[TAINIOKΡΙΤΙΚΗ] 300

[Clemence]

Σε ποιό χωρίο της "Ιστορίας" πιστοποιείται, ότι η "αθάνατη" προσωπική του φρουρά, εάν υπήρχε με αυτό το όνομα, έμοιαζε με χορό αρχαίου δράματος χαμηλού προϋπολογισμού ή τους περισσευούμενους έξτρας από την "Επιστροφή του Βασιλιά" (και παρεμπιπτόντως φορούσαν ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ, μήπως τις έφηυραν πριν τους Έλληνες- σκάνδαλο! ο Λιακόπουλος το ξέρει - ενώ κάτω από τις μάσκες τους κρύβονταν αποκρουστικά ζόμπι;

Πάντως ... υπήρξαν

http://en.wikipedia.org/wiki/Persian_Immortals

[Alban]

Φυσικά και υπήρξαν και 2.500 πέθαναν στις Θερμοπύλες , βέβαια αντικαταστήθηκαν για να ξαναγίνουν πάλι 10.000. Αυτος ήταν ο λόγος που τους ονομάζαν και αθάνατους..

Δε καταλαβαίνω απο μερικούς αυτη την εμπάθεια με την ιστορία μας.. Καλα ουτε την εμπάθεια με το έργο την καταλαβα..

Ρε ΝΜ, χαλάρωσε λίγο δε σε είπαμε κ καμπούρη, το έργο ειναι φοβερό να πάτε να το δείτε..

[kanagawa]

Όλα αυτά, οι αρνητικές κριτικές, το θάφτing από τους (ψευτο)κουλτουριάρηδες και οι αστήρικτες κατηγορίες για ψηφιακά εφέ στους κοιλιακούς του Leonidas ή στήριξη του αμερικανικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας είναι μίζερες κακεντρέχειες απέναντι στο μεγαλείο των "300" του Λεωνίδα.

Το κοινό έχει ήδη αποφασίσει, και είναι καταιγιστικό: 8,4 στο IMDB ( http://www.imdb.com/title/tt0416449/ ) και 6,4 (61%) στο Rotten Tomatoes ( http://www.rottentomatoes.com/m/300/ ) είναι παραπάνω από ικανοποιητική πορεία για μια βασισμένη σε κόμικ και όχι ιστορικά γεγονότα υπερπαραγωγή.

Το κόμικ του Frank Miller, με σχέδιο έγχρωμο 100% (αντίθετα με το Sin City), εμπνευσμένο περισσότερο από την κινηματογραφική μεταφορά της μάχης των Θερμοπυλών "The 300 Spartans" (1962) και όχι από τα ιστορικά βιβλία, μεταφέρεται με τρόπο εντυπωσιακό στη μεγάλη οθόνη.

Η ωμή, σχεδόν ανεπεξέργαστη βία της μάχης και των άλλων σκηνών, ο πρωτόγονος ερωτισμός των Σπαρτιατών πολεμιστών, η αναφορά στις ιστορικές φράσεις και στο επιτύμβιο ("Ή ταν ή επί τας", "Θα πολεμήσουμε στη σκιά", "Μολών Λαβέ", "Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι" κλπ), είναι σίγουρα τα στοιχεία της ταινίας που θα την κρατήσουν στη μνήμη μας.

Το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής και οι αξίες της σπαρτιάτικης κοινωνίας των Περσικών Πολέμων παρουσιάζονται μεν με κινηματογραφισμό, αλλά πιστεύω δε χάνεται το τελικό αποτέλεσμα από τις διάφορες παρατυπίες ("Θέρων", τσόντα με τη βασίλισσα, 

απουσία του δεύτερου Βασιλιά των Σπαρτιατών, απουσία των μνημειωδώς ηρωϊκών 700 Θεσπιέων που έδωσαν τη ζωή τους μαζί με τους 300,

χωρίς κανένας νόμος να τους υποχρεώνει να παραμείνουν). Αντίθετα, ο θεατής μπορεί να ανατρέξει στα ιστορικά βιβλία για να διορθώσει 

μόνος του τις ανακρίβειες και να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα των Περσικών πολέμων και της μάχης των Θερμοπυλών. Και το νετ βεβαίως 

είναι μια καλή πηγή:

http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Thermopylae

http://en.wikipedia.org/wiki/Thermopylae

http://www.livius.org/a/battlefields/therm...hermopylae.html

Πεστα, πεστα.

Μια απλη ταινια ειναι που, σε σχεση με αλλες, παραμορφωνει λιγοτερο την ιστορια. Το οτι σοκαρει -καποιους- η δομη της σπαρτιατικης κοινωνιας δεν ειναι το ζητημα μας. Το οτι ο πολεμος ειναι αγριος και απαιτει αιμα επισης δεν μπορουμε να το αλλαξουμε-ιδιαιτερα αν αναλογιστουμε οτι στην συγκεκριμενη αναμετρηση οι 300 γνωριζαν οτι θα πεθανουν και αρα ο μονος τους αντιπαλος ηταν η ιστορικη φημη.

[kobogianitis]

Ρε παιδιά τι να πω, αν δεν μπορούμε να δεχτούμε την ύπαρξη δύο διαφορετικών και εξίσου σεβαστών απόψεων στο (σχετικά ασήμαντο και ανώδυνο) θέμα μιας ταινίας τι να πω?... Δηλαδή πρέπει κάποιος να αποδείξει την ανωτερότητα της άποψής του? Έχουμε φτάσει να διαβάζουμε posts με μήκος έκθεσης, αφήστε που είμαστε στα όρια του flaming. Είναι κρίμα

[Ptca]

Γνωρίζουμε ότι οι Πέρσες όντως φορούσαν χρυσοποίκιλτα, βαριά ρούχα για να αναδείξουν τον πλούτο τους. Μήπως τάχα μου όμως ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ξέρξης ήταν όντως στολισμένος από πάνω μέχρι κάτω με τους κρίκους της Άντζελας Δημητρίου;

Επι της ουσίας ποια είναι η διαφορά αναμεσα στα «χρυσοποίκιλτα, βαριά ρούχα για να αναδείξουν τον πλούτο τους» και «τους κρίκους της Άντζελας Δημητρίου»?

Διαφώτησε μας και εσύ λοιπόν...

Όσο για την αυλή και τους πολεμιστές του Ξερξη

Η οπτική των ελλήνων ήταν σαφέστατα περιφρονητική

Η δομή της αυτοκρατορίας τους και η ιδεολογία τους θεωρούταν αποκρουστική και χυδαία, προιόν σηψης και διαφθοράς

Σε βαθμό που τα φαινόμενα υπερβολικής χλιδής ,απληστείας και απολυταρχισμού στις δικές τους κοινωνίες στυλιτευονταν ώς «μηδισμός» -ή μήπως πρέπει να διαβάζεις «στρατιωτική ιστορία» για να το ξέρεις αυτό?

