Αποκόμματα ...

[Berlusca]

Aριστερός, τραβεστί και σύντομα ...βουλευτής«E» 24/2

ΣYNENTEYΞH ΣTON Δ. ΔEΛHOΛANH

Λιγότερο από πενήντα ημέρες πριν από τις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές του Aπριλίου τα παραδοσιακά κόμματα, στους δυο μεγάλους συνασπισμούς, διαγκωνίζονται για τη συλλογή των ψήφων στην περιφέρεια του πολιτικού συστήματος. Mε την προεκλογική εκστρατεία στο φόρτε της και τον πρωθυπουργό Σίλβιο Mπερλουσκόνι να συνεχίζει απτόητος το πολιτικό του παραλήρημα από κανάλι σε κανάλι, η Kομμουνιστική Eπανίδρυση του Φάουστο Mπερτινότι διεκδικεί τη μεγάλη ανατροπή στην καθιερωμένη πολιτική σοβαρότητα με μια υποψηφιότητα-σοκ.

O 40χρονος Bλαντιμίρ Λουξούρια, ο πρώτος τραβεστί υποψήφιος σε ευρωπαϊκές εθνικές εκλογές, θα είναι ένας από τους 6 βουλευτές των νεοκομμουνιστών στο Kοινοβούλιο που θα προέλθει από την αναμέτρηση της 9ης και 10ης Aπριλίου μια και βρίσκεται στην τρίτη εκλόγιμη θέση.

Hθοποιός, απόφοιτος του πανεπιστημίου της Pώμης, γνώστης τριών γλωσσών, ο Λουξούρια που είναι εξαιρετικά ενημερωμένος ακόμη και για το Kυπριακό, όπως αποδεικνύει στον Δημήτρη Δεληολάνη, δεν διεκδικεί για τον εαυτό του ρόλο πρωταγωνιστικό σε ένα πολιτικό σόου αλλά ευελπιστεί, όπως εξηγεί, να εργασθεί για ρεαλιστικούς στόχους όπως η νομική κατοχύρωση των ανύπαντρων ζευγαριών. H συνέντευξη που παραχώρησε ο Bλ. Λουξούρια στον Δ. Δεληολάνη, έχει ως ακολούθως:

Tο πρώτο ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου ήταν, πώς να απευθυνθώ στον Bλαντιμίρ Λουξούρια;

«Aν χρησιμοποιήσεις το θηλυκό γένος θα χαρώ πολύ», μου εξηγεί ο ίδιος: «Aλλά αν έχεις πρόβλημα, μπορείς κάλλιστα να χρησιμοποιήσεις το αρσενικό. Δεν με ενοχλεί..

O Bλαντιμίρ Λουξούρια ονομάζεται στην πραγματικότητα Bλαντιμίρο Γκουαντάνιο. Γεννήθηκε στην Aπουλία πριν από 40 χρόνια, είναι πτυχιούχος του πανεπιστημίου Pώμης και ηθοποιός στο επάγγελμα. O ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται με έναν αγγλικό νεολογισμό: transgender. «Δεν είμαι transexual διότι δεν έχω εγχειριστεί για να αλλάξω φύλο. Eίμαι κάτι που ξεπερνά τα φύλα, πέρα από τον παραδοσιακό διαχωρισμό αρσενικό/ θηλυκό».

Aκριβώς αυτή τη νέα σεξουαλικότητα ανέλαβε να εκπροσωπήσει στο νέο ιταλικό Kοινοβούλιο. «Hμουν ανέκαθεν αριστερός και στρατευμένος στο κίνημα για τα δικαιώματα των γκέι. Γι αυτό και η Kομμουνιστική Eπανίδρυση μου πρότεινε αυτή την υποψηφιότητα. Aρχικά τρόμαξα, αλλά τελικά δέχτηκα. H ριζοσπαστική απόφαση της κυβέρνησης Θαπατέρο να θεσπίσει τους γάμους ομοφυλοφίλων δημιούργησε μια νέα δυναμική σε όλη την Eυρώπη».

O Λουξούρια δεν ζητά να θεσπιστεί γάμος ομοφυλοφίλων και στην Iταλία. Aρκείται στη νομική αναγνώριση των ανύπαντρων ζευγαριών που συζούν μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα: «Δεν είναι ένα πρόβλημα που αφορά μόνον ή κυρίως τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Oι στατιστικές λένε ότι στην Iταλία τα περισσότερα ανύπαντρα ζευγάρια αποτελούνται από ετεροφυλικά ζευγάρια, που δεν έχουν κανένα νομικό δικαίωμα. Aν πεθάνει ο ένας, ο άλλος δεν δικαιούται τη σύνταξή του. Aν αρρωστήσει ο ένας, ο άλλος δεν μπορεί να αποφασίσει για το είδος θεραπείας. Kαι ούτω καθ εξής».

Πάνω σε αυτό το θέμα δόθηκε μεγάλη μάχη στους κόλπους της κεντροαριστερής εκλογικής συμμαχίας. Tα δυο καθολικά κόμματα (η Mαργαρίτα του Φραντσέσκο Pουτέλι και το UDEUR του Kλεμέντε Mαστέλα) αντιτάχτηκαν σε οποιαδήποτε μορφή αναγνώρισης των ανύπαντρων ζευγαριών. Tελικά, στο πρόγραμμα της Eνωσης γίνεται αναφορά στα δικαιώματα «των ατόμων που συζούν».

O συνομιλητής μας είναι μορφωμένος (μιλά τρεις γλώσσες), ήρεμος και μετριοπαθής. Φορά γυναικεία σκουλαρίκια, πουκάμισο από σατέν και ψηλές μπότες με τακούνι. Aπέχει όμως έτη φωτός από την παραδοσιακή εικόνα του «τραβεστί». Oι δεξιοί πολιτικοί που ήρθαν σε αντιπαράθεση μαζί του στα ιταλικά κανάλια αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι έχουν να κάνουν με αντίπαλο «θεμιτό» και «έξυπνο». O ίδιος εξηγεί ότι δεν τρέφει καμία αντιπάθεια απέναντι στον Mπερλουσκόνι «που ξέρει και μακιγιάρεται καλά και φορά ψηλά τακούνια». Hλπιζε να έχει σύμμαχό του στη Bουλή έναν γκέι δεξιό δημοσιογράφο, αλλά «δυστυχώς το Φόρτσα Iτάλια δεν δέχτηκε την υποψηφιότητά του».

Πόσες είναι οι ψήφοι των γκέι στην Iταλία;

«Oι στατιστικές τις υπολογίζουν γύρω στο 4% του εκλογικού σώματος. Aπό αυτούς, το 70% ψηφίζει Aριστερά και το υπόλοιπο 30% Δεξιά».

O Bλαντιμίρ Λουξούρια έχει έρθει πολλές φορές στη χώρα μας. Oχι τόσο για διακοπές στα νησιά όσο για να γνωρίσει από κοντά τα αρχαία μας. Δηλώνει μάλιστα ιδιαίτερα συγκινημένος από μια παράσταση του Aριστοφάνη που παρακολούθησε στην Eπίδαυρο.

Γνωρίζει το Kυπριακό και συμφωνεί απόλυτα με τη θέση του κόμματός του ότι η Eυρωπαϊκή Eνωση πρέπει να κρατήσει σκληρή στάση απέναντι στην Tουρκία. «Eκείνο που πρέπει να κάνει η Aγκυρα είναι να εκδημοκρατιστεί πραγματικά, να αναγνωρίσει τα δικαιώματα των μειονοτήτων και να σεβαστεί την ανεξαρτησία της Kύπρου. Tο γεγονός ότι είναι ισλαμική χώρα δεν αποτελεί εμπόδιο. Eχουμε δεκάδες μουσουλμάνους ποιητές που έγραψαν αριστουργήματα για να εξυμνήσουν στον ομοφυλόφιλο έρωτα».

: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=535...d=2&pubid=31004

Αυτοί οι κομμουνιστές, θα μου την κάνουν μπουρδέλο την χωρα!!!

Αν βεβαια χάσω

Τροποποιήθηκε 26 Φεβρουαρίου 2006 από Berlusca

[Ήρα]

O Oγκι είναι μια από τις τελευταίες περιοχές της Νιγηρίας που πλήττεται από το σκουλήκι της Γουινέας, μια μάστιγα τόσο αρχαία ώστε τη βρίσκει κανείς στις αιγυπτιακές μούμιες και για την οποία πιστεύεται πως ήταν το «φλογερό φίδι» που κατά την Παλαιά Διαθήκη βασάνισε τους Ισραηλίτες στην έρημο. Στο Όγκι, επί αναρίθμητες γενιές, σκουλήκια μήκους ενός μέτρου και λεπτά σαν σπαγγέτι βγαίνουν από τα πόδια, ακόμη και από τις κόγχες των ματιών των θυμάτων τους, εκκρίνοντας κάτω από το δέρμα οξύ μέχρι που το δέρμα φουσκώνει και σκάει. Ο πόνος, σαν φωτιά, κάνει τα θύματα να αναζητούν την ανακούφιση βυθίζοντας τις φουσκάλες στην πιο κοντινή λιμνούλα. Εκεί το σκουλήκι αφήνει ένα ασπριδερό νέφος από νύμφες, ξεκινώντας έτσι και πάλι τον κύκλο του.

«Είναι σαν να σε μαχαιρώνουν», λέει ο Ιασίντ Ιγκέλε, ένας αγρότης από το πρησμένο χέρι του οποίου έχει αρχίσει να βγαίνει ένα από τα σκουλήκια αυτά, με ρυθμό λίγων επώδυνων εκατοστών την ημέρα. «Είναι σαν φωτιά», λέει για τον πόνο, «έρχεται αργά, αλλά τον αισθάνεσαι ακόμη και στην καρδιά σου».

Χάρη σε μια αδιάκοπη, 20ετή εκστρατεία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, το σκουλήκι της Γουινέας πρόκειται να γίνει η πρώτη ασθένεια μετά την ευλογιά που θα περάσει στην Ιστορία. Πέρυσι τα κρούσματα ήταν λιγότερα από 12.000, ενώ το 1986 ήταν τρία εκατομμύρια. Ο Κάρτερ έπεισε παγκόσμιους ηγέτες, φιλανθρώπους και εταιρείες να νοιαστούν γι' αυτή τη σκοτεινή και αποτροπιαστική αρρώστια και να τον βοηθήσουν να την καταπολεμήσει.

Το ίδρυμά του κινητοποίησε εθελοντές σε δεκάδες χιλιάδες χωριά για να απολυμάνουν το πόσιμο νερό, μέσα στο οποίο ζουν τα σκουλήκια. Αλλά η προσπάθεια για την εξάλειψη της νόσου έχει ήδη απαιτήσει μια δεκαετία περισσότερο απ' ό,τι αναμενόταν.

Οι ειδικοί του Κέντρου Κάρτερ εκτιμούν πως, με ακατάπαυστες προσπάθειες, η απαλλαγή τουλάχιστον εννέα αφρικανικών χωρών από τη νόσο μπορεί να απαιτήσει άλλα πέντε χρόνια. Ο Ερνέστο Ρουίς-Τιμπέν, τεχνικός διευθυντής της εκστρατείας του Κέντρου Κάρτερ, λέει πως είναι σίγουρος ότι η νίκη είναι πλέον ορατή. H Νιγηρία βρίσκεται στην τελική ευθεία. Πέρυσι καταγράφηκαν μόνο 121 νέα κρούσματα, από τα 650.000 που εκτιμάται πως υπήρχαν πριν από δύο δεκαετίες.

απο τα Νεα

[Μπάμπης ο Σουγιάς]

Πλαστογράφοι από κούνια!

«E» Online 11:36

Χαρτονομίσματα και έγγραφα πλαστογραφούσε ομάδα μαθητών λυκείου στη Θεσσαλονίκη που εντοπίστηκε από την Ασφάλεια!

Το περιστατικό που έχει αφήσει άναυδους τους άνδρες της αστυνομίας αποκαλύφθηκε όταν συγκεντρώθηκαν από τη διεύθυνση του σχολείου τα χρήματα για την εκδρομή που είθισται να διοργανώνεται τέτοια εποχή.

Όταν ωστόσο ο διευθυντής έλεγξε τα χρήματα, εντόπισε συνολικά 1.100 ευρώ σε 15 πλαστά χαρτονομίσματα και ειδοποίησε την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης.

Η έρευνα που ακολούθησε αποκάλυψε κάτι παραπάνω από ένα... σχολικό αστείο. Την παραχάραξη έκανε μαθητής χρησιμοποιώντας ειδικό σκάνερ - εκτυπωτή υψηλής ανάλυψης και χρωματικής πιστότητας, ενώ στην υπόθεση εμπλέκονται άλλοι πέντε συνομήλικοί του.

Όπως προέκυψε από την προανάκριση των δραστών που κρατούνται, κράτησαν τα γνήσια χαρτονομίσματα (που πιθανώς τους έδωσαν οι ανυποψίαστοι γονείς τους) και παρέδωσαν στο λυκειάρχη μαζί με άλλα γνήσια τα πλαστά.

Αξιοσημείωτη είναι η ποιότητα της πλαστογράφησης, αφού τα κατασχεθέντα χαρτονομίσματα διαθέτουν ταινίες ασφαλείας και υδατογραφήματα.

Από την έρευνα στις κατοικίες τους εντοπίστηκαν άλλα πέντε πλαστά χαρτονομίσματα, διάφορα έντυπα και υλικό για τη μορφή των χαρτονομισμάτων, λεπτές ταινίες αλουμινόχαρτου και ένα φύλλο ασημόχαρτου.

Η δράση των μαθητών ωστόσο δεν περιοριζόταν στο οικονομικό κέρδος, αφού μεταξύ άλλων βρέθηκαν και 3 πλαστές βεβαιώσεις αιμοδοσίας νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης, με σφραγίδα και υπογραφή, που προορίζονταν για δικαιολόγηση απουσιών.

Το εύρος της δράσης της ομάδας των νεαρών παραχαρακτών έγινε αντιληπτό όταν στην ανάκριση διαπιστώθηκε πως τρεις από τους συλληφθέντες τους τελευταίους δύο μήνες παραχάραξαν άλλες επτά φορές άγνωστο αριθμό χαρτονομισμάτων.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=534...d=2&pubid=36355

-----------------------------------------------------------------------

Το συγκεκριμένο περιστατικό διαψεύδει με κραυγαλέο τρόπο ερευνα που μας παρουσίαζε ως λαό με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης!!!

Τροποποιήθηκε 30 Μαρτίου 2006 από Johnnie Walker... Black Label

[and1dr]

Βρετανοί γιατροί δημοσιεύουν την Τρίτη το ιστορικό ενός ασθενή ο οποίος κατέρριψε κάθε ρεκόρ χρήσης ecstasy, παίρνοντας 40.000 χάπια σε διάστημα εννέα ετών. Ο 37χρονος επέζησε, υποφέρει όμως από σοβαρές και μόνιμες παρενέργειες, όπως κρίσεις πανικού και απώλεια μνήμης. Οι γιατροί του Νοσοκομείου St George του Λονδίνου δημοσιεύουν στην επιθεώρηση Psychosomatics την περίπτωση του «κυρίου Α», ο οποίος έπαιρνε το ναρκωτικό από τα 21 έως τα 30 του χρόνια.

Τα πρώτα δύο χρόνια, αναφέρει το BBC, έπαιρνε πέντε χάπια την εβδομάδα. Αργότερα τα αύξησε σε 3,5 ανά ημέρα, ενώ στο τέλος έφτασε τα 25 χάπια την ημέρα. Σταμάτησε τελικά να παίρνει το ναρκωτικό όταν «κατέρρευσε» τρεις φορές στη διάρκεια παρτι.

