Entering a death spiral?

[karanti_maria]

Θέμα χρόνου και η κατάργηση της μονιμότητας...

Ούτε η εφεδρεία, ούτε η επέκτασή της σε περισσότερους τομείς του δημοσίου είναι σε θέση να λύσουν το ελληνικό πρόβλημα της κομματικής παρασιτοκρατίας.

Η κατάργηση της μονιμότητας, οι αξιολογήσεις όλων των υπαλλήλων και του έργου τους με κριτήρια ιδιωτικού τομέα και η αυστηρή τιμωρία κάθε παραπτώματος διαφθοράς αποτελούν μέρος της προσπάθειας εξόδου της χώρας από την κρίση.

Όσο σκληρό και αν ακούγεται, όσοι θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και τους άλλους, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να το παραδεχτούμε.

Ελάχιστοι είναι οι φιλότιμοι, που δεν χρειάζονται την απειλή να περάσουν από το λογιστήριο, για να αποδώσουν στη δουλειά τους ικανοποιητικά.

Διατυπώνονται, κατά την γνώμη μου, διάφορες δημαγωγικές απόψεις που υποστηρίζουν πως αρκεί να ενδώσουν οι Γερμανοί στο ευρωομόλογο και η ΕΚΤ να τυπώσει χρήμα και όλα θα γίνουν όπως πρώτα και ακόμη καλύτερα.

Πως θα γίνουν δηλαδή; Θα γίνει Ελλάδα παραγωγική και οι εξαγωγές θα υπερκεράσουν τις εισαγωγές; Ποιος θα επιλέξει το χωράφι, το εργοστάσιο ή τη σκληρή εργασία στον τουρισμό, όταν υπάρχει η εναλλακτική λύση του δημοσίου με λιγότερη ή καθόλου δουλειά, περισσότερα λεφτά και τα τυχερά της διαφθοράς;

Οι προτάσεις αυτές με την απειλή ενός καταστροφικού ντόμινο στοχεύουν στο να μοιραστούμε τα αποθέματα οικονομικής αξιοπιστίας των βορείων χωρών και μετά να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τα ίδια ή παρόμοια προβλήματα.

Το ευρωομόλογο θα έχει αξία για μας όταν θεραπευτούμε πλήρως από τον εθισμό του πολιτικού μας συστήματος στις πελατειακές σχέσεις και τη διαφθορά και γίνουμε παραγωγικότεροι και ικανοί να σταθούμε οικονομικά στα πόδια μόνοι μας.

Υπάρχουν βέβαια και οι συνομωσιολόγοι «πατριώτες» που διατείνονται πως όλα γίνονται για να υφαρπάξουν τους θησαυρούς που εικάζεται πως υπάρχουν στο υπέδαφος της χώρας, στο συλλογικό μας υποσυνείδητο και κάποιες απόκρυφες γωνίες του DNA της φυλής. Ας το βρούμε πρώτα, ας τα αναδείξουμε, ας αξιολογήσουμε το κόστος εξόρυξης και εκμετάλλευσης και μετά βλέπουμε πως θα αξιοποιήσουμε καλύτερα αυτά τα προνόμια.

Προσωπικά πάντως δεν με ενθουσιάζει η ιδέα πως μια κοινωνία που έχει εθιστεί στο καθεστώς της πελατειακής κομματοκρατίας και του παρασιτισμού με δανεικά, να αποκτήσει μεγάλα έσοδα από εύκολες πεπερασμένες πλουτοπαραγωγικές πηγές, χωρίς προσπάθεια στα πεδία της μόρφωσης, εργασίας και της κοινωνικoπολιτικής ανέλιξης.

Οι συνθήκες μόρφωσης, εργασίας και κοινωνικής οργάνωσης είναι που διαχωρίζουν τις κοινωνίες στις προηγμένες και στις υπανάπτυκτες. Όχι, η ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου και χρυσού.

Όπου τα παραπάνω στοιχεία συνδυάζονται αρμονικά, οι άνθρωποι ζουν αξιοπρεπώς στο ύψος του βιοτικού επιπέδου που αναδεικνύει το εκάστοτε επίπεδο πολιτικοϊστορικής εξέλιξης.

Δεν είναι λοιπόν η ζήλια για τα προνόμια των μακάριων του δημόσιου τομέα, που οδηγεί στο συμπέρασμα πως αν δεν αποσαθρωθεί εκ βάθρων σε ανθρώπους, νοοτροπίες και διοικητικές δομές δεν υπάρχει έξοδος από το τούνελ.

Η μονιμότητα αποτελεί βασική παράμετρο ανάπτυξης της παθογένειας του «αργοσχολισμού». Καθώς βρισκόμαστε υπό κατάρρευση, κατά την γνώμη μου είναι θέμα χρόνου να τεθεί η αμφισβήτησή της.

Ας μην τολμά να το θίξει κανείς ακόμη. Πριν από μερικούς μήνες έθιγε κανείς το θέμα των απολύσεων στο δημόσιο, έστω και μέσω εφεδρείας; Τώρα είναι στα πρωτοσέλιδα. Είναι και αυτό κάποια πρόοδος. Βλέπε: Θέμα χρόνου, απολύσεις στο δημόσιο, τέλος μονιμότητας μείωση βουλευτών...

Οι απολύσεις οργανισμών που καταργούνται δεν παραβιάζουν το σύνταγμα. Ούτε η σύσταση νέων υπηρεσιών με εργαζόμενους με συμβάσεις εργασίας που ανανεώνονται κατά τακτά διαστήματα με αξιοκρατικά κριτήρια.

Κάποιοι φίλοι γράφουν πως η μονιμότητα ήταν η απάντηση στα φαινόμενα αλλαγής του προσωπικού του δημοσίου με κάθε αλλαγή της κυβέρνησης. Σωστά. Η μονιμότητα έλυσε εκείνη την εποχή αυτό το πρόβλημα.

Αλλά τις τελευταίες δεκαετίες τα προβλήματα που δημιουργούσε ήταν περισσότερα από αυτά που έλυνε. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και τα συνδικάτα τι έκαναν τις τελευταίες δεκαετίες όταν έβλεπαν αυτή την κατάσταση να διογκώνεται; Απεργίες για αυξήσεις μισθών, «πέτσινα» επιδόματα, κεκτημένα και λοιπούς εκβιασμούς της ανυπεράσπιστης κοινωνίας...

Σε κάθε επιχείρημα για τις ευθύνες του δημοσίου στη χρεοκοπία της χώρας αντιτείνεται το γεγονός της μεγάλης φοροδιαφυγής. Είναι αλήθεια πως αν η μισή χρεοκοπία οφείλεται στις δαπάνες ή άλλη μισή οφείλεται στα μειωμένα έσοδα σε σχέση με το Μ.Ο. της Ευρώπης.

Ποιος είναι υπεύθυνος για την διαφθορά και τη φοροδιαφυγή αν όχι ο κρατικός μηχανισμός που όχι απλά τις επιτρέπει να υπάρχει αλλά τις καλλιεργεί;

Αν πας στον αγαθότερο ιδιώτη και του πεις: 4 σε μένα 4 σε σένα και 2 στο δημόσιο ταμείο ή σε τυλίγω σε μια κόλλα χαρτί και αφήνω τον διπλανό σου να πάρει τη θέση σου, τι περιθώρια έχει να επιλέξει;...

Όλες οι ενδείξεις με βάση τα δημοσιεύματα και τις δηλώσεις της χθεσινής ημέρας δείχνουν, αν μη τι άλλο, πως λάβαμε μια νέα παράταση.

Σε αντίθεση με όλα τα προηγούμενα τρίμηνα που κρίθηκαν οι εκταμιεύσεις των δόσεων της τρόικα, σε αυτό υπάρχουν και εναλλακτικά σενάρια στο τραπέζι, τα οποία φτάνουν μέχρι την έξοδο από το Ευρώ...

Ο πρωθυπουργός για άλλη μια φορά διαβεβαίωσε πως ο θίασος ποικιλιών ορχούμενος που παριστάνει την κυβέρνηση, αυτή τη φορά θα καταφέρει να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις και να προσεγγίσει τους δημοσιονομικούς στόχους. Η τραγωδία είναι πως ούτε η αντιπολίτευση εμφανίζει κάποια αξιόπιστη εναλλακτική λύση, με την εμμονή στον ξύλινο πελατοκεντρικό λόγο.

Το γεγονός πως οι αγορές συνεχίζουν να πιέζουν, με διαλείμματα βέβαια αλλά όλο και ισχυρότερα στη συνέχεια, για μια συνολική λύση εδώ και τώρα η διάλυση, δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμών...

Χρηματιστηριακά το τοπίο δεν έχει ξεκαθαρίσει. Μακροπρόθεσμα σε τέτοια επίπεδα τιμών χτίζονται περιουσίες για τους υπομονετικούς.

Βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα όμως οι διακυμάνσεις και η νευρικότητα δεν έχουν λόγο μην παραμείνουν σε πρώτο πλάνο.

http://www.capital.gr/stoupas/default.aspx?i=%ufffd13092011

[karanti_maria]

Προτιμούν να μας χρεοκοπήσουν παρά να αλλάξουν...

«Έχουμε υπολογίσει ότι, με τις σημερινές αντικειμενικές τιμές των ακινήτων, η αξία όλων των ακινήτων πανελλαδικά ανέρχεται σε 400 δισ. ευρώ, ενώ το χρέος της χώρας είναι 350 δισ. ευρώ...». Τάδε έφη προχθες στο Mega o υπουργός κ. Καστανίδης.

Τι νόημα έχει αυτό ο συσχετισμός «μήλων» και «αχινών»;

Νομίζω είναι προφανές τι κρύβεται στο βάθος του μυαλού τους: Προκειμένου να συντηρήσουν τους πελάτες ψηφοφόρους επ’ αμοιβή στο δημόσιο δεν θα διστάσουν να κάνουν την υπόλοιπη κοινωνία Αλβανία του Εμβέρ Χότζα.

Οι εφεδρείες, όπως και οι μετατάξεις, μοιάζουν προφάσεις, με καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων μήπως η διεθνής κρίση επιβάλει στη Γερμανία να υποχωρήσει άρον-άρον και δεχτεί το ευρωομόλογο, να πάρουμε παράταση για μερικά χρόνια μέχρι να καταρρεύσει όλη η ευρωζώνη...

Μετά ενάμισι χρόνο χρεοκοπίας τολμούν και βάζουν μόνο φόρους, και αυτούς με μνημειώδη προχειρότητα, όπως η παράλειψη να υπολογίσουν εκ των προτέρων πως οι αποδείξεις θα έβαζαν επιστροφές κοντά στο 1 δισ. ευρώ και πως το τελευταίο τέλος επί της ακίνητης περιουσίας, δυο μέρες μετά την ανακοίνωσή του, διπλασιάστηκε το ανώτατο...

Δόλος και ανικανότητα ταυτόχρονα. Δόλος καθώς κάνουν τα πάντα να διατηρήσουν τους πολιτικούς πελάτες σε ομηρία μέχρι να ψηφίσουν και ανικανότητα, γιατί επανειλημμένα αποδεικνύουν πως δεν γνωρίζουν πόσο κάνει ένα συν ένα...

Ο υπουργός υπολογίζει σε 400 δισ. ευρώ την αντικειμενική αξία των ακινήτων των Ελλήνων και με την μέθοδο του Χατζηαβάτη, υποθέτει πως αυτή φτάνει για να καλύψει το χρέος των 350 δισ. ευρώ.

Αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση με το φόρο στα ακίνητα όπως και τους άλλους φόρους, είναι η δήμευση της ακίνητης περιουσίας και των καταθέσεων προκειμένου να είναι σε θέση να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις...

Με απλά λόγια, επιχειρεί μια αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας και προς όφελος του μέρους εκείνου της κοινωνίας που βρίσκεται κοντά στο σκληρό πυρήνα της πελατείας του κομματικού συστήματος.

Ισχύει αυτό που έλεγε η «επάρατος», για τους τζαμπατζήδες εγχώριους σοβιετικής κοπής σοσιαλιστές, Μ. Θάτσερ: «Το πρόβλημα με το σοσιαλισμό είναι πως τελειώνει όταν τελειώσουν τα χρήματα των άλλων...».

Ο συλλογισμός της κυβέρνησης δεν λαμβάνει υπόψη πως ένας ακόμη φόρος αυτόματα οδηγεί στην αύξηση της προσφοράς ακινήτων και την μείωση της ζήτησης.

Άρα, στην πτώση των τιμών. Οπότε η ζημιά που κάνει είναι μεγαλύτερη ακόμη και από τα όποια προσωρινά εισπρακτικά οφέλη...

Απολύστε, χθες...

Η εμπειρία που υπάρχει για τα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης είναι πως αυτά θα πρέπει να στοχεύουν περισσότερο στη μείωση των δαπανών και λιγότερο στην αύξηση των εσόδων και αυτά από μείωση της φοροδιαφυγής.

Οι επαναλαμβανόμενες έκτακτες εισφορές και αυξήσεις των φορολογικών συντελεστών μπορούν να οδηγήσουν σε περαιτέρω στραγγαλισμό των εσόδων, έκρηξη πριν ή μετά τη χρεοκοπία.

Το μοντέλο της οικονομικής πολιτικής που έχει αποδώσει σε παρόμοιες καταστάσεις με βάση τη διεθνή εμπειρία το περιγράφει αδρά, ο κ. Αρίστος Δοξιάδης σε άρθρο του χθες στο Protagon.gr:

«Η διεθνής εμπειρία και βιβλιογραφία σχετικά με προγράμματα δημοσιονομικής λιτότητας λέει περίπου τα εξής: Όταν περικόπτεται το έλλειμμα του δημοσίου, βραχυπρόθεσμα έχουμε τάση ύφεσης, αλλά μεσοπρόθεσμα η οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί, αν το πρόγραμμα έχει στηθεί σωστά. ‘Σωστά’ σημαίνει σε γενικές γραμμές:

· Το βάρος να πέφτει περισσότερο σε περικοπή δαπανών, παρά σε αύξηση εσόδων

· Τα μέτρα μόνιμου και διαρθρωτικού χαρακτήρα να προτιμώνται από τα έκτακτα

· Σε χώρες με μεγάλη φοροδιαφυγή, τα έσοδα να αυξάνονται από τον περιορισμό της, όχι με νέους φόρους.

· Οι δημόσιες δαπάνες που κόβονται να είναι καταναλωτικές, όχι επενδυτικές

Η εισφορά που ανακοίνωσε ο κ. Βενιζέλος αντιβαίνει στον πρώτο, τον δεύτερο και εν μέρει στον τρίτο από αυτούς τους κανόνες. Όσο για τον τέταρτο, που δεν αφορά σε έσοδα, αυτός έχει πάει περίπατο από πολύ νωρίς: οι δημόσιες επενδύσεις το 2010 και το 2011 έχουν υποστεί την πιο βαθειά περικοπή από όλες τις κατηγορίες δαπανών».

http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=1282820

[karanti_maria]

"Επί 100 κομμουνιστών,

οι 40 είναι αγύρτες,

οι 59 αφελείς και

ΕΝΑΣ πραγματικός Μπολσεβίκος"

(Λένιν)

[karanti_maria]

ΕΛΣΤΑΤ: Ένα εργοστάσιο με 181 εργαζομένους κλείνει κάθε 24 ώρες!

Όπως προκύπτει από επεξεργασία στοιχείων έρευνας της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), το δεύτερο τρίμηνο του 2011, σε σύγκριση με το ίδιο τρίμηνο του 2010, οι απασχολούμενοι στις βιομηχανίες της χώρας μειώθηκαν από 483.145 άτομα σε 416.989 άτομα, δηλαδή κατά 13,7%. Χάθηκαν έτσι μέσα σε ένα έτος 66.156 θέσεις εργασίας. Με άλλα λόγια, στο διάστημα αυτό χάνονταν, κατά μέσο όρο, κάθε μήνα 5.500 θέσεις ή 181 θέσεις ημερησίως.

Πολύ μεγάλη απώλεια θέσεων εργασίας, σε σχέση με την προ της κρίσης περίοδο (δεύτερο τρίμηνο του 2008), παρουσιάζουν οι κλάδοι των μη μεταλλικών ορυκτών (-15.014 θέσεις εργασίας, μείωση 43%), κλωστοϋφαντουργικών (-12.850 θέσεις εργασίας, μείωση 61,5%) και ενδυμάτων (-18.950 θέσεις εργασίας, μείωση 42,9%).

http://www.makthes.gr/news/economy/80756/

[karanti_maria]

600.000 Έλληνες ψωνίζουν εκτός συνόρων!

