ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΠΤΥΧΙΩ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

[Myriam]

Guerilla,δυναμική επιστροφή στα γαλλικά,με ένα από τ'αγαπημένα μου....το έχω ξαναποστάρει τον Οκτώβριο,με άλλη αφορμή βέβαια..

Σου το αφιερώνω για να το έχεις υπόψη σου να το αφιερώσεις,με τη σειρά σου,σε εκλεκτό πρόσωπο......πολύ συγκινητικοί στίχοι!

SP_IO, δεν παίζεσαι.....ώρες-ώρες!!! Καταπληκτικό ταίριασμα........

Σου αφιερώνω μία πρόσφατη διασκευή από κομμάτι που σε τρελαίνει........ Και μένα!!!

[Nomad]

[Myriam]

[Guest fertomasa]

myriam αφιερωμενο...χωρις προεκτασεις, ετσι απλα...

σε σενα και στην ποιοτητα της ψυχης σου....

μπορει κανεις να χρειαστει χρονο για να καταλαβει τι αξιζεις...

καποιοι δεν θα καταλαβουν ποτε...

εγω εχω πεισθει πλέον, και ξερω...

[Myriam]

MERCI. Δεν ξέρω τι έκανα για να πάρω bonus...

Ασε που...μερικοί θεωρούν πως είμαι παλιο-bitch...και "κόβουν" μια και καλή μαζί μου...

Δε βαριέσαι..."ασήκωτο βάρος η τελειότητα και γι'αυτό...πιάστηκα!" που έχεις και στην υπογραφή σου...

ΟΛΟΙ μα...ΟΛΟΙ έχουμε τις..."βίδες" μας κι όποιος έχει ενδιαφέρον και υπομονή,μαθαίνει να τις αναγνωρίζει και να τις"σφίγγει" ή να τις "λασκάρει"!

Εκανα like για τη "Μαρία" του Πλούταρχου,όμως!!!! Καλημέρα....................

[Guest ginashou]

Σύμφωνα με τα πορίσματα της ιατροδικαστικής έρευνας, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, φαίνεται να έθεσε ο ίδιος τέλος στη σύντομη ζωή του, για να "δραπετεύσει" από τα μαρτύρια που βίωνε στα χέρια μισανθρώπων..

Αυτό το υπέροχο παιδί με τα πανέμορφα μάτια και την ευαίσθητη ψυχή επέλεξε να εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο τόσο πρόωρα με ένα τρόπο τραγικό. Μέρες τώρα προσευχόμουν να βρεθεί σώος και αβλαβής.. Εχθές η ψυχή μου μάτωσε..

Εύχομαι να αποδοθούν ευθύνες σε κάθε υπεύθυνο προς αποτροπή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον. Εύχομαι το παιδί αυτό να το συνόδευσαν άγγελοι στον Παράδεισο.. Εύχομαι δύναμη στους δικούς του ανθρώπους.. Εύχομαι ο κόσμος αυτός να πάψει να είναι τόσο κακός και άσχημος.

Μόλις πάρω το πτυχίο μου, ορκίζομαι να παλέψω με όλη τη δύναμη του κορμιού και της ψυχής μου απέναντι στην αθλιότητα που χαρακτηρίζει πολλές πτυχές αυτού του κόσμου. Ήδη το προσπαθώ.

Καλό ταξίδι Βαγγέλη μου..

[guerilla]

Σύμφωνα με τα πορίσματα της ιατροδικαστικής έρευνας, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, φαίνεται να έθεσε ο ίδιος τέλος στη σύντομη ζωή του, για να "δραπετεύσει" από τα μαρτύρια που βίωνε στα χέρια μισανθρώπων..

Αυτό το υπέροχο παιδί με τα πανέμορφα μάτια και την ευαίσθητη ψυχή επέλεξε να εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο τόσο πρόωρα με ένα τρόπο τραγικό. Μέρες τώρα προσευχόμουν να βρεθεί σώος και αβλαβής.. Εχθές η ψυχή μου μάτωσε..

Εύχομαι να αποδοθούν ευθύνες σε κάθε υπεύθυνο προς αποτροπή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον. Εύχομαι το παιδί αυτό να το συνόδευσαν άγγελοι στον Παράδεισο.. Εύχομαι δύναμη στους δικούς του ανθρώπους.. Εύχομαι ο κόσμος αυτός να πάψει να είναι τόσο κακός και άσχημος.

Μόλις πάρω το πτυχίο μου, ορκίζομαι να παλέψω με όλη τη δύναμη του κορμιού και της ψυχής μου απέναντι στην αθλιότητα που χαρακτηρίζει πολλές πτυχές αυτού του κόσμου. Ήδη το προσπαθώ.

Καλό ταξίδι Βαγγέλη μου..

Μου αρέσει που το θίγεις,

γιατί η βία της επιβολής είναι πολύ σοβαρή παθογένεια της κοινωνίας, ειδικά της ελληνικής απαίδευτης κοινωνίας,

αν όχι κάτι που το έχουμε δει και εδώ μέσα.

Έχεις δίκιο για το Βαγγέλη.

Και δε χρειαζόταν το παιδί αυτό να φτάσει να αυτοκτονήσει,

μόνο τα ψυχικά τραύματα θα ήταν αρκετά για να πλήξουν την οποιαδήποτε ανθρώπινη ψυχή.

Το πρόβλημα είναι πως φοβάμαι

δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να αποδίδει την ιδιομορφία που αρμόζει σε πράξεις τραμπουκισμού,

με άλλα λόγια δεν υπάρχει η επαυξημένη τιμωρητική διάθεση του νόμου απέναντι στην ιδιαιτερότητα των εγκλημάτων τραμπουκισμού.

Τουναντίον, υπάρχει και ευκολία συγκάλυψης και αυτό αναπαράγει τη βιαιότητα των συμπεριφορών,

διότι συχνό είναι το λάθος - όλων μας - η κραυγή του ενός να φαντάζει η λιγότερο πειστική.

Το κακό είναι πως ιδιαίτερα τα ψυχικά τραύματα δεν είναι απτά,

γι' αυτό και βλέπεις εύκολα σχόλια τρίτων που μέχρι που ...στοχοποιούν το θύμα,

λχ 'ήταν μοναχικός', 'μα γιατί κι αυτός δε μιλούσε', 'ήταν πολύ ευαίσθητος' κλπ κλπ.

Και ξεχνούμε πως ο καθένας στην κοινωνία έχει μια διαφορετική αφετηρία στην ψυχοσύνθεσή του, ως έχει δικαίωμα βέβαια.

Και ένα άλλο πρόβλημα με τις πράξεις τραμπουκισμού,

είναι πως συγκαλύπτονται εύκολα και στοιχειοθετούνται δύσκολα.

Για εμένα το θέμα του τραμπουκισμού είναι ανάλογης θέσης

με αυτήν όπου παλιότερα βρισκόταν η περίπτωση της σεξουαλικής βίας σε βάρος των γυναικών.

Υπάρχουν στερεότυπα στην κοινωνία, ο θύτης απολαμβάνει τα επέχειρα της επιβολής

ενώ το θύμα αισθάνεται ντροπή, αυτοενοχοποίηση και στο τέλος καταλήγει ψυχολογικό ερείπιο.

Μόνο που στην αφετηρία τους, οι θύτες του τραμπουκισμού είναι εκείνοι τα κατ' εξοχήν προβληματικά αν όχι συμπλεγματικά άτομα,

με πρωτόγονα ένστινκτα να καθοδηγούνται από έλλειψη ανατροφής, έλλειμμα ήθους και κυρίως παιδείας.

Μια προβληματική οικογένεια ανατρέφει ένα θύτη να επιβάλλεται βίαιαι σε ένα θύμα που εκκινεί από ένα σίγουρα λιγότερο προβληματικό περιβάλλον.

