Αποκόμματα ...

[ANTRIKAKHS]

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/01/2007

Αμβρόσιος για την ομοφυλοφιλία στην ιεραρχία

Με την ομοφυλοφιλία στην ιεραρχία ασχολείται ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, που σε δήλωσή του επιτίθεται στον Αρχιεπίσκοπο. Χαρακτηρίζει «πέρα ώς πέρα κακόβουλες, κακοήθεις και απαράδεκτες» τις δηλώσεις του προέδρου του ΙΣΚΕ, που ζήτησε να γίνει ιερός πόλεμος για εκδιωχθούν από την Ιεραρχία κάποια «ιερά καθάρματα» και υπενθυμίζει απόφαση της Ιεράς Συνόδου που δεν επιτρέπει τη δημοσιοποίηση στοιχείων μητροπολιτών που είναι ομοφυλόφιλοι. Και συνεχίζει: «Εφ' όσον το ζήτημα των ανώμαλων σαρκικών σχέσεων παραμένει στη ρότα που το έθεσε η Ιερά Σύνοδος, ασκώντας "ένδικα μέσα" και παρεμβαίνοντας προς την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων ο π. Κολλάς δεν μπορεί να κριθεί ένοχος!». Σύμφωνα με τον Αμβρόσιο, αν ο πατήρ Ευστάθιος καταθέσει συγκεκριμένα στοιχεία «θα καταστή τιμωρητέος», ενώ αν δεν απαντήσει θα είναι συκοφάντης.

Τροποποιήθηκε 23 Ιανουαρίου 2007 από ANTRIKAKHS

[ANTRIKAKHS]

ΤΑ ΜΑΘΑΤΕ;

ΗΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»,

ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΤΟΥΤΟΥ», ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ…

…ΚΑΙ ΕΓΙΝΑΝ ΚΑΙ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ» ΔΗΛΩΣΕΙΣ (2/2/2006) ΓΙΑ ΤΟ… ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ (ΕΙΔΙΚΑ) ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΣΒΙΕΣ (ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η «ΤΙΜΗΤΙΚΗ» ΔΙΑΚΡΙΣΗ!..

ΟΙ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΛΟΙΠΟΝ, ΒΑΦΤΙΣΤΗΚΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ;

Αυτές τις ημέρες έγινε μεγάλη συζήτηση σ’ όλο τον κόσμο αν η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία ή όχι.

Πολλοί είπαν ότι είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο ή μια παραλλαγή των επιθυμιών κάποιων ανθρώπων. Δεν είναι διαστροφή και επομένως δεν είναι αμαρτία. Άρα μπορεί λοιπόν ένας άνθρωπος να διατηρεί αυτή τη διαστροφή και να είναι ένας καλός χριστιανός.

Ο Λόγος του Θεός όμως είναι κατηγορηματικός επάνω σ’ αυτά τα ζητήματα και μας πληροφορεί ότι ο Θεός δεν μπορεί να ανεχθεί τέτοιου είδους πάθη και διαστροφές μέσα στην εκκλησία Του. Αυτό δε σημαίνει ότι κάποιος που έχει ένα οποιοδήποτε πάθος, δεν μπορεί να μετανοήσει και να σωθεί.

Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος. Όσοι άνθρωποι έρχονται στο Χριστό, έρχονται με αμαρτίες και μετανοούν, εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, και γίνονται άξια μέλη του σώματος του Χριστού, της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ, της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Δε μπορεί όμως ένας άνθρωπος που ζει μέσα στην αμαρτία και τα πάθη, να ισχυρίζεται ότι είναι φυσιολογικός και ότι μπορεί να είναι μέλος της Εκκλησίας και κληρονόμος της αιωνίου βασιλείας.

Ο Λόγος του Θεού σημειώνει και καταδικάζει όλες τις αμαρτίες, ή μεγάλες είναι αυτές ή μικρές.

Ο απόστολος Παύλος γράφει στους Γαλάτες: «Φανερά είναι τα έργα της σαρκός, τα οποία είναι, πορνεία, μοιχεία, ασέλγεια, ακαθαρσία, θυμοί,…».

Μέσα σε όλα τα έργα της σαρκός βάζει και τους θυμούς και τις αιρέσεις και τις ζηλοτυπίες και τους φθόνους και τις μέθες. (Γαλάτας ε:19-21)

Δεν είναι μόνο η ομοφυλοφιλία αμαρτία. Είναι όμως ένα «πάθος ατιμίας», όπως το λέει ο απόστολος Παύλος και δε μπορεί κάποιος που κατέχεται από αυτό, να είναι χριστιανός και πολύ περισσότερο να είναι λειτουργός της Εκκλησίας του Χριστού.

(ΑΛΗΘΕΙΑ! ΤΟΝ ΜΠΕΖΕΝΙΤΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΑΝ… «ΕΠΙΣΚΟΠΟ»; ΑΝ ΤΟΝ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ!..)

Στην Παλαιά Διαθήκη οι ομοφυλόφιλοι ονομάζονται Σοδομίτες και όσοι βασιλιάδες του Ιούδα ήσαν πιστοί και ευσεβείς, τους έδιωχναν, ενώ όσοι ήταν άπιστοι και ασεβείς, τους έφτιαχναν και ιδιαίτερα σπίτια να μένουν.

Για τον Ροβοάμ γράφει ότι έπραξε πονηρά και έκανε πολλές αμαρτίες και προσθέτει: «Ήσαν δε έτι εν τη γη και σοδομίται και έπραττον κατά πάντα τα βδελύγματα των εθνών». Α’ Βασιλέων ιβ:24

Αργότερα ο πιστός και ευσεβής βασιλιάς του Ιούδα, ο Ιωσαφάτ, τους έδιωξε από το λαό. «Και το υπόλοιπον των σοδομιτών, το εναπολειφθέν εν ταις ημέραις Ασά του πατρός αυτού, αυτός εξήλειψε εκ της γης». Α’ Βασιλέων κβ:47

Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι οι Σοδομίτες εδιώκοντο ποινικώς, αλλά τους έδιωχναν ανάμεσα από το λαό για να μη μεταδοθεί αυτή η διαστροφή και σε άλλους.

Υπάρχουν βεβαίως και πολλές άλλες διαστροφές, οι οποίες είναι αμαρτίες και μάλιστα και πιο επικίνδυνες, όπως η παιδεραστία, ο σαδισμός, ο μαζοχισμός, η νεκροφιλία και άλλες τις οποίες η εγκληματολογία σημειώνει.

Όλα αυτά ο Λόγος του Θεού τα καταδικάζει, όπως και κάθε αμαρτία, η οποία είναι αιτία να χάσει ο άνθρωπος τη βασιλεία του Θεού. Ο απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: «Η δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει τη βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε, ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί (=ΘΗΛΥΠΡΕΠΕΙΣ) , ούτε αρσενοκοίται (=ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΜΕ ΘΗΛΥΠΡΕΠΕΙΣ), ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, θα κληρονομήσουν την βασιλείαν του Θεού». Α’ Κορινθίους στ:9-10

Πάντως το να υπάρχει νόμος στο σύνταγμα ενός κράτους, που να επιτρέπει το γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου είναι βδέλυγμα για το Θεό και το κράτος αυτό υπογράφει την καταδίκη του.

[kniaz miskin]

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Το «ολίγον» δημόσιο ΕΣΥ

Το γνωστό ευφυολόγημα «η εγχείρηση πέτυχε, αλλά ο ασθενής απέθανε» θυμίζει η υπόγεια προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της υγείας, μέσω της σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Οι ιδιωτικές επενδύσεις ανθούν, αλλά η υγεία ως δημόσιο αγαθό καταρρέει.

Στις 18/10/06 δημοσιεύτηκε στη «New York Times» άρθρο του δημοσιογράφου Ντέιβιντ Λέοναρντ με τίτλο «Υπηρεσίες υγείας: Ενα μάθημα από την Ευρώπη».

Η ιστορία αφορούσε την περιπέτεια υγείας ενός αμερικανού πολίτη ελληνικής καταγωγής. Μια απλή επέμβαση κήλης που έκανε σε νοσοκομείο της Καλιφόρνιας δεν πήγε καλά, με αποτέλεσμα να αιμορραγήσει το επόμενο πρωί και ενώ είχε υποχρεωτικά φύγει αυθημερόν από το νοσοκομείο. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να ξαναπάει και να υποβληθεί και σε δεύτερη δοκιμασία. Η περιπέτεια αυτή του κόστισε 2.500 δολάρια πέρα από όσα είχε πληρώσει η ιδιωτική του ασφάλεια.

*Λίγους μήνες μετά, επισκέφθηκε την Ελλάδα και εκεί ανακάλυψε ότι είχε και δεύτερη κήλη και για το λόγο αυτόν χρειάστηκε να νοσηλευτεί και σε ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο. Τον έβαλαν σε θάλαμο με πολλούς άλλους ασθενείς σε ένα πιο βρόμικο νοσοκομείο από εκείνο της Καλιφόρνιας.

*Ο σαραντάχρονος προγραμματιστής κομπιούτερ της Wall Street υποβλήθηκε σε πολλές εξετάσεις πριν από την επέμβαση, μεταξύ των οποίων και καρδιολογικές, και έτσι βρέθηκε κι ένα μικρό πρόβλημα που αντιμετώπιζε στην καρδιά και που αγνοούσε.

*Εγχειρίστηκε, παρέμεινε στο νοσοκομείο άλλη μια μέρα για να τον παρακολουθήσουν και έφυγε. Παρ' ότι δεν ήταν ασφαλισμένος στην Ελλάδα και έμεινε δύο μέρες περισσότερο για νοσηλεία, η όλη διαδικασία του κόστισε μόλις 700 δολάρια.

Ο δημοσιογράφος της «New York Times» έλαβε εκατοντάδες μηνύματα από αναγνώστες που πιστοποιούσαν την άποψή του ότι παρ' όλες τις πολύ αυξημένες δαπάνες των Αμερικανών για την υγεία τους, δέχονται πολύ κακές ιατρικές υπηρεσίες σε αντίθεση με χώρες της Ευρώπης.

Ειδικά στην Ελλάδα, και ενώ ο μέσος όρος ζωής είναι τα 79 χρόνια, το κατά κεφαλήν κόστος (κρατικό και ιδιωτικό) είναι 2.300 δολάρια, ενώ στις ΗΠΑ με μέσο όρο ζωής τα 78, το κατά κεφαλήν κόστος είναι 6.000. Το άρθρο συμπεραίνει πως στις ΗΠΑ η ιδιωτικοποίηση έφερε τεράστιες αυξήσεις και ταυτόχρονα υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας. Ο αριθμός των ανασφάλιστων Αμερικανών σήμερα ξεπερνάει τα 47 εκατομμύρια.

Συμπράξεις με το αζημίωτο

Την ώρα που οι Αμερικανοί αναζητούν στην Ελλάδα απαντήσεις για την κρίση του συστήματος υγείας στις ΗΠΑ, στη χώρα μας επιχειρούμε να αντιγράψουμε τα αποτυχημένα μοντέλα ιδιωτικοποίησης στις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Οχημα της ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ είναι ο τεμαχισμός των υπηρεσιών υγείας και των νοσοκομειακών μονάδων μέσω της πολιτικής που θεωρείται η τελευταία λέξη της μόδας, δηλαδή των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα στην υγεία).

*Ζητήσαμε από τον καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής του ΑΠΘ Αλέξη Μπένο να μας αναλύσει τι ακριβώς σημαίνει η επιλογή αυτής της πολιτικής:

«Ο 9ος άξονας της Εθνικής Στρατηγικής για την Υγεία, όπως αυτή ανακοινώθηκε πριν από λίγες ημέρες από τον υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, θέτει ως άμεση προτεραιότητα την υλοποίηση των συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) και στον νοσοκομειακό κλάδο της χώρας μας. Η εξαγγελία αυτή του υπουργείου έρχεται ως συνέχεια της πρόσφατης ενσωμάτωσης των κοινοτικών οδηγιών και αποφάσεων στο εθνικό μας δίκαιο με την ψήφιση το 2005 του νόμου 3389.

»Οι ΣΔΙΤ στο χώρο της υγείας διεθνώς παρουσιάζουν ιδιαίτερη ποικιλομορφία. Στη χώρα μας τα έως τώρα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η ηγεσία του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης επέλεξε προς εφαρμογή το βρετανικό υπόδειγμα των ΣΔΙΤ, γνωστό και ως Κίνητρα Ιδιωτικής Χρηματοδότησης (Private Finance Initiatives - PFIs).

»Σύμφωνα με αυτό το υπόδειγμα ΣΔΙΤ, ο ιδιώτης αναλαμβάνει την κατασκευή με ίδια κεφάλαια ενός νέου νοσοκομείου (σ.σ.: για παράδειγμα η κατασκευή κτιρίου από τους ιδιοκτήτες του θεραπευτηρίου «Υγεία» στο «Ασκληπιείο Βούλας») το οποίο και εν συνεχεία παραχωρεί έναντι ετήσιας αντιμισθίας στο Δημόσιο αναλαμβάνοντας παράλληλα τη λειτουργία έναντι αμοιβής και των υποστηρικτικών (καθαριότητα, ιματισμός, φύλαξη, συντήρηση κ.λπ.) υπηρεσιών της νέας νοσοκομειακής υποδομής.

»Το δημόσιο με τη σειρά του παραχωρεί την έκταση γης για την ανέγερση του νέου νοσοκομείου, προσφέρει τις κλινικές υπηρεσίες, ενώ παράλληλα καταβάλλει σε ετήσια βάση και για χρονική περίοδο 30-50 ετών πληρωμές στον ιδιώτη για την κάλυψη των εξόδων κατασκευής και λειτουργίας του νέου νοσοκομείου».

*Ποιοι είναι οι λόγοι που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική;

«Το υπουργείο Οικονομικών, μέσω της νεοσυσταθείσας Ειδικής Γραμματείας Συμπράξεων Δημόσιου-Ιδιωτικού τομέα, υποστηρίζει ότι η επιλογή της ιδιωτικής έναντι της δημόσιας επένδυσης κεφαλαίων για την ανέγερση νέων νοσοκομειακών υποδομών εγγυάται την αποδοτικότερη, οικονομικότερη και εντός χρονικών ορίων παράδοση προς χρήση των νέων έργων. Παράλληλα, υποστηρίζεται ότι οι ΣΔΙΤ εξασφαλίζουν τη χρηματοδότηση έργων τα οποία σε άλλη περίπτωση δεν θα υλοποιούνταν, εξαιτίας των περιορισμένων διαθέσιμων οικονομικών πόρων του δημόσιου τομέα.

»Η δεκαετής, όμως, εφαρμογή των ΣΔΙΤ στον νοσοκομειακό κλάδο της Βρετανίας είναι αποκαλυπτική για την αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα των εν λόγω προγραμμάτων (βλ. τον πίνακα σε διπλανή στήλη). Κοστίζουν πολύ περισσότερο σε σχέση με τα παραδοσιακά προγράμματα δημόσιων επενδύσεων, δεσμεύοντας και μετακυλίοντας τεράστια οικονομικά βάρη στις επόμενες γενεές φορολογουμένων. Συνεπάγονται περικοπές υπηρεσιών, νοσοκομειακών κρεβατιών και προσωπικού με οικονομικά παρά με κλινικά κριτήρια επηρεάζοντας τελικά αρνητικά την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών των νέων νοσοκομειακών υποδομών. Στοχεύουν στην εκποίηση-κλοπή της δημόσιας περιουσίας των Εθνικών Συστημάτων Υγείας και χαρακτηρίζονται από πολλάκις διαπιστωμένα φαινόμενα διαφθοράς και αδιαφάνειας.

