Jump to content

Παιδικοί φόβοι...!


Mariza

Recommended Posts

Εγώ φοβούμουν το καλοριφέρ! Δηλαδή τον καυστήρα του καλοριφέρ όταν έπαιρνε μπρός. Και δεν πλησίαζα με τίποτα το δωματιάκι του καυστήρα στο υπόγειο του σπιτιού μας (μονοκατοικία). Νά μου πήγαινε!

Ακόμη φοβόμουν το τί μπορεί να βρισκόταν (ειδικά τα βράδυα), πίσω από την βαριά κουρτίνα που έπιανε ολόκληρο τον τοίχο στο καλό σαλόνι (όχι στο καθιστικό - εκεί φοβόμουν μήν χύσω τίποτα στο χαλί και φάω ξύλο).

Επίσης φοβόμουνα μην πάθει τίποτα ο αδερφός μου που έπαιζε συνέχεια με τα σπίρτα και τους αναπτήρες

και είχα ονειρευτεί ότι έπιασε φωτιά!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • Απαντήσεις 84
  • Created
  • Last Reply

Εγω παλι ειχα παθολογικο φοβο με το θανατο....σε προεφηβικη ηλικια εχασα το θειο μου σε τροχαιο κ θυμαμαι οτι η πρωτη μου σκεψη ηταν "ευτυχως δεν ηταν ο μπαμπας μου!"....Για παααρα πολλα χρονια ενιωθα τυψεις γι αυτο κ μετα νομιζα πως θα πεθανω κι εγω. Πολλες φορες λοιπον νομιζα πως πνιγομουν ή πως δεν μπορουσα να αναπνευσω...κτλ...Οταν οι γιατροι μετα το ΗΕΓ αποφανθηκαν πως ο εγκεφαλος μου ειναι οκ :P κ οι ζαλαδες δεν δικαιολογουνται επιασα τα βιβλια της ψυχιατρικης σε ηλικια 12 χρονων και διαβαζα....διαβαζα.....και στο τελος κατεληξα πως ειμαι ψυχασθενης :blink: ....οποτε ξενυχτουσα να δω αν ακουω φωνες, αν βλεπω κανα φαντασματακι.......Το απολυτα θεικο ηταν ενα βραδυ που πεταγομαι φρικαρισμενη γιατι ακουγα εναν επιμονο ηχο....φωναζω τη μαμα μου πιστευντας πως παει μου στριψε.....της λεω αν ακουει κι εκεινη κατι κ μου λεει νυσταγμενη "Το πλυντηριο ειναι"! :D:D

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

....φωναζω τη μαμα μου πιστευντας πως παει μου στριψε.....της λεω αν ακουει κι εκεινη κατι κ μου λεει νυσταγμενη "Το πλυντηριο ειναι"! :D:D

Μήπως τελικα όλα αυτά ήταν πράγματι αδικαιολόγητοι φόβοι και αυτό που ενδόμυχα σε τρομάζει είναι.... το πλυντήριο!

Μήπως αυτό είναι επίσης το άλλοθί σου για να μην αναλάβεις τα χρέη της καθαριότητας στο αυριανό σπιτικό σου?

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Μήπως αυτό είναι επίσης το άλλοθί σου για να μην αναλάβεις τα χρέη της καθαριότητας στο αυριανό σπιτικό σου?

Μολις ελυσες ενα μυστηριο χρονων..... emgoal;)

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 4 weeks later...
  • 5 weeks later...

Φοβάμαι, μήπως δειλιάσω ψυχή μου

και κρύψω την αλήθεια πιο κάτω απ’ τη φωνή μου

πιο χαμηλά κι απ’ την ανάσα που αφήνω εγώ χαλάλι

ζωγραφιστή στο προσκεφάλι.

Φοβάμαι, ρε, αλήθεια μονάχα μια στιγμή

που θα με στείλει ν’ αγκαλιάσω το σκοτάδι την ντροπή

φοβάμαι την στιγμή που θ’ αντέχω στα μάτια να τους δω

φοβάμαι που είμαι ακόμα ρε εδώ.

Φοβάμαι μήπως δειλιάσω ψυχή μου

και λυπηθώ να σου χαρίσω την ρημάδα τη ζωή μου

φοβάμαι μην ποζάρω για ένα πλάνο κοντινό

κι εκείνη τη φορά που το μικρόφωνο κλειστό θα βρω.

Φοβάμαι που έχω αρχίσει να ξυπνάω μετά τον ήλιο

φοβάμαι δεν θυμάμαι τον πιο καλό μου φίλο

φοβάμαι χωρίς λόγο να φοβάμαι γιατί

η μοναξιά μου έχει γίνει ξένη κι αυτή.

