ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ

[iceman]

http://users.uoa.gr/~ahatzis/Violence.pdf

.......

(δ) Τρεις άνθρωποι καίγονται ζωντανοί από φασίστες ενώ άλλοι φασίστες ζητωκραυγάζουν. Ένας πολιτικός ξυλοκοπείται από φασίστες

μπροστά στις κάμερες. Ένας νομπελίστας απειλείται από φασίστες ενώ αμέτρητοι διανοούμενοι εκβιάζονται και προπηλακίζονται από

φασίστες για να μην διατυπώσουν τη γνώμη τους. Αμέτρητοι άνθρωποι πέφτουν θύμα εγκληματιών μέσα στα σπίτια τους, στη γειτονιά που

μεγάλωσαν, στους δρόμους που νόμιζαν ότι έχουν το δικαίωμα να περπατούν ασφαλείς. Αμέτρητοι μετανάστες πέφτουν θύματα φασιστών

ως αντίποινα σε πράξεις που έκαναν άλλοι, διασύρονται, απειλούνται, αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινα σκουπίδια. Αν το κράτος

δικαίου έχει το μονοπώλιο της βίας. το έχει για να προστατεύσει τους πολίτες του από τους εγκληματίες,

τους μαύρους και κόκκινους φασίστες και τους τραμπούκους κάθε είδους. Αλλά αυτό είναι απασχολημένο να σπάει τα κεφάλια όσων

συλλαμβάνει τυχαία.

............

[lellos]

Όντως, στο "φιλελεύθερο" κράτος το κράτος φιλοδοξεί να έχει το μονοπώλιο της βίας. Ωραίος "φιλελευθερισμός". Αλλά το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος έχει το μονοπώλιο του κράτους. Αν απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα θα αντιληφθεί και ποιος επωφελείται από αυτό το μονοπώλιο της βίας. Τα υπόλοιπα είναι ευσεβείς πόθοι και αερολογίες που συγκαλύπτουν την εκμετάλλευση και το ποιος ασκεί και ποιος υφίσταται την εκμετάλλευση. Άλλωστε και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα φιλοδοξούν το κράτος να έχει το μονοπώλιο της βίας.

Παλιά είχαμε διανοούμενους. Δυστυχώς πλέον το πόπολο διαπαιδαγωγείται από δημοσιογραφίσκους και μάλιστα κακής ποιότητας.

Δέκα σύντομες παρατηρήσεις σχετικά με το ζήτημα των διανοουμένων

1. Το θεμελιώδες ζήτημα σε ό,τι αφορά τους διανοούμενους μπορεί να τεθεί ως εξής: εάν η "διανόηση" είναι μια δραστηριότητα που επικεντρώνεται στην καλλιέργεια και όξυνση της σκέψης, ποιος είναι ο βασικός παράγοντας που εμπλέκεται σε μια τέτοια καλλιέργεια και όξυνση;

2. Στο ερώτημα αυτό υπάρχουν τρεις βασικές διαθέσιμες απαντήσεις:

α) Η "φυσιοκρατική": εμπλέκεται η φυσική ευφυϊα του καθενός, το εκ γενετής ταλέντο του ή η έφεσή του προς την σκέψη.

β) Η "εκπαιδευτική": εμπλέκεται το εκπαιδευτικό σύστημα ως μέσο διάδοσης και καλλιέργειας δεξιοτήτων.

γ) Η "ταξική": οι δύο πρώτες διαστάσεις δεν μπορούν ποτέ να αποσπαστούν από την σύνδεση της σκέψης με τις αναζητήσεις, τις μέριμνες, τις προτεραιότητες, τις αξίες, τις ανάγκες μιας συγκεκριμένης τάξης.

3. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της σύνδεσης της διανόησης με τις αναζητήσεις και μέριμνες της αστικής τάξης είναι η καλλιέργεια στον νου της ψευδαίσθησης της αυτονομίας από το ταξικό συμφέρον.

α) Στην φάση της ηρωϊκής ανόδου της τάξης, η ψευδαίσθηση αυτή παίρνει τον χαρακτήρα του ιδεαλιστικού οικουμενισμού: ο διανοούμενος νιώθει την ώθηση μιας αφηρημένης αντίληψης καθολικών συμφερόντων, αναζητήσεων, αξιών και αναγκών και ανταποκρίνεται σε αυτές, είτε εργάζεται στις ανθρωπιστικές είτε στις θετικές επιστήμες.

β) Στην φάση της παρακμής της τάξης, που σημαίνει την αδυναμία της να εξελίξει τον τρόπο παραγωγής πέρα από ένα πεπερασμένο σημείο και την διόγκωση του παρασιτικού της χαρακτήρα, ο ιδεαλιστικός οικουμενισμός δίνει την θέση του στην τεχνοκρατική υπερειδίκευση, που βοηθά τον διανοούμενο να αποσυνδέσει την σκέψη του εντελώς από το άβολο ζήτημα της σχέσης της με αυτή την παρασιτική, κυριολεκτικά αντιδραστική λειτουργία της αστικής τάξης.

4. Τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη φάση, η τάση της διανόησης είναι να υποκαταστήσει την σχέση της με την αστική τάξη και το κεφάλαιο με την σχέση της με το κράτος.

