Θέμα ελεύθερον...!

[doctor-x]

Εδώ κολλάει το ερώτημα του azrai,περί συγγενούς κι επίκτητου στην τάση αποπροσανατολισμού των γυναικών.......ας της έλεγε το γνωστό "σκόρδο-κρεμμύδι" μπας και το έκανε σωστά

Επίσης αναδύεται το εξής ερώτημα: τελικά,εσείς οι γυναίκες.......ακούτε?

[Winmx]

9. τα παπάκια (κανείς δεν έμαθε ποτέ τους στίχους)

Τικ-τακ ειχες την απορια....εψαξα κ βρηκα τους στιχους.Αφιερωμενο

Il Ballo del Qua Qua

di Romina Power

Questo e' il ballo del qua qua

e di un papero che sa

fare solo qua qua qua

piu qua qua qua

mamma papera e papa

con le mani fan qua qua

e una piuma vola già

di qua e di la

le ginocchia piega un po'

poi scodinzola cosi

batti forte le tue mani

e fai qua qua

con un salto vai piu in la

con le ali torna qua

ma che grande novita

e' il qua qua qua .

Prendi sotto braccio

la felicita

basta aver coraggio

all'arrembaggio

col qua qua qua.

Questo e' il ballo del qua qua

e di un papero che sa

fare solo qua qua qua

piu qua qua qua

mamma papera e papa

con le mani fan qua qua

e una piuma vola già

di qua e di la

le ginocchia piega un po'

poi scodinzola cosi

batti forte le tue mani

e fai qua qua

con un salto vai piu in la

con le ali torna qua

ma che grande novita

e' il qua qua qua.

Prendi sotto braccio

la felicita

basta aver coraggio

all'arrembaggio

col qua qua qua.

Questo e' il ballo del qua qua

e di un papero che sa

fare solo qua qua qua

piu qua qua qua

mamma papera e papa

con le mani fan qua qua

e una piuma vola già

di qua e di la

le ginocchia piega un po'

poi scodinzola cosi

batti forte le tue mani

e fai qua qua

con un salto vai piu in la

con le ali torna qua

ma che grande novita

e' il qua qua qua.

Prendi sotto braccio

la felicita

basta aver coraggio

all'arrembaggio

col qua qua qua.

[Roadrunner]

ναι ... δε μπορώ να πώ.. τα κατάλαβα ολα!

μήπως να κάνεις και μια μεταφρασούλα

[Spider]

δεν υπάρχει μετάφραση Road!

Ηταν λόγια καρδιάς...όποιος κατάλαβε κατάλαβε!

[Winmx]

σοβαρα τωρα........πρεπει να μεταφρασω τι λενε τα παπακια; μηπως να βαλουμε μια ψηφοφορια; καλα αν μαζευτουν πολλες αιτησεις.....εγω για την Τικ-τακ το'βαλα....εσεις τι κοιτατε;

[tik-tak]

ναι,βρε παιδες! καντε λίγο τις ....πάπιες

για μενα το έγραψε.... αντε!

ευχαριστω πολύ,Winmx!!!

πως το λένε το "ευχαριστω" στα παπιακά???? qua,qua πολύ!!!

[Mariza]

πακ πακ πακ...

[tik-tak]

Πρόσωπα & προσωπεία, Ελευθεροτυπία

Από το Χρήστο Μηχαηλίδη, mich@enet.gr

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.»

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ

[....ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ στρατιώτες εισέβαλαν στο χωράφι του Παλαιστίνιου Αμπού Αμάρ, στο χωριό Μπιντού της Δυτικής Όχθης και με αλυσοπρίονα άρχισαν να του κόβουν ένα κι ένα τα λιγοστά του ελαιόδεντρα - μοναδική πηγή του μικρού του εισοδήματος, αλλά και μοναδική ρίζα στέρεη της σκορπισμένης και αβέβαιης ζωής του. Από τη μια άκρη της περιοχής της Δυτικής Όχθης ίσαμε την άλλη, τεράστιο τείχος υψώνουν οι κατοχικές δυνάμεις του Αριέλ Σαρόν, επικαλούμενες την προστασία των Ισραηλινών πολιτών από τρομοκρατικές επιθέσεις φανατισμένων Παλαιστινίων.

