H ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΡΙΣΗΣ!

[neurodiab]

Διαβάστε Με Προσοχή...

"Σκέψου ότι ζεις σε μια γειτονιά παλαιού τύπου. Από αυτές που βλέπεις στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες, ας πούμε !Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο

φάση. Έχεις τώρα σ'αυτή τη γειτονιά ένα μπακάλικο !το αφεντικό του μαγαζιού, κωλόχοντρος αντιπαθέστατος αλλά αναγκαίος επειδή φέρνει τα

πάντα, παστέλια, μαντολάτα, απορρυπαντικά, τρόφιμα, τσιγάρα !διαθέτει και τηλέφωνο «δια το κοινόν». Έχει και υπαλλήλους διάφορους ο χοντρός !βάλτους

κι αυτούς στην ιστορία. Τι κάνει λοιπόν ο χοντρός;

Αγοράζει κοψοχρονιά και πουλάει σε τσιμπημένες τιμές, κλέβει και στο ζύγι!κονομάει γενικώς. Και όσο κονομάει, τόσο αγοράζει κι όσο αγοράζει, τόσο

πουλάει όλο κι ακριβότερα !κονομάει χοντρικώς. Πουλώντας λιανικώς. Έχει φτιάξει τώρα ο χοντρός ένα κομπόδεμα μεγαλύτερο από τη μπάκα του. Τι

να το κάνει; Οι τράπεζες δε δίνουν καλά επιτόκια, με τοκογλυφίες δε θέλει να μπλέκει καθότι επίφοβα πράγματα, για την πάρτη του δε γουστάρει να

ξοδέψει επειδή τυγχάνει ολιγαρκής καρμίρης ο χοντρός !σκέφτεται λοιπόν, σπάει την κεφάλα του, τι να το κάνει το μπαγιόκο. «Ρε δεν ανοίγω ακόμα ένα

μπακάλικο !να κονομάω από δυο πάντες;» λέει στο τέλος.

Τώρα υπάρχουν δυο μπακάλικα στη γειτονιά, μόνο που οι τιμές δεν πέφτουν (μαλάκας είναι ο χοντρός να τις ρίξει; αφού μόνος του κάνει παιχνίδι),

αντιθέτως, λόγω εξόδων της αναπτυσσόμενης επιχείρησης (του χοντρού), οι τιμές ανεβαίνουν. Τι γίνεται μετά;

Τι να γίνει; Μεροκαματιάρηδες οι άνθρωποι της γειτονιάς, δεν διαθέτουν κανένα μηχάνημα να κόβει αβέρτα χρήματα !οπότε δεν μπορούν πλέον να

αγοράσουν τα εμπορεύματα του χοντρού. Πέφτουν τα έσοδα ανεβαίνουν τα έξοδα! τρελαίνεται ο χοντρός! Τι θ'απογίνει; Αποφασίζει να ανοίξει μπλοκάκι με

βερεσέδια, καλύτερα να του χρωστάνε παρά να σαπίζει το εμπόρευμα στα ράφια. Αναθαρρεύουν λοιπόν οι μεροκαματιάρηδες της γειτονιάς κι αρχίζουν

να ψωνίζουν όλο και περισσότερα με βερεσέ !το μπλοκάκι του χοντρού γίνεται κανονικός τηλεφωνικός κατάλογος.

Ξυπνάει, που λες, ένα πρωί ο χοντρός μέσα στον ιδρώτα. «Ρε τι γίνεται εδώ; Έχω καταντήσει να μου χρωστάνε μέχρι και τα καναρίνια το καναβούρι τους

!που θα πάει αυτή η κατάσταση; Δεν έκανα καλά να ξανοιχτώ τόσο πολύ !άσε που ψυλλιάζομαι ότι οι μπαταξήδες της γειτονιάς δεν θα έχουν να με

ξεχρεώσουν στον αιώνα τον άπαντα».

Τι σκαρφίζεται λοιπόν ο πούστης ο χοντρός; Πάει στον γερο!τσιφούτη της γειτονίας, τον σιχαμερό που δανείζει

με τόκους δέκα φορές πάνω από το νόμιμο. «Γερο!Λαδά αδερφέ μου, σώσε με!» παρακαλάει ο χοντρός. «Ξανοίχτηκα με τα βερεσέδια !κάνε κάτι να έρθω στα

ίσα μου γιατί οι προμηθευτές πιέζουν κι εγώ μόνο το μπλοκάκι έχω!» Ο τσιφούτης την έχει από καιρό ανθιστεί τη φτιάξη, καθότι παλιά πουτάνα στην

οικονομική ανάλυση. Αγοράζει λοιπόν το μπλοκάκι του χοντρού (κοψοχρονιά φυσικά) και όλα μέλι!γάλα.

Τώρα, αυτό το μπλοκάκι με τα βερεσέδια πρέπει κάπως να κλείσει !αλλά ο τσιφούτης είναι λεπτοκαμωμένο άτομο, καχεκτικό και φιλάσθενο ας πούμε.

Φωνάζει λοιπόν κάτι καλόπαιδα της γειτονιάς, με πτυχία και περγαμηνές από τα καλύτερα Σωφρονιστικά Ιδρύματα της χώρας και τους ξηγιέται. «Φέρτε μου

τα φράγκα κι από ότι μαζεύετε, 2% δικά σας». Ξαμολιούνται τα παιδιά, απειλούν, δέρνουν, σπάνε !κάτι μαζεύουν. Φτιάχνει την πρώτη μπάζα ο

τσιφούτης αλλά είναι ακόμα παθητικός. Το μπλοκάκι ούτε που αδυνάτισε καθόλου, τετράπαχο παραμένει.

Πάει λοιπόν στα δικαστήρια και τις αστυνομίες. «Βοηθήστε με καλοί μου άνθρωποι, φτωχός είμαι, το κομπόδεμά μου δάνεισα και τώρα δε με πληρώνουν

επειδής είμαι γέρος κι ανήμπορος!» Φιλότιμοι οι σταυρωτήδες κάνουνε μια έτσι και ξεσπιτώνουν ένα κάρο κόσμο, αφού οι έρημοι οι άνθρωποι δεν έχουν

να πληρώσουν.

Κάθεται τώρα ο τσιφούτης και ξαναμετράει. Τι πήρε; Λίγα λεφτά και μπόλικα χαμόσπιτα. Ούτε καν τα χρήματα που έδωσε στον χοντρό μπακάλη δεν έπιασε,

τραβάει τις αραιές τρίχες που του έχουν απομείνει ο τσιφούτης. «Πως την πάτησα με τον κανάγια! Που, ακόμα και σκλάβους να τους πουλήσω όσους είναι

εδώ μέσα στο μπλοκάκι !τα λεφτά μου δεν θα τα βγάλω!»

Από την άλλη πλευρά ο μπακάλης έχει πέσει στα μαύρα πανιά. Γιατί όσα του έδωσε ο τσιφούτης δε φτάνουν ούτε για «ζήτω» !έχει ξανοιχτεί πολύ, έχει

τιγκάρει τις αποθήκες σε εμπόρευμα, χρωστάει στους προμηθευτές και ο κόσμος δεν περνάει να ψωνίσει ούτε λουμίνια για το καντήλι. Πώς να

περάσουν; Αφού δεν τους έχει μείνει ούτε κεραμίδι να βάλουν πάνω από το χάλι τους, να μην τους βλέπουν τα σύννεφα και τους φτύνουν καταιγιστικά,

που λέει ο λόγος. Αρχίζει λοιπόν τις απολύσεις ο μπακάλης !την πληρώνουν οι μπακαλόγατοι και το παράρτημα ειδών μπακαλικής, μπας και σωθεί η

επιχείρηση.

Έχουμε τώρα έναν τσιφούτη στα πρόθυρα αυτοκτονίας, έναν μπακάλη στα πρόθυρα εμφράγματος και τους μεροκαματιάρηδες δυο!τρία χιλιόμετρα βαθύτερα

από τα πρόθυρα, στα υστερόθυρα, Καθαρτηρίου και Κολάσεως γωνία, για την

ακρίβεια. «Το νου σας τυριά, θα σας φαν´οι βλάχοι!» που λέει κι ο

φιλόσοφος.

Επειδή όμως τέτοια πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν σε μια ευυπόληπτη κοινωνία, παρεμβαίνει το κράτος, να βάλει τάξη. Γιατί άνευ τσιφούτη δεν

κινείται το χρήμα, άνευ μπακάλη δεν εισάγονται φουά γκρα και άνευ μεροκαματιάρηδων δεν εισπράττονται φόροι για να αγοραστεί το φουά γκρα !με

νιώθεις;

Ερώτηση: τι πρέπει να κάνει το κράτος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Τι μέτρα πρέπει να πάρει; Απαντήστε και εισπράττετε την βάσην ας πούμε, με ολίγη

από μπούτι εισπράττετε και το δίπλωμα οικονομολόγου να το 'χετε, να πορεύεστε στους χαλεπούς καιρούς.

Απαντήσεις που δώθηκαν από τυχάρπαστους φωστήρες της μπακαλικής:

1.Μειώνει τους φόρους το κράτος, οπότε περισσεύουν χρήματα στους φτωχομπινέδες και ξεχρεώνουν το μπακάλη και τον τσιφούτη.

Σχόλιο: Αγαπητό μου παιδί, μάλλον διαβάζεις πολλές ιστορίες του Έκτορος Μαλό και της Μυρτώς Κοντοβά !δεν εξηγείται αλλιώς τόση απλο?κότης! Και τι

είναι ρε το κράτος που θα μειώσει τους φόρους; Σύλλογος προστασίας αναξιοπαθούντων μισθωτών; Πως θα ζήσει το κράτος; Εδώ αυτά που παίρνει και

δεν του φτάνουν !εσύ προτείνεις μείωση; Άσε που, αν περισσέψουν λεφτά στους φτωχοί, σιγά μην πάνε να ξεχρεώσουν! Θα αγοράσουν ένα κάρο μαλακίες

και θα βρεθούν ακόμα πιο χρεωμένοι !έτσι όπως ακριβώς κάνουν τα τελευταία χρόνια! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη με τον κηδεμόνα σου αγαπητό μου παιδί.

2.Ξεχρεώνει το κράτος τα χρωστούμενα από την τσέπη του και τα κρατάει λίγα!λίγα από τα μισθά των φτωχώνε.

Σχόλιο: Από τον προηγούμενο αντέγραψες και άλλαξες λίγο το συμπέρασμα για να μη σε πάρουν είδηση; Ρε πανίβλακα, αφού και το κράτος από τον τσιφούτη

δανείζεται, πού θα βρει λεφτά να τον ξεχρεώσει; Ξαναπέρνα τον Σεπτέμβρη χωρίς τον κηδεμόνα σου, έτσι κι αλλιώς θα ξανακοπείς λόγω αντιγραφής.

3.Αφήνει το κράτος τον τσιφούτη και τον χοντρό να ψοφήσουν επειδή κάνανε μαλακίες και ανοίγει ένα δικό του μπακάλικο μαζί με μια κρατική τσιφουτερί

για να βολευτεί ο κοσμάκης.

