pappous Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Αγαπητοί συμφορουμιτες, ήθελα να απευθύνω μια παράκληση στους φίλους που κάνουν ειδικότητα είτε στη βρετανία είτε στην αμερική να μας περιγράψουν τα υπερ και κατά της μέχρι τώρα εμπειρίας τους. Ίσως να έχει ήδη καλυφθεί το συγκεκριμένο τοπικ στα επιμερους (ειδικότητα βρετανία, αμερικη κλπ κλπ) αλλα δεν υπάρχει καποιο τοπικ που να συγκεντρώνει αυτη τη συγκριση με εναν περισσότερο συστηματικό τρόπο. Προτείνω λοιπόν, αν οι μοδερατορες δεν έχουν αντιρρηση, να προσπαθήσουμε να συλλέξουμε όλες αυτες τις πληροφορίες εδώ. Είμαι σιγουρος ότι θα είναι πολύ χρήσιμο τοπικ για όσα παιδιά έχουν το διλημμα Βρετανία ή Αμερική. Επιπλέον με όλες τις αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταια χρόνια στο βρετανικό συστημα (μπαχαλο δηλαδη) θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ακουστουν απόψεις απο το νέο αίμα. Το έναυσμα για αυτο το ερώτημα μου το έδωσε εχτες ενας ειδικευόμενος χειρουργός εδω στην αγγλία ο οποίος λίγο πολύ μου έδωσε να καταλάβω ότι η κατάσταση στη βρετανία είναι τουλάχιστον τραγική από άποψη εκπαίδευσης (ότι ουσιαστικά δεν υφίσταται διδασκαλία και είναι ότι αρπάξεις) και επιπλέον η διάρκεια της είναι τραγικά μεγάλη (κάτι σα 10-12 χρόνια μετά την αποφοίτηση...). Αντίθετα, μου περιέγραψε την εκπαίδευση στην Αμερική πολύ οργανωμένη με συστηματική διδασκαλία και πολύ πιο σύντομη απο την Βρετανία (5-6 χρόνια!). Επιπλέον μου ανέφερε (και αυτο ήταν που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση) ότι πλεον στη βρετανία ορισμένες ειδικότητες πχ (καρδιοχειρουργική, καρδιολογία, νευροχειρουργική κλπ) έχουν κλεισει και είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσει καποιος να βρει εκπαιδευτική θέση. Τελος, η μετάβαση απο το ένα στάδιο στο άλλο πχ ST2 ST3 ST 4 γίνεται με καινούρια αίτηση κάθε φορά και άρα δεν είναι εγγυημένη η μετάβαση από το ένα στάδιο της ειδικότητας στο άλλο (κατι που δεν ισχυει στην αμερική: άπαξ και μπεις στο προγραμμα δε χρειάζεται να ξανακάνεις αίτηση για τα επόμενα στάδια της εκπαιδευσης). Παρακαλώ πολύ λοιπον τους φίλους που έχουν ξεκινήσει ειδικότητα σε αυτες τις δύο χώρες (ή πέρασαν ένα διαστημα σε αυτες τις χωρες και μετά επεστρεψαν Ελλάδα) να καταθέσουν τις απόψεις τους με τις εμπειρίες τους. Τα υπερ και τα κατα. Από κάθε αποψη (από εκπαίδευση μεχρι κοινωνική ζωή). Ευχαριστώ. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ploutarxos Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 εχοντας ριξει μια ματια στα αντιστοιχα τοπικ αρχιζω να αμφιβαλλω αν κ κατα ποσο συμφερει τελικα η προσπαθεια για εξωτερικο. αν δεν εχεις τα κονε για ενα καλο βιογραφικο απο πριν,καμια συστατικη,προυπηρεσια εξω κ τοσα αλλα.... κ το λεω εγω που εχω 7 χρονια αναμονη εδω για οφθαλμολογια.απορω γιατι ολοι ψαχνουμε για τα πιο απιθανα μερη(νορβηγια πχ.) οταν δε θελουμε να κανουμε το προφανες.να απαιτησουμε εξετασεις κλειστου τυπου,μηπως αρχισει επιτελους καποτε μια αναβαθμιση της εκπαιδευσης.εξω τα λαμογια,οι καιροσκοποι,οι κουμπαροι,τα ανιψια, οι συνδικαλισταραδες..... ελεος πια....... παλι καλα που υπαρχει κ η πιστα κ βγαινει το νυχτοκαματο..... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
vamos Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 να απαιτησουμε εξετασεις κλειστου τυπου,μηπως αρχισει επιτελους καποτε μια αναβαθμιση της εκπαιδευσης.εξω τα λαμογια,οι καιροσκοποι,οι κουμπαροι,τα ανιψια, οι συνδικαλισταραδες..... ελεος πια....... παλι καλα που υπαρχει κ η πιστα κ βγαινει το νυχτοκαματο..... και οταν απογοητευεις απο την αδιαφορια ολων απεναντι στο δικαιο αιτημα σου , τοτε θα βρεθεις σε ενα σταυροδρομι 1. καθομαι και περιμενω η' 2. παω καπου εξω ? εγω διαλεξα το 2 Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
pappous Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 παιδια μια πολύ ευγενική παράκληση: να αποφύγουμε τις συγκρούσεις για θέμα πολύ σημαντικό άλλα όχι άμεσα συναπτόμενο με το συγκεκριμένο τοπικ. Επειδη θα ήταν πολύ χρήσιμο να έχουμε συγκεντρωμένες με εναν συστηματικό τροπο πληροφορίες για συνθήκες εκπαιδευσης ανάμεσα σε αυτες τις δύο χώρες καλο θα ήτνα να αποφυγουμε παρεμβολες με άλλα θέματα (τα οποία έχουν συζητηθεί εκτενώς σε πολλά άλλα τοπικς). Οσοι πιστοι ειδικευόμενοι στας Αμερικάς και UKistan...τα φώτα σας! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
valentina667 Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Οσοι πιστοι ειδικευόμενοι στας Αμερικάς και UKistan...τα φώτα σας! Ωραία ιδέα, pappous! Όντως θα ήταν χρήσιμο για όσους σκέφτονται την ξενιτειά, να μάθουν εμπειρίες σχετικές με την εκπαίδευση σε Αμερική και Βρετανία. Έχουν προκύψει πολλά ερωτηματικά και σίγουρα θα προκύψουν άλλα τόσα, καθώς ο καθένας τα βλέπει και τα αξιολογεί διαφορετικά τα πράγματα. Εν τούτοις, άλλο να ακούς από το γνωστό του γνωστού του τρίτου ξάδερφου, άλλο να σου τα περιγράφει αυτός που ζει το μύθο 'ειδικότητα στο εξωτερικό' (δεν υπάρχει ειρωνία. Προσωπικά, φαντάζει πολύ μεγάλη υπόθεση να ειδικεύεσαι Αγγλία-Αμερική!). Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ploutarxos Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 σεβομαι απολυτα την παρακληση του παππου κ το ληγω εδω.