Τα στοιχεία προέρχονται από αναφορές του ίδιου του κ. Α, ο οποίος παρουσιάζει απώλεια μνήμης και ίσως δεν θυμάται σωστά τις λεπτομέρειες. Οι γιατροί, ωστόσο, είναι βέβαιοι ότι πρόκειται για θύμα ανεξέλεγκτης χρήσης ecstasy. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν «μόλις» 2.000 χάπια.

Το ecstasy παρεμβαίνει στη λειτουργία του νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη στον εγκέφαλο και είναι γνωστό ότι προκαλεί βραχυπρόθεσμες παρενέργειες, όπως διαταραχές της μνήμης, κατάθλιψη και αϋπνία.

«Για αρκετούς μήνες, ένιωθε σαν να βρισκόταν ακόμα υπό την επήρεια του ecstasy και υπέφερε αρκετά επεισόδια σκοτοδίνης» αναφέρει ο Δρ Χρίστος Κουιμτσίδης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. «Τελικά εκδήλωσε έντονες κρίσεις πανικού, συνεχές άγχος, κατάθλιψη και δυσκαμψία των μυών, κυρίως στο λαιμό και τις σιαγόνες».

Ο ασθενής παρουσίαζε επίσης σοβαρές διαταραχές της μνήμης, σε βαθμό να μην μπορεί να θυμηθεί τι ώρα είναι και τι είχε ήδη τοποθετήσει στο καρότσι του σούπερ μάρκετ. Γινόταν επίσης παρανοϊκός και συχνά είχε παραισθήσεις. Ο ίδιος, πάντως, φαινόταν να αγνοεί το πρόβλημα.

Ο 37χρονος δεν είχε οικογενειακό ιστορικό ψυχικών παθήσεων και η αξονική τομογραφία εγκεφάλου δεν έδειξε εκτεταμένες βλάβες. Η εξέταση αυτή, όμως, δεν είναι αρκετά ευαίσθητη, εξηγεί ο Δρ Κουιμτσίδης.

Όταν τελικά κατέφυγε στους γιατρούς, ο νεαρός χρησιμοποιούσε επίσης κάνναβη, ενώ παλαιότερα είχε επίσης πάρει βενζοδιαζεπίνες, αμφεταμίνες, LSD, ηρωΐνη, κοκκαΐνη, ακόμα και διαλύτες.

Μετά τη διακοπή της κάνναβης, η παράνοια και οι παραισθήσεις υποχώρησαν, η μνήμη του όμως δεν βελτιώθηκε. Ο 37χρονος πήρε τελικά εξιτήριο πριν οι γιατροί ολοκληρώσουν την εκτίμησή του και εδώ και ενάμισι χρόνο η τύχη του αγνοείται.

news.in.gr

[Clemence]

Η μουσική των χορδών

Νεφελώματα

Δημοσίευση: 17-04-06 | 15:29

Η σκέψη που κάνουν οι σύγχρονοι φυσικοί είναι ότι, όπως και η βαρύτητα, το ίδιο και οι άλλες τρεις δυνάμεις της φύσης ίσως να δημιουργούνται κι αυτές από χωροχρονο-παραμορφώσεις. Για να εξηγηθεί όμως η ύπαρξη των δυνάμεων αυτών χρειαζόμαστε την ύπαρξη έξι ή επτά πρόσθετων διαστάσεων.

Αν η θεωρία αυτή αληθεύει, ζούμε σε ένα σύμπαν δέκα ή ακόμη και έντεκα διαστάσεων! Γιατί η μόνη θεώρηση του σύμπαντος που φαίνεται σήμερα ότι ίσως μπορέσει σύντομα να συνδέσει την Κβαντομηχανική με τη Γενική Σχετικότητα είναι η Θεωρία-Μ των Υπερχορδών.

Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, τη στιγμή της γέννησης του σύμπαντος υπήρχαν ελεύθερες δέκα διαστάσεις, έξι από τις οποίες διπλώθηκαν στο εσωτερικό τους, καταπίνοντας κατά κάποιον τρόπο τον ίδιο τους τον εαυτό. Έκτοτε οι επιπλέον αυτές διαστάσεις βρίσκονται φυλακισμένες στο εσωτερικό απειροελάχιστα μικροσκοπικών "σφαιριδίων" και συνοδεύουν αόρατα κάθε σημείο των κατανοητών σε όλους μας σημερινών τεσσάρων διαστάσεων του σύμπαντος.

Κάθε γεωμετρικό σημείο του χώρου είναι στην πραγματικότητα και μια υπερσφαίρα έξι διαστάσεων τόσο μικρή, ώστε ακόμη και ένα πρωτόνιο να είναι συγκριτικά τεράστιο. Η διάσπαση, όμως, των έξι επιπλέον διαστάσεων θα απαιτούσε τόση ενέργεια όση και η ίδια η γέννηση του σύμπαντος!

Η χρήση περισσότερων διαστάσεων δεν είναι κάτι το καινούργιο στη φυσική, αφού έγινε για πρώτη φορά το 1919 από τον Πρώσο καθηγητή Θήοντορ Καλούζα (1885-1954), όταν αποφάσισε να επιλύσει τις εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας με την προσθήκη πέντε διαστάσεων αντί των τεσσάρων που γνωρίζουμε σήμερα. Η λύση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να βρεθούν οι ίδιες λύσεις που έβγαζε η επίλυση των εξισώσεων της τετραδιάστατης σχετικότητας, με τη διαφορά ότι στα αποτελέσματα αυτών των λύσεων παρουσιάζονταν επιπρόσθετα και οι εξισώσεις της θεωρίας του ηλεκτρομαγνητισμού.

Ο ηλεκτρομαγνητισμός, δηλαδή, έμοιαζε να είναι το αποτέλεσμα της "αόρατης" πέμπτης διάστασης του χωροχρόνου. Το 1926, μάλιστα, ο Σουηδός μαθηματικός Όσκαρ Κλάιν (1894-1977) κατόρθωσε να αποδείξει τον τρόπο με τον οποίο η πέμπτη αυτή διάσταση θα μπορούσε να είναι υπαρκτή και συγχρόνως αόρατη.

Σύμφωνα λοιπόν με τη Θεωρία των Υπερχορδών, τα σωματίδια της ύλης (τα φερμιόνια) και των δυνάμεων (τα μποζόνια) δεν αντιμετωπίζονται απλώς ως απειροελάχιστα "σημεία", αλλά ως μονοδιάστατες θηλιές ή χορδές, κάθε μία από τις οποίες έχει μήκος 10 εις την -33 εκατοστά (το μήκος του Πλανκ) αλλά μηδενικό πάχος και πάλλεται με διαφορετικό τρόπο. Σε αυτήν τη θεώρηση η ύλη και οι δυνάμεις ενοποιούνται σε μία και μοναδική φυσική ύπαρξη, αυτή των χορδών, και διαφοροποιούνται μόνο ως προς τις "νότες" που παίζει κάθε χορδή. Με αυτό τον τρόπο η Θεωρία των Υπερχορδών έχει τη δυνατότητα να ενώσει την Κβαντική Μηχανική με τη Σχετικότητα, κάτω όμως από μία κατάσταση υπερσυμμετρίας.

Σύμφωνα με αυτήν τη θεώρηση του σύμπαντος, το πρώτο στάδιο της ύπαρξής του, που ονομάζεται Εποχή του Πλανκ, άρχισε την Ώρα Μηδέν της Μεγάλης Έκρηξης και διήρκεσε μέχρι το 10-43 του πρώτου δευτερολέπτου της ζωής του. Με το τέλος, όμως, της Εποχής του Πλανκ, συνέβη μια αλλαγή φάσης στο σύμπαν, οπότε η δύναμη της βαρύτητας αποσυνδέθηκε και διαχωρίστηκε, αφήνοντας πίσω της τις υπόλοιπες τρεις δυνάμεις (ηλεκτρομαγνητική, ασθενή πυρηνική και ισχυρή πυρηνική) ενοποιημένες σε μία ηλεκτροπυρηνική δύναμη.

Υπήρχε, δηλαδή, μία συμμετρία ανάμεσα στις τρεις επιμέρους δυνάμεις, η οποία όμως θα έσπαγε καθώς ψυχόταν το σύμπαν. Με την ψύξη, δηλαδή, του σύμπαντος η μία μετά την άλλη οι τέσσερις δυνάμεις διασπάστηκαν με τον ίδιο τρόπο που γίνεται η αλλαγή φάσης του νερού από αέριο σε υγρό και από υγρό σε στερεό.

Παρ' όλο που μέχρι τώρα η θεώρηση αυτή παρουσιάζει την καλύτερη αντίληψη που έχουμε για τη φύση και την ενοποίηση των δυνάμεων και της ύλης, η σύγχρονη επιστήμη δεν διαθέτει ακόμη τα κατάλληλα εργαλεία μαθηματικής ανάλυσης που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην πλήρη ανάπτυξή της. Όπως χαρακτηριστικά λέγεται, πρόκειται για μια θεωρία του 21ου αιώνα, η οποία ανακαλύφθηκε νωρίτερα απ' ό,τι θα έπρεπε!

Διονύσης Σιμόπουλος,διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου

[m@ρι@]

Kατάλογος από Γκουαντάναμο

ΠΟΥΕΡΤΟ ΡΙΚΟ. Τον πιο αποκαλυπτικό έως τώρα κατάλογο ονομάτων των εκατοντάδων υπόπτων τρομοκρατών που έχουν κρατηθεί ή κρατούνται ακόμη στη βάση του Γκουαντάναμο έδωσε, χθες, η αμερικανική κυβέρνηση, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για την εξέλιξη του ζητήματος, εν μέσω δυσμενών αναφορών που εμπλέκουν τον υπουργό Αμύνης, Ντόναλντ Ράμσφελντ, σε σκάνδαλο βασανισμών, αλλά και εν όψει της σχετικής συζήτησης του ΟΗΕ που αρχίζει στις 5 Μαΐου.

Συνολικά, ο κατάλογος περιλαμβάνει 558 ονόματα και συνιστά την πρώτη επίσημη καταγραφή όσων κρατουμένων στο Γκουαντάναμο υπεβλήθησαν κατά την περίοδο 2004-2005 στην αποκαλούμενη διαδικασία Δικαστικής Αναθεώρησης Κατάστασης Υπόπτων, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν είναι εχθροί ή όχι. Οι περισσότεροι από αυτούς, προερχόμενοι από το Αφγανιστάν, τη Σαουδική Αραβία και άλλες 39 χώρες έχουν κρατηθεί στη βάση του Γκουαντάναμο για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια, χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες από δικαστική αρχή. Μεταξύ τους είναι ο Ντέιβιντ Χικς, μουσουλμάνος από την Αυστραλία, ο οποίος κατηγορείται ότι πολέμησε εναντίον των ΗΠΑ και των συμμαχικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν. Είναι ένας από τους δέκα που σχεδιάζεται να δικαστούν από στρατιωτικό δικαστήριο για απόπειρα δολοφονίας, υποστήριξη του εχθρού και συνωμοσία για τη διάπραξη τρομοκρατικών επιθέσεων. Ο κατάλογος περιλαμβάνει επίσης τον Σαουδάραβα, ύποπτο για συμμετοχή στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, Μοχάμεντ αλ Καχτάνι, τη φυλάκιση του οποίου κρατούσε μυστική έως τώρα ο αμερικανικός στρατός. Κατά τις ανακρίσεις της περιόδου 2004-2005, οι περισσότεροι από τους 558 κρίθηκαν εχθροί, με εξαίρεση 38 άτομα που κατατάχθηκαν στον κατάλογο των αθώων. Είκοσι εννέα από αυτούς έχουν ελευθερωθεί, αλλά οι υπόλοιποι εννέα -περιλαμβανομένου αδιευκρίνιστου αριθμού Ουιγούρων- δεν μπορούν να σταλούν στην πατρίδα τους, την Κίνα, επειδή ενδέχεται να διωχθούν και εκεί. Κατά συνέπεια, κρατούνται ακόμη στην αμερικανική βάση, στην πτέρυγα των προνομιούχων, σύμφωνα με διευκρινίσεις στρατιωτικού αξιωματούχου.

Η δημοσιοποίηση του καταλόγου, που διετάχθη από ομοσπονδιακό δικαστή, έγινε δύο 24ωρα μετά την αποκάλυψη στοιχείων, σύμφωνα με τα οποία ο Ντόναλντ Ράμσφελντ είχε πλήρη γνώση των βασανιστηρίων που υπέστη στο Γκουαντάναμο ο Μοχάμεντ αλ Καχτάνι. Η οργάνωση Human Rights Watch ζητεί τώρα τη διερεύνηση της υπόθεσης, ενώ περισσότερα στοιχεία για τη μεταχείριση των κρατουμένων απαιτεί η αρμόδια για τους βασανισμούς επιτροπή του ΟΗΕ.

από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21/4/06

[γιατρίνα]

Οταν το σερφάρισμα γίνεται λόγος απόλυσης..

Πιάνεις δουλειά στο γραφείο στις 9.00, φτιάχνεις έναν καφέ και κάθεσαι και «χαζεύεις» στο Ιντερνετ. Αφού ελέγχεις τα e-mails σου και κοιτάς τα updates στα αγαπημένα σου sites, αποφασίζεις να συνεχίσεις παίζοντας μια πασιέντζα στον υπολογιστή. Το αφεντικό σού έχει κάνει επανειλημμένα συστάσεις να «μη σερφάρεις στο Ιντερνετ» σε ώρες εργασίας, οπότε πιάνοντάς σε στα πράσα να ρίχνεις ηλεκτρονικές πασιέντζες σε απολύει... Εχει όμως το δικαίωμα;

Η απάντηση έχει δοθεί αρκετές φορές και είναι ότι ο εργοδότης δεν έχει κανένα δικαίωμα ή λόγο στο περιεχόμενο στο οποίο εκτίθεται ο εργαζόμενος (πέρα από ακραίες περιπτώσεις), ακόμα και στις εργάσιμες ώρες του, εάν η χρήση του Ιντερνετ δεν επηρεάζει τη συνολική του απόδοση και τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Στην Ε.Ε. το 98% των μεγάλων εταιρειών και το 70% των μικρομεσαίων έχουν άμεση πρόσβαση στο Ιντερνετ και παρέχουν υπηρεσίες e-mail και πλοήγησης στους υπαλλήλους τους. Μία από τις πιο ανερχόμενες αιτίες ή δικαιολογίες απόλυσης είναι η υπερβολική χρήση του Ιντερνετ, η οποία αποσπά τον εργαζόμενο από το περιεχόμενο των καθηκόντων του.

Ο προϊστάμενος ενοχλείται από το σερφάρισμά σας; Τώρα υπάρχει και νομικό προηγούμενο για να βρείτε το δίκιο σας...

Απόφαση-σταθμός

Πολλές είναι οι ελληνικές επιχειρήσεις στις οποίες έχουν ξεσπάσει «μίνι ροζ σκάνδαλα» ύστερα από υπερβολικό «κατέβασμα» βίντεο και φωτογραφιών ερωτικού περιεχομένου, που, όταν τα ηλεκτρονικά ίχνη ύστερα από έρευνα οδηγούν στους ενόχους, τότε ή τους γίνονται αυστηρές συστάσεις ή ακόμα και «απομακρύνονται» από τη δουλειά.

Είναι νομικά όμως βάσιμη η δίωξη υπαλλήλων με βάση τις ηλεκτρονικές τους συνήθειες και την «κατάχρηση» του εργάσιμου χρόνου τους; Στη Νέα Υόρκη έγινε η πρώτη μεγάλη εργατική δίκη πάνω στο συγκεκριμένο θέμα που κατέληξε στην απόφαση-σταθμό, ότι το σερφάρισμα στο Ιντερνετ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελεί αιτία απόλυσης.

