Amelie Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2005 Αθήνα, 9 Νοεμβρίου 2005 «Η απουσία σου με μαύρο ντύνει το μυαλό... Και μόνο η σκέψη αν θα μου περάσει-θα χαθώ, θα χαθώ- πως η αγάπη μου θα σε κουράσει στον καιρό... Σταυρό και έρωτα εγώ θα ντυθώ να σου λύσω τα μάγια Χείμαρρους, λόγια, φιλιά θα σου στέλνω να’χεις φυλαχτό Θα’ρθω φωτιά να χωθώ στη ζεστή αγκαλιά σου την άγια Της μοίρας μου ναυαγός Στο σκαρί σου κατάρτι κι ατμός.....» παίζει το μικρό ραδιοφωνάκι........ Αγαπητό ημερολόγιο.... Φαντάζομαι πως κάπως έτσι θα έπρεπε να αρχίζει η πρώτη παράγραφος, γεμίζοντας στη συνέχεια με γεγονότα και σκέψεις. Πλέον όμως ποια γεγονότα να ειπωθούν και τι να μείνει πίσω- οριστικά πίσω. Ξύπνησα με ένα υπέροχο χαμόγελο το πρωί. Δεν υπήρχε καμιά αιτία, προφανής τουλάχιστον, που να μπορεί να δικαιολογήσει ένα τόσο ευτυχές ξύπνημα. Όπως όμως κάτι υπάρχει χωρίς αιτία, έτσι και χωρίς ιδιαίτερη αιτία χάνεται. Από μια κουβέντα, ακόμα κι από ένα βλέμμα, μια κίνηση. Διαπιστώνω πως οι μέρες περνούν, απλά περνούν, στολισμένες με χρώματα, ήχους, και παρασέρνουν το κορμί και την ψυχή. Πάντοτε πάλευα να είμαι εγώ αυτή που έχει τον έλεγχο, το τιμόνι του πλοίου, ο οδηγός στην πορεία των πραγμάτων της ζωής μου. Τι αστείο που ακούγεται αυτό τώρα πια. «Θα κοιμηθώ στο πάτωμα... ....Γιατί υπάρχουν κι άνθρωποι που γίνονται κομμάτια...» Αγαπημένε φίλε..... Έτσι μου αρέσει περισσότερο. Ναι... Φίλος... Κάποιον φίλο θα ήθελα τώρα δίπλα μου. Να με πάρει αγκαλιά, μια σφιχτή αγακαλιά, να πνίξει όλα τα δάκρυα, όλον τον πόνο. Αυτό που έχω μέσα μου και δεν θέλω να εξηγήσω. Στο τέλος-τέλος, γιατί να εξηγήσω. Όλα όσα μάζεψα γύρω μου, όλα όσα συσσώρευσα μέσα μου, τα μικρά ή τα μεγάλα, είναι δικά μου. Γιατί πρέπει να δικαιολογώ και να εξηγώ πάντα την ύπαρξή τους. Γιατί; Ποιος μπορεί να εξηγήσει την αγάπη; Την είδες; Την άγγιξες; Μπορείς να την περιγράψεις; Να της δώσεις μορφή; Είναι όμορφη; Άσχημη; Χωράει σε καλούπια; Είναι ίδια για εμένα, για εσένα, για εκείνον; Έχει χρώμα; Γεύση; Άρωμα; Μια αγκαλιά, λοιπόν και καθόλου λόγια. Κι αν θέλεις να καταλάβεις τι άνθρωπος είμαι, φέρε το χέρι σου στην πλάτη μου. Σ’ένα μικρό δισάκι μάζεψα τα όνειρα μου και το είχα μαζί μου παντού, προσθέτοντας λίγη χαρά και λίγη λύπη και γέμιζε, γέμιζε.... Κομμάτι αναπόσπαστο δικό μου πια. Μια μικροσκοπική καμπουρίτσα. Άγγιξέ την και μη με ρωτάς άλλα πια. Είναι δική μου κι αυτή με όλη την ασχήμια της. Και σου το λέω εγώ-όσο αποκρουστικό μπορεί να φαίνεται το σώμα μου, άλλο τόσο είναι και η καρδιά μου. Και αλήθεια σου λέω-σήμερα δεν θέλω την αγάπη σου, ούτε τη στοργή σου. Λίγο χρόνο θέλω. Είναι ακριβός ο χρόνος και σκληρός και αμείληκτος. Μόνο αυτός δεν γυρίζει πίσω. Αυτό θέλω να είναι το δώρο σου σε’μένα και το δώρο