Clemence Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2007 Hμερομηνία : 23-03-07 Εκατομμύρια επισκεπτών στα γαλλικά αρχεία για τους εξωγήινους Την πρώτη ημέρα λειτουργίας του γαλλικού διαδικτυακού τόπου που φιλοξενεί τα επίσημα έγγραφα της χώρας για τα Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα (ΑΤΙΑ) οι servers δεν μπόρεσαν να εξυπηρετήσουν την κατακόρυφη άνοδο της επισκεψιμότητας και το site έπεσε. «Είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό παγκοσμίως», σημείωσε ο Ζακ Πατενέ, υπεύθυνος της Ομάδας Μελετών και Πληροφοριών για τα Αεροδιαστημικά Αγνώστου Ταυτότητας Αντικείμενα (GEIPAN), του Εθνικού Κέντρου Διαστημικών Μελετών (CNES). «Ναι, είναι αλήθεια, στις ΗΠΑ, μπορούν να ζητήσουν τις πληροφορίες αυτές κατά περίπτωση. Όμως εμείς κάναμε το αντίθετο, θέτοντας στη διάθεση του κοινού το σύνολο των πληροφοριών», σημείωσε ο Πατενέ. Ωστόσο «αυτοί που ασχολούνται με τα UFO δεν θα ανακαλύψουν σ' αυτή τη βάση δεδομένων λαβράκια ή άγνωστες περιπτώσεις», προειδοποίησε ο Πατενέ. Στα αρχεία που διατίθενται στην ιστοσελίδα http://www.cnes-geipan.fr/geipan περιλαμβάνονται μέχρι στιγμής 400 φάκελοι, δηλαδή το ένα τέταρτο των περίπου 1.600 περιπτώσεων που έχουν παρατηρηθεί στη Γαλλία από τη δεκαετία του 1950 και προστίθενται σε αυτά κάποιες πιο παλιές περιπτώσεις. “Απασχολούμε πλήρως ένα άτομο για να έχουμε στο Ίντερνετ το σύνολο των αρχείων μας ως το τέλος της χρονιάς», πρόσθεσε ο Πατενέ για την ιστοσελίδα. Η GEIPAN σχεδιάζει επίσης στα αρχεία αυτά να περιληφθούν σταδιακά φωτογραφίες και βίντεο. Ουσιαστικά τα στοιχεία που διατίθενται στην ιστοσελίδα είναι επίσημες αναφορές της χωροφυλακής, από τις οποίες έχουν αφαιρεθεί τα προσωπικά δεδομένα των αυτοπτών μαρτύρων. Από τις περιπτώσεις που παρουσιάζονται, μόνο το 9% έχει εξιχνιαστεί ενώ οι ειδικοί έχουν βρει κάποια πιθανή εξήγηση για ένα επιπρόσθετο 33% των περιπτώσεων. Ανάμεσα στις περιπτώσεις είναι και η θέαση ενός καφέ ιπτάμενου δίσκου που άλλαζε συνεχώς σχήμα από τους πιλότους ενός αεροπλάνου της Air France. www.kathimerini.gr με πληροφορίες AP Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 25 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 25 Μαρτίου 2007 Hμερομηνία : 24-03-07 Εγκώμιο της Ελλάδας από τον Τζορτζ Μπους Με καλύτερα λόγια μίλησε ο αμερικανός πρόεδρος για την Ελλάδα και τη συνεργασία σε στρατιωτικό και κοινωνικό τομέα των δύο κρατών Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους εξήρε την προσφορά των αγωνιστών της επανάστασης του '21 αλλά ταυτόχρονα και την συμβολή της σύγχρονης Ελλάδας στην διεθνή κοινότητα, κατά την διάρκεια επιβλητικής τελετής που διοργανώθηκε στον Λευκό Οίκο για να τιμηθεί η ημέρα της ελληνικής ανεξαρτησίας. Ο Αμερικανός Πρόεδρος ευχαρίστησε την Ελλάδα για την άμεση αντίδραση στην τρομοκρατική επίθεση κατά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, λέγοντας ότι «η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε γρήγορα και εκτιμούμε την αποφασιστικότητα των ελληνικών Αρχών να φέρουν τους υπευθύνους ενώπιον της δικαιοσύνης». Ο κ. Μπους υπογράμμισε ιδιαίτερα την συμβολή της Ελλάδας στη νατοϊκή δύναμη στο Αφγανιστάν όπως και στην ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στον Λίβανο. Στο πλαίσιο αυτό επισήμανε την άμεση βοήθεια που προσέφερε η Ελλάδα για την απομάκρυνση Αμερικανών πολιτών από τον Λίβανο όταν άρχισε ο πόλεμος το περασμένο καλοκαίρι. «Ζητήσαμε την βοήθειά σας και απαντήσατε. Το εκτιμούμε αυτό. Γι' αυτό είναι οι φίλοι» ανέφερε ο κ. Μπους ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημήτριου τον οποίο χαρακτήρισε «σοφό άνδρα» δηλώνοντας υπερήφανος που τον γνωρίζει. «Εκτιμώ την ηγετική σας στάση και τις προσευχές σας», τόνισε ο κ. Μπους απευθυνόμενος προς τον προκαθήμενο της Ελληνοορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής. Ευχαρίστησε δε τον κ. Δημήτριο για την ψυχολογική στήριξη του παρέσχε στον ίδιο και την σύζυγό του αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο Αμερικανός Πρόεδρος μίλησε με πολύ θετικά λόγια και για την Υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάνη η οποία ήταν παρούσα στην τελετή. «Σας ευχαριστώ που ήρθατε. Μίλησα με την Κόντι [σ.σ.: Υπ. Εξωτερικών, Κοντολίζα Ράις] για τις συζητήσεις που είχατε. Έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί και εκτιμώ την ηγετική σας παρουσία» ανέφερε ο κ. Μπους. Τέλος, επισήμανε τη μεγάλη συμβολή στην αμερικανική κοινωνία του 1,2 εκατομμυρίων Αμερικανών ελληνικής καταγωγής, μίλησε με θερμά λόγια για τους δεσμούς μεταξύ των δυο λαών, και σημείωσε ότι με την τελετή αυτή στον Λευκό Οίκο «εορτάζουμε την φιλία μας με το ελληνικό έθνος». ΑΠΕ Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Citizen Δημοσιεύτηκε 25 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 25 Μαρτίου 2007 Και έλεγα γιατί δεν μπορούσα να κοιμηθώ απόψε...ήταν που είχε μιλήσει ο Παπάρας για την Ελλάδα! Clemence το σχόλιο δεν ειναι εναντίον σου αλλά για τον Παπάρα και για το πώς κάποιοι νομίζουν ότι έχουν σημασία τα λόγια για την Ελλάδα...κάτι θα αλλάξει τώρα Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
γιατρίνα Δημοσιεύτηκε 29 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 29 Μαρτίου 2007 «Οι γονείς δεν έχουν χρόνο να μας μιλήσουν» Ερευνα για τη ζωή και τα παράπονα των εφήβων Της Πεννυς Μπουλουτζα Προβληματική σχέση με τους γονείς περιγράφει ένας στους πέντε Ελληνες εφήβους, που πιστεύει ότι ο πατέρας του και η μητέρα του σχεδόν ποτέ δεν διαθέτουν αρκετό χρόνο γι’ αυτόν, «δεν στέκονται πλάι του, όταν τους έχει ανάγκη». Σε γενικές γραμμές οι Ελληνες έφηβοι δηλώνουν φτωχότερη ποιότητα ζωής σε αρκετούς τομείς της καθημερινότητάς τους, σε σχέση με τους συνομηλίκους τους Ευρωπαίους. Είναι ενδεικτικό ότι δηλώνουν μέτρια σωματική ευεξία, σπάνια υποβάλλονται σε προληπτικούς ιατρικούς ελέγχους, έχουν περιορισμένο ελεύθερο χρόνο και υπολείπονται των συνομηλίκων τους άλλων χωρών της Ευρώπης σε σημαντικούς δείκτες οικονομικής ευημερίας, όπως π. χ. ο ηλεκτρονικός υπολογιστής στο σπίτι. Διευρωπαϊκή έρευνα Αυτά είναι τα γενικά συμπεράσματα διευρωπαϊκής έρευνας για την ποιότητα ζωής των εφήβων, την οποία παρουσίασαν χθες ο αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής και διευθυντής του Κέντρου Μελετών Υπηρεσιών Υγείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών κ. Γιάννης Τούντας και η επιστημονική συνεργάτης του κέντρου κ. Χριστίνα Δημητρακάκη. Από τη χώρα μας συμμετείχαν 1.200 Ελληνες έφηβοι, ηλικίας 12 έως 18 ετών με τους γονείς τους και τη διεξαγωγή της έρευνας ανέλαβαν το Κέντρο Μελετών Υπηρεσιών Υγείας και το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Προλητπικής Ιατρικής σε συνεργασία με την Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική Κλινική. Ειδικότερα, οι Ελληνες έφηβοι εμφανίζονται λιγότερο ικανοποιημένοι σε σχέση με τους συνομηλίκους τους Ευρωπαίους, όσον αφορά την οικογενειακή τους ζωή και τη σχέση τους με τους γονείς, καθώς με άριστα το 100 βαθμολογούν αυτούς τους τομείς με 70 (μέσος όρος των χωρών που συμμετείχαν στην έρευνα 74,6). Το 22,3% των Ελλήνων εφήβων δήλωσε ότι «ποτέ ή σπάνια» έχουν αρκετό χρόνο οι γονείς τους να διαθέσουν γι’ αυτούς και το 20% απάντησε το ίδιο αναφορικά με το αν μπορούν να μιλήσουν στους γονείς τους όταν το θέλουν. Ιατρικές συμβουλές Eπιπλέον τα Ελληνόπουλα δήλωσαν σε μικρότερο ποσοστό από τους άλλους Ευρωπαίους εφήβους (61,7% έναντι 77,3% μέσος όρος), ότι έχουν ένα επαγγελματία υγείας που μπορεί να τους προσφέρει εμπιστευτικές συμβουλές εφόσον το χρειαστούν. Από τους εφήβους που επισκέφθηκαν κάποιο επαγγελματία υγείας τον τελευταίο μήνα το μεγαλύτερο ποσοστό (56%) το έκανε για λόγους οξείας ασθένειας ή ενοχλήσεων και μόλις το 17% για προληπτικές ιατρικές εξετάσεις. Οι Ελληνες έφηβοι δηλώνουν μέτρια σωματική ευεξία (68,6 με άριστα το 100), ενώ αναφορικά με την ψυχολογική ευεξία (όρος με τον οποίο περιγράφονται τα θετικά συναισθήματα και η ικανοποίηση από τη ζωή), βρίσκονται χαμηλότερα από τον μέσο όρο των χωρών που συμμετείχαν στην έρευνα και με άριστα το 100 βαθμολογούν τον τομέα αυτόν με 70,3. Χαμηλές επιδόσεις έχουν οι Ελληνες έφηβοι και όσον αφορά την αυτονομία τους, γεγονός που οι ειδικοί αποδίδουν στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου λόγω του υπερφορτωμένου προγράμματός τους (φροντιστήρια κ. ά.), που δεν τους δίνει πολλές ευκαιρίες για κοινωνικές σχέσεις και ψυχαγωγία. Χωρίς υπολογιστή Σχετικά ικανοποιημένοι δηλώνουν οι Ελληνες έφηβοι από την οικονομική τους κατάσταση (71,6 με άριστα το 100, βαθμολογία που είναι ακριβώς ο μέσος όρος των χωρών που συμμετείχαν στην έρευνα), ωστόσο σύμφωνα με την ευρωπαϊκή κλίμακα οικονομικής ευημερίας φαίνεται ότι υπολείπονται στον συγκεκριμένο τομέα έναντι των άλλων Ευρωπαίων εφήβων. Ειδικότερα, το 40% των εφήβων μαθητών στη χώρα μας δεν έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή στο σπίτι. Το ποσοστό αυτό είναι το μεγαλύτερο και με διαφορά στις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα, αφού αμέσως μετά είναι η Τσεχία με 29,5% και η Πολωνία με 25%. Επίσης, το 31,6% των εφήβων μαθητών στην Ελλάδα δεν έχει το δικό του υπνοδωμάτιο και είναι ενδεικτικό ότι μόνο χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όπως η Τσεχία και η Πολωνία, ξεπερνούν αυτό το ποσοστό, με 36,7% και 37,9% αντίστοιχα. Hμερομηνία δημοσίευσης: 29-03-07 © 2007 H KAΘHMEPINH All rights reserved. Ερευνα σε 1.200 Ελληνες μαθητές και τους γονείς τους Φτώχεια και σε ποιότητα ζωής Της ΣΟΦΙΑΣ ΝΕΤΑ Διευρωπαϊκή μελέτη για την ποιότητα ζωής των εφήβων Δεν ελέγχουν προληπτικά την υγεία τους, δεν επισκέπτονται ειδικό ψυχικής υγείας παρά την ύπαρξη προβλήματος, δεν έχουν ελεύθερο χρόνο λόγω υπερφορτωμένου προγράμματος με φροντιστήρια, οι γονείς δεν συζητούν μαζί τους γιατί δεν προλαβαίνουν, σε ποσοστό 40% δεν διαθέτουν ηλεκτρονικό υπολογιστή στο σπίτι και σε ποσοστό 31,6% δεν έχουν δικό τους υπνοδωμάτιο! Σημαντικά φαίνονται να υπολείπονται σε ποιότητα ζωής, που αφορά και σωματική και ψυχολογική ευεξία, οι Ελληνες έφηβοι μαθητές σε σχέση με συνομηλίκους τους Δυτικοευρωπαίους, ενώ προβληματική δείχνει να είναι η σχέση με τους γονείς και τους συνομήλικούς τους. Τα παραπάνω έδειξε έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 1.200 έφηβοι μαθητές (12-18 ετών) και οι γονείς τους από όλη τη χώρα, την οποία παρουσίασαν σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Τούντας, διευθυντής του Κέντρου Μελετών Υπηρεσιών Υγείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και η επιστημονική συνεργάτις του Κέντρου, Χριστίνα Δημητρακάκη, ψυχολόγος έρευνας. Μεταξύ άλλων, προκύπτει ότι οι Ελληνες έφηβοι δήλωσαν σε πολύ μικρότερο ποσοστό ότι έχουν έναν επαγγελματία υγείας που μπορεί να τους παρέχει εμπιστευτικές συμβουλές, εφόσον το χρειαστούν, ενώ από τους έφηβους που επισκέφτηκαν κάποιον επαγγελματία υγείας μέσα στις τελευταίες 4 εβδομάδες το μεγαλύτερο ποσοστό το έκανε για λόγους κάποιας οξείας ασθένειας/ενόχλησης, ενώ πολύ λίγοι επισκέφτηκαν κάποιον επαγγελματία υγείας για προληπτικό έλεγχο. Εντύπωση έκανε ότι δεν αναφέρθηκε καθόλου στη χώρα μας η επίσκεψη σε σύμβουλο ψυχοκοινωνικής υγείας (π.χ. ψυχοθεραπευτή) κατά τους τελευταίους 12 μήνες, αν και 1,2% των εφήβων αντιμετωπίζουν ψυχολογικές διαταραχές και 1,2% άλλες αναπτυξιακές και μαθησιακές δυσκολίες, σύμφωνα με τις δηλώσεις των γονέων τους. Οι Ελληνες έφηβοι μαθητές δηλώνουν μέτρια σωματική ευεξία, που είναι κοντά στον μέσο ευρωπαϊκό όρο, αν και πιο κάτω από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ενώ σε σύγκριση με τους περισσότερους Ευρωπαίους συνομηλίκους τους, οι Ελληνες έφηβοι μαθητές δηλώνουν φτωχότερη ποιότητα ζωής όσον αφορά την ψυχολογική τους ευεξία. Σε σύγκριση με τους περισσότερους Ευρωπαίους συνομηλίκους τους, οι Ελληνες έφηβοι μαθητές δηλώνουν φτωχότερη ποιότητα ζωής και όσον αφορά τη σχέση τους με τους γονείς τους και τις σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. Ενδεικτικά, ένα 22,3% των εφήβων δήλωσε ότι «ποτέ ή σπάνια» έχουν αρκετό χρόνο οι γονείς τους να διαθέσουν γι' αυτούς, καθώς κι ένα 20% δήλωσε ότι «ποτέ ή σπάνια» μπορούν να μιλήσουν στους γονείς τους όταν το θέλουν. *Η διευρωπαϊκή μελέτη για την ποιότητα ζωής των εφήβων πραγματοποιήθηκε το 2003-2005 ταυτόχρονα σε 13 ευρωπαϊκές χώρες. Στη μελέτη πήρε μέρος ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 22.300 παιδιών και εφήβων (και οι γονείς τους) από 13 ευρωπαϊκές χώρες. Στη χώρα μας το δείγμα μελέτης αποτέλεσαν 1.200 έφηβοι μαθητές (12-18 ετών) και οι γονείς τους από όλη την ελληνική επικράτεια, που συμπλήρωσαν τα ειδικά ερωτηματολόγια KIDSCREEN. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/03/2007 Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 1 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 1 Απριλίου 2007 Συλλήψεις στο Πεδίον του Άρεως 01/04/2007 Συνελήφθησαν όταν επιχείρησαν να δενδροφυτεύσουν συμβολικά περιοχή του Άλσους Αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ ήρθαν το πρωί της Κυριακής κάτοικοι της περιοχής του Πεδίου του Άρεως, όταν επιχείρησαν να δένδρο-φυτεύσουν συμβολικά περιοχή του Άλσους, που όπως καταγγέλλουν έχει καταπατήσει ο Πανελλήνιος Γυμναστικός Σύλλογος. Οι αστυνομικοί προέβησαν σε τρεις συλλήψεις κατοίκων, σε βάρος των οποίων συντάσσεται δικογραφία για διακεκριμένη φθορά και απείθεια και τη Δευτέρα θα οδηγηθούν στο Αυτόφωρο. Οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι για την υπόθεση της καταπάτησης υπάρχουν αποφάσεις της Πολεοδομίας, που όμως δεν εκτελούνται. Έως αργά το απόγευμα της Κυριακής, παρέμεναν διάφοροι συγκεντρωμένοι έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Κυψέλης, όπου κρατούνται οι συλληφθέντες, ζητώντας την απελευθέρωσή τους. Νωρίτερα, μαζί με τους συγκεντρωμένους βρίσκονταν διαμερισματικοί σύμβουλοι και εκπρόσωποι δημοτικών κινήσεων. "Ακατανόητη" χαρακτήρισε μέσω του ΣΚΑΪ την κινητοποίηση της αστυνομίας η Γιάννα Κούρτοβικ, δικηγόρος ενός εκ των συλληφθέντων. "Αυτά τα ευτράπελα συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας" είπε επίσης στο ΣΚΑΪ ο Αλέξης Τσίπρας, δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων. Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