Ο συγκεκριμένος εργαζόμενος μάλιστα που δικαιώθηκε (υπάλληλος του αμερικανικού υπουργείου Παιδείας) αγνοούσε επί εβδομάδες τις προειδοποιήσεις των προϊστάμενων του να «κρατήσει τα χέρια του μακριά από το Ιντερνετ». Η απόφαση βασίστηκε εν μέρει και στην προηγούμενη δικαίωση ενός δημοτικού υπαλλήλου που απολύθηκε προσωπικά από τον δήμαρχο της πόλης Μάικλ Μπλούμπεργκ, όταν τον έπιασε να παίζει «ναρκαλιευτή» σε έναν υπολογιστή μέσα στο δημαρχιακό μέγαρο. Ο δικαστής της Νέας Υόρκης Τζον Σπούνερ στην απόφασή του παρατηρεί ότι «το Ιντερνετ αποτελεί σήμερα το σύγχρονο ισοδύναμο της τηλεφωνικής συσκευής και της ανάγνωσης μιας καθημερινής εφημερίδας, παρέχοντας ένα συνδυασμό πληροφοριών και επικοινωνίας που οι περισσότεροι εργαζόμενοι πρέπει να χρησιμοποιούν με τη συχνότητα που επιθυμούν τόσο στην προσωπική τους ζωή όσο και στην εργασία τους».

Ετσι όπως επιτρέπονται τα προσωπικά τηλεφωνήματα όσο αυτά δεν επηρεάζουν τη συνολική ποιότητα της εργασίας, οι ίδιες προδιαγραφές πρέπει να υπάρχουν και στη χρήση του Ιντερνετ για προσωπικούς λόγους. Και όλα αυτά στις ΗΠΑ όπου έχουν ξεπεράσει το 60% οι αμερικάνικες επιχειρήσεις που παρακολουθούν τα μηνύματα των υπαλλήλων τους και τις σελίδες που επισκέπτονται. Η αύξηση είναι ανησυχητική δεδομένου ότι τα ανάλογα ποσοστά πριν από μια δεκαετία ήταν μόνο 10% σύμφωνα με έρευνα του Αμερικανικού Συνδέσμου Διοίκησης Επιχειρήσεων.

Στην Ελλάδα οι εταιρείες που παραδέχονται ότι παρακολουθούν ηλεκτρονικά τους υπαλλήλους τους είναι ελάχιστες, οπότε δεν μπορούμε να μιλήσουμε με ποσοστά. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι μαθαίνουν ότι παρακολουθούνται οι ηλεκτρονικές ή συμβατικές τους συνδιαλέξεις συνήθως μετά την απόλυσή τους.

Εργασιακό στρες

Σύμφωνα με το «Παρατηρητήριο Εργατικών Θεμάτων» του ΟΗΕ, η πίεση που ασκείται πάνω στους εργαζόμενους και η παραβίαση της ατομικότητάς τους οδηγούν σε επιδημίες έντονου στρες, υπερκόπωσης και κατάθλιψης σε όλον τον πλανήτη. Οι ίδιες οι εταιρείες ανησυχούν για το άγχος που οι ίδιες προκαλούν στους εργαζόμενους, μόνο όταν οι οικονομικές απώλειες λόγω «εργασιακού στρες» (που ήδη υπολογίζονται σε 3 δισ.) ξεπεράσουν το ποσοστό κέρδους που επιτυγχάνεται από την αύξηση των ωρών εργασίας. Συμπέρασμα; Οι εργαζόμενοι μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν υπερεντατικά ξέροντας ότι όλες τους οι κινήσεις τους παρακολουθούνται, αλλά είναι ελεύθεροι να ρίχνουν και μια πασιέντζα κάθε μία ώρα ή να χαζεύουν καμιά γκόμενα στο Ιντερνετ για να σπάει λίγο η ρουτίνα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΑΝΤΖΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/04/2006

[and1dr]

Μεγαλύτερο από το Χάιντ παρκ του Λονδίνου και το Σέντραλ παρκ της Νέας Υόρκης θα είναι το μητροπολιτικό πάρκο που θα δημιουργηθεί στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, συνολικής έκτασης 5.300 στρεμμάτων. Από αυτά τα 1.000 στρέμματα θα διατεθούν για ήπια οικιστική και επιχειρηματική ανάπτυξη, προκειμένου να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση για τη λειτουργία και συντήρηση του πάρκου. Όπως ανακοίνωσε το μεσήμερι, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς, στα τέλη του 2007 ή στις αρχές του 2008 θα είναι έτοιμο το θεσμικό πλαίσιο με βάση το οποίο θα δημιουργηθεί και θα λειτουργήσει το μητροπολιτικό πάρκο, ενώ σε επτά μήνες από τώρα θα έχει ολοκληρωθεί το πλάνο με βάση τη μελέτη του υπουργείου, από το οποίο θα προκύψουν οι όροι και οι προϋποθέσεις της αξιοποίησής του. Επίσης, προβλέπεται η δημιουργία ισχυρού οργανισμού ανάπτυξης και διαχείρισης του πάρκου που θα έχει την αποκλειστική ευθύνη. Το έργο αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2013. Ο κ. Σουφλιάς τόνισε ακόμη ότι θα ενοποιηθεί το μητροπολιτικό πάρκο του Ελληνικού με την παράκτια ζώνη του Αγίου Κοσμά, μέσω της υπογειοποίησης της λεωφόρου Ποσειδώνος, θα απελευθερωθούν χώροι με την κατεδάφιση κτιρίων της πρώην αμερικανικής βάσης, θα γίνει ανασύσταση των ρεμάτων και θα διατηρηθεί ο βασικός διάδρομος προσγείωσης για κίνηση των πεζών. Το πάρκο θα χρησιμοποιείται ελεύθερα από τους πολίτες, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο εισιτηρίου για χρήσεις που υπάρχουν μέσα σε αυτό.

ert.gr

Τροποποιήθηκε 8 Ιουνίου 2006 από and1dr

[Μπάμπης ο Σουγιάς]

Το σύνθημα των Βολιβιανών είναι σαφές...

Λα Πας

Την οργή των γιατρών της Βολιβίας προκαλεί η παρουσία Κουβανών γιατρών στη χώρα, οι οποίοι παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους. Οι πρώτοι διαμαρτύρονται ότι οι Κουβανοί τούς αφαιρούν δουλειά, όμως, ο πρόεδρος της Βολιβίας δεν συμμερίζεται τις ανησυχίες τους.

Περίπου 1.000 γιατροί από την Κούβα βρίσκονται στην Βολιβία, προκειμένου να παράσχουν τις (δωρεάν) υπηρεσίες τους βάσει συμφωνιών του Φιντέλ Κάστρο με τον πρόεδρο Έβο Μοράλες.

Αντίστοιχη συμφωνία έχει υπογράψει η Κούβα και με την Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες, εξασφαλίζοντας ως αντάλλαγμα χιλιάδες βαρέλια πετρελαίου.

Ωστόσο, οι γιατροί στην πρωτεύουσα της Βολιβίας, Λα Πας, έχουν διαφορετική άποψη. «Ένα ζήτημα τόσο σημαντικό όσο η υγεία των πολιτών δεν πρέπει να αφήνεται στα χέρια ξένων» δήλωσε ο επικεφαλής του ιατρικού συλλόγου Εδουάρδο Τσάβες.

Ο πρόεδρος Μοράλες έχει άλλη άποψη: «Σκέφτονται εγωιστικά κατά των συμφερόντων των φτωχών» είπε χαρακτηριστικά.

Μάλιστα, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας της χώρας Χουάν Αλμπέρτο Νογάλες έσπευσε να υπενθυμίσει ότι οι δείκτες υγείας στη Βολιβία είναι οι χειρότεροι στη Λατινική Αμερική, αν όχι στόν κόσμο.

news.in.gr

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntit...mp;lngDtrID=245

---------------------------------------------------------

Για να μην λένε κάποιοι εδώ μέσα, πως δεν υπάρχει συναδελφική αλληλεγγύη μονο στην Ελλάδα!!!

[Μπάμπης ο Σουγιάς]

Σε τρεις ημέρες ιδρύεται επιχείρηση στο Βέλγιο, αλλά σε 38 στην Ελλάδα

Η γραφειοκρατία στην Ελλάδα «σκοτώνει» τις επιχειρήσεις πριν ξεκινήσουν τη λειτουργία τους. Oταν στην Ελλάδα απαιτούνται -στην καλύτερη περίπτωση- 38 ημέρες για την ίδρυση νέας επιχείρησης, στο Βέλγιο αρκούν μόνο τρεις, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Το σκορ των τριών ημερών φέρνει το Βέλγιο στην πρώτη θέση της πανευρωπαϊκής κατάταξης, στην οποία η Ελλάδα κατέχει τη 13η χειρότερη θέση μεταξύ των 15 κρατών της Ευρωζώνης, με επίσημο χρόνο αναμονής τις 38 ημέρες, αν και πίσω από αυτό το σενάριο, στην πράξη κρύβεται ένας πολύμηνος Γολγοθάς. Το βελγικό σκορ των τριών ημερών δείχνει ανάγλυφα σε πόσο δυσμενή θέση βρίσκεται η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων. Το ενδιαφέρον είναι το άλμα που επέτυχε το Βέλγιο στο θέμα αυτό, καθώς μέχρι πρότινος, οι διαδικασίες ίδρυσης επιχείρησης κρατούσαν, κατά μέσον όρο, 56 ημέρες. Αυτό αποδεικνύει ότι η αντιστροφή ακόμα και μιας βαθιά ριζωμένης κατάστασης είναι εφικτή.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articl.../06/2006_188716

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articl.../06/2006_188621

---------------------------------------------------------------

Και μην τολμήσει να μου πει κανένας πως η Ελλάδα δεν πρωτοστατεί σε σημαντικούς τομείς ανάπτυξης!!!

Τροποποιήθηκε 24 Ιουνίου 2006 από Johnnie Walker... Black Label

[Clemence]

Ενός βασιλιά ...μύριοι έπονται!

PATHFINDER

13:39, ανανέωση: 15:54

Αν ο καθένας από εμάς σκαλίσει λίγο το γενεαλογικό του δένδρο, θα ανακαλύψει πολύ ενδιαφέρονται στοιχεία για την καταγωγή του. Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι σχεδόν 100% σίγουρο ότι όλοι καταγόμαστε από κάποιο Βασιλιά!

Η γνωστή ηθοποιός Brooke Shields έχει μία μάλλον εντυπωσιακή καταγωγή. Στα κλαδιά του γενεαλογικού της δέντρου μπορούμε να δούμε την Αικατερίνη των Μεδίκων, την Λουκρητία Βοργία, τον Καρλομάγνο αλλά και τους El Cid, Γουλιέλμο τον κατακτητή, και τον βασιλιά Harold.

Η Shields επίσης κατάγεται από πέντε πάπες ενώ πρόγονοί της είναι και ο Μακιαβέλι και ο Ισπανός κατακτητής Hernando Cortes.

Τι συμβαίνει λοιπόν με το γενεαλογικό δένδρο της γνωστής ηθοποιού; Είναι η καταγωγή της τόσο μοναδική;

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ακόμα και χωρίς κάποια επίσημα έγγραφα που να αποδεικνύουν συγγενική σχέση με επιφανείς προγόνους, υπάρχει σχεδόν 100% πιθανότητα κάθε άνθρωπος στη γη να είναι απόγονος κάποιου βασιλιά ή άλλης σημαντικής προσωπικότητας.

"Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αποδείξεις ότι είναι απόγονοι μεσαιωνικών μοναρχών," εξηγεί ο Mark Humphrys, καθηγητής της επιστήμης των υπολογιστών στο πανεπιστήμιο Dublin City της Ιρλανδίας ο οποίος για χρόνια ασχολείται με τη γενεαλογία.

"Ο αριθμός των ανθρώπων αυτών που δεν έχουν αποδείξει τη βασιλική τους καταγωγή πρέπει να είναι τεράστιος."

Με παρόμοια λογική, για κάθε βασιλιά που ανήκει στο γενεαολογικό δένδρο κάποιου αντιστοιχούν χιλιάδες «άσημοι» απόγονοι των οποίων η γέννηση δεν καταγράφηκε ποτέ στην ιστορία.

Ποτέ δεν θα καταφέρουμε να μάθουμε γι αυτούς καθώς μέχρι σχετικά πρόσφατα οι καταγραφές των γεννήσεων, αλλά και των θανάτων, δεν συνηθίζονταν έξω από τις τάξεις των ευγενών.

Το αντίστοιχο συμβαίνει και αντίστροφα. Κάθε ένας που απέκτησε παιδιά πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια είναι πιθανό να έχει εκατομμύρια απόγονους σήμερα, μερικοί από τους οποίους μάλιστα να είναι και πολύ διάσημοι.

Ας δούμε για παράδειγμα το Βασιλιά Εδουάρδου του III, ο οποίος βασίλευσε στην Αγγλία τον 14ο αιώνα και απέκτησε εννιά παιδιά. Ανάμεσα στους καταγεγραμμένους απογόνους του εντοπίζουμε προέδρους (τους George Washington, Thomas Jefferson, John Quincy Adams, Zachary Taylor, και τους δύο Roosevelt), συγγραφείς (Jane Austen, Lord Byron, Alfred Lord Tennyson, Elizabeth Barrett Browning), στρατηγούς (Robert E. Lee), επιστήμονες (Charles Darwin) και ηθοποιούς (Humphrey Bogart, Audrey Hepburn, Brooke Shields).

Σύμφωνα με κάποιους ειδικούς, υπολογίζεται ότι περίπου το 80% του πληθυσμού της Αγγλίας κατάγεται από τον Εδουάρδο τον 3ο.

Ένα μικρό «στραβοπάτημα» της τύχης θα μπορούσε να είναι καθοριστικό και κανείς από αυτούς να μην είχε γεννηθεί.

Το 1312 ο στενός σύμβουλος του Εδουάρδου του Β', Piers Gaveston, δολοφονήθηκε από μια ομάδα βαρόνων που ήταν δυσαρεστημένη από τον τρόπο που βασίλευε τη χώρα ο Εδουάρδος. Τον επόμενο χρόνο, ο βασιλιάς απέκτησε ένα γιο, τον Εδουάρδο τον 3ο.

Αν ο Εδουάρδος είχε δολοφονηθεί μαζί με τον Gaveston το 1312, κάτι που ήταν πολύ πιθανό τότε δεδομένη της δυσαρέσκειας απέναντι στην διακυβέρνησή του, ο Εδουάρδος ο 3ος δεν θα είχε γεννηθεί ποτέ.

Αν δεν είχε γεννηθεί αυτός, τότε δεν θα γεννιόντουσαν και όλοι αυτοί οι πρόεδροι, συγγραφείς, ηθοποιοί αλλά και όλοι οι «άσημοι» απόγονοί του.

Ο λόγος που ο Εδουάρδος ο 3ος λειτουργεί ως παράδειγμα είναι απλά το ότι η παγκόσμια ιστορία των θυμάται.

Για κάθε μονάρχη της εποχής του, υπάρχουν αμέτρητοι άσημοι απόγονοι οι οποίοι απέκτησαν οι ίδιοι τους δικούς τους απογόνους, και αυτοί τους δικούς τους κ.ο.κ μέχρι σήμερα.

Όσο πιο παλιά έζησε κάποιος, τόσο πιο πολλούς απογόνους θα έχει σήμερα.

Ο Humphrys εκτιμά ότι ο Μωάμεθ, ο ιδρυτής του Ισλάμ, εμφανίζεται στο γενεαλογικό δένδρο κάθε ανθρώπου στο δυτικό κόσμο.