Δυστυχώς η κοινωνία δεν είναι προετοιμασμένη είτε να παραγάγει τα σωστά πρότυπα ανθρώπων και συμπεριφορών

αλλά και δεν είναι έτοιμη να ακούσει εύκολα:

ο Βαγγέλης δε θα ανταποκρινόταν εύκολα στο στερεότυπο του θύματος,

ίσως γιατί για τις δομές της κοινωνίας ήταν φαινοτυπικά άντρας κυρίαρχος

αλλά από την άλλη για τους διώκτες του δεν ήταν στα δικά τους μέτρα τελικά τόσο πολύ άντρας.

Δεν είναι ότι δε δεχόμαστε την διαφορετικότητα,

αλλά είναι και πως δεν είμαστε κιόλας ώριμοι και ευαισθητοποιημένοι κόντρα στη βία της επιβολής,

δεν είμαστε κιόλας σε εγρήγορση να ακούσουμε την μεμονωμένη κραυγή αγωνίας ενός συνανθρώπου.

Για το λόγο αυτό θα έπρεπε σε κάθε κλειστό περιβάλλον να υπάρχει κινητοποίηση

ώστε να εντοπίζονται και να ακυρώνονται άμεσα συμπεριφορές επιβολής.

Κάποιοι άνθρωποι προχωρούν στη ζωή έχοντας διαπράξει στο παρελθόν πράξεις τραμπουκισμού-ψυχολογικού βιασμού

και χάρη στην ατιμωρησία χτίζουν ένα χαρακτήρα και στο τέλος μια κοινωνία με πρότυπο την ισχύ της βίας.

Οι θύτες του τραμπουκισμού έχουν την πολυτέλεια να μην αντιλαμβάνονται, να ξεχνούν, να υποτιμούν, αλλά και να μετανιώνουν.

Οι θύτες του τραμπουκισμού απομακρυνόμενοι χρονικά από το γεγονός,

μπορούν να συνεχίζουν να σπιλώνουν τα θύματά τους ή ακόμα και να μην μετανιώνουν ή ακόμα και να υποκρίνονται τους καθωσπρεπειστές ανήξερους μιας δήθεν συμπεριφοράς ορθότητας, αν όχι να έχουν το θράσος και την ψευτιά να παριστάνουν οι ίδιοι τα πρότυπα.

Δειλία.

Τα θύματα του τραμπουκισμού δεν έχουν όμως πάντα την ίδια ευκολία να προχωρήσουν, κάποιες φορές λόγω ιδιοσυγκρασιακής ανθρώπινης αδυναμίας:

μένοντας προσκολλημένα τα θύματα στη βιωματική τραυματική εμπειρία που έζησαν άδικα και ανεξήγητα

αναζητούν λογική και ενοχές σε μια χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Από μια τέτοια κατάσταση, ο θύτης βγήκε κερδισμένος, πήρε την επιβεβαίωση που ήθελε,

έδειξε ικανός απέναντι στον εαυτό του να επιβληθεί στο περιβάλλον του και απήλαυσε την αναγνώριση που εδράζεται στα κοιωνικά στερεότυπα.

Το αντίβαρο της συμπεριφοράς του υπήρξε η συναισθηματική - τουλάχιστον - καταστροφή ενός συνανθρώπου του.

Πρόκειται για πρόβλημα ανθρωπιστικής υφής, κοινωνικής αντίληψης και διαπαιδαγώγησης.

Τα σχολεία ας κάνουν επιτέλους μαθήματα ήθους εκτός από μαθήματα φυσικής.

Όσοι έχουν θέσεις ευθύνης και ανθρώπους υπό την επίβλεψη,

ας έχουν την υποχρέωση και ας κάνουν τα αδύνατα δυνατά να έχουν πάντοτε γνώση των ανθρώπινων διαπλοκών στην περιοχή ευθύνης τους.

Και οι πολιτικοί ας ψηφίσουν ιδιαίτερο νομικό οπλοστάσιο που να αποδοκιμάζει, να αποτρέπει και να τιμωρεί συμπεριφορές και πράξεις τραμπουκισμού κάθε μορφής και ιδιαίτερα σε κάθε κλειστό περιβάλλον.

[Myriam]

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/epixeirisi-stayros

Επιχείρηση Σταύρος

06:13 | 16 Μαρ. 2015

Τελευταία ανανέωση 06:13 | 16 Μαρ. 2015

Απόστολος Διαμαντής

Σε εξέλιξη βρίσκεται η επιχείρηση Σταύρος του Γερμανικού Επιτελείου, υπό τη εποπτεία του Μάρτιν Σουλτς. Σύμφωνα με τους γερμανικούς σχεδιασμούς, επιχειρείται να συνδεθεί η οικονομική συμφωνία που θα προκύψει, μετά από τις διαπραγματεύσεις, με την αλλαγή της κυβέρνησης και την έξοδο των ΑΝΕΛ, με την στήριξη του Συριζα στο Ποτάμι και τέλος με την πολιτική εξουδετέρωση τα Αριστερής Πλατφόρμας.

Πρόκειται για μια περίπλοκη υπόθεση επέμβασης στην εσωτερική πολιτική κατάσταση, καθώς οι γερμανοί και οι αξιωματούχοι της Κομισιόν έχουν χάσει τις άμεσες επαφές που είχαν με όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Επιχειρείται λοιπόν μια διπλή δέσμευση: τήρηση του προγράμματος προσαρμογής, με κάποιες ευελιξίες και ελαφρύνσεις με ταυτόχρονο εσωτερικό πολιτικό έλεγχο, τοποθετώντας φιλογερμανικές πολιτικές δυνάμεις στον κυβερνητικό συνασπισμό, οι οποίες θα οδηγούν το κυβερνητικό σκάφος στα νερά της Μέρκελ.

Ο εκβιασμός μοιάζει να είναι ωμός, πολύ χειρότερος και από τις γνωστές αμερικανικές επεμβάσεις μετά το τέλος του εμφυλίου. Διότι τότε, τουλάχιστον, δεν έβγαινε απευθείας ο πρόεδρος των ΗΠΑ για να υποδείξει στον Παπάγο ποιον θα κάνει υπουργό. Ο έλεγχος γινόταν στο παρασκήνιο και σε άλλο επίπεδο, σε επίπεδο γενικής πολιτικής κατεύθυνσης. Ουδέποτε δηλαδή οι αμερικανοί θα είχαν υποδείξει δημοσίως ότι δεν πρέπει να είναι υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα ο Καμένος και ότι πρέπει στη θέση του να πάει ο Τσιόδρας. Δεν είναι τόσο στενοκέφαλοι ούτε τόσο πολιτικά ανόητοι οι αμερικανοί. Έχουν την απαραίτητη πολιτική αίσθηση αυτάρκειας και υπεροχής, για να αφήνουν περιθώρια κινήσεων στους συμμάχους και δορυφόρους τους.

Ο Μάρτιν Σουλτς όμως φαίνεται πως κοιμάται και ξυπνάει με τον καημό του Σταύρου. Ούτε επίτιμος του Ποταμιού να ήταν. Ας δούμε όμως τι ακριβώς θα συμβεί, σε περίπτωση που ο Τσίπρας αποφάσιζε να τα σπάσει με τους ΑΝΕΛ και να συμμαχήσει με τον Σταύρο.Αν αυτό συμβεί και πολύ περισσότερο εάν συμβεί παράλληλα με την υπογραφή της νέας συμφωνίας ή λίγο μετά, τότε θα δωθεί το σήμα στην κοινωνία ότι δεν έχουμε μια απλή κωλοτούμπα αλλά τετραπλή και προσγείωση έξω από το χώμα. Θα έχουμε δηλαδή ανώμαλη προσγείωση, πιστοποίηση πλήρους μνημονιακής στροφής. Αυτό δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα έξυπνος για να καταλάβει ότι θα συνιστά αλλοίωση της ίδιας της φυσιογνωμίας όχι απλώς της κυβέρνησης, αλλά του ίδιου του Συριζα.

