Οδηγός για ειδικότητα στις ΗΠΑ

[Ortho]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ MATCH, ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ?

Όπως είπε ο fractall:

fractall, on Mar 20 2009, 15:18 , said:

applicant: παίρνουν χ συνεντεύξεις.

programs:καλούν ψ applicants

Πριν το match οι applicants βάζουν τα προγραμματα που πήγαν σε μια σειρα (χ1, χ2, χ3 ....) και τα προγράμματα τους applicants που ήρθαν σε μια σειρα (ψι, ψ2, ψ3) ανάλογα με τα credentials

Το match γίνεται όταν το PC φτάσει στο πρώτο σημείο όπου ο applicant θέλει το πρόγραμμα και το πρόγραμμα τον apllicant (δεν έχει ήδη καλύψει τις θέσεις)

Είναι ακριβώς όπως οι πανελλήνιες.

Δηλαδή:

1. Κάνεις αιτήσεις σε όσα προγράμματα επιθυμείς (εκεί δεν βάζεις "σειρά προτίμησης")

2. Κάποια από αυτά σε καλούν σε συνέντευξη.

3. Πας στις συνεντεύξεις

4. Μετά τις συνεντεύξεις, συμπληρώνεις εσύ τη λίστα προτίμησής σου (χ1,χ2,χ3...) όπως λέει ο fractall και το κάθε νοσοκομείο επίσης (ψ1,ψ2,ψ3, ...).

5. Αυτές οι λίστες "κλειδώνουν" στις 25 Φεβρουαρίου

6. Γίνεται επεξεργασία από το ηλεκτρονικό σύστημα, και περίπου στα μέσα Μαρτίου (μια Δευτέρα) βγαίνει το πρώτο αποτέλεσμα που σου λέει εάν έκανες MATCH κάπου ή όχι. ΟΧΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ! Η Δευτέρα αυτή πολλές φορές ονομάζεται από αυτούς που ΔΕΝ κάνουν match και ως "Black Monday".

7. Περνάνε 2 μέρες (Τρίτη - Τετάρτη) κατά τη διάρκεια των οποίων γίνεται αυτό που λέμε "scramble", δηλαδή, επειδή ενδεχομένως κάποιες θέσεις μπορεί να έχουν μείνει κενές, και κάποιοι άνθρωποι να μην έχουν κάνει match, επιτρέπεται σε αυτούς που δεν έχουν κάνει match, να επικοινωνήσουν με τα προγράμματα που έχουν κενές θέσεις (κατι σαν μια δεύτερη αίτηση, ή ευκαιρία, όπως θες πες το), μπας και βρουν θέση. Ο σκοπός είναι να πληρωθούν όλες οι θέσεις.

8. Την τρίτη ημέρα (κατα τας γραφάς ), Πέμπτη, σταματάει το "scramble", και ανακοινώνονται σε αυτούς που έχουν κάνει match το ΠΟΥ έχουν κάνει match.

[Ortho]

angelo, on Apr 11 2009, 21:37 , said: Για να αλλάξω λίγο την τροπή που έχει λάβει το thread, έχω μία απορία: σε προηγούμενα post έχει γραφεί ότι για παθολογικές ειδικότητες το "προτεινόμενο"σκορ στα USMLEs είναι γύρω στα 90-95, ενώ για χειρουργικές >95. Για εργαστηριακές τι γίνεται; για ακτινολογία συγκεκριμένα... ευχαριστώ

Αρκετά ανταγωνιστική ειδικότητα, λόγω της επεμβατικότητας προφανώς (= χρήματα), η οποία συνδυάζεται και με σχετικά καλή ποιότητα ζωής.

Residents

Total number of active residents/fellows 4,455

Average number of residents/fellows 23.6

Average percent female 28.4%

Average percent international medical graduates 9.4%

Πληροφορίες από το American Medical Association

Βάλε στο google radiology residency usa IMG, ή παρεμφερή και δες τι θα πιάσεις...

Edit: Από αυτά λοιπόν που βλέπω, τα scores σου πρέπει να είναι πολύ υψηλά... Δεν υπάρχουν όρια του στυλ 90, ή 95, κλπ... Νομίζω όσο ψηλότερα, τόσο καλύτερα, στόχευε το 99, το οποίο γίνεται με πολύ διάβασμα. Αλλά και πάλι, τίποτα είναι απόλυτο. Για σένα γενικά ισχύουν μάλλον αυτά που έχω ποστάρει για τις χειρουργικές ειδικότητες.

Αυτό γιατί, εάν πάρουμε το πόσο ανταγωνιστικές είναι οι ειδικότητες στην Αμερική, θα τις κατέτασσα ως εξής:

Family medicine < νευρολογία, ψυχιατρική, παιδιατρική < Παθολογία, <<Γενική Χειρουργική << Ακτινολογία, Γυναικολογία, Αναισθησιολογία < Άλλες χειρουργικές ειδικότητες (π.χ. Ορθοπαιδική, Νευροχειρουργική, ΩΡΛ, Πλαστική, Οφθαλμο, κλπ...) < Δερματολογία

[Ortho]

Καλησπέρα, Για την Αιματολογία, τί ισχύει; Πόσο ανταγωνιστική είναι; Τί πρέπει να προσέξει κανείς ιδιαίτερα; Thanks in advance!

Η αιματολογία αποτελεί υποειδικότητα (fellowship) της παθολογίας (η οποία διαρκεί 3 χρόνια). Είναι εξαιρετικά ΜΗ ανταγωνιστική. Πολύ λίγοι Αμερικανοί τη διαλέγουν. Γενικά, εκτός από την καρδιολογία και την γαστρεντερολογία, οι υπόλοιπες υποειδικότητες της παθολογίας είναι μη ανταγωνιστικές. Η αιματολογία νομίζω βρίσκεται στο ναδίρ. Πρώτα λοιπόν σε ενδιαφέρει η Παθολογία. Διάβασε από την αρχή το τόπικ. Επίσης, στα ποστ μου εξηγώ λεπτομερώς αυτά που πρέπει να προσέξεις.

Edit: Θεώρησα ότι Hem/Onc βρίκονται στο ναδίρ, καθ'ότι το 60% των fellows είναι ξένοι..

Residents

Total number of active residents/fellows 50

Average number of residents/fellows 6.2

Average percent female 28.4%

Average percent international medical graduates 59.4%

Πηγή: American Medical Association

Που όπως και να το πάρει κανείς, δείχνει ότι δεν πηγαίνουν οι Αμερικανοί, για Χ, Ψ, Ω λόγους, πιθανώς επειδή δεν είναι επεμβατική και άρα δε βγάζει κανείς χρήματα σε σχέση με τις άλλες....

Η notbad όπως γράφει παρακάτω, μπορεί να σε κατατοπίσει πολύ καλύτερα από εμένα για τις υποειδικότητες της παθολογίας:

Ως ανταγωνισμός στα fellowship της παθολογίας είναι cardiology-GI>hematology-oncology>endo, allergy, pulmonary, και άλλα. Άρα είναι ανταγωνιστικό αλλά όχι σούπερ ανταγωνιστικό. Καλά scores>85-90, ένα-δυο Papers και καλές συστάσεις από ογκολόγους αρκούν. Εϊναι απολύτως εφικτή ειδικότητα.

Το μόνο που θα έλεγα είναι για όποιον θέλει τα μεγαλύτερα ονόματα MD Anderson, Memorial SC, Dana-Farber κάντε επαφές νωρίς γιατί συνήθως(υπάρχουν και εξαιρέσεις όσων έχουν δουλέψει εκεί ερευνητικά) δεν παίρνουν fellows χωρίς citizenship ή green card επειδή μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς τους είναι να γράφουν NIH grants (επιχορηγήσεις από εθνικό ίδρυμα ερευνών) και αυτό είναι αποκλειστικά για αμερικανούς ή green-card holders, εκτός (ξαναλέω) αν σας ξέρουν και σας θέλουν. Αν κάποιος θέλει απλά ένα μεγάλο πανεπιστημιακό πρόγραμμα δεν θα έχει πρόβλημα να βρει και ως ξένος.

ΥΓ Όχι δεν βρίσκεται στο ναδίρ η αιματολογία γιατί ξεκινάς με >$350.000 και μπορείς να βρεις και με 500.000/χρόνο στο bad fuck, Ohio. Not bad at all...

Τροποποιήθηκε 21 Μαρτίου 2010 από Ortho

[Ortho]

ΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΑ FELLOWSHIPS (ΥΠΟΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ) ΤΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΟ RESIDENCY (ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ)?

Από NOTBAD:

Η επιλογή για τα fellowships της παθολογίας είναι κάπως διαφορετική από το residency. Ενώ στο residency ο βαθμός στα scores είναι screening point, στο fellowship βοηθάει ΠΟΛΥ να έχεις καλό Score (φυσικά) αλλά ένα πιο χαμηλό score δεν σε αποκλείει. Screening point είναι η έρευνά σου στο αντικείμενο που σε ενδιαφέρει και κυρίως οι συστάσεις που φέρεις.

Εκεί παίζει ρόλο το name dropping δλδ να λες "δούλεψα με το τάδε όνομα", αυτό το τάδε όνομα να έχει δώσει επιστολή καλή σε εσένα και να έχετε και έρευνα μαζί (papers). Έχω ακούσει σε συνέντευξη fellowship GI (που είναι ομοίως competitive με καρδιολογία) Program director (PD) να ρωτάει "ποιός από εσάς δούλεψε με τον πατέρα της γαστροσκόπησης Dr Μiller" για παράδειγμα, και να λέει μια κοπέλα "Εγώ". Επίσης σημαντικό είναι να έχεις καλό γράμμα από τον PD του residency, να έχεις καλές σχέσεις με τους καρδιολόγους που έκανες rotation (που θα σου γράψουν και τα γράμματα), να διαλέξεις ποιοί θα σου γράψουν γράμματα.

Άλλο σημαντικό είναι να διαλέξεις πρόγραμμα παθολογίας που έχει On-site fellowships=το ίδιο πρόγραμμα (πχ πανεπιστήμιο NY) να έχει και residency παθολογίας Και fellowship καρδιολογίας καθώς πάντα κρατάνε 3-4 θέσεις για δικούς τους αποφοίτους (συνήθως chief residents).