αλλα χωρις συνειδητοποιηση θα επικρατει στασιμοτητα κ θα βρισκομαστε σε μαζικα αδιεξοδα. τωρα απο μια συντομη ερευνα για οφθαλμολογια αγγλια(εδω αρχιζει το ανεκδοτο) 2 χρονια μινιμουμ bst, δηλαδη βασικη εκπαιδευση μονο σε αναγνωρισμενες θεσεις( λιγες κ περιζητητες) με δυνατοτητα παραλληλης ερευνας(για εμπλουτισμο του cv)αφου ολοκληρωσεις,ξανα αναζητηση για hst, high training(ακομη πιο ανταγωνιστικο).πρεπει σιγουρα να εχεις περασει τα 3 μερη mrcophth κ συνεντευξη. διαρκεια 4,5 χρονια με δυνατοτητα παραλληλης ερευνας κ 6-12 μηνες υποειδικευσης.τελειωνοντας βγαινεις consultant.συνολο 6,5 χρονια μινιμουμ αν κ για bst ειναι προτιμιταιο 3 χρονια.δε συνυπολογιζω πριν το bst τα foundation (η τα παλιοτερα pho). κατα τη διαρκεια του 2 μερους ετησια αξιολογηση κ τελικη πανω σε βιβλιο περιστατικων που κρατας ο ιδιος κατα τη διαρκεια εκπαιδευσης. πως μετα απο ολα αυτα να μη βγεις καλος ειδικος? αλλα κ πως να μπεις στα διαφορα μερη οταν υπαρχουν μονο 63 θεσεις στο ην.βασιλειο κ με τετοιο ανταγωνισμο? αν βαλεις κ το χρονο που θα φας ανεβαινοντας αγγλια να μαθεις τις διαδικασιες,να ψαχτεις,να σε παρουν καπου για λατζα μεχρι να εχεις τη δυνατοτητα βασει βιογραφικου να αιτηθεις για καποια θεση σχετικου ενδιαφεροντος(οχι να σε παρουν,απλα να κανεις αιτηση με στοιχειωδεις πιθανοτητες) υπολογισε μια δεκαετια στη καλυτερη περιπτωση που εισαι πολυ ικανος κ τυχερος. στην ελλαδα 4 χρονια ειδικοτητας + 6 πες αναμονη αν μειωθει λιγο παμε στα ιδια,με πολυ λιγοτερο αγχος , αβεβαιοτητα κ κοπο! δεν ειναι λοιπον πολυ καλυτερα να προτεινουμε αναβαθμιση των ειδικοτητων εδω,με καλυτερες συνθηκες ανταγωνισμου ,μεσω εξετασεων κλειστου τυπου (σκεψου απλα το επιπεδο των αλεξιπτωτιστων απο μεταγραφες του 3 ετους, κ το ποσοστο των ομοιων στο συνολο των υποψηφιων ειδικευομενων κ τα συμπερασματα προκυπτουν αβιαστα)και μονο απο στατιστικης αποψεως, συμφερει για να μην αναλυσω τα πλεονεκτηματα της αναβαθμισης του επιπεδου στα νοσοκομεια κ τη κοινωνια..... υ.γ. δε βλεπω κανενα απο αγγλια-αμερικη να συμμετεχει!γιατι αραγε?(ρητορικη...) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
pappous Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 δεκαετία μέσα στο νερό...και αν κατάλαβα καλά τίποτα στη πορεία δεν είναι εγγυημένο. Δηλαδή μπορείς να κάνεις BST και μετα να κολήσεις για ένα πολύ μεγάλο διάστημα περιμένωντας για HST...με άλλα λόγια αστα να πανε... Το άλλο θέμα βεβαια είναι το είδος της εκπαιδευσης που θα λάβεις κατα τη διάρκεια της ειδίκευσης. Αυτό που μου έχουν πει αρκετοι juniors είναι ότι τα χειρουργεία είναι υπερκορεσμένα στο σημείο που απλώς κάθεσαι και κωλοβαράς (διοτι προτεραιότητα έχει ο ανωτερος σε βαθμίδα). Πολύ χάσιμο χρόνου και ελλειψη ποιοτικής εκπαίδευσης (την ώρα που στην αμερική παιζει πολύ προπόνηση ακόμα και σε πειραματόζωα ή workshops όταν για τον αλφα ή βήτα λόγο δε μπορείς να αγγιξεις ασθενή). Επιπλεον, αυτο που έχω δει παμπολλες φορές να γίνεται στο UK είναι ο consultant να λεει ότι είναι πολύ απασχολήμένος και δεν έχει χρόνο για διδασκαλία. Ουτε γάτα ούτε ζημία. Αντίθετα, στην αμερική αυτο δε μπορεί να γίνει. Πληρώνονται για να διδασκουν (στην αγλία δεν πληρώνονται εξτρα για διδασκαλία). ΥΓ: Πλουταρχε, μην ανησυχεις είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν καμποσες απαντήσεις απο άτομα που είναι ήδη μέσα στο σύστημα εκατέρωθεν. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Λουκρητία Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Πριν απο 1,5 χρόνο περίπου πέρασα και εγώ ένα φεγγάρι από U.K.. Δούλεψα σε θέση Trust grade- SHO equivalent, στην ορθοπεδική, για 6 μήνες. Αν και μη αναγνωρισμένη θέση για ειδικότητα, είχα ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα με αυτούς που είχαν αναγνωρισμένες θέσεις. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει και δεν υπάρχουν θέσεις SHO, αλλά φαντάζομαι όσο αφορά την εκπαίδευση η κατάσταση πρέπει να έχει παραμείνει η ίδια. Για όσους είναι νεώτεροι να σημειώσω οτι οι θέσεις SHO (και Trust grade) ήταν οι πρώτη βαθμίδα ειδικότητας στην Αγγλία. To αντίστοιχο σημερινό BST. Λοιπόν, στους 6 μήνες, μάθημα έγινε 2 φορές, παρόλο που στο προγραμμά μας είχαμε καθημερινά μαθήματα 12μιση με 2. Αυτές οι 2 φορές ήταν απο βαριεστημένους ρετζιστράδες. Μας έδειξαν 2-3 ακτινογραφίες και ρώτούσαν τι βλέπουμε. Από χειρουργεία τίποτα. Όσες φορές πήγα κανένας δεν μου έδωσε σημασία. Πέρασα την ώρα μου τρώγωντας φέτες ψωμιού τοστ, για το οποίο μάλιστα έπρεπε να πληρώσω 5 πέννες τη φέτα!!! Δυό-τρείς φορές μόνο με ζήτησε προσωπικά ένας ρουμάνος Consultant να βοηθήσω σε χειρουργεία του, γιατί δεν είχε βοηθό και εγώ είχα την πιο πολλή εμπειρία απο όλους τους SHOs. Βασική μας μέριμνα ήταν οι ασθενείς στα wards (κλινικές). Ουσιαστικά, βαριάς μορφής λάντζα. Πηγαίναμε κάθε πρωί στις 8, χωρίζαμε τους ασθενείς και περνάγαμε να τους δούμε. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν τίποτα, περιμέναν την κοινωνική υπηρεσία, που είναι ιδιαιτέρως αργή σε αυτή τη χώρα. Περνάγαμε λοιπόν, λέγαμε ένα καλημέρα, άντε καμιά πίεση σε κανέναν που τον βλέπαμε πεσμένο, αίματα, φλέβες αν χρειαζόταν και μετά κ@λ@βαράγαμε. Οι ινδοπακιστανοί την κάναν για τα σπίτια τους, τέτοιο μπάχαλο. Κανένας δεν ενδιαφερόταν για τίποτα. Οι Consultants πέρναγαν για επίσκεψη από σπάνια εως ποτέ. Με λίγα λόγια δεν είχαμε καμία επίβλεψη απο κανέναν. Κάναμε ότι θέλαμε. Εγώ π.