Ειδικότητα στις ΗΠΑ

[usmeds]

(Συγνώμη για το σεντονάκι αλλά νομίζω πως η ερώτηση που πήρα σήμερα με ΠΜ ενδιαφέρει πολλούς)

Καταιγισμός Ερωτήσεων!, Today, 14:27

Καλησπέρα

Είμαι φοιτητής στην Ελλάδα, προς το τέλος των προπτυχιακών μου σπουδών, κάνω κλινικές και παράλληλα (προσπαθώ) προετοιμάζομαι για το πρώτο step (φρίκη...).

Διάβασα τα σχετικά ποστς και γενικότερα το έχω ψάξει αρκετά το θέμα.

Ένα πραγμα όμως δεν μπορώ να καταλαβω. Αυτά τα ρημάδια τα σκορ, πώς υπολογίζονται; Από ότι έχω καταλάβει, το τριψήφιο ΔΕΝ είναι ο αριθμός (κλάσμα) των σωστά απαντημένων ερωτήσεων, και το διψήφιο ΔΕΝ είναι το ποσοστό της κατανομής στο οποίο είσαι (percentile). Ανάμεσα στα δύο αυτά σκορ δεν βλέπω κάποια γραμμική σχέση (δεν θα ήταν παράλογο για την Αμερική να βγάζει ένα σκορ στα 260 και μετά να σου ξαναβγάζει το ίδιο σκορ ανηγμένο στα 100;) Υπάρχει κάπου διαθέσιμη αυτή η πλήροφορία ή αυτή δεν γίνεται (σκόπιμα) γνωστή στο "κοινό" (θεωρίες συνομωσίας...).

Και όταν ένα νοσοκομείο λέει πως θέλεις πάνω από πχ 90 σε τι από όλα αναφέρεται;

Τέλος: πώς μπορώ (λέμε τώρα) να εκτιμήσω το σκορ μου με βάση τις πόσες ερωτήσεις δυνητικά πιάνω στο τεστ. Δηλαδή αν πιάνω γύρω στις 40-45 ερωτήσεις σε κάθε μπλοκ των 50, ποιο είναι το σκορ που θα μου έρθει;

Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα, δεν τα καταφέρνω και τόσο καλα στο γραπτό λόγο, πήρες μια γεύση φαντάζομαι του πόσο μπερδεμένος είμαι και ο ίδιος.

Μπορείς να κάνεις quote, φυσικά, ότι θέλεις από τα παραπάνω αλλά σε παρακαλώ μην βγάλεις στη φόρα το username μου. Οτιδήποτε σε σχέση με την Αμερική βγάζει εδω πέρα πολλές κακίες, όπως θα έχεις ο ίδιος διαπιστώσει και γιαυτό κρατάω low profile σχετικά με τις "εξω-ακαδημαικές" μου αυτές δραστηριότητες.

Θενξ!

Το τι ακριβώς σημαίνει ο βαθμός στα USMLE είναι μια πονεμένη ιστορία.

Two digit score, three digit score, percentile, raw score κοκ.

Ακόμη και στις ΗΠΑ υπάρχουν αρκετοί Program Directors που δεν ξέρουν ακριβώς πως ερμηνεύονται τα νούμερα αυτά...

Την επίσημη εκδοχή από το USMLE θα την βρεις εδώ

Αν διαβάσεις αναλυτικά την σελίδα και τα links της θα σου λυθούν πολλές απορίες.

Θα προσθέσω ορισμένα σχόλια:

Το τριψήφιο νούμερο είναι αυτό που στην ουσία δίνει τις περισσότερες πληροφορίες. Βασίζεται σε καμπύλη όπου ο μέσος όρος των Αμερικάνων πέφτει μεταξύ του 200-220 σε κάθε εξέταση ενώ το SD είναι γύρω στο 20.

Συνεπώς αν έχεις πάνω από 220 τότε έχεις καλές πιθανότητες για μη ανταγωνιστική ειδικότητα ενώ αν έχεις πάνω από 240 μπορείς να χτυπήσεις και κάτι καλύτερο.

Το «passing score» σε αυτήν την κλίμακα διαφέρει από step σε step και αναθεωρείται κατά τακτά χρονικά διαστήματα με βάση κάποια κριτήρια που αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό.

Κατά τα λεγόμενα τους το τριψήφιο νούμερο είναι το μόνο συγκρίσιμο στοιχείο μεταξύ υποψηφίων που απάντησαν σε διαφορετικές ερωτήσεις

Το διψήφιο νούμερο υπάρχει μονάχα επειδή η νομοθεσία πολλών πολιτειών απαιτεί «a passing score of 75». Δεν αντιπροσωπεύει percentiles. Δυστυχώς όμως χρησιμοποιείται από πολλά προγράμματα με αυτήν την έννοια. Όταν σου λέει ένα πρόγραμμα πως απαιτώ υποψηφίους πάνω από 90, βασίζονται σε αυτό το νούμερο.

Χοντρικά το 82 αντιστοιχεί στο 210 και το 90 κάπου στο 230.

Έχουν πάψει να δημοσιεύουν percentiles εδώ και αρκετό καιρό γιατί δεν έχουν νόημα, αφού αλλάζουν από εξέταση σε εξέταση. Βάζω ένα δείγμα των percentiles (που μάλλον αποτελεί τώρα ιστορικό κειμήλιο).

Το raw score είναι το ποσοστό των σωστών απαντήσεων. Πάλι σύμφωνα με τα λεγόμενά τους για να περάσεις χρειάζεσαι περίπου 55-65%. Με βάση την δική μου εμπειρία αν βγάζεις 75-80% στις ερωτήσεις που κυκλοφορούν είσαι σε πάρα πολύ καλό δρόμο. Οι περισσότεροι βγάζουν κάπου μεταξύ του 65-75%.

Τέλος θέλω να τονίσω πως οι εξετάσεις αυτές είναι κατασκευασμένες για να δουν αν έχει κάποιος τα ελάχιστα εφόδια για να γίνει γιατρός στις ΗΠΑ και μόνο για αυτό.

Συνεπώς όποιος τις περάσει πρέπει να νιώθει αρκετά περήφανος.

Δυστυχώς όμως χρησιμοποιούνται και σαν μέτρο σύγκρισης των ξένων υποψηφίων με αποτέλεσμα κάποιος που θα πάρει 199 (και πιθανώς έχει απαντήσει σωστά στο 70% των ερωτήσεων) να θεωρείται αποτυχημένος ενώ κάποιος άλλος που πήρε 230 (και πιθανώς να απάντησε στο 75%) να έχει καλές ελπίδες να βρει θέση...

ΥΓ. Δεν καταλαβαίνω γιατί οτιδήποτε έχει σχέση με Αμερική πρέπει να βγάζει κακίες. Δεν είναι ντροπή για κανέναν να προσπαθήσει για κάτι καλύτερο.