Τώρα...όλοι οι καρδιολόγοι κάνουν κάτι απίστευτα βαρετό κατά τη διάρκεια του residency, κάνουν ένα mini-fellowship διαλέγοντας ΣΥΝΕΧΩΣ elective (επιλογόμενους) μήνες καρδιολογίας (cardiology wards, CCU, heart failure clinic, cardiology consult, hypertension clinic, cardio imaging research) Πφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ απορώ πώς δεν βαριούνται. Αλλά είναι απαραίτητο για να πάρουν καλές συστατικές και να δείξουν ενδιαφέρον. Πάντως είναι κρίμα από ένα τόσο πολυσυλλεκτικό residency που είναι η παθολογία που μπορείς να κάνεις από οικονομικά της υγείας μέχρι εθελοντικό μήνα στο Μεξικό, να είσαι συνεχώς γύρω από ένα καρδιολόγο σαν ηλεκτρόνιο..

Η notbad, όπως συνηθίζει άλλωστε τα λέει μια χαρά. Να προσθέσω μόνο το εξής. Εάν σε ενδιαφέρει ανταγωνιστική υποειδικότητα, όπως cardiology or gastroenterology, πρέπει να πας σε ένα πρόγραμμα παθολογίας τα 3 πρώτα χρόνια που να έχεις διαπιστώσει ότι οι απόφοιτοί του βρίσκουν αυτές τις υποειδικότητες που λέμε. Υπάρχουν πολλά προγράμματα παθολογίας, αλλά δεν είναι όλα εξ'ίσου καλά, και δεν έχουν όλα τα ίδια connections για να σε σπρώξουν παραπέρα. Ένα καλό score στα USMLE δεν μετρά τόσο για να βρεις καρδιολογία ΑΜΕΣΑ. Μετρά έμμεσα γιατί θα σε κάνει ανταγωνιστικό ώστε να χτυπήσεις ένα καλύτερο πρόγραμμα παθολογίας που θα σου επιτρέψει να βρεις μετά ανταγωνιστικό fellowship.

Bottom line: Για κάθε πρόγραμμα που ψάχνεις, μπες στο site του και δες τι έκαναν οι απόφοιτοι των τελευταίων ετών. Αυτό κρίνει εάν σου κάνει ή όχι.

Τροποποιήθηκε 21 Μαρτίου 2010 από Ortho

[Ortho]

Ναι περιπου τωρα αρχιζω,εχω ξεκινησει απο το μηδεν εδω και 1,5 μηνα,

απο βιβλια εχω τα εξης :

rapid review pathology goljan

high yield gross anatomy

high yield neuroanatomy

high yield behavioral science

clinical microbiology made ridiculously simple

board review series physiology

deja review pharmacology

first aid 2008

δεν εχω παρει καθολου kaplan,πως τα βλεπεις αυτα τα βιβλια?Καλυπτομαι 100%?

Έχω τελείως άλλη άποψη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι και ο απόλυτα σωστός. Δεν υπάρχει ΜΟΝΟ ένας τρόπος, και φυσικά δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι παντογνώστης.

Η άποψη που έχω, εκτός από προσωπική εμπειρία τριών ανθρώπων που πήραμε 99, βασίζεται και στα εξής:

Τα δεδομένα είναι:

1. Τα βιβλία που αναφέρεις είναι REVIEW books, τα οποία είναι αρκετά συμπυκνωμένα, χωρίς πολλές εικόνες. Άρα είναι βιβλία, επανάληψης καθαρά, και όχι κάποια από τα οποία μπορείς να μάθεις εξ'αρχής.

2. Τα συστήνει το 3ο section του First Aid. Γιατί λοιπόν δεν είναι καλά? Είναι. Για ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ όμως. Τα συστήνουν οι ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ φοιτητές, και ΟΧΙ οι ξένοι. Είναι σημαντικό αυτό.

Πρέπει να καταλάβει κανείς ότι τα βιβλία αυτά είναι πολύ καλά και δημοφιλή ανάμεσα στους Αμερικανούς υποψηφίους. Εμείς είμαστε άλλο.

Παλαιότερα, είχα γράψει το εξής:

"Οι αμερικανοί φοιτητές με το που πατάνε το πόδι τους στη Σχολή, ο σκοπός της ζωής τους για τα επόμενα 2 χρόνια είναι ένα καλό score στο step 1. Οι 6-12 weeks που λέτε είναι απλά ο χρόνος που κάνουν Ε Π Α Ν Α Λ Η Ψ Η σε αυτά που μαθαίνουν αυτά τα 2 χρόνια, από ανθρώπους που σκοπό έχουν να τους τα βάλουν στο κεφάλι με γνώμονα πάντα ένα καλό score στο step 1. Επίσης, η όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία των αμερικανών φοιτητών για το step 1, δεν είναι μόνο είναι μόνο δικός τους σκοπός. Είναι και σκοπός της κάθε ιατρικής Σχολής στην Αμερική να βγάζει φοιτητές με πολύ καλά scores στα steps, γιατί έτσι διατηρεί το επίπεδό της και τη φήμη της. Άρα, όλα δουλεύουν αυτά τα 2 χρόνια υπέρ του Αμερικανού φοιτητή: Ο εαυτός του ΚΑΙ η Σχολή του. Οι ξένοι λοιπόν είνα εντελώς διαφορετική ιστορία. Συγκρίνετε τα παραπάνω που είπα με τους εαυτούς σας, τη Σχολή σας και τους Καθηγητές σας. Άνθρωποι είστε και εσείς, άνθρωποι είναι και αυτοί, δεν είναι superheroes."

Τι σημαίνει αυτό?

Σημαίνει ότι τα review books που συστήνονται στο first aid, είναι πολύ καλά για τους Αμερικανούς φοιτητές, γιατί είναι πολύ συμπυκνωμένα, και τους βοηθούν στο να κάνουν effectively την Ε Π Α Ν Α Λ Η Ψ Η τους και ΜΟΝΟ. Γιατί, από την πρώτη κιόλας μέρα, όλα είναι προσαρμοσμένα στο USMLE. Στις δικές μας Σχολές δεν είναι έτσι. Αυτά που μαθαίνουμε, ουδεμία σχέση με το USMLE έχουν. Μπορεί να είναι ιατρική, αλλά, δεν είναι focused στο USMLE.

Π.χ. όταν εγώ πήγα να διαβάσω το BRS Pathology, δεν μπορούσα με τίποτα. Νόμιζα ότι διαβάζω τηλεφωνικό κατάλογο. Δεν μου έμενε τίποτα.

Το ζήτημα είναι να αρχίσεις από την αρχή σωστά, και ΜΕΤΑ να κάνεις ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ. Βέβαια, αυτό εξαρτάται και από τον άνθρωπο. Εγώ δεν μπορούσα έτσι.

[Ortho]

τι χρειαζεται για research fellow?και τις αιτησεις πως τις κανεις? 3000 usd το μηνα?! +το βασικοτερο...το συμβολαιο ποσο χρονο απασχολησης προβλεπει θεωρητικα και τι γινεται πρακτικα?μενει χρονος και για διαβσμα step? απο αποψη οικονομικη αυτα που δινουν φτανουν λογικα για να τα βγαλεις περα σωστα?και το διαβασμα συνδυαζεται με το ωραριο?

Εν συντομία, για κάποιον που δεν έχει κάποιο γνωστό από Ελλάδα πχ για να τον στείλει:

1. πηγαίνεις στο FREIDA όπου θα βρεις στην ειδικότητα που σε ενδιαφέρει ΠΟΙΑ προγράμματα υπάρχουν, σε ΟΛΕΣ τις πολιτείες των ΗΠΑ.

2. Ψάχνεις ένα-ένα στο google και βρίσκεις το site του εργαστηρίου τους. Βρίσκεις ποιος είναι ο υπεύθυνος.

3. Του στέλνεις email (σε όλα!!!!!), με βιογραφικό κλπ. Στο email ξεκαθαρίζεις ότι ενδιαφέρεσαι πολύ, κλπ, κλπ, και ότι είσαι διατεθειμένος να πας ΑΜΙΣΘΟΣ για 3-4 μήνες ας πούμε για να σε δοκιμάσουν. Έτσι, στην ουσία, τους δελεάζεις γιατί δεν έχουν τίποτε να χάσουν και οι πιθανοτητές σου αυξάνονται.

4. Στείλτε σε όλα τα εργαστήρια και παντού. Οι αρνητικές απαντήσεις θα πέφτουν βροχή. Κάποιο θα σας κάτσει.

5. Οικονομικά εξαρτάται ΠΟΥ ζεις. Σε μία ΜΕΣΗ πόλη τα 3,000 $ φτάνουν και περισσεύουν. Προφανώς δεν μιλάμε για New York, που αυτά σου φτάνουν ίσα-ίσα για το ενοίκιο σε μια τρύπα.

6. Το διάβασμα δύσκολα συνδυάζεται κατά την προσωπική μου άποψη. Γιατί πρέπει να αποδείξεις ότι είσαι πολύ καλός και είναι δύσκολο να είσαι εξαιρετικός σε 2 πράγματα ταυτόχρονα... Άλλος πάλι ενδέχεται να μπορεί. Εγώ δεν το κατάφερα.

[Ortho]

bouffon, on Apr 26 2009, 13:30 , said:

Δώσε τα στεπς όταν αισθάνεσαι ΕΤΟΙΜΟΣ. Δηλαδή, εάν ας πούμε στο Κάπλαν Qbank παίρνεις ένα σκορ της τάξης του 65-68%, τότε στο κανονικό θα πάρεις 99. Άρχισε να διαβάζεις και όπως σου βγει. Αλλά πρόσεξε πολύ τον ΤΡΟΠΟ!!!! Αυτός θα σε πάει από το ΜΗΔΕΝ μέχρι το ΑΠΕΙΡΟ, και αντίστροφα.

Έχω κάνει και ελεκτιβ και έχω 1 πολύ καλό LOR από εναν αμερικάνο,

Αυτό είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.

