Ευτυχία..!

[Born]

τα μάτια της......

[Αρμεγογελαδών]

Να σηκωσει το ULEB CUP η Αρειαναρα μου !!

[TrippinOn]

Παμε γερα!!!

[neraidoula]

ενα φλυτζανι μαυρο τσαι με λιγο γαλατακι ....

[sunshine]

Ευτυχία θα είναι να γίνει η ξαδέρφη μου καλά...

[γιατρίνα]

Ένα γεύμα πλήρες λιπαρών !!

[Clemence]

Μια βραδιά με λίγους και καλούς φίλους γύρω από ένα τραπέζι με ωραίο φαγητό ... και ένα μπουκάλι κρασί

[viki_thess]

πως να ειναι καποιος ευτυχισμενος οταν υπαρχει τοση αρρωστια και τοση δυστυχια στον κοσμο;

εγω ειμαι ευτυχισμενη οταν προσπαθω να κανω λιγο καλυτερη τη ζωη καποιου που υποφερει....αυτο και μονο με κανει να νοιωθω ΑΝΘΡΩΠΟΣ...με ολη την εννοια της λεξης.

[Dr Lecter]

πως να ειναι καποιος ευτυχισμενος οταν υπαρχει τοση αρρωστια και τοση δυστυχια στον κοσμο;

.

Δικιο εχεις!

[Clemence]

Τώρα μου θυμήσατε έναν τρομερό αντίλογο που είχα δει κάποτε στο imdb σχετικά με μια ερωτική σκηνή σε ένα πολεμικό έργο (συγκεκριμένα το ''Ο εχθρός προ των πυλών'') - μερικοί έβρισκαν απίθανο να έκαναν οι άνθρωποι έρωτα ακόμα και σε εκείνες τις άθλιες συνθήκες ... βρε παιδιά, έλεος! Αν ακόμα και σε εποχές πολέμων και καταστροφών οι άνθρωποι δεν έβρισκαν τρόπο να ξεκλέβουν στιγμές ευτυχίας μέσα στη κόλαση, θα είχε εκλείψει το ανθρώπινο είδος. Ίσα -ίσα: αν ρωτήσετε ανθρώπους που από την κόλαση πέρασαν (πχ μικρασιατική καταστροφή, είχα την τύχη να ακούω ένα σωρό ιστορίες από τη γιαγιά μου) θα δείτε ότι στους πιο μαύρους καιρούς (και όχι από την τηλεόραση αλλά από μέσα) την ευτυχία την έβρισκαν στα ελάχιστα, σε ένα κέρασμα από φίλους, ή ένα γράμμα που έφθανε επιτέλους ... και στο να είναι ζωντανοί και μαζί! Σιγά μη ζούσαν μέσα στη μιζέρια μέρα-νύχτα!

[halfjack]

τώρα αν πω ότι ήμουνα τρισευτυχισμένη στην κατάληψη,θα είναι λίγο ανώμαλο έ?

ε,καλα ήταν,αραλίκι,καφέδες να τσακωνόμαστε για πολιτικά να νομίζουμε ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο,διαβάζαμε,κοιμόμασταν μέσα στη σχολή,τα μικρά φλερτάρανε,γράφαμε κανα σύνθημα,μας κράζανε οι καθηγητές,κραζόμασταν και μεταξύ μας γιατί δεν γίνεται,όλο και κάπου πρέπει ν αρπαχτείς,τι βιτσιόζικα είναι αυτά που γράφω ρε πουστη,ωραίες εποχές.

άντε πάω να διαβάσω βιολογία 2 ν ανοίξει η καρδούλα μου και απο οκτώβρη(όταν θα έχω φάει πούλο με τις φαντασιοπληξίες που δεν αφήνουν να διαβάσω)πάλι στον αγώνα να στήσουμε και καν αντάρτικο,μετά να γίνει η επανάσταση,μετά να καταρρεύσει το σύστημα μετά να ιδρύσουμε κάτι σαν την κομμούνα και μετά να καταργηθούν τα κράτη και οι στρατοί και μετα...

το ηλεκτροσοκ έχει καταργηθεί σαν θεραπευτικη μέθοδος,έτσι?

