Ειδικότητα στην Μεγάλη Βρετανία

[konfou]

Για οποιαδηποτε αλλη ερωτηση ειμαι διαθεσημος!

[konfou]

Η Λουκρητια δεν δινει σημεια ζωης!!

Υπαρχουν 2 περιπτωσεις:

1) Εχει πνηγει κατω απο ενα χαρτοβουνι ιατρικων εξετασεων που πρεπει να συνταγογραφησει στους γκριζους ασθενεις της.

2) Η την κοπανησε για διακοπες στην καραιβικη και ανοιξε κανα μαγαζι με κομπολογια αφου διαπιστωσε οτι μαλλον η αγγλια εχει βαρυ κλιμα και οτι το αγγλικο humour ειναι πολυ black! (real greek staff!!)

[notbad]

Ναι δεν είναι όλοι απίκο για να απαντάνε στις ερωτήσεις σου...χαλαρά και όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου απαντήσει...γιατί δεν το ψάχνεις και λίγο μόνος σου;

[konfou]

Ναι δεν είναι όλοι απίκο για να απαντάνε στις ερωτήσεις σου...χαλαρά και όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου απαντήσει...γιατί δεν το ψάχνεις και λίγο μόνος σου;

←

Αγαπητε συναδελφε πλακα εκανα. Μη παρεξηγουμαστε για ψιλοπραγματα!!

Η Λουκρητια ηδη εδωσε μεγαλη συνεισφορα σ'αυτο το forum και αυτο οφειλουμε να το ομολογησουμε ολοι. Οποτε ακομη και να μην μου απαντησει εγω ουτως η αλλως της ειμαι ευγνωμων γιατι καποια πραγματα οσω και να τα ψαξεις ειναι δυσκολο να τα βρεις αν δεν τα ζησεις απο πρωτο χερι και η Λουκρητια το χερι της μας το προσφερε! Αν μπορω να δωσω κι εγω την δικια μου συνεισφορα θα το κανω με πολλη ορεξη!

Καλη συνεχεια

[Guest pappous]

Εγω εχω σπουδασει ιατρικη στην padova και κανω ορθοπαιδικη στην ιδια πολη.

Παρολαυτα θα ηθελα να παω να δουλεψω στο μελλον σαν consultant στην αγγλια

και να παρω μια δευτερη ειδικοτητα στην νευρολογια. Για αυτο ρωτω την Λουκρητια που κανει ορθοπαιδικη στην αγγλια!! 

Και εσυ ιταλια σπουδασες;    Αν ναι, που; 

←

Φίλε konfu,

θα προσπαθήσω να απαντήσω σε αυτό που ρωτάς όσο γίνεται καλύτερα αλλά σε καμία περίπτωση μην αρκεστείς μόνο σε αυτά που θα σου πω και αυτο διότι είμαι ακόμα φοιτητής ιατρικής στο Λονδίνο και η εμπειρία μου είναι προφανώς περιορισμένη. Έχοντας όμως κάνει άλλες σπουδές στη βρετανία προτού ξεκινήσω ιατρική μπορώ να σου πω ορισμένα πράγματα τα οποία πιθανώς να σου φανούν χρήσιμα:

1) το θέμα με τις ειδικότητες αυτή τη στιγμή είναι ένα χάος και κανείς (και δεν υπερβάλλω) δε ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει. Οι κλασικες βαθμίδες μετά το πτυχίο δηλαδή τα PRHO και SHO τείνουν να καταργηθούν και να αντικατασταθούν με τα Foundation 1 (F2) και Foundation 2 (F2). Ουσιαστικά το F1 ισούται με το PRHO και το F2 με το SHO. Ωστόσο η βασική αλλαγή συνίσταται στο ότι η εκπαιδευση γίνεται πιο οργανωμένη, αλληλένδετη και ακολουθεί προκαθορισμένα στάδια. Με άλλα λόγια πολύ δύσκολα κάποιος θα μπορέσει να κάνει F2 αν δεν έχει κάνει F1.

2) τα τελευταία χρόνια λόγω μεγάλης εισροής ξένων ιατρών στο βρετανικό σύστημα υγείας τα πράγματα έχουν γίνει εξαιρετικά ανταγωνιστικά για να μπεις στις βαθμίδες ειδίκευσης. Τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα στο προσεχές μέλλον λόγω της αναμενώμενης εισροής ιατρών από πχ Πολωνία.

3) Γνωρίζοντας τη νοοτροπία των βρετανών και απο παραδείγματα μη βρετανών φίλων το θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να δεχτούν να ξεκινήσεις ειδικότητα νευρολογίας σε βαθμίδα specialist registar (ειναι η βαθμίδα που ακολουθείς αφου ολοκληρώσεις 2-3 χρόνια ως SHO και η οποία διαρκει -για νευρολογία- 5-6 χρόνια. Όταν την ολοκληρώσεις τότε μπορεις να κάνεις αίτηση για θέσεις consultant)). Είναι η νοοτροπία τους τέτοια (δυστυχώς) που δύσκολα αναγνωρίζουν αυτά που έχεις κάνεις εκτός βρετανίας. Επομένως απομένουν οι εξής περιπτώσεις:

α) να ξεκινήσεις ένα μεταπτυχιακό (πχ master by research σε κλινική νευρολογία. Προφανώς δε θα δουλευεις ως ιατρος αλλά θα είναι μια εισαγωγή στο σύστημα, θα έχεις το χρόνο να ψάξεις από κοντά τα πράγματα, θα μπορέσεις (με λίγη τύχη) να κάνεις δημοσίευση. Γνωρίζω αρκετους απόφοιτους Ελληνικών ιατρικών που το κάνουν αυτό και δε το έχουν μετανιώσει.

