Jump to content

Recommended Posts

Τα πλήθη των Περσών ίσως να είναι αμελητέα δύναμη μπροστά στις επιθέσεις που θα δεχτούν οι κινηματογραφικοί «300». Επιθέσεις που έχουν να κάνουν είτε με τις -περισσότερο αισθητικές και λιγότερο ιστορικές- ελευθερίες στην απόδοση της μάχης των Θερμοπυλών, είτε με τη «φιλικά προσκείμενη» στην πολιτική Μπους ιδεολογία της, που ανακαλύφθηκε από το πουθενά.

Πράγματι, ο Λεωνίδας (στον ρόλο ο στιβαρός Τζέραλντ Μπάτλερ) μιλάει για τον «πόλεμο για την ελευθερία». Ομως αρκεί κάτι τέτοιο για να χαρακτηριστεί η ταινία ως κινηματογραφική στήριξη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής; Αν όπου αναφέρεται πλέον η λέξη «ελευθερία» συνδέεται και η πολιτική Μπους, τότε ίσως θα πρέπει να επανεξετάσουμε και τον εθνικό μας ύμνο... Πιο σοβαρές μπορεί να είναι οι ενστάσεις όσων εμμένουν στην πιστή απεικόνιση της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Οι «300», ωστόσο, δεν είναι δραματοποιημένο ιστορικό ντοκιμαντέρ, αλλά περιπέτεια που προέρχεται από κόμικ. Και ως τέτοια, είναι πιστή στην αλήθεια περισσότερο απ’ ό,τι κανείς θα περίμενε.

Ο πρώτος άνθρωπος που πρέπει να είναι απόλυτα ικανοποιημένος από την ταινία, είναι ο Φρανκ Μίλερ. Ο διάσημος δημιουργός κόμικς σχεδίασε μια εικονογραφημένη ιστορία, ηρωική και σκοτεινή, για τη θαρραλέα και καταδικασμένη προσπάθεια του Λεωνίδα και των 300 Σπαρτιατών να αμυνθούν απέναντι στις ανίκητες περσικές δυνάμεις.

Η ταινία διαθέτει λίγο περισσότερες κραυγές απ’ ό,τι θα έπρεπε, την υπερβολή και τις σεναριακές αδυναμίες που έχει σχεδόν κάθε μεταφορά κόμικ. Ομως, από τη μία δεν αδιαφορεί για την καταγεγραμμένη ιστορία και από την άλλη δίνει στιγμές τρισδιάστατης υπόστασης σε κάποιους από τους χαρακτήρες της ταινίας. Η σχέση του Λεωνίδα με τους στρατιώτες του και κυρίως εκείνη του λοχαγού (ο Βίνσεντ Ρίγκαν δίνει την καλύτερη ερμηνεία) με τον γιο του είναι πειστικές και συγκινητικές για μια ταινία δράσης. Αντίθετα, εξαιρετικά αδύναμη είναι η απεικόνιση του Ξέρξη και η υποϊστορία της βασίλισσας Γοργώς στη Σπάρτη.

Σε ό,τι αφορά το αισθητικό αποτέλεσμα, οι «300» είναι θαύμα υπολογιστών και χάρμα οφθαλμών. Γυρισμένη σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ψηφιακό φόντο, η ταινία είναι καλαίσθητη και πιστή στο καλλιτεχνικό όραμα του Μίλερ. Παράλληλα, όμως, δείχνει και την ικανότητα του Σνάιντερ να στήνει θαυμάσια κάδρα και να τα κινηματογραφεί με ένταση, εναλλάσσοντας την αργή και τη γρήγορη ταχύτητα. «Βιντεοκλιπάδικη» θα βιαστούν να χαρακτηρίσουν κάποιοι τη σκηνοθεσία του Σνάιντερ. Ομως η τέχνη του κινηματογράφου δεν είναι στατική. Εξελίσσεται και δοκιμάζει νέα στοιχεία. Και οι «300» είναι ένα από τα τολμηρά και δημιουργικά δείγματα αυτού του σινεμά.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • Απαντήσεις 132
  • Created
  • Last Reply

"300" emstar emstar,5

Του Ζακ Σνάιντερ

Με τους Τζέραρντ Μπάτλερ, Λένα Χέυντυ, Ντόμινικ Γουέστ, Ντέηβιντ Γουέναμ, Βίνσεντ Ρίγκαν, Άντριου Πλίβιν κ.α.

Η γνωστή σε όλους μας μάχη των Θερμοπυλών έτσι όπως τη φαντάστηκε ο αναγνωρισμένος κομίστας Φρανκ Μίλλερ και όπως την απέδωσε στο σινεμά ο Ζακ Σνάιντερ του "Ξυπνήματος των Νεκρών"...

“This CGI bullshit is the death knell of cinema. If I'd wanted all that computer game bullshit, I'd have stuck my dick in a Nintendo.”

-Quentin Tarantino

Τάδε έφη Ταραντίνο, ένας από τους πιο διάσημους, πρωτοπόρους και εμβληματικούς δημιουργούς του σύγγχρονου Αμερικάνικου σινεμά. Κι ενώ όταν την πρωτοάκουσα επί της μετά-LOTR εποχής, τη θεώρησα αφοριστική και άδικη, καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής του "300" η ατάκα αυτή δεν έφυγε στιγμή από το μυαλό μου. Ίσως γιατί δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβλεπα μια ταινία που θα υλοποιούσε ακριβώς αυτή τη δυσοίωνη πρόβλεψη.

Οι λάτρεις της αρχαιοελληνικής ιστορίας (see? το έθεσα διακριτικά :P ) δεν έχουν κανένα λόγο να κατακρίνουν, ούτε καν να γκρινιάζουν για τις ιστορικές ανακρίβειες του νέου αυτού "swords and sandals" έπους προορισμένου για τη γενιά του iPod. Θεωρώ πως και μόνο η νοερή διαδικασία που οδηγεί κάποιον στο να χρησιμοποιήσει τις λέξεις "ιστορική" και "ανακριβεια" είναι εντελώς περιττή. Πρόκειται για μια πολύ fictional ταινία βασισμένη σε ένα εξίσου, αν όχι περισσότερο fictional κόμικ. Προκύπτει μάλιστα και λιγότερο ανιστόρητη από όσο περιμένει κανείς, αφού ο Καιάδας, η Σπαρτιατική Αγωγή, η αντιπαλότητα με την Αθήνα και η μομφή των Σπαρτιατών απέναντι στους Αθηναίους (και σε... χμ όλους τους υπόλοιπους), γενικά η σπαρτιατική νοοτροπία και κοσμοθεωρία ενσωματώνονται σε ικανοποιητικό βαθμό στην πλοκή και τους χαρακτήρες, ενώ ούτε οι περίφημες φράσεις "μολών λαβέ", "ή ταν ή επί τας", "τότε θα πολεμήσουμε στη σκιά" όπως και το χάραγμα στον τύμβο των Θερμοπυλών λείπουν από τους διαλόγους. Ο Μίλλερ πρώτα και ο Σνάιντερ ύστερα διάβασαν το μάθημά τους. Απλώς παρέλειψαν το σημείο εκείνο που απέκλειε την ύπαρξη στην αρχαία Ελλάδα μεταλλαγμένων πριονοχέρηδων γιγάντων, αποκρουστικών νεκροζωντανών πολεμιστών και του Κουασιμόδου από την "Παναγία των Παρισίων". Well, κανείς δεν είναι τέλειος. Πάντως το πλατινέ μαλλί του "Άλέξανδρου" Κόλιν Φάρελλ ή οι παρτούζες του "Αχιλλέα" Μπραντ Πιτ εδώ δεν επαναλαμβάνονται και η εικόνα των Σπαρτιατών και των Ελλήνων γενικότερα είναι τουλάχιστον τιμητική.

Το "300" είναι ίσως το πιο εικονοπλαστικά τολμηρό και καθηλωτικό πορνογράφημα βίας που γυρίστηκε ποτέ, μα ταυτόχρονα ένα φιλμ που όχι απλώς διέπεται, αλλά κυριεύεται ολοκληρωτικά από μια τάση υπερβολής και τελικά καταβαρραθρώνεται από αυτήν. Υπερβολή στα κείμενα που ενίοτε φλερτάρουν με τον "αξιοζήλευτο" λυρισμό ενός κακού ποιήματος ή ενός φτηνού μυθιστορήματος φαντασίας, υπερβολή στο μοντάζ, τα ηχητικά εφέ και τη μουσική που αφήνουν μάτια και αυτιά νοκ άουτ, υπερβολή στον αισθησιασμό, το γκροτέσκο, το γκορ. Όταν αντικρύζει κανείς το Ξέρξη να παρουσιάζεται από την κορφή ως τα νύχια διακοσμημένος με χρυσαφικά ακόμη και στα πιο απίθανα μέρη, με μόνο έτερο ενδυματολογικό αξεσουάρ το μαγιό του Μπόρατ στην S&M έκδοσή του, όταν τους αυλικούς αποτελούν παρόμοια στολισμένες ημίγυμνες λεσβίες παλλακίδες και μερικοί κομπάρσοι που ξέμειναν από τις "Ιστορίες από την Κρύπτη" ΜΕ τα κοστούμια τους, το μειδίαμα που αναπόφευκτα σχηματίζεται στο πρόσωπό του δεν είναι αποτέλεσμα της... ιστορικής ανακρίβειας, αλλά του ΚΙΤΣ που ξεχειλίζει ανελέητα από την οθόνη.