Η σωματική τους παρμόρφωση και η ενδυματολογική υπερβολή συμβολίζει αυτή την οπτική –η οποία είναι εξαιρετικά ιστορικά ακριβής- σε περίπτωση που εσύ δεν έχεις λάβεις ακόμα το επόμενο τευχος της «Ιστορίας for dummies»

Απλή σημείωση

Τα «κωλομέρια» και οι «γλουτοί» είναι το ίδιο πράγμα

Μην το κάνεις και εσύ σαν τους κρίκους του ξέρξη

Ξεκινάς με ένα , αντε και ένα δευτετερο και καταλήγεις «πλουμιστός» και ... «υπερβολικός»

Χμ...

Εξαιρετικά λογικό επιχείρημα

το αν ο ισχυρισμός μου είναι αληθής και ουσιαστικός δεν αρκεί ώς δειγμα του ότι η παιδεία μου επαρκεί για να κάνω αυτή την διαπίστωση

ουσιαστικότερο δείγμα αυτού θα ήταν το να γράφω δοκίμια επι της θέσης μου , εν είδει ειδικού, χωρίς να αποδεικνύω οτι κανείς άλλος στον πλανήτη πιο σχετικός την μοιράζεται ή την καταννοεί

όταν ποστάρονται τετοιας ασπιλης λογικής επιχειρήματα , πολύ διασκεδάζω

όταν εκφράζεις 1 άποψη δεν είναι καποιου έιδους κατόρθωμα το να μην επικαλείσαι πηγές και να την εμφανίζεις σαν ταχα μου αποκλειστικό προιόν δικής σου διάνοιας και επιφητισης- μάλλον ηλιθιότητα είναι

άσε που

Όπως έχει ξανασυμβεί όταν συζητάμε μεχρι να σκασουν τα copy paste, είσαι καλλιστα σε θέση να αμφισβητείς οτι η γη γυρίζει

Μετά...ούτε φωνή ούτε ακρόαση

Το ότι δεν είσαι σε θέση να διδαξεις κατι δεν σημαίνει οτι δεν το γνωρίζεις

Μπορεί αυτός που δεν μπορεί να καταλάβει να μήν είναι απλά δεκτικός

Είτε λόγω ηλιθιότητας

Είτε λόγω αρνητισμού (και εγωπάθειας...που λες και εσύ)

Ασε τώρα τα ψόφια λοιπόν (αυτά τα «με δικά σου λόγια» είναι μια απελπισμένη προσπάθεια να αποφύγεις αυτό το οποίο συνήθως εισπράτεις όταν αμφισβητείς συγκεκριμένα πράγματα)

Και πάρε να χεις

Ο γάιδαρος και το σαμάρι

Δ. Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ

Μιλώντας τις προάλλες για τις προβληματικές σχέσεις λογοτεχνίας και ιδεολογίας (ζήτημα που δαιμονίζει κάποιους, όταν εξειδικεύεται μάλιστα και εφαρμόζεται σε καθιερωμένους λογοτέχνες), πρότεινα να εκτιμηθεί ο ιδεολογικός συντελεστής στον ευαίσθητο χώρο της λογοτεχνίας όχι απευθείας κατά ποιόν, αλλά πρώτα κατά ποσόν. Τα επιμέρους ζητούμενα σε τούτο το δεύτερο κεφάλαιο είναι: πόσο ιδεολογικό φορτίο σηκώνει ένα λογοτεχνικό κείμενο, για να μη λυγίσει κάτω από το βάρος του• αν η ιδεολογική επιβάρυνση σ' αυτές τις περιπτώσεις συνεπάγεται και ρητορική εξόγκωση• μήπως η υπερβολή της λογοτεχνικής ιδεολογίας συμπίπτει με εποχές πολιτικής και πολιτισμικής κρίσης• αν τα συμπτώματα αυτά αναγνωρίζονται, περισσότερο ή λιγότερο, στον υπερρεαλιστικό κλάδο του ευρωπαϊκού και του δικού μας μοντερνισμού• τέλος, μήπως ο Εμπειρίκος αποτελεί το κατεξοχήν παράδειγμα ποιητή και πεζογράφου, όπου η ερωτική κυρίως ιδεολογία πράγματι πλεονάζει και αποτυπώνεται σε ευδιάκριτα ρητορικά σχήματα. Σ' αυτό το σταυρόλεξο εγγράφονται και οι επόμενες, συγκριτικού τύπου, παρατηρήσεις, οι οποίες ενδέχεται να βοηθούν στη νηφαλιότερη στάθμιση των γραμματολογικών μας δεδομένων.

Το πρώτο εύρημα της υποθετικής έστω αυτής πρότασης είναι μάλλον εντυπωσιακό: συνήθως το υπερβάλλον ιδεολογικό φορτίο, ρητορικά συσκευασμένο, χρεώνεται στην αριστερή (ακριβέστερα: στη στρατευμένη), μεσοπολεμική και μεταπολεμική, ποίηση και πεζογραφία μας, εξαιτίας κυρίως του πολιτικού της προσανατολισμού. Λόγοι ωστόσο γραμματολογικής ακρίβειας και δικαιοσύνης επιβάλλουν τώρα να συμπεριληφθούν στην πλήθουσα αυτή ιδεολογική αγορά (όπου και οι ποιητές ακόμη ρητορεύουν), τουλάχιστον οι ιδρυτές του νεοελληνικού υπερρεαλισμού (Ελύτης, Εμπειρίκος, Εγγονόπουλος), παρά τις όποιες άλλες μεταξύ τους ποιοτικές και ποιητικές διαφορές.

Δεν είναι της ώρας να εντοπιστεί με ακρίβεια ο κοινός ιδεολογικός παρονομαστής, ο οποίος συνέχει τους τρεις μείζονες υπερρεαλιστές ποιητές της γενιάς του '30. Το κέλυφος πάντως της λογοτεχνικής τους ιδεολογίας δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί πολιτικό, με την αυστηρότερη έννοια του όρου• αντ' αυτού προβάλλεται ή υποβάλλεται μια φυσιοκρατική, ελληνοκεντρική λίγο πολύ, ιδεολογία, η οποία παραλλάσσει και διαβαθμίζεται από ποιητή σε ποιητή. Αλλο θέμα, αν στον πυρήνα του ιδεολογικού αυτού καρπού λανθάνουν κάποτε χαρακτηριστικές πολιτικές επιλογές ή απορρίψεις, που, συνειρμικά τουλάχιστον, παραπέμπουν σε ρομαντικής μάλλον καταγωγής ιδεολογήματα, ορισμένα από τα οποία οικειοποιήθηκε και τα παραμόρφωσε ο ιταλογερμανικός φασισμός. Στο σημείο ωστόσο αυτό απαιτείται προσεκτικότερη έρευνα, προτού καταλήξουμε σε ασφαλέστερα και δικαιότερα πορίσματα.

