Η νέα ειδικότητα: Γιατρός - Θυρωρός

[anastasiostheodoridis]

Έκανα χθες την δεύτερη εφημερία μου στα ΤΕΠ του Βενιζελείου ως γιατρός διαλογής (ο Θεός να με κάνει!). Η δουλειά μου ήταν να υποδέχομαι τους ασθενείς και αφού τους ρώταγα τι έχουν να τους κατεύθυνα στο κατάλληλο τμήμα. Πολλοί ήταν αυτοί που έλεγαν πως θέλουν παθολόγο ενώ στην πραγματικότητα χρειάζονταν χειρούργο ή άλλη ειδικότητα και τούμπαλιν. Δε λέω, χρήσιμο πόστο για το καινούριο τμήμα επειγόντων του νοσοκομείου μας αλλά...

1. σπούδασα πραγματικά τόσα χρόνια και φοράω την άσπρη μπλούζα του γιατρού για να είμαι πίσω από έναν κισέ και να παίρνω έστω και μίνι ιστορικά, χωρίς καν να εξετάζω έναν ασθενή; λέγομαι γιατρός έτσι; και τι νομικές ευθύνες έχω πραγματικά;
   
2. τόσες πολλές γνώσεις πρέπει να έχει κάποιος για να καταλάβει αν κάποιος χρειάζεται παθολόγο ή χειρούργο τουλάχιστον σε πρώτη βάση; ένας νοσηλευτής των ΤΕΙ δεν είναι υπέραρκετός;
   
3. τι έγινε αυτό το έρμο ιατρικό απόρρητο, όταν ρωτάς τον ασθενή πίσω από το τζάμι τι πρόβλημα έχει και ακούν και τόσοι άλλοι;
   

Μια κυρία αφού μου είπε το πρόβλημά της και της εξήγησα πως είναι τακτικό και όχι επείγον με ρώτησε "καλά, καλά. Πού θα βρώ τώρα έναν Γιατρό γιατρό;" Πιθανώς εγώ δε της γέμιζα το μάτι, κι ας φόραγα τη λευκή μπλούζα. Κάτι παρόμοιο έπαθε κι ένας συνάδφος που έκανε το λάθος να κάτσει για λίγο στον κισέ που λέει πληροφορίες. Όταν μια ηλικιωμένη κυρία τον ρώτησε κάτι και αυτός της είπε να ρωτήσει αλλού είπε "σιγά μην είσαι γιατρός εσύ".

Δεν περιμένω το κόσμο να ξέρει αν είμαι γιατρός μόνο και μόνο επειδή φοράω μια λευκή μπλούζα. Και οι χασάπηδες και οι μπαρμπέρηδες λευκή μπλούζα φοράνε. Ούτε αισθάνθηκα αδικημένος που δε με κοιτάζανε με δυσπιστία στην ερώτηση "γιατί θέλετε να δείτε χειρούργο - παθολόγο - ΩΡΛ κοκ" και εγώ δε τους έκανα και θέλαν να μιλήσουν σ' έναν "γιατρό γιατρό". Όμως, αν δεν φτιαχτεί και στελεχωθεί σωστά ένα κανονικό ιατρείο διαλογής και μάλιστα σύντομα, δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί γιατροί που σέβονται τον εαυτό τους, που θα δεχτούν να κάνουν τέτοιου είδους "εφημερίες" στα επείγοντα. Ο ίδιος αισθάνθηκα αρκετά υποτιμημένος ως γιατρός που έπρεπε να κάνω αυτή τη δουλειά αλλά το έκανα επειδή αισθάνθηκα την ανάγκη να γίνω κι εγώ μέρος του καινούριου ΤΕΠ ακόμα και στην υποδοχή.

Μπράβο λοιπόν σ' αυτούς που το σκέφτηκαν και το 'φεραν εις πέρας (το καινούριο ΤΕΠ) ακόμα και μετά από τόσες καθυστερήσεις. Αν όμως θέλουν πραγματικά να το κάνουν καλύτερο, ας φτιάξουν το συντομότερο δυνατόν το δωμάτιο όπου θα μπορούν να εξετάζουν οι γενικοί γιατροί και να κάνουν πραγματικά την πρώτη διαλογή. Δε θέλει να είσαι διάνοια για να καταλάβεις πως με ένα τέτοιο ιατρείο, δύο γιατρούς και έναν νοσηλευτή, θα μειωθεί ο χρόνος αναμονής του κάθε ασθενή (και των συνοδών του) τουλάχιστον κατά 2 ώρες.

Όσο για τους συναδέρφους που θέλουν να κάνουν εκεί εφημερίες, παρακαλούνται να έρθουν σε επαφή με τον Διευθυντή των ΤΕΠ κο Σλήμαν. Πραγματικά είναι λίγοι οι ενδιαφερόμενοι και υπάρχει μεγάλη ανάγκη.

Σύλλογος Ειδικευομένων Ιατρών ΒΠΓΝΗ

[lostinterest]

Η διαλογή μπορεί να γίνεται και από εκπαιδευμένη νοσοκόμα.

Και κατι αλλο. Αν και αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, πως ο ασθενής να πάρει στα σοβαρά, εναν ειδικευόμενο όταν στην μεγάλη πλειοψηφία παρουσιάζομαστε στο νοσοκομείο λες και πάμε σε ματς στο γήπεδο. (τζινάκι, αθλητικό, μπλουζίτσα +/- αξύριστοι, καφεδάκι, τσιγαράκι).

Μικρό πρόβλημα μεν, αλλά υπαρκτό.