Το χειρότερο ελάττωμα κατ' εμέ των "300" αποδεικνύεται εκείνο που θεωρείτο το μεγαλύτερο ατού τους, τα οπτικά τους εφέ. Οι "300" γυρίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά σε blue/green screen και αυτό ρίχνει κατακόρυφα την αξία τους. Το CGI πολύ καλώς εφευρέθηκε και από τότε που αυτό συνέβη νέοι δρόμοι ανοίχτηκαν στον κινηματογράφο, αλλά ο ρόλος του θα έπρεπε να είναι απλώς βοηθητικός και να μην υποκαθιστά το φυσικό τοπίο και το σκηνικό. Εκμεταλλευόμενος τη φυσική ομορφιά της πατρίδας του, ο Πήτερ Τζάκσον αναπαρίστησε με ανατριχαστικά αληθοφανή, απαράμιλλο (άξιο 11 βραβείων Όσκαρ) τρόπο ολόκληρη το μυθική Μέση Γη και από το γραφικό Σάιρ και την πετρόχτιστη Γκόντορ μέχρι την εφιαλτική Μόρντορ και το φαντασμαγορικό Λοθλόριεν έκανε τα μάτια μας να γουρλώσουν, την ανάσα μας να σταματα στο λάρυγγα, το σαγόνι μας να πέφτει. Εδώ όμως; Εδώ όλα μοιάζουν ψεύτικα- ακόμη και ένα χωράφι με σπαρτά. Οι "300" καταντούν να μην είναι ταινία, αλλά ένα εντυπωσιακό "κοίτα-τι-μπορώ-να-κάνω-με-ένα-ισχυρό-επεξεργαστή" slide show. Σα να χαζεύεις μια αφίσα ενός ταξιδιωτικού πρακτορείου: ατμοσφαιρική, φτιαγμένη και επεξεργασμένη στην εντέλεια, ωστόσο ανίκανη να σε απορροφήσει στο ειδυλλιακό σύμπαν που υπόσχεται, καθώς ξέρεις, ότι αν πλησιάσεις και την αγγίξεις, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι πλαστικοποιημένο χαρτί.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Τι λέτε ρε μάγκες η ταινία απλώς γαμάει......

Απο τις καλύτερες που έχω δει ποτέ....

Καλα ποίος περιμένει να μάθει ιστορία απο ένα έργο;

Το εργο είναι ΦΟΒΕΡΟ

Spartans, tonight we dine in hell

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Καλό ήταν αλλά δεν τράβηξα και τις κοτσίδες μου

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Οι "300" καταντούν να μην είναι ταινία, αλλά ένα εντυπωσιακό "κοίτα-τι-μπορώ-να-κάνω-με-ένα-ισχυρό-επεξεργαστή" slide show. Σα να χαζεύεις μια αφίσα ενός ταξιδιωτικού πρακτορείου: ατμοσφαιρική, φτιαγμένη και επεξεργασμένη στην εντέλεια, ωστόσο ανίκανη να σε απορροφήσει στο ειδυλλιακό σύμπαν που υπόσχεται, καθώς ξέρεις, ότι αν πλησιάσεις και την αγγίξεις, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι πλαστικοποιημένο χαρτί.

Είδα την ταινία απόψε, γοητεύτηκα από το μήνυμά της, εντυπωσιάστηκα από τις αντιδράσεις των θεατών στην αίθουσα: στην πλειοψηφία τους πολύ νέα παιδιά, αντιμετώπισαν με αμήχανα γέλια τις ερωτικές σκηνές αλλά με σιωπή που έλεγε πολλά την κορύφωση του δράματος. Το ζούσαν αυτό που έβλεπαν, το ζούσαν στη δική τους διάσταση, στη ''γλώσσα'' της εποχής και της γενιάς τους, αλλά πάντως το βίωναν.

Δεν πάμε όλοι στο σινεμά για τους ίδιους λόγους. Είμαι από τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται περισσότερο να μελετήσουν τις αντιδράσεις των θεατών όταν βρίσκονται μόνοι απέναντι στο αντικείμενο του πόθου τους εκείνη τη στιγμή - το έργο - παρά για το πόσο πιστό στη λεπτομέρεια ή πόσο τεχνικά άρτιο είναι το ίδιο το έργο. Οι ''300'' με άφησαν με κομμένη την ανάσα, είναι ένας ύμνος στο πνεύμα της αρχαίας Σπάρτης δίχως να προσπαθεί να κρύψει και τις σκοτεινές της πλευρές, ένας ύμνος στην ανδρεία δίχως να κρύβει τη βαρβαρότητα που τη συνοδεύει αναπόφευκτα, ένας ύμνος στον έρωτα δίχως να προσπαθεί να εξιδανικεύσει τίποτα. Είναι ένας ύμνος στην αρχαία Ελλάδα με τις διχόνοιες και τα ιδανικά της, ένας θρύλος που όμως όλοι ξέρουμε πως είναι ΙΣΤΟΡΙΑ. Είναι πολύ καλύτερο από τον οποιονδήποτε ανώνυμο ''Μονομάχο'' ακριβώς γιαυτό. Μην το χάσετε.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Δεν πάμε όλοι στο σινεμά για τους ίδιους λόγους. Είμαι από τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται περισσότερο να μελετήσουν τις αντιδράσεις των θεατών όταν βρίσκονται μόνοι απέναντι στο αντικείμενο του πόθου τους εκείνη τη στιγμή - το έργο - παρά για το πόσο πιστό στη λεπτομέρεια ή πόσο τεχνικά άρτιο είναι το ίδιο το έργο. Οι ''300'' με άφησαν με κομμένη την ανάσα, είναι ένας ύμνος στο πνεύμα της αρχαίας Σπάρτης δίχως να προσπαθεί να κρύψει και τις σκοτεινές της πλευρές, ένας ύμνος στην ανδρεία δίχως να κρύβει τη βαρβαρότητα που τη συνοδεύει αναπόφευκτα, ένας ύμνος στον έρωτα δίχως να προσπαθεί να εξιδανικεύσει τίποτα. Είναι ένας ύμνος στην αρχαία Ελλάδα με τις διχόνοιες και τα ιδανικά της, ένας θρύλος που όμως όλοι ξέρουμε πως είναι ΙΣΤΟΡΙΑ. Είναι πολύ καλύτερο από τον οποιονδήποτε ανώνυμο ''Μονομάχο'' ακριβώς γιαυτό. Μην το χάσετε.

Δε θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο. Ο "Μονομάχος" του Σκοτ ήταν ένα φιλμ που συνδύαζε τη λάμψη των παλιών χολλυγουντιανών έργων με μοντέρνα αισθητική, στυλ και ευαισθησίες. Εξυμνούσε επίσης τη γενναιότητα, την εντιμότητα, το θάρρος, την αυταπάρνηση χωρίς όμως να τις εντάσσει σε ένα κραυγαλέα μιλιταριστικό πλαίσιο και χωρίς να "απο-ανθρωπίζει" τους χαρακτήρες του υποβιβάζοντας τους σε μονοδιάστατα καρτούν. Ο Έλιος Μάξιμος του Κρόου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το Λεωνίδα του Μπάτλερ (εκτός ίσως από τις ενισχυμένες με μπογιά γραμμώσεις του): ήταν ικανότατος στρατηλάτης, επιβλητική φιγούρα, φονική μηχανή όποτε η περίσταση το ζητούσε, παρέμενε ωστόσο καθόλη τη μακριά διάρκεια των 160' ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ, ευάλωτος, τραγικός μέσα στη δίψα για εκδίκηση που τον κατέλαβε και τελικά τον οδήγησε στο θάνατο. Σκέψου το- η μόνη αδυναμία του Λεωνίδα ποιά ήταν; Ότι η σπαρτιατική του αγωγή δεν του επέτρεπε να πει "σ' αγαπώ" στη γυναίκα του. Μπου-χου! Και μια που μιλάμε για κεντρικούς ήρωες, το πρωταγωνιστικό καστ του "Μονομάχου" ήταν 100 φορές οι ερμηνευτές από αυτούς του "300", εκτός κι αν ο Κόμοδος του εκπληκτικού Γιόακιν Φίνιξ συγκρίνεται με τον ομόλογό του "κακό" Ξέρξη, την αρχαία εκδοχή του Λιμπεράτσε.