γιατρίνα Δημοσιεύτηκε 29 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 29 Απριλίου 2007 Τουρκία : "Αντικυβερνητική η στάση του στρατού" 28/04/2007 Η Ευρωπαϊκή Ενωση προειδοποιεί τον τουρκικό στρατό να παραμείνει μακρυά από την πολιτική. Σκληρή απάντηση έδωσε η κυβέρνηση προς τις ένοπλες δυνάμεις, αφού ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζεμίλ Τσιτσέκ μετά τη σύσκεψη που είχε ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με διάφορους υπουργούς, δήλωσε ότι "η ανακοίνωση του γενικού επιτελείου", έχει εκληφθεί ως στάση εναντίον της κυβέρνησης". Ο εκπρόσωπος είπε πως "πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις, στο πλαίσιο του δημοκρατικού κράτους δικαίου, το γεγονός ότι το γενικό επιτελείο χρησιμοποιεί διατυπώσεις εναντίον της κυβέρνησης". Πρόσθεσε μάλιστα ότι το γενικό επιτελείου "βρίσκεται υπό τις διαταγές του πρωθυπουργού" και υπογράμμισε ότι "το επιτελείο είναι υπεύθυνο απέναντι στον πρωθυπουργό". Ο κ. Τσιτσέκ είπε πως "έχει σημασία η χρονική στιγμή που επιλέχτηκε για την έκδοση της ανακοίνωσης", τονίζοντας ότι "είναι άξιο σκέψης το γεγονός ότι εκδίδεται η ανακοίνωση αυτή κατά τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και μάλιστα τα μεσάνυχτα". Ο εκπρόσωπος πρόσθεσε πως "η ανακοίνωση θα εκληφθεί ως προσπάθεια να επηρεαστεί το Συνταγματικό Δικαστήριο" και σημείωσε ότι "η διατήρηση της σταθερότητας είναι καθήκον, πρώτα από όλα, της κυβέρνησης". Σκηνικό πολιτικής κρίσης Τέλος, γνωστοποίησε ότι ο πρωθυπουργός Ερντογάν και ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, "είχαν μία χρήσιμη και αποδοτική τηλεφωνική συνομιλία". Τουρκία. Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου είναι υπόλογος στον πρωθυπουργό, υπενθυμίζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζεμίλ Τσιτσέκ δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν συνομίλησε τηλεφωνικά με τον αρχηγό του τουρκικού γενικού επιτελείου στρατηγό Γιασάρ Μπουγιούκανιτ, μετά την ανακοίνωση του στρατού ότι μπορεί να επέμβει για να προστατεύσει την κοσμικότητα του κράτους. "Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου είναι υπόλογος στον πρωθυπουργό", δήλωσε ο Τσιτσέκ, προσθέτοντας ότι η ανακοίνωση του στρατού αποσκοπούσε στο να επηρεάσει την απόφαση της δικαιοσύνης σχετικά με τη νομιμότητα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Νωρίτερα ο πρόεδρος της τουρκικής εθνοσυνέλευσης Μπουλέντ Αρίντς είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση συμμερίζεται την "ευαισθησία" του στρατού για την κοσμικότητα του τουρκικού κράτους. Μετ' εμποδίων η εκλογή "Ο τουρκικός στρατός επανέλαβε την ευαισθησία του για την κοσμικότητα. Είμαστε όλοι ευαίσθητοι σε αυτό το θέμα", δήλωσε ο Αρίντς, στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AK) που έχει ισλαμιστικές καταβολές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση προειδοποίησε τον τουρκικό στρατό να μείνει μακρυά από την πολιτική. Το Γενικό Επιτελείο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ανακοίνωσε ότι παρακολουθεί την εκλογική διαδικασία με ανησυχία, προειδοποιώντας τους πολιτικούς ότι ο στρατός είναι ο ύστατος υπερασπιστής της κοσμικότητας. "Ο στρατός πρέπει να αφήσει τη δικαιοδοσία της δημοκρατίας στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση", δήλωσε στους δημοσιογράφους ο ευρωπαίος Επίτροπος για τη Διεύρυνση Ολι Ρεν. "Η περίπτωση αυτή θα δείξει αν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις σέβονται τη δημοκρατική κοσμικότητα και τη δημοκρατική διευθέτηση των σχέσεων ανάμεσα στους πολίτες και το στρατό". Άρχισε η εκλογική διαδικασία Ο Ρεν δήλωσε ότι μελετά προσεκτικά την ανακοίνωση του στρατού και ότι ο σεβασμός της δημοκρατίας αποτελεί βασική προϋπόθεση για την υποψηφιότητα της Τουρκίας στην ΕΕ. "Η χρονική στιγμή που εκδόθηκε η ανακοίνωση είναι περίεργη και προκαλεί εντύπωση", τόνισε. "Ο στρατός πρέπει να σεβαστεί τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού και το ρόλο του σε αυτό το δημοκρατικό παιχνίδι". Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέφρασαν την ελπίδα ότι το δημοκρατικό σύνταγμα της Τουρκίας θα γίνει σεβαστό, μετά τη συγκεκαλυμένη απειλή που διατύπωσε ο στρατός προς την ισλαμιστικών καταβολών κυβέρνηση Ερντογάν με αφορμή την κρίση γύρω από την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. "Ελπίζουμε και περιμένουμε ότι οι Τούρκοι θα αντιμετωπίσουν αυτά τα πολιτικά θέματα με τον δικό τους τρόπο, με ένα τρόπο που θα συνάδει με την κοσμική τους δημοκρατία και τις διατάξεις του συντάγματος", δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νταν Φράιντ στο πρακτορείο Ρόιτερ. Οταν του ζητήθηκε να σχολιάσει την ανακοίνωση του στρατού ότι παρακολουθεί με ανησυχία τη διαδικασία της προεδρικής εκλογής, ο αμερικανός αξιωματούχος απάντησε: "Δεν παίρνουμε θέση". http://www.skai.gr/master_story.php?id=46744 Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
γιατρίνα Δημοσιεύτηκε 1 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 1 Μαΐου 2007 (τροποποιήθηκε) Πρωτομαγιά με άρωμα... ομολόγων 01/05/2007 Στο θέμα των ταμείων επικεντρώθηκαν ανήμερα της Πρωτομαγιάς οι πολιτικοί αρχηγοί, με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να εξαπολύει επίθεση κατά της κυβέρνησης, τη ΓΓ του ΚΚΕ να ζητά αλλαγή πολιτικής και τον πρόεδρο του ΣΥΝ να επαναφέρει το αίτημα για σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τόνισε ότι η κόμμα του "θα χτυπήσει κάθε λογική ιδιοποίησης της δημόσιας περιουσίας", κάνοντας λόγο για "αθλιότητα της υποκρισίας και της συγκάλυψης" "Θα βάλουμε τέρμα σε μια πολιτική που έχει την αντίληψη ότι το κράτος είναι δικό τους, ότι είναι λάφυρο για να το μοιραστούν σε μια άθλια πολιτική λεηλασίας, του κόπου του ελληνικού λαού, των ασφαλιστικών ταμείων", ανέφερε. Από την πλευρά της η ΓΓ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, η οποία παρέστη στη συγκέντρωση για την εργατική Πρωτομαγία που πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ στην Πλατεία Συντάγματος, ανέφερε ότι "χρειάζεται ανατροπή πολιτικής και όχι απλά αλλαγή πολιτικού σκηνικού". Τη σύσταση εξεταστικής για το θέμα των ομολόγων ζήτησε εκ νέου ο Αλέκος Αλαβάνος, χαρακτηρίζοντας λυπηρό το γεγονός ότι στη συγκέντρωση που πραγματοποίησαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, στην πλατεία Συντάγματος, δε συμμετείχε η ΔΑΚΕ. Να σημειωθεί ότι η ΔΑΚΕ πραγματοποίησε ξεχωριστή εκδήλωση στην Καισαριανή, με κατάθεση στεφάνων, καθώς είχε εκφράσει τη διαφωνία της με το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης που είναι η επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία. "Η σημερινή ημέρα βαρύνεται από το σκάνδαλο των ομολόγων" τόνισε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος και ζήτησε την επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία και την τιμωρία των ενόχων. Από την πλευρά του ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπύρος Παπασπύρος, σημείωσε ότι μετά το σκάνδαλο των ομολόγων χρειάζονται πιο δυναμικοί αγώνες. Τροποποιήσεις στο μέσα. Λόγω του εορτασμού της Πρωτομαγιάς, τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ θα επαναλάβουν τη στάση εργασίας από τις 10 το βράδυ έως τη λήξη της βάρδιας (ανάλογη στάση πραγματοποίησαν από την αρχή τη βάρδιας μέχρι τις 8 το πρωί), ενώ ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος θα παραμείνει ακινητοποιημένος όλο το 24ωρο. Επίσης το Τραμ θα ακινητοποιηθεί και πάλι από τις 8 το βράδυ έως τη λήξη της βάρδιας. Κανονικά θα πραγματοποιηθούν τα νυχτερινά δρομολόγια των λεωφορείων για το αεροδρόμιο. Ο ΟΣΕ εκτελεί ένα δρομολόγιο ανά προορισμό και οι Ολυμπιακές Αερογραμμές μια πτήση ανά προορισμό για το εσωτερικό και μία ανά χώρα. http://www.skai.gr/master_story.php?id=46885 H ματωμένη Πρωτομαγιά του «ανίκητου» Αυτή την Πρωτομαγιά συμπληρώνονται 30 χρόνια από τον ξαφνικό χαμό του ήρωα της δημοκρατίας Αλέκου Παναγούλη. Ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε για τον λαό, αλλά είχε μια περίεργη σχέση με τα πλήθη. Χωρίς να έχει πολιτική στήριξη πίσω του ξεκίνησε αντιδικτατορικό αγώνα μόνος του, στην πορεία τον πίστεψαν ελάχιστοι και ακόμα λιγότεροι τον βοήθησαν, στη μεταπολίτευση πολλοί τον θαύμασαν, αλλά ελάχιστοι τον ψήφισαν, και, ενώ με την κηδεία του κατάφερε να βγάλει εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους, σήμερα βρίσκεται στο ίδιο στάδιο που ήταν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας: τον έχουν όλοι ξεχάσει. Ξημερώματα Σαββάτου Πρωτομαγιάς του 1976 και το αυτοκίνητο του βουλευτή Αλέξανδρου Παναγούλη τρέχει με μεγάλη ταχύτητα στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης κατευθυνόμενο προς τη Γλυφάδα, ενώ δίπλα του ένα ή δύο αυτοκίνητα μοιάζουν σαν να κάνουν κόντρα μαζί του. Κάποια δευτερόλεπτα αργότερα ακούγεται ένας μεγάλος κρότος και ένα σύννεφο καπνού και σκόνης απλώνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Οι πρώτοι περαστικοί που πλησιάζουν στο ατύχημα για να βοηθήσουν βρίσκουν τον Αλέκο Παναγούλη ετοιμοθάνατο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Έφυγε μέσα στα χέρια τους βγάζοντας μόνο τρία «αχ». Από την επόμενη ημέρα η φράση «πολιτική δολοφονία» είναι σε όλα τα στόματα και όλα, το πρώτο διάστημα, συνέτειναν σε αυτό. Από τη μία, ο κατά πολλούς «μοναδικός αντιστασιακός» που είχε ή φίλους ή εχθρούς, αλλά σίγουρα δεν άφηνε κανέναν αδιάφορο, και από την άλλη, το έντονα πολιτικοποιημένο κλίμα της εποχής, μαζί με τη μισή «αποχουντοποίηση» και τα «σταγονίδια». Η δημοσίευση των αρχείων της ΕΣΑ που ο ίδιος είχε αποκαλύψει και η γρήγορη απαγόρευσή τους δημιουργούν ένα κλίμα σύγκρουσης μεταξύ του Παναγούλη και του τότε υπουργού Εθνικής ΚΌμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ. Ο Παναγούλης μάλιστα είχε ζητήσει συνάντηση με τον Καραμανλή για να τον ενημερώσει για το θέμα των αρχείων, μια και καταλάβαινε ότι αυτά τα χαρτιά που είχε στα χέρια του θα του δημιουργούσαν πολλά προβλήματα. Αλλά και ο εισαγγελέας της υπόθεσης Δημήτρης Τσεβάς μιλούσε στην αρχή για εγκληματική ενέργεια: «Ερευνάται η υπόθεσις προς πάσα κατεύθυνσιν και αφήνει μεγάλα λογικά περιθώρια στην πιθανότητα της εγκληματικής ενέργειας. Είναι περίεργο τροχαίο ατύχημα. Τόσο περίεργο, ώστε να μην μπορεί κανείς να υποστηρίξει λογικώς ότι είναι ατύχημα». Όλοι ψάχνουν τα άγνωστα «Πεζώ» «Φορντ» «ΚΌλφα Ρομέο» ή «Τζάγκουαρ» που τον έβγαλαν από την πορεία του, ενώ κάποιοι μιλάνε για σφαίρα με αναισθητικό που τον ακινητοποίησε. Τη σύγχυση επιτείνει η εμφάνιση του Μιχάλη Στέφα στις 3 Μαΐου, ο οποίος ισχυρίζεται πως προκάλεσε χωρίς δόλο το ατύχημα με ένα ξαφνικό φρενάρισμά του, το οποίο λόγω μεγάλης ταχύτητας ο Παναγούλης δεν μπόρεσε να αποφύγει. Η παρουσία του αυτόκλητου Στέφα, που παρουσιάζεται από τις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες σαν μέλος του «Ρήγα Φεραίου», αλλά και η δυσκολία να τεκμηριώσει τα λεγόμενά του στην αναπαράσταση που γίνεται, πείθει μόνο αυτούς που είναι έτοιμοι να πειστούν και πεισμώνει αυτούς που δεν θέλουν να δεχτούν τη θεωρία του ατυχήματος. Τα ερωτήματα πολλά: Γιατί ο Παναγούλης, ενώ βρισκόταν ήδη στο Παλαιό Φάληρο και μπορούσε να κατευθυνθεί στο σπίτι του στη Γλυφάδα από την παραλιακή, θέλησε να κάνει έναν τεράστιο κύκλο πηγαίνοντας από τη Λεωφόρο Συγγρού και μετά από τη Βουλιαγμένης; Τα αμάξια που τον οδήγησαν στην πορεία θανάτου ήταν δύο ή τρία και αληθεύει ότι υπήρχε λογομαχία μεταξύ των οδηγών; Όλοι έχουν από ένα δικό τους ερώτημα, ένα δικό τους σενάριο. Η κηδεία γίνεται στις 5 Μαΐου και μεταβάλλεται σε πάνδημο δημοκρατικό συλλαλητήριο με συνθήματα κατά του Αβέρωφ, ενώ ακούγεται συνέχεια μια κραυγή που θα κοσμούσε τους τοίχους της πόλης για πολλά χρόνια: ZEI. Σε αυτή την παλλαϊκή διακομματική συγκέντρωση - κηδεία δεν παρίστανται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο πρωθυπουργός Καραμανλής, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις δεν στέλνουν επίσημο εκπρόσωπο. Όλοι οι άλλοι όμως είναι εκεί. Όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως εκατοντάδες χιλιάδες λαού, που ίσως προσπαθούν να παραφράσουν έναν στίχο του Παναγούλη: «Δεν σε κατάλαβα λαέ (Θεέ). Για πες μου πάλι! Να σε ευχαριστήσω ζητάς ή να σε συγχωρέσω;». Κορυφαία στο πλήθος, η μορφή της ηρωικής μητέρας τού «Ανίκητου» Αθηνά, που έχει ζητήσει να μη σταυρώσουν τα χέρια του παιδιού της μέσα στο γυάλινο φέρετρο, γιατί αυτά τα χέρια ήταν πολλά χρόνια ενωμένα με τις χειροπέδες... Λίγο διάστημα μετά, ένας παρακρατικός με το όνομα Γεώργιος Λεονάρδος είχε μιλήσει για κάποια οργάνωση «Αράχνη» που δολοφόνησε τον Παναγούλη, αλλά στη δίκη που έγινε κατέπεσαν όλοι οι ισχυρισμοί του και καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμηση. Υπήρξε δικαστική καταδίκη για τον θάνατο του Παναγούλη, μόνο που αυτή δεν ήταν για δολοφονία, αλλά για αυτοκινητικό δυστύχημα. Ο Στέφας καταδικάστηκε σε φυλάκιση 11 μηνών και η ποινή εξαγοράστηκε προς 150 δρχ. την ημέρα. Η οικογένεια Παναγούλη δεν ήταν εκεί για να ακούσει την ποινή και μίλησε για παρωδία. Ο ρόλος των ΜΜΕ Για τα μέσα ενημέρωσης της εποχής, ο θάνατος του Παναγούλη ήταν η σημαντικότερη είδηση μετά την επάνοδο της δημοκρατίας. Τις πρώτες ημέρες που δεν υπήρχαν εφημερίδες λόγω της αργίας της Πρωτομαγιάς και της Κυριακής, η αποκλειστική πηγή πληροφόρησης ήταν τα κρατικά μέσα, που, όπως ήταν φυσικό, αντιμετώπισαν με τρόμο την πανελλήνια βεβαιότητα της δολοφονίας και ακολούθησαν πλήρως την κυβερνητική γραμμή που από την πρώτη στιγμή μιλούσε για ατύχημα. Για να δώσει βαρύτητα στην κυβερνητική άποψη, η τηλεόραση ανέφερε ότι «(...) στην εξέταση αίματος που του έγινε αμέσως μετά το ατύχημα ανευρέθησαν 57,5 χιλιοστά του γραμμαρίου οινόπνευμα κατά μίλι λίτρου του αίματος...». Για τον πολύ κόσμο που δεν είχε άλλη ενημέρωση και για τους περισσότερους που δεν ήξεραν ότι αυτό το ποσοστό ήταν μέσα στα φυσιολογικά όρια οινοπνεύματος, τους έμενε η βεβαιότητα πως ήταν ένα ατύχημα που προκλήθηκε από την υπερβολική ταχύτητα του Παναγούλη που είχε πιει. Το κλίμα άλλαξε άρδην από τη Δευτέρα 3 Μαΐου που κυκλοφόρησαν οι εφημερίδες και παρουσιάστηκαν όλες οι απόψεις, που στην ουσία ήταν οι εξής δύο: δολοφονία ή ατύχημα. «Τα Νέα»: «Τον σκότωσαν για να μην κάνει αποκαλύψεις. Χτυπήθηκε από σφαίρα δηλητηρίου;». Βραδυνή: «ΚΌπλετο φως στον θάνατο του Παναγούλη. Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν σε κλασικό τροχαίο ατύχημα». Είναι αξιοπερίεργο, αλλά η μόνη εφημερίδα που δεν είχε κύριο θέμα τον θάνατο του Παναγούλη ήταν ο «Ριζοσπάστης». Αντίστοιχη δημοσιότητα δόθηκε και στα έντυπα του εξωτερικού, μόνο που εκεί η βεβαιότητα για δολοφονία ήταν φανερή: «Ντέιλι Εξπρές»: «Δολοφόνοι κλείνουν το στόμα του Έλληνα μάρτυρα των βασανιστηρίων». «Τάιμ»: «Οι Έλληνες γνωρίζουν πολλά για ήρωες και μύθους, ώστε να μην πιστεύουν σε ατυχήματα». Ακόμα και 15 ημέρες μετά τον θάνατό του, ο σάλος όχι μόνο δεν είχε κοπάσει αλλά τα σενάρια, οι υποθέσεις και οι αμφιβολίες περί σκευωρίας και συγκάλυψης συνεχίζονταν αμείωτα, σε σημείο που ο τότε υφυπουργός Προεδρίας Παναγιώτης Λαμπρίας έστειλε επιστολή στην Ένωση Ιδιοκτητών και την ΕΣΗΕΑ με την οποία ζητούσε να «(...) παύσει η διαστρέβλωση των γεγονότων γύρω από τον θάνατο του Αλέκου Παναγούλη», ενώ έκανε λόγο για τεχνητή πρόκληση ανησυχιών που θα μπορούσε να προκαλέσει κινδύνους και για την ίδια τη δημοκρατία. Ποιος να το περίμενε πως ο αγωνιστής της δημοκρατίας θα ήταν υπαίτιος με τον θάνατό του στο να κινδυνεύσει η... δημοκρατία. Η επιστολή αυτή ξεσήκωσε νέο κύμα αντίδρασης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση, τα οποία μίλησαν για απόπειρα φίμωσης του Τύπου και προληπτική λογοκρισία. Αντιπροσωπευτική του κλίματος της εποχής είναι η επιστολή που είχε στείλει στον Καραμανλή ο δημοσιογράφος Β. Βασιλείου: «Με στενοχωρεί πολύ που, εκτός από έναν ασφαλιστή αυτοκινήτων, δεν συνάντησα κανέναν άλλον που να αποκλείει την εκδοχή της δολοφονίας στον θάνατο του Παναγούλη. Νομίζω ότι θα ήταν καλό να μας προβληματίσει ότι σε τέτοιες στιγμές μόνο ένας δημοσιογράφος βρίσκεται για να υποστηρίξει επωνύμως τις θέσεις μιας Κυβερνήσεως στηριζόμενης στο 54,5%». Αυτοκινητικό δυστύχημα... Την ίδια Πρωτομαγιά και σχεδόν την ίδια ώρα με τον χαμό του Αλέξανδρου Παναγούλη, ένας άλλος θάνατος συντάρασσε την Aριστερά. Ο 16χρονος Σιδέρης Ισιδωρόπουλος έπεσε νεκρός όταν, προσπαθώντας να αποφύγει τους αστυνομικούς που τον κυνηγούσαν, παρασύρθηκε από αυτοκίνητο στην οδό Πειραιώς. Το «έγκλημα» του ανήλικου κυνηγημένου από την αστυνομία ήταν ότι κολλούσε αφίσες της οργάνωσης «Μαχητής» που καλούσαν τον κόσμο να διαδηλώσει για την εργατική Πρωτομαγιά. Ο θάνατος του νεαρού αγωνιστή ήταν αφορμή για επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας μεταξύ της αστυνομίας και δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Σε αυτόν τον άδικο θάνατο συναντήθηκαν η περηφάνια και η αξιοπρέπεια της Αθηνάς Παναγούλη (που μέσα στη θλίψη του άδικου χαμού του παιδιού της βρήκε το κουράγιο να στείλει στεφάνι και λίγα λόγια στην κηδεία του άλλου παλικαριού) με την περηφάνια και αξιοπρέπεια των γονιών του Ισιδωρόπουλου, που, παρ? ότι έχασαν το μονάκριβο παιδί τους, δήλωναν στις εφημερίδες: «Έπεσε για την εργατική τάξη και αυτή τον τιμάει. Χτυπούσε τον φασισμό και αυτόν πρέπει να χτυπήσουμε και εμείς. Οι νέοι πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο του». Στις επετείους του θανάτου του Αλέκου Παναγούλη συνηθίζεται να ακούγεται το σύνθημα «Ζει», προφανώς διότι πολλοί θυμούνται την εφηβεία