Γεγονός πάντως παραμένει ότι και στους τρεις ιδρυτικούς υπερρεαλιστές ποιητές μας, περισσότερο και ειδικότερα στον Εμπειρίκο, το ιδεολογικό και ρητορικό φορτίο συχνά περισσεύει και επηρεάζει τόσο τη σύνταξη όσο και τη σκευή του λογοτεχνικού κειμένου.

Αν ευσταθούν οι προηγούμενες, σχηματικές κατ' ανάγκην, παρατηρήσεις, δικαιολογείται νομίζω να διακριθεί η περίπτωση Σεφέρη από τον υπερρεαλιστικό αυτόν κανόνα. Εμμεσα έστω, τεκμαίρονται οι επιφυλάξεις του Σεφέρη τόσο για την ευρωπαϊκή, όσο, και κυρίως, για τη νεοελληνική υπερρεαλιστική ποίηση της γενιάς του. Εχω την αίσθηση ότι ένας λόγος (μπορεί και ο βασικός) που κράτησε τον, μοντερνιστή κατά τα άλλα, ποιητή σε απόσταση ασφαλείας από τις καθαρές υπερρεαλιστικές επιλογές και υπερβολές, είναι και η αμφιβολία του για την τελική ευστοχία μιας ποίησης, που κινδυνεύει από το βαρύ ιδεολογικό της φορτίο και την προγραμματισμένη ρητορική της ευφράδεια.

Τούτο δεν σημαίνει ότι ο Σεφέρης υπήρξε ανιδεολόγητος ¬ ακόμη και σε καθαρώς πολιτικό επίπεδο. Απέφυγε όμως να προσαυξήσει το ιδεολογικό ποσοστό της ποίησής του, για να μη στιγματίζεται το ποίημα από την υπερβάλλουσα ιδεολογία του. Μετριάζοντας έτσι το ιδεολογικό φορτίο και, κυρίως, απορροφώντας το στο εσωτερικό του ποιήματος, δεν το άφησε να υπερεκχειλίζει στην επιφάνειά του (στο σαμάρι του γαϊδάρου) και να προβάλλεται με ρητορική επίδειξη.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα ξανά περιπλέκονται: εξαρτάται αν κάποιος προτιμά, σε δύσκολους καιρούς, την ιδεολογική φρόνηση από την ιδεολογική αθωότητα• η οποία, όπου και όταν υπάρχει, συμπεριλαμβάνει κατ' ανάγκην και κάποιες ρητορικές υπερβολές. Το ζήτημα όμως της ιδεολογικής αθωότητας, σε διάκριση προς την ιδεολογική αυταρέσκεια, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

From The Washington Post's Book World/washingtonpost.com

Flaubert's artistic sensibility veered most naturally to gaudy excess, not to say a voyeuristic passion for the fleshy, sanguinary and transgressive. A little too much was hardly enough for him. In The Temptation of St. Anthony (three versions, 1849, 1856, 1874), the Queen of Sheba offers herself to the austere saint as a sexual paradise, which she sums up in the quite believable assertion, "I am not a woman, I am a world." Similarly, Salammbo (1862) -- an utterly static novel about ancient Carthage -- presents painterly tableaux of orgy, battle and torture. (I like its overripe sickly-sweetness, but am nearly alone in this taste -- it should have been illustrated by the Delacroix of "The Death of Sardanapalus.") By contrast, Flaubert's most ambitious completed novel, A Sentimental Education (1869) -- a vast social portrait of Paris in the 1840s -- errs in being too dry, too slow-moving, too programmatic. Yet its final pages -- in which the callow Frederic again meets the once-adored but now white-haired Madame Arnoux -- remain among the most honest and disillusioning in all fiction. Only in Madame Bovary (1857) -- and the story "A Simple Heart" (1877) -- did the novelist find just the right style, serene in tone, mildly ironic, tightly organized (partly through the use of unobtrusive symbolism), concise, exact and virtually without stylistic grand-standing. You can shake Madame Bovary and nothing will fall out.

A further example of Flaubert's decomposition of the Polybian Histories, and thereby of history itself, is in his focus on degeneration. It has often been noted that Flaubert's invention of the leprous Suffete Hanno is inspired in part by Polybius's metaphorical use of bodily degeneration to explicate the excessive cruelty of the mercenaries.

Therefore someone watching these things would not hesitate to say that not only the bodies of men and some of the ulcers and growths produced on these bodies tend to become malignant and in the end become incurable, but even more this is especially the case with men's souls. As regards ulcers, if one applies medical treatment to them, sometimes they become irritated because of this and they spread more quickly; but if, by contrast, one leaves them alone, according to the nature of these things to ceaselessly corrupt, they do not stop at any point until they have obliterated what they have grown over; and in souls similarly such dark stains and rotten sores frequently grow that no animal ends up more lawless or more savage than humans. . . . At the end, utterly malignant, they lose the nature of human beings. The origin of this disposition and the particular contribution lies in immoral customs and the bad upbringing of children .

What in Polybius is metaphorical becomes in Flaubert starkly physical in the person of Hanno, which seems to invite symbolic reading. Various critics have responded to the invitation. Anne Green comments, "The corruption of Carthage itself is symbolised by Hanno's decaying body, carefully but ineffectually smeared with precious ointments and perfumes in an attempt to conceal the rot."28 Titman sees Hanno as "representative of Carthage's monstrous civilisation as a whole" and as "a synecdochic representation of the sinking city."29 Importantly, these interpretations of Hanno's disintegrating body confer upon it a certain coherence, as it becomes a symbol not only for Carthage, but for understanding Carthage. Yet if we take a closer look at Polybius's metaphor, Hanno as symbol appears to subvert understanding rather than serve as its vehicle.

Polybius's use of the ailing body as a metaphor for human understanding is not unique in antiquity; it is a common figure in both the Socratic and the Stoic schools. Nor is this the only occasion where Polybius uses it. In his outline on the nature and categories of historical causality, he stresses its importance for history by analogy with the causes of bodily diseases, so that the well-educated statesman becomes the equivalent of the physician, the man who enquires into bodily nature, and—importantly—who cultivates the art of resisting decay (3.7.5). In his criticisms of his predecessor, the historian Timaeus, Polybius draws an [End Page 615] extended analogy between the practice of history and the practice of medicine (12.25d). Overall, the ailing body appears as a metaphor in Polybius's work because he is primarily interested in treatment.

