Μεταγραφική περίοδος!

[bromptonista]

Μετά την απόκτηση του Γιώργου Πέτσου και του Στέλιου Παπαθεμελή από τη Ν.Δ., οι "μπλε" ολοκλήρωσαν μάλλον τις μεταγραφικές τους κινήσεις. Νέα ταλέντα (μέσα στους οποίους και γιος παλιού παίκτη των "πράσινων") αντικατέστησαν τους παλιούς θρύλους που "κρέμασαν τα παπούτσια τους" (Μητσοτάκης) ή έμειναν ρεζέρβα για την Ευρώπη (Βαρβιτσιώτης). Χωρίς να αποκλείονται κινήσεις της τελευταίας στιγμής, η ομάδα μάλλον κατεβαίνει στο γήπεδο με την παρούσα σύνθεση, την οποία βέβαια άργησε αρκετά να οριστικοποιήσει.

Ο "αιώνιος αντίπαλος", το Πα.Σο.Κ., έκανε εξίσου εντυπωσιακά "ανοίγματα": άλλαξε πρώτα σεντερ-φορ (ο γερο-Βαζέχ... εε Σημίτης τα'χε φάει τα ψωμιά του και στην αντίπαλη περιοχή όλο μπέρδευε τα πόδια... εε τα λόγια του). Ψηλός, καραφλός για "τουρμποκεφαλιές" , ο Γιώργος Junior ξεκίνησε διώχνοντας το δεξί μπακ (Πάχτα) και 9 αναπληρωματικούς, που είχαν αρχίσει να νιώθουν "ξένα σώματα" στην ομάδα, και με τα κονέ του (και τα λεφτά του προέδρου) έφερε ένα μεγάλο όνομα (Ανδριανόπουλος, το λές και γεμίζει το στόμα σου) και ένα μικρό (Μάνος... μόλις 5 γράμματα!). Οι "πράσινοι" κατεβαίνουν στο ντέρμπι της χρονιάς με δυνατές μεταγραφές από τον αιώνιο, και από μικρές ομάδες που ανέκαθεν τροφοδοτούσαν με παίκτες.

Στην προπόνηση της Κυριακής, οι πράσινοι κάλεσαν τον κόσμο τους, που έδωσε το παρόν, χωρίς όμως οι μεταγραφές των πάλαι πότε μισητών αντιπάλων να έχουν ολοκληρωθεί... όλοι ελπίζουν να μην πέσουν ντομάτες. Ο λαός χειροκρότησε το σεντερ-φορ και έδειξε ότι περιμένει πολλά γκολ, το παλιό "δεκάρι" (Λαλιώτης) που είχε παροπλιστεί επέστρεψε για να βγάζει σέντρες μπαίνοντας από τον πάγκο, αλλά το κλίμα στα αποδυτήρια "μυρίζει μπαρούτι", με τη μισή ομάδα να είναι τσαντισμένη με το νέο σύστημα του σεντερ φορ.

Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα και στα αποδυτήρια των μπλε, που ψάχνουν το πρωτάθλημα από τότε που ο Παρθενώνας ήταν στα μπετά και μόνο κάτι κύπελλα έχουν για να δείχνουν στους φανατικούς οπαδούς τους, που παρηγορούνται με πρωτάθλημα νέων και παμπαίδων. Το δεκάρι (Σουφλιάς) ακούγεται ότι είναι στη μπούκα γιατί μαρκάρει με τα μάτια, ενώ τα χαφ και τα εξτρέμ (ιδίως τα εξτρέμ...) τσαντίζονται γιατί έχουν καιρό να δουν σωστή πάσα.

Εσείς τι λέτε; Θα βγουν οι νέες μεταγραφές ή χρειάζονται και παίκτες από την Αργεντινή;

[Filippos]

Δυστυχώς, ελάχιστοι έχουν αντιληφθεί το δόλιο σχέδιο που έχει θέσει σε εφαρμογή το ΠΑΣΟΚ, για να κερδίσει τις εκλογές. Επειδή οι επιτελείς του κόμματος έχουν καταλάβει ότι η διαφορά με την ΝΔ δεν καλύπτεται, άρχισαν να εφαρμόζουν το εναλλακτικό σχέδιο για να κερδίσουν. Το σχέδιο είναι απλό. Σιγά σιγά, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετακομίζουν στη ΝΔ, ενώ, αντιθέτως, τα στελέχη της ΝΔ πηγαίνουν στο ΠΑΣΟΚ. Με αυτούς τους ρυθμούς, μέχρι τις εκλογές της 7ης Μαρτίου, όλη η ΝΔ θα αποτελείται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ από Νεοδημοκράτες. Η ΝΔ θα κερδίσει, βέβαια τις εκλογές, αλλά η κυβέρνηση που θα σχηματίσει θα αποτελείται από πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, οπότε, ο βασικός στόχος θα έχει επιτευχθεί. Το μοναδικό σκοτεινό σημείο, μέχρι στιγμής, είναι το πώς θα γίνει η αλλαγή των αρχηγών. Χμ, έχει κανείς καμιά ιδέα;

Προτείνω να κάνουμε το εξής κουίζ: Θα βάζουμε δηλώσεις υποψηφίων και θα ζητάμε να μας πείτε σε ποιο κόμμα ανήκει ο υποψήφιος. Ποιος θα καταφέρει να βρει ότι οι δηλώσεις της Κανέλλη για εθνική κυριαρχία προέρχονται από υποψήφια του ΚΚΕ; Ποιος θα διακρίνει αν δηλώσεις για φιλελεύθερη οικονομία γίνονται από υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ; Ποιος μπορεί να ξεχωρίσει αν οι προτάσεις για την ενίσχυση της αγροτιάς είναι ιδέες της ΝΔ, του ΔΗΚΚΙ, του ΛΑΟΣ ή του ΚΚΕ;

[notbad]

O Παπαχελας ειπε : "Οποιος κανει την προτελευταια γκαφα, θα την πληρωσει. Ο κοσμος δεν θα καταλαβει την τελευταια αλλα την προτελευταια"

Ηταν αναγκη η ΝΔ να κανει την προτελευταια βλακεια; Καναμε αμαν να διωξουμε τον Καρατζαφερη και τον Ανδρεουλακο και κατι αλλους γραφικους...και τωρα παιρνουμε αντικαταστατες;

[tik-tak]

Μα ,Φίλιππε, τι λες τώρα για αλλαγή αρχηγών???

Ξεχνάς τα.... γκάλοπ των τελευταίων εβδομάδων που δείχνουν ότι οι περ/ροι πολίτες προτιμούν για κυβέρνηση αυτήν της Ν.Δ. και οτι καταλληλότερο για πρωθυπουργο θεωρούν το Γ.Παπανδρεου?????

Επιτέλους ο λαός εισακούστηκεεεεεεεεεεεεεεεε !!!!!!!!!!!

η επιθυμία του , διαταγή τους

δεν ειναι τρελοι οι ....ηγέτες μας (ξέρουν τι κάνουν ), εμεις οι ....έλληνες ειμαστε οι τρελλλλλλλλλοι....

[doctor-x]

Αν πιστέψω τον Alexis τότε χαλαρά θα έχουμε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας από τις 7/3 το βράδυ.Δεν υπάρχει περίπτωση η τελευταία μαλακία να μην είναι της Ν.Δ.!Ελπίζω μόνο και η προηγούμενη να μην είναι δική της

[Olive]

Αυτό που λέτε παιδιά , δεν το είπε ο ίδιος ο Παπαχελάς , αλλά ο ένας απο τους 2 αρχηγούς , του οποίου βεβαίως την ταυτότητα ο Παπαχελάς δεν αποκάλυψε , για ευνόητους λόγους....Δηλαδή ο Παπαχελάς είπε ότι ο ένας απο τους 2 είπε αυτή τη φράση . Η ιδέα του Φίλιππου είναι τρομερή!!!!!!!!!

[bromptonista]

Χατζηνικολάου στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων του Alpha, 12/2/2004:

"Πάρτε και το Ντέμη από την Αθλέτικο!"

Προς την Άννα Διαμαντοπούλου: "Σας ρωτώ γιατί το λέτε «υπέρβαση», γιατί ο κ.Ρουσσόπουλος στην ανακοίνωσή του χτες το είπε «καιροσκοπισμό»..."

(με χαμόγελο ως τα αυτιά) "Θα φανώ λίγο προβοκάτορας, αλλά φιλοξενείτε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας σας τον Κύριο Στέφανο Μάνο..."

Διάλογος Μαργαρίτας Παπανδρέου κατά την επίσκεψη σε χωριό της Λακωνίας, όπου κατέβηκε για να στηρίξει τη συνεργάτιδά της στην Ένωση Γυναικών Ελλάδας, υποψήφια βουλευτή Πα.Σο.Κ. κα. Τασία Κανελλοπούλου:

Στέλεχος Πα.Σο.Κ. Μεσσηνίας (που βρέθηκε μάλλον τυχαία εκεί): "Κυρία Μαργαρίτα, τι κάνετε; Με θυμάστε; Ήμουν στην οργανωτική επιτροπή της επίσκεψής σας στην Καλαμάτα πριν 20τόσα χρόνια, τότε που αγωνιζόμαστε με τον Ανδρέα, και τώρα με το Γιώργο..."

Μαργαρίτα Παπανδρέου: "Αααα... Ναι... Ωραίες εποχές τότε! Τι κάνει τώρα η Καλαμάτα; Πώς τα πάμε;"

Στέλεχος: "Καλά, καλά... Περιμένουμε και το Σαμαρά!"

Μ.Παπανδρέου: "Μα, για το Πα.Σο.Κ. λέμε... όχι τη Ν.Δ...."

Στέλεχος: "Ναι, μπορεί να τον πάρουμε, το συζητάμε!"

Μ.Παπανδρέου (προς συνεργάτιδά της): "Επιτέλους Άννα, πόσους Δεξιούς θα πάρουμε πια στο Πα.Σο.Κ.;"

Άρχισε να μας πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι με αυτά που γίνονται... σε 2 ώρες το έστρωσε στην Αθήνα!

ΥΓ: Ο Πέντρο Μουνίτις (μ εις την ν) αριστερό εξτρέμ στο Επικρατείας του Πα.Σο.Κ.!

ΥΓ2: Ο Σαμαράς τελικά στήριξε Ν.Δ., γιατί πάντα κρατούσε το λόγο του και γιατί είναι αυτό το καλό του τόπου. Ο Κ.Μητσοτάκης δήλωσε μετά "όσα έχω πει ως τώρα για το Σαμαρά, ισχύουν απόλυτα!"

[Azrai]

Στη στηλη της Πανδωρας στο Βημα της τριτης, αν δεν κανω λαθος, επιχειρειται μια εξηγηση. Με βαση την συντακτη, εκτος απο εναν αξονα αριστερα-δεξια, υπαρχει ενασ καθετος αξονας προοδευτισμου-συντηρητισμου. Κακα τα ψεματα, αλλα ο ΓΠ προσπαθει να κανει ενα κομμα προοδευτισμου, πολυσυλλεκτικο και εμενα δεν με ενοχλει καθολου! Αν η ΝΔ θεωρει κερδος τον ποιητη Πετσο και τον Παπαθεμελη-Παπαθεμελη-αποψε ενας ναυτης στο κορμι μου αμελει, τοτε τι να πω...

Δεν εχω καταλαβει γιατι ενοχλουν οι μετεγγραφες, και οταν μαλιστα και ο Μανος αναγνωριζει την διαφωνια του για τα οικονομικα και δηλωνει οτι δεν θα ηθελε να ειναι στο υπουργειο αλλα και ο Χριστοδουλακης δηλωνει οτι η πολιτικη του μανου το 90-93 ηταν εγκληματικη...

Η συνεργασια γινεται με συμβιβασμο και με γνωμονα τις συμφωνιες και οχι τις διαφωνιες... Προσωπικα αν ημουν ΝΔ θα ειχα προσβληθει και σοκαριστει με την χυλοπιτα και των δυο... Το να λενε ξεκαθαρα οτι δεν εχουν ΤΙΠΟΤΕ κοινο με την ΝΔ και οτι εχουν καποια κοινα με το Πασοκ ωστε να συμπορευονται μαζι του, τι σημαινει?

Και μην ακουσω την μαλακια οτι αν πηγαιναν στην ΝΔ δεν θα εκλεγονταν ετσι? Ο Πετσος και ο Παπαθεμελης, ΠΡΑΓΜΑΤΙ πηγαν για την καρεκλα στην ΝΔ, αλλιως δεν θα εβγαιναν βουλευτες....

[bromptonista]

Πέτσος-Παπαθεμελής μπήκαν σε ψηφοδέλτιο της Ν.Δ., και αν εκλεγούν αυτό θα γίνει γιατί κάποιοι (σώφρονες ή μη, δεν είναι σε μας να το κρίνουμε) έβαλαν το σταυρό τους εκεί.

Μάνος-Ανδριανόπουλος θα εκλεγούν σίγουρα (3η-4η θέση Ψηφοδελτίου Επικρατείας Πα.Σο.Κ.), όπως και η Μαρία Δαμανάκη και ο Μίμης Ανδρουλάκης (θέσεις 2, 5). Σίγουρες καρέκλες, έτσι;

Ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος δεν είναι οι οποιοιδήποτε. Δεν είναι Πέτσος, δεν είναι Παπαθεμελής, δεν είναι στο κάτω-κάτω Άννες Διαμαντοπούλου, Τσοβόλες, Ανθόπουλοι, Κατερίνες Παπακώστα κλπ κλπ κλπ. Ήταν οι αρχιτέκτονες της (νεο)φιλελεύθερης πολιτικής της Ν.Δ. το '90-'93 και αναγνωρισμένοι σχεδόν καθολικά ως εκ των κορυφαίων σύγχρονων θεωρητικών του (νεο)φιλελευθερισμού στην Ελλάδα!

Οι δυο τους μέχρι πρότινος ήταν ακραίοι πρεσβευτές της ιδεολογικής καθαρότητας του φιλελεύθερου χώρου, ασκώντας κριτική στη Ν.Δ. γιατί δεν ήταν αρκετά φιλελεύθερη και απορρίπτοντας συλλήβδην σχεδόν το σύνολο του Πα.Σο.Κ. (για την Αριστερά ας μην πούμε καλύτερα), πλην του "καλού διαχειριστή" Κώστα Σημίτη... Όχι ότι δεν έφαγε κι αυτός αρκετή αφ'υψηλού κριτική, το αντίθετο μάλιστα.

Είναι αστείο να λέμε ότι οι ήσσονος σημασίας διαφωνίες τους με το Πα.Σο.Κ. στην οικονομική πολιτική εύκολα παραμερίζονται προκειμένου για τη συγκρότηση κοινού μετώπου αλληλεγγύης για την προστασία της φάλαινας της Ανταρκτικής από την παράνομη αλιεία...

Κι ένα άρθρο από το bulls.gr:

ΧΩΡΙΣ ΠΑΘΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ 13/02/04

Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον κάθε λογικά σκεπτόμενο πολίτη να συμβιβαστεί με τις τελευταίες εξελίξεις. Όχι γιατί μένει πίσω από την εποχή του, όπως ισχυρίζονται μερικοί, αλλά γιατί πιστεύει ότι η πολιτική πρέπει να ασκείται με αξιοπιστία, συνέπεια και κυρίως αρχές. Συνέπεια όχι μόνο στον λόγο και στις ιδέες αλλά και στην πολιτική πρακτική. Τα παραπάνω δεν ισοδυναμούν με δογματισμό, άρνηση στον διάλογο και περιχαράκωση. Αντίθετα αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση των ιδεών και την επιτυχή μετάδοσή τους στην κοινωνία.