Τροποποιήθηκε 8 Οκτωβρίου 2005 από usmeds

[Alfonso]

Και επιτέλους πότε θα μάθετε επιτέλους ότι one size feats all δεν υπάρχει ανά χώρα; Τα πανεπιστήμια πρέπει να τα συγκρίνεις ανά έδρες ξεχωριστά όχι ανά χώρα! Δηλαδή εσύ βάζεις στο ίδιο επίπεδο το Stanford με το Fresno Community College; Πόσο άσχετος μπορεί να είσαι;

Αν κατάλαβα καλά αυτά που γράφει ο prof, διαφωνώ και μάλιστα έντονα. Τα πανεπιστήμια σε προπτυχιακό επίπεδο δεν πρέπει να τα κρίνεις ούτε σαν έδρες, ούτε σαν χώρες ή δεν ξέρω γω τι άλλο. Πρέπει να τα κρίνεις σαν πανεπιστήμια στο σύνολό τους, σαν προπτυχιακή εκπάιδευση συνολικά. Είναι λάθος κατ'εμέ θεωρείς ένα πανεπιστήμιο καλό επειδή έχει έναν ονομαστό καθηγητή νευροανοσολογίας, ή επειδή μια έδρα έχει την παγκόσμια πρωτιά στην μελέτη παρασίτων. Η προπτυχιακή εκπάιδευση είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και καθόλου γενικό, αόριστο ή φοβερά εξειδικευμένο.

Την μεταπτυχιακή εκπάιδευση πρέπει να κρίνεις ανά έδρα.

Κι εμείς έχουμε αγύρτες-ντίβες καθηγητές... αλλά τουλάχιστον τους βρίσκεις και reviewers σε journals, σε δημοσιεύσεις στη Medline, και γενικότερα σε αξιόλογες ομάδες έρευνας με διακρατικές συμφωνίες.

Και πώς οι διακρατικές συμφωνίες σε κάνουνε καλύτερο φοιτητή ρε prof? Πήξαμε στην σχολή από καθηγητές-ντίβες έχω την εντύπωση { ειδικά στην Αθήνα διαθέτει το μαγαζί και καθηγητές ντίβες και "ντίβες"}. Και, enough με το medline, έχουμε πάρει overdose, δεν αντέχω άλλο. Αυτή η τρέλα με τις δημοσιευσεις είναι μεγάλη πληγή της ιατρικής κοινότητας κι νοοτροπίας. Ξέρεις χειρουργούς peer reviewers ποσους θα βρείς, που έχουν ξεχάσει πως είναι το χειρουργείο? Καθηγητές που δημοσιευουν "αυτόματα"? Πόσες φορές διαβάζεις εργασίες σε καλά μάλιστα περιοδικά, και φτάνεις στο τέλος και λες οτι απλά, έχασα 1 ώρα από την ζωή μου, δεν πήρα τίποτα, δεν έμαθα τίποτα καινούργιο? Πόσες φορές βρίσκεις σε συνέδρια εργασίες φασόν? Να γίνουμε homo publicus, να ξέχάσουμε τον άρρωστο, να γίνουμε γραφιάδες? Τελικά, πώς κρίνουμε τον καλό γιατρό?

Τροποποιήθηκε 14 Οκτωβρίου 2005 από Alfonso

[spergebiet]

Επιτέλους μπορούμε να ασχοληθούμε απερίσπαστα με την ειδικότητα στις Η.Π.Α.Θα πω τη γνώμη μου για τα USMLE και όποιος έχει αντίθετη άποψη ας διαφωνήσει.

Καταρχήν δεχόμαστε την κατάσταση όπως είναι.Οτι δηλαδή επειδή οι αμερικάνοι δεν έχουν ιδέα για οποιοδήποτε καθηγητή ή σημαίνοντα επιστήμονα εκτός Η.Π.Α., λαμβάνουν αποκλειστικά υπόψη για την επιλογή των αλλοδαπών υποψηφίων για θέσεις ειδικότητας το βαθμό τους στα USMLE και οπωσδήποτε όχι τυχόν συστατικές επιστολές από ανθρώπους που βασικά αγνοούν.Αυτή είναι μια πραγματικότητα διαπιστωμένη από πολλούς που σίγουρα δυσαρεστεί ορισμένους αλλά είναι ευνοική για κάποιους ας πούμε όχι τόσο δικτυωμένους.Το ίδιο πρόβλημα έχουν αντιμετωπίσει Γερμανοί που πηγαίνοντας στις Η.Π.Α, νόμιζαν ότι θα γίνονταν δεκτοί παρά τους μέτριους βαθμούς τους στα USMLE επειδή οι αμερικανοί θα εκτιμούσαν το επίπεδο σπουδών τους,τις συστάσεις τους και την ευρωπαική τους προέλευση.Οταν ουσιαστικά απερρίφθησαν ή έλαβαν ελάχιστο αριθμό συνεντεύξεων από νοσοκομεία συνειδητοποίησαν την πραγματικότητα,αργά όμως αφού δεν έχουν δικαίωμα να ξαναδώσουν τα USMLE πριν την πάροδο 7 ετών.

Συνεπώς κατά πρώτο λόγο το σύστημα εξετάσεων φαίνεται να μας ευνοεί εν συγκρίσει προς τους Γερμανούς ή Σουηδούς αποφοίτους καθώς μας τοποθετεί κατά αρχήν στην ίδια μοίρα παρά την κάποια θεωρητική απόσταση σε επίπεδο σπουδών.

Πιο απλά το σύστημα των USMLE ευνοεί τον Ελληνα απόφοιτο και μάλιστα κατά τρόπο που στους άλλους Ευρωπαίους π.χ. τους Γερμανούς θα φαίνόταν σκανδαλώδης.Ας πούμε ότι ο Ελληνας είναι πιο εξασκημένος στην απομνημόνευση και την ατομική δράση από οποιονδήποτε προηγμένο Ευρωπαίο.Αυτό μπορεί να μην είναι πάντα καλό για την κλινική αποτελεσματικότητα όπου απαιτείται συνεργασία,σεβασμός,ιεραρχία,εργασία για το σύνολο κ.τ.λ.,δίνει όμως σοβαρό προβάδισμα στον Ελληνα που έχει επιπλέον συνηθίσει στον αυτοσχεδιασμό και την έλλειψη ενός συγκεκριμένου προγράμματος διαβαθμισμένης πορείας.Εάν δηλαδή ένας Ελληνας είναι κλινικά ισάξιος με ένα Γερμανό έχει πιθανόν τριπλάσιες πιθανότητες να περάσει τα USMLE.Δε θα πω οτι πρόκειται βασικά για τον Ελληνα που πέρασε πανελλήνιες για να μην κατηγορηθώ πάλι.Ας πούμε ότι οι αμερικανοί ευνοούν περισσότερο το δικό μας τρόπο αντίληψης και εργασίας παρά τον ευρωπαικό στο θέμα των εξετάσεων.