[Εpεβος]

Με λιγα λογια μιλαμε για το TRIAGE POINT ετσι? Οχι, ρωταω γιατι δεν ξερω πως ειναι το καθεστως με τα επειγοντα στα ελληνικα νοσοκομεια. Βεβαια καθε φορα που πηγα εγω δεν ειδα οργανωμενο τμημα επειγοντων. Συμφωνω με τον Αντρεα, σ'εμας το triage το κανει μια νοσοκομα εξειδικευμενη στην εισοδο και δινει ενα κωδικο στον ασθενη με βαση την σοβαροτητα (κοκκινο, κιτρινο, πρασινο, μπλε, ασπρο), ο οποιος μπορει και να μεταβληθει. Η αναμονη εξαρταται απο το ποσος κοσμος υπαρχει για καθε κωδικο, αλλα βεβαια υπαρχει ενας γιατρος για καθε κωδικο-θαλαμο, αναλογα εξοπλισμενο με τον κωδικο.

ΥΓ Οσο αν αφορα τους δυσκολοπιστους ασθενεις, πρεπει να τους "γεμιζεις" και το ματι. Λογικα αμα μικροδειχνεις η συνηθως αμα εισαι μικροκαμωμενη κοπελα δεν σε πολυ παιρνουν στα σοβαρα και κοιτανε προτυπα που τους "γεμιζουν" περισσοτερο το ματι.

[bender]

Για να παραφράσω λίγο τα λόγια των λεγεωνάριων στο Αστερίξ:"Καταταγείτε , μας έλεγαν".Γίνετε γιατροί.Ο κόσμος θα σας εκτιμά και θα σας σέβεται.Θα σας κοιτά στα μάτια.Είναι ενα επάγγελμα,τελικά,που τα νιάτα είναι κατάρα ρε πούστη μου...Αφού ξεγράψαμε το οικονομικό σαν προοπτική,ήρθε και το κλάσιμο των ασθενών να συμπληρώσει την "ειδυλλιακή" εικόνα του νέου γιατρού.Που πήγε ρε γαμώτο μου η ηθική ανταμοιβή ;Καλά,αν μου πει ο ανηψιός μου σε καμιά 10ρια χρόνια ότι θέλει να γίνει γιατρός,θα τον πνίξω στον ασβέστη.Θα γίνω ανηψιοκτόνος.

ΥΓ:Βέβαια όπως γίναμε,τη βγάζω δεν τη βγάζω φέτος,τη δεκαετία θα σκεφτόμαστε τώρα;

[Δημήτριος physicsprof]

Η διαλογή μπορεί να γίνεται και από εκπαιδευμένη νοσοκόμα.

Και κατι αλλο. Αν και αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, πως ο ασθενής να πάρει στα σοβαρά, εναν ειδικευόμενο όταν στην μεγάλη πλειοψηφία παρουσιάζομαστε στο νοσοκομείο λες και πάμε σε ματς στο γήπεδο. (τζινάκι, αθλητικό, μπλουζίτσα +/- αξύριστοι, καφεδάκι, τσιγαράκι).

Μικρό πρόβλημα μεν, αλλά υπαρκτό.

εμενα προσωπικα θα με χαλαγε λιιιιγο το τσιγαρακι αντε και η φραπεδια αν την περιφερεις εδω και εκει εν ωρα φορτου εργασιας

κατα τα λοιπα ο γιατρος δεν ειναι..μανεκεν!

[Leviathan]

Αφού ξεγράψαμε το οικονομικό σαν προοπτική,ήρθε και το κλάσιμο των ασθενών να συμπληρώσει την "ειδυλλιακή" εικόνα του νέου γιατρού.Που πήγε ρε γαμώτο μου η ηθική ανταμοιβή ;

....αρχηγε οταν καποιος ασθενης σε "κλανει" να του λες πως το κυριο επαγγελμα σου ειναι πορτιερης σε κωλομπαρο

και πως την ιατρικη την ασκεις part time, αμεσως θα σε δει με αλλο "ματι" με την προοπτικη να του γνωρισεις καμια

"βιζιτου".......αυτο θα πει ποστ μοντερν προσεγγιση των ασθενων....

[gmits]

Η διαλογή μπορεί να γίνεται και από εκπαιδευμένη νοσοκόμα.

Και κατι αλλο. Αν και αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, πως ο ασθενής να πάρει στα σοβαρά, εναν ειδικευόμενο όταν στην μεγάλη πλειοψηφία παρουσιάζομαστε στο νοσοκομείο λες και πάμε σε ματς στο γήπεδο. (τζινάκι, αθλητικό, μπλουζίτσα +/- αξύριστοι, καφεδάκι, τσιγαράκι).

Μικρό πρόβλημα μεν, αλλά υπαρκτό.

You can clearly spot the guy who has done time in the UK. I totally agree with andreas....

[Clemence]

το παρατηρησα και εγω, ειναι η στολη του αγροτικου - ειδικευομενου, τωρα τελευταια εχει περασει η μοδα και σε κατι φευγατους επιμελητες (εκτος απ΄το τσιγαρο και το φραπε που δεν το περιφερουν αλλα το εχουν χαλλλαρα στο γραφειο τους φυσικα)

αυτο με το κωλομπαρο πολυ καλη ιδεα, αλλα για αντρες γιατρους , εχεις κατι να προτεινεις και για μας τις γυναικες της δουλειας?

[steppenwolf]

Η διαλογή μπορεί να γίνεται και από εκπαιδευμένη νοσοκόμα.

Και κατι αλλο. Αν και αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, πως ο ασθενής να πάρει στα σοβαρά, εναν ειδικευόμενο όταν στην μεγάλη πλειοψηφία παρουσιάζομαστε στο νοσοκομείο λες και πάμε σε ματς στο γήπεδο. (τζινάκι, αθλητικό, μπλουζίτσα +/- αξύριστοι, καφεδάκι, τσιγαράκι).

Μικρό πρόβλημα μεν, αλλά υπαρκτό.