τους. Δυστυχώς, τριάντα χρόνια μετά, στη σημερινή απολιτική εποχή, όπου η ιδιώτευση, το προσωπικό μικροσυμφέρον και τα κάθε λογής σκουπίδια γεμίζουν τις καθημερινές ασχολίες μας, θα λέγαμε ότι ο Παναγούλης δεν ζει στις καρδιές μας ενθυμούμενοι κάποιον στίχο του Γιάννη Ρίτσου: «Κατεβάσανε τις σημαίες, μπήκαν στα σπίτια τους, μετράνε τα λεφτά τους». «Ψυχή φυλακισμένη στο κορμί Κορμί φυλακισμένο στη ζωή Ζωή φυλακισμένη μες στο Χρόνο Πνεύμα π' απ' όποια φυλακή κι αν βγει σε φυλακή πάλι θα πέσει Κι είναι μονάχα το κορμί π' αγάπησε τη φυλακή του Πώς να μην έρθει ο θάνατος λοιπόν;» Σημείωση: Πολλές πληροφορίες αντλήθηκαν από το εξαιρετικό βιβλίο του Κώστα Μαρδά για τον Αλέκο Παναγούλη «Πρόβες θανάτου». (Ποντίκι, 27.4.2006) http://www.topontiki.gr/Pontiki/index.php?...6&Itemid=48 Τροποποιήθηκε 1 Μαΐου 2007 από γιατρίνα Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 5 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 5 Μαΐου 2007 (τροποποιήθηκε) Hμερομηνία : 03-05-07 Οι 100 προσωπικότητες με τη μεγαλύτερη επιρροή Οσάμα μπιν Λάντεν, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζίπι Λίβνι, μεταξύ των «100 προσωπικοτήτων με τη μεγαλύτερη επιρροή», σύμφωνα με το περιοδικό Time Ο ΟΣΑΜΑ μπιν Λάντεν, ο Πάπας, ο Αλ Γκορ, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο περιλαμβάνονται στις 100 προσωπικότητες που ασκούν μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, σύμφωνα με τον κατάλογο που συντάσσει κάθε χρόνο το περιοδικό Time. Είναι η πρώτη φορά εδώ και μερικά χρόνια που στη λίστα δεν υπάρχει το όνομα του προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους. Στις σημαντικότερες προσωπικότητες πάντως περιλαμβάνονται οι κυριότεροι υποψήφιοι των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα, η Χίλαρι Κλίντον και ο Μπάρακ Ομπάμα, καθώς και η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι. Στην κατηγορία «Ηγέτες και Επαναστάτες» φιγουράρουν επίσης η υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ, Τζίπι Λίβνι αλλά και η Αμερικανίδα ομόλογός της, Κοντολίζα Ράις, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά. Μαζί τους, ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, ο προσωρινός πρόεδρος της Κούβας Ραούλ Κάστρο, η καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ και ο ανώτατος Ιρανός θρησκευτικός ηγέτης, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ εντάσσεται πλέον στην κατηγορία «επιστήμονες και διανοητές», μαζί με το συνιδρυτή της Microsoft Πολ Άλεν, τον αστροφυσικό Νόμπελ Τζον Μάδερ και τον Ντάγκλας Μέλτον, τον επιστήμονα που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην έρευνα για τα βλαστοκύτταρα. Από τους καλλιτέχνες, το περιοδικό ξεχωρίζει τον Σάσα Μπάρον Κόεν (το δημιουργό του «Μποράτ"), το Λεονάρντο Ντι Κάπριο, το Μάρτιν Σκορτσέζε, την ηθοποιό Κέιτ Μπλάνσετ, τον καλλιτεχνικό διευθυντή Λάνβιν Άλμπερ Έλμπαζ, τον ποπ-σταρ Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, το μοντέλ Κέιτ Μος και το Σενεγαλέζο μουσικό Γιουσού Ν'Ντουρ. Στους «Ήρωες και Πρωτοπόρους» ξεχωρίζουν ο πολυεκατομμυριούχος φιλάνθρωπος Γουόρεν Μπάφετ, ο Ελβετός τενίστας Ρότζερ Φέντερερ, ο Γάλλος ποδοσφαιριστής Τιερί Ανρί και ο ηθοποιός Τζορτζ Κλούνεϊ, για τους αγώνες που έχει κάνει για την υπόθεση του Νταρφούρ. Τέλος, στην κατηγορία των «Επιχειρηματιών» περιλαμβάνονται φέτος οι συνιδρυτές της ιστοσελίδας YouTube, ο ιδρυτής της Apple, Στιβ Τζομπς, ο μεγιστάνας του χάλυβα Λάκσμι Μιτάλ και ο πρόεδρος της LVMH, ο Γάλλος Μπερνάρ Αρνό. Το περιοδικό δεν εξηγεί τις επιλογές του, διευκρινίζοντας ότι θέλει να τιμήσει «τους άνδρες και τις γυναίκες η δύναμη, το ταλέντο ή το ηθικό παράδειγμα των οποίων μεταμορφώνουν τον κόσμο». www.kathimerini.gr με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ Τροποποιήθηκε 5 Μαΐου 2007 από Clemence Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
christian Δημοσιεύτηκε 9 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Μαΐου 2007 Στο Ζάππειο και στους Δελφούς Επτά σοφοί της καρδιοχειρουργικής θα συναντηθούν στις 11 και 12 Μαΐου στη χώρα μας Ένας νέος θεσμός, ο οποίος όμως μετρά... χιλιετίες ζωής, παίρνει σε λίγες ημέρες και πάλι «σάρκα και οστά» στην ίδια τη γενέτειρά του. Ο λόγος για το 1ο Συμπόσιο των Επτά Σοφών του Κόσμου, το οποίο αναβιώνει για πρώτη φορά στη σύγχρονη εποχή στις 11 και 12 Μαΐου σε δύο τόπους-σύμβολα της χώρας μας, στο Ζάππειο και στους Δελφούς. Η αναβίωσή του αποτελεί πρωτοβουλία διακεκριμένων Eλλήνων γιατρών και το εφετινό και πρώτο συμπόσιο, που αποτελεί αφετηρία για την αναβίωση του θεσμού των Συμποσίων των Επτά Σοφών της Αρχαιότητας, είναι αφιερωμένο στην επιστήμη της καρδιοχειρουργικής. Την ερχόμενη εβδομάδα τη χώρα μας θα τιμήσουν, προκειμένου να μεταφέρουν στο πλατύ κοινό τη γνώση και τη σοφία που αποκόμισαν κατά τη διάρκεια της πλούσιας από εμπειρίες ζωής τους, επτά μεγάλοι διδάσκαλοι με παγκόσμια εμβέλεια στον τομέα της καρδιοχειρουργικής. Πρόκειται για τους κκ. Αλέν Καρπεντιέ, Ντέντον Κούλεϊ, Αντίμπ Ζατέν, Ντόναλντ Ρος, Αλμπερτ Σταρ, Γιούρο Γουάντα και σερ Μαγκντί Γιακούμπ. Στόχος των διοργανωτών του συμποσίου, χορηγός επικοινωνίας του οποίου είναι μεταξύ άλλων «Το Βήμα», είναι να αποτελέσει γέφυρα επικοινωνίας στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης στα πρότυπα των Συμποσίων των Επτά Σοφών της Αρχαιότητας, τα οποία ήταν το μέσο για το «γεφύρωμα» των πόλεων-κρατών. Το συμπόσιο, που τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ.Παπούλια και πραγματοποιείται με την υποστήριξη των υπουργείων Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πολιτισμού και Τουριστικής Ανάπτυξης, θα λάβει χώρα σε δύο τόπους-σύμβολα. Την πρώτη ημέρα, 11 Μαΐου, θα πραγματοποιηθεί μια στρογγυλή τράπεζα όπου στο Περιστύλιο του Ζαππείου οι επτά σοφοί του τομέα τους θα απαντήσουν σε ερωτήσεις των διακεκριμένων καθηγητών και ακαδημαϊκών κ. Δ.Νανόπουλου, προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας, και κ. Αθ.Φωκά, καθηγητή του Πανεπιστημίου Cambridge, καθώς και της κυρίας Ιωάννας Λιάτου από τη Βουλή των Εφήβων. Η επιλογή του Ζαππείου δεν είναι τυχαία: αποτελεί κτίριο-μνημείο για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, όπου με τα Ζάππεια Ολύμπια μπήκε ο σπόρος για την ιδέα της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων και όπου υπεγράφη η σύνδεση της Ελλάδας με την υπόλοιπη ενωμένη Ευρώπη. Τη δεύτερη ημέρα ένας άλλος τόπος-σύμβολο, οι Δελφοί, που αποτέλεσαν τον ομφαλό της Γης στην αρχαία εποχή, θα υποδεχθούν τους επτά σοφούς όπου θα δοθούν και πάλι απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με το έργο τους αλλά και τα επιτεύγματα, τις προκλήσεις και τα διλήμματα του σύγχρονου κόσμου. Στο Ζάππειο οι επτά «μάγοι» της καρδιάς - άνθρωποι που ήταν οι πρώτοι που φέρθηκαν ως μικροί «θεοί» κάνοντας την καρδιά να σταματήσει και να χτυπήσει ξανά - θα τιμηθούν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με ειδικό μετάλλιο που φιλοτέχνησε ο γνωστός καλλιτέχνης Δ.Ταλαγάνης. Τη μουσική επένδυση του τελετουργικού της επίσημης έναρξης του συμποσίου θα κάνει ο διάσημος, τιμηθείς με το βραβείο Oscar, συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου. Για ποιον λόγο όμως επελέγη ως βασικός άξονας αυτού του 1ου Συμποσίου ένας τομέας όπως η καρδιαγγειακή χειρουργική; Και σε αυτό το σημείο υπεισέρχεται ο συμβολισμός, καθώς η καρδιά αποτελεί το σύμβολο της ζωής. Το εφετινό συμπόσιο αποτελεί μόνο την αρχή ενός μεγάλου κύκλου γνώσης και σοφίας, ο οποίος μόλις τώρα άνοιξε. Στο μέλλον τα συμπόσια που θα διοργανωθούν θα αφορούν επτά σοφούς που ασχολούνται με θέματα επίκαιρα, όπως η οικολογία, αλλά και με άλλους τομείς, όπως η αρχιτεκτονική ή η τεχνολογία. Αναλυτικά: Το μέλλον της καρδιοχειρουργικής - Σύγχρονα θαύματα news.in.gr Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 13 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Μαΐου 2007 (τροποποιήθηκε) Καθυστερημένος αποχαιρετισμός Γράφει ο Kώστας Ράπτης - 12/05/2007 "Το μεγαλύτερο έθνος του κόσμου" "…Όχι με έναν κρότο, αλλά με έναν –"; "Λυγμό"; Ούτε κατά διάνοια! "Καγχασμό;" Θα ταίριαζε, αν παραμέριζες τα χιλιάδες πτώματα… "Στεναγμό ανακούφισης"; Ναι, ιδίως από πλευράς των κομματικών του φίλων. Δύσκολη υπόθεση το να παραφράσεις τον ποιητή, προκειμένου να περιγράψεις το πώς τελειώνει η εποχή Μπλερ, καθώς η αποχώρηση του βρετανού πρωθυπουργού από την εξουσία ούτε αιφνιδιαστική υπήρξε, ούτε θεαματική. Τίποτε δεν παραπέμπει σε πολιτική ανατροπή, ούτε καν στο σασπένς ενός παλατιανού πραξικοπήματος, όπως όταν, εν μέσω δακρύων και παραδοχών ενοχής, η Μάργκαρετ Θάτσερ καθαιρέθηκε από τους ίδιους της τους υπουργούς, τους "προδότες με το χαμόγελο στα χείλη" κατά τον δικό της χαρακτηρισμό, μετά από έντεκα χρόνια ακλόνητης πολιτικής κυριαρχίας. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να συνωμοτήσει πολιτικά για την έξωση του Μπλερ από την Ντάουνινγκ Στριτ, καθυστερημένη κατά τουλάχιστον μία διετία, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι οι Εργατικοί πέτυχαν στην τελευταία τους εκλογική νίκη το αρνητικό ρεκόρ να σχηματίσουν κυβέρνηση με το χαμηλότερο ποσοστό στα χρονικά (περίπου 22% του εκλογικού σώματος, συνυπολογίζοντας και τους απέχοντες). Ο πολιτικά μακροβιότερος πρωθυπουργός των Εργατικών αποχωρεί επικαλούμενος τον κατόρθωμα ότι παρέλαβε ένα κόμμα αποκαμωμένο από 18ετή εξορία στα έδρανα της αντιπολίτευσης και το οδήγησε για πρώτη φορά στην ιστορία του σε τρεις διαδοχικές εκλογικές νίκες. Ωστόσο, δύσκολα θα θυμηθεί κανείς ποιες προσδοκίες και ποιες υποσχέσεις καλούνταν να εκπληρώσει αυτή η μακρά παραμονή στην εξουσία, προτού καταλήξει αυτοσκοπός. "Δεν ήταν ρεαλιστικά όλα όσα επιδιώκαμε" κατέληξε να δηλώνει, απομακρυνόμενος διακριτικά "εκ του ταμείου", ενώ αποχαιρετούσε μια Βρετανία με περισσότερες ανισότητες και λιγότερες ελευθερίες από αυτήν που παρέλαβε. Αν πάντως πιστέψουμε τον βιογράφο του Άντονι Σέλντον, οτιδήποτε το νέο εκόμισε ο Τόνι Μπλερ δεν είχε τίποτε το "Εργατικό" αφού σχεδόν όλες οι πολιτικές που φέρουν την προσωπική του σφραγίδα δεν αποτελούν παρά συνέχιση πρωτοβουλιών των Συντηρητικών, φθάνοντας μέχρι και την αδιαμφισβήτητη επιτυχία της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Βόρειο Ιρλανδία που είχε δρομολογηθεί από τον Τζον Μέιτζορ. Άλλες πάλι πτυχές των κυβερνητικών του πεπραγμένων, μόνο στον ίδιο δεν θα πρέπει να πιστωθούν, καθώς η μεν οικονομική πολιτική αποτέλεσε για τον πρωθυπουργό ένα "άβατο", το οποίο διαφέντευε ο Γκόρντον Μπράουν, εξασφαλίζοντας την ακύρωση των μπλερικών οραμάτων για προσχώρηση στην ευρωζώνη, ενώ η πολυσυζητημένη αυτονόμηση της Σκωτίας και της Ουαλίας, που κινδυνεύει να γίνει μπούμερανγκ για την επιβίωση του Ηνωμένου Βασιλείου, αποτελούσε δέσμευση του προηγούμενου ηγέτη των Εργατικών, του πρόωρα χαμένου Τζον Σμιθ. Ωστόσο, παρά την καταθλιπτική συνέχεια των τελευταίων δεκαετιών της βρετανικής πολιτικής, ορατή και στο νέο δίλημμα "Μπράουν ή Κάμερον" που αντιμετωπίζει ο όλο και πιο απογοητευμένος και απαθής βρετανικός πληθυσμός, το πέρασμα του Μπλερ από την εξουσία έφερε και πρωτότυπα στοιχεία, τουλάχιστον σε τρεις τομείς όπου έγινε ευδιάκριτη η προσωπική του υπογραφή. Το πρώτο είναι η σχέση του με τον κόσμο των μίντια, χαρακτηριστικό απόλυτα ταιριαστό για έναν άνθρωπο που χωρίς άλλο ιδιαίτερο ταλέντο, πέρα από τις επιδόσεις του στους ερασιτεχνικούς φοιτητικούς θιάσους, κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην πολιτική, βασιζόμενος αρχικά στις επαφές του ηθοποιού πεθερού του. Για "προικισμένο, αλλά χωρίς βαθιά σκέψη, ηγέτη, ιδανικό για την μιντιακή εποχή" έκανε λόγο ο ακατάβλητος γηραιός μαρξιστής ιστορικός Έρικ Χόμπσμπαουμ αποτιμώντας την παρουσία του Μπλερ, και η ετυμηγορία του μοιάζει απολύτως ταιριαστή για έναν πολιτικό ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με το spin και τους spin doctors, το κυνήγι των δημοσκοπήσεων, την χειραγώγηση από μιντιακούς βαρώνους τύπου Μέρντοχ, τον ανυπόκριτο θαυμασμό για τους ισχυρούς του πλούτου και του θεάματος (και τις αναπόφευκτες επίμεμπτες συναλλαγές μαζί τους). Αρκεί κανείς να παρακολουθήσει την αγιογραφική ταινία "The Queen", για να αντιληφθεί ότι πραγματικός ήρωάς της δεν είναι καν ο νέος και λαμπερός πρωθυπουργός αλλά ο επικοινωνιακός του σύμβουλος Άλαστερ Κάμπελ, ο πρώην συγγραφέας πορνογραφημάτων που αναδείχθηκε σε "γκρίζα εξοχότητα" της Ντάουνινγκ Στριτ. Δεύτερη ιδιαιτερότητα του Μπλερ, αποτελεί η σχέση του με μία "New Age" θρησκευτικότητα. Ακολουθώντας με τον δικό του, πολιτικά ορθό τρόπο το υπερατλαντικό παράδειγμα της "Θρησκευτικής Δεξιάς", ο ηγέτης της πλέον εκκοσμικευμένης κοινωνίας της Δυτικής Ευρώπης, πολλαπλασίασε από ένα σημείο και μετά τις θρησκευτικές αναφορές και χειρονομίες, φθάνοντας μέχρι του σημείου να τον επιπλήξει ο καρδινάλιος Χιουμ επειδή αυτός, ένας Αγγλικανός, δέχθηκε τη μετάληψη από ρωμαιοκαθολικό ιερέα. Μπορεί να αγνόησε τις εκκλήσεις τόσο του Πάπα όσο και του Αρχιεπισκόπου του Κάντερμπερι σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στο Ιράκ, ωστόσο τώρα εμφανίζεται διατεθειμένος να αφιερώσει τον χρόνο του ως πρώην πρωθυπουργός (πέρα, εννοείται, από τις άκρως προσοδοφόρες διαλέξεις σε αμερικανικά πανεπιστήμια) στην προώθηση του διαθρησκειακού διαλόγου, προσφέροντας έτσι πολιτισμικό placebo στις πληγές που άνοιξαν διεθνώς οι πολιτικές του επιλογές. Όμως το τρίτο και σημαντικότερο γνώρισμα του Μπλερ είναι βέβαια ο (ξένος προς την πρόσφατη παράδοση τόσο των Εργατικών όσο και των Συντηρητικών), νέο-αποικιακός ιμπεριαλιστικός του ζήλος, όπως αυτός αποτυπώθηκε όχι μόνο σε διακηρύξεις του ιδίου και συνεργατών του αλλά και σε πράξεις σαν τη θερμή συνηγορία του στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, την ανάληψη του "φορτίου του λευκού ανθρώπου" στη Σιέρα Λεόνε, τη συμμετοχή του στον πόλεμο του Αφγανιστάν, μέχρι την ιρακινή περιπέτεια, που έμελε να αποδειχθεί αιματηρό φιάσκο. Αντιμέτωπος πλέον με την Ιστορία, ο άνθρωπος που οραματιζόταν δόξα Γλάδστωνος ή Τσώρτσιλ, ετοιμάζεται πιθανότατα να καταλάβει τη θέση του πλάι στον κακότυχο Άντονι Ίντεν, την ώρα που διακηρύσσει αποχωρώντας ότι οι "βρετανοί είναι το μεγαλύτερος έθνος του κόσμου". Όμως για καλό ή για κακό, η υφήλιος απέδειξε ότι δεν χρειάζεται άλλες δόσεις ζαναζεσταμένου "βρετανικού μεγαλείου". www.skai.gr Τροποποιήθηκε 13 Μαΐου 2007 από Clemence Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 31 Μαΐου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 31 Μαΐου 2007 (τροποποιήθηκε) Πλημμεληματικές οι κατηγορίες για Σαμίνα 30/05/2007 Να μετατραπούν από κακουργήματα σε πλημμελήματα οι κατηγορίες που βαρύνουν τον πλοίαρχο και τον υποπλοίαρχο του εξπρές Σαμίνα πρότειναν οι εισαγγελείς του Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιά. Πρωτόδικα είχαν καταδικαστεί σε 16 και 19 χρόνια κάθειρξης αντίστοιχα. Το πλοίο χαρακτηρίστηκε αναξιόπλοο, για πρώτη φορά, κατά την διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό. Ο εισαγγελέας της έδρας Νικόλαος Τσαγκάς κατά τη διάρκεια της αγόρευσής του διατύπωσε ότι ενώ το πλοίο βρισκόταν σε μικρή απόσταση από τη βόρεια βραχονησίδα Πόρτες και έπλεε σε απόσταση ασφαλείας "συνέβη όλως αιφνιδίως και εντελώς απρόβλεπτα να παύσει να λειτουργεί το σύστημα προώσεως της δεξιάς μηχανής". Άφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι υπήρξαν πολιτικές παρεμβάσεις. Επίσης τόνισε χαρακτηριστικά ότι και κάποιοι άλλοι θα έπρεπε να είναι στο εδώλιο, αναφερόμενος στους επιθεωρητές του υπουργείου Εμπορικής ναυτιλίας που πραγματοποίησαν τον έλεγχο και όφειλαν να γνωρίζουν την κατάσταση του πλοίου. www.skai.gr Hμερομηνία : 06-06-07 «Ανταρσία» για το έμβλημα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 Του ανταποκριτή μας στο Λονδίνο Θανάση Γκαβoύ «Ανταρσία» έχει προκαλέσει σύμφωνα με την Ντέιλι Μέιλ (Daily Mail) το έμβλημα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου του 2012, που παρουσιάστηκε επισήμως προχθές. Σχεδόν 30 χιλιάδες άνθρωποι έχουν υπογράψει αίτηση για την αλλαγή του σήματος, το οποίο κόστισε 400 χιλιάδες λίρες (600 χιλιάδες ευρώ) στους διοργανωτές. Παράλληλα, τα έντονα χρώματα και οι απότομες μετακινήσεις του εμβλήματος στην οθόνη κατά την τηλεοπτική και διαδικτυακή παρουσίασή του προκαλούν καταγγελίες περί πρόκλησης κρίσεων επιληψίας. Ήδη, προσθέτει η εφημερίδα, το ίντερνετ έχει γεμίσει με εναλλακτικά σχέδια - προτάσεις για το έμβλημα των Αγώνων www.kathimerini.gr Τροποποιήθηκε 6 Ιουνίου 2007 από Clemence Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 7 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 7 Ιουνίου 2007 «Όλοι μας ξεσυνηθίσαμε από τη ζωή, όλοι κουτσαίνουμε, ποιος λίγο ποιος πολύ. Τόσο μάλιστα ξεσυνηθίσαμε, που είναι στιγμές που νιώθουμε κάποιον αποτροπιασμό για την πραγματική, τη “ζωντανή ζωή” και για τούτο δεν μπορούμε να το ανεχτούμε όταν μας τη θυμίζουν. Φτάσαμε, βλέπετε, στο σημείο, που την πραγματική, τη “ζωντανή ζωή” τη θεωρούμε σχεδόν αγγαρεία». Αυτά έγραφε κάποτε ο ανθρωπάκος του Ντοστογιέφσκι στις σημειώσεις από το «Υπόγειό» του. Το πιστεύετε ή όχι, υπάρχει ένας ανθρωπάκος που εδώ κι έξι χρόνια ζει σε μια τρύπα βαθιά μέσα στη γη, στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Ονομάζεται Κλάρενς Ράουντς και είναι 47 ετών. «Ήθελα κάτι απλό, κάτι λιτό, μέσα στη γη», λέει. Του αρέσει να είναι ανεξάρτητος. «Είμαι μόνος μου. Δεν έχω αφεντικό στο κεφάλι μου. Κάνω ό,τι θέλω». Ζούσε κάποτε σε ένα νησάκι, αλλά αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει, όταν είπαν να το κάνουν πάρκο. Χρειάστηκε δυο χρόνια για να σκάψει την τρύπα του, ανάμεσα σε ένα σύδεντρο, σε βάθος τριών μέτρων. «Εδώ δεν με φυσάνε οι αέρηδες». Στην αρχή είχε φοβηθεί μήπως θαφτεί κάτω από το χιόνι στη βαρυχειμωνιά. Πήγε και διάβασε βιβλία στη δημοτική βιβλιοθήκη και βρήκε τον τρόπο να φτιάξει μια στέγη που δεν κινδυνεύει να πέσει πάνω στο κεφάλι του. Ένα μικρό φωτάκι παίρνει ρεύμα από μια μπαταρία αυτοκινήτου. Σε ένα μικρό ραφάκι έχει αραδιάσει μερικές κονσέρβες χοιρινό και φασόλια δίπλα στα βιβλία του. «Δεν νιώθω μοναξιά», λέει ο Ράουντς σε δημοσιογράφο που κατάφερε να τον ξετρυπώσει. «Πάντα βρίσκω κάτι να κάνω. Μου αρέσει να διαβάζω. Πάντα θέλω να μαθαίνω κάτι καινούργιο». Ο Ράουντς λέει πως δεν γνώρισε πατέρα. Η μάνα του πέθανε 29 χρονών. Μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο, πήγε για λίγο στο γυμνάσιο και υπηρέτησε δύο χρόνια στον στρατό. Είναι Ινδιάνος, από τη φυλή των Αράπαχο. Κερδίζει μερικές πενταροδεκάρες επισκευάζοντας στέγες. «Είμαι ευτυχισμένος», λέει. «Είμαι ευτυχισμένος και τυχερός. Η ζωή είναι καλή. Δεν τη βλέπω άσχημη. Κάθε καινούργια μέρα είναι η συνέχεια της προηγούμενης». «Και γιατί σκοτωνόμαστε, γιατί χαλάμε τον κόσμο, γιατί παρακαλούμε πολλές φορές;» συνέχιζε ο ανθρωπάκος του Ντοστογιέφσκι, πριν αποτελειώσει τις σημειώσεις του «μέσα από το Υπόγειο», το 1864. «Και οι ίδιοι δεν ξέρουμε. Πάλι για μας θα ΄ναι χειρότερα, αν πραγματοποιηθούν οι ανόητες ελπίδες μας. Το ξέρω πως μπορεί για τούτο να θυμώσετε μαζί μου, να βάλετε τις φωνές, να χτυπήσετε τα πόδια: “μιλήστε- θα πείτε- για τον εαυτό σας μοναχά και για τις μιζέριες σας μέσα στο αποπνιχτικό σας καταφύγιο”. Μα για κοιτάχτε πιο προσεχτικά! Εμείς ακόμη κι αυτό, το ότι είμαστε άνθρωποι το βαριόμαστε, το ότι είμαστε άνθρωποι με πραγματικό χωριστό κορμί και αίμα. Ντρεπόμαστε γι΄ αυτό. Είμαστε νεκρογεννημένοι, μα κι από καιρό τώρα γεννιόμαστε από γονείς όχι ζωντανούς κι αυτό ολοένα και πιο πολύ μας αρέσει». Ρουσσος Βρανας , απο τα σημερινα ΝΕΑ Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
γιατρίνα Δημοσιεύτηκε 11 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 11 Ιουνίου 2007 «Ε, Μπλερ, πώς τα πας δικέ μου;». Με νέο λουκ, αλλά με παλιές συνταγές Αδοξη αποχώρηση Μπλερ από την Ντάουνινγκ Στριτ 10 Του RICHARD GOTT* Πριν εγκαταλείψει την πρωθυπουργική κατοικία της Ντάουνινγκ Στριτ 10, στις 27 Ιουνίου, ο Αντονι Μπλερ επιμένει να συναντηθεί με τον Νικολά Σαρκοζί, τον νέο πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας. Αυτό το γεγονός είναι αποκαλυπτικό του κατά πόσον ο «μπλερισμός» μπορεί να θεωρείται «αριστερά». Σε κάθε περίπτωση, από τη δεκαετία της πρωθυπουργίας του η Ιστορία θα συγκρατήσει, κυρίως, την άνευ όρων συστράτευσή του με την Ουάσιγκτον, η οποία οδήγησε στην καταστροφική επέμβαση στο Ιράκ, αλλά και την άρνησή του να έρθει σε ρήξη με την πολιτική των συντηρητικών προκατόχων του και ιδιαίτερα της Μάργκαρετ Θάτσερ. Στις 17 Ιουλίου του 2006, στη διάσκεψη κορυφής της G8 που πραγματοποιήθηκε στην Αγία Πετρούπολη κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας της ισραηλινής επίθεσης ενάντια στο Λίβανο, μια αδιάκριτη κάμερα κατέγραψε τον απρόσμενο διάλογο ανάμεσα στον Μπλερ και στον Τζορτζ Μπους. Σε αυτά τα πλάνα βλέπουμε τον πρόεδρο των ΗΠΑ να φλυαρεί με τον σημαντικότερο ευρωπαίο σύμμαχό του και να τον ρωτάει νωχελικά: «Ε, Μπλερ, πώς τα πας δικέ μου;». «Το κανίς του προέδρου» Η σύντομη συζήτηση που ακολούθησε δεν παρουσιάζει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης παρατήρησαν την απόλυτη έλλειψη ενδιαφέροντος του Μπους για τα όσα του έλεγε ο βρετανός πρωθυπουργός. Η «Guardian» σχολίασε: «Ο Μπλερ εμφανίζεται λιγότερο ως ο ηγέτης μιας χώρας και περισσότερο ως συνεργάτης του Μπους που -μάταια- περιμένει το πράσινο φως από το αφεντικό του». Αν ο Μπλερ μπόρεσε κάποτε να φανταστεί ότι διατηρούσε μια χρήσιμη «ειδική σχέση» με τον αμερικανό πρόεδρο -αντίθετα, οι αντίπαλοί του τον αποκαλούσαν «το κανίς του Μπους»- αυτός ο σύντομος τηλεοπτικός διάλογος απέδειξε ότι ο τελευταίος δεν έπαιρνε σοβαρά αυτή την προνομιακή σχέση. Μόλις και μετά βίας θεωρούσε τον εαυτό του υποχρεωμένο να ανταλλάξει μερικές κοινοτοπίες, σάμπως ο συνομιλητής του να ήταν ένας τυχαίος. Μάλιστα, η αποχώρηση του Μπλερ από την εξουσία θα συμβεί λίγες εβδομάδες μετά τις τοπικές εκλογές της 3ης Μαΐου, στις οποίες ηττήθηκε το κόμμα του χάνοντας 500 συμβούλους, ενώ οι Συντηρητικοί κέρδισαν 900. Η απώλεια της Σκοτίας, του παραδοσιακού προπύργιου των Εργατικών, στο οποίο επικράτησαν οι αυτονομιστές του Εθνικού Σκοτσέζικου Κόμματος (SNP), συμβολίζει με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την ήττα του Μπλερ. Η χαμηλή δημοτικότητα του Μπλερ είχε ολέθριες συνέπειες για το Εργατικό Κόμμα, καθώς ο απολογισμός των θητειών του είναι τόσο κακός ώστε μπορεί να συγκριθεί μονάχα με εκείνες του Νέβιλ Τσάμπερλεν, στη δεκαετία του 1930, και του Ιντεν, στη δεκαετία του 1950: στον κατάλογο των καταστροφικών επιλογών της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής το «Ιράκ» βρίσκεται δίπλα στο «Σουέζ»(1). Ο κυριότερος λόγος στον οποίο οφείλεται η συντριβή του πρωθυπουργού είναι η εξωτερική πολιτική του. Μέσα σε μια εξαετία η χώρα του συμμετείχε σε πέντε συρράξεις: στο Ιράκ το 1998 με την «Αλεπού της Ερήμου», στο Κόσοβο το 1999, στη Σιέρα Λεόνε το 2000, στο Αφγανιστάν το 2001 και πάλι στο Ιράκ το 2003. Πρόκειται για ένα ρεκόρ που έχει προηγούμενο μόνο στην περίοδο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Και παρ' όλο που η τελευταία βρετανική μονάδα εγκατέλειψε τη Βοσνία το Μάρτιο του 2007, στο Κόσοβο τίποτα δεν έχει ρυθμιστεί. Κι αν η ηρεμία έχει πλέον επιστρέψει στη Σιέρα Λεόνε, το Ιράκ και το Αφγανιστάν εξακολουθούν να αποτελούν ανοιχτές πληγές, πολυδάπανες και αντιδημοφιλείς, ενώ οι βρετανοί στρατιώτες εξακολουθούν να σκοτώνονται. Σε δύο εβδομάδες περίπου ο Γκόρντον Μπράουν θα διαδεχθεί τον Τόνι Μπλερ στην Ντάουνινγκ Στριτ. Τη σειρά του περιμένει ο Ντέιβιντ Κάμερον, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του 2008. Ολοι παιδιά της Μάγκι. Ομως, η κρίση και η απώλεια της αξιοπιστίας δεν περιορίζονται στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Συμπαρασύρουν πλέον και τα ανώτατα στελέχη της διπλωματίας, της δημόσιας διοίκησης, της Δικαιοσύνης και, πιο πρόσφατα, την ηγεσία του γενικού επιτελείου. Μάλιστα οι στρατιωτικοί επέβαλαν τον περασμένο Φεβρουάριο την απόσυρση των βρετανικών στρατευμάτων από τη Βασόρα, στο Νότιο Ιράκ, καθώς εκεί η προοπτική της ήττας έχει αρχίσει να διαγράφεται εντονότατα. Στο μεταξύ ο Μπλερ περιγράφεται συχνά ως «ο κλητήρας του Μπους». Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι πολύ χειρότερη: από τα βάθη της άγνοιάς του πίστεψε ακλόνητα στην αποστολή που του είχε ανατεθεί, και μάλιστα ανεξάρτητα από τη δράση των ΗΠΑ. Η εμμονή του έφτανε τα όρια του μυστικισμού. Πόσο μάλλον που ο Μπλερ φημίζεται για τη θερμότητα της θρησκευτικής πίστης του (ένα περίεργο αμάλγαμα καθολικισμού και προτεσταντισμού), η οποία αποτελεί παράξενο ζήτημα, όχι μόνο για το Εργατικό Κόμμα και για τη Βρετανία (που είναι σε μεγάλο βαθμό ένα ουδετερόθρησκο κράτος), αλλά και για τη δημόσια ζωή σε ολόκληρη την Ευρώπη του τέλους του 20ού αιώνα. Οπωσδήποτε πρόκειται για έναν φιλελεύθερο ιμπεριαλιστή παλαιάς κοπής. Τα χρονικά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας είναι, άλλωστε, γεμάτα με ανάλογες περιπτώσεις. Εάν δε ο Μπους είχε διστάσει να επιτεθεί στο Ιράκ, ο Μπλερ θα τον είχε παρακινήσει να επέμβει. Μάλιστα πολλοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι η επιχειρηματολογία που πρόβαλε για να δικαιολογήσει την επίθεση ήταν πολύ πιο πειστική από εκείνη του προέδρου τους. Στη σκιά του Αμπου Γκράιμπ Εξάλλου, πριν από την περιπέτεια στο Ιράκ είχε προηγηθεί ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία», στον οποίο ο Μπλερ είχε πρόθυμα συστρατευθεί. Κι αν κάποτε το Εργατικό Κόμμα ήταν γεμάτο νεαρούς ιδεαλιστές νομικούς (στους οποίους συγκαταλεγόταν κι ο Μπλερ), αποφασισμένους να επεκτείνουν το πεδίο εφαρμογής των ατομικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όλοι τους παρασύρθηκαν στη δίνη αυτού του νέου «πολέμου» που τους οδήγησε να εγκρίνουν σιωπηρά τις φρικαλεότητες που συντελέστηκαν στο Αμπου Γκράιμπ και στο Γκουαντάναμο και να συνυπογράψουν την κατασταλτική νομοθεσία που τέθηκε σε ισχύ στην ίδια τους τη χώρα. Ομως, παρ' όλο που το Ιράκ αποτελεί τον κυριότερο λόγο για την εχθρότητα της κοινής γνώμης απέναντι στον Μπλερ και την κυβέρνησή του, υπάρχουν και αρκετοί άλλοι. Ενώ πριν από δέκα χρόνια πίστευαν ότι θα υιοθετούσε μια προοδευτική εναλλακτική λύση απέναντι στις εξαιρετικά αντιλαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Θάτσερ σήμερα είναι προφανές ότι, αντίθετα, ο στόχος του ήταν να στηριχθεί στην κληρονομιά της «Σιδηράς Κυρίας» και όχι να την απορρίψει. Στην εσωτερική πολιτική, το σύνολο του προγράμματος των κυβερνήσεων Μπλερ υπήρξε απλώς η προέκταση εκείνου των Συντηρητικών, και ιδιαίτερα στα ζητήματα της παιδείας, της υγείας, των ελευθεριών και της ασφάλειας. Στα σχέδιά του δεν υπήρχε η παραμικρή πρωτοτυπία: στο ζήτημα της Βόρειας Ιρλανδίας η τριμερής συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής(2) υπήρξε το μεγάλο όνειρο του συντηρητικού προκατόχου του, Τζον Μέιτζορ, το οποίο η κυβέρνηση Μπλερ υλοποίησε. Η διαδικασία της αποκέντρωσης που οδήγησε στη δημιουργία των τοπικών Κοινοβουλίων στη Σκοτία και την Ουαλία είχε και αυτό σχεδιαστεί μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια από τον προκάτοχό του, Τζον Σμιθ. Τα «ειδικευμένα» σχολικά συγκροτήματα και οι «ακαδημίες» (που προϋποθέτουν τον έλεγχο και τη χρηματοδότηση δημόσιων θεσμών από ιδιωτικές επιχειρήσεις), η διατήρηση των grammar schools (των ελιτίστικων λυκείων που αποτελούν τα προπύργια των προνομίων της μεσαίας τάξης μέσα στο δημόσιο σύστημα) και η κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα των ανώτατων σπουδών, αποτελούσαν προτάσεις των Συντηρητικών. Σε γραμμή Θάτσερ Βέβαια, ο Μπλερ θέσπισε για πρώτη φορά κατώτατο ωρομίσθιο (5,5 λίρες, δηλαδή 7,88 ευρώ), ενώ τα τεράστια κενά στη στελέχωση των δημόσιων υπηρεσιών που παρέλαβε τον ανάγκασαν να δημιουργήσει θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα. Ωστόσο, συνέχισε την πολιτική του περιορισμού του κράτους και των ιδιωτικοποιήσεων. Η σημαντικότερη απόδειξη του θατσερισμού της κυβέρνησης Μπλερ υπήρξε η πρωτοβουλία για την ιδιωτική χρηματοδότηση (PFI), η οποία επιτρέπει σε εταιρείες να παρέχουν υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης που έως εκείνη τη στιγμή παρείχε ο δημόσιος τομέας. Σε όλες τις συναντήσεις των G8, ο Τόνι Μπλερ ήταν ο «κολλητός» του αμερικανού προέδρου, αυτός που στάθηκε δίπλα του στις μεγάλες αποφάσεις. Και ο Μπους είχε πάντα έναν καλό λόγο για τον βρετανό φίλο. Η PFI ήταν ένα σχέδιο του Μέιτζορ και του συντηρητικού υπουργού Οικονομικών, Νόρμαν Λαμόντ, και αποσκοπούσε στην εμπλοκή ιδιωτικών επιχειρήσεων στην κατασκευή και τη λειτουργία νοσοκομείων και σχολείων. Σε αυτές τις εταιρείες θα παραχωρούνταν δικαιώματα εκμετάλλευσης που θα έφταναν έως και τα 50 χρόνια, και η απόσβεση των δαπανών τους θα γινόταν εισπράττοντας ετήσια μισθώματα από το κράτος, δηλαδή από τους φορολογούμενους. Αν και μερικά πιλοτικά προγράμματα αυτού του είδους είχαν τεθεί σε λειτουργία από τους Συντηρητικούς, η εξάπλωσή τους πραγματοποιήθηκε όταν υιοθετήθηκαν, το 1997, με ενθουσιασμό από τον υπουργό Οικονομικών Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος είχε δεσμευτεί να αυξήσει τις επενδύσεις στο δημόσιο τομέα χωρίς να ξεφύγει από τους περιορισμούς για το δανεισμό του Δημοσίου που είχε κληρονομήσει από τους Συντηρητικούς. Η PFI πρόσφερε τη λύση σε ένα πρόβλημα που φαινόταν έως εκείνη τη στιγμή άλυτο, μια που η κυβέρνηση μπορούσε να πραγματοποιήσει τις απαιτούμενες επενδύσεις και να μεταθέσει την αποπληρωμή τους στο απώτερο μέλλον. Βέβαια, η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι για την κάλυψη του δανεισμού θα απαιτούνταν πολύ υψηλότερα ποσά συγκριτικά με τους παραδοσιακούς τρόπους δημόσιων επενδύσεων. Ετσι, στα τέλη του 2005 είχαν υπογραφεί συμβάσεις αυτού του τύπου των οποίων το ύψος έφθανε τα 50 δισ. λίρες και οι οποίες δέσμευαν τους φορολογούμενους να καταβάλλουν ετήσιες δόσεις 7,5 δισ. λιρών επί μια εικοσαετία. Συνεπώς, το συνολικό κόστος τους ήταν 150 δισ. λίρες. Σήμερα η PFI έχει επεκταθεί στην κατασκευή δρόμων και φυλακών, στις τεχνολογίες της πληροφορικής, στους τομείς της κοινωνικής κατοικίας, του δημόσιου φωτισμού και των βιβλιοθηκών, ενώ ο μεγαλύτερος πελάτης της είναι το υπουργείο Αμυνας. Μάλιστα έχει επεκταθεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και οι ίδιοι οι εμπνευστές της ιδέας, οι Συντηρητικοί, δηλώνουν διά στόματος του Λαμόντ ότι «η PFI είναι επικίνδυνη, διότι η ιδιωτική χρηματοδότηση αποδεικνύεται πολύ ακριβότερη». Οι κύριοι σύμβουλοι Ανάμεσα στους ωφελημένους των συμβάσεων PFI είναι οι αναρίθμητοι σύμβουλοι τεσσάρων μεγάλων εταιρειών: PricewaterCoopers, KPMG (πρώην Peat Marwick), Deloitte & Touche και Ernst & Young. Ομως, ούτε και οι σύμβουλοι της Accenture (πρώην Arthur Andersen), της Booz Allen Hamilton και της McKinsey έμειναν παραπονεμένοι. Από τα 50 δισ. λίρες που είχαν προβλεφθεί το 2005 γι' αυτό το σκοπό τα 5 δισ. διατέθηκαν για αμοιβές συμβούλων. Επιπλέον, μια από τις φιλοδοξίες του Μπλερ ήταν ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης. Η έκρηξη των συμβάσεων με ιδιώτες συμβούλους, που εμπλέκονταν σε δραστηριότητες τις οποίες μέχρι τότε αναλάμβαναν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οδήγησε σε σημαντικές αναδιαρθρώσεις της δημόσιας διοίκησης. Οι παραδοσιακοί δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι είχαν εκπαιδευτεί για να συμβουλεύουν τους πολιτικούς και όχι για να διαχειρίζονται προγράμματα εξαφανίστηκαν. Τα καθήκοντά τους έχουν πια αναλάβει νεαροί ιδιώτες σύμβουλοι. Η PFI, ένα από τα πλέον προσφιλή προγράμματα του Μπλερ, αποδείχθηκε σε μεγάλο βαθμό αντιδημοφιλής και ανίκανη να εκπληρώσει τους στόχους της. Για παράδειγμα, οι στόχοι που είχαν οριστεί για τα σχολεία και τα νοσοκομεία δεν επιτεύχθηκαν. Οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα των τεχνολογιών της πληροφορίας αποδείχθηκαν πολυδάπανες και ακατάλληλες. Οι νοσοκόμοι και οι εκπαιδευτικοί κατέβηκαν στο δρόμο για να διαδηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους. Πρώην σύμβουλος υπουργού μίλησε για την «αποτυχία του κράτους της εταιρείας McKinsey». Ορισμένοι μίλησαν για το «φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας»: προσλαμβάνονται ιδιώτες σύμβουλοι για να αναλάβουν τη διαχείριση δημόσιων προγραμμάτων και, ταυτόχρονα, υψηλόβαθμα στελέχη του δημόσιου τομέα αποχωρούν με πρόωρη συνταξιοδότηση και προσλαμβάνονται από ιδιωτικές εταιρείες συμβούλων. Οι Νέοι Εργατικοί Η πολιτική δεν συνδέεται πλέον με ιδέες αλλά με την αποτελεσματικότητα του μηχανισμού της δημόσιας διοίκησης. Η μοναδική επιλογή που προσφέρεται στο εκλογικό σώμα είναι το να υποδείξει τα πρόσωπα που θεωρεί ικανότερα να διαχειριστούν αυτές τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις. Σήμερα ο όρος «μπλερισμός» υποδηλώνει ένα πολιτικό πρόγραμμα που έχει αποτύχει. Αρχικά, όμως, το όνειρο του Μπλερ ονομαζόταν «Τρίτος Δρόμος». Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ισχυριζόταν -διαπνεόμενος από μεγάλη αισιοδοξία- ότι θα χάραζε έναν (απροσδιόριστο) δρόμο ανάμεσα στο σοσιαλισμό και στον καπιταλισμό. Ουσιαστικά επρόκειτο, κατά κύριο λόγο, για ένα σχέδιο που είχε εισαχθεί από τις ΗΠΑ. Είχε δημιουργηθεί από το Δημοκρατικό Κόμμα της εποχής του Κλίντον και αποσκοπούσε στο να προσφέρει στις κυβερνήσεις-πελάτες της αμερικανικής αυτοκρατορίας μια διεθνιστική φιλοσοφία. Στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια ορθολογική απάντηση στο νέο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον που δημιουργούσε η παγκοσμιοποίηση, η οποία θεωρείτο αμετάβλητη και αιώνια. Στο βαθμό που κάθε κυβέρνηση από μόνη της διέθετε ελάχιστα μέσα για να επηρεάσει τις κινήσεις των χρηματαγορών στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, έπρεπε -έτσι τουλάχιστον υποστηριζόταν- να επικεντρωθούν οι κυβερνήσεις σε δράσεις οι οποίες βρίσκονταν πράγματι στο μέτρο των δυνατοτήτων τους: στην κατάρτιση των εργαζόμενων κάθε χώρας ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, και στη δημιουργία των υποδομών που ήταν αναγκαίες για την επίτευξη αυτού του στόχου (σχολεία, συστήματα επικοινωνίας, νοσοκομεία...). Στην πράξη υπερεκτιμήθηκε η ικανότητα των κυβερνήσεων να εκπληρώσουν αυτόν τον «οδικό χάρτη», και ο «Τρίτος Δρόμος» περιορίστηκε στο επίπεδο της ρητορικής. Η βρετανική εκδοχή του (πριν από την επινόηση του «μπλερισμού») ονομάστηκε «Νέος Εργατισμός» (New Labour). Αυτή η διατύπωση επινοήθηκε για να εκφραστεί η αποστασιοποίηση από τον «Παλαιό Εργατισμό» (Old Labour), του οποίου οι οπαδοί στιγματίζονταν ως πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη παλαιότερων εποχών, προσκολλημένα στις... απαρχαιωμένες απόψεις περί πάλης των τάξεων. Για τους μπλεριστές, ο συνδυασμός των αριστεριστών της χθεσινής και της σημερινής εποχής, που ήταν ξεκομμένοι από την πραγματικότητα της εποχής, θα έδιωχνε από το κόμμα την αναδυόμενη γενιά των μεσαίων τάξεων και των ατομικιστών που κυνηγούσαν το εύκολο χρήμα, με άλλα λόγια τους κληρονόμους της θατσερικής περιόδου. Επρεπε, λοιπόν, να επινοηθεί κάτι διαφορετικό. Ο Μπλερ πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του προσπαθώντας να πολεμήσει ενάντια στην ίδια την πολιτική παιδεία του και να τη βραχυκυκλώσει. Στροφή στην κοινωνία Ετσι, κατάργησε κάθε διάλογο στο εσωτερικό του υπουργικού συμβουλίου και ευνούχισε το ετήσιο συνέδριο του κόμματος, το οποίο παραδοσιακά συζητούσε την πολιτική του. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο τα μέλη του κόμματος ποτέ δεν είχαν σε μεγάλη υπόληψη την ιδεολογία του «Νέου Εργατισμού», ενώ είναι μάλλον απίθανο ότι αυτή θα επιβιώσει και μετά την αποχώρηση του Μπλερ. Εχοντας συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση έχει πλέον αλλάξει, τα κορυφαία στελέχη του Εργατικού Κόμματος προσπαθούν να ενθαρρύνουν τον εσωτερικό διάλογο, ο οποίος ήταν ανύπαρκτος επί μια δεκαετία. Εξάλλου, τα μέσα ενημέρωσης σπάνια χρησιμοποιούν πλέον τον «Νέο Εργατισμό», ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον όρο «μπλερισμός». Αυτό που άλλοτε παρουσιαζόταν ως ο ενδιάμεσος δρόμος ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό παρουσιάζεται σήμερα από τους οπαδούς του μπλερισμού ως ο «γάμος» ανάμεσα στην οικονομία της αγοράς και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μάλιστα ο πρωθυπουργός μιλάει συνεχώς για «οικονομική αποτελεσματικότητα» και «κοινωνική δικαιοσύνη», ενώ στο συνέδριο του Εργατικού Κόμματος, τον Οκτώβριο του 2006, αυτοί οι δύο παράγοντες θεωρήθηκαν «οι εταίροι της προόδου». Η τελευταία εκδοχή του μπλερισμού, την οποία απορρίπτει η βρετανική κοινή γνώμη, έχει μετατραπεί σε κοινό ιδεολογικό υπόβαθρο τόσο της κυβερνητικής αριστεράς όσο και της δεξιάς, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μάλιστα την υιοθέτησαν με τον ίδιο ενθουσιασμό τόσο η Σεγκολέν Ρουαγιάλ όσο και ο Νικολά Σαρκοζί, ενώ ακόμα και ο νέος ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος, Ντέιβιντ Κάμερον, συνέστησε ομάδα εργασίας για την «κοινωνική δικαιοσύνη», προσπαθώντας να προσδώσει στο κόμμα του μια πιο «συμπονετική» εικόνα. Βέβαια, η έκφραση «κοινωνική δικαιοσύνη» χρησιμοποιείται κυρίως ως ρητορικό στολίδι, καθώς δεν περιέχει το παραμικρό νόημα ή κάποιο χειροπιαστό επίτευγμα. Μάλιστα, η παραμικρή πρόταση για αναδιανομή του πλούτου, κάτι που για μεγάλο διάστημα αποτελούσε τον κύριο στόχο των «Παλαιών Εργατικών», σήμερα προκαλεί τη σφοδρή αντίθεση του Μπλερ, ο οποίος κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση: τίποτε δεν θα πρέπει να παρεμποδίζει τη «δημιουργία πλούτου». Αυτό, φυσικά, συνεπάγεται την αποδοχή των τεράστιων ανισοτήτων που αποτελούν χαρακτηριστικό του Ηνωμένου Βασιλείου, τόσο της περιόδου Μπλερ όσο και εκείνης της Θάτσερ. Πράγματι, τα κέρδη των 100 μεγάλων εταιρειών του δείκτη Financial Times Stock Exchange (FTSE 100) έχουν επταπλασιαστεί από το 2002. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Το 1% των πλέον εύπορων στρωμάτων του πληθυσμού κατέχει το 25% του εθνικού πλούτου, ενώ το 50% με τα χαμηλότερα εισοδήματα κατέχει μόλις το 6%. Από τα 60 εκατομμύρια του πληθυσμού, τα 11 ζουν μέσα στη φτώχεια. Σύμφωνα δε με έκθεση της Unicef, που πραγματοποίησε έρευνα σε 21 χώρες του ΟΟΣΑ σχετικά με τις συνθήκες ζωής των παιδιών, το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται στην τελευταία θέση. Για τους ξεχασμένους πληθυσμούς των υποβαθμισμένων προαστίων η «κοινωνική δικαιοσύνη» είναι ένα μακρινό κι ολοένα πιο άπιαστο όνειρο. Η κληρονομιά του Τόνι Η δεκαετία με τον Μπλερ στην εξουσία αποτελεί είναι για τα δεδομένα της πολιτικής ζωής της Βρετανίας, μεγάλο διάστημα. Βέβαια, πολλές από τις σημαντικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στη βρετανική κοινωνία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (μαζική μείωση της απασχόλησης στη βιομηχανία, άνοδος των υπηρεσιών, σχεδόν απόλυτη εξαφάνιση των αγροτών) οφείλονται περισσότερο στις γενικότερες τάσεις και λιγότερο στις κυβερνητικές πολιτικές. Οι αλλαγές είχαν αντίκτυπο και στην πολιτική στράτευση και στο συνδικαλισμό: το Εργατικό Κόμμα έχει σήμερα μόνο 200.000 μέλη, έναντι 1.000.000 το 1950, ενώ ο αριθμός των συνδικαλισμένων εργαζόμενων έχει περιοριστεί στο ήμισυ σε σχέση με το 1970. Μάλιστα η πλειονότητα των 8.000.000 συνδικαλισμένων εργάζεται στον δημόσιο τομέα. Σε κάθε περίπτωση ο Μπλερ θεωρεί τον εαυτό του ήρωα-εθνικό ηγέτη και ενδιαφέρεται σήμερα για την υστεροφημία και την «κληρονομιά» που θα αφήσει. Πάντως, είναι πολύ πιθανό ότι μια από τις καινοτομίες που καθιέρωσε κατά τη διάρκεια της εξουσίας του θα διατηρηθεί και στο μέλλον: η ικανότητα της κυβέρνησης να χειραγωγεί τα μέσα ενημέρωσης. Ο αριθμός των υπεύθυνων Τύπου και των συμβούλων δημοσίων σχέσεων έχει αυξηθεί, από 300 το 1997, στους 1.815 σήμερα. Ισως, όμως, οι ιστορικοί του μέλλοντος να θεωρήσουν ότι η μακροημέρωση του Μπλερ στην εξουσία οφείλει περισσότερα στη μετριότητα της αντιπολίτευσης των Συντηρητικών και λιγότερα στη δημοφιλία των «Νέων Εργατικών». Υστερα από τη θατσερική επανάσταση οι Συντηρητικοί άλλαξαν τέσσερις ηγέτες, για να καταλήξουν τελικά στον Ντέιβιντ Κάμερον, έναν κλώνο του Μπλερ, δώδεκα χρόνια νεότερό του. Το θολό μήνυμα μετριοπάθειας και το πολύ μοδάτο «πρασίνισμα» που προβάλλει ο Κάμερον ενδέχεται να προσελκύσουν μεσαία στρώματα που έχουν απογοητευτεί από τον μπλερισμό. * Δημοσιογράφος, Λονδίνο. (1) Η αποτυχημένη απόπειρα εισβολής στην Αίγυπτο που οργάνωσαν ο Ιντεν και ο γάλλος πρωθυπουργός Γκι Μολέ το 1956, την επομένη της εθνικοποίησης της Εταιρείας της Διώρυγας του Σουέζ από τον Γκαμάλ Νάσερ, επιτάχυνε την κατάρρευση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. (2) Συμμετείχαν οι προτεστάντες του Ολστερ, ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός (IRA) και η κυβέρνηση του Δουβλίνου. Μάλιστα, σήμερα, μετά τις τοπικές εκλογές της 7ης Μαρτίου στη Βόρεια Ιρλανδία, οι δύο ορκισμένοι εχθροί, ο προτεστάντης Ιαν Πέισλι και ο καθολικός Μάρτιν ΜακΓκίνες, ηγούνται σε κυβέρνηση συνασπισμού. LE-MONDE - 10/06/2007 Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 18 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 18 Ιουνίου 2007 Πέθανε ο Τζιανφράνκο Φερρέ 18/6/2007 9:53:00 πμ Συντάκτης: Βιβή Παπαστεφάνου Την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Μιλάνου άφησε ο Ιταλός σχεδιαστής μόδας Τζιανφράνκο Φερρέ, ο οποίος νοσηλευόταν από την Παρασκευή, μετά από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη. Ο 62χρονος Φερρέ δεν αισθανόταν καλά και πήγε μόνος του για εξετάσεις στο νοσοκομείο Σαν Ραφαέλε, όμως η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε ξαφνικά και χρειάστηκε να εισαχθεί στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Στο παρελθόν είχε υποστεί άλλες δύο φορές εγκεφαλικό επεισόδιο, η πρώτη φορά πριν από τέσσερα χρόνια. Σύμφωνα με τους οικείους του όμως, δεν ακολουθούσε τις συμβουλές των γιατρών του. Ο Ιταλός μόδιστρος έπασχε από διαβήτη, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να περιορίσει την όρεξή του για γλυκά. Στη γενέτειρά του η κηδεία του Η οικογένειά του αποφάσισε η κηδεία να γίνει στο Λενιάνο της βόρειας Ιταλίας, όπου γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1944. Ο Τζιανφράνκο Φερρέ σπούδασε αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο του Μιλάνου και τα πρώτα βήματά του στο χώρο της μόδας τα έκανε τη δεκαετία του '70 σχεδιάζοντας αξεσουάρ. Το 1978 ίδρυσε τη δική του εταιρεία και παρουσίασε την πρώτη γυναικεία κολεξιόν, ενώ το 1984 λανσάρισε το πρώτο του άρωμα. Φιλοδοξία του ήταν να σχεδιάζει ρούχα για "μια γυναίκα έξυπνη, ελεύθερη και δυνατή στον χαρακτήρα και παθιασμένη" Ο Φερρέ πίστευε ότι "κομψότητα είναι η προσωπικότητα". Από το 1989 ως το 1997 ο Φερέ ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Ντιόρ. Πενθεί ο κόσμος της μόδας "Ένας πολιτισμένος άνθρωπος. Όταν σκέφτομαι τον Τζιανφράνκο Φερρέ αυτή η έκφραση μου έρχεται στο μυαλό λόγω της αξιοπρέπειας, της ηρεμίας και του αισθήματος ευθύνης που είχε", δήλωσε ο Τζόρτζιο Αρμάνι. "Παρακολουθούσα πάντα τη δουλειά του και θαύμαζα τη συνέπεια, θα έλεγα την πνευματική και καλλιτεχνική ευθύτητα με την οποία ακολουθούσε τις ιδέες του μέχρι το τέλος", πρόσθεσε ο Αρμάνι. "Ένας πραγματικός καλλιτέχνης, ένας γνήσιος καλλιτέχνης, μια ωραία προσωπικότητα που θα λείψει από όλον τον κόσμο της μόδας", τόνισε ο Ρομπέρτο Καβάλι και ο Βαλεντίνο επισήμανε από την πλευρά του ότι "ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ιταλικής μόδας". "Ένας τζέντλεμαν από άλλη εποχή", ήταν για την Ντονατέλα Βερσάτσε ο Φερρέ. "Είμαι τόσο στενοχωρημένη. Δέκα χρόνια μετά το θάνατο του αδελφού μου, χάνω τώρα και ένα στενό φίλο", δήλωσε. news.ert.gr Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 23 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Ιουνίου 2007 Hμερομηνία : 21-06-07 Σε Ελληνίδα το τουρκικό βραβείο «Μητέρα 2007» TΗΝ ΤΕΛΕΤΗ απονομής του βραβείου «Μητέρα έτους 2007» στην Ελληνίδα Αθηνά Γεννηματά-Κρητικού, σύζυγο του πρέσβη της Ελλάδας στην Άγκυρα, προβάλουν σήμερα με πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα εφημερίδες Μιλλιέτ, Σαμπάχ και Τoday's Zaman καθώς και το πρακτορείο «Ανατολή». Την τιμητική αυτή διάκριση απένειμε η μη κερδοσκοπική οργάνωση «International Interaction Society» για την δράση της κ. Γεννηματά- Κρητικού στην Τουρκία. Ο πρόεδρος της οργάνωσης προσφώνησε την τιμώμενη, ως τη «μητέρα, που η καρδιά της είναι γεμάτη αγάπη για όλα τα παιδιά». Οι εφημερίδες τονίζουν ότι η κ. Γεννηματά-Κρητικού αναπτύσσει αξιοσημείωτη ανθρωπιστική δράση, συνεργαζόμενη με ΜΚΟ και τουρκικούς ανθρωπιστικούς φορείς, με κύριο άξονα την προστασία των παιδιών με ειδικές ανάγκες, των εγκαταλελειμμένων παιδιών και των παιδιών που εργάζονται στους δρόμους. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 28 Ιουνίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 28 Ιουνίου 2007 (τροποποιήθηκε) Δύσκολες επιλογές Γιάννης Π. Καραβίδας - 28/06/2007 Ο Τόνι Μπλέρ σε νέο ρόλο Τι επιλογές έχει στ' αλήθεια ο πρώην πρωθυπουργός μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας που έχει στο ενεργητικό του ότι κατάφερε όχι μόνο να ξανακάνει το κόμμα του, τους Εργατικούς, κόμμα εξουσίας, μετά από 18 χρόνια Συντηρητικής διακυβέρνησης, αλλά και να κερδίσει τρεις συνεχείς φορές τις εκλογές; Κι όταν επίσης μπορεί να καυχηθεί για το ρόλο που έπαιξε στην εδραίωση της ειρήνης στη Βόρειο Ιρλανδία; Θα μπορούσε να γράψει τα απομνημονεύματά του που θα του αποφέρουν σίγουρα πολλά κέρδη. Θα μπορούσε επίσης ν' αρχίσει να δίδει διαλέξεις και ομιλίες στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού, όπου ανθεί το είδος και αμείβεται επίσης πλουσιοπάροχα: 100.000 δολάρια για κάθε διάλεξη ή ομιλία δεν είναι ευκαταφρόνητο ποσό! Ο Τόνι Μπλερ, όμως, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο Μεσανατολικό, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του ειδικού εντεταλμένου του λεγομένου Κουαρτέτου στη Μέση Ανατολή -το Κουαρτέτο αποτελούν, ως γνωστόν, οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ΟΗΕ και η Ρωσία. Ο ίδιος, μιλώντας την Τετάρτη για τελευταία φορά ως πρωθυπουργός στη Βουλή των Κοινοτήτων, έκανε σαφές τι ελπίζει να επιτύχει: "ο μόνος τρόπος για την επίτευξη της ειρήνης και της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή", είπε, "είναι η λύση των δύο κρατών, που σημαίνει ένα κράτος του Ισραήλ ασφαλές και βέβαιο ότι είναι ασφαλές, και ένα παλαιστινιακό κράτος με τους απαραίτητους θεσμούς που θα διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία και επιβίωσή του." Δύσκολος, ομολογουμένως, στόχος: ο κ. Μπλερ, πριν προβεί σε αυτές τις δηλώσεις, καλά θα έκανε να μιλήσει με τον προκάτοχό του, τον προηγούμενο ειδικό εντεταλμένο του "Κουαρτέτου" στη Μέση Ανατολή, τον πρώην πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, Τζέιμς Γούλφενσον, που τα παράτησε το 2006, ύστερα από ένα μόλις χρόνο, μη κρύβοντας την οργή του για την υποστήριξη που δεν είχε από το "Κουαρτέτο": κάθε μέλος της ομάδας είχε τους δικούς του εντεταλμένους και υπουργούς Εξωτερικών που είχε ο καθένας τη δική του θέση για ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή ζητήματα, όπως είναι το Μεσανατολικό. Ο Τόνι Μπλερ θα μπορούσε επίσης να ακούσει και τις απόψεις του πρώην ειδικού εντεταλμένου των Ηνωμένων Εθνών στη Μέση Ανατολή, του Περουβιανού διπλωμάτη Αλβάρο ντε Σότο, ο οποίος στην τελευταία του έκθεση, πριν αποχωρήσει, είχε χαρακτηρίσει το Κουαρτέτο "άνευ σημασίας" και καυτηρίασε τις Ηνωμένες Πολιτείες γιατί ενέδιδαν, όπως είπε, στις ισραηλινές πιέσεις. Αλλά και ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπιλ Κλίντον, έχει ενδιαφέρουσες εμπειρίες όσον αφορά το Μεσανατολικό: κατάφερε, μεν, να φέρει τον Γιασέρ Αραφάτ και τον Εχούντ Μπάρακ στο Καμπ Ντέιβιντ το 2000, αλλά, όπως τελικά απεδείχθη χωρίς αποτέλεσμα. Γιατί, όπως επισημαίνουν πολλοί πολιτικοί αναλυτές, για να μπορέσει κάποιος να κάνει τη διαφορά στη Μέση Ανατολή, θα πρέπει να ασχοληθεί με θέματα που είναι από πολιτικής απόψεως ... ραδιενεργά, όπως το μέλλον της Ιερουσαλήμ, η δημιουργία κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους (οριοθετώντας τα δικά του σύνορα και θέτοντας 40 χρόνια ισραηλινής στρατιωτικής κατοχής), ο έλεγχος του υδροφόρου ορίζοντα στη Δυτική Όχθη, η επίλυση του προβλήματος των Παλαιστινίων προσφύγων και επίσης η επίλυση του προβλήματος των εποικισμών που έχει δημιουργήσει το Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Όλοι συμφωνούν πως δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστινίους αν δεν λυθούν αυτά τα προβλήματα με τρόπο που να είναι αποδεκτός και από τις δύο πλευρές. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο πρόβλημα κι αφορά την αξιοπιστία του Κουαρτέτου αλλά και του Τόνι Μπλερ στη Μέση Ανατολή: το Ισραήλ και ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για το νέο ρόλο που αναλαμβάνει ο κ. Μπλερ, αλλά τελείως διαφορετική άποψη έχει η Χαμάς, η οποία έχει τον πλήρη έλεγχο της Γάζας, και υπογραμμίζει πως ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας υιοθετούσε πάντα τις θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Εύλογο, λοιπόν, και το επόμενο ερώτημα: πώς μπορεί ο νέος εκπρόσωπος του Κουαρτέτου να μιλήσει για "καλή διακυβέρνηση" και δημοκρατία δυτικού τύπου, όταν το Κουαρτέτο αρνείτο να συνομιλήσει και πολύ περισσότερο ν' αποδεχθεί την κυβέρνηση που οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι εξέλεξαν δημοκρατικά τον Ιανουάριο του 2006; Όπως σημειώνει κι ένας παλαίμαχος ανταποκριτής του BBC στη Μέση Ανατολή, ο Τζέρεμι Μπόουεν, πολλοί Παλαιστίνιοι, ακόμη κι αυτοί που δεν ψήφισαν Χαμάς, βλέπουν τώρα με κυνισμό την απόρριψη από τη Δύση του εκλογικού αποτελέσματος. Σίγουρα, η νέα αποστολή Μπλερ δεν αρχίζει με τους καλύτερους οιωνούς, αλλά, όπως λέγαμε και στην αρχή, ο ίδιος επέλεξε το νέο ρόλο του. Θα μπορούσε να μείνει σπίτι του και να γράψει τα απομνημονεύματά του και να περιοδεύει ανά την υφήλιο όπως κάνουν πολλοί πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροι μεγάλων χωρών. Ο νέος ΥΠΕΞ της Βρετανίας 28/06/2007 Στη Βρετανία τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης των Εργατικών επεξεργάζεται ο πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν. Ο 41χρονος Ντέιβιντ Μίλιμπαντ διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας. "Αυτό με τιμάει πάρα πολύ", δήλωσε ο Μίλιμπαντ κατά το διορισμό του υπουργικού συμβουλίου από το νέο πρωθυπουργό της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν, προσθέτοντας ότι η σύγχρονη διπλωματία θα πρέπει κατά την άποψή του να είναι γεμάτη "υπομονή, όπως και σημασία". Ο Μίλιμπαντ, πρώην υπουργός Περιβάλλοντος, ήταν παλαιότερα ο πιο στενός σύμβουλος του Μπλερ σε θέματα πολιτικής. Σύμφωνα με δήλωση συνεργάτη του πρωθυπουργού, "Τσάρος της βρετανικής οικονομίας" διορίζεται ο πρώην υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας στις κυβερνήσεις Μπλερ, Άλιστερ Ντάρλινγκ. Πρόκειται για τοποθέτηση που σηματοδοτεί συνέχεια της οικονομικής πολιτικής που εφάρμοσε ο νέος πρωθυπουργός επί 10 χρόνια στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών. Ο 41 ετών υπουργός Περιβάλλοντος, Ντέιβιντ Μίλιμπαντ προορίζεται να αντικαταστήσει τη Μάργκαρετ Μπέκετ στο πηδάλιο της βρετανικής διπλωματίας. Εάν επαληθευθεί η πρόβλεψη θα πρόκειται για το νεώτερο Βρετανό υπουργό Εξωτερικών της τελευταίας 30ετίας. Ενώ ο πρώην υπουργός Εξωτερικών στις πρώτες κυβερνήσεις Μπλερ, Τζακ Στρο, προαλοίφεται για το υπουργείο Δικαιοσύνης. Ο νέος ένοικος του αριθμού 10 της Ντάουνινγκ Στριτ πέρασε το πρώτο 24ωρο στην πρωθυπουργία έχοντας μαραθώνιο κύκλο επαφών με στενούς συνεργάτες του και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, καθώς προαναγγέλεται ευρύς και σαρωτικός ανασχηματισμός. Ο Μίλιμπαντ είχε δείξει, όπως αναφέρεται, σκεπτικισμό σχετικά με την απόφαση της Βρετανίας να μετάσχει στον πόλεμο στο Ιράκ, σύμφων α με πληροφορίες των μέσων ενημέρωσης, και είχε εκφράσει την ανησυχία του όσον αφορά την απροθυμία του πρώην πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ να απευθύνει έκκληση για άμεση εκεχειρία στον πόλεμο στο Λίβανο πέρυσι. Ο Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος ανέλαβε την πρωθυπουργία της Βρετανίας μετά από την παραίτηση του Τόνι Μπλαίρ, δεν αναμένεται να συνεχίσει την ισχυρή υποστήριξη που παρείχε η Βρετανία προς την Τουρκία για την ένταξη της στην Ε.Ε., αναφέρει η εφημερίδα "Μιλιέτ". Σύμφωνα με τη "Μιλιέτ", στην νέα αυτή περίοδο το θέμα της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα αποκλειστεί από τις προτεραιότητες της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής. "Ο κ. Μπράουν δεν αναμένεται να εργαστεί τόσο σκληρά όσο τον κ. Μπλαίρ στο θέμα της υποστήριξης την Τουρκία για την ένταξη της στην Ε.Ε.. Ο κ . Μπραουν θα συγκεντρωθεί περισσότερο στη συνεργασία με τις ΗΠΑ αντί στις σχέσεις με την Ε.Ε." σημειώνει ακόμα η εφημερίδα. Υπουργός Εσωτερικών της νέας κυβέρνησης Μπράουν διορίστηκε η Τζάκι Σμιθ, η πρώτη γυναίκα που θα είναι επικεφαλής του υπουργείου αυτού. Η 44χρονη Σμιθ, πρώην υπουργός Παιδείας, δήλωσε "εξαιρετικά υπερήφανη" για το διορισμό της στο υπουργείο Εσωτερικών. Στα ηνία του υπουργείου Άμυνας παρέμεινε και στη νέα κυβέρνηση ο Ντες Μπράουν. Το υπουργείο Δικαιοσύνης ανέλαβε ο Τζακ Στρο, ο οποίος είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών επί Μπλερ,ενώ το υπουργείο Περιβάλλοντος, Τροφίμων και Αγροτικών Υποθέσεων ανέλαβε ο Χίλαρι Μπεν, γιος του βετεράνου του Εργατικού Κόμματος Τόνι Μπεν. Ο νέος "ηγέτης" της ιταλικής αριστεράς 28/06/2007 Ο Δήμαρχος της Ρώμης Βάλτερ Βελτρόνι παρουσιάστηκε ως ο μελλοντικός ηγέτης της ιταλικής αριστεράς. Σε προγραμματισμένη του ομιλία, υπογράμμισε ότι θέλει να "ενώσει του Ιταλούς, να ενώσει όλα αυτά που σήμερα βρίσκονται σε αντίθεση, βορράς και νότος, νέοι και γέροι, εργάτες και ελεύθεροι επαγγελματίες". "Αυτό που η Ιταλία έχει ανάγκη είναι ένα κόμμα της νέας χιλιετίας, μια δύναμη αλλαγής, απελευθερωμένη από ιδεολογίες", "μια μεγάλη μεταρρυθμιστική δύναμη που ποτέ δεν υπήρξε", δήλωσε αναφερόμενος στο νέο κόμμα στο οποίο συμμετέχουν οι Δημοκράτες της Αριστεράς (DS) και οι καθολικοί της αριστεράς της Μαργαρίτας, το οποίο θα δημιουργηθεί το φθινόπωρο για να κινητοποιήσει ξανά μια αριστερά που έχει φθαρεί, μετά από ένα χρόνο στην εξουσία. www.skai.gr Τροποποιήθηκε 30 Ιουνίου 2007 από Clemence Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 2 Ιουλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 2 Ιουλίου 2007 Στα νερά, στην Καλλιθέα Τέτοιες μέρες, θυμούμαι, σαν ήμουνα παιδί, με τα πρώτα ξεπουπουλιάσματα του φθινοπώρου στο γαλάζιο ροδίτικο ουρανό ετοιμάζονταν να επιστρέψουν στην Αίγυπτο, όπου από παππού-προπάππου ήταν καλά εγκατεστημένοι, οι θείες, οι θείοι και τα ξαδέλφια μας, που απαραίτητα κάθε καλοκαίρι παραθέριζαν κοντά μας. Οι δουλειές τους, βλέπετε, δεν ήταν δυνατό να τους περιμένουν άλλο, αλλά και τα σχολεία κόντευαν να ανοίξουν (άνοιγαν, αν θυμούμαι καλά τις πρώτες του Οκτωβρίου) κι... ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, όπως τόνιζε ο θείος Μανώλης, με τη γλυκόηχή του σαν καμπάνα φωνή. Η μητέρα μου σταματημό δεν είχε να ετοιμάζει και να πακετάρει τις παστελλαριές, τα ξερά σύκα, τα μυρωδικά (αριανιά, αθρούμπα, σάψυχο, αλεσφακιά κι ασκινό, με τα κατάμαυρα τα μπαλάκια του, σαν διαμαντάκια) το μοσχομύριστο ροδίτικο ελιόλαδο σε πεντακάθαρους γκαζοτενεκέδες, ακόμα κι αλάτι ροδίτικο-δε θα το ξεχάσω ποτέ ήθελε μια χρονιά να πάρει μαζί της η θεία Χρυσάνθη του Χ”παντελή. Νοστίμιζε-λέει-τα φαγιά καλύτερα..! Μαζί με όλη αυτή την τόσο όμορφη εικόνα, ξαναφέρνω στο νού μου και τις πρώτες μέρες της άφιξής τους. Το ατμόπλοιο θεόρατο, από τα ξένα. Η ελληνική σημαία πελώρια να κυματίζει (ήταν βλέπετε-τότε-χρόνια κατοχής). Τα ναυτάκια, τα μπαούλα με τα ρούχα και τ’ απαραίτητα που κουβαλούσαν αλλά κι η αγωνία για τα δώρα που θα φθάνανε. Κι ήταν πάντα τόσο όμορφα, ξεχωριστά (από την Αλεξάντρα μας τα’ φεραν-καμαρώναμε) και μερακλίδικα. Ομως από τις πρώτες κιόλας μέρες της εγκατάστασής τους, άρχιζε η συζήτηση κι ο προγραμματισμός τους για τις επισκέψεις τους στην Καλλιθέα. Έπρεπε-έλεγαν-να καθαριστούν στο Τσιλλόνερο, κι εννοούσαν τα νερά της Καλλιθέας που τότε ήταν στις δόξες τους, γιατί εκτός από τις ιαματικές τους χάρες που τόσο ήταν γνωστές, αποτελούσαν και κάτι το ξεχωριστά κοσμοπολίτικο, για τη Ρόδο εκείνης της εποχής. Μάξι, καπελίνα, μόδες, ευγένειες, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ρεβερέντσες, χειροφιλήματα ήταν στην πρώτη γραμμή. Ατμόσφαιρα Μόντε Κάρλο και βάλε! Η μετάβαση κι επιστροφή απ’ εκεί ήταν μια ιεροτελεστία αλήθινή. Γινόταν με το αμάξι του θείου Ευγένιου, καναδυό φορές πήγα κι εγώ μαζί. Και μια φορά μάλιστα που είδα τη θεία Ζωή να τρώει γραμίθια για να διψά περισσότερο και να πίνει-λέει περισσότερο καθαρτικό νερό, και το σχολίασα ύστερα άμα γυρίσαμε σπίτι, έγινε αιτία να μη με ξαναπάρουν μαζί τους ποτέ πιά. Γλίτωσα, γιατί να σας πω, δε μου καλάρεσε. Αλλά το λόγο δε μπορώ ακόμα, μέχρι τώρα να το εξηγήσω... Και κάθε χρόνο λοιπόν, ανάμεσα στ’ άλλα, απαραίτητο ήταν να μην επαναλάβει κι ο θείος Δημητρός, που απάγγελλε-αλήθεια πως το θυμόταν ο αθεόφοβος-όλη την ώρα ποιήματα του Σουρή, του Καβάφη, του Δροσίνη κι άλλων γνωστών μας ποιητών, την ιστορία του πως βρέθηκαν τα Νερά της Καλλιθέας. Μας μάζευε λοιπόν ο καλός σου, μικρούς και μεγάλους σε ένα κύκλο, στη βοτσαλωτή αυλή μας, κι άρχιζε να μας διηγείται-κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια-αποχαυνώνοντάς μας την μυθιστορία του, που όπως διατεινόταν την είχε ακούσει ο ιδιος με τα ίδια του τ’ αφτιά, από τον κουμπάρο τους τον Μπάρδο στα Κοσκινού... “Γιατρούς και γιατρούς είχε γυρίσει ο κακότυχος Κοσκινιάτης ξωμάχος κι είχε καταξοδευτεί μήπως και θα κατάφερνε ν’ απαλύνει τους πόνους της όμορφης γυναίκας του. Χρόνια και χρόνια, ολημερίς κι ολονυχτίς ησυχία κι ημέρεψη το σπιτικό του δεν εύρισκε. Πούλησε τα πιο καλά του χωράφια κι αμπέλια για τη γιατριά της, χωρίς αποτέλεσμα κανένα. Συμβουλεύτηκε πραχτικούς και σπουδασμένους, μα τίποτα. Οι πόνοι στα νεφρά της καλής του συνεχίζονταν αβάσταχτοι, τυραννικοί φοβεροί. Κι οι μέρες κυλούσαν κι οι εποχές διαδέχονταν η μία την άλλη... Έφτασαν κι οι δρούμες τ’ Αυγούστου και τα σταφύλια του, στ’ αμπέλι του κάτω στο παραθαλάσσιο-απ’ τα λιγοστά που τ’ απόμειναν ήταν ακόμα ατρύγητα. Έκαμε το σταυρό του κι επρογραμμάτισε να κατηφορίσει από βραδίς, αφού ετοίμασε τα σύνεργά του, είπε στη γυναίκα του ότι με το ξημέρωμα του θεού θα πήγαινε για τον ευλογημένο τρύγο του χαμηλούς τους τ’ αμπελιού. Κι αφού δείπνησε λιτά μαζί με την πονεμένη του κυρά ξάπλωσε... Μα πού όμως ησυχία. Οι πόνοι κι οι στεναγμοί της γυναίκας του, λεφτό δεν τον άφησαν να ησυχάσει. Λαγοκοιμήθη ελάχιστα και πολύ πριν φέξει, αφού σταυροκοπήθηκε την χαιρέτησε και ξεκίνησε για την παραλία. Σαν έφτασε εκεί-στ’ αμπέλι του-ύστερα από πορεία κουραστική, άρχισε το τρύγημα. Χρυσοκίτρινα τα τσαμπιά του ραζακιού, μοσχοβολούσαν και τραγανά κι ολόχυμα γέμιζαν τα κοφίνια. Τρυγούσε κι ο νους του ταξίδευε πίσω. Στο χωριό. Στα Κοσκινού. Στην αγαπημένη του γυναίκα και στο πόνεμά της. Κι οι ώρες περνούσαν. Και σαν άρχισε να χαμηλώνει το λαμπρό του άρμα προς τη Δύση, ο Βασιλιάς της μέρας κατάκοπος νηστικός όπως ήταν ξάπλωσε να ξεκουραστεί λιγάκι στη δροσερή σκιά ενός καταπράσινου και πυκνόφυλλου σκίνου. Μα η κούραση κι ο καϋμός μαζί, γοργά ήρθαν και τούκλεισαν τα κ0υρασμένα του βλέφαρα. Αποκοιμήθη γλυκά κι όνειρα πιο γλυκά ακόμη ήρθαν και τον νανούρισαν. Πόσο κοιμήθηκε; ούτε που ήξερε κι ο ίδιος... Σαν νάχε όμως χορτάσει ξεκούραση, όταν απαλές φωνές σαν μελωδίες αγγελικές, έφτασαν στ’ αυτιά του και τον έκαναν ν’ αναριγίσει στης άλμπας τ’ αγιάζι. Μισάνοιξε τα μάτια του και χωρίς καθόλου να κουνηθεί είδε λίγο πιό πέρα εφτά πανέμορφες κοπέλες μ΄ ολόλευκα μακριά φορέματα να χορεύουν και να τραγουδούν γλυκά ενώ τ’ αραχνοΰφαντα πέπλα τους ανέμιζαν στο απαλό αγέρι της αυγής. Έμεινε έκθαμβος. Εκστατικός, Αμίλητος, απολιθωμένος. - Οι ανεράδες. Σκέφτηκε. ...του βράχου τις σταλαματιές που κρύβει το βοτάνι, εφτά βολές όποιος τις πιεί εφτύς του θε να γιάνει... συνέχιζαν αυτές το τραγούδι τους. Έδωσε, γοργός σαν αγριόγατος-χωρίς καλά καλά κι ο ίδιος να το καλοκαταλάβει-ένα σάλτο, ο καλός σου, και στη στιγμή, την ώρα που κατατρομαγμένες οι νεράϊδες τόβαζαν στα πόδια κι όπου φύγει-φύγει πιάνει μία απ’ το πόδι το δεξί. Κάνει να τον κλωτσίσει και να του ξεφύγει αυτή, μα πιο κοπάτσος εκείνος την αρπάζει τώρα δυνατά απ’ τα κατάξανθα μακριά της μαλλιά. Στη στιγμή μακριά, κάποιο κοκκόρι λαλούσε της μέρας το φέγγισμα. - φήκε με, τον παρακαλεί θερμά με τρεμάμενη φωνή - Δε μου ξεφεύγεις, της απαντά...με μάτια ολάνυχτα κι όλο δέος. Η ώρα κυλά και τα λαλήματα των πετεινών γίνονται, τώρα πιο πολλά. Η ανατολή του ηλίου πλησιάζει κι η αγωνία της πεντάμορφης ανεράδας (νεράϊδας) κορυφώνεται. Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να την χτυπήσει το λαμπρός φως του. Περιθώρια για παζαρέματα πολλά δεν υπάρχουν. - Φήκε με και θα σου κάμω ό,τι κι αν μου ζητήσεις. Ξαναπαρακαλεί, ενώ δάκρυα διαμαντένια κυλούν από τις κόρες των γλαυκών της ματιών. Το μυαλό του, αμέσως δούλεψε γοργά κι η απάντηση ξεπήδησε ευθύς. - Να κάμεις καλά τη γυναίκα μου! - Να σ’ εκείνον εκειδά τον βράχο, σαν ξεσκαλίσεις τ’ αγριολούλουδα που τον αγκαλιάζουν, θα δεις να στάζουν σταλαματιές γιατρευτικού νερού. Φερ’ την να πιεί εφτά φορές κι όπως άκουσες και στο τραγούδι μας θα γιατρευτεί... Κι έτσι ακριβώς κι έγινε. Κι η θεραπευτική αξία των ιαματικών πηγών της Καλλιθέας μαθητεύτηκε κι από παντού, πονεμένοι και άρρωστοι έτρεχαν κοντά της για να βρουν παρηγοριά στον πόνο τους”. Τέλειωνε. Κι η όψη του είχε κάτι το υπερβατικό το παράξενο εκστατικό! Έτσι ήταν φίλοι μου. Και σαν τα χρόνια κύλησαν ακολούθησε η αξιοποίησή τους, κι η παγκόσμια προβολή τους, με στόλισμα τους τα χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά κτίσματα που δέσποζαν στην περιοχή, δίπλα στο καθρέφτισμα του ήρεμου και γαλήνιου όρμου τους, όπου όμως ο Φλοίσβος ο πολυλογάς αντί να τραγουδά τους θρύλους και τις δόξες τους, θρηνεί ασταμάτητα το χάλι και το καντάντημά τους... Το πόνημα του κ. Κριάρη είχε δημοσιευτεί στη “Ροδιακή” στις 29 Σεπτεμβρίου του 1994. Σήμερα με τα εγκαίνια που θα γίνουν είναι ακόμα πιο επίκαιρο. www.rodiaki.gr 01-07-07 Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 12 Αυγούστου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Αυγούστου 2007 Johnson & Johnson Sues Red Cross Over Symbol By STEPHANIE SAUL Published: August 9, 2007 The red cross symbol is an icon of relief from disaster. For months, it has also been the subject of a festering disagreement between major American institutions: the health care company Johnson & Johnson and the American Red Cross. The dispute over rights to the symbol erupted to the surface yesterday in federal court in Manhattan, where J.& J. sued the American Red Cross. Clearly outraged, the president of the American Red Cross, Mark W. Everson, unleashed his vitriol last night on the company, which makes Band-Aids and Tylenol. In a news release, Mr. Everson said the company’s actions were “obscene” and “simply so that J.