μπορώ να βρώ και από άλλους από εκει γνωστούς κυρίως Ελληνες καθηγητές σε πανεπιστημια (2 οικογενειακοι φιλοι) λετε να βοηθανε? Έχει σχέση που δεν δουλεψα μαζι τους και θα μου τα γράψουν στην ψυχρα? Η θα ρωτάνε στο πρόγραμμα...α εχεις LOR απο τον ταδε τι εκανες μαζι του που τον ξερεις και τέτοια?

Μπορείς. Ξέρω πολύ φίλο μου πού το έκανε και του βγήκε μια χαρά σε καλό. Τώρα για τα LORs, μπορεί κάποιος να εγγυηθεί και για το χαρακτήρα σου, εν γένει.

Σκέφτομαι να φύγω καλοκαίρι για να κάνω το Kaplan 6 weeks εκει αξίζει τα λεφτά του (~3600$) ή δεν έχει διαφορα να διαβάσω τα notes και τα βιντεο?

Λάθος. Γιατί να το κάνεις αυτό? Και τα λεφτά είναι πολλά, και η αναστάτωση μεγάλη, και ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ. Προφανώς και θα κάνεις τα βίντεος τα οποία θα βλέπεις θρονιασμένος στον καναπέ του σαλονιού σου, αντί να πας στον Κάπλαν να τα δεις εκεί!!!

Τα videos που τα βρίσκουμε?

Γενικώς βρίσκεις τα ΠΑΝΤΑ στο γιγαπαιδεία τελεία κομ (gig@p3dia).

Επίσης κάποιες άλλες γενικές ερωτήσεις για τους γνωρίζοντες:

1. Τα Qbanks ειναι του καπλαν, του UW και του Rx υπάρχουν άλλα? Για να στοχεύουμε σε 99 πόσο θα πρέπει να παιρνουμε στο καθενα?

Για το στεπ 1: Κάπλαν, στόχευε για 65-70% και θα πάρεις 99.

Για το στεπ 2: UW (Γιουεσεμελί-Γουόρλντ) = μακράν καλύτερο

2. Για να κανω τις αιτήσεις θα πρέπει να εχω περασμενα τα 1,2,CS μεχρι πότε? Γιατι άλλα προγραμματα έχουν ντεντλαιν μεχρι 1 νοεμβριου και αλλα μεχρι 1 Ιανουαριου. Θα πρεπει να έχω δώσει και να έχουν βγεί τα αποτελεσματα μέχρι τότε? Η μπορώ να κάνω αιτηση και να τους πώ εχω το στεπ 1 και το στεπ 2 αναμένω το αποτέλεσμα?

Σου μιλάει "καμμένος" (αλλά τελικά τυχερός, αφού έκανα ματς εκεί που ήθελα, στην 1η μου επιλογή).

Οι αιτήσεις, αρχίζουν από 1η Σεπτεμβρίου και τελειώνουν 1 Νοεμβρίου. Το "μυστικό" είναι το εξής: Κάνε την αίτησή σου όσο πιο νωρίς μπορείς. Το ΜΠΟΡΕΙΣ είναι το κλειδί. Μπορείς να την κάνεις μόνο με στεπ 1 ας πούμε, όπως οι Αμερικανοί υποψήφιοι. Αυτό είναι σίγουρο όμως ότι θα αποτελέσει μέγα τροχοπέδη. Αυτό το έχω δει και προσωπικά στον εαυτό μου, και σε 2 άλλους φίλους μου. Η εξήγηση είναι ότι στην φόρμα της αίτησης, υπάρχει ένα κουτάκι που λέει: "Are you ECFMG-certified?", με απάντηση YES/NO. Εάν δεν είσαι, τότε στις χειρουργικές ειδικότητες ΟΥΤΕ που θα ασχοληθούν. Στις παθολογικές, θα πάρεις π.χ. 7 συνεντεύξεις αντί για 30 που θα έπαιρνες εάν είχες το ECFMG. Έτσι έγινε με τους φίλους μου, που δεν ήταν ECFMG-certified, και με το που πήραν το ECFMG έκαναν update την αίτησή τους εν μέσω συνεντεύξεων τον Δεκέμβριο, και τους ήρθαν άλλες 15!! (είχαν 99/99). Σου συνιστώ ανεπιφύλακτα να περάσεις το Step 1, Step 2CK, Step 2CS, καθώς και να έχουν επαληθευτεί τα credentials σου την 1η Σεπτεμβρίου (ιδανικά). Αν πάλι δεν γίνεται αυτό, τότε προσπάθησε ΜΟΝΟ με το στεπ 1. Πιθανώς θα βρεις παθολογία, αλλά θα έχεις πολλές απώλειες. Σου έδωσα τα δεδομένα, η απόφαση δική σου!

3. Μεταπτυχιακό ή/και Διδακτορικό στην Ελλάδα μετρανε καθόλου σαν + στη αξιολόγηση?

Ό,τι έχεις καλό είναι. ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ μετρά το σκορ στο Στεπ 1, και 2. Μετά τα LORs. Μετά όλα τα άλλα.

4. Ποσο εφικτό είναι το prematch? Ξέρω ότι υπάρχουν προγράμματα που λειτουργουν σε μεγάλο βαθμό έτσι. Πως μπορεί κάποιος να τα προσεγγίσει? Θα πρεπει να πάς για έρευνα εκεί και να τους έχεις από κοντά?

Μην ασχολείσαι με αυτό. Πάρε εσύ 99/99 και θα κάνεις match χαλαρά. Είτε ως pre-match τυπικά, είτε ουσιαστικά όταν κάποιο πρόγραμμα θα σου πει εμμέσως πλην σαφώς ότι θα σε κάνει match. Πρώτα τα σκορ. Τίποτε άλλο.

[Ortho]

Γεια σας,

Παιδες φέτος ετοιμάζομαι να κατέβω στο match,

Δεδομένου του ανταγωνισμού των τόσων πολλών υποψηφίων θα ήθελα να σας παραθέσω τα credentials και οι ήδη ειδικευόμενοι να μου πούν την άποψη τους για τα προγράμματα που μπορώ να πίασω

step1 97

step 2 97

στεπ2 cs 1st attempt

2 papers from USA research center-hospital-first name

2 posters from the same

2 recommendation letters from USA

2 recommendation letters from Greece

No clinical experience in USA

1 year basic research in Greece...paper pending

1year clinical and basic research in USA

High honors πτυχίο ιατρικής-2007

στεπ 1 εντός πτυχίου

στεπ 2 αμέσως μετάτο πτυχίο

στεπ2 cs ένα χρόνο μετά

κατεβαίνω για internal medicine categorical...

1.Οι έχοντες ξεκινήσει ειδικότητα...από ποια προγράματα μπορω να ευελπιστώ για interviews βάση της εμπειρίας σας?

2.pre-match αν έρθει απο affιliated να το κλείσω?( 'εστω και αν έχω 3-4 interviews απο πανεπιστημιακά?

3.Θα κάνω 100 αιτήσεις...Πόσα interviews να περιμένω?...έχει νόημα να δηλώσω τα πολύ μεγάλα νοσοκομεία ή πεταμένα λεφτά?

Thanks in advance

NOTBAD:

1. Πού προτιμάς να κάνεις ειδικότητα, σε community και ωραία πόλη ή σε πανεπιστημιακό και μικρότερη πόλη;

2. Θες fellowship και ποιό;

1.Οι έχοντες ξεκινήσει ειδικότητα...από ποια προγράματα μπορω να ευελπιστώ για interviews βάση της εμπειρίας σας?

Σίγουρα θα πάρεις από

Cook County- Rush affiliated Chicago/

Lenox Hill- Cornell affiliated, NY/

Caritas St Elizabeth - Tufts affiliated, Boston/

St Elizabeth- Yale affiliated, New Heaven και midwest, southeast, south πανεπιστημιακά πχ Ohio State University, Penn State, University of Texas Medical Branch at Galveston, Indiana University κα. Επίσης κάποια στην Washington, Baltimore, New Jersey έχουν παράδοση στο να δίνουν συνεντεύξεις σε πολύ δυνατούς, καλούς και υψηλόβαθμους ξένους όπως εσύ.

2.pre-match αν έρθει απο affιliated να το κλείσω?( 'εστω και αν έχω 3-4 interviews απο πανεπιστημιακά?

Well...εξαρτάται από το fellowship. Aν το affiliated έχει δικά του fellowships και παράδοση στο να παίρνει δικούς του αποφοίτους, ok. Αν θες competitive GI, cards τα πανεπιστημιακά έχουν καλύτερη παράδοση στο να βρίσκουν θέση στους αποφοίτους τους (έχουν και πιο πολλή έρευνα και πιο δυνατά ονόματα για name-dropping στις επιστολές). Επίσης θυμήσου ότι στο fellowship κατά κανόνα πας σε καλύτερο πρόγραμμα. Πχ από affiliated πας σε university και από university σε μικρή πόλη μπορεί να χτυπήσεις university σε μεγάλη πόλη. Αλλά αν θες να σώσεις τα λεφτά και τα ταξίδια των συνεντεύξεων στο match, πάρε το συμβόλαιο και ξεμπέρδευε από τον Δεκέμβριο

3.Θα κάνω 100 αιτήσεις...Πόσα interviews να περιμένω?...έχει νόημα να δηλώσω τα πολύ μεγάλα νοσοκομεία ή πεταμένα λεφτά?

Με τα δικά σου credentials θα περίμενα 10-15 συνεντεύξεις. Νομίζω δεν έχει νόημα εκτός από Mayo, όλα τα άλλα μεγάλα ονόματα δεν δίνουν πχ Harvard, Yale, Tufts, Columbia, Cornell, Northwestern, Rush, Cleveland Clinic, Southwestern, UNC, Duke, Thomas Jefferson, UPenn...και έχω πιάσει μόνο east coastish περιοχές. Αλλά κάνε σε όλα τα community μεγάλων πόλεων, σε πανεπιστημιακά περιφερειακά μεγάλων πόλεων και σε πανεπιστημιακά που είτε είναι μοναδικά σε πολιτεία είτε άντε το πολύ η πολιτεία να έχει 2 πανεπιστημιακά προγράμματα (midwest). Για back up κάνε και σε 10 community στην μέση του πουθενά αλλά είμαι σίγουρη ότι 1. θα κάνεις match 2. θα κάνεις είτε σε community σε μεγάλη πόλη είτε σε πανεπιστημιακό σε μικρή. Από west coast δεν έχω ιδέα. GL!