μου σε’σένα. Αν το μπορέσεις, τότε θα μάθεις τι είμαι εγώ και θα διαβάσεις την καρδιά μου με όλες τις αισθήσεις σου. Κι ίσως μπορέσεις τότε μόνος σου ν’ανακαλύψεις την ομορφιά μου, πίσω από την καμπουρίτσα μου και μέσα, πολύ μέσα στην καρδιά μου.... « Αν έχεις λίγη αγάπη δως μου, να μου γλυκάνεις τη ζώη Τιμή δεν έχει η αγάπη, τιμή δεν έχει η τιμή...» ....... Κουράστηκα πια με όλα αυτά τα λόγια. Ήδη ειπώθηκαν αρκετά. Κουράστηκες κι εσύ. Δε θα ξαναμιλήσω. Κάποιος μου είπε πως τον γυρίζω πίσω, πατάει σε βήματα παλιά. Δεν τo θέλω-δεν το ήθελα ποτέ μου. Κανείς δεν έχει κέρδος από τέτοια πράγματα.. Δε θα ξαναμιλήσω. Έτσι κι αλλιώς παλεύω να είναι τα μάτια μου «στεγνά». Έτσι κι αλλιώς το γέλιο μου κρατάει ακόμα την παλιά του λάμψη. Έτσι κι αλλιώς. Ξέρεις όμως... Γι’αυτό σου έγραψα, γι’αυτό ζήτησα παρηγόρια στις σελίδες σου, γι’αυτό αναζήτησα μιαν αγκαλιά... Φοβάμαι, κι ο φόβος είναι τελικά η μόνη αιτία κι η μόνη αφορμή. Φοβάμαι πως τίποτα πια δεν έμεινε να νιώσω, πως τίποτα πια δεν έμεινε να κερδίσω ή να χάσω.................................................... Και το ραδιοφωνάκι παίζει... «Κι όλο ζητώ πάνω στο νήμα να σταθώ, καρδιά μου... ... Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό...» Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Born Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2005 Ααααααα πολύ κουραστική η χθεσινή μέρα για μένα Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
sunshine Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2005 Η χειρότερη μου μέρα ήταν η χθεσινή..Αυτό τα λέει όλα.. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Amelie Δημοσιεύτηκε 13 Νοεμβρίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Νοεμβρίου 2005 Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2005 Ο λαός λέει πως η καλή μέρα απ'το πρωί φαίνεται... Λέει όμως επίσης... "Τόση χαρά..σε καλό να σου βγεί".. Δεν μου βγήκε... Κι έτσι η σημερινή μέρα κομματιάστηκε και οι λέξεις δεν γιατρεύουν. Ούτε τα δάκρυα... Τα "καρβουνάκια" δάκρυσαν. Χάθηκε η ελπίδα τους να μεταμορφωθούν σε διαμάντια... Και τι θα απογίνω τώρα εγώ χωρίς την ελπίδα μιας-έστω και καθυστερημένης-μεταμόρφωσης; Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Amelie Δημοσιεύτηκε 14 Νοεμβρίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 14 Νοεμβρίου 2005 Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2005 Σήμερα το πρωί είχα μάθημα, αλλά πού μυαλό... Διαπίστωσα ωστόσο πως έχω μια φανταστική δασκάλα. Το είχα καταλάβει δηλαδή από την αρχή, αλλά σήμερα μου έδειξε και το κάτι παραπάνω- πως μπορεί να αφουγκράζεται την ανάγκη του μαθητή της, μπορεί να νιώθει τη δύναμή του, και μπορεί πρώτα απ'όλα να είναι άνθρωπος και φίλη και στην συνέχεια όλα τ'άλλα. Οπότε σήμερα με άκουσε με τον τρόπο και την γλυκιά υπομονή που με ακούει η μανούλα μου κι εγώ με πάθος (!) γκρίνιαξα, γκρίνιαξα, γκρίνιαξα! Το σπασικλάκι, λοιπόν, θα κάνει μάθημα αύριο και το βραδινό μάθημα θα το παλέψω και θα το διαπραγματευτώ. (σχώρα με, φιλενάς..... ) Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι- σπασικλάκι με τα όλα μου! