Παιδικοί φόβοι...!

[Mariza]

Τι φοβόσασταν όταν είσασταν μικροί ???

Λοιπόν και για να κάνω την αρχή...

Φοβόμουν πάρα πολύ τη σκιά μου....

Όταν ήταν καλοκαίρι και περπατούσα στο δρόμο με τους γονείς μου, έβλεπα τις σκιές μας και νόμιζα πώς κάποιος μας ακολουθούσε...

Αν θυμηθώ και άλλα θα επανέλθω...

[α^2]

Εγώ φοβόμουν (και για να πω την αλήθεια εξακολουθώ να φοβάμαι λίγο ) το σκοτάδι.

[Juliette]

Εγώ φοβόμουν τις κολώνες της ΔΕΗ!!

[Spider]

Και εγώ το σκοτάδι!!!Μπρρρρρρ

Κατά τα λοιπά τίποτα άλλο...ίσως μόνο και λίγο τη θάλασσα...αυτά...ααα και λίγο τα ζωύφια...

[Juliette]

Και τα σκυλάκια εεε???? emdevil

[Mariza]

αχαχαχα...

ααα τώρα που το θυμήθηκα...εγώ φοβόμουν και τις αράχνες...και μεταξύ μας...ακόμα τις φοβάμαι...

[Doctor_7]

Φοβόμουν από το Θέατρο Σκιών, εκείνον τον χαρακτήρα με τη μακριά μύτη...Μπρρρρρρρρρ

[Gilraen]

Τη φωτιά... πάντα... (ακόμα).

(Τώρα, που μ αρέσει να παίζω μαζί της, είναι άλλο θέμα! )

Πάντως, όταν άναβε αναπτήρας στα 2 μέτρα, εξαφανιζόμουν...

Α, κι ένα ακόμα: (μη γελάσει κανείς, είναι ανώμαλό το ξέρω...)

τα φωτάκια νυχτός (αυτά τα μικρά πορτοκαλί ή πράσινα).

προτιμούσα να είναι σκοτάδι, παρά να μισοβλέπω μαυροπράσινες σκιες σε όλο το δωμάτιο.... (πωπω, το θυμήθηκα κι ανατρίχιασα!)

[kali]

εγώ φοβόμουν τα φίδια και ...... τα βαμπίρια

[Juliette]

Φοβόμουν από το Θέατρο Σκιών, εκείνον τον χαρακτήρα με τη μακριά μύτη...Μπρρρρρρρρρ

Μορφονιό!!!!!!!

"Ουΐτ μαμά μου"!!!

[anpapaki]

Eγω παλι φοβομουν,φοβαμαι και θα εξακολουθω να φοβαμαι για πολυ καιρο ακομα τις ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ!!! Μια απορια ειχα παντα απο μικρη:Οι κατσαριδες τι προσφερουν στο οικοσυστημα;Οποιος ξερει κατι επ'αυτου παρακαλω να το καταθεσει

[Evakiz]

εγω φοβομουν το σκοταδι γιατι πιστευα οτι θα δω φαντασματα!!!!!!ξερω οτι δεν υπαρχουν φαντασματα αλλα ακομα το σκοταδι με αγριευει...και φοβαμαι λιγο και το υψος...αλλα οταν ειμαι πχ. σε γεφυρα...αυτααααα

[zkw]

Όταν ήμουν μικρή (δηλ. 24627 χρόνια πριν), φοβόμουν... τους ληστές- δολοφόνους!

Μια μέρα, στο σχολείο, ο δάσκαλος μας είπε ότι υπήρχαν κάποιες συμμορίες ληστών- δολοφόνων, οι οποίοι έμπαιναν στα σπίτια για να ληστέψουν, σκότωναν όσους βρίσκανε μέσα και δεν άφηναν κανέναν ζωντανό. Ε, από τότε (και για, περίπου, ένα χρόνο), με το που έπεφτε το σκοτάδι φοβόμουν ότι, ξάφνου, θα εισβάλλουν στο σπίτι και θα αφανίσουν όλη την οικογένεια! Τα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ και όταν, τελικά, με έπαιρνε ο ύπνος έβλεπα εφιάλτες! Και ερωτώ... είναι δυνατόν, ο δάσκαλος να λέει τέτοια πράγματα σε μικρά παιδιά????

[Sovereign]

Φυσικά! Ξέχασε μάλιστα να σας πει ότι πολλές φορές βιάζουν γυναικόπαιδα, απανθρακώνουν τον πατέρα της οικογένειας, τεμαχίζουν και τρώνε τα πτώματα και μετά βγάζουν φτερά και πάνε για ύπνο περνόντας από την Έβδομη Πύλη της Κολάσεως.

Εμένα ανέκαθεν με τρόμαζαν οι εφιάλτες. Τους ζούσα από παιδί πολύ έντονα και τους σκεφτόμουν όλη μέρα, ειδικά όσους είχαν να κάνουν με την υγεία αγαπημένων μου προσώπων. Από εκεί και πέρα δε θυμάμαι να φοβάμαι τίποτα άλλο ιδιαίτερα, πέρα από το φόβο μήπως μας νικήσει ο Ολυμπιακός στο ντέρμπυ και δεν έχω μούτρα να εμφανιστώ στο σχολείο την επόμενη ημέρα. emdoinggg

[Juliette]

    Eγω παλι φοβομουν,φοβαμαι και θα εξακολουθω να φοβαμαι για πολυ καιρο ακομα τις ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ!!! Μια απορια ειχα παντα απο μικρη:Οι κατσαριδες τι προσφερουν στο οικοσυστημα;Οποιος ξερει κατι επ'αυτου παρακαλω να το καταθεσει

Να σου πω εγώ (και btw καλωσόρισες!!! ) τι προσφέρουν.

