EΠAΓΓEΛMA ΓIATPΟΣ

[usmeds]

EΠAΓΓEΛMA ΓIATPΟΣ

ο υποψήφιος

«Πληγές», υποαπασχόληση - ανεργία

ΜΑΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ

Στο ερώτημα «να γίνω ή να μη γίνω γιατρός» που διατυπώνουν πολλοί νέοι λίγο πριν δώσουν Πανελλήνιες Εξετάσεις, οι σημερινοί γιατροί απαντούν: «Όποιος αγαπάει την προσφορά στον συνάνθρωπο να μπει στην Ιατρική, αλλά με μία προϋπόθεση: να γνωρίζει όλα τα σημερινά δεδομένα και προβλήματα που αντιμετωπίζει το επάγγελμα».

Τα αρνητικά του επαγγέλματος, τα οποία πρέπει να έχουν υπόψη τους οι νέοι, είναι η εμφάνιση της ανεργίας, η υποαπασχόληση και η μεγάλη αναμονή για να αρχίσουν οι νέοι επιστήμονες την ειδικότητά τους. Αυτό σημειώνουν στον «ΥΠΟΨΗΦΙΟ» γιατροί με αρκετά χρόνια εμπειρίας.

Οι υπάρχουσες θέσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι πολλές, όπως και οι ευκαιρίες απασχόλησης, ακόμη και σε ιδιωτικό επίπεδο, στα μεγάλα αστικά κέντρα. Κι αυτό διότι οι γιατροί έχουν γίνει πάρα πολλοί στην Ελλάδα. Δεν είναι λίγοι οι γιατροί που έχουν ιδιωτικά ιατρεία, τονίζουν σημερινοί επαγγελματίες, αλλά... έχουν ελάχιστη προσέλευση ασθενών και υποαπασχολούνται.

Έως και 10 χρόνια

Μεγάλο πρόβλημα δημιουργεί στους νέους γιατρούς και η μεγάλη αναμονή, που μπορεί να διαρκέσει έως και 10 χρόνια, για την έναρξη ειδικότητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα άλλοι να κάνουν άσχετα επαγγέλματα στο μεσοδιάστημα, κάποιοι να τα παρατάνε και άλλοι να αναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό.

Ως προς τα θετικά όλοι οι σημερινοί επαγγελματίες συμφωνούν ότι το νούμερο ένα είναι η προσφορά στον συνάνθρωπο και η ηθική ικανοποίηση που παίρνει από αυτό ο γιατρός, η οποία σημαίνει πάρα πολλά.

Στα πλεονεκτήματα του επαγγέλματος περιλαμβάνεται και η δυνατότητα που προσφέρεται στους νέους γιατρούς να δραστηριοποιηθούν στο ερευνητικό επίπεδο. Θετικό είναι επίσης, συμπληρώνουν οι σημερινοί επαγγελματίες, το γεγονός ότι πάρα πολλές ειδικότητες της Ιατρικής έχουν πολλές εξειδικεύσεις. Έτσι, δίνουν τη δυνατότητα στον νέο γιατρό να επιλέξει την εξειδίκευση που του ταιριάζει.

Δυνατότητες απασχόλησης προσφέρουν και νέα ιδιωτικά κέντρα, τα οποία όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια κάνουν την εμφάνισή τους. Ωστόσο οι νέοι πρέπει να είναι προσεκτικοί, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι μισθοί δεν είναι ανάλογοι των υπηρεσιών που προσφέρουν.

Προσφέρει ηθική ικανοποίηση

Ιωάννης Δατσέρης, οφθαλμίατρος

Πρώτο στην... ιεραρχία των θετικών στοιχείων του ιατρικού επαγγέλματος είναι «η προσφορά του γιατρού στον συνάνθρωπο. Το ότι μπορείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο να δώσει λύση στα προβλήματά του, είναι ό,τι σημαντικότερο υπάρχει», λέει στον «ΥΠΟΨΗΦΙΟ» ο οφθαλμίατρος κ. Ιωάννης Δατσέρης. «Είναι κάτι που δεν μετριέται με χρήμα. Σου δίνει μια ηθική ικανοποίηση και ανάταση», συμπληρώνει.

Ένα δεύτερο θετικό στοιχείο της δουλειάς, σημειώνει ο γιατρός, είναι ότι όσοι αγαπούν τις επιστήμες «έχουν τη δυνατότητα, μέσα από το επάγγελμα, να δραστηριοποιηθούν σε διάφορα ερευνητικά επίπεδα. Μάλιστα, μέσα από την έρευνα μπορεί να υπάρξει και ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο».

H κοινωνική καταξίωση, ενημερώνει ο κ. Δατσέρης, δεν έρχεται όπως παλιά, με το που γίνεται κάποιος γιατρός. Ωστόσο, οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν ότι «μέσα από τις επιτυχίες του γιατρού - επαγγελματία και τη σωστή εξάσκηση του ιατρικού λειτουργήματος, μπορεί να έρθει η κοινωνική καταξίωση».

Ακόμη ένα θετικό στοιχείο του ιατρικού επαγγέλματος, προσθέτει ο κ. Δατσέρης, είναι ότι προάγει την ομαδικότητα. «H Ιατρική προσφέρει τη δυνατότητα να εργαστεί κανείς σε επίπεδο ομάδας, πράγμα που μπορεί να βοηθήσει την επιστήμη και την κοινωνία».

Επιπλέον, η Ιατρική σήμερα, με τις πολλές ειδικότητες που διαθέτει, λέει ο οφθαλμίατρος, δίνει την ευκαιρία στους νέους γιατρούς να αποκτήσουν εξειδικεύσεις στις υπάρχουσες ειδικότητες.

Σπουδές τουλάχιστον μέχρι τα 35

Γιώργος Ελευθερίου, αγγειολόγος, μέλος Δ.Σ. Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών

«Το πρώτο πράγμα που λέω σε πολλούς νέους που με ρωτούν "να γίνω ή να μη γίνω γιατρός" είναι... "να μη γίνεις εάν θέλεις μια σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση"». Κι αυτό διότι σήμερα η κατάσταση στον τομέα της απασχόλησης δεν είναι ρόδινη, όπως λέει, και η ανεργία έχει αρχίσει εδώ και καιρό να... ακουμπάει και τους γιατρούς. «Ελάχιστες θέσεις υπάρχουν στο ΕΣΥ. Μάλιστα, η κατάσταση είναι χειρότερη στα αστικά κέντρα. Είναι κορεσμένα, αφού υπάρχουν πάρα πολλοί γιατροί».

Οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν ακόμη ότι η Ιατρική απαιτεί πάρα πολλά χρόνια σπουδών, προσθέτει ο κ. Ελευθερίου. «Μπορεί δηλαδή να χρειαστεί κάποιος να φθάσει ή και να ξεπεράσει τα 35 χρόνια του προκειμένου να ολοκληρώσει τις σπουδές του».

Πρόβλημα αναμένεται να αντιμετωπίσουν όσοι μπουν στον χώρο και εξαιτίας της μεγάλης αναμονής - μπορεί να φθάσει έως και τα 10 χρόνια - που παρατηρείται για έναρξη της ειδικότητας. Τα μεγαλύτερα προβλήματα παρατηρούνται σε ειδικότητες όπως οφθαλμολογίας, αγγειοχειρουργικής, παθολογίας, παιδιατρικής, ενδοκρινολογίας. Αναμονή που αναγκάζει τους γιατρούς να κάνουν άσχετες δουλειές με την επιστήμη τους όσο καιρό περιμένουν. «Άλλωστε με το απλό πτυχίο του γιατρού δύσκολα μπορεί ένας νέος να βρει δουλειά».

Μεγαλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης στην περιφέρεια

Σεμίνα Παπανικολάου, δερματολόγος

Μετά την αποφοίτηση από τις Σχολές Ιατρικής οι νέοι γιατροί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι κενές θέσεις ιατρών στο ΕΣΥ δεν είναι πάρα πολλές, ότι υπάρχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης στην περιφέρεια, ενώ πρέπει να «ζυγίσουν» όλα τα δεδομένα πριν ανοίξουν ένα ιδιωτικό ιατρείο. Αυτά τα τρία στοιχεία πρέπει να προσέξουν, λέει η δερματολόγος κ. Σεμίνα Παπανικολάου.

Το πρώτο που πρέπει να γνωρίζουν πριν αναζητήσουν εργασία είναι ότι με τα σημερινά δεδομένα η απορρόφηση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι δύσκολη υπόθεση, αφού δεν υπάρχουν πολλές κενές θέσεις. Ωστόσο, όπως λέει, υπάρχουν ακόμη ευκαιρίες για απασχόληση μέσω των ασφαλιστικών ταμείων (IKA, TEBE, κ.λπ.).

«Εάν οι νέοι επιστήμονες αποφασίσουν να ανοίξουν δικό τους ιατρείο θα πρέπει να ''σταθμίσουν'' όλους τους παράγοντες, ώστε να επιτύχουν. Εάν πρέπει να το ανοίξουν ή όχι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Για παράδειγμα, από την περιοχή όπου θα δραστηριοποιηθούν και εάν είναι κορεσμένη, όπως και το αν προέρχονται από ιατρική οικογένεια.

Λύση απασχόλησης προσφέρουν και τα ιδιωτικά κέντρα, αν και οι μισθοί δεν είναι και τόσο ικανοποιητικοί. Μπορούν μάλιστα να συνδυάσουν απασχόληση στο δικό τους ιατρείο και υποαπασχόληση σε μία ιδιωτική κλινική.

Έσχατη λύση - συμπληρώνει η κ. Παπανικολάου - είναι η απασχόληση στο εξωτερικό, για όσους βέβαια έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να αντεπεξέλθουν».

ΤΑ ΝΕΑ , 08/02/2005 , Σελ.: 18

Κωδικός άρθρου: A18160N541

ID: 452924

[Sovereign]

Τι είναι ο Επιμελητής Γ' ρε παιδιά;

[lefkander]

Επιμελητής Γ-τα... (και ουχί γαμάτα...)

[akisobgyn]

Τι είναι ο Επιμελητής Γ' ρε παιδιά;

←

τυπικα ως επιμελητης Γ διοριζεται ο ειδικευομενος, ο αγροτικος καθως και οι οδοντιατροι.

ουσιαστηκα,ειναι αυτο που ειπε ο λευκανδρος. Γ Ά * * ΤΑ!!

και οχι γάτα!

[MoNkEy mAn]

Γιατί οι οδοντίατροι επιμελητές γ? νομίζω ότι οδοντίατροι γίνονται και διευθυντάδες!!!

[bromptonista]

από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, λίγος επαγγελματικός προσανατολισμός: (

(http://195.251.20.34/doPageprofs.asp?case=11&carid=223&carname=%C3%E9%E1%F4%F1%FC%F2)

Εκπαιδευτικό, πληροφοριακό και υποστηρικτικό υλικό Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΠ)

Ηλεκτρονικοί Οδηγοί

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ: Γιατρός

επιστροφή

Ορισμός: Ο γιατρός είναι ο επιστήμονας που ασχολείται με την έρευνα και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των ασθενειών του ανθρώπου.

Περιγραφή: Το επαγγελματικό και γνωστικό πεδίο του γιατρού κατανέμεται σήμερα σε 39 ειδικότητες αναγνωρισμένες από το ελληνικό κράτος. Όλες οι ιατρικές ειδικότητες ανήκουν σε τέσσερις βασικούς κλάδους της ιατρικής επιστήμης: α) της παθολογίας β) της χειρουργικής γ) της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής και δ) της ψυχιατρικής.

α) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της παθολογίας: Εξετάζει τον άρρωστο, κάνει τη διάγνωση της ασθένειας και του υποδεικνύει την κατάλληλη φαρμακευτική ή κλινική αγωγή για τη θεραπεία του. Σε ειδικές περιπτώσεις καθορίζει και άλλες θεραπευτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Στη δουλειά του χρησιμοποιεί όργανα όπως στηθοσκόπιο, πιεσόμετρο, καρδιογράφο και άλλα. Όταν το κρίνει απαραίτητο, παραπέμπει τον πελάτη του για ακτινολογικές, μικροβιολογικές και άλλες ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Μελετά τα πορίσματα των εξετάσεων, των αναλύσεων ή των ιατρικών επεμβάσεων από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων με τους οποίους συνεργάζεται μεμονωμένα ή σε ομάδα (ιατρικό συμβούλιο) σχετικά με τη διάγνωση και θεραπεία μιας ασθένειας.

β) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της χειρουργικής: Κάνει χειρουργικές επεμβάσεις για να θεραπεύσει διάφορα τραύματα, ασθένειες ή διαταραχές των οργάνων του ανθρώπινου σώματος. Μελετά την περίπτωση κάθε ασθενή και διατηρεί αρχείο με το ιατρικό του ιστορικό. Τον εξετάζει για να εξακριβώσει αν είναι απαραίτητη η επέμβαση και επιλέγει την κατάλληλη χειρουργική μέθοδο. Προσδιορίζει την ημερομηνία της επέμβασης και δίνει οδηγίες στους συνεργάτες του για την προετοιμασία του ασθενή για την εγχείριση. Συνεργάζεται με τον αναισθησιολόγο που κάνει τη νάρκωση στον ασθενή και με όποιον άλλο γιατρό χρειαστεί. Μετά την εγχείριση, υποδεικνύει τη μεταχειρουργική αγωγή και θεραπεία. Εξετάζει τακτικά τον ασθενή για να εξακριβώσει την πρόοδο της υγείας του. Τηρεί βιβλίο ή δελτία όπου καταγράφεται η χειρουργική επέμβαση, η πορεία της και το αποτέλεσμά της. Ακόμη, συνεργάζεται με συναδέλφους του που απασχολούνται στους τομείς της παθολογίας και της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής.

γ) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής: Κάνει διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις (μικροβιολογικές, αιματολογικές, κυτταρολογικές, ακτινολογικές) για τη διάγνωση μιας ασθένειας. Εφαρμόζει εργαστηριακές μεθόδους θεραπευτικής αγωγής, όπως την ακτινοθεραπεία, τη χημειοθεραπεία και άλλες. Μελετά και εξετάζει τους ασθενείς για την αναγνώριση των μορφολογικών ανωμαλιών των οργάνων και των ιστών και τις συσχετίζει με παθήσεις του οργανισμού τους. Τέλος, εφαρμόζει τεχνικές και μεθόδους της ιατρικής και άλλων συναφών κλάδων (βιολογία, χημεία) για να εξακριβώσει τα αίτια του θανάτου των ανθρώπων, βοηθώντας έτσι τη δικαιοσύνη στη σωστή απονομή του δικαίου (ιατροδικαστής). Συνεργάζεται με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περίπτωσης.

δ) Ο γιατρός που εργάζεται στον τομέα της ψυχιατρικής: Ασχολείται με την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ψυχικών παθήσεων. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί, περιλαμβάνουν φαρμακευτικές αγωγές, συμβουλευτική ή διάφορες ψυχολογικές και ψυχαναλυτικές συνεδρίες.

Προϋποθέσεις άσκησης: Στο τέλος της άσκησης της ειδικότητας ο γιατρός περνά από εξετάσεις που πιστοποιούν την επάρκειά του. Με την απόκτηση του πτυχίου τους, οι γιατροί παίρνουν άδεια άσκησης επαγγέλματος από τη Νομαρχία.

Χαρακτηριστικά:

Νομοθετική κατοχύρωση:

Εκπαίδευση: Ο γιατρός είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής. Αφού πάρει το πτυχίο του πρέπει να κάνει πρακτική άσκηση σε αγροτικό ή ημιαστικό ιατρείο, η οποία διαρκεί ένα χρόνο. Στη συνέχεια ειδικεύεται σε συγκεκριμένη ιατρική ειδικότητα που ο ίδιος επιλέγει, σε αναγνωρισμένα νοσηλευτικά ιδρύματα ή σε πανεπιστημιακές κλινικές. Για την άσκηση στην ειδικότητα, απαιτούνται από 3-7 χρόνια, ανάλογα με το αντικείμενο της.

Σπουδαιότητα: Ο γιατρός χρειάζεται να διαθέτει ευαισθησία και υψηλό αίσθημα ευθύνης, να αντιμετωπίζει με κατανόηση και σεβασμό τον ασθενή που συνήθως βρίσκεται σε σχέση ψυχολογικής εξάρτησης απέναντί του. Πρέπει ακόμη να διαθέτει ψυχραιμία, υπομονή και αποφασιστικότητα, ψυχική και σωματική αντοχή. Σε ορισμένες ειδικότητες, είναι απαραίτητες κάποιες επιπλέον δεξιότητες. Για παράδειγμα, στην περίπτωση του χειρουργού, η λεπτότητα των επεμβάσεων, προϋποθέτει μια αντίστοιχη λεπτότητα και δεξιοτεχνία στις κινήσεις των χεριών και των δακτύλων και πολύ καλή όραση.

Ο ικανός γιατρός οφείλει να διαθέτει καλή θεωρητική κατάρτιση και αξιόλογη εμπειρία. Πρέπει επίσης να ενημερώνεται διαρκώς για τις εξελίξεις στην ιατρική επιστήμη καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο να συμμετέχει σε συνέδρια και να παρακολουθεί την επιστημονική βιβλιογραφία της ειδικότητάς του. Επίσης, πρέπει να έχει καλή επικοινωνία με τους ασθενείς του και να συνεργάζεται αρμονικά με τους συναδέλφους του, το υγειονομικό και το υπόλοιπο νοσοκομειακό προσωπικό.

Μέλλον: Το ιατρικό επάγγελμα έχει υψηλό επιστημονικό και κοινωνικό γόητρο, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη ζήτηση για την απόκτηση του σχετικού πτυχίου. Ο αριθμός των γιατρών στην Ελλάδα είναι δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες του υγειονομικού μας συστήματος. Αυτό σημαίνει μεγάλη δυσκολία στην απορρόφηση νέων επαγγελματιών.

Οι αμοιβές των γιατρών παρουσιάζουν μεγάλη διακύμανση, σε γενικές γραμμές όμως είναι ικανοποιητικές. Πλεονέκτημα για ορισμένες κατηγορίες γιατρών (πχ, στρατιωτικοί γιατροί) αποτελεί το δικαίωμα να διατηρούν και ιδιωτικό ιατρείο, παράλληλα με τη θέση τους.

Περιβάλλον ενασχόλησης: Οι ειδικευμένοι γιατροί μπορούν να εργαστούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες σε δικό τους ιατρείο, στη χώρα μας ή σε οποιαδήποτε από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε νοσοκομεία, κλινικές, ασφαλιστικούς φορείς, οργανισμούς, ιδρύματα, υπουργεία, σε διάφορες επιχειρήσεις (εργοστάσια, πλοία), με την επιστημονική έρευνα στον τομέα της ειδικότητάς τους, ή ως εκπαιδευτικοί σε ιατρικά θέματα στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Επαγγελματικές συνθήκες: Το επάγγελμα του γιατρού δεδομένης της ευθύνης του για την υγεία και τη ζωή των ανθρώπων, απαιτεί αυξημένη κοινωνική ευαισθησία και οξυδέρκεια.