Όσοι παρακολούθησαν στενά την πορεία των Μάνου και Ανδριανόπουλου από την αρχή της πολιτικής τους καριέρας, όσοι συντάχθηκαν με τις πρωτοποριακές απόψεις τους και αγωνίστηκαν έμπρακτα και ανοικτά από τη δεκαετία του 80 για αυτές αντιμετωπίζοντας την εχθρότητα και τον χλευασμό, δεν μπορούν παρά να αρνούνται να «δωρίσουν» αυτές τις ιδέες στους υβριστές τους. Ο φιλελευθερισμός, ανεξάρτητα από τις διάφορες τάσεις του, αποτελεί την ιδεολογική βάση της ελληνικής κεντροδεξιάς, γεννήθηκε και ανδρώθηκε μέσα στους κόλπους της και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την πολιτική και το πρόγραμμα της. Η παρουσία στελεχών και οπαδών της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς» στο χώρο της Ν.Δ, όσο ενοχλητική και αν γίνεται, είναι φυσιολογική σε ένα κόμμα του 40% και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αμφισβητήσει αυτήν την πραγματικότητα.

Ο ιδεολογικός αυτός αγώνας δεν ήταν απλώς φιλολογική συζήτηση, είχε συγκεκριμένους πολιτικούς αντιπάλους. Από τον αυταρχισμό και τον άκρατο κρατικισμό της δεκαετίας του 80 μέχρι τις δειλές και αναγκαστικές μεταρρυθμίσεις, της δεκαετίας του 90 – κυρίως πιστεύω λόγω της εναρμόνισης με την πολιτική της Ε.Ε.- οι αντίπαλοι ήταν γνωστοί και δεδομένοι. Ήταν αυτοί που δημιούργησαν το κομματικό, διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος, συκοφαντώντας ταυτόχρονα κάθε φιλελεύθερη φωνή. Έχοντας χάσει κάθε ιδεολογικό στίγμα μεταμορφώνονταν εντυπωσιακά, με κύριο γνώμονα το κομματικό συμφέρον παρά τις αγαθές προθέσεις ορισμένων από τα στελέχη του. Το κόμμα-κράτος και οι μεγαλοεργολάβοι του αποτελούσαν το κόκκινο πανί για τον φιλελευθερισμό και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός απωθούσε και εξόργιζε κάθε σκεπτόμενο πολίτη και, ασφαλώς φαντάζομαι, τους Μάνο και Ανδριανόπουλο.

«Δεν χωράω στο ΠΑΣΟΚ γιατί δεν είμαι σοσιαλιστής» δήλωσε πριν από λίγες μόλις μέρες ο κ. Ανδριανόπουλος. Την ίδια περίοδο η «δημοκρατική παράταξη» μαζί με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ εξαπέλυσαν επίθεση ενάντια στην «αντιλαϊκή και νεοφιλελεύθερη δεξιά» που τόλμησε να υποστηρίξει τα μέτρα για το ασφαλιστικό του 90-93. Λίγες μέρες μετά ανακοινώνει ότι συμπεριλαμβάνει, και μάλιστα στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, τους δύο πιο γνήσιους εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού...

Το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει την πάγια τακτική του κυρίως σε προεκλογική περίοδο. Από την άλλη πλευρά δεν αμφισβητώ την εντιμότητα και τις καλές προθέσεις των Μάνου και Ανδριανόπουλου. Επιχειρούν να στεγάσουν τις απόψεις τους ανοίγοντας προοπτικές για το μέλλον. Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι με αυτή την κίνηση απαξιώνουν αυτές τις θέσεις, βλάπτουν ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία τους και χάνουν την υποστήριξη ενός μεγάλου μέρους των παλαιών και σταθερών πολιτικών τους φίλων, χωρίς τους οποίους κάθε τους προσπάθεια είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό. Ο σκοπός δεν μπορεί να αγιάζει τα μέσα.

NΤΙΝΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ

[Captain_Teutonic]

Ποιός είναι ο κ. Χολέβας; Παντελώς άγνωστος στο χώρο των αρθρογραφούντων φιλελεύθερων. Περισσότερο σαν όψιμος φιλελεύθερος-πικραμένος νεοδημοκράτης μου ακούγεται. Αν όλοι αυτοί οι πικραμένοι φιλελεθεροι εμφανίζονταν στην κάλπη, θα μπαίναμε σαν ανεξάρτητο κόμμα στη Βουλή!

Ένα άρθρο από το www.libertynet.gr ανθρώπων που αρθρογραφούν χρόνια και ξέρουμε τη σταθερότητα των απόψεων και των θέσεών τους.

Το Ανύπαρκτο Δίλημμα ( ; ) των Φιλελεύθερων - ΤΑΣΟΣ ΑΒΡΑΝΤΙΝΗΣ & ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΑΛΚΟΣ

Οι εκλογές που έρχονται απέκτησαν σημαντικό ενδιαφέρον.

Η ανακοίνωση της συμμαχίας των Ανδρέα Ανδριανόπουλου και

Στέφανου Μάνου με το ΠΑΣΟΚ αποτελεί γεγονός ύψιστης

πολιτικής σημασίας. Στην πραγματικότητα σηματοδοτεί το τέλος

μιας εποχής, κατά την οποία είτε υπό την σκέπη ενός κόμματος

είτε σε συμμαχία οι Συντηρητικοί πορεύτηκαν μαζί με τους

Φιλελεύθερους.

Για τη διάρρηξη των σχέσεων Συντηρητικών και Φιλελευθέρων

συνέβαλαν πολλοί παράγοντες, όπως –ενδεικτικά αναφέρουμε- η

κατάρρευση του κομμουνισμού, η χρεωκοπία των σοσιαλιστικών

ιδεών και των εφαρμοσμένων σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής θέσεων

της σοσιαλδημοκρατίας κοκ. Η σοσιαλαδημοκρατία συνθηκολόγησε

με τους φιλελεύθερους σε όλα σχεδόν τα μεγάλα μέτωπα

αντιπαράθεσης μαζί τους. Έτσι όμως μεταβλήθηκε σημαντικά η

ημερήσια διάταξη της πολιτικής αντιπαράθεσης. Στα νέα θέματα της

πολιτικής ατζέντας, όπως λ.χ. η μετανάστευση, οι μειονότητες,

η παγκοσμιοποίηση, το ελεύθερο εμπόριο, η άρση των ασφυκτικών

κανονιστικών ρυθμίσεων στην αγορά, οι σχέσεις κράτους – εκκλησίας,

η μείωση της φορολογίας κλπ. οι Συντηρητικοί αναδιατυπώνουν τους

λόγους και τα προγράμματά τους και αντιπαρατίθενται με τους

Φιλελεύθερους με τους οποίους συμμαχούν πλέον οι Σοσιαλδημοκράτες.

Ειδικά για την Ελλάδα, τα πρώτα ευδιάκριτα σημάδια του επικείμενου

διαζυγίου εμφανίστηκαν κατά την εποχή των «Πολιτικών Παγετώνων»-

(αλλιώς. ηγεσία Έβερτ) στη Νέα Δημοκρατία. Από τότε μέχρι σήμερα

ακολουθώντας -εγκλωβισμένος στα πλαίσια του κόμματος αυτού- πορεία

μειούμενης παρουσίας και επιρροής ο φιλελεύθερος χώρος, μετά και την

αναστολή της λειτουργίας των Φιλελευθέρων βρέθηκε στο χειρότερο

δυνατό σημείο παρέμβασης στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Η Νέα Δημοκρατία από τη μερία της επιδόθηκε σε μία συνειδητή

προσπάθεια από-ιδεολογικοποίησης του πολιτικού λόγου της και

απομάκρυνσης από τους κόλπους της των πλέον δυναμικών, ευρωπαϊκά

προσανατολισμένων και φιλελεύθερων στρωμάτων της ελληνικής

κοινωνίας επιζητώντας συγχρόνως τη σιγουριά και την ασφάλεια στην

αγκαλία των πιο ακραίων εθνικιστικών, ξενόφοβων και συντηρητικών

κύκλων.

Το περίφημο ιδεολόγημα του «μεσαίου χώρου» δεν είναι τίποτε άλλο

παρά περιγραφή της στρατηγικής ενός ακραίου πραγματισμού, όπου

κυριαρχούν η πολιτική ατολμία, η παθητικότητα και η σχεδόν απόλυτη

έλλειψη ιδεολογικοπολιτικών ζυμώσεων, με αποτέλεσμα η πολιτική

agenda να διαμορφώνεται από τα πλέον λαϊκιστικά, ακραία συντηρητικά

και πολιτικά άνευρα στοιχεία της. Η θεωρία του «μεσαίου χώρου» ουδεμία

σχέση έχει φυσικά με το φιλελεύθερο κέντρο που συχνά εκφράζει

ρηξικέλευθες θέσεις και προτάσεις και εναντιώνεται σε κατεστημένες

νοοτροπίες και συμφέροντα.

Έτσι μπορεί εύκολα να εξηγηθεί η από πολλούς εξ αρχής προβλεφθείσα

παταγώδης αποτυχία της εκλογικής συνεργασίας ΝΔ και Φιλελευθέρων

στις εκλογές του 2000. Στα πλέον θεμελιώδη ζητήματα της μετεκλογικής

πολιτικής αντιπαράθεσης οι δρόμοι μας χώρισαν. Ας θυμίσουμε μερικές

χαρακτηριστικές περιπτώσεις: το ασφαλιστικό, η ελαστικοποίηση της αγοράς

εργασίας, ο νόμος για τους μετανάστες, η αναγραφή του θρησκεύματος

στις ταυτότητες, ο εκλογικός νόμος κοκ.

Η μετά Μητσοτάκη ΝΔ έκανε πράξη την απόφαση του συνεδρίου της

Χαλκιδικής, («δεν είμαστε νεοφιλελεύθερο κόμμα») σύμφωνα με την

οποία, στο κόμμα αυτό έχουν όλοι θέση, εκτός φυσικά από τους

φιλελεύθερους. Ο γνωστός γάλλος συγγραφέας Γκυ Σορμάν υποστήριξε

πως η επικράτηση των φιλελεύθερων ιδεών εντός των συντηρητικών

κομμάτων προϋποθέτει την απαλλαγή από τις «βρεγμένες κότες του

φιλελευθερισμού», εκείνους δηλαδή που δεν προβάλλουν με συνέπεια τις

φιλελεύθερες αρχές και προτάσεις, κάτι που ως γνωστόν πέτυχαν οι Θάτσερ

και Ρήγκαν στα κόμματά τους. Πολλά μπορούν να λεχθούν για την ικανότητα,

την ευχέρεια ή ακόμη και την προθυμία των εκπροσώπων του φιλελευθερισμού

εντός της ΝΔ να υπερκεράσουν τις …κότες. Λίγα όμως από αυτά έχουν

πλέον σημασία καθώς σήμερα οι κότες κυριαρχούν και δεν υπάρχει κανένας

διαθέσιμος κόκορας.

Υπό αυτό το πρίσμα, η ευνοϊκή αντιμετώπιση του Γιώργου Παπανδρέου από

μεγάλο μέρος του φιλελεύθερου χώρου αποτελεί περισσότερο έκφραση της

ανάγκης αναζήτησης ευήκοων ωτών πέραν της απογοητευτικά ρηχής,

πραγματιστικής και ιδεολογικά συμβιβασμένης με τα πλέον ακραία

συντηρητικά στοιχεία Νέας Δημοκρατίας, παρά αδυναμία ορθής ανάγνωσης

των πολιτικών εξελίξεων.

Γίνεται αντιληπτό, πως το δίλημμα για τις φιλελεύθερες δυνάμεις του τόπου

μοιάζει εξαιρετικά απλό: στήριξη του επαγγελόμενου προς το παρόν

φιλελεύθερου εκσυγχρονισμού του Γιώργου Παπανδρέου με αβέβαια

ομολογουμένως αποτελέσματα, ή συμβολή στη νίκη μίας ιδιότυπης βαλκανικής

εθνικιστικής χριστιανοδημοκρατίας, θρίαμβος μεν για τους θιασώτες της

ανατολικής δεσποτείας, πύρρειος όμως για τις ιδέες και την πολιτική αξιοπιστία

των φιλελευθέρων. Σε συμβολικό επίπεδο οι Φιλελεύθεροι καλούνται να

επιλέξουν ανάμεσα στην αμφίβολης αποτελεσματικότητας συμμετοχή των

Ανδρέα Ανδριανόπουλου και Στέφανου Μάνου στο μετεξελισσόμενο αυτή

την ώρα ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου αναλαμβάνοντας, όπως πάντοτε

το ρίσκο της επιλογής τους και τη σίγουρης αναποτελεσματικότητας συμμετοχή

στη ΝΔ των Σαρρή, Παπαθεμελή και των ιεροτελεστιών του. Για μας το δίλημμα

των φιλελεύθερων είναι μάλλον ανύπαρκτο.

[Azrai]

40 σε παραπεμπς στα Νεα της τεταρτης με μια λιστα αποφθεγματων των Μανου-Ανδριανοπουλου...

Και επισης, ερωτω... θεωρεις οτι αν κατεβαιναν με σταυρο οι 4, οι αν θες μονο ο μανος και ο Ανδριανοπουλος, δεν θα εβγαιναν? Και οπως σου ξαναειπα... μπαινοντας ο Πετσος και ο Παπαθεμελης στην ΝΔ, χαιρουν της κομματικης υποστηριξης και μπορει να εκλεγουν βοθλευτες. Αν ΔΕΝ ειχαν μπει... υπηρψε περιπτωση να εκλεγουν? ΟΧΙ

Αντιθετα, αν η Δαμανακη ειχε μεινει στον ΣΥΝ, θα εκλεγοταν? ΝΑΙ

Ο Ανδρουλακης επελεξε μετα 12 χρονια να γυρισει στην πολιτκη. Σε οποιοδηποτε αριστερο κομμα και αν ειχε παει, θα εκλεγοταν? ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ ΝΑΙ, αλλα ΕΠΕΛΕΞΕ το Πασοκ

Ο ανδριανοπουλος και ο μανος, αν εμπαιναν στην ΝΔ θα εκλεγονταν? ΝΑΙ... αλλα ΠΡΟΤΙΜΗΣΑΝ να ταχθουν με το ΠΑΣΟΚ. Αν εμπαιναν με σταυρο, μονο θα ενισχυε αυτο που λεω, εφοσον θα θυσιαζαν την εκλογη τους προκειμενου να βοηθησουν το ΠΑΣΟΚ και απορριπτοντας παντελως την ΝΔ. Το γεγονος της απορριψης της ΝΔ παραμενει... Και πλιζ... μην μου πεις οτι ο Ανδριανοπουλος και ο Ανδρουλακης θελουν να εχουν θεση στην Βουλη ντε και καλα και γι'αυτο μπηκαν στην πολιτικη... Αν ηθελαν ντε και καλα να ειναι στην Βουλη, τοοοοσα χρονια γιατι ηταν εκτος?

Και κατι ακομα... Νομιζεις οτι η πορεια τους με το ΠΑΣΟΚ αναιρει την πολιτκη τους αξια? Αν ναι, τοτε σοκαρομαι και δεν εχω κατι να πω. Αν οχι, τοτε σκεψου καλα τι πας να ψηφισεις... πας να ψηφισεις αυτο το οποιο απερριψαν δυο κορυφαιοι πρεσβευτες του πολιτικου σου χωρου ως ενα κομμα το οποιο δεν θα ηταν σε θεση να προσφερει απο μια κυβερνητικη θεση. Επελεξαν να βοηθησουν ενα "αντιπαλο" κομμα διοτι αυτο αναγνωριζει την προοδευτικοτητα τους, την αξια τους σαν πολιτκιες φωνες και μπορει αφενος να τους αξιοποιησει, αφερου να προσφερει στον τοπο. Το οτι συμπορευτονται με το ΠΑΣΟΚ, δεν σημαινει οτι αλλαζουν οι αποψεις τους, αλλα σημαινει οτι απο ΟΛΕΣ τις θεσεις της ΝΔ και ΟΛΕΣ τις θεσεις του Πασοκ, ταυτιζονται περισσοτερο με του δευτερου.... Ο Ανδριανοπουλος, αναφερομενος στις εκλογες της Γερμανιας ειχε πει μορ ορ λεσ, οτι ειναι καλυτερο να εχεις εναν προοδευτικο αριστερο στο πηδαλιο μιας χωρας, παρα εναν συντηρητικο δεξιο...