Επιμέλεια: Μαρία Μαθιοπούλου

Περισσότεροι από 600.000 Έλληνες περνούν σε μηνιαία βάση στις παραμεθόριες περιοχές γειτονικών χωρών για τις αγορές τους, ενώ πάνω από 1.500 επιχειρήσεις μεταποίησης και υπηρεσιών έχουν ήδη μετεγκατασταθεί στα γειτονικά κράτη, όπως εκτιμά η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ).

Μάλιστα, σύμφωνα με υπολογισμούς των εμπορικών συλλόγων ακριτικών περιοχών της χώρας, περισσότερα από 500 εκατ. ευρώ ελληνικού ρευστού χρήματος διαρρέουν κάθε χρόνο προς Βουλγαρία, Σκόπια και Τουρκία για την αγορά καταναλωτικών προϊόντων. Το διασυνοριακό παραεμπόριο και λαθρεμπόριο μαστίζουν, σύμφωνα με την ΕΣΕΕ, τις περιφέρειες της Μακεδονίας, της Θράκης, του Βορείου Αιγαίου και της Δωδεκανήσου.

Στην κορυφή των προτιμήσεων των “ξενιτεμένων” καταναλωτών είναι τα προϊόντα ένδυσης, υπόδησης, τα ποτά, τα τσιγάρα, η βενζίνη, οι οδοντιατρικές υπηρεσίες και οι επισκευές αυτοκινήτων, ενώ οι περισσότεροι αγοράζουν όλα τα τρόφιμα της εβδομάδας. Ενδεικτικό είναι πως η προτίμηση στη φθηνότερη βουλγαρική βενζίνη οδήγησε τον τελευταίο χρόνο σε μπαράζ λουκέτων σε βενζινάδικα της Ανατολικής Μακεδονίας, αφού στα γειτονικά παραμεθόρια πρατήρια η βενζίνη κοστίζει τουλάχιστον 0,50 ευρώ το λίτρο φθηνότερα από όσο κοστίζει στη χώρα μας.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με την ΕΣΕΕ, μία στις τέσσερις εμπορικές επιχειρήσεις στις ακριτικές περιοχές έχει βάλει λουκέτο, ενώ αρκετοί έμποροι για να αποφύγουν το οριστικό κλείσιμο σκέφτονται τη φυγή.

Η ΕΣΕΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, κάνοντας λόγο για μία ακόμα ακατάσχετη αιμορραγία που προκαλούν η μετεγκατάσταση των ελληνικών επιχειρήσεων και η μετανάστευση των καταναλωτών της μίας ημέρας, αφού όχι μόνο στερούν από έσοδα την ελληνική οικονομία, αλλά την ίδια στιγμή τα περιορισμένα μετρητά της ελληνικής αγοράς ξοδεύονται εκτός συνόρων.

Η εικόνα της καταναλωτικής μετανάστευσης στη Βόρεια Ελλάδα, όπως περιγράφεται από τα στοιχεία και τις παρατηρήσεις τοπικών εμπορικών συλλόγων που παραθέτει η ΕΣΕΕ, έχει ως εξής:

Ξάνθη. Υπάρχει μία κίνηση καταναλωτών από 20% έως 40% κυρίως προς υπηρεσίες (γιατρούς, ξενοδοχεία), οπότε η απώλεια του τζίρου είναι 10%. Ο κόσμος πάντως δεν ψωνίζει καταναλωτικά αγαθά από τη Βουλγαρία, καθώς οι Βούλγαροι ιδρύουν επιχειρήσεις στην Ξάνθη και πουλούν πολύ φθηνά (είτε στεγασμένο εμπόριο είτε πλανόδιο - νόμιμο/παράνομο).

Το φλέγον ζήτημα της περιοχής είναι η παράνομη διακίνηση εμπορευμάτων και τροφίμων από τη Βουλγαρία σε λαϊκές αγορές και σε πλανόδιους μικροπωλητές. Οι προτάσεις του τοπικού εμπορικού συλλόγου συνοψίζονται στην πανελλαδική απογραφή πλανόδιων μικροπωλητών, με ελέγχους για τη νομιμότητά τους, φορολογικά και ασφαλιστικά, στην επιβολή διοδίων σε όσους εισέρχονται τη συνοριογραμμή, όπως κάνει η Βουλγαρία, στην τοποθέτηση καμερών κυκλοφορίας και καταγραφής οχημάτων σε ηλεκτρονικό αρχείο και στη δημιουργία υπηρεσιακού κλιμακίου συστηματικής παρακολούθησης και ελέγχου για παράνομη διακίνηση εμπορευμάτων τις νυκτερινές ώρες και τα Σαββατοκύριακα.

Στην Κομοτηνή αναμένονται τεράστιες απώλειες, με δεδομένο ότι έχει ανοίξει καινούργιος δρόμος για τη Βουλγαρία, αλλά μέχρι σήμερα δεν είναι μετρήσιμες.

Αλεξανδρούπολη. Ο τοπικός εμπορικός σύλλογος δεν μπορεί να υπολογίσει την απώλεια τζίρου από την καταναλωτική μετανάστευση, ωστόσο η Αλεξανδρούπολη “διασώζεται” από τις υψηλές τιμές που υπάρχουν σε γαλακτοκομικά και κρέατα στην Τουρκία, καθώς και από τους υψηλούς δασμούς που επιβάλλονται στα επώνυμα προϊόντα. Από την άλλη πλευρά, ιδιαίτερα επιβαρημένος είναι ο Βόρειος Έβρος, με μεγάλο αριθμό καταναλωτών να πηγαίνουν στη Βουλγαρία. Ο εμπορικός σύλλογος έχει καταβάλει προσπάθειες για την αντιστροφή του αρνητικού κλίματος και την υποδοχή καταναλωτών από τρίτες χώρες. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε η πρωτοβουλία Alexandroupolis Shopping Festival, ενώ τις επόμενες ημέρες θα υπογραφεί η αδελφοποίηση ανάμεσα στον Εμπορικό Σύλλογο της Αλεξανδρούπολης και τον αντίστοιχο της Αδριανούπολης.

Στην Ορεστιάδα η μετακίνηση των καταναλωτών φτάνει το 30%-40% με αντίστοιχη απώλεια τζίρου. Προμηθεύονται στη Βουλγαρία κυρίως καύσιμα, πετρέλαιο κίνησης, αλλά πηγαίνουν και για καταναλωτικά αγαθά λόγω πολύ χαμηλότερων τιμών.

Φλώρινα. Απώλεια τζίρου 50%-60% και 50% κίνηση καταναλωτών καταγράφεται από τη Φλώρινα προς τα Σκόπια. Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος πέρασαν από τον μεθοριακό σταθμό 10.000 αυτοκίνητα Ελλήνων προς τα Σκόπια, από τον νομό Φλώρινας, την Καστοριά, αλλά και από το Αμύνταιο. Προμηθεύονται βενζίνη, ενώ κάποιοι συνταξιούχοι πηγαίνουν σε οδοντιάτρους και αγοράζουν είδη διατροφής (σούπερ μάρκετ, λαχανικά). Στα σύνορα (στην πλευρά των Σκοπίων) υπάρχουν δύο σούπερ μάρκετ ελληνικών συμφερόντων που πουλούν ελληνικά προϊόντα με τιμές Σκοπίων. Ενδεικτικά υπολογίζεται πως η απώλεια φτάνει το 1 εκατ. ευρώ τον μήνα. Το Μοναστήρι, η πρώτη μεγάλη πόλη που συναντά κανείς στη γειτονική χώρα, βρίσκεται μόλις 30 χλμ. από τη Φλώρινα. “Είναι σχεδόν σαν να έχει αντικατασταθεί η αγορά της Φλώρινας από την αγορά των Σκοπίων” αναφέρεται σχετικά.

Κιλκίς. Ένας σημαντικός αριθμός καταναλωτών κάνουν σήμερα ημερήσια ταξίδια για καταναλωτικούς σκοπούς και από το Κιλκίς. Κάποιοι για διήμερα με σκοπό την ψυχαγωγία, κυρίως στο καζίνο. Μία άλλη κατηγορία χρησιμοποιεί υπηρεσίες υγειονομικού ενδιαφέροντος και μία άλλη κατηγορία προμηθεύεται καύσιμα. Από αυτή τη μετακίνηση καταναλωτών υπάρχει μείωση τζίρου, αλλά δεν μπορεί να εκτιμηθεί.

http://www.makthes.gr/news/economy/80791/

[karanti_maria]

Ο φίλος μας, Σπύρος Μακρυγιώργος μας έστειλε τον εξής διάλογο. Είναι διασκεδαστικός αλλά και πραγματικός για το Κράτος που δημιούργησαν οι...αχαΐρευτοι πολιτικοί μας.

Απολαύστε το: Ο διάλογος είναι αυθεντικός και αφιερώνεται στον Βαγγέλη Βενιζέλο που – νομίζει ότι – θα πιάσει τη φοροδιαφυγή. Διαδραματίστηκε μόλις προχθές σε καφετέρια – όταν σε μια συζήτηση εναντίον των...πολιτικών, γενικώς, κάποιος ρώτησε τον διπλανό του.

- Παντελή, δεν δουλεύεις σήμερα; (στην ΕΥΔΑΠ);

- Πετάχτηκα δυο λεπτά να πάρω τη γυναίκα μου, κουρεύει μια πελάτισσά της εδώ δίπλα.

- Δουλεύει σε σπίτια; Και αποδείξεις πώς κόβει ρε συ;

- Δεν κόβει, αυτό έλειπε, με 12 ευρώ που χρεώνει το κούρεμα! Ούτε μπλοκ δεν έχει.

- Και από ασφάλιση για σύνταξη τι κάνει;

- Την παίρνει εικονικά ένας κουμπάρος μας στο ξενοδοχείο του έξι μήνες τον χρόνο και τους υπόλοιπους μπαίνει στο ταμείο ανεργίας. Του δίνουμε μόνο τις εισφορές.

- Ωραία, είναι ασφαλισμένη, θα έχει σύνταξη και παίρνετε και κάτι.

- Σιγά, ούτε για τη βενζίνη της δεν φτάνουν αυτά που δίνει το Ταμείο (ανεργίας)!

- Αλλά κι εσείς τρίτο αυτοκίνητο τι το θέλατε;

- Το πήραμε ως τρίτεκνοι χωρίς εισφορά και πάει η κόρη μας στο σχολείο.

- Μπα; Εχει δίπλωμα; – Οχι, αλλά φέτος γίνεται 18 και θα της βγάλω.

- Και με το αγροτικό ποιος κυκλοφορεί;

- Ο μεγάλος γιος μας, αλλά προσέχει.

- Τι πράγμα; - Δεν έχει πινακίδες, δεν βγάλαμε. Ούτε ασφάλεια, δεν συμφέρει. Εξάλλου μόνο Σαββατοκύριακα το κινεί.

- Για να πάει πού;

- Στον κουμπάρο με το ξενοδοχείο, δουλεύει στην ταβέρνα. Λέω μήπως τον πάρει κι αυτόν σαν τη μάνα του, να έχει ασφάλιση. Πετάγεται και στο χωριό και βοηθάει τον αδελφό μου στα πρόβατα και τις ελιές.

- Εχει καμιά εκατοστή πρόβατα νομίζω.

- Μπα..., καμιά 25 αριά έμειναν. Αλλά επιδότηση παίρνει για 100.

- Και ο έλεγχος δεν τον πιάνει;

- Οταν έχει μέτρημα τού στέλνει ο γείτονας τα δικά του.

- Και με τις ελιές ;

- Είχαμε 200 ρίζες, άλλα οι μισές ξεράθηκαν.

- Δεν ξαναφύτεψες;

- Δεν συμφέρει. Με 2-3 ευρώ το κιλό το λάδι, τα μισά τα παίρνουν οι Αλβανοί, άσε λιπάσματα, οργώματα. Μια χαρά είναι με την επιδότηση!

- Και λες ότι μας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί ρε Παντελή; Εσύ τι κάνεις;

- Σιγά τώρα, αυτοί τρώνε με χρυσά κουτάλια...

Άντε να δούμε τώρα οι “Τροϊκανοί” πώς θα βγάλουν άκρη με όλους αυτούς τους “Ιθαγενείς”.

http://www.insurancedaily.gr/blog/?p=31443

[karanti_maria]

Της Ελενας Ακρίτα

Επειδή τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν, απ' ό,τι φαίνεται ούτε οι ίδιοι οι «ιθύνοντες» δεν μπορούν να μας τις διευκρινίσουν (ψάχνονται κι αυτοί οι ... καψεροί), θα ήθελα να προσθέσω κι εγώ ορισμένες απορίες που έχω. Ας τις καταγράψει κάποιος - και δεν βιαζόμαστε. Ας τις απαντήσει κάποτε στα δισέγγονά μου. Εχουμε και λέμε λοιπόν:

1. Το σπίτι μας πόσες φορές θα το ξαναγοράσουμε;

2. Οταν περνάμε τυχαία κάτω από ξένα σπίτια τα πληρώνουμε κι αυτά; Και τι υπολογίζουμε; Αντικειμενική αξία ή τιμή ζώνης;

3. Η τιμή ζώνης στα παντελόνια συμφέρει περισσότερο από τις τιράντες;

4. Οταν πας επίσκεψη πληρώνεις έκτακτη εισφορά;

5. Επιτρέπεται να 'ρθει μια φίλη για καφέ ή πρέπει να τη δηλώσουμε ως προστατευόμενο μέλος;

6. Οταν κυκλοφορείς στον δρόμο με κάποιον πληρώνεις τέλη κυκλοφορίας;

7. Οταν έχεις δεσμό κάτω από τρία χρόνια η Εφορία σού κάνει παρακράτηση και για τον επόμενο γκόμενο;

8. Οταν τον χωρίσεις παίρνεις επιστροφή φόρου;

9. Οι στάβλοι εξαιρούνται της φορολογίας. Αν κάνω στο σπίτι μου στάβλο, απαλλάσσομαι;

10. Η τοστιέρα inox θεωρείται είδος πολυτελείας;

11. Το λευκό ψωμί πολυτελείας θεωρείται είδος πολυτελείας;

12. Οταν πας με το αμάξι σου να παραλάβεις το παιδί απ' τον σταθμό λεωφορείων, πρέπει να έχεις γραπτή εξουσιοδότηση από τον κύριο Ευθύμιο Λυμπερόπουλο;

13. Οταν ο ταξιτζής βάζει στη διαπασών «Τα μάτια σου με καίνε γιατ' είσαι μανεκένε», αυτό εκπίπτει απ' την ταρίφα;

14. Το 23% του ΦΠΑ υπολογίζεται με τη μερίδα ή με την μπουκιά;

15. Αν φας μπουκίτσα στιφάδο απ' το πιάτο του άντρα σου πληρώνεις μόνο στο 13%;

16. Η λεκάνη με το μπουγαδόνερο θεωρείται μίνι πισίνα;

17. Τις αποδείξεις που μαζεύαμε τόσον καιρό θα τις κάνουμε γιαχνί και θα τις φάμε;

18. Το κατούρημα είναι δωρεάν;

19. Το καζανάκι μέχρι πόσες φορές ημερησίως εκπίπτει;

20. Αν πάρουμε πάνες για την ακράτεια μειώνεται το έλλειμμα του κράτους;

21. Ο καλεσμένος όταν ζητάει να πάει τουαλέτα, θα του ζητάμε να μας πληρώσει συντελεστή ειδικού τέλους;

Και τέλος,

22. Οποια είναι έκτακτη κοπέλα πληρώνει έκτακτη εισφορά;

Αυτά τα ολίγα θα ήθελα να μου διευκρινίσεις, λατρεμένε αρμόδιε, οικονομικέ μου εγκέφαλε, χρυσέ μου άνθρωπε, αγόρι μου εσύ! Και μια που είσαι όρθιος, σε παρακαλώ εξήγησέ μου γιατί από τα νέα μέτρα δεν εξαιρούνται οι άνεργοι, οι ανάπηροι και οι τρίτεκνοι! Μια που είσαι όρθιος, εξήγησέ μου - πριν ξαναπληρώσω το σπίτι που βρήκα από τον παππού μου - γιατί δεν κάνεις περικοπές από το Δημόσιο και στέλνεις 100 φορές το ίδιο μπουγιουρντί σε έναν γονατισμένο λαό!

