There will be blood...

[lellos]

Ένας νεκρός διαδηλωτής από ανακοπή καρδιάς στο μαζικό συλλαλητήριο

Ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του από ανακοπή καρδιάς, ενώ τέσσερις άνθρωποι τραυματίστηκαν, εκ των οποίων ο ένας σοβαρά, κατά τη διάρκεια επεισοδίων που ξέσπασαν στην πλατεία Συντάγματος την ώρα που ολοκληρωνόταν η μαζική πορεία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Συλλαλητήρια πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες πόλεις.

http://tvxs.gr/news/ellada/enas-nekros-diadilotis-apo-anakopi-kardias- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --maziko-syllalitirio

[lellos]

Αυξάνεται η φτώχεια σε Γερμανία και Ιταλία

Το 15,8% των Γερμανών ζει με χαμηλούς μισθούς παρά την ανάπτυξη της χώρας

Νέα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Τετάρτη δείχνουν ότι 12,9 εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία είναι φτωχοί ή αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο να ολισθήσουν στη φτώχεια, παρά τη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη που γνωρίζει η χώρα τους.

Παρόλο που μέχρι τώρα η ύφεση δεν έχει αγγίξει, σε μεγάλο βαθμό, τη Γερμανία, όπως έχει συμβεί με τις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης, τα στοιχεία δείχνουν ότι το 15,8% των Γερμανών ζει με χαμηλούς μισθούς που σημαίνει ότι νοικιάζει φθηνά διαμερίσματα και επιβιώνει με στοιχειώδη τρόφιμα.

Τα στοιχεία βασίζονται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε πέρυσι για τα εισοδήματα των πολιτών το 2010 και δόθηκε στη δημοσιότητα με την ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας για την Εξάλειψη της Φτώχειας.

Βάσει των ευρωπαϊκών στατιστικών, ένας εργαζόμενος κινδυνεύει να ολισθήσει στη φτώχεια όταν κερδίζει το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος. Για ένα Γερμανό αυτό μεταφράζεται σε 952 ευρώ το μήνα, επίπεδο που εμποδίζει τους ανθρώπους να αποταμιεύουν χρήματα για τα γεράματά τους, με αποτέλεσμα να εξαρτώνται από την κοινωνική πρόνοια.

Το 2005, όταν άρχισαν οι μελέτες του Ομοσπονδιακού Γραφείου Στατιστικής, το ποσοστό ήταν 12,2% και το 2008 έφθασε το 15,6%.

«Η κυβέρνηση πρέπει να αναρωτηθεί πώς είναι δυνατό όλο και περισσότεροι Γερμανοί να είναι φτωχοί σε μια περίοδο μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης», δήλωσε ο Βόλφγναγκ Στάντλερ, πρόεδρος της ΑWO μια γερμανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης.

Η φτώχεια αυξάνεται και στην Ιταλία και πλήττει και νέα κοινωνικά στρώματα, κυρίως συνταξιούχους και γυναίκες, σύμφωνα με την καθολική ανθρωπιστική οργάνωση Caritas, η οποία κάνει λόγο για ελλιπή κοινωνική πολιτική.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της οργάνωσης για την κοινωνική κατάσταση στη χώρα, την οποία παρουσίασε ο διευθυντής της Caritas, Φραντσέσκο Σόντου, «οι σημερινές κοινωνικές πολιτικές είναι σαφώς ανίκανες να διαχειριστούν νέες μορφές φτώχειας και τις νέες κοινωνικές ανάγκες που έχουν παρουσιαστεί εξαιτίας της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης».

Η οργάνωση τονίζει ότι αύξησε κατά 44,5% την υλική βοήθειά της προς τους πιο φτωχούς κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους, σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2011 και τόνισε ότι ο αριθμός των Ιταλών που ζήτησαν βοήθεια κατά την ίδια περίοδο αυξήθηκε κατά 15,2%.

Σε σύγκριση με το 2009, οι νοικοκυρές που ζήτησαν βοήθεια ήσαν κατά 177,8% περισσότερες, ενώ ο αριθμός των συνταξιούχων αυξήθηκε κατά 65,6%.

Οι αλλοδαποί εξακολουθούν να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των φτωχών, ωστόσο το ποσοστό των Ιταλών από 23,1% το 2009, έφθασε το 28,9% το 2011 και το 33,3% κατά τους πρώτους έξι μήνες του 2012.

Η Caritas διένειμε περισσότερα από 6 εκατομμύρια ζεστά πιάτα το 2011 σε 449 καντίνες σ΄ολόκληρη την Ιταλία.

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=479882

[lellos]

Νεκρός διαδηλωτής του ΠΑΜΕ – Ήταν μακροχρόνια άνεργος ναυτεργάτης (upd)

Ένιωσε δυσφορία από τα χημικά των ΜΑΤ και μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό. Νεκρός από ανακοπή, οι πρώτες πληροφορίες – Δεν έχει σχέση με τα χημικά και το ξύλο η ανακοπή, υποστηρίζει η ΕΛ.ΑΣ.

Μέλος του ΠΑΜΕ ο 65χρονος νεκρός από ανακοπή καρδιάς. Άνεργος ναυτεργάτης έπαθε το καρδιακό επεισόδιο στη Φιλελλήνων έξω από τη Ρώσικη Εκκλησία.

Στις 13.15' ο 65χρονος μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό στις 13.50΄άφησε την τελευταία του πνοή, λέει ο γιατρός του νοσοκομείου Ηλ. Σιώρας.

Τι μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Ένας 67χρονος ναυτεργάτης, που συμμετείχε στην πορεία του ΠΑΜΕ, μεταφέρθηκε νεκρός από την περιοχή της πλατείας Συντάγματος, στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός».

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο θάνατός του οφείλεται σε καρδιακό επεισόδιο και δεν σχετίζεται με τα επεισόδια. Ωστόσο, η υπόθεση διερευνάται από τις αστυνομικές αρχές.

Το ιατρικό ανακοινωθέν από το Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός»

«Σήμερα ημέρα Πέμπτη 18.10.12 και περί ώρα 14:00 διεκομίσθη με το ΕΚΑΒ από την περιοχή της διαδήλωσης πλατεία Ραλλού Μάνου, άνδρας ηλικίας 65 ετών με μυδρίαση και άσφυγμος στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του ΓΝΑ «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ».

Έγιναν οι διαδικασίες καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης από τους ιατρούς του Καρδιολογικού Τμήματος χωρίς αποτέλεσμα.

Μιχαήλ Θεοδώρου

Διοικητής

Διασυνδεομένων Νοσοκομείων

Γ.Ν.Α « Ο Ευαγγελισμός»- Οφθαλμιατρείο

Γ.Ν.Α «Πολυκλινική» -3ο Νοσοκ. ΙΚΑ/

Παράρτημα Πολυκλινικής»

http://www.thepressproject.gr/article/30396/Nekros-diadilotis-tou-PME--Makroxronia-anergos-nautergatis

[lellos]

Ιταλία: Μετανάστης αυτοπυρπολήθηκε έξω από το προεδρικό μέγαρο

Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκε 55χρονος Ρουμάνος ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε έξω από το προεδρικό μέγαρο στη Ρώμη

Το θύμα φέρει εγκαύματα στο 50% του σώματός του και κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο έχασε τις αισθήσεις του. Οι γιατροί, ωστόσο, ανακοίνωσαν ότι η ζωή του δεν κινδυνεύει.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο Ρουμάνος μετανάστης, πατέρας έξι παιδιών, βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση.

Τον περασμένο Αύγουστο ο 54χρονος Αντζελο Ντι είχε αυτοπυρποληθεί μπροστά από την Βουλή σε ένδειξη διαμαρτυρίας καθώς αδυνατούσε να ζήσει το παιδί του εξαιτίας της ανεργίας. Τρεις ημέρες μετά την μεταφορά του στο νοσοκομείο, ο Ντι Κάρλο είχε υποκύψει στα τραύματά του.

http://www.thepressp...roedriko-megaro

[Αρσινόη]

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_25/10/2012_499745

«Συριζαυγίτες»: Τραμπούκοι με άλλοθι

Του Πετρου Mαρτινιδη*

Οταν άρχιζε η οικονομική κρίση στη χώρα, ο Στρος-Καν είχε διαπιστώσει ότι: «Grce est dans la merde». Τρία χρόνια μετά, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο κατάφερε να μετατρέψει αυτή την ιδιωματική έκφραση σε απόλυτη κυριολεξία. Η εδώ και ένα μήνα απεργία των καθαριστών του και τα στρατηγήματα της πρυτανείας έκαναν τις Σχολές αηδιαστικούς σκουπιδότοπους. Κι όπου καταβάλλεται κάποια προσπάθεια στοιχειώδους συμμαζέματος, ώστε να συνεχιστούν τα μαθήματα, παρεμβαίνουν οι φιλοΣΥΡΙΖΑϊκές φοιτητικές παρατάξεις (ΕΑΑΚ και άλλες συναφείς) για να σκορπίσουν ό,τι συμμαζεύτηκε και να διατηρήσουν το σκουπιδαριό αναλλοίωτο.