Φοβάμαι μήπως μάθω με τα φώτα να ζω

φοβάμαι μήπως φτιάξω ένα τραγούδι χαζό

φοβάμαι το κασέ και την τιμή μου να βρώ

και μ’ αρνηθώ, με σιχαθώ.

Μη σου κολλήσω φοβάμαι την κάνη στο κεφάλι

και προλάβεις και τραβήξεις την σκανδάλη

φοβάμαι φοβισμένο να σε δω

φοβάμαι μήπως και σε λυπηθώ.

Φοβάμαι αν είσαι ακόμα μαζί μου

μήπως δειλιάσω ψυχή μου

Φοβάμαι μήπως δειλιάσω ψυχή μου

και κρύψω την αλήθεια πιο κάτω απ’ την φωνή μου

φοβάμαι αν είσαι ακόμα μαζί μου

μήπως δειλιάσω ψυχή μου.

Δε φοβάμαι όμως ρε όσο υπάρχει βυνίλιο

δε φοβάμαι όταν βρέχει στο μεγάλο προσήλιο

δε φοβάμαι όταν πνίγει η ομίχλη τ’ αστέρια

θα 'χει κι αύριο πολλά είναι τόση η μιζέρια.

Δε φοβάμαι το λάθος μου εγώ να πληρώσω

δε φοβάμαι το ξέρω, δε μπορώ να γλιτώσω

δε φοβάμαι Σωτήρη θα την βρείς την αλήθεια

δε φοβάμαι το φόβο που είναι μόνο συνήθεια.

Δε φοβάμαι το χρήμα, αλλά αυτό με φοβάται

ούτε κι αν την ξεχάσω γιατί αυτή με θυμάται

δε φοβάμαι τα χέρια μου αντέχουν ακόμα

ζωγραφίζω στιγμές με το χρόνο για χρώμα.

Δε φοβάμαι τα ξύδια μόνο τ’ άλλα φοβάμαι

δε φοβάμαι τη νύχτα γιατί μέρα κοίμαμαι

δε φοβάμαι ψυχή μου να χαθεί το τομάρι

δε φοβάμαι ν’ αφήσω κάτι απ’ όσα έχω πάρει.

Δε φοβάμαι κανένα παρά μόνο εμένα

όταν τά ’χω χαμένα και κολλάει η πένα

δε φοβάμαι να δώ αν είσαι ακόμα μαζί μου

ή πρίν αρχίσω είχες δειλιάσει ψυχή μου.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 1 month later...
  • 6 months later...

φοβόμουν και ακόμα φοβάμαι δηλ... το σκοτάδι...

ένα περίεργο πράγμα....η κολλητή μου που και αυτή το φοβάται...δεν θέλει να βλέπει γύρω της π.χ όταν είναι ξαπλωμένη βράδυ και φοβάται...(σκεπάζει και το κεφάλι της για να μην βλέπει...

ενώ εγώ δεν με πιάνει ύπνος μην τυχών κάτι γίνει και δεν το δω...

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 2 weeks later...
φοβόμουν και ακόμα φοβάμαι δηλ... το σκοτάδι...

ένα περίεργο πράγμα....η κολλητή μου που και αυτή το φοβάται...δεν θέλει να βλέπει γύρω της π.χ όταν είναι ξαπλωμένη βράδυ και φοβάται...(σκεπάζει και το κεφάλι της για να μην βλέπει...

ενώ εγώ δεν με πιάνει ύπνος μην τυχών κάτι γίνει και δεν το δω...

κι εμένα ακριβώς το ίδιο μου συμβαίνει...και ντρέπομαι σε αυτή την ηλικία... emblush

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

ο καλυτερος τροπος να ξεπερασεις τους φοβους σου , ειναι να τους αντιμετωπισεις

και γω δεν μπορουσα το σκοταδι , στο σπιτι μου κοιμομαστε με ανοιχτες τις πορτες στις κρεβατοκαμαρες ,

και αναμμενο ενα πορτατιφ στο χωλ

οταν περασα γιαννενα , ηρθα αντιμετωπος με την μοναξια μου

το πρωτο βραδυ λοιπον , κλεινω ολα τα φωτα , κλεινω και την πορτα στο δωματιο μου ... και προσπαθησα να κοιμηθω

η ακοη μου απο την υπερενταση ηταν στο φουλ ... ηταν και καινουργιο σπιτι , καινουργιοι ηχοι κτλ

δεν μπορεσα να κοιμηθω

το δευτερο βραδυ το ξανακανα

κοιμηθηκα σαν πουλακι

τωρα πλεον , με ενοχλει αυτο το γαμημενο φως στο χωλ !!!

ειλικρινα , δεν υπαρχει κατι αλλο που να με τρομαζει πλεον .