χ. που δεν είμαι και πρωινός τύπος, είχα καταντήσει να πηγαίνω 9 με 10 στη δουλειά. Έβλεπα τους ασθενείς μου, έκανα και καμιά κουβεντούλα με τις αγγλίδες γιαγιάδες ,που είναι φοβερές, για να περνάει η ώρα και μετά πήγαινα στα εξωτερικά ιατρεία μήπως μάθω και κάτι. Αυτό έκανε πολύ εντύπωση στους Consultants που δεν περίμεναν SHO στα ιατρεία τους. Χαρές έκαναν όλοι οι αλλοδαποί Consultants και έδιναν και πρωτοβουλίες. Οι άγγλοι ήταν αδιάφοροι. Έτσι πέρασε ο καιρός και τελείωσε το εξαμηνό μου. Είχα δυνατότητα παράτασης, αλλά προτίμησα, με το γερό κομπόδεμα που έκανα, να γυρίσω την Ευρώπη. Μια ζωή την έχουμε και θέλει και λίγη απόλαυση. Το νοσοκομείο που ήμουν είναι πανεπιστημιακό. Το μεγάλο γέλιο ήταν με τους φοιτητές. Κάνανε τα παιδιά το τριμηνό τους και ήρθαν στο ward χαμένοι στο διάστημα. Κανένας δεν τους έδινε σημασία. Εγώ τους λυπήθηκα και τους έδειξα μερικά περιστατικά. Μια κοπέλα όμως που την έκοψα οτι βαριότανε της υπέγραψα όλο το βιβλιαράκι εκπαίδευσης και έφυγε κατενθουσιασμένη. Δεν ξέρω αν σε όλα τα νοσοκομεία γίνεται το ίδιο. Πιθανόν σε μεγάλα νοσοκομεία του κέντρου τα πράγματα να είναι πιο αυστηρά. Στην επαρχία όμως, και για χειρουργικές ειδικότητες τα πράγματα φαντάζομαι να είναι κάπως έτσι. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ploutarxos Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 συμπερασμα απο λουκριτια,τα πραγματα δεν ειναι οπως φαινονται στα χαρτια.. η εκπαιδευση εν πολλοις εξαρταται απο το προσωπικο ενδιαφερον εκπαιδευομενου κ εκπαιδευτη.. ισως τελικα αυτο που αξιξει ειναι μια υποειδικευση σε αναγνωρισμενο εξειδικευμενο κεντρο αν ειναι να παρεις μια σοβαρη αποφαση για εξωτερικο..μετα απο πολλα χρονια υπομονης ετσι οπως φαινεται Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Λουκρητία Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Θυμήθηκα και άλλα... Κάθε έναν από εμάς μας χρέωναν σε έναν Consultant. Υποτίθεται πως αυτός παρακολουθούσε την πορεία σου και στο τέλος σου έδινε και συστατική επιστολή αν ήθελες. Πήγα και εγώ λοιπόν και βρήκα τον δικό μου. Ρώτησα πότε έχει ιατρεία, χειρουργεία κτλ Του είπα οτι είμαι χρεωμένη σε αυτόν. Δεν μου έδωσε καμία σημασία. Πήγα στα ιατρεία του. Πιο γλάστρα δεν έχω νιώσει ποτέ στη ζωή μου. Αισθανόμουν μάλιστα οτι ενοχλούσα. Από τον καιρό της Θάτσερ, που κατάφερε και έκανε κ@λο το βρετανικό Ε.Σ.Υ., οι Consultants που δουλεύουν στο δημόσιο έχουν δικαίωμα να ιδιωτεύουν κιόλας. Αυτή είναι η αιτία που δεν δίνουν δεκάρα για τους δημόσιους ασθενείς και τους έχουν αφήσει στο έλεος των ειδικευόμενων. Μια φορά είχα μια γρια ασθενή, με καταγωγή απο τη Λιθουανία, κλασσικός τύπος KGB (πρέπει να ήταν στα νιάτα της). Αυτή τα είχε "ακουμπήσει" σε κάποιον Consultant σαν ιδώτης και αυτός της είχε κάνει κάποια επέμβαση στη μέση. Μετά κάτι έπαθε (επιπλοκές της επέμβασης) και κατέφυγε στο νοσοκομείο. Ο Consultant δεν της έδινε καμία σημασία. Πέρασαν 16 μέρες για να έρθει να τη δεί και αφού η γριά είχε ξεσπάσει ένα μέρος των νεύρων της επάνω μου. Οι ρετζιστράδες, άλλη πονεμένη ιστορία. Αναλαμβάνουν πλήρως τους ασθενείς, καλή ώρα σαν τους SHOs, μόνο που τους χειρουργούν κιόλας. Έχουν δική τους λίστα χειρουργείων και είναι μόνοι τους, χωρίς καμία επίβλεψη. Μια φορά, μπήκα σε ένα χειρουργείο με κάποιον Αλή, πακιστανό. Έκανε μια ολική γόνατος. Ο τύπος σταματούσε το χειρουργείο, έβγαζε τα γάντια και γύριζε τις σελίδες στο βιβλίο με την τεχνική της επέμβασης. Πάνω που σκεφτόμουν τι θα πώ στο δικαστήριο, τελείωσε ευτυχώς το χειρουργείο χωρίς πολλές απώλειες. Άλλο μεγάλο πρόβλημα, οι νοσηλεύτριες. Χάρηκα όταν είδα πόσες πολλές είναι στη βάρδια σε αντίθεση με τα δικά μας νοσοκομεία. Η χαρά μου όμως κράτησε λίγο. Αυτές υπάρχουν για να κάνουν τη ζωή του ειδικεύομενου δύσκολη και όταν τις χρειάζεσαι είναι μονίμως σε διάλειμμα. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
pappous Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 τραγικές καταστάσεις ρε συ Λουκρητία...ναι σαι ρωτήσω κάτι: οι υπόλοιποι συνάδελφοι σου έτυχαν καλύτερης μεταχείρησης? ίσως να είχες πέσει στη περίπτωση...? Πάντως απ'οτι φαίνεται η ειδίκευση στην αγγλία δεν είναι καλού επιπέδου (όπως θεωρούνταν πριν απο καμια δεκαετια και βάλε). Αν μάθεις κατι αυτο μαλλον οφείλεται στο παράγοντα τύχη (να πέσεις σε σωστό consultant). Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Dr Lecter Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 τραγικές καταστάσεις ρε συ Λουκρητία...ναι σαι ρωτήσω κάτι: οι υπόλοιποι συνάδελφοι σου έτυχαν καλύτερης μεταχείρησης? ίσως να είχες πέσει στη περίπτωση...? Πάντως απ'οτι φαίνεται η ειδίκευση στην αγγλία δεν είναι καλού επιπέδου (όπως θεωρούνταν πριν απο καμια δεκαετια και βάλε). Αν μάθεις κατι αυτο μαλλον οφείλεται στο παράγοντα τύχη (να πέσεις σε σωστό consultant). Πριν απο μια δεκαετια η εκπαιδευση στην Αγγλια ηταν ακομα χειροτερη. Σιγουρα στην Αμερικη τελειωνεις γρηγοροτερα και η εκπαιδευση ειναι καλυτερη αλλα δουλευεις πολυ σκληρα. Παντως οι περισσοτεροι γιατροι εδω στην Αγγλια, επειδη υπαρχει η περιπτωση να μεινουμε πολλοι απο μας ανεργοι απο Αυγουστο, σκεφτονται σοβαρα την Αυστραλια. Βεβαια η Αυστραλια εχει μολις 20 εκατομμυρια κατοικους και δεν ξερω ποσους γιατρους θα χωρεσει... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kokni Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Φεβρουαρίου 2007 Δεν νομίζω ότι η παραπάνω εικόνα είναι αντιπροσωπευτική της ειδίκευσης στην Αγγλία και δη σε γνωστά και καλά rotations. Όσο για την Αμερική, το ότι τελειώνεις πιο γρήγορα δεν σε κάνει καλύτερο ειδικευμένο, το ότι δουλεύεις πολύ επίσης δεν σε κάνει καλύτερο ειδικευμένο και ότι είσαι απλά Αμερική επίσης δεν σε κάνει απαραίτητα καλύτερο γιατρό. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
