valentina667 Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Veterinarian, έχεις κάθε δικαίωμα να χαλάσεις την εικόνα του δημοφιλούς συγγραφέα και εύστοχου σχολιαστή, που έχεις κατά γενική ομολογία στο forum, αλλά το παρακάνεις με τις πορνογραφικές εικόνες. Εντάξει, οι μεγάλοι καλλιτέχνες δε φοβούνται να τσαλακώσουν την εικόνα τους, αλλά τι ωραίο μπορεί να υπάρχει στην εικόνα ενός πορνόγερου; Γιατί αυτή την εικόνα δίνεις με την εμμονή σου να κολλάς εικόνες και υπονοούμενα σεξουαλικού περιεχομένου σε κάθε, μα κάθε δυνατό τόπικ! Φιλικά πάντα. Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
veterinarian Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Veterinarian, έχεις κάθε δικαίωμα να χαλάσεις την εικόνα του δημοφιλούς συγγραφέα και εύστοχου σχολιαστή, που έχεις κατά γενική ομολογία στο forum, αλλά το παρακάνεις με τις πορνογραφικές εικόνες.Εντάξει, οι μεγάλοι καλλιτέχνες δε φοβούνται να τσαλακώσουν την εικόνα τους, αλλά τι ωραίο μπορεί να υπάρχει στην εικόνα ενός πορνόγερου; Γιατί αυτή την εικόνα δίνεις με την εμμονή σου να κολλάς εικόνες και υπονοούμενα σεξουαλικού περιεχομένου σε κάθε, μα κάθε δυνατό τόπικ!Φιλικά πάντα.Valentina, ούτε δημοφιλής συγγραφέας είμαι, ούτε έχω πάρει την ιδιότητα του εύστοχου σχολιαστή. Συνεπώς (αν με ήξερες καλύτερα δεν θα σου είχε γεννηθεί καν αυτή η απορία!), ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ούτε η εικόνα που δείχνω, ούτε η εικόνα που σχηματίζει για μένα κανείς. Επειδή απλούστατα γράφω όπως μιλάω.Όσο για τις φωτογραφίες, είναι όλες απλά όμορφων γυναικών. Και μόνο όμορφων γυναικών. Αν εξαιρέσουμε τα μωρά που κλέβουν από μόνα τους τη παράσταση και μερικές φορές κάποια παιχνιδιάρικα ζωάκια, δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο στη φύση από μια όμορφη γυναίκα.Είναι αυτές που μπορούν να σε κάνουν θεό ή δούλο, ειδικά αν το περιτύλιγμα συνοδεύεται από ανάλογο εγκεφαλικό περιεχόμενο.Λίγες φώτο μόνο δεν είναι από όμορφες γυναίκες, αλλά είναι πολύ έξυπνες ή καυστικές και θα'πρεπε να έχεις καταλάβει ως τώρα, πως μαζί με την ομορφιά ψοφάω και για την εξυπνάδα.Any question? Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
SleepWalker Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Αστους κτηνίατρε. Τι ξέρουν αυτοί από τέχνη; Εγω ειμαι μαζί σου πάντως, και ας ποστάρεις και κανενα κωλαράκι παραπάνω που και που... Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 σαν πολυ πουριταΝΙΛΑ δεν εχει πεσει τελευταια??? btw: η πορνογραφια ειναι μια μορφη τεχνης.... σιγα το σοκ πια! Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 με μοδς που δε μασάνε και είναι όλοι μια γροθιά ενάντια σε κάθε λογοκρισία και υπέρ της κάθε μορφής τέχνης το φόρουμ δεν έχει να φοβηθεί τπτ, άδικα συγχίζεστε κτηνίατρε Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
invitro Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Που είναι αυτές οι πορνογραφικές εικόνες και γιατί εγώ δεν είδα τίποτα; Εκτός αν εννοείτε πορνογραφικές περιγραφές, οπότε προφανώς δεν έχετε διαβάσει Εμπειρίκο, ούτε Μαρκήσιο (ένας είναι ο Μαρκήσιος), ούτε Λεοπόλδο (αν κι αυτός ήταν ξενέρωτος), ούτε Πασκάλ Μπρυνέρ ή Μπουκόφσκι έστω βρε παιδί μου... Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
