ΓΙΑ ΣΕΝΑ...

[ludovick]

ΓΙΑ ΣΕΝΑ…

Σήμερα ήμουνα θλιμμένος

Γιατί σκεφτόμουνα εσένα

Εσένα που αγάπησα

Όσο άλλονε κανένα

Αναρωτιόμουν αν με σκέφτεσαι

Όπως σε σκέφτομαι εγώ

Που συνέχεια σε έχω

Μες στην καρδιά και στο μυαλό

Θυμόμουνα τις ημέρες

Που ήμασταν μαζί

Που με είχες αγκαλιά και μουλεγες…

ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ

Άκουγα την φωνή σου

Στα αυτιά μου να αντηχεί

Και ήταν όπως τότε

Γλυκιά και δροσερή

Θυμόμουν που σε σκέπαζα

Τα βράδια ενώ κοιμόσουν

Που σε κρατούσα σφιχτά αγκαλιά

Και αναρωτιόμουν τι ονειρευόσουν

Θυμόμουν που σε κρατούσα

Σφιχτά από την μέση

Και μες στα μάτια σε κοιτούσα

Όπως μουχες πει ότι σου αρέσει

Τότε..1 δάκρυ κύλησε

Στην άκρη του ματιού μου

Και παρακάλεσα τον Θεό

Να σε ξαναφέρει στην ζωή μου

Έτσι.. κοιμήθηκα ανακουφισμένος

Και ονειρεύτηκα εσένα

Πως σε παντρευόμουν σε 1 ξωκκλήσι λέει

Και γινόμασταν και πάλι , για πάντα ένα

www.booksinfo.gr/literature/sanparamithi

[ludovick]

AΓΑΠΗ

Στέλνω τριαντάφυλλα

Σε σένα που αγαπώ

Με αυτόν τον τρόπο θέλω

Πως σε λατρεύω να σου πω

Σου αγοράζω δώρα

Όπου βρεθώ και όπου σταθώ

Ξέρεις με ευχαριστεί πολύ

Για σένα να κάνω αυτό

Σου γράφω ποιήματα

Που μιλούν για τα συναισθήματά μου

Που λένε πως σε αγαπώ

Και σε έχω στην καρδιά μου

Συνέχεια σε σκέφτομαι

Και σε έχω στο μυαλό μου

Τα βράδια σε συναντώ

Σε κάθε όνειρό μου

Τις νύχτες όταν κοιμάμαι

Το μαξιλάρι αγκαλιάζω

Και είναι σαν νασαι εκεί

Στα μάτια να σε κοιτάζω

Τα πρωινά όταν ξυπνώ

Και κάνω την προσευχή μου

Σου στέλνω την αγάπη μου

Με τον θεό ψυχή μου

Τον παρακαλώ να σε έχει πάντοτε καλά

Τις προσευχές σου να εισακούει

Τα όνειρά σου να πραγματοποιεί

Και τις σκέψεις σου να ακούει

Η αγάπη μου για σένα αυτή

Την ζωή μου ομορφαίνει

Μου δίνει νόημα να ζω

Και την ψυχή μου γαληνεύει

[invitro]

Ολοι μαζί...

Ολοι μαζί κινούμε, συρφετός,

γυρεύοντας ομοιοκαταληξία.

(Μια τόσο ευγενικιά φιλοδοξία

έγινε της ζωής μας ο σκοπός!)

Αλλάζουμε με ήχους και συλλαβές

τα αισθήματα στην χάρτινη καρδιά μας.

(Δημοσιεύουμε τα ποιήματά μας,

για να τιτλοφορούμεθα ποιητές!)

Αφήνουμε στο αγέρι τα μαλλιά

και τη γραβάτα μας....Παίρνουμε πόζα.

(Ανυπόφορη νομίζουμε πρόζα

των καλών ανθρώπων τη συντροφιά.)

Μόνο για μας υπάρχουν του θεού

τα πλάσματα - και, βέβαια, όλη η φύσις.