Εξήγησέ μου γιατί οι χώροι θρησκευτικής λατρείας δεν πληρώνουν έστω και ένα συμβολικό ποσόν; Εξήγησέ μου ποιος τσιμπάει πλέον με επικοινωνιακές τσαχπινιές του τύπου «όλοι οι αιρετοί άρχοντες αποποιούνται ενός μισθού ετησίως». Εξήγησέ μου γιατί δεν βάζεις χέρι στο ναυτιλιακό πετρέλαιο. Εξήγησέ μου πότε θα παίξεις «φτου ξελευθερία» με τους φοροφυγάδες. Μια που είσαι όρθιος, πες μου γιατί παραγράφονται τα οικονομικά εγκλήματα πολιτικών και δεν δημεύονται οι περιουσίες τους.

Και μια που είσαι όρθιος, φέρε μου κι ένα αυτοκόλλητο σήμα κυκλοφορίας του 2011. Θέλω να το κολλήσω στο κούτελο - πριν μου φορολογήσεις και το κούτελο!

TA NEA

http://nonews-news.blogspot.com/2011/09/blog-post_2950.html

[karanti_maria]

Το Πυθαγόρειο Θεώρημα έχει 24 λέξεις.

Η προσευχή προς τον Κύριο 66 λέξεις.

Η Θεωρία του Αρχιμήδη 67 λέξεις.

Οι δέκα εντολές 179 λέξεις.

Η Ιστορική ομιλία του Αβραάμ Λίνκολν το 1863 στο Γκέτυσμπεργκ, για τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο 286 λέξεις.

Ο χάρτης της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ 1.300 λέξεις.

Το Σύνταγμα των ΗΠΑ και οι 27 τροπολογίες του 7.818 λέξεις.

Οι κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πώληση του λάχανου: 26.911 λέξεις!!

[karanti_maria]

Σούλα, Σούλα για μια θεσούλα... στο "παρακράτος" που μας χρεοκόπησε!

Η άποψή μου είναι πως για την ελληνική χρεοκοπία κατά 2/3 ευθύνονται οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις που πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός και φτάνουν περί τα 45 δισ. ευρώ ετησίως, όπως έχουμε επανειλημμένα καταδείξει.

Για το υπόλοιπο 1/3 περίπου ευθύνεται η υψηλή φοροδιαφυγή η οποία υπολογίζεται σε 12-14 δισ. ευρώ ετησίως με βάση τα στοιχεία που υποστηρίζουν πως τα κρατικά έσοδα στην Ελλάδα φτάνουν περί το 22% του ΑΕΠ σε σύγκριση με το 28% του μέσου όρου της ευρωζώνης.

Η φοροδιαφυγή όμως είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς του φοροεισπρακτικού μηχανισμού που έχουν δημιουργήσει τα κόμματα της πελατοκρατίας.

Άλλες χώρες έχουν μικρότερη φοροδιαφυγή, όχι γιατί διαθέτουν πιο έντιμη ράτσα πολιτών, αλλά είτε γιατί οι εφοριακοί και οι πολιτικοί που τους διορίζουν και τους ελέγχουν σαν πολιτικοί προϊστάμενοι είναι περισσότερο έντιμοι, ή ίσως και γιατί οι σχετικοί θεσμοί δεν τους επιτρέπουν να λειτουργούν σαν ασύδοτοι άρπαγες...

Με ρωτούν συχνά γιατί επιμένω πως η λύση του προβλήματος βρίσκεται στη μείωση των δαπανών και όχι απλά στη μείωση της φοροδιαφυγής.

Το πνεύμα της παρασιτικής πελατοκρατίας έχει διαποτίσει τόσο πολύ τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα σε αυτή τη χώρα, που έχουμε ξεχάσει βασικές έννοιες σ’ ό,τι αφορά τις στοιχειώδεις αρχές του όποιου κοινωνικού συμβολαίου, με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις εκάστου απέναντι στο σύνολο που αυτό συνεπάγεται.

Η απασχόληση στο δημόσιο υπάρχει προκειμένου να εξασφαλίζει τη λειτουργία της κρατικής μηχανής, η οποία τηρεί τους κανόνες που αφορούν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις καθενός προς τους άλλους, αλλά και να παρέχει στους πολίτες τα αγαθά που αυτοί έχουν αποφασίσει πως πρέπει να παρέχονται από το κράτος...

Ήτοι, παιδεία, υγεία, ασφάλεια, εθνική κυριαρχία, δρόμους κ.ά. αναλόγως...

Δυστυχώς δεκαετίες παρασιτισμού και πελατοκρατίας έχουν δημιουργήσει σε μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης την εντύπωση πως η εργασία στο δημόσιο είναι κάτι σαν ένα πρυτανείο που μοιράζει δια βίου μισθούς στους «τυχερούς» που είχαν ή έχουν μπάρμπα στην Κορώνη.

Αν είχαμε λοιπόν μια ισχυρότερη οικονομία η οποία εξασφάλιζε στους πολίτες και τις επιχειρήσεις τα διπλάσια από τα σημερινά εισοδήματα, θάπρεπε να προσλάβουμε τους διπλάσιους δημοσίους υπαλλήλους ή να μειώσουμε τους φόρους στο μισό;

Εγώ πιστεύω το δεύτερο. Το ίδιο πιστεύω πως η μείωση της φοροδιαφυγής δεν πρέπει να μεταφραστεί σε νέες προσλήψεις ή διατήρηση των ήδη υπεράριθμων, αλλά σε μείωση των φόρων των συνήθων φορολογικών υποζυγίων...

Οι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι δυστυχώς δεν βελτιώνουν τις παρεχόμενες από το κράτος υπηρεσίες προς τους πολίτες. Τις υπηρεσίες τις βελτιώνουν οι συνεχείς αξιολογήσεις της απόδοσης και απουσία της αίσθησης της αταραξίας και της αιωνιότητας που φέρνει η μονιμότητα...

Έχουμε αναφερθεί και αναλύσει τα χαρακτηριστικά του μεταπολιτευτικού παρακράτους που έχουν στήσει τις τελευταίες δεκαετίες οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές του δημοσίου και οι ψηφοφόροι πελάτες τους.

Είναι το παρακράτος της παρασιτοκρατίας. Τα πλοκάμια του συχνά φτάνουν μέχρι το διάλογο της στήλης για να απειλήσουν ή έστω να οικτίρουν για το πώς τολμάμε να ζητάμε το τέλος της παρασιτοκρατίας.

Χαρακτηριστική εικόνα της δομής και της λειτουργίας αυτού του παρακράτους όπως αποτυπώνεται από το παρακάτω απόσπασμα του χθεσινού δικαστικού ρεπορτάζ: "...Η απαγγελία των κατηγοριών έγινε μετά την υποβολή της πολυσέλιδης αναφοράς της εισαγγελέως Πρωτοδικών Πόπης Παπανδρέου και μάλιστα εκδόθηκε ότι θα κινηθεί η διαδικασία έκδοσης βουλευμάτων για την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα στα υπό κατηγορία πρόσωπα. Η δίωξη κινήθηκε σε βάρος τότε υπηρεσιακών παραγόντων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, συνδικαλιστών, ιδιωτών και εμπλεκομένων στελεχών της αρμόδιας διεύθυνσης εξοπλισμών του υπουργείου.

Η δίωξη αφορά τα εξής αδικήματα:

- ενεργητική δωροδοκία με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου περί καταχραστών του δημοσίου. Στρέφεται κατά πέντε προσώπων

- απλή συνέργεια στη δωροδοκία, που αφορά έξι πρόσωπα

- παθητική δωροδοκία σε βάρος του δημοσίου, απαγγέλθηκε σε βάρος δέκα προσώπων

- απιστία στην υπηρεσία σε βάρος του δημοσίου, στρέφεται κατά τεσσάρων προσώπων

- νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, που αφορά δέκα πρόσωπα

- άμεση συνέργεια σε απιστία σε βάρος του δημοσίου, στρέφεται κατά επτά προσώπων

- απλή συνέργεια σε παθητική δωροδοκία σε βάρος επτά προσώπων και τέλος,

- απλή συνέργεια σε ενεργητική δωροδοκία σε βάρος επτά προσώπων"

Η κ. Μερεντίτη όταν διεκδικούσε μια θέση στο κοινοβούλιο από τον νομό Τρικάλων, συγκέντρωνε ψήφους με το σύνθημα "Σούλα - Σούλα για μια θεσούλα"!!

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιος είναι περισσότερο υπεύθυνος, η κ. Μερεντίτη ή οι ψηφοφόροι της.

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν φορτώσει τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας με χρέη και έχουν κάνει εμάς να ντρεπόμαστε που ανήκουμε στην ίδια φάρα με αυτούς και τους πελάτες τους.

Επιπλέον, σε κάθε νύξη για κάθαρση και απολύσεις μας νουθετούν χαρακτηρίζοντας τις απόψεις της στοιχειώδους κοινής λογικής σαν κοινωνικά ανάλγητες ιδέες...

Υπάρχουν πολλών ταχυτήτων εφεδρείες. Υπάρχουν αυτές των πληβείων στους οποίους θα δοθεί το 60% του μισθού για ένα χρόνο και απόλυση και αυτές που σου δίνουν 150.000 ευρώ μετρητά όπως η εθελουσία έξοδος που τρέχει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

150.000 μετρητά είναι τα λεφτά που θα λάβει κάποιος υπάλληλος του χιλιάρικου σε 150 μήνες ή 12 χρόνια και κάτι μήνες...

Με ποια λεφτά γίνεται αυτό; Με εκείνα που πρέπει να εξοικονομήσει το κράτος για να μην βάζει τον ένα φόρο μετά τον άλλο, να μη δημεύει σπίτια με έκτακτες εισφορές.

Η χώρα έχει χρεοκοπήσει, και οι συζητήσεις στα δελτία έχουν να κάνουν με το αν το ελληνικό δημόσιο είναι σε θέση να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Προσέξτε συντάξεις του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ για τις οποίες οι δικαιούχοι έχουν χρυσοπληρώσει. Τη ίδια ώρα το αμιγώς κρατικό και χρεοκοπημένο λόγω φόρτου κρατικών ομολόγων ΤΤ μοιράζει 150άρες...

Επιπλέον για την ίδια περίπτωση υπάρχουν καταγγελίες για φωτογραφικές διατάξεις αλλά και αμφισβήτηση των προσόντων και του τρόπου που αποκτήθηκαν σε αρκετούς από τους δικαιούχους...

http://www.capital.gr/stoupas/default.aspx?i=%ufffd30092011

[karanti_maria]

Οι «σοσιαλιστές» που ελέγχουν την κυβέρνηση και «ορφανά» της KGB που κυβερνούν, καθώς αποφασίζουν ποιος θα πάει στη δουλειά και ποιος όχι, έχουν μια στρεβλή εικόνα για το πώς «γυρίζει» ο κόσμος...

Έχουν την ίδια εικόνα που είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου στην δεκαετία του ’80 όταν είχε πείσει τους σοβιετικούς να κατασκευάσουν το εργοστάσιο της Αλουμίνας στη Θίσβη, ή κατά καιρούς παρουσίαζε διάφορους τυχάρπαστους πλούσιους Άραβες ως επενδυτές στυλοβάτες του τρίτου δρόμου.

Η κυβέρνηση του ΓΑΠ μόλις ανέλαβε, προσπάθησε να ξαναζεστάνει την ίδια «σούπα» της προσέλκυσης μεγάλων ξένων τριτοκοσμικής προέλευσης επενδύσεων με διακρατικές συμφωνίες.

Ο ατυχής πρωθυπουργός μέχρι και στην σκηνή του Μουαμάρ έφτασε να παρακαλάει τον αιμοσταγή δικτατορίσκο με εμφάνιση Μαϊκλ Τζάκσον της ερήμου, να επενδύσει στην Ελλάδα... Ατύχησε και στο αποτέλεσμα αλλά και στο χρόνο που το έπραξε...

Με αυτό τον τρόπο δεν γίνονταν οι επενδύσεις ούτε την εποχή των περίκλειστων εθνικών οικονομιών της δεκαετίας του ’50. Όταν ο Παπάγος με το Μαρκεζίνη είχαν καταφέρει να φέρουν τότε μερικές μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα με διακρατικές συμφωνίες.

Σήμερα, οι επενδύσεις αποφασίζονται με βάση τα πλεονεκτήματα που διαθέτει κάθε χώρα στην παγκόσμια σκακιέρα των αγορών, σε συνάρτηση με το περιβάλλον που προσφέρει για να καταστεί η επένδυση ανταγωνιστική. Άλλη χώρα πουλάει γεωγραφική θέση, άλλη φθηνά εργατικά και άλλη υψηλή ειδίκευση και εύκολη επιχειρηματικότητα... Εμείς πουλάμε αριστερή συνθηματολογία, καταλήψεις, γραφειοκρατία και διαφθορά...

Η Ελλάδα λόγω γεωγραφίας και μορφολογίας διαθέτει σοβαρά πλεονεκτήματα. Αλλά το οικονομικό της περιβάλλον θυμίζει χώρα του πάλαι ποτέ σοβιετικού μπλοκ.

Ποιος τολμά να επενδύσει σε μια χώρα που κανείς δεν γνωρίζει πόσο και μέχρι πότε θα συρρικνώνεται η οικονομία της;

Ποιος τολμά να ανοίξει επιχείρηση σε μια χώρα, όπου αφού διόρισαν μέχρι και τα «σκουπόξυλα» με τις «σφουγγαρίστρες» των κομματικών γραφείων στο δημόσιο, τώρα φορολογούν τακτικώς και εκτάκτως ό,τι αναπνέει για να πληρώνουν τους μισθούς;

Ποιος τολμά να επιχειρήσει σε μια χώρα που αν ανοίξεις μερίδα εργοδότη στο ΙΚΑ, ακόμη και αν έχεις φροντίσει τα πάντα με συνέπεια, για δεκαετίες κοιμάσαι και ξυπνάς με το φόβο, πότε όποτε θα τους λείπουν λεφτά κάτι θα θυμηθούν να στα ζητήσουν με τις ανάλογες προσαυξήσεις;

Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που για να έχεις «μπλοκάκι» θα πρέπει να πληρώνεις τον ΟΑΕΕ χωρίς να δικαιούσαι οποιαδήποτε σύνταξη ή κάλυψη, όντας ασφαλισμένος σε άλλο ταμείο;...

Ποιος έντιμος άνθρωπος θα τολμήσει να επενδύσει σε μια χώρα που γίνονται δυο τρεις περαιώσεις το χρόνο για να χαριστούν τα «κλοπιμαία» στους φοροφυγάδες και να πληρώσουν τα «κερατιάτικα» οι εντίμως δηλούντες και φορολογηθέντες.

Ποιος θα επενδύσει σε μια ώρα που η μεταστέγαση ενός κουρείου δυο τετράγωνα πιο πέρα, χρειάζεται έξι μήνες αγώνα με την γραφειοκρατία;

Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που για να λειτουργήσει ένα αιολικό πάρκο, χρειάζονται 250 κιλά χαρτί σε αιτήσεις και 5-10 χρόνια αναμονής;

Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που οι συνδικαλιστές καταλαμβάνουν όποτε θέλουν τα υπουργεία και οι υπουργοί δίνουν συνεντεύξεις όπου προλάβουν;

Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που τα διοικητικά συμβούλια των ΔΕΚΟ συνέρχονται κρυφά σε ξενοδοχεία γιατί οι συνδικαλιστές που λειτουργούν ως κράτος εν κράτει δεν τους επιτρέπουν να προσεγγίσουν τις αίθουσες των Δ.Σ.;

Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα λίγες παραστρατιωτικά οργανωμένες διμοιρίες μελών κομμάτων που δεν αντιπροσωπεύουν πάνω από το 10% του πληθυσμού κλείνουν υπουργεία, δρόμους, λιμάνια κατά το δοκούν;

Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που οι αυτοκινητιστές για λόγους ψηφοθηρίας συγκεντρώνουν την υποστήριξη μεγάλου μέρους της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης στη Βουλή, στο αίτημα μεταξύ άλλων να συνεχίσουν την αγοραπωλησία των επαγγελματικών αδειών στην μαύρη αγορά χωρίς κανένα φόρο;

http://www.capital.gr/stoupas/?i=%EF07102011

[karanti_maria]

ΟΙ Θεσεις της ομαδας ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ ΣΤΟ FACE BOOK

Αναζητηστε την ομαδα ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ στο face-book

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ:

Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε στην πολιτική σκηνή ομάδες κρούσης με άποψη και δομημένο λόγο, που κατ΄αρχήν θα διεκδικήσουν ένα υγιές πλαίσιο λειτουργίας της πολιτικής, καταγγέλλοντας (κυρίως στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τα ΜΜΕ) τη διαφθορά και τον παραλογισμό, όπου τον συναντούμε – στα μικρά και στα μεγάλα. Αυτό με τη σειρά του θα αναγκάσει το σημερινό επικίνδυνο σύμφυρμα ανόητων ερασιτεχνών και «καθαρόαιμων» απατεώνων που μόνο ενοποιό στοιχείο είχαν μέχρι τώρα το πλιάτσικο του Κράτους, να διαλυθεί. Χρησιμοποιούμε θεσμικούς τρόπους πίεσης – εντός και εκτός της χώρας. Οι ελάχιστες υγιείς φωνές της πολιτικής σκηνής – όλες σχεδόν παροπλισμένες, σε ρόλο παρατηρητή - και οι φρέσκες δυνάμεις της αγοράς θέλουμε να ενωθούν για να αποκτήσουμε επιτέλους όραμα και πυξίδα.