Κάποιοι έχουν προσπαθήσει να αποδείξουν τη συγγενική σχέση του Μωάμεθ, ο οποίος γεννήθηκε τον 6ο αιώνα, με τους Άγγλους μονάρχες του Μεσαίωνα και άρα και με σχεδόν όλους τους ανθρώπους ευρωπαϊκής καταγωγής.

Αν και κανείς μέχρι τώρα δεν το έχει καταφέρει αυτό, πλησιάζουν σε μια πιο πιθανή και κοντινή αλληλουχία απογόνων. Κι ενώ αυτή η πιθανή αλληλουχία αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη από τους περισσότερους, δείχνει πως σημαντικές προσωπικότητες του χθες συνδέονται με πάρα πολλούς ανθρώπους που ζουν σήμερα.

Η πιθανή αυτή γενεαλογία προκύπτει μέσω της κόρης του Μωάμεθ, τη Fatima. Ο σύζυγός της ο Ali, και ξάδερφος του Μωάμεθ, θεωρείται από του Σιίτες Μουσουλμάνους ο νόμιμος διάδοχος του Ισλάμ.

Ο Ali και η Fatima απέκτησαν ένα γιο, τον al-Hasan, ο οποίος πέθανε το 670. Περίπου τρεις αιώνες αργότερα, ο ένατος δισέγγονός του ο Ismail, συνέχισε την οικογένειά τους στην Ευρώπη όταν έγινε Ιμάμης της Σεβίλλης.

Πολλοί γενεαλόγοι αμφισβητούν τη σύνδεση ανάμεσα στον al-Hasan και τον Ismail, ισχυριζόμενοι ότι παρεμβάλλονται φανταστικά πρόσωπα που δημιούργησαν άτομα που προσπάθησαν να συνδέσουν τη δυναστεία των Abbadid, που ίδρυσε ο γιος του Ismail, με τον Μωάμεθ.

Η δυναστεία των Abbadid αναγνωρίστηκε για τη συμβολή της στην καθιέρωση της Σεβίλλης ως ένα σημαντικό κέντρο πολιτισμού σε μια εποχή που το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης βρισκόταν υπό ένα σκοταδιστικό καθεστώς.

Ο τελευταίος Εμίρης της δυναστείας φέρεται να απέκτησε μια κόρη, τη Zaida, η οποία λέγεται ότι άλλαξε το όνομά της σε Isabel όταν έγινε Χριστιανή και παντρέφτηκε το βασιλιά της Καστίλης και της Λυόν, τον Alfonso VI.

Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η σύζυγος του Alfonso VI και μητέρα του γιού του είναι το ίδιο πρόσωπο με την κόρη του τελευταίου Εμίρη των Abbadid – αν δηλαδή η Isabel και η Zaida είναι το ίδιο πρόσωπο. Επομένως, η σύνδεση μεταξύ του Μωάμεθ και των Άγγλων βασιλέων ίσως να μην είναι και τόσο ισχυρή.

Αν όμως δώσουμε το δικαίωμα της αμφιβολίας και στην ιστορία της Zaida/Isabel, τότε καταλήγουμε στην Πέμπτη δισέγγονη της Ιsabel, την Maria de Padilla.

Η Maria παντρέφτηκε έναν άλλο βασιλιά της Καστίλης και Λυόν. Η τρισέγγονή τους ήταν η Βασίλισσα Isabel, που χρηματοδότησε τα ταξίδια του Κολόμβου. Από την κόρη της Βασίλισσας, και πολλές γενιές αργότερα, φτάνουμε στην πριγκίπισσα Marina Torlonia.

Η εγγονή της πριγκίπισσας είναι, ποια άλλη; Η γνωστή Brooke Shields.

Live Science

[Clemence]

Αυτός ήταν ο "Αντεροβγάλτης"

PATHFINDER

χτές | 12:12

Ιδιωτικά χειρόγραφα του ανθρώπου που ήταν επικεφαλής των ερευνών για τον εντοπισμό του Jack του Αντεροβγάλτη και που ονομάζουν το βασικό ύποπτο, δόθηκαν πριν λίγες μέρες στο Μουσείο Black της Scotland Yard.

Ο επιθεωρητής Donald Swanson διατηρούσε τη σιωπή του όσο ήταν εν ενεργεία όμως όταν συνταξιοδοτήθηκε και καθώς ήταν πολύ απογοητευμένος που ο δολοφόνος κατάφερε να διαφύγει, άρχισε να κρατά σημειώσεις σχετικά με την υπόθεση στις οποίες ονοματίζει και τον άνθρωπο που θεωρεί ότι είναι ο πιο «διάσημος» δολοφόνος όλων των εποχών.

Αυτός είναι ο Aaron Kosminski, ένας Πολωνό-Εβραίος κουρέας που ζούσε στην περιοχή Whitechapel του Ανατολικού Λονδίνου, ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια της ζωής του σε ψυχιατρικό άσυλο όπου και τελικά πέθανε.

Σύμφωνα με τον Swanson, οι αρχές ήταν τόσο σίγουρες ότι ο Kosminski ήταν ο δολοφόνος τουλάχιστον πέντε ιερόδουλων που οργάνωσαν και αναγνώριση υπόπτων. Ο μάρτυρας ήταν ένας Εβραίος ο οποίος λέγεται πως αρνήθηκε να δώσει τα απαραίτητα στοιχεία στις αρχές.

Ο Swanson κρατούσε τις σημειώσεις του στο βιβλίο «The Lighter Side of My Official Life» του Sir Robert Anderson, ο οποίος ήταν βοηθός αστυνομικού διευθυντή και τον οποίον διαδέχθηκε ο Swanson.

O Sir Robert ήταν σίγουρος πως ο δολοφόνος ήταν Πολωνο-Εβραίος. Όπως έλεγε ο ίδιος, το μόνο άτομο που είχε καταφέρει να δει το δολοφόνο «αναγνώρισε χωρίς κανένα δισταγμό τον ύποπτο αλλά αρνήθηκε να δώσει περισσότερα στοιχεία».

Ο Swanson έγραψε: “Καθώς ο ύποπτος ήταν επίσης Εβραίος και καθώς τα στοιχεία που θα έδινε στις αρχές θα καταδίκαζαν τον ύποπτο, ο μάρτυρας δεν ήθελε να είναι το μέσο που θα τον έστελνε στην κρεμάλα, δεν θα μπορούσε να ζήσει με αυτό το βάρος στη συνείδησή του.”

Ο ίδιος επίσης αναφέρει ότι ο Kosminski συμμετείχε και αυτός στην αναγνώριση ως ύποπτος και ότι είχε καταλάβει ότι τον είχαν αναγνωρίσει.

Μετά την αναγνώριση, μεταφέρθηκε στο σπίτι του αδερφού του στο Whitechapel από όπου και τον παρακολουθούσε η αστυνομία.

Αργότερα, ο Kosminski τέθηκε υπό περιορισμό σε ένα πτωχοκομείο και από εκεί σε ένα ψυχιατρικό άσυλο όπου και πέθανε.

«Ο Kosminski ήταν ο ύποπτος,» γράφει ο Swanson.

Όταν πριν από λίγες ημέρες η οικογένεια του Swanson παρέδωσε το βιβλίο με τις σημειώσεις του στο Μουσείο Εγκλημάτων της Scotland Yard, ο αστυνόμος Steve Lovelock, επικεφαλής εκπαιδευτικών προγραμμάτων της βρετανικής αστυνομίας και υπεύθυνος του Μουσείου, είπε πως η αναγνώριση του υπόπτου είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Όπως αναφέρει ο Lovelock, οι σημειώσεις του Swanson είναι γνωστέ εδώ και λίγα χρόνια και το όνομα του Kosminski έχει ακουσθεί ξανά στις συζητήσεις για την ταυτότητα του Αντεροβγάλτη. Ο ίδιος πιστεύει ότι οι σημειώσεις αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές.

Ο Nevill Swanson, ο εγγονός του επιθεωρητή σχολιάζει: “Ο παππούς μου πίστευε πως είχει βρει το δολοφόνο αλλά δεν κατάφερε ποτέ να τον πιάσει.”

Οι ερευνητές της Scotland Yard υποστηρίζουν ότι ο Kosminski είχε συλληφθεί από την αστυνομία έπειτα από ένα περιστατικό κατά το οποίο είχε απειλήσει την αδελφή του με μαχαίρι. Τότε είχαν εκπλαγεί από την ομοιότητά του με τις περιγραφές του Αντεροβγάλτη που είχαν στα χέρια τους.

Είχε θεωρηθεί όμως τότε τόσο πνευματικά άρρωστος που δεν ήταν ικανός να περάσει από ανάκριση. Μόνο υπό την επίβλεψη του αδερφού του συμμετείχε ως ύποπτος στην αναγνώριση της αστυνομίας.

Times Online

Από: pathfinder.gr

[γιατρίνα]

Ο «σωφρονισμός» σε αριθμούς

Εντονη ποινικοποίηση εις βάρος κυρίως αλλοδαπών και «τοξικομανών» και γενικευμένος ανορθολογισμός στην επιβολή και την έκτιση των ποινών, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της εικόνας του ποινικο-σωφρονιστικού μας συστήματος. «Τα δικαστήρια καταδικάζουν πλέον κάποιον όχι γι' αυτό που έκανε αλλά με βάση το πόσο εκτιμάται ότι θα καθήσει τελικά στη φυλακή», σχολιάζουν με δηκτικό τρόπο μέλη της επιτροπής για την αναθεώρηση του ποινικού κώδικα.

Η κατάσταση που επικρατεί στα δικαστήρια και τις φυλακές περιγράφεται ανάγλυφα στη μελέτη της λέκτορος Τ. Τζαννετάκη:

* Μέσα στα δέκα τελευταία χρόνια, σχεδόν διπλασιάστηκε ο πληθυσμός των φυλακών, γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στις χώρες με τη μεγαλύτερη αύξηση του αριθμού των κρατουμένων στην Ευρώπη!

* Μέχρι το 1995 το ποσοστό ήταν 56 κρατούμενοι ανά 100.000 κατοίκους. Σήμερα με περισσότερους από 10.000 κρατούμενους, το ποσοστό εκτινάχθηκε στο 96 ανά 100.000 κατοίκους, γεγονός που μας τοποθετεί πλέον στον μέσο των ευρωπαϊκών χωρών.

Η Γαλλία έχει χαμηλότερο ποσοστό κρατουμένων, ενώ στη Βρετανία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 141 ανά 100.000 κατοίκους.

Υπερπλήρεις οι ελληνικές φυλακές

* Σε σχέση με την πληρότητα των φυλακών, η Ελλάδα βρίσκεται στην 20ή θέση ανάμεσα σε 165 χώρες και πρώτη ανάμεσα στις ευρωπαϊκές. Η Ιταλία, που ακολουθεί, βρίσκεται 30 θέσεις πιο κάτω, ενώ η επόμενη ευρωπαϊκή χώρα, η Ισπανία, βρίσκεται στην 81η θέση. Μας ξεπερνούν η Κένυα, η Ζάμπια, το Ιράν, η Ουγκάντα και το Μπαγκλαντές...

* Ολα αυτά, αναφέρεται στη μελέτη, έχουν ως αποτέλεσμα να μειώνεται επικίνδυνα ο ελάχιστος ζωτικός χώρος για τους κρατούμενους και η φυλακή να επιτείνει παρά να περιορίζει την αντικοινωνικότητά τους. Το κόστος προσαρμογής στα σημερινά πληθυσμιακά δεδομένα απαιτεί την κατασκευή 10 νέων φυλακών, με συνολικό κόστος 250 εκατ. ευρώ!

* Τη «μερίδα του λέοντος» των κρατουμένων αποτελούν οι αλλοδαποί (το 45%) και οι παραβάτες του νόμου περί ναρκωτικών (44%).

Ειδικά για τους αλλοδαπούς αναφέρεται ότι ο αριθμός τους είναι πενταπλάσιος σε αναλογία από αυτόν των ελλήνων κρατουμένων.

Σε σχέση με τον πληθυσμό τους (περίπου 1.000.000 στην Ελλάδα), το ποσοστό των αλλοδαπών κρατουμένων είναι 450 ανά 100.000, όταν το αντίστοιχο ποσοστό για τους Ελληνες είναι περίπου 55 ανά 100.000 κατοίκους.

Αντίστοιχη είναι η αναλογία μόνο των Αφροαμερικανών στις αμερικανικές φυλακές. Οι αλλοδαποί φυλακίζονται ευκολότερα και αποφυλακίζονται δυσκολότερα από τους Ελληνες...

Οι πιο υψηλές ποινές στην Ευρώπη

* Παράλληλα, η Ελλάδα έχει τα υψηλότερα σχεδόν όρια ποινών στην Ευρώπη. Η ελάχιστη ποινή για κακουργήματα είναι συνήθως το ένα έτος αντί των 5 στην Ελλάδα και η ανώτατη διάρκεια πρόσκαιρης κάθειρξης τα 15 χρόνια έναντι των 20 στη χώρα μας!

* Την ίδια στιγμή για μια ευρεία κατηγορία δραστών, ιδίως της χαμηλής εγκληματικότητας, όπου επιτρέπεται η εξαγορά ποινών έως τρία χρόνια, το ποινικό σύστημα εξασφαλίζει σχετική ατιμωρησία, καθώς όσοι έχουν χρήματα πληρώνουν και δεν πάνε φυλακή.

* Στα στοιχεία του «ανορθολογισμού» που διέπει το ποινικό μας σύστημα ανήκουν και τα μεγάλα ποσοστά αποφάσεων που επιβάλλουν πολύ βαριές ποινές: Στην Ελλάδα το 50% των αποφάσεων επέβαλαν καθείρξεις από 5-20 χρόνια, τη στιγμή που στη Γερμανία μόνο το 4% των δικαστικών αποφάσεων επέβαλε ποινές από 5-15 χρόνια!

* Τέλος, υπερβολικά υψηλή είναι στην Ελλάδα και η διάρκεια της προφυλάκισης, τη στιγμή που στη Γερμανία στο 56% των περιπτώσεων είναι μικρότερη των 3 μηνών και 80% μικρότερη των 6 μηνών!

ΧΡ. Ζ.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 30/07/2006

[Clemence]

Hμερομηνία δημοσίευσης: 01-07-06

H Σεγκολέν σκέφτεται να παντρευτεί

ΠΑΡΙΣΙ. Απτόητη από τον ενδεχόμενο ανταγωνισμό ενός πρώην πρωθυπουργού, του Λιονέλ Ζοσπέν, για το χρίσμα του Σοσιαλιστικού κόμματος δηλώνει η ώς τώρα πιθανότερη υποψήφια των Σοσιαλιστών για τις προεδρικές εκλογές του 2007, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, που, ωστόσο, καταφεύγει στη δημοφιλή τακτική του γάμου πιθανότατα προς άγραν ψήφων.

O Zοσπέν... ενώνει

Μία ημέρα μετά τη δήλωση του Λιονέλ Ζοσπέν ότι ενδέχεται να επιστρέψει στην ενεργό πολιτική συμμετέχοντας στις προεδρικές εκλογές «αν αποδειχθεί πως είναι το κατάλληλο πρόσωπο για να ενώσει τους Σοσιαλιστές, την Αριστερά και τη χώρα», η κ. Ρουαγιάλ, που μέχρι τώρα αναδεικνυόταν στις δημοσκοπήσεις ως η μοναδική ικανή να νικήσει τον υποψήφιο του κυβερνώντος κόμματος και υπουργό Εσωτερικών, Νικολά Σαρκοζί, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να ενωθεί με τα δεσμά του γάμου με τον επί 25ετίας σύντροφό της και πατέρα των παιδιών της, Φρανσουά Ολάντ.