Σχόλιο: Κατ' αρχάς η γλώσσα που χρησιμοποιείς δεν ταιριάζει σε επιστήμονα παύλα άνθρωπο. Κατά δεύτερον, αν ψοφήσει το κεφάλαιο ποιος θα χρηματοδοτεί

τους βουλευτές να βουλεύονται και τους υπουργούς να υποεργάζονται; Κατά τρίτον, είσαι παλιοκομμούνι και η ιστορία σε έχει καταδικάσει στο πυρ το

εξώτερον! Ξαναπέρνα το Σεπτέμβρη που θα έχει τελειώσει η τουριστική περίοδος και θα ξαναλειτουργήσουμε τη Μακρόνησος, να δούμε τι θα κάνουμε

με σένα.

4.Αγοράζει το κράτος ένα ολοκαίνουργο τεφτέρι, λευκό σαν αθώα περιστερά και το δίνει στον χοντρό. Δίνει κι ένα στον τσιφούτη για να μη γκρινιάζει.

Και τους λέει «μην ανησυχείτε, εγώ είμαι εδώ !γράψτε κατά βούληση, εγγυώμαι εγώ τα λεφτά σας».

Σχόλιο: Να συλληφθεί πάραυτα ο γράψας την παραπάνω τούφα και να του απαγγελθούν επιτόπου κατηγορίες περιύβρισης αρχής, παρακώλυσης

συγκοινωνιών, σύστασης συμμορίας καθώς και κατανάλωσης ψυχότροπων ουσιών εν ώρα μαθήματος.

Σύμφωνοι;

Στο ξεκίνημα της παγκόσμιας κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος,σύμπασα η ανθρωπότης προσκύνησε τον προφήτη Γκόρντον Μπράουν που είχε την

έμπνευση να «δανείσει» χρήματα στις τράπεζες, βάζοντας πόδι στους διοικητικούς τους μηχανισμούς, προκειμένου να εκτονωθεί η κρίση. Αυτό

έγινε στην Αγγλία και οι ηγέτες των υπόλοιπων χωρών έσπευσαν να κάνουν το ίδιο.

Σήμερα όλο και περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες μπερδεύονται στο άκουσμα του παραπάνω ονόματος. Η συνήθης αντίδραση είναι του στυλ «Μπράουν; Άι θινκ χι

ιζ εν οβερεστιμέιτεντ πλέιερ !ΑΕΚ Αθενς σουντ νοτ ρινιού χις κόντρακτ! Παντελής Μπράουν ιζ φορ δε μπάζα άι τελ γιου». Κοντολογίς, όλο και

περισσότεροι θέλουν να ξεχάσουν τη μαλακία του Γκόρντονα του Καφέ. Γιατί;

Διότι το πρόβλημα ήταν το πλεόνασμα παραγωγής που κυκλοφόρησε στην αγορά και η οικονομική αδυναμία των καταναλωτών να το απορροφήσουν. Πράγμα το

οποίο οδήγησε στην κυκλοφορία πλασματικού χρήματος μέσω του υπερδανεισμού. Που με τη σειρά του οδήγησε σε κατάρρευση των αγορών εφόσον το πλασματικό χρήμα δεν μπορεί με τίποτα να γίνει πραγματικό. Όταν έρχεσαι εσύ και λες

ότι θα ρίξεις ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ, για να διορθώσεις την κατάσταση!είσαι, το λιγότερο, μαστουρωμένος! Για περισσότερες πληροφορίες

ξαναδιάβασε την απάντηση νο.4.

Μάλιστα ο δικός μας οικονομικός κεφάλας δεν άντεξε και το έσκασε το παραμύθι σε συνέντευξη τύπου. «Δεν είναι πραγματικά τα κεφάλαια που θα

δώσουμε για την στήριξη των τραπεζών, απλώς θα εγγυηθούμε την χρηματοπιστωτική επάρκεια για να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη», έτσι

ακριβώς όπως στο λέω το είπε ο άνθρωπος! Εσείς μέχρι χτες δανειζόσασταν από τις τράπεζες εκδίδοντας ομόλογα για να καλύψετε τους

προHπολογισμούς σας (το επιτρεπτό ετήσιο έλλειμμα στην Ε.Ε. είναι 3%, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε χρόνο τα κράτη!μέλη πρέπει να δανείζονται

χρήματα για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους) !τώρα πως βρεθήκατε να δανείζετε τις τράπεζες;

Ξεκαθαρίζω !η λύση που προωθείται από τις κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών για την αντιμετώπιση της κρίσης μοιάζει με συνταγή αλμπάνη γιατρού

για την αντιμετώπιση του καρκίνου. «Από πού να πάρω αυτά τα φάρμακα γιατρέ μου;» «Μα δεν χρειάζεται να πάρετε τα φάρμακα αγαπητέ! Αρκεί να φάτε το

χαρτί της συνταγής και θα γίνετε σίγουρα καλά!»

Ξεκαθαρίζω !μέχρι να ρεφάρει η αγορά τη χασούρα της, μέχρι δηλαδή να αντιμετωπίσουν τη ζημιά από το πλασματικό χρήμα, θα περάσουν πολλές

αναποτελεσματικές νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου ακόμα και μέρα!μεσημέρι. Άρχισαν ήδη να κλείνουν τα παραρτήματά τους οι αυτοκινητοβιομηχανίες, θα

ακολουθήσουν εταιρείες ειδών εικόνας!ήχου, κινηματογραφικά στούντιο, εταιρείες παροχής υπηρεσιών και ειδών ψυχαγωγίας και αναψυχής, τουριστικά

καταλύματα. Με λίγα λόγια, η πολυτέλεια θα φάει πρώτη χώμα.

Ξεκαθαρίζω !άνθρωποι θα μείνουν στο δρόμο, προγράμματα ανεργίας θα αποτύχουν να καλύψουν τις ανάγκες τους και η αγορά θα υπολειτουργεί

χειροτερεύοντας συνεχώς την κατάσταση.

Ξεκαθαρίζω !αυτή τη φάση οι γραμματιζούμενοι τη λένε «ύφεση». Και κουβαλάει στασιμοπληθωρισμό (υψηλό πληθωρισμό που δεν πέφτει με τίποτα),

συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, μείωση των παραγωγικών διαδικασιών μέχρι τη στιγμή που. Που;

Δεν θα αναλύσω το μαρξιστικό σενάριο, όπου το σύστημα καταρρέει μέσα στις αντιφάσεις του. Ξέρεις γιατί; Επειδή αυτό είναι το ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ σενάριο. Θα

σου πω όμως για την άλλη προοπτική, αυτή που διδάσκονται οι οικονομολόγοι στο μάθημα της οικονομικής θεωρίας !όταν μελετάνε τα νεώτερα οικονομικά

μοντέλα. Για να ξεπεραστεί η ύφεση, έχει αποδειχτεί από την ιστορική εμπειρία ότι θα πρέπει να επέλθει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ

ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ. Μόνο έτσι θα μειωθεί το αγοραστικό κοινό παράλληλα με τη (σε μεγαλύτερο βαθμό) μείωση της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα οδηγηθούμε σε αύξηση της αγοραστικής ικανότητας και, ακολούθως, αύξηση των

τιμών. Μαγικό, έτσι;

Τι σημαίνει όμως «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»; Παραγωγικοί μηχανισμοί είναι οι εργαζόμενοι και τα μέσα παραγωγής

(μηχανήματα, κτίρια κ.λ.π.) !να το ξεκαθαρίσω αυτό. Και πως καταστρέφονται; Πανεύκολα! Οι άνθρωποι!εργαζόμενοι σκοτώνονται μαζικά σε

πεδία μαχών, τα εργοστάσια βομβαρδίζονται, οι οδικές αρτηρίες μεταφοράς εμπορευμάτων ανατινάζονται, η αεροπορία και το ναυτικό χρησιμοποιούνται

για τη διεξαγωγή εχθροπραξιών . Χρειάζεται να σου πω κι άλλα για να καταλάβεις ότι η «καταστροφή μέρους των παραγωγικών μηχανισμών»

συνεπάγεται πόλεμο; Παγκόσμιο κατά προτίμηση, να μην κάνουμε διπλές και τρίδιπλες δουλειές !να ξεμπερδεύουμε με τη μία.

Ο μπακάλης δεν θα πάει στον πόλεμο γιατί έχει πλατυποδία, ο γερο!τσιφούτης επίσης δεν θα πάει, λόγω ηλικίας. Αλλά θα είναι εδώ όταν εσύ δεν θα

γυρίσεις για να συνεχίσουν τις δουλειές τους με καλύτερες συνθήκες και έχοντας σβήσει τις συνέπειες των βλακωδών ενέργειών τους. Ο Καφές Γκόρντον

δεν θα πάει στον πόλεμο λόγω στραβισμού, ο Σαρκοζί δεν θα πάει επειδή είναι προστάτης οικογενείας, η Μέρκελ θα το παίξει γυναίκα και δεν θα

καταταγεί, ο Αμερικάνος Πρόεδρος δεν θα πάει επίσης !επειδή εκεί η θητεία είναι προαιρετική. Θα μείνουν πίσω να περιμένουν εσένα, να τους

διευκολύνεις ψοφώντας σε κάποιον βομβαρδισμένο κωλότοπο για χάρη της σημαίας. Της δικής τους σημαίας !όχι της δικής σου, εσύ άλλωστε δεν έχεις.

Επειδή και τη σημαία σου με υπερχρεωμένη πιστωτική την αγόρασες. Κορόιδο"

[Opus Magnum]

ότι η αγορά δεν μπορεί να αυτορυθμιστεί και απαιτείται η επέμβαση του κράτους δεν είναι ιδέα του Brown..

το κράτος δύναται να επέμβει και να ενισχύσει την αγορά με ποικίλους τρόπους σε κάθε στάδιο του οικονομικού κύκλου.

το παράδειγμα είναι πολύ καλό για την κατανόηση των απλών οικονομικών εννοιών μετά όμως όταν έγινε χρήση του για τον αποκλεισμό των λύσεων το μεταφορικό και το αληθινό αναμείχθηκαν με μη ορθό τρόπο.

και παρόλο που η φτώχια φέρνει καυγάδες δεν νομίζω ότι οικονομικά οι κρίσεις επιλύονται με πολέμους.ο ίδιος ο πόλεμος εξάλλου είναι μια μορφή επένδυσης του κράτους,επομένως αν είναι αυτός εφικτός είναι και άλλες επενδύσεις.

τελολογικά σενάρια παίζουν, ο Σήφης που είναι να κατηγορήσει τους Εβραίους?

[karanti_maria]

Οι τράπεζες δε δίνουν καλά επιτόκια...

ΛΑΘΟΣ, σε καιρό κρίσης οι τράπεζες, για να προσελκύσουν κεφάλαια, αυξάνουν κατά πολύ τα επιτόκια καταθέσεων!

Επί τη ευκαιρία, να βγάλετε όλοι τα χρήματά σας από τις συμβεβλημένες μιζαδόρικες Τράπεζες μισθοδοσίας Προσωπικού των Νοσοκομείων, που σας δίνουν επιτόκια-κοροιδία, και να τα τοποθετήσετε στο μοναδικό ελληνικό τραπεζικό Ίδρυμα που παρέχει τόκο μέχρι 5%!

Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων!

Με υποκαταστήματα μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δυστυχώς.

Ουρά κάνουν κάθε πρωί οι μεγαλογιατροί της Θεσσαλονίκης για να καταθέσουν τις εισπράξεις ιατρείου της προηγούμενης μέρας!