Οι παρακάτω θέσεις είναι μια μαγιά για την συνάντηση του Σαββάτου 22/10 6μμ, που όλα πλέον δείχνουν ότι θα γίνει σε ένα μεγάλο θέατρο της Αθήνας με αθρόα παρουσία (και ΜΜΕ). Εκεί – και στο site που δημιουργείται – θα συζητήσουμε για τη συνέχεια αναλαμβάνοντας, όσοι έχουν διάθεση και ειδικές γνώσεις, τομείς ευθύνης. Σκοπός είναι αυτή η Ένωση Πολιτών να αποκτήσει δημόσιο λόγο με ειδικό βάρος. Δεν είμαστε απλώς – και απροσδιόριστα – αγανακτισμένοι. Είμαστε σκεπτόμενοι και έχουμε προτάσεις. Πολύ πιθανόν αυτή η κίνηση να εξελιχθεί σε πολιτικό σχηματισμό – από μας εξαρτάται.

ΘΕΣΕΙΣ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Ακόμα και η έννοια του «ευρύτερου δημόσιου τομέα» είναι προκλητική. Αυτή η ελληνική πατέντα επινοήθηκε για να παρακαμφθεί (από όλα τα κόμματα) ο νόμος Πεπονή – έτσι ώστε να διορίζουν τα παλικάρια τους στον «ευρύτερο» χωρίς ΑΣΕΠ. Ο δημόσιος τομέας οφείλει να είναι όσο πιο στενός γίνεται.

Δεν θέλουμε ένα κράτος επιχειρηματία. Δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει. Το κράτος θα πρέπει να έχει λίγους και αυξημένων ικανοτήτων λειτουργούς που θα έχουν ρυθμιστικό ρόλο. Όλες οι ανοησίες με τις μετατάξεις, την εφεδρεία, τα ποσοστά περικοπών απλώς κάνουν το πρόβλημα μεγαλύτερο και φέρνουν την χρεωκοπία ένα βήμα πιο κοντά. Ο σκοπός μας δεν είναι να «τιμωρηθούν» οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, αλλά να δημιουργήσουμε μια άλλη Δημόσια Διοίκηση. Όσοι έχουν τις ικανότητες και τη διάθεση να ενταχθούν σε ένα σύγχρονο κράτος συνεχίζουν. Οι υπόλοιποι, δυστυχώς, αποχωρούν. Πώς θα γίνει αυτό; Όχι «μπαλώνοντας» το υπάρχον, αλλά χτίζοντας ένα «παράλληλο» κράτος εκ του μηδενός. Ένα-ένα τα κομμάτια που αντικαθίστανται, καταργούνται.

Παράδειγμα 1: πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται για να λειτουργήσει η τάδε υπηρεσία με πλήρη μηχανογράφηση και αξιοποίηση της πληροφορικής, χωρίς το σφραγιδομάνι, τα καρμπόν και το «φέρε μια βεβαίωση από το διπλανό γραφείο»; Τι ικανότητες πρέπει να διαθέτουν; Προκηρύσσεται διαγωνισμός: υποψήφιοι και από τον Δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις. Βρίσκουμε αυτούς που χρειαζόμαστε και στήνουμε μια σύγχρονη υπηρεσία - το κεφάλαιο κλείνει. Η υπάρχουσα δομή καταργείται - οι αναξιοποίητοι απολύονται.

Παράδειγμα 2: Θέλουμε να βοηθήσουμε τις εξαγωγές. Προσλαμβάνουμε ιδιωτικές εταιρείες που ξέρουν καλά την αγορά της Αυστραλίας, των ΗΠΑ, της Βραζιλίας, της Σκανδιναβίας, όπου, τέλος πάντων, θέλουμε να διεισδύσουμε. Αυτές θα φροντίσουν να βρουν τα ελληνικά προϊόντα και τους παραγωγούς αλλά και τις υπηρεσίες που μπορούν να «πουλήσουν» στην συγκεκριμένη αγορά. Τους αμείβουμε ανάλογα με το ποσοστό αύξησης εξαγωγών που θα πετύχουν. Όλοι οι Κρατικοί Οργανισμοί (ΟΠΕ κ. λ. π. )που έχουν το ίδιο αντικείμενο καταργούνται.

ΒΟΥΛΗ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

- Καταργείται άμεσα οποιαδήποτε σύνταξη χορηγείται λόγω θητείας σε αιρετό αξίωμα. Η ρύθμιση περιλαμβάνει συντάξεις Προέδρων Δημοκρατίας Πρωθυπουργών, Βουλευτών, Δημάρχων, Νομαρχών, Συνδικαλιστικών στελεχών. Πολιτικός δεν γίνεσαι για να εξασφαλίσεις τη συνταξούλα σου, αλλά για να προσφέρεις στη χώρα – αν θες, κανένας δεν σε υποχρεώνει. Κατά τη διάρκεια της θητείας, ο αιρετός συνεχίζει να είναι ασφαλισμένος στον φορέα που ήταν και πριν να εκλεγεί. Συνταξιοδοτείται από τον φορέα του στα 65 όπως όλοι οι Έλληνες, χωρίς τα χρόνια του αξιώματος να προσθέτουν κάτι.

- Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται σε 200

- Καθιερώνεται χρονικός περιορισμός - ανώτατο όριο θητείας 12 ετών. Μετά την συμπλήρωση 12ετούς θητείας δεν μπορεί να συμπεριληφθεί ως υποψήφιος σε οποιαδήποτε αιρετή θέση. (Βουλευτή, Δημάρχου , Περιφερειάρχη)

- Καθιερώνεται το ασυμβίβαστο της βουλευτικής και της υπουργικής ιδιότητας, και επί τέλους η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία (αρχίζουν να) αποκτούν ανεξαρτησία.

- Κανένας δεν μπορεί να είναι υποψήφιος βουλευτής αν δεν έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 10 χρόνια εργασίας σε οποιονδήποτε – μη πολιτικό – χώρο. Αυτό σημαίνει ότι θα «στερηθούμε» των υπηρεσιών του φυτωρίου των κομματικών νεολαιών και των ανεπάγγελτων γόνων των πολιτικών «τζακιών». Δεν πειράζει, θα το αντέξουμε.

- Καταργείται η αμοιβή των βουλευτών για συμμετοχή σε επιτροπές. Αυτή είναι η δουλειά τους.

- Καταργείται η βουλευτική ασυλία. Όμως για να μην εμπλέκονται οι βουλευτές σε δικαστικές διαμάχες από π. χ. δικομανείς πολιτικούς τους αντιπάλους, η Βουλή θα έχει τη δυνατότητα να δώσει ασυλία σε βουλευτή κατόπιν αιτήσεώς του, εάν η δικαστική διένεξη έχει πολιτικό χαρακτήρα, ο οποίος θα υποστηριχθεί και να αποδειχθεί από τον αιτούντα βουλευτή και να ψηφιστεί από τα 2/3 του σώματος.

- Απολύονται αμέσως όσοι υπάλληλοι της Βουλής προσλήφθηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις (δηλ. σε θέσεις που δημιουργήθηκαν ειδικά γι΄αυτούς, για να βολευτούν, ως συγγενείς και συνεργάτες βουλευτών, χωρίς να υπάρχει οργανική ανάγκη).

- Οι υπάλληλοι της Βουλής μπαίνουν, όπως όλοι οι κρατικοί υπάλληλοι στο ενιαίο μισθολόγιο. Ο αριθμός τους και τα καθήκοντα του καθενός κρίνονται από ανεξάρτητη διεθνή – μη ελληνική - εταιρεία συμβούλων, η οποία σχεδιάζει εκ του μηδενός το οργανόγραμμα της Βουλής. Η εταιρεία ορίζει τον αριθμό των υπαλλήλων που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσει η Βουλή και επιλέγει κατ’ αρχήν από τους υπάρχοντες τους πιο ικανούς. Οι υπεράριθμοι απολύονται.

- Το κανάλι της Βουλής με τα σκανδαλώδη έξοδα λειτουργίας και τον αδιαφανή προϋπολογισμό κλείνει αμέσως. Αναγνωρίζουμε πάντως πως η λειτουργία του υπήρξε ιδιαίτερα χρήσιμη σε όσους από μας είχαν τη διαστροφή να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της, ειδικά των επιτροπών: αποκάλυψε την ανοησία, την κενότητα, το στείρο μυαλό και τον εξαθλιωμένο λόγο των «εκλεκτών του λαού».

- Γίνεται αναδρομικός οικονομικός έλεγχος σε όλες τις αναθέσεις της Βουλής σε εξωτερικούς συνεργάτες. Έτσι για να μάθουμε, μεταξύ των άλλων, πώς ένα αστείο τεχνικά και άθλιο εικαστικά site που δεν κοστίζει πάνω από 20. 000 ευρώ τιμολογήθηκε 1.200.000!

ΚΟΜΜΑΤΑ

- Τα κόμματα, για να έχουν άδεια λειτουργίας, οφείλουν να δηλώνουν πίστη στο πολίτευμα της χώρας και σεβασμό στη δημοκρατία όπως λειτουργεί στην Ε. Ε. και στους νόμους που ψηφίζονται. Είναι αδιανόητο να υπάρχει στην ελληνική Βουλή κόμμα που στο καταστατικό του αυτοπροσδιορίζεται (επί λέξει) ως: «επαναστατική οργάνωση εθελοντών ομοϊδεατών που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας. . . καθοδηγείται από την κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού και τον προλεταριακό διεθνισμό. Εμπνέεται από τη μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. . . Το πέρασμα από την καπιταλιστική κοινωνία, που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, σε μια σοσιαλιστική κοινωνία προϋποθέτει την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη, την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής. . . »

Αν θέλει η Παπαρρήγα και η Κανέλλη να κάνουν τη δική τους «Οχτωβριανή» επανάσταση να βγουν με το τουφέκι στα βουνά. Η δημοκρατία είναι ευαίσθητο πολίτευμα και απαιτεί τον σεβασμό όσων προστατεύει. Άρα, το ΚΚΕ ή αλλάζει καταστατικό και πολιτική συμπεριφορά ή τίθεται εκτός νόμου.

- Απαγορεύεται στα κόμματα να έχουν οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα ή να συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο σε επιχειρήσεις. Είναι αυτονόητο ότι οι επιχειρηματικές δοσοληψίες δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης, ενώ υποθάλπουν την αδιαφάνεια.

- Οι βουλευτές και οι αρχηγοί κομμάτων οφείλουν με τη στάση και τα λόγια τους εντός και εκτός Βουλής να προασπίζουν την έννοια του νόμου. Εάν κάποιο μέλος του νομοθετικού σώματος δηλώσει ανυπακοή σε νόμο εκπίπτει αυτομάτως του αξιώματός του.

- Τα κόμματα χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό ανάλογα με τον αριθμό των ψήφων που έχουν πάρει στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Η ψήφος πολλαπλασιάζεται με συντελεστή 0,7 ευρώ (που είναι κατά μέσον όρο και ο συντελεστής των μεγάλων κρατών της Ε. Ε. ) Ενδεικτικά, σήμερα τα ελληνικά κόμματα παίρνουν 10 ευρώ για κάθε ψήφο! Υποχρεούνται να έχουν ισοσκελισμένο ετήσιο προϋπολογισμό και οι δανειακές τους υποχρεώσεις να μην ξεπερνούν το 20% του προϋπολογισμού. Σε ιστοσελίδα αναρτούν σε real – time όλα τα έσοδα και έξοδα αναλυτικά, ένα προς ένα. Είναι αυτονόητο ότι υφίστανται κάθε χρόνο έλεγχο από ορκωτούς λογιστές.

- Διενεργείται αναδρομικός έλεγχος από ορκωτούς λογιστές και δικαστικούς λειτουργούς στα οικονομικά των κομμάτων από το 1990 και εντεύθεν. Όπου παρατηρούνται αδιαφανείς συναλλαγές σχηματίζεται δικογραφία.

- Κάθε κόμμα οφείλει πριν πάρει μέρος στις εθνικές εκλογές να καταθέσει στον Άρειο Πάγο και να αναρτήσει ταυτόχρονα στο διαδίκτυο, πλήρεις προτάσεις, τεκμηριωμένες με αριθμούς και δεδομένα, ακριβώς όπως γίνεται στους διαγωνισμούς ανάθεσης ενός π. χ. αρχιτεκτονικού έργου. Για να τις συντάξει θα έχει πλήρη και απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλα τα αρχεία του κράτους, στο Γενικό Λογιστήριο, στην Τράπεζα Ελλάδος, στα πάντα. Παράδειγμα: όχι «θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή» αλλά: θα πάρουμε αυτά τα συγκεκριμένα μέτρα, που δεσμευόμαστε ότι θα αποφέρουν τόσα έσοδα, από αυτές τις συγκεκριμένες κατηγορίες, σε αυτόν τον συγκεκριμένο χρόνο, με εξαμηνιαία πρόοδο σε τετραετή ορίζοντα. Οι θέσεις αυτές σε 5 θέματα μείζονος σημασίας, που θα ορίζονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πριν τις εκλογές και θα μπορούν να είναι διαφορετικά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση π. χ. 1. Μείωση ελλείμματος 2. Ρυθμός ανάπτυξης 3. Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. κ. λ. π. θα είναι δεσμευτικά για το κόμμα που θα εκλεγεί. Αν στο τέλος κάθε έτους υστερήσει περισσότερο από 10% σε 3 από τα 5 θέματα – κριτήρια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφασίζει την καθαίρεσή της κυβέρνησης και αναθέτει σε κυβέρνηση προσωπικοτήτων την επίτευξη των στόχων ως το τέλος της τετραετίας. Καθώς οι στόχοι είναι οι ίδιοι – αυτοί που ψηφίστηκαν από τους εκλογείς στις τελευταίες εκλογές, είναι αυτονόητο ότι η νέα κυβέρνηση δεν χρειάζεται ξανά τη λαϊκή εντολή.

Η κυβέρνηση που «δεν τα «κατάφερε» υποχρεώνεται στην καταβολή ποινικής ρήτρας υπέρ του Δημοσίου, 1.000.000 ευρώ για κάθε στόχο στον οποίο υστέρησε. Το θλιβερό αστείο με την καμμένη γη που παραλαμβάνει κάθε κυβέρνηση ώστε να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να κάνει στροφή 180 μοιρών από τις προεκλογικές της υποσχέσεις θα σταματήσει μια για πάντα!

ΚΑΘΑΡΣΗ

- Δημιουργείται ειδικό δικαστήριο για την εκδίκαση υποθέσεων διαφθοράς από ανώτατους δικαστικούς. Η σύνθεση του δικαστηρίου θα είναι 5μελής και θα προκύψει με κλήρωση μεταξύ των Αρεοπαγιτών, εφετών και των 10 αρχαιοτέρων προέδρων πρωτοδικών. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου θα είναι τελεσίδικη και η απόφαση άμεσα εκτελεστέα.

- Καταργείται η υποχρέωση της Δικαιοσύνης να στέλνει στη Βουλή όσες υποθέσεις αφορούν σε πολιτικά πρόσωπα. Ανακρίσεις κάνει ο αρμόδιος δικαστής, όπως σε όλες τις υποθέσεις. Αν κρίνει ότι υπήρξε αξιόποινη πράξη, που αφορά διαφθορά, στέλνει την υπόθεση κατ’ ευθείαν στο ειδικό δικαστήριο.

- Ανοίγουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί όλων όσοι διετέλεσαν βουλευτές, υπουργοί, πρόεδροι και μέλη Δ. Σ συνδικαλιστικών σωματείων, Πρόεδροι και οικονομικοί υπεύθυνοι Οργανισμών και εταιρειών του Δημοσίου, Διοικητές Κρατικών Τραπεζών, Διευθυντές ΔΟΥ, Μητροπολίτες, ηγούμενοι μονών, υπάλληλοι ΣΔΟΕ, υπάλληλοι πολεοδομιών, Νομάρχες, Δήμαρχοι, Πρόεδροι αγροτικών συνεταιρισμών, συλλόγων και ΜΚΟ που έχουν λάβει κρατική επιχορήγηση. Η λίστα θα μπορούσε να είναι ακόμα μεγαλύτερη – δεκτές προτάσεις αρκεί ο έλεγχος να είναι πρακτικά δυνατός και να επικεντρώνεται στα «μεγάλα ψάρια».