α) Στην πρώτη φάση, η σχέση αυτή διαμορφώνεται με όρους μεταβίβασης στην ιδέα του κράτους του ιδεαλιστικού οικουμενισμού. Η διανόηση εξυψώνει το κράτος σε έκφανση της αυτόνομης δύναμης του Λόγου. Αυτή είναι η στιγμή της Φιλοσοφίας του δικαίου του Χέγκελ.

β) Στην δεύτερη φάση, η σχέση αυτή μεταμορφώνεται σε σχέση αποδοχής της εξάρτησης της σκέψης από το κράτος, δηλαδή του περιορισμού της από τον κρατικό λόγο. Αυτό φυσιολογικοποιείται επειδή ένα σημαντικό μερίδιο διανοουμένων εργοδοτείται και αμείβεται από το κράτος, επειδή ένα άλλο μέρος αναζητά την διάκριση και την καταξίωση μέσα από θεσμούς (βραβεία, υποτροφίες, εκδόσεις που είτε επιχορηγούνται από το κράτος είτε εξαρτώνται οικονομικά από τις σχέσεις του εκδότη με αυτό, κλπ) που ελέγχονται από το κράτος και θεσμοθετούνται από αυτό, και επειδή, στην πιο πρόσφατη εποχή, η συμμετοχή σε διεθνείς ομάδες συνεργασίας, "δεξαμενές σκέψης", κλπ, διαμεσολαβείται πάντοτε από το κράτος και την ιδιότητά του ως μέλους διακρατικών οργανισμών.

5. Όμως το κράτος δεν είναι μια ουδετερότητα, αλλά αποκρυστάλλωση της ταξικής ηγεμονίας της κυρίαρχης τάξης. Η φαινομενική ανεξαρτησία του διανοούμενου από το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο είναι στην ουσία ανύπαρκτη γιατί το κράτος από το οποίο εξαρτάται είναι η έκφραση των συμφερόντων αυτού ακριβώς του κεφαλαίου. Κατά συνέπεια, η εξάρτηση από το κράτος, η αναφορά της σκέψης, άμμεσα ή έμμεσα, στο κράτος, είναι επίσης εξάρτηση από και αναφορά στην κυρίαρχη τάξη, από και στο οικονομικό σύστημα στο οποίο βασίζει την κυριαρχία της, από και στην ιδεολογία της.

6. Η "κρίση στην διανόηση" είναι μια απατηλή κρίση: δεν είναι ότι ξαφνικά οι διανοούμενοι έπαψαν να σκέφτονται· είναι ότι, στον βαθμό που η σκέψη τους παρέμεινε στενά δεμένη με τον ορίζοντα του κράτους, παρέμεινε επίσης στενά δεμένη με τις προτεραιότητες και μέριμνες της τάξης της οποίας την κυριαρχία αυτό εκφράζει, εξασφαλίζει και αναπαράγει. Η παρακμή αυτής της τάξης, που συνοδεύεται απαραίτητα από την αυξανόμενη αποτυχία της να εξασφαλίσει την συναίνεση βάσει ιδεών και ιδεωδών και την αναγκαστική της πρόσβαση στη βία, εκθέτει τον ρόλο των διανοουμένων --τον ρόλο που πάντα είχαν-- όπως η θάλασσα που αποσύρεται στην άμπωτι εκθέτει τον βυθό της ακρογιαλιάς. Δεν μετακινείται δηλαδή η διανόηση, αλλά ο ρόλος της τάξης με την οποία αυτή συνδέεται.

7. Στο πέρασμα της κυρίαρχης τάξης από την εξουσία κυρίως δια της συναίνεσης στην εξουσία κυρίως δια της βίας, ο ρόλος της διανόησης απαξιώνεται από την ίδια την κυρίαρχη τάξη, από τις τακτικές της επιλογές. Η ίδια εκθέτει την διανόηση στο γελοίο θέαμα της γύμνιας της, της απουσίας "ηθικού μανδύα" από την δράση της, του περιφραγμένου και ελεγχόμενου χώρου όπου της επιτρέπεται να σκέφτεται, του στενόχωρου παρτεριού ειδίκευσης που αναλογεί και αντιστοιχεί στον καθένα όταν η ψευδαίσθηση της οικουμενικότητας έχει ξεθωριάσει και ατονήσει. Οι προσπάθειές των διανοουμένων να αγνοήσουν αυτή την αντικειμενική πραγματικότητα και να εξακολουθήσουν να μιμούνται έναν καθαρά πια ξεφτισμένο οικουμενικό λόγο ακούγονται κούφιες και κίβδηλες ακριβώς επειδή η ουσία της οικουμενικότητας έχει προ πολλού συρρικνωθεί στο μηδέν, αφήνοντας πίσω της μόνο τις άδειες λέξεις της οικουμενικής απεύθυνσης, που τώρα εμφανίζονται ως αστείες καρικατούρες.

8. Ο διανοούμενος που επιμένει να προσποιείται πως μιλά οικουμενικά όταν δεν έχει απομείνει τίποτε το οικουμενικό στον ρόλο και τον χαρακτήρα της τάξης με την οποία συνδέεται λέγεται δημοσιογράφος.

9. Η απείθεια και η ανυπακοή σε αυτόν τον ρόλο, μαζί με όλες της τις συνέπειες, αρχής γενομένης από την δραστική απώλεια ενός τεχνητού "πρεστίζ" και κάθε απομειναριού αστικής "ευπρέπειας", είναι ο τρόπος με τον οποίο η σκέψη διαμαρτύρεται για τον στραγγαλισμό που της επιβάλλει ο βιολογικός φορέας της ως συμφεροντολογικό ζώον, δηλαδή ως ενεργός καταστολέας των δικαιωμάτων της σκέψης πάνω στο συμφέρον και πέρα από το συμφέρον.

10. Σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης, αυτή η απείθεια δεν μπορεί να βρει "πάτημα", δεν μπορεί να στηρίξει ένα υποκείμενο και να το συγκρατήσει στην επιμονή του να εναντιώνεται στο στραγγάλισμα της σκέψης, παρά μόνο ωθώντας το στην σύνδεση με μια άλλη τάξη, η οποία εφεξής γίνεται η ενεργός προϋπόθεση του δικαιώματος κάποιου να σκέφτεται. Και η τάξη αυτή δεν μπορεί παρά να είναι η τάξη που, έχοντας εξοβελιστεί ως κατώτερη από το πεδίο της σκέψης των κυρίαρχων, έχει διατηρήσει τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις του σκέπτεσθαι διαφορετικά, κρατά δηλαδή τα κλειδιά της επανεκκίνησης της σκέψης, της επιστροφής της στην αρχή και στις αρχές της, στο σκέπτεσθαι εκ νέου που είναι στην ουσία το σκέπτεσθαι ως τέτοιο.

http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/blog-post_8431.html

[iceman]

leninreloaded???? το προσπερνω.......

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=18757

Ναι, η εισβολή συνδικαλιστών κι εργαζομένων χθες το πρωί στο Πεντάγωνο ήταν παράνομη. Ο ίδιος ο πρόεδρος των εργαζομένων των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, κ. Καρακίτσιος, αναγκάστηκε αργότερα να ζητήσει συγγνώμη για τις «εικόνες ντροπής». Ωστόσο, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο οποίος ήταν κι εκείνος εκεί, είχε άλλη άποψη: «τόσο ο εισαγγελέας όσο και οι αστυνομικές δυνάμεις δεν θα έπρεπε να μείνουν στο παράνομο της πράξης αλλά να δείξουν κατανόηση στο πρόβλημα και να επιχειρήσουν μέσα από το διάλογο να αποφορτίσουν το κλίμα».

Πως θα αντιμετωπίζατε εσείς μια παρόμοια περίπτωση; Το πρόβλημα εν προκειμένω ήταν πράγματι μεγάλο γιατί οι εργάτες είναι απλήρωτοι μήνες. Πως θα αντιδρούσατε εσείς; Ο Κώστας ο Γιαννακίδης έγραψε χθες εδώ πως θα θύμωνε κι εκείνος πολύ αν ήταν στη θέση τους. Θα έλεγε μάλιστα ότι «όσο αυτοί που γλέντησαν τις μίζες προστατεύονται από λίστες, τόσο και εγώ θα αισθάνομαι ότι δικαιούμαι να καβαλήσω τη μπάρα.»

Επικίνδυνος δρόμος, Κώστα. Το πότε αισθάνεται πως δικαιούται ο καθένας μας να παραβιάσει το νόμο είναι κάτι εντελώς σχετικό.

Ένας καβαλάει τη μπάρα και εισβάλλει σε στρατιωτική εγκατάσταση γιατί το πρόβλημα είναι μεγάλο, δεν τον πληρώνει ο εργοδότης του και απλά δεν πάει άλλο. Άλλος καβαλάει τη μπάρα και δεν πληρώνει γιατί τα διόδια είναι άδικα, και πάρα πολλά και πολύ ακριβά.

Ένας σπάει κεφάλια μπάτσων στις πορείες, γιατί κάτι πρέπει να γίνει, το πρόβλημα της αστυνομικής βίας είναι μεγάλο. Άλλος σπάει πάγκους και κεφάλια «σκούρων» μικροπωλητών, γιατί θέλει να εκλείψουν και οι παράνομοι μετανάστες και το παραεμπόριο. Δύο σε ένα.

Ένας λαδώνεται στην υπηρεσία του, γιατί ο μισθός του δημόσιου υπαλλήλου είναι ψίχουλα και δεν μπορεί να ζήσει. Άλλος τα ψίχουλα είναι όσα δηλώνει στην Εφορία, γιατί οι φόροι εισοδήματος, ακινήτων και εγώ δεν ξέρω τι άλλο είναι στην περίπτωση του τόσο άδικοι, χαράτσια, που κι αυτός δεν μπορεί καλά καλά να ζήσει.

Σύμφωνα με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν πρέπει να κολλάμε. Μη μένουμε στο παράνομο της πράξης. Σωστά. Στην κλινικά νεκρή Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, τα πάντα είναι απονομιμοποιημένα. Οπότε, ποιος ο λόγος να τηρείς ευλαβικά τη ρημάδα τη νομιμότητα; Όπως σωστά γράφει ο Γιαννακίδης, το σημαντικό δεν είναι στη χώρα μας το τι δικαιούσαι. Το σημαντικό είναι τι σε έχουν κάνει να αισθάνεσαι πως δικαιούσαι. Κι αυτό; Αυτό είναι ΤΟ πρόβλημα.

[lellos]

leninreloaded???? το προσπερνω.......

Αυτό είναι το πρόβλημα, φιλαράκο. Αλλά ότι μπορεί ο καθένας. Ξέρεις, αυτό που λένε για την αλεπού και τα κρεμαστάρια...