Το Ποτάμι, κόμμα αμιγώς νεοφιλελεύθερο και φιλογερμανικό, με σαφείς αντιλαϊκές δυνάμεις μέσα του, τις οποίες πλασάρει εντέχνως ως «αντιλαϊκιστικές», θα προσπαθήσει να οξύνει τις σχέσεις Συριζα ΑΝΕΛ, πάνω στις υπαρκτές ιδεολογικές διαφορές τους.

Πλην όμως αυτές ακριβώς οι διαφορές συνιστούν και το πολιτικό κεφάλαιο της νέας κυβέρνησης, την δύναμή της. Η συνεργασία Συριζα- ΑΝΕΛ επιτυγχάνει τα εξής:

1) Εξουδετερώνει πολιτικά την κεντροδεξιά, την οποία μάλιστα ωθεί σε διαρκή κρίση στρατηγικής.

2) Καθησυχάζει τα λαϊκά στρώματα, τα οποία δικαίως ανησυχούν για πιθανή επαναφορά μνημονιακών ρυθμίσεων

3) Πιέζει τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία δεν αισθάνονται εντελώς αποχαλινωμένα, καθώς βρίσκονται υπό την διαρκή απειλή του φορολογικού ελέγχου και

4) δημιουργεί το κατάλληλο διπλωματικό πλαίσιο για άσκηση πίεσης της ελληνικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, που φυσικά δεν θα σταματήσουν το καλοκαίρι και θα είναι μόνιμες.

Ένας Τσίπρας που δεν θα στηρίζεται στον Καμμένο, αλλά στον Σταύρο, θα είναι, απέναντι στον Σουλτς και στην Μέρκελ, ένας πρωθυπουργός σχεδόν εξουδετερωμένος. Μια πιθανή συνεργασία λοιπόν του Συριζα με το Ποτάμι, θα είναι μεγάλο πολιτικό ρίσκο για την εσωκομματική ενότητα του Συριζα και θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου.

[Myriam]

http://tvxs.gr/news/ellada/ena-antio- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --mia-yposxesi- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --symfoititi-mas-baggeli-giakoymaki

Ένα αντίο και μια υπόσχεση στον συμφοιτητή μας Β. Γιακουμάκη

Επιστολή

12:31 | 16 Μαρ. 2015

Τελευταία ανανέωση 13:15 | 16 Μαρ. 2015

Ένας συμφοιτητής μας είναι νεκρός. Για οποιον αξιώνει να λέγεται άνθρωπος η δολοφονία αυτή δεν μπορεί να είναι μία ακόμα στατιστική, και ας είναι αυτοί οι νεκροί πολλοί. Καθένας απο αυτούς με την μοναδικότητα του και όλοι μαζί είναι εδώ παρόντες σαν υπενθύμιση της σήψης και της ανελευθερίας αυτής της κοινωνίας. Δεν αρκεί η οργή πόσω μάλλον μια συγκαταβατική θλίψη , είναι χρέος μας προς τον Bαγγέλη να σταματήσουμε να σωπαίνουμε , ειναι χρέος προς τον εαυτό μας να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Να διαλέξουμε την ζωή και όχι την επιβίωση της άλλης μιας μέρας φορτωμένοι με σιωπή ,αφήνοντας πίσω μας οτιδήποτε ανθρώπινο!

Παράλληλα με την κοινωνική εξαθλίωση των μνημονίων και της ανελευθερίας, του ακήρυχτου πολέμου των λίγων πάνω στους πολλούς ανθεί ο επιβιωτισμός και η περιθωριοποίηση σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο . Σε ένα τέτοιο περιβάλλον που εξοντώνει βιολογικά (αυτοκτονίες , δολοφονίες κτλ ) και ψυχολογικά η κυρίαρχη στάση λέει "κοίτα την δουλειά σου, εσένα τι σε νοιάζει; " αλλά και " εσύ μπορείς να τα καταφέρεις αρκεί να γίνεις καλύτερος και ανταγωνιστικότερος απο τους άλλους " .Απαραίτητη προϋπόθεση η κοινωνική αποδοχή και η εναρμόνιση με τα κυρίαρχα πρότυπα συμπεριφοράς .Καμία διαφορετικότητα δεν είναι αποδεκτή έξω απο τα στενά αυτά όρια .Έχεις να κάνεις έτσι μια επιλογή ή να προσποιηθείς οτι ζεις μια ζωή που δεν διάλεξες να σιωπήσεις καταπιέζοντας τον εαυτό σου ή να τιμωρηθείς -περιθωριοποιηθείς φτάνοντας όπως φαίνεται μέχρι και στην βιολογική σου εξόντωση. Αυτην την επιλογή αντιμετώπιζε ο Βαγγέλης κάθε μέρα , αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.

O Βαγγέλης με καταγωγή απο ένα χωριό της Κρήτης φοιτούσε τα τελευταία 2 χρόνια στην Γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων. Η ζωή του εκεί όπως αποκαλύφθηκε αργότερα ήταν μια καθημερινή κόλαση. Μια ομάδα τραμπούκων με φυσική και ψυχολογική βία καθημερινά απαιτούσε ο Βαγγέλης να εναρμονιστεί με τα πρότυπα του νταή "άντρα" που όπως έλεγαν "ταιριάζει στην Κρήτη". Ο Βαγγέλης αρνούμενος να απορρίψει την διαφορετικότητα του το πλήρωσε με την ίδια του την ζωή. Οι δολοφόνοι του μπορούν πια να είναι περήφανοι για το έργο τους και μαζί τους όλοι εκείνοι που ήξεραν και σιώπησαν υπακούοντας στα κάθε είδους "κοίτα την δουλειά σου ". Αλλα η ιστορία δεν σταματά εδώ .Ενω η εξαφάνιση του δηλώθηκε στις 6 Φεβρουαρίου πολύ νωρίτερα είχαν ακουστεί διαμαρτυρίες για την συμπεριφορά αυτή των υπανθρώπων. Καταγγελίες που ο βουλευτής της ΝΔ Μαρκογιαννάκης φρόντιζε μέσω της θέσης του να μείνουν στην αφάνεια υπηρετώντας όπως φαίνεται επάξια κάθε φάσμα της κοινωνικής σήψης απο την εξαθλίωση των μνημονίων μέχρι το σκοτάδι του ρατσισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού. O επίλογος της ιστορίας αυτής ανήκει στην οικογένεια του θύματος .

Κάλυψη μέσω του διαδικτύου στους τραμπούκους του Βαγγέλη με το "αφήστε ήσυχα τα παιδιά" , αρνούμενοι μέχρι τέλους να καταθέσουν στον ανακριτή για την εξαφάνιση του παιδιού τους. Προφανώς η διαφορετικότητα του Βαγγέλη ήταν για τους ίδιους μια ντροπή που έπρεπε να μείνει μυστική , μια ντροπή που εκ του αποτελέσματος ήταν πάνω και απο την αξία της ίδιας του της ζωής . Έτσι φτάσαμε στην είδηση που μένει στην απλότητα της να θυμίζει τις βαριές ευθύνες όλων μας " Ο εικοσάχρονος φοιτητής Βαγγέλης Γιακουμάκης, που είχε εξαφανιστεί από τις 6/2/2015, βρέθηκε νεκρός σε περιοχή πέριξ της πανεπιστημιακής σχολής στην οποία φοιτούσε στα Ιωάννινα. Έφερε τραύμα στο δεξί του χέρι, ενώ δίπλα του βρέθηκε ένα μαχαίρι "