- Για όσα αδικήματα φρόντισε να κουκουλώσει ο κατάπτυστος νόμος για την μετά 5ετία παραγραφή (Βενιζέλος – Πετσάλνικος οι αυτουργοί του - να μην το ξεχνάμε) δημιουργούμε αντίδοτο: ψηφίζεται νέος νόμος ο οποίος θα υποχρεώνει τους πολιτικούς (όσους διετέλεσαν Υπουργοί ή βουλευτές) να προασπίζουν το κύρος της πολιτικής ιδιότητας σε περίπτωση που κληθούν από Δημόσια αρχή να το πράξουν. Σε περίπτωση που «διά πράξεων ή παραλείψεων» προσβάλλουν βάναυσα (σύμφωνα με τη νομική ορολογία) το κύρος της ιδιότητας του πολιτικού, δικάζονται γι’ αυτό. (Να προτείνουμε κι εμείς μια νομική «τρίπλα» - μόνο ο Βενιζέλος θα τις κάνει Οπότε δημιουργούμε μία Επιτροπή από Νομικούς – όχι υπο

[hemoglobin]

Απαπαπα.... Επιδεινώθηκε η κατάσταση.... :splats: :splats:

[karanti_maria]

Οι κυβερνήτες μας είναι σίγουρα απρόθυμοι και πιθανόν ανίκανοι να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση. Κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να μην πράξουν τις πραγματικές λύσεις, που θα διορθώσουν το έλλειμμα και θα πατάξουν την παραβατικότητα που η κοινωνία μας έχει πια εθιστεί να ανέχεται.

Από την κοινωνία αυτό απαιτεί την αναζωπύρωση των χαμένων αξιών της Δημοκρατίας, ότι οι νόμοι είναι σημαντικότεροι από τα ιδιοτελή συμφέροντα του καθενός Πολίτη και του κύκλου του. Η ανεκτικότητα όλων μας ως Πολίτες στην παραβατικότητα που καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες στο στενότερο ή ευρύτερο περιβάλλον μας, υπογραμμίζει την αξιακή υποβάθμιση της κοινωνίας μας.

Είναι γνωστό πλέον ότι 200.000 συνταξιούχοι αναπηρικών συντάξεων του ΙΚΑ δεν είναι πραγματικά δικαιούχοι. Αυτό λέει το ίδιο το ΙΚΑ εδώ και δυο βδομάδες. Άλλοι 109.000 δεν παρουσιάστηκαν να απογραφούν και πιθανολογούνται αποβιώσαντες. Ακόμη 150.000 μπορεί να είναι οι λαθροσυνταξιούχοι του ΟΓΑ. Αυτοί οι περίπου 450.000 απατεώνες συμπολίτες μας κοστίζουν στην κοινωνία ίσως πάνω από €5 δις ετησίως εδώ και πολλά χρόνια. Η απάτη πρέπει να σταματήσει, και άπαντες οι εμπλεκόμενοι να τιμωρηθούν ανάλογα με την ευθύνη που φέρουν. Τα κλοπιμαία πρέπει να επιστραφούν.

Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1301229

[karanti_maria]

Τα μαύρα μαντάτα για την Ελλάδα αποτυπώνουν οι ξένες εφημερίδες οι οποίες κάνουν προβλέψεις για το ύψος του κουρέματος και για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Οι Financial Times μιλάνε για κούρεμα 60%. Η γαλλική εφημερίδα Les Echos τονίζει ότι υπήρξε συμφωνία στο Eurogroup για κούρεμα που θα φτάνει το 50%-55% και σ’ αυτό έχουν συμφωνήσει οι ιδιώτες που κρατούν ελληνικά ομόλογα. Πιθανότατα την Κυριακή ο Τσ. Νταλάρα του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου (IIF) θα επιβεβαιώσει τη συμφωνία των ιδιωτικών τραπεζών πάνω σ’ αυτό το ποσοστό.

Μάλιστα έχουν κάνει και τους υπολογισμούς τους για τις ζημιές των Γάλλων που θα είναι για τον όμιλο BNP Paribas κοντά 1,7 δισ. ευρώ (επιπλέον των 534 εκατ. ευρώ που έχει ήδη διαγράψει) ενώ η Societe Generale εκτιμά ότι θα έχει ζημιές έως 150 εκατ. ευρώ. Οι Γάλλοι επιχειρούν να πετύχουν στήριξη των τραπεζών του από τον EFSF κι από εκεί και ύστερα δεν ενδιαφέρονται για το αν η Ελλάδα μπορεί να αντέξει.

Την ίδια στιγμή η γερμανική εφημερίδα Bild αναφέρει ότι η Ελλάδα θα ξαναβγεί για δανεισμό στις αγορές το… 2021 και μετά. Κι αυτό γιατί η κατάσταση της οικονομίας έχει επιδεινωθεί ( περισσότερο. Αυτό σημαίνει ότι για τα επόμενα 10 χρόνια τουλάχιστον θα πρέπει να μας δανείζουν οι ξένοι, αυτό όμως θα γίνει υπό σκληρούς όρους. Το σχέδιο είναι να μας δανείζουν μόνο για την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους. Για τα εσωτερικά θέματα θα μας αφήσουν στο έλεος, ήτοι θα πρέπει να έχουμε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και το εσωτερικό χρέος να το πληρώνουμε μόνοι μας. Αν π.χ. δεν μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, θα τους κόβουμε. Αν δεν έχουμε να πληρώσουμε φάρμακα θα κάνουμε περικοπές στις ιατροφαρμακευτικές δαπάνες κ.λπ.

Σύμφωνα με την Bild, που επικαλείται προγενέστερη έκθεση της «τρόικας», σε σύγκριση με τον Ιούλιο ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας είναι 7,25 μονάδες κατώτερος.

Επίσης, το έτος 2020 το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αντιπροσωπεύει το 152% του ΑΕΠ της Ελλάδας, αναλογία που θα μετατραπεί στο 130% το έτος 2030.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι έχουν γίνει τόσες θυσίες. Πώς δηλαδή ενώ έχουν κοπεί τα πάντα, ο λαός έχει γίνει απίστευτα φτωχός, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο δραματική. Γιατί τα κρατικά ταμεία μοιάζουν με τρύπιο πιθάρι που όσα και να ρίξει μέσα, μένει πάντα άδειο.

Κι, επίσης, η τρόικα δεν τα έβλεπε όλα αυτά πέρυσι; Όταν μας έβαζε σκληρή λιτότητα δεν προέβλεψε ότι οδηγούμαστε στην καταστροφή;

Μάλλον το ήξερε, αυτό ήταν το σχέδιο. Υποτελής χώρα, υποτελής λαός, ξεπούλημα της περιουσίας και φτώχεια στον κόσμο.

Όσο για την κυβέρνηση; Κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Ένα κούρεμα πάνω από 40%-50% είναι καταστροφικό, το λένε όλοι. Τόσο καταστροφικό όσο και η χρεοκοπία. Τι κάνει γι΄αυτό ο κ. Παπανδρέου; Έχει πάει μήπως με καμιά άλλη πρόταση;

Για παράδειγμα η παραλλαγή του σχεδίου Εύρηκα, το γνωστό σχέδιο της πρωτοβουλίας Κάππα. Το είδε η κυβέρνηση; Μπορεί να είναι κακό σχέδιο, μπορεί να βγαίνει και κάτι θετικό. Ασχολήθηκε κανείς μαζί του;

Άκουσε άλλες προτάσεις που έχουν κατατεθεί από οικονομολόγους;

Φυσικά όχι. Ο κ. Καθηγητής Ευ. Βενιζέλος ξέρει τα πάντα.

Διαβάστε το δημοσίευμα των Financial Times

Η ελληνική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο τους τελευταίους τρεις μήνες, με αποτέλεσμα οι διεθνείς δανειστές να πρέπει να βρουν €25 δισ σε δάνεια διάσωσης, μέχρι το τέλος της δεκαετίας, εκτός και αν οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων αναγκαστούν να δεχτούν βαθιές περικοπές στις αποπληρωμές των δανείων τους.

Αυτή η απογοητευτική ανάλυση, εμπεριέχεται σε μια αυστηρά εμπιστευτική αναφορά διεθνών δανειστών, η οποία έφτασε στα χέρια των Financial Times, και στην ουσία διπλασιάζει το ποσό των €109 δισ στο οποίο συμφώνησαν μόλις πριν από τρεις μήνες η ΕΕ και το ΔΝΤ.

Σε ένα πολύ αυστηρό τεστ κόπωσης που έκαναν οικονομολόγοι για λογαριασμό της τρόικας των δανειστών, προκύπτει ότι οι ανάγκες για τη σωτηρία της Ελλάδας μπορεί να φτάσουν και τα €444 δισ.

Η ίδια αναφορά ξεκαθαρίζει επίσης ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές άρχισαν να σκέφτονται κουρέματα στα ελληνικά ομόλογα πολύ μεγαλύτερα από ότι μέχρι πριν. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, για να επανέλθει η απόπειρα διάσωσης στο ποσό των €109 δισ της αρχικής συμφωνίας, οι κάτοχοι ομολόγων θα πρέπει να αποδεχτούν απώλειες της τάξης του 60% στα «χαρτιά» που έχουν στα χέρια τους.

Πρόκειται για πολύ μεγαλύτερες απώλειες, από αυτές που είχαν συμφωνηθεί πριν από τρεις μήνες. Σύμφωνα με την ανάλυση, ένα κούρεμα ύψους 50% θεωρείται σήμερα το πιο πιθανό σενάριο μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτικών. Όπως λέει χαρακτηριστικά η μελέτη: «Οι πρόσφατες εξελίξεις απαιτούν μια επανεκτίμηση…η κατάσταση στην Ελλάδα έκανε στροφή προς το χειρότερο».

Η ανάλυση αυτή διανεμήθηκε στις πρωτεύουσες της ευρωζώνης χθες το βράδυ, λίγες μόνο ώρες πριν καταφτάσουν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών των 17 χωρών μελών.

Αυτήν την ώρα υπάρχει διαφωνία μεταξύ του ΔΝΤ και της ΕΚΤ για το αν η Ελλάδα μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της χωρίς σημαντικό κούρεμα. Το ΔΝΤ επιμένει πως οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων θα πρέπει να υποστούν μεγαλύτερο πλήγμα, ενώ η ΕΚΤ θεωρεί πως αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει τις αγορές σε πανικό. Σε μια υποσημείωση της ανάλυσης, αναφέρεται πως η ΕΚΤ δεν συμφωνεί με τα σενάρια κουρέματος.

Για να αποτραπεί κάποιος πανικός των αγορών, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν να αυξήσουν τα διαθέσιμα ποσά του ταμείου διάσωσης. Παράλληλα, ελπίζουν πως θα ολοκληρωθεί τελικά η δεύτερη ελληνική διάσωση αυτή τη Κυριακή. Πάντως, οι διαφωνίες μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για το πώς ακριβώς θα αυξηθεί η δύναμη του μηχανισμού διάσωσης, έχει αναβάλλει την τελική απόφαση, μέχρι να ξανασυναντηθούν οι ηγέτες την ερχόμενη Τετάρτη.

Παρά τις διαφωνίες, και το ζοφερό οικονομικό κλίμα, οι υπουργοί Οικονομικών ενέκριναν τελικά την 6η δόση του δανείου προς την Ελλάδα, μετά την έγκριση από πλευράς του ελληνικού κοινοβουλίου ενός ακόμη πακέτου μέτρων αυστηρής λιτότητας, και ενώ στους δρόμους επικρατούσαν πρωτοφανείς βίαιες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Όπως όλα δείχνουν, η Ελλάδα μάλλον θα χρειαστεί να επιβιώνει με δάνεια, για να λειτουργήσει ως χώρα, μέχρι το 2021 (τουλάχιστον).

Το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που αναμένονταν να φέρει έως και €66 δισ, τώρα υπολογίζεται ότι θα φέρει €20 δισ λιγότερα, ενώ οι δανειστές εκτιμούν πως η κυβέρνηση θα συνεχίσει να καθυστερεί στην υλοποίηση του προγράμματος.

Όπως καταλήγει η εμπιστευτική αναφορά, «με βάση την μέχρι τούδε εμπειρία, η Ελλάδα καθυστερεί στην εφαρμογή δομικών μεταρρυθμίσεων, και συνεπώς χρειάζεται ένα μεγαλύτερο χρονοδιάγραμμα για επιτευχθούν μακροοικονομικά αποτελέσματα… έτσι θα πρέπει να αναμένουμε μια πιο μεγάλη και πιο οδυνηρή ύφεση».

The Financial Times

http://www.ft.com/intl/cms/s/0/66bdcbc0-fc11-11e0-b1d8-00144feab49a.html#axzz1bRAYRIwb

Απόδοση:S.A.

http://www.kourdistoportocali.com/default.aspx?pageid=8005

[karanti_maria]

Με τι κριτήρια ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ...είναι να απελπίζεται κανείς από την ηλιθιότητα ορισμένων.

[karanti_maria]

Το "ΒΗΜΑ" αποκαλύπτει την προβοκάτσια του Βενιζέλου εναντίον της Ελλάδας. Γιατί έδιωξε την Τρόικα...

Από τον Παύλο Παπαδόπουλο

«Ηµασταν σαν τις πόρνες µετά την πρώτη τους φορά» εξοµολογείται µιλώντας στο «Βήµα της Κυριακής» κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης όταν αναφέρεται στην ψυχολογική κατάσταση των µελών του Υπουργικού Συµβουλίου την ηµέρα της ...συνεδρίασης για την επικύρωση του µνηµονίου στις 5 Μαΐου 2010. «Κοιτάζαµε ο ένας τον άλλον και ήµασταν όλοι χλωµοί» λέει. «Αισθανόµασταν µεγάλη ντροπή, αφού δεν µπορούσαµε να πιστέψουµε ότι εµείς, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήσαµε την Ελλάδα στο ∆ΝΤ και τεµαχίσαµε µισθούς και συντάξεις». Και καταλήγει: «Από τότε έχουµε εκπορνευτεί πλήρως. Εχουµε κάνει τα ίδια πράγµατα πολλές φορές χωρίς να αισθανόµαστε ίχνος ντροπής». Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί του ΠαΣΟΚ παραδέχονται στις ιδιωτικές συζητήσεις τους ότι το µνηµόνιο, όσο και αν προβλέπει ορισµένες απαραίτητες µεταρρυθµίσεις, σηµαίνει ταυτόχρονα την καταδίκη της οικονοµίας σε παρατεταµένη ύφεση και την υποθήκευση της χώρας στους δανειστές της. Αναγνωρίζουν όµως ταυτόχρονα ότι ήταν η έσχατη επιλογή για την αποφυγή της πτώχευσης και τη διάσωση των καταθέσεων και των συντάξεων, αφού η κυβέρνηση είχε αποτύχει στην εφαρµογή όλων των προηγούµενων λύσεων.

«Το µνηµόνιο συντάχθηκε στο πόδι από εµάς και την τρόικα» παραδέχεται υψηλόβαθµο κυβερνητικό στέλεχος που συµµετείχε στη (µόνον κατ’ όνοµα...) διαπραγµάτευση. «Πρόκειται για διαπραγµάτευση άρπα κόλλα» λέει. «∆εν είχαµε ιδέα τι γράφαµε και σε ανάλογη και µεγαλύτερη σύγχυση βρίσκονταν οι εµπειρογνώµονες της τρόικας, οι οποίοι εργάζονταν υπό την ασφυκτική πίεση της Επιτροπής και του Ταµείου».

Σύµφωνα µε συγκλίνουσες µαρτυρίες, δεν είχε γίνει η παραµικρή προετοιµασία και απλώς την τελευταία στιγµή αποµονώνονταν τµήµατα από παλαιότερα µνηµόνια του ∆ΝΤ µε την Τουρκία, το Μεξικό ή την Ουγγαρία και προσαρµόζονταν βιαστικά για να συνθέσουν το ελληνικό µνηµόνιο. «Είναι µια κακή συρραφή, ένα “µνηµόνιο-Φρανκενστάιν”» λέει υπουργός, ο οποίος οµολογεί ότι είχε στη διάθεσή του λιγότερες από τρεις ώρες για να διαβάσει, να κατανοήσει, να αξιολογήσει και να εγκρίνει το τµήµα της συµφωνίας που αφορούσε τις δεσµεύσεις του υπουργείου του για τα επόµενα τέσσερα χρόνια!