β) να κάνεις αίτηση να μπεις φτου και από την αρχή σε F1 πρόγραμμα

γ) να προσπαθήσεις να μπεις σε F2 (πράγμα που το θεωρώ πολύ δύσκολο)

δ) να προσπαθήσεις να βρεις θέση που να διαφημίζεται ακόμα ως SHO (είπαμε τείνουν να εγκαταληφθούν τα SHO αλλά δεν έχουν ακόμα εξαφανιστεί τελειώς)

ε) να έβρισκες SpR (specialist registar) αλλά ειλικρινά, όπως προανέφερα, το θεωρώ πολύ απίθανο

νομίζω ότι αν σου παρουσιαζόταν το (γ) ή το (δ) να την αρπάξεις την ευκαιρία (θα κερδίζεις πάνω από 30000 λίρες το χρόνο και θα ζεις αξιοπρεπως). Τελικά αυτό που καταλαβαίνω στη βρετανία είναι ότι η δυσκολία βρίσκεται στο να μπεις στο σύστημα υγείας τους. Άπαξ και βρεθείς εκεί μέσα θα βρεις το δρόμο σου. Νομίζω ότι το β/γ είναι οι πλεον ρεαλιστικές επιλογές.

Τα παραπάνω είναι απλώς μια εισαγωγή για να σε βάλλω στο κλίμα του μεγάλου νησιού. Πρακτικά τι μπορείς να κάνεις για να βελτιώσεις τις πιθανότητες σου να σε δεχτουν?

1) δες τα παρακάτω sites και στείλε τους ένα λιτό αλλά περιεκτικό μήνυμα περιγράφωντας τη περίπτωση σου και δες τι θα σε συμβουλεύσουν http://www.theabn.org/

http://www.rcplondon.ac.uk/index.asp

2) κάνε δημοσιεύσεις σε καλά περιοδικά. Τους αρέσει να έχεις καλό ακαδημαικό βιογραφικό. Πλέον λόγω ανταγωνισμού όλοι καταλήγουν να κάνουν, κατα τη διάρκεια της ειδίκευσης, λίγο research. Αυτο πλεον είναι κανόνας και όχι εξαίρεση (για αυτό και πιο πάνω σου συνιστώ να εξετάσεις το ενδεχόμενο να κάνεις ένα ερευνητικό μεταπτυχιακό).

3) ΣΟΣ: θα πρέπει με κάποιο τρόπο να δώσεις μια καλή δικαιολογία όσον αφορά στο για ποιό λόγο ενώ έχεις ξεκινήσει μια χειρουργική ειδικότητα (ορθοπαιδική) αποφασίζεις τώρα να αλλάξεις σε κάτι τελείως διαφορετικό (νευρολογία)...σε μια συνέντευξη σίγουρα θα σε ρωτήσουν και θα πρέπει να εχεις έτοιμη απάντηση (και καλή απαντηση)

4) οι θέσεις συνήθως διαφημίζονται τοπικά στο κάθε νοσοκομείο. Ψάξε τις προκηρύξεις. Να θυμάσαι κάτι πολύ σημαντικό: Όσο απομακρύνεσαι από τις μεγαλουπόλεις (πχ Λονδίνο) τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες σου να βρεις δουλειά. Παρόλο που τα καλύτερα κέντρα για νευρολογία όπως πχ το Institute of Neurology & Neurosurgery βρίσκονται στο Λονδίνο είναι πρακτικά αδύνατο να βρεις θέση λόγω απίστευτου ανταγωνισμου (και διοτι προτιμανε να δίνουν αυτες τις θέσεις καταρχην στους δικους τους απόφοιτους) . Στα καλά κέντρα θα πας αργότερα αφού έχεις μπει για τα καλά στο σύστημα τους.

5) Αν τελικά είσαι αποφασισμένος να εγκαταλείψεις την ορθοπαιδική που ήδη έχεις ξεκινήσει τότε κινήσου γρήγορα. Ο χρόνος δουλευει εναντίον σου (είπαμε αναμένεται μεγάλη εισροή ξένων ιατρών=ανταγωνισμός)

Ελπίζω τα παραπάνω να σε βοηθήσουν λιγάκι. Είναι απαραίτητο να επικοινωνήσεις κατευθείαν με τους ίδιους (θα βρεις mail link στα sites που σου έστειλα) διότι η περίπτωση σου είναι ασυνηθιστη και χρειάζεται εξατομικευμένη απάντηση.

Καλή τύχη (και ναι νομίζω ότι η νευρολογία και νευροχειρουργική είναι οι πιο ενδιαφέρουσες ειδικότητες αλλά και οι πλεον "καταθλιπτικές").