SleepWalker Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Σεπτεμβρίου 2007 Εκτός αν εννοείτε πορνογραφικές περιγραφές, οπότε προφανώς δεν έχετε διαβάσει Εμπειρίκο, ούτε Μαρκήσιο (ένας είναι ο Μαρκήσιος), ούτε Λεοπόλδο (αν κι αυτός ήταν ξενέρωτος), ούτε Πασκάλ Μπρυνέρ ή Μπουκόφσκι έστω βρε παιδί μου... ή Ρίτσο: "Τα δάχτυλα στα χέρια και τα πόδια, πέη. ανάμεσα στα πέη 4 αιδοία. 20 και 16, πριν προλάβεις να κάνεις την άθροιση, το σπέρμα σου τινάζεται στα χείλη του αγάλματος..." Αυτό θα πει υψηλή ποίηση Οποιος δεν εχει διαβάσει χάνει Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
bromptonista Δημοσιεύτηκε 25 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 25 Σεπτεμβρίου 2007 Δεν καταλαβαίνω πάντως γιατί προσβλήθηκες που ήρθε η εικόνα από τα "Μηνυματάκια" εδώ. Στην τελική, εκφράζει απόλυτα τη Greek Medical Situation: τη βγάζουμε με σάντουιτς και έχουμε γίνει "μύδι"... Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
SleepWalker Δημοσιεύτηκε 25 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 25 Σεπτεμβρίου 2007 πάντως εμένα η φώτο δε μου άρεσε. Δεν είχε μαγιονέζα...έστω τυροσαλάτα... Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Δημήτριος physicsprof Δημοσιεύτηκε 6 Μαρτίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Μαρτίου 2008 (τροποποιήθηκε) τωρα που το σκεφτομαι ο χωροσ των ιατρικων δινει πολυυλικο για λογοτεχνια θυμαστε οι παλιότεροι το ροδα τσαντα και κοπανα? και ο χωροσ του σχολειου προσφερεται αλλα οχι για σοβαρή γραφήΚΑΝΑ ΣΕΝΑΡΙΑΚΙ ΜΕ ΦΑΡΣΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΚΕΣ!! η λογτεχνικη γραφη εχει οπωσδηποτε αλλη χαρη: διδω και εγω δειγμα δουλειασ (ημιτελησ) http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=24&am...%A4%CE%97%CE%A3 Τροποποιήθηκε 6 Μαρτίου 2008 από demetrius Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Δημήτριος physicsprof Δημοσιεύτηκε 26 Μαρτίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 26 Μαρτίου 2008 (τροποποιήθηκε) ΜΕΧΡΙ να ρθει Ο ΒΕΤΖ ΚΑΝΤΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΠΟ ΔΩ: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=13&am...050723#p1050723 στα πλαίσια της αμφιδορμησ επικοινωνίας των δυο φορα δειξτε ενα ενδιαφέρων να πειτε εναν καλό λογο διότι οπωσ θα δείτε πολυ τους καταρράκωσα! τωρα μεταξύ μας μετα απο εναν γίγαντα βετζ που να σου κανει καρδια να διαβάσεις κατι μπαναλ!! Τροποποιήθηκε 26 Μαρτίου 2008 από demetrius Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Rainman14 Δημοσιεύτηκε 11 Απριλίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 11 Απριλίου 2008 Οχι σαλτσες στο λουκανικο ε!!!! Καλημερες κι απο δω! Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
veterinarian Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2008 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2008 (τροποποιήθηκε) ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Φθινόπωρο. Ο καιρός με τα πρωτοβρόχια, το μουντό καιρό και τη μελαγχολική διάθεση. Στο Λονδίνο όμως και όχι εδώ. Εδώ σκάει ο τζίτζικας και μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο έχω δει τρία ...