[iceman]

αγνοοντας τον καημενο λελλο συνεχιζω με θεματα σχετικα με τον τιτλο του φορουμ

http://www.thepressproject.gr/theme.php?id=13321

...............

Τελειώνω με μία ακόμα σκέψη από το ίδιο βιβλίο της Άρεντ: η βία όντως αλλάζει τον κόσμο. Τον κάνει πιο βίαιο.

[lellos]

αγνοοντας τον καημενο λελλο συνεχιζω με θεματα σχετικα με τον τιτλο του φορουμ

http://www.thepressp...me.php?id=13321

...............

Τελειώνω με μία ακόμα σκέψη από το ίδιο βιβλίο της Άρεντ: η βία όντως αλλάζει τον κόσμο. Τον κάνει πιο βίαιο.

Και πολύ καλά κάνεις, φιλαράκο (αν και όταν όντως προτίθεται κανείς να αγνοήσει τον άλλο δεν γράφει "αγνοοντας τον καημενο..." κλπ. Την επόμενη φορά θα τα πας καλύτερα, είμαι σίγουρος.

Και για να μη μείνουν τα δακρύβρεχτα λόγια της Άρεντ (η οποία σημειωτέον έστελνε συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στους Γάλλους το Μάη του 68, αλλά που να τα ξέρει κανείς αυτά όταν διαβάζει Άρεντ μόνο μέσα από δημοσιογραφικά παραθέματα), ας παραθέσουμε και κάποιον πιο διαυγή από την Άρεντ:

«Όπως είναι γνωστό, στην πραγματική ιστορία τον πρώτο ρόλο τον παίζουν η κατάχτηση, η υποδούλωση, ο φόνος μετά ληστείας, με δυο λόγια η βία. Στην ήπια όμως, πολιτική οικονομία επικρατεί ανέκαθεν το ειδύλλιο».

[iceman]

το καημενο λελλο.... τελος παντων.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=18767

[lellos]

Και κάτι για πιο απαιτητικούς αναγνώστες (για όσους δηλ. μετά το γυμνάσιο δεν περιορίστηκαν στο ξεφύλλισμα κομικς και εφημερίδων):

Για μια κριτική τής βίας

Walter Benjamin

http://waltendegewalt.wordpress.com/2011/01/28/w-benjamin-%E2%80%94-zur-kritik-der-gewalt/

[iceman]

τα κομιξ ειναι η ενατη τεχνη ανιδεε...

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/09/2012_461972

Η βία και η δράση Tου Στεφανου Κασιματη

Ο ένας προπηλακίζει τον μικροπωλητή, επειδή είναι σκούρος, αλλόθρησκος, η παρουσία του στη χώρα είναι παράνομη και δεν έχει άδεια επιτηδεύματος. Ο άλλος προπηλακίζει έναν εργάτη, επειδή έχει δεχθεί μείωση μισθού, δεν συμμετέχει στην απεργία και πηγαίνει στο εργοστάσιο. Πείτε μου, σας παρακαλώ, σε τι διαφέρει ο δράστης του προπηλακισμού στην πρώτη περίπτωση από εκείνον στη δεύτερη.

Διαφέρουν, μπορεί να υποστηρίξει κάποιος, επειδή ο μεν πρώτος στρέφεται κατά της φυλής, του χρώματος του δέρματος και της πολιτισμικής ταυτότητας του μικροπωλητή, ενώ ο δεύτερος υπερασπίζεται το ιερό δικαίωμα του εργάτη στην απεργία -ή, αν προτιμάτε να το πούμε διά του τρόπου με τον οποίον νοείται εκ των πραγμάτων, της υποχρέωσης στην απεργία, η οποία υπερισχύει παντός άλλου δικαιώματος, διότι σε δέκα, πενήντα, εκατό ή διακόσια χρόνια μέσα από τη συντονισμένη πάλη του λαϊκού κινήματος θα οδηγήσει σε έναν καλύτερο κόσμο για όλους.

Εστω, λοιπόν, ότι οι δύο περιπτώσεις διαφέρουν κατά τον σκοπό: της μεν πρώτης ο σκοπός είναι κακός, της δεύτερης όμως είναι καλός. Ως προς το μέσον, όμως, που χρησιμοποιείται για την επίτευξη του σκοπού, τόσο ο κακός όσο και ο καλός δεν διαφέρουν σε τίποτε: σπρωξιές, χαστούκια και, γενικώς, ψιλές χρησιμοποιούν και ο ένας και ο άλλος. Κατά συνέπειαν, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι υπάρχει καλή βία -είναι αυτή που ασκείται για καλό σκοπό- και κακή βία, όπως της Χρυσής Αυγής. Να το πούμε απλά; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Ιδού, λοιπόν, γιατί, την περασμένη Πέμπτη στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής, στη συζήτηση ψηφίσματος κατά των επιθέσεων της Χρυσής Αυγής εναντίον παρανόμων μεταναστών με τη συμμετοχή βουλευτών της, οι εκπρόσωποι της ριζοσπαστικής και της άκρας Αριστεράς διαφώνησαν με τη ρητή καταδίκη «κάθε πράξης βουλευτών που πλήττει το κύρος του κοινοβουλευτικού θεσμού και των βουλευτών» και ζήτησαν η φράση να μην περιληφθεί στο κείμενο. Ιδού γιατί ο μεν εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε να προσδιορίζεται ρητώς ως ρατσιστική η βία που θα καταδικαζόταν με το ψήφισμα, ο δε εκπρόσωπος του ΚΚΕ ζήτησε να το σκεφθεί καλύτερα, επειδή «είναι η πρώτη φορά που η Βουλή αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα και, ως εκ τούτου, χρειάζεται πολύς προβληματισμός και μεγαλύτερη νηφαλιότητα, όχι βιασύνη».

