Γιατρός σε αναπηρικό αµαξίδιο

[Nomad]

ΥΓ: Διόρθωση. Λάθος λέξη η λέξη "παιδί" σε αυτό το θέμα και δεν θα τη ξαναχρησιμοποιήσω. Σε μας μπορεί να μας αρέσει και να μας κολακεύει κιόλας να μας λένε παιδιά για να νιώθουμε νεότεροι, αλλά από τα λεγόμενα του συναδέρφου είναι εμφανές ότι η λέξη "παιδί" τον εκνευρίζει γιατί τον βάζει σε θέση αδυναμίας. Οχι παιδί, λοιπόν. Συνάδερφος, άντρας, όπως αλλιώς θέλετε.

This post has been edited by invitro: Today, 12:46 PM

Πολύ σωστά! Είναι ηλίθιο να θεωρεί κανένας πως είναι παιδί, ειδικά ο συγκεκριμένος άντρας, που είχε τα @ρχίδια να παλέψει με όλα και να μην δηλώσει "παραίτηση", όπως πολύ εύκολα πολλοί άλλοι θα μπορούσαν να κάνουν μέσα στη μεμψιμοιρία τους.

Μπορεί να διαφωνώ με ορισμένους τρόπους που διαλέγει να κυνηγήσει το σκοπό του, αλλά από την αρχή του το αναγνωρίζω επάξια όλο αυτό που έχει κερδίσει.

Κι επειδή πολλοί βγαίνουν ως υπερασπιστές και γεμάτο ευαισθησίες απέναντι σε ΑΜΕΑ, αν κάνανε πραγματικά παρέα με τέτοια άτομα, θα ήξεραν πως αυτό που τους πειράζει και είναι απόλυτα ρατσιστικό, είναι να νομίζουν ότι όσοι έχουν την ίδια πάθηση, είναι όλοι ίδιοι και έτσι να τους αντιμετωπίζουν το ίδιο, ειδικά μάλιστα όταν τους φέρονται με οίκτο, λες και είχαν ποτέ την ανάγκη τους ή την ζήτησαν ποτέ!

[pro]

και να κανει τηλεϊατρικη σε νησια, απομακρυσμενα ΚΥ

Δεν το θεωρώ εφικτό αυτό (άσε που σκατά υπάρχει εδώ στην Ελλάδα αλλά τεσπα) γιατί αυτός που θα κάνει τηλειατρική πρέπει να είναι διαθέσιμος σε συνθήκες επείγοντος, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και της νύχτας κλπ. Και δεν θεωρώ ότι είναι εφικτό σε αυτή την περίπτωση.

Τηλεϊατρικη στο αντιστοιχο κεντρο εννοω, με βαρδιες και ωραριο, ωστε να επικοινωνουν μαζι του οι ιατροι των απομακρυσμενων αυτων περιοχων για οδηγιες.

[out of space]

παιδί θα έλεγα οποιονδήποτε κ εσένα κ εμένα.25 χρονών είναι όχι 50.παιδιά λέω κ τους φίλους μου.Οπότε άκυρο αυτό που είπατε.Ακριβώς επειδή η ασθένεια του είναι δύσκολη κ ο Στέλιος το ξέρει καλά,καλό θα ήταν να προτείνετε τρόπους να διευκολυνθεί η ζωή του κ όχι να κάνετε επαγγελματικό προσανατολισμό από τη στιγμή κιόλας που πήρε την απόφαση του.Επίσης είναι γελοίο να κάνετε προβλέψεις για το αν θα τα καταφέρει.αυτά ... Σας αγαπώ κατα τα άλλα...

[Μπάμπης ο φλου]

Με χαροποιεί το γεγονός ότι είχε το δικαίωμα να σπουδάσει Ιατρική.Πιστεύω ότι η γνώση του τι συμβαίνει στο σώμα του, μπορεί να βοηθήσει όσο τίποτα και κανένας σε αυτά που σκέφτεται και νιώθει για τον εαυτό του και τη ζωή.Από εκεί και πέρα είναι αστείο και υποκριτικό να υποστηρίζει κάποιος ότι ένα άτομο με τα προβλήματα του συγκεκριμένου ανθρώπου μπορεί να ασκήσει οποιαδήποτε ιατρική ειδικότητα.Άλλο οι σπουδές Ιατρικής και άλλο η άσκηση της Ιατρικής.Αν ήταν συγγενής μου θα τον είχα κατευθύνει έτσι ώστε να διάλεγε μια άλλη σχολή με το πτυχίο της οποίας θα είχε περισσότερες πιθανότητες να εργαστεί περισσότερο αυτόνομα και να παρακολουθούσε αν ήθελε την Ιατρική ως δεύτερη σχολή.Όπως και να έχει, όντας απόφοιτος Α.Ε.Ι. και δεδομένης της κατάστασης του,αν θέλει ολο και κάποια θέση θα του δώσουν στο δημόσιο.Το να θέλει όμως να αποκαλείται ειδικευόμενος Παθολογίας και αργότερα κλινικός γιατρός είναι σαν να κοροιδεύει τον εαυτό του.Δε φαίνεται άτομο που αρέσκεται να ζει σε σύννεφα, αυτό που συμβαίνει, μάλλον, είναι ότι έχει παρασυρθεί από τον ενθουσιασμό των γονιών του...