αγενή κωλαράκια που σκεπάζονταν με ελάχιστα ρούχα και χωρίς καμμιά μελαγχολική διάθεση. Ατένιζαν τον κόσμο με προκλητικό ύφος, λες και διψούσαν για πρωτόγνωρες εμπειρίες και επαφές. Τα είχα ψυχολογήσει σωστά μετά από τόση προσοχή που τα κοίταζα σαν ηλίθιος, στο φανάρι και το διέκρινα ξεκάθαρα στις καμπύλες τους... Φτάνω φυσικά καθυστερημένος και δεν υπάρχει θέση ούτε για δείγμα. Βρήκα και το έχωσα σε κάποια γωνιά με τα χίλια ζόρια και πήρα τα πράγματα από το πορτ-μπαγκάζ. Δεν μπαίνω από την κεντρική είσοδο. Την τελευταία φορά που το έκανα, το ρολόι έδειχνε 10 όπως και τώρα και με την γκαντεμιά που με δέρνει είχα συναντήσει το Διοικητή,ένα γκαντέμη παπά που μ’έκανε να θέλω να πιάνω τα @ρχίδια μου κάθε φορά που τον έβλεπα, το ΔΥΠΕάρχη που είχε έρθει για επίσκεψη και κάποια που είχα στήσει σε ένα πάρτυ γενεθλίων της με τη δικαιολογία πως εφημέρευα, ενώ στην πραγματικότητα ρεμπέλευα κάπου στην Καλλιθέα. Κι ενώ τότε είχα προλάβει και στραβοκοίταξα το διοικητή πριν το κάνει αυτός και χαιρέτησα τον ανυποψίαστο Δυπεάρχη, η γκόμενα δεν μάσησε και μου τα έχωσε ευγενικά, λέγοντας «Είσαι μεγάλο κάθαρμα», που την είχα παραμυθιάσει. Τίποτα δεν μένει κρυφό τελικά.. Έτσι αυτή τη φορά πήγα από την πίσω είσοδο, αυτή δίπλα στο παλιό λέβητα με τους τρελά περίεργους ήχους που τον φτιάχνω, ρίχνοντας του μια κλωτσιά, κάθε που περνάω. Μπροστά ήταν η σαραντάρα μικροβιολόγα που προσπαθούσε να παρκάρει το μικρό της Seat, εδώ και μόνο ένα τέταρτο. «Καλημέρα, μου είπε. Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις να παρκάρω?» Θα μας έπαιρνε ώρα, είχα όμως όρεξη να κωλοβαρέσω και να καπνίσω και κάθισα. «Πάρτο αλλιώς. Κόψε τώρα αριστερά και ίσιωσε το τιμόνι», της έλεγα. Με ένα μαγικό τρόπο ακολουθούσε πιστά της οδηγίες μου, μα με την αντίθετη φορά. Με αποτέλεσμα ενώ ως τώρα να εξείχε ο μισός κώλος, τώρα να περισσεύει σχεδόν όλος.Αναρωτήθηκα αν κατεβαίνει συχνά και παρκάρει στο κέντρο της θεσσαλονίκης. Αυτό θα εξηγούσε εύκολα το κυκλοφοριακό... Στη μέση της προσπάθειας εμφανίστηκε κι ο άλλος ο ερωτευμένος ο παπάρας, μαζί με την αγροτικό που είχε βάλει στο μάτι. Από το χαμόγελο στα αυτιά που κουβαλούσε, κατάλαβα πως είχε κοιμηθεί σπίτι της. Το μωρό ήταν σχετικά καλό. Μελαχροινή, με ανοιχτό δέρμα και με κατάλληλες καμπύλες.Ήταν όμως και σοβαρό κορίτσι και με αυστηρές ηθικές αρχές. Εδώ και 2 χρόνια είχε μια ουσιώδη, γεμάτη έρωτα, σχέση με ένα φουκαρά και κατάφερνε να μην τον απατά με παραπάνω από ένα γκόμενο τη βδομάδα. Είχε αλλάξει 3 τμήματα και είχε ήδη πάρει τέσσερις. «Τη ρουφιάνα», σκέφτηκα. «Με ένα λιγότερο θα μου έβγαινε τέλεια η αναλογία και τώρα ποιος κάθεται να υπολογίζει αναλογία γκόμενου προς κέρατο ανά τμήμα?» Ο άλλος δεν το έχει πάρει χαμπάρι ακόμη και την κοιτάζει με το λιγωμένο βλέμμα του ροφού. Προσπάθησα με τρόπο εδώ και λίγο καιρό να του δώσω να καταλάβει πως είναι λίγο καρατσουλάρα, αλλά δεν παίρνει από λόγια. Δεν έφτανε που ήταν λίγο γκαβός, τον τύφλωνε κι ο έρωτας και ο μαλάκας ο Κοέλιος. Του είχα πει κλείνοντας το μάτι, την πρώτη φορά που θα την έπαιρνε «Φόρα διπλό προφυλακτικό και μη διανοηθείς να γλείψεις κανένα βλεννογόνο», αλλά ο τρόμπας απ’ότι μου είπε την επόμενη μέρα, πρέπει να είχε χώσει τη μουτσούνα του ακόμη κι εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος. Ξαναπροσπάθησα διακριτικά και με τακτ να τον κάνω να καταλάβει ρωτώντας τον «Βρήκες κανένα γνωστό εκεί μέσα?», αλλά πάλι δεν έκανε τη σύνδεση και τα παράτησα. Δε γαμιέται...