[MoNkEy mAn]

Αμαν, όλοι αγγλία σπουδάζετε έλεος. Μόνο εγώ πήρα τον μετά τα interviews και με βάλανε σε λίστα αναμονής και μετά γειά;

Γιατί δεν πήγαινα ib ο βλάκας γιατί; θα ήμουνα τώρα Λονδίνο ξένοιαστος, δεν θα με ένοιαζε πότε θα κάνω ειδικότητα μετά δεν θα με ένοιαζε τίποτα....

Α ρε πατέρα....

[lefkander]

Μπα, μη χαίρεσαι: Έχουμε εδώ ένα πιτσιρίκο με άδεια από το ΚΕΣΥ, ειδικευόμενο σε νοσοκομείο της Αθήνας, που τελείωσε στο St Bartholomew (με ΙΒ από Μωραΐτη), και πήρε το τσίου-τσίου στην Αγγλία, εν έτει 2000. Έκανε στρατά, αγροτικά, και τώρα (2005 έτσι?) γράφει ώρες για να κάνει αίτηση...

Δεν είναι έτσι αν έτσι νομίζετε!

[konfou]

Γνωρίζοντας τη νοοτροπία των βρετανών και απο παραδείγματα μη βρετανών φίλων το θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να δεχτούν να ξεκινήσεις ειδικότητα νευρολογίας σε βαθμίδα specialist registar (ειναι η βαθμίδα που ακολουθείς αφου ολοκληρώσεις 2-3 χρόνια ως SHO και η οποία διαρκει -για νευρολογία- 5-6 χρόνια. Όταν την ολοκληρώσεις τότε μπορεις να κάνεις αίτηση για θέσεις consultant)). Είναι η νοοτροπία τους τέτοια (δυστυχώς) που δύσκολα αναγνωρίζουν αυτά που έχεις κάνεις εκτός βρετανίας. Επομένως απομένουν οι εξής περιπτώσεις:

α) να ξεκινήσεις ένα μεταπτυχιακό (πχ master by research σε κλινική νευρολογία. Προφανώς δε θα δουλευεις ως ιατρος αλλά θα είναι μια εισαγωγή στο σύστημα, θα έχεις το χρόνο να ψάξεις από κοντά τα πράγματα, θα μπορέσεις (με λίγη τύχη) να κάνεις δημοσίευση. Γνωρίζω αρκετους απόφοιτους Ελληνικών ιατρικών που το κάνουν αυτό και δε το έχουν μετανιώσει.

β) να κάνεις αίτηση να μπεις φτου και από την αρχή σε F1 πρόγραμμα

γ) να προσπαθήσεις να μπεις σε F2 (πράγμα που το θεωρώ πολύ δύσκολο)

δ) να προσπαθήσεις να βρεις θέση που να διαφημίζεται ακόμα ως SHO (είπαμε τείνουν να εγκαταληφθούν τα SHO αλλά δεν έχουν ακόμα εξαφανιστεί τελειώς)

ε) να έβρισκες SpR (specialist registar) αλλά ειλικρινά, όπως προανέφερα, το θεωρώ πολύ απίθανο

νομίζω ότι αν σου παρουσιαζόταν το (γ) ή το (δ) να την αρπάξεις την ευκαιρία (θα κερδίζεις πάνω από 30000 λίρες το χρόνο και θα ζεις αξιοπρεπως). Τελικά αυτό που καταλαβαίνω στη βρετανία είναι ότι η δυσκολία βρίσκεται στο να μπεις στο σύστημα υγείας τους. Άπαξ και βρεθείς εκεί μέσα θα βρεις το δρόμο σου. Νομίζω ότι το β/γ είναι οι πλεον ρεαλιστικές επιλογές.

Ευχαριστω παππου για την επεμβαση σου

Μαλλον χλωμα τα βλεπω τα πραγματα για αγγλια.

Η νευρολογια ειναι πολυ ανταγωνιστικη ειδικοτητα και ειναι πολυ επικυνδινο να ξεκινησεις ενα δρομο που μπορει να ειναι χωρις επιστροφη.

Πχ πες οτι ξεκινας, πας αγγλια, κανεις ερευνα, κανα SHO νευρολογια (κι αν τις βρεις αυτες τις θεσεις στο μελλον!) και φτασεις στα 35 σου και δεν σε παιρνουν για Spr; Χαραμισες το μελλον σου αδικα και

χτυπας η δεν χτυπας την κεφαλη σου;

Αν ειχα μια σχετικη σιγουρια οτι θα εφτανα στα 40 μου με την ειδικοτητα νευρολογιας (τωρα ειμαι 30) θα μπορουσα να το "ρισκαρω" κιολας.

Αλλα σ'αυτην την ηλικια οταν ηδη καποιες εμποιριες σου εχουν δωσει να καταλαβεις οτι μπροστα παει οποιος παιζει καλο σκακι κι οχι οποιος αξiζει, ιατρικα μιλωντας (και δεν πιστευω οτι στην αγγλια λειτουργουν απο αυτην την αποψη διαφορετικα τα πραγματα) ειναι δυσκολο να παρεις μια τετοια αποφαση.

Ισως τελικα ο δρομος της αμερικης να ειναι πιο προσιτος απο οτι μας εξηγησε ο USMEDS.

Ναι μεν πρεπει φτου κι απο την αρχη να διαβασεις για να παρεις ενα καλο score στα USMLE steps αλλα επειτα τουλαχιστον σε παιρνουν και την τελειωνεις την ειδικοτητα σε λιγοτερο χρονο! Συμφωνειται;

Αυτο που δεν καταλαβα καλα ακομη ειναι αν με την εξαμερικης ειδικοτητα μπορεις να ασκησεις στην ευρωπη.(συμπεριλαμβανομενης της αγγλιας).