(Στη γή για να στέλνουμε ανταποκρίσεις

ανεβήκαμε στ' άστρα τ' ουρανού...)

Κι αν πειναλέοι γυρνάμε ολημερίς,

κι αν ξενυχτούμε κάτου απ' τα γεφύρια,

επέσαμε θύματα εξιλαστήρια

του περιβάλλοντος, της εποχής...

Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

[ludovick]

BΡΑΔΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Βράδυ Αυγούστου

Και είμαι υπηρεσία

Χαζεύω απέξω

Που έχει ησυχία

Έχω ανοικτά τις πόρτες

Να μπαίνει το αεράκι

Να κάνει ρεύμα

Να δροσιστώ λιγάκι

Παρατηρώ τα φύλλα των δέντρων

Που κουνιούνται με τον αέρα

Και ακούω τα τζιτζίκια να τραγουδούν

κάνοντάς μου παρέα

Μας φαντάζομαι σε ένα νησί

Να σε έχω αγκαλιά

Να ανταλλάσουμε φιλιά

Και λόγια αγάπης ερωτικά

Να χαλαρώνουμε με το δροσερό αεράκι

Που θα μας χαϊδεύει τα μαλλιά

Και να ακούμε το κύμα

Που θα σκάει στην ακρογιαλιά

Να απολαμβάνω το άρωμά σου

Και το βελούδινό σου χάδι

Να θαυμάζω την ομορφιά σου

Καθώς θα λάμπεις μες στο βράδυ

Να ακούω την φωνή σου

Τρυφερή και μελωδική

Να με μαγεύει καθώς θα μου μιλάς

Ψιθυριστά στο αυτί

Χτυπάει όμως το τηλέφωνο

Και από το όνειρο με ξυπνάει

Στην πραγματικότητα με επαναφέρει

Μου λείπεις…και με πονάει

[invitro]

Α, αυτό το είπε ο Πορτοκάλογλου πρώτος, φίλε "ποιητή"

Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά,

μέσα στο νεράκι πλέουμε αγκαλιά.

Πέφτει το βραδάκι, πιάνει η δροσιά,

δως μου ένα φιλάκι και έλα πιο κοντά.

Εγώ κι εσύ , εσύ κι εγώ,

μόνοι πάνω στη γη.

Ωωω! μόνοι στη γη.

Ήταν η Αθήνα κόμπος στο λαιμό,

νέφος και ρουτίνα και άγχος τρομερό.

Δως μου ένα τσιγάρο , δως μου και φωτιά,

Θεέ μου θα σε πάρω στη καυτή την αμμουδιά.

Εγώ κι εσύ , εσύ κι εγώ,

μόνοι πάνω στη γη.

Ωωω! μόνοι στη γη.

Τηλέφωνο χτυπάει, βουλιάζει το νησί,

και τ' όνειρο σκορπάει στου γραφείου τη βουή.

Πετάγομαι ιδρωμένος, δουλεύεις και γελάς,

σ' ακούω σαν χαμένος το ρεφρέν να τραγουδάς.

Εγώ κι εσύ , εσύ κι εγώ,

μόνοι πάνω στη γη.

Ωωω! μόνοι στη γη.

[ludovick]

το ξερω φιλε invitro

το τραγουδι του νικου ειχα ως οδηγο οταν το εγραφα

ειδικα το τελευταιο 4στιχο ως ιδεα ειναι κλεμμενη απο το τραγουδι του πορτοκαλογλου

[invitro]

Υπάρχει κάποιος λόγος που σε αναγκάζει να κακοποιείς....εχεμ, χρησιμοποιείς ως οδηγό τον Πορτοκάλογλου;

Γράψε τα δικά σου άνθρωπέ μου!

[ludovick]

Υπάρχει κάποιος λόγος που σε αναγκάζει να κακοποιείς....εχεμ, χρησιμοποιείς ως οδηγό τον Πορτοκάλογλου;

Γράψε τα δικά σου άνθρωπέ μου!