εγώ θα σώσω τον κόσμο?... Τώρα πέρασαν από μπροστά μου και τους χαιρέτησα. Ακουμπούσε το χέρι του στην πλάτη της και γύρισε χαμογελώντας και μου έκανε νόημα, κατεβάζοντας το πιο κάτω στη γυμνή της μέση. «Πάρτο αλλιώς», του λέω και του κάνω νόημα να το κατεβάσει πιο κάτω. Ξέρω πως της γκόμενας της αρέσουν τα μικρά ένοχα πραγματάκια και κάνοντας τα, ο άλλος θα είχε σοβαρή πιθανότητα να την εξιτάρει για αρκετό καιρό. Δεν μ’άκουσε όμως. Το άκουσε, από την άλλη μεριά, η μικροβιολόγα που πετάχτηκε και ρώτησε με απορία, νομίζοντας που μιλούσα σε εκείνη, «Αλλιώς πως?? Να το στρίψω δεξιά τώρα?». Την είχα ξεχάσει αυτή! Ακόμη προσπαθούσε να το βάλει μέσα και να αποφύγει και το στύλο της ΔΕΗ μπροστά της. «Πρόσεχε, της λέω. Θα βρεις!» Στο τζάμπα της τα’λεγα όμως. Συνέχιζε να κάνει τα δικά της. Κουτούλησε το στύλο δύο φορές και ο κώλος ήταν ακόμη επικίνδυνα έξω. Με ρώτησε «Πως είναι τώρα?». Είχα βαρεθεί πια, είχα τελειώσει και το τσιγάρο, φοβόμουν κιόλας μη μείνει μια ολόκληρη πόλη χωρίς ρεύμα έτσι που βαρούσε συνέχεια το στύλο και της είπα κάνοντας σήμα με τον αντίχειρα προς τα πάνω «Σβήσε, έφτασες!». Ε, του πούστη πια... Ανέβηκα στο Τμήμα και μπήκα στο γραφείο ειδικευομένων. Ήταν όλοι εκεί και από τον καπνό είχε γίνει σκέτος τεκές. Κανονικά θα έπρεπε να ήμασταν στους θαλάμους και να βλέπουμε τους ασθενείς, αλλά κανένας δεν είχε όρεξη και απλά τους είχαμε βάλει στον αυτόματο. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα και να τους είχαμε βάλει στον υπεραυτόματο, μα μας την είχε πει την προηγούμενη φορά που είχε συμβεί ο Διευθυντής, επειδή είχαμε χάσει ένα φάκελο, ένα πιεσόμετρο και ένα κιρρωτικό ασθενή με παραισθήσεις, με συνέπεια ο υπεραυτόματος πιλότος να μπαίνει όλο και πιο αραιά. Άδικα πάντως, γιατί τον κιρρωτικό τον είχα ανακαλύψει να κάθεται στο κυλικείο μετά από καμμιά ώρα και να κατεβάζει κάτι μπύρες και μάλιστα λόγω του αλκοόλ που κατέβασε, θεραπευμένο, χωρίς παραισθήσεις και να την πέφτει σε μία αλβανίδα καθαρίστρια, αλλά αν γίνει η ζημιά μετά δύσκολα διορθώνεται. Στη βδομάδα που έλειπα δεν είχε γίνει τίποτα συγκλονιστικό. Ο ένας είχε καταφέρει την τσουλάρα την αγροτικό και την είχε ερωτευτεί ταυτόχρονα, ο άλλος είχε πάρει την καινούργια έκδοση του περιοδικού για το αυτοκίνητο, οι τρεις άλλοι μία από τα ίδια και μας είχε έρθει και μια νέα γενική ιατρός. Ξανθιά και όμορφη. Της την πέφτουν όλοι εκεί μέσα. Κάποια στιγμή σηκώθηκε για να βγει έξω και τρέξανε όλοι να την ακολουθήσουν. «Ρε παπάρες καθίστε κάτω και φτιάξτε κανένα φάκελο», τους είπα. «Για κατούρημα πάει, θα ξαναγυρίσει η κοπέλα!». Αυτή χαμογέλασε, οι άλλοι με ρίξανε δολοφονικά βλέμματα και εγώ τους έγραψα επιμελώς στα @ρχίδια μου... Φύγανε και έμεινα μόνος με την άλλη συνειδικευόμενη. Είναι καλή και έξυπνη και με αρκετά πρόβληματα. Έχω γίνει ο εξομολογητής της. Τα έχει πάλι μ’αυτούς που βγαίνει τον τελευταίο καιρό. «Μα καλά όλοι σε μένα τυχαίνουν?», με ρωτάει με παράπονο. Απ’ότι φαίνεται βγήκε χθες με ένα ειδικευόμενο από τη Θεσσαλονίκη και πήγανε για φαγητό. Την έπρηξε για καμμιά ώρα με τις αφάνταστες μαλακίες που της έλεγε. «Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήταν τόσο ηλίθιος που δεν μπορούσε να μιλήσει για τίποτε άλλο παρά μόνο για ιατρική!», μου λέει. «Συζήτησα τη μισή Παθολογία μαζί του! Ένιωθα