trivialx Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Deja vu είναι η συζήτηση και τα ποστ της Λουκρητίας.. αλλά ποιος ψάχνει τώρα.. Θα συμφωνήσω απόλυτα με κόκνι και θα προσθέσω ότι από 6 μήνες και ένα post ..συμπέρασμα βγάζεις μόνο για κει που είσαι. Δεν μπορείς να γενικεύσεις. Επίσης τα γνωστά .. trust vs dean approved παν/μιακά vs district vs λοκάλια τι παν/μιακά vs τι παν/μιακά Μεγάλη πόλη vs μικρή πολή Κέντρο vs προάστεια και πέριξ και πολλά άλλα... Αν βρω σε κάποια φάση το χρόνο που απαιτείται για να γίνει σωστά η δουλειά θα φτιάξω ένα πολύ αναλυτικό οδηγό (με την βοήθεια και των υπολοίπων του UK βέβαια..) για ειδικότητες και μεταπτυχιακά. Άντε να βρούμε χρόνο.... Πάντως για να μην μένουν εντυπώσεις, η εμπειρία της Λουκρητίας μάλλον η εξαίρεση είναι παρά ο κανόνας. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ploutarxos Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 συμφωνω το θεμα ειναι ειδικα στις χειρουργικες ειδικοτητες η προσβαση στο χειρουργειο, η τυχον εκπαιδευση σε πειραματοζωα ειδικα στην αρχη , οπως ειπε ο παππους, κ η αναπτυξη δεξιοτητων περα απο το θεωρητικο μερος(που ειναι κ προσωπικο θεμα του καθενος ποσο θα ασχοληθει στο κατω κατω) αυτα καλο θα ηταν να μαθουμε ποσο καλυπτονται απο την εκει εκπαιδευση! παντως για αγγλια διαβασα οτι οι υποψηφιοι οφθαλμιατροι κανουν εν αρχη ειδικα μαθηματα μικροχειρουργικης(προφανως πειραματοζωα) κ αξιολογουνται. η πιστοποιηση αυτη ειναι μαλλον τυπικο προσον για τη συνεχεια. αν υπαρχει καποιος που εχει ιδια αποψη επι του θεματος ας μας δωσει τα φωτα του.. αληθεια υπαρχει καποιος που εκανε η κανει οφθαλμολογια αγγλια/αμερικη στο φορουμ να με κατατοπισει? καθε προσφορα δεκτη!περισσοτερο δε για το καθεστος των υποειδικοτητων που ειναι λιγο πιο ασαφες σε αυτα που διαβασα στο royal college of ophthalmologists.... συμφωνω το θεμα ειναι ειδικα στις χειρουργικες ειδικοτητες η προσβαση στο χειρουργειο, η τυχον εκπαιδευση σε πειραματοζωα ειδικα στην αρχη , οπως ειπε ο παππους, κ η αναπτυξη δεξιοτητων περα απο το θεωρητικο μερος(που ειναι κ προσωπικο θεμα του καθενος ποσο θα ασχοληθει στο κατω κατω) αυτα καλο θα ηταν να μαθουμε ποσο καλυπτονται απο την εκει εκπαιδευση! παντως για αγγλια διαβασα οτι οι υποψηφιοι οφθαλμιατροι κανουν εν αρχη ειδικα μαθηματα μικροχειρουργικης(προφανως πειραματοζωα) κ αξιολογουνται. η πιστοποιηση αυτη ειναι μαλλον τυπικο προσον για τη συνεχεια. αν υπαρχει καποιος που εχει ιδια αποψη επι του θεματος ας μας δωσει τα φωτα του.. αληθεια υπαρχει καποιος που εκανε η κανει οφθαλμολογια αγγλια/αμερικη στο φορουμ να με κατατοπισει? καθε προσφορα δεκτη!περισσοτερο δε για το καθεστος των υποειδικοτητων που ειναι λιγο πιο ασαφες σε αυτα που διαβασα στο royal college of ophthalmologists.... συμφωνω το θεμα ειναι ειδικα στις χειρουργικες ειδικοτητες η προσβαση στο χειρουργειο, η τυχον εκπαιδευση σε πειραματοζωα ειδικα στην αρχη , οπως ειπε ο παππους, κ η αναπτυξη δεξιοτητων περα απο το θεωρητικο μερος(που ειναι κ προσωπικο θεμα του καθενος ποσο θα ασχοληθει στο κατω κατω) αυτα καλο θα ηταν να μαθουμε ποσο καλυπτονται απο την εκει εκπαιδευση! παντως για αγγλια διαβασα οτι οι υποψηφιοι οφθαλμιατροι κανουν εν αρχη ειδικα μαθηματα μικροχειρουργικης(προφανως πειραματοζωα) κ αξιολογουνται. η πιστοποιηση αυτη ειναι μαλλον τυπικο προσον για τη συνεχεια. αν υπαρχει καποιος που εχει ιδια αποψη επι του θεματος ας μας δωσει τα φωτα του.. αληθεια υπαρχει καποιος που εκανε η κανει οφθαλμολογια αγγλια/αμερικη στο φορουμ να με κατατοπισει? καθε προσφορα δεκτη!περισσοτερο δε για το καθεστος των υποειδικοτητων που ειναι λιγο πιο ασαφες σε αυτα που διαβασα στο royal college of ophthalmologists.... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
alefantos Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Δεν νομίζω ότι η παραπάνω εικόνα είναι αντιπροσωπευτική της ειδίκευσης στην Αγγλία και δη σε γνωστά και καλά rotations. Όσο για την Αμερική, το ότι τελειώνεις πιο γρήγορα δεν σε κάνει καλύτερο ειδικευμένο, το ότι δουλεύεις πολύ επίσης δεν σε κάνει καλύτερο ειδικευμένο και ότι είσαι απλά Αμερική επίσης δεν σε κάνει απαραίτητα καλύτερο γιατρό. Συμφωνω και με τα 3 σημεια, αν και αναγνωριζω στα λεγομενα της Λουκρητιας καταστασεις που εζησα εκει. Η συγκριση εχει πολλες πτυχες, υποθετω ομως οτι μιλαμε μονο για την ποιοτητα της εκπαιδευσης, γιατι η επιλογη τοπου ειδικοτητας εχει κι αλλες παραμετρους, οπως ποιοτητα ζωης, χρημα κλπ. Τα 2 τελευταια για εναν ειδικευομενο ειναι ασυγκριτα καλυτερα στην Αγγλια. Απο πλευρας εκπαιδευσης, μπορω μονο να συγκρινω τα πραγματα στην χειρουργικη, απο αυτα που εζησα στην Αγγλια ως φοιτητης και ΗΟ και αυτα που περναω τωρα στην Αμερικη ως intern. Οι συγκρισεις που ακολουθουν ειναι μεταξυ university hospitals. Κατα τη γνωμη μου υπαρχουν 3 μεγαλες διαφορες: (1) η επαρκεια μεσων (2) το teaching culture και (3) o πονος. (1) Στην Αμερικη ο γιατρος, ακομα και στο επιπεδο του intern, εχει στη διαθεση του ο,τι θελει οποτε θελει π.