Είτε πρόκειται για αυτοκτονία είτε για δολοφονία, είμαστε οργισμένοι για τα βασανιστήρια τα οποία υπέστη ο Βαγγέλης από συμφοιτητές του στη φοιτητική εστία όπου διέμενε και τα οποία βγήκαν στη δημοσιότητα από συγκάτοικο του παιδιού. Για τη ψυχολογική κακοποίηση που υπέστη ένας άνθρωπος, επειδή, ανεξάρτητα από το αν ήταν ομοφυλόφιλος ή όχι, δεν ταίριαζε στα κυρίαρχα κανονιστικά πρότυπα συμπεριφοράς που προάγει μία κοινωνία που δεν ανέχεται οτιδήποτε το «διαφορετικό». Για την κάλυψη που φαίνεται ότι έχουν τα ανθρωπόμορφα κτήνη που εξευτέλισαν την αξιοπρέπεια ενός νέου ανθρώπου από βουλευτή της ΝΔ, όμοια με την κάλυψη που απολάμβαναν τόσα χρόνια από κράτος και παρακράτος ναζιστικές -φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές στις κυβερνητικές θέσεις και τις κρατικές υπηρεσίες. Για τη σιωπή που βασίλευε τόσο καιρό στη φοιτητική εστία από ιθύνοντες και διαμένοντες. Κυρίως για την συνεχιζόμενη αναπαραγωγή από την ελληνική οικογένεια και όλη την κοινωνία της ομοφοβίας, του σεξισμού, της ξενοφοβίας και κάθε άλλης ρατσιστικής και φασιστικής νοοτροπίας που πνίγει τη διαφορετικότητα και την ελευθερία.Εν τέλει για το ίδιο το σύστημα τον καπιταλισμό που βολικά αναπαράγει κάθε είδους διακρίσεις και κοινωνικούς αυτοματισμούς!

Η κάθε μία, ο κάθε ένας μας και όλοι μαζί έχουμε ευθύνη να μην κάνουμε βήμα πίσω απέναντι σε κρούσματα βίας ενάντια σε ομοφυλόφιλους, διεμφυλικούς, γυναίκες και μετανάστες, σε άτομα με ειδικές ανάγκες και «ψυχικά νοσούντες». Έχουμε καθήκον να κόψουμε από τη ρίζα το φασισμό και το ρατσισμό. Επιμένουμε να απλώνουμε το χέρι της συλλογικότητας ,να συζητάμε και να αντιστεκόμαστε σε κάθε αδικία οποιασδήποτε μορφής ! Γι αυτό οφείλουμε μια συγγνώμη στον Βαγγέλη και στον εαυτό μας που δεν καταργήσαμε τις σιωπές ,που δεν έχουμε αλλάξει ακόμα αυτόν τον κόσμο ώστε να ήταν και αυτός μέρος του . Αλλά και μια υπόσχεση :

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ

Η επιστολή αναρτήθηκε στην Πρωτοβουλία Αριστερών Φοιτητών - Π.Α.Φ ΕΑΑΚ

Και πως να ξημερώσει η άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει το χορό......Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου Ή βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς......

[Myriam]

Κοσμάς Καραχλές

Ηλιοβασίλεμα στην Εθνική Κορίνθου -Αθηνών στα διόδια

Κωνσταντίνα Τζομπανάκη

15 Μαρ.18.22

Παλιό λιμάνι Χανίων 15/3/2015

[Base the Bass]

Παραθετω αναρτηση απο το facebook του συναδελφου neodrak απο την νομικη:

κείμενο φίλης που δεν είναι "αιώνια" :
" θα κάνω μια σύνδεση τώρα και ας κατηγορηθώ για λάθος τρόπο σκέψης. Αν το παλληκάρι, δεν σκοτωνόταν, δεν αυτόκτονούσε, απλά κλεινόταν σε ψυχιατρείο, απλά παρατου΄σε τις σπουδές του και γύριζε πίσω όπου μπορεί να αντιμετώπιζε τα ίδια από άλλους. Οι ευθύνες (της διοίκησης της σχολής) θα ήταν διαφορετικές? Αν ήταν πιο "δυνατός και διάβαζε και κείμενα πως να αποφεύγεις τους χειριστικούς ανθρώπους και να τους απαντάς στα ίσια" κλπκπλ ή αν είχε ενημερωθεί για το μπούλινγκ και δεν επέτρεπε να τον διαλυσουν και απλά την έκανε στην καλύτερη περίπτωση για κάποιο παράδεισο ανεκτικότητας και ελευθερίας, και ξαναγύρναγε να πάρει το πτυχίο του δυνατότερος αλλά και λίγο φοβισμένος από τις μνήμες του παρελθόντος, και ξεκινούσε στα 25 ή στα 27 από την αρχή τη σχολή του τώρα που είχαν φύγει οι άλλοι και ήταν μεγαλύτερος και προσπαθούσε να πιασει τα νήματα που είχαν κοπεί, ο κάθε φιλελές θα του έκανε ανάκριση γιατί δεν πήρε το πτυχίο στην ώρα του και θα τον είχε υπό διαγραφή λέγοντας ότι όποιος θέλει να σπουδάσει έχει το περίθώριο σε κάποια χρόνια και δεν υποχρεωμένοι οι υπόλοιποι να τον έχουν γραμμένο στα αρχεία της σχολής επ' αόριστον και να σούρνονται αιώνιοι φοιτήτές. "Και τι έκανες τόσα χρόνια δεν μπορούμε να καταλάβουμε???!!!!!!"

Συναδελφοι μην ξεχνατε αυτο που μας εκαναν, και ας μην το κανουμε εμεις σε κανεναν αλλον, σε καμια μορφη. Εαν εστω και ενας συναδελφος εχει πειστει να μην ασκησει την ιατρικη λογω κριτικης που δεχτηκε, ας αναλογιστει καλυτερα απο πού προερχονται αυτοι που τον οδηγησαν σε τετοιες σκεψεις.

[Guest ginashou]

Νίκος Καββαδίας - Γράμμα Ενός Αρρώστου

[Guest ginashou]

Νίκος Καββαδίας - Ένα μαχαίρι

[Nomad]

RIP

[Nomad]

Βαγγέλης Διαμαντόπουλος: Γιατί θα κρατήσω το βουλευτικό αυτοκίνητο

18:57 | 16 Μαρ. 2015

Τελευταία ανανέωση 19:04 | 16 Μαρ. 2015

Της απόφασής του να διατηρήσει το βουλευτικό αυτοκίνητο - παρά τις αντίθετες προτροπές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα - υπεραμύνεται ο βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος.

Σε ανάρτησή του στο facebook που έρχεται ως απάντηση σε άρθρο τοπικής εφημερίδας που του ασκεί κριτική για την απόφασή του αυτή, ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, υποστηρίζει ότι ενώ ο ίδιος δεν είχε πότε ένα σύγχρονο μέσο μεταφοράς αλλά απλώς ένα παλιό αυτοκίνητο τώρα το χρειάζεται καθώς έχουν αλλάξει οι υποχρεώσεις του λόγω της θέσης που ανέλαβε.

Συγκεκριμένα συγκρίνει - ο ίδιος μάλιστα χαρακτηρίζει τη σύγκριση αδόκιμη - την κατάστασή του με αυτή ενός υπαλλήλου που η θέση εργασίας του προϋποθέτει περιοδείες εκτός έδρας και σε αυτή την περίπτωση η εταιρεία του παρέχει στέγη, τροφή και μέσο μετακίνησης. Επιπλέον αφήνει σαφείς αιχμές προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα καθώς δηλώνει ότι δεν συμμετέχει σε αρχηγικό κόμμα και προσθέτει: «έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα».

Ολόκληρη η ανάρτηση του Βαγγέλη Διαμαντόπουλου

Μια οφειλόμενη απάντηση στην πρόκληση για δημόσιο διάλογο του δημοσιογράφου κ.Μπατσόπουλου με θέμα την παροχή υπηρεσιακού οχήματος στις-στους βουλευτές.

(Η φωτογραφία είναι από το άρθρο του Κ.Μπατσόπουλου στην Εφημερίδα "Ορίζοντες")

Κύριε Μπατσόπουλε δεν θα μπορούσα να μην ανταποκριθώ στην πρόκληση δημοσίου διαλόγου από έναν δημοσιογράφο της εμπειρίας και της ιστορίας σας, στο νομό Καστοριάς.