Χθες μάλιστα, στον ΣΚΑΪ, ο Σπύρος Χαλβατζής εξήγησε εναργέστερα τις διαφορές κακής και καλής βίας. «Υπάρχει», είπε, «η βία του κράτους και των προβοκατόρικων ομάδων και υπάρχει η δράση, ο αγώνας κατά της πολιτικής που εφαρμόζεται». Τη δεύτερη δεν την προσδιόρισε ευθέως ως βία, αλλά το υπενόησε με τη διαζευκτική σύνταξη της πρότασής του. Για όσους αργόστροφους δεν το είχαν καταλάβει αμέσως, λίγο αργότερα το είπε απεριφράστως: «Δεν υπάρχει βία γενικώς και απροσδιορίστως» και, επίσης, «η δράση του λαϊκού κινήματος, που αποφασίζεται συλλογικά, δεν είναι βία». Επομένως, μπορούμε να προχωρήσουμε τον συλλογισμό μας ένα βήμα παραπέρα και να πούμε ότι την κακή βία τη λέμε απλώς «βία», την δε καλή βία «δράση».

Εχω την εντύπωση ότι για την πλειονότητα των πολιτών σε τούτη τη χώρα ο διαχωρισμός αυτός μεταξύ καλής και κακής βίας δεν είναι αποδεκτός. Προτιμούν -έτσι νομίζω- το καθεστώς της δημοκρατίας, όπου το δικαίωμα της βίας παραχωρείται σε δημοκρατικά ελεγχόμενους θεσμούς και ασκείται, υπό προϋποθέσεις και εφόσον είναι ανάγκη, εξ ονόματος της νομιμότητος και μόνον. Παρ’ όλες τις προφανείς αδυναμίες του, το μοντέλο αυτό είναι προτιμότερο από το άλλο, στο οποίο η κάθε ομάδα με κοινά συμφέροντα, πεποιθήσεις, κοσμοθεωρία ή ό,τι άλλο αποφασίζει ότι η δική της βία δεν είναι βία, επειδή ασκείται για καλό σκοπό.

Την πλάνη της διάκρισης μεταξύ της καταδικαστέας κακής βίας και της αποδεκτής καλής βίας, που δεν είναι βία την είχαμε σχεδόν αποδεχθεί όλα αυτά τα χρόνια, διά του εθισμού μας σε αυτήν. Ομως η αποκρουστική βία της Χρυσής Αυγής μάς ξυπνά από τον λήθαργο του εθισμού. Αυτό που βλέπουμε μας απωθεί. Συγχρόνως, όμως, βλέπουμε ότι αυτό που κάνει η Χρυσή Αυγή με τους προπηλακισμούς μεταναστών δεν διαφέρει, ως προς το μέσον που χρησιμοποιεί για τον σκοπό της, από «δράσεις» τις οποίες ανεχθήκαμε τόσο, ώστε πλέον τις συνηθίσαμε: αναρχικών, αντιεξουσιαστών, «λαϊκού κινήματος» και δεν ξέρω εγώ ποιων άλλων ακόμη. Η σύγκριση των δύο εκδοχών της βίας μάς θυμίζει αυτό που είχαμε ξεχάσει τόσα χρόνια: τη διάκριση του σκοπού από το μέσον. Μας κάνει, δε, να καταλάβουμε ότι, πολύ απλά, δεν θέλουμε μια κοινωνία όπου η κάθε οργανωμένη ομάδα θα επιβάλει την άποψή της για το τι είναι σωστό με τις σπρωξιές και τις σφαλιάρες.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον εξοργίσθηκαν κάποιοι με το σημείωμα της περασμένης Κυριακής σε τούτη τη στήλη. Διότι δεν τους συμφέρει η διάκριση μεταξύ σκοπού και μέσου. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία της θέσης τους: η αντίφαση είναι οφθαλμοφανής, όταν εκείνοι από τους οποίους ζητούσαμε να καταδικάσουν τη δολοφονία των τεσσάρων της Marfin και μας έλεγαν ότι περιττεύει, αφού εξαρχής καταδικάζουν κάθε μορφής βία, έρχονται τώρα και μας λένε ότι δεν συμφωνούν με το ψήφισμα κατά της βίας επειδή η βία δεν προσδιορίζεται ως ρατσιστική! Η οργή τους απλώς εκθέτει το τερατώδες μέγεθος της αντίφασης...

[lellos]

Και η αμορφωσιά είναι η μηδενική. Κάποιο σχόλιο πάνω στον Μπένγιαμιν, φιλαράκο; Υποψιάζομαι ότι η ένατη τέχνη δεν βοηθάει και πολύ, ε;

[iceman]

http://www.skai.gr/n...-via-ton-allon/

Η βία των άλλων

.................

Το εντυπωσιακότερο όμως είναι ότι για την παράγραφο της Επιτροπής που καταδικάζει τις πρακτικές των Χρυσαυγιτών, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε “λευκό”, ενώ το ΚΚΕ ψήφισε επίσης “λευκό” για όλες ανεξαιρέτως τις προτάσεις με το αίολο αιτιολογικό ότι δεν πρέπει να συναχθούν “βεβιασμένα συμπεράσματα”!