»Το ερώτημα παραμένει αμείλικτο. Γιατί μια εμπειρικά αποδεδειγμένα αποτυχημένη πολιτική στον τόσο κοινωνικά ευαίσθητο χώρο της νοσοκομειακής περίθαλψης υιοθετείται και στη χώρας μας; Την απάντηση πρέπει να την αναζητήσει κανείς στη δημιουργία "επενδυτικών ευκαιριών για το επιχειρηματικό κεφάλαιο και στο χώρο της υγείας". Στη δημιουργία δηλαδή προϋποθέσεων κερδοφορίας για τις επιχειρήσεις με τη χρησιμοποίηση δημόσιου χρήματος. Σε αντίθεση δηλαδή με την πληθώρα δεδομένων που τεκμηριώνουν τις αρνητικές και επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία επιπτώσεις αυτής της πολιτικής, προτάσσονται οι έωλες ιδεολογικές εμμονές του νεοφιλελευθερισμού».

*Ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της πολιτικής;

«Το ΕΣΥ με τις γνωστές αδυναμίες και ελλείψεις του βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Τα δημόσια ή για την ακρίβεια μερικώς ιδιωτικοποιημένα νοσοκομεία του ΕΣΥ με την εφαρμογή των ΣΔΙΤ θα αλλάξουν ολοκληρωτικά. Από οικοδεσπότες θα μετατραπούν σε ενοικιαστές υποδομών με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις στις εργασιακές σχέσεις του προσωπικού, στην ποιότητα των υπηρεσιών και στην προσβασιμότητα του πληθυσμού στις παρεχόμενες εξ αυτών υπηρεσίες υγείας.

»Οι ιδιώτες στο χώρο της υγείας ανασυντάσσονται μέσα από συγχωνεύσεις, εξαγορές, στρατηγικές συμμαχίες με χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και ετοιμάζονται να υποδεχτούν τις Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα οι οποίες με τη σειρά τους θα σημάνουν και νέα αύξηση των κερδών τους. Το μόνο που απομένει για να ολοκληρωθεί η εικόνα στη σκακιέρα είναι οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας και κυριότερα οι χρήστες των υπηρεσιών υγείας να λάβουν και αυτοί με τη σειρά τους θέσεις μάχης για την προάσπιση του δικαιώματός τους σε υψηλής ποιότητας, δωρεάν και δημόσιες υπηρεσίες υγείας».

Το μοντέλο της Εσπερίας

Στις 13 Νοεμβρίου διοργανώθηκε στο «Χίλτον» το 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη διοίκηση, τα οικονομικά και τις πολιτικές υγείας. Οπως τόνισε ο πρόεδρος του συνεδρίου καθηγητής Γιάννης Κυριόπουλος, στόχος ήταν «η ανάδειξη εναλλακτικών λύσεων για την υγειονομική μεταρρύθμιση, με βάση την τεκμηριωμένη φροντίδα υγείας. Για το σκοπό αυτόν απαιτούνται προϋποθέσεις για μια διεπιστημονική συζήτηση και ανάλυση των μειζόνων προβλημάτων του υγειονομικού τομέα στη χώρα μας». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα που εξετάζουμε ήταν το στρογγυλό τραπέζι με συντονιστή τον καθηγητή Μπένο, στο οποίο συμμετείχαν -μεταξύ άλλων- οι καθηγητές Κόλιν Λέις από τη Βρετανία και Ντέιβιντ Χίμελσταϊν από τις ΗΠΑ.

Ο βρετανός καθηγητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου ανέλυσε πώς από το βρετανικό ΕΣΥ του 1948 με την πλήρη και ισότιμη ιατρική περίθαλψη για όλους τους πολίτες σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, φτάνουμε στο σημερινό άδικο και άνισο σύστημα που περιθάλπει τους έχοντες, και μάλιστα με πολυδάπανο τρόπο για τους ίδιους και το κράτος και με τεράστια κέρδη για τις πολυεθνικές εταιρείες. Αποτέλεσμα είναι η υποβάθμιση της σχέσης γιατρού - αρρώστου και η αντικατάστασή της από πολύπλοκους διοικητικούς μηχανισμούς και στελέχη επιχειρήσεων.

Το 1998 από τον εκπρόσωπο των εταιρειών ιδιωτικής υγείας λεγόταν ότι το σήμα του βρετανικού ΕΣΥ θα γινόταν λογότυπο πρότυπο και για τις εταιρείες: «ΕΣΥ-Α.Ε.». Αντί γι' αυτό όμως, το σύστημα υγείας διαιρέθηκε σε μικρά τραστ (πάνω από 300) και οι υπηρεσίες υγείας μεταμορφώθηκαν με βάση τα εταιρικά πρότυπα. Οι μάνατζερ αντικατέστησαν τους κλινικούς γιατρούς και αυτές οι εταιρείες στην αρχή τουλάχιστον απέδιδαν ένα 6% του προϋπολογισμού τους στο κράτος. Δημιουργήθηκαν ιδιωτικές εταιρείες που υπάγονταν στο υπουργείο Υγείας και είχαν εγγυημένα από το κράτος πολυετή συμβόλαια για την παροχή υπηρεσιών υγείας. Η καταβολή οφειλών στο κράτος έγινε συνάρτηση του αποτελέσματος. Αρχισαν να ανταγωνίζονται τα νοσοκομεία για να προσελκύσουν ασθενείς.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι μονάδες ΣΔΙΤ συνήθως ασχολούνται με χαμηλού κινδύνου επεμβάσεις που είναι επικερδέστερες και τα μεγάλα νοσοκομεία που παρέμειναν κρατικά ανέλαβαν τα «δύσκολα». Οι οικογενειακοί γιατροί, ενώ επί δημοσίου ΕΣΥ προσέφεραν υπηρεσίες όλο το 24ωρο και 7 μέρες την εβδομάδα, τώρα προσφέρουν υπηρεσίες μόνο το πρωί και 5 μέρες την εβδομάδα. Τις υπόλοιπες μέρες και ώρες ο ασθενής πρέπει να καταφύγει σε ιδιωτική μονάδα.

Οι γιατροί είναι πλέον υπάλληλοι εταιρειών. Η πρωτοβάθμια φροντίδα ανήκει πια μόνο σε ιδιωτικές μονάδες. Πετυχημένοι γιατροί-υπάλληλοι θεωρούνται όσοι εξασφαλίζουν μεγάλο αριθμό επισκέψεων. Αντί να είναι υπόλογες οι μονάδες και οι προϋπολογισμοί τους στο υπουργείο Υγείας, έχουν πλέον συμπτυχθεί στις μεγάλες αμερικανικών συμφερόντων πολυεθνικές, έχουν πάρει τη μορφή ανεξέλεγκτων Ιδρυμάτων και επιπλέον το κράτος τούς παρέχει εγγυημένο αριθμό ασθενών είτε οι ασθενείς πάνε σε αυτές τις μονάδες είτε όχι. Το 80% των δαπανών του κράτους για την υγεία απορροφούν οι ιδιωτικές εταιρείες, με αποτέλεσμα να περιορίζονται συνεχώς για λόγους οικονομίας, οι δωρεάν παροχές υπηρεσιών υγείας από τα κρατικά νοσοκομεία.

Επιπλέον, ο χώρος των ιδρυμάτων είναι πλέον πολύ ευάλωτος σε απάτες, διότι έπαψε να ελέγχεται από το κράτος, με αποτέλεσμα τα κόστη να αυξάνονται αυθαίρετα. Τριπλασιάστηκαν για παράδειγμα τα κόστη για τροφοδοσία και καθαρισμό στα δημόσια νοσοκομεία, που εξυπηρετούνται πλέον από ιδιωτικές εταιρείες, ενώ μειώθηκαν κατά 30% οι διαθέσιμες κλίνες και κατά 25% το προσωπικό τα τελευταία χρόνια. Τα ελλείμματα συνεχώς αυξάνονται με την υιοθέτηση του μοντέλου των ΣΔΙΤ, ενώ οι υπηρεσίες υγείας συνεχώς μειώνονται. Μεγάλα νοσοκομεία κλείνουν λόγω αυξημένου κόστους που επήλθε με τα ΣΔΙΤ, ενώ τα κέρδη μετατράπηκαν σε ελλείμματα. Πριν από τη Θάτσερ, το κόστος για το ΕΣΥ ήταν 6%, ενώ το 1990 ανέβηκε στο 11% με 12%. Τώρα, δε, μετά τις στρατιές των διοικητικών υπαλλήλων, διαφημιστών, λογιστών και άλλων που προσλαμβάνονται για να ελέγξουν και να διοικήσουν τις μονάδες, το κόστος έχει εκτιναχθεί στο 23%. Οι μεγάλες εταιρείες έχουν εδραιωθεί και ελέγχουν όχι μόνο το ιατρικό αλλά σε μεγάλο βαθμό και το πολιτικό σύστημα και ο τρόπος που αυτό επιτεύχθηκε ήταν διαμέσου της υιοθέτησης των ΣΔΙΤ. Συνεχώς, σύμφωνα πάντα με την άποψη και τα στοιχεία των ιατρικών ενώσεων της Βρετανίας, θα μειώνεται η ποιότητα στις ιατρικές υπηρεσίες του ΕΣΥ της Βρετανίας για να μπορεί να ανταγωνιστεί τις ιδιωτικές μονάδες και τα ιδρύματα, ενώ αντίστοιχα οι υπηρεσίες υγείας θα γίνονται ακριβότερες και όλο και πιο απρόσιτες για τους πολλούς. Τα μεγάλα λόμπι της υγείας στη Βρετανία είναι πλέον πανίσχυρα και κυριαρχούν σε όλους τους τομείς.

Κατάχρηση του ασθενούς

Κι αν η μερική εφαρμογή της ιδιωτικής περίθαλψης στη Βρετανία οδήγησε στην εξαθλίωση των ιατρικών φροντίδων, εκεί όπου μεγαλούργησε η πλήρης ιδιωτικοποίηση κι έφερε τον μισό πληθυσμό σε χρεοκοπία και τον άλλο μισό σε καθεστώς πλήρους εγκατάλειψης, είναι οι ΗΠΑ. Ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, Ντέιβιντ Χίμελσταϊν, παλιός γνώριμος της στήλης («Η υγεία από το Σικάγο», 2/10/05), ξεκίνησε την ομιλία του με ένα ζοφερό δείγμα του τι θα πει Ιδιωτικό Σύστημα Υγείας στις ΗΠΑ σήμερα.

Ενας 59χρονος άντρας χτυπήθηκε σε ατύχημα και μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Εκεί έψαξαν τις τσέπες του και δεν βρήκαν κάρτα ασφάλισης σε ιδιωτική εταιρεία, γι' αυτό και τον μετέφεραν στην άλλη άκρη της πόλης σε δημόσιο νοσοκομείο. Τον υπέβαλαν σε εξετάσεις και βρήκαν ότι είχε πρόβλημα και στον αυχένα και η κατάστασή του ήταν σοβαρή.

Εν τω μεταξύ βρέθηκε από τις λίστες του ιδιωτικού νοσοκομείου ότι ήταν τελικά ασφαλισμένος και ως εκ τούτου το ιδιωτικό απαίτησε να τον επιστρέψουν, διότι ήταν δικός τους ασθενής, τους ανήκε! Αυτό ονόμασε ο καθηγητής κατάχρηση του ασθενούς και έδειξε ανάγλυφα πώς ταλαιπωρήθηκε ένας χτυπημένος άνθρωπος με μόνη αιτία το κέρδος. Ενα αστρονομικό νούμερο 18.000 αμερικανών πολιτών πεθαίνουν κάθε χρόνο στις ΗΠΑ λόγω έλλειψης ιατρικής φροντίδας, πολύ περισσότεροι δηλαδή από όσους σκοτώθηκαν την 11η Σεπτεμβρίου. 47 εκατομμύρια είναι οι εντελώς ανασφάλιστοι. Πρόσθεσε επίσης ότι στόχος του είναι να εμποδίσει «τη μετάδοση της νόσου», δηλαδή την υιοθέτηση του αμερικανικού μοντέλου.

Μερικά από τα στοιχεία που παρέθεσε ήταν συγκλονιστικά: 1.000.000 πολίτες στις ΗΠΑ χρεοκοπούν κάθε χρόνο εξαιτίας υπέρογκων ιατρικών δαπανών. Το 50% όλων των προσωπικών χρεοκοπιών οφείλονται σε ιατρικές δαπάνες. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κατά κεφαλήν δημόσια δαπάνη υγείας στις ΗΠΑ υπερβαίνει τη συνολική δαπάνη όλων των κρατών μαζί.

Τα στοιχεία που παρουσίασε ο καθηγητής προέρχονται από επίσημες πηγές και εκθέσεις και δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση.

Πάνω από το 32% των παιδιών μεταξύ 5 και 13 ετών δεν πήγαν ούτε μία φορά σε γιατρό μέσα σε διάστημα ενός χρόνου. Το ποσοστό θνησιμότητας αυξάνεται συνεχώς στα χαμηλά εισοδήματα που δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα, αλλά εξίσου αυξάνεται και στα λίγο υψηλότερα εισοδήματα, διότι χειροτερεύουν συνεχώς οι συνθήκες περίθαλψης. Τα ιατρικά λάθη πολλαπλασιάζονται και τα σοβαρά περιστατικά οδηγούνται στις λιγοστές δημόσιες μονάδες, διότι δεν συμφέρουν. Παράλληλα, δεδομένης της αδυναμίας πρόσβασης των πολιτών στις ακριβές υπηρεσίες υγείας, συνεχώς αυξάνεται (κατά χιλιάδες) ο αριθμός των άδειων κλινών στα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία. Γίνονται εκατομμύρια μη αναγκαίων επεμβάσεων σε ασθενείς, διότι αυτό επιφέρει μεγάλα κέρδη.

Ο αριθμός θέσεων για τους γιατρούς συνεχώς μειώνεται, ενώ ο αριθμός των διοικητικών υπαλλήλων αυξάνεται με αστρονομικές ταχύτητες. Σχετικό άρθρο φιλοξενήθηκε στον ελληνικό τύπο με τίτλο «Τα στελέχη υγείας επωφελούνται από το μάνατζμεντ» και εντοπίζει αυτή την τάση προτίμησης ανάμεσα στους νέους όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά τώρα πλέον και στην Ελλάδα («Καθημερινή», 25/9/06).

Οι γιατροί θεωρούνται επιτυχημένοι χάρη στον μεγάλο αριθμό ασθενών που εξετάζουν στη διάρκεια μιας ημέρας και η θέση τους είναι πάντα υπό κρίση. Ανατριχιαστικοί ήταν οι στατιστικοί πίνακες του καθηγητή σε ό,τι αφορά την περίθαλψη των παιδιών στις ΗΠΑ. Να σκεφτεί κανείς πως η ιδιωτική υγεία επιτρέπει μία μέρα νοσηλεία σε παιδί με διαβητικό κώμα, δύο μέρες για οστεομυελίτιδα και τρεις μέρες για μηνιγγίτιδα. Οπως είπε και ο ίδιος, «το σύστημά μας σκοτώνει ανθρώπους».

Κι όταν από το ακροατήριο ρωτήθηκε ποιον συμφέρει τελικά αυτό το σύστημα υγείας εκτός από τις πολυεθνικές και τα μεγάλα πολιτικά συμφέροντα, απάντησε ότι το σύστημα είναι πολύ καλό μόνο για τους πλούσιους, που απολαμβάνουν καλή περίθαλψη και μείωση φόρων. Εκείνο που προέκυψε από τα στοιχεία του καθηγητή ήταν η μεγάλη αύξηση των δυνατοτήτων απάτης σε ένα τέτοιου είδους σύνθετο σύστημα υγείας με τεράστια ποσά, ικανά να περιθάλψουν ολόκληρους πληθυσμούς. Οι περιπτώσεις που έφτασαν στα δικαστήρια αντιμετωπίστηκαν με πρόστιμα και γρήγορα οι εταιρείες μπόρεσαν να συνεχίσουν το «κοινωφελές» τους έργο. Εξάλλου, μην ξεχνάμε πως επισήμως στις ΗΠΑ οι φαρμακευτικές-ιατρικές εταιρείες είναι σπόνσορες των υποψήφιων προέδρων και γερουσιαστών.