Ο ΑΜΠΟΥ ΑΜΑΡ γονάτισε μέσα στο χωράφι του και εκλιπαρούσε τους στρατιώτες «μη κόβετε ρε παιδιά τις ελιές, είναι ζωή η ελιά». Τον συνέλαβαν. Συνέλαβαν και τον 85χρονο πατέρα του, Μοχάμεντ, που όρμησε σε δύο καλοταϊσμένους και σαν Ράμπο οπλισμένους στρατιώτες φωνάζοντας ότι «υψώνοντας το τείχος, κόβοντας τις ελιές, κόβετε τη ζωή μου»... Βαρβαροι, πέρα ως πέρα. Ένας γέροντας στα χέρια θηρίων. Ο ένας να τον κρατά και να τον σπρώχνει. Ο άλλος να πριονίζει τα ελαιόδεντρα. Έγκλημα εις διπλούν. Να ακουμπάς έστω, με βίαιη πρόθεση, έναν γέροντα και να κόβεις μιαν ελιά. Πώς σπρώχνεις έτσι έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να 'ταν παππούς σου; Πώς πριονίζεις και σκοτώνεις έτσι ένα δέντρο που θέλει χρόνια πολλά να «γίνει» και να δώσει καρπούς ζωής - αγνούς, της φύσης καρπούς;

ΕΝΑΣ φίλος από το Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, μας έστειλε αυτήν εδώ την αφίσα από μία εκδήλωση του Συλλόγου Ποίησης (μάλιστα, κύριε) των εκεί Αράβων φοιτητών. Η φωτογραφία είναι από το ίδιο τείχος που έκτισαν οι Ισραηλινοί στην περιοχή Καλκιλίγια και συνοδεύεται από μετάφραση του ποιήματος του Κωνσταντίνου Καβάφη «Τείχη», ο πρώτος στίχος του οποίου είναι στον τίτλο, σήμερα, της στήλης. Υπέροχο, σκέφτηκα, ν' αντιστέκεσαι με ποίηση. Αλλά, φτάνει μόνον αυτό;

ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ www.stopthewall.org (που σας προτρέπω ανεπιφύλακτα να επισκεφθείτε) μαθαίνεις ότι αυτό το τείχος-τέρας καταστρέφει τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, ότι οι στρατιώτες που εκτοπίζουν βίαια του Παλαιστίνιους που μένουν σε παρακείμενα χωριά, ισοπεδώνουν με μανία τα χωράφια, τις αποθήκες, τα σπίτια τους και ό,τι βρίσκουν μέσα. Σε κάποια σημεία του τείχους υπάρχουν «κάγκελα εισόδου και εξόδου». Αν είσαι τυχερός, το κάγκελο αυτό είναι κοντά στο σπίτι σου. Μπορεί όμως να χρειαστείς να πας γύρω, περπατώντας μέχρι και μια ώρα, για να φτάσεις λίγες δεκάδες μέτρα... μακριά. Δίπλα, δηλαδή! Αλλά παρεμβάλλεται αυτό το έκτρωμα, το τείχος των 750 χιλιομέτρων....]

[tik-tak]

Η ΑΓΛΑΪΤΣΑ

Αν νομίζετε πως τέχνη και νοσοκομείο δεν πάνε μαζί, μάλλον πρέπει να αλλάξετε γνώμη. Στο Νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού εδώ και καιρό συντελείται ένα μικρό θαύμα: μουσική, θεατρικές παραστάσεις (από το Θέατρο του Ν. Κόσμου), αφήγηση παραμυθιών (από τον Ζακύνθιο παραμυθά Δ. Αβούρη)... Και να που τώρα κυκλοφόρησε και το πρώτο τεύχος του «Περιοδικού της Αγλαΐτσας»: περιλαμβάνει από λαϊκά παραμύθια και παραμυθόλεξα μέχρι δημοσιεύματα για την παιγνιοθεραπεία και την ψυχική υγεία των παιδιών. Πίσω απ' όλ' αυτά κρύβεται ένας δραστήριος νέος άνθρωπος: ο Δημήτρης Πεπελάσης, διοικητής του Νοσοκομείου Παίδων, που τα τελευταία χρόνια, σεμνά και αθόρυβα, βάλθηκε να φέρει το χαμόγελο στα παιδιά...

Ελευθεροτυπία - 14/04/2004

[Winmx]

Συμβουλες συμφουριστα για οικονομια στο ηλεκτρικο.......αυτα τους μαθαινουν στο πολυτεχνειο

Roadrunner scrive:

παρε μια ξυλοσομπα

[Ariadni]

έτσι έτσι!!!!

πρέπει να κάνουμε και εξοικονόμηση ενέργειας

[Roadrunner]

έτσι έτσι!!!!

πρέπει να κάνουμε και εξοικονόμηση ενέργειας 

καλά είσαι μέσα στο μυαλό μου!!!!

πέστα!