λες και έδινα προφορική εξέταση του 6ου έτους ξανά!». Στο τέλος κλασικά της ζήτησε τα μισά για τον λογαριασμό και του φάνηκε περίεργο που δεν τον άφησε να την φιλήσει στο στόμα και να τον κοιτάξει συνεπαρμένη στα μάτια, τη στιγμή που την καληνυχτούσε. «Και τι βγήκες μαζί του?», την ρωτάω. «Τι να σου πω?...», μου λέει διστακτικά. «Η αλήθεια είναι πως βαρέθηκα να κάνω τον ταξιτζή στις άλλες τις γαιδούρες που έχω για φίλες και να τις πηγαίνω και να τις φέρνω από το Shark στο σπίτι». Προσπάθησα να την ησυχάσω και θα τα κατάφερνα, αν εκείνη τη στιγμή δεν θυμόταν τον ασθενή στο 505 και το γνωστό της πρόβλημα, όπου όλοι την παίρνουν για νοσοκόμα. «Αν είναι δυνατόν, ρε συ!», μου λέει. «Φοράω τα γαλάζια, έχω κρεμασμένο το στηθοσκόπιο, του κάνω πλήρη νευρολογική εξέταση για δέκα λεπτά και μετά από όλα αυτά ξέρεις τι μου λέει ο παππούς? ’’ Αδερφή να φέρεις και πυτζάμες να αλλάξω’’. Μου ήρθε να ουρλιάξω από τα νεύρα μου!» μου λέει απηυδησμένη. Δεν έχει άδικο. Την άλλη φορά στα εξωτερικά ήταν μαζί με ένα άσχετο που έχουμε στο Τμήμα και δεν ξέρει να ξεχωρίσει μελάνωμα από καλόγερο κι ενώ αυτή έκανε τη διάγνωση, πλακώσανε οι συνοδοί της, δε της δώσανε καμία σημασία και ρωτούσαν πληροφορίες από τον άλλο τον άχρηστο, που δεν είχε ιδέα τι ήτανε παγκυτταροπενία και μυελοκαταστολή. Αυτός είχε δει τις εξετάσεις και είχε πει με 1700 λευκά, 140 ΤΚΕ και 25 αιματοκρίτη «Έχεις ανεβασμένη χοληστερίνη, γιαγιά! Να κάνεις δίαιτα, μη πάθεις τίποτα!» και την έδιωχνε σπίτι. Ευτυχώς ήταν η άλλη μπροστά και της έκανε εισαγωγή. Και να φανταστείς στο τέλος οι συγγενείς της, ευχαριστούσαν τον πατάτα... Την καθησύχασα τελικά και κάναμε πλάκα για κανένα πεντάλεπτο και μετά σηκώθηκα για να πάω κάτω να πάρω τα νυχτερινά εργαστηριακά, μιας και οι άλλοι τρέχανε ακόμα πίσω από την γενική ιατρό. Βγαίνω και ακριβώς μπροστά στο διάδρομο είναι μια γιαγιά, συνοδός ενός ασθενή. «Γιατρέ, γιατρέ που μπορώ να βρώ ένα πάμπερς?», με ρώτησε. Της έδειξα την πόρτα από το γραφείο μας. «Ρωτήστε μέσα την προισταμένη», της είπα σοβαρά. «Αυτή θα ξέρει», και έφυγα χαμογελώντας. Τι να κάνω ρε γαμώτο?...δεν μπορούσα να αντισταθώ...τουλάχιστον όμως της είχα δώσει προαγωγή σε προισταμένη. Κάτι είναι κι αυτό... Στην επίσκεψη έγινε λίγο κώλος, επειδή εγώ συζητούσα με τον επιμελητή για τη Κύπρο, οι άλλοι την είχαν πέσει στη γενική γιατρό, ο άλλος επιμελητής θυμόταν καλοκαιρινές ιστορίες από τη Σαντορίνη και βρέθηκε ο Διευθυντής, μόνος του να τα λέει και μόνος να τα ακούει. Τέλειωσε γρήγορα έτσι και μας μένανε να κάνουμε έξι εξιτήρια και δύο διακομιδές. Ξαναμαζευτήκαμε πάλι στο γραφείο, το ξανακάναμε τεκέ, αλλά ήρθαν τώρα και οι πνευμονολόγοι, οι επιμελητές της καρδιολογικής και η νεφρολόγος και εν κατακλείδι καταφέραμε να το κάνουμε μπουρδέλο τελικά. Ξεκίνησε η εφημερία και βαρέθηκα να βλέπω εγγλέζους παππούδες και πιτσιρίκες αγγλίδες κομμώτριες και γραμματείς. Είναι η εποχή με τα φθηνά πακέτα διακοπών και έχουμε πήξει στους γαλαζοαίματους αριστοκράτες. Τους λυπάμαι όμως. Ήρθε μια 38χρονη αγγλίδα που έκλαιγε από τον πόνο. Είχε καραμπινάτη νευραλγία τριδύμου, που δεν είχε καταφέρει να διαγνώσει ο παπάρας ο γενικός ιατρός της, πίσω στην Αγγλία και το ραντεβού που της είχε κλείσει με τον νευρολόγο ήτανε 4 μήνες μετά. Την πλάκωσα στο Zideron και