χ. CT scans για οποιονδηποτε λογω εντος της ημερας, ενω στην Αγγλια επρεπε να μιλησει consultant με consultant για να γινει η εξεταση εντος της εβδομαδας. Αυτο εχει ως αποτελεσμα να γινεται καταχρηση αυτης της δυνατοτητας στην Αμερικη, να αυξανεται η λαντζα για τους ειδικευομενους στα μικρα ετη, χωρις αυτο βεβαια να βοηθα στην εκπαιδευση. Απο πλευρας clinical skills, ο Αγγλος βασιζεται πιο πολυ σε αυτα και αρα ειναι καλυτερος. Απο την αλλη, στην Αγγλια ακυρωνονται μεγαλα χειρουργεια λογω ελλειψης ICU beds, στην Αμερικη αυτο δεν συμβαινει ποτε. Οταν στην Αγγλια ο consultant εχει 2 lists την εβδομαδα, οι ειδικευομενοι στο 3ο-5ο ετος της ειδικοτητας ειναι ΚΑΘΕ μερα στο χειρουργειο. Τα 2 τελευταια σημεια εχουν ως αποτελεσμα ο ειδικευομενος σε 5 χρονια residency και 1-2 χρονια fellowship να εχει κανει πιο πολλα χειρουργεια απο τον Αγγλο σε 2-3 χρονια BST και 5 χρονια HST, η οπως αλλιως τα λενε αυτη την εβδομαδα. (2) Τeaching culture εννοω την διαθεση που εχουν οι 'απο πανω' να μαθαινουν τους 'απο κατω'. Στην Αμερικη, ο attending ειναι παντα στο χειρουργειο, οσο μικρο κι αν ειναι το περιστατικο. Δουλεια του ειναι οχι να χειρουργει (εκτος των πιο κρισιμων σημειων της επεμβασης), αλλα να μαθει στον resident πως να χειρουργει, ακομα κι αν αυτος ειναι intern και κανει π.χ. breast biopsy. O resident ειναι αυτος που χειρουργει. Ακομα και οι ειδικευομενοι στα μεγαλυτερα ετη, δειχνουν στους μικρους αυτα που ξερουν. Μ@λ@κες και αδιαφοροι υπαρχουν παντου βεβαια, μιλαω για τον μ.ο. Επισης ο ειδικευομενος εδω εχει καθε εβδομαδα 1 ωρα διδασκαλιας + grand rounds + ωρες διδασκαλιας αναλογα με το rotation που κανει + μηνιαιο pig lab οπου μαθαινει χειρουργικες τεχνικες. Αντιστοιχα στην Αγγλια, ο consultant δεν μπαινει σε ολα τα χειρουργεια, σε αυτα που μπαινει χειρουργει ο ιδιος με τον SpR/SHO να βοηθα. Ο SpR συμπεριφερεται αντιστοιχα προς τους ΗΟ/SHO. Για ωρες διδασκαλιας, οποτε κατσει, αν και απο γνωστους μαθαινω οτι τα rotations τους στελνουν σε MRCS courses. Προσωπικο συμπερασμα: η ποιοτητα χειρουργικης εκπειδευσης ειναι καλυτερη στην Αμερικη, οχι επειδη εχει το ονομα, ουτε επειδη εδω δουλευουν πιο πολυ, ουτε επειδη τελειωνουν πιο γρηγορα. Ο μονος λογος ειναι αυτο που περιεγραψα: teaching culture. (3) Πονος. Για να ξεκινησω εδω περασα το διαβασμα της αρκουδας για usmle, εκανα 1 χρονο ερευνα, ξοδεψα δεν χερω ποσες χιλιαδες $. Μου βγηκε η ψυχη για να μου δωσουν βιζα να ξεκινησω. Ξυπναω μ.ο. 0430 καθε πρωι, κανω 10 εφημεριες το μηνα, εχω 2 εβδομαδες διακοπες το χρονο και οταν ειμαι σπιτι προσπαθω να γραφω paper μηπως και δημοσιευσω τιποτα. Και για να μην φανταστει κανεις οτι ειμαι ο γαμαουα, πριν 2 μηνες η program director μου ειπε οτι απο τους 56 residents που εχει, ειμαι ο χειροτερος. Οι ειδικευομενοι εδω ειναι αυτο που λεμε στο χωριο μου σπασικλες. Το κλιμα στο προγραμμα ειναι μαλλον κακο και με το παραμικρο σε (με) παιρνει ο διαολος. Περιμενω να δω αν θα μου ανανεωσουν το συμβολαιο. Μιλαμε για derby που θα κριθει στο 90'. Αυτο θα πει job security. Στην Αγγλια οταν ημουν ΗΟ γινοταν δουλεια, αλλα καναμε και χαβαλε. Η μερα ξεκινουσε κατα τις 7 και ειχα διακοπες 2.5 εβδομαδες στους 6 μηνες, 4-5 εφημεριες το μηνα. Βιζες και τετοιες μ@λ@κιες δεν υπηρχαν, να 'ναι καλα ο Καραμανλης ο παλιος. Και να μη γινοταν κατι στην ωρα του δεν χαλαγε ο κοσμος. Θυμαμαι ακομα μια σπασικλα τι δουλεμα ειχε φαει. Με τους αλλους HO/SHO τα πηγαιναμε μια χαρα και βγαιναμε και εκτος δουλειας. Γυρνουσα σπιτι και κολοβαραγα ασταματητα. Program director να την βλεπω και να με πιανει VT επισης δεν υπηρχε. Νομιζω τα παραπανω περιγραφουν ποιες ειναι περιπου οι διαφορες, με οση ακριβεια μπορει να εχουν οι εμπειριες ενος. Πρεπει επισης να πω οτι ο λογος που ειμαι εδω ειναι οτι οταν εκανα αιτησεις στην Αγγλια δεν πηρα ουτε 1 interview, εφαγα δηλ. τρελη πιττα. Και που καταληγει κανεις δεν εξαρταται μονο απο την ποιοτητα της εκπαιδευση, αλλα (κυριως νομιζω) που ειναι εφικτο να παει. Αυτο ειναι θεμα αλλης συζητησης. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
usmeds Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Καλή η ιδέα του pappou. Δυστυχώς μια σωστή σύγκριση μεταξύ UK και US είναι δύσκολο να γίνει γιατί σπανίζουν οι άνθρωποι που έχουν γνωρίσει από κοντά και τα δυο συστήματα. Ακόμα όμως και αυτοί είναι δύσκολο να είναι αντικειμενικοί γιατί για κάποιον λόγο θα έφυγαν από το ένα κράτος για να πάνε στο άλλο (βλέπε pdx1 παραπάνω... ) Θα περιοριστώ λοιπόν στις ΗΠΑ γιατί για εκεί έχω προσωπική εμπειρία: Τα υπέρ: Αξιοκρατική επιλογή λόγω των USMLE: Αν έχεις πάει πολύ καλά στις εξετάσεις στα σίγουρα θα βρεις θέση ειδικότητας ανεξαρτήτως από μέσα και γνωριμίες. Τώρα όπως έχουμε γράψει εκτενώς αν κάποιος θέλει ειδικότητα αιχμής τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί απαιτείται και κλινική εμπειρία στις ΗΠΑ ως φοιτητής, και καλές συστατικές επιστολές από αμερικάνους, και κάποια στοιχειώδη έρευνα κοκ. Πάντως, και πάλι, οι περισσότερες περιπτώσεις παιδιών που ξέρω πως έκαναν «καλή» ειδικότητα ήταν χωρίς μέσα. Εξ’άλλου για τις καλές ειδικότητες πουθενά δεν είναι εύκολα... Καλή έως άριστη εκπαίδευση ανεξαρτήτως κέντρου: Η ποιότητα των προγραμμάτων ελέγχεταί από κεντρική αρχή (ACGME), με αποτέλεσμα οι ειδικευόμενοι, σε γενικές γραμμές, να λαμβάνουν την εκπαίδευση που χρειάζονται. Ειδίκευση σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα (πχ. χειρουργική πέντε έτη, παιδιατρική τέσσερα κοκ) Ειδίκευση στο ίδιο κέντρο για όλη την διάρκεια της ειδικότητας, χωρίς να χρειάζονται ανανεώσεις συμβολαίων (αρκεί να κάνεις σωστά την δουλειά σου) Πολύ καλή επαγγελματική αποκατάσταση μετά το πέρας της ειδικότητας, ειδικά αν έχει κανείς σκοπό να μείνει στις ΗΠΑ αφού τελειώσει ($100000-450000 ετησίως ανάλογα με την ειδικότητα). Μικρή απόσταση από την Καραϊβική, με αποτέλεσμα να μπορείς να ξεσκάσεις σε κάποιο νησάκι για extended weekend. Τα κατά: Χρειάζεται άριστη προετοιμασία για να καταφέρει κανείς να βρει θέση και πάλι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ξέρω πολλές περιπτώσεις καλών γιατρών που για διάφορους λόγους δεν τα πήγαν καλά στα USMLE, ακόμα και μετά από σκληρή προετοιμασία, με αποτέλεσμα να μην τα καταφέρουν. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι αυτή την στιγμή στην Αγγλία... Σκληρές συνθήκες εργασίας με ωράριο που σπάνια είναι κάτω από τις 70-80 ώρες την εβδομάδα Ο μισθός του ειδικευόμενου δεν θεωρείται καλός για τα αμερικάνικα δεδομένα (~$2200-2800 καθαρά τον μήνα ανάλογα με το κέντρο και το έτος ειδίκευσης) Για να μείνει κανείς μετά την ειδικότητα χρειάζονται διάφορες διαδικασίες ανάλογα με την βίζα που έχει. Οι περισσότεροι ξένοι θα πρέπει να δουλέψουν σε υποβαθμισμένες/επαρχιακές περιοχές για 3-5 χρόνια ή να μείνουν εκτός των ΗΠΑ για δύο έτη πριν αρχίσουν επάγγελμα. Αν θέλεις να γυρίσεις Ελλάδα μπορεί να δημιουργηθούν διάφορα προβλήματα στην αναγνώριση της ειδικότητας ειδικά αν δεν μπορείς να φέρεις σε αντιστοιχία τα χρόνια των ΗΠΑ με τα Ελληνικά. Μεγάλη απόσταση από την Ελλάδα με αποτέλεσμα να χρειάζεσαι τουλάχιστον μία εβδομάδα για να επισκεφτείς τα πάτρια εδάφη. Σε πιο προσωπικό επίπεδο. Μου αρέσει αυτό που έκανα και κάνω εδώ και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να είχε ακολουθήσει άλλο δρόμο. Η αλήθεια είναι πως όταν χτύπαγα τις 90-100 ώρες την εβδομάδα (δεν με πρόλαβε εμένα το 80 hour work week) τα πράγματα ήταν λίγο ζόρικα. Έμαθα όμως καλά την δουλειά μου και μπορώ και κάνω τώρα πράγματα που στην Ευρώπη μάλλον δεν θα μπορούσα. Μετά την ειδικότητα οι ρυθμοί χαλαρώνουν και μπορεί κανείς να αρχίσει να μιλά για ποιότητα ζωής, άλλα ενδιαφέροντα, οικογένεια κτλ. Γενικά πιστεύω πως το ξεπάτωμα για αυτά τα 3-6 χρόνια, ανάλογα με το τι ειδικότητα θα κάνει ο καθένας, τελικά αξίζει τον κόπο, αρκεί να μην έχει σκοπό να γυρίσει πίσω. Αλλοιώς ας κάτσει στα αυγά του γιατί εκεί είναι στα σίγουρα πολύ πιο εύκολα και δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρεί τον εαυτό του... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
gmits Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Although I work in a laboratory specialty, I have friends that work in clinical specialties right now in both countries. I must admit that the previous posts describe the real picture, more or less... U.S. has many advantages: -Objective entry (USMLE) -Shorter period of training -More structured training -And, although I work in U.K., overall, I believe that the standards of training are better in the U.S. On the other hand if you are in the U.K. -No USMLE -Better payment -More vacations -More relaxed working enviroment -training better than Greece ( that's not difficult since in Greece there is no training available) Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
pappous Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 παιδιά να ειστε καλα για τις συνεισφορές σας μέχρι στιγμής. Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφερον τα ποστ του pdx1 και USMEDS διότι μου φαίνεται ότι έχουν εμπειρία άμεση και απο τις δύο χώρες (ειδικά ο pdx1) και μας δίνουν μια πολύ καλή εικόνα. Ένα σημείο πάντως που μου έκανε ιδιαιτερη εντύπωση είναι το θέμα του teaching culture που συναντάς στην αμερική και όχι στη βρετανία. Αυτό που διαπιστώνω είναι ότι η ελλειψη του στη βρετανία δεν είναι μόνο στο χωρο της ιατρικής αλλα και της ερευνας. Για παραδειγμα η διδασκαλία που λαμβάνει καποιος όταν κάνει διδακτορικό στο ΗΒ είναι μηδαμινό σε σχέση με αυτό που λαμβάνει καποιος στην αμερική (τα πρωτα δυό χρόνια κανουν κανονικά μαθήματα!). Δε νομίζω πάντως ότι αυτη η διαφορά έχει να κάνει με έλλειψη υποδομών όσο μια διαφορετική εκπαιδευτική προσεγγιση η οποία στ ΗΒ συνοψίζεται στο "σκάσε και κολύμπα". Όταν ακουστουν και άλλες γνώμες ίσως θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τα γενικά συμπεράσματα ανα κατηγορία (εκπαίδευση, χειρουργικές/παθολογικές ειδικότητες, ποιότητα ζωής, μισθοί, έρευνα κλπ) Άντε και για όλους εμάς που είμαστε μακριά απο τη πατρίδα και μπορεί να μη το έχουμε πάρει χαμπάρι: χρονια πολλα! Καθαρη Δευτέρα... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