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Winmx Δημοσιεύτηκε 26 Νοεμβρίου 2005 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 26 Νοεμβρίου 2005 Ντριιιιιν το τηλεφωνο.....μεχρι να το βρω....μεχρι να απαντησω......μου'πεσε κ απο τα χερια....ειχε κλεισει.Βαζω τον κωδικο να δω ποιος πηρε....δε το ξερω το νουμερο.ΑΝοιγω το κινητο....το ιδιο νουμερο με ειχε καλεσει.....τηλεφωνο...."ποιος ειναι;"....."γιατι δε εισαι ετοιμη;θα παμε για ιππασια;"Μεσα σε 20' ειχα κανει ντους,καφε.....μισο-ντυθει (πουλοβερ,ζωνη,καπελο στο τουτου).....γιουργια εκτος Μιλανου. ΟΛΑ λευκα.....φαγακι μιλανεζικο ...Λα κασερουαλ ή οπως στα κομματια το λενε.....κρασακι.....αααααααχ φοβερη μερα! Τελικα δε βγηκαμε με τα αλογα.....με τετοιο χιονι....κριιιιιμα θα ηταν η πρωτη μου φορα....τι πανεμορφα ζωα.......τι φοβερο αρωμα στο σταβλο Α ναι.....εφαγα κ μια χιονομπαλα στα μουτρα.....μιση στο καπελο κ η αλλη μιση μεταξυ ματιου κ γυαλιου ....δε εβλεπα τπτ......το μονο που σκεφτηκα "ω μ@λ@κ@ τι καναμε......ελπιζω να μην εσπασαν......τι θα κανω " Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ania Δημοσιεύτηκε 10 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 10 Φεβρουαρίου 2007 σήμερα πέρασα την πιο βαρεττή μέρα...όλη μέρα...μέσα... ούτε που πέρασα την πόρτα... έστω να βγω στο μπαλκόνι... αλλά διαβασα λίγο επιπλέον έμαθα να βάζω υπότιτλους σε ταινία... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Είσαι αισιόδοξος? Όχι Δημοσιεύτηκε 10 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 10 Φεβρουαρίου 2007 ΑΓΑΠΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΗΜΕΡΑ ΞΥΠΝΗΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΡΑΒΩΜΕΝΗ.ΠΑΡΟΛΆΥΤΑ ΕΦΤΙΑΞΑ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ ΚΑΙ ΣΕΡΦΑΡΩ ΠΟΛΥ ΟΡΕΞΑΤΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ.ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΝ ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Sofoula-Sofaki Δημοσιεύτηκε 11 Φεβρουαρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 11 Φεβρουαρίου 2007 Ξυπνάς το πρωί, χαμογελάς στον ήλιο και αποφασίζεις να ντυθείς την καλή σου γκαρνταρόμπα, φοράς τα κόκκινα γυαλιά του Κραουνάκη, παίρνεις αμπάριζα... και βγαίνεις. Και να που ο Θεός ξημέρωσε τη μέρα σου όμορφα, χαιρετάς τη γειτόνισσά σου που κουβαλάει τα δυο μωρά της, το ένα στα χέρια και το άλλο σε ενα καρότσι που σέρνει μπροστά της, φοράς το "soundtrack" της ζωής σου ακουστικά στα αυτιά...