Ολα αυτά φαίνονται αφηρημένα και θεωρητικά,λειτουργούν όμως στην πράξη αποφασιστικά.Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν Ελληνα και ένα Γερμανό φοιτητή που θέλουν να δώσουν τα USMLE.Ο Γερμανός θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει το λίγο χρόνο που του αφήνουν οι κλινικές,οι υποχρεωτικές παρακολουθήσεις,οι απαιτήσεις των καθηγητών.Ο Ελλην θα κοιτάξει μόνο την πάρτη του και θα ασχοληθεί με τα USMLE αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα χωρίς καμία ουσιαστικά συνέπεια.Θυμηθείτε για παράδειγμα πώς αντιμετωπίζαμε τα σχολικά μαθήματα όταν ήμασταν στην τρίτη Λυκείου.Αντίθετα ο Γερμανός ούτε να διανοηθεί μπορεί κάτι τέτοιο για τί οι συνέπειες πάνω του θα είναι άμεσες και καταλυτικές.

Τα USMLE όμως δεν εξετάζουν ούτε την πειθαρχία,ούτε το ήθος ούτε την κοινωνική προσφορά όπως θα άρεσε στον Ευρωπαίο.Εξετάζουν την πρωτοβουλία,την εμπειρία,τη μνήμη και την ταχύτητα,επικεντρώνουν δηλαδή στην ατομική ικανότητα.

Εδώ είναι που ο μάγκας Ελλην μπορεί να βασιστεί και να αναπτύξει το δαιμόνιό του.

Θα δούμε τώρα τι συμβαίνει με την ύλη των εξετάσεων.

[TrippinOn]

Πολυ ξεκαθαρα διατυπωμενες οι σκεψεις σου σπεργκεμπιετ αλλα θα μου επιτρεψεις να τις κρινω ως ιδιαιτερα θεωρητικες και υποθετικες. Απο την εμπειρια που εχω στην Ιταλια τοσα χρονια ανακαλυψα οτι στην απομνημονευση οι Ιταλοι μας ξεπερνουν κατα πολυ. Ειναι τετοιο το συστημα εξετασεων στην Ιταλια (99,9% προφορικες σε πολυμελεις επιτροπες καθηγητων και εξεταζεται ενας ενας ο καθενας και οχι 3-4 μαζι) που εξωθει στην απομνημονευση εξ αναγκης. Το ιδιο πιστευω οτι μπορει να συμβει και στους Γερμανους και σε οποιονδηποτε πιεστει για να απομνημονευσει. Το ερωτημα ειναι αν η απομνημονευση ως ικανοτητα αρκει για να φανει ο ιδανικοτερος και ικανοτερος ιατρος σε σχεση με τον συναδελφο του. Απο οτι εχω καταλαβει απο τα γραφομενα σου μεχρι τωρα, απαντας θετικα σε αυτο το ερωτημα...Επετρεψε μου να διαφωνω...

[patelis]

είμαι νέος στο forum και έχω μια ερώτηση ,είδα να προτείνουν γύρω στα 10 βιβλία για το 1ο στεπ.είναι αρκετά μόνο για να περάσεις ή παίρνεις και καλό βαθμό με αυτά;είδα ότι πρέπει να έχεις γύρω στο 90% για να έχεις καλές ελπίδες.

1. Pharmacology HARVEY (Lippincott )

2. Biochemistry (CHAMPE) (Lipincott )

3. Board Series Review Pathology (SCHNEIDER) (Board Series )

4. Board series Review Physiology (COSTANZO) (Board Series )

5. Clinical Microbiology Made ridicilously simple (GLADWIN) (Medmaster)

6. High-Yield Behavioral Science (FADEM) (High-yield )

7. High-Yield Neuroanatomy (FIX)

8. High-Yield Gross Anatomy (DUDEK)

9. High-Yield embryology (DUDEK)

υπάρχουν και άλλα απαραίτητα βιβλία;

ξέρει κάποιος να μου απαντήσει;

[astypalaia2]

Ράδιο-αρβύλα!

Αλλά αν έχεις 2-3 μήνες κλινική εμπειρία σαν φοιτητής ή σαν observer και καλά scores σίγουρα θα πάρεις συνεντεύξεις σε καλά νοσοκομεία.

[tsutsugamushi]

Αυτό το έχω υπόψη και το θεωρώ μάλλον λογική απαίτηση δεδομένων των "μη ιδανικών" συνθηκών πρακτικής εκπαίδευσης των φοιτητών στα ελληνικά πανεπιστήμια... Από ότι καταλαβαίνω μάλλον η πρακτική εξάσκηση στα νοσοκομεία της κάθε χώρας είναι πλέον αναγκαίο για να βελτιώσει κάποιος τις πιθανότητες του για επιλογή/συνεντεύξεις κλπ. Τι να κάνουμε...ο σκοπός αγιάζει τα μέσα....

Αστυπάλαια2, καλή συνέχεια με τις σπουδές/ειδικότητα! Ενημέρωνε μας για καμιά εξέλιξη και μας που είμαστε ακόμα στα πάτρια εδάφη!

[usmeds]

Πραγματικά τώρα ξαναέγινε ενδιαφέρουσα η κουβέντα...

Θα προσθέσω μερικές παρατηρήσεις με την ελπίδα να μην παρεκτραπούμε.

Στον φίλο που ρώτησε για τα βιβλία.

Αν και πάει αρκετός καιρός που έδωσα το step1 σε γενικές γραμμές τα βιβλία αυτά θεωρούνται καλά. Υπάρχουν και άλλα που ίσως να είναι καλύτερα.

Η σειρά “first aid” μπορεί να σε βοηθήσει να διαλέξεις τα κατάλληλα βιβλία, ώστε να είσαι σίγουρος πως το διάβασμα σου δεν θα πάει χαμένο.

Με την σωστή επιλογή και το ανάλογο διάβασμα μπορεί κανείς να πάρει καλούς βαθμούς (αρκεί να έχει και το ανάλογο μυαλό).

Η παρένθεση με το μυαλό με φέρνει στο επόμενο σχόλιο.

Η επιλογή των ειδικευόμενων στην Αμερική ΔΕΝ γίνεται με μοναδικό κριτήριο τον βαθμό στα USMLE, όπως ακούστηκε.

Οι καλοί βαθμοί είναι αναγκαία συνθήκη (αν βέβαια δεν έχεις γνωριμίες, γιατί αν έχεις, φτάνει απλά να έχεις περάσει)

Δεν αποτελούν όμως ικανή συνθήκη. Πρέπει ο υποψήφιος να μπορεί να σταθεί κοινωνικά, να «fit in» και να έχει καλό χειρισμό της γλώσσας.

Για αυτό τον λόγο υπάρχουν και οι συνεντεύξεις. Στο στάδιο αυτό άλλωστε λαμβάνεται η απόφαση για τον κάθε υποψήφιο. Ακόμα και γνωριμίες να έχει κάποιος αν δεν τους αρέσει στην συνέντευξη δεν τον παίρνουν.