Winny ακούς;

[tik-tak]

Πώς μια μυστική δύναμη τα κάνει όλα να φαίνονται σαν μια σειρά συμπτώσεων ή….. πώς απεφεύχθησαν σοβαροί τραυματισμοί στο κέντρο της Αθήνας

Βγαίνοντας από κατάστημα της οδού Πανεπιστημίου στάθηκα για λίγο στο πλάι της εισόδου του , κάτω από τη μικρή του τέντα για να βάλω το πορτοφόλι μέσα στην τσάντα. Η ώρα γύρω στη μία και πλήθος κόσμου να διέρχεται πάνω κάτω βιαστικά στο πεζοδρόμιο. Μπροστά μου βρισκόταν ένας νεαρός ,πάνω στο δίκυκλό του φορώντας το κράνος του έτοιμος να φύγει.

Και τότε….πέφτει ένα τζάμι από ψηλά κατευθείαν στο κράνος του δικυκλιστη , θρυμματίζεται και κομμάτια εκτοξεύονται εδώ κι εκεί….συνέβη στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που από το σημείο εκείνο δεν περνούσε κόσμος….μόνο ένα άτομο κόπηκε στο χέρι του από θραύσματα, που φορούσε κοντομάνικη μπλούζα.

Ο δικυκλιστής…υπερτυχερός ! Το κράνος τον έσωσε!!! Φορούσε και τζιν μπουφάν , οπότε γλίτωσε και από άλλα κοψίματα …

[zkw]

Aρχαία Eλληνικά κατά δυσλεξίας

Tης Aλεξανδρας Kασσιμη

«Oπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών αποτελεί η εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στα πρώτα σχολικά χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας που πραγματοποίησε το Aνοικτό Ψυχοθεραπευτικό Kέντρο και το Iνστιτούτο Διαγνωστικής Ψυχολογίας. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας που παρουσιάστηκε πρόσφατα στο 18ο Πανελλήνιο Ψυχιατρικό Συνέδριο στην Kω, τα παιδιά που παρακολουθούσαν μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών παρουσίασαν σημαντικό πλεονέκτημα στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων.

Mαθητές Δημοτικού

H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Aττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες.

Oι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Aρχαίων Eλληνικών. Tα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του.

Oπως αποδείχθηκε, η εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας (πολυτονικό σύστημα) και των Aρχαίων Eλληνικών βελτιώνει την «ψυχοεκπαιδευτική ανάπτυξη του παιδιού σε καίριους τομείς όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας» διευκρινίζει στην «K» ο κ. Iωάννης Tσέγκος, ψυχίατρος, διευθυντής του Eκπαιδευτικού και Eρευνητικού τομέα του Aνοιχτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου Aθηνών.

Kατάργηση πολυτονικού

H σκέψη για την έρευνα προέκυψε από το γεγονός ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος καταγράφηκε μεγάλη αύξηση των κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.

«Aξίζει να σημειωθεί ότι η κατάθεση της τροπολογίας στις 11/1/1982 για την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, ενώ εδώ και 22 χρόνια δεν έχει πραγματοποιηθεί από κανέναν φορέα έρευνα που να αξιολογεί τις επιπτώσεις της απλοποίησης της γλώσσας στην ψυχοπαιδαγωγική ικανότητα των παιδιών» επισημαίνει στην «K» ο κ. Tσέγκος.

H έρευνα πρόκειται να συνεχιστεί για τα επόμενα τρία χρόνια περίπου και τα παιδιά των δύο ομάδων θα επανεξεταστούν κατά το τέλος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσής τους.»

[Καθημερινή, 29 Μαίου 2004]

[trivialx]

"δυο πραγματα δεν εχουν ορια

το συμπαν και η ανθρωπινη βλακεια

και για το συμπαν δεν ειμαι σιγουρος..."

Αλβερτος Αινσταιν

[tik-tak]

Δεσμοί αίματος, δεσμοί θανάτου

Πολλές φορές η ηρωίνη έχει δείξει το φριχτό της πρόσωπο, γράφοντας σκληρές ανθρώπινες ιστορίες.

Αυτό, όμως, που συναντήσαμε σε ένα σπιτικό χαμένο στα σοκάκια μιας φτωχογειτονιάς της Θήβας είναι κάτι που μας ξεπερνάει όλους: Μια ολόκληρη οικογένεια, πατέρας, μάνα και δύο από τα παιδιά τους ζουν βουτηγμένοι στο λευκό θάνατο! Μοιράζονται όλοι μαζί την ηρωίνη το πρωί, όπως άλλοι μοιράζονται το γάλα. Εγκλωβισμένοι εδώ και χρόνια σε μια παράξενη σχέση αυτοκαταστροφής και ταυτόχρονα αλληλεγγύης. Ζήτησαν από τον ΟΚΑΝΑ βοήθεια. Να μπούνε στα προγράμματα. Τους έβαλαν σε λίστα αναμονής και περιμένουν. Όσο μπορέσουν. Αν μπορέσουν...