Καλό αβγάτισμα!

[pro]

Το μεικτο του ΤΠΔ ειναι 3,2% για ταμιευτηριο και στις προθεσμιακες γυρω στο 4,5%

[karanti_maria]

Το μεικτο του ΤΠΔ ειναι 3,2% για ταμιευτηριο και στις προθεσμιακες γυρω στο 4,5%

ΛΑΘΟΣ

[pro]

[Leviathan]

να τα τοποθετήσετε στο μοναδικό ελληνικό τραπεζικό Ίδρυμα που παρέχει τόκο μέχρι 5%!

Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων!

Όταν θα βαρέσει κανόνι η χώρα(οσονούπω) θα πάρουν τον πούλο όλοι οι καταθέτες, οπότε......

[karanti_maria]

...θα βαρέσει κανόνι η χώρα(οσονούπω....

Πολύ απαισιόδοξο σε βρίσκω ρε συ συνάδελφε!

Μόνο τα ακατοίκητα νησιά μας να πουλήσουμε, που είναι γύρω στα 2000, θα πάρουμε 300.000.000.000 ευρώ.

Μόνο τα δάση και τα βουνά μας να δώσουμε για εκμετάλλευση σε εταιρίες για 100 χρόνια, θα πάρουμε περίπου τα ίδια χρήματα.

Μόνο τα ηφαιστιακής προέλευσης μεταλλεύματα να εξάγουμε, θα πάρουμε περίπου τα ίδια χρήματα, σε 100 χρόνια βέβαια.

Μόνο τα δικαιώματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στα εδάφη και στις θάλασσές μας να πουλήσουμε, θα πάρουμε περίπου τα ίδια χρήματα.

Μόνο τα κτήματα της Εκκλησίας να πουλήσουμε, αφού της τα πάρει πίσω το Κράτος παύοντας επιτέλους να γλύφει ψηφοθηρικά τους παπάδες, θα λάβουμε 150.000.000.000 ευρώ.

Μόνο από την τοποθέτηση πυρηνικών αντιδραστήρων τρίτης γενιάς, παντού στη χώρα μας, θα εξοικονομήσουμε σε 100 χρόνια τα ίδια χρήματα, εξαλείφοντας οριστικά την ενεργειακή μας εξάρτιση από τις αραβικές χώρες.

Ευκαιρίες υπάρχουν αρκετές.

Πολιτικοί με βούληση και εξυπνάδα δεν υπάρχουν για να τις αδράξουν!

Από την άλλη οι πολιτικοί μας είναι καθρέφτης των πολιτών που τους ψηφίζουν.

Αν είναι όλοι οι πολίτες τόσο απαισιόδοξοι και ηττοπαθείς σαν τον Leviathan, τότε και οι πολιτικοί μας θα είναι το ίδιο!

[Leviathan]

Εσύ πρέπει να γίνεις οικονομικός σύμβουλος του Γιωργάκη, μήπως και αποφύγουμε το κανόνι ( λέμε τώρα.... ).

[karanti_maria]

Η κυβέρνησή μας, με τους πολλούς της οικονομολόγους, χρειάστηκε μονάχα 6 μήνες για να αποτύχει παταγωδώς να αναζωογονήσει την οικονομία μας φέρνοντας ανάπτυξη!

Επιδόθηκε σε ασύστολη φορομπηχτική πολιτική και η αγορά συρρικνώθηκε.

Δε μπορεί πλέον να μαζέψει τα έσοδα από το Φ.Π.Α. που τόσο περιμένει γιατί απλά δεν γίνονται συναλλαγές!

Απορώ πως δεν τα γνωρίζουν αυτά. Σε ποια σοσιαλιστικά Πανεπιστήμια σπούδασαν ώστε να μη διδαχθούν τη σύγχρονη οικονομική θεωρία?

Είναι γνωστό πως αν θέλεις να έχεις ανάπτυξη ΜΕΙΩΝΕΙΣ τους φόρους και την παρουσία του Κράτους.

Για να έρθει ο ξένος να επενδύσει εδώ στην Ελλάδα και να φέρει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, θέλει να ξέρει πρώτα οτι δε θα πέσουν τα διάφορα κομματόσκυλα να του φάνε μέρος του κεφαλαίου πριν προλάβει να χτίσει το εργοστάσιό του!

Έπειτα θέλει να ξέρει οτι θα μπορεί να είναι ελεύθερος να δράσει και να κάνει ο,τι θέλει με τα κέρδη του.

Δε θέλει το Κράτος να κάνει κουμάντο στα δικά του χρήματα, σα να ήταν μεγαλομέτοχος!

ΚΑΙ στα δύο απλά αυτά πράγματα, η Κυβέρνησή μας απέτυχε παταγωδώς!

Για αυτό επενδύσεις δεν έρχονται κι όσες υπάρχουν κοιτάν να φύγουν...

Αν πας να επενδύσεις στη Βουλγαρία, δημιουργώντας εκατοντάδες θέσεις εργασίας, έρχεται το δημοτικό συμβούλιο και ρωτάει αν θέλεις να αλλάξει κάποιο Νόμο για να πάει καλύτερα η επιχείρησή σου και να προσλάβεις περισσότερα άτομα!

Στην πιο πλούσια χώρα του Κόσμου, τις Η.Π.Α. οι φόροι για τους εκατομμυριούχους που επενδύουν είναι ελάχιστοι!

Λογικό! Σου λέει, αν τους σκίσουμε στους φόρους μπορεί να τα βροντήξουν και να σηκωθούν να παν τα λεφτά τους στην Ελλάδα!

Πρέπει να καταλάβουμε πως για να έχουμε συντάξεις, καλούς μισθούς, ωραία σπίτια, καλά Νοσοκομεία, και καλά Πανεπιστήμια πρέπει να πείσουμε το διεθνές Κεφάλαιο να έρθει να αράξει στην Ελλάδα.

Το διεθνές Κεφάλαιο δεν είναι τίποτα άλλο από έναν υπέρβαρο φαλακρό μεσήλικα γεμάτο λεφτά που πρέπει να τον πείσουμε να πάψει να κάνει διακοπές στην Καραιβική, να αγοράζει πολυτελή αυτοκίνητα και γιοτ, να πηδάει 20χρονες Σλάβες, και να έρθει να χτίσει ένα ξενοδοχείο ή ένα εργοστάσιο στην Ελλάδα.

Αν του κάνουμε τη ζωή δύσκολη και τον απειλούμε με φόρους, θα μας γράψει στα πλαδαρά του @@δια και απλά, θα συνεχίσει τις πολυτελείς διακοπές του!

Εμείς καιγόμαστε από τη μιζέριά μας κι όχι αυτός!

Δε μπορώ να εξηγήσω γιατί, αλλά οι Έλληνες είναι ο μόνος λαός στην Ευρώπη με παθολογικό μίσος και ζήλια απέναντι στους διεθνείς επενδυτές!

Για να πάμε μπροστά, θα πρέπει να αποβάλλουμε αυτό το μίσος κάποτε.

[anastasiostheodoridis]

Το διεθνές Κεφάλαιο δεν είναι τίποτα άλλο από έναν υπέρβαρο φαλακρό μεσήλικα γεμάτο λεφτά που πρέπει να τον πείσουμε να πάψει να κάνει διακοπές στην Καραιβική, να αγοράζει πολυτελή αυτοκίνητα και γιοτ, να πηδάει 20χρονες Σλάβες, και να έρθει να χτίσει ένα ξενοδοχείο ή ένα εργοστάσιο στην Ελλάδα.

Γνωρίζεις πολλούς τέτοιους μαλ.....;

Σταύρεμ φιλελεύθερος τέκνο μου;

[karanti_maria]

Γνωρίζεις πολλούς τέτοιους μαλ.....;

Όλοι οι δισεκατομμυριούχοι των Η.Π.Α. επιδίδονται ενεργά σε αγαθοεργίες ανά τον πλανήτη, πλην Ελλάδος.

Ο Bill Gates της Microsoft μόνο, θα μεταβιβάσει ολόκληρη την περιουσία του, που είναι η μεγαλύτερη του κόσμου, σε ένα κληροδότημα που θα μοιράζει λεφτά!

Πόσες Σλάβες θα μπορούσε να πηδήξει με τόσα δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια?

'Η μάλλον, γνωρίζοντας καλύτερα το άτομο, πόσα βίντεο γκέιμ θα μπορούσε να παίξει στη ζωή του?

[karanti_maria]

Ο Φιντέλ Κάστρο θεωρεί ότι το οικονομικό μοντέλο της Κούβας δεν είναι πλέον αποτελεσματικό, σύμφωνα με Αμερικανό δημοσιογράφο, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα πήρε συνέντευξη από τον πρώην πρόεδρο της Κούβας. Ο Τζέφρι Γκόλντμπεργκ, συντάκτης του περιοδικού "Atlantic Monthly" έγραψε σε ένα μπλογκ ότι ρώτησε τον Κάστρο εάν το κουβανικό μοντέλο αξίζει να εξαχθεί σε άλλες χώρες και εκείνος απάντησε ότι "το κουβανικό μοντέλο δεν είναι πλέον λειτουργικό ούτε για εμάς ".

Η απόψη που εξέφρασε ο Φιδέλ Κάστρο στον Αμερικανό δημοσιογράφο είναι ανάλογη με τη θέση που ανέπτυξε στα κουβανικά Μέσα Ενημέρωσης τον Απρίλιο, συμφωνώντας με τον αδελφό του, Ραούλ, ο οποίος έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για μεταρρυθμίσεις με στόχο την ενίσχυση της οικονομίας της χώρας. Ο Γκόλντμπεργκ γράφει στο συγκεκριμένο μπλογκ ότι η Τζούλια Σουέιγκ, ειδική σε θέματα Κούβας στο Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων- ένα think tank με έδρα την Ουάσινγκτον και η οποία τον συνόδευσε στην Αβάνα, πιστεύει πως ο Κάστρο παραδέχεται ότι "το κράτος έχει πολύ μεγάλο ρόλο στην οικονομική ζωή της χώρας".

Η άποψη του Φιδέλ Κάστρο θεωρείται ότι ενισχύσει τις προσπάθειες του Ραούλ Κάστρο να χαλαρώσει το ρόλο του κράτους στην οικονομική δραστηριότητα, παρά τις αντιρρήσεις που εκφράζουν αρκετά μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Τζούλια Σουέιγκ. Ο Γκόλντμπεργκ γράφει ότι ο Κάστρο τον προσκάλεσε στην Αβάνα για να συζητήσουν το πρόσφατο άρθρο του για την πιθανότητα σύγκρουσης του Ισραήλ με το Ιράν, με ενδεχόμενη αμερικανική εμπλοκή, και με αφορμή τις πυρηνικές φιλοδοξίες της Τεχεράνης. Ο Κάστρο επέκρινε τον Ιρανό πρόεδρο, Αχμαντινετζάντ για αντισημιτισμό και για άρνηση του ολοκαυτώματος, σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο.

http://taxalia.blogspot.com/2010/09/blog-post_3628.html

Κομουνιστές της Ελλάδος ακούσατε?