Μόνο τα δύο πρώτα κεφάλαια του µνηµονίου είναι αµιγώς «ελληνικά». Πρόκειται για τη «νοµική εισαγωγή» την οποία συνέταξαν οι καθηγητές κκ. Ευ. Βενιζέλος και Χ. Παµπούκης σε ένα γραφείο του πέµπτου ορόφου στο επί της λεωφόρου Μεσογείων υπουργείο Περιβάλλοντος. Σε αυτό το ηλικίας µόλις 10 ετών κτίριο, µε τον αρχιτεκτονικό σχεδιασµό που αποπνέει την... αισιοδοξία της ένταξης στην ΟΝΕ, πολλά κυβερνητικά στελέχη βρήκαν κρησφύγετο εκείνη την ηµέρα. Το κέντρο της Αθήνας ήταν απροσπέλαστο λόγω των δακρυγόνων και των επεισοδίων που κατέληξαν το ίδιο απόγευµα στη δολοφονία τριών νέων ανθρώπων στο υποκατάστηµα της Marfin στην οδό Σταδίου.

«Θα γίνουµε Αργεντινή. Θα µπουν µέσα και θα µας σκοτώσουν» φώναξε ο κ. Θ. Πάγκαλος όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο των τριών υπαλλήλων. Βρισκόταν στη Βουλή και δίπλα του οι βουλευτές που τον άκουσαν πάγωσαν, πιστεύοντας ότι ο όχλος θα εισβάλει και θα τους λιντσάρει. Είχαν υπολογίσει χωρίς την... κυρία Αλέκα Παπαρήγα! Η γενική γραµµατέας του ΚΚΕ, µονίµως καχύποπτη και προνοητική, είχε δώσει αυστηρές εντολές στην οµάδα περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Οι γεροδεµένοι κοµµουνιστές, αντί να καταλάβουν τα (πρώην) Ανάκτορα, υπάκουσαν και τα προφύλαξαν εµποδίζοντας τον «συνασπισµό» ακροαριστερών και παρακρατικών να σπάσουν τον αστυνοµικό κλοιό από την πλευρά του Μνηµείου του Αγνωστου Στρατιώτη. Για µία ακόµη φορά το ΚΚΕ έσωσε την αστική δηµοκρατία...

«Ο Γιώργος γνώριζε τα πάντα» οµολογεί µιλώντας στο «Βήµα της Κυριακής» κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος. «Από τον Φεβρουάριο του 2009, οκτώ µήνες πριν από τις εκλογές, γνωρίζαµε ότι η Ελλάδα είναι τεχνικά πτωχευµένη. Η χρεοκοπία ήταν θέµα χρόνου». Τον Φεβρουάριο του 2009 σηµειώθηκε απότοµη άνοδος της διαφοράς του επιτοκίου (spread) µεταξύ του ελληνικού και του γερµανικού κρατικού δεκαετούς οµολόγου. Η εξέλιξη αυτή, η οποία τροµοκράτησε την κυβέρνηση Καραµανλή, δεν πέρασε απαρατήρητη από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και τους στενούς συνεργάτες του.

Ο κ. Παπανδρέου, έπειτα από συζητήσεις µε Ελληνες και κυρίως ξένους συνοµιλητές του, στους οποίους συµπεριλαµβάνεται ο νοµπελίστας Οικονοµίας κ. Τζόζεφ Στίγκλιτζ και ο µεγαλοεπενδυτής κ. Τζορτζ Σόρος, λέγεται πως καταστάλαξε στην άποψη ότι η δυναµική του δηµόσιου χρέους είναι τόσο ισχυρή ώστε δεν µπορεί παρά να οδηγήσει σε µια καταστροφική χρεοκοπία. Τότε, σύµφωνα µε την ίδια πηγή, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σκέφτηκε το αυτονόητο: τα κράτη που φθάνουν στο χείλος της χρεοκοπίας απευθύνονται στο ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο (∆ΝΤ). ∆ιαπίστωσε όµως ότι τα κεφάλαια που απαιτούνταν προκειµένου η Ελλάδα να αποφύγει την πτώχευση ήταν πέντε φορές περισσότερα από αυτά που µπορεί να της προσφέρει το ∆ΝΤ. Κατέληξε λοιπόν στο συµπέρασµα ότι η Ελλάδα χρειάζεται µια «διεθνή λύση» και άρχισε να επεξεργάζεται τις πρωτοβουλίες που θα µπορούσε να αναλάβει.

«Το λάθος µας είναι ότι δεν προετοιµάσαµε τον λαό» λέει το ίδιο στέλεχος, «ούτε το κόµµα». Ο κ. Παπανδρέου, παρ’ ότι γνώριζε πως η Ελλάδα οδεύει προς τη χρεοκοπία, υποτίµησε το «εσωτερικό µέτωπο». ∆εν εγκατέλειψε το... όραµα της «πράσινης ανάπτυξης», ούτε κατεύθυνε το οικονοµικό επιτελείο του προς περισσότερο «προσεκτικές» διακηρύξεις. Το καλοκαίρι του 2009 ο λογαριασµός των παροχών είχε φθάσει στα... 30 δισ. ευρώ. Πολλοί βουλευτές παρουσίαζαν το 2009 ως... «νέο ‘81».

Ο κ. Παπανδρέου επέµενε πεισµατικά στην αοριστολογία. Εκτιµούσε ότι ένας συνδυασµός πράσινης ανάπτυξης, θεσµικών µεταρρυθµίσεων και µιας (εντελώς απροσδιόριστης...) διεθνούς πρωτοβουλίας θα έλυνε το πρόβληµα του χρέους χωρίς να πληγεί ο λαός. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο η προειδοποίηση του διοικητή της ΤΤΕ κ. Γ. Προβόπουλου ότι το έλλειµµα του 2009 θα κατέληγε σε διψήφιο ποσοστό δεν σήµαινε πολλά πράγµατα για τον εν αναµονή Πρωθυπουργό. Εκείνο το οποίο πίστευε ότι θα πετύχει ήταν να µετακινηθεί η Ελλάδα από την υπερχρέωση στην ευηµερία χωρίς να διανύσει την ενδιάµεση απόσταση! Κατηγορείται όµως ότι, αν είχε λάβει τότε σκληρά µέτρα, θα είχε αποφύγει τα χειρότερα που ακολούθησαν.

Στο υπουργείο Οικονοµικών δεν είχαν «σοσιαλιστική αλλεργία» στην περιοριστική πολιτική. Ο υπουργός συχνά συγκαλούσε απόρρητες συσκέψεις. «Σκεφθείτε µέτρα σοκ» ζητούσε από τους συνεργάτες του. Πίστευε ότι τα περιοριστικά µέτρα ήταν απαραίτητα για την αποκατάσταση της εµπιστοσύνης των αγορών. Μία από τις πιο ριζοσπαστικές και ριψοκίνδυνες ιδέες που ακούστηκαν σε εκείνες τις συναντήσεις ήταν το «10% “κούρεµα” των καταθέσεων» για τους λογαριασµούς άνω των 100.000 ευρώ. Θα επιβάλλονταν ταυτόχρονα µε το (γαλλικής κοπής) πάγωµα λογαριασµού για τον έλεγχο των φορολογικών στοιχείων σε περίπτωση εντολής αποστολής στο εξωτερικό ποσού που θα υπερέβαινε τις 100.000 ευρώ.

Οι προτάσεις αυτές, όπως και άλλες ανάλογες, απορρίφθηκαν µετ’ επαίνων. Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν είχε το πολιτικό βάρος για να επιβάλει µια διαφορετική πολιτική, ενώ δεν ανέκτησε ποτέ τον έλεγχο των φοροεισπρακτικών µηχανισµών. Ηταν καλός µόνο στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό υπηρέτησε τον ελάχιστο κοινό παρονοµαστή, ενώ δεν απέφυγε τις αστοχίες και τις παλινωδίες που ενέτειναν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Τα µέτρα που ανακοινώνονταν ήταν ασπιρίνες, που και αυτές ακόµη προκαλούσαν αντιδράσεις, µε πιο χαρακτηριστική εκείνη του κ. Χρ. Παπουτσή στην πρόταση για πάγωµα των µισθών στο ∆ηµόσιο όσων η καθαρή αµοιβή υπερβαίνει τις 2.000 ευρώ (η οποία επίσης απορρίφθηκε από τον Πρωθυπουργό).

Κατά το πρώτο διάστηµα της διακυβέρνησής του ο κ. Παπανδρέου επισκέφθηκε τη Μόσχα και το Παρίσι για να «περικυκλώσει» το Βερολίνο, αφού η κυρία Ανγκελα Μέρκελ, ιδίως µετά τη συµµαχία της µε τους Φιλελευθέρους, αρνούνταν να αποδεχθεί ότι έπρεπε να υπάρξει «ευρωπαϊκή λύση» σε συνεργασία µε το ∆ΝΤ. Ο κ. Παπανδρέου εκτιµούσε ότι, αν πείσει τη Μόσχα και το Παρίσι, θα µπορούσε να «κατακτήσει» το Βερολίνο. Με το µυαλό στη «διεθνή λύση» απέφυγε ευγενικά την πρόταση «γεωπολιτικής σηµασίας» του κ. Βλαντίµιρ Πούτιν για διακρατικό δανεισµό στην Ελλάδα.

Ωσπου να ωριµάσει η «διεθνής λύση» προτιµήθηκε το «φλερτ» µε την Goldman Sachs και την Deutsche Bank. Σύµφωνα µε τραπεζικές πηγές, η ελληνική κυβέρνηση ανέθεσε στις δύο αυτές τράπεζες ταυτόχρονα την εντολή να απευθυνθούν στις αγορές για την εξασφάλιση δανεισµού ύψους 25 δισ. ευρώ (private placement). Ωστόσο η διεθνής πρακτική επιβάλλει ώστε τέτοιες εντολές να δίνονται µόνο σε χρηµατοπιστωτικό ίδρυµα. Στο τέλος του 2009 ο αντιπρόεδρος της Goldman κ. Γκάρι Κον συνάντησε τον κ. Παπανδρέου στο «Πεντελικόν» της Κηφισιάς. Στις αρχές του 2010 ο επικεφαλής της Deutsche Bank κ. Γιόζεφ Ακερµαν επισκέφθηκε το Μέγαρο Μαξίµου. Στις πρωτοβουλίες αυτές εµπλέκονταν πολλοί παράγοντες µε προνοµιακή πρόσβαση στον πυρήνα της εξουσίας. Οι πρωτοβουλίες ναυάγησαν. Οι δύο τράπεζες (και οι σχετικοί µεσάζοντες...) έχασαν σηµαντικές προµήθειες. Και το έλλειµµα εµπιστοσύνης των αγορών απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση διευρύνθηκε.

«Ο Πρωθυπουργός µετάνιωσε που δεν επέµεινε στην ψήφιση του µνηµονίου από 180 βουλευτές» τονίζει υπουργός. Ηταν µια πρόταση των κκ. Βενιζέλου και Παµπούκη, µε την οποία διαφώνησαν τα υπόλοιπα µέλη του Υπουργικού Συµβουλίου. Ο κ. Παπανδρέου µετάνιωσε που δεν την υιοθέτησε, γιατί µε αυτόν τον τρόπο, αν δεν συναινούσε η Ν∆, θα µπορούσε να οδηγήσει σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Σύµφωνα µε συγκλίνουσες πληροφορίες, ο κ. Παπανδρέου εκτιµά ότι το µνηµόνιο δεν µπορεί να εκτελεστεί από µονοκοµµατική κυβέρνηση. ∆εν είναι αυτό που περίµενε όταν υπολόγιζε σε µια «διεθνή λύση».

Οι πρωτοφανείς πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες δοκιµάζουν την ψυχολογική αντοχή του, κάτι που γνωρίζουν οι στενοί συνεργάτες του. Αισθάνεται παγιδευµένος στην εξουσία. Πολλές φορές οι άνθρωποι της ασφάλειάς του τον αποτρέπουν να εµφανίζεται δηµόσια, κάτι που ο ίδιος θεωρεί αδιανόητο να συµβαίνει. Σκέφτηκε πολύ να προκηρύξει πρόωρες εκλογές ταυτόχρονα µε τις δηµοτικές εκλογές του Νοεµβρίου του 2010, αλλά και πάλι δίστασε, εξαιτίας των ασφυκτικών χρονικών περιορισµών για τις εκταµιεύσεις των δόσεων.

Το πρωί της 15ης Ιουνίου, ηµέρα κατάθεσης του Μεσοπρόθεσµου στο Κοινοβούλιο, το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο κατευθυνόταν στο Μέγαρο Μαξίµου όταν συγκεντρωµένοι πολίτες το υποδέχθηκαν µε αβγά. Για τον κ. Παπανδρέου η εµπειρία ήταν καθοριστική. Πληγώθηκε προσωπικά. Εκτίµησε ότι η επίθεση ήταν ένα αδιάψευστο σηµάδι αποσταθεροποίησης, µε δεδοµένο ότι την ίδια ώρα τα επεισόδια κλιµακώνονταν στο Σύνταγµα. Φθάνοντας στο γραφείο του τηλεφώνησε στον κ. Αντ. Σαµαρά. «Η χώρα διαλύεται. Πρέπει να κάνουµε κυβέρνηση συνεργασίας» πρότεινε. «Με τρίτο πρόσωπο πρωθυπουργό» απάντησε ο αρχηγός της Νέας ∆ηµοκρατίας. «∆εν έχω πρόβληµα» απάντησε ο κ. Παπανδρέου µε έντονη φόρτιση στη φωνή του. «∆εν θα γίνω εµπόδιο στη διάσωση της χώρας µου». Στη Νέα ∆ηµοκρατία η ψυχρολουσία ήταν απόλυτη. ∆εν ήθελαν αυτή την εξέλιξη, ούτε ήταν έτοιµοι να κυβερνήσουν. Αφησαν να διαρρεύσει η είδηση για να προκαλέσουν τις προβλεπόµενες αντιδράσεις που θα την ακύρωναν.

Οι συνεργάτες του Πρωθυπουργού ειδοποίησαν τον κ. Νίκο Παπανδρέου, ο οποίος έσπευσε στο Μαξίµου και µίλησε µε τον αδελφό του. Για κάποια ώρα έµειναν οι δυο τους. Ουδείς έµαθε τι είπαν. Οι γνωρίζοντες επιµένουν ότι είναι ταυτισµένοι πολιτικά και πάντοτε ενεργούν σε συνεννόηση. Σύµφωνα µε ορισµένες πηγές, ο δευτερότοκος γιος του Ανδρέα µίλησε και ο ίδιος µε τον κ. Σαµαρά, τον οποίο γνωρίζει προσωπικά λόγω της φιλίας του αρχηγού της Ν∆ µε τον Πρωθυπουργό. «Αν κάνετε κυβέρνηση συνεργασίας θα την πληρώσετε και οι δύο» λέγεται ότι του είπε. Η συγκεκριµένη πληροφορία ωστόσο δεν επιβεβαιώνεται επισήµως.

|||||||| Το «διστακτικό πραξικόπημα» Βενιζέλου

Την ώρα που στο Μέγαρο Μαξίµου κυριαρχούσε το δράµα ενός υπό παραίτηση Πρωθυπουργού στο υπουργείο Εθνικής Αµυνας βρισκόταν σε εξέλιξη το... «διστακτικό πραξικόπηµα» του κ. Βενιζέλου. Ηδη από την Τρίτη 14 Ιουνίου όσοι επισκέφθηκαν τον υπουργό Εθνικής Αµυνας αποκόµισαν την εντύπωση ότι... βρισκόταν στα πρόθυρα της παραίτησης. Επισκέπτης βουλευτής έφυγε µε την αίσθηση ότι οι γραµµατείς συγκέντρωναν τους υπουργικούς φακέλους. Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος υπαινισσόταν στις συζητήσεις του ότι θα µπορούσε ακόµη και να παραιτηθεί. ∆εν έλεγε βεβαίως τη λέξη «παραίτηση». «Πες µου εσύ, τι να κάνω;» ρωτούσε µε νόηµα. Η στάση του αυτή «ενέπνεε» βουλευτές, όπως είναι οι κκ. Π. Κουκουλόπουλος, Κ. Σπηλιόπουλος, Ν. Σαλαγιάννης και ∆. Λιντζέρης, οι οποίοι καλλιεργούσαν στη Βουλή κλίµα ανατροπής της κυβέρνησης. Η «επαναστατική ατµόσφαιρα» λέγεται ότι επηρέασε και τον κ. Γ. Φλωρίδη, ο οποίος αποφάσισε να παραιτηθεί ανεξάρτητα από τις επιλογές της «βενιζελικής πτέρυγας». Την εποµένη της αποτυχίας του κ. Παπανδρέου να σχηµατίσει κυβέρνηση µε τον κ. Σαµαρά βουλευτές προσκείµενοι στον Πρωθυπουργό πήραν εντολή να στηθούν µπροστά στις κάµερες και να επικαλεστούν το

[karanti_maria]

And the ass-kissing Oscar goes to...