Πάνω από όλα ο "Μονομάχος" γυρίστηκε από ανθρώπους που κοπίασαν πίσω από την κάμερα να μας μεταφέρουν τω καιρώ εκείνω με τα τοπία, με τα σκηνικά, με τα φώτα, με τα φίλτρα, με τις κάμερες, που "πάλεψαν" με την πραγματικότητα για να μας δώσουν απλόχερα το μύθο, που αναβίωσαν την αρχαία Ρώμη με τα ΧΕΡΙΑ τους και το ΤΑΛΕΝΤΟ τους. Ο "Μονομάχος" ήταν και είναι ένα έργο τέχνης φτιαγμένο από ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, από αληθινούς κινηματογραφιστές, που ξέρουν τι πάει να πει σινεμά και νοιάζονται γι' αυτό. Το "300" είναι ένα άψυχο, ρηχό, υπερ-στυλιζαρισμένο video game δημιουργημένο από computer nerds.

Έχεις δίκιο- δεν πάμε όλοι σινεμά για τους ίδιους λόγους. Εγώ πάντως, from my part, σίγουρα δεν πάω για να χαζέψω τις αντιδράσεις δεκαπεντάχρονων αγοριών απέναντι στο αίμα, το γυμνό και το γκραν γκινιόλ που κατευνάζει για ένα δίωρο τις ορμόνες τους- ή τις εκτοξεύει στην κορυφή. :P

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Έχεις δίκιο- δεν πάμε όλοι σινεμά για τους ίδιους λόγους. Εγώ πάντως, from my part, σίγουρα δεν πάω για να χαζέψω τις αντιδράσεις δεκαπεντάχρονων αγοριών απέναντι στο αίμα, το γυμνό και το γκραν γκινιόλ που κατευνάζει για ένα δίωρο τις ορμόνες τους- ή τις εκτοξεύει στην κορυφή. :P

Υπερβολικό! Διέκρινα αρκετές ομοιότητες με τον Μονομάχο και αν τα σύγκρινα δεν ήταν σε κανένα άλλο επίπεδο από το ότι το 300 αναφέρεται σε κάτι αληθινό, ενώ ο Μονομάχος σε μια φανταστική ιστορία. Κατά τα άλλα για τα 15χρονα, εχμ ... με εντυπωσίασε ότι δεν ακούγονταν κιχ στην αίθουσα ... για τα άλλα δε μπορώ να ξέρω ... κοίταζα ΚΑΙ το έργο :P

Btw, από OST πραγματικά δεν τα συγκρίνω τα δυο έργα, κλάσεις ανώτερο εκείνο του Μονομάχου ;)

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Συγγνώμη, αλλά συγκρίνουμε μάλλον 2 ανόμοια πράγματα. Το ότι τα είδαμε στον κινηματογράφο και τα 2 δε σημαίνει ότι υπόκεινται στην κριτική υπό το ίδιο πρίσμα. Περιπέτεια φανταστική υπερπαραγωγή η μία, αναπαράσταση ενός κόμικ η άλλη... Σαν να λέμε ότι ο Γκιούρδας είναι καλύτερος από τον Κωνσταντίνου, επειδή και οι 2 ασχολούνται με μπάλες... :P

Τον Ράσελ τον αντιπαθώ με όλη μου την ψυχή...Φαίνεται, ε;! :)

Εμένα με γοήτευσε εξίσου η ανομολόγητη αγάπη του Λεωνίδα...

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Καλό ήταν αλλά δεν έσκισα και την κιλότα μου

:withstupid::withstupid::withstupid:

Κανε edit.. Αν είναι δυνατον εστω κ σε κομικ που αναφέρει τον Λεωνίδα και τους 300 να μας λές για την κιλότα σου :antegeia:

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Δεν είπε κανείς οτι μιλάμε για αριστούργημα, ούτε και για αναπαράσταση της ιστορίας...Κι όσο για το ποιος είναι πιο ρεαλιστικός χαρακτήρας, ο "τα κάνω όλα και συμφέρω" (δλδ και σκληρός κι ευαίσθητος, και υπεράνθρωπος και άνθρωπος κτλ) Μονομάχος ή ο Λεωνίδας που η σκληρότητα της σπαρτιάτικης Αγωγής έχει κάνει ορατή την επίδρασή της στην ψυχή του, άσε με να αμφιβάλλω (όχι ότι και οι 2 δεν είναι too much για να είναι αληθινοί). Κι εμένα ο Μονομάχος σαν ταινία μου άρεσε περισσότερο αλλά για άλλους λόγους. Παραθέτω και link σε άρθρο που θεωρώ οτι εκφράζει αρκετούς: http://www.cinemad.gr/content/view/1222/6/

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Κανε edit.. Αν είναι δυνατον εστω κ σε κομικ που αναφέρει τον Λεωνίδα και τους 300 να μας λές για την κιλότα σου

Υπερβάλλεις. Χιούμορ έκανε, δεν ήθελε να προσβάλλει τη μνήμη κανενός.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Εντάξει τώρα?? :rolleyes: Ζητώ ταπεινά συγγνώμη που πρόσβαλα τη μνήμη του Zack Snyder emeleos (I'm with stupid,ε??Φαίνεσαι πολύ έξυπνος για να σου απαντήσω αλλιώς. :bloodomen: )

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

From the comix...

300jq8.th.png

It's pure adrenaline! Though... Goebbels would be extremely satisfied.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Απλώς παρέλειψαν το σημείο εκείνο που απέκλειε την ύπαρξη στην αρχαία Ελλάδα μεταλλαγμένων πριονοχέρηδων γιγάντων, αποκρουστικών νεκροζωντανών πολεμιστών και του Κουασιμόδου από την "Παναγία των Παρισίων". Well, κανείς δεν είναι τέλειος. Πάντως το πλατινέ μαλλί του "Άλέξανδρου" Κόλιν Φάρελλ ή οι παρτούζες του "Αχιλλέα" Μπραντ Πιτ εδώ δεν επαναλαμβάνονται και η εικόνα των Σπαρτιατών και των Ελλήνων γενικότερα είναι τουλάχιστον τιμητική.

Το "300" είναι ίσως το πιο εικονοπλαστικά τολμηρό και καθηλωτικό πορνογράφημα βίας που γυρίστηκε ποτέ, μα ταυτόχρονα ένα φιλμ που όχι απλώς διέπεται, αλλά κυριεύεται ολοκληρωτικά από μια τάση υπερβολής και τελικά καταβαρραθρώνεται από αυτήν. Υπερβολή στα κείμενα που ενίοτε φλερτάρουν με τον "αξιοζήλευτο" λυρισμό ενός κακού ποιήματος ή ενός φτηνού μυθιστορήματος φαντασίας, υπερβολή στο μοντάζ, τα ηχητικά εφέ και τη μουσική που αφήνουν μάτια και αυτιά νοκ άουτ, υπερβολή στον αισθησιασμό, το γκροτέσκο, το γκορ. Όταν αντικρύζει κανείς το Ξέρξη να παρουσιάζεται από την κορφή ως τα νύχια διακοσμημένος με χρυσαφικά ακόμη και στα πιο απίθανα μέρη, με μόνο έτερο ενδυματολογικό αξεσουάρ το μαγιό του Μπόρατ στην S&M έκδοσή του, όταν τους αυλικούς αποτελούν παρόμοια στολισμένες ημίγυμνες λεσβίες παλλακίδες και μερικοί κομπάρσοι που ξέμειναν από τις "Ιστορίες από την Κρύπτη" ΜΕ τα κοστούμια τους, το μειδίαμα που αναπόφευκτα σχηματίζεται στο πρόσωπό του δεν είναι αποτέλεσμα της... ιστορικής ανακρίβειας, αλλά του ΚΙΤΣ που ξεχειλίζει ανελέητα από την οθόνη.

Στο Excalibur οι τύποι τρυγυρνάνε και δίνουν πεζοί (!) μαχες με πλήρη πανοπλοία υστερου μεσαίωνα

Οι πανοπλίες αυτές ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν απο πεζούς καθώς οι φέροντες δεν θα μπορούσαν να κανουν μερικά μετρα πριν να τους τρέχουμε για οξυγόνα

Αυτά τα πραγματα χρησιμοποιούνταν για ένα charge ιππικου πού είτε συνετριβε τον αντιπαλο είτε συντριβόταν συγκρουώμενο με αυτόν

Ξιφομαχίες και κυνηγητά με τέτοια πράγματα ήταν αδιανόητα

Η πιο δημοφιλής και αισθητικά αρτια εικονογραφημένη ιλιάδα παγκοσμίως απεικονίζει τους ομηρικούς ήρωες με μια πανοπλία που δεν υπήρξε και δεν μπορούσε ποτέ να υπάρξει

Μυκηναικά κράνη σε μεταλική εκδοση

Εξαρτιση πρώιμων οπλιτών

Ασπίδες υστερων οπλιτών (οι οποίες είναι πολύ βαριές για να χρησιμοποιηθούν με την εξαρτιση πρώιμων οπλιτών και ετσι και αλλιώς δεν έχουν κανένα νόημα εκτός της φαλλαγγας οπλιτών -οπου χρησιμοποιούνται για να προασπίζουν τον ένοπλο ώμο του διπλανού οπλίτη- σε ατομική μάχη )

Στους αναγενησιακούς πίνακες θρησκευτικές και ιστορικές μορφές εμφανίζονται σαν να περνούν καθε δευτερόλεπτο του χρόνου τους στο γυμναστήριο με τον προσωπικό τους γυμναστή

Κοινός παρονομαστής?