Συγνωμη αν κουρασα!

Πιστευω αναλογους συλλογισμους κανετε κι εσεις! Η οχι;

[usmeds]

Αυτο που δεν καταλαβα καλα ακομη ειναι αν με την εξαμερικης ειδικοτητα μπορεις να ασκησεις στην ευρωπη.(συμπεριλαμβανομενης της αγγλιας). 

Συγνωμη αν κουρασα!    

Πρέπει να αποκτήσεις τίτλο ειδικότητας σε χώρα της EU.

Ο πιο εύκολος, μάλλον, δρόμος είναι να αναγνωρίσεις την ειδικότητα των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Θα πρέπει να αποδείξεις πως έκανες έξω όσα χρόνια ειδικότητας απαιτούνται στην Ελλάδα σε έμμισθη θέση.

Αν δεν υπάρχει αντιστοιχία ίσως να πρέπει να κάνεις κάποια χρόνια επιπλέον στην Ελλάδα

Μετά πρέπει να δώσεις εξετάσεις ειδικότητας στην Ελλάδα και να πάρεις τον τίτλο ειδικότητας.

Με αυτόν τον τίτλο έχεις δικαίωμα να δουλέψεις παντού στην Ευρώπη, ακόμα και στην Αγγλία ως Consultant.

To αν θα βρεις βέβαια δουλειά εξαρτάται από το βιογραφικό σου.

Πάντως φαντάζομαι πως με ειδικότητα στην Αμερική δεν θα έχεις πρόβλημα.

Τροποποιήθηκε 21 Ιουνίου 2005 από usmeds

[Guest pappous]

Πχ πες οτι ξεκινας, πας αγγλια, κανεις ερευνα, κανα SHO νευρολογια (κι αν τις βρεις αυτες τις θεσεις στο μελλον!) και φτασεις στα 35 σου και δεν σε παιρνουν για Spr; Χαραμισες το μελλον σου αδικα και

χτυπας η δεν χτυπας την κεφαλη σου;

Αν ειχα μια σχετικη σιγουρια οτι θα εφτανα στα 40 μου με την ειδικοτητα νευρολογιας (τωρα ειμαι 30) θα μπορουσα να το "ρισκαρω" κιολας.

Αλλα σ'αυτην την ηλικια οταν ηδη καποιες εμποιριες σου εχουν δωσει να καταλαβεις οτι μπροστα παει οποιος παιζει καλο σκακι κι οχι οποιος αξiζει, ιατρικα μιλωντας (και δεν πιστευω οτι στην αγγλια λειτουργουν απο αυτην την αποψη διαφορετικα τα πραγματα) ειναι δυσκολο να παρεις μια τετοια αποφαση.

Konfοu,

δε νομίζω ότι είναι λιγότερο ανταγωνιστικά τα πράγματα στην αμερική. Θα ήθελά όμως να σχολιάσω 2 σημεία στο μηνυμά σου. Το πρώτο είναι η ηλικία. Σου λέω με σιγουριά 100% ότι δεν κινδυνεύεις να μη σε πάρουν για ειδικότητα λόγω ηλικίας! Αυτό θα πρέπει να είναι το τελευταίο που θα πρεπει να σε απασχολεί. Έχω γνωρίσει παμπολλους SpR που είναι 40 και κάνουν ακόμα ειδικότητα (να θυμάσαι ότι η ειδικότητα θεωρείται δουλειά και θα πληρώνεσαι πολύ καλά). Το ίδιο ισχυει και στην αμερική. Επιπλέον η τάση είναι ότι ο μέσος όρος έναρξης ειδικότητας θα αυξάνει συνεχώς στη βρετανία και αυτό διότι πολλές ιατρικές παίρνουν πλέον άτομα που έχουν ήδη πτυχίο (πολλοί με μαστερ και διδακτορικά). Να σου αναφέρω ότι στη δική μας σχολή οι ηλικίες παίζουν από 17 μέχρι 40!

Το δεύτερο σημείο είναι αυτο που μάλλον υπονοείς περί έλλειψης αξιοκρατίας στη βρετανία. Προσωπική άποψη παντα αλλά δε νομίζω ότι θα έχεις πρόβλημα αν αξίζεις και κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Μπορεί να σε ταλαιπωρήσουν λιγάκι επειδή θα είσαι ξένος αλλά αν δουλέυεις σκληρά δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι και κάνεις δε πρόκειται να σε ρίξει (επιπλέον πέστους ότι λατρεύεις τη μπύρα, το fish&chips και -ευγενικά- να τους επισημάνεις πόσο υποανάπτυκτοι είναι οι γάλλοι και δεν θα έχεις κανένα, μα κανένα, πρόβλημα) . Αυτό είναι κάτι που το διαπιστώνω και ο ίδιος αλλά μου το λένε και πολλοί έλληνες φίλοι μου ειδικευόμενοι που έκαναν πτυχίο ελλάδα και μετά ηρθαν εδώ για ειδικότητα (και οι οποιοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι και γα...τοι ιατροι και οι εγγλέζοι consultants τους θέλουν δίπλα τους διότι δουλεύουν πολύ σκληρά).

