Γνώμη για ειδικότητα / Έχω πελαγώσει

[Dansychloride]

Όταν μπήκα στη σχολή όλα είχαν την γοητεία τους. Από τη βιολογία που έλεγες α τι ωραία, κοίτα πόσα έχω να μάθω, την μικροβιολογία κτλ. Όσο προχώραγα όμως στις κλινικές μάλλον έριχνα Χ σε ειδικότητες. Μπορώ να μιλήσω με σιγουρία για το τι ΔΕΝ θέλω

Δεν θέλω εργαστηριακή ειδικότητα (βιοπαθολόγος, κυτταρολόγος, παθαν)

Δεν θέλω ακτινες

Δεν θέλω χειρουργικές, γυναικολογία. Σχόλιο: η χειρουργική μάρεσε μέχρι που την γνώρισα. Σαφώς όλες οι ειδικότητες χρειάζονται, βάζω όμως τον εαυτό μου στη θέση ενός γιατρού που σκέφτεται να γίνεται χειρουργός. Δεν θέλω να κάνω στομίες, να κάνω whipple και να κάνω ατέλειωτες επεμβάσεις που ακρωτηριάζουν σπλάχνα. Ούτε νιώθω κάποιο δέος. Απλα ανατριχιάζω, δεν θέλω. Ίσως μια μικρή σκέψη για ορθοπεδική γιατί το κομμάτι του τραύματος με ενδιαφέρει.

Δεν θέλω καρδιολογία, ενδοκρινολογία, ρευματολογία

Τι μου αρέσει. Παθολογία, Αιματολογία, Νευρολογία, Γενική Ιατρική (ίσως τελευταία). Η αναισθησιολογία έχει επίσης ενδιαφέρον.

Τι ίσως με "κεντρίζει": Ιατροδικαστική, Πυρηνική Ιατρική (αν και μάλλον την απορρίπτω γιατί κάπως σαν ειδικότητα έχει φτάσει σε ένα τέλμα πιστεύω), Ακτινοθεραπεία (δεν νομίζω να την κάνω, πολλή ακτινοβολία, πολλή μαυρίλα).

Μου έχουν πει ότι είμαι "μου πάει" η παθολογία και όχι η χειρουργική αλλά δεν ρώτησα λεπτομέρειες.

[NanaNysseria]

Κοίτα, καταρχάς είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι ξέρεις τι ΔΕΝ θες. Κατά δεύτερον, η ιατροδικαστική , η πυρηνική, η ακτινοθεραπευτικη, νευρολογία, γενική ιατρική και η αιματολογια, απαιτούν να κάνεις κάποιους μήνες παθολογίας. Οπότε θα περάσεις ούτως ή άλλως από την παθολογία για οποιαδήποτε από αυτές τις ειδικότητες. Εκεί θα δεις πολλά και θα καταλάβεις μέσα στους πρώτους μήνες εάν είναι κάτι που θες ή δεν θες στην ζωή σου.

Θα ήθελα να σημειώσω ότι και η παθολογία έχει ζοφερές στιγμές, γιατί πολλά γηριατρικα περιστατικά των επειγόντων τα φέρνουν από οίκους ευγηρίας κυριολεκτικά με ένα πόδι στον τάφο. Ωστόσο το κατά πόσο και με ποιο τρόπο θα το διαχειριστείς εξαρτάται από την δικιά σου ιδιοσυγκρασία. 

[John62]

Λοιπόν εφόσον προσανατολιζεσαι σε παθολογικές ειδικότητες θα σου έλεγα να κοιτάξεις και την παιδιατρική και την ενδοκρινολογια που έχουν ενδιαφέρον.

[heydoc]

14 ώρες πριν, John62 said:

Λοιπόν εφόσον προσανατολιζεσαι σε παθολογικές ειδικότητες θα σου έλεγα να κοιτάξεις και την παιδιατρική και την ενδοκρινολογια που έχουν ενδιαφέρον.