Οπως ειπα, επιχειρειται μια ευρεια συσπειρωση ολων των προοδευτικων ανθρωπων, ανεξαρτήτως προελευσεως.... Δεν ειναι θεμα Αριστερας-Δεξιας, αλλα Προοδευτισμου-Συντηρητισμου και οπως δειχνουν τα πραγματα το πασοκ ειναι αυτο που πρεσβευει τον προοδευτισμο και που εχει ενα οραμα για το αυριο και οχι μια ξηρη ανουσια και μιζερη πολεμικη εναντιον του χθες

[AOK]

Aν το να είσαι προοδευτικός σήμερα σημαίνει να επικροτείς βομβαρδισμούς και προληπτικούς πολέμους λυπάμαι για την κατάντια της έννοιας αυτής. Προσωπικά εξακολουθώ να αισθάνομαι προοδευτικός και ταυτόχρονα να απεχθάνομαι ανάλγητες και κυνικές απόψεις ανίκανων και εσαεί άπραγων πολιτικών από όπου και αν αυτοί προέρχονται.

[notbad]

Εμενα μου φαινεται οτι οι αλλαγες αυτες που κανει το ΠΑΣΟΚ ειναι κινησεις πανικου γιατι βλεπει οτι χανει στις εκλογες της 7ης Μαρτιου. Ειναι ενα ηλεκτροσοκ. Μπορει να σε σκοτωσει αλλα μπορει και να σε σωσει.

[Avatar]

ΑΟΚ:

Aν το να είσαι προοδευτικός σήμερα σημαίνει να επικροτείς βομβαρδισμούς και προληπτικούς πολέμους λυπάμαι για την κατάντια της έννοιας αυτής. Προσωπικά εξακολουθώ να αισθάνομαι προοδευτικός και ταυτόχρονα να απεχθάνομαι ανάλγητες και κυνικές απόψεις ανίκανων και εσαεί άπραγων πολιτικών από όπου και αν αυτοί προέρχονται. 

Από που προκύπτει αυτή η εχθρότητα; Όπως και να 'χει, φιλελεύθερος είναι ο άνθρωπος που δέχεται την διαφορετικότητα των απόψεων όσο και αν διαφωνεί με κάποιες από αυτές. Ειδικά αν είναι τόσο μελετημένες όσο οι θέσεις του Ανδριανόπουλου. Επομένως δεν ξέρω αν είσαι ή όχι προοδευτικός, σίγουρα όμως δεν δείχνεις να είσαι οπαδός της ελευθερίας...

Σαράντο, τουλάχιστον ο Παπανδρέου δείχνει ότι θέλει να εκφράσει μία σύγχρονη ιδεολογία, τον τρίτο δρόμο της συμμετοχικής δημοκρατίας, που είναι εξίσου παιδί του σοσιαλισμού και του φιλελευθερισμού. Η Ν.Δ. τι ιδεολογικό στίγμα έχει δείξει ως τώρα;;; Ένα ιδιότυπο υβρίδιο συντηρητισμού και κρατικού πατερναλισμού με πινελιές από φιλελευθερισμό (μπας και πιάσει κάναν κεντρώο)!

Οι νεοφιλελεύθεροι προφανώς και δεν ταυτίζονται με την φιλελεύθερη αριστερά και μάλιστα στην δύση βρίσκονται σε απέναντι στρατόπεδα. Αλλά τουλάχιστον, όντας σύγχρονα και προοδευτικά ρεύματα, μπορούν να επικοινωνήσουν, να μιλήσουν την ίδια γλώσσα. Πράγμα που δυστυχώς δεν ισχύει για την σημερινή Ν.Δ. (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις ορισμένων στελεχών)

Για αυτό για μένα η συνεργασία Μάνου-Ανδριανόπουλου με τον Παπανδρέου ήταν σχεδόν τυφλοσούρτης. Με τον Teutonic άλλωστε το συζητούσαμε από τις αρχές του Γενάρη πόσο περισσότερο ταιριάζουν αυτή τη στιγμή εκεί...

[Ptca]

Καλό είναι να μην κατασκευάζουμε ιδεολογήματα, για τις ανάγκες μιας και μόνο εκλογικής αναμέτρησης. νεοφιλελεύθεροι δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλες τις δυτικές χώρες και παντού θεωρούνται όχι conservatives αλλά σίγουρα right-wing .το ότι στα κοινωνικά ζητήματα δεν είναι δεξιοί είναι παραμύθι. η κοινωνική τους προσέγγιση καθορίζεται από την οικονομική τους θεώρηση και στηρίζεται στην μη αποδοχή του κράτους πρόνοιας.σαφώς λοιπόν τοποθετούνται δεξιότερα της κλασσικής δεξιάς. ποια είναι η κοινωνική τους θέση που ήταν ευαίσθητη? η υποστήριξη των μεταναστών? η agenda τους στον οικονομικό τομέα στηρίζεται στην ύπαρξη φτηνού πλημμελώς διασφαλισμένου από πλευράς υγείας και εργασιακών δικαιωμάτων εργατικού δυναμικού. σιγά την ευαισθησία.!

Ο Ανδριανόπουλος έκανε 2-3 εκπομπές κατά των φόρων!!!όχι κατά των υψηλών φόρων!κατά των φόρων γενικώς! επιχειρώντας να τεκμηριώσει την άποψη ότι η είσπραξη φορών από το κράτος δεν έχει ηθική βάση(εκτός αν τα χρήματα προορίζονται για Στράτο ή αστυνομία ). Πως είναι δυνατόν με τέτοια οικονομική θεώρηση να υπάρξει κοινωνικό κράτος. ένα άφραγκο κράτος δεν μπορεί να φτιάξει ούτε νοσοκομεία ούτε σχολεία ούτε παιδικούς σταθμούς ούτε να ενισχύσει ασθενείς κοινωνικές ομάδες. (διευκρινίζω ότι δεν τοποθετούμαι προσωπικά υπέρ της μιας η της άλλης άποψης, απλά επισημαίνω ότι η νεοφιλελεύθερη θεωρία είναι δεξιότατη και ως προς τα ζητήματα κοινωνίας )

Ο Ανδρουλάκης θα είχε πρόβλημα να γίνει δεκτός στο κκε ενώ δηκκι και συν είναι αμφίβολο αν θα έχουν έστω 1 βουλευτή και αμφιβάλω αν και εκεί θα γινόταν δεκτός.

Μόνο στο πασοκ θα μπορούσε να εκλεγεί, αν και ομολογώ ότι και με σταυρό δεν θα είχε πρόβλημα.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Είναι όμως λίγο αναξιοπρεπές να είσαι νεοφιλελεύθερος και να ντρέπεσαι να το δηλώσεις ή να το αποκρύπτεις ποντάροντας στην άγνοια του εκλογικού σώματος.

Για να θεωρεί ΣΗΜΕΡΑ αριστερό κανείς τον Ανδρουλάκη (πραγματικά),πρέπει να συμβαίνει 1 από τα εξής

1)δεν έχει ακούσει ούτε 1 από τις εκπομπές του

2) τον έχει ακούσει αλλά δεν διαθέτει την στοιχειώδη πολιτική παιδεία η οποία απαιτείται για να διακρίνεις τις νεοφιλελεύθερες θέσεις από εκείνες της αριστεράς.

3) τον έχει ακούσει, διαθέτει πολιτική παιδεία , αλλά η κομματική πειθαρχία έχει επηρεάσει την αντιληπτική του ικανότητα (με κίνδυνο να θυμίσω συννεφάκι αναφέρω την σκηνή από το 1984 όπου ο ήρωας φτάνει να βλέπει διαφορετικό αριθμό δακτύλων από τον επιδεικνυόμενο επειδή ΘΕΛΕΙ να δει αυτό που του λένε.)

Εκτός αυτού, (ακόμα χειρότερα)ο άνθρωπος αυτός έχει επανειλημμένα αναφέρει ως αναπτυξιακά πρότυπα χώρες που στηρίζονται στην εξαθλίωση του πληθυσμού τους και την έλλειψη δημοκρατίας για την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και ανταγωνιστικής παραγωγής.(κίνα ,Βιετνάμ)

άλλο 1 πολύ ωραίο το οποίο διάβασα στα άρθρα τα οποία παραθέτετε είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες συμφωνούν με τους νεοφιλελεύθερους για το ελεύθερο εμπόριο!

φυσικά νομίζετε ότι στη Δύση έχουμε ελεύθερο εμπόριο,έτσι?ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ . Όλες οι κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου σοσιαλδημοκρατικές και Δεξιές προστατεύουν εγχώριες επιχειρήσεις και κλάδους . Τα περισσότερα αγροτικά προϊόντα δεν θα καλλιεργούταν στην ΕΕ ή στις ΗΠΑ χωρίς τις τεράστιες κρατικές επιχορηγήσεις (δεν θα ήταν ανταγωνιστικά).η ιταλική κυβέρνηση στήριξε με τεραστία ποσά την αυτοκινητοβιομηχανία FIAT προκειμένου να ορθοποδήσει δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό προς τις άλλες ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες. Η παραγωγή χάλυβα των ΗΠΑ θα έμενε στα αζήτητα αν ο Bush δεν επέβαλε δασμούς στο ρωσικό ατσάλι. ο Kerry κατεβαίνει με εξαγγελία για κιρρώσεις προς τις επιχειρήσεις που κλείνουν τις μονάδες παραγωγής στο αμερικανικό έδαφος και πάνε τις δουλειές overseas.To σύστημα το οποίο έχουμε στη δύση λέγεται default capitalism. καπιταλισμός με κυβερνητικό έλεγχο με κρατικές ρυθμίσεις και ενίοτε με κρατικές εξισορροπήσεις (πχ. Medicare με το οποίο ο Clinton επιχείρησε να καλύψει τα 40 εκατομμύρια ανασφάλιστους που άφησε πίσω της η εφαρμογή αμιγώς ιδιωτικού συστήματος ασφάλισης.)

αυτό είναι το σύστημα που έχει λειτουργήσει ως σήμερα και στο οποίο συγκλίνουν κεντροδεξιοί και σοσιαλδημοκράτες (με διαφορετικές ισορροπίες) όχι ο νεοφιλελευθερισμός.

Δεν με απασχολεί καθόλου η Δαμανάκη. Η γυναίκα ήθελε να γίνει υπουργός (σεβαστή φιλοδοξία) . Ούτε η ΑΕΚΑ (Άνεργοι Επίδοξοι Κυβερνητικοί Αξιωματούχοι). Οι 3 αυτοί (Μάνος –Ανδριανόπουλος-Ανδρουλάκης) έχουν ιδεολογικό περιεχόμενο και προσανατολισμό και είναι ειλικρινείς όταν λένε ότι επιδίωξαν την ένταξη σε ένα σχήμα όπου οι ιδέες τους θα έχουν ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ.

Το libertynet.gr είναι μια ειλικρινής έκθεση των ιδεών τους και πιστεύω ότι οποίος ψηφοφόρος σέβεται τον εαυτό του θα ήταν καλό να πληροφορηθεί σχετικά με την νέα ιδεολογική κατεύθυνση που δίνει ο Γ. Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ ,προτού συνεχίσει να τραγουδά για το Παιδί Της Αλλαγής. Δεν έχετε καν την περιέργεια?

Ο λαός που μέχρι πριν από λίγους μήνες δεν ξεχνούσε τι σημαίνει δεξιά, δεν επιθυμεί να μάθει τι συνεπάγεται η συνεργασία με άτομα που οριοθετούν τους εαυτούς τους ως πολιτικούς κληρονόμους του Regan και της Thatcher?

Όπως πολύ σωστά λέει και ο Avatar ο όρος συμμετοχική δημοκρατία είναι ο ίδιος που χρησιμοποιήθηκε στη Δανία που αποτελεί το πρότυπο της συνεργασίας σοσιαλδημοκρατών νεοφιλελεύθερων. Όταν λοιπόν οι περισσότεροι πασοκτζίδες ούτε καταλάβαιναν τι σημαίνει και έδιναν ο καθένας την δική του –αστεία ως επί το πλείστον- ερμηνεία ,ο Γιώργος με αυτό προσκαλούσε τους νεοφιλελεύθερους και δήλωνε την προσωπική του ιδεολογική συγγένεια προς αυτούς.. Η ιδεολογική αυτή στροφή είναι ουσιαστική και συνειδητή προτεραιότητα του.

Δεν είναι εκλογικό τρικ ούτε κίνηση πανικού, καθώς έγινε ουσιαστικά από την πρώτη στιγμή ανάληψης της ηγεσίας και απειλεί να έχει μεγαλύτερο κόστος εκλογικά παρά όφελος.

Κάθε ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποφασίσει αν θα επιδοκιμάσει ή θα αποδοκιμάσει αυτή την κίνηση. Αν θεωρεί ότι πήρε 3 ακόμα γλάστρες, ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙ.

[mitsaras]

Γιάννης Καλαμίτσης, Αντέννα Ράδιο, 6:00-9:00 το πρωι:

Πώς λέγεται το κόμμα του Χοντρού στα αγγλικά: Bulls (Σύμφωνα με το site του)

Πώς λέγονται οι νεολαί(ρ)οι του κόμματος (πάντα σύμφωνα με τη σελίδα): Young Bulls

Και πως λέγονται αυτά που λέει ο Χοντρός (ο οποίος είναι ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΠΑΡΤΑΚΙΑΣ): Bullshit!

Και δεν έχει άδικο. Ο Μουστάκιας, 13 χρόνια μακρυά από την πολιτική, βιβλία έγραψε, τον κόσμο σόκαρε, έκανε τη δουλειά του όμως. Τσέκια του. Η κυρία της Αριστεράς από πάντα αλλοιθώριζε την εξουσία (δεν έχουν όλοι οι αριστεροί τη στόφα του αγωνιστή, τι να κάνουμε...). Οι άλλοι δυο όμως, ιδανικοί αυτόχειρες! Όταν θα περάσει η μόδα του Γιωργάκη, που την κεφαλήν κλίσαι; (τα ξέχασα τα αρχαία εκείνα χρόνια...) Ακόμη και οι Γερμανοί τουφεκάγανε τους προδότες, ενώ οι αγωνιστές κάπως τη βγάζανε καθαρή.

Σιγά βέβαια μην είναι τόσο απλά και συναισθηματικά τα πράγματα, με προδοσίες και ίντριγκες. Όχι. Αλλά αυτές οι ιστορίες θέλουνε διεστραμμένα, και προπαντός χορτάτα μυαλά. Μπορεί στο Κωλονάκι και στα ΒΠ να ζητοκραυγάζουν για τις μεττεγραφές και τις φιέστες, οι απλοί άνθρωποι είναι όντως απλοί. Δεν ζητιανεύεις εκεί που έφτυνες, ούτε φτύνεις εκεί που τρως. Κι όποιος το κάνει, τον τρώει η μαρμάγκα (για τουλάχιστο 10 χρόνια, όπως τον Αντωνάκη ο οποίος μεταμεληθείς μπορεί να πάρει και το κόμμα από το Μητσοτακαίικο, όπως οι Μητσοτάκηδες από τους Καραμα(ν)λαίους.