Η 4η Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους 2011 θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου ως άλλη μία λαμπρή ημέρα για τη Βουλή των Ενηλίκων. Και τούτο, διότι για πολλοστή φορά σύρθηκαν τα μέλη της στο μηδενικό ύψος των περιστάσεων.

Δεν θα μιλήσω για τον πρωθυπουργό που μετά από 2 ολόκληρα χρόνια δήωσης των μικρομεσαίων με φωτιά και τσεκούρι διετράνωσε εκ νέου...τη βούλησή του να πάψει πια να φέρει τα φορολογικά βάρη η μεσαία τάξη. Το πότε θα γίνει αυτό είναι, φυσικά, αδιάφορο, εξ ου και δεν το είπε. Ούτε και για τον απολογισμό τού έργου της 2ετίας. Αυτόν τον γνωρίζω, όπως γνωρίζω και όλα όσα δεν είπε που δείχνουν ότι το πελατειακό κράτος εξακολουθεί να είναι εδώ ενωμένο και πιο δυνατό από ποτέ.

Θα μιλήσω, όμως, για την Αννούλα με το κασκόλ αλά Αραφάτ που λικνιζόταν στο βήμα και έχανε τον ειρμό της ανάγνωσης της έκθεσης που είχε γράψει. Θα μιλήσω για την υπουργό και πρώην επίτροπο Αννούλα που δήλωσε ότι θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον εαυτό της. Τόσο αφόρητα ανιαρή ήταν η ομιλία της μετά τους προσχηματικούς χθεσινούς λεονταρισμούς της.

Θα μιλήσω για διάφορα άλλα κοριτσάκια και αγοράκια, των οποίων δεν συγκράτησα το όνομα. Διάβασαν και αυτά τις εκθεσούλες τους. Άλλα με στόμφο και νάζι, άλλα με τρόπο που έδειχνε ότι δεν είχαν μπει στον κόπο να κάνουν μία πρόβα. Τους αρκούσε ότι θα μιλούσαν από το βήμα της Βουλής και θα τους έβλεπαν οι χωριανοί τους [το πελατειακό σύστημα που λέγαμε].

Το βραβείο, όμως, επαξίως κατακτά η Ροδούλα Ζήση. Απήγγειλε έναν ύμνο στον μεγάλο ηγέτη. Ύμνο διανθισμένο με αποσπάσματα από Σεφέρη, Παλαμά και τόσους άλλους που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω. Ήταν πολλοί. Ακούγοντάς την, όμως, νόμισα πως βρίσκομαι στην αχανή αίθουσα συγκεντρώσεων του ΚΚΣΕ, όπου κάποιος κομισάριος από τη μακρινή Σιβηρία λιβανίζει τον πατερούλη Στάλιν.

Εν τέλει, είναι φρικιαστικά χαμηλό το επίπεδο της συντριπτικής πλειονότητας των αντιπροσώπων του Έθνους. Κάτι πρέπει να γίνει μ’ αυτό. Προ πάντων δε θα πρέπει να απευθυνθεί νουθεσἰα στον Πρόεδρο, ο οποίος δεν έδινε ούτε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω στους ελάχιστους που είχαν κάτι σημαντικό, με σωστό λόγο και άνευ κειμένου να πουν πέρα από λιβανίσματα. Αντιθέτως, ήταν πολύ ανεκτικός απέναντι σε τενεκέδες που διάβαζαν εκθεσούλες επιπέδου τρίτης Δημοτικού.

Σωτήριος Καλαμίτσης

http://taxalia.blogspot.com/2011/11/and-ass-kissing-oscar-goes-to.html

[karanti_maria]

Τελικά δεν είπε τίποτε ο Παπανδρέου. Όπως πάντα απλώς κερδίζει χρόνο.

Για να μη σας κουράζουν με βαθυστόχαστες αναλύσεις:

1. δεν παραιτείται με τίποτε και για τίποτε, ποτέ

2. επειδή στριμώχθηκε, θα αρχίσει (αλλά δεν θα τελειώσει) συζητήσεις για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία αποκλείεται να συμμετάσχει η ΝΔ και δεν θα σχηματιστεί ποτέ, αφού ο ΓΑΠ ξέρει καλά την τακτική της κωλυσσιεργείας.

Όλο το πολιτικό σκηνικό, είναι μία λέξη: κωλλυσιεργεία. Ο Παπανδρέου ζεί και αναπνέει για να κερδίζει συνεχώς χρόνο με κάθε τρόπο.

http://taxalia.blogspot.com/2011/11/blog-post_889.html

[karanti_maria]

Μετά την τελευταία απίστευτη ιδέα του Γιώργου Παπανδρέου για ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ και το χάσιμο τρισεκατομμυρίων δολαρίων στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου, ο δήμαρχος της πόλης όπου γεννήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου μαζί με τη σύμφωνη γνώμη της απόλυτης πλειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου, αποφάσισε να τοποθετήσει μια ανάλογη πινακίδα που έβαλε ο δήμος του Κονέκτικατ για τον Τζόρτζ Μπούς, με την οποία ζητούν ΣΥΓΝΩΜΗ από τον υπόλοιπο κόσμο!

http://taxalia.blogspot.com/2011/11/st-paul-minnesota.html

[karanti_maria]

Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος:

Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής.

«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».

«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει.

«Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος –όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου– ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.

Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του –όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα– Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.

Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.

«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.

Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.

Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.

Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!

Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται.

Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.

Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.

Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Οικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής».

Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.

Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια –η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της– αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει.

Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.

Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες –ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ)– είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (http://www.greekmeds.gr/forum/uploads/emoticons/default_wink.png' alt=';)'> στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.

Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.

Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ.

Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.

Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα[4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη.

Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών.

Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.

Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.

[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.

[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax

[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.

[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.

*Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο “Η μεγάλη ληστεία”

http://www.insurancedaily.gr/blog/?p=32532

[karanti_maria]

Σαρκοζί για Παπανδρέου: Είναι μαλάκας, ένας πραγματικός μαλάκας

Η γαλλική εφημερίδα "Le Canard enchaine" φέρνει στο φως το υβρεολόγιο του Γάλλου προέδρου, Νικολά Σαρκοζί, για τον πρώην πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.

"Ο Παπανδρέου είναι μαλάκας, ένας πραγματικός μαλάκας", φέρεται να είπε ο Νικολά Σαρκοζί μπροστά στους υπουργούς του κατά τη Σύνοδο Κορυφής των G20 στις Κάννες.

http://news247.gr/ellada/politiki/politiki-krisi/sarkozi_gia_papandreoy_einai_m_s_enas_pragmatikos_m_s.1488793.html

[karanti_maria]

Άδικος έκτακτος φόρος στα ακίνητα!

http://www.pomida.gr/foroi/eid.telos-qa.pdf

[karanti_maria]

Ο Αλέξης είναι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που έχει καταθέσεις στην Ελβετία. Όταν πήρα στα χέρια μου την επιστολή ένιωσα μέσα μου έναν θυμό. Όταν αναζήτησα τους λόγους που θα ήθελα εκείνη την ώρα να έχω μπροστά μου τον Αλέξη και να τον χαστουκίζω, κατάλαβα ότι επρόκειτο για μία κρίση ζήλιας. Ήθελα να έχω κι εγώ μερικά εκατομμύρια στην φιλόξενη φωλιά ενός ελβετικού τραπεζικού λογαριασμού. Ύστερα ησύχασα. Σκέφτηκα: Μην πτοείσαι, Θανάση! Ποτέ δεν είναι αργά!

Κατ΄ αρχάς δεν πιστεύω ότι είναι παράνομο να έχει κανείς τα χρήματά του στην Ελβετία. Το θέμα είναι να μπορεί να αποδείξει ότι καλώς έχει τα χρήματα που έχει και όχι που τα έχει. Από εκεί και πέρα, είναι ένα γενικότερο θέμα συζήτησης γιατί να έχει κανείς τα χρήματά του στην Λοζάνη και όχι στην Κοζάνη.

Δημοσιεύω την επιστολή του Αλέξη, επειδή αυτή μπορεί να αποτελέσει μία καλή αφορμή για συζήτηση. Ο Αλέξης, λοιπόν, απευθύνεται προς τον κ. Βενιζέλο.

«Κύριε Βενιζέλο. Αναφορικά με τη συνεχιζόμενη συζήτηση περί καταθέσεων Ελλήνων στην Ελβετία και γενικότερα στο εξωτερικό και ως ένας τέτοιος καταθέτης έχω να παρατηρήσω τα εξής.

- Πιστεύετε πραγματικά ότι αυτός που έχει μη νόμιμο χρήμα στο εξωτερικό το έχει στο όνομά του; Η άποψή μου είναι ότι δεν το έχει καν σε όνομα off shore εταιρείας με τον ίδιο σαν beneficial owner. Το έχει σε ονόματα κανονικών ξένων εταιρειών ή σε ονόματα ξένων αχυρανθρώπων.

- Πιστεύετε πραγματικά ότι αυτός που έστειλε μη νόμιμο χρήμα στο εξωτερικό από την Ελλάδα το έκανε με έμβασμα σαν αυτά που ψάχνετε τώρα; Το έκανε επί το πλείστον μέσω τμημάτων private banking ή ακόμα περισσότερο χονδροειδώς με βαλίτσες (θυμίζει κάτι.

Καταλαβαίνω απόλυτα ότι η συζήτηση αυτή είναι φιλολαϊκή και απαραίτητη για την κυβέρνηση για να δείξει ένα πρόσωπο ισονομίας και δικαιοσύνης απέναντι στους καταταλαιπωρημένους μισθωτούς και συνταξιούχους. Όμως, σας πληροφορώ ότι η πολύ μεγάλη πλειονότητα εμβασμάτων και καταθέσεων εξωτερικού που πιθανώς να ανακαλύψετε είναι απολύτως νόμιμα χρήματα απλών πολιτών /κεφαλαιούχων/ επιχειρηματιών και εφοπλιστών. Χρήματα δουλεμένα, φορολογημένα, δικαίως αποκτηθέντα που αναζητούν ένα ασφαλές καταφύγιο από την επερχόμενη καταστροφή. Η κατοχή και η δημιουργία πλούτου στην Ελλάδα πρέπει επιτέλους κάποτε να απενοχοποιηθεί, όπως και η επιχειρηματικότητα.

Σχετικά με τις εκκλήσεις σας περί πατριωτικού καθήκοντος για την επιστροφή νόμιμων κεφαλαίων στην Ελλάδα.

Ξέρετε πολύ καλά κ. Βενιζέλο, ότι το χρήμα σύνορα δεν έχει και κατευθύνεται προς εκεί που υπάρχει ασφάλεια, καλύτερη απόδοση και εύκρατο για επενδύσεις κλίμα. Το χρήμα στην Ελλάδα τώρα δεν έχει ασφάλεια και δεν μπορεί να επενδυθεί πουθενά χωρίς το ρίσκο της πιθανής ολικής απώλειας (τελευταία, χάρη και στις κινήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης και του τέως πρωθυπουργού, η χώρα απέκτησε και συναλλαγματικό ρίσκο). Η Ελλάδα προσφέρει τώρα μόνο αποδόσεις (επιτόκια προθεσμιακών, ελληνικά ομόλογα) με το ανάλογο πολύ μεγάλο ρίσκο. (αλήθεια κε Βενιζέλο, εσείς ως καλός πατριώτης, πόσα ελληνικά ομόλογα αγοράσατε τελευταία για να στηρίξετε το δημόσιο χρέος.

Είναι επιεικώς αστείο να επικαλείσθε τα πατριωτικά αισθήματα των Ελλήνων (τα οποία είναι δεδομένα νομίζω), να ρισκάρουν τους κόπους μιας ζωής για να καλύψουν το τραπεζικό κενό που δημιούργησε πάνω από όλα η ανικανότητα της προηγούμενης κυβέρνησης κατά τη διαχείριση της κρίσης, την οποία όντως κληρονόμησε. Κάθε Έλληνας νομίζω κε υπουργέ θα ήθελε να έχει τα χρήματά του στη χώρα του, να αισθάνεται ασφαλής, να τα επενδύει σε ένα περιβάλλον ισονομίας και δικαιοσύνης και να προσφέρει στην ανάπτυξη του τόπου του. (τρανταχτό παράδειγμα η επένδυση στη Μεσσηνία (Costa Navarino), όπου ένας πραγματικός πατριώτης πάλεψε με το τέρας της γραφειοκρατίας επί 15 έτη για να δημιουργήσει ένα διαμάντι στο χώρο του τουρισμού).

Τα χρήματα θα έρθουν ξανά στις ελληνικές τράπεζες με μεγάλη χαρά όταν έρθει μία κυβέρνηση στην εξουσία, η οποία:

- Δεν θα μιλάει για Τιτανικούς, γεμάτα πιστόλια στα τραπέζια, διεφθαρμένους Έλληνες και δημοψηφίσματα περί παραμονής στο ευρώ

- Δεν θα λέει ατάκες τύπου ‘δεν με ενδιαφέρουν οι αγορές και τα spreads’ – Άνοιξη 2010 νομίζω – όταν οι αγορές είναι αυτές πού μας δανείζουν αφού χρωστάμε της Μιχαλούς.

- Δεν θα λέει ατάκες τύπου ‘δεν με ενδιαφέρουν οι τράπεζες παρά μόνο οι πολίτες’, ξέροντας ότι χωρίς τις τράπεζες δεν θα υπάρχουν –οικονομικά– ούτε οι πολίτες

- Δεν θα βγαίνουν τα στελέχη της στα παράθυρα των media καθημερινώς σαν αστέρες της τηλεόρασης, αλλά θα δουλεύουν αθόρυβα και αποτελεσματικά

- Θα ακυρώσει τον επαίσχυντο νόμο περί ευθύνης (και ασυλίας) υπουργών (δικός σας νομίζω)

- Θα συνεργάζονται πραγματικά όλα τα στελέχη της και δεν θα ασχολούνται οι μεν με διαδοχές, οι δε με ημερομηνίες εκλογών και οι άλλοι με αγωνιώδεις προσπάθειες να αναδειχθούν ρυθμιστές των καταστάσεων

- Θα προσπαθήσει να δώσει το καλό παράδειγμα στους πολίτες και να ξεριζώσει πρώτη τα αποστήματα του Δημοσίου (συστήματα 4-4-2 στις εφορίες, δημοπρασίες για τις θέσεις εφόρων,κλπ)

- Θα συγκρουστεί πραγματικά με τα ψευτοσυνδικαλιστικά κινήματα που καταλύουν κάθε έννοια νομιμότητας στη χώρα (ρωτήστε τους επαγγελματίες της πλ. Συντάγματος)

- Θα προσπαθήσει πραγματικά να μειώσει το τεράστιο σπάταλο κράτος (και όχι με κολπάκια τύπου εφεδρείας)

- Θα ανακοινώσει την άρση της μονιμότητας στο δημόσιο, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος.

- Θα καταλάβει ότι η δημοσιονομική εξυγίανση έρχεται πρώτα με την περιστολή των σπαταλών (όχι δαπανών) και μετά με την αύξηση της φορολογίας.

- Θα δώσει πραγματικά κίνητρα για άμεσες επενδύσεις στους τομείς συγκριτικού πλεονεκτήματος της χώρας μας (τουρισμός, ενέργεια, μεταφορές κλπ) του τύπου παραχώρηση γης με ενοικίαση, φορολογικά κίνητρα κλπ

- Θα καταλάβει επιτέλους ότι η ανάπτυξη και η πρόοδος μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω του ιδιωτικού τομέα.