1 it fucking looks great

2 λειτουργεί συμβολικά

Η παράδοση αυτή εκφραστικής «υπερβολής» εκτός απο

«τον "αξιοζήλευτο" λυρισμό ενός κακού ποιήματος ή ενός φτηνού μυθιστορήματος φαντασίας,»

χαρακτηρίζει και το έργο του Ελύτη, του Σοφοκλή, του Φλωμπέρ, του Νταλί, του Εγγονοπουλου, του Van Gogh, του Michelangelo ,του Terry Gilliam (του Druillet μιας και μιλάμε και για κομικς ) και πολλών άλλων

Το χειρότερο ελάττωμα κατ' εμέ των "300" αποδεικνύεται εκείνο που θεωρείτο το μεγαλύτερο ατού τους, τα οπτικά τους εφέ. Οι "300" γυρίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά σε blue/green screen και αυτό ρίχνει κατακόρυφα την αξία τους.

Φυσικά!

Ασε που απο τότε που βγήκανε τα talkies ο κινηματογράφος είναι για πέταμα συλήβδην

Δε θα μπορούσα να διαφωνήσω περισσότερο. Ο "Μονομάχος" του Σκοτ ήταν ένα φιλμ που συνδύαζε τη λάμψη των παλιών χολλυγουντιανών έργων με μοντέρνα αισθητική, στυλ και ευαισθησίες. Εξυμνούσε επίσης τη γενναιότητα, την εντιμότητα, το θάρρος, την αυταπάρνηση χωρίς όμως να τις εντάσσει σε ένα κραυγαλέα μιλιταριστικό πλαίσιο και χωρίς να "απο-ανθρωπίζει" τους χαρακτήρες του υποβιβάζοντας τους σε μονοδιάστατα καρτούν. Ο Έλιος Μάξιμος του Κρόου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το Λεωνίδα του Μπάτλερ (εκτός ίσως από τις ενισχυμένες με μπογιά γραμμώσεις του): ήταν ικανότατος στρατηλάτης, επιβλητική φιγούρα, φονική μηχανή όποτε η περίσταση το ζητούσε, παρέμενε ωστόσο καθόλη τη μακριά διάρκεια των 160' ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ, ευάλωτος, τραγικός μέσα στη δίψα για εκδίκηση που τον κατέλαβε και τελικά τον οδήγησε στο θάνατο. Σκέψου το- η μόνη αδυναμία του Λεωνίδα ποιά ήταν; Ότι η σπαρτιατική του αγωγή δεν του επέτρεπε να πει "σ' αγαπώ" στη γυναίκα του. Μπου-χου! Και μια που μιλάμε για κεντρικούς ήρωες, το πρωταγωνιστικό καστ του "Μονομάχου" ήταν 100 φορές οι ερμηνευτές από αυτούς του "300", εκτός κι αν ο Κόμοδος του εκπληκτικού Γιόακιν Φίνιξ συγκρίνεται με τον ομόλογό του "κακό" Ξέρξη, την αρχαία εκδοχή του Λιμπεράτσε.

Πάνω από όλα ο "Μονομάχος" γυρίστηκε από ανθρώπους που κοπίασαν πίσω από την κάμερα να μας μεταφέρουν τω καιρώ εκείνω με τα τοπία, με τα σκηνικά, με τα φώτα, με τα φίλτρα, με τις κάμερες, που "πάλεψαν" με την πραγματικότητα για να μας δώσουν απλόχερα το μύθο, που αναβίωσαν την αρχαία Ρώμη με τα ΧΕΡΙΑ τους και το ΤΑΛΕΝΤΟ τους. Ο "Μονομάχος" ήταν και είναι ένα έργο τέχνης φτιαγμένο από ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, από αληθινούς κινηματογραφιστές, που ξέρουν τι πάει να πει σινεμά και νοιάζονται γι' αυτό. Το "300" είναι ένα άψυχο, ρηχό, υπερ-στυλιζαρισμένο video game δημιουργημένο από computer nerds.

Καλά πραγματικά εδώ γελάνε

παρά το CGI

δεν υπάρχει ούτε 1 σκηνή πλήθους που να λειτουργεί

πιο αληθινά πλήθη και πόλεις βλέπεις σε πάρα πολά βιντεοπαιχνίδια (των οποίων την αισθητική πολλοί καταγγέλουν με αφορμή τους 300)

δεν υπάρχει ούτε μια σκηνή μεγαλής κλιμακας μαχης που να μπορεί να κλάσει το παραμικρό απέναντι στις σκηνές μάχης (και πλήθών –αληθινών και μή) του σπάρτακου , του ελ σίντ, το Ζουλού ,του Λωρενς της Αραβίας, της λίστας του Σιντλερ,της αυτοκρατορίας του Ηλιου, του στρατιώτη ράιαν και ένα σωρό άλλων ταινιών

το σενάριο είναι επιεικώς γελίο – με

την πανηλιθια μονομαχία αυτοκράτορα στην αρένα-

ρωμαίους στρατηγούς να εφορμούν εφιπποι μέσα σε δάση!!!-προφανώς ενεπνευσε και την αλλησμόνητη σκηνή οπου το μακεδονικό εφιππο ΠΙΚΠΑ του Stone εφορμά μεσα σε δάσος για να ανταμώσει το ινδικό παραρτημα του ιδρύματος που έχει θεωρήσει καλή ιδέα να εξαπολήσει τους ελέφαντες του μεσα σε δάσος !!!-

καμία σχέση φυσικά με το ότι «απο τη μια είμαι τσιφούτης και απατεώνας και δεν θέλω να πληρώσω κομπάρσους για μια ρεαλιστική σκηνή μάχης σε ανοικτό χώρο, απο την άλλη είμαι ασχετος απο CGI»

Τους ρωμαίους να αγνωούν κάθε σχηματισμό για παίξουν σφαλιάρες αλλά braveheart με τεράστιους γερμανούς-προφάνώς ο ρωμαικός στρατός είχε αυτοκτονικές τάσεις

Την «δημοκρατία» να απογυμνώνεται απο κάθε νόημα και να καταντά μια άνωθεν κενολογία

Δηλ ποια σκηνή του έργου εδωσε την αίσθηση καμίας διαφοράς μεταξύ δημοκρατίας και αυτοκρατορίας για το ρωμαικό λαό –ή και για κανένα απο τους ήρωες for that matter?

Υπαρχει ή εστω υποννοείται καμία σοβαρή εξήγηση του πως τα πλήθη που τσιρίζουν υπερ του αυτοκράτορα απο την μια στιγμή στην άλλη αρχίζουν να τσιρίζουν υπερ δημοκρατίας

Αλλά ας μην είμαι δυσπιστος –ο αυτοκράτορας τις έφαγε στην αρένα δεν τις έφαγε?

Αλλωστε δεν έχουμε δει χιλιάδες φορές οτι ακόμα και όταν έχεις καταδικαστεί για καμιά δεκαριά εγκλήματα , οι προσωπικές σου λεπτομέριες έχουν κλαπεί ή σβηστεί όλοι οι αγαπημένοι σου απαχθεί, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις για να διαλυθούν αυτομάτως παγκοσμιες συνομοσίες και να καταρεύσουν στιγμιαία τα περίπλοκα παντοδύναμα δυκτια και οργανώσεις που σου κάνουν τη ζωή δυσκολη είναι να πάρεις ενα όπλο και να καθαρίσεις το ένα αφεντικό (εν είδει δράκου)- μην ανυσηχείς,

Τα αποδεικτικά στοιχεία της αθωότητας σου είναι στο συρτάρι του

Η αγαπημένη σου σώα και αβλαβής κλειδωμένη στο υπόγειο του κ.ο.κ.

Αλλά ας μην ξεχάσουμε και το χωράφι με σπαρτά –μιας και αναφέρθηκε και το χωράφι των 300ων-

Το χωράφι μεσα στο οποίο τρέχει η γυναίκα του στρατηγου με τον γιό του και τον σκύλο του!