Σαν να μην έφτανε αυτή η συνεισφορά στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, οι ίδιες παρατάξεις αποφάσισαν να καταλάβουν τις Σχολές και να εμποδίσουν (για μια ακόμη φορά) την ψηφοφορία για πανεπιστημιακά συμβούλια. Ευλόγως. Ανθρωποι που καταγγέλλουν στις αφίσες τους την «αξιολόγιση» (με γιώτα), πώς να δεχτούν την εφαρμογή της; Αποκορύφωμα, ωστόσο, ήταν η συμβολή και συναδέλφων καθηγητών στην παρεμπόδιση της ψηφοφορίας, με τον ανυπέρβλητο ισχυρισμό ότι αυτοί «δεν ασκούν βία». Απλώς, στέκονται μπρος στις εισόδους των χώρων εκλογής και θα πρέπει να βιαιοπραγήσουν, παραμερίζοντάς τους, εκείνοι που θέλουν να μπουν να ψηφίσουν! Ιδού, λοιπόν, μια κρίσιμη διαφορά των δύο «άκρων». Οι Χρυσαυγίτες σε δέρνουν κατευθείαν, ενώ στην ΕΑΑΚ ζητούν να τους δώσεις άλλοθι για να σε δείρουν.

Είναι απολύτως φανερό, νομίζω, ότι ένα σωρό τενεκέδες έγιναν καθηγητές τα τελευταία χρόνια. Προβιβάζουν με άριστα τους πάντες, για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους, κι αντιστέκονται λυσσωδώς σε ό,τι θα μπορούσε να ελέγξει τις αποδόσεις τους. Οπως ένα σωρό νεαροί μαφιόζοι έγιναν φοιτητές και, τώρα που μειώνεται η πιθανότητα να πάρουν δίπλωμα ώστε να χρηματίζονται ως επιστήμονες, προτιμούν το άμεσο χαρτζιλίκωμα από οργανωτές πανεπιστημιακών πάρτι, παράνομα κυλικεία ή «αυτοδιαχειριζόμενα» στέκια ενός εγκατεστημένου στο πανεπιστήμιο υποκόσμου, έτοιμου να προπηλακίσει ή να δείρει όποιον τους επικρίνει. Αν τα μέλη των ΕΑΑΚ προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους σε όλους αυτούς, τότε διαφέρουν και σε κάτι ακόμα από τους Χρυσαυγίτες.

Αφού η πανεπιστημιακή διοίκηση παίζει τα πολιτικά της παιχνίδια, με το να επιτρέπει να ακυρώνουν τις σπουδές χιλιάδων άλλων 50-60 άτομα σε κάθε Σχολή, η λύση είναι απλή. Οι ικανοί δάσκαλοι δεν χάνονται. Κάπου θα βρουν να βιοποριστούν, διοχετεύοντας την αγάπη τους για γνώση. Ούτε οι ικανοί φοιτητές χάνονται. Κάπου θα βρουν αξιοπρεπή πανεπιστήμια και υποτροφίες σπουδών. Οσο για το ΑΠΘ, από τη Θεολογική μέχρι το Τμήμα Μηχανολόγων κι από την αίθουσα τελετών μέχρι το ΑΧΕΠΑ, μπορεί να γίνει ένας εξαίρετος τόπος επεξεργασίας απορριμμάτων. Θα ωφεληθούν, έτσι, οι μετακινήσεις των οχημάτων του δήμου και θα λυθεί, μαζί, η αντίρρηση περιφερειακών δήμων σε κάθε σχετική κατασκευή στην περιοχή τους. Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αυτή η λύση βρίσκεται ήδη στα μισά του δρόμου.

* Ο κ. Πέτρος Μαρτινίδης είναι συγγραφέας και καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ.

[Αρσινόη]

http://www.antinews.gr/2012/10/20/185122/

Ελλάδα 2012: εικόνες πανεπιστημίου

Από factorx στις 20/10/2012

Μερικές φωτογραφίες από την κατάντια της Ιατρικής Θεσσαλονίκης. Αυτά μάλλον τα έκαναν οι “φοιτητές” μας. Μέχρι και ακαθαρσίες βρήκαμε στην θύρα των εργαστηρίων στο υπόγειο. Εν τω μεταξύ, την Τετάρτη, η φοιτητική συνέλευση μέχρι τις 12 το βράδυ προσπαθούσε να αποφασίσει τι θα κάνει για να “σώσει” το δημόσιο πανεπιστήμιο, για πλέρια δημοκρατία. Άλλη μια τζούφια Οκτωβριανή επανάσταση. Δεν έχω λόγια να πώ πόσο θλίβομαι..

Πίστευα, αφελώς, πως δεν μπορεί, έχουμε κάποιο κοινωνικό πολιτισμό βρε αδερφέ και λίγο φιλότιμο. Τόση καφρίλα από ανθρώπους που “αποτελούν το μέλλον μας” δεν την περίμενα. Η ευθύνη βαραίνει φυσικά και την Πρυτανεία η οποία δεν ενεργοποίησε ακόμα πιστεύω την ομάδα εκτάκτου ανάγκης για καθαρισμό. Δεν έχουμε μέλλον όταν οι “θυμωμένοι” φοιτητές μας καταστρέφουν το ίδιο τους το σπίτι. Οι κομματικοί κομισάριοι προφανώς δεν έχουν την απαιτούμενη νοημοσύνη να καταλάβουν πως συμμετέχουν εδώ και δεκαετίες στην υποβάθμιση των σπουδών τους και στην καταστροφή του σπιτιού τους του ίδιου που φτιάχτηκε, όχι με τα λεφτά της “πλουτοκρατίας” αλλά με τα λεφτά των γονιών ΟΛΩΝ μας.

Δεν έχει μέλλον αυτή χώρα. Τώρα ξέρουμε γιατί η χώρα καταβαραθρώθηκε από τα παιδιά των κομματικών σωλήνων που παρασιτούν εις βάρος του κράτους μας και που έγιναν υπουργοί, γενικοί γραμματείς κλπ κλπ.

Νίκος

[Αρσινόη]

Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,

χθες (23/10) το βράδυ ενημέρωσα τον Πρύτανη και τους Αντιπρυτάνεις για την απειλή και την προσβολή που υφίσταμαι ως "ανεπιθύμητη στη Σχολή μου", εγώ και άλλοι συνυποψήφιοι μου, με τις αφίσες που

έχουν τοιχοκολληθεί στην πόρτα του γραφείου μου (απρόσιτου από εμένα επί 9 ημέρες) και στους διαδρόμους της Σχολής. Τους ζήτησα παράλληλα να αναλάβουν τις ευθύνες τους για α) την προώθηση της εκλογικής διαδικασίας που οι ίδιοι είχαν προκηρύξει, β) την προστασία της αξιοπρέπειας και της ασφάλειας τη δική μου και των συνυποψηφίων μου, οι οποίοι άλλωστε έστειλαν και οι ίδιοι ανάλογα μηνύματα.

Θεωρώ υποχρέωση μου να ενημερώσω και όλους τους συναδέλφους για την ενέργεια μου αυτή, μαζί με ένα πρόσθετο σχόλιο: Για να φρεσκάρεται η μνήμη των παλαιοτέρων και να πλουτίζουν οι γνώσεις των νεοτέρων.

Πριν ακριβώς από 40 χρόνια, φθινόπωρο του 1972, οι φοιτητές όλων των Σχολών του Πολυτεχνείου ζητούσαν εκλογές στους φοιτητικούς Συλλόγους, τις οποίες παρεμπόδιζε με κάθε μέσο η χούντα.

Οι τότε υποψήφιοι που κλήθηκαν στο γραφείο του τότε Πρύτανη άκουσαν από τον παρευρισκόμενο κυβερνητικό (=στρατιωτικό) επίτροπο, μεταξύ των άλλων κοσμητικών επθέτων, τη δήλωση-απειλή ότι είναι ανεπιθύμητοι στο Ίδρυμα. Οι εκλογές έγιναν το Νοέμβριο, και στις περισσότερες Σχολές συνοδεύτηκαν με επιθέσεις, αρπαγές της κάλπης, νοθεία κλπ. Μόνο σε δύο Σχολές ΧΜ και ΑΤΜ, χάρη και στην ουσιαστική υποστήριξη των καθηγητών μας, ολοκληρώθηκαν με αδιάβλητο τρόπο οι εκλογές.

Μετά από 3 μήνες (Φεβρ.1973), πραγματοποιήθηκε η απειλή και διακόπηκε η αναβολή στράτευσης πολλών από τους δημοκρατικά εκλεγμένους στις 2 σχολές, αλλά και πολλών άλλων αρρένων "ανεπιθύμητων", οι οποίοι παρουσιάστηκαν μετά από 3 μέρες στο στρατό. Μετά από 9 μήνες έγινε το Πολυτεχνείο, το οποίο ετοιμαζόμαστε με επαναστατική ορμή και σκονισμένους λόγους να "γιορτάσουμε" για μια ακόμη χρονιά ...

Οι παραλληλισμοί: δικοί σας.