Άντε να πάμε για μεροκάματο τώρα. ΠΑΣΟΚ μπορεί και να ψήφιζα γιατί είναι μια συνάδελφος στο Επικρατείας, αλλά να μου κοπεί το χέρι τώρα άμα το μαγαρίσω...

[Avatar]

Καλό αυτό με το bullshit

Να ξεκαθαρίσω ότι άλλο νεοφιλελευθερισμός, άλλο φιλελευθερισμός, άλλο φιλελεύθερη αριστερά, νέος φιλελευθερισμός κ.ο.κ.

Υπάρχουν κάμποσα ρεύματα. Οι νεοφιλελεύθεροι ανήκουν μεν στην δεξιά πτέρυγα αλλά ο Ανδριανόπουλος είναι ιδιότυπη περίπτωση νεοφιλελεύθερου καθώς παίρνει την Θατσερική πολιτική και την αριστερίζει σε μερικά θέματα. Ο Μάνος είναι πιο τυπικός σε αυτά...

Ας παραθέσω μερικές διαφορές μεταξύ φιλελεύθερων --ανεξαρτήτου τάσεως - δεξιοί, αριστεροί, πρασινοκόκκινοι, εμπριμέ κ.ο.κ.-- και λαϊκής δεξιάς (από το libertynet και από παλιό σχετικό τόπικ στο gl):

Εθνικά θέματα

Φιλελευθερισμός: είναι υπέρ της προσεκτικής προσέγγισης με την Τουρκία. Βλέπει τον «ψυχρό πόλεμο» των δύο χωρών (με τις αυξημένες αμυντικές δαπάνες) ως τροχοπέδη στον εκσυγχρονισμό και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Είναι εξαιρετικά προσεκτική στη διατύπωση θέσεων επειδή οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αγγίζει δικαιολογημένες ευαισθησίες του χώρου. Τρέμει μια ισλαμική Τουρκία, κάτι που θα καθιστούσε πιθανώς τη χώρα μας ένα Ισραήλ του Αιγαίου. Σε ότι αφορά τις υπόλοιπες διεθνείς σχέσεις της χώρας πιστεύει ότι η ανθηρή οικονομία είναι το κλειδί για την πολυπόθητη «υπερήφανη εξωτερική πολιτική».

Λαϊκή Δεξιά: ξεκινά από το αξίωμα ότι το παρελθόν αποτελεί τον μόνο αξιόπιστο οδηγό για το μέλλον. Βλέπει τις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας ως παίγνιο μηδενικού αθροίσματος: κάθε κέρδος για την γείτονα είναι απώλεια για την Ελλάδα. Θεωρεί σχεδόν αναπόφευκτη τη σύγκρουση κι απλώς θέλει να είναι η χώρα μας σε πλεονεκτική θέση όταν έρθει η ώρα. Φλερτάρει με την προοπτική μιας ακραίας ισλαμικής Τουρκίας, επειδή έτσι η Ελλάδα θα γινόταν defacto σύνορο της Δύσης και αγαπημένο παιδί των Δυτικών. Σε ότι αφορά τις υπόλοιπες διεθνείς σχέσεις βλέπει τρία πράγματα: απειλές, απειλές, απειλές. Κάποιες τεκμηριωμένα και κάποιες με βάση μόνο την ιστορική εμπειρία .

Κράτος

Φιλελεύθεροι: Όσο λιγότερο τόσο καλύτερα. Αρνούνται κάθε παρέμβαση του κράτους στις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες και είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί στον οικονομικό παρεμβατισμό. Αν και κύριοι οι εκφραστές του χώρου στιγματίστηκαν από τον όρο «νεοφιλελεύθεροι» που στο φαντασιακό του μέσου Έλληνα σημαίνει θαυμαστής του νόμου της ζούγκλας (της αγοράς) ο υπερατλαντικός «λιμπερταριανισμός» (που θέλει το κράτος απλώς νυχτοφύλακα) δεν εξεφράσθη ποτέ πολιτικά. Θεωρούν, για παράδειγμα, το κράτος πρόνοιας ευρωπαϊκό κεκτημένο. Απλώς ζητούν περισσότερη πρόνοια και λιγότερο κράτος.

Λαϊκή Δεξιά: Το κράτος αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνικής οργάνωσης, το μόνο αξιόπιστο φορέα που μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις τα «ατυχήματα» και τις απειλές εσωτερικές κι εξωτερικές σε μια χώρα. Σε αντίθεση με τους φιλελεύθερους (που πιστεύουν ότι από την φύση του το κράτος παράγει σπατάλες, γραφειοκρατία κ.λ.π.) οι εκφραστές της λαϊκής Δεξιάς πιστεύουν ότι οι αδυναμίες που εμφανίζει το ρωμαίικο γκουβέρνο δεν είναι δομικές, αλλά οφείλονται στον κομματισμό, στην κακή οργάνωση κ.λ.π.

Παγκοσμιοποίηση

Φιλελεύθεροι. Την θεωρούν αναπόφευκτη διαδικασία και σε κάποιες πλευρές λυτρωτική από παλιές πληγές του παρελθόντος. Πιστεύουν ότι οι κοινωνίες μπορούν να επηρεάσουν βραχυπρόθεσμα μόνο τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό το ιστορικό προτσές που πήρε το όνομα «παγκοσμιοποίηση». Είναι αναφανδόν υπέρ της τεχνολογικής παγκοσμιοποίησης (ελεύθερη μεταφορά πληροφοριών και γνώσεων), θερμοί υπέρμαχοι της οικονομικής παγκοσμιοποίησης (ελεύθερη μεταφορά αγαθών και κεφαλαίων). Από την άλλη μεριά, ορισμένοι στέκονται υπέρ της πληθυσμιακής παγκοσμιοποίησης (ελεύθερη μεταφορά εργασίας ή ανθρώπων) ενώ άλλοι κατά.

Λαϊκή Δεξιά. Αρνητική με ασαφή όμως τρόπο. Βλέπει κυρίως απειλές παρά ευκαιρίες. Κατά τους εκφραστές της, κάθε πτυχή της παγκοσμιοποίησης διαβρώνει ένα κομμάτι της παραδοσιακής φυσιογνωμίας της χώρας. Η τεχνολογία φέρνει από πορνογραφία μέχρι τυχερά παίγνια, η οικονομική ολοκλήρωση διαφορετικούς ρυθμούς ζωής και εργασίας, οι πληθυσμιακές μετακινήσεις απειλούν τον κοινωνικό ιστό, είτε με την «εισαγόμενη εγκληματικότητα», είτε με την κοινωνική ανομοιογένεια που εμφανίζεται μετά από πολλά χρόνια στον Ελλαδικό χώρο.

Θρησκεία

Φιλελεύθεροι. Παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι Ορθόδοξοι, η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να αντιμετωπίζει όλες τις θρησκείες όχι κατά τον ίδιο, αλλά κατά ίσο τρόπο. Η Δυτική παράδοση, την οποία οι φιλελεύθεροι ασπάζονται, θέλει σαφέστατο διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους. Πιστεύουν ότι όταν η θρησκεία εμπλέκεται με την πολιτική, χαμένες βγαίνουν και οι δύο.

Λαϊκή Δεξιά: η Ορθοδοξία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του Έθνους και γι' αυτό το λόγο αποτελεί συνταγματικά την επίσημη θρησκεία του κράτους και πρακτικά κάτι περισσότερο ισότιμη από τις άλλες. Οποιοσδήποτε θίξει την Ορθοδοξία (ή τους φορείς της) δρα αντεθνικά άσε που τιμωρείται κι εκλογικά.

Παράδοση

Φιλελεύθεροι: Πιστεύουν ότι η παράδοση (που ξεπηδά κυρίως από το Βυζάντιο) αποτελεί το βασικό συστατικό της πολιτισμικής μας ιδιαιτερότητας, μια ιδιαιτερότητα που πρέπει να βρίσκει διαρκώς νέους τρόπους έκφρασης, διότι η στείρα αναπαραγωγή απλώς θα εκφυλίσει όλο το δυναμισμό που αυτή η παράδοση κουβαλάει.

Λαϊκή Δεξιά: Στέκεται με δέος σε οτιδήποτε παραδοσιακό ελπίζοντας πως τα κύματα των νέων προκλήσεων δεν θ' αγγίξουν την «ψυχή του Έθνους». Είναι κριτική σε κάθε είδους νεωτερισμό, θέλοντας να προστατεύσει τα «ιερά και όσια της φυλής».

Ετερότητα

Φιλελεύθεροι. Αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ατόμου, αλλά και γονιμοποιητική διαδικασία μέσα στην κοινωνία. Πιστεύει πως το χωνευτήρι διαφορετικών πολιτισμικών παραδόσεων που υπήρξαν ιστορικά οι ΗΠΑ, βοήθησε σημαντικά την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη.

Λαϊκή Δεξιά: Απειλή. Οι κάθε είδους μειονότητες ιστορικά χρησιμοποιήθηκαν για την πρόκληση πολέμων, εδαφικών διεκδικήσεων και κάθε είδους αναταραχή. Το «η Ελλάδα δεν είναι Λουξεμβούργο που δεν έχει την Τουρκία δίπλα του», μεταφράζεται (σε ότι αφορά τις μειονότητες) ότι η «Ελλάδα δεν είναι ΗΠΑ, που δεν έχουν ούτε Τουρκία, ούτε Σκόπια, ούτε Αλβανία, ούτε Βουλγαρία δίπλα τους».

[Azrai]

O Ανδρουλακης αυτοπροσδιοριζεται ως αριστερος φιλελευθερος. Δεν ειναι αντιφατικα τα δυο... (ταδε εφη ο ιδιος προχτες σε εκπομπη του Παπαπαναγιωτου στην ΝΕΤ, μιλωντας για τα θετικα της συνεργασιας των μανου-ανδιανοπουλου με το ΠΑΣΟΚ)

Αβαταρ... εγραψες

[bromptonista]

Οι διαφορές (νεο?)φιλελευθερισμού και λαϊκής δεξιάς (στην ουσία, ενός καθαρόαιμου συντηρητικού-χριστιανοδημοκρατικού κόμματος), πέρα από τις λίγες στιγμές γέλιου που μπορούν να μας χαρίσουν, δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα στη σύγχρονη πολιτική σκηνή.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, έτσι απλά, κόμματα με την ιδεολογική καθαρότητα που περιέγραψε τότε ο Eric_Cartman_Teutonic κλπ. Η Νέα Δημοκρατία είναι χριστιανοδημοκρατικό κόμμα; Τότε το ίδιο είναι και το Πα.Σο.Κ., με κοινό πρόγραμμα κατά πολύ μεγάλο ποσοστό (δεν αντιγράφω από την -πράσινη?- Ελευθεροτυπία γιατί βαριέμαι να βρω το άρθρο). Το Πα.Σο.Κ. δεν έχει σοσιαλιστές μέσα στο κόμμα; Με τις επιφυλάξεις ότι μπορεί να μην εκλεγούν, τι είναι ο Τσοχατζόπουλος, ο Βενιζέλος, ο Πάγκαλος κλπ κλπ κλπ; Η Μπακογιάννη, ο Σουφλιάς, ο Καμμένος, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης έχουν κοινή ιδεολογία;

Στην αντίπερα (παραδοσιακά μάλλον) όχθη, ο Συνασπισμός πού κινείται; Ποιοι τον ψηφίζουν; Αριστεροί σοσιαλμαρξιστές; Κομμουνιστές; Προοδευτικοί οικολόγοι (μια λεκτική υπέρβαση που δυστυχώς για τους Φιλελεύθερους περιγράφει μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας);

Ακόμα και οι Φιλελεύθεροι, ένα κόμμα με αξιοσημείωτο ιδεολογικό πυρήνα και σοβαρή προσπάθεια εκ των έσω (Στέφανος Μάνος, τον οποίο εξακολουθώ να θεωρώ σημαντικό πολιτικό -το "εκτιμώ" το ξεκατίνιασε ο Θέμος στο ΟΛΑ2004...), είχε υποψηφίους, όχι απλούς οπαδούς, που τώρα συντάσσονται με το ΛΑ.Ο.Σ., όπου βρήκαν τον αληθινό φιλελευθερισμό.

Αυτά που αναφέρει ο Avatar περί ρευμάτων είναι, μετά συγχωρήσεως, κουραφέξαλα.

Και ο Ανδρέας έβρισκε μια λέξη την εβδομάδα για να μας κρατά το ενδιαφέρον (Πανελλήνιες ή Πανελλαδικές ή Γενικές Εξετάσεις νομίζω όλες εξετάσεις ήταν για να μπουν τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο, να μάθουν γράμματα, να γίνουν Καθηγητάδες...). Οι λέξεις είναι για να συνεννοούνται οι άνθρωποι και να σκέφτονται, όχι για να αποπροσανατολίζουμε τους αφελείς. Το "συμμετοχική" είναι ένα από τα πολλά επίθετα που μπαίνουν μπροστά στη λέξη "δημοκρατία" και το μόνο που κάνουν είναι να αλλοιώνουν το νόημά της. Τουλάχιστον ο Ανδρέας, ο Μητσοτάκης και ο Σημίτης είχαν ουσιαστικά: "Αλλαγή", "Κάθαρση", "Εκσυγχρονισμός".

Το θέμα αυτό δεν μπήκε για να σιγοντάρουμε όλοι το κόμμα στο οποίο είναι ο καθένας πιο κοντά, αλλά για να προβληθεί η απαξίωση, η υποβάθμιση της πολιτικής, η χαλάρωση, η πλαδαρότητα των σύγχρονων προτάσεων διακυβέρνησης!

Δεν μπόρεσε ο Γιωργάκης να βρει μια λέξη για να εκφράσει αυτό που θέλει να φέρει στη χώρα, μια λέξει για να πείσει τον κόσμο να μπει κάτω από τον ήλιο του Πα.Σο.Κ. για τέταρτη συνεχόμενη τετραετία (1993-1996, 1996-2000, 2000-2004, και τώρα 2004-2008 ίσα ίσα πριν το Euro της χαμένης συνυποψηφιότητας...). Χρειάστηκε δύο, και η μια από αυτές έπρεπε να είναι η Δημοκρατία. Πόσο ακόμα θα την κυνηγήσουμε αυτή τη Δημοκρατία;

[Avatar]

Οι διαφορές (νεο?)φιλελευθερισμού και λαϊκής δεξιάς (στην ουσία, ενός καθαρόαιμου συντηρητικού-χριστιανοδημοκρατικού κόμματος), πέρα από τις λίγες στιγμές γέλιου που μπορούν να μας χαρίσουν, δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα στη σύγχρονη πολιτική σκηνή.