Καθε φορά που βλέπω αυτ’η τη σκηνή περιμένω στο επόμενο πλάνο ο σκύλος να τρώει τιποτε Friskies, το σκασμένο να μασουλάει cornflakes , την γκόμενα να αλήφει κανα low calorie βουτηρο ή τον Russell Crow να κατεβαίνει απο κανα Volvo

Ο στρατηγός φυσικά είναι πολύ προχωρημένος για την εποχή του και ήδη διέπεται απο τα ιουδοχριστιανικά ιδανικά- ουτε παλακίδες ,ούτε όργια ούτε τίποτε

Πατρίς θρησκεία οικογένεια... και Friskies

Και φυσικά είναι αδιάφθορος

Αλλωστε είναι απλά στρατηγός , καραβανάς

Βέβαια! Ετσι αναλάμβανες στρατηγίες στον Ρωμαικό στρατό

Εμπαινες φτωχόπαιδο στους πεζοναύτες, σπούδαζες part time στο κολλέγιο, αρίστευες, εμπαινες στο west point, και μετά εκανες απλά την δουλειά σου και το καθήκον σου, με μόνο μερικούς κακοήθεις να προσπαθούν να σε εκμεταλευτούν πολιτικά και να σε στέλνουν απο δώ και απο κεί αποστερώντας σε απο την γυναίκα σου

It’s not like να επρεπε να καταγόσουν απο γενιά ευγενών, να δωροδωκείς τους πάντες, και εξασφαλίζεις πολιτική στήριξη για να σου ανατεθεί μια στρατηγεία (και η συνήθως προκύπτουσα θέση έπαρχου)

οποτε δεν θα μπορούσες να ήσουν πολιτικάντης

Επιπλέον τα έκανες όλα για ένα μισθό , δεν υπήρχαν λαφυρα απο τις εκστρατίες και οφέλη απο τα μετέπειτα αξιώματα στις επαρχίες ,

όποτε λογίκά ούτε άπληστος θα ήσουν

αυτά περί τρισδιάστατων και ρεαλιστικών χαρακτήρων

αλλά φυσικά

οταν ένας χακτήρας κλαψουρίζει για την γυναίκα και ...τον σκύλο του ...καθίσταται τρισδιάστατος

ενώ το να μήν εκφράζει αγάπη με όρους μεσαιωνικής νουβέλας ενας ανθρωπος που εμφανίζεται ώς προιόν μιας warrior culture του 5ου αιώνα πχ. ξενίζει-Μα φυσικά, τι παραμύθια είναι αυτά?

Να δείς που ο Λεωνίδας και την επετειο τους θα την ξέχασε και που θα πηδάει και την γραμματέα του

Ο Riddley Scotτ είναι μέγιστος αρπαχτάκιας και είναι γελίο είναι το αναφερεται σε σχέση με οποιοδήποτε σενάριο του Μιλλερ και ειδικά όταν το σχόλιο αφορά ταχα μου και την «υπερβολή» και τον «ρεαλισμό»

Τα τρειλερ του είναι 10 φορές καλύτερα απο τις αντίστοιχες ταινίες του-βλέπε Kingdom of Heaven-

Κύριο μέλημα του είναι να έχει ακριβώς αρκετές σκηνές για το τρέιλερ και τίποτε παραπάνω

Το ενδιαφέρον του για τις εποχες και τα θέματα που πραγματεύεται είναι επιφανειακό και η δουλειά του πασάλειμα

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Στο Excalibur οι τύποι τρυγυρνάνε και δίνουν πεζοί (!) μαχες με πλήρη πανοπλοία υστερου μεσαίωνα

Οι πανοπλίες αυτές ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν απο πεζούς καθώς οι φέροντες δεν θα μπορούσαν να κανουν μερικά μετρα πριν να τους τρέχουμε για οξυγόνα. Αυτά τα πραγματα χρησιμοποιούνταν για ένα charge ιππικου πού είτε συνετριβε τον αντιπαλο είτε συντριβόταν συγκρουώμενο με αυτόν Ξιφομαχίες και κυνηγητά με τέτοια πράγματα ήταν αδιανόητα. Η πιο δημοφιλής και αισθητικά αρτια εικονογραφημένη ιλιάδα παγκοσμίως απεικονίζει τους ομηρικούς ήρωες με μια πανοπλία που δεν υπήρξε και δεν μπορούσε ποτέ να υπάρξει. υκηναικά κράνη σε μεταλική εκδοση Εξαρτιση πρώιμων οπλιτών Ασπίδες υστερων οπλιτών (οι οποίες είναι πολύ βαριές για να χρησιμοποιηθούν με την εξαρτιση πρώιμων οπλιτών και ετσι και αλλιώς δεν έχουν κανένα νόημα εκτός της φαλλαγγας οπλιτών -οπου χρησιμοποιούνται για να προασπίζουν τον ένοπλο ώμο του διπλανού οπλίτη- σε ατομική μάχη)

Your point being (ας μου "ξεφύγουν" και μένα μερικές αμερικανικές πινελιές επιχειρηματολογίας, μην το μονοπωλείς μόνο εσύ)?

Ό,τι από την άποψη της απεικόνισης του σπαρτιατικού στρατού το "300" προσεγγίζει περισσότερο την ιστορική αλήθεια; Και σε ποιό σημείο ακριβώς το αμφισβήτησα αυτό; Η μήπως ενθουσιάστηκες τόσο πολύ από το νέο τεύχος της "Στρατιωτικής Ιστορίας" που θέλησες να μοιραστείς μαζί μας όσο αρκούσε για να το παίξεις γνώστης;

Είμαι περίεργος ωστόσο να δω τις πηγές σου όσον αφορά την εμφάνιση, την ένδυση και το στρατιωτικό εξοπλισμό των Περσών, στους οποίους και αναφέρομαι ως "κιτς". Γνωρίζουμε ότι οι Πέρσες όντως φορούσαν χρυσοποίκιλτα, βαριά ρούχα για να αναδείξουν τον πλούτο τους. Μήπως τάχα μου όμως ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ξέρξης ήταν όντως στολισμένος από πάνω μέχρι κάτω με τους κρίκους της Άντζελας Δημητρίου; Σε ποιό χωρίο της "Ιστορίας" πιστοποιείται, ότι η "αθάνατη" προσωπική του φρουρά, εάν υπήρχε με αυτό το όνομα, έμοιαζε με χορό αρχαίου δράματος χαμηλού προϋπολογισμού ή τους περισσευούμενους έξτρας από την "Επιστροφή του Βασιλιά" (και παρεμπιπτόντως φορούσαν ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ, μήπως τις έφηυραν πριν τους Έλληνες- σκάνδαλο! ο Λιακόπουλος το ξέρει;) - ενώ κάτω από τις μάσκες τους κρύβονταν αποκρουστικά ζόμπι; Ο ίδιος ήταν όντως περιστοιχισμένος από εξίσου υπερ-διακοσμημένα ημιπαραμορφωμένα φρικιά που επιδίδονταν σε λεσβιακά ή και στρέιτ όργια; Το δε βασίλειό του μήπως ήταν χτισμένο κοντά σε πυρηνικά απόβλητα, ώστε να είχε τέτοια ποσοστά τερατογεννήσεων; Έι- περίμενε, μήπως ΑΥΤΟΣ είναι ο "λυρισμός" που λέγαμε, με το ξάφνιασμα, την αηδία, την ανατριχίλα, το πέταγμα των ποπ-κορν στον αέρα να λειτουργούν ως υποτιθέμενη καθαρτική συνέπεια αυτής της "εκφραστικής υπερβολής"; Το "μπου" όταν ο "αθάνατος" πετάει τη μάσκα του, η αναγούλα όταν ο Έφορος γλείφει την έφηβη, ημίγυμνη μαστούρισσα μάντισσα; Οι καλογυμνασμένοι γλουτοί του Μπάτλερ και οι CGI-enhanced γραμμώσεις του, τα καλλίγραμα κωλομέρια του που τραντάζονται καθώς το δίνει από πίσω στη βασίλισσα που ηδονίζεται με κρεμάμενη γλώσσα; Ναι. Είναι "λυρικό". Όπως και ο Σεφερλής είναι "διορατικός"- για τους ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θα πει "διορατικός" και δεν έχουν λεξικό στο σπίτι τους.

Κοινός παρονομαστής? 1 it fucking looks great
No it doesn't look fucking great.