- Θα κάνει τον υποψήφιο επενδυτή/επιχειρηματία να μην αισθάνεται τρελός ή αυτόχειρας που αποπειράθηκε να επενδύσει στην Ελλάδα

- Θα καταλάβει ότι η υπερφορολόγηση των πάντων έχει τα αντίθετα αποτελέσματα (καμπύλη Lafare κλπ). Πόσα έσοδα έχει άραγε χάσει η κυβέρνηση με την υπερφορολόγηση των αυτοκινήτων πχ; Απώλειες από τέλη ταξινόμησης, ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος των εμπόρων αυτοκινήτων, τελών κυκλοφορίας, φόρο εισοδήματος από απολυμένους υπαλλήλους από έμπορους αυτοκινήτων κλπ. Και όλα αυτά επειδή ήθελε να επιβάλλει τον φιλολαϊκό ‘φόρο πολυτελείας’ στα ακριβότερα αυτοκίνητα.

Η λίστα με το τι θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση για να εμπνεύσει πάλι εμπιστοσύνη και αξιοπιστία στους πολίτες της και τις ‘κακές’ αγορές είναι ατελείωτη, αλλά και αυτονόητη νομίζω.

Χωρίς αυτά τα συστατικά, δεν πρόκειται να έρθει ούτε ένα ευρώ πίσω στη χώρα.

Σταματήστε επιτέλους το κυνήγι μαγισσών με τις καταθέσεις του εξωτερικού και με την προσπάθεια εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, συντονιστείτε και δείξτε στο ‘κακό’ και ‘κερδοσκοπικό’ κεφάλαιο, ότι έχετε καταλάβει πραγματικά την κρισιμότητα της κατάστασης και αλλάζετε ρότα εμπράκτως –μη λαμβάνοντας υπόψη το όποιο πολιτικό κόστος. Ο χρόνος της Ελλάδας δυστυχώς έχει τελειώσει και θαύματα στην οικονομία ΔΕΝ γίνονται.

ΥΓ. Απασχολούμαι ως επαγγελματίας trader μετοχών και παραγώγων στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Τα όποια κεφάλαια μου στο εξωτερικό προέρχονται από αγοροπωλησίες αυτών των προϊόντων»

Υπεύθυνος για την φιλοξενία:

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1357241

[karanti_maria]

Ιδού πως διαμορφώνονται οι συνειδήσεις στην Ελλάδα...

Οι κομσομόλοι που έγιναν διευθυντές και ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στην Ελλάδα...:

Γιώργος Μπόμπολας: Ο ΕΠΟΝίτης που έγινε βαρόνος. Δε χρειάζονται πολλές συστάσεις. Καναλάρχης, μεγαλοεκδότης, κατασκευαστικές εταιρείες, τα πάντα όλα. Έχει ακόμα μεγάλη αδυναμία στο ΚΚΕ.

Σταύρος Ψυχάρης: Κληρονόμος-Πρόεδρος του ΔΟΛ (Λαμπράκη), Πρόεδρος του Δ.Σ. του mega κ.τ.λ. Από κομμουνιστική οικογένεια, έκανε τα πρώτα του βήματα στο ΚΚΕ.

Μάνια Τεγοπούλου: Εκδότρια Ελευθεροτυπίας, MEGA κ.τ.λ. Κόρη του καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Κίτσου Τεγόπουλου, θεωρείται ακροαριστερή.

Κώστας Γιαννίκος: Γνωστός κομμουνιστής, προερχόμενος από την πρώην ΕΣΣΔ.

Για ένα φεγγάρι είχε αγοράσει την διεθνούς φήμης κομματική εφημερίδα «Πράβντα».

Είναι βασικός μέτοχος (και διευθύνων σύμβουλος) του καναλιού Alter, ιδιοκτήτης των ραδιοφωνικών σταθμών John Greek, Oasis, Captain Jack, ιδιοκτήτης της εκδοτικής εταιρείας Modern Times, των τηλεοπτικών περιοδικών Tivo και Avanti, των δισκογραφικών εταιρειών Legend, MBI, Eros, Κίνησις, ΛΥΡΑ κ.λπ.

Αναστασιάδης Θέμος: ΑΝΤ 1, ΚΝΕ.

Στρατής Λιαρέλης: Διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ 1. ΚΝΕ.

Νίκος Ευαγγελάτος (ή Εισαγγελάτος): ΚΝΕ.

Όλγα Τρέμη: MEGA, ΚΝΕ.

Παύλος Τσίμας: MEGA, πρώην δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, ΚΚΕ.

Μανώλης Αναγνωστάκης: MEGA Σαββατοκύριακο, ΚΝΕ.

Οι του Ιού της Ελευθεροτυπίας: ΚΚΕ εσωτερικού και εν συνεχεία Β’ Πανελλαδική (ακροαριστερή διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕ εσωτ., το 1978, εξέδωσαν το περιοδικό «Σχολιαστής»).

Στην Β’ Πανελλαδική συμμετείχαν επίσης και οι Χρύσανθος Λαζαρίδης, (της λεγόμενης «γενιάς του πολυτεχνείου»), σήμερα πολιτικός σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά.

Παναγιώτης Παναγιώτου, (ή Παν. Παν.): στέλεχος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού του Μπόμπολα (Έθνος κ.α.)

Αλέξης Παπαχελάς: Καθημερινή, ΣΚΑΪ κ.λπ., ο οποίος μάλιστα ήταν Γραμματέας της Β’ Πανελλαδικής στο Κολέγιο Αθηνών.

Σταύρος Λυγερός: Καθημερινή, της «γενιάς του πολυτεχνείου», ήταν και στην «συντονιστική επιτροπή» του πολυτεχνείου, ΟΣΕ («Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση»).

Τάσος Τέλλογλου: ΣΚΑΪ, ΚΝΕ.

Βασίλης Λυριτζής: (ο επονομαζόμενος «Τρότσκι», λόγω καταπληκτικής ομοιότητος): στην πρωινή «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ, ΚΚΕ εσωτ.

Δήμος Βερύκκιος: Alpha, ΚΝΕ.

Λάκης Λαζόπουλος: Alpha, Κνίτης, το πουλάκι μας.

Γιώργος Κύρτσος: Ο. «φιλελεύθερος» εκδότης και τηλεσχολιαστής, κι αυτός στην ΚΝΕ ήτανε.

Μάκης Τριανταφυλλόπουλος (κοινώς. «Ταρζάν», «Ζούγκλας», ή «Κατακίτρινος»):

Αριστεριστής γενικώς, φίλος των Ξηρών και μόνιμος απολογητής της κόκκινης τρομοκρατίας, «αδέσποτος» σήμερα, άγνωστο αν ήταν κάπου οργανωμένος παλαιότερα.

Γιώργος Βαρεμένος: τηλεσχολιαστής, τελευταίως έχει χαθεί, ΚΚΕ, σπουδές Μόσχα.

Αλέξης Οικονόμου: Ο σημερινός «αριστερός πατριώτης» του Καρατζαφέρη, προηγουμένως δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη και στέλεχος του ΚΚΕ.

Παντελής Καψής: γιός του υπουργού του ΠΑΣΟΚ, αδερφός του Μανώλη, του φανατικού. εκσυγχρονιστή του MEGA, Διευθυντής στα ΝΕΑ, νυν εκπρόσωπος Τύπου της Κυβέρνησης Παπαδήμου, ΚΚΕ εσωτ.

Χρήστος Μαχαίρας: Διευθυντής στο Έθνος του Μπόμπολα, ΚΚΕ εσωτ.

Θανάσης Τσεκούρας: ΝΕΤ, ΚΚΕ εσωτ.

Νίκος Μεγγρέλης: έχει περάσει από πολλά κανάλια (MEGA, ΑΝΤ1), τώρα είναι Διευθυντής Διεθνών Τηλεοπτικών Εκπομπών της ΕΡΤ Α.Ε., ΚΚΕ εσωτ.

Μπάμπης Παπαπαναγιώτου: ΝΕΤ τώρα ΣΚΑΪ, ΚΚΕ εσωτ.

Σεμίνα Διγενή: Έχει χαθεί τελευταία, ΚΝΕ και αυτή.

Γιάννης Λάτσιος: O κύριος, life style του ΑΝT1, ΚΚΕ εσωτ.

Σταμάτης Μαλέλης: Γενικός Δερβέναγας του κουτσομπολίστικου καναλιού STAR και αναμφισβήτητος άρχοντας του life style. Ακροαριστερός (τροτσκιστής) στα νιάτα του.

Γιάννης Βλαστάρης: Διευθυντής σύνταξης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.

Δημήτρης Τσιόδρας: Πρώην διευθυντής του Flash (Κόκκαλης) και νυν υπεύθυνος πολιτικού της Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.

Ηλίας Θεοφύλακτος: Διευθυντής στην εφημερίδα Ισοτιμία, ΚΝΕ.

Στέλιος Κούλογλου: «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» στην ΝΕΤ (συμμετέχει και στο Δ.Σ. της κρατικής αυτής εταιρείας), TVXS κ.τ.λ. Στο. υπερεπαναστατικό ΕΚΚΕ ήταν ο κύριος (σύντροφος).

Μπήλιω Τσουκαλά: ΝΕΤ, στο ΕΚΚΕ κι αυτή.

Σπύρος Παπαδόπουλος: Ο ακριβοπληρωμένος της ΝΕΤ «στην υγεία μας βρε παιδιά» ή «στην υγεία σας κορόϊδα»), ΕΚΚΕ.

Ανδρέας Μικρούτσικος: Ο big brother. Έχει χαθεί τελευταία, αλλά δεν αποκλείεται να επανεμφανιστεί. Επαναστάταρος του ΕΚΚΕ κι αυτός.

Δημήτρης Ψυχογιός: Βήμα, οργανωτής της αριστερίστικης «20ης του Οκτώβρη».

Επειδή και οι δημοσκόποι έχουν άμεση σχέση με τα ΜΜΕ, ας μπούμε για λίγο στον θαυμαστό κόσμο τους:

Ηλίας Νικολακόπουλος: Ο. πατέρας όλων των δημοσκόπων. Παλιό δραστήριο μέλος αριστερίστικων οργανώσεων σε Ελλάδα και Γαλλία (29η Μάη, Curiel Apparat). Παλιά έγγραφα της ΚΥΠ τον ενέπλεκαν και με την τρομοκρατία. Ωστόσο, δεν αποδείχθηκε τίποτα.

Γιάννης Μαυρής: Γενικός Διευθυντής της Public Issue, ΚΚΕ εσωτ.

Χριστόφορος Βερναρδάκης: Γενικός Διευθυντής της VPRC, ΚΚΕ εσωτ.

Στράτος Φανάρας: Γενικός της Metron Analysis, ΚΚΕ εσωτ.

Τάκης Ρουτζούνης: Γενικός της Κάπα Research, τ. Γραμματέας Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ.

Τάκης Θεοδωρικάκος: Γενικός της GPO, τ. Γενικός Γραμματέας της ΚΝΕ.

Να πως διαμορφώνονται οι συνειδήσεις στην Ελλάδα.

http://www.kourdistoportocali.com//default.aspx?pageid=8873

[karanti_maria]

Αναφερόμενος στην καθυστέρηση απονομής της Δικαιοσύνης, ο υπουργός επισήμανε ότι «στη χώρα μας δεν έχουμε καθυστερήσεις, έχουμε αρνησιδικία», η οποία επιδεινώνεται και «συμβάλλει αποφασιστικά στην επικράτηση πολύμορφης ανομίας και ατιμωρησίας».

«Δεν μπορεί να υπάρξει επιείκεια και ανοχή σε αυτό το φαινόμενο» τόνισε ο κ. Παπαϊωάννου, γιατί δεν διαβρώνει μόνο τον κοινωνικό ιστό, δεν υπονομεύει μόνο τους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά αποτελεί και τροχοπέδη στην οικονομική ζωή και την ανάπτυξη.

Ακόμη, ο υπουργός «χαρτογράφησε» τη σημερινή κατάσταση στον χώρο της Δικαιοσύνης και παρουσίασε στους συναδέλφους του στοιχεία, τα οποία καταδεικνύουν τα προβλήματα που απασχολούν τη Δικαιοσύνη και τις συνέπειές τους.

Ειδικότερα, ο κ. Παπαϊωάννου επισήμανε: «Η σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνεται στις επιταγές του Έλληνα συνταγματικού νομοθέτη, ούτε στις προσδοκίες του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού.

Δεν υπάρχει πιο τρανή απόδειξη από τα ακόλουθα στατιστικά στοιχεία:

1) Από το 1997 μέχρι σήμερα, η χώρα μας έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε 360 υποθέσεις για υπερβολικές καθυστερήσεις στην απονομή της Δικαιοσύνης, από όλα τα δικαστήρια, πολιτικά, ποινικά και διοικητικά.

2) Υπάρχει υπόθεση για την οποία καταδικάστηκε η χώρα μας, γιατί καθυστέρησε η έκδοση απόφασης 27 ολόκληρα χρόνια.

3) Καταδικαστήκαμε σχετικά και έχουμε καταβάλει μέχρι σήμερα 8.420.822 ευρώ για χρηματικές αποζημιώσεις και ηθική ικανοποίηση με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

4) Η Ελλάδα κατέχει το θλιβερό προνόμιο να είναι τέταρτη κατά σειρά μεταξύ των 47 κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης που συστηματικά και κατ' επανάληψη παραβιάζει τον εύλογο χρόνο στην απονομή της Δικαιοσύνης.

5) Μόνο στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών υποβλήθηκαν 288.739 μηνύσεις το δικαστικό έτος 2010-2011. Εισήχθησαν στα Μονομελή και Τριμελή Πλημμελειοδικεία 117.247 υποθέσεις. Κατά την έναρξη του τρέχοντος έτους εκκρεμούσαν προς εκδίκαση, στο Τριμελές 46.510, στο Μονομελές 88.564, στα Ασφαλιστικά 7.541, στο Τριμελές Ανηλίκων 157 και στο Μονομελές Ανηλίκων 1.743 υποθέσεις. Στα Τριμελή Πλημμελειοδικεία με εξαίρεση τα Αυτόφωρα, δεν εκδικάζονται κατά μέσο όρο πάνω από 10 υποθέσεις.

6) Για τις πολιτικές υποθέσεις το προηγούμενο δικαστικό έτος 2010-2011 εισήχθησαν 196.623 και εκδόθηκαν 132.870 αποφάσεις.

7) Για τα Διοικητικά Δικαστήρια το σύνολο των εκκρεμών υποθέσεων ανέρχονταν τον Ιούλιο του 2011 σε 466.219. Έως τις 20.7.2011 εκκρεμούσαν 165.452 φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις.

8) Στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι εκκρεμείς υποθέσεις το 2010 ανέρχονται σε 35.631, το 2009 ήταν 31.699 και από αυτές περαιώθηκαν οι 8.700.

9) Στο Ελεγκτικό Συνέδριο οι εκκρεμείς για προσδιορισμό υποθέσεις από το 2005 μέχρι τις 30.9.2011 ανέρχονταν σε 30.365».

Αναφορικά με τον προσδιορισμό των νέων υποθέσεων (καθορισμός δικασίμων) η κατάσταση είναι «εξίσου δραματική», υπογράμμισε ο Παπαϊωάννου και προσέθεσε: «Στο Πρωτοδικείο Αθηνών στα ασφαλιστικά μέτρα χορηγείται δικάσιμος για τον Ιούνιο του 2012, στις μισθωτικές διαφορές για τον Οκτώβριο του 2013, στις εργατικές διαφορές για τον Ιούνιο του 2014, στην τακτική διαδικασία για τον Οκτώβριο του 2015, στα συναινετικά διαζύγια για τον Ιανουάριο του 2013, στις εμπορικές διαφορές για τον Φεβρουάριο του 2015 και στις διατροφές για τον Ιανουάριο του 2013».

«Ακόμη πιο δραματική» είναι η κατάσταση στα Διοικητικά Δικαστήρια και το Συμβούλιο της Επικρατείας ως προς τον προσδιορισμό των νέων υποθέσεων, ανέφερε ο υπουργός.

Ειδικότερα, στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ο προσδιορισμός νεοεισερχομένων υποθέσεων, δηλαδή ο ορισμός δικάσιμου γίνεται έπειτα από τρία χρόνια, στο Διοικητικό Εφετείο μετά από ενάμισι χρόνο και στο Συμβούλιο Επικρατείας κατά μέσο όρο μετά από δύο χρόνια.

Παράλληλα, ο κ. Παπαϊωάννου ανέφερε ότι «στο πλαίσιο των γενικότερων διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα μας, και αυτό καλείται να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση, προτεραιότητα αποτελεί και η ριζική αναμόρφωση του αργού και άδικου δικαιϊκού μας συστήματος, αφού, πλέον των άλλων, είναι αναγκαίος όρος για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, την αναθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας και την ανάπτυξη».

http://fimotro.blogspot.com/2011/12/blog-post_3177.html