Ο μόνος τρόπος για να επεκτείνουν και να εδραιώσουν τέλος οι πολυεθνικές τα αποτυχημένα για τους ασθενείς ιατρικά τους μοντέλα είναι οι αγορές των άλλων χωρών που επιμένουν ακόμα στα έστω και «κολοβά» ΕΣΥ διασφαλίζοντας -για την ώρα- στους πολίτες ένα μίνιμουμ επίπεδο ιατρικής φροντίδας. Ηδη στην Ελλάδα οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν αρχίσει τις πρόβες και δεν είναι λίγες οι φορές που γιατροί καταγγέλλουν πολλαπλές άχρηστες επεμβάσεις στα μεγάλα ιδιωτικά κέντρα, υπερτιμολογήσεις σε ιατρικές υπηρεσίες στα κέντρα αυτά, όπως για παράδειγμα στις περιπτώσεις αιμοκάθαρσης που μπαίνει καπέλο μέχρι και 537% («Τα Νέα», 5/12/06), και μάλιστα σε μακροχρόνιες θεραπείες. Τα ιδρύματα άρχισαν να φύονται κι εδώ σαν μανιτάρια και οι ασφαλιστικές εταιρείες κλείνουν ήδη πονηρά το μάτι ακόμα και στους πετυχημένους γιατρούς, ενώ ήδη έχουν ανοίξει οι πίσω πόρτες των δημόσιων νοσοκομείων. Οι ΣΔΙΤ καραδοκούν σήμερα με τις υπηρεσίες τροφοδοσίας, καθαριότητας και φύλαξης. Αύριο όμως;

Ελευθεροτυπία, 17/12/2006

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ!!!!!!

Τροποποιήθηκε 29 Ιανουαρίου 2007 από kniaz miskin

[bad_samaritan]

--καλή απάντηση!

ΝΕΕΣ ΕΠΟΧΕΣ-ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

(απαντηση στον κ Γ.Μπαμπινιώτη)

Η κακοδιοίκηση της αυτοδιοίκησης

* Αν τα πανεπιστήμια είχαν την πολυπόθητη πλήρη αυτονομία τους σήμερα, το πιθανότερο είναι ότι με την κουλτούρα που έχουν αναπτύξει η αυτο-εξυπηρετική λογική τους θα έφτανε στα άκρα - θα βλέπαμε περισσότερα σκάνδαλα, μεγαλύτερη κομματοκρατία, εντονότερη ευνοιοκρατία

Χ. Κ. ΤΣΟΥΚΑΣ

Οτέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητής κ. Μπαμπινιώτης πιστεύει ότι «το κύριο και καθοριστικό θέμα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι η κατάκτηση του δικαιώματος της αυτοδιοίκησής τους - ακαδημαϊκής, οικονομικής, διοικητικής» («Το Βήμα της Κυριακής», 21.1.2007). Ολα τα άλλα είναι δευτερεύοντα προβλήματα, λέει. Αν τα πανεπιστήμια είχαν πραγματική αυτοδιοίκηση, όλα θα ήταν καλύτερα.

Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Οτι η λειψή αυτοδιοίκηση είναι σημαντικό πρόβλημα το αναγνωρίζουν όλοι. Είναι όμως η γενεσιουργός αιτία της πανεπιστημιακής δυσανεξίας; Δεν νομίζω. Τις προσλήψεις και προαγωγές ακαδημαϊκού προσωπικού τις κάνει το υπουργείο Παιδείας; Τις μετεγγραφές φοιτητών τις διεκπεραιώνουν οι γραφειοκράτες της Μητροπόλεως; Την οικονομική διαχείριση των πανεπιστημίων την έχει ο υπουργός Παιδείας; Οχι βέβαια. Μπορεί τα πανεπιστήμιά μας να μην έχουν τον επιθυμητό βαθμό αυτοδιοίκησης, έχουν όμως τη δυνατότητα να αποφασίζουν για αρκετά πράγματα, ιδιαίτερα ακαδημαϊκής φύσεως. Οπως ορθά παρατήρησε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου κ. Σ. Κάτσικας, «σε μερικά μας περιορίζει ο νόμος, σε μερικά όμως η νοοτροπία» («Ελευθεροτυπία», 15.12.2006).

Εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα - η νοοτροπία. Πώς χρησιμοποιούν τα πανεπιστήμια την όποια αυτοδιοίκηση έχουν; Μήπως διαπερνά τις επιλογές τους ένα υψηλό ακαδημαϊκό ήθος; Αν ναι, γιατί δεν είναι ευδιάκριτο;

Σε πρόσφατο άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής» (14.1.2007) ο διακεκριμένος καθηγητής Ιατρικής κ. Χαράλαμπος Μουτσόπουλος μας πληροφορεί ότι στην Ιατρική Σχολή Αθηνών τα τελευταία 25 χρόνια πάνω από τους μισούς καθηγητές «κληροδότησαν» την πανεπιστημιακή θέση τους σε συγγενείς τους! «Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γράφει ο κ. Μουτσόπουλος «γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι θέσεις καταλαμβάνονται με ειδικό τρόπο, με φωτογραφικές προκηρύξεις θέσεων και με "κατά περίπτωση επιλεγμένες εισηγητικές επιτροπές" που αποκλείουν ικανότερους επιστήμονες, που όμως δεν έλκουν την καταγωγή τους από "ευγενείς"».

Λοιπόν, σε τι εμποδίζει η διαβόητη έλλειψη αυτοδιοίκησης τα πανεπιστήμια να εκλέγουν αξιοκρατικά το ακαδημαϊκό προσωπικό τους; Υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη με τέτοιο υψηλό βαθμό προσφυγών ακαδημαϊκών κατά αποφάσεων πανεπιστημιακών σωμάτων στα διοικητικά δικαστήρια; Ο κ. Κάτσικας είναι αιχμηρά σαφής: «Δεν μας εμποδίζει ο νόμος να κάνουμε αξιοκρατικές εκλογές» («Ελευθεροτυπία», 15.12.2007).

Δεν έχουν ευθύνη οι σύγκλητοι για τις σωρηδόν παράνομες μετεγγραφές φοιτητών, χαρακτηριστικές περιπτώσεις των οποίων ήταν η θυγατέρα του πρώην υπουργού κ. Βούγια και ο υιός του υπουργού των «κουμπάρων» κ. Τσιτουρίδη; Για ποια αυτοδιοίκηση μιλάμε όταν δύο πρώην πρυτάνεις και διοικητικά στελέχη του Παντείου Πανεπιστημίου, συνολικά 17 τον αριθμό, κατηγορούνται για οικονομικές ατασθαλίες ύψους 5,4 εκατ. ευρώ; Οταν κατηγορούμενος πρώην πρύτανης του Παντείου στην απολογία του αποποιείται τη διοικητική ευθύνη για αυτές τις ατασθαλίες με το αμίμητο επιχείρημα «δεν είχαμε σφαιρική εποπτεία» («Ελευθεροτυπία», 19.1.2007); Αν δεν έχει σφαιρική εποπτεία ένας πρύτανης, τότε ποιος έχει; Γιατί να εκχωρηθεί πλήρης αυτοδιοίκηση σε ιδρύματα που δεν καταφέρνουν να ασκήσουν ούτε καν χρηστή διοίκηση;

Οχι, το κύριο πρόβλημα στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι η λειψή αυτοδιοίκηση ούτε καν η καχεκτική χρηματοδότηση αλλά η νοοτροπία - νοοτροπία, σε γενικές γραμμές, αναξιοκρατίας, κακοδιαχείρισης, ετεροαπασχόλησης και κομματισμού. Ναι, τα πανεπιστήμια δεν έχουν την απαιτούμενη αυτοδιοίκηση αλλά στα θέματα που την έχουν δεν την τίμησαν ιδιαίτερα. Ναι, η χρηματοδότηση είναι ανεπαρκής αλλά αυτός δεν είναι λόγος να λυμαίνονται τα πανεπιστήμια βίαιες μειοψηφίες ούτε να μην υπάρχουν πειθαρχικά όργανα για τους φοιτητές ούτε να προάγονται ανάξιοι ή ετεροαπασχολούμενοι καθηγητές ούτε να παίρνουν ταχύρρυθμα διδακτορικά Ιατρικής πρώην νηπιαγωγοί που τυχαίνει να είναι σύζυγοι προβεβλημένων πολιτικών.

Με άλλα λόγια, τα έστω λειψώς αυτοδιοικούμενα πανεπιστήμια έχουν εκπέσει σε αυτο-αναφερόμενα και τελικά αυτο-εξυπηρετικά (self-serving) συστήματα. Αν είχαν την πολυπόθητη πλήρη αυτονομία τους σήμερα, το πιθανότερο είναι ότι με την κουλτούρα που έχουν αναπτύξει η αυτο-εξυπηρετική λογική τους θα έφτανε στα άκρα - θα βλέπαμε περισσότερα σκάνδαλα, μεγαλύτερη κομματοκρατία, εντονότερη ευνοιοκρατία.

Η κουλτούρα όμως δεν αλλάζει μόνο με νόμους, αν και φυσικά χρειάζονται κι αυτοί. Οι κανόνες δεν εφαρμόζονται μόνοι τους, λέει ο Βιτγκενστάιν, αλλά χρειάζονται παραδείγματα για την εφαρμογή τους. Τα παραδείγματα τα δίνουν πρωτίστως αυτοί που κατέχουν θέσεις ευθύνης.

Κοιτάζω γύρω μου να δω εμπνευσμένους πανεπιστημιακούς ηγέτες και βλέπω, δυστυχώς, επί το πλείστον, πρυτάνεις να υποδύονται τον εύκολο ρόλο του θύματος, δίχως ευθύνες για τίποτε, δίχως ίχνος αναστοχαστικής διάθεσης. Από τέτοιους ηγέτες δεν περιμένω πολλά γιατί αγνοούν τα σοφά λόγια του Μαχάτμα Γκάντι: «Πρέπει να είσαι η αλλαγή που επαγγέλλεσαι».

Ο κ. Χαρίδημος Κ. Τσούκας είναι καθηγητής Οργανωσιακής Θεωρίας στο ALBA (στην ερευνητική θέση «Γεώργιος Δ. Μαύρος») και στο Πανεπιστήμιο Warwick και διευθυντής του διεθνούς ακαδημαϊκού περιοδικού «Organization Studies».

Το ΒΗΜΑ, 04/02/2007 , Σελ.: B56

Κωδικός άρθρου: B14982B561

[ANTRIKAKHS]

Aγωγή (αλλά όχι από δεσποτάδες) κατά της «Eσπρέσσο»

Aγωγή κατά της «Eσπρέσσο»

(«Eθνος» 9/2)

«Aγωγή κατά της εταιρείας «Hμερήσιος Tύπος» που εκδίδει την εφημερίδα Eσπρέσσο κατέθεσε χθες ο βουλευτής A Θεσσαλονίκης Aκης Tσοχατζόπουλος, λόγω ψευδών και συκοφαντικών ισχυρισμών σε βάρος του, σχετικά με τη δήθεν αγορά ακινήτου. O κ. Tσοχατζόπουλος ζητεί να καταδικαστεί η εφημερίδα και να του καταβάλει το ποσό των 500.000 ευρώ.» («Eθνος» 9/2)

Όχι, οι μητροπολίτες δεν έχουν ακόμα καταθέσει αγωγή (ούτε και πρόκειται) κατά της εφημερίδας αυτής που έγραψε εδώ και αρκετές μέρες (17/01/2007) έναν τεράστιο τίτλο σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της από συνέντευξη με τον πρόεδρο του ιερού συνδέσμου κληρικών Ελλάδος πατέρα Ευστάθιο, δηλαδή τα λόγια του: «Γεμίσαμε από ομοφυλόφιλους μητροπολίτες»!..

Πώς άλλωστε θα μπορούσαν να διαψεύσουν την εν λόγω εφημερίδα (για το δικό τους θέμα, το ομοφυλοφιλικό) οι μητροπολίτες; Έπειτα, ακόμα και αν ένα τέτοιο ποσό (των 500.000 ευρώ) να επιδικαστεί υπερ αυτών, τι να τους κάνει;

Τι να τους κάνει ένα τέτοιο (αστείο γι αυτούς) ποσόν… όταν έχουν τόσο «μέλι στα δάχτυλά» τους για να γλείψουν, μέλι παραγωγής του «γωνιακού τους μαγαζιού» (κατά την προσφιλή αρχιεπισκοπική έκφραση Σεραφείμ Τίκα, και Χρυστόδουλου Παρασκευαΐδη);

[ANTRIKAKHS]

Αρχιεπισκοπικά

elet@enet.gr

«Θέλω να σχολιάσω ένα κείμενο για τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο. Γράφει μέσα στα άλλα το κείμενο για διάφορα δυνατά γεγονότα που η Εκκλησία της Ελλάδος κατάφερε σήμερα. Η πρώτη επιτυχία η επίσκεψή μας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών στη Γενεύη. Και δεύτερη η πρόσφατη επίσκεψή μας στον Πάπα Βενέδικτο τον ΙΣΤ'. Εδώ θέλει συλλυπητήρια ο αρχιεπίσκοπος και όχι να χαίρεται σαν γύφτικο σκερπάνι. Είμαι από τα μέρη που έζησε ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, έχω πάει η ίδια στο σπίτι στο Μέγα Δέντρο του Θερμού. Μέσα στα τόσα που ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτεψε για το χάλι των επόμενων ιερέων που θα είναι ασεβέστεροι όλων, γράφει και για τον Πάπα: Τον έναν διάβολο, τον τύραννο τον Τούρκο άντε μια γενιά ακόμη και θα τον διώξουμε, τον άλλον, τον αντίχριστο τον Πάπα να καταράσθε.

Εμείς νηστεία, αυτοί πολυφαγία, εμείς παρθενία, αυτοί πορνεία, εμείς δικαιοσύνη, αυτοί αδικωσύνη. Λοιπόν τώρα τι χαζοχέρεται ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος; 'Η έγινε ο ίδιος Αγιος και ο παπα-Κοσμάς μπαίνει σε δεύτερη μοίρα; Το χάλι της Ορθόδοξης Εκκλησίας αυτοί το κατάφεραν. Παρέα κάνανε με τον Πάπα. Ιδιοι και χειρότεροι γίναν όλοι τους, η κοσμική Εκκλησία στιλ Βατικανό. Ο ίδιος θα έπρεπε να ντρέπεται και όχι να βγαίνει να καυχιέται. Μετά τα τόσα αίσχη του 2005 που όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, μας κάνανε να αναφωνήσουμε: Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Τι νομίζει ο Αρχιεπίσκοπος, ότι το ποίμνιό του αποτελείται από μπόλικα γιδοπρόβατα; Μακριά που είναι νυχτωμένος ο ίδιος και όλοι σαν αυτόν».

Κωνσταντίνα Πρωίμου

Άνω Πατήσια, Αθήνα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/02/2007

ΠΟΥ ΠΑΣ ΧΡΥΣΤΟΔΟΥΛΕ;

[γιατρίνα]

Κλεοπάτρα η άσχημη

Ένα σπάνιο νόμισμα του 32 π.Χ. γκρεμίζει το μύθο της καλλονής της Αιγύπτου

Από τον Πλούταρχο που έγραψε για την ακαταμάχητη γοητεία της ως το Σαίξπηρ που ύμνησε την ομορφιά της, και το Χόλιγουντ που διάλεξε τη Λιζ Τέιλορ για να την ενσαρκώσει, η ιδέα ότι η Κλεοπάτρα ήταν καλλονή κυριάρχησε στην Ιστορία.