Δεν χτυπάς και κανά observership; Είναι βαρετό μετά από 2-3 εβδομάδες, αλλά κάνεις networking και κυρίως σε πρόγραμμα που σε ενδιαφέρει σου δίνουν συχνά συνέντευξη (δεν ξέρω αν σε βάζουν στην λίστα για το match βέβαια). Επιπλέον εξοικιώνεσαι με τα ωράρια και τον τρόπο δουλειά. Ζητα το ως visiting doctor όχι ως observer γιατί πολλοί δεν ξέρουν τί είναι και άλλοι σε κοιτάνε υποτιμητικά. Οπότε είσαι visiting doctor ακούγεται πιο σπουδαίο

ORTHO:

Είσαι πολύ καλός και θα βρεις θέση σίγουρα για internal medicine. 100 αιτήσεις μου φαίνονται καλές, ο κανόνας είναι ότι όσο πιο πολλές κάνεις, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητές σου. Θα έχεις πολλά interviews, μπορεί και 20. Από κάποιο σημείο και μετά, αξίζει να δώσεις 5-10 $ για κάθε παραπάνω αίτηση που θα κάνεις. Φυσικά και έχει νόημα να δηλώσεις τα πολύ μεγάλα νοσοκομεία, ποτέ δεν ξέρεις. Όσο για το pre-match, πιθανότατα θα σου έρθει, αλλά εκείνη τη στιγμή θα κρίνεις αν γουστάρεις το πρόγραμμα. Μην ξεχνάς, ότι με τα προσόντα που διαθέτεις, είσαι σε θέση ισχύος απέναντι στα περισσότερα προγραμματα Internal medicine. Καλή επιτυχία (αν και είμαι σίγουρος ότι θα την έχεις).

Τροποποιήθηκε 21 Μαρτίου 2010 από Ortho

[Ortho]

ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ

Συνάδελφοι καλησπέρα!

Καταρχήν συγχαρητήρια και σας ευχαριστώ πολύ για τις πολύ χρήσιμες συμβουλές.

Έχω αποφοιτήσει εδώ και ενάμισυ χρόνο και απασχολούμαι τον τελευτάιο χρόνο ερευνητικά σε νοσοκομείο στην Αθήνα έχοντας ήδη κάποια abstracts και προσεχώς δημοσιεύσεις και συστατικές ( μία εκ των οποίων από αμερικανοφερμένο καθηγητή της σχολής).

Ενδιαφέρομαι για μια όχι και τόσο ανταγωνιστική ειδικότητα οπότε αυτό ελπίζω ότι κάνει τα πράγματα λίγο ευκολότερα.

Έχω ήδη ξεκινήσει διάβασμα για τα STEPS και ενδιαφέρομαι μετά το πρώτο Step να συνεχίσω έρευνα στις ΗΠΑ και κάπου εκεί να δώσω και το 2ο. Έχετε ήδη πει οτι η έρευνα εκεί είναι κάτι πολύ καλό που μπορεί να κάνει κάποιος.

Το κομμάτι ου με ενδιαφέρει να εξειδικευτώ είναι πολύ συγκεκριμένο και στην ουσία υπάρχουν γύρω στα 10 ερευνητικά labs (basic science) στην άλλη πλευρά του ατλαντικού. 4-5 εκ των οποίων στο UCLA.

Έχω ήδη αποστείλει emails σε 1-2 καθηγητές εκεί για να πάω ένα μικρό χρονικό διάστημα ως visiting doctor και έχω λάβει απάντηση απο τον έναν ήδη που ήταν θετική για visit, όχι fund όμως προς το παρόν.

Λέτε όλοι για applications. Applications στο συγκεκριμένο field μπορείς να κάνεις σαν postdoctoral.

Τι θετικά μπορεί να μου δώσει προς το παρόν αυτό το visiting doctor? Και τι μπορώ να απαιτήσω μετά την παραμονή μου εκεί? Συστατικές? Δουλειά μονιμότερη στο εργαστήριο σε κάποιους μήνες απο τώρα? Με τι visa?

Να ψάξω και για labs πάνω στην ειδικότητα μεν λιγότερο εξειδικευμένα δε και να δω αν έχουν links για applications?

Προσπαθώ να τα ξεκαθαρίσω λίγο ουτως ώστε από την θεωρία να τα κάνω πράξη!

Συνάδελφε ortho θα εκτιμούσα πολύ την συμβουλή σου!

Καλή επιτυχία σε όλους!

Ευχαριστώ!

Τι ειδικότητα σε ενδιαφέρει? Αυτό τα αλλάζει όλα. Εάν δεν είναι ανταγωνιστική, π.χ. παθολογία, παιδιατρική, κλπ όπως έχουμε προαναφέρει, τότε δεν χρειάζεται να χάσεις χρόνο με την έρευνα. Εάν επικεντρωθείς στα USMLEs, και τα περάσεις με καλό βαθμό, αυτό από μόνο του θα σου εξασφαλίσει μια θέση. Και τότε, ΜΟΝΟ αυτό πρέπει να σε απασχολεί μέρα-νύχτα (όχι περαιτέρω έρευνα στις ΗΠΑ)... Εάν επιπλέον όπως λες, έχεις και έρευνα ΗΔΗ (άσχετο εάν είναι από Ελλάδα), τότε, θα είσαι SUPERSTAR applicant για αυτές τις ειδικότητες.

Ψυχιατρική. Η έρευνα βέβαια είναι ένα μεράκι και γι αυτό (συν τα άλλα) θέλω να συνεχίσω.

Καμιά συνβουλή τι να κάνω με το τωρινό θέμα για να "βγάλω" όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτό το visit?

Συζήτηση από κοντά για μελλοντικό post στο lab? Mε τι visa?

Κάποια βασικά πραγματάκια...

Σε ευχαριστώ πολύ Ortho για την άμεση απάντηση!

Καλή η έρευνα (έχω κάνει αρκετή), αλλά πιο καλό από όλα να αρχίσεις άμεσα ειδικότητα. Αυτή τη στιγμή, μιλάμε θεωρητικά χωρίς εσύ να έχεις δώσει ακόμα τα usmle. Καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό σου και έχεις δίκιο να θές να κάνεις πολλά πράγματα. Η συμβουλή μου όμως είναι να τα πάρεις σιγά-σιγά, ένα βήμα τη φορά... Δώσε πρώτα τα usmles (και τα δύο), γίνε ECFMG-certified, και μετά βλέπεις. Τα usmle είναι το παν... Ειδικά για ψυχιατρική, που είναι από τις εξαιρετικά ΜΗ ανταγωνιστικές ειδικότητες. Δεν μπορείς να διανοηθείς πόσο εύκολο είναι να σε κάνουν δεκτό. Και επίσης, δεν μπορείς να διανοηθείς και το πόσο εύκολα είναι μέσα στην ειδικότητα από άποψη lifestyle, ωραρίων, κλπ. Τη στιγμή που εγώ ως ορθοπαιδικός πάω στις 4.45 το πρωί και γυρνάω πολλές φορές στις 8 το βράδυ, ο ψυχίατρος πάει στις 9 και γυρνάει στις 3!!!

Μέσα λοιπόν στην ειδικότητα, αν γουστάρεις να κάνεις έρευνα, θα κάνεις. Γιατί να κάνεις πριν? Επικεντρώσου στα usmle, να πάρεις καλό βαθμό ώστε να βρεις ένα "ανταγωνιστικό" πρόγραμμα με δυνατή έρευνα. Είναι προτιμότερο να πας ως ειδικευόμενος σε ένα τέτοιο πρόγραμμα από το να πας ως άσχετος Έλλην ζητιανεύοντας έρευνα από οποιδήποτε πρόγραμμα υπάρχει. Μιλάω λογικά?

[Ortho]

ΤΑ 99ΑΡΙΑ ΦΘΑΝΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ?

ΑΠΟ NOTBAD:

Το 99/99 φτάνει και περισσεύει για να βρεις ειδικότητα παθολογίας οπουδήποτε. Έχω ακούσει παιδιά με 99/99, fresh out of the boat, που πήραν συνέντευξη για Southwestern University(σαν το χάρβαρντ , πολύ καλό πρόγραμμα), χωρίς τίποτα.

Άνετα βρίσκεις παθολογία, απλά τα community

1. θα σου δώσουν pre-match

2. θα σου δώσουν και H1B visa

3. Θα είναι σε μεγάλες πόλεις (Σικάγο, Βοστώνη, Νέα Υόρκη, Φιλαδέλφεια, LA)

και είναι δελεαστικά.

Τα πανεπιστημιακά σε μεγάλες πόλεις είναι δύσκολο ακόμα και με 99/99. Αν έχεις διάθεση να πας στην μέση της αμερικής θα βρεις και πανεπιστημιακά.

Λένε ότι είναι πιο δύσκολο να βρεις καρδιολογία και γαστρεντερολογία από community γιατί στα community δεν έχει έρευνα=δεν έχει συστατικές από ονόματα/papers/abstracts στο αντικείμενό σου=δεν έχεις δυνατή αίτηση.

ΟΜΩΣ! στην πλειοψηφία τους τα community έχουν fellowships και ειδικά τα 2 δημοφιλή οπότε παίρνουν τους καλούς αποφοίτους τους Και επιπλέον τα scores μετράνει ΚΑΙ στο fellowship. 2 φίλοι μου για καρδιολογία, ο ένας από community και 99/99 και ο άλλος από university και 85/89 πήραν και οι 2, 15 συνεντεύξεις και έκαναν match σε ωραιότατα πανεπιστημιακά προγράμματα both.

Και για να ξεκαθαρίσω τον μύθο των community και των πανεπιστημιακών.