Το συμπέρασμα: δεν υπάρχουν δημοκρατικά επιχειρήματα για αντιδημοκρατικές πρακτικές. Η παράκληση μου: όσοι έχετε επαφή με τα "άγνωστα στο ΠΣ" και "κατά δήλωση τους μέλη της Πολυτεχνειακής κοινότητας", οπλίστε τους με επιχειρήματα, διδάξετε τους το διάλογο και τη δημοκρατία και προφυλάξτε τους από τέτοιες πρακτικές. Γιατί αυτό που γεννιέται σήμερα δεν είναι ούτε δυνατό ούτε ωραίο, όπως ισχυρίζονται οι αυτοαποκαλούμενοι "Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι".

Είναι ένα τέρας που θα καταβροχθίσει και το Πανεπιστήμιο και ολόκληρη την κοινωνία.

Συναδελφικά,

Δανάη Διακουλάκη

Καθηγήτρια Σχολής ΧΜ ΕΜΠ

[lellos]

Πάλι η αριστερά φταίει για το χάλι της χώρας; Τελικά στον εμφύλιο μάλλον κέρδισαν οι κομμουνιστές και δεν το καταλάβαμε. Οι οποίοι ως γνωστόν είναι και οι πρωτεργάτες της διαφθοράς και του νεποτισμού στη χώρα. Γιατί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και λοιπές φιλελεύθερες δυνάμεις, ως γνωστόν, ουδεμία σχέση με τέτοια φαινόμενα σήψης...

[iceman]

καταντια και αυτων που τα κανουν και αυτων που τους υπερασπιζονται.....

στην τελευταια αφισα ο γραφων αυτοπροσδιοριζεται ως μελος του ΕΑΑΚ. μπορει να ειναι και προβοκατσια βεβαιως βεβαιως.....

[beyond time]

Πάλι η αριστερά φταίει για το χάλι της χώρας; Τελικά στον εμφύλιο μάλλον κέρδισαν οι κομμουνιστές και δεν το καταλάβαμε. Οι οποίοι ως γνωστόν είναι και οι πρωτεργάτες της διαφθοράς και του νεποτισμού στη χώρα. Γιατί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και λοιπές φιλελεύθερες δυνάμεις, ως γνωστόν, ουδεμία σχέση με τέτοια φαινόμενα σήψης...

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ φταίνε, ελπίζω πάντως να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ ή όποιος άλλος θέλει να κυβερνήσει στις επόμενες εκλογές για να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Όχι για την Αριστερά, αλλά για τα -ανίκανα- πρόσωπα που την εκπροσωπούν σήμερα (και δεν την εκφράζουν ως Ιδέα) και τα οποία χωρίς να έχουν προτείνει τίποτα ουσιαστικό παρουσιάζονται ως σωτήρες. Απλά άσχετοι (ελπίζω όχι και επικίνδυνοι), μέχρι αποδείξεως του εναντίου φυσικά.

[lellos]

Ώσπου να δούμε τι μας επιφυλάσσει το άδηλο μέλλον, ας ρίξουμε μια ματιά στο εφιαλτικό παρόν και ας σκεφτούμε ποιοι το προετοίμασαν κατά το παρελθόν και ποιοι εξακολουθούν να το υποστηρίζουν με περισσή προθυμία:

Η σχέση Χρυσής Αυγής – ΕΛΑΣ στη Guardian στα ελληνικά!

http://tvxs.gr/news/...an- ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika --ellinika

Ή πώς το αστικό-φιλελεύθερο κράτος (και η τάξη που το ελέγχει) προετοιμάζει το φασισμό προς ίδιον όφελος παρά τις κορώνες των δημοσιογράφων-λακέδων...

[lellos]

Για τους λακέδες, πρώτιστο μέλημα ήταν ανέκαθεν (και στην Κατοχή και σήμερα) η τήρηση της "νομιμότητας". Ευτυχώς δεν είναι όλοι λακέδες.

Τότε που έλεγαν εγκληματία τον Γλέζο

http://sarantakos.wo...2/10/25/glezos/

[lellos]

Και ένα δείγμα λακέδικης δημοσιογραφίας επί Κατοχής (από το ανωτέρω λινκ). Οποιαδήποτε ομοιότης με τωρινά άρθρα της "Καθημερινής" είναι απλώς σατανική σύμπτωση...

ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΙ

Χθες το βράδυ λοιπόν οι Αθηναίοι και οι Πειραιείς εκλείσθησαν εις τα σπίτια των από τας 10. Και θα κλεισθούν και απόψε, και αυριον, και μεθαύριον -και ίσως καθ’ όλον το θέρος.

Προ ολίγων ακόμη ημερών ανεκοινώθη ότι επετράπη η λειτουργία των θερινών κινηματογράφων. Θα ελειτούργουν έως τας 11 1/2. Συντόμως μάλιστα -ελέχθη- αι νυκτεριναί παραστάσεις θα παρετείνοντο έτι πλέον, διότι και η κυκλοφορία του κοινού θα επετρέπετο πέραν του μεσονυκτίου.

Δεν είνε ανάγκη βέβαια να τονισθή με πόσην χαράν ήκουσε τα αγγέλματα αυτά όλος ο κόσμος. Μετά τα βάσανα της ημέρας οι ξεροψηνόμενοι Αθηναίοι, ξαναγεννώνται, αναπνέοντες το βράδυ εις το ύπαιθρον ολίγον καθαρόν αέρα.

Αλλά από χθες εκλειδώθησαν μέσα εις τας 10, θεοσκότεινα, με κατάκλειστα παράθυρα. Με τέτοιαν ζέστην! Και μαζί με τας οικογενείας τών Αθηναίων έκλεισαν ενωρίς και έχασαν την δουλειάν των τόσοι και τόσοι άνθρωποι αποζώντες από την νυκτερινήν κίνησιν: Ο επιχειρηματίας του κινηματογράφου, ο μηχανικός, η ταξιθέτρια, ο προϊστάμενος και η υπαλληλία των καφενείων του τέρματος, ακόμη και ο μικρός, ο οποίος επώλει στραγάλια εις τα λαϊκά κέντρα.

Διατί όλα αυτά;

Διότι -διαβάσετε την ανακοίνωσιν του γερμανικού φρουραρχείου , και θα το ιδήτε. Δι’ ένα, δύο, τρεις… δι’ επτά λόγους.

Αι, λοιπόν, κύριοι, εδώ, εις αυτόν τον τόπον, υπάρχουν προδόται. Υπάρχουν εχθροί του λαού. Υπάρχουν άνθρωποι μωροί μέχρι κτηνωδίας, ή υπάρχουν άνθρωποι κακόβουλοι. Άνθρωποι δηλαδή, υπηρετούντες τίς οίδε ποίους ξένους, συμφέρον έχοντας να προκαλέσουν προστριβάς και εχθρότητα μεταξύ της εν Ελλάδι κατοχής και του ελληνικού λαού.

Αυτοί οι άνθρωποι, οι μωροί μέχρι κτηνωδίας, ή οι υπηρέται αλλοτρίων συμφερόντων, δυσμενών προς την Ελλάδα, αυτοί, προβαίνουν εις τας γελοίας εκδηλώσεις ή διαπράττουν τας αχαρακτηρίστους πράξεις -όπως η υπεξαίρεσις της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολιν.

Διότι, αν δεν είνε κτηνωδώς μωροί, ή αν δεν είνε όργανα ξένων, τι άνθρωποι είνε και τι είδους Έλληνες είνε, οι αυτουργοί των αξιοθρηνήτων προκλήσεων;

Δεν τους είδαμεν βεβαίως. Ατυχώς δεν τους είδαμεν. Προκειμένου όμως ειδικώς περί των προχθεσινών υστερικών εκδηλώσεων υπέρ των Άγγλων τραυματιών, λέγεται ότι οι εκδηλωσίαι ήσαν γύναια του πεζοδρομίου και πρόσωπα άγνωστα.

Όλοι αυτοί, και όλοι οι άλλοι, όσοι προκαλούν τας θλιβεράς προστριβάς, δεν εκπροσωπούν κατά κανένα τρόπον τον ελληνικόν λαόν. Δεν το λέγομεν αυτό διά να αποτρέψωμεν την οργήν των νικητών από τον λαόν. Όχι. Αλλά το λέγομεν, διότι είνε η πραγματικότης.

Ο ελληνικός λαός δεν σκέπτεται έτσι. Ο δε ελληνικός λαός, εκείνος ο οποίος υπέστη την συμφοράν, ο οποίος μοχθεί, ο οποίος πληρώνει τα σπασμένα της πολιτικής τών κ.κ. Μέχρις Εσχάτων, δεν είνε εκείνος που κυκλοφορεί εμπρός από την αθηναϊκήν λέσχην και τριγυρίζει εις τα γνωστά κοσμικά πεζοδρόμια της οδού Πανεπιστημίου.

Ο ελληνικός λαός δεν είνε μωρός· έχει νουν. Αντιλαμβάνεται ότι είνε βλακεία θανάσιμος να κτυπά κανείς την γροθιάν εις το μαχαίρι! Το μαχαίρι δεν παθαίνει τίποτε. Το χέρι παθαίνει.

Ο ελληνικός λαός δεν είνε αχάριστος. Δεν είνε δυνατόν να παρίδη την μεγάλην χειρονομίαν του Χίτλερ, ο οποίος όλως εξαιρετικώς διά την Ελλάδα, αφήκε τα παιδιά μας ελεύθερα, ενώ συμφώνως προς τους νόμους του πολέμου, θα ευρίσκοντο σήμερον εις στρατόπεδα αιχμαλώτων και θα έσπαζαν πέτρες.