[karanti_maria]

«Η διαδικασία, με την οποία οι τράπεζες δημιουργούν νέο χρήμα, είναι τόσο απλή, που το μυαλό αηδιάζει»

Τα «άϋλα» χρήματα δε που «παρασκευάζονται» ή «καταστρέφονται» με αυτόν τον τρόπο, ονομάζονται, σε αντίθεση με αυτά που προέρχονται από τα ευγενή μέταλλα, «Fiat Money» – από το λατινικό «fiat», το οποίο μεταφράζεται ως «δημιουργία» (στην προκειμένη περίπτωση, χρήματα που δημιουργούνται από το τίποτα.

...μπορούν να δανείζουν το 50πλάσιο των καταθέσεων που διατηρούν στην κεντρική τράπεζα!

Σε ορισμένες χώρες (Καναδάς, Σουηδία, Μ. Βρετανία) δεν είναι υποχρεωμένες οι ιδιωτικές τράπεζες να διαθέτουν ελάχιστα αποθέματα στις κεντρικές.

...δανείζει 50 εκατομμύρια – δηλαδή, 49.000.000 περισσότερα από αυτά που διαθέτει. Εάν χρεώνει λοιπόν επιτόκιο 5%, κερδίζει ετήσια 2.500.000, διαθέτοντας καταθέσεις ύψους 1.000.000. Επομένως, κερδίζει 250% ετησίως στο ποσόν που πραγματικά «επενδύει» – ένα εξόφθαλμα τοκογλυφικό επιτόκιο, άνω του 20% μηνιαία (οι τοκογλύφοι κερδίζουν πολύ λιγότερα).

...για παράδειγμα, οι Γαλλικές τράπεζες, οι οποίες είχαν δανείσει στην Ελλάδα 75 δις $, είχαν καταθέσεις στην ΕΚΤ, για το συγκεκριμένο βέβαια δάνειο, το πολύ 1,5 δις $

...το μεγαλύτερο μέρος τοποθετείται στα χρηματιστήρια, με υπερ100πλάσιο «πολλαπλασιαστή» – γεγονός που προσφέρει ονειρικές αποδόσεις στις τράπεζες (αλλά και απίστευτα μεγάλα ρίσκα).

...μόνο το 2005, η J.P.Morgan κατείχε παράγωγα αξίας 25 τρις $

...με την ταχυδακτυλουργική δημιουργία νέων χρημάτων από το πουθενά, ενδεχομένως να καταλάβουμε ότι τα θεμέλια, επάνω στα οποία οικοδομούμε αδιάκοπα το μέλλον μας, δεν είναι τόσο σίγουρα, όσο νομίζουμε.

http://www.newsblog.gr/index.php/51172/ ## no greeklish please! ## - ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika - fragolevantika grapste kalytera ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika - agglika --mystikes-diadromes-tou-kefalaiou

[karanti_maria]

Άλλες Χώρες έχουν πολύ υψηλότερο Εξωτερικό Χρέος από εμάς!

Δείτε τον πίνακα:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt

Κι αν συνυπολογιστεί το Εσωτερικό Χρέος σε Ιδιώτες και Επιχειρήσεις, που δεν αναγράφεται εδώ, η κατάσταση σε ορισμένες Χώρες είναι τραγική!

[Favlos_Kyklos]

«Η διαδικασία, με την οποία οι τράπεζες δημιουργούν νέο χρήμα, είναι τόσο απλή, που το μυαλό αηδιάζει»

Τα «άϋλα» χρήματα δε που «παρασκευάζονται» ή «καταστρέφονται» με αυτόν τον τρόπο, ονομάζονται, σε αντίθεση με αυτά που προέρχονται από τα ευγενή μέταλλα, «Fiat Money» – από το λατινικό «fiat», το οποίο μεταφράζεται ως «δημιουργία» (στην προκειμένη περίπτωση, χρήματα που δημιουργούνται από το τίποτα.

...μπορούν να δανείζουν το 50πλάσιο των καταθέσεων που διατηρούν στην κεντρική τράπεζα!

Σε ορισμένες χώρες (Καναδάς, Σουηδία, Μ. Βρετανία) δεν είναι υποχρεωμένες οι ιδιωτικές τράπεζες να διαθέτουν ελάχιστα αποθέματα στις κεντρικές.

...δανείζει 50 εκατομμύρια – δηλαδή, 49.000.000 περισσότερα από αυτά που διαθέτει. Εάν χρεώνει λοιπόν επιτόκιο 5%, κερδίζει ετήσια 2.500.000, διαθέτοντας καταθέσεις ύψους 1.000.000. Επομένως, κερδίζει 250% ετησίως στο ποσόν που πραγματικά «επενδύει» – ένα εξόφθαλμα τοκογλυφικό επιτόκιο, άνω του 20% μηνιαία (οι τοκογλύφοι κερδίζουν πολύ λιγότερα).

...για παράδειγμα, οι Γαλλικές τράπεζες, οι οποίες είχαν δανείσει στην Ελλάδα 75 δις $, είχαν καταθέσεις στην ΕΚΤ, για το συγκεκριμένο βέβαια δάνειο, το πολύ 1,5 δις $

...το μεγαλύτερο μέρος τοποθετείται στα χρηματιστήρια, με υπερ100πλάσιο «πολλαπλασιαστή» – γεγονός που προσφέρει ονειρικές αποδόσεις στις τράπεζες (αλλά και απίστευτα μεγάλα ρίσκα).

...μόνο το 2005, η J.P.Morgan κατείχε παράγωγα αξίας 25 τρις $

...με την ταχυδακτυλουργική δημιουργία νέων χρημάτων από το πουθενά, ενδεχομένως να καταλάβουμε ότι τα θεμέλια, επάνω στα οποία οικοδομούμε αδιάκοπα το μέλλον μας, δεν είναι τόσο σίγουρα, όσο νομίζουμε.

http://www.newsblog.gr/index.php/51172/ ## no greeklish please! ## - ## no greeklish please! ## - ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika - fragolevantika grapste kalytera ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika - agglika - fragolevantika grapste kalytera ## no greeklish please! ## - ## no greeklish please! ## - ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika - fragolevantika grapste kalytera ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika - agglika - fragolevantika grapste kalytera ## no greeklish please! ## - oxi fragolevantika grapste kalytera sta agglika - agglika - agglika --mystikes-diadromes-tou-kefalaiou

Οπότε που καταλήγεις ;

[karanti_maria]

Τα αμερικανικά ομόλογα έχουν «μικρή αξία» λόγω του αυξανόμενου χρέους των ΗΠΑ, αναφέρει στην μηνιαία επενδυτική επισκόπηση ο επικεφαλής της Pimco, Bill Gross, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg.

Όπως αναφέρει ο επικεφαλής του μεγαλύτερου ταμείου επενδύσεων σε ομόλογα, το μη καταγεγραμμένο χρέος των ΗΠΑ ανέρχεται στα 75 τρις. δολάρια, που αντιστοιχεί το 500% του ΑΕΠ της χώρας. Σε αυτό περιλαμβάνονται ομόλογα, καθώς και υποχρεώσεις στην κοινωνική ασφάλιση και στην υγεία.

Ο Gross ανέφερε ότι έχει προχωρήσει σε πώληση αμερικανικών ομολόγων «στο πλαίσιο του χρέους των 75 τρισ. δολαρίων», ενώ αναφερόμενος συμπλήρωσε ότι «Γινόμαστε πιο Έλληνες και από τους Έλληνες».

http://www.capital.gr/News.asp?id=1164098

[karanti_maria]

Στις 16 Μαΐου οι ΗΠΑ θα φτάσουν το ανώτατο όριο δανεισμού που προβλέπεται από τη νομοθεσία της χώρας σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, Timothy Geithner, σε μία προσπάθεια αύξησης της πίεσης προς το κογκρέσο να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες για την αποφυγή της στάσης πληρωμών.

“Όσο το κογκρέσο καθυστερεί να δράσει, τόσο το περισσότερο οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους για την ικανότητά μας να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας και τις υποχρεώσεις μας,” αναφέρει ο Geithner σε επιστολή που απέστειλε τη Δευτέρα προς τα στελέχη του κογκρέσου. “Η στάση πληρωμών από τις ΗΠΑ είναι αδιανόητη.”

Σημειώνεται πως μέχρι την Παρασκευή ο δανεισμός των ΗΠΑ ήταν κατά 95 δισ. δολ. από το ανώτατο όριο των 14,3 τρισ. δολ. που προβλέπει η νομοθεσία.

Ορισμένοι ρεπουμπλικανοί βουλευτές χρησιμοποιούν την ανάγκη αύξησης του ορίου ως μοχλό πίεσης προς τον Obama για μεγαλύτερες περικοπές στον προϋπολογισμό, ενώ την ίδια στιγμή το κογκρέσο προσπαθεί να θέσει σε ισχύ ένα πακέτο δαπανών που θα επιτρέψει στην κυβέρνηση της χώρας να λειτουργήσει και μετά την Παρασκευή.

Σύμφωνα με τον Geithner ενδεχόμενη αποτυχία έγκαιρης αύξησης του ορίου δανεισμού θα οδηγήσει σε αύξηση των επιτοκίων και θα προκαλέσει μία κρίση που θα είναι μεγαλύτερη από αυτή που προσπαθεί να ανακάμψει η οικονομία.

Τόσο ο υπουργός Οικονομικών όσο και ο πρόεδρος της Fed, Ben Bernanke, έχουν τονίσει πως η αποτυχία αύξησης του ορίου θα έχει καταστροφικές συνέπειες.

Το υπουργείο Οικονομικών έχει τη δυνατότητα να λάβει συγκεκριμένα έκτακτα μέτρα για την αναβολή της ημερομηνίας ανακήρυξης στάσης πληρωμών από τις ΗΠΑ, των οποίων ωστόσο η ισχύς δεν μπορεί να ξεπεράσει τις 8 εβδομάδες.

Ορισμένοι βουλευτές έχουν προτείνει στο υπουργείο Οικονομικών ως μέτρο την καταβολή πρώτα των τόκων και έπειτα των μεταβιβαστικών πληρωμών ενώ έχουν απευθύνει ερώτημα για τη δυνατότητα πώλησης μέρους των αποθεμάτων χρυσού ή του χαρτοφυλακίου φοιτητικών δανείων.

Το υπουργείο όμως έχει απαντήσει πως οι παραπάνω προτάσεις δεν θα είναι αποτελεσματικές. “Η προσπάθεια γρήγορης πώλησης (fire sale) περιουσιακών στοιχείων για να κερδίσει χρόνο το κογκρέσο θα ήταν επιζήμια για τις αγορές και την οικονομία ενώ θα υπονόμευε την εμπιστοσύνη προς τις ΗΠΑ,” τόνισε ο Geithner.

Σημειώνεται πως βάσει εκτιμήσεων του ΔΝΤ το περασμένο έτος το χρέος των ΗΠΑ ως προς το μέγεθος της οικονομίας, είναι μεγαλύτερο της Γαλλίας, του Καναδά και της Γερμανίας, αλλά μικρότερο από της Ιταλίας και της Ιαπωνίας.

http://www.capital.gr/News.asp?id=1165880

[karanti_maria]

Μάχη με το χρόνο δίνουν τα μέλη του Κογκρέσου για την άρση του αδιεξόδου και την έγκριση του σχετικού νομοσχεδίου δαπανών για το υπόλοιπο του δημοσιονομικού έτους, με τη διάσταση απόψεων μεταξύ Ρεπουμπλικάκων και Δημοκρατικών να απειλεί με «μπλακάουτ» την κυβέρνηση, εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία μέχρι τα τέλη της εβδομάδας.