«Στο τελευταίο σκαλοπάτι»

Μια γειτόνισσα μάς δείχνει το σπίτι. Ολόκληρη η οικογένεια μάς περιμένει γύρω από το τραπέζι. Ο πατέρας από τις πρώτες του λέξεις μάς ξαφνιάζει: «Βρισκόμαστε στο τελευταίο σκαλοπάτι της εξαθλίωσης, το να ξεδιπλώνεις τη δυστυχία σου, να φανερώνεις το πρόσωπό σου, να αποκαλύπτεις το όνομά σου, δεν είναι εύκολη απόφαση, όμως άλλος τρόπος δεν υπάρχει, για να σωθούμε από τον θάνατο που παραμονεύει κυριολεκτικά έξω στην πόρτα του σπιτιού μου!».

Το σπίτι, δύο φτωχικά δωμάτια όλα και όλα. Τα παιδιά τόσο νέα, τόσο όμορφα, ο Αλέξανδρος 23 χρόνων, ο Λευτέρης ούτε 18 και ο βενιαμίν της οικογένειας, μόλις 9 χρόνων.

Το μοναδικό κορίτσι, βρίσκεται μακριά, στην αδελφή του πατέρα στην Αθήνα. Μας είπαν πως για να έχουν τη δύναμη να μας μιλήσουν χρειάστηκε να «στηριχθούν», από το πρωί, στην ηρωίνη.

*Κοιτάω τον Παναγιώτη Σ. -τον πατέρα-, τον αφήνω να μιλήσει χωρίς να ρωτάω: «Όταν ήμουνα 7 χρονώ έπαθα πολιομυελίτιδα, στα 22 μου παντρεύτηκα και απέκτησα τον πρώτο μου γιο. Δούλευα σαν φύλακας, λόγω της αναπηρίας μου. Σήμερα είμαι 43 χρόνων.

»Στην αρχή ξεχνιόμουν από την ανέχεια με το ποτό. Σε λίγο ήρθε η ηρωίνη. Πώς να ταΐσω 6 στόματα με τα 198 ευρώ της αναπηρικής σύνταξης το μήνα και άλλα 350 που παίρνω κάθε δίμηνο σαν πολύτεκνος μαζί με τα χρήματα της πρόνοιας; Ο Αλέξανδρος στα 16 άρχισε με χασίς, μετά ήρθε η ηρωίνη, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε. Σε λίγο τον ακολούθησε ο Λευτέρης στα 13 του. Δεν θυμάμαι πώς βρεθήκαμε στον ίδιο δρόμο εγώ με τη γυναίκα μου. Η πρώτη φορά έφερε τη δεύτερη. Η ηρωίνη γέμισε το σπίτι παραμύθια. Είναι γλυκιά, καβάλα στην ηδονή φθάσαμε στην κόλαση! Το πρωί, αντί να μοιράζω ψωμί και γάλα στα παιδιά μοιράζω γραμμάρια ηρωίνης. Αν δεν πάρουμε τη δόση αμέσως μόλις ξυπνήσουμε κανένας δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Αν δεν έχουμε χρήματα να την αγοράσουμε οι πόνοι δεν αντέχονται, βυθιζόμαστε σε ανυπαρξία.

»Κάθε σακουλάκι μάς στοιχίζει 120 ευρώ την ημέρα. Δουλεύει ο Λευτέρης, στέλνουνε και τα αδέρφια μου χρήματα, το φαγητό δεν μας αφορά, ίσα ίσα για τον μικρούλη μας και ό,τι απομείνει σε μας. Εδώ στη Θήβα που είμαστε όλοι κι όλοι 23.000, οι χρήστες ηρωίνης είναι περίπου 400, σχεδόν επιδημία. Οι έμποροι δεν γίνονται πλούσιοι με το χασίς -έτσι το εξαφάνισαν-, οι πάντες πουλάν τώρα ηρωίνη, ακόμη και τα περίπτερα.

2 χρόνια στην αναμονή

»Γνωστοί μου μιλήσανε για το πρόγραμμα της απεξάρτησης στη Λιβαδειά. Από τη συμπεριφορά τους κατάλαβα ότι πάνε καλά -με βλέπουν να παίρνω τη δόση και δεν πλησιάζουν. Έστειλα την αδερφή μου στο νοσοκομείο της Λιβαδειάς, ο γιατρός ο Ζέπος Μοστράτος της είπε ότι υπάρχει λίστα αναμονής, πρέπει να περιμένουμε 2 χρόνια. Στην Αθήνα, στον ΟΚΑΝΑ, ο υπεύθυνος της είπε ότι ρουσφέτια δεν κάνουν. Μια ολόκληρη οικογένεια διαλύεται από την ηρωίνη. Τα δυο μου παιδιά δεν θα έχουν μέλλον εάν συνεχίσουν έτσι και μου μιλάνε για ρουσφέτι. Εγώ γράμματα δεν ξέρω, αλλά τι είδους ρουσφέτι είναι ο αγώνας για ζωή;».