Περίεργο, γιατί νόμιζα ότι θέματα όπως η παγκοσμιοποίηση, η σχέση κράτους-εκκλησίας (ταυτότητες anyone?), η σχέση Ελλάδος-Τουρκίας (με τρέχον θέμα το Κυπριακό) κ.ο.κ. είναι επίκαιρα/σύγχρονα! Τώρα αν εσύ έχεις ανοιχτή επικοινωνία με το 2417 μ.Χ. εγώ το μόνο που έχω να σου πω είναι χαιρετίσματα στον κύριο Σποκ!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, έτσι απλά, κόμματα με την ιδεολογική καθαρότητα που περιέγραψε τότε ο Eric_Cartman_Teutonic κλπ. Η Νέα Δημοκρατία είναι χριστιανοδημοκρατικό κόμμα; Τότε το ίδιο είναι και το Πα.Σο.Κ., με κοινό πρόγραμμα κατά πολύ μεγάλο ποσοστό (δεν αντιγράφω από την -πράσινη?- Ελευθεροτυπία γιατί βαριέμαι να βρω το άρθρο). Το Πα.Σο.Κ. δεν έχει σοσιαλιστές μέσα στο κόμμα; Με τις επιφυλάξεις ότι μπορεί να μην εκλεγούν, τι είναι ο Τσοχατζόπουλος, ο Βενιζέλος, ο Πάγκαλος κλπ κλπ κλπ; Η Μπακογιάννη, ο Σουφλιάς, ο Καμμένος, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης έχουν κοινή ιδεολογία

Η μόνη φιλελεύθερη από κει μέσα είναι η Μπακογιάννη. Σε ρώτησα τι κόμμα είναι η ΝΔ, δεν απάντησες. Οι προτάσεις του Καραμανλή πάντως φιλελεύθερες δεν είναι! Και μην νομίζεις ότι εν αγνοία τους ακολουθούν λαϊκοδεξιά πολιτική. Πόσο νομίζεις ότι χάλασε τον Καραμανλή η συνεργασία Μάνου-Ανδριανόπουλου με το ΠΑΣΟΚ με την επακόλουθη αποδυνάμωση του Μητσοτακαίϊκου;;;

Γιατί άραγε ο Έβερτ --ο επικεφαλής του επικρατείας της ΝΔ!!!-- βρίζει σε όποια ευκαιρία βρει τον νεοφιλελευθερισμό;;;

Επίσης, τι κι αν οι του ΠΑΣΟΚ που αναφέρεις είναι σοσιαλιστές; Ανέφερα πριν ότι η συμμετοχική δημοκρατία είναι εξίσου παιδί του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού.

Δεν μπόρεσε ο Γιωργάκης να βρει μια λέξη για να εκφράσει αυτό που θέλει να φέρει στη χώρα, μια λέξει για να πείσει τον κόσμο να μπει κάτω από τον ήλιο του Πα.Σο.Κ. για τέταρτη συνεχόμενη τετραετία (1993-1996, 1996-2000, 2000-2004, και τώρα 2004-2008 ίσα ίσα πριν το Euro της χαμένης συνυποψηφιότητας...). Χρειάστηκε δύο, και η μια από αυτές έπρεπε να είναι η Δημοκρατία. Πόσο ακόμα θα την κυνηγήσουμε αυτή τη Δημοκρατία;

Να υποθέσω ότι κι εσύ έχεις την εντύπωση ότι ο όρος αποτελεί απλά ένα δείγμα της ιδιαίτερης σχέσης του κυβερνώντος κόμματος με την

ξύλινη γλώσσα και όταν την ακούς ονειρεύεσαι δημοψηφίσματα και λαϊκές δημοκρατίες;

Ακόμα και οι Φιλελεύθεροι, ένα κόμμα με αξιοσημείωτο ιδεολογικό πυρήνα και σοβαρή προσπάθεια εκ των έσω (Στέφανος Μάνος, τον οποίο εξακολουθώ να θεωρώ σημαντικό πολιτικό -το "εκτιμώ" το ξεκατίνιασε ο Θέμος στο ΟΛΑ2004...), είχε υποψηφίους, όχι απλούς οπαδούς, που τώρα συντάσσονται με το ΛΑ.Ο.Σ., όπου βρήκαν τον αληθινό φιλελευθερισμό.

Ρε μεγάλε, οι Φιλελεύθεροι του Μάνου έχουν κατέβει ανεξάρτητα μόνο στις Ευρωεκλογές του 1999 (και εκεί ήταν 12 άτομα όλοι κι όλοι), ποιος από αυτούς ήταν; Ξαφνικά προέκυψε η μισή ΝΔ να γράφει στο bulls.gr και να ψήφιζε ή να κατέβαινε ένα φεγγάρι με τον Μάνο!

Το θέμα αυτό δεν μπήκε για να σιγοντάρουμε όλοι το κόμμα στο οποίο είναι ο καθένας πιο κοντά, αλλά για να προβληθεί η απαξίωση, η υποβάθμιση της πολιτικής, η χαλάρωση, η πλαδαρότητα των σύγχρονων προτάσεων διακυβέρνησης!

Την οποία πολιτική υποβάθμιση εσύ --περιέργως-- πήρες de facto. Δεν σιγοντάρουμε κανένα κόμμα ε;

Να υποθέσω επίσης ότι την ίδια γνώμη έχεις για την συμμαχική παράδοση μεταξύ των δύο αυτών πολιτικών μπλοκ (Φιλελεύθεροι - Σοσιαλδημοκράτες) στις σκανδιναβικές χώρες (προαναφέρθηκε η Δανία), στην Γερμανία, στην Αυστρία και, σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, στην Αγγλία; Αχ, καταραμένη παγκοσμιοποίηση, γιατί έφερες και αυτό το δεινό στην ταλαιπωρημένη Ελλαδίτσα...

Περίεργο πάντως που τόσο καιρό η συμμαχία συντηρητικών-φιλελευθέρων --εδώ και σχεδόν μισό αιώνα-- στην χώρα μας δεν ενοχλούσε κανέναν, ενώ τώρα έχει χαλάσει ο τόπος με την συνεργασία φιλελευθερισμού-σοσιαλδημοκρατίας.

Δώρακι για το τέλος : από τον θεμελίωτη του νεοφιλευθερισμού F. A. Hayek

Κλικ εδώ: WHY I AM NOT A CONSERVATIVE

[άσχετος]

Εγώ ξέρω ότι εκεί που φτύνεις δε γλύφεις

Ο μπούλης δεν τους τηλεφώνησε, αυτοί δεν είχαν πολιτικά άλλη διέξοδο, το ΠΑΣΟΚ έτσι κι αλλιώς έγινε δεξιότατο κόμμα, ανάγκη από ψήφους έχει...χαζοί ήταν να μην πάνε; Μακριά από τη "δόξα" είχαν μείνει για πολύ καιρό-άσε που "την έσπασαν" και στον Κωστάκη...Έτσι απλά!

Το ικανό να λαμβάνει τα μηνύματα των καιρών (....του'90-'93), το νέο ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη, έχοντας (αίφνης και οψίμως) στενή σχέση με αυτό που εκπροσωπουν οι Μάνος-Ανδριανόπουλος κακώς αναφέρεται τόοοοοσον καιρό με τα χειρότερα λόγια στην ...μαύρη τριετία '90-'93...Με ποιο κριτήριο ξαφνικά διαπίστωσαν ότι συμπορεύονται με τους δύο ικανούς κατά την προσωπική μου άποψη τεχνοκράτες και ιδεολογικούς φορείς της πολιτικής της ΝΔ του '90-'93; Εκτίμησαν την προσπάθειά τους και τις επιλογές/απόψεις/θέσεις τους κατά την περίοδο εκείνη; Αν ναι γιατί την καθυβρίζουν; Αν όχι, πως τους επέλεξαν; Και αν τους επέλεξαν από "φιλολογικές συζητήσεις" γιατί δεν επέλεξαν πχ εμένα που ξέρω να μπουρδολογώ άνετα στα καφενεία ή τον οποιοδήποτε από τους ψηφοφόρους της "δεξάς"-που λέει κι ο Σημίτης-που τους έκανε κυβέρνηση τότε ή και τον ίδιο το Μητσοτάκη (λέμε τώρα); Δουλευόμαστε; Και καλά να μας δουλεύουν οι μεγάλοι, μας θεωρούν έτσι κι αλλιώς "χάφτες", μας προσεγγίζουν γιατί έχουν μια φορά στα 4 χρόνια αυτή την .....κοινωνική υποχρέωση (σα γάμος, σαν κηδεία! ), μας χρειάζονται απλά για να υπάρχουμε (όπως η Γιουβέντους τον Ολυμπιακό...), ξέρουμε ότι θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να φτιάξουν τα πράγματα καλύτερα (...για τους εαυτούς τους), για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους, γιατί διψούν για δύναμη... Μεταξύ μας γιατί δουλευόμαστε; Αφού τους πήραν για ψήφους! Καθόμαστε και αναλύουμε το ένα και το άλλο με περισπούδαστο ύφος.... Είναι σαν κάποιους από τους συνδικαλιστάδες τους δικούς μας που αν και δεν πάτησαν, για παράδειγμα, στην κατάληψη που έγινε προσφάτως...νίκησαν κιόλας!

[Avatar]

Άσχετε:

Εγώ ξέρω ότι εκεί που φτύνεις δε γλύφεις

Οι Μάνος-Ανδριανόπουλος ποτέ δεν "έφτυσαν" τον Γιωργάκη και τον Σημίτη. Ασκούσαν κριτική ναι. Αλλά συχνά συμφωνούσαν με

την πολιτική τους. Εκτός κι αν εγώ τόσο καιρό διάβαζα τα άρθρα κάποιου άλλου Ανδριανόπουλου...

Ούτε βλέπω να έχουν γλύψει κανέναν (τουλάχιστον ακόμη)

στο ΠΑΣΟΚ. Τα υπόλοιπα περί "δόξας", "σπάσιμο στον Κωστάκη" και "συμπορείας με 90-93" τα αναλύσαμε και πριν. Ας μην κάνουμε κύκλους.

Όσο για το συμπέρασμά σου:

Μεταξύ μας γιατί δουλευόμαστε; Αφού τους πήραν για ψήφους

Περισσότερα κουκιά θα μάζευε το ΠΑΣΟΚ παίρνοντας τον Τσοβόλα για παράδειγμα (που θα γυρνούσε πετώντας) και δεν θα προκαλούσε αναταραχή στους ψηφοφόρους του --θα τους συσπείρωνε περισσότερο κιόλας.

Η φιλελεύθερη διεύρυνση του Παπανδρέου --γιατί και οι 4 αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι-- είναι μεγάλο ρίσκο και το πιο πιθανό είναι ότι περισσότερο θα βλάψει το ΠΑΣΟΚ παρά θα το ωφελήσει στις 7 Μάρτη. Μακροπρόθεσμα αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

[bromptonista]

Η σχέση κράτους-εκκλησίας, το θέμα των ναρκωτικών και οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και Ελλάδας-διεθνών οργανισμών προφανώς είναι θέματα του παρόντος, όπως εξάλλου και η απελευθέρωση των αγορών, ο προστατευτισμός στα αγροτικά προϊόντα, τα κρατικά μονοπώλια, το ασφαλιστικό κλπ κλπ κλπ. Η "λαϊκή δεξιά" και η "φιλελεύθερη δεξιά" χειρίζονται αυτά τα θέματα λίαν διαφορετικά. Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό. Είναι κατά πόσο η Ν.Δ. εκπροσωπεί αμιγώς τη "λαϊκή δεξιά", αμιγώς τη "φιλελεύθερη δεξιά" ή και τις δύο σε κάποιο ποσοστό και μαζί και άλλα ρεύματα!

Η Νέα Δημοκρατία δεν έχει κάνει, αντίθετα με το Πα.Σο.Κ., πολλές ιδεολογικές στροφές από ιδρύσεώς της. Ίσως ευθύνεται γι' αυτό η εναλλαγή στην ηγεσία (αλλάζουν τα πρόσωπα όχι οι ιδέες), ίσως ένα προοδευτικό κόμμα του 1974 και του 1990 να είναι με τα σημερινά δεδομένα βαθιά συντηρητικό, ίσως και η επικράτηση παγκοσμίως του ιδεολογικού της πυρήνα να την έχει αποτρέψει από αλλαγές.

Το Πα.Σο.Κ., αντίθετα, αλλάζει. Άλλα έλεγε το 1974, άλλα το 1981, άλλα το 1993, άλλα το 2000, και σίγουρα άλλα λέει τώρα. Αλλάζουν οι καιροί και η Ευρώπη που οι "σοσιαλιστές" του 1980 απέρριπταν συλλήβδην εξελίχθηκε σε μια δυναμική κοινότητα, με πολύ περισσότερα καλά από ότι κακά για την Ελλάδα. Οι αμερικανικές βάσεις από σύμβολα υποτέλειας έγιναν σύμβολα προάσπισης της εδαφικής μας ακεραιότητας από τους ισχυρούς μας συμμάχους, που εκμηδένισαν στην πράξη τον άλλο πόλο (ΕΣΣΔ), και τον αντικατέστησαν με τον Τρίτο Δρόμο που επαγγέλλονταν ο Μάο και ο Ανδρέας. Εμείς δεν τον ακολουθήσαμε!

Στην πρώτη τετραετία του Πα.Σο.κ. η ιδιωτική υγεία έγινε Εθνικό Σύστημα Υγείας, η παιδεία μετασχηματίστηκε προς ένα πιο "δημοκρατικοφανές" σύστημα με Γενικές Συνελεύσεις να εκμηδενίζουν τα ατομικά δικαιώματα των μειονοτήτων του κ.Ανδριανόπουλου, ο συνδικαλισμός εδραιώθηκε στο Δημόσιο τομέα και γιγαντώθηκε ο κρατισμός.

Οι ιδιωτικοποιήσεις, η ελεύθερη αγορά και άλλα δεινά άρχισαν να φαντάζουν ολοένα πιο δελεαστικά την επόμενη δεκαετία, όταν το "σύστημα Ανδρέα" άρχισε να δείχνει την αποτυχία του. Ο Κ.Σημίτης συνέχισε την πολιτική Μητσοτάκη, καθυβρίζοντάς την ταυτόχρονα. Τώρα, ο Γ.Παπανδρέου (ισχυρίζεται ότι) κάνει μια ακόμα υπέρβαση, αναγνωρίζοντας ότι ακόμα και η πολιτική αυτή είναι συντηρητική για τον 21ο αιώνα. Υιοθετεί τις πιο προωθημένες θέσεις της ΝΔ (ιδιωτικά πανεπιστήμια, ευέλικτη απασχόληση) και ευαγγελίζεται, όχι όμως ανοικτά, λιγότερο κράτος, λιγότερους φόρους και ασφαλώς λιγότερες επιδοτήσεις. Όμως με ποιους πολιτικούς θα στηρίξει τέτοια μέτρα αν εκλεγεί; Θα έχουμε τελικά Πρωθυπουργό το Γιώργο και Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, όπως λένε οι δημοσκοπήσεις;

Πείτε μου πόσοι στα ψηφοδέλτια του Πα.Σο.Κ. βγήκαν να πουν (ή θα τολμούσαν να πουν) ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να καίει τη σημαία. (Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης)

Η ΝΔ δε συντάχθηκε επίσημα και σύσσωμη με την Εκκλησία στο θέμα των ταυτοτήτων, ούτε ζήτησε την ευλογία του Πατριάρχη ή του Χριστόδουλου. Ως ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, έχει και τέτοιους!

Στον Υπουργό Εξωτερικών η όποια κριτική μπορεί να γίνει, όσον αφορά στην άσκηση των καθηκόντων του, αντικειμενικά περιορίζεται από το ότι (1) οι στρατηγικές επιλογές εξωτερικής πολιτικής της χώρας προφανώς δεν είναι αποκλειστική του αρμοδιότητα και (2) οι λεπτοί χειρισμοί που απαιτούν τα εθνικά θέματα δυσχεραίνονται όταν οι επιλογές αυτές δέχονται τα πυρά της αντιπολίτευσης ή ανεξάρτητων αρθρογράφων. Για τις προσωπικές του τοποθετήσεις είναι γνωστό ότι με τον κ.Ανδριανόπουλο δεν υπάρχουν πολλές διαφωνίες: αποποινικοποίηση των ναρκωτικών προ ετών, ιδιωτικά πανεπιστήμια τώρα. Το μόνο που θα μπορούσε να του πει (κι εγώ μαζί του) ήταν ότι δεν είναι αρκετή η αποποινικοποίηση των μαλακών ναρκωτικών!