Η κ. Ρουαγιάλ, που σημειωτέον μόλις προ ολίγων ημερών χαρακτήρισε τον γάμο «αστικό θεσμό», δήλωσε καθ’ οδόν προς τη Βρετάνη ότι προ ημερών ο πρόεδρος της Πολυνησίας, Oσκαρ Τεμάρου, της πρότεινε ενώπιον εκπροσώπων του Tύπου να την παντρέψει με τον σύντροφό της στην Ταϊτή. Aφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι εξετάζει την πρόταση αποκλειστικά και μόνον επειδή ήταν τόσο φιλική. Παράλληλα επιχείρησε να υποβαθμίσει τη σημασία μιας ενδεχόμενης συμμετοχής του κ. Ζοσπέν στις προεδρικές εκλογές δηλώνοντας ότι γι’ αυτήν «δεν αλλάζει τίποτε», ότι αν εκτιμηθεί πως εκείνη είναι η πλέον ενδεδειγμένη, θα είναι υποψήφια, διαφορετικά θα προσφέρει «υποστήριξη στον τυχερό που θα επιλεγεί». Προσέθεσε μάλιστα ότι «τα πράγματα είναι απλούστερα από όσο νομίζουν οι δημοσιογράφοι».

Υπενθυμίζεται, όμως, ότι η κ. Ρουαγιάλ είχε ώς τώρα τη δυναμική να υπερισχύσει των δελφίνων του Σοσιαλιστικού κόμματος και να ορισθεί υποψήφιά του για το ανώτατο πολιτικό αξίωμα της Γαλλίας. Εξαιτίας μάλιστα της υψηλής της δημοτικότητας, είχε προκαλέσει έντονη δυσφορία στους δελφίνους, τους «ελέφαντες» όπως τους αποκαλούν τα γαλλικά ΜΜΕ, η οποία εκδηλώθηκε ανοικτά όταν η κ. Ρουαγιάλ εξέφρασε θέσεις προσιδιάζουσες σε εκείνες της άκρας Δεξιάς σχετικά με τα θέματα ασφάλειας, με αποτέλεσμα το κόμμα της να πάρει αποστάσεις. Προφανώς, όμως, δεν την είχε προβληματίσει τόσο όσο η πιθανότητα να χάσει την υποψηφιότητα του Σοσιαλιστικού κόμματος από τον Λιονέλ Ζοσπέν.

Από kathimerini.gr

[medicine]

SAN FRANCISCO - Previously hidden writings of the ancient Greek mathematician Archimedes are being uncovered with powerful X-ray beams nearly 800 years after a Christian monk scrubbed off the text and wrote over it with prayers.

Over the past week, researchers at Stanford University's Linear Accelerator Center in Menlo Park have been using X-rays to decipher a fragile 10th century manuscript that contains the only copies of some of Archimedes' most important works.

The X-rays, generated by a particle accelerator, cause tiny amounts of iron left by the original ink to glow without harming the delicate goatskin parchment.

"We are gaining new insights into one of the founding fathers of western science," said William Noel, curator of manuscripts at Baltimore's Walters Art Museum, which organized the effort. "It is the most difficult imaging challenge on any medieval document because the book is in such terrible condition."

Following a successful trial run last year, Stanford researchers invited X-ray scientists, rare document collectors and classics scholars to take part in the 11-day project.

It takes about 12 hours to scan one page using an X-ray beam about the size of a human hair, and researchers expect to decipher up to 15 pages that resisted modern imaging techniques. After each new page is decoded, it is posted online for the public to see.

On Friday, members of the public watched the decoding process via a live Web cast arranged by the San Francisco Exploratorium.

"We are focusing on the most difficult pages where the scholars haven't been able to read the texts," said Uwe Bergmann, the Stanford physicist heading the project.

Born in the 3rd century B.C., Archimedes is considered one of ancient Greece's greatest mathematicians, perhaps best known for discovering the principle of buoyancy while taking a bath.

The 174-page manuscript, known as the Archimedes Palimpsest, contains the only copies of treatises on flotation, gravity and mathematics. Scholars believe a scribe copied them onto the goatskin parchment from the original Greek scrolls.

Three centuries later, a monk scrubbed off the Archimedes text and used the parchment to write prayers at a time when the Greek mathematician's work was less appreciated. In the early 20th century, forgers tried to boost the manuscript's value by painting religious imagery on some of the pages.

In 1998, an anonymous private collector paid $2 million for the manuscript at an auction, then loaned it to the Walter Arts Museum for safekeeping and study.

Over the past eight years, researchers have used ultraviolet and infrared filters, as well as digital cameras and processing techniques, to reveal most of the buried text, but some pages were still unreadable.

"We will never recover all of it," Noel said. "We are just getting as much as we can, and we are going to the ends of the earth to get it."

[Clemence]

Hμερομηνία : 08-07-06

Ο κόσμος μας δεν χώρεσε τον Μπρούνο

Του Λάζαρου Ε. Γεωργιάδη

Σε μια πολιτισμένη Ευρώπη έχουν άραγε θέση τα είδη της άγριας πανίδας; Θα επιτρέψουμε στη Φύση να διατηρήσει κάθε κομμάτι της και όχι μόνο τα βολικά προς τον άνθρωπο, ή τα δάση θα είναι απλές καλλιέργειες - φυτείες παραγωγής ξύλου;

Ο Λάζαρος Ε. Γεωργιάδης είναι βιολόγος - υπεύθυνος Δράσεων του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ

Να ζει ή να μη ζει; Να μη ζει… αποφάσισαν οι βαυαρικές αρχές για τον Μπρούνο, την αρκούδα της Ιταλίας που ξεκίνησε από εκεί, πέρασε χώρες και χωριά και κατέληξε κυνηγημένη στη βόρεια περιοχή των Aλπεων. Ξεκίνησε από την περιοχή του Τρεντίνο, στις Ιταλικές Aλπεις όπου η τοπική κοινωνία είχε τοποθετηθεί θετικά, ΝΑ ΖΕΙ η αρκούδα στα βουνά τους. Γιατί η καφέ αρκούδα (Ursus arctos) για χιλιάδες χρόνια ήταν ένας φυσικός συγκάτοικος του ανθρώπου στις ορεινές και δασωμένες περιοχές της Ευρώπης.

Δυστυχώς, κατά τους τελευταίους πέντε αιώνες, ο άνθρωπος αποτέλεσε την αποκλειστική αιτία για την εξαφάνισή της από τις περισσότερες περιοχές, είτε λόγω της άμεσης θανάτωσης είτε λόγω της υποβάθμισης και της καταστροφής των βιοτόπων της. Eπειτα από μια μεγάλη χρονική περίοδο αδιαφορίας ή και άγνοιας, η οποία συντέλεσε προσθετικά σε αυτήν τη συρρίκνωση του πληθυσμού τής αρκούδας, αναγνωρίστηκε ο κίνδυνος εξαφάνισης του είδους στην Ευρώπη όπως και σε όλο τον κόσμο. Eτσι, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, η αρκούδα χαρακτηρίζεται είδος προτεραιότητας και έχει θεσπιστεί νομικά η προστασία της. Υπάρχει ωστόσο έμπρακτη εφαρμογή και λήψη συγκεκριμένων μέτρων; Η ανάγκη για την επιβίωση του είδους είναι αποδεκτή απ' όλους τους πολίτες της Ευρώπης;

Η διαμάχη που έχει προκαλέσει η παρουσία της «ιταλικής» αρκούδας στη Βαυαρία αποδεικνύει πως ο δρόμος είναι μακρύς για κάτι τέτοιο. Η διαφορά στις δύο κοινωνίες φαίνεται -ελπίζοντας κατά βάθος στο αντίθετο- πως είναι τεράστια. Η περιοχή του Τρεντίνο στην Ιταλία με αποφασιστικότητα επανέφερε την αρκούδα στην περιοχή της, την υιοθέτησε ως σύμβολο και αγωνίστηκε για τη βιωσιμότητά της. Από την άλλη μεριά διαφαίνεται ένα ΟΧΙ στην παρουσία της στις Βόρειες Aλπεις. Συγκρίνοντας τις δύο περιπτώσεις, πώς θα μπορούσαμε να οραματιστούμε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό; Σε μια πολιτισμένη Ευρώπη έχουν άραγε θέση τα είδη της άγριας πανίδας; Θα επιτρέψουμε στη Φύση να διατηρήσει κάθε κομμάτι της και όχι μόνο τα βολικά προς τον άνθρωπο, ή τα δάση θα είναι απλές καλλιέργειες - φυτείες παραγωγής ξύλου;

Αν η λύση σε κάθε «πρόβλημα» είναι η εξαφάνισή του, τότε μας αξίζουν ήμερα δάση και άγριες πόλεις. Απαιτείται πολιτική βούληση για σεβασμό στην ιδιαιτερότητα κάθε περίπτωσης και προσπάθεια ανεύρεσης λύσης και διαχείρισης του προβλήματος. Λύσεις αντιμετώπισης των προβλημάτων υπάρχουν. Στην Ελλάδα, η προσπάθεια του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, με τη βοήθεια και της Ευρωπαϊκής Eνωσης, έχει επικεντρωθεί στην υλοποίηση πιλοτικών δράσεων με επιτυχία. Η χρήση των ηλεκτροφόρων περιφράξεων για προστασία ορεινών μελισσοκομικών μονάδων και γεωργικών μικροκαλλιεργειών αποδεικνύει πως η τεχνολογία είναι και πολιτισμός, η φύλαξη των κοπαδιών από ελληνικούς ποιμενικούς σκύλους αποτελεί άριστο μέτρο προστασίας από επιθέσεις σαρκοφάγων ζώων και παράλληλα συντελεί στη διατήρηση της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Η αειφορική διαχείριση των δασών μπορεί να αποδείξει πως μας ενδιαφέρει η ζωή και όχι μόνο το ξύλο του δάσους. Από την άλλη μεριά απαιτείται και η άμεση ενίσχυση και στήριξη του ανθρώπινου παράγοντα, με την αποζημίωση των παραγωγών, την προώθηση των παραπάνω προληπτικών μέτρων, το σεβασμό των λιγοστών πια κατοίκων της ελληνικής ορεινής υπαίθρου και τελικά την αναγνώρισή τους ως Πολίτες Προτεραιότητας.

Η παρουσία τής καφέ αρκούδας στα ελληνικά δάση μας δίνει μια υπεροχή κι ένα ακόμη πολιτιστικό προβάδισμα έναντι των άλλων Δυτικοευρωπαίων. Ελπίζουμε κάποτε να αισθανθούμε όλοι ότι οι αρκούδες δεν είναι αφορμή σύγκρουσης μεταξύ οικολόγων, κυνηγών και κτηνοτρόφων, είναι ζωή που πρέπει να σεβόμαστε όπως οι δικές μας.

Όπως και ότι τα δάση και τα βουνά μάς χωράνε όλους να ζούμε και να τα χαιρόμαστε.

Από kathimerini.gr (ΟΙΚΟ)

[Clemence]

Hμερομηνία : 08-07-06

ΣΟΥΜΑΝ ΣAΧΑΪ

Ιδρύτρια του Gene Campaign

Η γενετίστρια που τα "έβαλε" με τη Μονσάντο

Tου ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΤΣΙΜΙΤΑΚΗ

Όταν παρατούσε την καριέρα της για να εναντιωθεί στις πολυεθνικές που προσπαθούσαν να πατεντάρουν τη γεωργία, λίγοι καταλάβαιναν την πολιτική σημασία του αγώνα της. Σήμερα η Σουμάν Σαχάι μπορεί να περηφανεύεται ότι η Ινδία χρωστάει στην ίδια και στο Gene Campaign το ότι είναι η μόνη χώρα που αντιστέκεται.

Tο 1993, η καθηγήτρια Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία, Σουμάν Σαχάι, εγκατέλειπε την καριέρα της για να επιστρέψει στη γενέτειρά της, την Ινδία, και να ξεκινήσει κίνημα ενάντια στις πατέντες τις οποίες προσπαθούσαν διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, όπως η Monsanto, να επιβάλουν σε σπόρους και αγροτικά προϊόντα.

Σήμερα, 13 χρόνια μετά, η Gene Campaign είναι η μεγαλύτερη Μη Κυβερνητική Οργάνωση στην Ινδία και μία από τις πιο σεβαστές φωνές στη χώρα. Eχει κατορθώσει να περάσει τρεις σχετικούς νόμους (προστασία δικαιωμάτων των αγροτών, προστασία της βιοποικιλότητας, προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων) και συνεχίζει τον αγώνα ενάντια στις εντατικές καλλιέργειες, υπέρ της βιώσιμης ανάπτυξης της υπαίθρου και υπέρ του να αναγνωρισθεί η παραδοσιακή εντόπια εμπειρική γνώση ως μια αξιοσέβαστη τεχνολογία(!).

Το ΟΙΚΟ συνάντησε την κ. Σαχάι στο συνέδριο Φιλοσοφίας, στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου έδωσε μια ομιλία για την ηθική της επιστήμης.

Τι είναι το Gene Campaign;

Είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, αντικείμενο του οποίου είναι η διασφάλιση της τροφής και των δικαιωμάτων στη Γη για όλους. Εργάζεται σε πολιτικό επίπεδο κυρίως αλλά και στην κοινωνία για τα δικαιώματα των τοπικών αγροτικών κοινοτήτων και των φυλών στην Ινδία.

Πώς αποφασίσατε να εγκαταλείψετε την ακαδημαϊκή καριέρα και να αφοσιωθείτε σε έναν κοινωνικό σκοπό;

Hμουν ακόμα καθηγήτρια Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, όταν κατάλαβα πως αναπτυσσόταν η συζήτηση για τα πνευματικά δικαιώματα σε ζωντανούς οργανισμούς και φυτά πάνω στην άγνοια του κόσμου. Oλη η συζήτηση επικεντρωνόταν στα φάρμακα. Εγώ καταλάβαινα, όμως, πως αυτή η συζήτηση επρόκειτο να καταστρέψει τη γεωργία στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Εκείνη την εποχή ήταν ακόμα πολύ ανοιχτή η συζήτηση και πολλές εταιρείες πίεζαν να μπουν πατέντες στους σπόρους. Κι ακουγόταν «νόμιμο» στους επιστημονικούς κύκλους. Αν κάποιος μπορεί να ελέγξει τους σπόρους στην αγροτική παραγωγή, αν του ανήκει ο σπόρος, τότε και ο αγρότης γίνεται για πάντα εξαρτημένος από τον ιδιοκτήτη.

Στην Ινδία πώς σας αντιμετώπισαν;

Ξεκινήσαμε σαν μια παρέα ακαδημαϊκών που συζητούσε γι' αυτά. Ο πρώτος μας υποστηρικτής ήταν οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων που διατηρούσαν δεσμούς με το φοιτητικό κίνημα. Στην Ινδία υπήρχε ισχυρό φοιτητικό κίνημα τη δεκαετία του '70. Oταν ξεκινήσαμε το 1993 στέλναμε σε αυτούς επιστολές. Σε όποιον απαντούσε ζητούσαμε να ενεργοποιήσει αυτούς με τους οποίους είχε κρατήσει επαφή από τότε. Ετσι χτίσαμε το δίκτυο. Ο κόσμος τότε δεν μπορούσε να καταλάβει - οι ηγέτες των αγροτών ήταν αμόρφωτοι άνθρωποι αλλά με μεγάλη επιρροή. Πήγα μια φορά σε έναν από τους πιο ισχυρούς και του λέω: «Οι Aγγλοι ήρθαν για να κάνουν εμπόριο με την Ινδία και έμειναν 150 χρόνια. Υπάρχει άλλη μια εταιρεία σήμερα που λέει πως έρχεται για εμπόριο, αλλά αν δεν τους σταματήσετε θα χαθεί η ανεξαρτησία που πετύχαμε το 1947». Ηταν της γενιάς που είχε ζήσει την αγγλική κατοχή και τον ευαισθητοποίησε αυτό που του είπα.