Εν γένει συμφωνώ οτι ως ιατρός πρέπει να εμφανίζεσαι ευπρεπώς στους ασθενείς. Αλλά θα ήθελα μια καλή εναλλακτική για το αθλητικό παπουτσάκι όταν κάνεις τέππινγκ. Εκεί νομίζω οτι το σκαρπινάκι είναι εντελώς μη πρακτικό.

[beyond time]

μην κουράζεστε, απλά scrubs

[SleepWalker]

αυτο με το κωλομπαρο πολυ καλη ιδεα,

εχεις κατι να προτεινεις και για μας τις γυναικες της δουλειας?

αφοπλιστική ειλικρίνεια

[bromptonista]

Είναι γνωστό ότι το καλύτερο triage γίνεται στα επείγοντα στο UK. Ας θυμηθούμε τις πρόσφατες ειδήσεις...

The health secretary, Alan Johnson, today apologised after a damning report uncovered "appalling" failures in care at an NHS hospital.

Between 400 and 1,200 more people died than would have been expected at Mid Staffordshire NHS foundation trust over three years, the report said.

[...]

Receptionists with no medical training were expected to assess patients coming in to A&E, some of whom needed urgent care.

http://www.guardian.co.uk/society/2009/mar...shire-nhs-trust

Και φυσικά αυτό δεν ήταν το χειρότερο :

http://www.telegraph.co.uk/health/heal-our...ffordshire.html

[asteroid]

Η διαλογή μπορεί να γίνεται και από εκπαιδευμένη νοσοκόμα.

Και κατι αλλο. Αν και αυτό είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια, πως ο ασθενής να πάρει στα σοβαρά, εναν ειδικευόμενο όταν στην μεγάλη πλειοψηφία παρουσιάζομαστε στο νοσοκομείο λες και πάμε σε ματς στο γήπεδο. (τζινάκι, αθλητικό, μπλουζίτσα +/- αξύριστοι, καφεδάκι, τσιγαράκι).

Μικρό πρόβλημα μεν, αλλά υπαρκτό.

Ας τον μαζεψει καποιος

[paparman]

Δε χρειαζεται να μαζεψει κανεις τον Αντρεα...εχει μια αποψη (σεβαστη) και τη λεει. Ας μην ξεχναμε ομως πως και οι ασθενεις μας δεν αποτελουν ακριβως αυτο που θα λεγαμε επιτομη της κομψοτητας και κυριως της ευγενειας. Μια επισκεψη απο τα ΤΕΠ οποιουδηποτε νοσοκομειου σε μερα εφημεριας θα πεισει και τον πιο δυσπιστο.

Τελικα οι Ελληνες εχουμε τους γιατρους που μας αξιζουν ή οι Ελληνες γιατροι εχουμε τους ασθενεις που μας αξιζουν?

[aterpos]

(Ακολουθεί σεντόνι - όποιος έχει υπομονή, διαβάζει)

Ο συνάδελφος που δημοσίευσε την εμπειρία του στο ΤΕΠ του Βενιζέλειου, μεταξύ άλλων, θίγει κυρίως 2 σημεία:

Πρώτον τα περί λειτουργίας του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών και δεύτερον, τα περί αξιοπρέπειας και σεβασμού του γιατρού.

1.

Όσον αφορά στα περί λειτουργίας του ΤΕΠ, πρώτα πρέπει να εξετάσουμε τί λέει η Ελληνική νομοθεσία.

Από τη σχετική απόφαση Αριθ. Υ4α/οικ. 117448, ΦΕΚ Β’ 1900/14.9.2007 με τίτλο "Οργάνωση και τρόπος λειτουργίας και στελέχωσης του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.) των νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ" (

http://www.et.gr/view_publication/2007/2/1....submitted=True

), απομονώνω τη φράση της παραγράφου 6 σύμφωνα με την οποία:

"

(6.) Στο χώρο διαλογής, υποδέχονται τον ασθενή

ειδικευμένοι

ιατροί

και

νοσηλεύτριες και ανάλογα με τη βαρύτητα της κατάστασής του τον κατευθύνουν στους χώρους του Τ.Ε.Π.

."

Αυτό σημαίνει ότι σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο, πρωτίστως υπεύθυνος για τη διαλογή είναι ειδικευμένος γιατρός (τουλάχιστον Επιμελητής Β', σύμφωνα και με τις παραγράφους 4.1, 4.2 και 5.) και όχι νοσηλευτές μόνοι τους (διότι η φράση θα είχε διαζευκτικό "ή" αντί "και"). Οπωσδήποτε βέβαια, το θεσμικό πλαίσιο δεν προβλέπει και δεν είναι εύκολο να προβλέψει διαδικασία για ζητήματα που προκύπτουν στην πράξη (π.χ. όλοι οι υπηρετούντες ειδικευμένοι γιατροί να είναι αναγκαστικά απασχολημένοι με σοβαρά περιστατικά), αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Άποψη:

1. - Επομένως, σύμφωνα με τη νομοθεσία, ο ειδικευόμενος συνάδελφος που έγραψε την εμπειρία του στο γκισέ (guichet) διαλογής του ΤΕΠ, έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί αν του ανατέθηκε ευθύνη διαλογής.
   
2. - Αν του ανατέθηκε προσωρινά να επιμεληθεί της διαλογής λόγω ανωτέρας βίας (π,.χ. όλοι οι υπηρετούντες απασχολημένοι σε βαριά περιστατικά), οπωσδήποτε δεν είχε καμία νομική ευθύνη αφενός αλλά είχε καθήκον να βοηθήσει σε μια δύσκολη στιγμή, έστω και χωρίς ευθύνη.
   
