεων σε μικρό χρόνο.Οι αμερικανοί δηλαδή πραγματοποιούν το βέβηλο κατά τους Ευρωπαίους άλμα από τη θεωρία για την επιστήμη στη θεωρία για την πράξη.

Το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους και όχι μόνο στην ιατρική.

Επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη κυρίαρχη κουλτούρα με βαθιές ρίζες όπως στην Ευρώπη,ο Ελληνας υποψήφιος μπορεί να ελιχθεί και να εξοικειωθεί πολύ ευκολότερα με τις απαιτήσεις των USMLE από ότι ο Ευρωπαίος συνάδελφος που αντιμετωπίζει και μόνιμα ηθικά προβλήματα.

[ether]

Ενα σύστημα σαν τα USMLE φαίνεται στον Ευρωπαίο εξωφρενικό,επιφανειακό και τμήμα του εκμεταλευτικού,ύπουλου αγγλοσαξωνικού τρόπου σκέψης.

Δηλαδή θα έλεγε ένας Ευρωπαίος είμαι υποχρεωμένος να αφιερώνω το λίγο χρόνο που μου μένει από την κλινική εργασία στη μελέτη για εξετάσεις χωρίς όμως να πληρώνομαι για το χρόνο που χρειάζομαι για αυτή τη μελέτη.Και πώς είναι δυνατό να αξιολογήσει κανείς αντικειμενικά τις κλινικές δυνατότητες του υποψηφίου με μερικές κόλλες χαρτί?Για παράδειγμα

Φίλε Spergebiet,

Δυστυχώς θα πρέπει να διαφωνήσω με τις απόψεις σου. Φυσικά και μπορεί να αξιολογήσει κάποιος τις κλινικές δυνατότητες ενός υποψηφίου με γραπτές αλλά και εξετάσεις πρακτικής. Να σε ενημερώσω ότι το USMLE Step 2 CS , είναι αμιγώς κλινική εξέταση, 8 ωρών και ο υποψήφιος καλείται να εξετάσει 12 ασθενείς-ηθοποιούς η δουλειά των οποίων είναι να δέχονται εξέταση και να αξιολογούν υποψηφίους.

Ευτυχώς ή δυστυχώς η σύγχρονη ιατρική αρχίζει να τυποποιείται και οι εξετάσεις που γίνονται βάσει του κύριου παραπόνου του ασθενούς είναι διαβαθμισμένες. Αυτό καλείται ο σύγχρονος εξεταστής του 21ου αιώνα να πραγματοποιείσει - Παρουσιάζει το φάκελλο του ασθενούς περιληπτικά - σταματάει σε ένα δίλημμα και ερωτάει μετα - ποιο είναι το επόμενο βήμα? Για να απαντήσει κάποιος αυτή την ερώτηση πρέπει να έχει ήδη ΣΩΣΤΗ κλινική εμπειρία.

Οι ερωτήσεις τύπου ποια τα αίτια παγκρεατίτιδας, ανήκουν στο παρελθόν και σε εξετάσεις αρκετών τριτοκοσμικών χωρών.

Χαιρετισμούς

[astypalaia2]

Τα βιβλία NMS δεν είναι κατάλληλα για usmle. Ήταν καλά πριν γίνει το τεστ computer-based. Γενικά είναι καλά review books, αν θες να τα διαβάσεις για να κάνεις επανάληψη για τη σχολή αλλά δεν σε προετοιμάζουν για τα steps.

[usmeds]

Συμφωνώ.

Ήταν ήδη ξεπερασμένα όταν έδινα εγώ.

Οι διάφορες εκδόσεις αλλάζουν κάθε 2-3 χρόνια και συνεπώς πρέπει κανείς να είναι πολύ προσεκτικός από που θα διαβάσει για να μην πάει ο κόπος του χαμένος.

[spergebiet]

Oι βασικές σειρές βιβλίων που κυκλοφορούν για τα USMLE είναι τα Blueprints,τα High Yield,τα NMS και τα BRS.Μέχρι τη δεκαετία του '90 οι περισσότεροι υποψήφιοι χρησιμοποιούσαν τα NMS,τα οποία όμως εμφάνιζαν μερικές εγγενείς αδυναμίες ,μετά δε το 2000 εκδόθηκαν μόνο βιβλία παθολογίας και γυναικολογίας από αυτή τη σειρά.Σήμερα οι πιο πολλοί διαβάζουν τη σειρά των Blueprints(κυρίως παθολογία,παιδιατρική,ψυχιατρική,γυναικολογία) και τις σημειώσεις του Kaplan για το Step 2 και ένα συνδυασμό από High Yield και BRS και Kaplan για το Step 1.Το First Aid πρέπει να το γνωρίζετε σχεδόν κατά λέξη καθώς το έχει μελετήσει το σύνολο σχεδόν των αναταγωνιστών.