Συνεπώς η μελέτη και οι καλοί βαθμοί το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σου δώσουν συνέντευξή. Από εκεί και πέρα το τι θα κάνεις στη συνέντευξη δεν εξαρτάται από το διάβασμα αλλά από την κοινωνικότητα σου.

Η εκπαίδευση στην Αμερική λειτουργεί, όπως είπε και ο ptca, επειδή ο φοιτητής σπάνια αποτελεί βάρος στο σύστημα.

Ειδικά στα κλινικά έτη οι σχολές με τον σωστό προγραμματισμό δημιουργούν ολιγομελείς ομάδες όπου ο κάθε φοιτητής μπορεί να αναλάβει ουσιαστικό ρόλο στην φροντίδα του ασθενούς. Όταν δε, ο attending βγάζει τα προς το ζην χωρίς να πρέπει να παρανομήσει και να τρέξει στο ιδιωτικό του ιατρείο, θα σπαταλήσει ευχαρίστως τα 2-3 λεπτά παραπάνω στον κάθε ασθενή που απαιτούνται για να διδάξει.

Τροποποιήθηκε 18 Οκτωβρίου 2005 από usmeds

[tsutsugamushi]

Μια ερώτηση πάνω στα προαναφερθέντα: οι συνεντεύξεις γίνονται σε μεγάλη απόσταση χρόνου η μια από την άλλη; και αν ναι μπορείς να τις συνδυάσεις με κάποια παρακολούθηση σε νοσοκομείο ώστε να μην χρειάζεται να τρέχεις ας πούμε κάθε μήνα στην Αμερική, κάτι που εκτός από κουραστικό από μόνο του είναι και σαφώς πολυέξοδο?

[spergebiet]

Στο στάδιο της συνέντευξης οπωσδήποτε παίζουν ρόλο πολλές παράμετροι.Επειδή όμως είναι αδύνατο να προετοιμαστεί κανείς κατάλληλα για κάτι τέτοιο όταν βρίσκεται στην Ελλάδα,δεν είναι δυνατό να το λάβει κατά αρχήν υπόψη.Ευελπιστεί ότι οι αμερικανοί θα δείξουν κατανόηση σε τυχόν ανεπάρκειες που θα παρουσιάσει και θα τις αποδώσουν σε διαπολιτισμικές διαφορές που σύντομα θα γεφυρωθούν.Αλλωστε υπάρχουν ειδικά βιβλία για το πώς μπορείτε να ελέγχετε σε μεγάλο βαθμο την εικόνα που δίνετε σε μια συνέντευξη εφαρμόζοντας μερικές απλές οδηγίες.Αν υπάρχουν και ειδικά για την ψυχοσύνθεση και τα στερεότυπα των γιατρών και των διευθυντών και τις μεθόδους αξιολόγησης που χρησιμοποιύν, ακόμα καλύτερα.Δε νομίζω ότι η διαδικασία της συνέντευξης διεξαγόμενη από ανοιχτά και ανεκτικά άτομα όπως οι Αμερικανοί μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για τον Ελληνα υποψήφιο.

Οι γνωριμίες μέτριου επιπέδου δε λείπουν γενικά από τους περισσότερους.Εκείνο που αποφασίζει για την τύχη των αλλοδαπών υποψηφίων είναι πάνω από όλα και πρωτίστως η βαθμολογία τους επειδή οι Αμερικανοί δε γνωρίζουν και δεν εκτιμούν τους Ευρωπαίους καθηγητές.Εάν θέλετε συστατικές επιστολές που να έχουν κάποια αξία για την επιλογή σας,αυτές πρέπει να προέρχονται από αμερικανούς καθηγητές με push.Για να τις εξασφαλίσετε θα πρέπει προηγουμένως να εργαστείτε για ένα διάστημα σε ερευνητικά προγράμμτα,observership κ.τ.λ.

Αυτά όλα είναι πράγματα που τα καταλαβαίνει και τα επιδιώκει ο οποιοσδήποτε Ευρωπαίος αφού είναι συνηθισμένος σε παρόμοιο τρόπο επιλογής στην πατρίδα του από το σχολείο κιόλας.Εκείνο που ο Ευρωπαίος δυσκολεύεται να αντιληφθεί,να ενστερνισθεί και να επιτύχει είναι οι βαθμοί στα τεστ.Πίσω από τους βαθμούς βρίσκεται μια φιλοσοφία εντελώς ξένη στην ευρωπαική κουλτούρα που θα μπορούσαμε να συμπυκνώσουμε στις εξής βασικές αρχές.

1.Η θεωρία είναι το άλλο πρόσωπο της πράξης.Χωρίς το ένα απουσιάζει και το άλλο.

2.Για να εμπεδώσουμε μια επιθυμητή συμπεριφορά χρησιμοποιούμε θετικούς,υλικούς ενισχυτές και δε στηριζόμαστε στην ηθική συνείδηση.

3.Για να δράσει κάποιος αποτελεσματικά χρειάζεται έτοιμες οδηγίες διότι είναι αδύνατο να αντιληφθεί κάθε φορά την περιπλοκότητα της εκάστοτε κατάστασης.

4.Το τεχνικό στοιχείο έχει πάντα το προβάδισμα.

5.Ο νικητής τα παίρνει όλα.

6.Τα πάντα μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο μάθησης.

5.Οι μαθησιακές δυνατότητες των ανθρώπων είναι προβλέψιμες και ακολουθούν την καμπύλη του Gauss.

6.Για να επιλεγούν οι καλύτεροι πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμός και για να υπάρχει ανταγωνισμός χρειάζονται ίσες ευκαιρίες.

Αυτές και μερικές ακόμα αρχές διέπουν τη φιλοσοφία που βρίσκεται πίσω απο τα τεστ.Ακόμα και το ποσοστό αποτυχίας τους στην ανίχνευση των κατάλληλων υποψηφίων έχει προβλεφθεί με ακρίβεια.

Φυσικά τα παραπάνω δεν τηρούνται πάντα με ευλαβική ακρίβεια διότι η κοινωνία είναι περίπλοκη.Δίνουν όμως το περίγραμμα του γενικού τρόπου σκέψης και βοηθούν στην επικέντρωση σε αυτό που τελικά έχει αποφασιστική σημασία χωρίς περισπασμούς.

Υιοθετούμε λοιπόν τις αμερικανικές αρχές χωρίς καμία κριτική και βλέπουμε πώς θα μετατρέψουμε την κατάσταση προς όφελός μας.Πώς δηλαδή τα τεστ θα αναδείξουν εμάς και όχι κατά ανάγκη αυτό που έχουν σκοπό να αναδείξουν.

[usmeds]

Ως ξένος, κατά τεκμήριο, δεν έχεις το επίπεδο των γνωριμιών που χρειάζονται για να σε βάλουν «φυτευτό» σε ένα καλό πρόγραμμα απλά και μόνο επειδή έχεις περάσει τα USMLE. Σπάνιες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα υπάρχουν παντού και πάντα.