3. - Αν τέλος του ανατέθηκε καθήκον/αρμοδιότητα να "επικουρεί" στη διαδικασία διαλογής, η άποψή μου είναι ότι δεν θα έπρεπε να διαμαρτύρεται. Από τη στιγμή που η σύγχρονη ιατρική ασκείται σε περιβάλλον όπου η ομαδική και οργανωμένη εργασία είναι απαραίτητη για την περίθαλψη του ασθενούς, η εκπαίδευση σε αυτήν δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στις ιατρικές πράξεις. Οφείλουμε να γνωρίζουμε και να αναγνωρίζουμε τις διάφορες διαδικασίες στο περιβάλλον εργασίας μας ώστε να φανούμε χρήσιμοι όταν χρειαστεί. Γι' αυτό πρέπει να μαθαίνουμε συνεχώς.
   

Ίσως θα ξενίσει (ή και "ξυνίσει" σε) μερικούς αυτό που θα πω, αλλά ο γιατρός πρέπει να ξέρει τουλάχιστον τα βασικά της εργασίας των άλλων επαγγελματιών της υγείας στο περιβάλλον εργασίας του, τόσο για να δίνει σωστές οδηγίες όσο και για να ελέγχει την ποιότητα.

Μερικές φορές, π.χ. σε περίπτωση ανάγκης, πρέπει να τα ξέρει γιατί μπορεί να βρεθεί μόνος του. Πρέπει να ξέρει, για παράδειγμα, πώς "καθαρίζεται" ο ασθενής από το νοσηλευτή (και αν δεν το δει στην πράξη πώς θα το μάθει. Πρέπει να ξέρει πώς μεταφέρεται ή πώς τοποθετείται ο ασθενής κλπ. κλπ.

Σε άλλες ειδικότητες θα πρέπει να ξέρει ακόμα και τη δουλειά του παρασκευαστή (π.χ. τί θα κάνει ο ΠΑΘΑΝ σε μια ταχεία βιοψία ή παρακέντηση αν δεν έχει παρασκευαστή δίπλα του.

Φυσικά, μέσα στις extra γνώσεις που πρέπει να αποκτήσει κανείς είναι και η συντήρηση και ρύθμιση των εργαλείων που χρησιμοποιεί (ποιός θα καθαρίσει το μικροσκόπιο ή ποιός θα ρυθμίσει το laser; Ο άσχετος, ή εσύ που το χειρίζεσαι και έχεις ευθύνη).

Και για να μην επεκταθώ πολύ (διότι το θέμα έχει πολλή συζήτηση), θα αναφερθώ στην τεκμηρίωση ή έστω "γραφειοκρατία" (νοσηλεία/ιστορικά/ιατρικές πράξεις/περίθαλψη εν γένει). Ποιός θα τα κάνει αυτά και ποιός, τουλάχιστον, θα τα ελέγξει αν δεν τα κάνει ο υπεύθυνος γιατρός (υπογράφει κανείς π.χ. ιστολογική έκθεση ή πρακτικό χειρουργείου, στα οποία έχει ευθύνη, χωρίς να τα διαβάσει;

Έγραψα τα παραπάνω (με την ευκαιρία του post) διότι καλώς ή κακώς ανήκουν στη σφαίρα της γενικότερης εκπαίδευσης του γιατρού. Το επιστημονικό πεδίο της ιατρικής έχει "απλωθεί" πολύ σήμερα αλλά δυστυχώς, πολλά από τα βασικά και πρακτικά θέματα παραμελούνται. Μερικοί δε, νομίζουν ότι ορισμένα πράγματα δεν είναι δική τους δουλειά. Αυτό βέβαια, είναι θέμα αντίληψης και νοοτροπίας.

Οι παλιοί πάντως (μιλάμε για πολύ παλιούς) μάθαιναν απ' όλα και πολλές φορές αναγκαστικά (έχω ακούσει ιστορίες για "ορεινά χειρουργεία" όπου γιατροί, έκαναν άλλος το χειρουργό και άλλος την ... εργαλειοδότρια -δουλειά που αν δεν την ξέρεις μπορείς να την κάνεις). Επίσης, στα τότε νοσοκομεία και ανεξάρτητα από το αν υπήρχαν ειδικοί υπάλληλοι ή όχι, οι γιατροί έλεγχαν και επέβλεπαν από το φαγητό μέχρι την καθαριότητα (από παιδικές αναμνήσεις -όταν με έπαιρνε μαζί του ο πατέρας μου-, θυμάμαι ότι τα νοσοκομεία του ΕΕΣ και της Κοζάνης ήταν τόσο καθαρά που ντρεπόσουνα να πατήσεις).

Τελικά, αν δεν "εντρυφήσεις" και λίγο μόνος σου, δεν μαθαίνεις. Μαθαίνεις δε καλύτερα αν περνάς από όλα τα "πόστα" του περιβάλλοντος εργασίας σου.

Όσον αφορά στο αν τη "δουλειά" της διαλογής μπορεί να την κάνει κάποιος (ειδικά εκπαιδευμένος) νοσηλευτής ή όχι και στο τί γίνεται σε άλλες χώρες (όπως ανέφεραν κάποιοι συνάδελφοι και όπως και τα παραπάνω παραδείγματα από το NHS), το θέμα αυτό θέλει πολλή συζήτηση. Αναμφισβήτητα, από στατιστική άποψη, ο μεγαλύτερος αριθμός των περιστατικών σε ένα ΤΕΠ δεν είναι τόσο βαριά ώστε να μην μπορούν να "διαλεγούν" από εκπαιδευμένους και έμπειρους νοσηλευτές. Ωστόσο, υπάρχουν "επικίνδυνα" περιστατικά των οποίων η διαλογή πρέπει να γίνει από γιατρό και κυρίως για λόγους ευθύνης (η ανάληψη ευθύνης είναι κυρίαρχο ζήτημα στην Ελλάδα - διότι λάθη γίνονται και θα γίνονται). Τα "επικίνδυνα" δε περιστατικά, δεν είναι τόσο τα πολύ βαριά όσο αυτά της "γκρίζας ζώνης". Εν πάση περιπτώσει, η παραπάνω υπουργική απόφαση ορίζει ότι η υποδοχή και διαλογή γίνονται πρωτίστως από ειδικευμένο γιατρό και επομένως η περαιτέρω συζήτηση δεν έχει νόημα εδώ.