σαλπάρεις στο πρώτο λεωφορείο που περνάει...και πας... Πας να μπλεχτείς στο πλήθος, να έχεις να παρατηρείς και να αναρρωτιέσαι για τις ζωές των άλλων. Και πηγαίνεις..και πας...και χαράσσεις την πορεία σου μέσα στην πόλη, και δίνεις και παίρνεις σπρωξιές και σκουντιές..και ξαφνικά...θυμάσαι το ποτάμι. Ξαναχοροπηδάς σε ένα τραμ αυτή τη φορά, για να πας στα νερά που σου θυμίζουν από που ξεκίνησες. Χαζεύεις το νερό, σου αρέσει που εκείνο βρίσκει πάντα έναν δρόμο, και θυμάσαι. Θυμάσαι ξανα την όμορφη πλευρά της ζωής, και επιθυμείς το επιπλέον που έχει σου να σου φέρει. Επειτα νοσταλγείς την εικόνα, θέλεις κάποιον να σε παραμυθιάσει, χώνεσαι στο πρώτο σινεμά που συναντάς, και ύστερα από δύο ώρες τα μάτια σου έχουν θολώσει από τα δάκρυα και η ψυχή σου έχει χορτάσει από την ευχαρίστηση ενός ωραίου θεάματος. Επιστρέφεις κατάκοπη και ευτυχής και μια μελωδία που σε μοιράζεται με την μακρινή 'Αννα, σου φέρνει την τρεμάμενη φωνή της Τανιας να σου τραγουδάει, και να σου λέει "...άλλο δεν μπορώ..τώρα θα σταματήσουμε λίγο...".. Ναι..."άλλο δεν μπορώ"... Σήμερα η καρδιά μου θα σπάσει από ομορφιά. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Sofoula-Sofaki Δημοσιεύτηκε 1 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 1 Μαρτίου 2007 Τον εγωισμό που φόρεσες με τόση ηδυπάθεια στον πρωινό καθρέφτη σου, η μέρα σου επιφύλασσε να στον καταρρακώσει με τον πιο παράδοξο τρόπο. Προβάλλει η αφορμή για την απόσυρση. Και τα δάκρυα που τρέχουν από τα μάτια σου ήσυχα και τόσο σπαρακτικά, στους διαδρόμους, στις σκάλες, στο μετρό, στο λεωφορείο, στην επιστροφή σου στο σπίτι. Τα μοιράζεσαι χωρίς ντροπή με περαστικούς και ξένους, με ανθρώπους που κοιτούν με περιέργεια, συμπόνοια και απορία, ένα κορίτσι που προτιμά να κλαίει δημόσια. Και το πρόσχημα για το ξέσπασμα. Για την αποτυχία, την προδοσία, τη μοναξιά, για όλα τα μηνύματα που μείνανε αναπάντητα, για ολα τα όνειρα που σπάσανε και γίνανε άνοστα δάκρυα. Η πιο ευτυχής στιγμή, είναι όταν σταματάς να ορίζεις τις υγρές κυλίδες που χαρακώνουν το λευκό σου πρόσωπο. Και τότε παραδόξως αισθάνεσαι πως είσαι πραγματικά ζωντανός. (Γιατί δεν με ένοιαξε ποτέ να κρυφτώ? ) Και τότε, ανάμεσα στην οργή που ξεσπάει με λύσσα στα πλακάκια της κουζίνας και του μπάνιου, γιατί "θέλει η μοναξιά φασίνα κι η καρδιά η μπαλαρίνα φιλοδώρημα", κάπου εκεί στα μισά του χαμένου χρόνου της μέρας, σου έρχεται έμπνευση μιας ακόμη ταινίας. Οταν δεν ζεις τη δική σου ζωή, διψάς για εμπειρίες, και ας είναι ψεύτικες, και ας είναι άλλων, και ας είναι απλά στο όνειρό σου. Ετσι δραπετεύεις και πάλι σε μια ταινία. Χοροπηδάς ανάμεσα στους χαρακτήρες και ψάχνεις ομοιότητες. Και τότε, βγαίνει μια γλύκα, μια γλύκα γι αυτό το "τί θέλουν οι γυναίκες? Καποιον να τους ρίξει ενα ζακετάκι στην πλάτη όταν κρυώνουν", για το ότι τελικά, όσες φορές και να πέσεις, πάντα σηκώνεσαι στο τέλος. Αυτό που μου λείπει, είναι μια τελευταία δική μου σκηνή, σε μια μακρινή παραλία , παρέα με ένα μικρό παιδί και μια φιγούρα κάπου, και ας είναι στο βάθος. Θα το μετανιώσεις αραγε? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Sofoula-Sofaki Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Μενω πίσω. Διαλέγω πάντα να μείνω πίσω. Κοιτάζω τους άλλους που προτιμούν να φεύγουν, να επιστρέφουν στο γνωστό, ή να κινούν για όλα τα καινούργια, αλλά εγώ μένω πίσω. Τί το κακό έχει το να δένεσαι, το να ζεις μια ζωή με δεσμούς, με άλλους ανθρώπους, με ξένα πράγματα, σε μια άλλη χώρα, σε έναν μακρινό τόπο που δεν σου ανήκει και που κάποτε θα αφήσεις? Είναι τόσο κακό να επιτρέπεις στον εαυτό σου να δένεται, να αποκτά κόμπους που δεν θέλει να λύσει, για να επιστρέψει στο γνώριμο? Μου αρέσει να δένομαι, θέλω να ανήκω κάπου και να μου ανήκουν. Να έχω την αίσθηση ότι ορίζω τον κόσμο που με περιβάλλει, ότι ασκώ μια επιρροή στην κρυφή ζωή των πραγμάτων έξω από μένα, και των ανθρώπων γύρω από μένα. Να έχω σημεία αναφοράς. Βλέπω όμως ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι...δεν το κάνουν. Ζουν με επιπολαιότητα τις νέες στιγμές που τους χαρίζει η ζωή τους, λες και πρόκειται να έχουν πολλές παρόμοιες ευκαιρίες για βίωμα. Δεν είναι έτσι. Γιατί μεγαλωνω. Και όσο μεγαλώνω, νιώθω πως ο χρόνος δεν είναι αρκετός, τελειώνει ύπουλα, και οι άνθρωποι φεύγουν, είναι βιαστικοί και δεν αφήνονται. Και έτσι...προτιμώ να μένω πίσω. Ας μην επιστρέψω. Ας μείνω για λίγο εδώ.. και ας κάνω παρέα με την καινούργια μου ζωή.... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 13 Σεπτεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Σεπτεμβρίου 2007 σήμερα πέρασα (άλλη) μια κλασσική τεμπέλικη μέρα κάνοντας μπάνιο σε θάλασσα με τεράστια κύματα και υπέροχες αποχρώσεις του μπλε ... σήμερα έκανα τον υπέροχο καλομαθημένο μοναχο-γάττο μου να περάσει το πιο απίστευτο σοκ: έφερα ένα τοσοδούλι κουκλί γκριζόασπρο μικρό σπίτι (του) και το τάισα στο πιάτο (του) απ΄το φαγητό (του) ... σήμερα κατάλαβα πώς κάποιοι τα έχουν όλα και κάποιοι τα βλέπουν μόνο από μακριά ... και αν - γιατί τόση ανισότητα ρε παιδί μου? τελείωσε, θα ψηφίσω παπαρρήγα Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αφροδίτη Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Λοιπόν, σκέφτηκα το εξής: να γράφουμε κάτι σαν ημερολόγιο με ό,τι θέλει ο καθένας από την καθημερινότητά του, αστέια περιστατικά , σοβαρά ό,τι νιώθει και θέλει να το γράψει. Δε θέλω να έχει οδηγίες χρήσης, ας αυτοσχεδιάσουμε! Λοιπόν.....