Πάντως η πλειοψηφία των ξένων βρίσκονται στην θέση τους επειδή πήραν καλούς βαθμούς, εντυπωσίασαν στην συνέντευξη και είχαν κλινικό υπόβαθρο στις ΗΠΑ και όχι επειδή τους έβαλε κάποιος.

Οι «μέτριες γνωριμίες» δεν είναι δα και καμία φιλοσοφία.

Μέτρια γνωριμία είναι ο καθηγητής που σου γράφει μια επιστολή.

Αν δεν έχεις μέτριες γνωριμίες κάτσε σπίτι σου γιατί δεν έχεις καταλάβει πως λειτουργεί μια κοινωνία.

Α!! Και δεν χρειάζεται να είσαι μασόνος για να βρεις ειδικότητα στις ΗΠΑ

Η συμμετοχή σε “clubs” συνεπάγεται δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις

@ tsutsugamushi

Οι συνεντεύξεις στις περισσότερες ειδικότητες γίνονται τέλη Οκτωβρίου με τέλη Γενάρη.

Επιλογές συμπεριλαμβάνουν να είσαι τυχερός και να τις κανονίσεις όλες μαζί ή να τις συνδυάσεις με επιπλέον παρακολούθηση σε κάποιο νοσοκομείο.

(λέω επιπλέον γιατί το κλινικό μέρος που θα σου δώσει επιστολές δεν μπορείς να το κάνεις τόσο αργά)

Τροποποιήθηκε 18 Οκτωβρίου 2005 από usmeds

[ioan]

Η συμμετοχή σε ?clubs? συνεπάγεται δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις

Θα μπορούσες να μου αναλύσεις αυτό, στο πλαίσιο της ειδικότητας στις ΗΠΑ (πριν, κατά και μετά)?

Country club, rotary club, lions club ή οτιδήποτε άλλο...

[usmeds]

Μιλούσα γενικόλογα.

Από ότι γνωρίζω τα μέλη τέτοιων οργανώσεων ακολουθούν συγκεκριμένους κώδικες συμπεριφοράς προς τα άλλα μέλη με στόχο την αλληλοστήριξη τους.

Τούτο λοιπόν φαντάζομαι πως συνεπάγεται τόσο δικαιώματα όσο και υποχρεώσεις.

[spergebiet]

Εάν οι γνωριμίες των αλλοδαπών φοιτητών έπαιζαν αποφασιστικό ρόλο,οι ειδικευόμενοι από χώρες του τρίτου κόσμου θα ήταν απο ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι.Αντίθετα παρατηρούμε να απορρίπτονται υποψήφιοι προερχόμενοι από προηγμένες χώρες με άριστες συστάσεις και να γίνονται δεκτοί πολλοί Ινδοί,Λατινοαμερικανοί κ.τ.λ.Το φαινόμενο αυτό μπορεί να αποδοθεί μόνο στη σημασία της βαθμολογίας στα USMLE για την επιλογή των υποψηφίων.

Σε γενικές γραμμές οι άριστοι Ευρωπαίοι φοιτητές παραμένουν στη χώρα τους όπου τυγχάνουν της ανάλογης εκτίμησης.Αυτοί που αναζητούν την τύχη τους στις Η.Π.Α. είναι συχνά οι μετριότεροι.Υπάρχουν βέβαια και οι φυτευτοί που και αυτοί όμως χωρίς USMLE μπορούν μόνο να εργαστούν σε κάποιο ερευνητικό πρόγραμμα έστε να έχουν προβάδισμα όταν επιστρέψουν στις χώρες τους.

Συνεπώς ο ανταγωνισμός δεν καθορίζεται από τους καθωσπρέπει προβλέψιμους Ευρωπαίους αλλά από τους άριστους,φιλόδοξους μαχητικούς αποφοίτους των τριτοκοσμικών χωρών.Αν θέλετε να διακριθείτε στα USMLE αυτούς πρέπει να αντιμετωπίσετε.Μην τρέφετε ψευδαισθήσεις για την ανωτερότητα που μας δίνει η δήθεν ευρωπαική μας υπόσταση.Δεν υπάρχουν κανόνες και ηθικές αρχές που οι ανταγωνιστές σας τηρούν.

Χρειάζεται λοιπόν ανταγωνιστικότητα και δυναμισμός στην προσέγγιση στα τεστ παρόμοιος με αυτόν που επιδείξατε στις πανελλήνιες.

Ενας από τους λόγους που τα ευφυή άτομα διαπρέπουν στις εξετάσεις είναι ότι γρήγορα αντιλαμβάνονται τι τους ζητείται και προσαρμόζουν την προσπάθεια τους στην κατά το δυνατό ακριβέστερη εκπλήρωση του σκοπού.Επίσης έχουν σαφή επίγνωση και ζυγίζουν ορθά το μέγεθος του ανταγωνισμού.Ενας μέτριος αδυνατεί να αντιληφθεί τους κινδύνους που διατρέχει διότι νομίζει ότι οι ανταγωνιστές του είναι το ίδιο μέτριοι.Αντίθετα ο ευφυής διεγείρεται από την πίεση που καταλαβαίνει ότι άτομα υψηλής δυναμικότητας του ασκούν διότι θεωρεί ότι οι σοβαροί ανταγωνιστές σκέφτονται στο ίδιο μήκος κύματος και χρησιμοποιούν παραπλήσιες μεθόδους με αυτές που ο ίδιος επιλέγει για να τους εξουδετερώσει.Εχουμε δηλαδή μια θεωρία των παιγνίων και εν μέρει οι εξετάσεις αυτού του τύπου μπορούν να υπαχθούν στην έννοια του παιγνίου.

Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει με το θέμα του ανταγωνισμού πρέπει πάντα να σκεπτόμαστε με βάση την καμπύλη του Gauss που βασίζεται στην παραλλακτικότητα των βιολογικών φαινομένων.Πρέπει να υπολογίσετε σε ποια κλίμακα της καμπύλης περιλαμβάνεστε απο πλευράς δυνατοτήτων και να θεωρήσετε όσους βρίσκονται πάνω από σας στην κλίμακα ως πιθανούς ανταγωνιστές.Τότε θα έχετε ένα μέτρο για εκτίμηση των πιθανοτήτων σας.Μη θεωρήσετε σε καμία περίπτωση ότι όσοι βρίσκονται πάνω από εσάς δε θα δώσουν τα τεστ γιατί θα διακριθούν στη χώρα τους.Είπαμε,πρόκειται για Ινδούς κ.τ.λ. που έχουν περισσότερους λόγους και πιθανόν μεγαλύτερο κίνητρο από εσάς.Οπως εσείς ζυγίζετε αυτούς, αυτοί έχουν ζυγίσει εσάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ακρίβεια από όση φαντάζεστε.

Αφού λοιπόν ο Ελληνας επικρατεί έναντι του μέσου Ευρωπαίου υποψηφίου σε απομνημονευτική ικανότητα,συνδυαστική σκέψη,κίνητρο και ανθεκτικότητα πρέπει να ανακαλύψει τρόπους για να υπερβεί και την απόδοση του ανταγωνιστικού τριτοκοσμικού υποψηφίου που είναι κατά τεκμήριο πιο υπομονετικός,σκληρός και πονηρός.