& J. can make more money.” In a telephone interview, he said, “I’m sort of staggered that they would take this approach.” The two had shared the symbol amicably for more than 100 years — Johnson & Johnson on its commercial products and the American Red Cross as a symbol of its relief efforts on foreign battlefields and in disasters like floods and tornadoes. From time to time, the American Red Cross sold products bearing the symbol as fund-raising efforts. Jeffrey J. Leebaw, a spokesman for Johnson & Johnson, said the company had no objection to that. But in 2004, the American Red Cross began licensing the symbol to commercial partners selling products at retail establishments. According to the lawsuit, those products include humidifiers, medical examination gloves, nail clippers, combs and toothbrushes. “What we’re talking about here is their deviation from a longstanding partnership and collaboration around the use of this trademark and their push to commercialize this trademark in the for-profit arena,” Mr. Leebaw said. “We deeply regret that it has become necessary to file this complaint. The company has the highest regard for the American Red Cross and its mission.” Mr. Leebaw added that the company had contributed more than $5 million to the American Red Cross in the last three years. John T. Crisan, general counsel for Johnson & Johnson’s consumer products division, said in an interview last night that the company had met with the American Red Cross to try to resolve the dispute. Mr. Crisan said it was not clear how far the American Red Cross wanted to go in licensing the symbol for commercial purposes, noting that the red cross was a trademark of Johnson & Johnson before the American Red Cross was officially chartered. Mr. Crisan said that some of the items being sold under licensing agreements by the American Red Cross seemed to compete directly with products sold by J.& J. Mr. Everson said that the items the American Red Cross was licensing for retail sale include emergency preparedness kits and grooming kits. The nonprofit organizations get part of the revenue from sales of those products, amounting to what he estimated was less than $10 million a year. “It’s consistent with our mission,” he said. “People will buy disaster kits, sometimes on an impulse basis. That American Red Cross image on there gives them the confidence that there are the right things in the kit. We think they’re all done with that preparedness theme.” The lawsuit filed yesterday says that Johnson & Johnson has used the red cross symbol since 1887 on a wide range of products, including wound care products and first-aid kits, which include gloves, wipes, bandages and cream. The company entered into an agreement with the American Red Cross in 1895. The agreement acknowledged Johnson & Johnson’s exclusive right to the red cross as a “trademark for chemical, surgical and pharmaceutical goods of every description,” according to the lawsuit The lawsuit says that the American Red Cross has the right under a Congressional charter awarded in 1900 to use the red cross design in connection with its efforts to provide voluntary relief. “Carrying out a commercial enterprise or business is not and never has been one of the purposes of the American Red Cross,” the lawsuit said. The American Red Cross licensees include Learning Curve, which sells first-aid kits at Target and other retailers; Water-Jel Technologies, which places the cross on a hand sanitizer product; and Magla, which uses the cross on medical examination gloves, according to the lawsuit, which named several licensees as defendants. Johnson & Johnson, based in New Brunswick, N.J., asked in the lawsuit that all the goods be destroyed and that all profits from the goods, along with costs and punitive damages, be awarded to Johnson & Johnson. “The Red Cross products that J.& J. wants to take away from consumers and have destroyed are those that help Americans get prepared for life’s emergencies,” Mr. Everson said. “I hope that the courts and Congress will not allow Johnson & Johnson to bully the American Red Cross.” http://www.nytimes.com/2007/08/09/business...amp;oref=slogin Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
iskios Δημοσιεύτηκε 12 Αυγούστου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Αυγούστου 2007 Ο τιμοκατάλογος των παράνομων μεταμοσχεύσεων Πλούσιοι τουρίστες ταξιδεύουν σε φτωχές χώρες, για να αγοράσουν όργανα και ελπίδα Reuters Ο 53χρονος Πολ Λι από το Χονγκ Κονγκ έλαβε ήπαρ από έναν εκτελεσθέντα Κινέζο κρατούμενο· ο Καράμ από την Αίγυπτο αγόρασε νεφρό για την αδελφή του έναντι 5.300 δολαρίων· ο 27χρονος Χακάν από την Κωνσταντινούπολη, πατέρας δύο παιδιών, προσφέρει μέσω Διαδικτύου ένα από τα νεφρά του έναντι 30.700 δολαρίων. Ολες αυτές οι περιπτώσεις προσώπων δεν είναι και τόσο ασυνήθιστες και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται σ' αυτό που αποκαλείται παράνομο εμπόριο οργάνων. Mόνη θεραπεία Η μεταμόσχευση κυτταρικών ιστών και οργάνων από άνθρωπο σε άνθρωπο θεωρείται η καλύτερη και συχνά η μόνη θεραπεία ασθενών, οι οποίοι βιώνουν το τελευταίο στάδιο λειτουργίας των οργάνων τους, όπως το ήπαρ ή η καρδιά. Ωστόσο, η τεράστια έλλειψη δωρεάς οργάνων στις πλούσιες χώρες, σε συνδυασμό με τη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση, στέλνει τους ξένους ασθενείς σε φτωχότερες χώρες όπως η Κίνα, το Πακιστάν, η Τουρκία, η Αίγυπτος, η Κολομβία και οι Φιλιππίνες, για ν' αγοράσουν τον απαραίτητο σύνδεσμο, που θα τους δώσει καινούργια ζωή. Ο 53χρονος Λι έμαθε ότι πάσχει από καρκίνο του ήπατος τον Ιανουάριο του 2005, αλλά οι γιατροί του αρνήθηκαν μόσχευμα επειδή φοβούνταν ότι ο όγκος μπορεί να εξαπλωνόταν. Ενας φίλος του μίλησε για ένα νοσοκομείο μεταμοσχεύσεων, στη βορειοανατολική πόλη Τιαντζίν, όπου και ζήτησε μια θέση στη λίστα. Εκείνον τον Απρίλιο, πλήρωσε 34.380 δολάρια για ένα μόσχευμα, που του έσωσε τη ζωή. Το νοσοκομείο είχε διασυνδέσεις με κινεζικές φυλακές, οι οποίες τροφοδοτούν με τα αναγκαία όργανα τα νοσοκομεία από τους εκτελεσθέντες κρατουμένους, με τη σύμφωνη γνώμη των ιδίων, ή των οικογενειών, όπως υποστηρίζεται, τουλάχιστον, επισήμως. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι διεξάγονται 21.000 μεταμοσχεύσεις ήπατος κάθε χρόνο, αλλά η ετήσια ζήτηση εκτιμάται από τους ειδικούς σε 90.000 τουλάχιστον. Η ζήτηση για νεφρά υπερβαίνει επίσης την προσφορά κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του παράνομου εμπορίου οργάνων και τη δημιουργία μιας μαύρης αγοράς, όπου πλούσιοι «τουρίστες σε αναζήτηση μοσχευμάτων» ταξιδεύουν σε φτωχότερες χώρες, για να αγοράσουν όργανα από ανθρώπους, οι οποίοι δεν διαθέτουν πολλές άλλες διεξόδους για μια καλύτερη ζωή. Η Βραζιλία, η Ινδία, η Μολδαβία είναι από τις γνωστότερες, παρότι επισήμως απαγορεύεται η αγοραπωλησία οργάνων. Ενας δωρητής στη Νότια Αφρική παίρνει 700 δολάρια για ένα νεφρό, όταν στις ΗΠΑ θέλει 30.000 δολάρια. Ο Καράμ ομολογεί στο Ρόιτερς ότι δεν χρειάστηκε παρά 15 μέρες για να βρει νεφρό για την αδελφή του, η οποία υπέφερε από νεφρική ανεπάρκεια. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ο γιατρός βρήκε κάποιον πρόθυμο να πουλήσει το νεφρό του και ανέλαβε όλα τα υπόλοιπα. Η έλλειψη διαφάνειας και η ελάχιστη προστασία των δωρητών ωθεί τους διεθνείς οργανισμούς να ζητούν από τις κυβερνήσεις την πάταξη του παράνομου αυτού εμπορίου, ή έστω τη νομοθετική ρύθμισή του. Αλλά ακόμη και εκεί όπου απαγορεύεται το εμπόριο, η νομοθεσία είναι τόσο συγκεχυμένη και με τόσα «παραθυράκια» ώστε αδυνατεί να εφαρμοστεί. Επιπλέον, ο ανεξέλεγκτος τρόπος απόκτησης του πολυπόθητου οργάνου είναι λιγότερο περίπλοκος για τον τελικό δέκτη. Οποιαδήποτε διαδικασία μεταμόσχευσης από ζώντα δότη εμπεριέχει κινδύνους για τον δότη - ειδικά για τις μεταμοσχεύσεις ήπατος, όπου οι περιπλοκές μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και στον θάνατο. Στο εμπόριο μοσχευμάτων ο δέκτης δεν χρειάζεται να ανησυχεί, για παράδειγμα, ότι θα θέσει σε κίνδυνο την υγεία ενός ζώντος συγγενή του. «Είναι φθηνότερο, ο δικός σου άνθρωπος δεν κινδυνεύει κι εσύ δεν χρειάζεται να σκοτίζεσαι για κάποιον που δεν ξέρεις. Απ' τη στιγμή που πληρώνεις, είναι μέρος του παιχνιδιού, είναι κάτι συγχωρητέο», όπως εξηγεί ο Νουκ Νοέλ από τον ΠΟΥ. Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
iskios Δημοσιεύτηκε 14 Αυγούστου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 14 Αυγούστου 2007 Κρέμασε την κόρη της για να μην πάει σχολείο Τρίτη, 14.08.07 Μια δωδεκάχρονη ινδή ξυλοκοπήθηκε και στη συνέχεια κρεμάστηκε από τη μητέρα της σε χωριό στην περιοχή του Τζοντπούρ στην πολιτεία Ρατζαστάν της Δυτικής Ινδίας, επειδή απαιτούσε να πάει στο σχολείο, όπως γράφει σήμερα η εφημερίδα the Hindustan Times. Αστυνομικός δήλωσε στην εφημερίδα ότι «το κορίτσι χτυπήθηκε με ένα πλάστη ζύμης με αποτέλεσμα να μείνει αναίσθητο αλλά τότε η μητέρα, νομίζοντας μέσα στον πανικό της ότι την είχε σκοτώσει, αποφάσισε να το κάνει να μοιάζει με αυτοκτονία και έτσι έδεσε ένα σχοινί γύρω από το λαιμό της και την κρέμασε από το ταβάνι». Η μητέρα συνελήφθη ενώ ο πατέρας, ο οποίος είναι εργάτης, δήλωσε ότι η οικογένεια δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά να αγοράσει ένα ποδήλατο για να πηγαίνει η κόρη τους στο σχολείο, που απέχει λίγα χιλιόμετρα. Οι γονείς στις αγροτικές περιοχές της Ινδίας προτιμούν να φέρνουν στον κόσμο αγόρια αντί για κορίτσια διότι θεωρούν ότι στο μέλλον θα κερδίζουν μόνοι τους το ψωμί τους και θα τους φροντίσουν στα γεράματα. Αντίθετα τα κορίτσια αντιμετωπίζονται ως παθητικό για το οποίο οι γονείς πρέπει να πληρώσουν και μεγάλη προίκα για να τα παντρέψουν. Μάλιστα μόλις προχθές, η αστυνομία στην πολιτεία του Ουτάρ Πραντές στα βόρεια της χώρας ανακοίνωσε ότι ένας άνδρας που λαχταρούσε να αποκτήσει γιο, σκότωσε την 11χρόνη κόρη του, έκοψε το σώμα της σε κομμάτια και τα πέταξε στη φωτιά. Εκατομμύρια θηλυκά έμβρυα θανατώθηκαν σε παράνομες εκτρώσεις στην Ινδία τα τελευταία 20 χρόνια και η αναλογία ανδρών γυναικών στην χώρα είναι 1000 προς 933, μία από τις πιο ασύμμετρες στον κόσμο. ΑΠΕ - ΜΠΕ Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
olizyz Δημοσιεύτηκε 26 Αυγούστου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 26 Αυγούστου 2007 Σεξουαλικά δραστήριοι παραμένουν πολλοί ηλικιωμένοι Μια από τις πρώτες μελέτες για τη σεξουαλική ζωή των ηλικιωμένων στις ΗΠΑ αποκαλύπτει ότι πολλοί παραμένουν δραστήριοι μέχρι την όγδοη ή και την ένατη δεκαετία της ζωής τους. Συχνά, μάλιστα, απολαμβάνουν την ίδια ποικιλία με τους εγγονούς τους όσον αφορά τις ερωτικές πράξεις. Αν και το ενδιαφέρον για το σεξ πράγματι μειώνεται με την πάροδο των δεκαετιών, ένα στα τέσσερα άτομα ηλικίας 75 έως 85 ετών ανέφερε ότι είχε κάνει έρωτα στη διάρκεια του περασμένου έτους. Για όσους δεν είχαν πια σεξουαλική ζωή, το βασικό πρόβλημα ήταν τα προβλήματα υγείας και όχι η έλλειψη ενδιαφέροντος. Η μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σικάγο και δημοσιεύεται στην έγκριτη επιθεώρηση New England Journal of Medicine, εξέτασε με συνεντεύξεις και ερωτηματολόγια περισσότερους από 3.000 Αμερικανούς 57 έως 85 ετών. Μερικά από τα αποτελέσματα: *Σεξουαλική επαφή στη διάρκεια των προηγούμενων 12 μηνών ανέφερε το 73% των ατόμων 57-64 ετών, το 53% στις ηλικίες 64-75 ετών και το 26% των ατόμων 75 με 85 ετών. Από τους σεξουαλικά ενεργούς εθελοντές, οι περισσότεροι δήλωσαν ότι κάνουν έρωτα τρεις φορές το μήνα ή και περισσότερο. *Σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, οι γυναίκες ήταν λιγότερο πιθανό από τους άνδρες να παραμένουν σεξουαλικά ενεργές. Παράλληλα, όμως, ήταν και πολύ πιθανότερο να ζουν μόνες. *Τα άτομα με άριστη ή καλή υγεία ήταν δύο φορές πιο πιθανό να έχουν ακόμα σεξουαλική ζωή. *Οι μισοί από τους σεξουαλικά ενεργούς εθελοντές ανέφερε τουλάχιστον ένα σχετικό πρόβλημα. Στους άνδρες, συχνότερη ήταν η στυτική δυσλειτουργία (37%) -ένας στους επτά χρησιμοποιεί Viagra ή άλλα φάρμακα. Στις γυναίκες, πρόβλημα είναι η μειωμένη επιθυμία (43%), η ξηρότητα του κόλπου (39%) και η απουσία οργασμού (34%). Οι μισοί των εθελοντών με ηλικία έως και 75 χρόνια ανέφεραν ότι απολαμβάνουν το στοματικό σεξ. Οι μισοί άνδρες και το ένα τέταρτο των γυναικών ανέφεραν ότι αυνανίζονται, ανεξάρτητα από το εάν έχουν σεξουαλικό σύντροφο ή όχι. «Αυτό υποδεικνύει ότι, μεταξύ των ηλικιωμένων, υπάρχει μια εσωτερική σεξουαλική παρόρμηση ή ανάγκη για σεξουαλική πληρότητα», δήλωσε η Δρ Στέισι Τέσλερ, επικεφαλής της έρευνας. Οι ερευνητές τονίζουν ότι η μελέτη της σεξουαλικής ζωής των ηλικιωμένων πρέπει να πάψει να είναι ταμπού. «Η συχνότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας μειώνεται με την ηλικία, ωστόσο ένα σημαντικό ποσοστό ανδρών και γυναικών απολαμβάνουν το κολπικό σεξ, το στοματικό σεξ και τον αυνανισμό ακόμα και στην όγδοη και ένατη δεκαετία της ζωής τους», γράφουν στη δημοσίευσή τους. Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
pinelopi20 Δημοσιεύτηκε 23 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Σεπτεμβρίου 2007 (τροποποιήθηκε) MARY-CLAIRE KING Η ακροβάτης της έρευνας και του ανθρωπισμού Είναι η επιστήμων η οποία ανακάλυψε το πρώτο γονίδιο που συνδέεται με τον καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών. Και ήλθε στην Ελλάδα για να εξηγήσει ότι, ειδικά για τη χώρα μας, είναι εφικτός ο έλεγχος ολόκληρου του γυναικείου πληθυσμού! Η Mary-Claire King είναι από τις πλέον πολυδιάστατες προσωπικότητες της επιστημονικής κοινότητας. Ο επίσημος τίτλος της στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ είναι American Cancer Society Professor αλλά για τους περισσότερους επιστήμονες η καθηγήτρια King είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε το πρώτο γονίδιο για τον καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών εν έτει 1990. Ηταν η πρώτη φορά που οι μεταλλάξεις ενός γονιδίου,του BRCA1, συνδέονταν με τον συχνότερο σε εμφάνιση γυναικείο καρκίνο και το εύρημα προκάλεσε μια επανάσταση στον τρόπο που οι επιστήμονες αντιλαμβάνονταν αυτή τη νόσο. Τα αποτελέσματα αυτής της επανάστασης είναι σήμερα ορατά, όχι μόνο επειδή και άλλα γονίδια για τον καρκίνο του μαστού έχουν εντοπιστεί αλλά και επειδή όλα χρησιμοποιούνται ως μέσο έγκαιρου εντοπισμού των γυναικών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να νοσήσουν. Η Mary-Claire King όμως δεν έχει δρέψει μόνο επιστημονικές αλλά και ανθρωπιστικές δάφνες: είναι η πρώτη γενετίστρια που αξιοποίησε την επιστήμη της για την ανεύρεση των παιδιών που είχαν απαχθεί από τις οικογένειές τους κατά τη διάρκεια του δικτατορικού καθεστώτος (1976-1983) στην Αργεντινή. Και δεν δίστασε να ξαναθέσει τις γνώσεις της στην υπηρεσία όσων τις είχαν ανάγκη ανά τον κόσμο, όπως για την αναγνώριση θυμάτων σε ομαδικούς τάφους στη Γιουγκοσλαβία, στη Χιλή, στη Γουατεμάλα... Τέλος, απέδειξε ότι η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή μπορεί να επιτευχθεί μέσω της επιστήμης: τα τελευταία 12 χρόνια μελετά τα γονίδια που ευθύνονται για την κώφωση διευθύνοντας ένα ερευνητικό πρόγραμμα στο οποίο συνεργάζονται ισραηλινοί και παλαιστίνιοι επιστήμονες. Είχαμε τη σπάνια ευκαιρία να γνωρίσουμε την αεικίνητη αμερικανίδα καθηγήτρια λίγο προτού μεταβεί στον Βόλο για να διδάξει σε εκπαιδευτικό σεμινάριο και σας την παρουσιάζουμε. - Πριν από 17 χρόνια προκαλέσατε με τα ευρήματά σας μια επανάσταση στο πεδίο της έρευνας του καρκίνου. Πού βρισκόμαστε σήμερα σε σχέση με την αξιοποίηση αυτού και των άλλων ευρημάτων που ακολούθησαν; «Νομίζω ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας εποχής: είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε τις γυναίκες εκείνες που διατρέχουν εξαιρετικά μεγάλο κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών μελετώντας τις μεταλλάξεις στα γονίδια BRCA1 και BRCA2. Τα γονίδια αυτά σχετίζονται με ένα ποσοστό της τάξεως του 10% των καρκίνων του μαστού και 20% των καρκίνων των ωοθηκών. Δεν έχουμε να προσφέρουμε μια εύκολη λύση, έχουμε όμως μια λύση η οποία είναι σαφώς καλύτερη από την ασθένεια: εντοπίζουμε τις γυναίκες υψηλού κινδύνου (οι οποίες φέρουν μεταλλάξεις