Εχοντας στη διάθεσή τους δύο μόνο ημέρες, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί προσπαθούν να καταλήξουν σε συμβιβασμό, που θα αποτρέψει τον κίνδυνο αναστολής της λειτουργίας των κυβερνητικών υπηρεσιών, αφήνοντας χωρίς δουλειά χιλιάδες εργαζομένους.

Ο επικεφαλής των Δημοκρατικών της Γερουσίας, Χάρι Ριντ, δήλωσε ότι οι συνομιλίες για τον προϋπολογισμό βρίσκονται σε εξέλιξη, ενώ κατηγόρησε τους Ρεπουμπλικάνους για αλλαγή των όρων της συζήτησης την τελευταία στιγμή. «Βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο και έχουμε στη διάθεσή μας λιγότερες από 72 ώρες...

Είναι καιρός να λάβουμε μια απόφαση», δήλωσε ο κ. Ριντ. Οι δύο πλευρές είχαν καταλήξει στις αρχές της εβδομάδες για περικοπές δαπανών, ύψους 33 δισ. δολαρίων, όμως ο εκπρόσωπος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Ρεπουμπλικάνος Τζον Μπένερ, ασκεί τώρα πιέσεις για περικοπές 40 δισ. δολαρίων.

Οι δύο πλευρές θα πρέπει, επίσης, να καταλήξουν στο ποια θα είναι εκείνα τα προγράμματα που θα υποστούν μείωση κονδυλίων, ώστε να ικανοποιηθεί το αίτημα των Ρεπουμπλικάνων για γενναίες περικοπές δαπανών στο τρέχον δημοσιονομικό έτος. Η προχθεσινή συνάντηση απέβη άκαρπη, καθώς μέλη των Δημοκρατικών απέρριψαν πρόταση των Ρεπουμπλικάνων για εξασφάλιση της λειτουργίας της κυβέρνησης για μία ακόμη εβδομάδα, με αντάλλαγμα επιπρόσθετες περικοπές 12 δισ. δολαρίων.

Οι Ρεπουμπλικάνοι, που δέχονται πιέσεις από το συντηρητικό Κόμμα του Τσαγιού για «γενναίες» περικοπές και μείωση του μεγέθους της κυβέρνησης, κατηγορούν τους Δημοκρατικούς ότι απέτυχαν να περάσουν πέρυσι τον προϋπολογισμό για το δημοσιονομικό έτος 2011, τότε που είχαν τον έλεγχο και των δύο σωμάτων του Κογκρέσου, ενώ υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση Ομπάμα αγνοεί τους κινδύνους από την αύξηση του ομοσπονδιακού ελλείμματος και του εθνικού χρέους.

Σε δηλώσεις του, ο πρόεδρος Ομπάμα τόνισε ότι είναι ανεπίτρεπτο που δεν έχει καταστεί δυνατή η επίτευξη συμφωνίας για τη χρηματοδότηση της λειτουργίας των κυβερνητικών υπηρεσιών μέχρι το Σεπτέμβριο, δηλώνοντας ότι ο αμερικανικός λαός περιμένει από τα μέλη της ηγεσίας του Κογκρέσου να συμπεριφερθούν ως «ενήλικες».

Ανώτατος αξιωματούχος της κυβέρνησης προειδοποίησε χθες ότι περίπου 800.000 εργαζόμενοι κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός υπηρεσίας, με το ενδεχόμενο αναστολής διαφόρων κυβερνητικών δραστηριοτήτων, από τη διαδικασία επεξεργασίας φορολογικών δηλώσεων μέχρι τη χορήγηση κρατικών δανείων προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στην περίπτωση που η κυβέρνηση κατεβάσει ρολά λόγω αδιεξόδου στον προϋπολογισμό.

Πάντως, το υπουργείο Οικονομικών θα συνεχίσει να εκδίδει ομόλογα, όπως ανακοίνωσε χθες η αρμόδια υπηρεσία διαχείρισης χρέους. Η κυβέρνηση Ομπάμα και ομοσπονδιακές υπηρεσίες προσπαθούν να συντάξουν σχέδια έκτακτης ανάγκης, εάν δεν επιτευχθεί συμβιβαστική λύση μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε μια σπάνια κριτική εναντίον των ΗΠΑ -που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέτοχο στο ΔΝΤ- επισήμανε ότι ο προϋπολογισμός θα πρέπει να περιλαμβάνει και το κόστος των εγγυήσεων σε ενυπόθηκα δάνεια και άλλου είδους μέτρα στήριξης του τομέα κατοικιών, αναφερόμενο εμμέσως στις Fannie Mae και Freddie Mac, που εγγυώνται για τα περισσότερα στεγαστικά δάνεια.

Σύμφωνα με τα κριτήρια που επεξεργάσθηκαν οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ οι ΗΠΑ εμφανίζονται μεταξύ των χωρών που επεμβαίνουν κατά κόρον στην αγορά ακινήτων. Οι μόνες χώρες που την προσπερνούν είναι η Βραζιλία και τέσσερις ασιατικές χώρες (Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη, Ινδία και Ινδονησία).

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1953863

[karanti_maria]

Στα 188,15 δισ. δολ. διαμορφώθηκε το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού τον Μάρτιο σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ συμπλήρωσε ταυτόχρονα 30 διαδοχικούς μήνες ελλειμμάτων.

Οι μέσες εκτιμήσεις των αναλυτών σε δημοσκόπηση του Dow Jones Newswires τοποθετούσαν το έλλειμμα στα 189 δισ. δολ. για τον Μάρτιο, τον έκτο μήνα του δημοσιονομικού έτους του 2011.

Συνολικά η αμερικανική κυβέρνηση εμφανίζει έλλειμμα 829,41 δισ. δολ. για το πρώτο μισό του δημοσιονομικού έτους.

Ειδικότερα, στο εξάμηνο οι δαπάνες τις ομοσπονδιακής κυβέρνησης έφτασαν τα 1,849 τρισ. δολ. ενώ τα έσοδα ανήλθαν σε 1,020 τρισ. δολ.

Η κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα τοποθετεί το έλλειμμα στα 1,65 τρισ. δολ. για το 2011, το μεγαλύτερο στην ιστορία των ΗΠΑ. Το 2010 το έλλειμμα διαμορφώθηκε στα 1,29 τρισ. δολ.

Σημειώνεται ότι το δημοσιονομικό έτος του 2011 ξεκίνησε την 1η Οκτωβρίου.

Τα ελλείμματα του προϋπολογισμού έχουν οδηγήσει τον δανεισμό της αμερικανικής κυβέρνησης κοντά στο όριο των 14,3 τρισ. δολ. που έχει επιβάλει το Κογκρέσο. Σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών η κυβέρνηση θα φτάσει το συγκεκριμένο όριο στα μέσα Μαΐου. Η κυβέρνηση έχει ζητήσει από το Κογκρέσο να αυξήσει το όριο του δανεισμού προκειμένου η χώρα να συνεχίσει να εξυπηρετεί το χρέος της.

http://www.capital.gr/News.asp?id=1170867

[karanti_maria]

Τα καινούργια χρηματοπιστωτικά όπλα μαζικής καταστροφής, η νέα πιστωτική πυραμίδα, η παραγωγή χρήματος από τις εμπορικές τράπεζες, η κεντρική τράπεζα της Αγγλίας, η «ομοσπονδιακή» των Η.Π.Α. και η ανάγκη εθνικοποίησης των κεντρικών τραπεζών. «Το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται τόσο για τα κεφάλαια, πόσο μάλλον για τα «εικονικά» χρήματα, όσο για τους τόκους που «προσφέρουν». Τα κεφάλαια μοιάζουν με τα «οπωροφόρα» δέντρα, τα οποία έχουν τότε μόνο αξία, όταν παράγουν καρπούς – αφού αυτοί πωλούνται στις αγορές, δημιουργώντας κέρδη.

Όσον αφορά τις εμπορικές τράπεζες, με κριτήριο το ελάχιστο αποθεματικό κεφάλαιο (fractional reserve) που υποχρεούνται να καταβάλλουν στις κεντρικές, έχουν τη δυνατότητα να «εγκρίνουν» έως και τα 50πλάσια δάνεια των εγγυήσεων που διαθέτουν – δημιουργώντας χρήματα από το πουθενά και αποκομίζοντας ετήσια επιτόκια που υπερβαίνουν το 250% επί των κατατεθειμένων κεφαλαίων τους.

Για παράδειγμα, όταν προσφέρουν ένα δάνειο 1.000 €, τα χρήματα που στην πραγματικότητα διαθέτουν (υπό ορισμένες προϋποθέσεις), είναι 20 € (2%). Από τα 20 αυτά Ευρώ, με επιτόκιο 5%, οι ετήσιοι τόκοι τους διαμορφώνονται στα 50 € – δηλαδή, κερδίζουν 2,5 φορές τα πραγματικά χρήματα που καταβάλλουν. Επομένως, όχι μόνο ξεπερνούν κατά πολύ ακόμη και τον πιο άπληστο τοκογλύφο, αλλά, το σημαντικότερο ίσως, θα ήταν πιθανότατα ικανές να «εγκληματήσουν», εάν μόνο έτσι θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν περαιτέρω τα υπερκέρδη τους”.

Με βάση τις παραπάνω τοποθετήσεις, δεν απορεί κανείς διαπιστώνοντας ότι το καζίνο έχει ξανά ανοίξει – ειδικά όταν γνωρίζει ότι οι «πρωταθλητές» του marketing, οι Η.Π.Α., έχουν διοχετεύσει σχεδόν το σύνολο της δημιουργικότητας τους στα χρηματοπιστωτικά προϊόντα «μαζικής καταστροφής». Πόσο μάλλον αφού η εμπειρία των μεγάλων ιδρυμάτων από την πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση τα δίδαξε ότι, ακόμη και αν τυχόν βρεθούν ξανά σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (χρεοκοπία), οι κυβερνήσεις θα επέμβουν με τα χρήματα των φορολογουμένων Πολιτών τους, διασώζοντας τες (ετεροβαρές ρίσκο).

Αναλυτικότερα οι τράπεζες, κυρίως οι τοπικές γερμανικές, με στόχο να αποφύγουν τις μελλοντικές υποχρεώσεις τους από την εφαρμογή της νέας συνθήκης της Βασιλείας, η οποία θα τις αναγκάζει σε Ίδια Κεφάλαια της τάξης του 10,5% επί των συνολικών δανείων τους, «μεταβιβάζουν» τις επισφάλειες (ρίσκα) τους σε εξειδικευμένους επενδυτές (σκιώδεις τράπεζες) – με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιούν τα απαιτούμενα κεφάλαια τους, κάποιες φορές σε χαμηλότερα του 1% (δανείζοντας με επιτόκια 5%, επιτυγχάνουν έως και 500% κερδοφορία).