Για αυτό απαιτείται μια ανάλυση της μορφής των τεστ και του περιεχομένου της ύλης.

[Medicus Chirurgus]

Αντίθετα παρατηρούμε να απορρίπτονται υποψήφιοι προερχόμενοι από προηγμένες χώρες με άριστες συστάσεις και να γίνονται δεκτοί πολλοί Ινδοί,Λατινοαμερικανοί κ.τ.λ.Το φαινόμενο αυτό μπορεί να αποδοθεί μόνο στη σημασία της βαθμολογίας στα USMLE για την επιλογή των υποψηφίων.

Αυτό ξέρεις δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Ίσως έχει να κάνει και με τη γενικότερη πολιτική της χώρας. πχ στη Βρετανία θυμάμαι λέγαν πως για να έχεις σοβαρές πιθανότητες να σε πάρουν στην Ιατρική με A Levels καλό θα ήταν να προέρχεσαι από χώρα που δεν έχει (!) ιατρικές σχολές ή είναι γενικώς υποβαθμισμένο το επίπεδο της εκπαίδευσης.

Εγώ πιστεύω κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στις ΗΠΑ: δηλαδή ανάμεσα σ'ένα Γερμανό και σ'ένα Σομαλό των ίδιων δυνατοτήτων (USMLE-wise) προτιμούν να πάρουν τον Σομαλό που ξέρουν τουλάχιστον ότι θα είναι μια ζωή δικός τους μετά (αν δεν είναι τόσο καλός ώστε να τον κρατήσουν!) και θα μιλά για τις ΗΠΑ με τα καλύτερα λόγια και θα επιστρέφει για σεμινάρια, sabaticals, κλπ. Αντίθετα ο Γερμανός θα «κλέψει» ό,τι μπορεί και μετά θα γυρίσει στη χώρα του να κάνει σχολή εκεί.

Δηλαδή τον Σομαλό θα τον έχουν τσεπάτο, ενώ τον Γερμανό ανταγωνιστή. Τα σενάρια είναι πάμπολλα και οι πολιτικές περίεργες.

[spergebiet]

Δεν έχεις εντελώς άδικο Prof. Wizzard.Σίγουρα υπάρχουν πολιτικές κατευθυνόμενες από συγκεκριμένα συμφέροντα π.χ. την πιθανότητα ο νυν υποψήφιος και μέλλων γιατρός να προωθήσει προιόντα αμερικανικής τεχνολογίας όταν επιστρέψει στην πατρίδα του.Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ο Ελληνας υποψήφιος κερδίζει ή χάνει ένα σημαντικό προβάδισμα μέσω αυτών των πολιτικών.Ισως να παραμερίζονται άλλοι λαοί όπως π.χ. οι Αραβες.Δε φαίνεται όμως να γίνονται κάποιες διακρίσεις σε βάρος των Ελλήνων υποψηφίων και δεν υπάρχει κάποιος ορατός λόγος να συμβαίνει αυτό.

Εάν γίνονται κάποιες διακρίσεις αυτές είναι στο εσωτερικό της Ελλάδας.Οι καθηγητές δηλαδή και όσοι προτίθενται να συνεχίζουν ειδικότητα στις Η.Π.Α. επιχειρούν συστηματικά να αποθαρρύνουν και να παραπλανήσουν τους υπόλοιπους φοιτητές για το πραγματικό επίπεδο δυσκολίας των USMLE και τις δυνατότητες τοποθέτησης σε θέση λήψης ειδικότητας.

Αυτό συμβαίνει συνήθως για τους εξής λόγους.

1.Επειδή φοβούνται ότι άλλοι απόφοιτοι θα συγκεντρώσουν καλύτερα scores στα USMLE και θα επιλεγούν στη θέση όσων οι ίδιοι προωθούν.Επιθυμούν δηλαδή να μειώσουν το επίπεδο του ανταγωνισμού.

2.Επειδή υπολογίζουν οτι θα χρησιμοποιήσετε τις ίδιες προσβάσεις που οι ίδιοι έχουν σκοπό να ενεργοποιήσουν,Ελληνες καθηγητές και γιατρούς στις Η.Π.Α. ως επι το πλείστον.

3.Επειδή ανησυχούν ότι εάν θελήσετε να υποβάλετε υποψηφιότητα για πανεπιστημιακή θέση μετα τη θητεία σας στην Αμερική,τα προσόντα σας θα είναι αρκετά ώστε να εκτοπίσετε αυτούς που οι ίδιοι προωθούν αναθέτοντάς τους εργασίες,εκπαιδευτικό έργο κ.τ.λ.

Με την έναρξη δηλαδή της ειδικότητας στις Η.Π.Α. μετατρέπεστε σε έναν αστάθμητο παράγοντα που πιθανόν να δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον εάν σε αυτή την τροχιά δεν έχετε μπει με την προτροπή,την προώθηση και τις ευλογίες των καθηγητών.

Ολος αυτός ο κοντόφθαλμος τρόπος σκέψης που επιδεικνύουν γενικά τα εν Ελλάδι βύσματα και οι συμπαθούντες δείχνει το μέγεθος της ανοησίας και αδυναμίας τους.Διότι ο ανταγωνισμός για τη βαθμολογία στα τεστ δεν καθορίζεται από άλλους Ελληνες υποψήφιους που έτσι και αλλιώς αποτελούν ασήμαντη μειονότητα αλλά από τον όγκο των υπολοίπων αλλοδαπών.Δηλαδή όταν οι ευνοούμενοι δε συγκεντρώνουν την αναγκαία βαθμολογία όπως συνήθως συμβαίνει λόγω της πνευματικής τους ανεπάρκειας,τη θέση καταλαμβάνουν Ινδοί,Ρώσοι,Λατινοαμερικανοί που έχουν διαπρέψει στα USMLE.

Εάν πιστεύετε ότι ένας Ινδός γιατρός θα διάκειται στο μέλλον απέναντί σας ευνοικότερα από ότι ένας Ελληνας όταν πρέπει να επιλέξει μεταξύ σας και ενός Ινδού,υιοθετείστε τις ίδιες μεθόδους απόκρυψης και παραπλάνησης που χρησιμοποιούν οι εν Ελλάδι συνάδελφοι.