Κάθε νοσοκομείο στις ΗΠΑ που είναι αναγνωρισμένο να δίνει ειδικότητα πληρεί όλα τα κριτήρια. Ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα αποτελείται από πολλά νοσοκομεία (university hospital, VA hospital, community hospital, private hospital).

Ένα community πρόγραμμα είναι σε ένα μόνο, τεράστιο, busy, νοσοκομείο. Αλλά και εκεί έχει όλα τα απαραίτητα rotations για να αποφοιτήσεις, και εκεί έχεις πολύ καλούς επιμελητές.

Τα community είναι συνήθως σε πολύ ωραίες πόλεις...και ανάμεσα σε ένα πανεπιστημιακό πρόγραμμα πχ University of Arizona και στο St Mary's στην Νέα Υόρκη...το δίλημμα είναι αρκετά μεγάλο, δεδομένου ότι μετά για fellowship συνήθως κάνεις upgrade οπότε μπορεί να πας πχ στο Cornell για fellowship...δεν σε χάλασε. Και πανεπιστημιακό, και σε cool πόλη.

[Ortho]

ortho καλησπερα..διαβασα τα posts σου με μεγαλο ενδιαφερον ,ειδικα εκει για τις χειρουργικες ειδικοτητες και τις παθολογικες. Απο οτι καταλαβα ειναι πιο ευκολο να σε παρουν σε παθολογικες ειδικοτητες.Ωστόσο η δερματολογια αν και ειναι παθολογικη ειδ, απο την αλλη πλευρα ειναι πολυ δυσκολο να σε παρουν. Συμφωνεις; Και παραλληλα θα ηθελα να μας πεις κατα ποσο βοηθαει ή εαν βοηθαει να κανει κανεις ενα κομματι της ειδικοτητας στην ελλαδα π.χ γενικο μερος και υστερα να παει αμερικη για ειδικο μερος.

Η δερματολογία θεωρείται ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ειδικότητα στην Αμερική. Όσο για αυτό που λες δε γίνεται. Δεν αναγνωρίζονται χρόνια από άλλη χώρα ώστε να κάνεις "σπαστή" ειδικότητα. Μπορείς να κάνεις όμως ειδικότητα στην Ελλάδα π.χ. και μετά υποειδικότητα στις ΗΠΑ. Όχι όμως μέρος της ειδικότητας κάπου αλλού και το υπόλοιπο στις ΗΠΑ

[Ortho]

ΠΕΡΙ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΩΝ… ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ.

Some pertinent issues:

1. An American PhD is a full-time job and it may take a minimum of 3-5 years to complete.

2. A Greek PhD ("didaktoriki diatribi") can be a part-time job. It is NOT considered a PhD, but rather all the Greek Professors that I have seen put it as "D.Sc.". Eg. Greek Professor XYZ, M.D., D.Sc.

3. If your goal is to become a researcher, then you can go to the US and get a PhD there.

4. You can become a greek "didaktoriko" candidate from a Greek institution, and then go to the US and do all the experimental work there. So, if let's say you decide to go to the US for a couple of years research, that involves clinical and basic science... Then, PART of your research (eg. 1 basic science project) can serve you as your Greek 'didaktoriko' experiment.

5. If your goal is to get accepted into a US residency program, especially internal medicine ones, then an AMERICAN PhD is just a waste of time and resources. You do not need it. You can get a residency without it, and there are OTHER much more important things to which you should focus: USMLE scores, some research (NOT PhD research). The reason you are doing research is to GET YOURSELF KNOWN TO PEOPLE, and get letters that will support your application for residency.

6. Also, if you look at the US Professors, most of them DO NOT have PhDs. Most of them are ONLY MDs. This is unlike Greece where in order to pursue a career in academics you need the Greek 'Didaktoriko'

Hope this will serve to clarify some stuff.

P.S.: I agree with the above (notbad and Loanna). They sure know what they are talking about.

Also:

*pheromone*, on 17 November 2009 - 08:59 PM, said: ...βρε NotBad...γιατί βιάζεσαι να βγάζεις έτσι συμπεράσματα; τα πράγματα δεν είναι άσπρο μάυρο όπως τα παρουσιάζεις.

1. με το θέμα του διδακτορικού, κατάλαβες λάθος. Δεν εννοούσα διδακτορικό από έλληνα καθηγητή. Χεσμένους τους έχω αυτούς εδώ.

Ρώτησα, αν κάνοντας 1-2 χρόνια έρευνα, ας πούμε παραγωγική, σου δίνουν την πιθανότητα εφόσον το ζητήσεις να προχωρήσεις ΕΚΕΙ ξαναλέω,σε διδακτορικό ξεκινώντας τη χρονική μέτρηση λίγο πιο πριν κ πάντα με την προυπόθεση οτι το διδακτορικό θα έχει σχέση θεματικά με την προηγούμενη έρευνα!!!!!!!!!!!!Τόσο απλό, αν κ δεν το θεωρώ τόσο βλακώδες κ αυτονόητο, όσο το παρουσίασες. Τεσπα....

I don't agree with this. If you ever want to get back to greece you need a greek didaktoriko, that only the Greek Professors can give you. We said that you can do your research in the US, then use it for a greek didaktoriko. An Amerikan PhD is useless if you don't want to become a RESEARCHER. If you want to find a residency spot in the US, DO NOT go after an American PhD.

2. αυτή η καραμέλα με τους θείους, γκόμενους κλπ δεν καταλαβαίνω γιατί αναμασάται σε κάθε περίπτωση. Αποκλείεται κάποιος να μπορεί να καταφέρει κάτι χωρίς να τον πάρουν από το χεράκι; Σίγουρα την εμπειρία σου δεν την έχω αλλά ούτε κ άσχετη τελείως είμαι. Έχω χάσει άπειρες ώρες ψάχνοντας διάφορα κ αυτός ο διαχωρισμός της έρευνας που έκανα παραπάνω δεν είναι τυχαίος. Άλλη βαρύτητα έχει η έρευνα σε κάθε περίπτωση κ το admission σε κάθε περίπτωση δεν είναι το ίδιο εύκολο να αποκτηθεί....

Κ στην τελική δεν αντιλαμβάνομαι, ποιο είναι πια αυτό το τόσο αυτονόητο που κάποιοι λόγω -προφανώς χαμηλού IQ ή ασχετοσύνης-δεν καταλαβαίνουν.

Αυτό που εγώ θεωρώ αυτονόητο,(δεν απευθύνεται σε κανέναν συγκεκριμένα εδώ μέσα για να μη παρεξηγηθώ)είναι πώς οι περισσότεροι χάνουν 1-2 χρόνια "ερευνώντας" ό,τι να'ναι κ ό,τι κάτσει απλά κ μόνο για να πάρουν 1-2-3 -5-10 επιστολές.

I did research for 2 years and published over 30 papers. I got extremely good letters that helped me match in my #1 choice (which was not where I did the research). The research I did was not "ό,τι να'ναι", but I did not go after an American PhD. See what your primary goal is: Residency vs PhD. If it's residency, just go somewhere, do research and prove yourself worthy.

Τροποποιήθηκε 21 Μαρτίου 2010 από Ortho

[Ortho]

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Τι ειναι προτιμοτερο?

Να πας σε ενα ερευνητικο προγραμμα καρδιολογιας μικροτερης εμβελειας σε καποιο community hospital university affiliated,που ειναι σχεδον σιγουρο οτι θα σε δεκτουν για παθολογια,και μετα οταν δηλωσεις εκει για καρδιολογια να σε προτιμησουν αφου σε ξερουν,αφου εχεις τελειωσει και εκει παθολογια,και ειχες κανει και πριν το ερευνητικο.

Η' ειναι προτιμοτερο να πας σε ενα αναγνωρισμενο ερευνητικο προγραμμα (harvard) παρολο που ξερεις οτι δεν υπαρχει πιθανοτητα να σε κρατησουν εκει αλλα αυτο θα σε βοηθησει ως βιογραφικο για να σε προτιμησουν σε καποιο αλλο προγραμμα καρδιολογιας?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο που αναφέρεις είναι καλό.

Καταρχήν, απ'όσο γνωρίζω τα community δεν πρέπει να έχουν οργανωμένη έρευνα. Μπορεί μετά να σε πάρουν εύκολα για παθολογία (αλλά ούτως ή άλλως θα βρεις εύκολα παθολογία με 96/99 και χωρίς έρευνα), αλλά το πρόβλημα μετά θα είναι ότι δεν θα έχεις letters of recommendation από δυνατούς ανθρώπους ώστε μετά να βρεις καρδιολογία. Άρα, γενικά, τα community, δε συμφέρουν, εκτός και αν βρεις κάποιο το οποίο να είναι affiliated με κάποιο γνωστό Πανεπιστήμιο ώστε να πάρεις γράμματα από εκεί.

Όσο για τα τύπου Harvard, Yale, κλπ, πάλι δεν είναι καλά. Ο λόγος είναι ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί εκεί που κάνουν το ίδιο πράγμα, όπως επίσης και τόσα διάσημα ονόματα που συνέχεια λείπουν και που δεν θα τα βλέπεις και δεν θα σε βλέπουν ποτέ... Το γνωρίζω αυτό και από προσωπική εμπειρία. Δηλαδή, οι διάσημοι αυτοί καθηγητές δεν θα κάτσουν να ασχοληθούν μαζί σου, να βγάλουν δημοσιεύσεις μαζί σου, κλπ, και ο λόγος είναι ότι τα προγράμματα αυτά είναι τεράστια, και είσαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, και αυτοί απλά είναι τόσο πολυάσχολοι με ταξίδια στο εξωτερικό συνέχεια, με συνέδρια, κ.ο.κ., που δεν έχει νόημα για σένα.

Άλλωστε, πολλοί Έλληνες δεν υπάρχουν που έχουν κάνει observerships, research, κλπ σε τέτοια μέρη, και στο τέλος έκαναν μια τρύπα στο νερό. Για να μη μιλήσω και για αυτούς που πάνε και κάνουν observerhsips στο Harvard, το δηλώνουν ως ειδικότητα στην Ελλάδα και μετά όταν οι συνάδερφοί τους στην Ελλάδα τους βλέπουν ότι δεν ξέρουν να χειρουργούν λένε: "Μα καλά, όλοι άσχετοι έρχονται από Αμερική?"