Τέλος αν κάνεις ειδικότητα αμερική νομίζω ότι και πάλι θα χρειαστείς να δώσεις κάποιες βαρβάτες εξετάσεις για τα Royal College of Physcians για να χτυπήσεις θέση consultant.

Καλή τύχη

[Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ 2]

α) να ξεκινήσεις ένα μεταπτυχιακό (πχ master by research σε κλινική νευρολογία. Προφανώς δε θα δουλευεις ως ιατρος αλλά θα είναι μια εισαγωγή στο σύστημα, θα έχεις το χρόνο να ψάξεις από κοντά τα πράγματα, θα μπορέσεις (με λίγη τύχη) να κάνεις δημοσίευση. Γνωρίζω αρκετους απόφοιτους Ελληνικών ιατρικών που το κάνουν αυτό και δε το έχουν μετανιώσει.

ποια όμως τα προαπαιτούμενα προσόντα για να βρείς ένα μεταπτυχιακό στην αγγλία?

[Guest pappous]

ποια όμως τα προαπαιτούμενα προσόντα για να βρείς ένα μεταπτυχιακό στην αγγλία?

←

το βασικό προαπαιτούμενο είναι προφανώς το βασικό πτυχίο. Με ένα πτυχίο ιατρικής είσαι μια χαρά. Ειδικά δε αν είναι και από ελληνικό πανεπιστήμιο που γίνονται πολλά εργαστήρια κλπ δεν θα έχεις κανένα απολύτος πρόβλημα. Από εκεί και πέρα βοηθούν πολύ τα εξής:

1) καλός βαθμός πτυχίου

2) δημοσιεύσεις

3) ανακοινώσεις σε συνέδρια

4) μια συνοπτική αλλά καλή πρόταση θέματος έρευνας (research proposal)

5) θα χρειαστείς καλές συστατικές επιστολές

Μπορείς να βρεις αρκετά μεταπτυχιακά απλως με το να επισκεφτεις τις ιστοσελίδες των διαφόρων πανεπιστημίων και πας στο τμήμα που σε ενδιαφφέρει. Από εκεί και πέρα στείλε mail στον καθηγητή που τρέχει το εργαστήριο που σε ενδιαφέρει και πεστου ότι ενδιαφέρεσαι πολύ για την ερευνά του και πως μπορείς να πας στο εργαστήριο του. αυτό είναι όλο.

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο να βρεις μεταπτυχιακό όσο να βρεις χρηματοδότηση. Εκεί ζορίζουν τα πράγματα. Για αυτό στο mail στον καθηγητή να κάνεις μια νύξη επί του θέματος (funding). Έτσι απλώς για να είναι ξεκαθαρισμένα από την αρχή τα πράγματα.

Τέλος, 3 συμβουλες:

1) μην επιδιώξεις tought master αλλά master by research. Με πτυχίο ιατρικής τα περισσότερα τα έχεις ήδη μάθει. Καλύτερα να αφιερώσεις το περισσότερο χρόνο κάνοντας ερευνα και επιδιώκοντας να κάνεις δημοσίευση παρά να διαβάζεις φυσιολογία κλπ

2) κοίταξε να είναι κλινικό μεταπτυχιακό. θα σου είναι πολύ πιο χρήσιμο για το σκοπό σου θα μάθεις περισσοτερα για το σύστημα και γνωρίσεις ανθρώπους που θα σε καθοδηγήσουν σωστά. Για παράδειγμα είναι καλύτερα να κάνεις ένα μεταπτυχιακό πάνω σε κάτι που να περιλαμβάνει μαγνητικό τομογράφο παρά πχ ο ρόλος του τάδε ενζύμου στη τάδε ασθένεια.

3) μη τους πεις από την αρχή ότι ο σκοπός σου είναι η ειδίκευση. Ασε να πλανάται η ιδέα ότι σε ενδαφέρει και η ερευνητική καριέρα.

Ελπιζω τα παραπάνω να βοηθούν.

[Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ 2]

ευχαριστώ για την αναλυτική απάντηση. Από ότι είδα υπάρχουν διάφοροι ερευνητικοί τίτλοι στην αγγλία όπως MD,MSurgery,MScience...Η χρηματοδότηση που ανέφερες αφορά τα δίδακτρα και το κόστος ζωή ή σχετίζεται με κάποια grants που πρέπει να εξασφαλίσεις απο κάποια ινστιτούτα?

επειδή ενδιαφέρομαι για πλαστική χειρουργική υπάρχει κάποια πιθανότητα να βρει κάποιος spr θέση?

σχετικά με τις αλλαγές που θα γίνουν(βλέπε modernising medical careers) οι non-uk graduates κατά πάσα πιθανότητα θα μπαίνουν στο σύστημα μέσω stand-alone F2 posts αφού οι F1 θα φυλάγονται για τους UK

αμερική πολύ δύσκολο για πλαστική, αγγλία όσο πάει και χειροτερα...αλήθεια στη νότια αφρική τι παίζει? στη βραζιλία ?....

[Guest pappous]

ευχαριστώ για την αναλυτική απάντηση. Από ότι είδα υπάρχουν διάφοροι ερευνητικοί τίτλοι στην αγγλία όπως MD,MSurgery,MScience...Η χρηματοδότηση που ανέφερες αφορά τα δίδακτρα και το κόστος ζωή ή σχετίζεται με κάποια grants που πρέπει να εξασφαλίσεις απο κάποια ινστιτούτα?