Είναι αντικείμενα προς επιστημονική μελέτη γιατί αλλιώς πώς θα ξέραμε ότι είναι τα μόνα όντα που θα επιζήσουν ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος??

Επίσης τις τρώνε οι αδέσποτες γάτες άμα δεν βρίσκουν κάτι πιο εύπεπτο (όσο να'ναι η επιστημονικές μελέτες προκαλούν μια άλφα βαρυστομαχιά)

[Spider]

Και τα σκυλάκια εεε???? emdevil

Αυτά δεν τα φοβάμαι...τα σιχαίνομαι!

Εχει διαφορά!

Φυσικά άμα μπροστά μου εμφανιστεί κανά δίμετρο λυκόσκυλο...έγινα λούης

[Basiliki]

Μικρή φοβόμουν κι εγώ κι ο αδερφός μου την κυρία Καλλιόπη, μια γλυκύτατη κυρία που έμενε στην πολυκατοικία της νονάς μου. Ήταν από την Κρήτη και είχε έντονα χαρακτηριστικά μελαχρoινής, είδικά ματια και φρύδια... Ήταν όμως ψυχούλα κι εμείς αδίκως, όποτε την ακούγαμε να βγαίνει από το διαμέρισμα για να μας χαιρετήσει, τρέχαμε ουρλιάζοντας...

Φοβόμουν επίσης, φοβάμαι και θα φοβάμαι τις πεταλούδες και μη με θάψουν ζωντανή! Αυτά!

[Roadrunner]

Εγω αυτο που φοβάμαι είναι το σκοτάδι.. να είμαι μόνος μου πχ στο βουνο.. χωρις το φως του φεγγαριου.. ε εκει αργιεύομαι

Αυτα. Κατα τα άλλα δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να με φοβήσει.

ΥΓ. Αν έχω καποιον μαζί μου δε φοβαμε καθολου... ακόμα και αν είναι κάποιο σκυλί η παρέα μου.

[LILLIAN]

Εμ..... απο μικρη και για πολλα χρονια φοβομουν... τα πνευματα!Οχι τα φαντασματα,αλλα τα πνευματα που υπαρχουν αλλα δεν τα βλεπεις.... Δεν μπορουσα να κοιμηθω μονη μου το βραδυ κι εβαζα την μαμα να μου κραταει το χερι για αρκετες ωρες (την καημενη!)... Και μολις πηγαινε να το παρει,ξυπναγα κι ελεγα "Που πας μαμα;φοβαμαι".... και καθοταν κι αλλο..... Τραγικο παιδακι!!!!!!! Καλα,ας μην αρχισω να σας λεω για οταν πεθανε ο παππους μου και φοβομουν το πνευμα του! Και το περιεργο ειναι οτι δεν θυμαμαι να μου ειχε μιλησει ποτε κανενας για αυτα!

[Azrai]

Κλασσικα το σκοταδι, αλλα επισης φοβομουν μια διακοσμητικη κουκλα που ειχε η γειτονισσα μας... Οποτε πηγαινα σπιτι της φοβομουν να το εξερευνησω (ενω κλασικα παντα εξερευνουσα τα ξενα σπιτια) γιατι ηταν εκεινη η κουκλα και με κοιτουσε...

Τωρα αν ειχα δει Τσακυ και με επηρεασε δεν το θυμαμαι για να πω την αληθεια

[Spider]

Θυμήθηκα ότι φοβόμουν σε μικρή ηλικία(όταν πήγαινα στη Νάξο το καλοκαίρι) έναν ο οποίος είναι μακαρίτης πλέον και ο οποίος είχε πάθει πολλαπλά εγκεφαλικά με συνέπεια να είναι η γλώσσα του έξω, να τρέχουν τα σάλια του και τα μάτια του να είναι εκρού...Πώς να μην τρέμω στο άκουσμα του ερχομού του???

[Ήρα]

και εγώ φοβόμουν τα πνεύματα ( και ακόμη !)

το σκοτάδι και τα όνειρα που κάτι πάθαινε ο μικρός μου αδελφός (σε ένα οι μάγισσες τον είχαν ανταλλάξει με το σωσία του και λέει μόνο εγώ μπορούσα να καταλάβω ότι δεν ήταν ο πραγματικός αδελφός μου)

και φοβόμουν και τις κότες αλλά κυρίως τους πετεινούς γιατί μας είχε πει η δασκάλα ότι ένας κοκορας είχε ανοίξει το κεφάλι ενός παιδιού με το ράμφος του!έιχα φρικάρει!

[tik-tak]

πω,πω! παιδιάαααα...τα κειμενά σας με εφεραν πολυ κοντα στο να αποκτησω....παιδικους φόβους στην...ηλικία μου!!!!

δεν ειναι και λίγο αυτό, ιδίως αν εισαι σε ηλικία με αυξημενο κινδυνο εμφράγματος

[Dr. Feelgood]

Λοιπόν εγώ τρόμαζα πάρα πολύ με μια σειρά στην τηλεόραση, το "Dr. Who"!!!! Το θυμάστε??? Με αυτό το πράσινο γλοιώδες υγρό ή αφρό και την περίεργη μουσική???

Απορώ γιατί το έβλεπα (!?!)

[Juliette]

Το πιστεύετε ότι τρόμαζα και φοβόμουν οικτρά τα φαντασματάκια στον πακ-μαν?? Αφού το τερμάτισα μια φορά και δεν ξανάπαιξα ΠΟΤΕ γιατί φοβόμουν!!

(όλα αυτά σε ηλικία 3-5 ετών)