*Η μητέρα, Αθηνά τη λένε, μιλάει ελάχιστα. Παντρεύτηκε στα 16. Η αγωνία της είναι ο μικρός της οικογένειας:

«Είναι το αθώο θύμα που φύτρωσε σε ένα κακό έδαφος, αλλά τον αγαπάμε πολύ, σήμερα θα τον στείλουμε στην κουνιάδα μου στην Αθήνα να μείνει εκεί μέχρι να μας βοηθήσουν να γίνουμε καλά».

Μου ζητάει να τηλεφωνήσω στον υπουργό Υγείας, για να τους «αφήσει» να ενταχθούν στο πρόγραμμα απεξάρτησης.

*Ο Λευτέρης δείχνει πιο ώριμος από την ηλικία του. Τον ρωτάω για τη ζωή του. Η απάντησή του παγώνει: «Δεν είμαι σίγουρος ότι έχω μέλλον, κοιτάω μόνον το σήμερα. Το βράδυ, ο ιδρώτας κυλάει από την αγωνία αν θα έχουμε χρήματα να την αγοράσουμε. Δουλεύω δύο δουλειές και δεν φθάνουν. Η μόνη μας ελπίδα είναι το κέντρο απεξάρτησης. Φίλοι, που εδώ και 4 μήνες είναι στο πρόγραμμα, είναι καλά. Δουλεύουν, χαίρονται, δεν έχουν ανάγκη τη δόση. Δεν είμαι ούτε 18 χρονών, θέλω να προσπαθήσω να σωθώ. Τελείωσα το γυμνάσιο και μια τάξη στο τεχνικό λύκειο, πολλοί από τους συμμαθητές μου είναι χρήστες. Δεν χαίρομαι πλέον πουθενά, ονειρεύομαι μόνον όταν παίρνω την πρέζα. Οι φίλοι μου μου θυμίζουν τον εαυτό μου και δεν τους αντέχω».

*Ο μεγαλύτερος γιος, ο Αλέξανδρος, έφυγε από τη δουλειά. Η ηρωίνη σε σκόνη δεν του φέρνει λύτρωση. Μόνον η σύριγγα τον ταξιδεύει.

«Χρειαζόμαστε βοήθεια»

«Έχω ανάγκη από βοήθεια. Προσπάθησα μόνος μου να την κόψω, αλλά δεν τα κατάφερα, όταν τελείωσαν οι πόνοι και τα στερητικά προβλήματα άρχισε η μάχη με την κατάθλιψη. Νιώθεις τόσο πεσμένος, που θέλεις να αυτοκτονήσεις. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια. Αν μας βοηθήσουν θα σωθούμε. Είναι δυνατόν να μας αρνούνται την ίδια τη ζωή;».

*Αργά το απόγευμα φύγαμε σιωπηλοί. Πίσω μας, μια οικογένεια. Τέσσερις άνθρωποι. Δεσμοί αίματος, δεσμοί θανάτου. Να αναζητούν μια λυτρωτική λύση. Ίσως τον «από μηχανής Θεό». Υπάρχει;

( http://www.enet.gr/online/online_p1_articl...2&dt=06/06/2004 )

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 06/06/2004

[tik-tak]

απο τη στήλη του Χρ.Μηχαηλίδη: Πρόσωπα & προσωπεία

[.....Ακολουθώντας τη φλόγα

(Σίδνεϋ, Μελβούρνη, Τόκιο, Σεούλ, Πεκίνο, Νέο Δελχί, Κάιρο, Κέιπ Τάουν...)

ΟΙ ΔΥΟ ΧΟΡΗΓΟΙ της παγκόσμιας λαμπαδηδρομίας, η Κόκα-Κόλα και η Σάμσουνγκ, προσέβαλαν την περασμένη Παρασκευή στην Αίγυπτο αυτό που αντιπροσωπεύει η ολυμπιακή φλόγα και δέχτηκαν τις εντονότατες διαμαρτυρίες των διοργανωτών.