Η κριτική του Ανδρέα Ανδριανόπουλου στον κ.Σημίτη πάντως, επειδή κι εμείς μάτια έχουμε και διαβάζουμε, ήταν κατά καιρούς οξύτατη:

από το www.andrianopoulos.gr

Καθαρές κουβέντες κ. Σημίτη

1/4/1999

Ελάχιστοι έλληνες θα διαφωνήσουν με την διαπίστωση πως ο Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είναι ένας σοβαρός άνθρωπος. Εξ ίσου βέβαια όλοι κατανοούν πως οι ανάγκες της πολιτικής σκοπιμότητας του επιτρέπουν διάφορες φραστικές υπερβολές κι ορισμένες νοητικές ακροβασίες. Εν τούτοις ελάχιστοι μπορούν να δικαιολογήσουν τις συχνές πολιτικές του μεταμορφώσεις και την κραυγαλέα αντίφαση που πρακτικά εκδηλώνεται ανάμεσα σε πράγματα που λέει και σε πολιτικές που ακολουθεί. Σαν γνήσιος μεταρρυθμιστής κάνει προσπάθειες να οδηγήσει την χώρα μπροστά, υιοθετώντας επιλογές ρηξικέλευθες κι ανανεωτικές. Συχνά όμως αντιπολιτεύεται τον ίδιο του τον εαυτό υπονομεύοντας την αποδοχή των πρωτοβουλιών του από την κοινή γνώμη με το να επιτίθεται πολιτικά εναντίον της γραμμής που ο ίδιος ακολουθεί. Το πρόβλημα με αυτές τις παλινδρομήσεις δεν είναι ότι κάνουν κακό στον κ. Σημίτη προσωπικά. Το ζήτημα είναι πως προκαλούν σύγχυση στην κοινωνία κι εμποδίζουν την δημιουργία ενός γνήσιου λαϊκού πλειοψηφικού ρεύματος στήριξης του πραγματικού εκσυγχρονισμού της χώρας.

Είναι κατανοητό το πρόβλημα του Πρωθυπουργού και του κόμματος του οποίου προΐσταται. Σαν γνήσια προϊόντα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια μπροστά στο απλοϊκό δίλημμα καλής αριστεράς - κακών καπιταλιστών, παρά στο βασανιστικό σύγχρονο ερώτημα ανάμεσα στην προοδευτική αποτελεσματικότητα της οικονομίας της αγοράς από την μιά μεριά και στην καταστρεπτική αποτελμάτωση του στατικού κρατισμού από την άλλη. Υποτιμώντας πολλές φορές το ευρύτερο εθνικό του ακροατήριο ο πρωθυπουργός ανασύρει συνθήματα περασμένων δεκαετιών. Κι επιχειρώντας να ξυπνήσει κομματικά αντανακλαστικά, που ο ίδιος με κόπο κατά το σχετικά πρόσφατο παρελθόν είχε εξουδετερώσει, εξαπολύει αφηρημένα μύδρους εναντίον πολιτικών επιλογών που η κυβέρνησή του είναι σίγουρο πως τελικά θα υιοθετήσει!!

Επειδή οι καθαρές κουβέντες αποσαφηνίζουν το πολιτικό τοπίο κι αποτρέπουν την παραπλάνηση του κόσμου αισθάνομαι την ανάγκη να διευκρινίσω μιά σειρά από ζητήματα που αγγίζουν την ουσία της πολιτικής συζήτησης. Ο κ. Σημίτης δεν κρύβει την πρόθεσή του να προχωρήσει μπροστά με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που θα προετοιμάσουν την χώρα γιά τον ανταγωνιστικό κόσμο στον οποίο ζούμε. Την ίδια ώρα όμως σε κάθε, κομματική κυρίως, ευκαιρία καταγγέλλει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές σαν ξεπερασμένες κι αντιδραστικές εκφράσεις ενός αντιλαϊκού ακραίου καπιταλισμού. Ξέχωρα από το γεγονός πως η συνθηματολογία αυτή ταυτίζεται με τις αντιλήψεις της ..ακροδεξιάς πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας, προσβάλλει ταυτόχρονα την ίδια την κυβερνητική προσπάθεια. Εφ όσον ο κ. Σημίτης υποστηρίζει πως σε κάθε περίπτωση προωθεί προοδευτικές και φιλολαϊκές πολιτικές αξίζει τον κόπο να αποσαφηνίσουμε κάποια ζητήματα.

Η Νέα Δημοκρατία καταγγέλλεται σαν «νεοφιλελεύθερη» λόγω κυρίως των βασικών αξόνων της οικονομικής της πολιτικής στα χρόνια που ο Στέφανος Μάνος κι εγώ είχαμε την ευθύνη των οικονομικών υπουργείων της χώρας. Ο χαρακτήρας της τότε πολιτικής είχε προσανατολισμό την μείωση του δημόσιου τομέα και την απελευθέρωση των αγορών. Μέσο γιά την υλοποίηση των στόχων αυτών υπήρξαν οι ιδιωτικοποιήσεις / μετοχοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων, η κατάργηση πολλών κρατικών παρεμβάσεων στην αγορά και η μεθόδευση ουσιαστικών ανοιγμάτων γιά την ευκολότερη συμμετοχή καινοτόμων νέων επιχειρηματιών στην οικονομική δραστηριότητα. Σε όλες τις πρωτοβουλίες αυτές σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος βρέθηκε στην αντίπερα όχθη, ενώ σκληρή κριτική άσκησαν και σημαντικά τότε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Παρά την πρόθεση των οικονομικών τότε υπουργείων να προχωρήσουν αποφασιστικά στην υλοποίηση της πολιτικής αυτής τα αποτελέσματα υπήρξαν πενιχρά. Κυρίως λόγω της αδυναμίας της κυβέρνησης στο σύνολό της να υποστηρίξει αλλά και να αντεπεξέλθει στις αντιδράσεις εναντίον της πολιτικής αυτής. Το άγχος επίσης γιά την μείωση του ελλείμματος, δίχως δυστυχώς ταυτόχρονα την κατάργηση άχρηστων και ζημιογόνων κρατικών φορέων, ανάγκασε το υπουργείο εθνικής οικονομίας να αυξήσει, αντί να μειώσει όπως θα επέβαλε η λογική μιάς τέτοιας πολιτικής, τους έμμεσους κυρίως φόρους.

Ας δούμε όμως που στήριξε την «προοδευτική» και «πετυχημένη» οικονομική του πολιτική το ΠΑΣΟΚ από τότε μέχρι και σήμερα. Μήπως ανέτρεψε το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και μετοχοποιήσεων της Ν.Δ.; Αντιθέτως, ενέτεινε τους ρυθμούς του και κατευνάζοντας τις αντιδράσεις κομματικών του συνδικαλιστών ξεφορτώθηκε μιά πλειάδα υπερχρεωμένων επιχειρήσεων φθάνοντας μέχρι και το οριστικό κλείσιμο του σοσιαλιστικής έμπνευσης Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων.

Μήπως καταργήθηκαν οι απελευθερώσεις τιμών, η κατάργηση της αγορανομίας και της διατίμησης καθώς και το «άνοιγμα» της αγοράς των καυσίμων; Αντίθετα, η κυβέρνηση στήριξε όλες αυτές τις δικές μας επιλογές, διατήρησε τους νόμους που εμείς ψηφίσαμε και «χτίζει» πάνω σ αυτούς γιά να κάνει την αγορά ακόμη πιό ανταγωνιστική.

Η απεξάρτηση των Επιμελητηρίων από την κρατική κηδεμονία, η ενίσχυση του ανταγωνισμού με την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του Ν. 704, οι προσπάθειές μας γιά πιό ευέλικτο και μεγαλύτερης διάρκειας ωράριο καθώς και το άνοιγμα λογής κλειστών επαγγελμάτων – επιλογές γιά τις οποίες τότε κατηγορηθήκαμε και βίαια λοιδωρηθήκαμε, συνιστούν σήμερα ουσιαστικά τις ναυαρχίδες της κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα της αγοράς και της οικονομίας. Η κυβέρνηση επαίρεται γιά «μεταρρυθμιστικές» και «προοδευτικές» πολιτικές (σύμφωνα με τους δικούς της χαρακτηρισμούς) που κάποτε κατακεραύνωνε αλλά και που σήμερα, σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, …καταγγέλλει σαν «νεοφιλελεύθερες»!!

Ας δούμε όμως γιά λίγο και τις προοπτικές της επόμενης ημέρας. Στον τομέα της απασχόλησης η σύγχρονη απάντηση είναι μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, καθιέρωση της μερικής απασχόλησης κι εντατική εκπαίδευση των εργαζομένων σε επιχειρήσεις της λεγόμενης «παλιάς οικονομίας» ώστε να είναι δυνατή η προσαρμοστικότητά τους στις ανάγκες της νέας τεχνολογικής εποχής.

Στον τομέα της ασφάλισης, οι νέες κοινωνικές απαιτήσεις επιβάλλουν τον σταδιακό απεγκλωβισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος από την ανταποδοτική αντίληψη (pay as you go) και την εισαγωγή ενός καινούργιου μηχανισμού κεφαλαιοποίησης των ασφαλιστικών εισφορών του καθενός που στη συνέχεια θα επενδύονται ανεξάρτητα στις χρηματαγορές. Εξυπακούεται πως οι τρέχουσες συνταξιοδοτικές απαιτήσεις δεν θα θιγούν και την παροχή τους θα εγγυάται ο προϋπολογισμός.

Στην παιδεία είναι απαραίτητη η αλλαγή προσανατολισμού. Σε βαθμό μάλιστα που η τεχνολογική γνώση θα πρέπει να μετατραπεί σε ραχοκοκαλιά της παρεχόμενης εκπαίδευσης, Εξ ίσου ελεύθερη θα πρέπει να είναι και η ατομική επιλογή των γονιών γιά τα σχολεία που θα πηγαίνουν τα παιδιά τους. Αυτό εξασφαλίζεται με κουπόνια δαπανών που θα διαθέτει το κράτος σε κάθε γονιό ώστε ανέξοδα να επιλέγει το σχολείο της προτίμησής του. Αυτονόητα οι καθηγητές θα αξιολογούνται με βάση την απόδοση των μαθητών τους. Και οι ανεπαρκείς θα υφίστανται βαριές κυρώσεις.

Η ελεύθερη επιλογή είναι απαραβίαστη. Εξυπακούεται λοιπόν πως η αναγραφή των όποιων προσωπικών στοιχείων στις ταυτότητες συνιστά μιά βάναυσα αντιδημοκρατική μεθόδευση. Εξ ίσου απαραβίαστη θα πρέπει να είναι και η επιστημονική και καλλιτεχνική αναζήτηση κι έκφραση. Νόμοι λοιπόν που καθιερώνουν σαν οιωνεί αδίκημα την άσκηση κριτικής η και την αμφισβήτηση θεμάτων που άπτονται των πεποιθήσεων η και των προσωπικών πιστεύω του οποιουδήποτε συνιστούν σκοταδισμό κι οπισθοδρομική βαρβαρότητα. Εξ ίσου δεν είναι δυνατόν να αποτελεί αδίκημα η όποια χρήση ναρκωτικών ουσιών. Ο καθένας είναι υπεύθυνος γιά τις πράξεις του και δεν είναι δυνατόν να ποινικοποιούνται οι όποιες προσωπικές του επιλογές. Εφ όσον ο χρήστης είναι άρρωστος και κατόπιν επιλογής του εξαρτημένος, το κράτος οφείλει να του εξασφαλίζει αυτό που χρειάζεται ώστε να προστατευθεί αυτός και η κοινωνία από έκνομες πράξεις.

Δεν γνωρίζω αν αυτές οι επιλογές μπορούν να κριθούν σαν αντιδραστικές η μεταρρυθμιστικές. Εντάσσονται πάντως στα πλαίσια μιάς νεοφιλελεύθερης προβληματικής. Εφ όσον ο κ. Σημίτης καταγγέλλει τον νεοφιλελευθερισμό, εξυπακούεται πως δεν θα πρέπει να υιοθετήσει κανένα τέτοιο μέτρο. Διαφορετικά, είναι φανερό είτε πως αλλαξοπίστησε είτε πως κοροϊδεύει την κοινή γνώμη.

Και μην ξεχνάμε ότι η κριτική του προς τη ΝΔ ήταν, για πολύ καιρό, ότι δεν ήταν "αρκετά δεξιό κόμμα", ή "αρκετά φιλελεύθερη"!

Η ΑΝΤΙΔΕΞΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

30 Ιανουαρίου 2003

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στο σχόλιο της περασμένης εβδομάδας για το ενδεχόμενο να αντεπιτεθεί η Αριστερά σε μια τρομοκρατημένη ΝΔ που δεν τόλμησε να θέσει πάνω σε ιδεολογικές βάσεις τις αποκαλύψεις του καλοκαιριού για την τρομοκρατία. Και η μέχρι τότε ενασχόληση με τους «δεξιούς» εκβιαστές αντικαταστάθηκε σε μιά βραδιά από τους συλληφθέντες βομβιστές του ΕΛΑ. Η κυβέρνηση με μισόλογα και κρυφά χαμογελάκια άρχισε πονηρά να αρνείται να σχολιάσει τους δεσμούς της ΝΔ με πρωταγωνιστές της τρομοκρατικής αυτής οργάνωσης.

Η στρατηγική της ενοχοποίησης της Δεξιάς άρχισε ήδη να καταστρώνεται. Στην χειρότερη περίπτωση η προσπάθεια θα οδηγεί στην απόδειξη της σύμπραξης της Δεξιάς με κύκλους της τρομοκρατίας στοχεύοντας, υποτίθεται στην αποσταθεροποίηση της δημοκρατικής ομαλότητας. Στην καλύτερη, οι παπαγάλοι της Αριστερής προπαγάνδας θα επιχειρήσουν να θολώσουν τα νερά «αποδεικνύοντας» τον οικουμενικό χαρακτήρα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Πως δηλ. το ενδιαφέρον τους ήταν περισσότερο συγκεντρωμένο στην διάπραξη εγκλημάτων εξοντώνοντας ενοχλητικούς για τους εκάστοτε κρατούντες στόχους. Πως οι πράξεις τους δηλ. δεν είχαν ιδεολογική φόρτιση ούτε και συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό.

Σε κάθε περίπτωση πάντως οι προπαγανδιστές του κυρίαρχου στην Ελλάδα αριστερού ρεύματος θα επισημαίνουν την «περίεργη» αδράνεια των αστυνομικών αρχών σχετικά με τα αρχεία της Στάζι στα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ. Παράλληλα δεν θα χάνουν ευκαιρία να μην αναρωτηθούν για το γεγονός πως ο αρχιβομβιστής υπήρξε κοινοτάρχης εκλεγμένος με τη υποστήριξη της τοπικής ΝΔ και φίλος βουλευτή της Δεξιάς αυτοδιαφημιζόμενου για τιε γνώσεις του των αρχείων της Στάζι. Είναι φανερό πως η Αριστερά δεν πρόκειται να διστάσει να εκμεταλλευθεί πολιτικά την αναπάντεχη εξέλιξη των ερευνών για τον ΕΛΑ. Και η ΝΔ από υποτίθεται επιτιθέμενη (διότι ουδέποτε στην πραγματικότητα δεν φρόντισε να επιτεθεί) στο ζήτημα της τρομοκρατίας να μεταβάλλεται σε απολογούμενη!!

Για μιά ακόμη φορά οι υπεύθυνοι του σχεδιασμού και της στρατηγικής της λεγόμενης Δεξιάς παράταξης βρίσκονται πίσω από τα γεγονότα αδυνατώντας να εκμεταλλευθούν εξαιρετικά σημαντικά πολιτικά πλεονεκτήματα. Τα επαναλαμβανόμενα λάθη των αντιπάλων τους, το εξωφρενικό ξεγύμνωμα του ιδεολογικού οπλοστασίου της Αριστεράς με την αποκάλυψη των ενόχων της 17ης Νοέμβρη καθώς και οι ιδιαίτερες προσπάθειες να καθυστερήσει η σύλληψη των μελών του ΕΛΑ μέχρις ότου τα εγκλήματά τους να παραγραφούν και να αποτραπούν έτσι παραπέρα εξελίξεις κι αποκαλύψεις πέρασαν ανεκμετάλλευτα από τους σχεδιαστές στρατηγικής της Ν.Δ. Με αποτέλεσμα το κόμμα να στριβολίζεται σε ένα κυκεώνα εσωστρέφειας και πολιτικής αδράνειας.