Κάθε σειρά έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που πρέπει να αναλυθούν χωριστά.Σε γενικές γραμμές τα Blueprints και οι σημειώσεις του Kaplan περιλαμβάνουν τον ίδιο όγκο και περιεχόμενο γνώσεων και είναι εύκολο να συγκρατηθούν.Για το ποσό του χρόνου που χρειάζεται να αφιερώσει κανείς δηλαδή σε αυτά αποκτά μια δυσανάλογα μεγάλη ποσότητα σημαντικών γνώσεων λόγω του φιλικού τρόπου γραφής και του διαβαθμισμένου περιεχομένου τους.Οι σημειώσεις του Kaplan είναι γραμμένες σε ευφυή,απλοποιητική,συστηματική γραφή με έμφαση στη διαφορική διάγνωση και την παράλειψη των άσκοπων λεπτομερειών.Πρόκειται για φροντιστηριακά βιβλία προσανατολισμένα απόλυτα στις ανάγκες των εξετάσεων.Τα Blueprints αποτελούν ένα είδος απομίμησης του Kaplan με κάπως πιο πρόχειρο,λιγότερο κατευθυνόμενο τρόπο γραφής και προσπάθεια λεπτομερέστερης κάλυψης κάποιων επιμέρους ειδικοτήτων όπως νευρολογίας,καρδιολογίας,emergency και family medicine.Το First Aid καλύπτει περίπου την ίδια ύλη σε συμπυκνωμένο,περιληπτικό τρόπο με παρουσίαση μόνο των σημαντικών στοιχείων και μερικές παραλείψεις,δίνει ωστόσο το περίγραμμα που πρέπει να ακολουθήσει η μελέτη του υποψηφίου.

Γενικά το πρόβλημα σε εξετάσεις ιατρικής τίθεται ως εξής.Για να δοθεί απάντηση σε κάθε πιθανό κλινικό πρόβλημα απαιτούνται γνώσεις που περιέχονται κατά τεκμήριο σε textbook ειδικότητας,λείπουν όμως αρκετές φορές απο τα ακαδημαικά βιβλία που διαβάζουν συνήθως οι φοιτητές..Τα textbook όμως είναι τόσο εκτεταμένα ώστε η μελέτη και απομνημόνευσή τους καθίσταται αδύνατη.Για αυτό πρέπει ο υποψήφιος να χρησιμοποιήσει μικρότερα,πιο εύπεπτα,επικεντρωμένα βιβλία με ορισμένο ποσό απόλυτα αναγκαίων πληροφοριών όπως τα review books.Αυτό τον καθιστά ευάλωτο στην περίπτωση ερωτήσεων των οποίων η απάντηση δεν είναι δυνατό να δοθεί με βάση μόνο τις γνώσεις απο τα review books.Σε αυτή την περίπτωση παίζει σημαντικό ρόλο η κλινική εμπειρία του υποψηφίου και σκοπός αυτών των εξετάσεων είναι ακριβώς και η αξιολόγηση της εκάστοτε κλινικής εμπειρίας.

Τα NMS και τα BRS μοιάζουν περισσότερο με πανεπιστημιακά ιατρικά βιβλία,περιέχουν πολύ μεγαλύτερη ποσότητα πληροφοριών από τις υπόλοιπες σειρές,στηρίζονται όμως σε μια ιδιότυπη αντίληψη παρουσίασης που δυσχεραίνει κατά πολύ την απομνημόνευση και μερικές φορές δημιουργεί σύγχυση.Είναι αμφίβολο εάν κάποιος που μελετά αυτές τις σειρές έχει σημαντικό πλεονέκτημα ένατι του υποψηφίου που ξέρει καλά τα Blueprints,το First Aid και τον Kaplan,τα οποία είναι σαφώς περισσότερο προσανατολισμένα στις ανάγκες των εξετάσεων και απαιτούν πολύ μικρότερο χρόνο μελέτης.

Εάν κάποιος έχει χρόνο για τη μελέτη ογκωδών,πυκνογραμμένων βιβλίων 400 σελίδων όπως τα NMS και BRS είναι προτιμότερο να αφιερώσει το χρόνο αυτό στη μελέτη Handbooks γραμμένων για την επιμέρους ειδικότητα τα οπoία λόγω του σκοπού τους είναι σαφώς κλινικά προσανατολισμένα.Με αυτό τον τρόπο αποκτά πραγματικά σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του μέσου υποψηφίου εφόσον πάντα γνωρίζει ήδη πολύ καλά το βασικό κορμό της ύλης που περιέχεται π.χ. στα Blueprints ή το First Aid και έχει μελετήσει τις ερωτήσεις του Kaplan.Κατά κάποιο τρόπο παραβιάζει προς δικό του όφελος το νόημα των εξετάσεων και περιορίζει τη σημασία της κλινικής εμπειρίας.Φανταστείτε για παράδειγμα έναν υποψήφιο των πανελληνίων που για τη λύση ασκήσεων Φυσικής χρησιμοποιεί ολοκληρώματα και διαφορικό λογισμό.Ο υποψήφιος αυτός ξεκινάει με τεράστιο πλεονέκτημα έναντι του συνήθους υποψηφίου με σχολικού επιπέδου γνώσεις μαθηματικών που καλείται να χρησιμοποιήσει την ευφυία και το ταλέντο του για τη λύση προβλημάτων απλούστατων για όποιον διαθέτει ισχυρά μαθηματικά εργαλεία.(Για αυτό και η χρήση παρόμοιων μαθηματικών μεθόδων απαγορεύεται κατά τις πανελλήνιες).Επειδή όμως η χρήση γνώσεων από άλλες πηγές δεν απαγορεύεται στα USMLE που στηρίζονται στους φυσιολογικούς περιορισμούς της κλινικής εκπαίδευσης,του χρόνου,των δυνατοτήτων και της ηλικίας των υποψηφίων είναι δυνατό ένας αποφασιστικός υποψήφιος που διαθέτει τον ανάλογο χρόνο να μελετήσει.