Ο ελληνικός λαός δεν είνε τυφλός. Βλέπει. Βλέπει ότι, αν τρώγη σήμερον και δεν απέθανε της πείνας, τρώγει διότι τον βοηθούν οι Γερμανοί. Βλέπει ότι, τουναντίον, οι Άγγλοι, οι οποίοι τον επήραν εις τον λαιμόν των, του έχουν κηρύξει τώρα αποκλεισμόν διά να τον πεθάνουν, όπως κηρύσσουν ήδη αποκλεισμόν και κατά της Κρήτης -της δυστυχισμένης Κρήτης, την οποίαν παρέσυραν εις τον όλεθρον και εις τας ακρότητας.

Ο ελληνικός λαός έχει μνήμην. Ενθυμείται ότι και εις το παρελθόν οι Άγγλοι, κάθε τρις και τόσον, εκήρυσσαν αποκλεισμόν κατά της Ελλάδος, εκμεταλλευόμενοι την ναυτικήν των δύναμιν. Πότε εκήρυσσαν αποκλεισμόν διά να ικανοποιήσουν ένα τυχοδιώκτην, όπως ο διαβόητος Πατσίφικος, πότε διά να εμποδίσουν την Ελλάδα να πολεμήση κατά της σουλτανικής Τουρκίας, πότε διά να μας αναγκάσουν να πολεμήσωμεν παρά το πλευρόν των, μαζί με τους Σενεγαλέζους. Έχει μνήμην ο λαός· ενθυμείται ότι, όταν έγινεν η καταστροφή της Μικράς Ασίας, όπου επολεμήσαμεν κατ’ εντολήν των Άγγλων, και όταν εκαίετο η Σμύρνη, και εκολύμβων τα γυναικόπαιδα μέχρι των αγγλικών πολεμικών, ζητούντα σωτηρίαν, οι Άγγλοι ναύται τούς έκοβαν τα χέρια διά να μη ανέβουν επάνω και σωθούν.

Όχι. Δεν είνε Έλληνες, ή τουλάχιστον δεν είνε πατριώται, αλλά είνε προδόται και εχθροί του λαού, εκείνοι που προκαλούν βλακωδώς τα δυσμενή μέτρα εναντίον του ελληνικού λαού.

Τι είνε τάχα αυτά τα απρόσωπα όντα; Είνε άτομα με εθνικήν υπερφιλοτιμίαν;

Άνθρωποι με εθνικήν υπερφιλοτιμίαν ήσαν εκείνοι, οι οποίοι έχυσαν το αίμα των εκεί επάνω. Ειπέτε: Μεταξύ εκείνων, οι οποίοι απετόλμησαν τας προκλήσεις, μήπως είδατε κανένα με στρατιωτικόν αμπέχωνον και ξηλωμένα κουμπιά; Μήπως είδατε κανένα που είχε πολεμήσει; Και, ειπέτε επίσης: επάνω εις την Ακρόπολιν, οπόθεν υπεξηρέθη η σημαία, μήπως ανερριχήθη τάχα κανείς ανάπηρος με κομμένο πόδι;

Είνε άραγε άτομα με εθνικήν υπερφιλοτιμίαν τα πάσης προελεύσεως θηλυκά, και οι αστράτευτοι συνεργάται των, οι οποίοι διαπράττουν τας προκλήσεις; Τι θέλουν να δείξουν; Ότι δεν ανέχονται τον νικητήν; Αν δεν τον ανείχοντο, διατί δεν του έφραξαν με τα κορμιά των τον δρόμον, παρά τον άφησαν να έλθη; Και αν έχουν υπερφιλοτιμίαν, πού΄ήτο η υπερφιλοτιμία των, όταν ο Μανιαδάκης τούς έδερνε με τον βούρδουλαν, και τους επότιζε ρετσινόλαδον; Ή μήπως είνε από τους ανήκοντας εις τον ίδιον εκείνον κόσμον;

Υπερφιλότιμοι… Τι είπε το φιλότιμόν των χθες το βράδυ, όταν η στρατιωτική κατοχή μάς έπιασεν από το αυτί ως αν αδιόρθωτα παιδιά, και μας έκλεισε μέσα εις τας δέκα; Αυτό το πάθημα, διατί να το προκαλέσουν, εις βάρος της φιλοτιμίας και της ανέσεως όλων μας, οι αχαρακτήριστοι εγκληματίαι;

Διότι είνε εγκληματίαι.

Αλλά, αυτό το μάθημα, να είνε άραγε το μόνον, ή να είνε απλώς το πρώτον;

Έλληνες, κινδυνεύομεν! Τα παιδιά μας, αι οικογένειαί μας, ημείς όλοι, αλλά ίσως και ο τόπος, θα πληρώσωμεν ακριβά τας εγκληματικάς αυτάς μωρίας.

Τι να κάμωμεν όμως; Απλούστατα: Να κάμωμεν πολιτοφυλακήν, και να προστατεύσωμεν τον εαυτόν μας. Πολιτοφυλακή δε είμεθα όλοι μας: Από σήμερον έχετε το σύνθημα: Όπου αντιλαμβάνεσθε κανένα τέτοιον προδότη του ψωμιού των τέκνων μας, κανένα εχθρόν της υπάρξεως των οικογενειών μας, μη τον αφήνετε. Θέλουν να μας βάλουν φωτιάν, οι ηλίθιοι κακοποιοί. Εμποδίσετέ τους. Κόψετέ τους τα χέρια. Πατάξετέ τους. Διαφορετικά -εννοήσατέ το: Τα παιδιά μας, τα σπίτια μας, κινδυνεύουν.

[lellos]

Και επειδή εκτός από τα σκουπίδια του ΑΠΘ και της "Καθημερινής" υπάρχουν και τα βασανιστήρια της φιλελεύθερης δημοκρατικής αστικής πολιτείας μας που μας ζητάει τήρηση της νομιμότητας, ρίξτε μια ματιά κι εδώ:

Βασανιστήρια κατά των 15 αντιφασιστών διαπιστώνουν ανακριτής και ιατροδικαστές

http://tvxs.gr/news/...i-iatrodikastes

Τελικά το αστικό-καπιταλιστικό κράτος συμπεριφέρεται όντως στους αντιφασίστες σαν να ήταν "σκουλήκια"... Κανάγιες!

[lellos]

Επίθεση από ακροδεξιό δέχτηκε ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας

http://tvxs.gr/news/ellada/epithesi-apo-akrodeksio-dextike-o-syggrafeas-menis-koymantareas

[lellos]

Συνελήφθη ο Κώστας Βαξεβάνης για τη λίστα Λαγκάρντ

http://tvxs.gr/news/...-lista-lagkarnt

Αυτό είναι να 'σαι φιλελεύθερο κοινοβουλευτικό κράτος. Όχι μαλακίες.

[lellos]

Η σύλληψη Βαξεβάνη και ο διεθνής διασυρμός

http://www.left.gr/a...le.php?id=11259

[lellos]

Η χούντα στον τύπο μάς αφορά όλους

Έχουμε και λέμε: ένα ξένο μέσο φιλοξενεί καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ. Ο υπουργός Δικαιοσύνης της χώρας, χωρίς να έχει ζητήσει τη διενέργεια ΕΔΕ ως ώφειλε και χωρίς να έχει ζητήσει την παρέμβαση της δικαιοσύνης όπως έπρεπε να κάνει, βγαίνει στη Βουλή και απαξιώνει τις καταγγελίες. Αποφαίνεται μόνος του ότι ουδέποτε έλαβαν χώρα οι βασανισμοί και εγκαλεί όσους ζητούν διερεύνηση του ζητήματος.

Λίγες ημέρες αργότερα η ιατροδικαστική έκθεση τον ξεμπροστιάζει, τόσο τον ίδιο, όσο και τα χουντικά στεγανά βασανιστών, στην αστυνομία. Η έκθεση αποφαίνεται ότι τα βασανιστήρια όντως έλαβαν χώρα. Τα εγχώρια ΜΜΕ θάβουν το θέμα, όπως το είχαν θάψει και στην αρχή. Ο υπουργός αισθανόμενος ασφάλεια από τη μιντιακή ομερτά δε ζητά συγγνώμη, δεν παραιτείται, δε ζητά καν να ξεκινήσει άμεση διερεύνηση σχετικά με το τι συμβαίνει κάτω από τη μύτη του- αν όντως είναι τόσο “αθώος”. Η κυβέρνηση το ίδιο. Ο πρωθυπουργός εκστομίζει λόγους περί “άκρων”, δημοκρατίας και πατριωτισμού, ενόσω ανέχεται- στην καλύτερη περίπτωση- το χουντικό άκρο βασανιστών να θεριεύει μέσα στο κράτος.

Δύο δημοσιογράφοι, της δημόσιας τηλεόρασης σχολιάζουν το ζήτημα και αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν ο υπουργός να είχε καταλήξει προτού γίνει έρευνα ότι το τα βασανιστήρια ουδέποτε έλαβαν χώρα. Λίγες ώρες μετά, η εκπομπή τους έχει κοπεί από τη δημόσια τηλεόραση και οι ίδιοι μάλλον απολύονται.