Ως σήμερα που ένα σπάνιο ασημένιο νόμισμα, από το 32 π.Χ., γκρεμίζει τον μύθο για την ομορφιά της θρυλικής βασίλισσας της Αιγύπτου. Είναι σύγχρονο της Κλεοπάτρας και τη δείχνει με μικρό μέτωπο, πεταχτό πηγούνι, λεπτά χείλη και μυτερή μύτη - κάθε άλλο παρά πρότυπο καλλονής. Το νόμισμα φυλασσόταν σε μια τραπεζική θυρίδα στο Νιούκαστλ από τη δεκαετία του 1920 και μελετήθηκε για πρώτη φορά τώρα από τους ειδικούς.

«Ρωμαίοι συγγραφείς μας λένε ότι η Κλεοπάτρα ήταν έξυπνη και χαρισματική και ότι είχε γοητευτική φωνή, αλλά κανένας δεν αναφέρεται στην ομορφιά της. Η εικόνα μιας πανέμορφης Κλεοπάτρας είναι πιο πρόσφατη. Ο Σαίξπηρ έγραψε την τραγωδία του το 1608. Από τότε ως σήμερα οι καλλιτέχνες του 19ου αιώνα και το Χόλιγουντ ενίσχυσαν την ιδέα ότι η Κλεοπάτρα ήταν καλλονή» λέει η Κλερ Πίκερσγκιλ, βοηθός διευθύντρια των αρχαιολογικών μουσείων του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ.

Αντίθετα,το ασημένιο δηνάριο είναι σύγχρονο του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας - το πιθανότερο είναι ότι είχε κοπεί από το νομισματοκοπείο του Μάρκου Αντωνίου. Στη μία πλευρά εικονίζεται η κεφαλή του Αντωνίου και στην άλλη της Κλεοπάτρας με την επιγραφή : Cleopatra Reginae regum filiorumque regum (Στην Κλεοπάτρα, βασίλισσα των βασιλέων και των υιών των βασιλέων).

Οι πιο ρομαντικοί και όσοι θα θυμούνται τις μεγάλες σταρ που την έχουν υποδυθεί στη μεγάλη οθόνη, την Κλοντέτ κολμπέρ το 1934, τη Βίβιαν Λι το 1945 και την Ελίζαμπεθ Τέιλορ το 1963, δεν θα δεχθούν εύκολα την ιδέα μιας άσχημης Κλεοπάτρας. Φαίνεται όμως ότι αυτή ήταν η πραγματικότητα.

Η μαρμάρινη προτομή της Κλεοπάτρας που εκτίθεται στο Μουσείο του Βατικανού είναι μεταγενέστερη του νομίσματος - και της λείπει η μύτη. Αν κρίνουμε από το πόσο σουβλερή εικονίζεται η μύτη της βασίλισσας στο δηνάριο, ίσως ήταν ευτύχημα για την υστεροφημία της Κλεοπάτρας.

Σαν να ήξερε κάτι, ο Πασκάλ έγραψε ότι αν η μύτη της Κλεοπάτρας ήταν πιο κοντή «θα είχε αλλάξει το πρόσωπο ολόκληρου του κόσμου ...».

Το νόμισμα εκτίθεται από χθες στο Μουσείο Shefton του πανεπιστημίου του Νιούκαστλ, στη Βρετανία.

Το Βήμα, Α23 14-2-2007

Τροποποιήθηκε 14 Φεβρουαρίου 2007 από γιατρίνα

[ANTRIKAKHS]

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΕ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ (ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ) ΑΠΟΚΟΜΜΑ:

http://allyoucanupload.webshots.com/v/2004838246982751230

[Sofoula-Sofaki]

Πόσοι θεωρούν ότι ο γάμος πρέπει να είναι παντοτινός

ΛΟΝΔΙΝΟ. «Μόνο ο θάνατος θα μας χωρίσει». Αυτό φαίνεται ότι πιστεύουν οι περισσότεροι κάτοικοι του πλανήτη για τον θεσμό του γάμου. Οτι, δηλαδή, περίπου όπως και τα διαμάντια, είναι παντοτινός, καίτοι βεβαίως η αύξηση των διαζυγίων, μάλλον αποδεικνύει το αντίθετο.

Επτά στους δέκα ανθρώπους σε όλον τον κόσμο πιστεύουν ότι ο γάμος πρέπει να διαρκεί μία ολόκληρη ζωή. Αυτό προκύπτει από την έρευνα που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα επ’ ευκαιρία του Αγίου Βαλεντίνου, από την εταιρεία δημοσκοπήσεων A C Nielsen. Κατά τα αναμενόμενα, μουσουλμάνοι και καθολικοί στην Ασία τάσσονται υπέρ του ενός και μοναδικού γάμου που θα διαρκέσει μια ζωή. Οι Ινδονήσιοι, κατά 97% τάσσονται υπέρ του ισόβιου γάμου, ενώ 92% των Τούρκων πιστεύουν στην ίδια αρχή. Ακολουθούν οι κάτοικοι των Φιλιππίνων και της Μαλαισίας με 89% πιστούς στον θεσμό του γάμου και τη μοναδικότητά του.

Οσον αφορά στη Δύση, οι Αμερικανοί φέρονται να πιστεύουν ισχυρότερα απ’ όλους στον θεσμό του γάμου. Παραδόξως Ευρωπαίοι από ισχυρά ρωμαιοκαθολικά και συντηρητικά κράτη φαίνεται ότι δεν έχουν ιδιαίτερη ζέση για τον θεσμό, τουλάχιστον στη συμβατική, παραδοσιακή του μορφή. Εξαιρετικά υψηλά ποσοστά διαζυγίων, ποσοστά ρεκόρ, συνδέονται με την αύξηση των ζευγαριών που συζούν και την αύξηση των γεννήσεων εκτός γάμου. Ολα αυτά κάνουν τους Δυτικοευρωπαίους να επαναξιολογούν αν ο γάμος, και μάλιστα, ο μοναδικός που θα διαρκέσει μία ολόκληρη ζωή, δεν είναι πια αναχρονιστικός θεσμός.

Ενα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι όπως φάνηκε οι άνδρες στις ΗΠΑ -και όχι οι γυναίκες- είναι αυτοί που πιστεύουν περισσότερο στον θεσμό του γάμου και επιθυμούν να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή.

Στα μουσουλμανικά κράτη της Ασίας, στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, ο γάμος αποτελεί στόχο ζωής, ενώ αντιθέτως οι Ελληνες κατά 74% πιστεύουν ότι ο γάμος δεν αποτελεί στόχο ζωής.

Τέλος, το 77% των Ευρωπαίων θεωρεί ότι μία σταθερή σχέση εκτός των δεσμών του γάμου, είναι εξίσου επιθυμητή με την έγγαμη συμβίωση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά οι γυναίκες αγωνίζονται να καταξιωθούν στην επαγγελματική αρένα και προτιμούν να κυνηγήσουν την επαγγελματική επιτυχία παρά σύζυγο. Ταυτόχρονα προτιμούν την ανεξαρτησία τους από τον γάμο.

Από kathimerini.gr

[ANTRIKAKHS]

«Το τελευταίο διάστημα η σύγκρουσή τους αναζωπυρώθηκε και φούντωσε ξανά χθες, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου.».

ΤΑ ΝΕΑ , 15/02/2007

[Clemence]

Κίτρινος Τύπος

Λαμπρινή Χ. Θωμά - 16/02/2007

Το κίτρινο παιδί

Ο Τζόζεφ Πούλιτζερ ήταν εκδότης της Νιου Γιορκ Γουόρλντ. Ένας φιλόδοξος και δυναμικός εκδότης. Κυνηγούσε τις πρωτιές, τους εντυπωσιακούς τίτλους και τους νεωτερισμούς που θα του εξασφάλιζαν κυκλοφορία. Σε αυτό το πλαίσιο είχε εξασφαλίσει τη συνεργασία του Ρίτσαρντ Φέλντον Ούτκαλτ, του δημιουργού του πρώτου κόμικ στριπ στην ιστορία, με ήρωα ένα παιδί.

Φαλακρό, με μεγάλα στρογγυλά αυτιά, στραβά δοντάκια και με τα λόγια του γραμμένα στο νυχτικό του -το μοναδικό του ρούχο- παρ' ότι οι φίλοι του μιλούσαν με τα γνωστά συννεφάκια, το παιδί έκλεψε καρδιές. Παρεμπιπτόντως, λεγόταν Μίκι Ντούγκαν, αλλά αυτό δεν επρόκειτο να το θυμάται κανείς πλην του δημιουργού του.

Στις 16 Φεβρουαρίου του 1896, η εφημερίδα του Πούλιτζερ πραγματοποίησε την πρώτη της δοκιμή για τη χρήση χρώματος στο φύλλο. Την πρώτη παγκόσμια δοκιμή για χρώμα στις εφημερίδες. Για τη δοκιμή, είχε επιλεγεί η σελίδα με το κόμικ στριπ. Στόχος ήταν να βαφτεί το νυχτικό του πιτσιρίκου με ένα φωτεινό κίτρινο χρώμα. Όπερ και εγένετο. Και ήταν τόσο όμορφο το κίτρινο χρώμα που όλοι ξέχασαν το αληθινό όνομα του αγοριού και άρχισαν να το ονομάζουν Yellow Kid - "Κίτρινο Παιδί". Η επιτυχία του ονόματος ήταν τέτοια που υιοθετήθηκε από την εφημερίδα και, φυσικά, από το κοινό.

Στη Νέα Υόρκη οι εφημερίδες που ανταγωνίζονταν για την πρώτη θέση ήταν δύο. Η εφημερίδα του Πούλιτζερ και η Νιου Γιορκ Τζέρναλ Αμέρικαν του

Ουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ.

Ο Χιρστ

ήταν εκδότης της Τζέρναλ από το 1895 ως το 1898. Το Yellow Kid είχε οδηγήσει την εφημερίδα του Πούλιτζερ στην πρώτη θέση και ο Χιρστ είχε αποφασίσει πως το ήθελε. Έτσι, το 1897, έναντι αδράς αμοιβής, πέτυχε τη μεγάλη μεταγραφή: ο δημιουργός του στριπ, ο Ρίτσαρντ Φέλντον Ούτκαλτ πέρασε από την άλλη πλευρά και άρχισε να σκιτσάρει για το Χιρστ.

Ο Πούλιτζερ δεν έμεινε με δεμένα τα χέρια: προσέλαβε το σκιτσογράφο Τζορτζ Λουξ και συνέχισε να δημοσιεύει τις περιπέτειες του Κίτρινου Παιδιού, από άλλον δημιουργό όμως. Έτσι, την περίοδο 1897-1898 το Yellow Kid είναι το κύριο κόμικ στριπ και στις δύο ανταγωνιστικές εφημερίδες. Το 1898, το στριπ σταμάτησε να δημοσιεύεται και στις δύο.

Ο ανταγωνισμός των δύο εφημερίδων δεν περιοριζόταν, βέβαια, στο Yellow Kid και προηγείτο αυτού. Προσπαθώντας να προσελκύσουν το κοινό είχαν επιδοθεί σε μια ακραία προσπάθεια να επιτύχουν τα πιο "πιασάρικα" θέματα, να τονίσουν τις πιο εμπορικές πλευρές κάθε θέματος, να βρουν τους πιο λαϊκίστικους τίτλους.

Για το κοινό και τον υπόλοιπο Τύπο, η περίοδος της κόντρας για το Yellow Kid, η ακριβή μεταγραφή -πρώτη για σκιτσογράφο- και ο πόλεμος για τα σκίτσα, ήταν η πιο έντονη και αυτή που πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις, αυτή που εν τέλει αποτελούσε το πιο χαρακτηριστικό περιστατικό στον πόλεμο των μεγιστάνων του Τύπου.

Το Yellow Kid συζητήθηκε όσο κανένα άλλο κόμικ στριπ και η ιστορία του θεωρήθηκε ενδεικτική μιας δημοσιογραφικής σχολής που αναδυόταν, αδίστακτης, που δεν ορρωδούσε προ ουδενός. Το Κίτρινο Παιδί βάφτισε αυτή τη δημοσιογραφική σχολή με το χρώμα του: Κίτρινη. Ο όρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μιαν τρίτη αντίπαλο: τη Νιου Γιορκ Πρες.

Στο μεταξύ, ο Ρίτσαρντ Φέλντον Ούτκαλτ μετακόμισε στα γραφεία της Νιου Γιορκ Χέραλντ, και δημιούργησε έναν άλλο διάσημο ήρωα. Τον Μπάστερ Μπράουν. Μάλλον δεν ήθελε να ξανακούσει για Yellow...

Από: www.skai.gr

[Clemence]

Η αρκούδα που βρυχάται

Γράφει ο Κώστας Ράπτης - 17/02/2007

Η παρατηρήσεις του Πούτιν στο Μόναχο επαληθεύθηκαν εντός 24ωρων...

Βιάστηκαν, πολύ βιάστηκαν όσοι έσπευσαν να αντιμετωπίσουν αφ’ υψηλού τις προειδοποιήσεις του ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν προς τις ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα, ως λεονταρισμούς προς εσωτερική κατανάλωση ή ως «παραδοσιακό δείγμα Ρωσικής παράνοιας, θυματοποίησης και διακαούς επιθυμίας» για μια θέση ισότιμου συνομιλητή της Δύσης. Κάτι δηλαδή σαν να αναστήθηκε ο Χρουστσώφ, που έβγαζε το παπούτσι του για να χτυπήσει το βήμα του ΟΗΕ!

Βιάστηκαν, όχι μόνο διότι αυτά που είπε ο Πούτιν, στο Συνέδριο Ασφαλείας του Μονάχου, τα επανέλαβε πάνω κάτω και στη συνέντευξή του στο αλ Τζαζίρα καθώς στις επισκέψεις του κατόπιν στο Αμάν, το Κατάρ και το Ριάντ, αποδεικνύοντας ότι δεν επρόκειτο για «γλωσσική παραδρομή». Όχι μόνο διότι στις λίγες ημέρες που μεσολάβησαν προλάβαμε να δούμε τις επικερδείς συμφωνίες της Μόσχας με τους Άραβες συνομιλητές της (συμπεριλαμβανομένου του ενδεχομένου συνεργασίας στον τομέα της «πυρηνικής ενέργειας»), τη σκλήρυνση της στάσης της ως προς το «σχέδιο Αχτισάαρι» για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου, την τριμερή συνάντηση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών με τους ομολόγους του της Ινδίας και της Κίνας, την επιστροφή του απομονωμένου Τουρκμενιστάν στην «πρώην σοβιετική οικογένεια» ή το ενδιαφέρον του Νεπάλ (όπου μόλις νομιμοποιήθηκαν οι μαοϊκοί αντάρτες) να ενταχθεί και αυτό στο υπό ρωσοκινεζική ηγεσία αμυντικό «Σύμφωνο της Σαγκάης». Αλλά διότι την ισχυρότερη επιβεβαίωση των λεγομένων του Πούτιν πρόλαβαν και την έδωσαν οι ίδιες οι ΗΠΑ.

Ποιά ήταν η θέση στην οποία συνόψισε ο ρώσος πρόεδρος στο Μόναχο την άποψή του για τις προκλήσεις της συγκυρίας; Χοντρικά, ότι μπορεί κανείς (εν προκειμένω οι ΗΠΑ) να επιδιώκει την μη διάδοση των πυρηνικών όπλων ή μπορεί να επιθυμεί να δρα μονομερώς στην διεθνή σκηνή, ωστόσο δεν είναι δυνατόν να επιτύχει και τα δύο ταυτοχρόνως. "Μπορεί κανείς να επιδιώκει την μη διάδοση των πυρηνικών όπλων ή την μονομερή δράση, όχι όμως και τα δύο ταυτοχρόνως"

Η επαλήθευση ήρθε λίγα 24ωρα μετά, με την αίσια έκβαση των «εξαμερών συνομιλιών» (Βόρειος και Νότιος Κορέα, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία και ΗΠΑ) στο Πεκίνο, όπου η Πιονγκγιανγκ ένευσε ότι είναι πρόθυμη να εγκαταλείψει τις πυρηνικές της φιλοδοξίες έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων. Ενώ η παράνομη στρατιωτική δράση σε αναζήτηση των ανύπαρκτων όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ το μόνο που κατάφερε ήταν να βυθίσει την περιοχή ακόμη περισσότερο στο χάος, η πολυμερής συνεργασία και η μακρά διπλωματική προσπάθεια μπόρεσε, παρά τις αντιδράσεις των νεοσυντηρητικών, να εκτονώσει κατά τα φαινόμενα μια επικίνδυνη κρίση στην Άπω Ανατολή.