Η ουσία είναι μία: Όταν έρθει με το καλό ο καιρός να κάνεις αιτήσεις, πρέπει να έχεις κάποιον δικό σου ο οποίος θα γνωρίζει κόσμο και στην τελική θα μπορέσει να σηκώσει και ένα τηλέφωνο στον τάδε φίλο του και να πει ότι σε ξέρει πολύ καλά, είσαι πολύ καλός και να σου βρει θέση.

Αυτό γίνεται εάν πας σε κάποιο ενδιάμεσο πρόγραμμα, δηλαδή ούτε τύπου community ούτε τύπου Harvard, το οποίο θα είναι πανεπιστημιακό και θα έχει έρευνα.

Επίσης, θέλω να σου τονίσω ότι στην Ελλάδα, τα πανεπιστήμια τύπου Harvard, Yale, κλπ τα έχουμε ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ (λόγω γονέων, γνωστών και λοιπής Ελληνικής Κουλτούρας) Θεοποιήσει. Π.χ. το δικό μου Πανεπιστήμιο στην Ορθοπαιδική είναι πολύ καλύτερο από το Χάρβαρντ, και συνειδητά πήγα εκεί γιατί χειρουργούμε τρελλά με το που πατάμε το πόδι μας στο 2ο έτος, και όχι στο 4ο που χειρουργούν στο Χαρβαρντ (επειδή μέχρι τότε πρέπει να βγάλουν και κάποιες δημοσιεύσεις ώστε να "ακούγεται" το Χάρβαρντ).

[Ortho]

ΤΙ ΕΙΔΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ?

Στην Αμερική, υπάρχουν γενικά 3 διαφορετικά είδη προγραμμάτων με τα υπέρ και τα κατά τους. Το τι είναι καλύτερο, εξαρτάται σε τι αποσκοπεί ο καθένας μας.

1. Τα γνωστά ονόματα, τύπου Harvard, Yale, Duke, κλπ:

Υπέρ:

- Το όνομα και το prestige που πάντα υπέρ σου μετρούν

- Οι διασυνδέσεις, που στο τέλος της ειδικότητας σίγουρα σου εξασφαλίζουν ένα πολύ καλό fellowship.

- Κατά τη διάρκεια της ειδικότητας, κάνεις έρευνα για να ενισχύσεις το βιογραφικό σου, ώστε να είσαι πιο ανταγωνιστικός για Ακαδημαϊκή θέση (και αφ'ετέρου με το "αζημίωτο" για το πρόγραμμα, γιατί ως πρόγραμμα με prestige χρειάζεται να "ακούγεται" παραέξω)

- Η θεωρητική κατάρτηση είναι εξαιρετική, γιατί υπάρχουν πάρα πολλές διαλέξεις και δίδεται αρκετή έμφαση στη θεωρία.

Κατά:

- Δεν χειρουργείς αρκετά στα πρώτα χρόνια (π.χ. στο Χάρβαρντ στην Ορθοπαιδική που ξέρω, αρχίζεις κάπως να χειρουργείς περί τα μέσα του 3ου έτους, και στο λένε και ευθαρσώς στην συνέντευξη). Το αποτέλεσμα είναι ότι κάνοντας λιγότερα χειρουργεία κατά τη διάρκεια της ειδικότητας, ως χειρουργός βγαίνεις λιγότερο επαρκής στο ΓΕΝΙΚΟ μέρος της ορθοπαιδικής.

- Τα μέρη αυτά, για να διατηρήσουν το όνομα και το πρεστίζ, έχουν πολλά fellowship programs. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι fellows (που μπορεί να είναι και international), θα κάνουν πολλά από τα περιστατικά, στερώντας έτσι περαιτέρω σε χειρουργική εκπαίδευση τους ειδικευομένους του προγράμματος.

- Συνήθως έχουν μεγάλο αριθμό ειδικευομένων, π.χ. η Mayo Clinic, έχει 12 residents το χρόνο x5 = 60 ειδικευόμενους! Πολλούς attendings επίσης, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους και αυτό επίσης να έχει επίπτωση στην εκπαίδευση. Δημοσιεύθηκε μια μελέτη που το απέδειξε αυτό και το συμπέρασμά της ήταν ότι ο ιδανικός αριθμός είναι κάτω από 6 ειδικευόμενους το χρόνο. Τα περισσότερα προγράμματα έχουν από 3-5 ειδικευόμενους το χρόνο.

Συμπέρασμα: Ο στόχος αυτών των προγραμμάτων είναι να συνεχίσουν να ακούγονται στα πέρατα της Οικουμένης:

α. με το να παράγουν έρευνα

β. με το να εκπαιδεύουν fellows οι οποίοι θα πάνε κάπου και θα γίνουν "κάποιοι" (είτε εντός ΗΠΑ, είτε εκτός ΗΠΑ) και θα λένε "εκπαιδεύτηκα στο Χάρβαρντ"

γ. με το να παράγουν residents οι οποίοι θα έχουν βιογραφικό ώστε στο τέλος να βρούν μια υψηλή ακαδημαϊκή θέση και πάλι να "ακουστεί" το όνομα του προγράμματος

Οι ειδικευόμενοι που τελειώνουν αυτά τα προγράμματα, συνήθως έχουν βιογραφικό, βρίσκουν καλό μέρος για να κάνουν υποειδικότητα, και στο τέλος γίνονται experts σε αυτή την υποειδικότητα (και κλινικά, και βάσει του βιογραφικού τους), υστερώντας όμως σε σχέση με τα άλλα προγράμματα σε χειρουργική εμπειρία στην ΓΕΝΙΚΗ ορθοπαιδική. Και αν το πάμε παραπάνω, η ακαδημαϊκή τους πορεία θα τους βγάλει στον τελικό προορισμό του να γίνουν κάπου Professor and Chairman σε λίγα χρόνια. Γιατί θα είναι world reknowned experts στον τομέα τους και δεν τους ενδιαφέρει τόσο το γενικό κομμάτι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το Duke, που έχει βγάλει τόσους Chairmen αυτή τη στιγμή στην Αμερική.

2. Τα λιγότερο γνωστά Πανεπιστημιακά Προγράμματα:

Υπέρ:

- Χειρουργείς νωρίς, από το 2ο έτος συνήθως και σε αφήνουν να κάνεις πάρα πολλά πράγματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί από αυτά τα προγράμματα να μην χρειάζονται να κάνουν καν fellowship, αλλά να πηγαίνουν στο private practice ως γενικοί ορθοπαιδικοί (αν το επιλέξουν, καθώς είναι χειρουργικά πολύ επαρκείς και στέκονται πολύ στα πόδια τους).

- Βρίσκεις γενικά καλό πρόγραμμα για να κάνεις υποειδικότητα. Οπότε στο τέλος βγαίνεις πολύ καλός χειρουργικά ΚΑΙ στη ΓΕΝΙΚΗ ορθοπαιδική ΚΑΙ στην υποειδικότητα που ακολούθησες.

Κατά:

- Δεν κάνεις πολλή έρευνα και συνεπώς το βιογραφικό σου είναι σχετικά πτωχό στο τέλος.

- Η θεωρητική κατάρτηση είναι καλή, όχι όμως τόσο όσο στα προηγούμενα προγράμματα.

Συμπέρασμα: Εδώ υπάρχει ισορροπία, γιατί παίρνεις εξαιρετική χειρουργική εκπαίδευση, καλή θεωρητική εκπαίδευση, και μπορείς να βρεις και πολύ καλή υποειδικότητα μετά. Εάν σε ενδιαφέρει όμως ΠΟΛΥ η ακαδημαϊκή καριέρα σε ένα συγκεκριμένο τομέα της ορθοπαιδικής, σίγουρα θα ήταν καλύτερο να πας σε τύπου Χάρβαρντ, ιδιαίτερα εάν δεν έχεις δημοσιεύσεις πριν την ειδικότητα.

3. Τα Μη-Πανεπιστημιακά (Community) Προγράμματα, στα οποία:

Υπέρ:

- Χειρουργείς αρκετά σίγουρα σε ποσότητα, και σίγουρα παραπάνω από κάποιο Χάρβαρντ. Βέβαια δεν γνωρίζω εάν η ποικιλία των περιστατικών αντιστοιχεί στην ποσότητα.

Κατά:

- Δε δίδεται τόση βάση στη θεωρία.

- Έρευνα δεν κάνεις.

- Είναι πιο δύσκολο να βρεις πολύ καλή υποειδικότητα μετά, γιατί σε αυτά τα προγράμματα συνήθως δεν υπάρχουν γνωστά ονόματα τα οποία έχουν σχέση με ανθρώπους σε Πανεπιστημιακά προγράμματα που προσφέρουν υποειδικότητες (fellowships) και συνεπώς τα γράμματα που θα πάρεις θα σε βοηθήσουν λιγότερο.

Συμπέρασμα: Εάν θέλεις private practice και δεν σε ενδιαφέρει η ακαδημαϊκή καριέρα καθόλου, η λύση αυτή δεν είναι καθόλου κακή. Θα πας κάπου και θα τα κονομάς. Αλλά κατά τη γνώμη μου είναι χειρότερη από τις άλλες 2.

Με λίγα λόγια, στην Ελλάδα, ή ακόμη και σε Ευρωπαϊκές Χώρες λέμε: "Δε χειρουργούμε, δε χειρουργούμε! Πάμε κάπου που να μας αφήνουν να χειρουργούμε!". Στην Αμερική η νοοτροπία δεν είναι αυτή ακριβώς. Υπάρχουν και άλλοι εξίσου σημαντικοί τομείς... Το χειρουργείο (τεχνικό κομμάτι) θεωρείται εξαιρετικά σημαντικό, αλλά δίδεται βαρύτητα (ανάλογα με το πρόγραμμα) και σε άλλους τομείς. Και όπως έχει πει κάποιος "Σοφός", ο χειρουργός πρέπει να ξέρει κυρίως τι να ΜΗ χειρουργεί.