τα δικα μου εγραψα ανθρωπε μου

αλλα παντα οταν γραφεις εχεις αποιες σκεψεις,καποιες εικονες

εγω ειχα αυτα στο μυαλο μου

δεν ειπα οτι ειχα διπλα το τραγουδι του πορτοκαλογλου και αντεγραφα

[invitro]

Καλά, ΟΚ, κατάλαβα το λόγο!

[Είσαι αισιόδοξος? Όχι]

Α, αυτό το είπε ο Πορτοκάλογλου πρώτος, φίλε "ποιητή"

τι παρατηρητικότητα!ινβίτρο εφοριακός έπρεπε να γίνεις κι όχι γιατρός.

[invitro]

τι παρατηρητικότητα! ινβίτρο εφοριακός έπρεπε να γίνεις κι όχι γιατρός.

Κι εγώ που ήθελα να είμαι Νικολούλη...ή Σκάλυ από τα X-files....ή Αγκάθα Κρίστι....και πολλά άλλα!

Άκου εφοριακός!

[Είσαι αισιόδοξος? Όχι]

τι παρατηρητικότητα! ινβίτρο εφοριακός έπρεπε να γίνεις κι όχι γιατρός.

Κι εγώ που ήθελα να είμαι Νικολούλη...ή Σκάλυ από τα X-files....ή Αγκάθα Κρίστι....και πολλά άλλα!

Άκου εφοριακός!

Ελλάδα.Τι πιο χρήσιμο από έναν εφοριακό?Όλοι κλέβουν.

[invitro]

Αχ αχ, είμαι μια παρεξηγημένη μεγαλοφυϊα, κανείς δεν καταλαβαίνει ότι είμαι υπεράνω χρημάτων...Πάω να πέσω από το μπαλκόνι, χμ...ξέχασα ότι πλέον μένω στον πρώτο....Ε, πάω καλύτερα διακοπές, χε χε!

[ludovick]

ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ

Πάλι σε ονειρευόμουν

Ολόκληρο το βράδυ

Η μορφή σου έκανε πόλεμο

Στης νύχτας το σκοτάδι

Την μία μου μιλούσες

Απλά ως δύο γνωστοί

Την άλλη με φιλούσες

Σαν να ήμασταν μαζί

Το πρωί καθώς οδηγούσα

Και πήγαινα στην δουλειά

Still loving you άκουγα στο ράδιο

Να μου το θυμίζει ξανά

Όλη την ημέρα στο γραφείο

Εσένα σκεφτόμουν

Τις στιγμές μας αναπολούσα

Που νασαι αναρωτιόμουν

Αύριο είναι της Παναγιάς

Και στην εκκλησιά σαν πάω

Θα ανάψω ένα κερί

Και θα Της πω ως σε αγαπάω

[ludovick]

21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ξύπνησα νωρίς

Δεν είχε ξημερώσει ακόμα

Μου θύμισε φθινόπωρο

Με το ρομαντικό του χρώμα

Φαντάστηκα εσένα

Να ξυπνάς αγουροξυπνημένη

Να φτιάχνεσαι στα γρήγορα

Στην δουλειά να μην πας αργοπορημένη

Θα ήθελα να ήμουνα μαζί σου

Να κοιμόμασταν αγκαλιά

Να σε ξυπνούσα με φιλιά

Με λόγια αγάπης και χάδια ερωτικά

Να σου φτιαχνα πρωινό

Στα γρήγορα να φάμε

Και ύστερα για την δουλειά

Μαζί να ξεκινάμε

Στο βάθος ανέτελλε ο ήλιος

Και με χρώματα ομόρφαινε τον ουρανό

Θυμίζοντας μου ότι η ζωή είναι ωραία

Και πως για πάντα θα σε αγαπώ

[ludovick]