Παράλληλα, όμως, ο κάθε επίδοξος «ταραξίας» αντιλήφθηκε καλά ότι η πραγματική κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής, όπως στην περίπτωση της Βόρειας Κορέας, παρέχει πολύ περισσότερες εγγυήσεις απέναντι στη μόνη υπερδύναμη από την συνεργασία με τους επιθεωρητές της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας. Ο Σαντάμ Χουσεϊν το έμαθε αυτό πολύ πικρά, όπως κινδυνεύει να το μάθει και η Τεχεράνη, μοναδικό εναπομείναν πλέον μέλος του «άξονα του κακού».

Αντίστοιχα συμπεράσματα μοιάζει να έχει βγάλει η Ρωσία και για τον εαυτό της: το ότι ο Πούτιν γνωρίζει πολύ καλά τί, γιατί και σε ποια συγκυρία το λέει, δεν προκύπτει μόνο από την ωμή ειλικρίνεια της ομιλίας του στο Μόναχο.

Η νέα αυτοπεποίθηση που δείχνει να έχει βρει η Μόσχα, έγινε ολοφάνερη με τη σημερινή δήλωση του επικεφαλής των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγού Γιούρι Μπαλούγεφσκι ότι τυχόν υλοποίηση των αμερικανικών σχεδίων για εγκατάσταση αντιπυρηνικής ασπίδας στην Πολωνία και την Τσεχία θα έχει ως αποτέλεσμα την μονομερή αποχώρηση της Ρωσίας από την αμερικανο-σοβιετική συνθήκη για την εξάλειψη των πυρηνικών πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς, που υπεγράφη το 1987 μεταξύ της τότε Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ.

Δεν πρόκειται μόνο για το γεγονός ότι τα προηγούμενα «ανοίγματα» των Ρωσίας προς τις ΗΠΑ (που έφθασαν μέχρι την συναίνεση στην εγκατάσταση αμερικανικών στρατευμάτων στην πρώην σοβιετική Κεντρική Ασία) «ανταμείφθηκαν» με «πολύχρωμες επαναστάσεις», επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, πόλεμο για τον έλεγχο των διόδων των ρωσικών

υδρογονανθράκων και εντατική εκστρατεία δαιμονοποίησης του Κρεμλίνου. Η Ρωσία μοιάζει να αισθάνεται ότι ανήκει στους κερδισμένους της παγκοσμιοποίησης και ότι οι ΗΠΑ δίνουν μια (αυτο)καταστροφική μάχη οπισθοφυλακής.

Διαβάζοντας την ομιλία του Μονάχου, διαισθάνεται κανείς ότι ο ρώσος ηγέτης αντιλαμβάνεται πως η χώρα του βρίσκεται από τη «σωστή πλευρά» της ιστορικής εξέλιξης. Ότι η ανάδυση νέων οικονομικών δυνάμεων, όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία, αναπόφευκτα οδηγεί και σε μια «πολυπολική» διεθνοπολιτική οργάνωση και ότι η «παγκοσμιοποίηση» ούτως επείν ενισχύει, παρά τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα, τη σημασία της εθνικής κυριαρχίας, ενώ αντίθετα οι ΗΠΑ μοιάζουν παραδομένες σε μια (αυτο)καταστροφική μάχη οπισθοφυλακής και αποδεικνύουν διαρκώς ότι συνετίζονται μόνο από τη γλώσσα της δύναμης.

Ενδιαφέροντες, ό,τι και αν πεί κανείς, ισχυρισμοί. Μόνο που αν κρίνουμε από την ειδησεογραφική υποδοχή των εξελίξεων των τελευταίων ημερών, η Δύση ενδιαφέρεται περισσότερο να ασκεί προπαγάνδα στον εαυτό της, παρά να ακούει και να αντιλαμβάνεται τα έξωθεν μηνύματα…

Από: www.skai.gr

[Clemence]

Hμερομηνία δημοσίευσης: 18-02-07

«Οχι νέα διεύρυνση χωρίς Ευρωσύνταγμα»

Η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Αγκελα Μέρκελ μιλάει στην «Κ» για τους στόχους της γερμανικής προεδρίας στην Ε.Ε.

Συνέντευξη στον Πετρο Παπακωνσταντινου

Στους 15 μήνες που βρίσκεται στην εξουσία, η κ. Αγκελα Μέρκελ έχει καταρρίψει πολλά ρεκόρ: η πρώτη γυναίκα στη γερμανική καγκελαρία, το πρώτο πολιτικό πρόσωπο που αναρριχήθηκε στο κορυφαίο αξίωμα της επανενωθείσης χώρας, προερχόμενο από την πρώην Ανατολική Γερμανία, η νεώτερη και η δημοφιλέστερη καγκελάριος μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επικεφαλής κυβέρνησης «Μεγάλου Συνασπισμού» (Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών), η κ. Μέρκελ κατάφερε να μειώσει αισθητά την ανεργία και να αναζωογονήσει την οικονομική ανάπτυξη με σειρά ήπιων μεταρρυθμίσεων, χωρίς να υπονομεύσει την κοινωνική συνοχή. Αποκατέστησε σχέσεις εμπιστοσύνης με τον Τζορτζ Μπους, χωρίς να θέσει υπό αίρεση τους στενούς δεσμούς ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Προεδρεύουσα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ομάδας των οκτώ ισχυρότερων βιομηχανικών κρατών του πλανήτη (G8) σήμερα, η κ. Μέρκελ δέχθηκε να απαντήσει στις γραπτές ερωτήσεις της «Κ». Η Γερμανίδα καγκελάριος τοποθετείται με σαφήνεια σε ζητήματα κρίσιμης σημασίας για την Ενωση και για την Ελλάδα, όπως το Ευρωσύνταγμα, η διεύρυνση, η ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας, το Κοσσυφοπέδιο, η λαθρομετανάστευση, το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο και οι σχέσεις Ευρώπης - Ρωσίας. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

— Aνακοινώσατε την πρόθεσή σας για επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων γύρω από το Ευρωσύνταγμα, με βάση το υπάρχον σχέδιο, που έχει απορριφθεί από τους ψηφοφόρους της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να επιτευχθεί στο σύντομο χρονικό διάστημα της γερμανικής προεδρίας;

— Εχω την εντύπωση ότι όλοι στην Ε.Ε. είναι της άποψης πως η Ευρώπη θα μπορέσει να σταθεί στον κόσμο του αύριο μόνο εάν προσαρμοστούν οι ισχύουσες θεσμικές δομές της Ενωσης στις νέες συνθήκες. Εξαρχής όλα τα κράτη-μέλη είχαν τη δυνατότητα να συμβάλουν ενεργά στην κατάρτιση της συνταγματικής συνθήκης για την Ε.Ε.. Εν τω μεταξύ τη συνθήκη αυτή την έχουν επικυρώσει 18 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Στόχος μου ως προεδρεύουσα της Ε.Ε. είναι η χάραξη ενός οδικού χάρτη για την περαιτέρω πορεία, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία του Ευρωσυντάγματος έγκαιρα, δηλ. πριν από τις ευρωεκλογές την άνοιξη του 2009. Για την επίτευξη του δύσκολου αυτού στόχου βασίζομαι και στην υποστήριξη της Ελλάδας.

— Πώς αντιμετωπίζετε τις προτάσεις που έχουν διατυπωθεί για ένα «μίνι- Σύνταγμα», που θα διατηρεί τις βασικές θεσμικές προτάσεις του υπάρχοντος σχεδίου (πρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών της Ε.Ε., σύνθεση της Κομισιόν, διαδικασία λήψης αποφάσεων), όχι όμως και τις γενικές αρχές που προκάλεσαν αντιδράσεις;

— Κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας πρώτα θα ακούσουμε προσεκτικά όλους τους εταίρους και μετά ασφαλώς θα συζητήσουμε και με τα κράτη-μέλη που δεν έχουν επικυρώσει ακόμα τη συνθήκη, για τα σημεία εκείνα του Ευρωσυντάγματος για τα οποία διατηρούν ακόμα επιφυλάξεις. Μια δημόσια τοποθέτηση, όχι μόνο δε θα βοηθούσε εδώ, αλλά θα καθιστούσε την επίτευξη μιας συμφωνίας ακόμα πιο δύσκολη. Στο τέλος θα πρέπει να υπάρξει η σύμφωνη γνώμη όλων. Δεν είναι τυχαίο που το σύνθημα της προεδρίας μας είναι «Η Ευρώπη πετυχαίνει ενωμένη». Μόνο εάν συνεργαστούν όλοι οι εταίροι και δείξουν πρόθυμοι να συμβιβαστούν, θα καταστεί δυνατό η ευρωπαϊκή ενοποίηση να μπει σε νέες βάσεις.

Κοινή πολιτική για τη μετανάστευση

— Η απόφαση του Ισπανού πρωθυπουργού κ. Θαπατέρο αναφορικά με τη νομιμοποίηση σημαντικού αριθμού μεταναστών προκάλεσε αντιδράσεις άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, μη εξαιρουμένης της γερμανικής. Πώς βλέπετε τη χάραξη μιας κοινής μεταναστευτικής πολιτικής της Ενωσης;

— Θέλω να χρησιμοποιήσω τη γερμανική προεδρία, ώστε να βελτιωθεί περαιτέρω η συνεργασία των κρατών-μελών της Ε.Ε. στην καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης. Η λαθρομετανάστευση είναι ένα θέμα, το οποίο μας αφορά όλους. Λόγω των μεσογειακών της συνόρων, η Ελλάδα ανήκει στα κράτη-μέλη που πλήττονται σε μεγάλο βαθμό. Αλλά και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη εξελίσσονται όλο και περισσότερο σε χώρες υποδοχής λαθρομεταναστών. Είναι λοιπόν σημαντικό να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση από κοινού. Πρέπει να συνεργαστούμε ακόμη πιο στενά όσον αφορά τον έλεγχο των συνόρων μας, εντείνοντας ταυτόχρονα τη συνεργασία μας και με τις χώρες διέλευσης και καταγωγής των λαθρομεταναστών. Και πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα αίτια της λαθρομετανάστευσης, όπως τη φτώχεια, την πείνα, τις βίαιες συγκρούσεις. Και γνωρίζω πως και στο μέλημά μας αυτό, η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός εταίρος στον οποίο μπορώ να βασιστώ.

Αναγκαία η ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Τράπεζας

— Με συνέντευξή σας στη γαλλική Le Monde ταχθήκατε εναντίον των προτάσεων κορυφαίων Γάλλων πολιτικών για πολιτικό έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γιατί δεν θα έπρεπε κρίσιμα, για την ανάπτυξη της Ευρωζώνης, θέματα όπως το ύψος των επιτοκίων να υπόκεινται στον έλεγχο των κυβερνήσεων και των Κοινοβουλίων που εκφράζουν τη λαϊκή βούληση;

— Η σταθερότητα του ευρώ αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Το ευρώ είναι αυτήν τη στιγμή το κοινό νόμισμα για 317 εκατομμύρια πολίτες σε 13 χώρες –μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Αντιπροσωπεύει την ισχύ του ενιαίου οικονομικού και νομισματικού μας χώρου, της ζώνης του ευρώ, και είναι σύμβολο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η σταθερότητα του ευρώ είναι προς συμφέρον όλων μας. Εγγυητής αυτής της σταθερότητας είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η ανεξαρτησία της είναι απαραίτητη για να είναι σε θέση να ασκεί μια υπεύθυνη και ως εκ τούτου αξιόπιστη νομισματική πολιτική. Είμαι πεπεισμένη γι’ αυτό.

Η Τουρκία να αποδείξει ότι είναι ικανή να ενταχθεί στην Ε.Ε.

— Ο γκωλικός υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία, κ. Νικολά Σαρκοζί, με τον οποίο ανήκετε στην ίδια πολιτική οικογένεια, δήλωσε πρόσφατα ότι «η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Πώς σχολιάζετε αυτήν την τοποθέτηση; Θα μπορούσε να υπάρξει μια κοινή γαλλογερμανική θέση στη βάση της «προνομιακής συνεργασίας» Τουρκίας - Ε.Ε., όπως είχατε προτείνει στο παρελθόν;

— Η στενή σύνδεση Τουρκίας και Ε.Ε. είναι προς όφελος όλων μας. Το 2005 ξεκίνησαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία βάσει μιας συγκεκριμένης και ομόφωνης απόφασης, που λήφθηκε από όλα τα κράτη-μέλη. Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση τηρεί τα συμφωνηθέντα, πράγμα που σημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται με το αποτέλεσμά τους να παραμένει ανοικτό, αφού πέραν της δυνατότητας της ίδιας της Ε.Ε. να δεχθεί νέα κράτη-μέλη, πρέπει να αποδειχθεί και με σαφή τρόπο η ικανότητα ενός κράτους να ενταχθεί στους κόλπους της Ε.Ε. Ως εκ τούτου για να σημειώσει προόδους η Τουρκία στην ενταξιακή της πορεία, θα πρέπει να εκπληρώσει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις σταμάτησαν εν μέρει τον περασμένο Δεκέμβριο, διότι η Τουρκία δεν έχει εκπληρώσει έως τώρα κάποιες συγκεκριμένες υποχρεώσεις σε σχέση με την ενταξιακή της πορεία. Για όλα τα υπόλοιπα δεν μένει παρά να περιμένουμε.

— Πιστεύετε ότι πρέπει να καθοριστούν, κάποια στιγμή, τα έσχατα, τελικά σύνορα της Ενωσης; Αν ναι, ποιες νέες χώρες θα μπορούσαν προοπτικά να γίνουν μέλη της;

— Από την 1η Ιανουαρίου 2007 η Ε.Ε. περιλαμβάνει 27 κράτη-μέλη. Αυτήν τη στιγμή διεξάγονται διαπραγματεύσεις με την Τουρκία και την Κροατία, ενώ μακροπρόθεσμη προοπτική ένταξης έχουν πέντε ακόμα κράτη, τα κράτη των Δυτικών Βαλκανίων από την Αλβανία έως τη Σερβία. Με βάση ωστόσο τα σημερινά δεδομένα, δηλαδή χωρίς την ύπαρξη συνταγματικής συνθήκης, είναι κατά την άποψή μου αδύνατο να γίνουν περαιτέρω διευρύνσεις. Η Ευρώπη πρέπει να παραμείνει λειτουργική και γι’ αυτό δεν θα μπορεί σε βάθος χρόνου να δέχεται στους κόλπους της κάθε πρόθυμο προς ένταξη κράτος. Ετσι θα πρέπει να αναπτυχθούν και άλλες ελκυστικές, εναλλακτικές προοπτικές αντί της μοναδικής σημερινής (προοπτικής) που αποτελεί η ένταξη στην Ε.Ε.. Υπό αυτό το πρίσμα –αλλά όχι μόνο υπό αυτό– αντιλαμβάνομαι την ευρωπαϊκή πολιτική καλής γειτονίας που συνεχίζει να αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας.