Επειδή δε, ο συνάδελφος έθιξε και την οργάνωση/στελέχωση του ΤΕΠ, ίσως θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στο άρθρο της εφημ. Guardian που έβαλε ο Λύκος από όπου συμπεραίνουμε ότι η κακή οργάνωση, η κακή εκπαίδευση και η "εγκατάλειψη της βάρδιας" στους ειδικευόμενους δεν συμβαίνουν μόνο εδώ αλλά και "... στις καλύτερες οικογένειες" (NHS):

"..... Its investigation, based on more than 300 interviews and an examination of over 1,000 documents, found inadequately trained staff who were too few in number, junior doctors left alone in charge at night ...... "

*****

2. Όσον αφορά στα περί αξιοπρέπειας και σεβασμού του γιατρού, που θίγει ο συνάδελφος, απομονώνω μερικές φράσεις:

"- σπούδασα πραγματικά τόσα χρόνια και φοράω την άσπρη μπλούζα του γιατρού για να είμαι πίσω από έναν κισέ και να παίρνω έστω και μίνι ιστορικά, χωρίς καν να εξετάζω έναν ασθενή; λέγομαι γιατρός έτσι; και τι νομικές ευθύνες έχω πραγματικά;"

- Μια κυρία αφού μου είπε το πρόβλημά της και της εξήγησα πως είναι τακτικό και όχι επείγον με ρώτησε "καλά, καλά. Πού θα βρώ τώρα έναν Γιατρό γιατρό;" Πιθανώς εγώ δε της γέμιζα το μάτι, κι ας φόραγα τη λευκή μπλούζα.

- Κάτι παρόμοιο έπαθε κι ένας συνάδφος που έκανε το λάθος να κάτσει για λίγο στον κισέ που λέει πληροφορίες. Όταν μια ηλικιωμένη κυρία τον ρώτησε κάτι και αυτός της είπε να ρωτήσει αλλού είπε "σιγά μην είσαι γιατρός εσύ".

- Δεν περιμένω το κόσμο να ξέρει αν είμαι γιατρός μόνο και μόνο επειδή φοράω μια λευκή μπλούζα. Και οι χασάπηδες και οι μπαρμπέρηδες λευκή μπλούζα φοράνε. Ούτε αισθάνθηκα αδικημένος που δε με κοιτάζανε με δυσπιστία στην ερώτηση "γιατί θέλετε να δείτε χειρούργο - παθολόγο - ΩΡΛ κοκ" και εγώ δε τους έκανα και θέλαν να μιλήσουν σ' έναν "γιατρό γιατρό".

- Όμως, αν δεν φτιαχτεί και στελεχωθεί σωστά ένα κανονικό ιατρείο διαλογής και μάλιστα σύντομα, δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί γιατροί που σέβονται τον εαυτό τους, που θα δεχτούν να κάνουν τέτοιου είδους "εφημερίες" στα επείγοντα.

- Ο ίδιος αισθάνθηκα αρκετά υποτιμημένος ως γιατρός που έπρεπε να κάνω αυτή τη δουλειά αλλά το έκανα επειδή αισθάνθηκα την ανάγκη να γίνω κι εγώ μέρος του καινούριου ΤΕΠ ακόμα και στην υποδοχή."

Σε όλα όσα σωστά σχολιάστηκαν παραπάνω για την εμφάνιση, την ηλικία κλπ., προσθέτω μερικές σκέψεις:

Είναι εύλογα τα συναισθήματα του συναδέλφου για τη στάση των ασθενών. Έχω όμως την εντύπωση ότι βιάζεται.

Η αναγνώριση ενός γιατρού έρχεται με τα χρόνια (και καμιά φορά δεν έρχεται ποτέ).

Η αναγνωρισιμότητα δε (που είναι άλλο πράγμα), έχει να κάνει με το παρουσιαστικό και την εντύπωση που προκαλείται στους τρίτους.

Δυστυχώς (ή και ευτυχώς), αν εξαιρέσουμε τα ρούχα, τους φραπέδες κλπ., η ηλικία δεν κρύβεται. Με τόσες τηλεοπτικές κλπ. εικόνες για τον γκριζομάλλη γιατρό, όσες γνώσεις και ικανότητες κι' αν έχει ένας νέος, δύσκολα πείθει έναν μεσήλικα/ηλικιωμένο ότι είναι αυτός που μπορεί να τον βοηθήσει.

Επιπλέον δε, δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς το ρητό "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο" ή αλλιώς "ο ασθενής έχει πάντα δίκιο για το παράπονο/ενόχλημά του" (έστω και αν συμφωνώ ότι οι συμπατριώτες μας δεν είναι και οι πιο ευγενικοί του πλανήτη). Το σύστημα υποτίθεται ότι υπάρχει για να εξυπηρετεί και να ανακουφίζει τον πάσχοντα.

Συνεπώς, η γκρίνια αλλά ακόμα και η κακοπιστία "είναι μέσα στο πρόγραμμα". Δεν μπορείς να τα αποφύγεις και πρέπει να το αντιμετωπίσεις με υπομονή και σύστημα. Συχνά δε, οι ασθενείς είναι σαν τα κακότροπα παιδιά που πρέπει να εκπαιδευτούν. Εξάλλου, η αξία του γιατρού θα φανεί στο αποτέλεσμα (έστω και αν μερικές φορές το ξέρει μόνον αυτός ο ίδιος).

Αυτά. Αρκετά σας κούρασα.

[k0st]

1. Με αυτή τη λογική,οι γιατροί θα έπρεπε να καθαρίζουν και τους χώρους των νοσοκομείων και επίσης, να πετάνε και τα σκουπίδια...