Προφανώς σας τιμά η ενυπόγραφη κριτική, εξάλλου οι οσμές που εκπέμπουν οι ανυπόγραφοι – όπως αναφέρετε στο άρθρο σας – ψίθυροι από τα βάθη των υπονόμων, συγκινούν μόνο κοπρολάγνους της ενημέρωσης. Παρόλα αυτά μου προκάλεσε αρνητική εντύπωση ο τρόπος που προσεγγίσατε το ζήτημα των υπηρεσιακών μέσων μετακίνησης των βουλευτών.

Θα ήθελα να σας επισημάνω πως η εσωτερική υποτίμηση που έλαβε χώρα τα μνημονιακά χρόνια και μετουσιώθηκε σε "κόψιμο" μισθών και συντάξεων, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στραγγαλισμό της μικρομεσαίας επιχείρησης, που εκτόξευσαν την ανεργία σε δυσθεώρητα επίπεδα ειδικά στο νομό μας, δεν έγιναν εξαιτίας της διατήρησης των βουλευτικών προνομίων (σύμφωνα με εσάς), διευκολύνσεων (σύμφωνα με την δική μου άποψη), αλλά για την διατήρηση της κερδοφορίας των λίγων και δεν θα αντιστραφεί με την κατάργηση τους. Έτσι λοιπόν χωρίς συλλογικές συμβάσεις και την προστασία που παρείχαν, εργοδότες επέβαλαν μισθούς πείνας, απειλούσαν με απόλυση και το πάρτι της ανασφάλιστης εργασίας οργίασε, αλυσίδες supermarket επέβαλαν στους εργαζόμενους των 586 euro να "πληρώνονται" μέρος του μισθού τους με προϊόντα του καταστήματος σε τιμές ραφιού, και πολλά άλλα με μόνο σκοπό την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Μάλιστα θέλω να σας υπενθυμίσω φρεσκάροντας την μνήμη σας, πως η μεγαλύτερη περικοπή των βουλευτικών διευκολύνσεων έγινε από την κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου έτσι ώστε ο λαός να καταπιεί ευκολότερα το "χάπι" του μνημονίου, αντιλαμβανόμενος τις περικοπές ως ισοδύναμες "θυσίες" των πολιτικών προσώπων, που προηγούμενα τους επέβαλαν πολιτικές εξαθλίωσης, τα αποτελέσματα των οποίων ζούμε καθημερινά.

Έπειτα από τα παραπάνω θα ήθελα να σταθώ και στην κριτική που κάνατε συγκεκριμένα σε εμένα, διότι – σύμφωνα με τα γραφόμενα σας – θα περιμένατε με τα έως τώρα δείγματα γραφής μου, μια διαφορετική συμπεριφορά. Αναλογιστήκατε άραγε για ποιο λόγο επέμεινε ένας άνθρωπος σαν εμένα, που τις χρυσές εποχές της ανάπτυξης και του υπερκαταναλωτισμού, όταν οι περισσότεροι της γενιάς μου επέλεγαν να αποκτήσουν ένα σύγχρονο Ι.Χ. σε εκατό δόσεις και έμπαιναν στην παγίδα του δανεισμού χωρίς αντίκρισμα, κυκλοφορούσα στην Αθήνα με τα Μ.Μ.Μ και απέκτησα έν τέλη στα 31 μου χρόνια ένα Ι.Χ. της δεκαετίας του 80´, 600 κ.ε το οποίο διατηρώ ακόμη; Τι μπορεί να άλλαξε λοιπόν δραστικά τη ζωή μου έτσι ώστε να χρειάζομαι ένα σύγχρονο όχημα μεταφοράς; Προφανώς οι υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη θέση που ανέλαβα, για δεύτερη φορά με την ψήφο των συμπολιτών μου.

Εδώ θα κάνω μια αδόκιμη σύγκριση του θεσμού του βουλευτή είμαι όμως αναγκασμένος. Έχετε μήπως υπόψη σας κάποιον εργαζόμενο-υπάλληλο που η εργασία του προϋποθέτει την περιοδεία στον νομό ή στην πόλη να το κάνει με δικό του μέσο ή κάποιον που αναγκάζεται να περιοδεύει "εκτός έδρας" να μην του παρέχεται από την εταιρία του, στέγη, τροφή και μέσο μετακίνησης;

Κύριε Μπατσόπουλε θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να προτείνω πολύ εύκολα την περικοπή του 40% της βουλευτικής αποζημίωσης, που τώρα πηγαίνει στο κόμμα και σε δομές αλληλεγγύης και το κόμμα να τα "βγάζει πέρα" με τις συνδρομές των μελών του και την κρατική επιχορήγηση, επίσης να μην λαμβάνουμε αποζημίωση για τις επιτροπές της βουλής. Αναρωτιέμαι όμως τι μπορεί να έπεται, διότι στο τέλος ίσως να φτάσουμε οι νέοι της τάξης μου, των οποίων οι γονείς δεν μπορούσαν να μας αγοράσουν σπίτι να μείνουμε ή αυτοκίνητο να μετακινούμαστε, να αφήσουμε την αντιπροσώπευση της τάξης μας στους γόνους της αστικής τάξης, που θα μπορούν κάλλιστα να υπηρετούν από τη θέση του βουλευτή ακόμη και χωρίς ούτε ένα ευρώ αποζημίωση...

Τέλος θέλω να επισημάνω – για να μην φανεί πως υπεκφεύγω – πως δεν συμμετέχω σε αρχηγικό κόμμα, και επειδή ως αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα...

[Guest ginashou]

[Myriam]

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.
Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,
νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.
Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,
νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.
Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,
γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.

ΟΤΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,
ὁ νοῦς μου πάει στοὺς τσαλακωμένους,
σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὧρες στέκονται σὲ μία οὐρά,
ἔξω ἀπὸ μία πόρτα ἢ μπροστὰ σ᾿ ἕναν ὑπάλληλο,
κι ἐκλιπαροῦν μὲ μία αἴτηση στὸ χέρι
γιὰ μία ὑπογραφή, γιὰ μία ψευτοσύνταξη.
Ὅταν σὲ περιμένω καὶ δὲν ἔρχεσαι,
γίνομαι ἕνα με τοὺς τσαλακωμένους.

[Giannis Aggelos]

Αναδημοσιεύω ποστ μου στο θέμα για τις κινητοποιήσεις του ΣΦΙΑ:

Όπως πολλοί ενδεχομένως ήδη γνωρίζετε, την ερχόμενη Τετάρτη 18/3 στις 12.00 στο αμφ. ΝΑΒΟ έχει καλεστεί Γενική Συνέλευση του ΣΦΙΑ.

Δεδομένου ότι είναι η πρώτη ΓΣ που καλείται μετά τις πρόσφατες εκλογές και την ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, είναι σημαντικό να είναι μαζική, ακριβώς γιατί μία σειρά από κρίσιμα για το παρόν και το μέλλον μας ζητήματα κάθε άλλο παρά έχουν επιλυθεί:

Σχετικά με τις διαγραφές φοιτητών, η έκδοση δελτίου τύπου από το Υπουργείο Παιδείας μετά από συνάντηση, όπου συμμετείχε η επιτροπή επί πτυχίω φοιτητών (επιπλέον πληροφορίες εδώ), με δέσμευση για την άρση των διαγραφών είναι σίγουρα θετική. Όμως ο νόμος Διαμαντοπούλου -και οι υποστηρικτές του εντός και εκτός ΑΕΙ- παραμένουν, και η κινητοποίηση από τη δική μας πλευρά για την άμεση και οριστική ανατροπή κάθε λογικής διαγραφής φοιτητών και ορίων φοίτησης είναι απαραίτητη! Την Πέμπτη θα γίνει παράσταση διαμαρτυρίας των Φοιτητικών Συλλόγων της Αθήνας στο υπ. Παιδείας,τόσο για το ζήτημα αυτό, όσο και για το σύνολο των αιτημάτων για ένα μαζικό, δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο!