Η εργασία του είναι κυρίως πνευματική, σε κάποιες όμως ειδικότητες όπως πχ. στις περιπτώσεις των χειρουργών, ο γιατρός χρειάζεται να έχει επιδεξιότητα. Όταν εργάζεται σε νοσοκομείο κάνει αρκετές εφημερίες ημερήσιες και νυκτερινές.

Ο χώρος εργασίας, ειδικά για όσους εργάζονται σε νοσοκομεία, κλινικές, ιατρικά εργαστήρια, είναι ανθυγιεινός, γι αυτό οι γιατροί χρειάζεται να παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης. Μετά τη απόκτηση του πτυχίου τους έχουν την υποχρέωση να υπηρετήσουν το αγροτικό τους τις περισσότερες φορές σε αγροτικά ή ημιαστικά ιατρεία όπου οι συνθήκες ποικίλουν.

Το ωράριο εργασίας των γιατρών είναι συνήθως άστατο, αφού έχουν την υποχρέωση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όταν παραστεί ανάγκη, οποιαδήποτε ώρα στη διάρκεια της ημέρας.

Επαγγελματικές οργανώσεις: Συλλογικοί φορείς για τους γιατρούς είναι ο Πανελλήνιος και οι Νομαρχιακοί Ιατρικοί Σύλλογοι, η ΕΙΝΑΠ και οι αντίστοιχες κλαδικές Ιατρικές Εταιρείες.

Γενικά σχόλια: Ο γιατρός περνά από μια μακρόχρονη, απαιτητική εκπαίδευση τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο και καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, δεν σταματά να μελετά, να ενημερώνεται και να εκπαιδεύεται στις εξελίξεις και στα νέα δεδομένα της επιστήμης και της ειδικότητάς του.

Η φύση του επαγγέλματος απαιτεί από τον επαγγελματία να διαθέτει υψηλό αίσθημα ευθύνης, αποδοχής του κοινωνικού του ρόλου, ανιδιοτέλεια, δίκαιη αντιμετώπιση κάθε περίπτωσης, συναισθηματική ωριμότητα και σταθερότητα, υπομονή, αποφασιστικότητα και ψυχική αντοχή.

[Medicus Chirurgus]

Επιμελητής Γ-τα... (και ουχί γαμάτα...)

←

Ο Επιμελητής Γ' είναι ομόβαθμος του ειδικευόμενου. Έχω την εντύπωση πως είναι και για ορισμένους Γενικούς Ιατρούς που παίρνουν απόσπαση προσωρινά σε περιφερειακά νοσοκομεία.

Επίσης έχω την εντύπωση ότι ο κοινός νομοθέτης πέρασε αυτό το βαθμό με σκοπό μελλοντικά να δημιουργήσει ένα σύστημα προαγωγής σαν αυτούς που έχει ο Εκπαιδευτικός τομέας που στην αρχή οι δάσκαλοι διορίζονται Γ' βαθμού και μετά από 2 χρόνια δοκιμαστικά περνάν σε Β'.

----------------------------------------------

Μεταξύ μας το απόκομμα της εφημερίδας δείχνει ξεκάθαρα πως οι διευθυντές κλινικών και οι Επιμελητές Α' παίρνουν αρκετά καλά λεφτάκια και δεν πρέπει να παραπονιούνται (ιδιαίτερα οι πρώτοι). Οι μισθοί είναι εφάμιλλοι γερμανικών μισθών Facharzt και Oberarzt αν υπολογίσετε και τις διαφορές στο κόστος ζωής.

Χεχ, οι τιμές των ιδιωτικών ιατρών είναι οι χειρότερες δυνατές, φυσικά. Έχω άπειρα παραδείγματα από το οικογενειακό-φιλικό μου περιβάλλον για πολύ μεγαλύτερες αποδοχές, 2 και 3 φορές παραπάνω από διευθυντή ΕΣΥ σε κάποιες περιπτώσεις.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται και για τις αποδοχές ΔΕΠ πανεπιστημίου:

http://www.ntua.gr/posdep/Epitroph/Misthoi-SHMERA.pdf

Βέβαια για να έχεις 29 χρόνια υπηρεσία μέχρι την ημέρα σύνταξης (65) σημαίνει πως μπήκες στο πανεπιστήμιο στα 36. Πλέον λίγοι ιατροί καταφέρνουν να γίνουν Λέκτορες και ν'αρχίσει να μετράει το tenure πριν τα 40...

[On call]

Ολοι αυτοι οι βαθμοι και η ψευτοιεραρχια, εγιναν στην προσπαθεια του Εσυ να κρατησει τους γιατρους στα κρατικα νοσοκομεια.

Οσο για τους μισθους, ειναι προφανες οτι προκειται για "μικτα" ποσα. Οι κρατησεις απο τα ταμεια ειναι γυρω στα 1.000 ευρω για διευθυντες, αναπ. διευθυντες και λιγο μικροτερες για τους "παρακατω".

Λαθοθ η πληροφορια. Οι αναφερομενοι μισθοι ειναι λαμβανουν υπ'οψη τις κρατησεις.

[Medicus Chirurgus]

Αν και δε συμφωνώ με το ΠΑΣΟΚ γενικότερα πιστεύω στην «ψευτοϊεραρχία». Είναι απαραίτητη σε όλα τα επαγγέλματα με υπηρεσιακή κατάταξη.

Όσο για τους μισθούς αν είναι καθαροί είναι πολύ καλοί. Και των πανεπιστημιακών.

[usmeds]

Πληθωρισμός ιατρικού δυναμικού

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΟΥΛΗΣ

Ενα από πιο βασικά προβλήματα, ίσως το σημαντικότερο, είναι ο πληθωρισμός και η αξιοποίηση του ιατρικού δυναμικού για τη βελτίωση της περίθαλψης στη χώρα μας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια δραματική επιδείνωση του κοινωνικού προβλήματος της ανεργίας, που πλήττει εμφανώς το ιατρικό σώμα.

H έλλειψη δραστηριοποίησης, αφύπνισης, ενεργοποίησης και θάρρους των πολιτικών και συνδικαλιστικών φορέων του παρελθόντος για τη λήψη μέτρων που να υπαγορεύουν την παραγωγή του ιατρικού δυναμικού, σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας, οδήγησε στα σημερινά αδιέξοδα.