1.Αντί για το NMS γυναικολογίας το εκπληκτικό Manual του John Hopkins παρόμοιας έκτασης.

2.Αντί για το BRS παιδιατρικής το emergency pediatrics ή το emergency pediatrics just the facts του american college of emergency physicians επίσης 400 σελίδων.

3.Αντί για το NMS παθολογίας,τις σημειώσεις για self assesment των αμερικανών residents στο internal medicine ή ορισμένο τμήμα από τα Handbook των εκδόσεων Williams Wilkins για κάθε ειδικότητα π.χ. cardiology,gastrenterology,hematology κλπ.

Πάντα όμως όπως προανέφερα πρέπει να γνωρίζει άριστα όσα περιέχονται στις βασικές σειρές και να μην επεκτείνεται υπερβολικά σε λεπτομερείς περιγραφές παθήσεων εφόσον δε γνωρίζει άριστα όσα είναι αναγκαία για τις βασικές.Δεν πρέπει να μελετά περισσότερο ότι του αρέσει παραμελώντας πιθανόν σηματικούς τομείς αλλά να προσπαθεί να καταννοήσει τι του ζητείται να γνωρίζει.Πρέπει να ξεκινήσει πολύ νωρίς τη μελέτη των ερωτήσεων κατά κύριο λόγο του Kaplan.Γενικά το πλεονέκτημα όσων από ένστικτο και ταλέντο ξεχωρίζουν το σημαντικό από το ασήμαντο είναι εξουδετερωμένο στα USMLE λόγω της ύπαρξης εκσυγχρονισμένων,συνεχώς ανανεούμενων βιβλίων(Blueprints,Kaplan,First Aid) που ακριβώς περιέχουν το απολύτως σημαντικό και το καθιστούν γνωστό στο σύνολο των υποψηφιών.Τα USMLE αναδεικνύουν τις ικανότητες των εργατικών,σοβαρών και συστηματικών σπουδαστών με μεγάλο κίνητρο και δε λαμβάνουν υπόψη τον τρόπο απόκτησης των ζητουμένων γνώσεων.

Τα στοιχεία αυτά και η ανωνυμία του υποψηφίου επιτρέπουν πλήθος μεθόδων για απόκτηση συγκριτικού πλεονεκτήματος χωρίς δικαιολογημένη βάση.

Η ανάπτυξη και εφαρμογή τέτοιων μεθόδων αντιμετωπίζεται θετικά από τους αμερικανούς,θεωρείται όμως απαράδεκτη στην Ευρώπη.

[spergebiet]

Κατά βάση όλα είναι σχεδιασμένα με βάση τις πιθανές επιδόσεις του μέσου υποψηφίου.Τα τεστ δεν αποσκοπούν να αναδείξουν όσους βρίσκονται πάνω από τη δεύτερη στατιστική απόκλιση δηλαδή το 4% αλλά αυτούς που συμπεριλαμβάνονται στην πρώτη απόκλιση δηλαδή στο 34%.

Αυτό είναι λογικό από τη στιγμή που για να είναι κανείς αποτελεσματικός γιατρός δε χρειάζεται να είναι ιδιοφυία αλλά αρκεί να είναι εργατικός με φυσιολογικές ικανότητες.Μία ιδιοφυία πιθανόν να μειονεκτεί κιόλας ιδίως κατά την επαφή με ανο΄ι'κούς ασθενείς που αποτελούν και τη μεγάλη πλειονότητα του κόσμου που θα συναναστραφεί.Ενας μέσος γιατρός είναι σαφώς περισσότερο ισορροπημένος και αξιόπιστος.Από την άλλη ένας ανο'ι΄κός γιατρός πιθανόν θα έχει ακόμα καλύτερη επαφή με τον ανο΄ι΄κό ασθενή,θα απογοητεύσει όμως τους κατά τεκμήριο μέσης νοημοσύνης συγγενείς.Συνεπώς τα τεστ δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ δύσκολα αλλά ούτε υπερβολικά εύκολα.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περιέχουν ένα ισοροπημένο ποσοστό εύκολων και δύσκολων ερωτήσεων ώστε ο φυσιολογικά διαβασμένος μέσος απόφοιτος να περνάει και να συγκεντρώνει μια βαθμολογία τουλάχιστον 85 ενώ ο έχων και κλινική εμπειρία 90-95.Η βαθμολογία άνω του 95 δεν πρέπει να δίνει ιδιαίτερο προβάδισμα έναντι του 90-95, αλλιώς οι ιδιοφυίες θα είχαν τον πρώτο λόγο.