Επειτα, βάλαμε το δίκτυο να μας κανονίζει συναντήσεις με τις τοπικές κοινότητες. Επί πέντε ολόκληρα χρόνια μιλούσαμε στον κόσμο μόνο. Κάναμε καμπάνιες ενημέρωσης. Και μετά το 1993 κατεβήκαμε στους δρόμους. Κάναμε μια μαζική διαδήλωση στο Νέο Δελχί. Είχαμε μόνο ένα αίτημα: Να μην μπουν πατέντες στους σπόρους. Ο σπόρος είναι δικός σας, τους λέγαμε. Στα χωράφια σας υπάρχει φράκτης και έχει ένα κλειδί. Ποιος θα πάρει αυτό το κλειδί; Εσείς ή η εταιρεία; Ετσι οι πατέντες έγιναν το κλείδωμα της καλλιέργειας.

Που κατά μία έννοια όντως είναι.

Φυσικά. Eπρεπε να τους το εξηγήσουμε, οπότε δημιουργούσαμε εικόνες. Και δουλεύαμε πάντα με ντόπιους. Αλλος ένας λόγος που είχαμε ευρεία αποδοχή είναι ότι δεν δεχθήκαμε ποτέ χρήματα. Τα κάναμε όλα από την τσέπη μας. Ταξιδεύαμε με τρένο και δεν μέναμε ποτέ σε ξενοδοχείο - μας φιλοξενούσαν οι αγρότες. Eπειτα συγκινήσαμε τα μίντια. Είχαν την ιστορία μιας πανεπιστημιακού που τα παράτησε όλα και γύρισε για να πολεμήσει. Καλό, ε; Εγραφαν για μας κάθε μέρα. Και το βασικότερο, ποτέ δεν κάνουμε κριτική μόνο. Προτείνουμε λύσεις και διεξόδους. Και ποτέ, μα ποτέ δεν απομακρυνόμαστε από την αλήθεια. Η αξιοπιστία είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). Εχουμε κερδίσει το να θεωρούν όλοι πως, αν το λέμε εμείς, είναι αλήθεια. Αποφεύγουμε να κάνουμε εντυπωσιακές και συναισθηματικές τις ιστορίες μας για να γλυκάνουμε τα μέσα. Προτιμάμε να γινόμαστε βαρετοί και να λέμε μόνο την αλήθεια.

Δώσατε μια ομιλία για την ηθική της επιστήμης. Πώς συνδέεται αυτό με την καμπάνια σας;

Νομίζω πως γενικά η ηθική συνδέεται με τον αγώνα για δικαιοσύνη. Και εμείς, ξέρετε, δεν κάνουμε φιλανθρωπία. Αυτά για τα οποία μιλάμε είναι τα πραγματικά τους δικαιώματα…

Ζούμε σε κοινωνίες ανοιχτών αγορών. Γιατί δεν έχει το δικαίωμα μια εταιρεία να πάρει ένα σπόρο, να τον βελτιώσει και στη συνέχεια να τον πατεντάρει;

Αν μια εταιρεία πάρει το σπόρο του ρυζιού και τον τροποποιήσει γενετικώς, το τελικό προϊόν είναι μόνο δικό της; Το ρύζι δεν μας το έδωσε ο Θεός όπως το ξέρουμε σήμερα, το έφτιαξαν οι αγρότες ανά τους αιώνες. Ποιος έχει, λοιπόν, τα δικαιώματα γι' αυτό; Αν οι αγρότες έβαλαν το 80% και άλλο ένα 10% έβαλε η επιστημονική κοινότητα και άλλο ένα 8% έβαλαν άλλες εταιρείες τα περασμένα χρόνια, δικαιούται η Μονσάντο να έχει πνευματική ιδιοκτησία πάνω του για τα τελευταία 2 βήματα; Κάθε εταιρεία έχει δικαίωμα εκμετάλλευσης, αλλά όχι πνευματικής ιδιοκτησίας.

Βλέπετε κάποιο ηθικό πρόβλημα στον τρόπο με τον οποίο η επιστήμη παράγει γνώση και προϊόντα στις μέρες μας;

Για ποιον υπάρχει η επιστήμη και ποιους στόχους προσπαθεί να πετύχει; Δες την κατάσταση της τροφής στον πλανήτη. Και δες ποια είναι τα μεταλλαγμένα προϊόντα. Βαμβάκι, σόγια, καλαμπόκι - όλα χρήσιμα στη βιομηχανία που τελικά ανταγωνίζονται τους παραγωγούς των αναπτυσσομένων χωρών. Το καλαμπόκι χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή και για την παραγωγή υποκατάστατων της ζάχαρης, η σόγια για ζωοτροφές και λίγο για δική μας τροφή. Χώρες που παράγουν ζάχαρη, όπως η Βραζιλία και η Ινδία εκτοπίζονται από χώρες που δεν παράγουν. Οχι μόνο δεν προσφέρουν, αλλά παίρνουν κιόλας δουλειές ανθρώπων που δεν έχουν από τι άλλο να ζήσουν. Η ηθική μπαίνει εδώ. Πού επενδύει η επιστήμη τα χρήματα, τις προσπάθειες και τα μυαλά της.

Eνα από τα επιχειρήματα της Μονσάντο είναι πως, αν την αφήσουμε, θα θρέψει τους φτωχούς.

Μα ο κόσμος πεινάει επειδή δεν παράγουμε αρκετό φαγητό ή επειδή δεν έχει πρόσβαση σε αυτό; Aπειρες μελέτες δείχνουν ότι η πείνα προκύπτει από την έλλειψη γης ή από την ανεργία. Πέρυσι, η Ινδία είχε στις αποθήκες εκτάκτου ανάγκης 600 εκατομμύρια τόνους ζαρζαβατικών και ο κόσμος πεινούσε. Πώς θα μας βοηθήσει η γενετική μηχανική λοιπόν;

Στην Ινδία σήμερα τι ισχύει;

Είναι η μόνη χώρα που όχι μόνο δεν επιτρέπει την πατέντα σε σπόρους, αλλά έχει ένα πολύ δυνατό νόμο προστασίας των δικαιωμάτων των αγροτών. Δουλέψαμε πολύ σκληρά γι' αυτόν, πολλά κομμάτια του τα γράψαμε εμείς. Καταφέραμε να διασφαλίσουμε ότι θα έχουν ατράνταχτα νομικά επιχειρήματα απέναντι στις εταιρείες.

Εργάζεστε και με την επιστημονική κοινότητα;

Πολύ. Σταματήσαμε το πρόγραμμα για το μεταλλαγμένο ρύζι μπασμάτι. Η επιστημονική κοινότητα είναι μέσα στη βιοτεχνολογία και τη γενετική μηχανική. Δεν υπάρχει πολιτική, νόμος που να την ελέγχει, οπότε τώρα συγκεντρώνουμε σ' αυτό το σημείο τις προσπάθειές μας. Προσπαθούμε να αναγκάσουμε την επιστημονική κοινότητα να κάνει ένα βήμα πίσω και να δει τι κατασκευάζει.

Και το ίδιο κάνουμε με τους πολιτικούς μας. Δεν τους ανταγωνιζόμαστε, τους θέλουμε συμμάχους, οπότε φροντίζουμε να τους ενημερώνουμε καλά. Βεβαίως, έχουμε πάει την κυβέρνηση στο δικαστήριο μερικές φορές, όπως μας έχει πάει και αυτή. Το σημαντικό είναι να ξέρεις ακριβώς τι θέλεις κι εμείς θέλουμε να αλλάξουν οι πολιτικές.

Θέλουμε στο τέλος να απαγορευθούν τα μεταλλαγμένα, αλλά δεν πρόκειται να το ζητήσουμε τώρα γιατί ξέρουμε πως δεν θα το κερδίσουμε.

Από kathimerini.gr (ΟΙΚΟ)

[BLV]

Hμερομηνία δημοσίευσης: 12-08-06

«Γιατί το σχολείο ξεχνά το μάθημα της Eξέλιξης;»

Tης Λινας Γιανναρου

Ψήφισμα με το οποίο καλούν το υπουργείο Παιδείας να εντάξει στο ελληνικό σχολείο τη διδασκαλία της Εξέλιξης, τη θεωρία που διατύπωσε ο Δαρβίνος το 1859 στο μνημειώδες έργο του «Η Καταγωγή των Ειδών», έχουν υπογράψει ήδη περισσότεροι από 250 πανεπιστημιακοί, ερευνητές και εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων. Οπως τονίζουν, «παρά τη σημασία της ως ενοποιητικό πλαίσιο της επιστήμης της Βιολογίας και την ανυπολόγιστη παιδαγωγική της αξία, η Εξέλιξη είτε δεν περιλαμβάνεται καθόλου στη διδακτέα ύλη (Λύκειο) είτε για διάφορους λόγους δεν διδάσκεται (Γυμνάσιο)».

Πράγματι, όπως λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Βιοεπιστημόνων κ. Μάνος Παπαδάκης, «μπορεί να κατακρίνουμε τις ΗΠΑ για το γεγονός ότι 150 χρόνια αργότερα η εξέλιξη των ειδών συνεχίζει να διχάζει (σ.σ. το αντίπαλο «στρατόπεδο» αποτελούν οι Δημιουργιστές που πρεσβεύουν ότι όλα γεννήθηκαν χάρη στην επέμβαση ενός σοφού Δημιουργού), αλλά στην πραγματικότητα εμείς είμαστε ακόμα πιο πίσω. Η έννοια της Εξέλιξης έχει διαχυθεί σε όλους τους τομείς, αλλά συστηματικά εξαιρείται από την εκπαίδευση». Μολονότι στην Ελλάδα δεν απαγορεύτηκε ποτέ η διδασκαλία της, όπως συνέβη σε κάποιες αμερικανικές Πολιτείες, στα σχολικά βιβλία του Λυκείου απουσιάζει, ενώ στη Βιολογία του Γυμνασίου το σχετικό κεφάλαιο περιλαμβάνεται στη διδακτέα αλλά όχι και στην εξεταστέα ύλη. «Και όλοι γνωρίζουν ποια είναι η μοίρα των κεφαλαίων που δεν πρόκειται να εξεταστούν στο τέλος της χρονιάς. Ο χρόνος είναι τόσο πιεσμένος, που κανείς δεν προλαβαίνει να φτάσει στο τέλος του βιβλίου όπου βρίσκεται αυτό το κεφάλαιο. Το εάν ή όχι οι μαθητές θα ακούσουν για τον Δαρβίνο επαφίεται στην καλή θέληση κάποιων καθηγητών», σημειώνει ο κ. Παπαδάκης. «Τίποτα όμως στη Βιολογία δεν μπορεί να γίνει κατανοητό εάν δεν ιδωθεί υπό το φως της Εξέλιξης».

Οπως σημειώνεται και στο κείμενο του σχετικού ψηφίσματος, «χωρίς τη διδασκαλία της Εξέλιξης οι μαθητές μας δεν στερούνται της γνώσης ενός εξειδικευμένου κεφαλαίου της Βιολογίας, αλλά της δυνατότητας να κατανοήσουν τα μεγάλα θέματα υγείας και περιβάλλοντος που καθημερινά καταγράφει η τρέχουσα παγκόσμια επικαιρότητα». Δεν μπορούν -υπογραμμίζουν οι πανεπιστημιακοί και οι δάσκαλοι- να κατανοήσουν γιατί ο ιός της γρίπης των πτηνών μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμια απειλή, γιατί η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών εξασθενίζει το οπλοστάσιό μας έναντι των παθογόνων μικροβίων, γιατί είναι απομακρυσμένη χρονικά η δυνατότητα παραγωγής εμβολίων κατά του έιτζ, πώς διαμορφώθηκε και πώς επηρεάζεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα το κλίμα του πλανήτη κ.ά. «Χωρίς τη διδασκαλία της εξέλιξης, οι μαθητές μας στερούνται από τη γνώση του κόσμου στον οποίο ζουν και ταυτόχρονα τη γνώση της βιολογικής υπόστασής τους και της ιστορίας της», καταλήγει το κείμενο.

Ο κ. Παπαδάκης δίνει ένα ενδιαφέρον παράδειγμα για τις σημερινές εφαρμογές της Εξέλιξης: «Είναι γνωστό ότι έχει αποκωδικοποιηθεί το DNA του χιμπατζή, που αποκάλυψε ομοιότητα 95% με το ανθρώπινο. Αυτοί οι οργανισμοί ωστόσο δεν πάσχουν ούτε από έιτζ ούτε από ηπατίτιδες, ούτε από καρδιοπάθειες. Η μελέτη λοιπόν των μικρών αυτών διαφορών στο γονιδίωμά μας μπορεί να μας δείξει γιατί εμείς δεν είμαστε οχυρωμένοι απέναντι σ’ αυτές τις νόσους».

[BLV]

Hμερομηνία δημοσίευσης: 13-08-06

Φως στη διπλή δολοφονία της «Ελλης»

Το χρονικό της «προαναγγελθείσας» βύθισης του καταδρομικού στην Τήνο το 1940 και η πώλησή του για... παλιοσίδερα

Tου Γεωργιου Π. Mαλουχου

Στις 15 Aυγούστου 1940 μία τορπίλη του ιταλικού υποβρυχίου Nτελφίνο βύθισε ξαφνικά το ελαφρύ καταδρομικό «Eλλη», που βρισκόταν έξω από το λιμάνι της Tήνου για να συμμετάσχει στους εορτασμούς της Παναγίας. Δύο ακόμα τορπίλες του Nτελφίνο προσέκρουσαν τελικά στον λιμενοβραχίνα της Tήνου, από τη μέσα πλευρά του οποίου βρίσκονταν δύο επιβατηγά πλοία, με προσκυνητές από την Aθήνα.

Aπό τα υπολείμματα αυτών των δύο τορπιλών, η Aθήνα γνώριζε από την πρώτη στιγμή την εθνικότητα του εχθρού. Oμως ο Mεταξάς αποφάσισε να κρατηθεί μυστική. Tην ίδια στιγμή, η Iταλία δήλωνε επισήμως απόλυτη άγνοια για το γεγονός, αναφέροντας και ότι κανένα σκάφος της δεν βρισκόταν στην περιοχή, ενώ το Bερολίνο εξέφραζε τη συμπάθεια και την κατανόησή του προς την Eλλάδα. H Aγγλία ανησυχούσε για το ενδεχόμενο η προπαγάνδα του Aξονα να επιχειρήσει να την υποδείξει ως υπαίτια και να την κατηγορήσει για προβοκάτσια, με σκοπό να κάνει την επιχειρούμενη ελληνική ουδετερότητα να γείρει εναντίον των Συμμάχων.

Κατευναστική πολιτική

Oπως προκύπτει από επιτελικά κείμενα της εποχής, η κύρια στρατηγική απόφαση του Mεταξά και των επιτελών του ήταν ότι, ενώ περίμενε τον πόλεμο και προετοιμαζόταν γι’ αυτόν, δεν θα έκανε η Eλλάδα την πρώτη του πράξη. Oμως, αυτή η κατευναστική, αναβλητική πολιτική, αποδεδειγμένα πια, δεν σήμαινε και πολλά για τις χώρες του Aξονα. Tην είχε ακολουθήσει η Aγγλία στο Mόναχο τον Σεπτέμβριο του 1939 και απέτυχε, όπως την ακολούθησε και η Γαλλία, υπογράφοντας κοινή διακήρυξη με τη Γερμανία τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Tο αποτέλεσμα, ήταν ότι τον Iούνιο του 1940, δύο μήνες πριν από τον τορπιλισμό του «Eλλη», οι Γερμανοί είχαν μπει στο Παρίσι.