Παράλληλα, ο φόβος των ευθυνών, που συνδέονται με το βραχυπρόθεσμο πολιτικό «κόστος» των αρμοδίων φορέων, και η ολιγωρία συνέβαλαν στην παραγωγή αλόγιστου αριθμού γιατρών (εξυπηρέτηση «ημετέρων») και αντιτάχθηκε στην αναγκαιότητα ύπαρξης εθνικού σχεδιασμού υγείας. Συγκεκριμένα, από το 1960 ως το 1996 τετραπλασιάστηκε ο αριθμός των γιατρών και από το 1997 ως σήμερα αυξήθηκε κατά το 1/3. Το πρόβλημα της υπερπροσφοράς όμως των γιατρών δεν είναι απλά πρόβλημα αριθμών, αλλά πίσω από τους αριθμούς κρύβεται η αγωνία και η απόγνωση των νέων γιατρών για την επικείμενη ανεργία. Κατά συνέπεια, επηρεάζει άμεσα τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης εργασίας και επιφέρει δυσάρεστες συνέπειες, όχι μόνο στο ιατρικό σώμα αλλά και γενικότερα σε όλο το υγειονομικό σύστημα.

Οι πιο άμεσες συνέπειες που δημιουργούνται είναι:

1. Προκλητή ζήτηση υπηρεσιών υγείας και ιατρικών πράξεων.

2. Χαμηλή ποιότητα παρεχομένων υπηρεσιών, με συνεχώς αυξανόμενο το κόστος για την πολιτεία.

3. Υποαπασχόληση, ετεροαπασχόληση, οικονομική ανέχεια, ιδιαίτερα των νέων γιατρών.

4. Ανεπαρκής μεταπτυχιακή (ελάχιστη πρακτική) άσκηση και έλλειψη συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης.

5. Υψηλό οικονομικό κόστος της πολιτείας για την εκπαίδευση και την εξειδίκευση ενός δυσανάλογα μεγάλου ποσοστού γιατρών, σε σχέση με τις μετέπειτα παρεχόμενες ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση.

6. Χαμηλή κοστολόγηση των ιατρικών παροχών και πράξεων.

7. Απαξίωση του ιατρικού λειτουργήματος.

Πιστεύουμε στην ουσιαστική παρέμβαση της νέας ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, ώστε με τη χρησιμοποίηση της τεχνικής και οικονομικής ανάλυσης και τη βοήθεια των αρμοδίων φορέων(ΠΙΣ, ιατρικούς συλλόγους) να δώσει λύσεις στα χρόνια προβλήματα που μαστίζουν τον ιατρικό χώρο, τον ελευθεροεπαγγελματία γιατρό, τον νέο συνάδελφο.

Ο κ. Γ. Πατούλης είναι πρόεδρος της Ενωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Ιατρών Αττικής, μέλος του ΔΣ του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου και του Ιατρικού Συλλόγου Αττικής.

ΤΟ ΒΗΜΑ , 13-02-2005

Κωδικός άρθρου: B14390A342

[usmeds]

* O ιός της ανεργίας πλήττει τον ιατρικό κλάδο. Οι ανειδίκευτοι αναζητούν μεροκάματα ως σερβιτόροι ή ως απασχολούμενοι σε γηροκομεία

Γιατροί-υπάλληλοι κέντρων αδυνατίσματος

Ο χρόνος αναμονής για την έναρξη ειδικότητας φθάνει και τα δέκα χρόνια

ΕΛΕΝΑ ΦΥΝΤΙΚΙΔΟΥ

--------------------------------------------------------------------------------

Στιγμιότυπο από συνέλευση νοσοκομειακών γιατρών. Σύμφωνα με στοιχεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, από το 1999 ως το 2004 η ανεργία των ανειδίκευτων γιατρών αυξήθηκε σε ποσοστό 105,5%

--------------------------------------------------------------------------------

Σε ιδιωτικές κλινικές κατά τις νυχτερινές ώρες, γηροκομεία και κέντρα αδυνατίσματος απασχολούνται πολλοί γιατροί που βρίσκονται επί πολλά έτη σε «λίστα» για την έναρξη ειδικότητας. Ο χρόνος αναμονής φθάνει και τα δέκα χρόνια, λόγω της συνεχούς αύξησης του αριθμού των γιατρών, αλλά και την προτίμηση που δείχνουν στην πλειονότητά τους στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Αρκετοί είναι όμως και αυτοί που δεν μπορούν να βρουν εργασία ούτε σε κέντρα αδυνατίσματος ή κλινικές και καταλήγουν να κάνουν μεροκάματα, σαν σερβιτόροι, σε εστιατόρια, καφετέριες και μπαρ. Υπολογίσιμος είναι ο αριθμός των γιατρών που έχουν προσβληθεί από τον... ιό της ανεργίας. Σύμφωνα με στοιχεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ), από το 1999 ως το 2004 η ανεργία των ανειδίκευτων γιατρών αυξήθηκε σε ποσοστό 105,5%! Συγκεκριμένα, 1.800 γιατροί δήλωσαν το 2004 στον ΙΣΑ ότι δεν εργάζονταν πουθενά. Το 1999 οι άνεργοι γιατροί άνευ ειδικότητος δεν ήταν περισσότεροι από 876.

«Οι δύο στους δέκα γιατρούς που δεν έχουν πάρει ειδικότητα είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι. Οσοι βρίσκουν εργασία απασχολούνται σε γηροκομεία, κέντρα αδυνατίσματος ή σε κάποιες ιδιωτικές κλινικές τη νύχτα για να κερδίσουν το πολύ ως 600 ευρώ τον μήνα» σημειώνει ο πρόεδρος της Ενωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Ιατρών Αττικής και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ) και του ΙΣΑ κ. Γ. Πατούλης. Υπολογίζεται ότι 1.172 νέοι γιατροί αναμένουν να ξεκινήσουν ειδικότητα, 76 να συνεχίσουν την ειδικότητά τους (π.χ. έκαναν δύο χρόνια την ειδικότητα της παθολογίας και περιμένουν να ξεκινήσουν αυτή της καρδιολογίας), ενώ 383 νέοι γιατροί έχουν μεταβεί, για τον ίδιο λόγο, σε άλλες χώρες.