Δεν είναι το κρίσιμο θέμα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η όποια δημοσίευση μέρους του προγράμματός του. Αυτό ελάχιστοι θα το διαβάσουν και πολύ λιγότεροι θα το κατανοήσουν και θα ασχοληθούν μαζί του. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η ανακάλυψη πολιτικών στηριγμάτων ανάκαμψης πάνω στα οποία θα μπορέσει να χτίσει την μελλοντική του κυβερνητική αξιοπιστία και ιδεολογική υπεροχή. Και στον τομέα αυτό οι ευκαιρίες χάνονται η μία μετά την άλλη, ενώ η παράταξη παραδίδεται άοπλη στα έμπειρα προπαγανδιστικά νύχια των κυβερνώντων.

Ενώ κατά καιρούς, ιδίως όταν βρισκόταν πιο "κοντά" στη ΝΔ, στήριζε πολιτικές της και στελέχη της.

ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ Η ΝΔ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ‘ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ’ ΤΗΣ;

24 Οκτωβρίου 2002

Ας αποσαφηνίσουμε από την αρχή ορισμένα πράγματα. Είναι εντελώς αδόκιμο σήμερα να συζητάμε για ακροδεξιά με παραδοσιακούς πολιτικούς όρους. Οι ρετρό αναφορές σε βασιλιά, χούντα και μετεμφυλιακές διώξεις δεν κουβαλούν κανένα πλέον ειδικό βάρος για τις πολιτικές εξελίξεις. Χώρια από το γεγονός πως το εκλογικό σώμα έχει ηλικιακά από καιρό ξεπεράσει τις αντίστοιχες εμπειρίες (το μισό τουλάχιστον των εκλογέων δεν υπήρχε καν στη ζωή όταν εξελίχθηκαν τα παραπάνω γεγονότα) είναι φανερό πως τα ζητήματα αυτά δεν απασχολούν πλέον στα σοβαρά την κοινή γνώμη. Η μακρόχρονη σταθερή δημοκρατική πορεία της χώρας, η άνεση της Αριστεράς να προβάλει δίχως προσκόμματα τις ιδέες της και, αντίθετα, το συναίσθημα πως είναι μάλλον η ευρύτερη συντηρητική παράταξη σήμερα που βρίσκεται στη γωνία και φοβισμένα σχεδόν κρύβει τις δικές της πολιτικές πεποιθήσεις η κοινή γνώμη αδιαφορεί για παραπλήσιους κινδυνολογικούς χαρακτηρισμούς.

Επιβεβαίωση του παραπάνω ισχυρισμού αποτελεί η θριαμβευτική από τον πρώτο γύρο εκλογή του κ. Ψωμιάδη στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Αν δεχθούμε πως ξαφνικά ολόκληρη η «φτωχομάνα» περιφέρεια της συμπρωτεύουσας δεν μεταμορφώθηκε σε κέντρο χουντικών και παλαιοδεξιών διεργασιών – διότι η αποτυχημένη λυσσαλέα αντι-δεξιά καμπάνια του κυβερνώντος κόμματος κάτι παρόμοιο θα σηματοδοτούσε – τότε αυτονόητα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως παρόμοιοι ισχυρισμοί μόνο επιδερμικά ακουμπούν ένα εκλογικό σώμα ενηλικιωμένο και πολιτικά πολύ ωριμότερο από πολλούς από τους πολιτικούς του ταγούς.

Σαν συνέπεια κάθε ισχυρισμός περί άκρων και ιδιαίτερα οι αναφορές σε μιά σύγχρονη «ακροδεξιά» φυσιολογικά εγγίζουν μιά σειρά από νεοπαγή συνθήματα και κοινωνικές στάσεις. Αυτές κυρίως έχουν να κάνουν με μια γενικότερη ξενοφοβία

Και με αντίδραση απέναντι σε οτιδήποτε έρχεται απ’ έξω και που υποτίθεται πως θέτει σε κίνδυνο την παραδοσιακή εθνική ταυτότητα, την φυλετική και πολιτιστική καθαρότητα του γηγενούς πληθυσμού, την κυριαρχία της ορθόδοξης ελληνικής εκκλησίας καθώς και τα αποκλειστικά δικαιώματα στην απασχόληση του ελληνογεννημένου ανθρώπινου δυναμικού. Με άλλα λόγια οι αναφορές σε μια σύγχρονη ακροδεξιά αφορούν σε πολιτικές στάσεις που προβάλλουν αντιλήψεις θρησκο-εθνικιστικές, αντι-καπιταλιστικές, μονο-πολιτιστικές, εθνοφυλετικά ρατσιστικές ενσωματώνοντας παράλληλα μιά σχεδόν παράλογη φοβία απέναντι σε ένα δύσκολα προσδιοριζόμενο «άλλο». Ο επικίνδυνος «άλλος» μπορεί κατά περίπτωση να είναι οι μετανάστες, οι ξένοι, οι εβραίοι, οι καθολικοί, οι μουσουλμάνοι, οι αμερικανοί, οι πλούσιοι, η παγκοσμιοποίηση, η καπιταλιστική ελεύθερη αγορά και πάει λέγοντας. Διαλέγετε και παίρνετε κατά περίπτωση.

Μια τέτοια «ακροδεξιά» μπορεί να αποκτήσει διαστάσεις σοβαρότατου εθνικού κινδύνου αν σημαντικά κομμάτια της κοινωνίας μπολιασθούν με τις φοβίες και τα εθνο-αμυντικά της αντανακλαστικά. Το ερώτημα που φυσιολογικά προκύπτει είναι αν η ΝΔ αποτελεί την μοναδική πολιτική παράταξη του τόπου που στους κόλπους της ελλοχεύουν αντίστοιχες εθνοκεντρικές, ξενοφοβικές και θρησκο-φανατικές αντιλήψεις. Κατηγορήθηκε λ.χ. ο κ. Ψωμιάδης πως ήταν παρών σε ψυχονευρωτικές εκδηλώσεις καύσης βιβλίων. Αυτό που ουδέποτε τέθηκε για συζήτηση ήταν η παντελής απουσία καταδίκης των σχετικών εκδηλώσεων από τοπικής κυρίως εμβέλειας προσωπικότητες άλλων πολιτικών παρατάξεων. Για να μην αναφερθούμε βέβαια στο ποιοί ακριβώς κεφαλαιοποιούν εκλογικά τους θρησκοφανατικούς όχλους που συνηθίζουν να εκδηλώνονται με παρόμοιους κόσμιους τρόπους.

Το ζήτημα είναι σχετικά απλό. Σε όλα τα κόμματα εμφιλοχωρούν θύλακες αντίστοιχων ακραίων θρησκο-εθνικιστικών τάσεων. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι αντιλήψεις αυτές δεν κρύβονται. Προβάλλονται και διαφημίζονται. Γιατί λοιπόν στο επίκεντρο της κριτικής οδηγείται σχεδόν πάντοτε η ΝΔ.; Αυτή τουλάχιστον είχε το θάρρος – ανεξάρτητα αν απέτυχε να το εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά στη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής περιόδου – να επιλέξει για υποψήφιο Υπερνομάρχη κάποιον που είχε ανοιχτά συγκρουσθεί με τα κυκλώματα αυτά. Και να καταδικάσει επίσης συγκεκριμένη κίνηση των άκρων. Όλοι οι άλλοι «έκαναν γαργάρα» τις όποιες τους αντιθέσεις με τους χώρους αυτούς, αλληθωρίζοντας προς την κατεύθυνση της ψήφου τους.

«Αποακροδεξιοποίηση» λοιπόν χρειάζονται όλα τα κόμματα του πολιτικού φάσματος. Και όχι μόνο η ΝΔ.

Κλείνω το σεντόνι μου με το πρωτοποριακό Ευρωψηφοδέλτιο των Φιλελεύθερων, και την ομολογία ότι όντως ο υποψήφιος δεν βρίσκεται μέσα στους 25, γιατί είχε ασχοληθεί με την πολιτική:

Ο κ. Μάνος δεν βρίσκεται στη λίστα του ευρωψηφοδελτίου,

γιατί, όπως είπε, στόχος του είναι να φέρει στην πολιτική ζωή νέους

ανθρώπους, που δούλεψαν, ξεχώρισαν και σήμερα έρχονται να προσφέρουν

τις υπηρεσίες τους. Το θέμα είναι, είπε ο κ. Μάνος, ο λαός να τους

κατατάξει και όχι ο αρχηγός.

Στη λίστα, στην οποία βρίσκονται όλοι άτομα που δεν έχουν

ασχοληθεί με την πολιτική, έχει ως εξής:

Στην περιφέρεια Αττικής οι κύριοι Θεόδωρος Σκυλακάκης,

Στέλιος Σταυρίδης, Ειρήνη Κατσαρού, Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης,

Θεμιστοκλης Κουβαράκης και Θωμάς Σταμόπουλος.

Στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας οι κύριοι Σπύρος

Κασιμάτης, Δημήτρης Βασιλειάδης, Χριστόδουλος Πασχαλίδης και Αρης

Συγγρός.

Στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας η κυρία Μιράντα Ξαφά.

Στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ο κ. Αντύπας

Καρύπογλου.

Στην περιφέρεια Ηπείρου ο Χάρης Λαμπρίδης.

Στην περιφέρεια Στερέας Ελλάδας ο Νίκος Παναγιωτόπουλος.

Στην περιφέρεια Θεσσαλίας οι Νίκος Τσίρος και Τάσος

Αβραντίνης.

Στην περιφέρεια Πελοποννήσου ο Γιάννης Μπενόπουλος και Ανθή

Δοξιάδη.

Στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας ο Μίλτος Ανδριόπουλος και

Λέων Ξυνόπουλος.

Στην περιφέρεια Ιονίων Νήσων ο Νίκος Γεωργιάδης.

Στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου ο Γιώργος Φουφούνης.

Στην περιφέρεια Βορείου Αιγαίου ο Γιώργος Καλαμοτουρσάκης και

στην περιφέρεια Κρήτης ο Γιώργος Πρεβελάκης.

Στην τελευταία θέση του ευρωψηφοδελτίου τιμητικά βρίσκεται ο

Γιώργος Ζαχαρόπουλος.

Ο κ. Μάνος τόνισε ότι οι "Φιλελεύθεροι" θέλουν η πολιτική ζωή

του τόπου να εξαρτάται απο τη βούληση των πολιτών και όχι απο τα

συμφέροντα των κομματικών μηχανισμών, των κομματικών αρχηγών και της

αυλής, που κατά το κανόνα τους περιβάλει και αυτό το αποδεικνύουν

έμπρακτα με την πολιτική τους συμπεριφορά.

ΥΓ: Η Γερμανία αντιγράφει εμάς, και όχι εμείς τη Γερμανία! Πρώτος παραιτήθηκε ο Σημίτης και μετά ο Σρέντερ...

[Ptca]

Αν οι διευκρινίσεις για τα ρεύματα του φιλελευθερισμού απευθύνονταν σε εμένα , οφείλω να επισημάνω ότι μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι σε ολόκληρο το post μου επαναλαμβάνω συνεχώς ότι αναφέρομαι στον ΝΕΟφιλελευθερισμό

Από αυτά τα οποία αναφέρει ο avatar

1ο ) ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ελεύθερο εμπόριο (like I said)(ούτε οι συντηρητικοί ,ούτε όμως και οι σοσιαλδημοκράτες συμφωνούν και ούτε οι αριστεροί φιλελεύθεροι)

ΣΥΝ, κεντροδεξιά και σοσιαλδημοκρατία είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης..

Η παγκοσμιοποίηση της γνώσης και της τεχνολογίας είναι αστείο να συζητάται. κανείς πολιτικός σχηματισμός δεν την φοβάται. Δεν βλέπω ούτε καν τους κομουνιστές να καινέ βιβλιοθήκες με ξένα journals και να σπανέ μαγνητικούς τομογράφους. Η διαδικασία αυτή έχει ξεκινήσει πολύ πρώτου εισαχθεί ο όρος παγκοσμιοποίηση.

Διευκρινίζω ότι το χωρίς κυβερνητικούς περιορισμούς Global free trade είναι μωρό του νεοφιλελευθερισμού ,όχι αρχή των φιλελευθέρων ρευμάτων.(απλά παραπέμπω στη στάση των αμερικανών left liberals στο θέμα της NAFTA/FTAA , τις διακηρύξεις left liberal υποψήφιων για τον εκπατρισμό παραγωγικών μονάδων, το μοντέλο διακυβέρνησης των καναδών liberals.)

Το ερώτημα είναι, αν αυτή η διαφορά είναι αγεφύρωτη ανάμεσα στο νεοφιλελευθερισμό και την κεντροδεξιά πως δεν είναι αγεφύρωτη ανάμεσα στο νεοφιλελευθερισμό και τη σοσιαλδημοκρατία.?

2ο)Κοινωνικό κράτος

1η διαφορά .το κοινωνικό δίκτυο υπό το πρίσμα των νεοφιλελεύθερων

διαφέρει ριζικά και από το κοινωνικό κράτος της σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας( το οποίο δεν αποτελεί φορέα στήριξης αλλά φορέα κοινωνικής δικαιοσύνης. )

αλλά διαφέρει και από το κοινωνικό δίκτυο υπό το πρίσμα των αριστερών φιλελευθέρων

(οι νεοφιλελεύθεροι λένε ότι το κοιν δίκτυο πρέπει να είναι τόσο όσο επιτρέπει η αγορά χωρίς να θίγεται η εξασφάλιση των κερδών. το κοιν.κράτος και το left liberal κοιν.δύκτιο είναι όσο απαιτείται, για την κοιν δικαιοσύνη το πρώτο και για την εξασφάλιση ίσων ευκαιριών και αξιοπρεπούς διαβίωσης και κοινωνικής αρμονίας το 2ο. (η κατανομή των κερδών καλείται να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κοινωνικού δικτύου , αντίθετα με την φιλοσοφία που λέει ότι αφού κατανείμουμε τα κέρδη φτιάχνουμε κοιν. Δίκτυο με ότι μείνει.)

2η σοβαρή διαφορά. Στο φαντασιακό του μέσου νεοφιλελεύθερου λειτουργεί ή φαντασίωση του μη κρατικού κοινωνικού δικτύου που χωρίς πόρους και οργάνωση κατορθώνει να περιθάλπει τους κατώτερους που αδυνατούν να επωφεληθούν από την οικονομία της αγοράς λόγω ατυχίας ή μειονεξίας.. η αλήθεια είναι ότι το σύστημα αυτό είναι σκοπίμως ανεδαφικό και ανεφάρμοστο. ο μόνος λόγος σύλληψης του ήταν η προσπάθεια να εμφανιστεί η ιδεολογία στη θεωρία πιο ελκυστική στο ευρύ κοινό. Η Thatcher πχ.δεν αποδέχθηκε το κοινωνικό κράτος(like I said) ως ευρωπαϊκό κεκτημένο αλλά ως ευρωπαϊκό τετελεσμένο, δύσκολο να ανατραπεί πλήρως εν μια νυκτί. Όμως, οι οργανωμένες μαζικές επιθέσεις εναντίον της κοινωνικής πρόνοιας και των εργασιακών δικαιωμάτων και οι προσπάθειες υπονόμευσης είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του θεσμού του κοινωνικού κράτους στη Βρετανία..

το κοιν. Κράτος της σοσιαλδημοκρατίας είναι ισχυρό και χρηματοδοτούμενο από το δημόσιο σχεδόν αποκλειστικά.