Κοσσυφοπέδιο και Β. Κύπρος

— Πιστεύετε ότι μπορεί να δρομολογηθεί η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, σε πείσμα των αντιρρήσεων Σερβίας και Ρωσίας;

— Οι προτάσεις του Μάρτι Αχτισάαρι για το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου έχουν τεθεί επί τάπητος. Δεν θα ήθελα να προτρέξω και να εκφράσω οποιεσδήποτε εκτιμήσεις καθόσον συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις. Επιτρέψτε μου να πω μόνο το εξής: σε ένα πολυεθνικό Κοσσυφοπέδιο η Ε.Ε. θα πρέπει να λάβει ακόμη υπόψη της τα δικαιώματα και την προστασία του πληθυσμού μη αλβανικής καταγωγής.

— Θα αναλάβει η γερμανική προεδρία κάποια πρωτοβουλία για τον τερματισμό του λεγόμενου «οικονομικού αποκλεισμού» των Τουρκοκυπρίων; Αν ναι, πώς αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να ερμηνευθεί μια τέτοια κίνηση ως έμμεση, πολιτική αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος στη Βόρεια Κύπρο;

— Στο συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. τον Δεκέμβριο του 2006, συμφωνήθηκε οι διαβουλεύσεις για τον Κανονισμό του απευθείας εμπορίου για την άρση της οικονομικής απομόνωσης της Βόρειας Κύπρου να ξεκινήσουν πάλι κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας. Την εντολή αυτή θα τη φέρουμε εις πέρας ως προεδρία σε στενή συνεργασία με τους εταίρους μας. Γνωρίζω πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα αυτό για την Ελλάδα.

Νέα διεθνής συνθήκη στη θέση του «Κιότο»

— Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι οι φιλόδοξοι στόχοι της Λισσαβώνας για τη δυναμική ανάπτυξη της Ενωσης με αιχμή την οικονομία της γνώσης, έχουν μείνει εν πολλοίς σχέδια επί χάρτου. Σκοπεύει η γερμανική προεδρία να αναλάβει πρωτοβουλίες για ένα νέο ξεκίνημα;

— Η πρωτοβουλία της Λισσαβώνας είχε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Με την Οδηγία, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά, θέσαμε για παράδειγμα τις βάσεις για μια εντατικοποίηση του διασυνοριακού εμπορίου, χωρίς να αναιρούνται σημαντικές παράμετροι, όπως π.χ. η προστασία των εργαζομένων. Τα κράτη-μέλη εφαρμόζουν τα μεταρρυθμιστικά τους προγράμματα με γοργούς ρυθμούς και μάλιστα με αρκετή επιτυχία, όπως φαίνεται από την αυξανόμενη οικονομική δυναμική στην Ευρώπη. «Λισσαβώνα» δεν σημαίνει όμως μόνο οικονομία. Το σύστημα για την εμπορία των εκπομπών αερίων, μας καθιστά διεθνώς πρωτοπόρους όσον αφορά την προστασία του κλίματος. Αυτό έχει και θετικό οικονομικό αντίκτυπο, αφού στον τομέα των τεχνολογιών περιβάλλοντος η Ευρώπη είναι κορυφαία στον κόσμο. Σε αυτές τις επιτυχίες θα βασιστεί η γερμανική προεδρία μαζί με όλους τους εταίρους της στην Ε.Ε.. Θέλουμε λιγότερη γραφειοκρατία, ώστε να δώσουμε στην οικονομία μεγαλύτερα περιθώρια για καινοτομίες, αλλά και μεγαλύτερη ώθηση όσον αφορά θέματα απασχόλησης. Με το ευρωπαϊκό πρόγραμμα δράσης για την ενεργειακή πολιτική θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια σταθερή, οικονομική και φιλική προς το περιβάλλον διασφάλιση ενεργειακών πόρων για την Ευρώπη. Και θέλουμε βέβαια να προωθήσουμε σημαντικά το θέμα της προστασίας του κλίματος. Για τον σκοπό αυτό πρέπει να υπάρξει επεξεργασία μιας κοινής ευρωπαϊκής θέσης όσον αφορά την προστασία του κλίματος διεθνώς, η οποία θα αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο που έχει καταληκτικό χρονικό ορίζοντα το 2012.

Η ενεργειακή συνεργασία με τη Ρωσία

— Τι προσδοκάτε από τον κ. Βλαντιμίρ Πούτιν στο πεδίο της ενεργειακής συνεργασίας Ευρωπαϊκής Ενωσης - Ρωσίας, υπό το φως και της πρόσφατης κρίσης με τη Λευκορωσία;

— Συζήτησα το θέμα αυτό με τον πρόεδρο Πούτιν κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στο Σότσι. Η Ευρώπη χρειάζεται ασφάλεια στο ζήτημα των ενεργειακών πόρων. Χρειάζεται την αξιοπιστία των προμηθευτών της κατά τον ίδιο τρόπο που η Ρωσία χρειάζεται τη δική μας αξιοπιστία ως πελάτη. Γι’ αυτό τον λόγο θα διαπραγματευθούμε ως Ε.Ε. με τη Ρωσία μια νέα εταιρική συμφωνία συνεργασίας, η οποία θα περιλαμβάνει ένα φιλόδοξο ενεργειακό κεφάλαιο. Ο πρόεδρος Πούτιν αντιλαμβάνεται το αίτημά μας.

Σημαντική η κοινωνική διάσταση της Ευρώπης

— Πώς θα σκιαγραφούσατε σε αδρές γραμμές το όραμά σας για το κοινωνικό μοντέλο της Ευρώπης; Βοήθησε ή εμπόδισε η κυβερνητική συνεργασία του κόμματός σας με τους Σοσιαλδημοκράτες την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θεωρούσατε αναγκαίες;

— Η συνεργασία των δύο εταίρων του συνασπισμού είναι καλή. Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις. Θέλουμε να τις αντιμετωπίσουμε μαζί. Ο κόσμος στην Ευρώπη περιμένει από μας τη διατήρηση και εξέλιξη του ευρωπαϊκού μοντέλου του κοινωνικού κράτους, ειδικά κάτω από τις σημερινές συνθήκες της δημογραφικής εξέλιξης και της αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης. Αυτό που χρειαζόμαστε, λοιπόν, είναι μια αναπτυξιακά ισχυρή Ευρώπη, η οποία δημιουργεί περισσότερη απασχόληση και ταυτόχρονα προσφέρει στους πολίτες της κοινωνική ασφάλεια, ακόμα και σε μεταβατικές περιόδους. Αυτή η κοινωνική διάσταση της Ευρώπης είναι σημαντική για μένα. Με την πολιτική μας θέλουμε να συμβάλουμε τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να μπορεί ο κόσμος στην Ευρώπη να ατενίζει και πάλι το μέλλον με αισιοδοξία ανακαλύπτοντας ότι: η Ευρώπη αξίζει για τον καθένα.

— Η κυβέρνηση του «Μεγάλου Συνασπισμού» εμφανίσθηκε διχασμένη στα θέματα των ποσοστώσεων για την εκπομπή ατμοσφαιρικών ρύπων και της χρησιμοποίησης της πυρηνικής ενέργειας. Μήπως αυτές οι διαφωνίες εμποδίσουν την επεξεργασία μιας κοινής, ενεργειακής πολιτικής της Ενωσης στη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας;

— Οχι, ο μεγάλος συνασπισμός έχει ξεκινήσει έναν εποικοδομητικό διάλογο σε ζητήματα ενέργειας. Μαζί αγωνιζόμαστε για περισσότερη εξοικονόμηση ενέργειας μέσω σύγχρονων περιβαλλοντικών τεχνολογιών και για την εξάπλωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ολοι μας πρέπει να αναζητήσουμε απαντήσεις στα ερωτήματα που σχετίζονται με τον τρόπο που μπορούν να μειωθούν και να αποφευχθούν οι εκπομπές ρυπογόνων αερίων. Οι λύσεις μπορούν να είναι μόνο μεσο- ή μακροπρόθεσμες. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η πρόσβαση στην ενέργεια και η προστασία του κλίματος αποτελούν τις δύο μεγάλες προκλήσεις της ανθρωπότητας.

Από: www.kathimerini.gr

[ANTRIKAKHS]

ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ!.. Κορυφώθηκε, και (σχεδόν) έληξε χτες. Για άλλη μια φορά αποδείξαμε ότι δεν είμαστε χριστιανοί. Η Εκκλησία βέβαια, δεν διαμαρτύρεται για την εκτροπή αυτή, διότι υπάρχει και η λεγόμενη πελατειακή σχέση με τους «πιστούς».

Επιτρέψτε μου να σχολιάσω τι έγινε και πάλι μέχρι και χτες στην πατρίδα μας, με βαση την χτεσινή ειδησεογραφία για το «έθιμο»

(πηγή: ΑΠΕ, Ναυτεμπορική)

1. Στην Ξάνθη είχαμε το "Κάψιμο του Τζάρου" στη γέφυρα του ποταμού Κόσυνθου. Ο "Τζάρος" είναι ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα, τοποθετημένο πάνω σε έναν σωρό από πουρνάρια. Να συμβολίζει άραγε αυτό κάτι; Το κρεματόριο μήπως, που σχεδιάζει ο δήμαρχος Αθήνας στο Πρώτο Νεκροταφείο;

2. Στην Αθήνα, στην Πλατεία Αγ. Σώστη έλαβαν χώρα Λάτιν ρυθμοί και χορός με το συγκρότημα Sambaxe. Αλήθεια, γιατί δεν τα κάνουν αυτά απέναντι από τον Αγ. Σώστη που είναι και τα στριπτιτζάδικα;

3.Στη Νάουσα, είχαμε το έργο: «Γενίτσαροι και Μπούλες». Οι Γενίτσαροι φορούν φουστανέλες, και στο λαιμό κρεμούν σταυρό και αλυσίδα με φυλακτό. Αραγε, τι φυλαχτό; Κόκαλο από νυχτερίδα;

Οι Μπούλες είναι επίσης άνδρες, ντυμένοι με γυναικεία ρούχα και στο πρόσωπο φορούν βαμμένες μάσκες. Τι να πει κανείς; Τέλεια ζευγάρια!!!..

4. Στο Σοχό του νομού Θεσσαλονίκης εμφανίστηκαν οι Κουδουνοφόροι, κατάλοιπο της διονυσιακής λατρείας. Με τραγόμορφες στολές και κουδούνια σε όλο το σώμα τους, χόρεψαν στους δρόμους και τις πλατείες. Τι είναι όλα αυτά; Σατιρίζουν μήπως, δραματοποιώντας την, την σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση;

5. Στο Λιτόχωρο Πιερίας είχαμε τον Χορό των βωμολόχων που περιδιαβάζει όλο το χωριό με πειράγματα για όλους τους περαστικούς. Και να σκεφτείς ότι μητροπολίτης του οικουμενικού πατριαρχείου, ο διαβόητος Χαλκηδόνος Μελίτων, είχε μιλήσει προ ετών τέτοιες μέρες στον μητροπολιτικό ναό Αθήνας και είχε τονίσει ότι ο Καρνάβαλος εκπροσωπεί το… γνήσιο πνεύμα της Ορθοδοξίας!!!..

6. Στη Σκύρο, η αρχή του Τριωδίου σημαίνει αυτόματα και την εμφάνιση του «Γέρου» και της «Κορέλας»! Η «Κορέλα», η ντάμα του «Γέρου», ντύνεται με παραδοσιακά σκυριανά ρούχα. Χορεύει διαρκώς γύρω του καθώς εκείνος βαδίζει. Ακολούθως, οι ικανότεροι σωματικά από τους «Γέρους», ανεβαίνουν στο Κάστρο του νησιού. Εκεί, κτυπούν τις καμπάνες στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Κατάλαβες; Και τα μοναστήρια μαγαρίζουν οι καρναβαλιστές…

7. Στη Λέρο και τη Σύμη είχαμε τις "καμουζέλες", μασκαράτες και τους αυτοσχέδιους ποιητές που σκαρώνουν περιπαιχτικά στιχάκια τα οποία τα απαγγέλλουν παιδιά ντυμένα καλογεράκια (σ.σ. η εκκλησία τι λέει για όλα αυτά πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι. Το ίδιο και στην Σύμη.

8. Στον Τύρναβο, άνδρες και γυναίκες συγκεντρώνονται κοντά στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, όπου παρασκευάζουν το «μπουρανί», μια σούπα από σπανάκι και ξύδι. Έπειτα, το σερβίρουν και στο τέλος του φαγητού, το γλέντι φουντώνει.

Το κύριο χαρακτηριστικό όμως της φιέστες αυτής, είναι οι άσεμνες χειρονομίες, τα φαλλικά σύμβολα και οι βωμολοχίες που ακολουθούν…

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΓΑΡΙΣΑΝ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ ΠΑΡΟΜΟΙΟ:

1. Στις Σέρρες, την Kαθαρά Δευτέρα, έχουνε λέει, το «έθιμο του Καλόγερου»! Δηλαδή, δεν αφήνουν τίποτε όρθιο οι καρναβαλιστές!!!

2. Στη Θάσο, πάλι, θα έχουμε τα ''Διονυσιακά μυστήρια'', που γίνονται κάθε χρόνο την Καθαρά Δευτέρα στην Παναγιά!!!..

Άκου, λέει… «Διονυσιακά μυστήρια», από «χριστιανούς» που θέλουν να ονομάζεται η περιοχή τους «Παναγιά»! Δεν την μετονομάζουν την περιοχή τους σε… Παγανιά, λέω εγώ!..

[Clemence]

2. Στη Θάσο, πάλι, θα έχουμε τα ''Διονυσιακά μυστήρια'', που γίνονται κάθε χρόνο την Καθαρά Δευτέρα στην Παναγιά!!!..

Άκου, λέει… «Διονυσιακά μυστήρια», από «χριστιανούς» που θέλουν να ονομάζεται η περιοχή τους «Παναγιά»! Δεν την μετονομάζουν την περιοχή τους σε… Παγανιά, λέω εγώ!..

[ANTRIKAKHS]

2. Στη Θάσο, πάλι, θα έχουμε τα ''Διονυσιακά μυστήρια'', που γίνονται κάθε χρόνο την Καθαρά Δευτέρα στην Παναγιά!!!..

Άκου, λέει… «Διονυσιακά μυστήρια», από «χριστιανούς» που θέλουν να ονομάζεται η περιοχή τους «Παναγιά»! Δεν την μετονομάζουν την περιοχή τους σε… Παγανιά, λέω εγώ!..

Στην Καλή Βρύση Δράμας αναβιώνει ο εικονικός γάμος (πολιτικός, ή θρησκευτικός. Σύμφωνα με το έθιμο, ο γαμπρός δολοφονείται, τις περισσότερες φορές με «δράστη» τον κουμπάρο. (Κουμπάρο της Νέας Δημοκρατίας; Μπανάλ! Πρέπει ο κερατάς γαμπρός να δολοφονεί κάποιον πρόεδρο δημόσιου οργανισμού… για να είναι μέσα στην επικαιρότητα!!!..).

Χα, χα! Σύμφωνος με το «έθιμο» της καθαρής Δευτέρας και ο δήμαρχος Ελληνικού (πρώην ΚΚΕ, και τώρα ΣΥΝ) που στη γιορτή που έκανε σήμερα στο πρώην αεροδρόμιο, πρώην αμερικανική βάση. Οπότε, πρόσφερε στους δημότες του, «νηστίσιμα» πιροσκί με «νηστίσιμα» λουκάνικα!!!..

[Clemence]

Αλληλεγγύη σε άστεγους

23/02/2007

Σαν άστεγοι θα περάσουν τη νύχτα τους επιφανείς Έλληνες

Σε πράξη αλληλεγγύης προς στους άστεγους της Αθήνας προχωρούν την Παρασκευή μέλη της οργάνωσης "Κλίμακα".

Πρόκειται για το πρώτο στην Ελλάδα Sleep out, δηλαδή ύπνος στο δρόμο, που θα κάνουν όλοι όσοι θέλουν να νιώσουν τι σημαίνει να αναζητάς χώρο στην πόλη για να κοιμηθείς.