Αυτά όλα ανατρέπονται και μεταβάλλονται μερικώς από τον έντονο ανταγωνισμό μεταξύ των αριστούχων αλλοδαπών υποψηφίων.Το αποτέλεσμα είναι ότι μερικές ειδικότητες ιδιαίτερα δημοφιλείς στους Αμερικανούς όπως πλαστική,νευροχειρουργική,ακτινολογία να είναι σχεδόν απροσπέλαστες για τον αλλοδαπό υποψήφιο από τη στιγμή που το ποσοστό ξένων που γίνονται δεκτοί σε αυτές τις ειδικότητες είναι ιδιαίτερα χαμηλό.

Αντίθετα σε ειδικότητες όπως η γυναικολογία όπου τα ασφάλιστρα για malpractice αυξάνουν με αστρονομικούς ρυθμούς ο ξένος μπορείνα βρει ευκολότερα θέση.Αλλες ειδικότητες όπως η χειρουργική δυσκόλεψαν αρκετά καθώς η επιβολή του ογδοντάωρου της εργασίας των ειδικευομένων τις κατέστησε πολύ πιο ελκυστικές με αποτέλεσμα την αύξηση της απαιτούμενης βαθμολογίας.Πολλοί αλλοδαποί που επιθυμούν τη χειρουργική θα ήθελαν να μην επιβληθεί το ογδοντάωρο και να υπάρχουν σκληρότερα ωράρια για να μη χρειάζεται τόσο υψηλή βαθμολογία.

Ενα επίσης δεδομένο είναι ότι σταδιακά οι αμερικανοί που έχουν καλές ακαδημαικές επιδόσεις αποφεύγουν να επιλέξουν την ιατρική και στρέφονται σε επαγγέλματα με γρήγορη άνοδο και υψηλές αποδοχές από νεαρή ηλικία χωρίς μεγάλους κινδύνους από malpractice.Αυτό μεταβάλλει σταδιακά και το επίπεδο δυσκολίας των τεστ.

Για να επιτύχει συνεπώς κάποιος χρειάζεται να σταθμίσει το επίπεδο του ανταγωνισμού και να αποφασίσει πόσο χρόνο πρέπει να διαθέσει για να ξεχωρίσει από το μέσο υποψήφιο.

Πρέπει να υπολογίσει ότι ο ανταγωνιστή του θα ξέρει πολύ καλά τουλαχιστον το First Aid και τις ερωτήσεις του Kaplan.Συνεπώς για το Step 2 οφείλει να μάθει καλά τουλάχιστον τις σημειώσεις του Kaplan.Για να αυξήσει τις πιθανότητές του πρέπει να διαβάσει και τα Blueprints κυρίως τα βασικά αλλά και τα Cardiology,Neurology,Emergency Medicine.Μα αυτά και τις ερωτήσεις από Kaplan,NMS κτλ είναι ήδη αρκετά ανταγωνιστικός.

Εάν θέλει να συντρίψει εντελώς τον ανταγωνισμό,πρέπει να μελετήσει και μερικά Handbook ειδικότητας ιδίως εκεί όπου υστερεί κλινικά.Σε αυτό το σημείο αρχίζει μια θεωρία των παιγνίων.Υπολογίζει δηλαδή τι ποσοστό ερωτήσεων είναι πιθανό να πέσει από κάθα ειδικότητα για να ρίξει εκεί το βάρος.Σε γενικές γραμμές η βασίλισσα των εξετάσεων στο Step 2 είναι η internal medicine με ποσοστό ερωτήσεων άνω του 60%.

Σημασία έχει να φέρετε τα τεστ στα μέτρα σας εκεί όπου είστε ισχυροί.Αν είστε καλοί κλινικοί να αναδειχτεί αυτό το προσόν.Εάν τα βλέπετε σα φιλολογία,μετατρέψτε τα σε φιλολογία.Δεν πρέπει να σέβεστε ιδιαίτερα το σκοπό των τεστ αλλά απλά να τον γνωρίζετε.Σκοπός είναι η απόκτηση του μέγιστου ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος.

Εάν ο αντίπαλος έρθει στη μονομαχία με πιστόλι,εσείς πρέπει να κρατάτε πολυβόλο.Ισες ευκαιρίες σημαίνει ότι εάν αυτός έχει την ευκαιρία να σας πετύχει με το πιστόλι,εσείς μπορείτε να τον εξοντώσετε με το πολυβόλο.

