Jump to content

Recommended Posts

  • Απαντήσεις 132
  • Created
  • Last Reply

Στο προηγούμενο ποστ μετέφερα τους προβληματισμούς που είχε ο σκηνοθέτης και με ποιο τρόπο τους παρουσίασε.

Και το Pulp Fiction είναι κιτς.Είναι η κορύφωση του κιτς.Ταυτόχρονα όμως και μια τέχνη κάτω από το κιτς.Μια υπονόμευση του κιτς μέσα από κιτς πρακτικές.

Μπορείς να δείξεις λεσβίες νομίζοντας οτι κάνεις τέχνη και να φτιάχνεις το πιο τετριμμένο κιτς.Στους 300 το κιτς εξυψώνεται σε τέχνη γιατί παρεμβαίνει η σκέψη του σκηνοθέτη.

Προφανώς εάν το κόμικ έδειχνε αντί για λεσβίες το Λεωνίδα να αυνανίζεται,ο ΝΜ25 θα θεωρούσε οτι πιθανότατα πρόκειται για αξιόλογο προβληματισμό,ανατρεπτική οπτική.

Ενώ η αντίρρηση του drkot είναι αυτή του Ελληναρά που δε θέλει τη νόθευση των ιδανικών.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Πω ρε ni-me! Μου ξύπνησες απίστευτες αναμνήσεις! Loom, Darkseed, Beast Within... Τι λες τώρα!!!

Να προσθέσω επίσης μερικούς ακόμη τίτλους για να γουστάρουμε:

Ultima VII: το αγαπημένο μου RPG και computer game γενικά. Πραγματικά τεράστιο, με απίστευτο σενάριο, διαλόγους, φιλοσοφία, interactivity. Οι προβληματισμοί που δημιουργεί είναι πολυσύνθετοι και πολύ λίγες κινηματογραφικές ταινίες μπορούν να επηρεάσουν τόσο την προσωπική κοσμοθεωρία ενός ανθρώπου όσο αυτό το παιχνίδι (και η σειρά των Ultima γενικά). Χρειάστηκε απίστευτες ανθρωποώρες για να φτιαχτεί και είναι τόσο έξυπνο και λεπτομερές που ελάχιστα άλλα ψυχαγωγικά έργα μπορούν να το πλησιάσουν.

Planescape: Torment: Πανέμορφος σουρρεαλιστικός κόσμος, φοβερό σενάριο και γρίφοι. Οι διάλογοι είναι πραγματικά λογοτεχνικοί και ξεπερνούν τις ένα εκατομμύριο λέξεις! Πολύ υποτιμημένο παιχνίδι αν και τώρα θεωρείται κλασσικό.

Fallout: Σκοτεινός, βίαιος αποκαλυπτικός κόσμος. Κι εδώ η λεπτομέρεια στο σενάριο και στα quests είναι φοβερή!

Shadow of the Comet: Ότι πιο κοντινό στην λογοτεχνία του Lovecraft μπορείς να βρεις.

Shadow of the Beast: απίστευτη ατμόσφαιρα και γρίφοι. Όταν πρωτοβγήκε όλοι μιλούσαν για ένα έργο τέχνης μόνο και μόνο για τα γραφικά του!

Bioforge: Ο ορισμός του υποτιμημένου παιχνιδιού. Το σενάριό του έχει φοβερό βάθος και η ατμόσφαιρα και το περιβάλλον του αποτελούν ορόσημο στο πως να σχεδιάσεις έναν πραγματικά εξωγήινο κόσμο.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ωραίος ο νι-με.Δυο μέρες είχε να κινηθεί το τόπικ και μόλις κάποιος έγραψε μια διαφορετική κριτική εφόρμησε για να εμφιλοχωρήσει το άσχετο κείμενο για το θαυμασμό του στα βιντεο-games.Ολως τυχαίως προφανώς.Οπως όλοι οι bloggers.

Για να αποκαταστήσω την τάξη θα επαναφέρω την κριτική που αφορά την ταινία 300 και μόνο την ταινία.Ούτε τα video-games ούτε τα game-boy.Ο νι-με μπορεί να παρέμβει μετά από μία ώρα αφού διαβαστεί η κριτική και να μηδενίσει το κοντέρ.

Η ταινία είναι αξιόλογη.Ας σταθούμε σε μερικά σημεία.