το εγκαινιάζω: Αγαπημένο μου ημερολόγιο ξύπνησα αργά, αλλά αποφασισμένη να διαβάσω μανιωδώς για τις εξετάσεις μου, να κάνω το χρέος μου και να γίνω χρήσιμο μέλος της κοινωνίας μας. Ενα πλατύ χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου, μια ηλιαχτίδα αισιοδοξίας ζέστανε την καρδιά μου.....Και μετά..... ανέβηκα στη ζυγαριά. Και είδα ολοκάθαρα τις κρέπες, τις σοκολατόπιτες και τις πίτσες που κατανάλωσα ανηλεώς όλο αυτό τον καιρό. Και μ έπιασε κατάθλιψη. Μουτζωσα και το διάβασμα και την προκοπή μου και μπήκα στο internet να χαζέψω χωρίς την παραμικρή τύψη. Και ενώ περιδιάβαζα αδιάφορα στις σελίδες τί διαβάζω; Τη συγκλονιστική ανακάλυψη αμερικανών επιστημόνων ότι οι χυμώδεις έως στρουμπουλώδεις γυναίκες είναι πιο έξυπνες!!!!!!! Ωσαννά!!!!! αναφωνώ. Επιτέλους ο αγώνας (της σαβουροφαγίας) τώρα δικαιώνεται!!!!!!! Με ανανεωμένο ηθικό ρίχνομαι στη μάχη της Ιστολογίας! Κι όποιον πάρει ο χάρος.... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 20/11/07 καλημέρα,αγαπημένο μου ημερολόγιο!!!. μπαίνω στο φορουμ και βλέπω αυτό το νεο θεματάκι, που έχει ξεκινήσει η Αφροδίτη...ωραίο όνομα σκέφτομαι,και αυτόματα μου'ρθε η εικόνα του αγάλματος...ΑΑΑ! και νεο μέλος σκέφτηκα! και χάρηκα!....κοιτάζω , όμως, μερα εγγραφής και αριθμό ποστ!!! ...μα ποια είναι η Αφροδίτη;;;...αυτές οι αλλαγές ονομάτων και αβαταρ με μπερδευουν....ειμαι σαν το φτωχο και δυστυχο σκυλάκι του Παβλωφ....εξαρτημένα γμ-αντανακλαστικά και κάθε αλλαγή μου προακλεί αναστάτωση...χιχιχι....προσπαθώ να μπω στο προφιλ να δω την ιστορία του ονόματος...φτου εχει κολλήσει...και τωρα εχω μεινει με την απορίααααα!!!... αγαπημένο μου Ημερολόγιο και αγαπημένη μου νυν Αφροδίτη και τεως ...τι;;.. ...χιχιχι.... έψαξα στο χάρτη του περι ανέμων και εκεί εχει περαστεί ήδη παρόμοιο θέμα, εδώ: ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, ΠΛΟΙΟ ΦΟΡΟΥΜ, πώς περασατε τη μερα σας?? θα θελες να τα ενώσουμε;πειραζει; Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αφροδίτη Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 όχι βέβαια!Φυσικά να τα ενώσουμε. Δεν είχα δει ότι υπάρχει παρόμοιο τόπικ. Γιατί δε γράφει κανείς σ αυτό; Για να σου λυθεί η απορία: η νυν Αφροδίτη είναι η τέως rania Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αφροδίτη Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Αγαπημένο μου ημερολόγιο σήμερα ο κολλητός μου ήρθε και με πήρε με το αμάξι του για καφέ. Είναι ωραίο αμαξάκι και του ζήτησα να μ αφήσει να το οδηγήσω. Σημειωτέον: είμαι πιο έμπειρη οδηγός από κείνον. Και τί μου απαντάει; Το αυτοκίνητο, η γυναίκα και η οδοντόβουρτσα δε δανείζονται!!!! Και αναρωτιέμαι: Ποιος θα θελε ποτέ να δανείστεί ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΑ; Τί γελοία επιχειρήματα επινοούν οι άντρες για να μην τους αγγίξεις το αμαξάκι τους; Μήπως τελικά ισχύει η ψευτοψυχολογική ρήση ότι βλέπουν το αυτοκίνητο σαν προέκταση του ανδρισμού τους; Και γιατί δεν το αντιμετωπίζουμε με την ίδια κτητικότητα και οι γυναίκες; Υ.Γ. Φυσικά, το οδήγησα το αυτοκίνητο. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