2. Ο ασθενής ΔΕΝ είναι πελάτης και το νοσοκομείο ΔΕΝ είναι μαγαζί. Επίσης, δεν πιστεύω πως μια γριούλα με "πτυχίο δημοτικού"(λολ) ξέρει περισσότερο από έναν ειδικευόμενο την ειδικότητα που χρειάζεται.

3. Τα "καλύτερα μαγαζιά"(=NHS) μου φαίνεται πως έχουν ένα σωρό απώλειες ασθενών γιατί οι γιατροί που δούλευαν σε αυτά, μάλλον κοίταγαν την εμφάνιση τους αντί να κοιτάνε να κάνουν σωστά τη δουλειά τους...

[Ortho]

Δηλαδή, για να καταλάβω:

Γίνεται debate για το εάν ένας ξυρισμένος, καθαρός, ευπρεπής, σοβαρός, χωρίς φραπέ και τσιγαράκι γιατρός, ντυμένος με ένα upper casual (όχι τζην) παντελόνι χωρίς τρύπες, ένα πουκάμισο καθαρό (όχι μάρκας όλα αυτά, απλά περιποιημένος) και παπούτσια που δε βρωμάνε κάνει τον ασθενή να αισθάνεται πιο άνετα και καλύτερα ψυχολογικά από τον αντίστοιχο με "τζινάκι, αθλητικό, μπλουζίτσα +/- αξύριστοι, καφεδάκι, τσιγαράκι", ο οποίος μπορεί και να φαίνεται και βρώμικος (ακόμη και αν δεν είναι)?

Αλλά γιατί να φοράμε τα ρούχα του "ματς", και να μην είμαστε ακόμη πιο χαλαροί? Αν είναι καλοκαίρι π.χ., γιατί να μη φοράμε και βερμούδες αφού κάνει ζέστη? Ούτως ή άλλως ο γιατρός από μέσα δεν αλλάζει, οι γνώσεις του οι ίδιες είναι.... Έτσι δεν είναι?

Εσείς θα εμπιστεύοσασταν, ή έστω, θα αισθανόσαστε ωραία ως ασθενείς να σας εξετάζει ο πρώτος ή ο δεύτερος? Ή μήπως εάν έχετε π.χ. έναν από τους γονείς σας άρρωστο και έχετε αγωνία για το αν θα ζήσει και βγει ο γιατρός από το δωμάτιο για να σας πει νέα με τη βερμούδα.... Άσχετα εάν είναι και ο καλύτερος σας λέω εγώ... Θα σας εμπνεύσει εμπιστοσύνη και θα σας κάνει να αιστανθείτε άνετα? Ή μήπως στ'@ρχ!δ!@ μας το πώς περνάει ο ασθενής αυτή τη διαδικασία? Στ'@ρχ!δ!@ μας το πώς αισθάνεται ψυχολογικά, εμείς είμαστε υπεράνω, γιατί είμαστε οι καλύτεροι μάγκες γιατροί, ε?

[JIMAKOS]

Μια μικρη παρατηρηση οσον αφορα το θεμα της εμφανισης. Οταν το 70-80% των ασθενων που προσερχονται να εξεταστουν στην γενικη εφημερια ειναι απλυτοι, τρισαθλιοι , ρακενδυτοι η με ρουχα απο την εποχη του Κουτσογιωργα και βρωμανε τζατζικι-σουβλακι και μπιχλα απο 1000 μιλια μακρια, ε τοτε τζινακι, πουμα και t-shirt και ΠΟΛΥ τους ειναι.

Αμα το περιβαλλον εργασιας ηταν διαφορετικο, θα βαζαμε κι εμεις κουστουμι πραντα

[Ortho]

Μια μικρη παρατηρηση οσον αφορα το θεμα της εμφανισης. Οταν το 70-80% των ασθενων που προσερχονται να εξεταστουν στην γενικη εφημερια ειναι απλυτοι, τρισαθλιοι , ρακενδυτοι η με ρουχα απο την εποχη του Κουτσογιωργα και βρωμανε τζατζικι-σουβλακι και μπιχλα απο 1000 μιλια μακρια, ε τοτε τζινακι, πουμα και t-shirt και ΠΟΛΥ τους ειναι.

Αμα το περιβαλλον εργασιας ηταν διαφορετικο, θα βαζαμε κι εμεις κουστουμι πραντα

Με πρόλαβες, οπότε ορίστε:

Πολλές φορές το να πιθηκίζουμε και να μπαίνουμε στον όχλο (τζινάκι και φραπές), χωρίς να έχουμε άποψη, μπορεί να μας δίνει την αίσθηση ότι έχουμε ενταχθεί κάπου και άρα να αισθανόμαστε "ασφαλείς"... Τον ασθενή, άραγε τον ρώτησε κανείς πώς αισθάνεται? (και είναι άσχετο το πώς είναι εκείνος ντυμένος, ή περιποιημένος.... Εκείνος είναι ο ευάλωτος, όχι εμείς...)

Δεν είπα να φοράμε "Prada", ούτε να είμαστε "ψώνια", ούτε να είμαστε ντυμένοι εξεζητημένα λες και πάμε σε δεξίωση. Δηλαδή, δεν υπάρχουν ωραία παντελόνια και πουκάμισα upper casual που να μην είναι "Prada", ή "Polo", και να είναι απλά όμορφα και καλοστρωμένα επάνω μας?

Τόσο δύσκολο είναι να βρούμε ένα ευπρεπές πουκάμισο των 30 ευρώ πχ για να γίνουμε "άνθρωποι", ώστε να αιστανθεί και ο άλλος σαν "άνθρωπος", τη στιγμή που το έχει κιόλας ανάγκη?