Η ενδοκρινολογία έχει 5-6 χρόνια αναμονή. Για τα τωρινά δεδομένα, όποιος είναι ενδοκρινολόγος έχει πολλή δουλειά.

Αν όμως είχα να πάρω την απόφαση τώρα να βάλω τα χαρτιά μου, δε θα το έκανα σίγουρα,γιατί είναι μια ειδικότητα που στηρίζεται αποκλειστικά στον διαβήτη και εκτός του ότι πλέον αρχίζουν και ροκανίζουν κ άλλες ειδικότητες(γενικοί ιατροί, παθολόγοι ) σε 10 χρόνια που θα είχα χρονικό ορίζοντα, προβλέπω ότι θα υπάρχει θεραπεία. Ήδη έχουν γίνει άλματα σε ερευνητικό επίπεδο στο εξωτερικό (έχουμε δλδ.ίαση σε ανθρώπους με ΣΔ1 με stem cells )

Τροποποιήθηκε 7 Δεκεμβρίου 2021 από heydoc

[Dansychloride]

21 λεπτά πριν, heydoc said:

Η ενδοκρινολογία έχει 5-6 χρόνια αναμονή. Για τα τωρινά δεδομένα, όποιος είναι ενδοκρινολόγος έχει πολλή δουλειά.

Αν όμως είχα να πάρω την απόφαση τώρα να βάλω τα χαρτιά μου, δε θα το έκανα σίγουρα,γιατί είναι μια ειδικότητα που στηρίζεται αποκλειστικά στον διαβήτη και εκτός του ότι πλέον αρχίζουν και ροκανίζουν κ άλλες ειδικότητες(γενικοί ιατροί, παθολόγοι ) σε 10 χρόνια που θα είχα χρονικό ορίζοντα, προβλέπω ότι θα υπάρχει θεραπεία. Ήδη έχουν γίνει άλματα σε ερευνητικό επίπεδο στο εξωτερικό (έχουμε δλδ.ίαση σε ανθρώπους με ΣΔ1 με stem cells )

Για μενα αυτή η αναμονή είναι απαγορευτική. Θεωρητικά βέβαια είμαι θετικός στο ενδεχόμενο του εξωτερικού. Δηλαδή αν είχα τρέλα με την ενδοκρινολογία θα πήγαινα σε κάποια χώρα για να γλιτώσω την αναμονή. Θεωρώ πως δεν είναι μόνο διαβήτης, έχει μεγάλο κομμάτι σε πολλά νοσήματα αλλά κατά βάση δεν με συγκινεί.

[Dansychloride]

15 ώρες πριν, John62 said:

Λοιπόν εφόσον προσανατολιζεσαι σε παθολογικές ειδικότητες θα σου έλεγα να κοιτάξεις και την παιδιατρική και την ενδοκρινολογια που έχουν ενδιαφέρον.

Ενδοκρινολογία σίγουρα όχι. Παιδιατρική την έβλεπα κάποτε θετικά γιατί μαρέσουν τα παιδάκια, θεωρώ θα τα πήγαινα καλά μαζί τους. Αλλά και εκεί από αναμονή είναι κάπως και μάλλον προτιμούν γυναίκες. Εντωμεταξύ όσο πιο πολύ εκτίθεμαι στην χειρουργική (βοηθάω σε κάποιες εφημερίες) τόσο λιγότερο την συμπαθώ. Μου κάνει φοβερή εντύπωση ότι ενώ στην αρχή την ήθελα τώρα ούτε την ακούω.
Η παθολογία είναι πολύ ωραία και την σκέφτομαι σοβαρά. Το μόνο της θέμα είναι ότι έχει "μπουκώσει" με περιστατικά ημιθανών ηλικιωμένων που δεν ξέρω τι τους προσφέρει.
Πάλι στο κομμάτι της παιδιατρικής, δεν θα μπορούσε κάποιος αιματολόγος να ειδικευθεί στην παιδιατρική παθολογία οπότε να έχει ένα πολύ ειδικό φάσμα παιδιατρικού πληθυσμού;