Τέλος, η γνώμη μου είναι για έναν Έλληνα που δεν θέλει να κάτσει στην Αμερική για Ακαδημαϊκή καριέρα (αλλά και γενικά), ότι η 2η λύση είναι η ιδανική (ιδιαίτερα όταν έχει ήδη κάνει έρευνα και δε χρειάζεται άλλο βιογραφικό προς το παρόν), αλλά τον ενδιαφέρει να είναι καλός και στα ΓΕΝΙΚΑ της ειδικότητάς του (εκτός από τα ΕΙΔΙΚΑ της υποειδικότητας που θα κάνει). Γιατί ως γνωστόν, γυρνώντας στην Ελλάδα, κανείς δε θα σου στρώσει "κόκκινο χαλί", επειδή θα δηλώνεις π.χ. "Σπονδυλάς", ή "Ισχιάς", αλλά ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια, η απαίτηση θα είναι να μπορείς να τα αντιμετωπίζεις σχεδόν "όλα".Υ.Γ. Για να μην ξεχνιόμαστε, όταν κάνεις έρευνα στην Αμερική δεν χειρουργείς, και αντίστροφα.

[mixmavros]

Rotations:

Το ιδανικό είναι να δώσεις τα steps μέσα στη σχολή (το 1 στο τέλος του 3^ου έτους ή στο 4^ο και το 2ck στο τέλος του 5^ου ή στο 6^ο). Στο 5^ο έτος κανονίζεις τις αιτήσεις για τα rotations. Στόχος είναι να τα κάνεις όσο νωρίτερα γίνεται στο 6^ο (ιδανικό είναι ίσως αμέσως μετά τα Χριστούγεννα), γιατί από Απρίλη και μετά τα δηλώνουν περισσότερο οι Αμερικάνοι και δεν υπάρχει χώρος για ξένους. Δεν είναι δύσκολο να κανονίσεις να αναγνωριστεί απ’ τη σχολή μας ο χρόνος που θα κάνεις έξω. Κατά την άποψή μου είναι ιδανικό να κάνεις 2 rotations, τα οποία θα είναι και τα 2 subinternships (όχι τόσο electives, clerkships, consultations κλπ). Είναι πολύ πιο εντατικά από άποψη προγράμματος, αλλά εκεί βλέπεις πραγματικά πώς είναι τα πράγματα στην ειδικότητα (κι επιπλέον έχεις προτεραιότητα απ’ τον απλό φοιτητή). Επίσης, έτσι είναι πιο πιθανό να πάρεις κάποιο γράμμα. Αν πας στα rotations χωρίς steps δεν είναι τόσο κακό, απλά θα σε εμπιστευτούν περισσότερο αν έχουν και μια εγγύηση τύπου step1 (score εννοείται >95 αν θες ανταγωνιστικό πρόγραμμα). Μια ακραία περίπτωση (που έχει συμβεί) είναι να τους αρέσεις τόσο πολύ που να σου πουν δώσε το step 2 μέχρι το καλοκαίρι και κάνε μας αίτηση το Σεπτέμβρη να σε πάρουμε (αν πας χωρίς step 1 αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο).

Το πρώτο subI να το κάνεις σε κάτι γενικό (πχ παθολογία), κυρίως για να μάθεις τι πρέπει να κάνεις ως subI, και το δεύτερο να το κάνεις στην ειδικότητα που σε ενδιαφέρει, για να πάρεις γράμμα/τα. Απ’ τη στιγμή που θα ξεκινήσεις, να κλείσεις ραντεβού με τον program director και τον chief της ειδικότητας που σε ενδιαφέρει. Να το κλείσεις από νωρίς γιατί έχουν πολύ busy schedule, αλλά αν είναι δυνατό να τους δεις την ημέρα/ες πριν φύγεις, ώστε να έχεις γνωρίσει attendings που θα έχουν καλή γνώμη για σένα και θα θελήσουν να την μοιραστούν (αν είναι δυνατόν, θα βοηθήσει τρομερά αν ο attending στείλει recommendation letter στον program director πριν το ραντεβού). Το πόσο πρόθυμος θα είσαι να κάνεις οτιδήποτε, ευγενέστατος, και smart, δε χρειάζεται να το πω, γιατί χωρίς αυτά δεν υπάρχει λόγος να πας για το rotation.

Είναι σημαντικό πριν κάνεις τις αιτήσεις για τα rotations να διαλέξεις πού θα πας. Κάποια προγράμματα έχουν πολύ γνωστούς attendings των οποίων ένα γράμμα (αν πάρεις) μπορεί να σε βοηθήσει πάρα πολύ, ή μπορεί ακόμα κι ο program director να τρέχει ένα rotation. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα γράμμα ή μια καλή γνωριμία με program director/chief of department/world-known professor, είναι προτιμότερα, ακόμα κι αν δεν είναι ακριβώς στο field που σ’ ενδιαφέρει. Αν μπορείς να βρεις πληροφορίες για τα προγράμματα (πχ από κάποιον γνωστό) βοηθάει.

Σε κάθε περίπτωση, με 1-2 rotation γνωρίζεις κάποια άτομα και είναι αρκετά πιθανό, αν το κυνηγήσεις, να σου παρουσιαστεί κάποια ευκαιρία (είτε για γράμμα, είτε για έρευνα, είτε ακόμα και για ειδικότητα). Αν είσαι καλά προετοιμασμένος (είτε αυτό είναι ιατρικές γνώσεις, είτε έρευνα, είτε οτιδήποτε άλλο), μπορείς να εκμεταλλευτείς την ευκαιρία.

Και πάλι εδώ ισχύει το αντίστοιχο με τις ειδικότητες, δηλαδή όσο πιο δύσκολη ειδικότητα θες, τόσο καλύτερα προετοιμασμένος πρέπει να είσαι για το αντίστοιχο rotation. Κι έχει μεγάλη σημασία πώς θα πλασάρεις εσύ τον εαυτό σου.

ΥΓ: Τα παραπάνω είναι απλά συμβουλές που κατά την προσωπική μου άποψη, σε βοηθούν να ξεχωρίσεις από την πληθώρα των υποψηφίων, κι είναι ένας σωστός/ελπιδοφόρος δρόμος για την ειδικότητα. Πάρα πολλοί έχουν βρει ειδικότητα χωρίς rotations.

[Ortho]

παιδια διαβασα με προσοχη τα post και εχω μια απορια. Τελικα πιστευτε οτι τα 99 στα usmle θελουν review books, qbank ή το να να πιασει κανεις ενα κανονικο ξενόγλωσσο βιβλιο ειναι το καλυτερο; Φανταζομαι το δευτερο θελει πολυ χρονο........ για το καθε μαθημα...

ευχαριστω

Είναι ΛΑΘΟΣ να διαβάζετε από review books. Ειδικά από αυτά που συστήνει το first aid. Τα review books (βιβλία επανάληψης) συστήνωνται (και σωστά) από το first aid γιατί αυτά κάνουν για τους ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ φοιτητές οι οποίοι προετοιμάζονται για 2 χρόνια από τη Σχολή τους ΕΙΔΙΚΑ για αυτές τις εξετάσεις, ώστε να μπορούν να κάνουν επανάληψη αυτά που έμαθαν στη Σχολή τους και ήταν άκρως προσανατολισμένα για να πάνε καλά στα USMLE. Τα βιβλία αυτά χρησιμεύουν μόνο σε αυτούς, ώστε να βγει η επανάληψη σε 3 βδομάδες και να πιάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ερωτήσεις. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ. Προσωπικά, αισθανόμουν ότι διάβαζα "τηλεφωνικούς καταλόγους" και δεν μου έμενε τίποτα

Ούτε τα "ξενόγλωσσα" βιβλία παντός φύσεως (όχι μόνο τα review) είναι κατάλληλα. ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ "ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ" ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ το ότι τα usmles είναι "όλη η ιατρική από την αρχή, και ας διαβάσω π.χ. το Stryer στη Βιοχημεία για να τα ξέρω όλα". ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ.

Αυτό που είναι σωστό είναι να πάτε στο γκιγκάπίντια ντοτ κομ (γιγαπεδια) και να κατεβάσετε τα βίντεο και τις σημειώσεις του Κάπλαν. Όπως επίσης και το ΠΑΣΣ πρόγκραμ του Δρ. Φράνσις. Και μετά ερωτήσεις από το ΚΑΠΛΑΝ για το στεπ 1 και από το ΓΙΟΥΕΣΕΜΕΛΙ ΓΟΥΟΡΛΝΤ για το στεπ 2, όπως επίσης για το στεπ 2 συμπληρωματικά τα φλασκάρντς του Κόνραντ Φίσερ.

Επίσης, άλλο ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ: Κάποιος λέει ότι "α, αφού έχω κλινική εμπειρία τώρα, ας δώσω το στεπ 2 πρώτα και μετά το στεπ 1 γιατί θα είναι πιο εύκολο, αφού τα έχω πιο πρόσφατα". Τρομερό λάθος, γιατί το στεπ 1 σου παρέχει το 85%+ των γνώσεων που χρειάζεσαι, ενώ στο στεπ 2 απλά διαχειρίζεσαι τις γνώσεις που έχεις αποκτήσει στο στεπ 1.

Τροποποιήθηκε 3 Μαΐου 2010 από Ortho

[mixmavros]

USMLE STEP 1 (από εδώ)

Λοιπόν παίδες έδωσα κι εγώ το στεπ 1.

Εξαρχής είμαστε 2 φίλοι που θέλαμε να το δώσουμε, ξεκινήσαμε περίπου την ίδια περίοδο και δώσαμε (τελικά) την ίδια μέρα. Γενικά είχαμε ένα καλό επίπεδο απ' τη σχολή (τελειώσαμε Αύγουστο 2010), και διαβάσαμε για το στεπ 1 κάτι παραπάνω από 5 μήνες (full-time, ~8h/d, 7d/week, με κάποιες μικρές παρασπονδίες). Οφείλω να ομολογίσω ότι το είχα υποτιμήσει σαν εξέταση, καθώς άκουγα όλο 99ρια από δω κι από κει. Σίγουρα αυτό ήταν λάθος. Ό,τι κενά είχα αφήσει στη σχολή (πχ βιολογία, βιοχημεία, εμβρυολογία, ΚΝΣ, ανατομία), κι ό,τι δε διάβασα εξαρχής τώρα στο 5μηνο με τη δέουσα προσοχή, το βρήκα τελικά μπροστά μου. Στην εξέταση μπορεί να σε ρωτήσει πραγματικά οτιδήποτε (κι εκεί ξεχωρίζουν τα πραγματικά υψηλά σκορ). Γενικά, όσο περισσότερο διαβάσεις, τόσο καλύτερα θα γράψεις.