Ο βουλευτής που εκπροσωπεί το ΣΥΡΙΖΑ στην επιτροπή αιτιολόγησε την απόφασή του λέγοντας ότι στη συγκεκριμένη πρόταση δε γίνεται αναφορά στο κείμενο περί ρατσιστικής βίας κι ότι υπάρχει απόπειρα γενίκευσης.

Και λοιπόν; Δεν είναι αυτονόητο ότι πρέπει να καταδικάζεται κάθε μορφή και πρακτική -όχι μόνο εξωθεσμικής, αλλά και κρατικής βίας- όταν κάποιοι υπερβαίνoυν τα συνταγματικά προδιαγεγραμμένα όρια;

..............

[lellos]

Και λοιπόν; Δεν είναι αυτονόητο ότι πρέπει να καταδικάζεται κάθε μορφή και πρακτική -όχι μόνο εξωθεσμικής, αλλά και κρατικής βίας- όταν κάποιοι υπερβαίνoυν τα συνταγματικά προδιαγεγραμμένα όρια;

..............

Όχι, δεν είναι αυτονόητο. Το σύνταγμα υπάρχει χάριν του λαού. Όταν το ίδιο το κράτος έχει καταντήσει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο και το επικαλείται κατά βούληση για να ποδηγετήσει απλώς το λαό (ή και όταν το Σύνταγμα είναι έτσι φτιαγμένο ώστε να εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα) τότε η βία ενίοτε δεν είναι απλώς δικαίωμα αλλά και καθήκον.

[iceman]

http://www.iefimerida.gr/blog-content/54831/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82

Άλλωστε όπως είπε και ο Καναδός επικοινωνιολόγος Marshall McLuhan, η βία, είτε φυσική, είτε ψυχική, είναι μια αναζήτηση της ταυτότητας και του νοήματος. Όσο λιγότερη ταυτότητα, τόσο μεγαλύτερη βία.

[lellos]

Έκτακτο παράρτημα: ποιος είπε ότι οι εφημερίδες δεν είναι πηγή μόρφωσης για το πόπολο; Σου δίνουν και παραθέματα να 'χεις να πορεύεσαι...

[iceman]

χιτλερ, σταλιν φασιστικα γουρουνια

και συνεχιζουμε με κατι λιγο παλιοτερο (οχι οσο του λελλου)

http://www.realpolit...archives/31351/

Tου Αλεξη Παπαχελα

Η ανομία είναι μεταδοτική. Κοιτάξτε τώρα τι έχει συμβεί. Το ελληνικό κράτος αποφάσισε εδώ και 25 χρόνια, περίπου, να παράσχει μια ιδιότυπη ασυλία στην ανομία κάθε είδους. Γίναμε η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου θεωρείτο φυσιολογικό να δέρνουν οι διαδηλωτές την αστυνομία με δοκάρια ή να σπρώχνουν έναν αστυνομικό λες και είναι απλώς ο γείτονας με τον οποίο τσακώνονται. Επιτρέψαμε μέσα στα πανεπιστήμιά μας να εδραιωθούν θύλακοι απροκάλυπτης παρανομίας, με το πρόσχημα του ασύλου, με αποτέλεσμα σήμερα κάποιες ακραίες συμμορίες να κάνουν κουμάντο και να εκβιάζουν τους πρυτάνεις για να μην πάνε καν στον διάλογο για την Παιδεία. Τελευταίο κρούσμα οι «άγνωστοι» που επιτέθηκαν με λοστούς σε καθηγητές στο ΑΠΘ. Και βεβαίως δεν μας κάνει εντύπωση να κλείνουν είκοσι επαγγελματίες μπουκαδόροι τα κεντρικά ξενοδοχεία της Αθήνας και να διώχνουν με το έτσι θέλω τουρίστες από τους οποίους τρώνε ψωμί χιλιάδες εργαζόμενοι.

Εχουμε όμως και την ανομία των επωνύμων. Τον κ. Ψωμιάδη, ο οποίος παρανομούσε με την ανοχή διαδοχικών υπουργών Οικονομικών και επικεφαλής διαφόρων φορέων και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος και ωραίος. Εχουμε τους νέους επώνυμους ισχυρούς, οι οποίοι κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας σαν να είναι αρχηγοί κρατών, διακόπτοντας την κυκλοφορία, με μπλε φανάρια στα αυτοκίνητά τους, παραβιάζοντας κάθε νόμο. Ξέρετε πόσο εξοργίζεται ο μέσος πολίτης από αυτήν την προκλητική συμπεριφορά, για την οποία νιώθει θυμό αλλά και αδυναμία αντίδρασης;

Είναι εξάλλου πολύ επικίνδυνο το πώς η ανομία φέρνει παραπάνω ανομία, όταν ακούς νέα παιδιά να λένε «αφού δεν υπάρχει δικαιοσύνη, αφού κανείς δεν πληρώνει…». Αυτή είναι μια σίγουρη συνταγή για να γίνουμε κανονική ζούγκλα, συνταγή την οποία υιοθετούν διάφοροι επαγγελματίες του λαϊκισμού.