Η καινούργια αυτή «αισθητική επέμβαση» στους Ισολογισμούς τους ονομάζεται «Regulatory Capital Relief Trade / Reg Caps» – όπου οι σκιώδεις, ανεξέλεγκτες από τις Αρχές τράπεζες, οι οποίες στις Η.Π.Α. διαχειρίζονται πιστώσεις ύψους 16 τρις $ (οι κανονικές τράπεζες «μόλις» 13 τρις $), υψηλότερες δηλαδή από το συνολικό ΑΕΠ της υπερδύναμης, «αγοράζουν» τις επισφαλείς πιστώσεις των εμπορικών τραπεζών, «χρεώνοντας» τες με προμήθειες που ξεπερνούν το 15%. Η λειτουργία του απίστευτου αυτού «μηχανισμού ωραιοποίησης» των Ισολογισμών είναι η εξής:

(α) Η εμπορική τράπεζα προσφέρει πιστώσεις στους πελάτες της, ιδιώτες ή επιχειρήσεις, χωρίς να προσέχει ιδιαίτερα την πιστοληπτική τους ικανότητα (όπως ακριβώς συνέβη με τα ενυπόθηκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης στις Η.Π.Α.)

(β) Αρκετές χιλιάδες δανείων «συσκευάζονται» σε ένα «δομημένο» προϊόν. Τα ιδιαίτερα επικίνδυνα πιστωτικά «πακέτα» τώρα, τα δομημένα προϊόντα δηλαδή με το μεγαλύτερο ρίσκο (Junior Trance), «τιτλοποιούνται» και μεταβιβάζονται σε επενδυτές (σκιώδεις τράπεζες).

(γ) Οι επενδυτές αυτοί (για παράδειγμα κάποια Hedge Funds), αναλαμβάνουν το ρίσκο της απώλειας των πιστώσεων – χρεώνοντας την τράπεζα που τις μεταβιβάζει με υψηλά επιτόκια (έως και 15%).

(δ) Η τράπεζα, έχοντας μετατρέψει τα επισφαλή της δάνεια σε ασφαλή, αφού έχει μεταβιβάσει το ρίσκο της απώλειας τους (κάτι που λειτουργούσε στο παρελθόν με τα CDS και τις ασφαλιστικές εταιρίες, έως ότου κατέρρευσε η αγορά τους), δεν είναι υποχρεωμένη να τα εγγράψει στον Ισολογισμό της. Επομένως, έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει την παροχή πιστώσεων, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να αυξήσει τα Ίδια Κεφάλαια της (με αποτέλεσμα να μειώνεται η σχέση «Ίδια Κεφάλαια προς Πιστώσεις» στο 1% – αντί να παραμένει στο 10%).

(ε) Ο κίνδυνος της απώλειας των επισφαλών δανείων τώρα, τον οποίο έχουν αναλάβει τα Hedge funds από την τράπεζα, μεταφέρεται στους χρηματοδότες τους – που ακριβώς δεν γνωρίζει κανείς. Όπως υποθέτουν οι γνώστες της αγοράς, οι χρηματοδότες αυτοί είναι κρατικά επενδυτικά κεφάλαια, συνταξιοδοτικά ταμεία και πλούσιοι ιδιώτες – μέσω των ειδικών ιδρυμάτων που διαθέτουν.

(στ) Ολόκληρο το «παιχνίδι», η πιστωτική πυραμίδα δηλαδή, συνεχίζεται επ’ αόριστον – μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή, κατά την οποία θα εκραγεί ακόμη μία φορά η «φούσκα» και θα γκρεμισθεί η πυραμίδα (καπιταλισμός-καζίνο).

Στην περίπτωση αυτή, δεν είναι απίθανο ένας ιδιοκτήτης, ο οποίος για παράδειγμα αγόρασε με δόσεις το σπίτι του από μία Ελληνική Τράπεζα (ή ένας επιχειρηματίας που δανείσθηκε από μία ελβετική τράπεζα), να έλθει αντιμέτωπος με έναν Ιάπωνα επενδυτή ή με κάποιο βρετανικό Hedge Fund, το οποίο θα ζητάει από αυτόν τα χρήματα του. Ειδικά όσον αφορά τα επιχειρηματικά δάνεια, τα οποία είναι συνήθως εξάμηνης λήξης, αν και υπό ομαλές συνθήκες ανανεώνονται, είναι δυνατόν να «καταπέσουν» ξαφνικά, καταστρέφοντας πολλές επιχειρήσεις.

Περαιτέρω, παρά το ότι οι κρατικές υπηρεσίες ακολουθούν τα ίχνη των πιστωτικών «ακροβατών», προσπαθώντας να εμποδίσουν την καινούργια, πολύ πιο ισχυρή πιστωτική φούσκα που δημιουργείται, δεν φαίνεται δυστυχώς να τα καταφέρνουν. Το γεγονός αυτό είναι μάλλον αυτονόητο αφού ο Αρχές, ιδίως οι ευρωπαϊκές, διαθέτουν ελάχιστα άτομα, με ετήσιους μισθούς που δεν ξεπερνούν τα 130.000 € – έχοντας απέναντι τους πολλές χιλιάδες καλοπληρωμένα, ικανότατα επενδυτικά στελέχη, τα οποία ακολουθούν «πρότυπα» όπως αυτό του J.Paulson (ο οποίος κέρδισε μέσα σε ελάχιστους μήνες από την πρόσφατη κρίση των subrimes σχεδόν 4 δισεκατομμύρια $).

Πολύ περισσότερο όταν, όπως υποθέτουμε, δεν είναι αντίθετη τους η Fed – η οποία, παρά το ότι η ονομασία της (Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των Η.Π.Α.) μας προδιαθέτει να την θεωρήσουμε κρατική, είναι μία ιδιωτική τράπεζα (με μετόχους μερικές από τις μεγαλύτερες εμπορικές τράπεζες, καθώς επίσης ανώνυμους ιδιώτες-μέλη της τραπεζικής ολιγαρχίας).

Συνεχίζοντας, θεωρούμε ότι οι κανονικές τράπεζες (εμπορικές), δεν διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό από τις σκιώδεις – με μοναδική ίσως εξαίρεση το ότι υπάγονται σε θεσμοθετημένους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Ειδικότερα, η διαδικασία της δημιουργίας χρήματος εκ μέρους τους από το πουθενά παραμένει «αδιαφανής – ενώ είναι πολύ δύσκολο να «ανακαλυφθεί/τεκμηριωθεί». Για παράδειγμα, όταν κανείς αναζητήσει στους Ισολογισμούς και στις στατιστικές των εμπορικών τραπεζών, εάν το ποσόν των χορηγήσεων τους υπερβαίνει το αντίστοιχο των καταθέσεων, δεν πρόκειται να διακρίνει σημαντικές διαφορές.

Επομένως, αυτός που αναζητά πρακτική απόδειξη της δημιουργίας χρημάτων από το πουθενά στους Ισολογισμούς των τραπεζών, δεν πρόκειται να την βρει εκεί – εκτός εάν γνωρίζει ότι, κάτω από την έννοια «καταθέσεις» συμπεριλαμβάνονται επίσης χρήματα, τα οποία δεν προέρχονται από καταθέσεις, αλλά από «πιστώσεις»: λογιστικά χρήματα δηλαδή (πηγή: B.Senf).

Πόσο μάλλον εάν κατανοήσει ότι, εάν κάποιος λάβει ένα δάνειο από μία τράπεζα και καταθέσει (εμβάσει κλπ) το ποσόν του δανείου σε έναν λογαριασμό όψεως, στην ίδια ή σε κάποια άλλη τράπεζα, τότε τα χρήματα αυτά θεωρούνται καταθέσεις – γεγονός που μάλλον δυσχεραίνει κατά πολύ την πειστικότητα εκείνων των στατιστικών αναφορών, οι οποίες καταγράφουν τις αποταμιεύσεις των Πολιτών, προσπαθώντας να μας δώσουν μία δήθεν αντιπροσωπευτική εικόνα των προς διάθεση «πραγματικών» χρημάτων (χωρίς να αφαιρούν τις υποχρεώσεις των καταθετών κλπ).

Παρά το ότι λοιπόν η διαδικασία της παραγωγής χρημάτων από το πουθενά ήταν αρχικά το αποκλειστικό προνόμιο των κεντρικών τραπεζών, στις οποίες οι εμπορικές, για να πάρουν χρήματα (δάνεια) έδιναν σαν εγγύηση τις απαιτήσεις τους από τους πελάτες τους (ανταλλάσσοντας τες με «κεντρικά χρήματα», τα οποία «μεταβίβαζαν» στους επόμενους πελάτες τους), οι εμπορικές τράπεζες έχουν «εφεύρει», για πολλά χρόνια κρυφά από το ευρύ κοινό και την Πολιτική, έναν καινούργιο τρόπο παραγωγής χρημάτων: τα λογιστικά χρήματα, τα οποία πλέον αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της ποσότητας χρήματος Μ1 (μετρητά συν καταθέσεις όψεως).

Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν το απλοποιημένο «πιστωτικό φαινόμενο», το οποίο επεξηγεί το μηχανισμό που οδηγεί στη διαρκή αύξηση της ποσότητας των χρημάτων εκ μέρους των εμπορικών τραπεζών, είναι το εξής:

(α) Κάποιος καταθέτει στην Τράπεζα Α το ποσόν των 1.000 €. Η τράπεζα διατηρεί τα 200 € στους λογαριασμούς της (σαν «ρεζέρβες», εάν αυτή ήταν η υποχρέωση της στην κεντρική) και δανείζει τα 800 € στην Τράπεζα Β (ή σε κάποιον άλλο πελάτη της κλπ)

(β) Η Τράπεζα Β, η οποία δανείζεται τα 800 €, διατηρεί αντίστοιχα τα 160 € στους λογαριασμούς της και δανείζει τα 640 € στην Τράπεζα Γ.

(γ) Η Τράπεζα Γ, η οποία δανείζεται τα 640 € διατηρεί τα 128 € και δανείζει τα 512 € που «περισσεύουν» κοκ.

Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε στο τέλος «καινούργιες» καταθέσεις συνολικά 5.000 €, από την αρχική κατάθεση των πραγματικών 1.000 €, ρεζέρβες αυτά τα 1.000 € και νέες πιστώσεις 4.000 €. Δηλαδή, τα 1.000 € που κατέθεσε ένας και μοναδικός πελάτης έγιναν 4.000 € πιστώσεις και 1.000 € ρεζέρβες – επομένως, «ως δια μαγείας» πολλαπλασιάστηκαν.

Ίσως οφείλουμε να συμπληρώσουμε εδώ ότι, εάν η υποχρέωση των εμπορικών τραπεζών για τη διατήρηση εγγυήσεων στην κεντρική δεν ήταν 20%, όπως στο παράδειγμα, αλλά 2%, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ευρωζώνη, τα αρχικά 1.000 € θα μπορούσαν να γίνουν 50.000 € (υπό προϋποθέσεις φυσικά, όπου το μέγεθος της τράπεζας, ο όγκος των συναλλαγών της καλύτερα, διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο – κάτι που θα αναλύσουμε σε επόμενο άρθρο μας).

Συνεχίζοντας στο προηγούμενο παράδειγμα, αλλά από την αντίθετη «φορά», εάν ο αρχικός πελάτης ζητήσει από την Τράπεζα Α να του επιστρέψει τα 1.000 €, τότε αυτή θα απαιτήσει από την Τράπεζα Β τα 800 € που της είχε δανείσει, συμπληρώνοντας τα με τα 200 € που είχε διατηρήσει (ρεζέρβες) κοκ. Έτσι λοιπόν, σε τελική ανάλυση, τα 4.000 € πιστώσεις και τα 1.000 € ρεζέρβες, τα συνολικά 5.000 € δηλαδή, θα ξαναγίνονταν 1.000 € (εδώ το μέγεθος της τράπεζας λειτουργεί ακριβώς αντίθετα, οδηγώντας τις μεγάλες γρηγορότερα στη χρεοκοπία).