Εγώ ακολούθησα τη μέθοδο του ορθο με κάποιες ασήμαντες τροποποιήσεις. Ήτοι, όλα από Kaplan videos και notes, με την προσθήκη αντίστοιχων review books εκεί που θεωρούσα ότι είχα κενά (ενδεικτικά, έκανα τα HY neuroanatomy, HY embryology). Έκανα και την pathology από Kaplan (διάβασμα από Goljan RR), που μου άφησε μέτριες εντυπώσεις. Τα Kaplan audio lectures τα έκανα αργότερα (όταν δεν πήρα όσο περίμενα στα simulation tests) και με βοήθησαν αρκετά. First aid (με τα corrections που έχει στο site) αφού τελείωνα κάθε αντικείμενο, και πολλές φορές επανάληψη μέχρι το τέλος.

Ο φίλος μου, αντίθετα, ακολούθησε τελείως διαφορετικό πρόγραμμα. Έκανε τα βασικά μαθήματα (basic science) από review books (BRS, HY), First Aid, και πολλές ερωτήσεις (Kaplan κ.α.).

ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι να κάνετε το usmleworld. Έχει κάπου 2100 ερωτήσεις που σε επίπεδο δυσκολίας είναι λίγο πάνω απ' την κανονική εξέταση, αλλά σε μαθαίνει τον τρόπο που αντιμετωπίζεις την ερώτηση, εκτός του ότι σου δείχνει πού χρειάζεσαι περισσότερη δουλειά, και ρωτάει λεπτομέρειες που πιθανόν να μην έχεις προσέξει στο διάβασμα. Το usmleworld μας πήρε περίπου ένα μήνα (μαζί με τις επαναλήψεις), αλλά κανένας απ' τους 2 δεν πρόλαβε να το τελειώσει (κάναμε 80-90%).

Στην εξέταση, ο χρόνος για τους περισσότερους δεν είναι πρόβλημα, όμως κάποιοι χρειάζεται να δουλέψουν και σ' αυτό (πχ στο usmleworld). Πλέον είναι 46 ερωτήσεις ανά μπλοκ, με μεγαλύτερες εκφωνήσεις. Για να πάρετε ένα δείγμα απ' την εξέταση, υπάρχει ένα sample στο usmle.org με 3 blocks.

Σχετικά με τα σκορ: "At present, the national mean score is 221, with a standard deviation of 24; an increase from the previous two means, which were 218 (standard deviation of 23) and 215 (standard deviation 20)." (wikipedia) Απ' ότι έχω καταλάβει πάντως, η κατανομή δεν είναι κανονική. Simulation tests έχει και το NBME (7, με σειρά αυξανόμενης δυσκολίας) και το usmleworld (2, ίδιο επίπεδο δυσκολίας με την εξέταση). Και τα 2 δίνουν 3ψήφιο σκορ, το οποίο είναι σε γενικές γραμμές προγνωστικό (απόκλιση περίπου λένε 10 μονάδες). Υπάρχουν και sites που κάνουν μετατροπή του ποσοστού των Qbanks σε σκορ (πχ link).

Εμείς στα simulations τις τελευταίες 2 εβδομάδες είμαστε μεταξύ 250-260, αποτελέσματα τώρα θα πάρουμε σε 1 μήνα περίπου. (τελικά πήραμε low & medium 99s)

Αν κάποιος διαβάζει, και ξεκινήσει να κάνει το usmleworld, να μην απογοητευτεί. Στην αρχή φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο, αλλά στην πορεία τα καταφέρνεις καλύτερα. Εμείς ξεκινήσαμε με ένα ποσοστό 60-65% (δλδ 55-75% ανά μπλοκ) και τελευταία είμαστε σταθερά >70%.

Σχετικά με τη διαθεσιμότητα στο κέντρο, συνήθως έχεις περιθώριο να κλείσεις και μια βδομάδα νωρίτερα (πχ σήμερα μπορείς να κλείσεις και για τις 22 Μάρτη). Όμως κάποιες περιόδους πέφτουν κάποιες εξετάσεις μαζεμένες, οπότε τότε που μπήκαμε εμείς να κλείσουμε το νωρίτερο ήταν σε 3 εβδομάδες. Συνεπώς, προσοχή.

Γενικά πληροφορίες για το σκορ και το match έχει στο http://www.nrmp.org/data/index.html

[mixmavros]

USMLE STEP 2CK (από εδώ)

Καλησπέρα παιδιά. Μετά το step 1, δώσαμε και το step 2 CK.

Και πάλι είχα την τύχη να το δώσω με παρέα ένα φίλο μου. Η εξέταση ξεκίνησε με καθυστέρηση 1μιση ώρας (τελειώσαμε στις 20:00!), λόγω προβλημάτων στο Ίντερνετ.

Διάβασα 3 μήνες, σχεδόν full-time. Σε σύγκριση με το step 1, μου φάνηκε ότι βγαίνει πολύ πιο εύκολα. Έκανα τα βίντεο του Κάπλαν, σε συνδιασμό με κάποια Blueprints και 3 βιβλία στυλ first aid. Τα 3 αυτά ήταν το First Aid for step 2ck, Boards & Wards, και Master the Boards USMLE step 2ck (Dr Fischer, Kaplan). Επίσης άκουσα κ τα lectures του Dr Goljan κι έκανα και την τράπεζα του Usmleworld.

Σε γενικές γραμμές, αυτή η εξέταση μετράει τι έχεις κάνει όλα τα κλινικά χρόνια στη σχολή. Αν πχ παθολογία διάβασες Harrison, θα σε βοηθήσει (σχετικά). Τα review courses (eg Kaplan) είναι πολύ περιεκτικά, αλλά σε πάνε μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Btw, ο Καπλαν πιστεύω είναι εγγύηση γι' αυτές τις εξετάσεις. Τα blueprints διαβάζονται πιο εύκολα, αλλά δεν ήταν όσο focused ήταν ο Καπλαν (imo). Το First Aid for step 2ck είναι αξιόλογο βιβλιαράκι, να το ξεφυλλίσεις για 2-3 μέρες στην επανάληψη. Κάτι αντίστοιχο είναι και το Master the Boards USMLE step 2ck (Dr Fischer, Kaplan). Το Boards & Wards έχει σημεία που είναι πολύ καλό, είναι πιο περιεκτικό απ' τ' άλλα 2, αλλά κι αυτό σε κάποια σημεία είναι ανεπαρκές και outdated. Γενικά αν κάποιος θέλει καλό βαθμό δεν μπορεί ν' αρκεστεί στα επαναληπτικά βιβλία. Οι διαλέξεις του Dr Goljan ήταν άθλιες, λόγω ποιότητας ήχου κυρίως, αλλά και της διαθέσιμης μορφής τους (ανακατεμένες, κάποια κομμάτια διπλά κλπ). Η τράπεζα του Usmleworld εγγύηση. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Η εξέταση είναι πάνω-κάτω όπως στο step 1 (μόνο 1 block παραπάνω). Από Αύγουστο μπαίνουν κ κάποιες άλλες μορφές ερωτήσεων, οπότε stay tuned in usmle.org. Έχει κι ένα sample εκεί με 3 blocks (με απαντήσεις) που μπορείτε να κάνετε.

[mixmavros]

USMLE STEP 3 (by petepan) (από εδώ)

Step 3 experience:

In few lines I would like to share with you my experience with step 3.

This exam as contrasted with step 1 and 2 & CS is huge!!!!2 days/8 hrs each day.

Total prep time:9 weeks solid even after work when I was getting home at 10 pm was trying to keep on track with study for at least 2 hours.There were about a total of 6-7 days that I had no mood or time to study.

Mainly I used UW qbanks for both questions and ccs.UW ccs cases generally can give you the whole concept of how to move the patient in different settings and further management so I definitely recommend it!

Regarding the questions uw is of course again the bread and butter for this exam.Additionally I used FA qmax subscription for 1 month just to feel confident with questions and concepts asked.I used FA for CK as many information asked can be found between the lines and I guess for step 3 is as efficient as FA is for step1(some people recommend MTB, I guess it is fine too).

I jotted down and compiled all the info from UW qbank into FA.

Exam days:

Day one was extremely difficult.The questions anticipated were really long ranging from 9 up to 22 lines! and several answers reached up to letter Q!!!!.In such questions I was reading the answer first such as to get an idea of what would the question stem be and while reading was highlighting the HPI and Physical examination findings such as not to get tangled and lost within it. It did work in several questions I would say,the rest don't ask.....was just focusing to do the best I could.Question content was even from step 1 but mostly focuses on long term management a lot of preventive,ethics and pediatrics(damn).

Break time was enough since before skipping the tutorial I just checked the sound of the headset.I used block1-5' block2-5' block3-10' block4-20' block5-10' block6-10'.

At the end of eack block I had the maximum! 2 minutes to review marked questions.I was literally running out of time!!!.

Day two was just a breeze compared to day one.It consisted of 4 blocks of 45' each and then 9 ccs cases.

The questions were really easy and during the first block I finished with 16' spare time.Blocks 2-3-4 had a little bit of increasing difficulty and length but not at the extend of day 1.My break time was every 2 blocks 10'.

CCS cases range up to 25 minutes but depending on your actions they may end earlier than expected. The material in UW is more than enough.Only 3 cases were vague and different than uw q bank but I still reached a final diagnosis.Generally the length of my ccs in time was from 10-15' so there was additional time for break.Took first 4 in a row-10' the 3-10' and 2 and then out.

This exam is by far more agonizing than the previous ones and I hope it goes well for all of us!.