[Deposed Angel]

@ spergebiet:

Λάθος φιλοσοφία διαπιστώνω. Επείδή τις εξετάσεις αυτές τις έδωσα και ξέρω επίσης αρκετούς γνωστούς μου που έχουν δώσει και πέρασαν (όλοι) μπορώ, με βάση την εμπειρία, να πω τα εξής:

Η διανοητική ικανότητα, η μνήμη, η ευστροφία, η συνδυαστική ικανότητα, η παρατηρητικότητα, κτλ. δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με το αν θα καταφέρεις να περάσεις τα USMLE ή όχι. Το πάν είναι θέμα του χρόνου που θα αφιερώσεις στη μελέτη και του πόσο σωστή και προσανατολισμένη είναι η μελέτη που θα κάνεις. Απλά ένας άνθρωπος ιδιαίτερα ευφυής και με καλό background γνώσεων από τη σχολή μπορεί να δώσει με άνεση τις εξετάσεις με σύντομο διάβασμα (ακόμα και 3-4 μήνες στο Step 2 και 5 ή και λιγότερο στο Step 1), ενώ ένας άλλος μπορεί να χρειαστεί μεγαλύτερη προσπάθεια.Αν αφιερώσεις όμως το χρόνο που (σου) χρειάζεται ανάλογα με τις δυνατότητές σου, είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι θα περάσεις. Θυμάμαι τα θέματα των εξετάσεων που δίναμε στην Ιατρική (Αθήνα) και ειδικά σε ορισμένα προκλινικά μαθήματα (Φυσιολογία, Φαρμακολογία, κά ) αλλά και σε κλινικά (σε ορισμένες Παθολογικές και Χειρουργικές Κλινικές π.χ.) και ήταν ασυγκρίτως δυσκολότερα, πολυπλοκότερα και απαιτητικότερα από το 70-80% των ερωτήσεων του USMLE. Και όπως είπα, όλοι οι γνωστοί μου που το έδωσαν το πέρασαν και με score όχι κάτω του 85. Και δε μιλάμε για άτομα του 8.5 και άνω στη σχολή απαραίτητα! Ξέρω και άτομα από σχολές της Ανατολικής Ευρώπης που είχα γνωρίσει στο αγροτικό και τα είχαν περάσει, διότι προφανώς στρώθηκαν να διαβάσουν και είχαν μία στοιχειώδη γνώση Ιατρικής. Όσον αφορά τα περί Ινδών, Πακιστανών, κά από τις λεγόμενες "τριτοκοσμικές χώρες" απλά παραθέτω το στοιχείο ότι οι Αμερικανοί έχουν ιδρύσει Πανεπιστήμιο με Ιατρική Σχολή στο Πακιστάν (δεν ξέρω σε ποιά πόλη) με πολύ υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και αυτοί συναγωνίζονται επάξια τους Αμερικανούς για τις θέσεις ειδικότητας στα νοσοκομεία τους γιατί έχουν σπουδαία CV (μάλιστα έμαθα ότι η κύρια εισροή Πακιστανών Ιατρών στις ΗΠΑ προέρχεται από εκεί). Και τέλος θέλω να κάνω μία ερώτηση προς τον usmeds που προφανώς γνωρίζει πολύ καλά τα πράγματα περί ειδικότητος στην Αμερική:

Πώς αξιολογείται μία reference που προέρχεται από Καθηγητή στην Ελλάδα, ο οποίος όμως έχει σοβαρή προυπηρεσία στην Αμερική, είναι γνωστός εκεί από πολλές δημοσιεύσεις ή εξακολουθεί μέχρι σήμερα να κατέχει ιατρική θέση ΚΑΙ στις ΗΠΑ? Ως "μέτρια"reference? Ως ισχυρό χαρτί? Θα ήθελα μία απάντηση γιατί με αφορά άμεσα (τώρα στέλνω τις Applications στα Νοσοκομεία).

[spergebiet]

Μπράβο Liszt.Αυτά που λες είναι η αλήθεια.Τα USMLE δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολα για όποιον είναι σωστά προετοιμασμένος.

Ας συνεχίσει ο USmeds.

[BATMAN]

Να ρωτησω εχει κανεις υποψη ποια fellowship υπαρχουν αμερικη για γυναικολογια????τον usmeds ρωταω πιο πολυ...στην freida δεν μου εβγαλε κατι....!!

[Medicus Chirurgus]

Αν θες να κάνεις certified clinical fellowship από το Αμερικανικό Board of O&G ξεκίνα από εδώ. Αν δε σ'ενδιαφέρει κάτι certified απ'το ABOG, πρέπει να επισκεφτείς τα επιμέρους departments στα νοσοκομεία και ιδρύματα. Το ίδιο ισχύει και για τις ερευνητικές (και όχι κλινικές) εξειδικεύσεις.

Πάντως, απ'τη στιγμή που δεν θα εξασκήσεις στις ΗΠΑ δεν παίζει ρόλο αν το μέρος που θα πας θα είναι certified ή όχι. Την ίδια τρέλα μπορείς να πουλήσεις μετά γυρνώντας στην Ελλάδα.

Εξάλλου το ίδιο το ACGME δεν αναγνωρίζει καμία εξειδίκευση στη γυναικολογία.

Τροποποιήθηκε 22 Οκτωβρίου 2005 από Prof.Wizard

[Ptca]

Όσον αφορά τα περί Ινδών, Πακιστανών, κά από τις λεγόμενες "τριτοκοσμικές χώρες" απλά παραθέτω το στοιχείο ότι οι Αμερικανοί έχουν ιδρύσει Πανεπιστήμιο με Ιατρική Σχολή στο Πακιστάν (δεν ξέρω σε ποιά πόλη) με πολύ υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και αυτοί συναγωνίζονται επάξια τους Αμερικανούς για τις θέσεις ειδικότητας στα νοσοκομεία τους γιατί έχουν σπουδαία CV (μάλιστα έμαθα ότι η κύρια εισροή Πακιστανών Ιατρών στις ΗΠΑ προέρχεται από εκεί).

VERY seriously doubt it

Μεταξύ πακιστανών πιθανότατα έχουν πλεονέκτημα

Σε σχέση με Αμερικανούς, άστο καλύτερα

Τα έχουμε ξαναπεί, the food chain is

Αμερικανός που σπούδασε μέσα

Ξένος που σπούδασε μέσα

Αμερικανός που σπούδασε έξω

Ξένος που σπούδασε έξω

Με αυτή την αφετηρία, παίζουν όλα τα άλλα

Βασικά έχω 1 πρόβλημα με το γεγονός ότι η συζήτηση αγνοεί τις διαφορές μεταξύ των προγραμμάτων και των επιστολών

άλλους τύπους ψάχνουν τα University,άλλους τα community και άλλους τα affiliated [γιατί άλλους στόχους έχει η εκπαίδευση σου σε καθένα] και άλλου βαθμού δεσμούς και σχέσεις έχουν τα Παν προγράμματα με ξένα ιδρύματα και νοσοκομεία και άλλου τα community

άλλη η επιστολή που λέει

πάρτε τον καλός είναι

και άλλη η επιστολή + τηλ που επί της ουσίας λέει

πάρ τον παλιόφιλε είναι καλός και δεν θα ξεχάσω τη χάρη

και για την σύγκριση προτίμησης ανάμεσα σε 3ο και 1ο κόσμο ,διαφωνώ κάθετα

όταν ο 1ο κοσμίτης το αποφασίσει κάνει την μετάβαση πολύ καλύτερα και άνετα [και εν αντιθέσει με τον τριτοκοσμίτη,την κάνει και σε προχωρημένο στάδιο εκπαίδευσης]

απλά το αποφασίζει πιο δύσκολα και σπάνια.