Επίσης, δεν καταλαβαίνω, αντί να θέλουμε να ξεχωρίσουμε από τη μπίχλα (αν δεχθούμε ότι το συγκεκριμένο περιβάλλον εργασίας μας είναι έτσι), πρέπει ψυχαναγκαστικά να γίνουμε ένα με αυτήν? (η "ένταξη" που προανέφερα)...

Edit: Ακόμη και εάν δεχθούμε ότι το 70-80% των ασθενών είναι "κάπως", και εμείς πρέπει να τους γράφουμε στ'@ρχ!δι@ μας, όπως υποστηρίζεται, εμείς δεν έχουμε υποχρέωση στο 20-30% που δεν είναι? Και ρωτάω εγώ, ας το παραβλέψουμε αυτό: Εάν ακόμα το τραβήξουμε πιο πολύ από τα μαλλιά, και πούμε ότι το ποσοστό είναι ακόμη πιο χαμηλό, π.χ. 5%, και όχι 20-30%, όταν αυτό το 5% μας έρθει "τυχαία", και εμείς είμαστε σα βρώμικοι, πώς θα αιστανθούμε με τον εαυτό μας? Όταν εκείνοι είναι ευπρεπείς και μας κοιτάζουν ενώ εμείς φαινόμαστε σα βρώμικοι με τη μακώ μπλούζα που λαδώθηκε από την τυρόπιτα και το φραπέ και βρωμάμε τσιγαρίλα από 15 μέτρα και βλέπουμε στα μάτια τη δυσφορία του άλλου? Βέβαια, είμαστε τόσο μάγκες γιατροί που "δε μασάμε", θα τον θεραπεύσουμε άλλωστε 100%, οπότε, θα αλλάξει άποψη για εμάς, και θα μας συστήσει και παραπάνω, όταν δει την ουσία, ε?

[aterpos]

1. Με αυτή τη λογική,οι γιατροί θα έπρεπε να καθαρίζουν και τους χώρους των νοσοκομείων και επίσης, να πετάνε και τα σκουπίδια... Με την άλλη λογική τί ...???

2. Ο ασθενής ΔΕΝ είναι πελάτης και το νοσοκομείο ΔΕΝ είναι μαγαζί. Επίσης, δεν πιστεύω πως μια γριούλα με "πτυχίο δημοτικού"(λολ) ξέρει περισσότερο από έναν ειδικευόμενο την ειδικότητα που χρειάζεται. Ο ασθενής έχει δικαιώματα (θεσμοθετημένα), πληρώνει εμμέσως ή αμέσως, έχει πρόβλημα και είσαι εκεί για να το λύσεις και, αν έχει αυτές τις "λίγες" γνώσεις, με αυτές πρέπει να συνεννοηθείς μαζί του για να του λύσεις το πρόβλημα (που γι' αυτό είσαι εκεί και πληρώνεσαι). Μερικά νοσοκομεία είναι και "μαγαζιά" (άρα "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο") και τα υπόλοιπα είναι θεσμοθετημένα ιδρύματα που υπάρχουν για να εξυπηρετούν τον πάσχοντα και όχι το γιατρό (ό,τι και αν φοράει ο πάσχων, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται, όποιο μορφωτικό επίπεδο και αν έχει κλπ).

3. Τα "καλύτερα μαγαζιά"(=NHS) μου φαίνεται πως έχουν ένα σωρό απώλειες ασθενών γιατί οι γιατροί που δούλευαν σε αυτά, μάλλον κοίταγαν την εμφάνιση τους αντί να κοιτάνε να κάνουν σωστά τη δουλειά τους... ?!?!?!?!?

[anastasiostheodoridis]

aterpos

(Ακολουθεί σεντόνι - όποιος έχει υπομονή, διαβάζει)

Ίσως θα ξενίσει (ή και "ξυνίσει" σε) μερικούς αυτό που θα πω, αλλά ο γιατρός πρέπει να ξέρει τουλάχιστον τα βασικά της εργασίας των άλλων επαγγελματιών της υγείας στο περιβάλλον εργασίας του, τόσο για να δίνει σωστές οδηγίες όσο και για να ελέγχει την ποιότητα.

Σε άλλες ειδικότητες θα πρέπει να ξέρει ακόμα και τη δουλειά του παρασκευαστή (π.χ. τί θα κάνει ο ΠΑΘΑΝ σε μια ταχεία βιοψία ή παρακέντηση αν δεν έχει παρασκευαστή δίπλα του.

Φυσικά, μέσα στις extra γνώσεις που πρέπει να αποκτήσει κανείς είναι και η συντήρηση και ρύθμιση των εργαλείων που χρησιμοποιεί (ποιός θα καθαρίσει το μικροσκόπιο ή ποιός θα ρυθμίσει το laser; Ο άσχετος, ή εσύ που το χειρίζεσαι και έχεις ευθύνη).

Επειδή διαβάζω πάντα τα post σου, αν και σεντόνια γράφουν ενδιαφέροντα και τεκμηριωμένα πράγματα, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.

[k0st]

1. Με αυτή τη λογική,οι γιατροί θα έπρεπε να καθαρίζουν και τους χώρους των νοσοκομείων και επίσης, να πετάνε και τα σκουπίδια... Με την άλλη λογική τί ...???Με την άλλη λογική ο καθένας μας κάνει τη δουλειά του. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