ΟΤΑΝ ΕΦΤΑΣΕ η φλόγα στις Πυραμίδες, στην πόλη της Γκίζας (που είναι νεκρόπολις της αρχαίας Μέμφιδας και σήμερα μέρος της μείζονος περιοχής του Καΐρου), μείναμε όλοι με ανοιχτό το στόμα βλέποντας παρατεταγμένες αριστερά και δεξιά δύο πολυπληθείς έφιππες ομάδες, κρατώντας η μία κατακόκκινες σημαίες της Κόκα-Κόλα και η άλλη γαλάζιες σημαίες της Σάμσουνγκ.

ΜΟΛΙΣ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος (και μάλιστα μόνος του, χωρίς τη συνήθη συνοδεία των μαραθωνοδρόμων ασφαλείας, των μοτοσυκλετιστών και του οχήματος των μίντια, ακριβώς για να υπάρξει σεβασμός και στον χώρο), οι δύο έφιππες αυτές ομάδες, λες και πρωταγωνιστούσαν σε κάποια κιτς υπερπαραγωγή τύπου «Μπεν Χουρ», άρχισαν να τρέχουν αλαφιασμένες στους χώρους γύρω από τις Πυραμίδες, κάνοντας τη χειρότερη εντύπωση σε όλους.

ΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ της λαμπαδηδρομίας διαμαρτυρήθηκαν εντονότατα στους εκπροσώπους των δύο αυτών εταιρειών που, από την πρώτη μέρα των εκδηλώσεων στο Σίδνεϋ, δίνουν μεταξύ τους «σκληρή μάχη» (σ.σ.: το λέω όσο πιο κομψά μπορώ) για να επιβληθεί η μια της άλλης. Ετσι, και για το άθλιο θέαμα που παρουσίασαν στις Πυραμίδες, η μία κατηγόρησε την άλλη ότι έκανε την αρχή κι έτσι «δεν μπορούσαμε να μείνουμε εμείς πίσω».

ΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ που μεταφέρουν τις ομάδες προβολής των δύο χορηγών (φορτηγά με χορεύτριες, με μουσικές μπάντες, με βιντεοκλίπ και ό,τι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί το σύγχρονο, επιθετικό μάρκετινγκ), προπορεύονται κατά 500 μέτρα τουλάχιστον της επίσημης πομπής και πάντα προσπαθούν να καθυστερήσουν, για να μικρύνουν την απόσταση και να ενσωματωθούν, ας πούμε, στη λαμπαδηδρομία.

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ των δύο αυτών εταιρειών, που ασφαλώς και έδωσαν πολλά χρήματα για να πραγματοποιηθεί αυτό το πολύ μεγάλο εγχείρημα, γίνεται ιδιαιτέρως αισθητή και από τις εκατοντάδες χιλιάδες μικρές σημαιούλες, που φροντίζουν, μέσω των εργαζομένων τους στα τοπικά γραφεία όλων των χωρών που επισκεπτόμαστε, να μοιράζουν στον κόσμο αρκετή ώρα πριν περάσει από διάφορα σημεία η λαμπαδηδρομία.

ΤΑ ΣΗΜΑΙΑΚΙΑ της Σάμσουνγκ δεν κάνουν καμία απολύτως αναφορά στο γεγονός, δηλαδή στη μεταφορά της φλόγας, ενώ η Κόκα-Κόλα κάνει ακόμη πιο αισθητή την παρουσία της, μοιράζοντας χιλιάδες κόκκινα μπλουζάκια που, ιδίως στις φτωχές χώρες, οι άνθρωποι μόνο που δεν σκοτώνονται μεταξύ τους για να εξασφαλίσουν ένα.

ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ εκδήλωση στο Νέο Δελχί, καμιά εκατοστή σχολιαρόπαιδα ήταν τόσο ευτυχισμένα που πήραν φανελάκι, σημαιάκι και αναψυκτικό ώστε, μόλις έφτασε η φλόγα, άρχισαν ρυθμικά να φωνάζουν το όνομα του προϊόντος.....]

ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε εδώωωω

[Ήρα]

όποιος πούλησε την ελευθερία του για την ασφαλεια του ,

δεν είναι άξιος για κανένα από τα δύο.

νομίζω ότι το είπε ένας πρωην πρόεδρος των ΗΠΑ (πολύ πρώην φυσικά )

[Ήρα]

Παράξενα πράγματα συμβαίνουν στη Ρωσία. Οι μεθοριακοί φρουροί διατάχθηκαν να μάθουν να χαμογελάνε. Οι αεροσυνοδοί της Αεροφλότ που, από την εμπειρία μου στα δέκα χρόνια που εργάζομαι και ταξιδεύω ανά τη Ρωσία, πηγαινοέρχονταν μουρμουρίζοντας στους διαδρόμους, τώρα όταν σε υποδέχονται στο αεροπλάνο, μυούνται σ' αυτή την άβολη δυτική τέχνη του χαμόγελου. H χώρα μαθαίνει να χαμογελά.