Το ραντεβού είναι για τις 8 το βράδυ στην πλατεία Κλαυθμόνος.

Παρόμοιες εκδηλώσεις διοργανώνονται συχνά στο Παρίσι και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου οι άστεγοι είναι χιλιάδες.

www.skai.gr

[ANTRIKAKHS]

Εκκλησία, Φιλανθρωπία και Καζίνο.

http://www.fatsimare.net/opinions/p2_articleid/1673

Τροποποιήθηκε 24 Φεβρουαρίου 2007 από ANTRIKAKHS

[Clemence]

Ένα αντάρτικο αλλιώτικο από τα άλλα

Θανάσης Γκαβός, Λονδίνο - 25/02/2007

Μία επανάσταση είναι πάντα επανάσταση...

Κάθε γενιά κάνει την επανάστασή της. Στη σύγχρονη εποχή της ευημερίας και της ευκολίας –στον "ανεπτυγμένο" κόσμο βέβαια-, οι επαναστάσεις είναι πιο δύσκολες και οι δικαιολογίες ισχυρότερες από τις αιτίες και τις αφορμές.

Επομένως, τώρα που το σκέφτομαι ίσως η πιο πρόσφατη μορφή επανάστασης που συνεπαίρνει τη γηραιά Αλβιόνα να είναι η λογική εξέλιξη, ή μετάλλαξη της έμφυτης τάσης μιας κοινωνίας για αντίδραση και αλλαγή προς το καλύτερο.

Για την επανάσταση του καταναλωτή ο λόγος, το αντάρτικο του ίντερνετ που γίνεται το σύγχρονο όπλο και χώρος συνάθροισης των αδικημένων της εποχής.

Η μοντέρνα αυτή επανάσταση ξεκίνησε με τις αντιδράσεις ενάντια σε πρακτικές των τραπεζών π.χ. την υπερβολική χρέωση πελατών τους για την παροχή απλών, ανέξοδων υπηρεσιών, όπως η δυνατότητα υπέρβασης του πιστωτικού ορίου των κατόχων λογαριασμού και η έκδοση καρτών.

Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν "κατεβάσει" από τις ιστοσελίδες οργανώσεων καταναλωτών και υπογράψει τις φόρμες διαμαρτυρίας κατά των τραπεζών. Ο αριθμός των διαμαρτυριών υποχρέωσε δικαστή να ζητήσει από τις ελεγκτικές οικονομικές αρχές τη διερεύνηση της νομιμότητας των επίμαχων χρεώσεων.

Αλλά δεν είναι μόνο οι τράπεζες που έχουν μπει στο στόχαστρο των ανταρτών του ίντερνετ. Σε εξέλιξη είναι μεταξύ άλλων εκστρατείες για τη μείωση της τιμής των εισιτηρίων στα γήπεδα ποδοσφαίρου (ήδη υπέκυψε η Μπόλτον του Stelios, ακούτε κ. Αμπράμοβιτς, για χαμηλότερες χρεώσεις από τις εταιρείες ηλεκτρικού και φυσικού αερίου, για ελαφρύτερες και φθηνότερες συσκευασίες προϊόντων των Σουπερ Μάρκετ.

Στην ίδια κατηγορία εκστρατείας υπάγεται και η συλλογή 1,7 εκατομμυρίων υπογραφών υπέρ του αμφιλεγόμενου αιτήματος που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Ντάουνιγκ Στριτ για την εγκατάλειψη του σχεδίου εφαρμογής ενός εθνικού συστήματος χρέωσης των οδηγών ανάλογα με τις ώρες και τους δρόμους όπου κυκλοφορούν, στη βάση της συμφόρησης που δημιουργείται.

Μια επανάσταση είναι πάντα επανάσταση, αντίδραση στην αλαζονεία και την αδικία της εξουσίας, ακόμη και αν έχει αμιγώς καπιταλιστική μορφή σε ό,τι αφορά το μέσο και το σκοπό. Όπως παρατηρεί η Ιντεπέντεντ, που πρωτοστατεί στον αγώνα των πολιτών, οποία ειρωνεία: στην καπιταλιστική αυτή επανάσταση οι πρώτοι που αντιτίθενται είναι οι κήρυκες του καπιταλισμού, οι τράπεζες.

www.skai.gr

[ANTRIKAKHS]

Εκκλησία-πολιτεία: Σε τι «θεό» πιστεύουν;

Σκέτα «αποκόμματα» οι ατάκες του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου, χτες, Κυριακή της Ορθοδοξίας, στο προεδρικό μέγαρο:

Παρακολούθησα στην τηλεόραση, στο χτεσινό δελτίο ειδήσεων, το στιγμιότυπο από την επίσκεψη του Χριστόδουλου στο προεδρικό μέγαρο.

Η σκηνή (η φάση) έχει ως εξής:

Αρχίζει που λέτε, τους χαριεντισμούς ο αρχιεπίσκοπος μόλις μπαίνει στην αίθουσα ο πρόεδρος: «καλώς ήρθατε, ή μάλλον καλώς σας βρήκαμε, διότι εσείς είστε ο οικοδεσπότης.».

Στη συνέχεια, κάθεται στον καναπέ ο Χριστόδουλος, και με την άκρη του ματιού του κόβει την υπουργό παιδείας που είναι όρθια μαζί με τον πρόεδρο, έχει γυρισμένη την πλάτη στον Χριστόδουλο και ψάχνει πού θα κάτσει κάπου πιο πέρα από αυτόν. Ο πρόεδρος, της λέει να κάτσει δίπλα στον αρχιεπίσκοπο και αυτός δίπλα σε αυτήν, προσθέτοντας χαριτολογώντας ότι θα την έχουνε στη μέση! Δεν χάνει την ευκαιρία ο αρχιεπίσκοπος και πετάει ένα: «ελπίζω να μη αισθάνεται ότι θα είναι ανάμεσα σε δυο ληστές!».

Παίρνει την πάσα ο πρόεδρος και ρωτάει (μέσα σε μια γενική ευθυμία!!!) «ποιος από τους δυο ληστές ήταν ο ποιο σκληρός, ο αριστερός ή ο δεξιός;». Οπότε πετάγεται πάλι χαμογελαστός ο αρχιεπίσκοπος, για να τον ενημερώσει σχετικά..

..Και μια και έχει και την επί των θρησκευμάτων δίπλα του, συνεχίζει (μέσα στην καλή χαρά, λες και ήταν από τους φαρισαίους σταυρωτές του Χριστού) τους χαριεντισμούς, με μια ακόμη ατάκα, κοιτώντας τη Μαριέττα: «στη μέση, ήταν ο Χριστός!».

Και όλο αυτό θέατρο, για να αποτυπωθεί από τις κάμερες η «εξυπνάδα» τους, η «θεολογική» τους γνώση, και η «καλή σχέση» που έχουν ώστε να χαριεντίζονται με θέμα θρησκευτικό!!!..

Τα πιστεύω του προέδρου (που τιμητικά απαγγέλλει και το «πιστεύω») τα ξέραμε, το ίδιο και της κ. υπουργού. Τώρα μάθαμε (ό,τι πάντα υποψιαζόμασταν) καί τα «πιστεύω» του αρχιεπισκόπου!!!..

http://forums.pathfinder.gr/Religion_Belie...97&id=89002

Τροποποιήθηκε 26 Φεβρουαρίου 2007 από ANTRIKAKHS

[Clemence]

Κάτω τα χέρια από τους Λόρδους!

Γράφει ο Κώστας Ράπτης - 07/03/2007

Υπήρχε μία εποχή στη βρετανική κοινωνία που, όπως εύστοχα έχει παρατηρηθεί, οι πάντες γνώριζαν μετά βεβαιότητος "ποιος είναι ποιος", που οι βαρονέτοι δεν προσπερνούσαν τους υποκόμητες και που η θέση των μαγείρων ήταν στην κουζίνα τους και όχι στην κορυφή των μπεστ σέλερ.

Αλίμονο! Η Γηραιά Αλβιών αγωνίζεται πια για την ψυχή της και οι υγιείς δυνάμεις οφείλουν να συνασπισθούν για να αποκρούσουν την επερχόμενη λαίλαπα που ετοιμάζεται το επόμενο 48ωρο να καταφέρει το τελειωτικό πλήγμα. Χάνουμε τους Λόρδους! [Όχι του Αθηναϊκού, αλλά τους αυθεντικούς!]

Ιδού πού κατήντησε, να δίνει μάχη οπισθοφυλακής η χώρα η οποία πρόσφερε στην ανθρωπότητα τον Ουίλιαμ Σέξπιρ, το απογευματινό τσάι, την ατμομηχανή, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το αστυνομικό μυθιστόρημα, τον καπιταλισμό, τα σπορ, τους κατά συρροή δολοφόνους, τον εμπειρισμό, τους Μόντυ Πάιθονς ή το ροζμπίφ και που τη δόξα της διαλαλεί όλη η υφήλιος από την Ινδία μέχρι την Κύπρο και από την Ιρλανδία μέχρι την Κένυα και την Παλαιστίνη...

Και όμως! Τη στιγμή που μιλάμε οι ανόσιες χείρες των "μεταρρυθμιστών" στην Βουλή των Κοινοτήτων (όπως εσφαλμένα έχει αποδοθεί στην Ελληνική ο όρος House of Common(er)s, δηλ. Βουλή των Κοινών Θνητών) ετοιμάζονται να καταργήσουν έναν από τους παλαιότερους θεσμούς της Βρετανίας, θεσπίζοντας μια (τουλάχιστον εν μέρει) εκλεγμένη Άνω Βουλή.

"Ας μην ψάχνουμε για την τέλεια λύση αν δεν θέλουμε να αναβάλλουμε την αλλαγή για άλλη μία γενιά" προειδοποίησε τους συναδέλφους του ο (και Λόρδος Σφραγιδοφύλακας καλούμενος) επικεφαλής του Κοινοβουλίου Τζακ Στρο, προκειμένου να μην επαναληφθεί το τραγελαφικό προηγούμενο του 2003, οπότε τα σχέδια αναμόρφωσης του παλαιότερου Σώματος του Ουέστμινστερ ματαιώθηκαν, καθώς οι πολλαπλές προτάσεις που κατατέθηκαν "αλληλοεξοντώθηκαν" στην ψηφοφορία.

Για όσους δεν το θυμούνται, η Βρετανία, πιστά προσκολλημένη στις ιστορικές ιδιομορφίες της (από τις γιάρδες και τις λίβρες μέχρι τα δεξιοτίμονα αυτοκίνητα), διαθέτει επίσης και ένα

νομοθετικό σώμα, αποκλειστικά μη αιρετό, η συμμετοχή στο οποίο επιτρεπόταν μέχρι πρότινος μόνο στους κατόχους κάποιου κληρονομημένου τίτλου ευγενείας. Μολονότι διαδοχικές μεταρρυθμίσεις κατά τον 20ό αιώνα της αποστέρησαν κάθε ουσιαστική εξουσία, αφήνοντάς της τη δυνατότητα μόνο να καθυστερεί την έγκριση ενός νόμου για έναν χρόνο, η λέσχη φλυαρίας που αποκαλείται Βουλή των Λόρδων εξακολουθεί να αποτελεί μια σταθερά της βρετανικής πολιτικής ζωής και μάλιστα διαθέτει περισσότερα μέλη από την Βουλή των Κοινοτήτων.

Η φυσιογνωμία της βέβαια έχει αλλάξει κατά πολύ από τότε που συγκέντρωνε μόνο τους ισχυρούς της γαιοκτησίας: μετά τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποίησε η κυβέρνηση Μπλαιρ το 1999, οι αριστοκράτες "από τζάκι" (δούκες, μαρκήσιοι, κόμητες, υποκόμητες και βαρώνοι) αντιπροσωπεύονται μόνο από 92 λόρδους, ενώ οι υπόλοιποι 619 (εν οίς από το 1958 και γυναίκες…) δεν είναι παρά κάθε είδους δημόσιοι λειτουργοί, βετεράνοι πολιτικοί και εν γένει εξέχοντα μέλη της κοινωνίας, στα οποία απονέμεται από την Βασίλισσα μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού ένας ισόβιος μη κληρονομίσιμος τίτλος ευγενείας, στη βαθμίδα αποκλειστικά του βαρώνου. Σε αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε και τους 26 αρχαιότερους επισκόπους της Εκκλησίας της Αγγλίας, καθώς η κρατική θρησκεία στο Ηνωμένο Βασίλειο καλά κρατεί.

Τι υπέροχη πινακοθήκη απίθανων φυσιογνωμιών για όλα τα γούστα που είναι αυτή η Βουλή των Λόρδων! Οι υπέρμαχοι της αγοράς με νοσταλγία

θα ξανασυναντήσουν

τη Μάργκαρετ

Θάτσερ και ον στενό συνεργάτη της , άλλοτε αντιπρόεδρο της Κομισιόν Λίον Μπρίταν, οι φίλοι της μετριοπάθειας τον Κρις Πάττεν (αν και αυτός ως ευρωπαϊστής Τόρυ, κανονικά έχει θέση στον ζωολογικό κήπο και όχι στο Κοινοβούλιο…), οι φίλαθλοι τον Κόλιν Μόνιχαν, τον ολυμπιονίκη που ως υπουργός αθλητισμού αναμόρφωσε μετά την τραγωδία του Χέιζελ το αγγλικό ποδόσφαιρο, οι φίλοι της προϊστορίας τον Κόλιν Ρένφριου, τον γνωστό και στα μέρη μας αρχαιολόγο, οι θιασώτες της πολυπολιτισμικότητας τον Μάικλ Ναζίρ-Αλί, τον… πακιστανό επίσκοπο του Ουίντσεστερ, οι Κύπριοι τον Ντέιβιντ Χάνεϊ, τον πραγματικό συντάκτη του Σχεδίου του οποίου την αμφίβολη δόξα οικειοποιήθηκε ο Κόφι Ανάν, οι λάτρεις της ίντριγκας τον Κόνραντ Μπλακ, τον καναδό μεγαλοεκδότη και συνεργάτη των Κίσσιγκερ, Περλ κ.ο.κ. που στήριξε με σθένος τον πόλεμο στο Ιράκ και κάθε άλλη έμπνευση των νεοσυντηρητικών μέχρι που βυθίστηκε στα οικονομικά σκάνδαλα, και οι αδίστακτοι τον Τιμ Μπελ τον αρχιδιαφημιστή της Σιδηράς Κυρίας, του Πινοσέτ και του Μπορίς Μπερεζόφσκι. Οι αριστεροί, τέλος μπορούν να παρηγορούνται στη σκέψη ότι χάρη στον Τόνυ Μπεν που αρνήθηκε να κληρονομήσει τον πατρικό του τίτλο, χρειάσθηκε να ψηφισθεί ειδικός νόμος το 1963 ώστε να καλυφθεί το νομικό κενό.

Στον απόηχο του σκανδάλου "τίτλοι ευγενείας έναντι μετρητών", ήτοι του διορισμού στη Βουλή των Λόρδων επιφανών χρηματοδοτών των Νέων Εργατικών, το πολιτικό κλίμα έχει στραφεί υπέρ της καθιέρωσης μιας πλήρως αιρετής Άνω Βουλής, με μόνο τον Τόνυ Μπλαιρ να προσπαθεί να διασώσει έστω και εν μέρει το ισχύον αμαρτωλό σύστημα. Αναδεικνύεται έτσι η Βουλή των Λόρδων σε άκρως πρωτοποριακό φαινόμενο: όχι μόνο αποτελεί έναν μεταμοντέρνο συνδυασμό της μεσαιωνικής φεουδαρχίας με τον σύγχρονο νεποτισμό και τον λαϊφσταϊλ νεοπλουτισμό, αλλά έμελλε την υπεράσπισή του να αναλάβουν η ιστορικοί εχθροί του, όταν τη μάχη του εκσυγχρονισμού τη δίνουν οι Φιλελεύθεροι και οι… Συντηρητικοί.

www.skai.gr

[M.D]

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ αστυνομία συνέλαβε σήμερα περίπου εκατό γυναίκες στην πόλη Τσιζρέ της νοτιοανατολικής Τουρκίας, διότι στη διάρκεια διαδήλωσης που πραγματοποίησαν με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας κραύγαζαν συνθήματα υπέρ των Κούρδων και του φυλακισμένου ηγέτη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

Το δικαστήριο του Τσιζρέ στην επαρχία Σιρνάκ, όπου πλειοψηφεί ο κουρδικός πληθυσμός, απήγγειλε κατηγορίες εναντίον 92 γυναικών, οι 31 από τις οποίες προφυλακίστηκαν, όπως δήλωσε εκπρόσωπος του δικαστηρίου.