επειδή ενδιαφέρομαι για πλαστική χειρουργική υπάρχει κάποια πιθανότητα να βρει κάποιος spr θέση?

σχετικά με τις αλλαγές που θα γίνουν(βλέπε modernising medical careers) οι non-uk graduates κατά πάσα πιθανότητα θα μπαίνουν στο σύστημα μέσω stand-alone F2 posts αφού οι F1 θα φυλάγονται για τους UK

αμερική πολύ δύσκολο για πλαστική, αγγλία όσο πάει και χειροτερα...αλήθεια στη νότια αφρική τι παίζει? στη βραζιλία ?....

←

Λοιπόν έχουμε και λεμε

το MD είναι το Doctor of Medicine. Είναι ουσιαστικά το διδακτορικό των ιατρών και διαρκεί 2 χρόνια (μη το μπλέκεις με το τίτλο του βασικού πτυχίου ιατρικής από αμερική). Για να το κάνεις πρέπει να έχεις πτυχίο ιατρικής. Αντίθετα το PhD ή DPhil (Doctor of Philosophy) είναι και αυτό διδακτορικό, διαρκεί το λιγότερο 3 χρόνια (οι περισότεροι τελειώνουν σε 4-5) αλλά δε χρειάζεται να έχεις βασικό πτυχίο ιατρικής. Το MD έχει συνήθως κλινικό θέμα. Το MSurgery είναι μαστερ σε χειρουργική προφανώς και αυτό με κλινικο/ χειρουργικό θέμα (πρέπει να έχεις πτυχίο ιατρικής) και διαρκεί 1 χρόνο. Το MScience μπορεί να είναι οτιδήποτε και δε χρειάζεται πτυχίο ιατρικής (μπορεί να είναι και κλινικό και βασική έρευνα).

Αν με ρωτούσες τη γνώμη μου θα έλεγα ότι είναι πολύ καλή φάση κάποιος να κάνει το MD. Μπορεί να διαρκει έναν παραπάνω χρόνο από το μαστερ αλλά είναι ακαδημαικός τίτλος διαδακτορικού που σημαίνει ότι μπορείς να ασχοληθείς και με πανεπιστήμιο. Συνήθως σε αυτά υπάρχει και καλή χρηματοδότηση.

Όσον αφορα στη χρηματοδότηση αυτό παίζει πολύ. Συνήθως ο καθηγητής που τρέχει το εργαστήριο/έχει ενα grant και σε πληρώνει από αυτο. Σε άλλες περιπτώσεις ένας εξωτερικός οργανισμός σε πληρώνει. Πχ το UK Alzheimer Society μπορει να σου δώσει λεφτά για να εργαστείς σε ένα σχετικό θέμα χωρίς να τους πολυενδιαφέρει το που θα το κάνεις. Για όλα αυτά θα σε κατευθύνει ο καθηγητής του εργαστηρίου που θα επικοινωνήσεις. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα Ι.Κ.Υ, Ωνάσσειο κλπ κλπ τα οποία χρηματοδοτούν μεταπτυχιακές σπουδές.

Στο τελευταίο σου ερώτημα. Το θεωρώ απίθανο να βρείς SpR αμέσως. θα πρέπει πρώτα να κάνεις SHO 2-3 χρόνια και μετά SpR. Επομένως κοίταζε προκυρήξεις νοσοκομείων για θέσεις SHO

Δες εδώ για περισσότερες πληροφορίες:

http://www.rcseng.ac.uk/

Νότια Αφρική ακολουθεί βρετανικό σύστημα υγείας αλλά και πάλι θα πρέπει να κάνεις όλες τις αντίστοιχες βρετανικές εξετάσεις τον κολεγιων. Μεγάλη εγκληματικότητα. Σκέψου πολύ προσεκτικά πριν πάρεις την απόφαση να πας εκεί. Για Βραζιλία δεν έχω ιδέα και επομένως δε μπορώ να σου πω τίποτα. Φήμες λένε ότι στις βραζιλιάνες αρέσει πολύ να αυξάνουν ορισμένα σημεία του σώματος τους και έτσι υποψιάζομαι ότι η πλαστική/κοσμητική χειρουργική πρέπει να είναι πολύ δυνατή.

Καλή τύχη και αν βρεθείς βραζιλία στείλε εκτενές μήνυμα με τις εντυπώσεις σου!

[lostinterest]

Λοιπόν έχουμε και λεμε

το MD είναι το Doctor of Medicine. Είναι ουσιαστικά το διδακτορικό των ιατρών και διαρκεί 2 χρόνια (μη το μπλέκεις με το τίτλο του βασικού πτυχίου ιατρικής από αμερική). Για να το κάνεις πρέπει να έχεις πτυχίο ιατρικής.

←

Εδώ μάλλον θα διαφωνήσω... Δηλαδή κάποιος που τελειώνει Ιατρική στην Αγγλία πώς αποκαλείται?

ΜD = medical doctor

PHD = διατριβή

Φίλε παππού δεν ξέρω τι έτος είσαι στην Αγγλία και μπορεί να τα ξέρεις πολύ καλύτερα, αλλά ψάχνοντας το ζήτημα της ειδικότητας στην Αγγλία τα τελευταία 4 χρόνια (από το 2ο έτος) αυτά τα είχα δεδομένα...