Αλλά στους δρόμους της Μόσχας υπάρχει και αντίλογος. «Είναι ανειλικρινές» λένε. «Αν η βάρδια μιας πωλήτριας κοντεύει να τελειώσει και ήταν όρθια όλη μέρα, δεν είναι φιλική στους πελάτες. Αν χαμογελάσει, ξέρω πως υποκρίνεται. Γιατί λοιπόν θα αισθανθώ καλά;».

Οι Ρώσοι δεν χαμογελούν αδιακρίτως, όπως οι ίδιοι αβίαστα παραδέχονται. Αλλά ένα ρωσικό χαμόγελο, όταν έρχεται, είναι αυθεντικό και γι' αυτό πολύτιμο. Αυτό είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιεί ο Αλεξάντρ, ο άνδρας μου. Όπως όλοι οι Ρώσοι, ανατριχιάζει με την ανειλικρίνεια αυτού που εμείς αποκαλούμε καλοί τρόποι. «Ναλέι μνιε τσάι», μου έλεγε ο Αλεξάντρ («βάλε μου τσάι») κι εγώ εκνευριζόμουν και του έλεγα να βάλει μόνος του. Αν μεταφραστεί κατά λέξη, χωρίς ένα «μπορείς να» και ένα «σε παρακαλώ», ακούγεται αγενέστατο. Στα ρωσικά όμως είναι μια χαρά.

Φυσικά υπάρχουν ιστορικοί λόγοι για τους οποίους οι Ρώσοι κρατούν τα χαμόγελά τους για τον εαυτό τους. Σε μια χώρα όπου το κράτος ήταν παραδοσιακά ο εχθρός του λαού και όπου ακόμη και ο γείτονάς σου θα μπορούσε να σε προδώσει, μάθαινες να είσαι επιφυλακτικός με όλους. Γιατί να χαμογελούσες σ' έναν ξένο στο δρόμο όταν μπορούσε να ήταν εκείνος που σε κάρφωσε στην KGB; Γιατί να σου χαμογελάσει εκείνος, αν όχι επειδή είναι έτοιμος να σε συλλάβει για ανάκριση; Το να κρατάς τα μάτια σου χαμηλά ήταν θέμα αυτοπροστασίας.

Στην ιδιωτική ζεστασιά της κουζίνας τους, τριγυρισμένα από φίλους που εμπιστεύονται, τα ρωσικά πρόσωπα φωτίζονται με αυθεντικά, πολύτιμα χαμόγελα και το γέλιο είναι δυνατό. Αλλά ο Αλεξάντρ θα ανησυχούσε σοβαρά αν επέστρεφε στη Μόσχα και έβλεπε το χαμόγελο στο πρόσωπο του μεθοριακού φρουρού.

Στο σπίτι έχουμε μια συμφωνία: όταν μιλάμε ρωσικά, μπορεί να λέει «βάλε μου τσάι» και να μουγκρίζει όταν το κάνω. Όταν μιλάμε αγγλικά, πρέπει να προσθέτει ένα «παρακαλώ», ένα «ευχαριστώ» κι ένα χαμόγελο.

(η δημοσιογράφος είναι Αγγλιδα)

©The Times, 2004

[Ήρα]

δεν τη θυμάμαι ακριβώς την είδηση αλλά το κύριο μέρος της είναι ...

οι μεγαλύτεροι μεταφραστές του κόσμου έφτιαξαν ένα λεξικό με τις πιο δύκολα μεταφρασμένες λεξεις , πρώτη λέξη φιγουράρει η λέξη Λουγκα (από το Κογκο ) που η μεταφρασή της είναι αυτός που δέχεται την κακομεταχείριση και είναι υπομονετικός ,και συγχωρεί για πρώτη και δεύτερη φορά αλλά ποτέ για τρίτη!

αν κάποιος σας πληγώσει πρώτη και δεύτερη φορά και αποφασίσετε ότι δεν αξίζει τρίτη ευκαιρία , είστε λούγκα!

[Ήρα]

...η Τζέρμπα , ένα νησάκι στα νοτιοανατολικά της Τυνησίας , είναι το μυθικό νησι των Λωτοφάγων , που τόσο γοήτευσε τους συντρόφους του Οδυσσέα όταν επέστρεφαν από τον Τρωικό πόλεμο ...

...στην Τζέρμπα μπορείτενα κάνετε ό ,τι και οι ντόπιοι , να αγοράσετε τα ψαρια σας στην καθημερινή δημοπρασία και μετά να πάτε σε κάποιο εστιατόριο να σας τα μαγειρέψουν...

[Ήρα]

Τα τραγικά επακόλουθα της χρυσής ισοπαλίας της Εθνικής μας με την Ισπανία...