[Dr Lecter]

το ηλεκτροσοκ έχει καταργηθεί σαν θεραπευτικη μέθοδος,έτσι?

Δεν ξερω για την Ελλαδα αλλα εδω στην Αγγλια το ηλεκτροσοκ ζει και βασιλευει!

[Winmx]

αυτο που με κανει πραγματικα ευτυχισμενη αυτη τη στιγμη ειναι....ενα κρυο ντους και ενα κλιματιστικο!

[Αρμεγογελαδών]

μμμ...

δυστυχως,πραγματα που με εκαναν παλιοτερα ευτυχισμενο δε με κανουν πια...

ισως μεγαλωσα και εχασα τον ενθουσιασμο μου και την αθωοτητα μου...

ισως πολλες εγνοιες και λαθος σκεψεις...

ομως καποια πραγματα με κανουν ακομη να νιωθω σα μικρο παιδι και πραγματικα με απορροφουν...

και ταξιδευουν το μυαλο μου...

οπως...

...τα ομορφα σπορ αμαξια !!!

Πραγματικα οταν βλεπω ζωντανα μπροστα μου τα παιδικα μου ονειρα χανω την αισθηση του χρονου!!

Μολις ειδα στο The Mall εκεινες τις 8 Φεραρι τρελαθηκα!!

Ηταν σα να αφηνες 5χρονο παιδι μες στα Jumpo !!

Δεν καταλαβα πως περασαν οι ωρες φωτογραφιζοντας και θαυμαζοντας τες!!

Τις ομορφες γυναικες στο δρομο τις κοιταζω παντα διακριτικα !!

Μια παλια Φεραρι ομως ...θα σταματησω επι τοπου,θα ανοιξω μια πιθαμη το στομα,και θα την κοιταζω ξεδιαντροπα μεχρι να εξαφανιστει απο τον οριζοντα !!!

(αντε,μια φορα το εκανα αυτο και οταν ειδα ενα ξεκωλο στο δρομο ...αλλα ηταν ειδικη περιπτωση...αυτη και τον Λακη Γαβαλα θα κολαζε )

[feg]

Ευτυχία είναι να ξυπνάς το πρωί και να μπορείς να μείνεις ξαπλωμένη και να ονειροπολήσεις όσο θες χωρίς να αγχώνεσαι για όσα εκκρεμούν...

Είναι το φως που τρυπώνει αυθάδικα από μισάνοιχτες γρίλιες και το άρωμα του καφέ που έρχεται από την κουζίνα σου...

Είναι να προλαβαίνεις να διαβάσεις την κυριακάτικη εφημερίδα...

Είναι να κάνεις το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας και να μην σκέφτεσαι τπτ, τουλάχιστον τπτ δυσάρεστο...

Είναι να μπορείτε να κάθεστε σιωπηροί και κανένας από τους δύο να μη θέλει να σπάσει τη σιωπή - να μη χρειάζεστε να τη γεμίσετε με λέξεις...

Είναι να αράζεις με τους φίλους σου σε μια παραλία βράδυ καλοκαιριού και να φυσάει...άνεμος δροσερός και άνεμος αισιοδοξίας...αλλά εσείς να είστε πολύ ζαλισμένοι για να το συνειδητοποιήσετε εκείνη τη στιγμή...

Είναι τα θερινά σινεμά και οι καλοκαιρινές συναυλίες επίσης...

Είναι να τραγουδάς παράφωνα στο ντους...

Τέλος, ευτυχία είναι να ξέρεις πως όσες ****κίες κι αν κάνεις οι φίλοι σου θα είναι πάντα κάπου εκεί τριγύρω να σε βρίσουν και μετά να σου φτιάξουν τη διάθεση!

[Clemence]

Να νοιώθω ότι εδώ που είμαι κάποιος με χρειάζεται, ότι κάποιος νοιώθει λιγότερο μόνος επειδή εγώ είμαι κοντά να μοιραστώ τη μοναξιά του Είναι πικρό να φτάνει η ώρα να αντιστρέφονται οι ρόλοι γονιών - παιδιών, αλλά είναι και ευτυχία να μπορείς να τους ανταποδώσεις ένα ελάχιστο μέρος των όσων έκαναν κάποτε

[γιατρίνα]

Ένα ξενύχτι στην παραλία με τις πόρτες στο αυτοκίνητο ανοιχτές, το ραδιόφωνο να παίζει scorpions και να ΄χουμε γίνει ολίγον λιώμα απ΄τις μπυρίτσες

[sunshine]

Να είμαι σε μια παραλία και να κάθομαι...τόσο απλά....