Κανείς δεν πρόκειται να κριτικάρει το νικητή.

[TheDude]

Να κανω και εγω μια ερωτηση για την Αμερικη?

Ποιες ειναι οι πιθανοτητες για να καποιον ξενο να μπορεσει να κανει ειδικοτητα στην Ορθοπαιδικη?

Ισως τα παιδια που ειναι εκει να μπορουν να μας πουν κατι πανω σε αυτο.Εχω ηδη ρωτησει καποιους ελληνες που κανουν ειδικοτητα (οχι ορθοπαιδικη!) ή δουλευουν εκει, και οι απαντησεις που ελαβα δεν αφηναν πολλα περιθωρια για να ελπιζω σε κατι τετοιο.Στο ιδιο συμπερασμα κατεληξα διαβαζοντας πληροφοριες στο ιντερνετ, αλλα και απο αυτα που γραφει στον προλογο του First Aid Step1.

Ξερω οτι ερωτησεις τετοιου τυπου ειναι πολυ γενικες, αλλα θα εκτιμουσα μια απαντηση απο οσους γνωριζουν κατι παραπανω.

[usmeds]

Από το εξής link: http://www.ama-assn.org/vapp/freida/spcsts...238,260,00.html

FREIDA Online specialty training statistics information

Orthopaedic Surgery

Academic year 2004

Residents

Total number of active residents/fellows 3,085

Average number of residents/fellows 20.2

Average percent female 9.2%

Average percent international medical graduates 2.1%

2.1% του 3085 σημαίνει πως υπήρχαν 65 απόφοιτοι μη αμερικάνικων πανεπιστημίων που έκαναν ειδικότητα ορθοπαιδικής στις ΗΠΑ πέρυσι.

Καλή τύχη, ειδικά αν είσαι γυναίκα...

Τροποποιήθηκε 11 Νοεμβρίου 2005 από usmeds

[ioan]

Η ορθοπαιδική πάει πολύ της μόδας τώρα τελευταία στις States (και όχι μόνο). Αυτό κυκλοφορεί ακόμη και στα podcasts, οπότε...

[Ptca]

Από το εξής link: http://www.ama-assn.org/vapp/freida/spcsts...238,260,00.html

FREIDA Online specialty training statistics information

Orthopaedic Surgery

Academic year 2004

Residents

Total number of active residents/fellows 3,085

Average number of residents/fellows 20.2

Average percent female 9.2%

Average percent international medical graduates 2.1%

2.1% του 3085 σημαίνει πως υπήρχαν 65 απόφοιτοι μη αμερικάνικων πανεπιστημίων που έκαναν ειδικότητα ορθοπαιδικής στις ΗΠΑ πέρυσι.

Καλή τύχη, ειδικά αν είσαι γυναίκα...

And you can safely assume that about 90% OF that 2, 1% are

US citizens who simply studied outside the US (Caribbean and Europe)

So yeah...good luck!

[TheDude]

Ευχαριστω για τις αμεσες απαντησεις!!

Κριμα που ειναι ετσι τα πραγματα..

Να υποθεσω οτι η προυπηρεσια σε πανεπιστημιακη κλινικη της ευρωπης (π.χ. στην δικη μου περιπτωση Γερμανια), δεν παιζει σημαντικο ρολο.Στην Αμερικη οταν αναφερονται σε προυπηρεσια εννοουν σε Αμερικανικη κλινικη, ετσι δεν ειναι?

Λεμε μηπως υπαρχει καμια πιθανοτητα τωρα...

Απο οτι φαινεται τα πραγματα ειναι ανοικτα μονο για καποιες ειδικοτητες, και μαλλον οχι χειρουργικες.Στη κλινικη που δουλευω εχω συναδελφο απο Αφρικη.Μου εχει πει οτι ολοι οι συμφοιτητες του που εφυγαν για αμερικη, κανουν εσωτερικη παθολογια ή οικογενειακη ιατρικη.

Τελικα, ο ανταγωνισμος ειναι με ισους ορους μονο για τα Αμερικανακια.Τουλαχιστον να το πουνε ανοικτα και να πληροφορουν σωστα τον κοσμο.Οι Αγγλοι πχ. εβγαλαν και μια ανακοινωση ,εστω και αργα, στο GMC που προειδοποιουν οτι οσοι περασουν το PLAB test (για οσουε ειναι εκτος Ε.Ε.) δεν σημαινει οτι θα βρουν και αμεσα θεση ειδικοτητας.

Μηπως τελικα και οι Αμερικανοι εχουν γλυκαθει απο τα χρηματα που μαζευουν απο τους υποψηφιους των USMLE?

[usmeds]

Όχι ακριβώς!!!

Όταν περίπου το 20-25% των ειδικευόμενων στην Αμερική είναι απόφοιτοι μη αμερικάνικων πανεπιστημίων είναι παράλογο να λες πως τα USMLE υπάρχουν για να μαζεύουν χρήματα οι Αμερικάνοι από τους ξένους.