drtakis Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Στο ερωτημα πού ειναι καλυτερα για ειδικοτητα, ΗΒ ή ΗΠΑ πρεπει να ληφθουν υποψη καποιοι παραγοντες: Να απαντησετε στο ερωτηματα α) τι θελετε απο τη ζωη σας, β) γιατι ηρθατε σε αυτον τον κοσμο, γ) γιατι επιλεξατε αυτο το επαγγελμα, δ) γιατι επιλεξατε μια συγκεκριμενη ειδικοτητα ε) ποσες ωρες θελετε να ασχολειστε με αυτο που κανετε την ημερα στ) για ποσα χρονια θελετε να δουλευετε τοσες ωρες ωστε να ικανοποιείται το ε ζ) ποσα χρονια μπορειτε να δουλευετε τοσες ωρες ωστε να ικανοποιειται το ε η) ποια η σχεση σας με την Ελλαδα θ) ποια η σχεση σας με τα χρηματα ι) πώς βλεπετε τον εαυτο σας μετα απο 10-15 χρονια Προσωπικη εμπειρια απο Αγγλια: Ηρθα στην Αγγλια και κανω Ψυχιατρικη. Τελειωσα το 2005, εκανα καπακι στρατο και εχω ήδη δουλεψει εδω 6 μηνες. Για να βρω τη θεση της Ψυχιατρικης εκανα 60 αιτησεις (μισες ηλεκτρονικες, μισες παραδοσιακες), πηρα 1 αναπαντεχο Interview και επισης αναπαντεχα πηρα τη δουλεια. Συμβολαιο 1 ετους λογω των γνωστων (υποθετω γνωριζετε - αν οχι στο αναλογο topic) αλλαγων. Οπως καταλαβαινετε δεν ειχα εμπειρια απο Ελλαδα ωστε να συγκρινω - καλο και κακο Επειδη το πιθανοτερο ειναι να κανω Νευρολογια τελικα, αποφασισα να ψαξω και για Παθολογια - χτυπησα 140 αιτησεις (ο,τι υπηρχε και δεν υπηρχε) παθολογιας. Πηρα 1 αναπανεχο Interview και καθολου αναπαντεχα δεν πηρα τη θεση. Η Αγγλια μου προσεφερε εμπειρια που σιγουρα δεν θα την επαιρνα στην Ελλαδα. Οι ρυθμοι δουλειας ειναι αρκετα χαλαροι, υπαρχουν βεβαια καποιες εφημεριες που βλαστημας την ωρα και τη στιγμη που αρχισες να δουλευεις γιατι 12 ωρες στο ποδι στη δινουν καπως. Τα χρηματα ειναι υπεραρκετα για να ζησεις πολυτελως. Η εκπαιδευση που λαμαβανω ειναι ικανοποιητικη- μπορω να πω οτι την περιμενα καλυτερη, αλλα το 20% των ωρων καθε εβδομαδα πανε εκει οπως ηξερα απο την αρχη. Εχω 14 μερες κανονικη αδεια το 6 μηνο, εχω 15 μερες εκπαιδευτικη αδεια το εξαμηνο και αν δουλεψεις αργιες σου δινουν εξτρα μερες (1 μερα για καθε αργια αν δουλευεις day time 2 μερες για καθε αργια αν κανεις νυχτες) Η ζωη εδω που ειμαι εγω δεν ειναι καλη, αλλα σε αυτο φταιω εγω. Παρασκευη και Σαββατο βραδυ γινεται πανικος στο κεντρο της πολης που βρισκομαι, αλλα χωρις παρεα ειναι τουλαχιστον λυπηρο να βγαινεις μονος για ποτο - οποτε και ουδεποτε το εκανα. Αναλυση των παραπανω κριτηριων με βαση την δικη μου εμπειρια α) Πριν ερθω εδω ηθελα να τελειωσω ειδικοτητα στα 30 μου. Θεωρουσα οτι γιατρος ειναι ο ειδικευμενος. Διαπιστωσα οτι υπαρχουν γιατροι απλως τελειοφοιτοι και κομπογιαννιτες ειδικευμενοι παντου. Πλεον θελω να δουλευω σε εκπαιδευτικες θεσεις και να μην καθομαι κωλοβαρώντας. ΓΙα μενα δεν ειναι το παν η δουλεια, απλως η ανια με σκοτωνει επισης. Στην αμερικη μονο θα δουλευα και αυτο δεν το θελω β) Σε αυτον τον κοσμο ηρθα για να ζησω. Κανω ιατρικη για να ζησω και δεν ζω για να κανω ιατρικη. ΑΝ ισχυε το δευτερο ναι θα πηγαινα αμερικη. Νομιζω -απο όσα εχω καταλαβει οτι τα πραγματα ειναι ολιγον τι πιο μπροστα εκει, αλλα μονο επαγγελματικα. γ) Μεγαλη ιστορια. Κακη οικογενειακη επιρροη αλλα εντελως συνειδητη αποφαση, την οποια ενιοτε μετανιωνω (και πιστευω παρα πολλοι απο μας) Αν ηξερα απο την αρχη τι κανω και το αποφασιζα επειδη ηξερα οτι εγω ζω για αυτο, θα πηγαινα αμερικη δ) Εννοω, θελετε μια ειδικοτητα για ξεκουραση, ερευνα ή χρημα? Εγω εχω καταληξει πολυ απλα στο οτι θελω μια ειδικοτητα ενδιαφερουσα που κυριως δεν θα εχει ξενυχτι. Ο,τι και να κανουμε θα επιβιωσουμε απο οικονομικης αποψης. Αστεγος γιατρος δεν υπαρχει - κακα τα ψεματα. ε,στ,ζ) Λιγες ωρες 7-8... Τοσες.. Στην Αμερικη αγαπητοι μου ειδικευμενος, ειδικευομενος, καθηγητης, ο,τιδηποτε τεοσπαντων το χτυπας το 12ωρο... Ε οχι... η) Ελλαδα ειναι η ζωη μας ειτε μας αρεσει ειτε οχι. Εμενα μου αρεσει. Η οικογενεια μου εκει, η φιλοι μου εκει. Εκει μεγαλωσα και χαιρομαι για αυτο και εκει θελω να συνεχιζω να ζω ή να αισθανομαι πως ζω. 4 ωρες πτηση (και ουτε) με βολευουν ακομα και για ΠΣΚ. Αγγλια και παλι Αγγλια θ) Αγγλια πιο πολλα ως ειδικευομενος, Αμερικη ως ειδικευμενος. Αν ζησετε για παντα εξω και ειστε και φραγκοφονιαδες πατε ΗΠΑ ι) Ελλαδα και παλι Ελλαδα Προσωπικη αποψη Εκπαιδευση καλη μπορεις να εχεις παντου. Εξαρταται απο σενα σε πολυ μεγαλο βαθμο. Ενας σκραπας στο καλυτερο νοσοκομειο του κοσμου που αδιαφορει δε θα μαθει τιποτα. Ενας επιμελης στο τελευταιο κεντρο υγειας κατι θα αρπαξει. Αν μου προτεινανε το καλυτερο της Ελλαδας, της Αγγλιας και της Αμερικης , θα διαλεγα Ελλαδα. Τα χρονια φευγουν ανεπιστρεπτι και δε θα τα χαραμιζα πουθενα αλλου. Αυτο δε γινεται οποτε πρεπει να προσαρμοζομαστε, και να προσαρμοζομαστε οσο γινεται πιο πολυ σε αυτο που θελουμε περισσοτερο, αρκει να μην κανουμε πραγματα παρα τη θεληση μας. Καλη αποφαση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
pappous Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Έμαθα όμως καλά την δουλειά μου και μπορώ και κάνω τώρα πράγματα που στην Ευρώπη μάλλον δεν θα μπορούσα. USMEDS μπορείς να διευκρινήσεις τι εννοεις ότι μπορείς να κάνεις πράγματα που δε μπορείς να κάνεις στην ευρώπη? Φαντάζομαι ότι μαλλον θα αναφέρεσαι σε διαθέσιμη εξελιγμένη τεχνολογία (robot guided surgery κλπ) έτσι δεν είναι? Επίσης να σε ρωτήσω κάτι ακόμα. Πιστευεις ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην εκπαίδευση στις χειρουργικές και παθολογικές ειδικότητες στην αμερική ή λίγο πολύ η πίεση, οι συνθήκες και τα χρήματα (για τους ειδικευομένους) είναι τα ιδια (2000-2800 το μήνα)? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tromokratis Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Έμαθα όμως καλά την δουλειά μου και μπορώ και κάνω τώρα πράγματα που στην Ευρώπη μάλλον δεν θα μπορούσα. USMEDS μπορείς να διευκρινήσεις τι εννοεις ότι μπορείς να κάνεις πράγματα που δε μπορείς να κάνεις στην ευρώπη? Φαντάζομαι ότι μαλλον θα αναφέρεσαι σε διαθέσιμη εξελιγμένη τεχνολογία (robot guided surgery κλπ) έτσι δεν είναι? Επίσης να σε ρωτήσω κάτι ακόμα. Πιστευεις ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην εκπαίδευση στις χειρουργικές και παθολογικές ειδικότητες στην αμερική ή λίγο πολύ η πίεση, οι συνθήκες και τα χρήματα (για τους ειδικευομένους) είναι τα ιδια (2000-2800 το μήνα)? φιλε usmeds, δεν νομιζω οτι υπαρχει κατι στην αμερικη που να μην γινεται & να μαθαινεται και στην ευρωπη.....