[Dr Irol]

Αν και είμαι πολύ κουρασμένη, καθώς το τρέξιμο που έριξα σήμερα ήταν απλά απίστευτο και εξ αρχής δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι, τελικά θα το κάνω, γιατί κάποιες σκέψεις μου απλά πρέπει να μετατραπούν σε λόγια...

Αρχίζοντας, θα ήθελα πολύ να ζητήσω από τον Στέλιο, εάν φυσικά το θέλει και ο ίδιος και εφόσον μας διαβάζει, να μπει και να μας πει τη δική του άποψη... Τόσες ημέρες, καλώς ή κακώς, έχουμε πάρει όλοι μας τον ρόλο νομικού συμβούλου, μιλώντας γι' αυτόν χωρίς αυτόν... Τελικά καταλήγω πως είναι μεγάλο λάθος να μιλάμε για έναν άνθρωπο, χωρίς προηγουμένως να έχουμε ακούσει τα δικά του τα "θέλω"... Τις δικές του σκέψεις...

Συνεχίζω, λέγοντας πως, όπως ήδη έχω αναφέρει, τον συγκεκριμένο ιατρό δεν τον γνωρίζω προσωπικά (αυτό, προς αποφυγή παρεξηγήσεων περί προκατάληψης), όμως αυτά που έχω ακούσει γι' αυτόν από κοινούς γνωστούς () είναι τα καλύτερα... Και η γνώμη μου είναι πως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά (αυτό προς αποφυγή παρεξηγήσεων περί αμφισβήτησης των ικανοτήτων του)... -Συγχωρήστε με αν μακρηγορώ, φταίει η κούραση...- Πού θέλω να καταλήξω...? Λοιπόν... Έχω την ταπεινή άποψη πως όταν θέλεις κάτι οφείλεις -στον ίδιο σου τον εαυτό πάνω από όλα- να το κυνηγήσεις... Χωρίς αυτομάτως να πιστεύω πως όλα είναι δυνατά... Σε μερικές περιπτώσεις καλώς ή κακώς απλά δε μπορούμε να κάνουμε κάποια πράγματα, όσο κι αν το θέλουμε... Στην προκειμένη περίπτωση -χωρίς να εξετάσω αν ο ίδιος πραγματικά ήθελε να ακολουθήσει την Ιατρική- είναι δεδομένο ότι δε μπορεί να την ασκήσει, όπως θα το κάνω εγώ ή το κάνει ο οποιοσδήποτε αρτιμελής πτυχιούχος Ιατρικής... Καλώς ή κακώς -και πάλι δεν θα το εξετάσω αυτό- η κατάσταση της υγείας του είναι τέτοια που από μόνη της δεν του το επιτρέπει... Και, πιστέψτε με, δεν είμαι κυνική, λέγοντας αυτό... Ρεαλίστρια είμαι... Η άποψή μου είναι ότι εφόσον η υπέροχη σχολή μας τον δέκτηκε στα έδρανά της, το γ@μημένο αυτό κράτος οφείλει να του παράσχει τα πλέον απαραίτητα προς επιβίωση. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν ο συγκεκριμένος ιατρός ακολουθήσει ένα επιστημονικό πεδίο στο οποίο μπορεί να ανταπεξέλθει. Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζούγκλα στην οποία ζούμε συντηρείται από εμάς τους ίδιους... Ο ίδιος απαίτησε και έλαβε στη σχολή του. Ράμπες κλπ κλπ... Οφείλει, απέναντι στον εαυτό του πρώτα, να απαιτήσει και από το κράτος... Τώρα θα μου πεις, όνειρα θερινής νυκτός... Όχι... Δεν είναι έτσι... Σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο... Και θέλει αγώνα... Και για να προλάβω τυχόν παρεξηγήσεις και σχόλια, θα πω πως έχω κερδίσει αγώνα σε παρεμφερή κατάσταση... Δεν θέλω να πω κάτι αλλο πάνω σε αυτό. Αλλά, πιστέψτε με, γίνεται... Αν το παλέψεις, φυσικά... Η επιλογή της ειδίκευσης στην Παθολογία, κατ' εμέ ήταν μια λάθος απόφαση... Εκ των προτέρων, για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν, δεν θα μπορέσει να την ασκήσει... Το αποτελέσμα...? Ένα μεγάλο μυαλό σε μια άκυρη ειδικότητα... Ενώ σε ένα άλλο πεδίο θα μπορούσε να δώσει πολλά... Είμαι της άποψης ότι σχεδόν ποτέ δεν είναι αργά... Για αλλαγή αποφάσεων, επιλογών, ή ακόμα και "θέλω"... Το σίγουρο είναι πως εφόσον έφτασε μέχρι εδώ, αψηφώντας τα όσα προβλήματα (γιατί αυτός δικαιούται να μιλήσει για προβλήματα), μπορεί να κάνει κι άλλα... Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα απαιτήσει πράγματα που δεν έχουν ξαναγίνει στην Ελλάδα... Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει αυτό που απαιτεί να είναι και εφαρμόσιμο. Η απαίτηση, πχ, νοσηλευτή δεν είναι και τους λόγους τους ανέπτυξα σε άλλο post. Η απαίτηση, όμως, πχ, για μια θέση στην έρευνα θα μπορούσε να υλοποιηθεί... Για μια θέση που θα αξιοποιούσε στο έπακρο το μυαλό του...