Ενδεικτικά μονάχα παραθέτω τα ποσοστά των ξένων σε πέντε βασικές ειδικότητες

- Παθολογία (Internal Medicine) - 50.8% σε σύνολο 21332

- Οικογενειακή Ιατρική - 38.1% σε σύνολο 9373

- Χειρουργική - 21.8% σε σύνολο 7689

- Παιδιατρική - 31.9% σε σύνολο 7811

- Γυναικολογία - 23.3% σε σύνολο 4703

- Ψυχιατρική - 39.7% σε σύνολο 4563

Απλά ψάχνεις για μία ειδικότητα αιχμής, που και Αμερικάνος να ήσουν δεν θα είχες πολλές πιθανότητες να κάνεις.

Σε αυτήν την ζωή υπάρχουν και άλλοι που είτε είναι καλύτεροι από εσένα, είτε έχουν περισσότερες γνωριμίες ή είναι πιο τυχεροί και γεννήθηκαν σε άλλη χώρα.

Αυτό δεν θα πρέπει να σε εμποδίσει να βρεις μια καλή θέση σε κάποια από τις παραπάνω ειδικότητες αν πραγματικά θέλεις να ειδικευτείς εδώ.

Τροποποιήθηκε 12 Νοεμβρίου 2005 από usmeds

[BATMAN]

Δηλαδη εσύ USMEDS πιστευεις οτι καποιος με σκορ πανω απο 90%,observership σε καποια καλη κλινικη εκει και καποιες συστατικες απο αμερικανους συν καποια ελληνικη η και ευρωπαικη προυπηρεσια στο χωρο της εκαστοτε ειδικοτητας(πχ ενα χρονο SHO αγγλια η 1 χρονο ειδικοτητα σουηδια) μπορει να κανει match σε μια τετοια ειδικοτητα??

[Ptca]

I know you guys are not asking me

But I would like to make a couple of suggestions

1st

find someone who has done something close to what you want to do and ask him specifically how he did it.

2nd

Since both of you guys are quoting experience in developed countries [sweden, Germany],

Why don’t you guys try staying where you are?

Complete your training

Network

Do some research

And make the transition at a later stage

At least the Brits seem to be making that transition quite easily

Very few of them go blindly into the match counting on scores (although many foreigners who cannot get in training posts do ,but like you guys said, they are shooting for IM, FM,NEURO etch.)

Most Brit graduates, who want to move to the US for whatever reason, just arrange something down the line. People who get their CCST here normally land lectureship status in US academia with just passing USMLE scores.

So as far as these specialties are concerned I think you need to be thinking of something other than scores that will make you competitive.

Training in a developed country should be able to provide you with the opportunity to acquire that

There seem to be awfully many IMGs with scores in the 99s even in community programs in relatively non competitive specialties in the US.

As far as 90s are concerned that seems to be a pretty close to a minimum even for US Grads going into Ortho or Derm ecth.

Even in IM you hardly stand a chance for an academic program if you are not talking about 95s (and even with that you would have to be pretty stellar on everything else in order to receive consideration)

[usmeds]

Όπως τα λέει ο ptca έχουν τα πράγματα.

Πάντως αν κάποιος έχει κάνει τα κατάλληλα προπαρασκευαστικά βήματα για να ειδικευτεί στις ΗΠΑ και έχει διψήφια scores > 90, τελικά θα πρέπει να μπορέσει να βρει μια θέση σε κάποια από τις βασικές ειδικότητες που να ικανοποιεί τις ανάγκες του.

Κρατώ μια επιφύλαξη για την χειρουργική, όπου ίσως να παιδευτεί λίγο (έως αρκετά) παραπάνω και να χρειαστεί και κάποια δόση τύχης ώστε να του έρθουν τελικά όλα όπως τα θέλει.

Όσο αφορά τις ανταγωνιστικές θέσεις απλά θα πρέπει να τις ξεχάσει.

Εξαίρεση ίσως να αποτελουν ορισμένες ειδικότητες που γίνονται μετά την βασική εκπαίδευση μέσω fellowship όπως π.χ. η καρδιολογία όπου, πάλι, αν έχει κανείς λίγη τύχη ίσως να τα καταφέρει.