[γιατρίνα]

Περί Στοιχείων ...Ευτυχίας

Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί/αναζητήσει το τι είναι ευτυχία! Κανείς μέχρι σήμερα νομίζω, δεν έχει καταφέρει να δώσει έν' αρκούντως ικανοποιητικό, πλήρη ορισμό. (Όχι, μην ...ανησυχείτε, μήτε -αλίμονο- κι εγώ θα δώσω.) Κάτι τέτοιο είναι πολύ λογικό φυσικά, αφού είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας κι αφού δε γνωρίζουμε πότε και πόσον ευτυχούμε. (Δηλαδή κάπως το παίρνουμε ...μυρωδιά μα ...τέλος πάντων). Το 'χω ξαναπεί πολλές φορές και μερικές μάλιστα το 'χω γράψει, πως τα μεγαλύτερα προβλήματά μας, είναι κυρίως προβλήματα ορισμών κι ως εκ τούτου τη πατάμε σε τομείς και θέματα που νομίζουμε πως γνωρίζουμε καλά, ενώ πραγματικά, η γνώση μας επ' αυτών είναι από πλημμελής έως κι ανύπαρκτη. Φανταστείτε λοιπόν τι θα γίνεται σε θέματα που μολογάμε άνετα την άγνοιά μας, όπως σε τούτο.

Αυτά είν' αρκετά για τη μικρή εισαγωγή-εισήγηση γι' αυτό που θέλω να σας μιλήσω. Μόνο να προσθέσω πως σκέφτομαι να τοποθετηθώ, από μιαν απλή κι εύκολη σκοπιά, μιας κι ήδη ομολόγησα πως ακριβή, πλήρη κι ικανοποιητικόν ορισμό δε γνωρίζω, για την ευτυχία. Ποια σκοπιά; Όχι, μη νομίζετε πως θα πάω εκ διαμέτρου αντίθετα, με το πότε δηλαδή δυστυχούμε κι άρα το ακριβές αντίθετο, γιατί τούτο δεν εξασφαλίζει μιαν ικανή κι αναγκιαία συνθήκη. Εξασφαλίζει τι δε θα πρέπει να κάνει κανείς για να μην υποφέρει, αλλά όχι κι ότι θα πετά από χαρά. Από που λοιπόν λέτε να προσεγγίσω; Ε λοιπόν έχω μιαν ιδέα-πρόταση και την άντλησα από τα ...μαθηματικά. Σαφώς και δεν έχει νόημα να διδάσκεται κανείς κάτι και να το κλείνει στα χρονοντούλαπα της εφηβείας, αν δε μπορεί να βρίσκει κι εφαρμογές στη καθημερινή ζωή, έτσι δεν είναι;

Έχω να προτείνω λοιπόν ότι πιο αδιάσειστο κι ασφαλές, κατά τη γνώμη μου, σαν ένδειξη ευτυχίας και να προσπαθήσω να το στηρίξω λογικά κι όσο μπορώ πιο καλά. Κάτι που όταν το νιώθει οποιοσδήποτε, που πληρεί φυσικά κάποια χαρακτηριστικά, να μπορεί να σκεφτεί σίγουρα πως πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως κάποιος άνθρωπος μεγαλώνει σιγά-σιγά, θέτοντας κάποιους στόχους/όνειρα. Τελειώνει τις όποιες σπουδές του και τις λοιπές υποχρεώσεις, βρίσκει μια καλούτσικη δουλειά όπου τα πηγαίνει αρκετά καλά, βρίσκει κι έναν ερωτικό σύντροφο όπου αλληλοαγαπιούνται, αλληλοποθιούνται, αλληλοκατανοούνται κι αποφασίζουνε να μοιράσουνε την υπόλοιπη ζωή τους μαζί, κάνουνε και μερικά παιδάκια κι η ζωή προχωρά! Προσέξτε με όμως, πουθενά δεν έγραψα στο παράδειγμα τούτο, για Καριεράρες, για τον Εξαιρετικά Μεγάλον Έρωτα, τους Παχυλότατους Μισθάραρους και τα Τρομερά Μεγάλα Περιουσιακά Στοιχεία. Υγεία, ικανοποιητική ζωή, όχι χρέη, καλούτσικα κι ομορφούτσικα παιδάκια (πάντα τα δικά μας είναι έτσι), έρωτας σε καλό κι ικανοποιητικόν επίπεδο, σπιτάκι με τα όλα του μέσα τ' απαραίτητα κι έστω λοιπόν πως διάγοντας τον βίο, το ζευγάρι αυτό φτάνει εκεί, λιγάκι μετά τα σαράντα. Σε τούτο το ...ας πούμε, απλό παράδειγμα λοιπόν, τι πιστεύετε πως θα 'ταν ασφαλής κι ατράνταχτη ένδειξη ευτυχίας;