Δεν είναι κάποια χώρα του Καυκάσου, από εκείνες που οι πρόεδροί τους δεν έχουν αλλάξει την τελευταία εικοσαετία, ούτε της Μ. Ανατολής ή της Αφρικής. Πρόκειται για την Ελλάδα των μνημονίων, του χρυσαυγίτικου λόγου, των χουντικών στεγανών, του “πολέμου κατά των άκρων”, που αφορά βεβαίως όλως τυχαίως μόνο την αριστερά.

Εδώ και δεκαετίες στον τύπο της χώρας χτίζεται ο αυταρχισμός, η φίμωση, η παραπληροφόρηση και η συσκότιση. Δε χρειάζονται πολλές αναλύσεις για το πώς γίνεται αυτό: αρκεί να διαβάσει κανείς για παράδειγμα τις αναλύσεις της αμερικανικής πρεσβείας σχετικά με το ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα ως εργαλεία προώθησης επιχειρηματικών συμφερόντων. Αρκετοί έχουν και έχουμε μιλήσει για αυτά. Οι περισσότεροι βέβαια δεν έχουν βήμα. Ακόμα και το διαδίκτυο σε μερικές νησίδες αξιοπρέπειας πατάει, καθώς κατά τα άλλα κατακλύζεται από εκβιαστικά blogs και υπερπληροφόρηση που συνειδητά κατατείνει στη σύγχυση. Αρκεί να θυμηθεί επίσης πόσες φορές ψήφισε τους τηλεϋπουργούς και τηλεβουλευτές, πόσες φορές θαμπώθηκε από τους επαγγελματίες “διαμορφωτές κοινής γνώμης” και από τον πολιτικώς ορθό λόγο. Και βεβαίως πού οδήγησαν οι παραπάνω τη χώρα, πόσο ανεπαρκή φάνηκαν τα δημιουργήματα της τηλεοπτικής χούντας μέσα στην κρίση, όταν η χώρα τους χρειάστηκε. Πόσο χυδαίοι φαντάζουν σήμερα οι τηλεοπτικοί παπαγάλοι.

Η κρίση στο χώρο του τύπου πριν να γίνει οικονομική ήταν δεοντολογική, δημοσιογραφική. Τόσο στο κέντρο, όσο και στην περιφέρεια. Η οικονομική κρίση επιδείνωσε ραγδαία την καρτελοποίηση του τύπου. Οι απολύσεις μη αρεστών δημοσιογράφων, οι παρεμβάσεις του επιχειρηματία ιδιοκτήτη στη δημοσιογραφική δουλειά έγιναν ακόμα εντονότερες.

Όλα αυτά είναι μάλλον γνωστά. Ωστόσο το κόψιμο της εκπομπής των Κατσίμη- Αρβανίτη αποτελεί ένα ακόμα σημείο καμπής. Πρώτον γιατί δεν υπάρχει η παραμικρή, έστω νομικοφανής δικαιολογία. Απλά κόπηκαν γιατί δεν άρεσαν στον υπουργό, στην κυβέρνηση και στη διορισμένη από την τελευταία διοίκηση της ΕΡΤ.

Ακολουθεί το κόψιμό τους, αυτό ενός δημοσιογράφου της ΕΤ3, που τόλμησε να αναφερθεί στις διαμαρτυρίες πολιτών την 26η Οκτωβρίου. Η χυδαιότητα της λογοκρισίας επιτελεί εκπαιδευτικό ρόλο. Δε θα υπάρχουν ευγένειες πλέον, δε θα γίνεται ανεκτή ούτε η παραμικρή νύξη. Δεύτερον, γιατί δεν πρόκειται απλά για υπόθεση κομματικής λογοκρισίας αλλά συστημικής. Δεν πρέπει από εδώ και πέρα να υπάρξει η παραμικρή νησίδα άλλης άποψης. Ούτε στον παραδοσιακό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, ούτε στο διαδίκτυο, ούτε στην τέχνη και στη διανόηση. Ισοπέδωση. Άλλοτε με απολύσεις και βία, άλλοτε με δυσφήμηση και δικαστικές εμπλοκές. Τρίτον, γιατί γίνεται σε μια δημόσια τηλεόραση που έκανε ορισμένα θετικά βήματα τα προηγούμενα χρόνια. Τέταρτον και στη βάση των προηγουμένων, διότι ο πλήρης έλεγχος του τύπου αποτελεί ακόμα μια κρίσιμη επιλογή στην κατεύθυνση της αυταρχικοποίησης, διά του μιθριδατισμού. Συνηθίζουμε να πέφτει ξύλο σε παραστάσεις που δεν αρέσουν στους χρυσαυγίτες, να γίνονται βασανιστήρια και κανείς να μη διώκεται, να αναπτύσσεται στρατός στους δρόμους των πόλεων, να λειτουργεί επιλεκτικά η δικαιοσύνη, να μην υπάρχει δημόσιο βήμα για όποιον δε λέει αυτό που απαιτεί κάθε φορά το κατεστημένο της χώρας.

Δεν έχουμε αντιληφθεί φαίνεται ότι ο τύπος και δη ο ηλεκτρονικός αποτελεί ισχυρό όπλο στα χέρια του κατεστημένου. Ο συσχετισμός ισχύος δεν αποτυπώνεται στον τύπο, φτιάχνεται – εν πολλοίς και- διά του τύπου.

Θα μου πείτε, η άμυνα απέναντι σε όλα αυτά εξαρτάται μόνο από το ζήτημα Αρβανίτη-Κατσίμη; όχι είναι η απάντηση. Όχι μόνο. Αλλά και από αυτό. Οι εκτροπές ποτέ δε γίνονται τόσο αιφνιδιαστικά όσο νομίζουν οι περισσότεροι. Χτίζονται σιγά- σιγά. Με μικρά, επιφανειακώς αποσπασματικά γεγονότα. Το μεγάλο χτύπημα, το καταλυτικό έρχεται σε ένα βράδυ, μετά το οποίο η ζωή σου έχει αλλάξει. Γιατί δεν είδες το νήμα που συνδέει τα επιμέρους γεγονότα.

Θέμης Τζήμας

http://www.thepressp...mas-afora-olous

[lellos]

Νέα επίθεση στα γραφεία της τανζανικής κοινότητας

Νέα επίθεση σημειώθηκε στα γραφεία της τανζανικής κοινότητας στην Κυψέλη το βράδυ της Παρασκευής, 26 Οκτωβρίου 2012. Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, κι ενώ τα γραφεία ήταν κλειστά, άγνωστοι έριξαν εκρηκτικό αντικείμενο μικρής ισχύος πάνω στο τζάμι των γραφείων

Ακολούθησε έκρηξη, με αποτέλεσμα να σπάσει το τζάμι του συλλόγου. Περίοικοι κάλεσαν την αστυνομία και στο σημείο κατέφθασαν περιπολικά. Οι δράστες, ωστόσο, είχαν εξαφανιστεί και ασκήθηκε αυτεπάγγελτα δίωξη κατ’ αγνώστου.

Ας σημειωθεί ότι και κατά την προηγούμενη επίθεση στα γραφεία της κοινότητας, την Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου, είχε πραγματοποιηθεί ρίψη αντίστοιχου εκρηκτικού αντικειμένου στα γραφεία της κοινότητας από παρακείμενη πολυκατοικία. Ο δράστης, που είχε αναγνωριστεί, αφέθηκε ελεύθερος.

http://www.thepressp...ikis-koinotitas

[iceman]

http://www.kathimeri.../11/2012_469283

Ο κοινοβουλευτισμός ως κέλυφος

Tου Σταυρου Λυγερου

Το πακέτο των μέτρων που αλλάζει τους όρους ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων είναι πια νόμος. Τώρα που η ψηφοφορία είναι παρελθόν, έχει σημασία να στοχαστούμε για την όλη διαδικασία. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με αυτό το πακέτο θα σωθεί η χώρα. Αντιθέτως, οι βουλευτές που δεν το ψήφισαν και η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) ισχυρίζονται το ακριβώς αντίθετο.

Οι θεσμοί υπάρχουν ακριβώς για να επιτυγχάνεται η δημοκρατική υπέρβαση τέτοιου είδους αντιθέσεων. Η δημοκρατία, όμως, δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στην αρχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Το Σύνταγμα προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες για να διασφαλίσει ότι αυτή η αρχή θα λειτουργήσει δημιουργικά και όχι μηχανιστικά. Με άλλα λόγια, οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν με γνώση των διατάξεων και αφού το νομοσχέδιο τεθεί στη δοκιμασία μιας ενδελεχούς κριτικής. Μόνο έτσι η ψήφος τους είναι άξια της λαϊκής εντολής. Τα αυτονόητα δεν ίσχυσαν στην ψηφοφορία της Τετάρτης. Οι βουλευτές είχαν μία γενική εντύπωση από δημοσιογραφικές πληροφορίες, αλλά το νομοσχέδιο τους παραδόθηκε την προηγούμενη ημέρα και ψηφίστηκε με την ακραία διαδικασία του κατεπείγοντος. Ηταν πρακτικά αδύνατο και ο πιο επιμελής να μελετήσει εκατοντάδες σελίδες σε μερικές ώρες, ώστε να ξέρει τι ψηφίζει. Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και σε όλες τις κρίσιμες ψηφοφορίες από το πρώτο Μνημόνιο μέχρι τώρα.