Τροποποιήθηκε 15 Νοεμβρίου 2005 από usmeds

[Deposed Angel]

Να προσθέσω την προσωπική μου γνώμη επί του θέματος. Αυτή τη στιγμή αναμένω απαντήσεις στις αιτήσεις που έστειλα για Παθολογία (35+) και για Νευρολογία (μόνο 21, λόγω του ότι είχαν λήξει πολλές προθεσμίες). Αρχικά με εξέπληξε αυτό που μου είπαν γνωστοί και φίλοι που κάνουν ειδικότητα αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ, ότι δηλαδή στις 20 αιτήσεις άντε να πάρεις 2-3 interview σε καλή περίπτωση, ακόμα και αν έχεις πολύ καλά score στα USMLE.Κατάλαβα το γιατί όταν ένας από τους φίλους μου αυτούς μου ανέφερε τη χρυσή τριάδα των προυποθέσεων για να βρεις θέση ειδικότητας στις ΗΠΑ: 1. Γνωριμίες 2. US clinical experience (και δυστυχώς μόνο US) και 3. Score στα USMLE. Το πρώτο δεν μου έκανε καμία εντύπωση, το περίμενα. Το δεύτερο όμως μου κάνει. Μ' αρέσει που δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί clinical experience το observership ή rotation που κάνουν διάφοροι IMG αλλά και Αμερικάνοι στις ΗΠΑ, όπου δεν αγγίζουν άρρωστο, απλά βλέπουν (διότι αν δεν είσαι certified από ECFMG δεν έχεις δικαίωμα να αγγίξεις)- και δε θεωρείται εμπειρία η οποιαδήποτε δουλειά ως ειδικότητα, έρευνα, αγροτικό, κτλ. στην Ελλάδα ή άλλη ευρωπαική χώρα, ειδικά όταν βρίσκεσαι σε μία θέση που αναγκάζεσαι να χειριστείς ασθενείς σε πραγματικές συνθήκες και έχεις την ευθύνη του decision-making, όχι του παρατηρείν και εκφράζειν γνώμη( ίδε φοιτητής-observer). Απλά πιστεύουν οι Αμερικανοί ότι η κλινική εκπαίδευση που έχεις λάβει σε άλλη χώρα είναι κατώτερη και ανεπαρκής για τα δεδομένα τους. Θα μου επιτρέψετε, λίαν κομπλεξική στάση.

[usmeds]

Η στάση των Αμερικάνων δεν είναι κομπλεξική. Είναι αποτέλεσμα ειλικρινών προβληματισμών.

Τα περισσότερα προγράμματα στην Αμερική βασίζονται στην δουλειά των ειδικευόμενων και των φοιτητών πολύ περισσότερο από ότι τα Ευρωπαϊκά. Όταν προσλαμβάνουν κάποιον δεν ενδιαφέρονται για το θεωρητικό του υπόβαθρο στην συγκεκριμένη ειδικότητα (για αυτό τον πήρανε για να τον διδάξουν).

Αυτό που τους καίει είναι να μπορεί να αντεπεξέλθει στους ρυθμούς τους και στις απαιτήσεις τις δικής τους καθημερινότητας. Να μπορεί δηλαδή να δουλεύει 80 ώρες την εβδομάδα, να βλέπει τον ίδιο αριθμό ασθενών ημερησίως που βλέπουν και οι άλλοι, να γράφει σωστά τα ιστορικά ώστε να μην βρουν οι δικηγόροι πάτημα για μηνύσεις κοκ.

Δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν τους 3-6 μήνες που χρειάζεται κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος με το σύστημα να προσαρμοσθεί και για αυτό κοιτάνε τόσο πολύ την κλινική εμπειρία.

Για τον ίδιο λόγο τα observerships δεν έχουν μεγάλη αξία ενώ βλέπουν πολύ θετικά την κλινική εμπειρία που αποκτά κανείς ως φοιτητής. Ο φοιτητής στην Αμερική αποτελεί μέρος της ομάδας βλέπει τους ασθενείς και δουλεύει με τους ίδιους ρυθμούς. Περισσότερα έχω γράψει ήδη στο thread.

Από προσωπική εμπειρία σου λέω πως αν δεν είχα κάνει κάποιους μήνες στην Αμερική πριν αρχίσω ειδικότητα δεν είμαι σίγουρος πως θα προσαρμοζόμουνα τελικά στις απαιτήσεις τους. Το Ελληνικό πανεπιστήμιο δεν σε προετοιμάζει κατάλληλα και πολύ αμφιβάλλω πως το αγροτικό ή ακόμα και 1-2 χρόνια ειδικότητας στην Ευρώπη θα βοηθούσε.

Τροποποιήθηκε 16 Νοεμβρίου 2005 από usmeds

[BATMAN]

Εγω για να προσθεσω τη γνωμη μου πιστευω οτι ισχυει ο κανονας 70/30...δηλαδη αν καποιος εχει πολυ υψηλα σκορ(70%) και καποια κλινικη εμπειρια στο χωρο της ειδικοτητας του πχ.ευρωπη εχει καποιες ελπιδες!φυσικα παιζει ρολο να εχεις και συστατικες απο αμερικανους!Αληθεια υπαρχει καποιος τροπος αν εχεις το ECFMG να κανεις κατι σαν κλινικη εμπειρια(σε περιπτωση που εχεις γνωστους ιατρους στο χωρο της ειδικοτητας σου εκει)στην αμερικη εκτως απο research και observership????τα παιδια που ειναι στην αμερικη ρωταω πιο πολυ....!!!