drkourk Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Αγαπημένο μου ημερολόγιο σήμερα ο κολλητός μου ήρθε και με πήρε με το αμάξι του για καφέ. Είναι ωραίο αμαξάκι και του ζήτησα να μ αφήσει να το οδηγήσω. Σημειωτέον: είμαι πιο έμπειρη οδηγός από κείνον. Και τί μου απαντάει; Το αυτοκίνητο, η γυναίκα και η οδοντόβουρτσα δε δανείζονται!!!! Και αναρωτιέμαι: Ποιος θα θελε ποτέ να δανείστεί ΟΔΟΝΤΟΒΟΥΡΤΣΑ; Τί γελοία επιχειρήματα επινοούν οι άντρες για να μην τους αγγίξεις το αμαξάκι τους; Μήπως τελικά ισχύει η ψευτοψυχολογική ρήση ότι βλέπουν το αυτοκίνητο σαν προέκταση του ανδρισμού τους; Και γιατί δεν το αντιμετωπίζουμε με την ίδια κτητικότητα και οι γυναίκες; Υ.Γ. Φυσικά, το οδήγησα το αυτοκίνητο. Αγαπημένο μου ημερολόγιο Λυπάμαι που θα στεναχωρήσω την Αφροδίτη, αλλά στο τρίπτυχο αυτών που δε δανείζονται η γυναίκα είναι optional Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
valentina667 Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 20 Νοεμβρίου 2007 αλλά στο τρίπτυχο αυτών που δε δανείζονται η γυναίκα είναι optional Ατάκα θανατηφόρος! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
captainJackSparrow Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Αγαπημένο μου ημερολόγιο...λίγο περίεργη η ώρα που σου γράφω,αλλά δεν φταίω εγώ.Φταίς εσύ που είσαι πάντα stand by,περιμένοντας να μάθεις τα μυστικά μου...Ξέρεις...συμβαίνει κάτι παράξενο.Έχω κάτι σαν φοβία...κάτι σαν προαίσθημα...Πιστεύω ότι κάποιος θα σε διαβάσει.Θα μου πεις και τί έγινε?...Θυμάσαι πριν 23 χρόνια τότε που τσακώθηκα με τη Γωγώ και σε έκλεψε και σου είχα γράψει πως έκανα σκονάκια στα γαλλικά?Η Γωγώ το είπε στη madam Vera και ξανάγραψα το διαγώνισμα.Δεν στο είπα ποτέ να μην σε πληγώσω.Όμως από πότε προσέχω τί σου γράφω...άρα δεν λέω όλη την αλήθεια,άρα ποιος ο λόγος να σου γράφω?Αντίο αγαπημένο μου ημερολόγιο.Δεν θα μου λείψεις,διότι αυτά που δεν θα σου γράφω,θα τα λέω σε εκείνο το υπέροχο πλάσμα που σου είχα πει...ξέρεις.Εις το επανειδείν.Κάπου κάπως κάποτε...που ελπίζω ποτέ ίσως ξανασυναντηθούμε Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 21/11/07 Αγαπημένο μου ημερολόγιο, μόλις χθες και για πρωτη φορά κατανόησα γιατί κάνουν τόσο μεγάλη χαρά οι νεοι γονείς μόλις τα παιδιά τους αρχιζουν να προφέρουν το "μα-μα" και "μπα-μπά"...