Δίνουμε γενικά την εικόνα μιας χώρας που είναι ξέφραγο αμπέλι, στην οποία δεν υπάρχουν κανόνες και ο καθένας με λίγο «τσαμπουκά», χρήμα ή δύναμη μπορεί να κάνει ό,τι του αρέσει. Ξέρετε, όμως, τι είναι το πρόβλημα; Μας πήραν χαμπάρι και οι απρόσκλητοι επισκέπτες μας. Μπείτε στη θέση ενός τριτοκοσμικού, που έρχεται από έναν δικό του κόσμο και αντικρίζει μια Αθήνα όπου τα μηχανάκια κινούνται με χαρακτηριστική άνεση στα πεζοδρόμια, οι παράνομοι πλανόδιοι έμποροι έχουν αντικαταστήσει τα περίπτερα στις γωνίες και γενικώς ο νόμος και η τάξη δεν εφαρμόζονται. Είναι βέβαιο πως θα υποθέσει ότι «προφανώς εδώ έτσι ζούνε» και θα προσαρμόσει τη συμπεριφορά του στα τοπικά ήθη και έθιμα. Αν ταυτόχρονα δεν έχει να φάει, αν η ανθρώπινη ζωή είχε πολύ λιγότερη αξία γι’ αυτόν, τότε απλώς αποφασίζει ότι η Ελλάδα είναι μια μορφή ελεγχόμενης ζούγκλας. Κανείς δεν τον εμποδίζει να ουρήσει στο παράθυρο του γείτονα, να ανοίξει ένα μαγαζί που δεν έχει καμία άδεια και ακόμη να πιστέψει ότι κανένα έγκλημα δεν τιμωρείται πραγματικά. Ούτως ή άλλως έχει ακούσει ότι και μερικοί που πήγαν φυλακή για βαριά αδικήματα ξαναβγήκαν προσωρινά για να συνεχίσουν την καριέρα τους…

Η ανομία είναι λοιπόν μεταδοτική και πολύ επικίνδυνη. Μια χώρα που δεν σέβεται τον εαυτό της δεν μπορεί να περιμένει από τον όποιον περαστικό να τη σεβασθεί γιατί απλώς και αυτός θα «φερθεί στην Ελλάδα σαν νεοέλληνας» αλλά με τον δικό του… λίγο πιο άγριο τρόπο.

[lellos]

χιτλερ, σταλιν φασιστικα γουρουνια

και συνεχιζουμε με κατι λιγο παλιοτερο (οχι οσο του λελλου)

Πωπω, φιλαράκο, αυτό το κριτήριο της παλαιότητας είναι πολύ βαθυστόχαστο! Υποθέτω την παλιατσούρα τον Πλάτωνα ούτε να τον φτύσεις! Ε ρε με τι ογκόλιθους βλακείας είναι υποχρεωμένη να πορεύεται η ανθρωπότητα.

Μπένγιαμιν-Παπαχελάς σημειώσατε 2.

Υποψιάζομαι ότι απ' τον Μπένγιαμιν,φιλαράκο, δεν κατάλαβες γρυ.

Α, και στο βίντεο των Μόντυ Πάιθον δεν είχε Χίτλερ, Στάλιν κλπ. αλλά τον "δημοκράτη" Τσάμπερλαιν. Πόσες συνδικαλιές ν' αντέξει κανείς.

[iceman]

καημενε λελλο για τον Πλατωνα θα τα πουμε σε αλλο φορουμ αν θες.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=18364

Αφού η κοινωνία είναι άδικη γιατί να μην είμαι κι εγώ παράνομος; Αυτό ήταν το επιχείρημα καθαγιασμού της φοροδιαφυγής που προέβαλλε στην Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πριν λίγες μέρες στη Βουλή είχε ευχηθεί να γίνουμε Αργεντινή. Είναι απλά ατοπήματα; Είναι λεκτικές υπερβολές; Όχι καθόλου.

Εκφράζουν με συνέπεια την προοδευτική μετάλλαξη της αριστεράς, τέκνου του διαφωτισμού, δύναμης προόδου, στην αντιδραστική μετά-μοντέρνα της εκδοχή. Αν παρακολουθήσει κανείς το Die Linke στη Γερμανία και το κόμμα της Αριστεράς του Μελανσόν στην Γαλλία θα καταλάβει καλύτερα το απροσμέτρητο βάθος των σκέψεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Η βία, ο κοινωνικός συμψηφισμός, η αποδόμηση ως αναγκαία νοητική διαδικασία και η καταστροφή ως αναπόφευκτη συνέπεια της αλλαγής του συστήματος – βλέπε Δεκέμβριος 2008 στην Αθήνα – είναι ιδέες και πρακτικές που γεννήθηκαν το 80 στο Παρίσι στο ρεύμα των “νέων φιλοσόφων”, εφαρμόσθηκαν στις αποβάθρες της Γένοβας στις συμπλοκές της αντί-παγκοσμιοποίησης, εμπεδώθηκαν στις αντί-σοσιαλιστικές πορείες του Βερολίνου στη δεκαετία ενοποίησης των Γερμανιών.

Η αντίστοιχη ελληνική πορεία έχει μέσα της τις μαθητικές καταλήψεις και την πλήρη υιοθέτηση των ανομιών της μετά-πολιτευτικής περιόδου. Καταλήψεις χωρίς απουσίες, απεργίες με πληρωμένους μισθούς, εκπαίδευση χωρίς αξιολόγηση, εξετάσεις χωρίς αποτυχόντες, βανδαλισμοί χωρίς καταδίκες. Απέναντι ένα μετά-κράτος ένοχο, σάπιο, που φυσικά δεν βάζει όρια, δεν έχει κουράγιο να βάλει τάξη.