Tον Mάρτιο του 1939 έπεσε η Πράγα, ενώ στις 22 Mαΐου ο Xίτλερ και ο Mουσολίνι υπέγραψαν την «Aτσάλινη Συνθήκη» που ένωσε τις χώρες τους πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά. Λίγες ημέρες πριν, ο Iταλός πρέσβης στην Aθήνα, Γκράτσι, είχε διαβεβαιώσει τον Mεταξά ότι η Eλλάδα δεν διέτρεχε κανέναν κίνδυνο «εφ’ όσον δεν καθίσταται αγγλική βάσις»…

Aκριβώς ένα χρόνο πριν από τον τορπιλισμό του «Eλλη», οι Γερμανοί και οι Σοβιετικοί μοιράζουν την Πολωνία, ενώ τον Mάιο του 1940 οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Oλλανδία και το Bέλγιο. Tον Iούνιο ο Aδόλφος Xίτλερ ξεναγείται στο Παρίσι και τον Iούλιο, ένα μήνα πριν από τη βύθιση του «Eλλη», η Λουφτβάφε χτυπά την Aγγλία. Eτσι, τον Aύγουστο του 1940 τα πάντα μοιάζουν χαμένα για τις χώρες του ελεύθερου κόσμου στην Eυρώπη. Kαι στις 15 του μηνός η Eλλάδα γνωρίζει πια με αποδείξεις εκείνο που μέχρι τότε απλώς κρυφά φοβόταν: ότι θα είναι εκείνη ο επόμενος στόχος.

Oμως η πολιτική του Mεταξά υπέφερε από μεγάλη ανασφάλεια και από βαθιές αντιφάσεις. Φυσικά, η ζοφερή κατάσταση της Eυρώπης εξηγεί την ανάγκη του να απομακρύνει όσο μπορούσε τον πόλεμο. Aλλά τότε, αφού είχε επιλέξει να μην απαντήσει, γιατί δεν απέφυγε τη θυσία του «Eλλη»;

Tο Bασιλικό, τότε, Nαυτικό, φοβόταν ένα τέτοιο μεγάλο χτύπημα και είχε, μάλιστα, επιχειρήσει να ματαιώσει τη συμμετοχή του πλοίου στις εκδηλώσεις, όπου θα βρισκόταν απροστάτευτο ως «πρόβατο επί σφαγήν». Γράφει ο ναύαρχος Mεζεβίρης, που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο επιτελείο: «Kατέβηκα αμέσως στον Nαύσταθμο και έσπευσα να συναντήσω τον Aρχηγό του Στόλου που μόλις είχε πληροφορηθεί το γεγονός. Hταν έξαλλος και φοβερά αγανακτισμένος κατά του υφυπουργού. Παρά τους αιφνιδιαστικούς βομβαρδισμούς πολεμικών μας πλοίων που είχαν προηγηθεί, ένα από τα μεγαλύτερα πλοία του Στόλου είχε διαταχθεί να παραμείνει επί ώρες αγκυροβολημένο σε όρμο τελείως ανοικτό για να μη διακοπεί η παράδοση των καλών ειρηνικών καιρών της συμμετοχής του Nαυτικού στη θρησκευτική τελετή της Tήνου. Φαίνεται μάλιστα ότι το ΓEN, για να μη διακινδυνεύσει το “Eλλη”, είχε εισηγηθεί την αποστολή του αντιτορπιλικού “Aετός”. O υφυπουργός όμως επέμενε να αποσταλεί το εύδρομο για τη μεγαλοπρεπέστερη συμμετοχή του Nαυτικού στην τελετή».

Aρα, τελικά, η βύθιση του «Eλλη», δεν ήταν ξαφνική. Kάθε άλλο μάλιστα. Tο Nαυτικό περίμενε το χτύπημα, καθώς στο προηγούμενο διάστημα είχε υποστεί και άλλες πολλές επιθετικές ιταλικές ενέργειες. Στις 12 Iουλίου τρία ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα είχαν χτυπήσει το πλοίο του Bασιλικού Nαυτικού «Ωρίων» στην Kρήτη, ενώ βομβάρδισαν και το αντιτορπιλικό «Yδρα» που έσπευσε να το βοηθήσει. Στις 30 Iουλίου ιταλικά βομβαρδιστικά χτύπησαν τα «Bασιλεύς Γεώργιος» και «Bασίλισσα Oλγα» στον κόλπο της Kορίνθου, καθώς και δύο υποβρύχια στο λιμάνι της Nαυπάκτου. Oσο για τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων ήταν πια καθημερινές.

Tελικά, η Eλλάδα αποφάσισε να προσποιηθεί ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Δεν απάντησε στις πολλαπλές επιθέσεις πριν από τη βύθιση του «Eλλη». Δεν προσπάθησε να αποφύγει τη βύθισή του. Δεν αντέδρασε ούτε μετά τις επιθέσεις που δέχθηκαν τα επιβατηγά, έπειτα από τη βύθιση του «Eλλη», όταν επέστρεφαν από την Tήνο. H κατευναστική πολιτική έφτασε τόσο μακρυά, μέχρι και να αποκρυβεί ως μέγα μυστικό η ταυτότητα του εχθρού.

Πουλήθηκε... η Ιστορία

Στη μνήμη του «Eλλη», εδώ και δεκαετίες, κάθε 15 Aυγούστου ένα στεφάνι πέφτει στα νερά της Tήνου. Oμως, τι κρύβουν τα νερά που υποδέχονται αυτά τα στεφάνια; Δυστυχώς, όταν φτάσει κανείς στα 47 μέτρα βάθος δεν πρόκειται να συναντήσει το βυθισμένο σκάφος. Tο μόνο που θα συναντήσει είναι μερικές λαμαρίνες. Δηλαδή, ό,τι άφησαν πίσω τους εκείνοι που στη δεκαετία του 1950 δούλευαν επί δύο συνεχή χρόνια και κομμάτιαζαν το «Eλλη» μέσα στο νερό για να το πουλήσουν για παλιοσίδερα... Παραμένει ακόμα αδιευκρίνιστο από πού πήραν, αν πήραν, κάποια άδεια δύο «επιχειρηματίες» της εποχής, οι οποίοι μίσθωσαν τους 8 - 9 σκαφανδροφόροους δύτες που επί δύο χρόνια δούλευαν συστηματικά για το κόψιμο του σκάφους και την ανέλκυση των τμημάτων του τα οποία στη συνέχια πουλήθηκαν για σκραπ.

Eτσι, η Eλλάδα παιανίζει τα εμβατήριά της και ρίχνει τα στεφάνια της σε δυο λαμαρίνες, που για τους ιερόσυλους δεν άξιζαν ούτε για παλιοσίδερα. Kαταλήγοντας εκεί, το «Eλλη» και τα εννέα μέλη από το πλήρωμά του που χάθηκαν, μοιάζει απλώς να ακολούθησαν με συνέπεια μέχρι το τέλος τη μοίρα τους, τη μοίρα ενός διπλού προαναγγελθέντος θανάτου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο δύτης Αλέξης Παπαδόπουλος και η ομάδα του κατέβηκαν για λογαριασμό του Πολεμικού Nαυτικού στο σημείο που είχε βυθιστεί το «Eλλη». Eίχαν ακούσει από τους ντόπιους τις ιστορίες για το πώς το πλοίο τεμαχίστηκε στον βυθό και πουλήθηκε για παλιοσίδερα. O Αλέξης Παπαδόπουλος διηγείται την απίστευτη αυτή ιστορία στα «Nτοκουμέντα» του ΣKAΪ, από τον οποίο μεταδίδονται και οι μοναδικές εικόνες από τον βυθό της Tήνου που ήρθαν ποτέ στην επιφάνεια. Eκεί, όταν οι δύτες συνειδητοποιούν τι βρίσκουν, βγάζουν τα επιστόμια από τις μπουκάλες τους, κάνουν τον σταυρό τους και φιλούν τα σκουριασμένα σίδερα, σαν να ήταν εικονίσματα.

Tα «Nτοκουμέντα» της τηλεόρασης του ΣKAΪ

Mε το ντοκιμαντέρ για τη «Διπλή δολοφονία του “Eλλη”», στις εννέα το βράδυ της Tρίτης 15 Aυγούστου, ξεκινούν τα «Nτοκουμέντα» της τηλεόρασης του ΣKAΪ. Mια σειρά τηλεοπτικών εκπομπών, που, ακολουθώντας την παράδοση των ραδιοφωνικών «Ντοκουμέντων» του ΣKAΪ 100,3, επιχειρούν να προσεγγίσουν σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα που διαμόρφωσαν την πορεία της σύγχρονης Eλλάδας, αλλάζοντας τον τρόπο που βλέπουμε την Iστορία. Στο ντοκιμαντέρ για τη βύθιση του «Eλλη» μιλούν μεταξύ άλλων ο αρχηγός του Γενικού Eπιτελείου Eθνικής Aμυνας ναύαρχος Παναγιώτης Xηνοφώτης και ο αρχηγός του Γενικού Eπιτελείου Nαυτικού αντιναύαρχος Δημήτρης Γούσης, αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις των οποίων παρουσιάζει σήμερα η «K». Aκόμα, παρουσιάζονται λήψεις του βυθού στο σημείο που βρισκόταν κάποτε η τορπιλισμένη Eλλη, μέχρι να κοπεί και να πουληθεί για παλιοσίδερα.

-Nαύαρχος Παναγιώτης Xηνοφώτης, αρχηγός ΓΕΕΘΑ: «…Οι πιθανότητες να τεθεί η Ελλάδα με την πλευρά του Αξονα ήταν ούτως ή άλλως εξαιρετικά περιορισμένες. Ομως, η βύθιση του ευδρόμου “Ελλη”, διέλυσε κάθε αμφιβολία ως προς το με ποιο μέρος έπρεπε να συμπαραταχθεί η Ελλάδα και στην ουσία την έθεσε οριστικά στην πλευρά των Συμμάχων. Η πολεμική προπαρασκευή είχε αρχίσει ουσιαστικά από το 1939 με το σχέδιο ΙΒ του Παπάγου, όταν οι Ιταλοί αποβιβάστηκαν στην Αλβανία. Η βύθιση του “Ελλη” έδειξε ότι ο πόλεμος ήταν πλέον προ των πυλών. Πάντως, οι Ιταλοί, παρά το mare nostrum, ουδέποτε απέκτησαν τη θαλασσοκρατία στη Μεσόγειο. Θα έλεγα ότι, σήμερα, κίνδυνοι σαν αυτόν του “Ελλη” δεν υπάρχουν, αλλά δεν μπορούν ποτέ και να αποκλειστούν. Το βασικότερο μήνυμα για τις Ενοπλες Δυνάμεις είναι ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, αλλά να είμαστε πάντα σε εγρήγορση. Πριν από τη βύθιση του “Ελλη”, είχαν προηγηθεί και άλλες επιθετικές ενέργειες που ταπείνωναν την Ελλάδα. Η βύθιση του “Ελλη” χαλύβδωσε το φρόνιμα. Ο ελληνικός λαός και οι ένοπλες δυνάμεις του πείσμωσαν. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο στρατηγικό λάθος της τότε φασιστικής κυβέρνησης της Ιταλίας, είναι ακριβώς ότι υποτίμησε την αντίδραση του Ελληνα».

-Aντιναύαρχος Δημήτρης Γούσης, αρχηγός ΓΕΝ: «...Η πρωτάκουστη άνανδρη πράξη του τορπιλισμού πολεμικού πλοίου ουδέτερης χώρας, χωρίς να έχει προηγηθεί αιτία και χωρίς προειδοποίηση και μάλιστα την ημέρα εορτασμού της Παναγίας, έθιξε καίρια την εθνική και θρησκευτική συνείδηση του ελληνικού λαού, εξήγειρε τα πνεύματα και χαλύβδωσε την ενότητά του. Αν και η είδηση ήταν βαριά για τον στόλο μας, εντούτοις λειτούργησε θετικά για την προπαρασκευή των μονάδων και του προσωπικού, τονώνοντας το πείσμα και το ηθικό του. Το Ναυτικό μας είχε πια την ευκαιρία να προβεί στην ταχύτερη δυνατή υλοποίηση των προκαταρκτικών φάσεων της κινητοποίησης... Ο Στόλος ενισχύθηκε επίσης από τους μαθητές της 4ης και 3ης τάξης της Σχολής Δοκίμων, οι οποίοι, οι μεν με τριετή και οι δε με διετή μαθητεία, δεν είχαν βέβαια ούτε τις απαιτούμενες γνώσεις ούτε την ανάλογη πείρα, αλλά, ανδρώθηκαν γρήγορα στο σκληρό σχολείο του πολέμου».

[BLV]

Στα ανοιχτά της νήσου Λαμπεντούσα στην Ιταλία

Βυθίστηκε πλεούμενο με 100 λαθρομετανάστες

19/8/2006 11:21:00 πμ

Συντάκτης: Αθηνά Σαλούστρου

Τουλάχιστον επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και αρκετοί άλλοι αγνοούνται όταν πλεούμενο που μετέφερε περίπου 100 λαθρομετανάστες βυθίστηκε σήμερα το πρωί 10 μίλια ανοικτά της νήσου Λαμπεντούσα κοντά στις ακτές της Σικελίας. Αξιωματούχος της Ακτοφυλακής στο κέντρο συντονισμού της επιχείρησης διάσωσης δήλωσε πως περίπου τέσσερις ώρες μετά το δυστύχημα έχουν βρεθεί ζωντανοί 79 λαθρομετανάστες και έχουν ανασυρθεί επτά πτώματα. Ο ίδιος επισήμανε πως σύμφωνα με τις δηλώσεις των διασωθέντων στο μήκους δέκα μέτρων πλεούμενο επέβαιναν 100 με 120 άτομα. Η επιχείρηση έρευνας και διάσωσης συνεχίζεται, πρόσθεσε. Σύμφωνα με το πρακτορείο Ansa το σκάφος με τους λαθρομετανάστες ακολουθούταν ήδη, όταν βυθίστηκε, από σκάφος του ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο περισυνέλεξε κάποιους ανθρώπους από την θάλασσα. Και άλλα σκάφη της ιταλικής ακτοφυλακής κατέπλευσαν στην περιοχή. Το νησί Λαμπεντούσα είναι, συχνά, ο τόπος διαμέσου του οποίου οι μετανάστες από την Αφρική επιχειρούν να εισέλθουν στο έδαφος της Ιταλίας.

[Clemence]

30/08/06 10:41

Ελεύθερος με παρέμβαση Πολύδωρα

«Φαντάσματα» της δικτατορίας κράτησαν καθηγητή πανεπιστημίου σε αστυνομικό τμήμα

ΑΠΕ

Τη διενέργεια ΕΔΕ ζήτησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης

Αθήνα

Θύμα της... δικτατορίας έπεσε ο καθηγητής πανεπιστημίου και μέλος του επιστημονικού συμβουλίου της Βουλής, Βασίλης Δρουκόπουλος.

Το περιστατικό συνέβη στο Αστυνομικό Τμήμα Ελληνικού, όπου ο καθηγητής κρατείτο επί δύο ώρες, καθώς εκκρεμούσε εις βάρος του ένταλμα σύλληψης από το 1973.

Την άμεση απελευθέρωση του καθηγητή ζήτησε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας, δίνοντας ταυτόχρονα εντολή για τη διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης.

Όπως αναφέρει την Τετάρτη η εφημερίδα Ελευθεροτυπία, ο κ. Δρουκόπουλος, καθηγητής στο Οικονομικό της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος -μέχρι πρότινος- του Συμβουλίου της Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδος και προδικτατορικά μέλος της ΕΔΗΝ, πήγε το μεσημέρι της Τρίτης στο Αστυνομικό Τμήμα Ελληνικού, προκειμένου να καταθέσει δικαιολογητικά για την έκδοση διαβατηρίου.