Τέλος

Δεν ξέρω score που θα βάλει πχ. Έλληνα σε καλό πανεπιστημιακό πρόγραμμα [έστω και στις προσιτές ειδικότητες] και απο όσο γνωρίζω πολύ σπάνια score θα τον αποκλείσει [με ή χωρίς screening]

Εκεί η σύσταση [όπως είπαμε σοβαρή] είναι ο μόνος τρόπος!

Δύσκολο να έχει ξένος αυτή την δυνατότητα .αλλά αν την έχει , είναι πολύ πιθανότερο να είναι 1 st world based από το να μην είναι

Και κάτι ακόμα τα steps δεν έχουν σχέση με την δική μας απομνημόνευση

Στηρίζονται σε απομνημόνευση μεν ΧΩΡΙΣ ΠΑΠΑΓΑΛΙΑ δε

Είναι κάτι σαν critical fact cramming

Που στηρίζεται στο PROBLEM BASED LEARNING, καμία απολύτως σχέση με Ελλάδα δηλ.

Απαιτείται κατανόηση και ‘ταξινόμηση-ιεράρχηση’ των γνώσεων σου.

Θα σου συμβεί συχνά να θυμάσαι το σχετικό κομμάτι της ύλης αλλά να μην μπορείς να απαντήσεις γιατί η ερώτηση απαιτεί ένα επίπεδο κατανόησης της γνώσης σου που δεν διαθέτεις και που η ‘πες μου το κομμάτι’ λογική της Ελλάδας δεν σε έχει ωθήσει ποτέ πριν να αναζητήσεις.

Οποίος είχε PROBLEM BASED LEARNING λογική εκπαίδευσης ,όπως πχ. αρχίζουν να κάνουν οι άγγλοι, είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένος από τους ελληνικούς παπαγάλους για τέτοιου είδους εξέταση

[Medicus Chirurgus]

Πάντως σε μας έχουν αρχίσει ήδη τα courses να μετατρέπονται σε PBL-based γιατί ακριβώς έχει γίνει ένα paradigm shift από τις ΗΠΑ. Νομίζω πως με τον διπλασιαμό της βιοϊατρικής γνώσης κάθε 8 χρόνια είναι αδύνατο ο σύγχρονος ιατρός (ιδιαίτερα ο ερευνητής-ιατρός) να μαθαίνει και να μένει ενημερωμένος με τον παλιό τρόπο εκπαίδευσης-παπαγαλίας.

Η μόνη ελπίδα είναι γνώσεις ιεραρχημένες, problem-orientated ώστε να λύνει το πρόβλημα ανά χείρας. Ο τρόπος ιατρικής εκπαίδευσης στις ΗΠΑ (αλλά και η εξέταση αυτών των γνώσεων) δίνουν πολύ σωστά παραδείγματα για μας της παλιάς σχολής ν'ακολουθήσουμε.

Τροποποιήθηκε 22 Οκτωβρίου 2005 από Prof.Wizard

[spergebiet]

Η διαφορά είναι ότι αν απομνημονεύσεις ένα αμερικανικό review book,θεωρείσαι άρτια καταρτισμένος.

Αντίθετα αν απομνημονεύσεις ένα από τα συγγράματα των Ελλήνων καθηγητών,οι ίδιοι θα σε κατηγορήσουν για παπαγαλία και θα αποφασίσουν ότι μόνο ένας ανόητος θα μπορούσε να απομνημονεύσει τις ελλιπείς,ασύνδετες και απηρχαιωμένες γνώσεις που τα βιβλία τους περιέχουν.

Για να δούμε πώς λειτουργούν τα USMLE χρειάζεται μια ανάλυση της δομής,του σκοπού και του περιεχομένου των review books.

[TrippinOn]

Πάντως σε μας έχουν αρχίσει ήδη τα courses να μετατρέπονται σε PBL-based γιατί ακριβώς έχει γίνει ένα paradigm shift από τις ΗΠΑ.

Να συμπληρωσω οτι στο πανεπιστημιο μου, απο το 4ο ετος ειχαμε υποχρεωτικα tutorial-PBL μαθηματα χωρισμενοι σε ολιγομελη τμηματα. Ειναι η πεμπτουσια της μαθησης και της κλινικης σκεψης. Ενα περιστατικο που παρουσιαζεται απο τον καθηγητη-ιατρο ενω παραλληλα διανεμεται σε φωτοτυπιες στους φοιτητες. Εκει αρχιζει το brainstorming ιδεων πανω στη διαφορικη διαγνωση, στις προτεραιοτητες που πρεπει να δωθουν στο management του ασθενη κτλ, ενω ο καθηγητης παρακολουθει τη συζητηση χωρις να διακοπτει ζητωντας ομως δικαιολογηση των διαγνωστικων μεθοδων που του προτεινουν οι φοιτητες. Το ιδιο γινεται και για την θεραπεια. Οποιος δεν το εχει κανει θα το παρομοιασει με meeting στην αρχη της ημερας σε οποιοδηποτε παθολογικο ή χειρουργικο τμημα νοσοκομειου που κανουν ασκηση οι φοιτητες, ομως στη πραγματικοτητα διαφερει πολυ γιατι ειναι μαθηματα που περιεχουν περιστατικα που στοχο εχουν να βαλουν τον φοιτητη να λειτουργησει αυτονομα εχωντας την επιβλεψη, στη σκεψη του αυτη, ενος καθηγητη ο οποιος συγκεντρωνει εκεινη τη στιγμη το 100% της προσοχης του σε αυτα που λενε οι φοιτητες, πραγμα που πολυ λιγες φορες μπορει να επιτευχθει σε ενα meeting. Προσωπικα, απο εκεινα τα μαθηματα εχω κρατησει ολες τις φωτοτυπιες γιατι ειναι περιστατικα τελεια για να κανω επαναληψη.

[Clemence]

TrippinOn τυχερούληδες, τα ακούω πολύ καλύτερα τα πράγματα στη Ιταλία τώρα από πριν )))

Δεν έκανα ποτέ προετοιμασία για τις εξετάσεις ειδικότητας στη Αμερική, αλλά όταν διάβαζα για τις δικές μας εξετάσεις (τέλους) ειδικότητας εδώ, χρησιμοποίησα κάποια από τα βιβλία του National Medical Series for Indipendent Study. Μπορώ να σας πω ότι ήταν τέλεια για επανάληψη, συνοπτικά όσο θα μπορούσε να ήταν οι δικές μου σημειώσεις, και με πολύ χρήσιμες ερωτήσεις στο τέλος κάθε κεφαλαίου και στο τέλος όλων μαζί.

Καμία σχέση με τα ελληνικά ''συγγράματα'' δηλαδή )))