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ

Σου λέω καλημέρα

Το πρωί όταν ξυπνώ

Κοιτάζω γύρω μου

Όμως.. δεν είσαι εδώ

Την μορφή σου ψάχνω

Να αγκαλιάσω και να δω

Στην ζωή μου να υπάρχεις

Να σου πω πως σε αγαπώ

Να χαϊδέψω το κορμί σου

Πως μου αρέσεις να σου πω

Να αναπνεύσω από το φιλί σου

Και το βλέμμα σου το μαγικό

Να κουρνιάσω στην αγκαλιά σου

Στην ζεστασιά της να χαθώ

Να ακούσω την καρδιά σου

Στου έρωτα να χτυπά το ρυθμό

Να μεθύσω από το άρωμά σου

Και το άγγιγμα σου το απαλό

Να πεθάνω από τον έρωτά σου

Και από την αγάπη σου να αναστηθώ

[ludovick]

ΒΡΑΔΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Κάθομαι στο σπίτι

και ακούω την βροχή

αναπολώ τις στιγμές

που το κάναμε μαζί

Ακούω ένα ρομαντικό

τραγούδι στον υπολογιστή

θα ήθελα να ήσουνα εδώ

να το κάναμε μαζί

Να σε είχα αγκαλιά

στο στήθος μου γερμένη

την καρδιά μου να ακούς

γλυκιά μου αγαπημένη

Να σου χάιδευα τα μαλλιά

και να απολάμβανα το άρωμά σου

τα τρυφερά σου τα φιλιά

και την ζεστή την αγκαλιά σου

Να κοιμόμασταν μαζί

σφιχτά αγκαλιασμένοι

και να ξυπνούσαμε το πρωί

ξανά ερωτευμένοι

Να σου φτιαχνα πρωινό

στο κρεβάτι για να φάμε

να σου λεγα πως σε αγαπώ

και πάντα κοντά σου θαμαι

[ludovick]

ΣΕ ΑΓΑΠΩ

Θέλω να σου τηλεφωνήσω

Καλημέρα να σου πω

Την φωνή σου να ακούσω

Λιγάκι να χαρώ

Να μου πεις.. πως τα περνάς

Και πως τα πας με την δουλειά σου

Αν ακόμα με αγαπάς

Και αν με έχεις στην καρδιά σου

Να θυμηθούμε τα παλιά

Που λέγαμε για τα όνειρά μας

Που μιλούσαμε για την αγάπη μας

Και τα σχέδια τα κοινά μας

Να σου πω πως σε αγαπώ

Και πως ξανά κοντά σου θέλω ναμαι

Να μου δίνεις νόημα να ζω

Και στην αγκαλιά σου να κοιμάμαι

[Parakeet]

ρε φίλε άγγελε, και μεις αγαπήσαμε αλλά δε κάναμε έτσι. Μου θυμίζουν στίχους ελληνικών τραγουδιών αυτά που γράφεις.Έχεις σκεφτεί να γράψεις ποτέ κάτι άλλο εκτός από αγάπη; Ένα άτομο που πιάνει το στυλό να γράψει ένα ποίημα υποτίθεται είναι αρκετά ευαίσθητο και ευφυές για να προβληματιστεί για πολλά άλλα θέματα...Ο Colleridge λέει πως δε γίνεται να είσαι ποιητής αν δεν είσαι πάνω απ' όλα φιλόσοφος..Θα πρέπει να υπάρχουν κι άλλα πράγματα γύρω σου που να σε ενοχλούν εκτός από την αγάπη ή την έλλειψη της. Ακόμα και όταν γράφεις όμως για ένα τέτοιο θέμα μπορείς να το πλασάρεις με έναν πλάγιο, πιο ρομαντικό τρόπο η ένα λιγότερο γλοιώδη τρόπο (μπορείς να γράψεις πχ ένα πιο επιθετικό ποίημα για αυτήν που έχεις στο μυαλό σου και με ένα "γαμώτο" να βγάλεις περισσότερο ρομαντισμό και συναίσθημα απ ότι αν γράψεις τριάντα φορές τη λέξη "αγάπη").