"Paris, Texas" looks fucking great. "Barry Lyndon" looks fucking great. "Apocalypse Now" looks fucking great. "Saving Private Ryan" looks fucking great. The entire Aggelopoulos, Wong Kar-Wai and David Lynch filmography look fucking great. "300" looks fucking FAKE. Και ξέρεις γιατί; Γιατί τα επιτελεία όλων των παραπάνω εργάστηκαν και αντιμετώπισαν τις δυσκολίες και τα εμπόδια που ελλοχεύουν από την ύπαρξη και τη χρήση ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ σκηνικών και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ τοποθεσιών και τα υπερκέρασαν, εν αντιθέσει με τους μπογιατζήδες του "300", όπως είπα, με τα ΧΕΡΙΑ και το ταλέντο τους, βρήκαν τρόπο να "αλλοιώσουν" τον αληθινό κόσμο κατά την κρίση του σκηνοθέτη και τη φαντασία του σεναριογράφου. Εντόπισαν ένα location που τους ταιριάζει- ή το έχτισαν- και το μεταμόρφωσαν στο μυθοπλαστικό τοπίο που ο θεατής βλέπει στην οθόνη και που τον ΠΕΙΘΕΙ, τον κάνει να απορροφηθεί στο σύμπαν της ταινίας για όση ώρα αυτή κρατά. Which is the whole fucking point.

Δεν απορρίπτω το CGI, τονίζω όμως ότι πρέπει να παίζει βοηθητικό ρόλο κι όχι να κυριεύει μια ταινία. Πάρε για παράδειγμα τον "Κινγκ Κονγκ" του Τζάκσον. Ήθελε ένα γιγιαντιαίο γορίλλα; CGI. Πέντε τυραννόσαυρους; Επίσης. Σκουλήκια, αράχνες, σαρανταποδαρούσες να κατατρώνε το καστ του; Επίσης. Αλλά δεν ψηφιοποίησε ένα ολόκληρο γαμημένο νησί. Βρήκε ένα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του, πήγε εκεί, έχτισε τα σκηνικά του, γύρισε την ταινία του και ΜΕΤΑ πρόσθεσε τα εφέ. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Προσωπικά ούτε για μια στιγμή δεν "ξύπνησα" από το όνειρο που που για 3 ώρες μου προσέφερε, δε συνοφρυώθηκα ή μειδίασα με αυτά που είδα, δε μου πέρασε ποτέ από το μυαλό η σκέψη ότι αυτό ΔΕΝ είναι το νησί "Σκαλ", ότι αυτή ΔΕΝ είναι η Νέα Υόρκη του '30, ότι αυτή ΔΕΝ είναι η Ναόμι Γουότς στο χέρι του Κονγκ. Ποτέ για 180' δε συλλογίστηκα ότι αυτό που βλέπω "είναι ψεύτικο". Which, again, is the whole fucking point.

Οι τύποι του "300" τι κάνανε; Αμόλυσαν καμιά εικοσαριά ημίγυμνους σφίχτες που κραυγάζουν μπροστά σε μια μπλε οθόνη και όλα τα υπόλοιπα- βράχια, θάλασσα, δέντρα, γκρεμοί τα προσθέτει ένας παχύσαρκος, γυαλαμπούκας, γενειοφόρος μπροστά στο πανίσχυρο PC του, με την προϋπόθεση ότι τα λιγδωμένα του δάχτυλα βρίσκουν τα σωστά πλήκτρα. Τόσο εύκολα, τόσο γρήγορα, τόσο ΨΕΥΤΙΚΑ και τόσο ακριβά- μην ξεχνάμε ότι τη σήμερον ημέρα το budget μιας ταινίας είναι promo tool. Αλλά: τo "Final Fantasy" π.χ. γιατί πάτωσε;; Βασισμένο σε δημοφιλέστατο βιντεοπαιχνίδι, ενδιαφέρον sci-fi premise, 100 εκατομμύρια+ προϋπολογισμός- κι όμως, πήγε άπατο κριτικά και εμπορικά. Γιατί; Μήπως γιατί οι ψηφιακοί synthespians, που τότε κόμπαζαν μάλιστα ότι μπορεί να αντικαταστήσουν τους αληθινούς ηθοποιούς, αποδείχτηκαν αγγούρια; Μήπως γιατί το φουτουριστικό και εξ' ολοκλήρου κατασκευασμένο σε υπολογιστή σύμπαν του απώθησε όσους ΔΕΝ ήθελαν να πληρώσουν 10$ για να παρακολουθήσουν ένα δίωρο video game στον αυτόματο πιλότο; Η τεχνολογία δεν έχει προχωρήσει ΤΟΣΟ ώστε ένα αποκλειστικά CGI τοπίο να περνιέται για αληθινό- και αν αυτή η ψευδαίσθηση χάνεται σινεμά δε γίνεται. ΣΙΝΕΜΑ δε γίνεται. Εμπορική αρπαχτή; Άνετα, με προμόσιον σαν του "300" και κοινό σαν κι εσένα.

90% blue screen και 10% green. Κινηματογράφος είναι αυτό; Όχι δεν είναι. Πάρ' το χαμπάρι και εσύ και όσοι είστε της ίδιας λογικής. Η 7η δεν είναι η τέχνη του εύκολου εντυπωσιασμού,, αλλά εκείνη που αποθεώνει τον άνθρωπο έστω και μέσα από υπεράνθρωπους ήρωες, εκείνη που υμνεί και εξυψώνει τη ζωή και κάθε τι καλό που τη χαρακτηρίζει έστω και μέσα από larger-than-life καταστάσεις (η Ιστορία του Hollywood anyone?) εκείνη που παίρνει μύθο και πραγματικότητα και τα κάνει ένα. Το μυθοπλαστικό, αυθεντικά χολλυγουντιανό σινεμά παίρνει το μίζερο, άραχνο, μουντό και βαρετό κόσμο μας και το μετατρέπει σε κάτι είτε απόκοσμο και φρικιαστικό, είτε ονειρικό και παραμυθένιο, είτε λαμπρό και επιβλητικό. Παίρνει ένα δάσος και το κάνει "Evil Dead", έναν πύργο και τον κάνει σπίτι του Δράκουλα, ένα νησί και το κάνει "Τζουράσικ Παρκ", τη Νέα Ζηλανδία και την κάνει Μέση Γη, τα στούντιος της Πάραμαουντ Σικάγο του '30, μια τεράστια πισίνα θάλασσα για να βυθιστεί ο Τιτανικός. Άλλωστε όταν βλέπεις δουλειά του Κόνραντ Χολ ("Road To Perdition") ή του Ντάριους Κόντζι ("Se7en") ή του Γιάνους Καμίνσκι ("Minority Report") μέρος της ανατριχίλας που σε διαπερνά οφείλεται στη σκέψη ότι το κάδρο που βλέπεις οφείλεται στη φωτογραφική τους δεινότητα, ότι κάποιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ με όπλα τα φίλτρα, τα φώτα, τους ανακλαστήρες έστησαν αυτό το χάρμα οφθαλμών. Δάμασαν το φυσικό φως και έκαναν το κάδρο καβαλέτο έτοιμο να γίνει πίνακας. Οι αυθεντικοί κινηματογραφιστές δεν είναι τσαρλατάνοι, ουτε ταχυδακτυλουργοί. Είναι καλλιτέχνες. Δεν έχουν ανάγκη το ανεγκέφαλο "ουάου" σου, ούτε να κάνεις τη δουλειά τους wallpaper στο PC σου. Πάνω από όλα δε είναι ΜΑΓΚΕΣ. Μας ταξιδεύουν, μας συνεπαίρνουν, μας κόβουν την ανάσα με τις ικανότητές τους, την ευρηματικότητά τους, την πρωτοπορία τους και όχι με το effect toolkit του Final Cut Pro. Το να το κατανοήσεις και να το δεχτείς βέβαια αυτό προϋποθέτει να αγαπάς αυτό που κάνουν και να το τιμάς γι' αυτό, και όχι επειδή δε βρήκες τραπέζι στη "Σπονδή" ή επειδή η γκόμενα πρέπει να διασκεδάσει λίγο προτού σoυ κάτσει.

Η τέχνη, κύριος, η ΤΕΧΝΗ δεν είναι εύκολη.

2 λειτουργεί συμβολικά

Και συμβολίζει τι; Ή μήπως η ανεπαρκέστατα αιτιολογημένη κοινή του τομή με 8 δημιουργούς που ανάθεμα κι αν μοιράζονται τίποτα (παρά μόνο την παραμονή τους στη μνήμη σου και την ανάκλησή τους όποτε το εγώ σου προστάζει) προσδίδει στο κιτς λουκ ("εκφραστική υπερβολή") των "300" και κάποιο βαθύτερο επίπεδο; Διαφώτισέ μας.