Αυτή η κυβέρνηση, όμως, ξεπέρασε κάθε όριο στον ευτελισμό των θεσμών. Κατέθεσε το επίμαχο πολυνομοσχέδιο των εκατοντάδων σελίδων ως ένα άρθρο! Με το τερτίπι αυτό παρέκαμψε το γράμμα και παραβίασε το πνεύμα του Συντάγματος, για να αποτρέψει διαφοροποιήσεις βουλευτών σε επιμέρους διατάξεις. Υπενθυμίζουμε ότι για κάθε νομοσχέδιο, με μοναδική εξαίρεση τους κώδικες, το Σύνταγμα προβλέπει ψηφοφορίες επί της αρχής, για κάθε άρθρο και για το σύνολο. Ολα έγιναν στο όνομα της σωτηρίας του τόπου. Στη δημοκρατία, όμως, κανένας σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ειδικά όταν η κατά τη συμπολίτευση σωτηρία κατά την αντιπολίτευση οδηγεί στην καταστροφή. Στη δημοκρατία το πολιτικό σύστημα ενοποιείται μέσω των θεσμών. Και σ’ αυτό το πεδίο η κυβέρνηση έσπασε νέο αρνητικό ρεκόρ. Το γεγονός ότι όλες οι κρίσιμες ψηφοφορίες της τριετίας έγιναν την τελευταία στιγμή, υπό το βάρος εκβιαστικών διλημμάτων και ασφυκτικών πιέσεων, με διαδικασίες που παραβιάζουν τους θεσμούς, καταδεικνύει ότι πρόκειται για μεθόδευση. Στην πραγματικότητα, τόσο η τρόικα όσο και οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν την κοινοβουλευτική διαδικασία όχι ως αναγκαία δημοκρατική λειτουργία, αλλά ως πολιτικό εμπόδιο. Γι’ αυτό και την αφυδατώνουν, τη μετατρέπουν σε κέλυφος. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι με κάθε μέσο να αποσπάσουν την κοινοβουλευτική νομιμοποίηση και όχι να δημιουργήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση στην κοινωνία.

Οσοι σπεύσουν να υποβαθμίσουν τα παραπάνω σαν θεσμολάγνες λεπτομέρειες, ας αναλογισθούν ότι σ’ αυτό το γήπεδο θα κριθεί η μάχη για τη δημοκρατία. Ειδικά τώρα που ολοένα και περισσότεροι πολίτες στρέφουν την πλάτη στο δημοκρατικό πολίτευμα, θεωρώντας ότι πρόδωσε την κοινωνία.

[lellos]

Περί θεσμών:

Οι φωτογραφίες με τα «incognito» παιδιά της Αστυνομίας που παραδόθηκαν στη Βουλή

Ημερομηνία: 12/11/2012

Συγγραφέας: left.gr

Ο βουλευτής Ζακύνθου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Σταύρος Κοντονής, στη συζήτηση της 9ης Νοεμβρίου, πέρα από την τοποθέτησή του για τον μνημονιακό προϋπολογισμό, αναφέρθηκε στην επίθεση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Δένδια, στον ΣΥΡΙΖΑ για την παρέμβαση των βουλευτών του σε μπλόκα της αστυνομίας και στη δημοσιοποίηση φωτογραφιών, μέσω του left.gr, από αυτήν την παρέμβαση.

Ο Στ. Κοντονής χαρακτήρισε τις δηλώσεις Δένδια ως «βρώμικη επίθεση» και «δεκάρικο λόγο εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ», ενώ παράλληλα κατέθεσε στο προεδρείο του Κοινοβουλίου παλαιότερες φωτογραφίες με ασφαλίτες - κουκουλοφόρους, οι οποίοι στέκονται πίσω από άντρες των ΜΑΤ στην περιοχή του Χίλτον. Ζήτησε μάλιστα οι εν λόγω φωτογραφίες να δοθούν στον κύριο Δένδια...

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τόνισε, επιδεικνύοντας τις άθλιες αυτές εικόνες, «δείτε τα χάλια σας», κάνοντας λόγο για άθλιες προβοκάτσιες και επίθεση στις λαϊκές κινητοποιήσεις με την εκμετάλλευση νεαρών αστυνομικών και την παρουσία τους σε ρόλο κουκουλοφόρων στις πορείες και τις συγκεντρώσεις.

Το left.gr εξασφάλισε και δημοσιεύει δύο από αυτές τις φωτογραφίες που παραδόθηκαν στη Βουλή.

[lellos]

Για τη θεωρία των "δύο άκρων" και του "κόκκινου φασισμού":

Οι κυνηγοί του χαμένου κέντρου

Του Ιού

Μιλώντας στην κρίσιμη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του την περασμένη Κυριακή, ο Αντώνης Σαμαράς επανήλθε στο προσφιλές πολιτικό του σχήμα, τη θεωρία των δύο άκρων, εξισώνοντας, χωρίς να τους κατονομάζει, τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή. «Σκεφτείτε τι θα γινόταν», είπε σε δραματικό τόνο ο πρωθυπουργός, «αν δεν περνούσαν καθόλου τα μέτρα, αν δεν έκλεινε η συμφωνία. […] Πρωτοφανείς συνθήκες πόλωσης της κοινωνίας. Κοινωνικές εκρήξεις με πρωταγωνιστές τους εξτρεμιστές και των δύο άκρων. Και συγκρούσεις μέσα σε μια κοινωνία που διαλύεται και μπροστά σε ένα κράτος που καταρρέει. Φανταστείτε τους ακραίους όλων των αποχρώσεων να συγκρούονται μεταξύ τους και να τρομοκρατούν τους πάντες».

Φυσικά δεν είναι ο πρωθυπουργός ο μόνος που επικαλείται τη θεωρία των δύο άκρων. Πρόκειται για το βασικό ιδεολόγημα που θεμελιώνει τη σκληρή κατασταλτική και αντιμεταναστευτική πολιτική του κ. Δένδια και στηρίζει τη δημόσια επιχειρηματολογία του όταν καλείται να αντιμετωπίσει πολιτικούς της Αριστεράς.

Εκεί που η θεωρία αυτή κάνει θραύση είναι βέβαια σε μεγάλη μερίδα μέσων ενημέρωσης. Και οι θιασώτες της δεν περιορίζονται στους γνωστούς κράχτες του σημερινού ή του εκάστοτε κυβερνητικού σχήματος. Σε ένα κατά τα άλλα πολύ επικριτικό άρθρο του για τους ιεράρχες που γλυκοκοιτάζουν τη Χρυσή Αυγή, ο Χρήστος Γιανναράς αισθάνεται υποχρεωμένος να συγκρίνει τη Χρυσή Αυγή με το ΚΚΕ, αποδίδοντας τα ίδια χαρακτηριστικά στο ιστορικό κόμμα της Αριστεράς και τη ναζιστική οργάνωση: «Θα μπορούσε η Xρυσή Aυγή να είναι ένα κόμμα έστω ακροδεξιών πεποιθήσεων, όπως θα μπορούσε και το KKE να είναι κόμμα έστω κομμουνιστικών πεποιθήσεων. Kάτι τέτοιο στο Eλλαδιστάν αποδείχνεται ανέφικτο: Kαι οι μεν και οι δε επιλέγουν να εκπροσωπούν και να μιμούνται εκείνα τα γνωρίσματα και των δυο ακροτήτων, που ολόκληρη η ανθρωπότητα, κάθε νουνεχής σε οποιοδήποτε έθνος, τα θυμάται με φρίκη, τρόμο, αποτροπιασμό. Δεν έχουν άραγε τη στοιχειώδη νοημοσύνη, ούτε η Xρυσή Aυγή ούτε το KKE, να διακρίνουν την πολιτική πρόταση που θέλουν να εκπροσωπήσουν, από το οργανωμένο έγκλημα του Xιτλερισμού και του Σταλινισμού; Eπιμένουν με τον τραμπουκισμό και τη φρίκη, τις σβάστικες και τα σφυροδρέπανα, να γοητεύσουν οπαδούς και να πετύχουν κοινωνικές κατακτήσεις;» («Καθημερινή», 28.10.2012).

Η κατάληξη αυτής της λογικής είναι μονοσήμαντη. Αν Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ είναι τελικά εξίσου ακραία και επομένως επικίνδυνα για τη δημοκρατία πολιτικά μορφώματα, τότε παρόμοια πρέπει να είναι και η αντιμετώπισή τους: είτε πρέπει και τα δύο να εξοβελιστούν είτε να μάθουμε να συμβιώνουμε μαζί τους. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιδιαίτερα οξυδερκής για να καταλάβει ότι η λογική αυτή οδηγεί σε ένα μόνο συμπέρασμα: κάτω τα χέρια από τη Χρυσή Αυγή.