Όταν γράφεις κάτι εκτίθεσαι σε αυτούς μου το διαβάζουν..Δε μπορείς να αφήσεις αυτόν που διαβάζει να ξέρει ακριβώς τι σκεφτόσουν..Όλοι οι ποιητές προσπαθούν να πουν με τη γραφή αυτά που ντρέπονται να πουν στην αληθινή ζωή αλλά και πάλι αυτό που γράφουν είναι υπονοούμενο γιατί φοβούνται την απόρριψη..Φαντάζεσαι ποτέ ο Shakespear να έγραφε :

Θέλω να σου τηλεφωνήσω

Καλημέρα να σου πω

Την φωνή σου να ακούσω

Λιγάκι να χαρώ

άρχισε να διαβάζεις λίγο ποίηση...δεν είναι οι Scorpions και οι στίχοι της Κοκκίνου ποίηση...αντιθέτως είναι κακοί στίχοι ανθρώπων ψευτορομαντικών...Κάνω ποστ 2-3 ποιήματα να καταλάβεις τι θέλω να πω.

ΑΓΓΕΛΙΕΣ - Κική Δημουλά

Διατίθεται απόγνωσις

εις αρίστην κατάστασιν,

και ευρύχωρον αδιέξοδον.

Σε τιμές ευκαιρίας.

Ανεκμετάλλευτον και εύκαρπον

έδαφος πωλείται

ελλείψει τύχης και διαθέσεως.

Και χρόνος

αμεταχείριστος εντελώς.

Πληροφορίαι: Αδιέξοδον.

Ώρα: Πάσα.

ΑΜΑΞΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ - Τέλλος Άγρας

Ώρα προσμένει μοναχή

Η Άμαξα κάτω άπ' τη βροχή,

και δεν τη μέλει,

κι είναι σα να την τυραννά

πιότερη η ξένη γειτονιά

που δεν τη θέλει.

Τ' αλογατάκια της, σιμά,

κάτω απ' τον ίδιο μουσαμά

κάνουν καρτέρι,

στον τόπο αυτόν, τον θλιβερό,

πράμα δε μένει από καιρό,

να τόχουν ταίρι.

Γρίλιες δεν είναι, μήτε αυλές

περικοκλάδες βαθουλές,

δεν έμειν' ένα

απ' τα φανάρια στη σειρά

με τα δυό μπρούτζινα φτερά,

τα σταυρωμένα.

Τ' άνώφλια 'πέσαν κι οι αγκωνιές

κι οι ανεμοπέραστες, στενές,

οι γαλαρίες

κι έφυγαν έντρομες, πολλές

κι οι θύμησες, σαν τιςς καλές,

σεμνές κυρίες.

Άδεια βιτόρια και φτωχή,

πάρε μου εμένα την ψυχή,

πάρε με 'μένα

για ταξιδιώτη σου, κι ευθυς

πάμε, ό,θε κίνησες να 'ρθείς:

στα Περασμένα.

ΚΙ ΟΤΑΝ ΦΤΑΣΗ Η ΑΝΟΙΞΗ - Κωνσταντίνος Χατζόπουλος

Κι όταν φτάση η άνοιξη

κι έρθουν τα πουλιά

και γυρίσουν τα άνθη,

σάν έναν καιρό

θα σε περιμένω.

Κι όταν έρθη πάλι

και το καλοκαίρι

με το μαϊστράλι,

σαν έναν καιρο

θα σε περιμένω.

Μα όταν το φθινόπωρο

ξαναφτάση υγρό

και συννεφιασμένο,

θάρθω να σε βρω

δε θα περιμένω.

ΤΡΩΕΣ - Κ.Π. Καβάφης

Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·

είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι

παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε

νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.

Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας

βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—

Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη

θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,

κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,

η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·

ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·

κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε

ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,

στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.

Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.

Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.