The Isolated Ones: Vincent van Gogh

G.-Albert Aurier

Mercure de France, January, 1890

What characterizes his works as a whole is its excess . . . of strength, of nervousness, its violence of expression. In his categorical affirmation of character of things, in his often daring simplification of forms, in his insolence in confronting the sun head-on, in the vehement passion of his drawing and colour, even to the smallest details of his technique, a powerful figure is revealed . . . masculine, daring, very often brutal . . . yet sometimes ingeniously delicate . . . .

Yet, this respect and his love for the reality of things does not suffice alone to explain or to characterize the profound, complex, and quite distinctive art of Vincent van Gogh. No doubt, like all the painters of his race, he is very conscious of material reality, of its importance and its beauty, but even more often, he considers this enchantress only as a sort of marvelous language destined to translate the Idea. He is, almost always, a Symbolist . . . who feels the continual need to clothe his ideas in precise, ponderable, tangible forms, in intensely sensual and material exteriors. In almost all his canvases, beneath this morphic exterior, beneath this flesh that is very much flesh, beneath this matter that is very much matter, there lies, for the spirit, that knows how to find it, a thought, an idea, and this Idea, the essential substratum of the work, is, at the same time, its efficient and final cause. As for the brilliant and radiant symphonies of colour and line, whatever may be their importance for the painter in his work they are simply expressive means, simply methods of symbolization. Indeed, if we refuse to acknowledge the existence of these idealistic tendencies beneath this naturalist art, a large part of the body of work that we are studying would remain utterly incomprehensible. How would we explain, for example, The Sower that august and disturbing sower, that rustic with his brutally brilliant forehead (bearing at times a distant resemblance to the artist himself), whose silhouette, gesture, and labour have always obsessed Vincent van Gogh, and whom he painted and repainted so often, sometimes beneath skies rubescent at sunset, sometimes amid the golden dust of blazing noons--how could we explain The Sower without considering that idée fixe. that haunts his brain about the necessary advent of a man, a messiah, sower of truth, who would regenerate the decrepitude of our art and perhaps our imbecile and industrialist society? And how could we explain that obsessive passion for the solar disk that he loves to make shine forth from his emblazoned skies, and, at the same time, for that other sun, that vegetable-star, the sumptuoous sunflower, which he repeats, tirelessly, monomaniacally, if we refuse to accept his persistent preoccupation with some vague and glorious heliomythic allegory?

Monday March 5, 2007

The Guardian

In the hard, clear paintings that followed Un Chien Andalou, Dalí turns his unconscious into grand opera, confessing to every deviation mentioned in Freud's Three Essays on Sexuality. His paintings, objects and cinema are lurid and excessive, their Freudianism so explicit it can seem a cheap put-on.

It is strange to stand here watching boys throw pebbles into the sea at Cadaqués. In Dalí's painting The Spectre of Sex Appeal, he portrays himself as a child in a sailor suit on this same beach, looking up at a monstrous mutilated body whose pink rounded flesh is his remembered introduction to the world of adult desire. There is nothing wholesome about any of Dalí's memories, or his vision of this landscape. One peculiarly shaped rock near Cadaqués lent its silhouette to his perverse composition The Great Masturbator

He felt that sculpture was superior to painting. In his sculptures he believed that the artist did not create something new, but released something that was already in the stone. This almost god like act occurred when the artist unlocked the truths of nature by finding a form in the stone. In accordance with his personality, he also believed that mathematical formulas of beauty and proportion were nonsense. He was a proponent of letting what worked visually guide him. He was the original inventor of the idea of artistic license. He said that the artist was the authority and must use his own judgment to express beauty.

Michelangelo

He illustrated these ideas in his Pieta. This was his first great work, created when he was only twenty-three. The subject was the pieta, which is Italian for morning the dead body of Christ. Here we see Mary holding the body of Christ in her lap. He used extreme artistic license in the proportions. Mary's lower body is much larger than humanly real. This work was criticized for its use of proportions and also for the fact that both figures appear so young and beautiful. Realistically, Mary should be middle aged, but she appears as if she were a teenager. Here, he was using artistic license to symbolize the purity and ageless beauty of the Virgin.

The quality of this sculpture that caught peoples attention was the amazing handling of surface textures, especially the skin and the cloth.

One of Michelangelo's most famous works was his David (front, back). Michelangelo traveled to Florence to take on a huge piece of marble that no one else of his day wanted to tackle. From this he created the fourteen foot, three inch David. This David is a symbol of Freedom and of right over might. It is a symbol of the conquest of David over Goliath, Florence over their rivals for independence and Michelangelo over the stone.

Here you see David not as an adolescent, as before, but as a young man. He was still growing. Note the oversized hands. This David makes reference to classical sculpture through his idealized body and contraposto position.

The figures in the ceiling of the Sistine Chapel are idealized and grand. They show all the promise of mankind for salvation. But as Michelangelo aged, his thoughts on the fate of mankind changed drastically. He moved from optimism to pessimism in his views. The alter wall of the Sistine Chapel was painted late in his life and depicts the Last Judgment. In this he showed man as doomed. This pessimism could have been created by his own fears of his approaching death, by the religious wars of the Protestant Reformation or the political wars between Italy, France and Spain. In the Last Judgment, Christ is seen as judge and not redeemer. This chaotic mass of figures replaced the beauty of the ceiling with violence and ugliness. The damned are tortured, much like the figures in Romanesque portals. Martyrs are seen dying horrible deaths, including an image of St. Bartholomew who was skinned alive and is seen here holding his own skin with a self portrait of Michelangelo in the face.

The distortions, exaggerated colors and pessimistic view point show a change that will end the High Renaissance and begin the period of Mannerism.

Για τον σοφοκλή

Δεν βρήκα όντως κατι καλό , οπότε ας το εξηγήσω

1 ένας τραγικός επρεπε να αναφερθεί και μόνο λόγω της χρήσης των μασκών (στόχος των οποίων ήταν συγκεκριμένα η υποβοήθιση του ηθοποιού να υπερβεί τα όρια της φυσιλολογικής εκφραστικότητας)- ο σοφοκλής χρησιμοποίησε τις περισσότερες και περιπλοκότερες.

Το ότι ο Αισχύλος τις εισήγαγε είναι αρκετά αμφισβητίσιμο και για αυτό δεν προτιμήθηκε

2 ο σοφοκλής εν αντιθέσει με τον ευρηπίδη διατηρεί την υπεράνθρωπη διασταση των ηρώων του Αισχύλου-γράφοντας πιο σημαντικές και συνεπώς influential τραγωδίες απο τον τελευταίο

3 εμφανίζει τον πρώτο επι σκηνής θάνατο με στόχο υπολογισμένα να σοκάρει το κοινό του που είναι ιδιαίτερα συναισθηματικά συνδεδεμένο με τον ήρωα (αίας) -λόγω καταγωγής-το εκφραστικό μέσο αυτό για την εποχή είναι ακραίο.