Μεγαλύτερο χρόνο αναμονής έχουν οι ειδικότητες της παιδιατρικής, της δερματολογίας, της γαστρεντερολογίας, της ενδοκρινολογίας, της καρδιολογίας και της παθολογίας. Μεγάλο πρόβλημα υπάρχει επίσης με την ειδικότητα της ιατρικής εργασίας, διότι οι θέσεις στα νοσοκομεία είναι ελάχιστες. Οπως επισημαίνει ο κ. Πατούλης, δεν υπάρχουν περισσότερες από 20-25 θέσεις της συγκεκριμένης ειδικότητας σε πανελλαδικό επίπεδο. Αντιθέτως, στην ειδικότητα της γενικής ιατρικής τον τελευταίο χρόνο «άνοιξαν» εκατό θέσεις σε νοσοκομεία και το πρόβλημα δεν είναι πλέον έντονο.

Ανεργία όμως παρατηρείται και στους ειδικευμένους γιατρούς. Και πώς να μην υπάρχει τη στιγμή που «βγαίνουν» στην αγορά εργασίας 2.000 - 2.500 γιατροί και δεν συνταξιοδοτούνται περισσότεροι από 700 τον χρόνο. Περισσότεροι από 1.200 ειδικευμένοι γιατροί ψάχνουν να βρουν δουλειά. Το φαινόμενο της ανεργίας είναι εντονότερο στην πρωτεύουσα και τις άλλες μεγάλες πόλεις, όπου ευνοείται η επιστημονική τους εξέλιξη.

Στην πρώτη πεντάδα των ανέργων βρίσκονται οι παθολόγοι, οι μικροβιολόγοι, οι παιδίατροι, οι χειρουργοί και οι γυναικολόγοι. Ακολουθούν οι ακτινοδιαγνώστες, οι οφθαλμίατροι, οι πνευμονολόγοι, οι αναισθησιολόγοι και οι καρδιολόγοι.

Μετά τα 35 χρόνια τους βρίσκουν εργασία σε νοσοκομείο

Ο 28χρονος Γιάννης Μαυροδημητράκης αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή ακριβώς πριν από τρία χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2002. Ωστόσο δεν έχει ακόμη ξεκινήσει ειδικότητα, παρότι έχει τελειώσει το αγροτικό του.

«Από την ώρα που τελειώνεις το αγροτικό μέχρι να ξεκινήσεις ειδικότητα μπορεί να μείνεις άνεργος πάνω από τρία χρόνια. Οι περισσότεροι φίλοι μου γιατροί δυσκολεύονται να βρουν εργασία και όταν βρίσκουν, είναι ετεροαπασχολούμενοι. Αλλοι εργάζονται σε γηροκομεία, σε κέντρα αδυνατίσματος ή στις νυχτερινές βάρδιες ιδιωτικών νοσοκομείων και άλλοι σε καφετέριες και εστιατόρια» τονίζει.

Εκτός από την αύξηση του αριθμού των γιατρών, που δεν συνοδεύεται πάντα από αντίστοιχη αύξηση των θέσεων ειδικότητας στα νοσοκομεία, ο κ. Μαυροδημητράκης αποδίδει την καθυστέρηση της έναρξης ειδικότητας και στο γεγονός ότι η κατάθεση των χαρτιών από τον υποψήφιο πρέπει να γίνει αφού έχει κάνει το αγροτικό του. «Οταν τελείωσα το αγροτικό μου και κατέθεσα τα χαρτιά για την έναρξη της ειδικότητας, μου είπαν ότι θα ξεκινήσω τον Ιανουάριο του 2006. Θα κάνω δύο χρόνια Παθολογία για να ακολουθήσουν άλλα τέσσερα στην Καρδιολογία» αναφέρει. Διευκρινίζει ωστόσο ότι μεταξύ των δύο ειδικοτήτων πολλοί γιατροί μένουν άνεργοι τουλάχιστον δύο χρόνια. Αυτό συμβαίνει διότι η αίτηση για τη δεύτερη ειδικότητα (π.χ. Καρδιολογία) κατατίθεται την ημέρα έναρξης της ειδικότητας της Παθολογίας.

«Ξεκινάς να εργάζεσαι μετά τα 35-36 χρόνια σου...» λέει φανερά προβληματισμένος. Και προσθέτει ότι αν διάλεγε κάποιο νοσοκομείο της περιφέρειας για να κάνει την ειδικότητά του, «τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα». Αυτό όμως ­ σημειώνει ­ δεν ισχύει για όλες τις ειδικότητες. «Δεν χορηγούν όλα τα επαρχιακά νοσοκομεία πλήρη ειδικότητα. Ως εκ τούτου πρέπει να κάνεις αναγκαστικά μέρος αυτής σε νοσοκομείο της Αθήνας...».

ΤΟ ΒΗΜΑ , 13-02-2005

Κωδικός άρθρου: B14390A341

[usmeds]

Κάτι μου λέει πως έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι πλέον.

Αφού ανακάλυψαν το πρόβλημα και οι δημοσιογράφοι...

[usmeds]

Υπολογίζεται ότι 1.172 νέοι γιατροί αναμένουν να ξεκινήσουν ειδικότητα, 76 να συνεχίσουν την ειδικότητά τους (π.χ. έκαναν δύο χρόνια την ειδικότητα της παθολογίας και περιμένουν να ξεκινήσουν αυτή της καρδιολογίας), ενώ 383 νέοι γιατροί έχουν μεταβεί, για τον ίδιο λόγο, σε άλλες χώρες.

Σαν πολύ μικρά δεν σας φαίνονται αυτά τα νούμερα???

Ανεργία όμως παρατηρείται και στους ειδικευμένους γιατρούς. Και πώς να μην υπάρχει τη στιγμή που «βγαίνουν» στην αγορά εργασίας 2.000 - 2.500 γιατροί και δεν συνταξιοδοτούνται περισσότεροι από 700 τον χρόνο. Περισσότεροι από 1.200 ειδικευμένοι γιατροί ψάχνουν να βρουν δουλειά.

Ένας ειδικευόμενος για κάθε τέσσερα κρεβάτια???

[lefkander]

Ο κ. Γ. Πατούλης είναι πρόεδρος της Ενωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Ιατρών Αττικής, μέλος του ΔΣ του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου και του Ιατρικού Συλλόγου Αττικής.

←

Τον καιρό που ήμουν κι εγώ νέος, ο Πατούλης ήταν ειδικευόμενος ορθοπαιδικός στο Λαϊκό και πρόεδρος του ΣΕΙΑΠ (Σύλλογος Ειδικευομένων Ιατρών Αθηνών Πειραιώς - αυτός τον έκανε). Μετά που έγινε γιατρός, έγινε πρόεδρος των νέων γιατρών. Μετά που άνοιξε ιατρείο, βγήκε στον ΠΙΣ και είναι και πρόεδρος της Ενωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Ιατρών Αττικής.