Και παρεμπιπτόντως- το ότι τα αναγεννησιακά πρότυπα αρμονίας και ομορφιάς επέβαλλαν τον Αδάμ και το Θεό να έχουν αγαλματένια κορμιά ή την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι να είναι μια αφράτη με καμπύλες, το ότι ο Νταλί ονειρεύτηκε γιγαντιαία ρολόγια και ένα "μεγάλο μαλάκα" και απέδωσε το όνειρό του σε καμβά, αυτό, πίστεψέ με δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με το γιατί οι δημιουργοί του "300" παραγέμισαν το πόνημά τους με το τσίρκο Μεντράνο υπό την αιγίδα και την εικαστική παρέμβαση του Χιου Χέφνερ και του Βίνσεντ Πράις μαζί. Ο Σνάιντερ, όπως άλλωστε δήλωσε (διαβάστε το σημερινό δισέλιδο στο "Άλλο Βήμα") ήθελε να "παίξει", να κάνει μια ταινία "που δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά", που "θα έβαζε και πολυβόλα, αν μπορούσε". Κοινώς ήθελε να αιχμαλωτίσει την αμέριστη προσοχή του δεκαπεντάχρονου στην πρώτη-πρώτη σειρά, να τον κάνει να γουστάρει με το gore και το σπλάτερ θέαμα, να τον καυλώσει με τα βυζιά και τα λεσβιακά τους χαϊδολογήματα και να του αποσπάσει τελικά ένα, δυο, πέντε εισιτήρια, χώρια τα DVD και το merchandise. Άρα, παρακαλώ, ο επόμενος *beep* εδώ μέσα, ας το ξανασκεφτεί λίγο προτού βάλει το "300" στην ίδια πρόταση με το Σοφοκλή.

Το χειρότερο ελάττωμα κατ' εμέ των "300" αποδεικνύεται εκείνο που θεωρείτο το μεγαλύτερο ατού τους, τα οπτικά τους εφέ. Οι "300" γυρίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά σε blue/green screen και αυτό ρίχνει κατακόρυφα την αξία τους.

Φυσικά!

Ασε που απο τότε που βγήκανε τα talkies ο κινηματογράφος είναι για πέταμα συλήβδην

Ναι. Είμαι τόσο cachier, τόσο αθεράπευτα purist, που απορρίπτω αυτοστιγμής και χωρίς πολλή συζήτηση ό,τι ακολούθησε την "Αυγή" του Μουρνάου. Φυσικά, λίγο πιο κάτω από το σημείο που παρέθεσες επαινώ θερμότατα τη χρήση του CGI στις ιδανικές του δόσεις από τον Πήτερ Τζάκσον στον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών". Βέβαια εαν έκανες κουότ ολόκληρες τις θέσεις των συνομιλητών σου ή έστω αν τις λάβαινες συνολικά υπόψη, κι όχι ό,τι από αυτές σε συμφέρουν δε θα μπορούσες να μας προσφέρεις αυτά τα "πανέξυπνα" punchlines! Ένα ζήτω για τον Ptca! Είσαι τόσο, μα ΤΟΣΟ αστείος. Χα. Χα.

Καλά πραγματικά εδώ γελάνε
Ποιοί "γελάνε"; Είστε πολλοί οι επιδειξιομανείς, αυτάρεσκοι κομπλεξικοί που γελάτε όταν οι προτιμήσεις σας δεν ταυτίζονται με αυτές των άλλων; Βρήκες κι άλλους που "γελάτε" μόνο και μόνο επειδή κάθε διαφορετική άποψη για σας είναι εξ' ορισμού γελοία; Είναι μαζί σου οι άλλοι αυτή τη στιγμή; Έχετε ιδρύσει λέσχη; Στο σπίτι σου συναντιέστε; Πολύ χαίρομαι. Πάντα μου έδινες την εντύπωση μοναχικού ανθρώπου. Well, όχι ακριβώς "μοναχικού" per se, rather than that being the result of the other "m" you most definitely are.

παρά το CGI

δεν υπάρχει ούτε 1 σκηνή πλήθους που να λειτουργεί

πιο αληθινά πλήθη και πόλεις βλέπεις σε πάρα πολά βιντεοπαιχνίδια (των οποίων την αισθητική πολλοί καταγγέλουν με αφορμή τους 300).....

δεν υπάρχει ούτε μια σκηνή μεγαλής κλιμακας μαχης που να μπορεί να κλάσει το παραμικρό απέναντι στις σκηνές μάχης (και πλήθών –αληθινών και μή) του σπάρτακου , του ελ σίντ, το Ζουλού ,του Λωρενς της Αραβίας, της λίστας του Σιντλερ,της αυτοκρατορίας του Ηλιου, του στρατιώτη ράιαν και ένα σωρό άλλων ταινιών.....

Ο Riddley Scotτ είναι μέγιστος αρπαχτάκιας και είναι γελίο είναι το αναφερεται σε σχέση με οποιοδήποτε σενάριο του Μιλλερ και ειδικά όταν το σχόλιο αφορά ταχα μου και την «υπερβολή» και τον «ρεαλισμό»

Τα τρειλερ του είναι 10 φορές καλύτερα απο τις αντίστοιχες ταινίες του-βλέπε Kingdom of Heaven-

Κύριο μέλημα του είναι να έχει ακριβώς αρκετές σκηνές για το τρέιλερ και τίποτε παραπάνω

Το ενδιαφέρον του για τις εποχες και τα θέματα που πραγματεύεται είναι επιφανειακό και η δουλειά του πασάλειμα

Επειδή το σινεμά και το πως το εκτιμά κανείς εμπίπτει αναπόφευκτα όπως και πολλά άλλα πράγματα στο προσωπικό γούστο, θα αρκεστώ στο ότι σε εσένα δεν αρέσει ο "Μονομάχος" και εμένα το "300", εγώ για τους δικούς μου λόγους που εξήγησα και δε θα αναλύσω περαιτέρω και εσύ για τους δικούς σου που δεν παρέλειψες να μας... χαρίσεις με τον τόσο εύγλωττο αυτό τρόπο. Εγώ θα προτιμήσω το Σκοτ του "Μπλέιντ Ράνερ", του "Άλιεν" και του "Θέλμα και Λουίζ", εσύ το Ζακ Σνάιντερ του remake του "Dawn Of The Dead" και του.... του.... του....χμ. Και καλά κάνεις- άλλωστε είναι ο δεύτερος και όχι ο πρώτος που κολακεύει τον κεκαλυμμένο με ψευτοδιαννοουμενίστικο μα και διάφανο πέπλο σωβινισμό σου. Και εν αντιθέσει με σένα εγώ δε θα κοπιάσω περαιτέρω να ακυρώσω τις κι εδώ στυγνά τεχνοκρατικές απόψεις σου, ούτε να απαξιώσω τα σινεφίλ σου γούστα. Εκπλήσσομαι μάλιστα και που σου απάντησα τώρα, σπάζοντας τη διασκεδαστική μου συνήθεια να σε παρακολουθώ περιμένοντας εναγωνίως να απολαύσω τη στιγμή, που πάνω στους πομπώδεις εξυπνακισμούς σου θα ξεγλιστρήσεις επιτέλους και θα σωριαστείς πανηγυρικά έξω από τη νεοσυντηρητική σου ντουλάπα.

Υ.Γ. Βέβαια θα ήθελα από σένα μια ανάλυση στην "εκφραστική υπερβολή" και το συνακόλουθο, προκύπτοντα λυρισμό των Ελύτη, Σοφοκλή, Φλωμπέρ, Μικελάντζελο, Νταλί, Εγγονόπουλο, Βαν Γκοχ με δείγματα του στοιχείου σε κάποια συγκεκριμένη δουλειά τους- με δικά σου λόγια και όχι κόπυ-πέιστ από κανά wikipedia. Εκτός κι αν είναι 8 ονόματα καλλιτεχνών που απλώς έχεις ακουστά και που αράδιασες για να τρομάξω μπροστά στο εύρος της παιδείας σου. It should be fun to watch you try.

Υ.Γ.2: "Εγγονόπουλος"; Είπε "Εγγονόπουλος";; Πωπω, σκιάχτηκα τώρα!

Υ.Γ.3 Ο Σκοτ τη δική σου αποδοχή περιμένει για να ολοκληρωθεί σα σκηνοθέτης.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Συμφωνώ απόλυτα με τον ΝΜ,100%.

Οι 300 σου αφήνουν αυτή την αίσθηση του 2d..Δεν έχουν προοπτική σαν εικόνα.Είναι σα να παίζουν μπροστά από φωτογραφία.

Εν αντιθέσει πχ με το καθοδηγητή που είδα σήμερα-η διαφορά εμφανής,η σύγκριση αναπόφευκτη.

Κατά τ'άλλα σαν ταινία το 300 δε το θεωρώ ούτε τρομερό,ούτε άσχημο..Μου θύμισε αρκετά θα έλεγα το blade Trinity στην αισθητική του

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Οι 300 σου αφήνουν αυτή την αίσθηση του 2d..Δεν έχουν προοπτική σαν εικόνα.Είναι σα να παίζουν μπροστά από φωτογραφία.