Ο Σνάιντερ, όπως άλλωστε δήλωσε (διαβάστε το σημερινό δισέλιδο στο "Άλλο Βήμα") ήθελε να "παίξει", να κάνει μια ταινία "που δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά", που "θα έβαζε και πολυβόλα, αν μπορούσε".

το αιθητικό αποτέλεσμα ελαχιστη σχέση έχει με το λέει οτι ήθελε η δεν ήθελε ο σνάιντερ

Αυτό που προκύπτει είναι οτι ο σναιντερ κόπιαρε το κομικ- για αυτό βλέπεις «μεταλαγμένους», δεν βλέπεις τα ρεαλιστικά τοπία και ότι τέλος πάντων θα ηθελες να δείς η να μη δείς, για αυτό δεν βλέπεις και «πολυβόλα»

Κοινώς ήθελε να αιχμαλωτίσει την αμέριστη προσοχή του δεκαπεντάχρονου στην πρώτη-πρώτη σειρά, να τον κάνει να γουστάρει με το gore και το σπλάτερ θέαμα,

Μάλλον τότε θα έπρεπε να φροντίσει να κάνει τις σφαγές δια μαγείας αναίμακτες σαν τον δικό σου του LOTR για να πάρει το certificate κάτω των 17- και κονομήσει και κατι παραπάνω όπως οι μεγάλοι καλιτέχνες

να τον καυλώσει με τα βυζιά και τα λεσβιακά τους χαϊδολογήματα και να του αποσπάσει τελικά ένα, δυο, πέντε εισιτήρια, χώρια τα DVD και το merchandise.

Ξερω γω, Ίσως πόνταρε και καποιοι να εστιάσουν στα ...«κωλομέρια»

Εγώ θα προτιμήσω το Σκοτ του "Μπλέιντ Ράνερ", του "Άλιεν" και του "Θέλμα και Λουίζ", εσύ το Ζακ Σνάιντερ του remake του "Dawn Of The Dead" και του.... του.... του....χμ. Και καλά κάνεις- άλλωστε είναι ο δεύτερος και όχι ο πρώτος που κολακεύει τον κεκαλυμμένο με ψευτοδιαννοουμενίστικο μα και διάφανο πέπλο σωβινισμό σου.

Ναί,ωραία ...φαντάζομαι οτι σχεδιάζεις καποια στιγμή και να να μας εξηγήσείς

πως ακριβώς το ότι έκανε 3 καλλές ταινίες πριν 20 χρόνια αντικρουεί το ότι είναι αρπαχτάκιας και οτι το ιστορικό του ενδιαφέρον είναι ρηχό?

Πάντως ο Γκέμπελς μιας και αναφέρθηκε μάλλον black hawk down, που φαίνεται κολακεύει την δική σου ιδεολογία, θα ψήφιζε

Άλλωστε όταν βλέπεις δουλειά του Κόνραντ Χολ ("Road To Perdition") ή του Ντάριους Κόντζι ("Se7en") ή του Γιάνους Καμίνσκι ("Minority Report") μέρος της ανατριχίλας που σε διαπερνά

Κύριος... εμένα δεν με διαπερνά καμιά ανατριχίλα αν η ταινία δεν είναι ολοκληρωμένη δημιουργία –όταν κανεις κινηματογράφο αναλαμβάνεις αυτή την ευθήνη(απο τις 3 που αναφέρεις μόνο το 7 είχε σενάριο).Αυτό που σκεφτόμουν στο Minority Report, γιατί η αλλη μπουρδα δεν αντέχονταν καθόλου και δεν την είδα ποτέ ολόκληρη, ήταν οτι καλό θα ήταν με τον τύπο αυτό που έχει αδιαμφισβήτητα αισθητική, κανένας να κάνει καμία σοβαρή ταινία.

Προτιμώ τον ταξιτζή να εμφανίζεται με 3 διαφορετικά κουρέματα 3 σε χρονικά ασχετα σημεία.

Η ταινία-για τον θεατή- λειτουργεί η όλη ή καθόλου

Η ΤΕΧΝΗ στον κινηματογράφο για την οποία μας πρήζεις είναι αυτή

Η ταινία στο συνολό της είναι το αισθητικό αποτέλεσμα (όυτε μόνο 1 κουστούμι ούτε 1 μόνο ερμηνεία, ούτε μόνο η φωτογραφία)

Υ.Γ.2: "Εγγονόπουλος"; Είπε "Εγγονόπουλος";; Πωπω, σκιάχτηκα τώρα!

Εγω να δείς που προσπαθώ να συνέλθω ακόμα απο το σόκ της αναφοράς του γίγαντα της τεχνης «Aggelopoulos»

[kobogianitis]

Όποιος πιστεύει ότι το αμε και ψόφισε να σηκώσει χέρι του..............

[ΣΑΜΠΟΤΑΖ]

Καλά παιδιά,εγώ συμφωνώ με όλους!!Ωραία,ωραία είναι όλα!!

*Άννα σηκώνει το χέρι!!*

[Alban]

Αυτη είναι η δική σου εκδοχή για το σινεμά αλλα για ρώτα και όλους εμάς που το έργο μας συγκίνησε.. Γιατι φίλε ΝΜ αν θέλω να δω φυσικά τοπια παίρνω το αμάξι μου, πάω στα Τεμπη και θαυμάζω απο κοντά τις θερμοπύλες...

Τις θαυμάζεις προφανώς με κυάλια, αλλά από την πλευρά του Ολύμπου ή του Κίσσαμου ;;

Το τότε με το τώρα έχουν μεγάλη διαφορα αφου σύμφωνα με τον Ηρόδοτο τότε το πέρασμα ήταν μόλις 15 μέτρα και σήμερα είναι περίπου 2 χιλιόμετρα με τις προσχώσεις που έγιναν

[kanagawa]

Η πλακα ειναι οτι ενω οι Αμερικανοι (τυπος κλπ) περιμεναν δαφνες απο την Ελλαδα τους ηρθαν ντοματες (απο τους κριτικους τυπου Δανικα)...Υπαρχουν ηδη αρθρα απο Ελληνες ''κριτικους'' σε ξενες εφημεριδες που χαντακωνουν την ταινια. Ειχε δικαιο τελικα ο Στοουν. Οτι και να πεις, οτι και να κανεις, αυτοι (οι Ελληνες) θα σε βρισουν...Βεβαια εν τελει τα εισιτηρια θα αποδειξουν κατα ποσο ο κοσμος συμμεριζεται την αποψη των ''κριτικων'' (και απο οτι φαινεται δεν την συμμεριζεται καθολου, μα καθολου).

Αθανατος Δανικας- Οι περσες δεν πρεπει να παρουσιαζονται ως βαρβαροι.