το κοιν.δύκτιο για τους αριστερούς φιλελευθέρους είναι προτεραιότητα και αναγκαιότητα. Αν πρέπει να είναι κρατικό –όπως συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο!-So be it. ( Γι αυτό τα περιθώρια συνεννοήσεις με τους σοσιαλδημοκράτες είναι περισσότερα.)

τώρα για τα αλλά

Τα περί παράδοσης είναι αερολογίες.(Sorry, γενικά το post είναι πολύ ενδιαφέρον

απλά δεν υπάρχει κόμμα το οποίο να είναι απόλυτα υπέρ ή απόλυτα κατά της παράδοσης πχ. ήδη διαχώρισες πατρίδα και θρησκεία ,τι μένει η οικογένεια? Οι αμερικανοί left liberals περιλαμβάνουν στις διακηρυγμένες αρχές τους την υποστήριξη προς τον θεσμό της οικογένειας. Τους κάνει συντηρητικούς αυτό? )

Η θέση ότι καλή η παράδοση, αλλά ας μην μας καθυστερεί., αποτελεί λίγο πολύ τη θέση του πολιτικού κόσμου από το κκε έως το Λαος. λέει κανένα κόμμα ότι πρέπει να ακούμε μόνο δημοτικά και να τριγυρνάμε με φουστανέλες.

Η diversity είναι όντως προτεραιότητα των νεοφιλελεύθερων. όμως η στάση τους με δεδομένο ότι δεν αποδέχονται το κοινωνικό κράτος λίγο πολύ είναι

Σε αποδεχόμαστε, now fuck of.

Πέρα από ομάδες όπως πχ. διαφορετικές εθνότητες,gays & lesbians κλπ. που χρειάζονται μόνο αποδοχή, υπάρχουν ομάδες όπως πχ. ανάπηροι σωματικά και διανοητικά, άγαμες μητέρες κλπ. που χρειάζονται αποδοχή αλλά και στήριξη. Μια ιδεολογία που απεχθάνεται τις δημόσιες δαπάνες για κοινωνικούς λόγους ουσιαστικά απορρίπτει δια της αποδοχής τις ομάδες αυτές.

Άρα η απόσταση των νεοφιλελεύθερων από τους σοσιαλδημοκράτες είναι μεγαλύτερη σε σχέση με την απόσταση από την κεντροδεξιά και στον τομέα αυτό

η μόνη ουσιαστικά ,κοινή πολιτική αρχή από αυτές που αναφέρει ο Avatar είναι ο χωρισμός κράτους εκκλησίας.

Σε αυτό όντως οι νεοφιλελεύθεροι είναι πιο κοντά στην κεντροαριστερά παρά στην κεντροδεξιά (κάτι όμως το οποίο είναι όντως συγκυριακό για την Ελλάδα)

Έγινε όμως ξαφνικά τόσο κεφαλαιώδους σημασίας θέμα στο Πασοκ, ώστε να απαιτείται συμμαχία με δυνάμεις με τις οποίες υποτίθεται ότι υπάρχει πολιτική διάσταση σε θέματα κοινωνικής πρόνοιας ,υγείας, εργασιακών σχέσεων, απασχόλησης, παιδείας? Τότε γιατί τα πρήζαμε στο Σημίτη σχετικά με αυτά?

αν είναι έτσι γιατί δεν εξαγγέλλεται και συγκεκριμένο πρόγραμμα Πασοκ χωρισμού κράτους εκκλησίας?

Ο Mr. απολύσεις, απολύσεις, απολύσεις

Μοιράζει άλλη μια φορά χάντρες στους ιθαγενείς. Σοσιαλδημοκράτες

Αυτή τη φορά τις κούνησε γρήγορα μπροστά στα μάτια τους ελπίζοντας ότι ούτε καλά καλά τις μετρήσανε

Ποια 2 δεν είναι αντιφατικά?.

Είπε ότι είναι ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ + ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ?

Ή μήπως απλά είπε ότι είναι αριστερός φιλελεύθερος?(1 πράγμα) δηλαδή Left liberal αμερικανικού τύπου

Το πρόβλημα είναι ότι ο Ανδρουλάκης δεν είναι καν αριστερός φιλελεύθερος. έχει το δικαίωμα να δηλώνει ότι θέλει . Όμως

Το αίτημα για φοροαπαλλαγές προς τους επιχειρηματίες.

Η αντίθεση προς το δημόσιο (καθολικό)σύστημα ασφάλισης

Η απόρριψη του κοινωνικού Δικτύου υψηλών κρατικών δαπανών

Η πρόταση για ελαστικοποιηση των σχέσεων εργασίας (απολύσεις, ανασφάλιστη εργασία, απελευθέρωση των ωραρίων)

Και η θέση υπέρ του ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ανοίγματος των αγορών(εξάλειψη δασμών-επιχορηγήσεων, διευκόλυνση της μεταφοράς των παραγωγικών μονάδων στο εξωτερικό)

Τον θέτουν εκτός ρεύματος left liberals

(θα μπορούσα να αναφερθώ και σε στοιχεία που θα αναδείκνυαν έμπρακτη ασυνέπεια προς την ιδεολογία που επικαλείται ,αλλά είναι τελείως ουτοπικό στην εποχή μας να αναζητά κανείς συνέπεια λόγων και πράξεων από τους πολιτικούς)

Θα ήταν καλό ο Ανδρουλάκης να ήταν left liberal. βέβαια οι διαφορές μεταξύ σοσιαλδημοκρατών-left liberals στην Ελλάδα όπου υπάρχουν διλήμματα όπως πχ, μετοχοποίηση έναντι ιδιωτικοποίησης είναι σημαντικές, αλλά σε ένα σύγχρονο κεντροαριστερό κόμμα οι left liberals σίγουρα χωρούν

Δίνω κάποιες πιθανότητες στον ίδιο τον Παπανδρέου να είναι αριστερός φιλελεύθερος αντί για νεοφιλελεύθερος (γιατί σοσιαλδημοκράτης δεν είναι ούτε με σφαίρες) καθώς έχει δώσει ένα γενικότερο φιλελεύθερο στίγμα.

Οι σοσιαλδημοκράτες στις ΗΠΑ θεωρούνται αριστεριστές (leftists) μαζί με τους πράσινους. Συνεπώς όταν ένα σοσιαλδημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα ασπάζεται τον left liberalism στρέφεται δεξιότερα όχι αριστερότερα.

Έτσι και αλλιώς λοιπόν η μετακίνηση ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ευρωπαϊκού τύπου προς τον left liberalism αν και πολύ πιο εύλογη από 1 προσέγγιση του νεοφιλελευθερισμού, είναι επίσης προς τα ΔΕΞΙΑ καθώς σημαίνει επίσημη εγκατάλειψη του 3ου δρόμου.(δηλαδή πχ. ακόμα και ανταγωνιστικές, βιώσιμες κρατικές επιχειρήσεις ιδιωτικοποιούνται πλήρως για λόγους αρχής.)ο left liberalism πιστεύει ότι ο αμιγής καπιταλισμός, με κρατική εποπτεία ,κυβερνητικές ρυθμίσεις και υψηλή φορολογία των επιχειρήσεων είναι η μοναδική επιλογή. Η προσήλωση όμως του left liberalism στο κρατικό κοινωνικό δίκτυο (κοντά στο κοινωνικό κράτος), στη δημόσια πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια (και ανάλογα με τη χώρα και στην 3τοβάθμια!)εκπαίδευση, στη διασφάλιση των δικαίων των εργαζομένων –με την εγγύηση του κράτους ,στη δημόσια ασφάλιση και στην κρατική ρύθμιση του ανοίγματος της αγοράς είναι σταθερή.

Ας υποθέσουμε ότι είσαι ο Γιωργάκης . θες να φτιάξεις το αμερικανικό δημοκρατικό κόμμα εν Ελλάδι. έχεις centrists(οσους δεν διώχνεις κομπάζοντάς) , έχεις social democrats ,έχεις και left liberals (ή εν δυνάμει left liberals ,καθώς δεν είναι όλοι συνειδητοποιημένοι) ήδη στο Πασοκ. Τι σου λείπει ?οι greens!τι φέρνεις ? neoliberals!

Εξτρεμιστές του δεξιού φιλελευθερισμού (που ουδεμία σχέση έχουν με το δημοκρατικό κόμμα.

Κανείς ιδρυτικό συνέδριο για να αναπροσδιορίσεις την πλατφόρμα και να αναμετρηθούν οι τάσεις ? (να δούμε δηλαδή τι υποστήριξη έχει η σοσιαλδημοκρατική, η left liberal , η πράσινη προσέγγιση ) όχι

Αποφασίζεις μαζί με τη νεοφιλελεύθερη παρέα σου ένα άλμα προς τα Δεξιά ποντάροντας ότι τα δεσμά του κόμματος κράτους (ρουσφέτια, διορισμοί, προμήθειες, καρέκλες) θα συμπαρασύρουν τους ψηφοφόρους σου ανεξαρτήτως ιδεολογίας.

Η μεταγραφή των 3 είναι ουσιαστική και δεν έγινε για ψήφους (σε αυτό συμφωνώ με τον Avatar)

Η αμφίπλευρη διεύρυνση λοιπόν είναι προς τα Δεξιά και προς …τα Δεξιότατα

Και η επικαλούμενη δημοκρατία είναι εξόχως μη-συμμετοχική

[Ptca]

(βασικά άσχετο αλλά μου ήρθε)

Οι σοσιαλδημοκράτες όχι μόνο είναι υπέρ της προσεκτικής προσέγγισης με την Τουρκία αλλά και την εφάρμοσαν. Η κεντροδεξιά την στήριξε σταθερά

Ουσιαστικά δεν υπάρχει διαφορά

Αλλά εδώ ας συζητήσουμε κάτι,

Ο φόβος της ισλαμικής Τουρκίας είναι εντονότερος για τους νεοφιλελεύθερους . αληθινό. δεν σταματούσαν να προειδοποιούν κάθε φορά που οι ισλαμιστές αύξαναν το ποσοστό τους, να ζητούν ελαστικότερη στάση απέναντι στις Κεμαλικές κυβερνήσεις ως προς τα εθνικά θέματα, και να αποφεύγουν να καταδικάσουν τις αντιδημοκρατικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για τον περιορισμό της έκφρασης των ισλαμιστών (απαγορεύσεις κομμάτων, απολύσεις από δημόσιες θέσεις, φυλακίσεις, καθαίρεσης, διώξεις βουλευτών-συμπεριλαμβανόμενου και του σημερινού πρωθυπουργού!).

CNN TRANSCRIPT

DIPLOMATIC LICENSE

Current Events at the United Nations

Aired February 13, 2004 - 21:00:00 ET

BULENT ALIRIZA, CTR. FOR STRATEGIC AND INTL. STUDIES: Well, this is the granddaddy of all inter-communal conflicts and frankly the United Nations wants to get it off its books. So do the international community. And the fact that the current Turkish government, in contrast with the previous government in Turkey is willing to move ahead with this peace deal has made all the difference in the world, I think.

RICHARD ROTH, CNN ANCHOR: As a Turkish Cypriot, I mean, do you think that your side there has really been unjustly treated by the world in not recognizing the territory? Or are you more a political analyst now on this?

ALIRIZA: Well, I'm both. One can't forget ones origins. I was born in Cyprus, but raised in London. The Cyprus conflict has effected all of us, Cypriots around the world. I'm thrilled that we may be moving towards a settlement. I'm very happy with the policies adopted by Ankara in contrast, as I said, to previous policies. And I'm very happy for Kofi Annan, who has persevered in spite of all the difficulties that he's faced.

ROTH: All right, you're hinting about Turkey putting pressure on Ralph Dentash (ph), the Turkish Cypriot leader. More on that in a moment.

ALIRIZA: The kind of comments that we had from Ankara, from Minister Cem, were precisely what stalled the process in the past. Caution is advisable, but when you've got the kind of historic opportunity that we have in Cyprus, instead of caution I think what we should be is much more forthcoming and much braver, frankly, and this government has been willing to take that step.

Μήπως πρέπει σήμερα να αναγνωρίσουν ενώπιον του ελληνικού λαού ότι η δαιμονοποιηση του ισλαμικού κόμματος έναντι των σαφώς εθνικιστικών κεμαλικών κομμάτων και του τούρκικου Στράτου ήταν τουλάχιστον λάθος, αν όχι επιβλαβής για τα συμφέροντα της Ελλάδος.

Οι συγκρίσεις με το Ισραήλ είναι επίσης εκτός τόπου και χρόνου καθώς το Ισραήλ είναι προχωρημένη βάση έλεγχου του πετρελαίου της μέσης ανατολής όχι ανάχωμα κατά του ισλαμισμού. Πριν την άνοδο του ισλαμισμού η οποία επιτεύχθηκε με την υποστήριξη της Δύσης το Ισραήλ συγκρούστηκε με κοσμικά (εθνικιστικά+ στρατοκρατικά –θυμίζει τίποτε?) καθεστώτα των Αράβων

Η ιδεολογικοποίηση και οι Δογματισμοί στην εξωτερική πολιτική είναι λάθος. Το πρώτα η Ελλάδα του Σημίτη είναι εξαιρετικά επίκαιρο. όπως είναι λάθος το να συνδέσει κανείς την εξωτερική πολιτική της χώρας με τον αγώνα των κούρδων και των παλαιστίνιων για αυτοδιάθεση έτσι είναι λάθος και να την συνδέσει με μια προσπάθεια πίεσης και απομόνωσης του Ιράν ή της Κούβας. Η απέχθεια των φιλελευθέρων για τα συστήματα κοινωνικού σχεδιασμού (όπως ο πολιτικός ισλαμισμός ή ο σοσιαλισμός) δεν επιτρέπεται να τίθεται μπροστά από τα συμφέροντα της χώρας

Απειλή η μη απειλή, η ερμηνεία ότι η κεντροδεξιά ή οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός σχηματισμός θεωρεί την σύγκρουση με την Τουρκία αναπόφευκτη είναι ολωσδιόλου αυθαίρετη. Θυμάμαι συγκεκριμένα τον Πάγκαλο (όχι ακριβώς τον αρχιτέκτονα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης ) να δηλώνει επανειλημμένα επί υπουργίας του (σε εποχές έντασης δηλαδή ) ότι η ένοπλη σύγκρουση με την Τουρκία is not an option.

Αυτό το οποίο είναι αναπόφευκτο όμως (και κατανοητό σχεδόν από όλους τους σκεπτόμενους πολίτες) είναι ότι αν σε μια διαπραγμάτευση ,που αδιαμφισβήτητα βρίσκεται στον ορίζοντα, δεν ζητήσεις να διασφαλίσεις τίποτε θα λάβεις ακριβώς αυτό, τίποτε. αν διαπραγματευτείς αυτά που νόμιμα σου ανήκουν είναι πιθανό να τα χάσεις. αν ο διεκδικητής αυτού που σου ανήκει δεν επιθυμεί να ακολουθήσει την νόμιμη οδό, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζει, πρέπει να είσαι σε θέση να αποτρέψεις την οποία διάθεση να σε απειλήσει με βία. Εθνικισμός ?μάλλον κοινή λογική ή οποία διέπει τη διπλωματία παγκοσμίως.

Η Ελλάδα έχει σημερινά προβλήματα με την Τουρκία και με η χωρίς το παρελθόν η επίλυση τους θα ήταν απαραίτητη για το μέλλον.

Ελπίζω όμως να δω τους νεοφιλελεύθερους της χώρας να υποστηρίζουν τις ιδέες τους (ελεύθερη διακίνηση ατόμων και κεφαλαίου) σθεναρά κατά την διαπραγμάτευση για την Κύπρο ώστε να μην έχουμε περιορισμούς και εντός ευρωπαϊκού εδάφους.