Ας το πάρουμεν αλλιώς. Μια γυναίκα νοικοκυρά που 'χει όλα τα παραπάνω, μιας κι ο σύζυγος παίρνει ικανοποιητικό μισθό και για τους δυο. Ή ένας εργένης εκ πεποιθήσεως, με καλή δουλειά και σχετικήν άνεση στο άλλο φύλο, που όμως δεν γουστάρει να παντρευτεί κι όπως λέω σε κάποιο άσμα, "τρυγά από πολλά δεντριά της πλάσης" χωρίς να πεινά. Ή μια εργένισσα καριερίστα, όπου τα πηγαίνει πολύ καλά στη δουλειά της, είναι σχετικά γοητευτική και τρυγά κι αυτή κατά το δοκούν. Σ' όλα τα παραδείγματα επαναλαμβάνω πως: όχι χρέη, σπιτάκι μ' όλα τα καλά κι άνετο μισθό, χωρίς τους υπερθετικούς!

Εγώ λοιπόν λέω-προτείνω πως ασφαλής ένδειξη ευτυχίας όλων αυτών των παραδειγμάτων είναι η αίσθηση ...βαρεμάρας. Σας ακούγεται οξύμωρο και κουτό; Μα... Είμαι πια αρκετά μεγάλος, έχω συνομιλήσει, παρακολουθήσει, συναναστραφεί με πάρα πολύ κόσμο και να 'μαι που κατέληξα σε τούτο το συμπέρασμα. Είναι γνωστό, απολύτως λογικό και φυσιολογικό, όταν κυνηγάμε κάποιους στόχους, να μη βαριόμαστε ποτέ, ειδικά αν αυτή η πορεία, έστω αργά μα σταθερά, εξελίσσεται θετικά. Βαριόμαστε σε δυο περιπτώσεις: όταν βλέπουμε πως οι στόχοι κι οι κόποι μιας ζωής δε περπατάνε ή ίσως να σκαλώσαν άσχημα κι όταν έχουμε πετύχει ό,τι ποθήσαμε και μείναμε χωρίς επόμενο στόχο, είτε γιατί δε το 'χαμε σκεφτεί εξ αρχής, είτε γιατί φτάσαμε στα όρια που εμείς πιστέψαμε πως είχαμε αρχικά. Σκεφτείτε το και θα δείτε πως συμφωνείτε μαζί μου.

Αφού λοιπόν ισχύουν αυτά, τότε φυσικά κι είναι απόλυτα σωστή ένδειξη ευτυχίας αυτή η ...βαρεμάρα! Γιατί όμως; Γιατί τα μαθηματικά αγαπούνε τους πλήρεις κύκλους και τη τάση αδράνειας κι ισορροπίας. Ένας κύκλος που δε κλείνει δεν είναι καν κύκλος. Ένας λοιπόν κύκλος -ας προτείνω- στη ζωή ενός ανθρώπου είναι, γέννηση, μεγάλωμα, εκμάθηση/εκπαίδευση, ασχολία και χόμπυ, οικογένεια -ή μη- και μετά από την επίτευξη ικανοποιητικού αριθμού στόχων και σε ικανοποιητικο βαθμό μάλιστα, η ανάπαυση με σκοπό να μπορέσει κανείς να δρέψει τα κόπια όλων τούτων των ετών, να μπορέσει να ..."εξαργυρώσει" (αν μου επιτρέπετε τη φράση) επιτέλους, όλα όσα πέτυχε. Σε συνδιασμό με την φυσική φθορά του σώματος και την αυξημένη βελτίωσή του με τη πάροδο του χρόνου, να μπορέσει επιτέλους να ...λασκάρει.