[Clemence]

Hμερομηνία : 12-03-07

Η Τεχεράνη καταδικάζει ως «αντι-ιρανική» την ταινία «300»

ΤΟ ΙΡΑΝ καταδίκασε σήμερα έντονα την αμερικανική κινηματογραφική εταιρεία Warner Bros για την «αντι-ιρανική», όπως την χαρακτήρισε, ταινία της με τίτλο «300».

Ο Τζαβάντ Σαμκαντρί, σύμβουλος του προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ σε ζητήματα τέχνης, δήλωσε προς το πρακτορείο ειδήσεων Fars ότι η ταινία είναι μια προσβολή για τον περσική κουλτούρα και ευθυγραμμίζεται με τον αμερικανικό «ψυχολογικό πόλεμο» εναντίον του Ιράν.

Η ταινία «300» του Ζακ Σνάιντερ είναι βασισμένη σ' ένα κόμικς του Φρανκ Μίλερ και αφηγείται την ιστορία της μάχης των Θερμοπυλών.

Το Ιράν επικρίνει αυτό που χαρακτηρίζει «παρέκκλιση από την ιστορία», αλλά και το γεγονός ότι οι Πέρσες στην ταινία εμφανίζονται ως «άσχημα και βίαια πλάσματα μάλλον παρά ως ανθρώπινα όντα».

Το ειδησεογραφικό δίκτυο Χαμπάρ οργάνωσε μια ειδική εκπομπή κατά την οποία η ταινία εκτιμήθηκε από διάφορες σκοπιές από κριτικούς κινηματογράφου οι οποίοι υποστήριξαν πως οι προσπάθειες που γίνονται σ' αυτή να εκτεθούν οι Πέρσες ως βίαιοι, εντάσσονται στο πλαίσιο μιας αμερικανικής πολιτικής συνωμοσίας η οποία υλοποιείται μέσω του Χόλιγουντ και της Warner Bros.

Το κρατικό δίκτυο συνέδεσε επίσης την ταινία με τις συνεχιζόμενες πολιτικές διενέξεις μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Τεχεράνης, όπως αυτή για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Οι κριτικοί δήλωσαν επίσης πως μετά τους Γερμανούς, τους Ιάπωνες, τους Ρώσους και τους Άραβες, οι Ιρανοί φαίνεται να έχουν γίνει ο νέος «κακός» στις παραγωγές του Χόλιγουντ.

Μεγάλος αριθμός Ιρανών που ζουν στο εξωτερικό έχουν ήδη αρχίσει μια παγκόσμια εκστρατεία στέλνοντας e-mail διαμαρτυρίας προς τη Warner Bros. και κατηγορώντας την ότι προσέβαλε την ιστορία και τον πολιτισμό της Περσίας.

«Έσπασαν» τα ταμεία οι «300» στις ΗΠΑ

Η ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ της μάχης των Θερμοπύλων εισέπραξε 70.000.000 δολάρια στο πρώτο Σαββατοκύριακο της προβολής της στις ΗΠΑ. Το πόσο που συγκέντρωσε η ταινία στο άνοιγμά της είναι μεγαλύτερο από το σύνολο των εισπράξεων των υπόλοιπων 9 ταινιών στο box office των ΗΠΑ. Οι «300» παίζονται σε 3.103 αμερικανικές αίθουσες εκ των οποίων οι 62 έχουν τη νέα τεχνολογία IMAX. Η ταινία πήγε πολύ καλά και στο ξεκίνημά της στην Ελλάδα, με τις πρώτες πληροφορίες να αναφέρουν ότι ξεπέρασε σε εισπράξεις το άνοιγμα του «Κώδικα Ντα Βίντσι».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες AFP

http://en.wikipedia.org/wiki/300_(film)

[ΣΑΜΠΟΤΑΖ]

Πάει για ρεκόρ!Ξεπέρασε και τους πειρατές της καραιβικής 2

[meteor]

Βρε τι έγινε΄...... μας καναν "ΜΑΓΚΕΣ". Καλή διαφήμηση ακόμα και αν είναι αρνητική για μερικούς. Απαρατηρητη δεν περναει πάντως. Ποίος ακούει τον Λιακόπουλο τώρα....;;;χαχαχα

[kokni]

Αυτη είναι η δική σου εκδοχή για το σινεμά αλλα για ρώτα και όλους εμάς που το έργο μας συγκίνησε.. Γιατι φίλε ΝΜ αν θέλω να δω φυσικά τοπια παίρνω το αμάξι μου, πάω στα Τεμπη και θαυμάζω απο κοντά τις θερμοπύλες...

Τις θαυμάζεις προφανώς με κυάλια, αλλά από την πλευρά του Ολύμπου ή του Κίσσαμου ;;

Το τότε με το τώρα έχουν μεγάλη διαφορα αφου σύμφωνα με τον Ηρόδοτο τότε το πέρασμα ήταν μόλις 15 μέτρα και σήμερα είναι περίπου 2 χιλιόμετρα με τις προσχώσεις που έγιναν

Δεν ξέρω τι γνώμη έχει ο Ηρόδοτος αλλά πρέπει να έχουν γίνει προσχώσεις ίσως και 150χλμ για να φτάσουν οι Θερμοπύλες στα Τέμπη. Με πιάν'ς ;;

[nyxteridas]

Όντως το ήσατε...

Η ταινία ήταν πολύ καλή, κατ' εμέ. Εικαστικά ίσως κάποιες φορές "επιπεδωνόταν", ωστόσο αυτό τόνιζε ακόμη περισσότερο τις καταβολές της (κόμικ). Η αρχαία Σπάρτη παρουσιάζεται με αναπάντεχη ακρίβεια στην περιγραφή, όπως και όλη η αρχαία Ελλάδα. Οι ηθοποιοί δίνουν πολύ καλές ερμηνείες, ενώ το όλο πνεύμα της ταινίας είναι όντως μιλιταριστικό, αλλά τι περιμένατε σε μια ταινία για τις Θερμοπύλες;

Ο τρόπος που παρουσιάζονται οι Πέρσες με ξένισε λίγο, όπως και ο Εφιάλτης - γκόλουμ. Είναι φανερή η πρόθεση σκιτσογράφου και σκηνοθέτη να αντιπαραβάλλουν την περσική χλιδή και ολβιότητα με τη σπαρτιατική λιτότητα, μα ήταν ανάγκη ο Ξέρξης να είναι κινούμενη διαφήμιση για piercing; Πάντως οι μάχες, αν και υπέρ του δέοντος αιματοβαμμένες, είναι χορταστικές.