2. Ο ασθενής ΔΕΝ είναι πελάτης και το νοσοκομείο ΔΕΝ είναι μαγαζί. Επίσης, δεν πιστεύω πως μια γριούλα με "πτυχίο δημοτικού"(λολ) ξέρει περισσότερο από έναν ειδικευόμενο την ειδικότητα που χρειάζεται. Ο ασθενής έχει δικαιώματα (θεσμοθετημένα), πληρώνει εμμέσως ή αμέσως, έχει πρόβλημα και είσαι εκεί για να το λύσεις και, αν έχει αυτές τις "λίγες" γνώσεις, με αυτές πρέπει να συνεννοηθείς μαζί του για να του λύσεις το πρόβλημα (που γι' αυτό είσαι εκεί και πληρώνεσαι). Μερικά νοσοκομεία είναι και "μαγαζιά" (άρα "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο") και τα υπόλοιπα είναι θεσμοθετημένα ιδρύματα που υπάρχουν για να εξυπηρετούν τον πάσχοντα και όχι το γιατρό (ό,τι και αν φοράει ο πάσχων, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται, όποιο μορφωτικό επίπεδο και αν έχει κλπ).Το ότι κάποια νοσοκομεία είναι και μαγαζιά δεν τιμά καθόλου αυτούς που τα έχουν καταντήσει έτσι. Όσο για την "εξυπηρέτηση " του ασθενούς: Προσωπικά, δεν έχω καμιά διάθεση να εξυπηρετώ τον κόσμο που δε με σέβεται. Ειδικά όταν ακούω φράσεις του τύπου "εγώ σε πληρώνω" κλπ.

3. Τα "καλύτερα μαγαζιά"(=NHS) μου φαίνεται πως έχουν ένα σωρό απώλειες ασθενών γιατί οι γιατροί που δούλευαν σε αυτά, μάλλον κοίταγαν την εμφάνιση τους αντί να κοιτάνε να κάνουν σωστά τη δουλειά τους... ?!?!?!?!?

Εννοώ πως καλό θα ήταν να μην στεκόμαστε σε πράγματα όπως το ντύσιμο,αλλά να κοιτάμε την ουσία.Και, σε τελική ανάλυση, ο ασθενής (και γενικότερα ο οποιοσδήποτε) δεν έχει κανένα δικαίωμα να κρίνει τον άλλον όσον αφορά αυτά τα θέματα. Το να φοράει κανείς καθαρά ρούχα είναι το βασικό, όχι το τι είδους είναι τα ρούχα.

[Ortho]

Εννοώ πως καλό θα ήταν να μην στεκόμαστε σε πράγματα όπως το ντύσιμο,αλλά να κοιτάμε την ουσία.

Συμφωνώ ότι δεν είναι μόνο αυτό η ουσία (μακάρι να ήταν!)... Εδώ υπάρχουν τόσα άλλα προβλήματα, αλλά πολλές φορές σημαντικό μέρος της ουσίας, βρίσκεται στη λεπτομέρεια.

Και, σε τελική ανάλυση, ο ασθενής (και γενικότερα ο οποιοσδήποτε) δεν έχει κανένα δικαίωμα να κρίνει τον άλλον όσον αφορά αυτά τα θέματα. Το να φοράει κανείς καθαρά ρούχα είναι το βασικό, όχι το τι είδους είναι τα ρούχα.

Ο ασθενής, δε μας "κρίνει" απαραιτήτως με κακό τρόπο και με ειρωνεία.... Εκείνη τη στιγμή συχνά δρα υποσυνείδητα, λόγω της ευάλωτης θέσης στην οποία βρίσκεται, και στην οποία δε βρισκόμαστε εμείς. Και αυτό του δίνει κάθε δικαίωμα να σκέφτεται ό,τι θέλει γι'αυτόν που έχει μπροστά του ως γιατρό του... Είναι λογικό, προφανές (και επιστημονικά τεκμηριωμένο από την ψυχολογία) ότι αισθάνεται ψυχολογικά καλύτερα να βλέπει κάτι καθαρό, ωραίο και περιποιημένο μπροστά του και αυτή είναι η ουσία. Και ας κατούρησε στο πηγάδι εκείνος, δεν μας ενδιαφέρει..

Συμφωνώ μαζί σου ότι η καθαριότητα είναι το #1. Διαφωνώ ως προς αυτό που λες για το είδος των ρούχων. Γιατί άλλωστε να μη φοράμε όλοι φόρμες πχ της αγαπημένης μας ομάδας, ή βερμούδες? Το τζηνάκι με το μακώ μπλουζάκι έχει καθιερωθεί, όπως και πολλά άλλα... Σταματάω εδώ, γιατί όπως σωστά υποστηρίζεις, πρέπει να κοιτάξουμε και τα υπόλοιπα σκέλη της ουσίας.

[asteroid]

Τόσο δύσκολο είναι να βρούμε ένα ευπρεπές πουκάμισο των 30 ευρώ πχ για να γίνουμε "άνθρωποι", ώστε να αιστανθεί και ο άλλος σαν "άνθρωπος", τη στιγμή που το έχει κιόλας ανάγκη?

Εσυ οταν βαζεις πουκαμισο γινεσαι ανθρωπος? Οτα το βγαζεις τι εισαι?

[Ortho]

Τόσο δύσκολο είναι να βρούμε ένα ευπρεπές πουκάμισο των 30 ευρώ πχ για να γίνουμε "άνθρωποι", ώστε να αιστανθεί και ο άλλος σαν "άνθρωπος", τη στιγμή που το έχει κιόλας ανάγκη?

Εσυ οταν βαζεις πουκαμισο γινεσαι ανθρωπος? Οτα το βγαζεις τι εισαι?

Εγώ πάντα άνθρωπος είμαι, με ή χωρίς πουκάμισο. Όπως και εσύ φαντάζομαι. Και τις ίδιες ιατρικές γνώσεις έχω, με ή χωρίς, ή ακόμη και με το σώβρακο.

Εγώ ξέρω πολύ καλά τι είμαι και ανά πάσα στιγμή, να είσαι σίγουρος. Αλλά δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Ο ασθενής εκείνη τη στιγμή έχει ανάγκη να το καταλάβει με έναν όσο το δυνατό πιο γρήγορο και ανώδυνο τρόπο (αυτός που συχνά αναφέρεται και ως "επαγγελματισμός").