Δεν ξέρω τι μάρκα γιατρός είναι, αλλά την πολιτική την έχει στο αίμα του... Ο άνθρωπος είναι και φίρμα!

Επίσης, βάλτε κι εμένα στις υπογραφές για το 35ωρο στους ειδικευόμενους. Το ανέκδοτο με τον άγιο Βασίλη, τις Πόρσε και τα αρχίδια το ξέρετε φυσικά...

[MoNkEy mAn]

Επίσης, βάλτε κι εμένα στις υπογραφές για το 35ωρο στους ειδικευόμενους. Το ανέκδοτο με τον άγιο Βασίλη, τις Πόρσε και τα αρχίδια το ξέρετε φυσικά... 

←

Όχι πέστοοοοοοοοοοοο

[Sovereign]

58 ώρες ζητάμε, όχι 35...

[usmeds]

Όχι πέστοοοοοοοοοοοο

Ψάχνεις για αυτό?

[MoNkEy mAn]

58 ώρες ζητάμε, όχι 35...

←

Ωχ κι εσύ εξετασολάγνε;;;;;

αμαν....

άμα μειωθούν και άμα γίνει το 4 κλίνες! ΤΣΟΥΠ ΑΝΑΜΟΝΕΣ ΝΤΑΟΥΝ ΓΙΟΥΧΟΥ!!! ΤΟΤΕ ΩΣ προς τί οι εξετάσεις;;;

[Medicus Chirurgus]

Οσο για τους μισθους, ειναι προφανες οτι προκειται για "μικτα" ποσα. Οι κρατησεις απο τα ταμεια ειναι γυρω στα 1.000 ευρω για διευθυντες, αναπ. διευθυντες και λιγο μικροτερες για τους "παρακατω".

  Λαθοθ η πληροφορια. Οι αναφερομενοι μισθοι  ειναι λαμβανουν υπ'οψη τις κρατησεις.

←

Λάθος στο λάθος φίλε Άλεξ.

Ρώτησα τη μητέρα μου (Επιμελήτρια Α') και μου είπε πως οι μισθοί στο παραπάνω απόκομμα είναι μικτοί.

Βασικά αν παίρναν €2000+ ΚΑΘΑΡΑ το μήνα θα ήταν πολλά φράγκα μεταξύ μας...

[bromptonista]

Ο επιμελητής Γ πχ (μισθός αγροτικού) παίρνει 1100 ευρώ καθαρά μετά τις κρατήσεις (1540 ευρώ μικτά νομίζω - ίσως το άρθρο είναι πριν τις αυξήσεις από 1/1/2004). Οι μισθοί βέβαια δεν περιλαμβάνουν τις εφημερίες και τα έξτρα επιδόματα (γάμου, παιδιών κλπ).

Με τις εφημερίες οι πιο πολλοί γιατροί διπλασιάζουν περίπου το μισθό τους, οι επιμελητές μάλιστα -σε αντίθεση με τους ειδικευόμενους- χωρίς να εργάζονται το σύνολο των ωρών της εφημερίας.

Ακόμα και σε νοσοκομεία της Αθήνας υπάρχει η δυνατότητα σε πολλούς ειδικευόμενους να κάνουν και 8-9 εφημερίες το μήνα. Αυτά βέβαια θα τα κόψει η ΕΕ...

[Medicus Chirurgus]

Ο επιμελητής Γ πχ (μισθός αγροτικού) παίρνει 1100 ευρώ καθαρά μετά τις κρατήσεις (1540 ευρώ μικτά νομίζω - ίσως το άρθρο είναι πριν τις αυξήσεις από 1/1/2004). Οι μισθοί βέβαια δεν περιλαμβάνουν τις εφημερίες και τα έξτρα επιδόματα (γάμου, παιδιών κλπ).

Οι αγροτικοί ΔΕΝ είναι Επιμελητές Γ'. Τουλάχιστον αν πέρασε (που πέρασε AFAIK) το νομοσχέδιο πριν τις εκλογές για την αύξηση των μισθών.

Οι Επιμελητές Γ' δεν ξέρω τι είναι ακριβώς, αλλά πληρώνονται το ίδιο με τους ειδικευόμενους, οι αγροτικοί παίρνουν λιγότερα.

Με τις εφημερίες οι πιο πολλοί γιατροί διπλασιάζουν περίπου το μισθό τους, οι επιμελητές μάλιστα -σε αντίθεση με τους ειδικευόμενους- χωρίς να εργάζονται το σύνολο των ωρών της εφημερίας.

Ακόμα και σε νοσοκομεία της Αθήνας υπάρχει η δυνατότητα σε πολλούς ειδικευόμενους να κάνουν και 8-9 εφημερίες το μήνα. Αυτά βέβαια θα τα κόψει η ΕΕ...

←

Απολύτως σωστό. Βασικά εμένα ρε παιδιά αυτά τα λεφτά για το Ελλαδιστάν μου ακούγονται πάρα πολύ καλά για ειδικευόμενο. Σίγουρα δε φτάνουν τους μισθούς Γερμανίας ή Ηνωμένου Βασιλείου αλλά μια χαρά είναι.

Επίσης να σημειώσω- πάνω σ'αυτό με τις εφημερίες- ότι οι ευκαιρίες για εφημερίες είναι πολύ περισσότερες για τους ειδικευόμενους σε επαρχιακά νοσοκομεία.

[usmeds]

17.000 γιατροί και δικηγόροι στο ταμείο ανεργίας

Aνεργία, υποαπασχόληση και ετεροαπασχόληση πλήττουν και τα «ευγενή» επαγγέλματα. Ο κορεσμός στην αγορά εργασίας από τις βασικές αιτίες του προβλήματος

Στο ταμείο ανεργίας θα αναγκαστούν να καταφύγουν περίπου 17.000 γιατροί και δικηγόροι εντός του 2005. H ανεργία, η υποαπασχόληση και η ετεροαπασχόληση είναι έννοιες που αφορούν πλέον και τα λεγόμενα «αριστοκρατικά πτυχία», αυτά που στο παρελθόν η αγορά εργασίας και η κοινή γνώμη «στεφάνωσαν» με κύρος και γόητρο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, το 2004 περίπου το 1/3 των Αθηναίων δικηγόρων - σε σύνολο 18.500 - δεν εισέπραξαν... ούτε ένα ευρώ από οποιαδήποτε δικηγορική πράξη. Τον ίδιο χρόνο στον κατάλογο ανεργίας του ΟΑΕΔ βρέθηκαν και περίπου 10.000 ιατροί, φαρμακοποιοί, οδοντίατροι και όσοι ασκούν συναφή επαγγέλματα.