Σχετικά με την εργασιακή μας προοπτική, η πρώτη παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Υγείας (ενημέρωση εδώ) ήδη έδειξε τη δυνατότητα οι συλλογικοί μας αγώνες να κερδίζουν, μέσα από τη δέσμευση για απόσυρση της προϋπόθεσης διορισμού σε αγροτικό για την έναρξη ειδικότητας και την πρόσληψη 300 ειδικών γιατρών άμεσα. Η ανάγκη όμως για άνοιγμα θέσεων για ειδικότητα, κατοχύρωση αξιοπρεπών εργασιακών σχέσεων στο ΕΣΥ, άνοιγμα των κλινικών που έκλεισαν με τις συγχωνεύσεις είναι ακόμα εδώ, τόσο για μία πραγματικά δημόσια & δωρεάν περίθαλψη για τον ελληνικό λαό, όσο και για ένα εργασιακό μέλλον που μας αξίζει!

Οι ασφυκτικοί όροι λιτότητας των συμφωνιών που αποδέχτηκε η νέα κυβέρνηση και οι περιορισμένες της προγραμματικές εξαγγελίες ένα πράγμα κάνουν σαφές: αν δεν συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να πάρουμε όλα όσα χάσαμε και όλα όσα δικαιούμαστε, η επανάπαυση και η αναμονή ελάχιστα αποτελέσματα θα έχουν! Να είμαστε όλοι εκεί!

[Myriam]

http://www.koutipandoras.gr/article/135701/germanoragiades-o-stathis-stelnei-ton-theodoraki-ston-skoypidoteneke-tis-istorias

Γερμανοραγιάδες: Ο Στάθης στέλνει τον Θεοδωράκη στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας

16 Μαρτίου

20:492015

Μας έφτιαξε τη μέρα το εκπληκτικό κείμενο του Στάθη στον Ενικό, που ρίχνει τα ελληνόφωνα απολιθώματα του ναζιστικού αναθεωρητισμού στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Διαβάστε για την επιστροφή στα 8δραχμα του 480 π.Χ και το… «Ποτάμια τα αίματα, όχι σαν το δικό σου το Ποτάμι με τα ψέμματα»! Σας μεταφέρουμε αυτούσιο το κείμενο από το enikos.gr

Είμαι υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Και πιο συγκεκριμένα στα 8δραχμα όπως εκείνο (του 480 π. Χ) που βρέθηκε στη Σικελία κι αξίζει σήμερα 120.000 ευρώ! Αυτό είναι επιστροφή στη δραχμή – να του ‘ρθει του Σόιμπλε ο ουρανός σφοντύλι. Διότι ως γνωστόν, όταν εμείς φυσάγαμε τη δραχμή, το τάλαντο (τους δαρεικούς οι γραικύλοι) και τα υπέρπυρα, οι πρόγονοι του Σόιμπλε συναλλάσσονταν με βελανίδια –Καλημέρα σας! Κατά τα άλλα πέρασα μαύρο Σαββατοκύριακο, έβλεπα στον ύπνο μου ότι είχα πάει εκδρομή με την κυρία Παναρίτη και μαζεύαμε λουλουδάκια, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, αν μάλιστα νομίζει κι ότι είναι αριστερός, χάος, το ‘χει το χούι μας. Ισως να φταίει που κατ’ αυτάς παλεύει η άνοιξη με τον χειμώνα με αποτέλεσμα μιαν κάποια αμφιθυμία για την αμφισημία των πραγμάτων.

Οπως και να ‘χει οδεύομεν προς την 25η Μαρτίου και θα πρότεινα να μην εορτάσουμε φέτος την εθνικολαϊκιστική μας επέτειο, μπορεί να κακοφανεί του χερ Σόιμπλε και του φον Σταύρου των (άνω) Ποταμών. Ισως θα έπρεπε να εορτάσουμε (με την αυτοκριτική μας) τη σφαγή της Τριπολιτσάς και να ζητήσουμε συγγνώμην απ’ τον Μέτερνιχ για τις τρέλες που κάναμε τότε.

Δυστυχώς μαζί με τους Ελληνες που ξεσηκώθηκαν το 1821 (παρ’ ότι δεν ήξεραν ότι ήταν Ελληνες, τους το έμαθε η κυρία Ρεπούση μετά) ήρθαν κι έφαγαν το κεφάλι τους στα ματωμένα αυτά κωλοχώματα και χιλιάδες Γερμανοί εθελοντές. Οντως, απ’ τους φιλέλληνες οι περισσότεροι ήταν Γερμανοί, και οι περισσότεροι απ’ τα παιδιά του διαφωτισμού και του ρομαντισμού που σκοτώθηκαν τότε στην επαναστατημένη Ελλάδα ήταν επίσης Γερμανοί. Βεβαίως, μετά το (ατελές) τέλος της Επανάστασης οι Γερμανοί ήταν και πάλι που πλακώσανε στην Ελλάδα – οι Βαυαροί – και την έκαναν κράτος εξ υπαρχής υποτελές, ας όψεται ο Κολοκοτρώνης, αρχηγός άλλωστε του Ρωσόφιλου κόμματος (όπως μας υπενθυμίζει με νόημα ο Αδωνις) – άσε που ήταν κι αξιωματικός του Αγγλικού στρατού στα Επτάνησα (όπως μας υπενθυμίζει πάλι με νόημα ο Αδωνις). Τραγωδία, φίλες και φίλοι μου! ούτε έναν ήρωα της προκοπής δεν μπόρεσε να βγάλει αυτός ο τόπος, εκτός κι αν ήταν χίτης και γερμανοτσολιάς να πέφτει υπέρ Βέρμαχτ στον Μελιγαλά.

Εδώ βεβαίως γίνονται ορισμένες συγχύσεις και ο φον Σταύρος μπερδεύει τους φουστανελάδες με τους γερμανοτσολιάδες. Ως προς τις Γερμανικές Πολεμικές Επανορθώσεις. Απορεί ο φον Σταύρος πως «φόρεσε φουστανέλα» ο Υπουργός Δικαιοσύνης και σκέφτηκε να βάλει την υπογραφή του ώστε να διεκδικηθούν οι αποζημιώσεις για το μαρτυρικό Δίστομο!

Τι λαϊκισμός είναι αυτός! Φρίξον, Ηλιε! Φρίξον Ζήμενς και βάστα, Ρόμελ. Και ο κυρ φον Σταύρος πήρε τ’ όπλο του! Κι άρχισε σαν τον πιο βρομερό ρατσιστή το τροπάρι του για τους ψεκασμένους! Ομως ρατσιστής ο κυρ Σταύρος; Οχι! απλώς οι άλλοι είναι εθνολαϊκιστές, φαιοκόκκινοι, εθνομπολσεβίκοι και ψεκασμένοι. Ξέρει ο κ. Θεοδωράκης! Με εφόδια δυο φωτογραφίες με τον κ. Σημίτη κι άλλες δύο με τον Γιωργάκη απέκτησε η αμορφωημιμάθειά του το δικαίωμα να αποκαλεί όποιους Ελληνες γουστάρει ψεκασμένους και λαϊκιστές ή ό,τι άλλο γουστάρει. Εχει παραβρωμίσει η δουλειά μ’ αυτό το πεμπτοφαλλαγγίτικο μαύρο μέτωπο που προσπαθεί να σπάσει το ηθικό των πολιτών με όχημα την αναθεώρηση της ιστορίας και την ιδεολογική τρομοκρατία. Μια εκδρομή είχε πάει η Βέρμαχτ στο Δίστομο κι εξ ουρανού εκθεμελιώθηκε η Κάνδανος. Δίαιτα έκανε η πείνα στην κατοχή και οι ναζί εκτελούσαν τους κομμουνιστές και τους πατριώτες, διότι ήταν λαϊκιστές. Θα έλεγα – α να χαθείτε, σούργελα, αλλά θα ήταν πολύ φαιοκόκκινο.