1.Πολύ σωστή η μέθοδος να παρουσιάζονται με μυθολογικό τρόπο πραγματικά περιστατικά.Οσο πιο ρεαλιστική είναι η απεικόνιση σε τέτοιες περιπτώσεις,τόσο χάνεται το ενδιαφέρον.Εάν κάποιος παρακολουθούσε την πραγματική μάχη των Θερμοπυλών,πιθανόν να βαριόταν μετά τα τρία πρώτα λεπτά.Αντίθετα η φανταστική παρουσίαση μας μεταφέρει μέσα στον κόσμο,στα συναισθήματα των ηρώων,στο πώς έβλεπαν αυτοί τη μάχη,όχι ο εξωτερικός παρατηρητής.Ετσι κερδίζεται το νόημα.

Αλλωστε ο Ηρόδοτος δεν πρενέβαλλε κάθε λογής μυθολογικά στοιχεία και παράξενες αφηγήσεις ανάμεσα στις ρεαλιστικές περιγραφές?Το έργο δεν είναι καθόλου ξένο προς τον παραδοσιακό τρόπο παρουσίασης.

2.Περί ομοιότητας με σύγχρονες εποχές.Φυσικά και υπάρχει.Και είναι σκόπιμη και εμφανέστατη.

Οι Πέρσες απεικονίζονται μελαμψοί,με μαντήλια στο κεφάλι,πολύ κοντά στο στερεότυπο του τρομοκράτη μέσης Ανατολής.Οι αθάνατοι κρύβουν πλήρως το πρόσωπό τους σαν σύγχρονοι αεροπειρατές ή βομβιστές.

Αντίθετα οι Σπαρτιάτες με προσθήκη ενός Μ16 μετατρέπονται άνετα σε αμερικανούς,αγέρωχους πεζοναύτες.Εχουν ακριβώς το ίδιο ύφος,το ίδιο στυλ ηρωικής ομιλίας,προφανώς πρόκειται για στερεότυπο.Επίσης η τεχνολογική υπεροχή των Σπαρτιατών ένατι των εχθρών.Ο αγώνας για την ελευθερία.

3.Ομως εδώ αρχίζουν οι διαφοροποιήσεις.Οπως και στο SinCity η ατμόσφαιρα του κόμικ μεταβάλλει τον καμβά από άσπρο μαύρο σε γκρίζο,οι διαχωριστικές γραμμές χάνονται και η τάξη ανατρέπεται.

Αυτό συμβαίνει μετά την εμφάνιση του Ξέρξη.Τώρα οι Σπαρτιάτες αρχίζουν να θυμίζουν έντονα μια μικρή,αυτοκτονική ομάδα χωρίς σκοπούς,με παράλογα ιδεώδη,απέχθεια για τη ζωή,απομονωτισμό και εχθρότητα για την πρόοδο.

Ο Ξέρξης ο ίδιος όπως παρουσιάζεται είναι μια σύνοψη της σύγχρονης πλουτοκρατίας.Ενα κιτς κατασκεύασμα από χρυσαφικά κάθε λογής που αξιώνει την υποταγή των πάντων.Στην υπερβολική οπτική των κόμικς ταυρτίζεται εύκολα με το σύγχρονο επιτυχημένο τραγουδιστή της χιπ-χοπ που δεν διστάζει να επιδείξει την επιτυχία του φορώντας σκουλαρίκια εκατομμυρίων δολλαρίων.Η διεφθαρμένη ατμόσφαιρα της αυλής θυμίζει έντονα σύγχρονους οίκους,η αγάπη της προδοσίας σύγχρονες μεθόδους και οι σατραπείες εντελώς σύγχρονες μεθόδους διακυβέρνησης.Το ίδιο και ο θάνατος χιλιάδων φουκαράδων στο βωμό των ονείρων μιας χούφτας πλουσίων εξουσιαστών.Ο Ξέρξης μετατρέπεται σε μια σύγχρονη πόρνη της Βαβυλώνας,μια συμπύκνωση της υπερδύναμης που γεννάει το φόβο,το φθόνο και την επίδειξη.

Είναι προφανείς οι υπαινιγμοί και πολλοί θεατές εξοργίστηκαν με την παρουσίαση του Ξέρξη ακριβώς γιατί προφανώς ταυτίστηκαν με τον Εφιάλτη χάρη στην ύπουλη υποβολή θεμάτων διαφορετικών από τα αρχικώς διακυβευόμενα.

Διότι θα σκεφτόταν ο θεατής.Γιατί ρε Λεωνίδα δε συμβιβάζεσαι?Δε βλέπεις τι πλούτο δημιουργούν οι Πέρσες που εφαρμόζουν επιτυχημένοι σύστημα διακυβέρνησης,προάγουν τον πολιτισμό,φέρνουν την ειρήνη ανάμεσα σε τόσους λαούς,επιτρέπουν την ελεύθερη διεξαγωγή του εμπορίου?Εσείς οι Σπαρτιάτες τι κάνετε?Καλύτερα στη χλιδή και τον πλούτο παρά να πίνω μέλανα ζωμό μια ζωή.