Ο κορεσμός στην αγορά εργασίας είναι μία από τις βασικές αιτίες για τις σκοτεινές επαγγελματικές προοπτικές των «ευγενών» πτυχίων. Ο αριθμός των εν ενεργεία γιατρών ξεπερνάει τις 61.000, ενώ περίπου 2.000 απόφοιτοι ελληνικών και ξένων Ιατρικών Πανεπιστημιακών Σχολών εισέρχονται κάθε χρόνο στην αγορά εργασίας.

Στον πίνακα των ευρωπαϊκών χωρών, που αφορά την πυκνότητα του ιατρικού δυναμικού, η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση με πέντε γιατρούς ανά χίλιους κατοίκους.

H πρόσφατη έρευνα του Παρατηρητηρίου Απασχόλησης, με στόχο τη συλλογή ποσοτικών και ποιοτικών στοιχείων για τη ζήτηση ειδικοτήτων στον ιδιωτικό τοµέα εργασίας, έδειξε ότι στις ιατρικές ειδικότητες οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί είναι κορεσμένα επαγγέλματα.

Σύμφωνα με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, το μεγαλύτερο πρόβλημα ανεργίας παρουσιάζουν σήμερα οι ειδικότητες Γενικής Ιατρικής, Φυσιοϊατρικής, Κυτταρολογίας, Αιματολογίας, Αγγειοχειρουργικής, Αναισθησιολογίας και Χειρουργικής Θώρακος.

Οι οδοντίατροι

Πρόβλημα απασχόλησης αντιμετωπίζει, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, και ένας στους 4 νέους Έλληνες οδοντιάτρους.

Μάλιστα από τους 13.000, οι οποίοι είναι εν ενεργεία, περίπου οι μισοί εργάζονται στην Αττική.

Και στην ειδικότητα αυτή η αναλογία οδοντιάτρων και κατοίκων είναι η μικρότερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην Ελλάδα για το 2005 υπολογίζεται ότι αναλογεί 1 οδοντίατρος σε 840 κατοίκους, όταν την ίδια περίοδο στην Ιταλία αντιστοιχούν σε κάθε οδοντίατρο 1.200 πολίτες και στην Πορτογαλία, που βρίσκεται στα ίδια πληθυσμιακά επίπεδα με τη χώρα μας, η αναλογία είναι 1 προς 4.000.

Και οι φαρμακοποιοί

Σε δρόμο μετ' εμποδίων εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια και για τους νέους φαρμακοποιούς η είσοδός τους στην αγορά εργασίας. Συνολικά, σήμερα λειτουργούν στη χώρα μας πάνω από 9.000 φαρμακεία, εκ των οποίων τα 4.000 είναι εγκατεστημένα στο Λεκανοπέδιο και πάνω από 1.350 στη Θεσσαλονίκη. Να σημειωθεί ότι το Λεκανοπέδιο έχει περισσότερα φαρμακεία από όσα έχει η Ολλανδία ή η Πορτογαλία, ενώ η Θεσσαλονίκη έχει περισσότερα από όσα έχει όλη η Αυστρία ή η Δανία.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ

Πανευρωπαϊκό... ρεκόρ «πληθωρισμού»

ΟΥΤΕ MIA ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ στα δικαστήρια δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει το 1/3 των δικηγόρων της Αθήνας καθ' όλη τη διάρκεια του 2004. Σύμφωνα με έρευνα της VPRC σε δικηγόρους μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, στην ερώτηση «όταν σκέπτεστε την επαγγελματική σας κατάσταση στο μέλλον, πόσο εξασφαλισμένοι αισθάνεστε» το 52% απάντησαν «λίγο» ή «καθόλου».

Σήμερα ο αριθμός των δικηγόρων υπολογίζεται στους 35.000, με τους ρυθμούς «αύξησής» τους να είναι ιλιγγιώδεις. Περίπου 1.500 είναι οι νέοι πτυχιούχοι των Νομικών Σχολών ετησίως, ενώ στον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας οι εισερχόμενοι στο επάγγελμα είναι περίπου κατά δύο τρίτα περισσότεροι από εκείνους που εξέρχονται λόγω συνταξιοδότησης, θανάτου ή για διάφορους άλλους λόγους. Χαρακτηριστικά, το 2003 εισήλθαν στον κλάδο 927 και εξήλθαν 416 δικηγόροι. Για την κατανόηση του προβλήματος, αρκεί να πούμε ότι στην Ελλάδα αντιστοιχούν σε κάθε δικηγόρο 315 δυνητικοί πελάτες, όταν ο ίδιος συσχετισμός στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι περίπου 1 προς 2.000.

ΤΑ ΝΕΑ , 21/02/2005 , Σελ.: 18

Κωδικός άρθρου: A18171N161

ID: 454741

[Sovereign]

Μα πώς είναι δυνατόν να αναφέρεται η Γενική Ιατρική ως ειδικότητα με κορεσμό;

Και η Κυτταρολογία;;;;;;

[On call]

2.000 (καθαρα) για διευθυντη -δηλαδη για καποιον ο οποιος εχει προυπηρεσια τουλαχιτζον 25 χρονια και δεν ειναι καν σιγουρο οτι θα τα καταφερει ποτε να γινει- ΔΕΝ ειναι πολλα. Για την ακριβεια, νομιζω οτι ειναι λιγα. Ειδικα αν σκεφτουμε το στρες και την ευθυνη που συνοδευουν το επαγγελμα.

[Medicus Chirurgus]

Αν τα παραπάνω ποσά ήταν για 25 χρόνια υπηρεσία ναι είναι λίγα τα χρήματα. Βασικά πιο ωραίο είναι το γερμανικό σύστημα μισθολογικού κλιμακίου (BAT) το οποίο υπολογίζει τα έσοδα με βάση την ηλικία και όχι τα χρόνια στο δημόσιο.

Έτσι κάποιος αξιόλογος επαγγελματίας/επιστήμονας μπορεί να περάσει στο δημόσιο και στα 50 του χωρίς να παίρνει πενιχρές απολαβές.