Όταν όμως πήγε να φύγει, του ανακοινώθηκε ότι βρίσκεται υπό κράτηση. Ο λόγος; Διαπιστώθηκε ότι εκκρεμούσε εις βάρος του ένταλμα από το 1973, επί δικτατορίας.

Μετά από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα και παρέμβαση του υπουργού Δημόσιας Τάξης, ο καθηγητής αφέθηκε ελεύθερος και έδωσε εντολή στον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. να διατάξει ΕΔΕ, με δύο στόχους, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης: Πρώτον, το ουσιαστικό μέρος της υπόθεσης, δηλαδή την ανεπαρκή εκτίμηση από τους αρμόδιους αστυνομικούς της νομικής ισχύος του εντάλματος, παρά την παρέλευση 30 και πλέον ετών και δεύτερον, τους τρόπους αντιμετώπισης ομοειδών περιπτώσεων, σε συνεργασία με τις εισαγγελικές αρχές, τις υπηρεσίες του υπουργείου Εθνικής Αμυνας (Στρατολογία, Στρατιωτικά Δικαστήρια), ώστε τα καταχωρισθέντα κάθε φορά στοιχεία να είναι επίκαιρα και ακριβή».

news.in.gr

[γιατρίνα]

Πέθανε ο διάσημος συγγραφέας Ναγκίμπ Μαχφούζ , Ο πρώτος Άραβας νομπελίστας

Κάιρο

«Έφυγε» την Τετάρτη 30-8-06, σε ηλικία 94 ετών, ο διάσημος Αιγύπτιος συγγραφέας Ναγκίμπ Μαχφούζ.

Ο Μαχφούζ, που νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα στρατιωτικού νοσοκομείου του Καίρου, ήταν ο πρώτος Άραβας συγγραφέας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1998.

Γεννήθηκε το 1911 στο Κάιρο και αποτέλεσε τον πιο γνωστό εκπρόσωπο της αραβικής λογοτεχνίας.

Έγραψε περισσότερα από 50 μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων, όπως επίσης και 25 σενάρια για ταινίες.

Από τα έργα του ξεχωρίζει η περίφημη Τριλογία του Καΐρου («Ο δρόμος κοντά στο παλάτι», «Το Παλάτι των επιθυμιών» και «Οι δρόμοι του Νείλου»).

Το 1994 είχε εκδηλωθεί απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από φανατικούς μουσουλμάνους.

Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Ήταν διαβητικός, έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια και το τελευταίο διάστημα παρουσίασε αιφνιδιαστικά πτώση της πίεσης.

Στις 16 Ιουλίου εισήχθη στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι, μετά από πτώση.

news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό

Τροποποιήθηκε 1 Σεπτεμβρίου 2006 από γιατρίνα

[BLV]

Αυτοκρατορικά γεννητούρια 6/9/2006 7:13:00 πμ Συντάκτης: Μαριλού Τζεμπελίκου

Πηγή: BBC, Reuters, ΑΠΕ, ΝΕΤ

Στις 8:27 π.μ. της 6ης Σεπτεμβρίου του 2006, πήρε τέλος η κρίση, που είχε προκύψει εδώ και καιρό στην Ιαπωνία για το μελλοντικό αυτοκράτορα του "Θρόνου των Χρυσανθέμων", με τη γέννηση του πρώτου διαδόχου, μετά από 40 ολόκληρα χρόνια. Η πριγκίπισσα της Ιαπωνίας Κίκο, σύζυγος του πρίγκιπα Ακισίνο, που είναι ο δευτερότοκος γιος του νυν αυτοκράτορα Ακιχίτο, γέννησε τελικά τον πολυαναμενόμενο διάδοχο σε νοσοκομείο του Τόκιο. Όπως ανακοινώθηκε από τον Αυτοκρατορικό Οίκο, το "αυτοκρατορικό μικρό" γεννήθηκε με καισαρική και έχει βάρος 2,558 κιλά, ενώ μητέρα και γιος είναι καλά στην υγεία τους. Σημειώνεται ότι η εγκυμοσύνη της Κίκο είχε συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας και λόγω των επιπλοκών, που είχαν αναγκάσει την πριγκίπισσα να εισαχθεί στο νοσοκομείο στις 16 Αυγούστου. Τα χαρμόσυνα νέα ταξίδεψαν με ταχύτητα φωτός σε ολόκληρη την Ιαπωνία καθησυχάζοντας τους κατοίκους της, σχετικά με το μέλλον του Αυτοκρατορικού Οίκου της χώρας. Η ανησυχία σχετικά με το μελλοντικό διάδοχο είχε προκύψει λόγω του ότι το Σύνταγμα της χώρας δεν επιτρέπει στα θηλυκά παιδιά της αυτοκρατορικής οικογένειας να ανεβαίνουν στο θρόνο.

Τέλος στα σενάρια διαδοχής

Ο τωρινός διάδοχος, πρίγκιπας Ναρουχίτο και η σύζυγός του Μασάκου έχουν μία κόρη, την πριγκίπισσα Άικο, ενώ το τρίτο τέκνο του αυτοκράτορα Ακιχίτο, η πριγκίπισσα Σαγιάκο, έχει παντρευτεί έναν κοινό θνητό και ως εκ τούτου, οι απόγονοί της δεν έχουν δικαιώματα στο θρόνο. Επίσης, το ζεύγος Ακισίνο-Κίκο έχει δύο κόρες.

Με τη γέννηση του διαδόχου, έλαβαν τέλος και οι συζητήσεις περί αναθεώρησης του Συντάγματος προκειμένου να μπορούν να ανεβαίνουν στο θρόνο και οι κόρες της αυτοκρατορικής οικογένειας.

Οι συντηρητικοί κύκλοι της Ιαπωνίας είχαν αντιταχθεί έντονα στο ενδεχόμενο αυτό, υποστηρίζοντας ότι δε θα πρέπει να ανατραπεί η 2.000 ετών ιαπωνική παράδοση. Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός της χώρας, Γουνιχίρο Κοϊζούμι, ήταν υπέρ της αναθεώρησης, όμως, η ανακοίνωση της εγκυμοσύνης ανέστειλε τις σχετικές συζητήσεις.

Ωστόσο, ειδικοί αναλυτές πιστεύουν ότι η αλλαγή στο σχετικό νόμο θα είναι τελικά αναπόφευκτη, καθώς εκτιμούν ότι ανάλογο πρόβλημα θα προκύψει και στο μέλλον, ιδίως μετά τη σιωπηρή κατάργηση του θεσμού των αυτοκρατορικών παλλακίδων, που παλαιότερα εξασφάλιζαν τη γέννηση διαδόχων. Η συνήθης αυτή πρακτική έλαβε τέλος όταν ο πατέρας του Ακιχίτο, αυτοκράτορας Χιροχίτο, αρνήθηκε να έχει παλλακίδα.

Σημειώνεται ότι μέχρι σήμερα, στον ιαπωνικό θρόνο έχουν ανέβει οκτώ αυτοκράτειρες, όμως, οι συντηρητικοί τις χαρακτηρίζουν ως "αναπληρωτές ηγεμόνες".

Αν και ο Ιάπωνας Αυτοκράτορας δεν έχει, πλέον, πολιτική εξουσία, εξακολουθεί να συμβολίζει πολλά για τους υπηκόους του. Σημαντική ιστορική στιγμή για το θεσμό της αυτοκρατορίας, θεωρείται η ήττα της Ιαπωνίας από τις ΗΠΑ, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε ο αυτοκράτορας Χιροχίτο απαρνήθηκε τη θεϊκή του φύση. Μέχρι τότε, οι Ιάπωνες Αυτοκράτορες λατρεύονταν σαν θεοί.

[γιατρίνα]

[Clemence]

Hμερομηνία δημοσίευσης: 22-09-06

Τα μυστήρια του Παρισιού

Μια ασυνήθιστη βιογραφία της Πόλης του Φωτός από τον Αντριου Χάσεϊ

The Guardian

Η γοητεία του κρυμμένου, του κρυφού και του μυστικού, ήταν πάντα μέρος της γοητείας του Παρισιού. Οχι μόνο για τους ξένους, αλλά και τους ίδιους τους κατοίκους του. Στα μέσα του 18ου αιώνα στην πόλη φώλιαζαν λογής ομάδες και οργανώσεις, αποκρυφιστές, παγανιστές, νεογνωστικοί, ελευθεροτέκτονες και άλλοι ακόμη. Οπως έχει πει και ένας ιερωμένος του 16ου αιώνα, «είναι πασίγνωστο ότι και ο Σατανάς, επισκέπτεται συχνά το Παρίσι».

Ατμόσφαιρα μυστηρίου

Αυτή η ατμόσφαιρα μυστηρίου συνέχισε να τυλίγει το Παρίσι ώς το 1935 όταν ο συγγραφέας Ζορζ Μπατάιγ και ο ζωγράφος Αντρέ Μασόν, συγκρότησαν τους «Ασεφάλ», μια μυστικιστική οργάνωση που κάποτε κάποιο μέλος τους, έτσι τουλάχιστον έλπιζε ο ιδρυτής της Ζορζ Μπατάιγ, θα πρόσφερε τον εαυτό του ως θύμα ανθρωποθυσίας, την οποία θα εκτελούσαν οι άλλοι. Ευτυχώς, ουδείς, ουδέποτε προσφέρθηκε.

Τέτοια και άλλα παρόμοια περιγράφει ο Αντριου Χάσεϊ στο βιβλίο του «Το Παρίσι, μια κρυφή ιστορία» (που εκδόθηκε πρόσφατα, εκδ. Vikingk, 812 σελ., 25 στερλίνες), πιστεύοντας ότι αποτελούν μια μυστική μεν διάσταση της Πόλης του Φωτός, αλλά όχι γι’ αυτό λιγότερο σημαντική από τη φανερή. Ο Χάσεϊ έχει γράψει βιβλία για τον Μπατάιγ και τον Γκι Ντεμπόρ, τον ηγέτη των σιτουασιονιστών και έχει όλα τα εφόδια για να συνθέσει μια αντισυμβατική ιστορία το Παρισιού. Οι σιτουασιονιστές εφάρμοζαν την «ψυχογεωγραφία», όπως την αποκαλούσαν, η οποία, κατά τον Ντεμπόρ, είναι «η μελέτη συγκεκριμένων συμπτωμάτων του γεωγραφικού περιβάλλοντος συνειδητών ή όχι, πάνω στη συμπεριφορά και τα αισθήματα των ατόμων».

Καθώς γράφει ο Χάσεϊ η ιστορία του εμπνέεται άμεσα από το «Λονδίνο, μια βιογραφία» του Πίτερ Ακρόιντ. Ενώ όμως ο Ακρόιντ ως ιστορικός, δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις «φαντασίες των τελευταίας μόδας ψυχογεωγράφων», ο Χάσεϊ εποπτεύει το Παρίσι εντελώς σαν ψυχογεωγράφος. «Ο εξερευνητής χρειάζεται τη μέθη», γράφει χαρακτηριστικά. Και όσον αφορά την προσέγγιση τούτη και τα αποτελέσματά της: «Καθώς το οικείο γίνεται ανοίκειο, αποκαλύπτονται τα παλιά και τα νέα νοήματα κτιρίων, δρόμων, οδοσημάτων, πλατειών και ανοιχτών χώρων». Μαζί με τους σιτουασιονιστές όπως γράφει ο Ιαν Πίνταρ στην «Γκάρντιαν» θαυμάζει τις σκεπαστές στοές των μαγαζιών στη Δεξιά Οχθη του Σηκουάνα (όπως πριν από αυτόν ο Βάλτερ Μπένγιαμιν) και διασκεδάζει προσπαθώντας να διακρίνει τη μυστική, ιερή γεωμετρία της Παναγίας των Παρισίων.

Δείχνει να απολαμβάνει το γεγονός ότι νεκρομάντεις και αλχημιστές επιδίδονταν σε νυχτερινές επισκέψεις στο κοιμητήριο των Σεν Ινοσάν, γιατί το έδαφός του θρυλείτο ότι εμπεριείχε μαγικές δυνάμεις. Ιδιαίτερα δεκτικός είναι επίσης και στις ερωτογενείς ζώνες της πόλης. Λέει ότι το Παλέ Ρουαγιάλ, στη διάρκεια της Επανάστασης ήταν τόπος αμαρτωλών απολαύσεων, ενώ η Πλας Ντοφίν ανέκαθεν έχαιρε φήμης μυστικών ερώτων και κάποτε είχε περιγραφεί ως «τα απόκρυφα του Παρισιού». Οι συμπάθειες του συγγραφέα στρέφονται περισσότερο προς την εργατική τάξη, τους μέθυσους, τους μποέμ, τους αργόσχολους περιπατητές (flaneurs) απ’ όσο στην τυποποιημένη καρτποσταλική εικόνα του Παρισιού. Ενδιαφέρεται περισσότερο για την Μπελβίλ και τις Halles από ό,τι για το «στείρο μεγαλείο» των Βερσαλλιών. Με συμπάθεια καθοδηγεί τον αναγνώστη στα γεγονότα του Μαΐου 1968 και του υπενθυμίζει ότι η πρώτη φοιτητική εξέγερση στο Παρίσι έλαβε χώρα το 1229, ξεκινώντας μια σεβαστή παράδοση. Δεν κάνει ακριβώς για το Παρίσι αυτό που έκανε για το Λονδίνο ο Ακρόιντ στη βιογραφία του, όπως την έχει ονομάσει, γιατί του λείπει το βάθος γνώσης εκείνου, όμως το «Παρίσι» του παραμένει ένα εντυπωσιακό έργο.

Ενα από τα πιο πρωτότυπα θέματα του βιβλίου είναι η συνάντηση του Παρισιού με το Ισλάμ. Ο Χάσεϊ ταξιδεύει τους αναγνώστες από την ισλαμοφοβία του μεσαιωνικού Παρισιού ώς την πολυσχολιασθείσα παρατήρηση του συγγραφέα Μισέλ Ελμπέκ ότι το «Ισλάμ είναι ανόητη θρησκεία».Και στη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου του συνομίλησε ακόμη με τον Ταρίκ Ραμαντάν, αυτόκλητο ηγέτη των νεαρών μουσουλμάνων της Γαλλίας, τον ποιητή Αλέν Ζοφρουά και για ένα διάστημα γραμματέα του Μπρετόν, την Οβιντί ηθοποιό πορνοταινιών που, υπερασπιζόμενη τα παρισινά πορνό, παρέπεμπε στον Μποντριγιάρ, τον Μπατάιγ και τον Ντεμπόρ. Και με τον Ισπανό συγγραφέα Χουάν Γκουατίζολο, ο οποίος ισχυρίζεται ότι το Παρίσι πρέπει να «απο-ευρωποιηθεί», για να αφήσει τόπο στους Βορειοαφρικανούς, τους Ινδούς των Δυτικών Ινδιών, τους Ασιάτες και τους Βορειοαφρικανούς της πόλης. Κατ’ αυτόν, το Παρίσι δεν πρόκειται ποτέ να ανακτήσει τη δημιουργική του ζωτικότητα, εάν παραμείνει η εξιδανικευμένη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Μελλοντολογικός λόγος

Ο Χάσεϊ δεν συμφωνεί με τον Ισπανό τον οποίο θεωρεί «νοσταλγικό εμιγκρέ». Ομως, το Παρίσι είχε τη μεγαλύτερη πνευματική του ακμή όταν ανοίχτηκε στο κύμα των μεταναστών και των εξορίστων. Ενας οργισμένος Γάλλος ράπερ των προαστίων, ίσως να έχει σήμερα περισσότερα να προσφέρει στην πόλη απ’ ό,τι οι αργόσχολοι περιπατητές πίνοντας ποτήρια με αψέντι, σε κάποιο ψυχογεωγραφικό διαμέρισμα της πόλης.

Από kathimerini.gr