[MoNkEy mAn]

Το βασικό πτυχίο ιατρικής στην Αγγλία καλείται Bachelor of Medicine/Bachelor of Surgery

ο τίτλος δεν είναι ακριβώς ο ίδιος σε όλα τα πανεπιστήμα αλλά διαφέρει πχ δε λέγετε BMBS αλλά κάπως διαφορετικά πάντα με το πρόθεμα Bacherlo

αυτά γιατί έκανα αιτήσεις πέρσυ και στο ucas έβλεπα τί πτυχίο δίνει κάθε ιατρική σχολή.

[Sovereign]

Τελικά, κάποιος που παίρνει πτυχίο από Ελλάδα, ξέρει κανείς σίγουρα αν έχει τίποτα αρχικά μετά το όνομά του?

Όσοι είναι χρόνια στο εξωτερικό θα ξέρουν.

Thanx dudes

[Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ 2]

έχω την εντύπωση οτι ονομάζεται όπως αναφέρεται στον επίσημο κατάλογο ιατρικών σχολών της WHO. Ετσι τα ελληνικά πανεπιστίμια χορηγούν πτυχίο ιατρικής ή ptychio iatrikis

[Guest pappous]

Εδώ μάλλον θα διαφωνήσω... Δηλαδή κάποιος που τελειώνει Ιατρική στην Αγγλία πώς αποκαλείται?

ΜD = medical doctor

PHD = διατριβή

Φίλε παππού δεν ξέρω τι έτος είσαι στην Αγγλία και μπορεί να τα ξέρεις πολύ καλύτερα, αλλά ψάχνοντας το ζήτημα της ειδικότητας στην Αγγλία τα τελευταία 4 χρόνια (από το 2ο έτος) αυτά τα είχα δεδομένα...

←

Αντρέα γειά χαρά,

το πτυχίο ιατρικής στη βρετανία, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο inliner42, είναι το MBBS, ή MBBCh και σημαίνει Bachelor of Medicine & Bachelor of Surgery. Καποια πανεπιστήμια αντι να χρησιμοποιούν το αγγλικο "surgery" (MBBS) χρησιμοποιούν το λατινικό "Chirourgie" (MBBCh).

Στην Αμερική το πτυχίο ιατρικής έχει το τίτλο MD. Η ουσία είναι η εξής ότι τα πτυχία αυτά είναι ισοδύναμα. Όλα είναι πτυχία ιατρικής και κανένα δεν υστερεί έναντι του άλλου.

Το MD στη βρετανία είναι ενα κλινικό διδακτορικό που διαρκεί 2 χρόνια. Φυσικά οι συντριπτική πλειοψηφία των ιατρών δε το κάνει. Είναι κυρίως για αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με κλινική έρευνα.

Φίλοι μου απόφοιτοι ελληνικών ιατρικών γράφουν στο βιογραφικό τους το πτυχίο ως MD. Όλα αυτά είναι περισσότερο τυπικότητες παρά κάποια ουσιαστική διαφορά. Εσυ έχοντας το πτυχίο ιατρικής από ελλάδα μπορείς να μπεις στη διαδικασία της ειδικότητας (SHO, SpR).

[usmeds]

Τελικά, κάποιος που παίρνει πτυχίο από Ελλάδα, ξέρει κανείς σίγουρα αν έχει τίποτα αρχικά μετά το όνομά του?

Όσοι είναι χρόνια στο εξωτερικό θα ξέρουν.

έχω την εντύπωση οτι ονομάζεται όπως αναφέρεται στον επίσημο κατάλογο ιατρικών σχολών της WHO. Ετσι τα ελληνικά πανεπιστίμια χορηγούν πτυχίο ιατρικής ή ptychio iatrikis

Φίλοι μου απόφοιτοι ελληνικών ιατρικών γράφουν στο βιογραφικό τους το πτυχίο ως MD. Όλα αυτά είναι περισσότερο τυπικότητες παρά κάποια ουσιαστική διαφορά.

Όλοι δίκιο έχετε

Για την Αμερική ισχύουν τα παρακάτω

Ο τίτλος που δίνουν οι Ιατρικές σχολές στην Ελλάδα είναι το:

«Πτυχίο Ιατρικής» (Ptychion Iatrikes diploma)

Αυτό αναγνωρίζεται ως ισότιμο με το Doctor of Medicine από το ECFMG

Συνεπώς όλοι οι πτυχιούχοι από Ελλάδα μπορούν να βάζουν τα αρχικά

M.D. (Medical Doctor) μετά από το όνομα τους:

John Papadopoulos, M.D.

όπως λέμε Ιωάννης Παπαδόπουλος, Ιατρός

Τροποποιήθηκε 22 Ιουνίου 2005 από usmeds

[Sovereign]

Thank usmeds, κι εγώ αυτά ήξερα, απλά με μπέρδεψαν τα περί MD= Διδακτορικό

[lefkander]

To MD στην Εσπερία πιάνει για δικτακτορικό, αν δεν ασχοληθείς με κλινική. MD>=PhD. Είναι μεταπτυχιακό δίπλωμα (6 χρόνια), ενώ τα ΤΕΦΑΑ 4 (και στην Εσπερία 3). Τροποποιήθηκε 22 Ιουνίου 2005 από lefkander

[usmeds]

Και εσύ δίκιο έχεις.