μην ξεχνας πως πολλες τεχνικες επινοηθηκαν και εξελιχθηκανε στην ευρωπη/πχ λαπαροσκοπηση/και ξερω και γιατρουσ απο τον καναδα που ηρθαν στην γαλλια πχ για να μαθουν καινουργιες τεχνικες.....την αμερικη παιδια κακως την συγκρινετε με την αγγλια μονο....νομιζω οτι πρεπει να λαβουμε υπ=οπσην το συνολο της ευρωπης,τουλαχιστον των προηγμενων στην ιατρικη χωρων/ αγγλια,γερμανια,γαλλια,σουιδια κτλ.....μπραβο σου ομως που πηγες στην αμερικη....ολο και περισσοτεροι μαζευομαστε στο εξωτερικο....εγω σπουδασα και εξω βλεπεις.....εχει και ο dr takis ενα δικιο ομως......παντωσ αρκετοι παμε καλα....bye Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
usmeds Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 USMEDS μπορείς να διευκρινήσεις τι εννοεις ότι μπορείς να κάνεις πράγματα που δε μπορείς να κάνεις στην ευρώπη?Τι έχω εδώ που δεν θα είχα στην Ευρώπη; Ευκολότερη εύρεση εργασίας σε μεγάλο κέντρο λόγω της ύπαρξης λιγότερων τελειωμένων γιατρών. Ευκολότερη πρόσβαση σε διαγνωστικές εξετάσεις πάσης φύσεως. Καλύτερη υλικοτεχνική υποδομή. Εφαρμογή νέων τεχνικών θεραπειών και επεμβάσεων σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα μετά την εισαγωγή τους στον χώρο. Δεν λέω πως την υλικοτεχνική υποδομή και την εφαρμογή νέων θεραπειών δεν μπορεί να τα βρει κανείς στην Ευρώπη. Απλά είναι πιο δύσκολο για τον μέσο γιατρό να τα έχει στο εκάστοτε κέντρο που δουλεύει, εκτός και αν έχει την τύχη να δουλεύει σε κάποιο κορυφαίο νοσοκομείο. Στην Αμερική αντίθετα αυτά τα πράγματα είναι ψιλοδεδομένα γιατί ο ασθενής μπορεί και επιλέγει που θα πάει και αν το κάθε κέντρο δεν τα προσφέρει απλά θα κλείσει... Πιστευεις ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην εκπαίδευση στις χειρουργικές και παθολογικές ειδικότητες στην αμερική ή λίγο πολύ η πίεση, οι συνθήκες και τα χρήματα (για τους ειδικευομένους) είναι τα ιδια (2000-2800 το μήνα)? Παντού και πάντα οι παθολογικές ειδικότητες είναι πιο «εύκολες» από τις χειρουργικές. Ωστόσο, σαν ειδικευόμενος, τα ωράρια παραμένουν εντατικότατα και η δουλειά πολλή. Ο μισθός στις ΗΠΑ στα χρόνια της εκπαίδευσης δεν εξαρτάται από την ειδικότητα αλλά από το έτος και το κέντρο. Στην πραγματικότητα στις παθολογικές ειδικότητες στα τελευταία έτη μπορεί κανείς να βγάζει και δεύτερο μισθό αν το πρόγραμμα του επιτρέπει να κάνει moonlighting (δηλαδή εφημερίες σε ιδιωτικά νοσοκομεία) και εαν έχει κατάλληλη βίζα. Η εκπαίδευση στην παθολογία παραμένει καλή. Να μην ξεχνάμε όμως πως η διάρκεια της ειδικότητας είναι μονάχα τρία έτη. Στην αμερική λοιπόν ο απλός παθολόγος (χωρίς fellowship) αποκτά περισσότερο την ιδιότητα του καλού τροχονόμου που ξέρει να αντιμετωπίσει τα βασικά προβλήματα υγείας με ασφάλεια και επάρκεια αλλά και που ξέρει πότε να στείλει τα δύσκολα στους ειδικούς. Αν θέλεις μπορείς βέβαια να γίνεις πολύ καλός παθολόγος αν θέλεις γίνεσαι καλός τροχονόμος. Επιλογή σου είναι... Σε αυτον τον κοσμο ηρθα για να ζησω. Κανω ιατρικη για να ζησω και δεν ζω για να κανω ιατρικη. ΑΝ ισχυε το δευτερο ναι θα πηγαινα αμερικη Λιγες ωρες 7-8... Τοσες.. Στην Αμερικη αγαπητοι μου ειδικευμενος, ειδικευομενος, καθηγητης, ο,τιδηποτε τεοσπαντων το χτυπας το 12ωρο... Ε οχι... Και μία παρατήρηση στα λόγια του drtakis, γιατί τα κάνει να φαίνονται πολύ τραγικά τα πράγματα Είναι αλήθεια πως στην ειδικότητα δουλεύεις σκληρά και πως δεν σου μένει χρόνος να κάνεις και τίποτα άλλο. Μετά την ειδικότητα όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα και μπορείς να διαλέξεις πόσο θα δουλεύεις. Μπορείς να σκοτώνεσαι για τα φράγκα ή μπορείς να ζεις μια πιο φυσιολογική ζωή και να βγάζεις ένα 15-20% λιγότερο από το μάξιμουμ για την ειδικότητα σου. Υπάρχουν μέρες που δουλεύω μόνο 5 ώρες και άλλες που σε μία δύσκολη εφημερία που ακολουθείται από ιατρείο θα δουλέψω 36. Αν τα αθροίσεις όλα μαζί θα έλεγα πως κατά μέσο όρο δουλεύω γύρω στις 50 ώρες την εβδομάδα το οποίο σε καμμία περίπτωση δεν νομίζω πως είναι σκότωμα... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kokni Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Πολύ καλή επαγγελματική αποκατάσταση μετά το πέρας της ειδικότητας, ειδικά αν έχει κανείς σκοπό να μείνει στις ΗΠΑ αφού τελειώσει ($100000-450000 ετησίως ανάλογα με την ειδικότητα). Κυκλοφορεί πολύ ότι σαν ειδικευμένος στην Αμερική βγάζεις τρελά λεφτά. Έχω την αίσθηση ότι τα εκατομ.δολλάρια τα βγάζουν λίγοι, διαλεγμένοι και χειρουργικών ειδικοτήτων. Να σημειώσω ότι ο βασικός, εισαγωγικός μισθός του consultant στο NHS είναι £70.000, δλδ κάπου $140.000 χωρίς on-calls, clinical excellence, renumeration, private practice κλπ - ωράριο 9 με 5 δλδ. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ploutarxos Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 19 Φεβρουαρίου 2007 ποια ειναι η αντιστοιχια του ειδικευμενου στην ελλαδα ,αν θελησει να δουλεψει μετα αγγλια, αμερικη αποκλειεται να ισοδυναμει με consultant!διαφορα εκπαιδευσης... τι επιπλεον απαιτειται σε αυτη τη περιπτωση? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.