Και κάποιες παρατηρήσεις για τη συζήτηση: οι Αθάνατοι όντως υπήρχαν, ήταν το επίλεκτο σώμα του περσικού στρατού και πολέμησαν στις Θερμοπύλες υπό την αρχηγία του Υδάρνη. Όντως η περιοχή των Θερμοπυλών (που στην ταινία ονομάζονται Hot Gates!) ήταν πολύ στενή το 480 πΧ, αλλά με τις προσχώσεις του Σπερχειού έχει πλατύνει. Όντως ανάμεσα στα Τέμπη και τις Θερμοπύλες παρεμβάλλεται ο Κίσσαβος (Όσσα), όπως και άλλοι μικρότεροι όγκοι.

Τελικό σχόλιο: δείτε την, καλή είναι.

ΥΓ: Κάποιος μίλησε για τον "Καθοδηγητή". Καλούτσικο ήταν, έπρεπε όμως να διαρκεί 40-50 λεπτά λιγότερο. Απελπιστικά αργή αφήγηση.

ΥΓ 2: Για όσους δεν εκτιμούν το Φρανκ Μίλλερ, υπάρχει το ιστορικό μυθιστόρημα του Στίβεν Πρέσφιλντ "Οι πύλες της φωτιάς", που πραγματεύεται την ίδια μάχη.

[kokni]

Όντως ανάμεσα στα Τέμπη και τις Θερμοπύλες παρεμβάλλεται ο Κίσσαβος (Όσσα), όπως και άλλοι μικρότεροι όγκοι.

Τώρα εσύ κάνεις πλάκα ή το λες σοβαρά ότι "παρεμβάλλεται και ο Κίσσαβος";

Γιατί εγώ θα έλεγα ότι κυρίως παρεμβάλλονται τα 150-200χλμ της Θεσσαλίας και της Φθιώτιδας.

Η της Μαγνησίας αν λοξοδρομήσεις για Πήλιο. Γαμώ τη γεωγραφία μου δλδ !

[KonstantinosMD]

Λοιπόν,

γκουχ, γκουχ, γκουχ..... (ταπ ταπ το μικρόφωνο).... και τα σχετικά εισαγωγικά.....

Είναι μια ωραία ταινία!

[cosmonaut]

Όντως ανάμεσα στα Τέμπη και τις Θερμοπύλες παρεμβάλλεται ο Κίσσαβος (Όσσα), όπως και άλλοι μικρότεροι όγκοι.

Τώρα εσύ κάνεις πλάκα ή το λες σοβαρά ότι "παρεμβάλλεται και ο Κίσσαβος";

Γιατί εγώ θα έλεγα ότι κυρίως παρεμβάλλονται τα 150-200χλμ της Θεσσαλίας και της Φθιώτιδας.

Η της Μαγνησίας αν λοξοδρομήσεις για Πήλιο. Γαμώ τη γεωγραφία μου δλδ !

έλα βρε κ εσύ πως κάνεις έτσι ,στην εποχή της παγκοσμιοποίησης κ του παγκόσμιου χωριού τι είναι 200 χιλιομετράκια!πάντως στα τέμπη μάλλον την αγ.παρασκευή θα δει!don't be constipated.

πάντως οι πιο οι σημαντικές κριτκές που άκουσα από φιλες μου ήταν ωραία κορμιά κ κάτι άλλο για τον ξέρξη (αλλά είναι πολύ κίνκυ )

περισσότερα όταν θα έχω προσωπική άποψη, περιμένω λίγο να κοπάσει ο πανικός.

[SleepWalker]

Οργή Ιράν κατά των "300 του Λεωνίδα"

Το Ιράν καταδίκασε έντονα χθες την αμερικανική κινηματογραφική εταιρεία Warner Bros για την «αντι-ιρανική», όπως τη χαρακτήρισε, ταινία της με τίτλο "300". Ο Τζαβάντ Σαμκαντρί, σύμβουλος του προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ σε ζητήματα τέχνης, δήλωσε προς το πρακτορείο ειδήσεων Fars ότι η ταινία είναι μια προσβολή για την περσική κουλτούρα και ευθυγραμμίζεται με τον αμερικανικό «ψυχολογικό πόλεμο» εναντίον του Ιράν. Η ταινία "300" του Ζακ Σνάιντερ είναι βασισμένη σ' ένα κόμικς του Φρανκ Μίλερ και αφηγείται την ιστορία της μάχης των Θερμοπυλών. Το Ιράν επικρίνει αυτό που χαρακτηρίζει «παρέκκλιση από την ιστορία», αλλά και το γεγονός ότι οι Πέρσες στην ταινία εμφανίζονται ως «άσχημα και βίαια πλάσματα μάλλον παρά ως ανθρώπινα όντα». Το ειδησεογραφικό δίκτυο "Χαμπάρ" οργάνωσε μια ειδική εκπομπή κατά την οποία η ταινία εκτιμήθηκε από διάφορες σκοπιές από κριτικούς κινηματογράφου, οι οποίοι υποστήριξαν πως οι προσπάθειες που γίνονται σ' αυτή να εκτεθούν οι Πέρσες ως βίαιοι εντάσσονται στο πλαίσιο μιας αμερικανικής πολιτικής συνωμοσίας η οποία υλοποιείται μέσω του Χόλιγουντ και της Warner Bros. Το κρατικό δίκτυο συνέδεσε επίσης την ταινία με τις συνεχιζόμενες πολιτικές διενέξεις μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Τεχεράνης, όπως αυτή για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Οι κριτικοί δήλωσαν επίσης πως μετά τους Γερμανούς, τους Ιάπωνες, τους Ρώσους και τους Άραβες, οι Ιρανοί φαίνεται να έχουν γίνει ο νέος "κακός" στις παραγωγές του Χόλιγουντ. Μεγάλος αριθμός Ιρανών που ζουν στο εξωτερικό έχουν ήδη αρχίσει μια παγκόσμια εκστρατεία στέλνοντας e-mail διαμαρτυρίας προς τη Warner Bros και κατηγορώντας την ότι προσέβαλε την ιστορία και τον πολιτισμό της Περσίας.

----------------------------------------------

Η ταινία είναι πολύ καλή. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα... Τα λίγα λάθη δεν αρκούν για να τη χαλάσουν...

[ania]

ε δεν εχουν και άδικο...

πως τον είχαν κάνει έτσι τον ξέρξη?

σαν κουδουνίστρα ασχημοβαμμένη ήταν...

[Avatar]

Ταινιάρα. Για όλους τους geeks του είδους το "300" είναι ήδη επάξια κλασσικό. Ο Snyder μας είχε προϊδεάσει με το εξαιρετικό, πνευματώδες ριμέικ του Dawn of the Dead (ανήκει στην εκλεκτή ελίτ των καλύτερων horrors των τελευταίων ετών μαζί με το Descent, το 28 μέρες μετά και μερικά ακόμη) ενώ και το πρωτογενές υλικό είναι εξαιρετικό, αν και δεν συμπεριλαμβάνεται κατά τη γνώμη μου στις καλύτερες δουλειές του Miller.