και την αγωνία τους για το ποιο είπε πρωτα το μωρό.... μόλις το μωρό σε ονοματίσει, τότε πλεον καθιερώνεσαι... η χαρά είναι μεγάλη,γιατί τότε κατοχυρώνεται σε σένα η λέξη ,αναγνωρίζεσαι... κατι παρόμοιο συνέβη σε κολλητή μου φίλη , που η διχρονη ανηψιά της την αποκάλεσε χθες για πρωτη φορά "θεία"... παράπλευρα ενιωσα και γω μεγάλη αυτη τη χαρά που σου ανέλυσα παραπάνω, είναι το πρωτο μωράκι της παρέας και έχουμε "αναλύσει" και "παρατηρήσει" πολύ την εξέλιξή του...χιχιχι.... (μάλιστα εγω δεν περιορίζομαι στην παρατήρηση, εχω στραφεί και στα πειραματα με το εν λόγω βρέφος....) και μιας και σου γραφω για αυτό, να σου εκφράσω και το παράπονο μου από τότε που μου στέρησαν αυτη τη "χαρά"... όταν ο μικρός μου αδερφός μαζί με το μπαμπα και μαμα , αρχισε να λεει και "νενα" και τότε αποδόθηκε σε αναζήτηση της νονάς του.... Ποιας νονάς του,καλέεεε;;;;ΕΕΕΕ;;;; και πήρανε τηλέφωνο αμέσως να της το μεταφέρουν!!!.... Καλέ, εμένα φώναζε το παιδί (αλλοιώνοντας το ονομά μου)!!! Αλλά μετά φρόντισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και καθε φορά που λεγε νενά κοιτούσε εμένα....χιχιχιχι.... ---- μεγάλη η εκπληξη και η χαρά που λες... και αν δεν την καταλαβαίνουν τωρα ,όσοι διαβάζουν αυτές τις γραμμες , τους εύχομαι να την ζήσουν (άμεσα ή παράπλευρα) όπως κι εγώ χθες.... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Βικη Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Αγαπητο ημερολογιο (!) οσο πιο πολυ δουλευω τοσο πιο πολυ ανακαλυπτω την αξια του διαβασματος...αναντικαταστατο! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αφροδίτη Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Αγαπημένο μου ημερολόγιο νιώθω κάτι παράξενο μέσα μου να μεγαλώνει συνεχώς. Ένα παράξενο συναίσθημα, μια δύναμη, μια ορμή που θέλει να βγει έξω, να φωνάξει, να προκαλέσει έκρηξη! Δεν ξέρω τί είναι. Και δεν ξέρω πού θα με βγάλει. Αλλά μ αρέσει. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
dcool! Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 νιώθω κάτι παράξενο μέσα μου να μεγαλώνει συνεχώς. κανα alien θα'ναι emkiss Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Αφροδίτη Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 21 Νοεμβρίου 2007 Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
bad_samaritan Δημοσιεύτηκε 27 Ιουνίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 27 Ιουνίου 2008 λοιπον σημερα διαβασα την "σπιτονοικοκυρα" του ντοστογιεφσκι -80 σελ ειναι δεν παιρνει και πολλη ωρα- κανοντας ενα διαλειμμα απο γυναικο.. πω πω στις 10 πρωτες σελιδες λες και διαβαζα για τον εαυτο μου... φυσικα δεν ειμαι μονο εγω ετσι... τρελλαρες αυτου του ειδους κυκλοφορουμε ελευθερα πολλοι εξω... εχοντας παρανοησει πληρως τί σημαινει η ανθρωπινη φυση μας... ετσι που οταν κοιταμε τη ζωη καταματα, αυτη μας τυφλωνει.. καλα αυτα τα λιγα! και βλακωδη Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.