στα γονίδια αυτά) και τους παρέχουμε την επιλογή, αφού έχουν ολοκληρώσει την οικογένειά τους, να αφαιρέσουν τις ωοθήκες και τις σάλπιγγές τους. Με τον τρόπο αυτόν εκμηδενίζουν τον κίνδυνο καρκίνου των ωοθηκών και μειώνουν δραματικά τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού». - Για να γίνει ο εντοπισμός των γυναικών υψηλού κινδύνου απαιτείται έλεγχος των γυναικών για μεταλλάξεις στα ανωτέρω γονίδια. Σε τι ποσοστό του πληθυσμού μπορεί και πρέπει να γίνεται αυτός ο έλεγχος; «Οι παράμετροι που θα καθορίσουν αυτό το ποσοστό είναι οικονομικές και δημογραφικές. Τις οικονομικές τις αντιλαμβανόμαστε όλοι, όσο για τις δημογραφικές θα πρέπει να σας πω ότι, ενώ στις ΗΠΑ μας δυσκολεύουν πολύ, στην Ελλάδα η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη. Στις ΗΠΑ ο πληθυσμός είναι τόσο ανομοιογενής ώστε να υπάρχουν εκατοντάδες μεταλλάξεις στα γονίδια BRCA1 και BRCA2. Στην Ελλάδα, όμως, όπως έχει καταδείξει η πολύχρονη εργασία του ερευνητού στο ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος και επιστημονικού διευθυντού του Προγράμματος Συνεργασίας Ερευνας και Τεχνολογίας Ελλάδας - Αμερικής της ΓΓΕΤ, δρος Κ. Γιανουκάκου, ο αριθμός των μεταλλάξεων είναι αρκούντως μικρός για να μπορεί να εφαρμοστεί ο έλεγχος ακόμη και σε όλον τον πληθυσμό». - Διερωτάται κανείς αν οι ενδιαφερόμενες γυναίκες είναι ενημερωμένες για αυτήν και για άλλες δυνατότητες που τους παρέχει η σύγχρονη γενετική... «Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος της παρουσίας μου στην Ελλάδα! Ανταποκρίθηκα με πολλή χαρά στην πρόσκληση του προέδρου της Βαλκανικής Ενωσης Ογκολόγων, να συμμετάσχω στις εργασίες του εκπαιδευτικού σεμιναρίου που έγινε στο Βόλο με στόχο την ενημέρωση των ογκολόγων της Βαλκανικής για το τι μπορεί να προσφέρει η γενετική και η μοριακή βιολογία στους ασθενείς τους». - Ο καρκίνος όμως δεν είναι το μόνο ερευνητικό ενδιαφέρον σας, έτσι δεν είναι; «Πράγματι τα τελευταία 12 χρόνια ερευνούμε από κοινού με ισραηλινούς και παλαιστίνιους συναδέλφους τη γενετική της κώφωσης». - Ακούγεται σχεδόν οξύμωρο αυτό που λέτε: Αμερικανοί, Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί μαζί! «Πιστέψτε με όμως ότι έχουμε την καλύτερη δυνατή συνεργασία: οι Αμερικανοί βάζουν τα χρήματα, έχουμε χρηματοδότηση από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ, ενώ οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι συνεργάζονται στενά για την απομόνωση γονιδίων που σχετίζονται με την κώφωση. Ξέρετε, λόγω ενδογαμίας υπάρχουν χωριά στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ όπου τα ποσοστά της κώφωσης φτάνουν το 10% του πληθυσμού. Εχουμε ήδη απομονώσει τέσσερα τέτοια γονίδια και γνωρίζουμε δεκάδες μεταλλάξεις τους. Πρακτικώς έχουμε τα περισσότερα δεδομένα που αφορούν τη γενετική της κώφωσης από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο. Οπως βλέπετε, η επιστημονική συνεργασία μπορεί να ξεπεράσει τις πολιτικές έριδες». - Δεν αισθάνεστε ότι βάζετε τη ζωή σας σε κίνδυνο όταν εργάζεστε στο Ισραήλ ή στην Παλαιστίνη; «Οχι! Πάντοτε βρίσκομαι με ανθρώπους που χαίρουν εκτίμησης στις κοινότητές τους και εφόσον είμαι μαζί τους είμαι σαν στο σπίτι μου. Εχουμε άδεια να περνούμε τα σύνορα, όπως έχουν άδεια και οι ασθενείς που μελετούμε ή το προσωπικό των δύο εργαστηρίων. Ισως πάλι και να μην έχω πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα του κινδύνου...». - Αλήθεια, πώς έχετε εμπλακεί στην υπόθεση των «Abuelas», των γιαγιάδων της πλατείας De Mayo στη Αργεντινή; «Μετά την πτώση της δικτατορίας στην Αργεντινή οι γιαγιάδες που είχαν χάσει τα παιδιά τους, τα οποία είχαν απαχθεί και στην πλειονότητα των περιπτώσεων σκοτωθεί από τους στρατιωτικούς, είχαν συγκεντρώσει πληροφορίες για τα εγγόνια τους, τα παιδιά των παιδιών τους, τα οποία είχαν δοθεί για υιοθεσίες. Υπήρχαν μάλιστα και περιπτώσεις όπου τα εγγόνια ήταν ακόμη έμβρυα όταν οι μητέρες τους είχαν απαχθεί. Αντιλαμβάνεστε ότι εν έτει 1983 δεν είχαμε τα μέσα που έχουμε σήμερα και το ζητούμενο ήταν να αντιστοιχίσουμε παιδιά όχι με τους γονείς τους, οι οποίοι είχαν χαθεί και επομένως δεν μπορούσαμε να έχουμε βιολογικό δείγμα από αυτούς, αλλά με τους παππούδες τους. Οταν μου γνωστοποίησαν το αίτημά τους και με προσκάλεσαν να πάω στην Αργεντινή, θεώρησα ότι θα έκανα μία και μόνο επίσκεψη, αλλά ήμουν μάλλον αφελής: πήγα πολλές φορές στην Αργεντινή και χρησιμοποιήσαμε μοριακά όπλα παλιά, όπως το σύστημα ιστοσυμβατότητας, και νέα, όπως η τεχνική PCR προκειμένου να ενώσουμε τα παιδιά με τους συγγενείς τους. Πρέπει δε να σας πω ότι η ομάδα νεαρών επιστημόνων που βοήθησε τότε εργάζεται σήμερα για τον ΟΗΕ και συνεχίζει το ανθρωπιστικό αυτό έργο όπου χρειάζεται. Και δυστυχώς, όπως ξέρετε, χρειάζεται σε πολλά σημεία του πλανήτη». ΙΩΑΝΝΑ ΣΟΥΦΛΕΡΗ ΒΗΜΑ SCIENCE Τροποποιήθηκε 23 Σεπτεμβρίου 2007 από pinelopi20 Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
pinelopi20 Δημοσιεύτηκε 27 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 27 Σεπτεμβρίου 2007 Με τη μαντίλα και το μπλουτζίν Η Φατμέ είναι 12 χρόνων, ζει στην περιοχή του Ρέντη και φοράει μαντίλα. Τη συνάντησαν οι «Πρωταγωνιστές» (Μega) για να κάνουν γνωστή την ιστορία της. Μια ιστορία, ίσως όχι μοναδική, αλλά χαρακτηριστική για τις νέες απαιτήσεις που εγείρει από τον πολιτισμό μας ο κόσμος των ανοιχτών συνόρων. Η Φατμέ είναι μουσουλμάνα, οι γονείς της ήρθαν από την Αίγυπτο. Η ίδια μεγάλωσε σε αθηναϊκή γειτονιά, πήγε σχολείο, καλή μαθήτρια και με όνειρα να γίνει γιατρός για να γυρίσει στην πατρίδα της που «υπάρχουν πολλά άρρωστα παιδιά». Μόλις έκλεισε τα 12 χρόνια της εκδηλώθηκε η γυναικεία της φύση και η μαντίλα για τη θρησκεία της σηματοδοτεί το νέο της ρόλο. Τη φόρεσε. Τις πρώτες ημέρες της καινούργιας χρονιάς έσπευσε ο γυμνασιάρχης να της ζητήσει να σκεφτεί αν θα συνεχίσει να τη φοράει. Η Φατμέ δεν ξαναπήγε σχολείο. Αυτός ο κόσμος με τον οποίον μεγάλωσε, στη θέα τής μαντίλας σταματούσε να είναι οικείος. Απομονώθηκε. Κόσμος της πλέον η αυλή του σπιτιού της, σκιερή, στενόχωρη, ένα τσιμεντένιο πλάτωμα ανάμεσα σε αυθαίρετα, δύσμορφα κτίσματα, με μικρά δωμάτια χωρίς ανέσεις. Εκεί συναντά τη Φατμέ ο Σταύρος Θεοδωράκης. Αδύνατη σαν κλαράκι, με μια ροζ μαντίλα στο κεφάλι. Πιο χαμηλά ένα πολύχρωμο μπλουζάκι και ένα μπλουτζινάκι θυμίζουν την ηλικία και την εποχή της. Η αδύνατη κοριτσίστικη φιγούρα με τον παράδοξο ενδυματολογικό συνδυασμό μετατρέπεται αίφνης σε ορατό διάλογο των πανίσχυρων συμβόλων των δύο κόσμων όπου ζει. Το ένα, η μαντίλα της, σύμβολο θρησκευτικό μιας μακράς παράδοσης που θέτει τους κανόνες του γυναικείου ρόλου και ορίζει διαφορές, το άλλο, το μπλουτζίν, τοτέμ μιας άλλης «θρησκείας», της μεγάλης παγκόσμιας αγοράς, αντιθέτως, σκεπάζει με την άνεση και την ομοιομορφία του κάθε διαφορά φύλου, πολιτισμού, χρήματος. Ο φακός την παρακολουθεί να παίζει, να στηρίζεται στα χέρια της και να γυρνά ανάποδα κάνοντας ρόδα, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη ευλυγισία και άνεση με το σώμα της, όπως όλες οι σύγχρονες έφηβες που δεν ζουν διαφορετικά από τα συνομήλικά τους αγόρια. Η μητέρα της φόρεσε τη μαντίλα για να παντρευτεί τον πατέρα της. Μαγειρεύει με δεξιοτεχνία και πενιχρά μέσα σε πετρογκάζ το φαγητό του Ραμαζανιού. Ένας κόσμος πολύχρωμος με τα χαλιά απλωμένα για να καθήσουν όλοι, με τα γυναικεία χέρια να ζυμώνουν, με την κουζίνα να αχνίζει και τις μυρωδιές να πλησιάζουν τη φαντασία, καθώς ο φακός των «Πρωταγωνιστών» μας βάζει στην εξωτική, στενόχωρη αυλή. Ο πατέρας αυταρχικός, τηρεί τις παραδόσεις. Ίσως κρατιέται από αυτές. Πάντα έτσι γινόταν, όπου η παράδοση έδινε στον άντρα του σπιτιού την εξουσία πάνω στις ζωές της οικογένειας. Η Φατμέ τον τιμά με τη μαντίλα της και μαζί την ιστορία της οικογένειάς της· αλλά όπως εκείνος αναζήτησε έναν τόπο ευρύχωρο για δουλευτές και τον βρήκε στην Ελλάδα, έτσι κι εκείνη περιμένει στον ίδιο τόπο να βρει την ευρυχωρία για ολόκληρη την ύπαρξή της. Αλλιώς, θα στριμωχτεί ολόκληρη η ζωή της στα στενά σύνορα της μικρής πατρικής αυλής, ξένη για πάντα και επομένως εχθρική για τον κόσμο πέρα από αυτήν. Οι «Πρωταγωνιστές» κατέγραψαν μόνο την ιστορία της Φατμέ και τα όρια της αυλής της, για να αναδυθούν με σαφήνεια οι δύο διαφορετικές δυνατότητες ζωής, οι δικές της και όλων των Φατμέ που μεγαλώνουν σε αυτόν τον τόπο. Απέφυγαν να αναζητήσουν απόψεις καθηγητών, φίλων της, γειτόνων. Είναι γνωστό ότι το μικρόφωνο ανεβάζει την ένταση των επιχειρημάτων και τότε θολώνει το τοπίο, γιατί όλοι κλείνονται στις «μικρές αυλές» τους για να τις υπερασπίσουν. Της Πόπης Διαμαντάκου ΤΑ ΝΕΑ Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 14 Οκτωβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 14 Οκτωβρίου 2007 (τροποποιήθηκε) Hμερομηνία δημοσίευσης: 14-10-07 Γλυπτά της Ακρόπολης μετακομίζουν από σήμερα Γλυπτά του σημαντικότερου μνημείου του δυτικού πολιτισμού μετακομίζουν ύστερα από 25 αιώνες. Σήμερα το πρωί, αρχίζει η μεταφορά των γλυπτών από τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως στο Νέο Μουσείο επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου - ένα πρωτοφανές έργο υψηλών τεχνικών απαιτήσεων, που θα διαρκέσει 40 ημέρες και θα κοστίσει 1,6 εκατ. ευρώ. Τα περίφημα γλυπτά του Παρθενώνα, οι Καρυάτιδες, αρχαϊκές κόρες, γλυπτά και αρχιτεκτονικά μέλη, συνολικά 113 τόνοι μαρμάρου, θα απογειωθούν από το παλαιό μουσείο του βράχου, και ύστερα από μια μικρή πτήση θα προσγειωθούν στο Νέο Μουσείο, το οποίο θα ανοίξει τέλος του 2008. www.kathimerini.gr Hμερομηνία : 14-10-07 Προ των πυλών το διαζύγιο του ζεύγους Σαρκοζί Πιέσεις από τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης δέχεται ο πρόεδρος της χώρας Νικολά Σαρκοζί για να ανακοινώσει επισήμως το χωρισμό του από τη σύζυγό του Σεσιλιά ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ διεύθυνση του Ν. Σαρκοζί, «Nouvel Οbservateur», αποκαλύπτεται πως η επίσημη ανακοίνωση «θα πρέπει να γίνει αύριο (Δευτέρα)», ενώ η οικονομική εφημερίδα «La Tribune», επικαλούμενη καλά πληροφορημένη πηγή, αναφέρει πως το διαζύγιο θα ανακοινωθεί την Τετάρτη. «Δεν με έχουν ενημερώσει», δήλωσε σήμερα το βράδυ ο εκπρόσωπος της προεδρίας Νταβίντ Μαρτινόν και πρόσθεσε πως «δεν σχολιάζει φήμες του Τύπου» . Οι φήμες για τον χωρισμό του προεδρικού ζεύγους κυκλοφορούν από την Παρασκευή, αλλά δεν έχουν επιβεβαιωθεί. «Προχωράμε προς μια επικείμενη επίσημη ανακοίνωση», τόνισε ο Κριστόφ Μπαρμπιέ, διευθυντής σύνταξης του «l'Express» . «Ας πούμε πως σε αυτή τη φάση είναι κοινό μυστικό. Το θέμα είναι το πότε θα ανακοινωθεί», συμπλήρωσε. Αύριο (Δευτέρα) ο Μαρτινόν θα δώσει την καθιερωμένη εβδομαδιαία συνέντευξη Τύπου και αναμένεται να ερωτηθεί και πάλι για το μέλλον του ζεύγους Σαρκοζί. Η 49χρονη Σεσιλιά δεν έχει εμφανιστεί εδώ και αρκετές εβδομάδες στο πλευρό του συζύγου της και μάλιστα δεν ταξίδεψε μαζί του ούτε στη Βουλγαρία, όπου θα την υποδεχόταν ως ηρωίδα μετά τη μεσολάβησή της για την απελευθέρωση των Βουλγάρων νοσοκόμων στη Λιβύη. Σύμφωνα με ελβετικές εφημερίδες η κ. Σαρκοζί περνά τον καιρό της ανάμεσα στη Γενεύη και το Λονδίνο. Το ζεύγος παντρεύτηκε τον Οκτώβριο του 2006 και έχει αποκτήσει ένα γιο, το δεκάχρονο σήμερα Λουί. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ Τροποποιήθηκε 15 Οκτωβρίου 2007 από Mrs. Miniver Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
γιατρίνα Δημοσιεύτηκε 15 Οκτωβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 15 Οκτωβρίου 2007 ΜΕΞΙΚΟ. Οι ανυπότακτοι δεν ψήφισαν Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ Κάλπες και κοινωνική εξέγερση συνήθως δεν πάνε μαζί. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο Μεξικό: Την περασμένη εβδομάδα, η δεξιά κυβέρνηση του Φελίπε Καλντερόν έστησε ένα σκηνικό δημοτικών εκλογών στις δύο πιο ανυπότακτες επαρχίες, στην Τσιάπας και την Οαχάκα. Απέτυχε όμως παταγωδώς, αφού πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους γύρισαν την πλάτη στην εκλογική διαδικασία. Αλλωστε, επρόκειτο για εκλογές μειωμένου ενδιαφέροντος που αποσκοπούσαν στην επιλογή νέων δημάρχων και μελών για τα νομοθετικά σώματα στις πολιτείες. Φυσικά, η τρομοκρατία δεν έλειψε. Με την Τσιάπας και την Οαχάκα να έχουν κηρυχθεί επικίνδυνες ζώνες και με τις στρατιωτικές περιπόλους, τα εκλογικά τμήματα παρέμειναν άδεια, εκτός από ένα στην Οαχάκα, που γέμισε δέχτηκε μια «ορφανή» με ένα νεκρό βομβιστική επίθεση. Είχαν προηγηθεί κι άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, όπως εκείνη του κυβερνήτη της Οαχάκα, Ουλίσες Ρουίς, που απειλούσε τους δημοσίους υπαλλήλους ότι αν δεν ψηφίσουν τους δεξιούς υποψήφιους, θα απολύονταν. Με την αμερικανική υποστήριξη στο τσεπάκι και υπό το πρόσχημα του πολέμου κατά των ναρκωτικών, ο πρόεδρος Καλντερόν έχει προχωρήσει ήδη στον ακροβολισμό 30.000 στρατιωτών κατά μήκος της επικράτειας, ενώ στις επαρχίες Τσιάπας και Οαχάκα έχει στήσει 97 μόνιμες βάσεις παραστρατιωτικών ομάδων. Σύμφωνα με πηγές των Ζαπατίστας, το 2007 πάνω από 112.000 στρέμματα γης έχουν λεηλατηθεί, κι έχουν αποδοθεί σε παραστρατιωτικούς που εμφανίζονται ως υποστηρικτές των νοικοκυραίων ή ως επιφανή στελέχη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Εκείνο που πραγματικά συμβαίνει στο Μεξικό είναι μια διαρκής κοινωνική εξέγερση, που διαθέτει στοιχεία ενός ένοπλου κινήματος: Υπεύθυνοι γι' αυτό τον τελευταίο χαρακτηρισμό είναι οι αντάρτες του Λαϊκού Επαναστατικού Στρατού (EPR) που ξανάπιασαν δράση. Το σερί των βομβιστικών τους επιθέσεων τους τελευταίους μήνες σε πετρελαϊκές εταιρείες, σε πολυκαταστήματα και σε τράπεζες, αφιερώνεται στους εργαζόμενους του Μεξικού και σε κάθε ανακοίνωση της EPR τονίζεται ο μαρξιστικός-λενινιστικός της χαρακτήρας. Η παρέμβασή τους στις δύο θερμές εστίες της Οαχάκα και της Τσιάπας ήταν έμμεση, αν και σαφής. Για να εξορκιστεί το EPR, τα καμιόνια προσθέσανε εκατοντάδες στρατιώτες στις δύο επαρχίες, υποχρεώνοντας σε αναδίπλωση την οργανωμένη κοινωνική εξέγερση. Χαρακτηριστικό είναι ότι η Λαϊκή Συνέλευση των Λαών της Οαχάκα (ΑΡΡΟ), το κίνημα δηλαδή που ένωσε εργάτες, συνδικαλιστές, αγρότες, ιθαγενείς και ακτιβιστές, περιορίστηκε να υποδείξει με ισχυρή δόση αυτοσαρκασμού ότι «ή συμμετέχουμε στις εκλογές και συνεχίζουμε τον αγώνα ή δεν συμμετέχουμε και συνεχίζουμε τον αγώνα». Ενόψει των εκλογών υπήρξε και παρέμβαση των Ζαπατίστας, με μήνυμα του «Εκπροσώπου Μηδέν» (το ψευδώνυμο που προτιμά ο Υποδιοικητής Μάρκος). Ο Μάρκος προειδοποίησε τα μέλη του ζαπατίστικου κινήματος (EZLN) «να μην εμπλακούν στην εκλογική διαδικασία στις ζώνες επιρροής τους», ώστε να μη δοθεί η ευκαιρία ταύτισης του κινήματος με το EPR, προς το οποίο «διαρρέουν πολλοί από τις περιοχές της Τσιάπας, πρόθυμοι να πάρουν όπλα». Στην πραγματικότητα «πουλούν ό,τι έχουν προκειμένου να αγοράσουν όπλα και να ενταχθούν στο αντάρτικο». Η κατάσταση θυμίζει την περίοδο έντασης στην Ιταλία του '70: οι εξεγέρσεις στην Οαχάκα, την Τσιάπας και η λιγότερο δημοσιοποιημένη εξέγερση στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκτο κοντά στην Πόλη του Μεξικού, με αλλεπάλληλες απεργίες ανθρακωρύχων, σιδηροδρομικών κλπ., αντιμετωπίζονται με τις μεθόδους κρατικής προβοκάτσιας και συνδέονται με τις προοπτικές του διαβόητου Σχεδίου Puebla Panama. Το σχέδιο αυτό, εισήχθη το 2001 επί προεδρίας Βισέντε Φοξ, με στόχο την «ανάπτυξη και ενσωμάτωση των νότιων μεξικανικών Πολιτειών» σύμφωνα με τις επιταγές της NAFTA (Βορειοαμερικανικής Ζώνης Εμπορίου). Με απλά λόγια, προβλέπει την εξουδετέρωση κάθε εχθρικού πολιτικού κινήματος ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ιδιωτικοποιήσεις και εξάπλωση των επενδύσεων. Οπως λένε οι Ζαπατίστας, αυτό σημαίνει ότι «πρέπει να αγωνιστούμε και κατά της μεξικανικής και κατά της αμερικανικής αστικής τάξης». Αυτό όμως δύσκολα γίνεται με τις δημοτικές εκλογές. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 14/10/2007 Παράθεση Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.