χμμμ εννοουσα οτι 70% μετρανε τα σκορ και το 30% η κλινικη εμπειρια στο αμερικανικο συστημα και η εμφανιση σου στο interview...

[usmeds]

Εγώ έκανα 3-4 μήνες elective σαν φοιτητής.

Η αξία της κλινικής εμπειρίας στις ΗΠΑ είναι μεγάλη.

Ξέρω περίπτωση παιδιού που με USMLE < 85 βρήκε χειρουργική (χωρίς μέσο)

Βέβαια έκανε έξι μήνες rotation (τρεις σαν φοιτητής και τρεις σαν απόφοιτος) όπου δούλευε σαν σκυλί από τις τέσσερις το πρωί μέχρι τις οκτώ το βράδυ και ήταν κάθε τρίτη μέρα μέσα.

Πήρε όμως 3-4 καλά γράμματα, εντυπωσίασε με την εργατικότητα του, ήταν και τυχερός που βρέθηκε μια άδεια θέση και τελικά τα κατάφερε.

Θα μπορούσε κάλλιστα ωστόσο να είχε φάει και τα μούτρα του και να σαπίζει τώρα σε κάποιο lab ή ακόμα χειρότερα να περιμένει την σειρά του στην Ελλάδα.

Τα καλά scores σου παρέχουν κάποια εγγύηση πως οι κόποι που κάνεις κατά την διάρκεια της κλινικής σου εμπειρίας στις ΗΠΑ δεν θα πάνε χαμένοι.

Τροποποιήθηκε 20 Νοεμβρίου 2005 από usmeds

[TheDude]

Αν δεν κανω λαθος για να κανει καποιος electives ή rotations πρεπει , εκτος απο το να γινει αποδεκτος απο το νοσοκομειο, να πληρωσει και καποιο fee καθως και καποια χρηματα για ασφαλεια.

Επιπλεον, θυμαμαι οτι ειχα διαβασει σε διαφορα φορουμ οτι ηταν εξαιρετικα δυσκολο να βρουν οι ξενοι, ακομα και θεσεις observership.

Τελικα, μηπως χρειαζεται και ενα καλο κομποδεμα για να κανεις κατι στις ΗΠΑ?

Για να μην ξεχνιομαστε, δε σημαινει οτι ολοι οσοι σπουδαζουν ιατρικη ειναι και πλουσιοι.

Τροποποιήθηκε 20 Νοεμβρίου 2005 από TheDude

[usmeds]

Πολύ σωστή παρατήρηση.

Έχω γράψει και αλλού στο thread (link) για τα έξοδα που χρειάζονται.

Υπάρχουν λύσεις για όλα τα γούστα.

Από elective στο Harvard με δίδακτρα $3000 μέχρι observership σε community hospital.

Πάντως υπάρχουν πανεπιστήμια στις ΗΠΑ που θα σε δεχτούν χωρίς δίδακτρα και χωρίς να πληρώσεις για malpractice ως visiting student. Η οικονομικότερη λύση, που σου γλιτώνει τουλάχιστον τα έξοδα διαμονής, είναι να βρεις κάτι σε πόλη όπου να έχεις συγγενείς. Άλλοι το συνδυάζουν με το ταξίδι που θα κάνουν για να δώσουν το Step2 CS.

-

[BATMAN]

Χμμμ ανεφερες οτι εκανε rotation σαν αποφοιτος ε?εννοεις observership?τελικα εχει αξια να το κανεις ενω εχεις δωσει τα usmle και εχει πχ καλα σκορ?δηλαδη αν τα δουν θα σου δωσουν μεγαλυτερη σημασια θα εχεις παραπανω πιθανοτητες να παρεισ καποια καλη LOR????

[usmeds]

Χμμμ ανεφερες οτι εκανε rotation σαν αποφοιτος ε?εννοεις observership?τελικα εχει αξια να το κανεις ενω εχεις δωσει τα usmle και εχει πχ καλα σκορ?δηλαδη αν τα δουν θα σου δωσουν μεγαλυτερη σημασια θα εχεις παραπανω πιθανοτητες να παρεισ καποια καλη LOR????

Οπωσδήποτε έχει αξία και το Observership ειδικά αν δεν έχεις κάνει τίποτα κλινικό σαν φοιτητής. Δείχνει πως έχεις γνωρίσει το σύστημα και ξέρεις τουλάχιστον τι περιμένουν από εσένα. Αν κάνεις καλή εντύπωση και σε αφήσουν να κάνεις κάτι παραπάνω μπορεί να πάρεις και καλή επιστολή. Ταυτόχρονα ανεβάζεις κατακόρυφα τις πιθανότητες να γίνεις δεκτός στο κέντρο που κάνεις το rotation... Τροποποιήθηκε 21 Νοεμβρίου 2005 από usmeds

[notbad]

In order to get any position of residency, you definetely need some months of clinical experience in US.

Sorry usmeds but high scores are not enough. I believe that good references and cv and clinical experience as medical student is more important. But I am not that sure though...

Dedicated to Nick