Η ίδια πηγή πρόσθεσε ότι οι διαδηλώτριες, μεταξύ των οποίων και μέλη του κουρδικού Κόμματος για μία Δημοκρατική Κοινωνία, είχαν αποκλείσει τη μεγαλύτερη οδική αρτηρία του Τσιζρέ και αψήφησαν τη διαταγή της αστυνομίας να διαλυθούν.

www.kathimerini.gr

[γιατρίνα]

Ιδιωτικοποιούνται και τα κιμπούτζ

Τα κοινόβια υπέκυψαν στην πληθυσμιακή πίεση και στην εκτίναξη της αξίας της γης στο Ισραήλ

Hμερομηνία δημοσίευσης: 25-02-07 / Φιλιππος Χατζοπουλος

Τέλος εποχής σήμανε αυτή την εβδομάδα στο Ισραήλ, όταν σχεδόν έναν αιώνα μετά την ίδρυσή του το 1910, το κιμπούτζ Ντεγκάνια ανακοίνωσε ότι προχωρά σε ιδιωτικοποίηση. Σε ψηφοφορία που διεξήγαγε η παραδοσιακά φιλελεύθερη κοινότητα, το 85% των μελών ψήφισε υπέρ του σχεδίου εκποίησης.

Η εβραϊκή λέξη «κιμπούτζ» σημαίνει «συλλογικότητα» ή «συγκέντρωση» και σηματοδότησε μία ολόκληρη εποχή στην ανάπτυξη του σιωνισμού και στην εδραίωση του κράτους του Ισραήλ. Βασική φιλοσοφία του κιμπούτζ είναι η δίκαιη κατανομή της περιουσίας του κοινοβίου, σε όλα του τα μέλη. Πάνω από 117.000 Ισραηλινοί ζουν σήμερα σε κιμπούτζ, ενώ τα περισσότερα από αυτά ιδρύθηκαν πριν από την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ το 1948. Τα περισσότερα κιμπούτζ βασίστηκαν αρχικά στις αρχές της μαρξιστικής ιδεολογίας και προώθησαν στις τάξεις τους «πεφωτισμένες» εκδοχές του σιωνισμού. Η γενναία και προοδευτική αυτή απόπειρα για δημιουργία μιας ουτοπικής κοινωνίας πνέει, όμως, σήμερα τα λοίσθια, καθώς τα μέλη των κοινοβίων αυτών υποκύπτουν στις σειρήνες της οικιστικής ανάπτυξης και στις πλουσιοπάροχες προσφορές των μεσιτών.

Το πρώτο κύμα εποικισμού

Η ιστορία των κιμπούτζ και η εξέλιξή τους στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ ταυτίζεται με την ιδεολογική αντιπαράθεση μεταξύ δύο ιδεολόγων του σιωνισμού: του Μπερ Μπορατσόφ και του Αβραάμ Γκόρντον. Το πρώτο κύμα εβραϊκού εποικισμού στους Ιερούς Τόπους, στα τέλη του 19ου αιώνα, χρηματοδοτείται από τον βαρώνο Εδουάρδο Ρότσιλντ, του οποίου τα κίνητρα απείχαν πολύ από εκείνα των ιδεολόγων σιωνιστών. Ο βαρώνος συμφώνησε να προσφέρει οικονομική βοήθεια σε μερικές εκατοντάδες νέους και μορφωμένους κατά κύριο λόγο Εβραίους της σύγχρονης Πολωνίας, Λευκορωσίας και Ουκρανίας, απαιτώντας ωστόσο μονοκαλλιέργεια αμπελιού, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει νέες ποικιλίες κρασιού. Τη φυγή αυτή ενίσχυσε η πολιτική του Τσάρου Αλέξανδρου Γ΄, που εξαπέλυσε το 1881 τις χειρότερες από τον Μεσαίωνα διώξεις Εβραίων στην επικράτειά του.

Το καθεστώς μονοκαλλιέργειας και η αποτυχία των εποίκων να αναπτύξουν βιώσιμες οικονομικές σχέσεις με τον γηγενή αραβικό πληθυσμό, καταδίκασαν το εγχείρημα των πρωτοπόρων του σιωνισμού. Η απογοήτευση από το «πείραμα Ρότσιλντ» ήταν δε τόσο μεγάλη στους κύκλους των Ευρωπαίων σιωνιστών, που το Τέταρτο Σιωνιστικό Συνέδριο στο Λονδίνο το 1900 μελέτησε σοβαρά πρόταση της βρετανικής κυβέρνησης για δημιουργία εβραϊκής πατρίδας στην Κεντρική Αφρική και συγκεκριμένα στην Ουγκάντα.

Με σημαία τον σοσιαλισμό

Το δεύτερο κύμα Εβραίων εποίκων, που μετέβη στην Παλαιστίνη μόλις πριν από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, είχε ήδη εγκαταλείψει τον μεσσιανισμό των πρώτων σιωνιστών, αλλά και τον «πεφωτισμένο εβραϊσμό» του ιδρυτή του σιωνισμού, Τέοντορ Χερτζλ, επιλέγοντας ως ιδεολογική τους σημαία τον σοσιαλισμό.

Ο «Εργατικός Σιωνισμός» των εποίκων αυτών εκφράστηκε με τον καλύτερο και πιο επαναστατικό τρόπο στο κίνημα των κιμπούτζ. Αν και τα κιμπούτζ έπαιξαν από πολύ νωρίς καίριο στρατηγικό ρόλο στην εδραίωση των Εβραίων στην Παλαιστίνη, η ίδρυσή τους βασίστηκε στην πολιτική σκέψη του σοσιαλιστή Μπερ Μπορατσόφ. Το σύγγραμμα του Μπορατσόφ από το 1904, με τίτλο «Η Πλατφόρμα μας» αποτελεί την πρώτη σύνθεση Μαρξισμού και Σιωνιστικού Ιμπεριαλισμού. Το όραμα του Μπορατσόφ δεν αφορούσε, όμως, τη δημιουργία αταξικής σοσιαλιστικής κοινωνίας, αλλά την εδραίωση των Εβραίων της Παλαιστίνης ως ανεξάρτητων αγροτών-παραγωγών μικρής κλίμακας. Για τον λόγο αυτό, ο Μπορατσόφ μπορεί να θεωρηθεί ο πραγματικός πατέρας του κινήματος των κιμπούτζ, έχοντας θέσει τις ιδεολογικές του βάσεις.

Στον αντίποδα της ιδεολογίας του Μπορατσόφ, βρίσκουμε έναν άλλον Ρώσο Εβραίο: τον ιδρυτή του πρώτου κιμπούτζ το 1905 (Ντεγκάνια), Αβραάμ Γκόρντον, που θεωρείται σήμερα ο πραγματικός «πατέρας του κινήματος». Ο Γκόρντον, που υπήρξε πνευματικός μέντορας του μετέπειτα πρωθυπουργού Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, άσκησε καίρια επιρροή στην ιδεολογική εξέλιξη του «Γισούφ» (βιβλικός όρος για τον εβραϊκό εποικισμό της Παλαιστίνης, μετά την Αιχμαλωσία στην Αίγυπτο). Στο μαρξιστικό-εργατικό όραμα του Μπορατσόφ, ο Γκόρντον αντιτείνει το «Τολστοϊκό-πρακτικό» μοντέλο. Οπως και ο Τολστόι, ο Γκόρντον συνδυάζει τον μυστικισμό με το πρακτικό πνεύμα, μπολιάζοντας στον εβραϊκό μεσσιανισμό την εξιδανίκευση του μουζίκου-χειρώνακτα.

Οραμα και πραγματικότητα

Ο Γκόρντον ονειρεύεται ότι ο «Εβραίος του 20ού αιώνα» θα εγκαταλείψει τις αστικές συνήθειες του ομοθρήσκου του στην Ευρώπη, επιστρέφοντας στη γη και την αγροτική παραγωγή, όπως έκανε και ο Τολστόι με την πολυδιαφημισμένη μετοίκισή του στην πατρώα ρωσική γη. Πίσω από το μεγαλειώδες όραμα του Γκόρντον κρύβεται, όμως, η πικρή πραγματικότητα της εδαφικής επέκτασης. Η πώληση γης από απόντες τσιφλικάδες (όπως η Ελληνορθόδοξη οικογένεια Σουρσόκ της Bηρυτού) σε όψιμους σιωνιστές, η βίαιη εκδίωξη των Αράβων ενοικιαστών της και η οικοδόμηση κιμπούτζ λαμβάνουν μορφή χιονοστιβάδας τις δύο πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα.

Οι αλλεπάλληλοι αμυντικοί ή επεκτατικοί πόλεμοι του Ισραήλ κατέστησαν τα κιμπούτζ αναγκαίο συστατικό της αμυντικής θωράκισης της χώρας. Η στρατηγική τους θέση, γύρω από την Τιβεριάδα λίμνη ή τις μεθοριακές ζώνες του Γκολάν και του ποταμού Ιορδάνη, καταδίκασε από τα σπάργανά του κιόλας αυτό το τολμηρό κοινωνικό πείραμα.

Το τελειωτικό χτύπημα κατάφερε, όμως, στα κιμπούτζ η ίδια η καπιταλιστική οικονομία και οι αδυσώπητες απαιτήσεις της. Η πληθυσμιακή πίεση στο Ισραήλ και η εκτίναξη της αξίας της γης σήμαναν το κύκνειο άσμα του πειράματος. Πολλά κιμπούτζ εγκατέλειψαν έτσι το σοσιαλιστικό-κοινοβιακό τρόπο ζωής και εξελίχθηκαν σε «μοσάβ» (οικοδομικοί συνεταιρισμοί με βάση τη συνιδιοκτησία), κάτι που έδινε τη δυνατότητα στα μέλη τους να προχωρήσουν σε επενδύσεις και να εκμεταλλευθούν τα ακίνητά τους.

Ενα τολμηρό κοινωνικό πείραμα

Το κιμπούτζ Ντεγκάνια, πνευματικό τέκνο του σιωνιστή οραματιστή Αβραάμ Γκόρντον, αποτέλεσε πρότυπο για πολλά μεταγενέστερά του. Η κοινοβιακή ζωή του κιμπούτζ αποσκοπούσε στην πραγματοποίηση του κοινοβιακού οράματος, την εξάλειψη των κοινωνικών διαφοροποιήσεων, αλλά και στην εδραίωση «σπαρτιατικού» τρόπου ζωής, με έμφαση στην αυτάρκεια, τη στρατιωτική εκπαίδευση, τη χειρωνακτική εργασία και τον σεβασμό στη φύση. Τα κύρια χαρακτηριστικά της κοινοβιακής διαβίωσης στα κιμπούτζ:

- Τα έσοδα της κοινότητας μοιράζονται ακριβοδίκαια στα μέλη της, ενώ το πλεόνασμα επενδύεται εκ νέου στην κοινότητα.

- Η Ντεγκάνια δεν διέθετε κοινούς χώρους διαβίωσης παιδιών. Πολλά άλλα κιμπούτζ, ακολουθώντας τις θεωρίες του Ενγκελς για την οικογένεια, επέλεγαν την κοινοβιακή διαβίωση για τα παιδιά της κοινότητας.

- Τα μέλη του κιμπούτζ έχουν την ευθύνη της άμυνας της περιοχής τους.

- Το 75% των κιμπούτζ στο Ισραήλ έχει ήδη επιλέξει την οδό της ιδιωτικοποίησης.

- Ο μονόφθαλμος στρατηγός Μόσε Νταγιάν ήταν το πρώτο παιδί που γεννήθηκε στο κιμπούτζ Ντεγκάνια.

© 2006 H KAΘHMEPINH All rights reserved.

[Μπάμπης ο Σουγιάς]

Μια αγωνιώδης έκκληση, ένα ιδιότυπο μοιρολόι και ταυτόχρονα μια προσευχή όλο ζωντάνια είναι η επιστολή που δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα «Ρεπούμπλικα» από τέσσερα νέα παιδιά, μετανάστες δεύτερης γενιάς από το Μπανγκλαντές, που ζουν στη Ρώμη κι όμως πνίγονται από την αδυναμία τους να ενσωματωθούν στην ιταλική κοινωνία και ταυτόχρονα αναζητούν ερείσματα για να καταλάβουν την ταυτότητά τους.

Με αφορμή την αυτοκτονία μιας 16χρονης φίλης τους, απευθύνονται στους γονείς τους και σε όλους τους γονείς της κλειστής κοινότητας μεταναστών που ανήκουν, διατυπώνοντας μια δυναμική όσο και αμήχανη έκκληση: «Αγαπητοί γονείς, σ' αυτή την ξένη χώρα, βοηθήστε μας να καταλάβουμε ποιοι είμαστε!».

Δίνουν στη φίλη που έφυγε πρόωρα την υπόσχεση ότι θα παλέψουν με νύχια και με δόντια ώστε η κουλτούρα τους να «βελτιωθεί» και μια μέρα «κανείς να μην μπορεί να αποδοκιμάζει τα όνειρά τους, τον τρόπο που διασκεδάζουν ή απλώς το δικαίωμά τους να είναι άνθρωποι, μόνο και μόνο εξαιτίας της διαφορετικής τους νοοτροπίας».

Ευχαριστούν τους γονείς τους που θυσιάζονται καθημερινά για να συντηρήσουν την οικογένειά τους και να τους εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον αλλά, όπως λένε, «θέλουμε να σας θυμίσουμε ότι μεγαλώνουμε όλο και περισσότερο κι εσείς χάνετε τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μας, κι είναι αυτές οι στιγμές που έχουμε ανάγκη από έναν καθοδηγητή για να μάθουμε να στεκόμαστε, να περπατάμε, να διαβάζουμε, να γράφουμε, να αγαπάμε, να σεβόμαστε τους άλλους και να ερωτευόμαστε».

Το μαχαίρι φτάνει στο κόκαλο: «Πρέπει να ξέρετε ότι και για μας είναι δύσκολο να μεγαλώνουμε σε αυτή την κοινωνία, αφού δεν καταφέρνουμε ούτε να κατανοήσουμε καλά τη δική μας κουλτούρα ούτε να ενσωματωθούμε στην κοινωνία που ζούμε ως ξένοι».

Επίλογος; Μια γλυκιά παράκληση για συμπαράσταση: «Μαμά, μπαμπά, είστε εσείς τα πιο σημαντικά, τα πιο ακριβά μας πρόσωπα και η παιδεία μας εξαρτάται ουσιαστικά από σας. Προσπαθήστε να έλθετε στο πλευρό μας όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και εμείς θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τα μέγιστα για να σας κάνουμε ευτυχισμένους».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/03/2007

http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=27391540

--------------------------------------------

[Clemence]

Τα λουλούδια της συμφιλίωσης

Σε ήρεμο κλίμα πραγματοποιήθηκε το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στην Αθήνα. Η πιο αξιοσημείωτη στιγμή ήταν η... επίδοση τριαντάφυλλων στις δυνάμεις της αστυνομίας, από ημίγυμνους κουκουλοφούρους φοιτητές.