στην πεθιδίνη και την άρχισα αγωγή με Tegretol και Neurontin και ευτυχώς ανακουφίστηκε λίγο. Χωρίσαμε με τον άλλο από μία ώρα ωράρια το μεσημέρι και μπόρεσα να ηρεμήσω και να κάνω ήσυχα μπάνιο. Ύπνος αποκλείονταν επειδή κατά παράξενο τρόπο είχε ακόμη ζέστη στο εφημερείο, παρόλο που είχε προβλεφθεί να περαστεί 12άρι κλιματιστικό σε περίπου πέντε χρόνια μετά. Τι αχάριστοι που είμαστε και εμείς οι μαλάκες... Το απόγευμα πήγα στο κυλικείο για καφέ. Σε λίγο έσκασε μύτη και ο άλλος. Έχει ζέστη και το τσιγάρο δεν κατεβαίνει με τίποτα. Άρχισε να μου μιλάει για τη τσουλάρα και το πόσο καλή και ευγενική ψυχή είναι. Έτρωγε ένα σάντουιτς και μιλούσε συνεπαρμένος ταυτόχρονα. Φαίνεται πως ήταν τόσο μεγάλες οι παπαριές που έλεγε, που από την τόση μαλακία, στραβοκατάπιε και παραλίγο να πνιγεί. Τον χτύπησα στην πλάτη, του’ριξα και δυο σφαλιάρες στο κεφάλι μπας και πάρει εμπρός κι αυτό και δουλέψει κι ευτυχώς άρχισε να βήχει και να βρίσκει το χρώμα του.Και τότε πέταξε τη μαλακία του. «Ρε φίλε, τι κωλόβηχας ήταν αυτός? Δεν το κόβουμε το τσιγάρο?¨» «Καλά βρε τρόμπα, το ζαμπόν σου στάθηκε! Το τσιγάρο τι σχέση έχει?», του λέω. «Δεν πειράζει», μου λέει. «Ευκαιρία είναι να το κόψουμε. Αν το κόψουμε μαζί, θα με βοηθήσεις να το κόψω πιο εύκολα.» Είχα δυσκολευτεί να το ξεκινήσω, θυμάμαι, και υπήρχαν και τρεις εξαιρετικά σοβαροί λόγοι που το συνέχιζα, αλλά εκείνη τη στιγμή, γ@μώ την ατυχία μου μέσα, δεν τους θυμόμουν και έτσι συμφώνησα ο ηλίθιος. Κατεβήκαμε στην τραπεζαρία και με τελετουργικό τρόπο πέταξα το μοναδικό αναπτήρα μου στην απέναντι αλάνα. Τα τσιγάρα τα κράτησα να τα δώσω σε κανένα φουκαρά... Πήγα στα εξωτερικά και καταπιάστηκα με τα περιστατικά. Είχε αρκετό κόσμο και η ώρα περνούσε γρήγορα. Είχαν περάσει 2 ώρες ήδη και δεν είχα καμιά όρεξη να καπνίσω. Συνήθως αυτή την ώρα πεινούσα και έτρωγα για μεσημέρι, παρόλα αυτά τώρα δεν μου καίγονταν καρφί. Θυμήθηκα τότε πως αυτό ήταν το ένα από τα τρία πράγματα που πάθαινα όταν δεν κάπνιζα. Δεν πεινούσα καθόλου και τις περισσότερες φορές ξεχνούσα να φάω. Συνέχισα στα εξωτερικά και επειδή βαριόμουν, δεν ανέβηκα καν στην βραδυνή επίσκεψη. Μετά από δύο ώρες, άρχισα να νιώθω ένα απίστευτο εσωτερικό αναβρασμό και ένα περίεργο συναίσθημα. Όλα άρχισαν να μου φταίνε και να με πειράζουν. Τρωγόμουν με τα ρούχα μου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένιωθα μια απίστευτη ευεξία και ενεργητικότητα, ειδικά στην περιοχή της ήβης. Τώρα θυμήθηκα και τα άλλα δύο που μου συνέβαιναν, όταν δεν κάπνιζα. Με έπιαναν τα διαόλια μου και μου έφτανε συνέχεια ο πιτσιρικάς μέχρι το σαγόνι. Πέρασε μισή ώρα ακόμη, βράζω από τα νεύρα μου και τα έχω πάρει με όλους. Μάλωσα με το τραυματιοφορέα για ένα ασθενή, με τον ουρολόγο για μια πυελονεφρίτιδα και με ένα παπάρα συνοδό για το θάλαμο που νοσηλευόταν η δικιά του. Ήθελε μονόκλινο με τηλεόραση. «Και τι είναι εδώ», του λέω, «όμιλος Δασκαλαντωνάκη, βρε παπάρα?». Καπάκι πήρε και η ντεμπυντάντ τηλέφωνο και της τα’χωσα κι αυτηνής. Τα’θελε όμως ο κώλος της με τις βλακείες που μ’έλεγε. Προχώρησα να βγω στο διάδρομο και είδα τη νοσοκόμα που έσκυβε να πάρει από το καρότσι ένα ουροκαθετήρα. Ωραίο κωλαράκι...