το σκοταδι τα μεγαλοποιουσε ολα στα ματια μου , δημιουργουσε εν δυναμει επικινδυνες καταστασεις στο μυαλο μου

τωρα πλεον ,

νιωθω ελευθερος απο χαζες εννοιες

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Το μοναδικό πράγμα που φοβήθηκα ως παιδάκι, ΜΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ήταν η Μπεφάνα..

Ούτε σκοτάδια, ούτε φίδια, ούτε νεκροταφεία, ούτε βρυκόλακες, ούτε φαντάσματα κλπ με φόβιζαν. Μόνο η Μπεφάνα! Aκόμα μου το λένε που και που οι δικοί μου και σκάνε στα γέλια και απορούν που πραγματικά μόνο αυτή η απειλή "θα σε πάρει η Μπεφάνα" έπιανε..

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

emarup

Befana στην Ιταλία ήταν μια πανάσχημη γριά μάγισσα καβάλα σε ένα σκουπόξυλο, κάθε 6 Ιανουαρίου έφερνε δώρα.

Εγώ μικρή φοβόμουν πάρα πολύ τις γάτες :lol: και ... τις ξαφνικές διακοπές στο ένα και μοναδικό τότε κανάλι της τηλεόρασης :o Ακόμα και τώρα όταν το πρόγραμμα διακόπτεται σταματάει η καρδιά μου emno

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Τι εστί Μπεφάνα.. Λοιπόν.. Ήταν ένα κόλπο της μαμάς μου κλεμμένο από τις ιταλικές της ρίζες. Κανονικά στην Ιταλία -σύμφωνα με την παράδοσή τους- η Μπεφάνα είναι εκείνη που φέρνει τα δώρα στα παιδιά τα Χριστούγεννα.. Είναι κάτι σαν μάγισσα.. Η μανούλα μου όμως την παρουσίαζε ως κακιά μάγισσα, ντυμένη στα μαύρα που έπαιρνε μακριά τα άτακτα παιδάκια..

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Σεισμός, σεισμός, σεισμός....

Έχω ζήσει και τους σεισμούς του '81 ως παιδί και μου έχει μείνει αυτή η φοβία.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Φοβόμουν και φοβάμαι τρελά τα πλοία...Όσο περνάει ο καιρός τόσο χειροτερεύει. Τώρα τελευταία πάω κάπου μόνο αν μπορείς να πας με αεροπλάνο...αλλιώς ξέχνα το!

Επίσης: καρχαρίες, κατσαρίδες και τρωκτικά...μπιαχ!!!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Λοιπόν όταν ήμουν μικρή φοβόμουν

Το σκοτάδι

να είμαι μόνη μου

τα σκυλιά

τα ποντίκια

τα έντομα

τα κοράκια

τον μπαμπούλα

τον γείτονα Αχμέτ μαροκάνο άραβα και μαυριδερό

την ηλεκτρική σκούπα

τα φαντάσματα

τα τρολ

τα χθων

τα ξωτικα

τις μάγισσες

τους νάνους

τους γίγαντες

τους εξωγήινους

τον αόρατο άνθρωπο

τους ξένους μη με απαγάγουν από τους γονείς μου

Σημερα πλέον τίποτα.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΤΟΜΟ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΚΟ.ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ...ΜΑΖΙ ΤΟΥ...

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

....φοβόμουν μήπως με δηλητηριάσουν... έτσι έβαζα πρώτα άλλους να τρώνε από το φαγητό μου και μετά έτρωγα εγώ... ευτυχώς που είχα λιχούδα μαμά και θείο και μπορούσε να εφαρμοστεί το σχέδιό μου.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

emarupemarupemarupemarupemarupemarupemarupemarupemarupemarupemarupemarup

απορω πως και την εβγαλες καθαρη με τοσους φοβους ...

και κυριως αυτη η ηλεκτρικη η σκουπα ...

Σκούπιζε η μάνα μου με την κλασσική. emno

τί είναι τα χθων?

Είναι πλάσματα που ζούν μέσα στη γη και βγαίνουν όταν σκοτινιάσει. Τρώνε μικρά παιδάκια. Είναι μικροσωμα με σάλια που τρέχουν και κοφτερά δόντια.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 4 weeks later...

Φοβόμουν έντονα μήπως με πάρει ο Θεός το βράδυ και δεν ξυπνήσω το πρωί...Περίεργο ε?Λίγες φορές το νοιώθω ακόμα και σήμερα....

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ο μεγαλύτερος μου φόβος σαν παιδί, ήταν τα φίδια. Είχα έναν υπαρξιακό φόβο για τα φίδια, τον οποίο ακόμα και σήμερα, δεν μπορώ να πω ότι έχω ξεπεράσει τελείως. Ο μεγαλύτερος μου φόβος σήμερα, είναι η στασιμότητα. Το να περνάει ο χρόνος...και τα πράγματα να μένουν ίδια, στάσιμα.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.


×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.