Η επιτυχία του "300" ήταν σχεδόν δεδομένη κρίνοντας από τα ενθουσιώδη σχετικά reports την εποχή που ακόμη γυριζόταν. Δεν είναι τυχαίο ότι, αρκετούς μήνες πριν βγει η ταινία, ανατέθηκε στον Snyder το πρακτικά αδύνατο έργο να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το περίφημο comic Watchmen του Alan Moore. Ενός πραγματικού αριστουργήματος της σύγχρονης αγγλοσαξονικής λογοτεχνίας. Το καλό με την εμπορική επιτυχία του "300" είναι ότι ίσως καταφέρει έτσι ο Snyder να τσιμπήσει αρκετά δολλάρια παραπάνω από το πλαφόν των $100 εκ. που του έχει ορίσει το studio για να φτιάξει το Watchmen. Αφιερώνω αυτήν την πρώτη εικόνα της ταινίας σε όποιον βλέποντάς την νιώσει έστω και λίγη συγκίνηση (ανεξαρτήτως ορισμού).

Βαθμολογία για το "300": 10/10 για εμένα και 7/10 για τους υπόλοιπους καθώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα περάσουν τουλάχιστον ευχάριστα βλέποντάς το

[SleepWalker]

Ταινιάρα. Για όλους τους geeks του είδους το "300" είναι ήδη επάξια κλασσικό.

Βαθμολογία για το "300": 10/10 για εμένα και 7/10 για τους υπόλοιπους καθώς πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα περάσουν τουλάχιστον ευχάριστα βλέποντάς το

Συμφωνώ απολύτως. 10 στα 10 ασυζητητί. Εξάλλου την υπόθεση την ξέρετε, οποτε υποψιάζεστε τι μπορείτε να δείτε.

Πολύ ανώτερη των προσδοκιών μου.

Αλήθεια τι παιζει με τις πωλήσεις σε άλες χώρες, εχετε μάθει;

[katelol]

ακουσα οτι 70 εκατομμυρια θεατες προσηλθαν στις αμερικανικες αιθουσες μονο το σαβ/κο

λενε οτι τα παει πολυ καλα σε αλλες χωρες κι οτι

θα ξεπερασει τον Κωδικα Da Vinci

εγω το ειδα πριν λιγο και πραγματικα με συνεπηρε!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[ho·mun·cu·li]

Οργή Ιράν κατά των "300 του Λεωνίδα"

Το Ιράν καταδίκασε έντονα χθες την αμερικανική κινηματογραφική εταιρεία Warner Bros για την «αντι-ιρανική», όπως τη χαρακτήρισε, ταινία της με τίτλο "300". Ο Τζαβάντ Σαμκαντρί, σύμβουλος του προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ σε ζητήματα τέχνης, δήλωσε προς το πρακτορείο ειδήσεων Fars ότι η ταινία είναι μια προσβολή για την περσική κουλτούρα και ευθυγραμμίζεται με τον αμερικανικό «ψυχολογικό πόλεμο» εναντίον του Ιράν. Η ταινία "300" του Ζακ Σνάιντερ είναι βασισμένη σ' ένα κόμικς του Φρανκ Μίλερ και αφηγείται την ιστορία της μάχης των Θερμοπυλών. Το Ιράν επικρίνει αυτό που χαρακτηρίζει «παρέκκλιση από την ιστορία», αλλά και το γεγονός ότι οι Πέρσες στην ταινία εμφανίζονται ως «άσχημα και βίαια πλάσματα μάλλον παρά ως ανθρώπινα όντα». Το ειδησεογραφικό δίκτυο "Χαμπάρ" οργάνωσε μια ειδική εκπομπή κατά την οποία η ταινία εκτιμήθηκε από διάφορες σκοπιές από κριτικούς κινηματογράφου, οι οποίοι υποστήριξαν πως οι προσπάθειες που γίνονται σ' αυτή να εκτεθούν οι Πέρσες ως βίαιοι εντάσσονται στο πλαίσιο μιας αμερικανικής πολιτικής συνωμοσίας η οποία υλοποιείται μέσω του Χόλιγουντ και της Warner Bros. Το κρατικό δίκτυο συνέδεσε επίσης την ταινία με τις συνεχιζόμενες πολιτικές διενέξεις μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Τεχεράνης, όπως αυτή για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Οι κριτικοί δήλωσαν επίσης πως μετά τους Γερμανούς, τους Ιάπωνες, τους Ρώσους και τους Άραβες, οι Ιρανοί φαίνεται να έχουν γίνει ο νέος "κακός" στις παραγωγές του Χόλιγουντ. Μεγάλος αριθμός Ιρανών που ζουν στο εξωτερικό έχουν ήδη αρχίσει μια παγκόσμια εκστρατεία στέλνοντας e-mail διαμαρτυρίας προς τη Warner Bros και κατηγορώντας την ότι προσέβαλε την ιστορία και τον πολιτισμό της Περσίας.

----------------------------------------------

Η ταινία είναι πολύ καλή. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα... Τα λίγα λάθη δεν αρκούν για να τη χαλάσουν...

οπως με τα σκιτσα του Μωαμεθ και τη δολοφονια του ολλανδου σκηνοθετη Βαν Γκογκ....τι μαλακια στον εγκεφαλο δερνει πια αυτους τους φονταμενταλιστες?

[Avatar]

Αλήθεια τι παιζει με τις πωλήσεις σε άλες χώρες, εχετε μάθει;

Έχει σαρώσει. Έχει ήδη βγάλει το budget του μέσα σε 4 ημέρες, χωρίς να έχει ακόμη βγει σε όλον τον κόσμο. Στις Η.Π.Α. έκανε ρεκόρ εισπράξεων Σ/Κ για το μήνα Μάρτιο, ενώ βρίσκεται στην τρίτη θέση των μεγαλύτερων openings για R-Rated ταινία πίσω από το "The Passion of the Christ" και το "The Matrix Reloaded". Για περισσότερες πληροφορίες δες εδώ.

O Snyder έχει κάθε δικαίωμα τώρα να ζητάει $150 εκ. για να φτιάξει το Watchmen αλλά και να πιέζει για να μπουν στην ταινία (έστω και στην DVD έκδοση) πολλές λεπτομέρειες όπως π.χ. όλο το subplot του Tales of the Black Freighter. Άντε να δούμε μπας και κάνει την έκπληξη.

[Alban]

Τόσα χρόνια είχα αγαπημένη ταινία το Αλιεν 2...

Τώρα χωρίς πολύ σκέψη...

20/10 απο εμένα....