πως δεν το είχα προσέξει νωρίτερα? Τα υπόλοιπα ήταν σκέτος θρήνος, αλλά και ποιος μπορεί να τα έχει όλα? Λίγο πιο κάτω είδα και μια άλλη νοσοκόμα. Αυτή δεν έσκυψε, μα είχε ωραίο μπούστο. Μα καλά γιατί δεν τα έβλεπα τόσο καιρό? Μήπως το τσιγάρο προκαλεί και τύφλωση, εκτός από καρκίνο? Η ώρα περνούσε βασανιστικά αργά. Μάλωσα με τον επιμελητή. Μάλωσα με τον καφετζή και μάλωσα και με ένα κωλοστυλό που τέλειωσε πάνω που έγραφα τα παραπεμπτικά. Κατέβηκα στο εφημερείο να κάνω κανένα ντους να ξελαμπικάρω. Ο άλλος ήταν ήδη εκεί ξαπλωμένος στο κρεβάτι και έβλεπε τηλεόραση. Το φως από το ολόγιομο φεγγάρι έμπαινε από το παράθυρο και έλουζε το το φιδίσιο, πλαδαρό κορμί του. Τεντώθηκε να πάρει τα σουβλάκια που σαβούρωνε και τότε αναδείχθηκαν οι τορνευτοί μηροί του και ο αλαβάστρινος γλουτός του, με τα είκοσι περίσσια κιλά. «Ομόρφυνες» του λέω. Με κοίταξε περίεργα και δεν κατάλαβε τίποτα. Δεν πάμε καλά, μου φαίνεται...θα λαλήσω.. Η ώρα εξακολουθεί να περνάει αργά. Μάλωσα με τον άλλο τραυματιοφορέα. Μετά από λίγο πήγα να βγω και χτύπησα το πόδι μου στη γωνία από το γραφείο. Μάλωσα με το ...πόδι μου. Ο μαραγκός έλειπε, αλλιώς θα τα έχωνα σε κείνον. Έχει πάει 4 το πρωί και δεν λέω να ησυχάσω. Γυρνάω σαν την άδικη κατάρα το νοσοκομείο. Και δεν βρίσκω και κανένα να μαλώσω, ρε γαμώτο! Η μόνη που ξενυχτάει σαν ασφάλεια στο νοσοκομείο είναι μια παχουλή μπουλούκα, με σοβαρό πρόβλημα υπερτρίχωσης. Την βλέπω από μακρυά. Δεν είναι άσχημη...με λίγη γυμναστική και..... «ΞΕΚΟΛΛΑ ΜΑΛΑΚΑ», φωνάζω από μέσα μου! Δεν γίνεται! Πρέπει να ξαναρχίσω το τσιγάρο! Ή θα βρεθώ να πλακώνομαι με κανένα ή θα πηδάω ότι ανασαίνει. Κατέβηκα στα γρήγορα και πήρα τα τσιγάρα. Αναπτήρας όμως πουθενά. Πήγα πίσω στην αλάνα και έβγαλα το ωτοσκόπιο. Να που βγαίνει χρήσιμη επιτέλους κι αυτή η μαλακία που αγόρασα. Άρχισα σαν τρελός να ψάχνω που στο διάολο τον είχα ρίξει. Πέρασαν πέντε λεπτά και δεν τον έχω βρει ακόμα. Έχει πολύ σκοτάδι, επειδή έχει καεί η λάμπα από τον φανοστάτη πάνω και φαίνεται μόνο το φως από το ωτοσκόπιο να κάνει γύρω-γύρω κύκλους, κάτω από τα παρκαρισμένα αμάξια. Δεν μου έφτανε που είχα ξαπλώσει ολόκληρος κάτω από τα αμάξια για να βρω τον αναπτήρα και κατεβάζω καντήλια, έσκασε μύτη από μακρυά και ο κουτσός ο κηπουρός. «Ε, εσύ τι κάνεις εκεί κάτω», μου φώναξε, χωρίς να με έχει αναγνωρίσει. Τον κοίταζα από μακρυά όπως ερχόταν με ένα περίεργο συναίσθημα. Ο τρόπος που λίκνιζε το κορμί του καθώς προχωρούσε προς το μέρος μου, του έδινε μια ξεχωριστή χάρη και ομορφιά...χμμ... Και τότε τον βρήκα!!!! Έβγαλα στα γρήγορα ένα τσιγάρο και το άναψα. Ρούφηξα βαθιά τις πρώτες τζούρες, ένιωθα να μουδιάζω μέχρι τα ακροδάχτυλά και ήρθα επιτέλους στα ίσια μου. Ονειρική απόλαυση... Ο κουτσός ο κηπουρός είχε φτάσει τώρα πια κοντά μου και με χαιρετούσε. «Γιατρέ, εσύ είσαι? Δεν σε γνώρισα από μακρυά», μου είπε ανακουφισμένος. Τον κοίταξα έτσι όπως ακουμπούσα καπνίζοντας πάνω στο αυτοκίνητο και σκέφτηκα χαμογελώντας «Πως τα φέρνει η μοίρα..». Τι να πω...δεν ήταν τυχερό να γίνει.... Τροποποιήθηκε 22 Απριλίου 2008 από veterinarian Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