Σκεφτείτε τον μύθο εκείνου που του επιτρέψανε να περιτρέξει έκταση γης, κι όση κατάφερνε να κλείσει μέχρι τη δύση του ήλιου θα την έκανε δική του. Θυμηθείτε τον άκλειστο κύκλο, από την απληστία και τελικά πως πέτυχε να πάρει μονάχα τα δυο μέτρα που του αναλογούσανε για ένα αξιοπρεπές μνήμα. Δεν είχε νόημα λοιπόν η προσπάθεια του, παρ' όλο που θα 'χε χαρακτηριστεί ως ...καλή. Διότι εδώ δεν υπάρχει αργυρό ή χάλκινο μετάλλιο, παρά μονάχα το χρυσό κι ευτυχώς δεν είναι μονάχα ένας ο νικητής, αλλά μπορούνε να 'ναι πολλοί, αν όχι όλοι.

Αυτή λοιπόν η βαρεμάρα είναι ασφαλής ένδειξη πως πετύχαμε τους στόχους μας και τώρα μπορούμε να δρέψουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να ...χορτάσει ποτέ ο άνθρωπος κι ο νους του. Από πλούτη, από έρωτα, από στόχους. Οπότε είναι φαύλο να τρέχει κανείς μέχρι τέλους. Ξέρω -κι είμαι σίγουρος πως κι εσείς ξέρετε- ανθρώπους που 'χουνε πολλά, που τρέχουνε για πιότερα και δεν έχουνε χρόνο να ...φάνε τα κερδισμένα τους. Αντ' αυτού μάλιστα, είναι στη πρίζα εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Δεν έχει νόημα!

Αυτή η βαρεμάρα, η αίσθηση πως δε κάνουμε τίποτε για μας, είναι ασφαλής ένδειξη ευτυχίας και για έναν ακόμα λόγο. Σκεφτείτε πως σας είπανε το πιο καταπληκτικό κι αστείο ανέκδοτο. Ως πόση ώρα πιστεύετε πως μπορείτε να γελάτε μ' αυτό; Πέντε λεπτά; Δέκα; Δεκαπέντε; Και πολλά είπα! Το ίδιο συμβαίνει και με την ευτυχία. Το σημείο ζενίθ της είν' η ώρα της απόλυτης επίτευξης και λίγο μετά. Ύστερα τι νομίζετε πως ακολουθεί; Μα η ...βαρεμάρα κι η ρουτίνα.

Είν' ασφαλής ένδειξη λοιπόν! Αν φτάσετε σε τέτοιο στάδιο και νιώσετε έτσι, τότε... βάλτε στόχο να τη διατηρήσετε. Όχι τη βαρεμάρα φυσικά! Την ευτυχία και τα κεκτημένα της, Συνεχίστε ν' αναζητάτε στόχο το να βρίσκετε τρόπους να διατηρήσετε ζωντανό το ενδιαφέρον και την ομορφιά στην εργασία σας. Φρεσκάρετε τον πεπαλαιωμένο -ενδεχομένως- έρωτα σας. Γίνετε ακόμα καλύτερος γονέας, -αν έχετε παιδιά- χωρίς να χρειάζεται να αγοράζετε το Εμπάιρ Στέητ Μπίλντιγκ, για δώρο, γιατί ξέρετε πια καλά πως δε μετρά. Δε χρειάζεται καν να γίνεται Πρόεδρος της χώρας ή της εταιρείας σας και να ρισκάρετε -πχ- την ευτυχία και τη γαλήνη της οικογένειάς σας. Μήτε να ρισκάρετε την ασφάλεια και τη ζεστασιά του σπιτικού σας για κάποιο ...τρίτο πρόσωπο, όσο κι αν φαντάζει γλυκύ και συναρπαστικό κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε πως όλη η γλύκα του κόσμου απ' αυτά, δεν αντισταθμίζει μια πιθανήν απώλεια, όλου του δομήματος που οι ίδιοι παλέψατε να φτιάξετε.