Ουσιαστικά λοιπόν οι «ρατσιστές» Αμερικάνοι αναγνωρίζουν ως ισότιμο το

Ptychion Iatrikes diploma = 6 χρόνια με το

Doctor of Medicine = 8 χρόνια σύνολο (4 κολλέγιο και 4 Ιατρική)

Για αυτόν τον λόγο το MD μετράει σαν διδακτορικό.

Και βέβαια, για να σε προλάβω, θα συμφωνήσω μαζί σου πως η δουλειά που κάνει ένας σοβαρός φοιτητής Ιατρικής στην Ελλάδα στα 6 χρόνια μπορεί τελικά να είναι περισσότερη από αυτήν που κάνει ένας Αμερικάνος στα 8 χρόνια.

Αυτό διότι στα χρόνια του κολεγίου οι περισσότεροι Αμερικάνοι μαθαίνουν πράγματα που κανονικά θα έπρεπε να είχαν μάθει στο Γυμνάσιο/Λύκειο όπως ανάγνωση, γραφή, αριθμητική κοκ.

(Καλά δεν είναι τόσο τραγικά αλλά η αλήθεια είναι πως η βασική ύλη της τρίτης λυκείου είναι πράγματα που οι Αμερικάνοι κάνουν στο κολλέγιο και συνεπώς ξεκινούν τις σπουδές τους από χαμηλότερο θεωρητικό επίπεδο)

Τροποποιήθηκε 23 Ιουνίου 2005 από usmeds

[lefkander]

A γειά σου. Γιατί άμα έκανε κανένας Αμερικλάνος φοιτητής συστήματα, παραγώγους, διαφορικές και τα κέρατά του, εγώ το κάνω μπάφο το Ptychion Iatrikes-diploma, κι ας έχει και χάλια γεύση...

Για να μπει κανείς στην Ιατρική στην Εσπερία δε χρειάζεται να έχει πτυχίο κολλεγίου (4χρόνια). Αρκεί το pre-med (2 χρόνια), οπότε πάλι 6 ειναι. Αλλά μια που στο college μαθαίνουν γραφή κι ανάγνωση, μια που δεν ξέρει αν θα τον βγάλουν τα λεφτά να γίνει γιατρός, μια που πάρε πτυχίο κι άστο, κι αν πεινάσεις πιάστο, το βγάζουν το "κολλέγιο" (όχι το 1ο Λευκάδας). Άσε που καλό είναι να έχεις κι ένα master για να σε πάρουν στην Ιατρική... Les Romains sont fous!

Οι Αμερικάνοι είναι οι αρχιρατσιστές, αλλά οι υπόλοιποι είναι έτι χειρότεροι: Σε ποιό άλλο μέρος του κόσμου μπαίνεις να ξεκινήσεις ειδικότητα (τυπικά λέμε, μην κοιτάτε που ο usmeds είχε βύσμα ), μόνο με την καλή σου τη μάπα? Ούτε καν στην Ελλάδα (εδώ οι Δικατσάδες, που είναι κι Έλληνες, έρχονται και πάμε να τους φάμε!). Ενω το θεωρεί δεδομένο ο κάθε απόφοιτος Ιατρικής, σε όλον τον κόσμο, ότι έτσι και γράψει κανένα 95κάτι στα USMLE, ότι του έχουν θέση έτοιμη στη Mayo. Εσάς περιμένανε

Κάποτε κάνανε εισαγωγή μυαλών. Τώρα έχουν και δικά τους, δεν θέλουν άλλα...

[ioan]

Στην Ιταλία όποιος έχει πτυχίο (από όποια σχολή) έχει δικαίωμα στον τίτλο dottore (dott).

Σε δεύτερο χρόνο μπορεί να ξεκαθαρίσει το αντικείμενο του τίτλου.

Αν κάποιος είναι από ιατρική εκτώς από το dott. ακολουθεί μονίμως η ειδικότητα... όσο κι αν έτσι τραβάει πολύ.

dott. Κάποιος ειδικευμένος σε κάτι...

Αν είναι καθηγητής Πανεπιστημίου (πάλι σε όποια σχολή), τότε έχει τον τίτλο professore (prof)

prof. Κάποιος

Αν έχει κάνει διδακτωρικό (απαραίτητη προϋπόθεση για ακαδημαϊκή καριέρα) μα δεν είναι καθηγητής πουθενά, τότε δεν έχει το prof, μα μόνο το dott. Πολλοί το αγγλοποιούν σε PhD, μα δε σημαίνει τίποτα εδώ τουλάχιστον.

Σε γενικές γραμμές είναι έτσι... μετά υπάρχουν και άλλοι τίτλοι, μα κυρίως για εσωτερική κατανάλλωση, μέσα στην ίδια την επαγγελματική ομάδα.

ΥΓ

Ενδιαφέροντα τα των ΗΠΑ, μα πέρα από διάβασμα και εξετάσεις είναι απαραίτητο και ένα κεφάλαιο εκκίνησης. Το έψαξα και βρήκα πως είναι τουλάχιστον 25 με 30 000 euro... Δεν είναι πολλά, σκεφτόμενος τα μεγάλα κέρδη που θα έρθουν, μα είναι out of my reach.