invitro Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2008 Του είχα πει κλείνοντας το μάτι, την πρώτη φορά που θα την έπαιρνε «Φόρα διπλό προφυλακτικό και μη διανοηθείς να γλείψεις κανένα βλεννογόνο» Θεός όπως πάντα....Welcome back... Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αρσινόη Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2008 (τροποποιήθηκε) Πήγα πίσω στην αλάνα και έβγαλα το ωτοσκόπιο.Να που βγαίνει χρήσιμη επιτέλους κι αυτή η μαλακία που αγόρασα. Τροποποιήθηκε 22 Απριλίου 2008 από shlia Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Δημήτριος physicsprof Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Απριλίου 2008 We will never get tired with all this great story!!! Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
suxnouria Δημοσιεύτηκε 24 Απριλίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Απριλίου 2008 vet ζεις εσυ μας οδηγεις! Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
fitness Δημοσιεύτηκε 24 Απριλίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 24 Απριλίου 2008 ποτε εχει συνεχειαααα ?περιμενουμεεεεεεεεεεεεεεε!! Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
melian Δημοσιεύτηκε 8 Μαΐου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Μαΐου 2008 Δεν γίνεται! Πρέπει να ξαναρχίσω το τσιγάρο! Ή θα βρεθώ να πλακώνομαι με κανένα ή θα πηδάω ότι ανασαίνει. Αφού λοιπόν δεν μπορείς να κόψεις το κάπνισμα, μπορείς εναλλακτικά να το ελαττώσεις...ειδικά όταν είσαι με την ντεμπυντάντ... Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αρσινόη Δημοσιεύτηκε 5 Ιουνίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 5 Ιουνίου 2008 ρε βετ αιντε γραψε τιποτα το κερατο μου Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
dikaios Δημοσιεύτηκε 6 Ιουνίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Ιουνίου 2008 Το παιδι επαθε και εμαθε. Ειδε φαινεται το δικο μου τοπικ. Μηπως να αρχισω να λεω παλι καμια ιστορια για να περασει η ωρα. Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αρσινόη Δημοσιεύτηκε 13 Ιουνίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Ιουνίου 2008 (τροποποιήθηκε) βετ τι εγινε;;;sο busy???εμεινε εγκυος η ντεμπινταντ και τρεχεις πανικοβλητος να φτιαξεις σπιτι να αγορασεις wagon να κανονισεις τις αδειες του γαμου και συν ολων αυτων εχεις πηξει και στους γυναικολογους και τα μαθηματα ανωδυνου τοκετου;;;;ευγε!συγχαρητηρια!και σ ανωτερα!θυμισου οτι εχεις κι ενα κοινο που περιμενει ομως Τροποποιήθηκε 14 Ιουνίου 2008 από shlia Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
bad_samaritan Δημοσιεύτηκε 14 Ιουνίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 14 Ιουνίου 2008 (τροποποιήθηκε) «Βρήκες κανένα γνωστό εκεί μέσα?» eίχε έρθει και μια νέα γενική ιατρός. Ξανθιά και όμορφη οκ απο το ιπποκρατειο παντως δεν εμπνεεσαι...no way:P Τροποποιήθηκε 14 Ιουνίου 2008 από traviata Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αρσινόη Δημοσιεύτηκε 28 Ιουνίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 28 Ιουνίου 2008 μαλλον εχει στουμπωσει συναισθηματικα και νοητικα ο συγγραφεας μας για να μην εχει εμπνευση και να μην παραγει εργο Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
laskosch Δημοσιεύτηκε 30 Ιουνίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 30 Ιουνίου 2008 Αφορά φοιτητές Ιατρικής από το 5ο έτος κι εντεύθεν.Το 2000 γράψαμε ένα τραγούδι (στην Αθήνα) που αναφέρεται στον κακόμοιρο πεμπτοετή φοιτητή ιατρικής, με τίτλο «ο πενταρομανής» Comfortably Numb 1 Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.