1. Ο «κόκκινος φασισμός»

«Το ιστορικό υπόβαθρο αυτής της θεωρίας βρίσκεται στις απόψεις που κυκλοφορούν εδώ και δεκαετίες και οι οποίες εξομοιώνουν τον ναζισμό και τον κομμουνισμό», λέει ο ιστορικός Πολυμέρης Βόγλης. «Αρχικά, στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, η εξομοίωση επιχειρήθηκε στο πλαίσιο του ερμηνευτικού σχήματος του "ολοκληρωτισμού", και μετά το 1989, στην κατασκευή μιας κοινής ευρωπαϊκής αφήγησης για τον 20ό αιώνα, η οποία να συμπεριλαμβάνει και τις πρώην κομμουνιστικές χώρες, μια αφήγηση καταδίκης τόσο του ναζισμού όσο και του κομμουνισμού, οι οποίοι προκάλεσαν στην Ευρώπη δεινά και καταστροφές. Η σύνδεση του Χίτλερ με τον Στάλιν ως των δύο "δεινών" της Ευρώπης του 20ού αιώνα είχε ως συνέπεια να απαξιωθούν όχι τόσο το σοβιετικό καθεστώς όσο οι ιδέες της επανάστασης και της κοινωνικής ισότητας».

Το βασικό χαρακτηριστικό της θεωρίας αυτής είναι ότι όταν και όπου εφαρμόστηκε κατέληξε να γίνει όχημα εφαρμογής των πιο αντιδραστικών θέσεων, υπονόμευσης των κοινωνικών κινητοποιήσεων και συκοφάντησης της Αριστεράς.

Λίγες μέρες μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τη γερμανική κατοχή, σε μια από τις πρώτες δημοσιογραφικές αναλύσεις αυτού του είδους, η «Ελευθερία» στο κύριο άρθρο της θα υποστηρίξει ότι πρόβλημα δεν είναι ο φασισμός, αλλά ο κομμουνισμός («Η Αριστερά και ο φασισμός», 22.11.1944). Η ιστορική κεντρώα εφημερίδα που έκανε ακόμα τότε τα πρώτα της βήματα αναλύει για ποιους λόγους δεν πρέπει να υιοθετηθεί το σύνθημα της Αριστεράς κατά του φασισμού: «Οχι γιατί ο φασισμός, καταρχήν, δεν αποτελεί κίνδυνον. Ούτε γιατί πρόκειται να αμφισβητήσει κανείς το καθήκον που έχουν όλοι οι ελεύθεροι πολίται να προστατεύσουν την ελευθερίαν των, οποθενδήποτε ήθελεν απειληθή. Αλλά γιατί μεταξύ των δύο αυτών παρατάξεων, δηλαδή της Ακρας Αριστεράς και της Ακρας Δεξιάς υπάρχει μια στενωτάτη αλληλουχία, από της απόψεως των μεθόδων που χρησιμοποιούν και αι δύο μέσα εις το πολιτικόν πλαίσιον».

Αυτά γράφονταν μόλις δέκα μέρες πριν από την αιματηρή επίθεση στην άοπλη διαδήλωση στο Σύνταγμα που οδήγησε στα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο. Είναι σαφές ότι στην ανάλυση αυτή υπάρχει ένα μόνο άκρο, το αριστερό, εφόσον το δεξιό, το φασιστικό, υποτίθεται ότι είχε εξαφανιστεί με την απελευθέρωση.

Πολύ γρήγορα η ανάλυση αυτή πήρε και όνομα. Ο κομμουνισμός μετονομάστηκε σε «ερυθρό φασισμό» και η ανάλυση των δύο άκρων άρχισε να φέρει το όνομα «μαύρος και ερυθρός φασισμός». Βέβαια, και πάλι μόνο για τον «ερυθρό» γινόταν λόγος στα επίσημα προπαγανδιστικά κείμενα των μεταπολεμικών και εμφυλιοπολεμικών κυβερνήσεων: «Δεν επικρατεί φασισμός εις την Ελλάδα. Επικρατεί απλώς ένα παροδικόν αντιδραστικόν καθεστώς με έντονον τον χαρακτήρα της βίας, που έχει απλωθεί μέχρις εμφυλίου πολέμου. Αλλά και φασισμός αν επικρατή, δι’ αυτόν ευθύνεται αποκλειστικώς η Μεγάλη Βρετανία και το Εργατικόν Κόμμα. Επικρατεί εκείνο που ήθελεν η Αγγλία. Μήπως ήθελε και τον "φασισμόν" διά να εξουθενώση ηθικώς την Ελλάδα;» (κύριο άρθρο, «Ελευθερία», 20.2.1947).

Σιγά σιγά ξεχάστηκε ο άλλος και έμεινε μόνο ο «κόκκινος» φασισμός. Μάλιστα το Γ΄ Σώμα Στρατού διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του 1948 και έκθεση με τίτλο «Δύο χρόνια πολέμου της Ελλάδος εναντίον του κόκκινου φασισμού», στην οποία κλήθηκαν οι πολίτες για να διαπιστώσουν «διά μίαν ακόμη φοράν την αντεθνικήν δράσιν των λεγομένων δημοκρατών» («Εμπρός», 30.1.1948).

Η εμφυλιοπολεμική Ελλάδα ήταν και τότε εργαστήρι εφαρμογής των πιο αντιδραστικών θεωριών της εποχής. Η προπαγάνδα που εξίσωνε τον «μαύρο και τον κόκκινο» φασισμό πουθενά δεν υπήρξε τόσο έντονη όσο στη χώρα μας. Αντίθετα, η επίσημη θέση των δυτικών κυβερνήσεων εξακολουθούσε να εμφανίζει τον φασισμό ως κύριο στόχο. Μπορεί το 1947 να ήταν το γενέθλιο έτος του Ψυχρού Πολέμου, αλλά ο μονομέτωπος αγώνας των ΗΠΑ και των συμμάχων τους εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης δεν αποφασίστηκε παρά μόνο το 1949. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ακόμα εκείνη την περίοδο πουθενά στα διεθνή φόρα ο κομμουνισμός δεν εξισώνεται ανοιχτά με τον φασισμό. Την άνοιξη του 1948 πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη η Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την Ελευθερία της Πληροφόρησης. Στην τελική απόφαση αναφέρεται: «[Η συνδιάσκεψη] εκφράζει τη βαθιά της πεποίθηση ότι μόνο εκείνα τα όργανα πληροφόρησης σε όλες τις χώρες του κόσμου, τα οποία είναι ελεύθερα να αναζητούν και να διαδίδουν την αλήθεια, μπορούν να συμβάλουν στην αναχαίτιση της ναζιστικής, φασιστικής ή όποιας άλλης επιθετικής προπαγάνδας ή φυλετικής, εθνικής και θρησκευτικής διάκρισης και στην πρόληψη της αναγέννησης της ναζιστικής, φασιστικής ή όποιας άλλης απειλής» (United Nations, Conference on Freedom of information, Final Act, Γενεύη – Νέα Υόρκη, 1948, Απόφαση ν. 2).

Εξαλλος ο καθηγητής Απόστολος Δασκαλάκης για τον «συμβιβασμό» αυτό θα καταγγείλει: «Ο σλαυικός συνασπισμός ηγωνίσθη μετά λύσσης να εντάξη τα συνήθη κομμουνιστικά συνθήματα, "Ο αγών διά την Δημοκρατίαν", "Η πάλη διά την εξόντωσιν του φασισμού και της φασιστικής ιδεολογίας", "Η εξυπηρέτησις του λαού και το άσπονδον μίσος κατά των εχθρών του λαού", "Η αποκάλυψις και εξουδετέρωσις εκείνων που ερεθίζουν τους λαούς εις επιθέσεις και πολέμους", κτ.λ.» («Εμπρός», 16.4.1948). Ο Δασκαλάκης, ο οποίος επί χούντας εξέδωσε την επίσημη ιστορία του Αρχηγείου Χωροφυλακής, θεωρεί «ερυθρά» όλα αυτά τα συνθήματα.

Ο αντικομμουνισμός με τη μορφή της «απειλής του ερυθρού φασισμού» αποτέλεσε έκτοτε τμήμα της επίσημης κρατικής ιδεολογίας στην Ελλάδα.

2. Το «πεζοδρόμιο»

Περισσότερο ενδιαφέρον έχει η επανεμφάνιση της θεωρίας των δύο άκρων σε μια ιστορική συγκυρία που δεν θα το περίμενε κανείς. Τρεις μήνες μετά τη θριαμβευτική του επικράτηση στις εκλογές του Φεβρουαρίου 1964, ο Γεώργιος Παπανδρέου εξαπέλυσε τον δικό του «διμέτωπο» αγώνα, επαναφέροντας το δίπολο των δύο άκρων. Το «Βήμα» περιέγραψε την εξαγγελία αυτής της πολιτικής με τον εύγλωττο τίτλο «Ούτε αναρχία, ούτε φασισμός, αλλά δημοκρατία» (2.6.1964). Αλλά ποια ήταν η αναρχία στην οποία αναφερόταν ο αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου; Τίποτα λιγότερο από τις διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης και τις προσπάθειες περιφρούρησης των απεργιών. Με μια επιχειρηματολογία που μας φαίνεται εξαιρετικά οικεία, ο Παπανδρέου στρεφόταν εναντίον των κοινωνικών κλάδων που διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους, ξαφνιάζοντας ακόμα και τη δεξιά αντιπολίτευση: «Ηθικώς αποδοκιμάζω την μέθοδον των πορειών διότι ουδέν προσφέρουν. […] Δημοκρατία σημαίνει ελευθερία όλων, δεν σημαίνει ελευθερία μιας ομάδος και κατάλυσιν της ελευθερίας των άλλων. Αυτό είναι φασισμός, δεν είναι δημοκρατία». Παρόμοιες θέσεις διατύπωσε ο Παπανδρέου για τις απεργίες: «Αναγνωρίζομεν το δικαίωμα της απεργίας. Η απεργία είναι δικαίωμα των εργαζόμενων ανθρώπων. Αλλά και η εργασία είναι δικαίωμα των εργαζομένων. Υπάρχει ελευθερία απεργίας και ελευθερία εργασίας. Οσοι επιχειρούν να καταλύσουν την ελευθερίαν της εργασίας, δεν είναι δημοκράται, είναι φασίσται. Κατεβλήθη προσπάθεια να εμπλακώμεν εις το δίλημμα: ή είμεθα αναρχία ή αστυνομικόν κράτος. Εις αυτό το δίλημμα δεν εμπλεκόμεθα. Εξερχόμεθα από το δίλημμα. Δεν είμεθα ούτε αναρχία ούτε αστυνομικόν κράτος» (Βουλή, 1.6.1964).