Μακάρι να ‘τανε φουστανελάς ο Υπουργός Δικαιοσύνης, παλιοαγράμματε και μακάρι εσύ να προσκύναγες τα άπλυτα ποδάρια και τα γουρνοτσάρουχα των φουστανελάδων, που άγιασε την ανάσα τους το μπαρούτι και φάγανε τον τρόμο με το καντάρι, για την ελευθερία σου.

Ψαρά, ρε! Μεσολόγγι, ρε! Χίος, Μανιάκι, ρε! Σκοτωμένον τον φίλησε τον Παπαφλέσσα ο Ιμπραήμ! Ποτάμια τα αίματα, όχι σαν το δικό σου το Ποτάμι με τα ψέματα…

[Myriam]

http://www.koutipandoras.gr/article/135722/i-kolasi- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika -- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika -- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika -

Η κόλαση είναι οι άλλοι;

17 Μαρτίου

09:012015

του Χαράλαμπου Πουλόπουλου, Aναπληρωτή Καθηγητή Κοινωνικής Εργασίας, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Ο Βαγγέλης έφυγε απ' τη ζωή με βίαιο τρόπο. Είτε πρόκειται για φονικό είτε - όπως δείχνουν τα μέχρι σήμερα στοιχεία- για αυτοκτονία, κάποιοι συνέργησαν για να έρθει αυτό το αποτρόπαιο τέλος. Και δεν ήταν μόνο εκείνοι που βρίσκονταν στην Γαλακτοκομική Σχολή αλλά και όλοι όσοι συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός κοινωνικού πλαισίου που λοιδορεί, διασύρει και εξοστρακίζει τη διαφορετικότητα. Όταν η κοινωνία ασχολείται μόνο με τις συνθήκες και τις περιστάσεις στο εκπαιδευτικό Ίδρυμα στα Γιάννενα, χάνει το δάσος, παραγνωρίζει την κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική διάσταση του προβλήματος, αφήνει στο απυρόβλητο βαθύτερα αίτια και αιτίους.

«Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν υποχρέωση της πολιτείας» σύμφωνα με το Σύνταγμα και «τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται όπως νόμος ορίζει». Όμως, πώς η πολιτεία και οι νόμοι γίνονται σεβαστοί όταν η κοινωνία ανέχεται ή προωθεί τη ρητορική του μίσους, την απαξία της διαφορετικότητας, είτε αυτή αφορά φυλή, φύλο, θρήσκευμα ή σεξουαλικό προσανατολισμό;

H προσωπικότητα αυτού του παιδιού κλονίστηκε με απάνθρωπη βαρβαρότητα μέσα από ειρωνείες, απειλές, νταηλίκια και εκφοβισμούς. Πριν από το φυσικό του θάνατο είχε επέλθει ο ψυχικός, εξαιτίας μιας κυρίαρχης ομάδας που δεν ανέχεται το διαφορετικό και επιχειρεί να διαλύσει τους φορείς του. Αυτό που συνέβη στα Γιάννενα θα μπορούσε να είχε συμβεί οπουδήποτε στη χώρα.

Και ενώ το πτώμα σοκάρει τους περισσότερους, η διαλυμένη ψυχή και η καταρρακωμένη αξιοπρέπεια ενός νέου ανθρώπου αγνοούνται ή παραβλέπονται σε μια κοινωνία που αφυπνίζεται μόνο με το θάνατο και επιζητά την καταδίκη στην πυρά για τους ενόχους.

Ποια ήταν η παρέμβαση της πολιτείας για να προστατεύσει το παιδί πριν συμβεί το κακό; Τι διάολο έκαναν οι «φιλήσυχοι πολίτες στη σχολή, στην πόλη, στο χωριό;» Μήπως όταν βασανιζόταν η ανθρώπινη ψυχή και καταρρακώνονταν η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στο όνομα του «φυσιολογικού» αυτοί υπομειδιούσαν, έβλεπαν, άκουγαν, νουθετούσαν, ανέχονταν και σιωπούσαν;

Για πολλούς ανδρισμός σημαίνει μούσκουλα, αρρενωπότητα, νταηλίκι, κυριαρχία στα σώματα των άλλων. Η ντροπαλότητα, η εσωστρέφεια, η ευαλωτότητα και οποιαδήποτε παρέκκλιση ή υποψία παρέκκλισης από τα κυρίαρχα πρότυπα, επιβάλλει την κανονικοποίηση σε ένα ομοφοβικό κοινωνικό πλαίσιο που απαιτεί «να γίνει κανείς άντρας σωστός, έστω και με τη βία». Έτσι νομιμοποιούνται ηθικά τα καψώνια, η σκληρότητα, οι εξευτελισμοί. Σε αυτήν την υπόθεση αναδεικνύεται η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας: ψευτοηθική, τσαμπουκάς, φασισμός, πολιτική εξυπηρέτηση, συγκάλυψη, υποκρισία.

Ας περιορίσουμε τους θρήνους, τον οδυρμό και την οργή που έχουν κατακλύσει τα κοινωνικά δίκτυα και τα τηλεοπτικά παράθυρα και ας αναλογιστούμε τη δική μας ευθύνη ως πολίτες. Είναι βολικό να ανακαλύπτονται «τέρατα» που είναι έξω από εμάς, για να συνεχίσουμε να χαμογελάμε, να ανεχόμαστε, να σιωπούμε και να αδιαφορούμε για τα ομοφοβικά, σεξιστικά και ξενοφοβικά σχόλια και τις συμπεριφορές. Η στάση «δεν είναι δική μας υπόθεση», επιτρέπει στο ρατσισμό και το φασισμό να εξαπλώνονται.

Η προάσπιση της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας είναι υπόθεση όλων μας.

Πηγή: Huffington Post

[Myriam]

http://www.koutipandoras.gr/article/135717/imoyn-ki-ego-enas-ntais

Ήμουν κι εγώ ένας νταής

• 

17 Μαρτίου

00:402015

Μια φωτεινή εξομολόγηση. Από τον Μάνο Τσίζεκ.

«ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΙ ΕΓΩ BULLYING. Έχω υπάρξει κι εγώ ένας νταής. Είχα την τιμή, η μητέρα μου να νοσεί ψυχικά. Εμένα ωστόσο δεν μου έφτανε το ότι 25 χρόνια εργαζόταν σκληρά. Δεν μου έφτανε το ότι ήταν μία υποδειγματική μητέρα. Δεν μου έφτανε ότι ήταν ποιήτρια, φιλόλογος, αγωνίστρια του εκπαιδευτικού κινήματος. Δεν μου έφτανε το ότι όλα αυτά τα χρόνια ζούσε υπό το αδυσώπητο βάρος μιας φαρμακευτικής καταστολής, πειραματόζωο της εγκληματικής αμέλειας ψυχαμοιβών που εκμεταλλεύτηκαν κερδοσκοπικά το ευάλωτο της διπολικής διαταραχής της. Ένιωθα την υποχρέωση να της κάνω ηθικολογικό κήρυγμα για το ότι οφείλει να είναι πιο δυνατή, πιο κοινωνική, πιο θαρρετή, πιο αισιόδοξη, να τηλεφωνεί πιο συχνά στους φίλους της, να τους καλεί στο σπίτι τακτικά, να τους μαγειρεύει, να τους κάνει δώρα.

