Εισήγηση

[alefantos]

Σχετικά με το ποστ για τα SAT.

Πιστεύω ότι το να γίνεις γιατρός στην αμερική είναι ΠΑΡΑ πολύ δύσκολο και ελάχιστοι αμερικανοί τελειώνουν τόσο νωρίς όσο αναφέρθηκε και λογικό αφού...

1. Μπαίνεις στο κολλέγιο στα 18 (αυτό είναι εύκολο)

2. Μέσα στο κολλέγιο πρέπει να έχεις υψηλούς βαθμούς στα premed science topics, να έχεις πολύ υψηλό GPA βγαίνοντας (δύσκολο), να έχεις εργαστεί part-time ή/και εθελοντικά ή/και το καλοκαίρι σε νοσοκομεία και ερευνητικά ιδρύματα,να έχεις συστατικές επιστολές.

3. Τελειώνοντας το κολλέγιο πρέπει να ξαναεργαστείς σε νοσοκομείο σαν βοηθός κάποιου ιατρού ή σε εργαστήριο, να δώσεις τα MCAT, να πάρεις υψηλό βαθμό στα MCAT (πολύ δύσκολο), και φυσικά να έχεις λίγο έρευνα, καλές συστατικές, σουξου μούξου μανταλάκια , τα γνωστά της αμερικής.

4. Όσοι δεν γράφουν εξαιρετικά υψηλά στα MCAT, ή τα ξαναδίνουν ή τα ξαναδίνουν και κάνουν ένα biomed master και μετά ξανακάνουν αίτηση για ιατρική, ή τα ξαναδίνουν, γράφουν καλύτερα και πάνε στα combined MD/PhD προγράμματα τα οποία επειδή είναι πιο πολλά χρόνια δεν προτιμώνται από τους γνήσιους επιτυχώντες στα MCAT ή κάνουν PhD Οι περισσότεροι έλληνες που προσπάθησαν για MCAT...κάνουν PhD, τα οποία είναι εξαιρετικά προγράμματα και σου δίνουν άριστη επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά...δεν είναι ιατρική. Παρόλα αυτά ξαναλέω ότι είναι εξαιρετικά υψηλό το επίπεδο και αντί να κάνει κάποιος ιατρική στην Βουλγαρία επειδή τον πιέζει η μαμά του, είναι καλύτερα να κάνει PhD Genetics για παράδειγμα στο UPenn, που θα πληρώνεται κιόλας.

5. Αφού λοιπόν μέχρι τώρα έχεις φάει τόσα χρόνια (4 κολλέγιο + 1-2 προετοιμασία για MCAT και να χτίσεις ένα βιογραφικό), έχεις τις γνωστές καθυστερήσεις της αμερικής δλδ αιτήσεις, συνεντεύξεις για να μπεις ιατρική. Συνήθως μπαίνουν ιατρική όταν ένας έλληνας γιατρός τελειώνει, δλδ στα 24-25.

6. 4 χρόνια ιατρική (κι εκεί τα δύο πρώτα χρόνια τους φεύγει ο πάτος) και μετά ναι την ειδικότητα την έχεις στο τσεπάκι αλλά και πάλι δεν μπορείς να κάνεις όποια ειδικότητα σου αρέσει, έχει κι εκεί περιορισμούς.

Overall θα έλεγα ότι η διαδικασία στην αμερική είναι χρονοβόρα και τα λεφτά που ξοδεύεις άπειρα (ρωτήστε και τα αμερικανάκια που σου λένε ότι χρωστάνε $150,000 από undergrad και med school και δεν κουνιέται βλέφαρο, σαν να το θεωρούν φυσιολογικό). ¨Ετσι κι αλλιώς κάπου θα καθυστερήσεις. Αλλά στην αμερική δεν πας για γρηγορότερα, πας για καλύτερα.

Τώρα αν θέλεις να κάνεις οικογένεια...θα κάνεις Να ο usmeds πόσα παιδιά έχει; Και ο Doomx και ο pdx1;(πλάκα κάνω δεν ξέρω κανένα από αυτά τα παιδιά ούτε αν έχουν οικογένεια φυσικά,΄Please μην παρεξηγηθεί κανείς) Ο Lizst μας έχει μείνει άκληρος αλλά πρώτον είναι θείο βρέφος ο ίδιος και δεύτερον τον έφαγαν οι εφημερίες τον intern. (Αυτόν τον ξέρω )

(sorry, no greek fonts)

@ notbad: 0, no problem.

@ v1ss1: In your position, I would try to improve my cv and get into a UK med school. One rejection shouldn't stop you. Training is better, cheaper, shorter than in the US and will not hurt your US ambitions too much.

Alternatively, if you have the $, follow usmeds' plan.

Most important of all, don't listen to people who tell you what you can't do. Cheesy but true...

Good luck!

[valentina667]

Εμένα το όνειρό μου είναι να πάω στο φεγγάρι...και μπορούσα να πάω μια μέρα αλλά βαρέθηκα....τι λες μωρέ;;;

Τώρα για σενα και το φεγγάρι δεν ξέρω...Απευθύνσου στον Αρναούτογλου, οργανώνει κάτι σχετικό...

Απλά σε τάπωσε η μικρή, Evanescent!

Τα όνειρα ενός μικρότερου συναδέλφου απλά τα σεβόμαστε. Το αν θα γίνουν εφιάλτες κάπου αργότερα αυτό θα το δείξει η ζωή.

Και στην τελική γιατί πρέπει όλα τα όνειρα της ιατρικής να καταλήγουν εφιάλτες;

Και ακόμη κι αν όλα στην ιατρική Ελλάδας περί επιπέδου σπουδών, εκπαίδευσης στην ειδικότητα, συνδυασμού οικογένειας και καριέρας είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, γιατί κάποιος να μη θέλει να το παλέψει;