Πολύ γρήγορα κατανόησε και ο ίδιος ο Παπανδρέου ότι οι μόνοι που θα στήριζαν τον εκδημοκρατισμό του κράτους ήταν εκείνοι που τότε κατέτασσε στην «αναρχία» και ότι ο ίδιος ένα χρόνο αργότερα θα βρισκόταν υποχρεωμένος να καταφύγει στο όπλο των πορειών και των απεργιών.

Η αλήθεια είναι ότι μια από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησής του ήταν να αποκαλύψει με την περίφημη «Εκθεση Μπέρτσου» τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της ΕΡΕ, ο οποίος βασιζόταν στην πιο ωμή θεωρία των δύο άκρων. Ο Γρ. Γραμματικόπουλος, αρμόδιος διαφωτιστής της Υπηρεσίας Πληροφοριών της Προεδρίας επί κυβερνήσεων ΕΡΕ, κατέθεσε μήνυση στον συντάκτη της Εκθεσης, Γεώργιο Μπέρτσο. Κατά τη δίκη, απαντώντας σε ερωτήματα της υπεράσπισης, ο Γραμματικόπουλος θα είναι αποκαλυπτικός:

Λυκουρέζος: Λέτε ότι ο φασισμός δεν στρέφεται κατά του έθνους.

Γραμματικόπουλος: Δεν στρέφεται, διότι φασισμός δεν είναι ένας. Αλλος ο φασισμός του Χίτλερ και άλλος ο φασισμός του Νάσερ.

Λυκουρέζος: Ενώ δηλαδή ο κομμουνισμός αποτελεί κίνδυνον διά το έθνος, ο φασισμός δεν αποτελεί.

Γραμματικόπουλος: Κίνδυνον αποτελεί ο κομμουνισμός διά του δημιουργουμένου εντός του λαού φρονήματος της υπονομεύσεως. Ενώ ο φασισμός δεν δημιουργεί τοιούτον κίνδυνον. («Ελευθερία», 13.3.1965).

Αλλά και οι αστυνομικοί μάρτυρες που κατέθεσαν στη δίκη για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ισχυρίστηκαν ότι η αντισυγκέντρωση των παρακρατικών στη Θεσσαλονίκη σχηματίστηκε τυχαία και ότι η οργή των ατόμων αυτών προκλήθηκε από τα συνθήματα «Ειρήνη» και «Κάτω ο φασισμός», τα οποία είναι «προδοτικά και αντεθνικά, όταν τα ρίπτουν οι κομμουνισταί» («Ελευθερία», 18.10.1966). Αυτή η αθώωση του φασισμού δεν περιορίστηκε στους τραμπούκους ή τους διατεταγμένους αστυνομικούς υπαλλήλους. Σε άρθρο του για την επέτειο του 1940, ο γνωστός πολιτικός της Δεξιάς, Γρηγόρης Κασιμάτης, θα δώσει λίγες μέρες αργότερα και το τελειωτικό χτύπημα στην παράδοση του αντιφασισμού: «Η ιταλική επιβουλή της 28ης Οκτωβρίου ήταν επίθεση του ολοκληρωτικού επεκτατισμού, όχι του φασισμού» («Ελευθερία», 29.10.1966).

Δεν πέρασαν ούτε έξι μήνες και ο φασισμός, με τη μορφή της στρατιωτικής δικτατορίας, χτυπούσε την πόρτα ακόμα και των οπαδών της θεωρίας των δύο άκρων.

Φορείς του Ιού: Τάσος Κωστόπουλος, Άντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς

Απόσπασμα από την Εφημερίδα των Συντακτών

http://rnbnet.gr/details.php?id=7656

[iceman]

http://www.kathimeri.../11/2012_469954

Η κ. Αλέκα Παπαρήγα

Του Αλεξη Παπαχελα

Δεν είχα σκεφθεί ποτέ ότι θα με τρόμαζε κάποτε η ιδέα ενός Κοινοβουλίου χωρίς την κ. Αλέκα Παπαρήγα. Δεν συμμερίσθηκα ποτέ τον δογματισμό και την απολυτότητα των απόψεων ούτε, βεβαίως, με εύρισκαν σύμφωνο οι αναλύσεις περί επιβεβλημένης παραβίασης του Συντάγματος ή οι μεθοδεύσεις του ΠΑΜΕ. Το ΚΚΕ έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης για το πού βρίσκεται η χώρα, αν και πολύ μεγαλύτερο έχουν οι πολιτικοί και ταγοί της αστικής τάξης, οι οποίοι λαΐκιζαν ασύστολα μόλις το ΚΚΕ τούς έκανε... «φου».

Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία της κ. Παπαρήγα στο Κοινοβούλιο, σε ορισμένες κρίσιμες στιγμές, έδειξε έναν άνθρωπο με συσσωρευμένη εμπειρία, θεσμική συμπεριφορά και μια αίσθηση στοιχειώδους ευθύνης. Οταν οι δυνάμεις του ΚΚΕ συγκρούσθηκαν με τους ποικίλους και αδέσποτους «μπαχαλάκηδες» στο Σύνταγμα και αφού πέθανε ένας άνθρωπος που ανήκε στο ΚΚΕ, η κ. Αλέκα Παπαρήγα δεν «έριξε λάδι στη φωτιά» ούτε κήρυξε την επανάσταση. Αντιθέτως, φρόντισε να ηρεμήσει τα πνεύματα και να αποφύγει τα χειρότερα. Ισως, βεβαίως, αυτή να είναι και η μεγάλη διαφορά. Εχει ζήσει τα χειρότερα, ήταν εκεί όταν η χώρα ζούσε τραγικές στιγμές ή κατέρρεε.

Το ίδιο συνέβη στο Κοινοβούλιο τις προάλλες. Μέσα στον ορυμαγδό της ανοησίας, του φτηνού τηλεεντυπωσιασμού, της μισαλλοδοξίας και της καφρίλας, η κ. Παπαρήγα μίλησε πάλι με ηρεμία, νηφαλιότητα και χωρίς περιστροφές. Η ρητορεία της δεν αφηνιάζει ποτέ, δεν ξεπερνά τη λογική και την ανάλυσή της. Ολα έχουν μια αρχή, μέση και τέλος.

Μέσα στο κλίμα των ημερών, ίσως η κ. Παπαρήγα και το στυλ της να μην «πουλάνε»... Μια μερίδα του κόσμου θέλει ωμή «καφρίλα», αμάσητο μίσος και επιχειρήματα προϊστορικού πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου. Η κ.Παπαρήγα ενδέχεται να αποχωρήσει από την ηγεσία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ κάποια στιγμή το 2013. Εκείνη τη στιγμή θα χαθεί ένα ακόμη κομμάτι «σοφίας», εμπειρίας, όπως θέλετε πείτε το, που χρειάζεται πολύ αυτές τις ώρες. Δεν υπάρχουν πολλοί βετεράνοι και έμπειροι πολιτικοί πια στην «πιάτσα» που να μπορούν την κρίσιμη, ύστατη στιγμή να χτυπήσουν το καμπανάκι του κινδύνου. Και αυτό μόνο ζημιά μπορεί να κάνει τούτη την ώρα.

[hemoglobin]

Το να επαινεί ο Παπαχελάς τη Γ.Γ. ενός κομμουνιστικού κόμματος προσωπικά με βάζει σε σκέψεις.... Με τρομάζει, τολμώ να πω...

[lellos]

Με δεδομένο το ποιόν του συγκεκριμένου δημοσιογράφου και τον εν γένει βρόμικο ρόλο του, το εγκώμιο στο ΚΚΕ όντως βάζει σε σκέψεις. Αλλά δεν χρειάζεται να βιαστεί κανείς για να βγάλει συμπεράσματα. Το ζήτημα είναι αμφίσημο και μπορεί να δηλώνει από κάτι πολύ κακό έως κάτι πολύ καλό (το άγχος των αστών π.χ. για τα μελλούμενα). Το σίγουρο είναι ότι δείχνει ένα ψήγμα μετατόπισης από την ευτελή "θεωρία των άκρων" που προμοτάρει κατ' εξακολούθηση η συγκεκριμένη φυλλάδα (όχι ειλικρινή ούτε και συνολική μετατόπιση, ας μην είμαστε αφελείς). Οψόμεθα.