Φυσικά, όταν η Οικονομία λειτουργεί ομαλά, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πρακτικά, αφού εμφανίζονται συνεχώς νέοι καταθέτες, οι τράπεζες δανείζονται επί πλέον χρήματα κλπ. Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν είναι τόσο εύκολη η διαδικασία της επιστροφής χρημάτων (πιστωτική συρρίκνωση, «κάψιμο» χρημάτων), όσο αυτή του δανεισμού τους, ενώ εμπεριέχει πολλούς διαφορετικούς κινδύνους – κάτι που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, με άγνωστα αποτελέσματα γα το μέλλον της (ύφεση, ανεργία κλπ).

Κλείνοντας είναι πιθανόν, στο παράδειγμα μας, η Τράπεζα Β, η οποία για να επιστρέψει με τη σειρά της τα 800 € θα πρέπει να ζητήσει την αποπληρωμή των 640 € από την Τράπεζα Γ, να μην μπορέσει να το επιτύχει – επειδή η Τράπεζα Γ αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα ρευστότητας και αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Στην περίπτωση αυτή, η Τράπεζα Β είναι υποχρεωμένη (υπό ορισμένες προϋποθέσεις φυσικά), να ζητήσει από κάποιον άλλο «πελάτη» της τα 640 € και να δημιουργήσει προβλέψεις ζημιών (επίσης 640 €).

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ (BoE)

«Με χρήματα που παράγει κανείς μόνος του, μπορεί να αγοράσει ολόκληρο τον κόσμο – αρκεί να παραμείνει απόλυτα μυστική η ταχυδακτυλουργική δημιουργία τους από το πουθενά».

Στην κλασσική οικονομική θεωρία (Adam Smith), όπως επίσης στη θεωρία της υπεραξίας (Karl Marx), ο ρόλος των χρημάτων αντιμετωπιζόταν με τέτοιον τρόπο, σαν να επρόκειτο για «συνάλλαγμα» σε χρυσά νομίσματα – ενδεχομένως και για χαρτονομίσματα, τα οποία όμως είχαν αντίκρισμα σε χρυσό. Επομένως, οι πάσης φύσεως επενδύσεις ήταν τότε μόνο δυνατές, κατά τη συγκεκριμένη θεωρία, όταν στηρίζονταν στις προηγούμενες αποταμιεύσεις των πολιτών – στη συσσώρευση χρημάτων δηλαδή είτε από τον ίδιο τον επενδυτή, είτε από αυτούς που τυχόν του δάνειζαν τα πραγματικά χρήματα των αποταμιεύσεων τους (είναι ο μοναδικός τρόπος ουσιαστικά για να αποφεύγονται οι «χρηματοπιστωτικές φούσκες» και να παραμένει υγιής η επενδυτική διαδικασία).

Εν τούτοις, αντίθετα με όσα πιστεύονταν τότε, η Τράπεζα της Αγγλίας ιδρύθηκε το 1694 από τον ιδιώτη W.Patterson, ως μία ιδιωτική κεντρική τράπεζα με το δικαίωμα της «παραγωγής» χρημάτων από το πουθενά – με την άδεια του άγγλου βασιλιά Wilhelm III, ό οποίος έδωσε το δικαίωμα στον W.Patterson να εκτυπώνει και να θέτει σε κυκλοφορία τα νόμιμα αποδεκτά από όλους χαρτονομίσματα. Στη βάση λοιπόν των αποθεμάτων χρυσού, τα οποία οδηγήθηκαν στην Τράπεζα της Αγγλίας με τη βοήθεια της έκδοσης μετοχών, δημιουργήθηκαν πολλαπλάσιας αξίας «πλαστά» χαρτονομίσματα – τα οποία τέθηκαν στην κυκλοφορία δια μέσου των έντοκων δανείων που χορηγήθηκαν.

Με τον τρόπο αυτό εισέρευσαν νέα χρήματα στον προϋπολογ&

[karanti_maria]

REUTERS

Στο επίπεδο της "επιλεκτικής χρεοκοπίας" από το ΑΑΑ απειλεί να υποβαθμίσει το αξιόχρεο των ΗΠΑ ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's, εάν οι ΗΠΑ δεν ανταποκριθούν στην πληρωμή ομολόγου που λήγει στις 4 Αυγούστου!

Σχετικές δηλώσεις ως προς τις προθέσεις του Οίκου έκανε χθες στο Reuters ο γενικός διευθυντής του Τζόν Τσέϊμπερς, ο οποίος επίσης προΐσταται της επιτροπής αξιολόγησης κρατικού χρέους της S&P. Σύμφωνα με τον Τσέϊμπερς, ομόλογα που λήγουν στις 4 Αυγούστου θα χαρακτηριστούν άμεσα ως "D" (default), σε περίπτωση που η αμερικανική κυβέρνηση δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.

"Εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν κάνει την πληρωμή πάει άμεσα στο D", δήλωσε ο κ.Τσέϊμπερς προσθέτοντας ότι "αυτό θα συμβεί στις 4 Αυγούστου, κατά την ωρίμανση των τίτλων, καθώς δεν υπάρχει περίοδος χάριτος".

Σύμφωνα με το Reuters, οι ανησυχίες περί "τεχνικής" στάσης πληρωμών εκ μέρους των ΗΠΑ αυξάνουν μετά την αποτυχία Δημοκρατών και Ρεπουμπλικάνων να έλθουν σε συμφωνία σχετικά με την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική και την κατάρτιση του προϋπολογισμού.

Ακόμη και μια ιδιαίτερα πρόσκαιρη στάση πληρωμών θα αύξανε αυτομάτως το κόστος δανεισμού των ΗΠΑ, και θα βάρυνε στη διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης της χώρας αλλά και στο ρόλο του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος παγκοσμίως.

Στις 4 Αυγούστου λήγει αμερικανικό ομόλογο αξίας 30 δισ.δολάρια. Αντίστοιχη προειδοποίηση με την S&P διατύπωσε πρόσφατα και ο οίκος Moody's.

Στις ΗΠΑ, το καθορισμένο από το νομοθέτη πλαφόν χρέους των 14,3 τρισ.δολ. πλησιάστηκε στις 16 Μαΐου και έκτοτε ο υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάϊτνερ αξιοποιεί ειδικά μέτρα για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι επιλογές του "στερεύουν" στις 2 Αυγούστου.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63185263

[karanti_maria]

Η ανεξέλεγκτη πορεία του χρέους των ΗΠΑ!

http://www.naftemporiki.gr/infographics/graph.asp?id=39426

[karanti_maria]

Κρύβει χρέος 5 τρισ. ευρώ η Γερμανία!

Το γερμανικό δημόσιο χρέος είναι πολύ υψηλότερο σε σχέση με αυτό που εμφανίζουν τα επίσημα στοιχεία, αναφέρει -σύμφωνα με το Bloomberg- η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, επικαλούμενη τις εκτιμήσεις του Bernd Raffelhueschen, καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Freiburg.

Ειδικότερα, πέραν των 2 τρισ. ευρώ γερμανικού χρέους που προκύπτει από τα δηλωμένα στοιχεία, η Γερμανία φέρεται να έχει επιπλέον υποχρεώσεις 5 τρισ. ευρώ εξαιτίας των ελλειμμάτων στην κοινωνική ασφάλιση και τα συνταξιοδοτικά ταμεία, σύμφωνα με τον Raffelhueschen.

http://www.capital.gr/News.asp?id=1288759

[karanti_maria]

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αγωνίζονται χρόνια τώρα να στηρίξουν την παγκόσμια πυραμίδα χρέους, δημιουργώντας νέα χρέη και στη μέση η Ελλάδα δίνει το παράδειγμα σοβαρότητας ξεπουλώντας περιουσία για να μειώσει το χρέος, το οποίο όμως αυξάνει τελικά!

Ζούμε το θέατρο του παραλόγου, την απόλυτη σύγχυση, διότι το οικονομικό σύστημα και οι υπάλληλοι του οι πολιτικοί δεν θέλουν να δουν την αλήθεια κατάματα. Την αλήθεια που δεν είναι άλλη από την χρεοκοπία του μοντέλου της ανάπτυξης μέσω δανεισμένου χρήματος που δεν υφίσταται αλλά προκύπτει από τραπεζικές λογιστικές εγγραφές.

Την αιτία, της δεκαετούς πια κρίσης, την έχουμε αναλύσει κατ’ επανάληψη από αυτό το βήμα και δεν είναι άλλη από την κατάργηση της σχέσης νομισμάτων με τον χρυσό το 1971.

Το πρόβλημα χρέους δεν λύνεται με νέο χρέος. Η κατάσταση δυσκολεύει κάθε μέρα διότι όλοι αρνούνται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και απλά θέλουν να το μεταφέρουν στους επόμενους διαχειριστές. Σήμερα δεν το βλέπουν το αδιέξοδο; Το 2010 ας υποθέσουμε ότι έκαναν ένα πείραμα, δεν βλέπουν ότι απέτυχε;

Η λύση είναι μία. Περικοπή του χρέους για τις χώρες που τα νούμερα δεν «βγαίνουν» με κόστος για τους δανειστές. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό τόσο καλύτερα. Όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό δηλαδή το σενάριο που σας παρουσιάζουν οι τραπεζίτες ως καταστροφικό για να σώσουν τα αφεντικά τους και τις καρέκλες τους.

Μόνο η μείωση του παγκόσμιου χρέους θα οδηγήσει τις οικονομίες σε πραγματική ανάπτυξη σε στέρεες βάσεις. Όσο για τις επιπτώσεις, ναι θα είναι οδυνηρές, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Σκεφτείτε πόσο λιγότερο οδυνηρές θα ήταν οι συνέπειες αν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα πριν 10 χρόνια, πόσο καλύτερες φαίνονται σήμερα οι τότε συνθήκες όταν εκείνη την περίοδο η άποψη ήταν η ίδια με τη σημερινή για την αποφυγή πάση θυσία των χρεοκοπιών.

Τα κράτη μπορούν κάλλιστα να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες τους, μόνο όμως για να εξασφαλίσουν το μίνιμουμ των καταθέσεων 100.000 ευρώ ανά λογαριασμό. Οι υπόλοιποι: μέτοχοι, ομολογιούχοι και μεγαλοκαταθέτες, κάνει να λαβαίνουν, αν μείνει τίποτα. Τα ασφαλιστικά ταμεία επίσης πρέπει να στηριχτούν για να εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ συντάξεων.

Έτσι το συνολικό κόστος θα είναι πολύ μικρότερο για τον φορολογούμενο σε σχέση με το τελικό κόστος όπως θα προκύψει τώρα με την λογική του να μην χρεοκοπήσει κανείς. Όσο καθυστερούν το μπαλόνι φουσκώνει, γεωμετρικά. Έτσι είναι τα μαθηματικά.