..............

.............

[lellos]

"καημενε λελλο για τον Πλατωνα θα τα πουμε σε αλλο φορουμ αν θες"

Τι, φιλαράκο, βρήκες και άρθρο με παράθεμα του Πλάτωνα; Γουάου!

Πάντως για τον Μπένγιαμιν δεν θα τα πούμε σε κανένα φόρουμ. Κρίμα, κι εσείς οι "φιλελεύθεροι" δείχνετε να σας αρέσει ο διάλογος (όταν δεν σας πέφτει βαρύς μάλλον...).

Α, και πού 'σαι. Όταν είναι να τα πούμε για τον Πλάτωνα ψάξε κανένα άρθρο του Πάσχου που να τσιτάρει Πόππερ κι είσαι οκ. πού να μπλέκεις τώρα;

Εξάλλου ο Πάσχος, ο Παπαχελάς, ο Γουσέτης και τ' άλλα παιδιά έχουν τεράστια καλλιέργεια και είναι από τους εγκυρότερους φιλοσοφικούς σχολιαστές διεθνώς. Πολλή αμορφωσιά φιλαράκο, πολλή αμορφωσιά. Αλλά η άποψη άποψη. Σημασία έχει να μην πτοείται κανείς. Και η βλακεία σε συνδυασμό με την ηθική αχρειότητα είναι απτόητη.

[iceman]

καρλ ποππερ "η ανοιχτη κοινωνια και οι εχθροι της" . μιλαει για πλατωνα, μαρξ και αλλους αλλα δεν ειναι για το παρον φορουμ

[lellos]

Ενώ είναι για κάποιο άλλο. Είσαι ανεξάντλητος φιλαράκο. Πραγματικά.

[iceman]

σε ενοχλει και ο ποππερ καημενο λελλο? ξυδι....

http://www.kathimeri.../09/2012_462678

Η μόνη απάντηση στην πολιτική βία Tου Στεφανου Κασιματη

.............

Θα συμφωνήσω με τον επιστολογράφο ως προς την ιστορική προέλευση των δύο παραδόσεων στην πολιτική βία και έχω τη γνώμη ότι η θεώρηση του προβλήματος, όπως την αναπτύσσει με το πυκνό και ακριβολόγο ύφος του, είναι απαραίτητη για την καλύτερη κατανόηση του θέματος. Φέρ’ ειπείν, δεν είναι συμπτωματικό ότι στην ρητορική της Αριστεράς μορφές βίας τις οποίες η ίδια δικαιολογεί και ευσχήμως καλύπτει αποδίδονται στο «παρακράτος», έννοια συνυφασμένη με τη Δεξιά. Μόλις την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή, μία κυρία του ΣΥΡΙΖΑ απήγγελλε το γνωστό ποίημα: «Αυτοί που τους λέτε κουκουλοφόρους είναι στην πραγματικότητα το παρακράτος», όταν την διέκοψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέγοντας: «Και τότε γιατί όποτε δικάζονται κουκουλοφόροι σπεύδουν στο δικαστήριο ως μάρτυρες υπεράσπισης στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ;» Ελα ντε! Γιατί; Διότι πέραν της υποκρισίας την οποία εξέθεσε με την εύστοχη παρέμβασή του ο βουλευτής, υπάρχουν και ιστορικοί λόγοι για τους οποίους βολεύει πολύ ο μπαμπούλας του παρακράτους. Μα ποιο παρακράτος και πράσινα άλογα, όταν δεν υπάρχει κράτος;

...................

[lellos]

Όχι φιλαράκο, δεν με ενοχλεί ο Πόππερ (πρόκειται για μετριότητα στην πολιτική φιλοσοφία και για ξεπερασμένο στοχαστή στη γνωσιολογία). Αυτό που μ' ενοχλεί είναι τα καραγκιοζιλίκια. Άκου "συνεχίζουμε με κάτι λιγότερο παλιό από τον Μπένγιαμιν - με Παπαχελά". Ωκεανός κρετινισμού.

[iceman]

το λιγοτερο παλιο πηγαινε στο βιντεακι καημενο λελλο.

http://gr.news.yahoo...-125041057.html

Επίθεση, εν ώρα καθήκοντος, δέχθηκε, αργά χτες το βράδυ, εργαζόμενος στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, στον σταθμό «Ειρήνη».

Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας "Σταθερές Συγκοινωνίες", ο εργαζόμενος, ενώ πραγματοποιούσε τον τελευταίο έλεγχο στους συρμούς, που ήταν σταθμευμένοι στον σταθμό, εντόπισε ομάδα νεαρών που έκαναν γκράφιτι σε συρμό, οι οποίοι τον τραυμάτισαν σοβαρά στο κεφάλι και τον αυχένα, όταν προσπάθησε να τους σταματήσει.

........................

[lellos]

Μία η άλλη. Είναι κάποιο κριτήριο η παλαιότητα και δεν το ξέρω;

Α, και ακόμα να ακου΄σω κάποιο σχόλιο για Μπένγιαμιν. Έχεις κάτι να πεις επ' αυτού ή θα παραθέτεις δημοσιογραφίσκους και τσιτάτα από άρθρα; Για τη βία δα μιλάει ο άνθρωπος.

[iceman]

αφου το μελετησω αν βρω κατι αξιολογο θα σχολιασω

παμε παρακατω

http://www.koutipandoras.gr/?p=25443