Η MΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ λίγους μήνες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου. Ήταν 53 ετών. Είχε μόλις πουλήσει το σπίτι που της άφησαν κληρονομιά οι γονείς της, για να ξεχρεώσει τις τράπεζες. Το εφάπαξ και η σύνταξή της βρήκαν τον πατέρα μου κι εμένα, μήνες αργότερα, σαν μια σανίδα σωτηρίας μέσα στον όλεθρο της λιτότητας. Το δωμάτιό της φεύγοντας το άφησε γεμάτο δώρα για τους φίλους της. Και ράφια ξέχειλα από βιβλία και χειρόγραφα. Με όλη την άγνοια των 23 ετών μου, αντικειμενοποίησα τη μητέρα μου. Τη μετέτρεψα σε ένα σάκο του μποξ, προβάλλοντας πάνω της τα πατριαρχικά στερεότυπα μιας κοινωνίας βαθιά συντηρητικής, που δεν κατανοεί την αισθαντικότητα και την πραγματικότητα της ψυχικής νόσου. Μιας κοινωνίας πουριτανικής, που αντιμετωπίζει την ιδιοφΐα, τον ανθρωπισμό και τη δημιουργική τόλμη σαν ποινικό αδίκημα. Η ελληνική πραγματικότητα ώθησε τη μητέρα μου στην αυτοκτονία. Κι εγώ κάθησα παράμερα μουδιασμένος, κοιτώντας με σφιγμένα χείλη. Αντί να σταθώ στο πλευρό της ενάντια στην καταστολή, έγινα ο ίδιος φερέφωνο της καταστολής.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΣΥΜΒΑΝ αφύπνισης της συνείδησής μου. Το πένθος άφησε τα μάτια της να ανοίξουν μέσα στα δικά μου. Έκτοτε ζω την κάθε μέρα προσπαθώντας να αλλάξω τις συνθήκες εντός μου και γύρω μου, που οδηγούν τα καλύτερα μυαλά της εποχής μας στην απελπισία. Αλλά αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ το γεγονός ότι υπήρξα κι εγώ ένας νταής. Γνωρίζω καλά τι είναι καταστολή, γιατί κάποτε την άσκησα κι εγώ, με την απάθεια και τη σκληρότητά μου απέναντι σε ένα πάσχον άτομο που το μόνο που πραγματικά χρειαζόταν για να λυτρωθεί από τους δαίμονές του ήταν μια αγκαλιά».

Ο Μάνος Τσίζεκ είναι σκηνοθέτης, ποιητής και αγαπημένος μας φίλος. Γιος της ποιήτριας Μαρίας Ταταράκη και εγγονός του Κάρολου Τσίζεκ, εικαστικού, γραφίστα, ζωγράφου, μεταφραστή, ποιητή και υπεύθυνου για το ιστορικό περιοδικό Διαγώνιος που δημιούργησαν μαζί με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο .

Πηγή: www.doctv.gr

[sp_io]

Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας

Πάνος Θεοδωρίδης | 16.03.2015 | 07:13

Λίγα έχω να προσθέσω σε ένα κείμενο που πλάθω από το 1988 και βρίσκεται εδώ, για όποιον ενδιαφέρεται.

Πάντως, για να ασκήσω ισονομία, στην προσωπική αυτή κατάθεση απουσιάζουν οι στιγμές όπου υπήρξα θύτης εναντίον ατόμων ή ομάδων που μου φαινόταν μπόσικες.

Γιουχάρησα, μόνος ή μετά συντρόφων, ένα σωρό ανήμπορα άτομα, χαμένος στην ευεργεσία του «ήμουν κι εγώ ένα είδος ΑΜΕΑ και δικαιούμαι εκδίκηση».

Πολλά από τα ανέκδοτα που με κάνουν να σπαράζω από τα γέλια, περιλαμβάνουν κουτσούς, γκαβούς, τρελούς σε χωριά, μιμήσεις έκφρασης ατελώς εκφραζομένων όντων, ποιητές και πεζογράφους με αξιοθρήνητο έργο.

Με περίτεχνο και ηδυσμένο λόγο, έχω ξεφτελίσει ό,τι θεωρώ ανεπαρκές ή με περιεχόμενο σαφούς υποτίμησης, ακόμη και κατ΄εαυτού. Μήτε θυμάμαι πόσοι φίλοι δέχονται ένα γυναικείο παρατσούκλι ( Κούλα, Μπέμπα, Νικόλ) ή μου φορτώνουν ένα άλλο ( Μάριον, Σούζη, Πετέφρω) έτσι, για νά χαμε να λέγαμε.

Μύριες φορές μιλώ και γράφω για γυφτσέλια, αράπηδες , φιλελέδες και εναλλάδες, διατεινόμενος πως υπερασπίζομαι την ιερή ασωτεία του Λόγου.

Η βάση αυτών των καμωμάτων (και δεν το σημειώνω προς κουφισμό και παραμυθία ή δικαιολογία) είναι η περίοδος που έζησα ως μέλος του ανακουφιστικού όχλου που πετροβολούσε τον Γιάννη τον Σλιάκατα και τον Καστούτς στα Γιαννιτσά, τους ελαφρόμυαλους πολιτικούς στην Σαλονίκη («πάμε για μπούγιο») τον Γώγο στην Αγροσυκιά, και συχνά την Φτερού των Αθηνών.

Όσο για τις εξ υπαίθρου γόνιμες κριτικές μου, ασφαλώς καλογραμμένες, αυτές είναι τίγκα την υποτίμηση ,στον διασυρμό και στον ρατσισμό της κακιάς ώρας.

Σε αυτά, μικρή σημασία έχει άν ενίοτε ασκούσα αυτοσαρκασμό ,ή κατέγραφα άπειρες περιπτώσεις παιδεραστίας, αιμομιξιών, δεινής βίας κατ΄ανηλίκων, φτυσίματος γερόντων και αφανούς πλην παντοδύναμης εκμετάλλευσης της ξένης σάρκας, από ευπόρους ή τσικλίμαγκες, σε πόλεις συνοικίες, κωμοπόλεις και χωριά.

Είμαι φυτό του τοξικού νεοελληνικού, μεσαιωνικού και αρχαίου θαμνώνος.

[Myriam]

Υπάρχει πολλά χρόνια στον τοίχο του γραφείου μου,σε κορνίζα μεγάλων διαστάσεων......

 

Ταιριάζει στη σημερινή συγκυρία αλλά και γενικότερα.....καθώς αποτελεί κραυγή μοναξιάς,απόγνωσης κι απομόνωσης του ανθρώπου που ενώ ζει σε έναν πολύβουο κόσμο,γεμάτο κίνηση,ζωή ,πρόσωπα παντού κι άπειρες δυνατότητες επικοινωνίας......κανείς δεν ακούει πραγματικά και δεν βλέπει το διπλανό του!!!

Το είχα αναρτήσει και στη σελίδα 170 στο παρόν τόπικ με λεπτομέρειες για την ιστορία του πίνακα και τη βιογραφία του Μunch........

Εδώ,το link:

http://www.greekmeds.gr/forum/topic/33181-aaiciaanuoc-eeicoidhiecoaaeo-aadhe-dhooeu-oeieocoui/page-170

Ο πίνακας υπάρχει σε 4 εκδοχές οι οποίες έχουν κατά καιρούς,αρκετά "ταλαιπωρηθεί" από κλοπές και κάποιες από αυτές έχουν τελικά,πουληθεί σε ιδιώτες.

 

Η Κραυγή, του Edvard Munch

 

[Guest ginashou]

Creepy αυτός ο πίνακας..

Με αγριεύει και μόνο που τον κοιτάω..

[Myriam]

Creepy αυτός ο πίνακας..

Με αγριεύει και μόνο που τον κοιτάω..

Κι όμως,εμένα με "φτιάχνει",με "προσγειώνει"....... και με "κινητοποιεί" ψυχικά,συνειδησιακά,κοινωνικά.

Το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που το είδα πριν από πολλά χρόνια κι έσπευσα να πάρω το θέμα και να το κορνιζώσω...Μετά,διάβασα πολλά για τον πίνακα και τον καλλιτέχνη,εκπρόσωπο του εξπρεσσιονισμού.

Στη μεγάλων διαστάσεων κορνίζα κι ακριβώς απέναντι από το γραφείο μου,έχω την πρώτη εκδοχή του πίνακα που παρέθεσα εδώ.

Καθόλου δεν "αγριεύομαι"....ΠΟΤΕ!!!!

Στο γραφείο μου,έχω και πλαστικό ανθρώπινο σκελετό,όρθιο,σε τρίποδη βάση!!! Πρέπει να έρθεις για μία επίσκεψη μάλλον.......Τζίνα!