Οταν στο έργο φαίνονται έργα των Περσών όπως ο θρόνος του Ξέρξη σε αντιπαράθεση με την κατασκευή όπλων που συνιστά τη βασική ασχολία των Σπαρτιατών,αυτό ακριβώς υποννοείται.Δηλαδή στο έργο θίγονται περισσότεα του ενός ζητήματα που το ένα υπερκαλύπτει το άλλο σε πολλά επίπεδα.Η παρουσίαση είναι γκροτέσκα αλλά καθόλου ουδέτερη.

Το ίδιο συμβαίνει με την όλη δομή του έργου.

Ενώ στην αρχή ταυτίζεται κανείς με τους Σπαρτιάτες,νιώθωντας τρόμο από τις δυσκολίες που τους περιμένουν,ενώ η διάβαση μέσα από βουνά και φαράγγια επιτείνει το αίσθημα ανησυχίας που κορυφώνεται με τη θέαση του τεράστιου στρατοπέδου του Ξέρξη,μετά την πρώτη μάχη καθίσταται σταδιακά φανερό οτι το τρομακτικό στοιχείο δεν είναι ούτε οι στρατιώτες των Περσών,ούτε οι αθάνατοι,ούτε οι ελέφαντες.Το τρομακτικό στοιχείο είναι οι ίδιοι οι Σπαρτιάτες,μια μηχανή θανάτου που αφανίζει κάθε αντίσταση στο πέρασμά της.Η ανατροπή είναι εντυπωσιακή.ο θεατής νιώθει εξαπατημένος.Ο τρόμος του πρώτου μέρους δε συγκρίνεται με τον όλεθρο που θα υποστούν οι Πέρσες.

Μάλιστα ο σκηνοθέτης αναγκάστηκε να επιννοήσει και τη σφαγή των παιδιών από τους Πέρσες,ενετελώς ανιστόρητη και άσκοπη από στρατηγικής απόψεως,χρήσιμη όμως αφηγηματικά αφού χωρίς αυτή η τιμωρία των Περσών θα έμοιαζε άδικη και η οργή των Σπαρτιατών φρικαλέα και απεχθής.

Οι τελευταίοι πράγματι διαπράττουν την ύβρη όταν λογχίζουν εν ψυχρώ τραυματίες.Τώρα αξίζουν και αυτοί τιμωρία με βάση τα απλά μονίμως εφαρμοζόμενα σχήματα του Χόλλυγουντ.Πλέον ο οίκτος είναι για τους Πέρσες που εξοντώνονται από αιμοσταγείς πολεμιστές.Το παρανοικό βλέμμα του Λεωνίδα,η απόλυτη περιφρόνηση στην ανθρώπινη ζωή εκ μέρους Σπαρτιατών εμπνέει το αίσθημα για ανάγκη αντιμέτρων.

Εκεί διαμαρτύρεται ο Ελληναράς.Που στην πραγματικότητα είναι ο θιασώτης του άσπρου-μαύρου.Που δε θέλει να ανακατεύονται τα πράγματα και προτιμά τις εξιδανικεύσεις.

Θα πούμε και για τη ρεαλιστικότητα του έργου από στρατιωτικής πλευράς,πώς παρουσιάζεται η μαχητική αξία της φάλαγγας έναντι υπέρτερου αριθμητικά πεζικού επί επιλεγμένης,ευνοικής για άμυνα τοποθεσίας,η αξία της λόγχης ως του πλέον φονικού όπλου σε πυκνό σχηματισμό και οι δυνατότητες της φάλαγγας στην αντιμετώπιση επέλασης ιππικού,όχι κατάφρακτου όπως αυτό των Πάρθων αλλά χωρίς σιδερένιους θώρακες όπως αυτό των Περσών.Ποιες είναι οι αδυναμίες της απλής φάλλαγγας και γιατί ηττήθηκε από τη λοξή φάλλαγγα του Επαμεινώνδα και ακολούθως από τη μακεδονική φάλλαγγα.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 6 years later...

7 σελίδες κριτική για μια ταινία ; emphoto

Αυτές ήταν ένδοξες εποχές για το gm...

Α, και για να μην είμαι εκτός, θα βάλω 3,5 στα 5 για τους "300" . :)

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

ε οχι και 3,5 ρε leviathan...

καλύτερα ήταν οι παρωδίες και τα gif/meme με το "this is sparta!" παρά η ταινία.

βγαίνει και συνέχεια σε ένα χρόνο περίπου:

http://www.imdb.com/title/tt1253863/

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.


×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.