[agomahodas]

Άγγελε,

μην ακούς κανέναν παιδί μου

κοίτα τα χάλια σου...

[Rainman14]

ΒΡΑΔΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Ακούω ένα ρομαντικό

τραγούδι στον υπολογιστή

θα ήθελα να ήσουνα εδώ

να το κάναμε μαζί

Θα βαζατε μαζι το winamp δλδ???

Να σου φτιαχνα πρωινό

στο κρεβάτι για να φάμε

να σου λεγα πως σε αγαπώ

και πάντα κοντά σου θαμαι

Τι περιλαμβανει το πρωινο???

Λολ μαν μου φτιαξες την νυχτα!!!

[invitro]

..Όλοι οι ποιητές προσπαθούν να πουν με τη γραφή αυτά που ντρέπονται να πουν στην αληθινή ζωή αλλά και πάλι αυτό που γράφουν είναι υπονοούμενο γιατί φοβούνται την απόρριψη..Φαντάζεσαι ποτέ ο Shakespear να έγραφε :

Ενώ συμφωνώ γενικά με την τοποθέτησή σου Parakeet (καλά, μην περιμένεις να συμφωνήσει ο AGGELOS, αρλούμπες θα σου απαντήσει), ήθελα να σου πω ότι αυτό που γράφεις δεν ισχύει τόσο απόλυτα. Δηλαδή υπάρχουν ποιητές "κρυπτικοί" όπως ο Καβάφης, που για ευνόητους λόγους δεν μπορούσε παρά με υπονοούμενα να εκφραστεί, αλλά υπάρχουν και άλλοι σαν τον Καρυωτάκη που έγραψε ευθαρσώς περί της σύφιλης (βλ. Ωχρά σπειροχαίτη) και φυσικά όταν προανείγειλλε την αυτοκτονία του (στους ιδανικούς αυτόχειρες).

Το θέμα είναι ότι σε γενικές γραμμές πάντα μπορείς να ξεχωρίσεις (αν έχεις λίγη ποιητική παιδεία) την ποίηση από την κακοποίηση του λόγου...

ΥΓ: η επιλογή του Κ. Χατζόπουλου με εντυπωσίασε

[Clemence]

ΥΓ: η επιλογή του Κ. Χατζόπουλου με εντυπωσίασε

πάλι καλά βίτρο, φοβήθηκα ότι θα σχολίαζες το ''έρθη''

εμένα μ΄έκανες να ψάχνομαι πριν κάτι μέρες γιατί με μπέρδεψες επίτηδες μεταξύ λουντέμη/μαβίλη ... απαπαπαπαπα

[ludovick]

''Ενώ συμφωνώ γενικά με την τοποθέτησή σου Parakeet (καλά, μην περιμένεις να συμφωνήσει ο AGGELOS, αρλούμπες θα σου απαντήσει), ήθελα να σου πω ότι αυτό που γράφεις δεν ισχύει τόσο απόλυτα.

Το θέμα είναι ότι σε γενικές γραμμές πάντα μπορείς να ξεχωρίσεις (αν έχεις λίγη ποιητική παιδεία) την ποίηση από την κακοποίηση του λόγου... ''

παιδια προς μεγαλη σας εκπληξη θα συμφωνησω μαζι σας.

αλλωστε ποτε δεν το επαιξα ποιητης.δεν ειμαι.απλες μαντιναδες γραφω.

αλλα οχι και κακοποιηση του λογου..

εδω διαφωνω.

παντως χαιρομαι που τα μοιραστηκα μαζι σας και δεν τα εγραψα απλα σε 1 χαρτι που θα πεταγοταν.

[invitro]

μουά; που σε μπέρδεψα, δεν θυμάμαι. Πάντως όχι επίτηδες!

Το "έρθη" και τα υπόλοιπα είναι παλιά γραφή κι επειδή ο Κ. Χατζόπουλος έζησε τέλη 19ου - αρχές 20ου αιώνα δεν μπορούμε να επέμβουμε στη γραφή του.