Έχω την εντύπωση οτι αυτό έγινε με πρόθεση. Μάλλον θα ήθελαν να μεταφέρουν την ατμόσφαιρα του κόμικ (2d) στον κινηματογράφο. Τώρα αν το κατάφεραν είναι άλλο ζήτημα.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Πωωωωωωωωωωω σας βαριέμαι

ΝΜ;

Και η τέχνη της αριθμιτικής ; δεν επρεπε να χρησιμοποιούμε υπολογιστές και κομπιουτεράκια γιατι η μαγεία της πρόσθεσης χάνεται όταν πατάς απλά ένα κουμπί..

Στον κινηματογράφο πάω για να δώ την υποκριτική τέχνη του ηθοποιού την ικανότητα του σκηνοθέτη να με βάλει μέσα στο έργο, το έργο με πείθει με συγκινεί.... Σαφώς και είναι συμβολικά τα τέρατα δηλώνουν τον σκοταδισμό δηλώνουν την προδοσία..

Το έργο αν και μεταφορά απο κόμικ έχει μετρημένες ιστορικές ανακρίβιες όπως η ηλικία του Λεωνίδα του Α', παραλείπει την θυσία των Θεσπιαίων, αναφέρει την δηλεία των Φωκιαίων και κατα την γνώμη μου τοποθετει σε λάθος χρονική στιγμή τον θανατο του Λεωνίδα ο οποιος δεν πέθανε τελευταίος αλλά στην αρχή της τρίτης μέρας..

Αυτη είναι η δική σου εκδοχή για το σινεμά αλλα για ρώτα και όλους εμάς που το έργο μας συγκίνησε.. Γιατι φίλε ΝΜ αν θέλω να δω φυσικά τοπια παίρνω το αμάξι μου, πάω στα Τεμπη και θαυμάζω απο κοντά τις θερμοπύλες...

Τώρα όσο αφορα την φίλτατη Αννα... Θα μεγαλώσεις και θα οριμάσεις...

Αυτα!!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Οι 300 σου αφήνουν αυτή την αίσθηση του 2d..Δεν έχουν προοπτική σαν εικόνα.Είναι σα να παίζουν μπροστά από φωτογραφία.

Έχω την εντύπωση οτι αυτό έγινε με πρόθεση. Μάλλον θα ήθελαν να μεταφέρουν την ατμόσφαιρα του κόμικ (2d) στον κινηματογράφο. Τώρα αν το κατάφεραν είναι άλλο ζήτημα.

Με κάλυψες! Δηλαδή emeleos αν πρέπει να το κάνουμε θέμα τεχνικής το θέμα της τέχνης! Και στην τελική οι ταινίες φτιάχνονται με στόχο να ψυχαγωγήσουν τους θεατές και όχι να ικανοποιήσουν τους ταινιοκριτικούς. Αν βέβαια τα καταφέρουν και τα δυο ... πάνε και στα Όσκαρ :)

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Αυτη είναι η δική σου εκδοχή για το σινεμά αλλα για ρώτα και όλους εμάς που το έργο μας συγκίνησε.. Γιατι φίλε ΝΜ αν θέλω να δω φυσικά τοπια παίρνω το αμάξι μου, πάω στα Τεμπη και θαυμάζω απο κοντά τις θερμοπύλες...

Τις θαυμάζεις προφανώς με κυάλια, αλλά από την πλευρά του Ολύμπου ή του Κίσσαμου ;;

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Κατά τη γνώμη μου η ταινία πέρα τις όποιες ιστορικές ανακρίβειες και υπερβολές συμβολικού χαρακτήρα αποτελεί αναμφίβολα ύμνο σε συγκεκριμένες και αδιαμφισβήτητες αξίες. Το αν είναι ψηφιακά φτιαγμένη και το ότι έχει χρησιμοποιηθεί η τελευταία λέξη της τεχνολογίας ουδόλως με ενοχλεί προσωπικά και δεν θα έπρεπε γενικώς να ενοχλεί. Τα περί Γκέμπελ και συσχετισμών με την πολιτική Μπούς δεν μπορώ να καταλάβω πως προκύπτουν. Άλλωστε αν ψειρίζεις την μαϊμού μπορείς να κάνεις άπειρους συσχετισμούς βασιζόμενος σε εμμονές και πεποιθήσεις. Το στρατιωτικά έντονο πνεύμα επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενοχλεί μερικούς αφού πρόκειται για ταινία που αναφέρεται σε ιστορικό γεγονός μάχης χωρίς ελπίδα και μέχρι εσχάτων επικεντρωμένοη μάλιστα γύρω από τους αδιαμφισβήτητα καλύτερους πολεμιστές τις αρχαιότητας. Τι περιμένατε;

Άλλωστε επρόκειτο περί τάγματος θανάτου(εμπροσθοφυλακή) και η ψυχολογία που στην πραγματικότητα θα υπήρχε πιθανόν να

ήταν πιο στρατοκαυλωτική από αυτή που παρουσιάζεται στην ταινία. Πως θα αντεχόταν άλλωστε τέτοιο ψυχολογικό βάρος χωρίς

ανάλογη στήριξη και χωρίς πίστη στην αυτοθυσία για την υπεράσπιση ενός ανώτερου σκοπού άσχετα αν κάτι τέτοιο φαντάζει αναχρονιστικό και εκτός μόδας στην σημερινή ευημερούσα αλλά εντελώς "φλωρεμένη" κοινωνία μας.

Το συγκινητικότερο δε είναι ο χαρακτήρας του Λεωνίδα(παρουσιάζεται σαν υπεράνθρωπος) που ενώ υποτάσσεται στο βασιλικό καθήκον και σκληρό σπαρτιάτικο νόμο που απαιτεί έναν ένδοξο θάνατο η ανθρώπινη πλευρά του τις πολύ τελευταίες στιγμές μέσα στον ορυμαγδό της μάχης προσπαθεί απεγνωσμένα να γραπωθεί από την ζωή ανατρέχοντας σε ότι πιο πολύτιμο έχει. “My queen…my wife...my love!!” είναι η δυνατότερη ατάκα τις ταινίας γιατί δηλώνει ακριβώς αυτό. Συγκινητικό.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Όλα αυτά, οι αρνητικές κριτικές, το θάφτing από τους (ψευτο)κουλτουριάρηδες και οι αστήρικτες κατηγορίες για ψηφιακά εφέ στους κοιλιακούς του Leonidas ή στήριξη του αμερικανικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας είναι μίζερες κακεντρέχειες απέναντι στο μεγαλείο των "300" του Λεωνίδα.

Το κοινό έχει ήδη αποφασίσει, και είναι καταιγιστικό: 8,4 στο IMDB ( http://www.imdb.com/title/tt0416449/ ) και 6,4 (61%) στο Rotten Tomatoes ( http://www.rottentomatoes.com/m/300/ ) είναι παραπάνω από ικανοποιητική πορεία για μια βασισμένη σε κόμικ και όχι ιστορικά γεγονότα υπερπαραγωγή.

Το κόμικ του Frank Miller, με σχέδιο έγχρωμο 100% (αντίθετα με το Sin City), εμπνευσμένο περισσότερο από την κινηματογραφική μεταφορά της μάχης των Θερμοπυλών "The 300 Spartans" (1962) και όχι από τα ιστορικά βιβλία, μεταφέρεται με τρόπο εντυπωσιακό στη μεγάλη οθόνη.

Η ωμή, σχεδόν ανεπεξέργαστη βία της μάχης και των άλλων σκηνών, ο πρωτόγονος ερωτισμός των Σπαρτιατών πολεμιστών, η αναφορά στις ιστορικές φράσεις και στο επιτύμβιο ("Ή ταν ή επί τας", "Θα πολεμήσουμε στη σκιά", "Μολών Λαβέ", "Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι" κλπ), είναι σίγουρα τα στοιχεία της ταινίας που θα την κρατήσουν στη μνήμη μας.

Το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής και οι αξίες της σπαρτιάτικης κοινωνίας των Περσικών Πολέμων παρουσιάζονται μεν με κινηματογραφισμό, αλλά πιστεύω δε χάνεται το τελικό αποτέλεσμα από τις διάφορες παρατυπίες ("Θέρων", τσόντα με τη βασίλισσα, 

απουσία του δεύτερου Βασιλιά των Σπαρτιατών, απουσία των μνημειωδώς ηρωϊκών 700 Θεσπιέων που έδωσαν τη ζωή τους μαζί με τους 300,

χωρίς κανένας νόμος να τους υποχρεώνει να παραμείνουν). Αντίθετα, ο θεατής μπορεί να ανατρέξει στα ιστορικά βιβλία για να διορθώσει 

μόνος του τις ανακρίβειες και να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα των Περσικών πολέμων και της μάχης των Θερμοπυλών. Και το νετ βεβαίως 

είναι μια καλή πηγή:

http://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Thermopylae

http://en.wikipedia.org/wiki/Thermopylae

http://www.livius.org/a/battlefields/therm...hermopylae.html

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.


×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.