Σύμφωνα με δημοσίευμα της πορτογαλικής αθλητικής εφημερίδας «Record», ένας Αλβανός πολίτης αυτοκτόνησε επειδή έχασε στο στοίχημα.

Πρόκειται για τον 28χρονο Μουσταφά Περλάτ, ο οποίος ήταν αρχηγός της αστυνομίας στην πόλη Μπαϊράμ Κούνι.

Όπως έγινε γνωστό, ο Περλάτ, που βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του σπιτιού του είχε στοιχηματίσει 800 ευρώ για νίκη της εθνικής Ισπανίας επί της Ελλάδας.

τραγικό...

[Ήρα]

Βed in διαμαρτυρία !

Εντάξει, μερικές παραγγελίες αργούν να παραδοθούν αλλά όταν τα καταστήματα το παρακάνουν φτάνεις στα άκρα. Αυτό συνέβη και στον κύριο Φιλ Ράντερχαμ από τη Βρετανία, ο οποίος είχε παραγγείλει το καινούργιο του κρεβάτι, αλλά δεν γινόταν να το ευχαριστηθεί κιόλας, αφού το κατάστημα στο οποίο είχε κάνει την παραγγελία καθυστερούσε να το παραδώσει.

Δύο μήνες περίμενε ο Φιλ κι επειδή φως δεν έβλεπε αποφάσισε ότι αφού δεν πηγαίνει το κρεβάτι στο σπίτι, θα πάει αυτός στο κρεβάτι. Φόρεσε τις πυτζάμες του, καληνύχτισε τους γείτονες, πήρε κανονικότατα το μετρό και κατέφθασε στο κατάστημα.

Στην αρχή, βεβαίως, οι υπάλληλοι δεν είχαν καταλάβει τι συνέβαινε με τον κύριο με τις πυτζάμες... Το κατάλαβαν αργότερα, όταν ο Φιλ έκανε το σταυρό του, έφτιαξε το μαξιλάρι και έπεσε για ύπνο στο κρεβάτι που δεν ερχόταν στο σπίτι του. Αρνιόταν, δε, να μετακινηθεί, αν δεν του παρέδιδαν εκείνη την ώρα το κρεβάτι του.

Αυτή η bed in διαμαρτυρία, κάτι που θύμιζε Λένον και Γιόκο Όνο αλλά για πολύ πιο προσωπική υπόθεση απέδωσε και ο κύριος Φιλ χαίρεται πλέον το καινούργιο του κρεβάτι και στο σπίτι του.

[tsouknidaki]

άψογος ο κύριος!!! Τώρα με βάζετε σε πειρασμό να σας αναλύσω τα δικαιώματά του από τη σύμβαση πώλησης-να κάνω και επανάληψη για αύριο ΟΚ!ΟΚ! το βουλώνω!!!!

[Ήρα]

Kάθε άλλο παρά... εργατικές οι μέλισσες

Εργατικές οι μέλισσες; Μύθος! Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ένας επιφανής εντομολόγος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη των μελισσών, ο καθηγητής Ράντολφ Μέντζελ από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. «Στην πραγματικότητα», λέει, «οι μέλισσες είναι μάλλον τεμπέλες. Τον περισσότερο χρόνο ξεκουράζονται ή κοιμούνται. Οι άνθρωποι τις βλέπουν μόνον όταν πετούν ή κοιτούν μια αποικία και βλέπουν χιλιάδες μέλισσες να τριγυρίζουν. Είναι σαν κάποιος να κοιτούσε το Λονδίνο από το φεγγάρι -θα έβλεπε εκατομμύρια ανθρώπους να τρέχουν και θα θεωρούσε πως ουδείς κοιμάται ποτέ, κάτι που φυσικά δεν αληθεύει». Ο Μέντζελ αναγνώρισε πως οι μέλισσες είναι προικισμένες με υψηλή ευφυΐα και εντυπωσιακή μνήμη. Αυτό όμως δεν στάθηκε ικανό να κατευνάσει την οργή που προκάλεσαν στον Βρετανικό Σύλλογο Μελισσοκόμων οι καταγγελίες του περί... οκνηρίας. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του συλλόγου, Γκλιν Ντέιβις, «σε κάθε στάδιο της ζωής τους, οι μέλισσες έχουν μια συγκεκριμένη αποστολή. Αν δεν μπορούν να την επιτελέσουν, συντηρούν την ενέργειά τους μη κάνοντας τίποτα, αντί να τη σπαταλούν άλογα. Είναι πολύ σοφές και οι άνθρωποι θα έκαναν καλά να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, αντί να τρέχουν δεξιά και αριστερά σαν ακέφαλα κοτόπουλα».