Το αδιέξοδο βέβαια πλησιάζει, διότι ενώ στην κρίση 2000-2003 ήταν εύκολο να πληθωρίσουν το σύστημα και δημιουργήθηκε εκ νέου επίπλαστη ευφορία σήμερα φαίνεται πόσο δυσκολότερο είναι διότι τα χρέη των μεγάλων χωρών και των καταναλωτών, ειδικά στις Η.Π.Α,. διπλασιάστηκαν την τελευταία δεκαετία.

Το σύνολο του χρέους των Η.Π.Α. για ιδιώτες, επιχειρήσεις και κράτος είναι άνω των 50 τρις δολαρίων, 300% του ΑΕΠ! Εκ νέου το αναφέρω διότι ξαφνικά τα αγγλοσαξονικά μέσα ενημέρωσης μας παρουσιάζουν ένα ευρωπαϊκό χάλι που υποσκάπτει τα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομίας ενώ οι Η.Π.Α. που έχουν βάλει την πρέσα δολαρίων μπροστά λύνουν όλα τα προβλήματα. Τουλάχιστον ο ευρωπαίος και ειδικά ο Γερμανός έχει καταθέσεις και όχι χρέη.

Στα της Ελλάδας, που είναι πρωταθλήτρια στην κατανάλωση με δανεικά, η κυβέρνηση ανέλαβε να σώσει τη χώρα με το πρώτο μνημόνιο και με σχέση χρέους/ΑΕΠ στο 110%. Μετά από όλες τις τελευταίες αλλεπάλληλες σωτηρίες από τους εθνοσωτήρες εγχώριους και μη, σήμερα το χρέος οδεύει στο 180% διότι η οικονομία βουλιάζει. Το δράμα θα είναι να προωθηθούν σενάρια τύπου “eureka”, να αποψιλωθεί η χώρα από περιουσιακά στοιχεία στο πάτο των αποτιμήσεων για να πληρωθούν ανυπόθηκα ομόλογα και να επιστρέψει το χρέος πάλι στο 100%!! Να μην αναφέρουμε ότι 125 δις που εικάζεται ως αξία της περιουσίας δεν συγκεντρώνεται σε καμία περίπτωση υπό καθεστώς εκποίησης.

Υπάρχει κίνδυνος σήμερα ο πλανήτης να εισέλθει σε ένα αποπληθωριστικό σπιράλ αφού τα μέτρα που λαμβάνονται δεν αντιμετωπίζουν την ρίζα του προβλήματος και στοχεύουν στην συνέχιση της εξυπηρέτηση των υπέρογκων χρεών.

Τα πακέτα βοήθειας που ενορχηστρώνονται δεν βοηθούν την πραγματική οικονομία διότι δεν υπάρχει διάθεση για ανάληψη ρίσκου από τους ιδιώτες με συνέπεια να μην υπάρχει ζήτηση για δάνεια, αλλά μόνο για θαλασσοδάνεια. Απλά κρατούνται οι χρηματιστηριακές αποτιμήσεις σε ένα επίπεδο για να μην καταρρεύσουν τα βιβλία των τραπεζών.

Το πνίξιμο των οικονομιών σε όλο το δυτικό κόσμο από τις πρωτοφανείς περικοπές για να εξυπηρετείται απλώς και όχι να μειώνεται ένα αχαλίνωτο χρέος εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους κοινωνικών αναταραχών με άγνωστες συνέπειες που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε πόλεμο.

Αν δεν αλλάξει κάτι θα οδηγηθούμε σε σφοδρό αποπληθωρισμό των αξιών βραχυχρόνια με άμεσο επακόλουθο τον υπερπληθωρισμό αφού ο πανικός θα οδηγήσει τους πολιτικούς σε μαζικό τύπωμα για να πληθωριστεί το χρέος με εξίσου σοβαρές συνέπειες για την κοινωνία και τους μη προνομιούχους.

Δυστυχώς εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, η Ελλάδα, είτε θα παραμείνει στο ευρώ και όλες οι αξίες και τα ημερομίσθια θα κινηθούν 50-75% χαμηλότερα , είτε θα εξέλθει του ευρώ με άγνωστη εξέλιξη. Ασφαλώς καλύτερα εντός ευρώ διότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε έλληνες πολιτικούς να διαχειριστούν οικονομία που θα εκδίδει δικό της νόμισμα. Άν υπάρχει βέβαια και το ευρώ σε μερικά χρόνια και δεν έχει αποχωρήσει η Γερμανία...

Εντός τους ευρώ όμως με συνεχείς περικοπές και διατήρηση του χρέους άνω του 100% του ΑΕΠ δεν γίνεται. Το κούρεμα είναι αναπόφευκτο.

Πάντως και στις δύο περιπτώσεις, εντός ή εκτός, η κρίση θα είναι μεγάλη και πολυετής. Το βιοτικό επίπεδο θα υποβαθμιστεί σοβαρά. Η χώρα πρέπει να αλλάξει μοντέλο διαβίωσης. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Το μίγμα μόνο μπορεί να αλλάξει για πιο ισορροπημένη κατανομή βαρών.

Ναι στη μείωση του δημοσίου τομέα με πλάνο, ναι στην πάταξη της φοροδιαφυγής, όχι στην πώληση κρατικής περιουσίας σε αυτές τις τιμές, ναι στη γενναία μείωση του χρέους.

Η χώρα έχει σιωπηρό σύμμαχο την Γερμανία στο τελευταίο και πρέπει να το εκμεταλλευτεί αντί να επαναλαμβάνει αυτιστικά ότι θα εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις.

Μετά από χρόνια, με εγκαθίδρυση παραγωγικού ιστού, χωρίς ελλείμματα, με χαμηλότερο εργατικό κόστος και μικρότερο δημόσιο τομέα, η χώρα θα ανακάμψει και πάλι διότι έχει στρατηγικά πλεονεκτήματα.

Επενδυτικά τώρα, τα μετρητά υπάρχει εκ νέου πιθανότητα, βραχυχρόνια, να αποκτήσουν και πάλι αξία αν εισέλθουμε σε περίοδο αποπληθωρισμού. Αυτή την περίοδο Η.Π.Α. και Ευρώπη φλερτάρουν με την ύφεση, αν δεν είναι ήδη σε αυτή, ενώ ταυτόχρονα η Κίνα οδεύει σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης έχοντας να αντιμετωπίσει μπροστά μια φούσκα ακινήτων.

Σε κάθε περίπτωση χαμένοι στην νέα εποχή θα είναι οι σημερινοί μέτοχοι των τραπεζών, όχι μόνο των ελληνικών. Αν γίνουν τα απαραίτητα κουρέματα θα χρειαστούν μεγάλες αυξήσεις κεφαλαίου. Αν δεν γίνουν κουρέματα στα κρατικά χρέη οι οικονομίες θα οδηγηθούν σε ύφεση και οι επισφάλειες από τα ιδιωτικά χρέη θα είναι μεγαλύτερες αρά και πάλι δημιουργούνται υψηλές ανάγκες κεφαλαίων.

Τα δεκαετή ομόλογα Γερμανίας με απόδοσης 1,7% και Η.Π.Α. με 1,9% σίγουρα δεν είναι όσο ασφαλή παρουσιάζονται, αν και πρόσκαιρα σε σενάριο αποπληθωρισμού μπορεί να δούμε φαινόμενα Ιαπωνίας και να κινηθούν ακόμη υψηλότερα οι τιμές τους. Είμαστε όμως σε περίοδο φούσκας και μακροπρόθεσμα δεν είναι καλή επιλογή.

Ακίνητα υποτιμημένα , κάτω του κόστους κατασκευής, υπάρχουν άλλα όχι στην Ελλάδα. Εντός της χώρας με νόμισμα ευρώ τα ακίνητα έχουν ακόμη μεγάλα περιθώρια πτώσης.

Είμαι, επιτέλους, θετικός για το ελληνικό χρηματιστήριο, μακροπρόθεσμα. Αποτινάσσω των ταμπέλα της αρκούδας για όσους με παρακολουθούν από παλιά χωρίς να ενδύομαι ταύρος ακόμα.

Το ελληνικό χρηματιστήριο μετά από σοβαρό κούρεμα του δημοσίου χρέους θα έχει μεγάλες ευκαιρίες σε εταιρείες που δεν είναι υπερδανεισμένες και εκτός χρηματοοικονομικού κλάδου. Ο στόχος σήμερα είναι να βρεις την εισηγμένη που θα υπάρχει σε 10 χρόνια χωρίς να έχει κάνει διαδοχικές αυξήσεις κεφαλαίου. Αυτές που θα υπάρχουν θα έχουν πολλαπλάσιες τιμές των σημερινών.

Η αγροτική γη είναι σταθερή αξία με πρόβλημα την γνώση για την αξιοποίηση της.

Άφησα τελευταίο την προσφιλή μου επένδυση, το πολύτιμο μέταλλο. Πρόσκαιρα μπορεί να ταλαιπωρηθεί, σε σενάριο επανάληψης 2008. Με περιορισμό της ρευστότητας δεν αποκλείεται η διόρθωση να είναι μεγαλύτερη από τη σημερινή.

Το 2008 έπεσε από τα τότε υψηλά του σχεδόν 30%. Την δεκαετία του ΄70 πριν το μεγάλο πληθωρισμό, διόρθωσε από τα 200$ στα 100$ πριν ξεκινήσει το τελευταίο μεγάλο ράλι για τα 800$.

Πιστεύω ότι τα υψηλά αυτή της κίνησης που ξεκίνησε το 1999 δεν τα έχουμε δει ακόμα και αυτά θα ολοκληρωθούν με παραβολική άνοδο. Με επιτόκια μηδενικά και τα κράτη να προσπαθούν να πληθωρίσουν το σύστημα δεν έχει λόγο να γκρεμιστεί.

Η διόρθωση είναι θεμιτή διότι αρκετοί που το θεωρούσαν φούσκα στα 1000 δολάρια πείστηκαν ότι θα περάσει τα 2000 δολάρια σύντομα.. η αγορά δεν χαρίζει λεφτά. Επίσης όλοι πλέον το βλέπουν και το συζητάνε αλλά «ουρές» για αγορές δεν είδαμε ακόμα. Σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσει να υπεραποδίδει έναντι των χάρτινων περιουσιακών στοιχείων.

Γενικά παρά τον κίνδυνο αποπληθωρισμού σε βραχυχρόνιο επίπεδο, ένα χαρτοφυλάκιο πρέπει να έχει κυρίως αληθινά περιουσιακά στοιχεία και λιγότερο χάρτινα. Είναι εξαιρετικά κρίσιμη η συγκυρία και τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε την κατάρρευση του συστήματος όπως το ξέραμε τα τελευταία 30 χρόνια. Αν η μετάβαση στο νέο σύστημα γίνει αναίμακτα θα είναι μεγάλη επιτυχία.

Η σημερινή κατάσταση, που εξυπηρετεί μόνο λίγους παγκοσμίους, που έχουν συσσωρεύσει τεράστιο πλούτο και δεν δέχονται να απολέσουν τμήμα αυτού για να μην ζήσουμε δράματα θα διαλυθεί λόγω πλεονεξίας. Διαφορετικά θα τα αγοράσουν όλα σε προκλητικές τιμές με χρήμα ψεύτικο που οι ίδιοι έχουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν μέσω των τραπεζών τους.

Ι. Π. ΤΟΥΤΟΥΔΑΚΗΣ

http://www.capital.gr/News.asp?id=1293911