Αν βαριέστε λοιπόν, πέστε : "Βαριέμαι: 'Αρα είμαι ευτυχής κι αν δε προσέξω μπορεί πανεύκολα να πάψω να 'μαι. Κι έτσι, αντί να βαριέμαι απλώς, να θλίβομαι και να κοπανάω τη γκλάβα μου σε κάθε πλησιέστερο ντουβάρι ή να σούρνομαι με τη μούρη στους δρόμους. Ας κοιτάξω πως μπορώ ν' αγαπήσω πιότερο, πως μπορώ να ριχτώ με νέαν ορμή και ποίηση, στον έρωτά μου. Πως μπορώ να βελτιωθώ κι άλλο σαν άτομο για να κοιτάξω το κόσμο, με μεγαλύτερο πλούτο κι ας αγκαλιάσω/παίξω με τα παιδιά μου".

Θεωρώ πως δε χρειάζεται να συνεχίσω. Πιστεύω πως έστω κι έτσι, με τον ... ανάποδο τρόπο κι αν το καλοσκεφτούμεν όλοι μας, θα βρούμε ένα σχετικώς ικανοποιητικό ορισμό της ευτυχίας. Για να το ...ψάξουμε λιγάκι!

http://www.peri-grafis.com/ergo.php?id=859

[Clemence]

Ευτυχία είναι να βρίσκεις αντίτυπο από ένα βιβλίο που θέλεις να διαβάσεις και που έχει εξαντληθεί από 20 χρόνια ... και να στο βρίσκει μέσα σε δυο ώρες ο υπέροχος παλαιο-βιβλιοπώλης της πλατείας Βικτωρίας

[sunshine]

Τελικά δεν υπάρχει ευτυχία,ώς ευτυχία....

Υπάρχουν στιγμές ευτυχίας,και όλα είναι θέμα θέλησης και επιλογών...Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο...

[Ήρα]

ο αγαπημενος μου ραδιοφωνικος παραγωγος , ο Παναγιωτης Μιχαλαριας , να ειναι σε κεφια!!

να χανομαι σε βιβλια αργα το βραδυ και να μην μπορω να το αφησω αν δεν τελειωσει.

μια επιτυχια σε μαθημα ,σε εξετασεις παντος τυπου ,μια νικη εναντια σε ενα ελαττωμα μου.

να νιωθω ομορφα φορωντας ενα ρουχο αγαπημενο ή ενα νεοαποκτηθεν αντικειμενο του ποθου.

να ακουσω εναν καλο μου φιλο.

να περασουμε μια γυναικεια βραδια σε ρεμπεταδικο και να χορεψουμε!

να μου κανουν ενα δωρο που κρυβει φροντιδα και ψαξιμο για να μου αρεσει!

να με πειραζει ο φιλος μου και να τον ακουω να γελαει.

να αγαπαω και να αγαπιεμαι.

να χαμογελαω σε ενα διακριτικο κοπλιμεντο .

μια θεατροβολτα και η μεθεξη που επιφερει.

να κραταω αγκαλια το νεογεννητο μωρο μιας φιλης μου.

να διαβαζω εμπνευσμενες αποψεις στο φορουμακι.

να πινουμε λικερακι χειροποιητο με τη μαμα μου το βραδακι και να αμπελοφιλοσοφουμε.

να διαπιστωνω οτι παρα τους εσωτερικους πολεμους του παρελθοντος μ αρεσει η επαγγελματικη επιλογη μου και θα με κανει ευτυχισμενη.

να σκεφτομαι οτι ερχονται πολλες ευτυχισμενες στιγμες προσεχως.

[Νεφέλη]

Μια αγκαλιά ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου...

[Celtic Cry]

.......στιγμές σαν τις χθεσινοβραδινές... Η επιτομή της ευτυχίας...

[neraidoula]

ενα βλεμμα του, ενα χαδι , ενα φιλι .....