blog me...

[olizyz]

Η συγκέντρωση και ο κρετίνος

By περαστικός

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα αποφασίσει από την αρχή ότι θα πάω. Είχα πάει στη συγκέντρωση για την Πάρνηθα και θεωρούσα πλέον ότι άλλη μια σιωπηρή και άνευ διατυπωμένων αιτημάτων διαμαρτυρία δεν θα προσέφερε πολλά. Εξάλλου, οι εκλογές απέχουν πλέον μέρες και εκεί είναι που θα πρέπει να εκδηλωθεί, με ουσιαστικό τρόπο, η όποια διαμαρτυρία. Πάντως, την τελευταία στιγμή το αποφάσισα και φορώντας ένα μπλε μπλουζάκι, αλλά μαύρη βερμούδα και υποδήματα, ξεκίνησα.

Έφτασα αρκετά νωρίς, ενώ ο κόσμος μαζευόταν, η συντριπτική πλειονότητα με μαύρα ρούχα. Πολύ σύντομα η Πλατεία Συντάγματος κατακλύστηκε όλη, από την κάτω πλευρά μέχρι το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και καλύπτοντας και τους πλαϊνούς δρόμους στο μεγαλύτερο μέρος τους. Λαμβάνοντας υπόψη ότι σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρχαν λεωφορεία να κουβαλούν κόσμο από όλη την Ελλάδα, αλλά, αντίθετα, ανάλογες συγκεντρώσεις είχαν εξαγγελθεί και σε άλλα σημεία του λεκανοπεδίου (για αυτές ας ενημερώσουν άλλοι), σκέφτηκα ότι αυτή η συγκέντρωση υπερτερούσε σε ανταπόκριση από την προεκλογική συγκέντρωση ενός μεγάλου κόμματος.

Όπως και στην προηγούμενη συγκέντρωση, δεν υπήρχε καμία μαζικοποίηση, ούτε ακούστηκαν συνθήματα από τον βασικό όγκο της συγκέντρωσης. Υπήρχε μια ζωντανή ατμόσφαιρα που τη δημιουργούσαν παρέες, ζευγάρια, οικογένειες, παράξενοι, μοναχικοί τύποι που αναζητούσαν ωραία γυναικεία πόδια (εγώ) και άνθρωποι όλων των ηλικιών. Αποχώρησα περίπου στις 8:20 και εκ των υστέρων άκουσα ότι στο τέλος, λίγο αργότερα, ξέσπασαν κάποια μικροεπεισόδια.

Κάποια αρνητικά σημεία υπήρξαν. Λίγο πριν να αποχωρήσω, έκαναν την εμφάνισή τους στην πλατεία ορισμένα άτομα κάποιας αριστερής κίνησης με τον γνωστό, παραδοσιακό τρόπο, με ντουντούκες, πανό και συνθήματα. Ήταν λίγοι και έμαθα ότι όταν συνέχισαν προς τα πάνω στην πλατεία όπου έγιναν στόχος αποδοκιμασιών, αλλά δεν ήμουν μάρτυρας αυτών των συμβάντων. Αντίθετα, ήμουν μάρτυρας της αχαρακτήριστης συμπεριφοράς ενός συν-υπ-ανθρώπου μας ο οποίος φορούσε μαύρα ρούχα και είχε έλθει υποτίθεται και αυτός για να διαμαρτυρηθεί για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τις πυρκαγιές.

Λίγο πριν να φύγω λοιπόν, βλέπω το εν λόγω άτομο, ώριμης ηλικίας και όχι κάποιο νεαρό, το οποίο συνοδευόταν από μια γυναίκα, να χαμηλώνει «διακριτικά» το χέρι του στο πλάι και να αφήνει να πέσει κάτω ένα τσαλακωμένο χαρτί, κοιτώντας αλλού. Πλησιάζω αμέσως, για να υποδείξω στον άνθρωπο την απώλεια του αντικειμένου του, «Συγγνώμη, σας έπεσε αυτό το χαρτί» (όλους πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε με καλή πίστη, τουλάχιστον μέχρι να διαπιστώσουμε τις προθέσεις τους). Χαμογελάει, ίσως κάπως αμήχανα, «Όχι, δεν μου έπεσε, το έριξα» (επιβεβαιώθηκε, υπάνθρωπος). Χαμογελώ συγκαταβατικά «Και ήλθατε εδώ να διαμαρτυρηθείτε για τις πυρκαγιές, ε;». Μάλλον ενοχλείται, επιχειρεί ένα βλακώδη αντιπερισπασμό «Ναι, να σας πω, εμένα με ενοχλεί που ήλθαν αυτοί να με καπελώσουν» (αναφέρεται στην αριστερή ομάδα που προανέφερα). Τον κοιτάζω καλά «Αυτό» (του δείχνω το χαρτί και εννοώ τη συμπεριφορά του) «είναι αντίθετο προς τον σκοπό για τον οποίο μαζευτήκαμε εδώ». Δεν ξέρω αν έχει κοκκινίσει, είναι πολύ μαυρισμένος από τον ήλιο «Έχετε δίκιο» λέει και παίρνει τη γυναίκα και απομακρύνεται, εγκαταλείποντας το πειστήριο της αχρειότητάς του. Αισθάνομαι για λίγο μια βαθιά θλίψη, λες και δεν ξέρω την ποιότητα των ανθρώπων από τους οποίους απαρτίζεται η κοινωνία μας, λες και δεν το έχω πάρει απόφαση ότι είμαι ξένος, καταδικασμένος να ζω ανάμεσα σε πλάσματα με τα οποία έχω μια επιφανειακή ομοιότητα, ως προς τη φυσιολογία, και σχεδόν τίποτα άλλο κοινό.

Φεύγω βαρύς.

Η Γκόμενα του Χουζούρη ποτέ δεν κοιμάται…

Γιατί πάει ένας νεοδημοκράτης στη διαδήλωση για τις φωτιές;

Για να διαμαρτυρηθεί για την "ασύμμετρη απειλή", όποια και αν είναι αυτή. Το είπαμε. Δεχόμαστε επίθεση! Ακόμα, είναι καλή ευκαιρία για να κάνουν την επανεμφάνισή τους οι εξωγήινοι. Η παρουσία τόσου κόσμου είναι το καλύτερο δόλωμα. Τα πυροσβεστικά είναι καλά κρυμμένα πίσω από τη Βουλή. Γι'αυτό δε βρίσκονται στα μέτωπα. Και όταν οι εξωγήινοι αρχίσουν και πάλι την επίθεσή τους, οι μάνικες θα τεθούν σε λειτουργία και θα καταρρίψουν τις ασύμμετρες απειλές. Για ένα συμμετρικό γαλάζιο μέλλον!

Γιατί πάει ένας πασοκτζής στη διαδήλωση;

Αρχίσαμε να ρωτάμε μαλακίες; Πράσινο=δάσος. Το ΠΑΣΟΚ είναι πράσινο άρα ,με έναν απλό επαγωγικό συλλογισμό, ΠΑΣΟΚ=δάσος! Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα με βαθιά οικολογική συνείδηση. Έχει αποδείξει έμπρακτα (...) οτι είναι κατά του άρθρου 24. Κάνει ότι το άρθρο 24 λέει αλλά δε δέχεται να υπάρχει. Λογικό. Γιατί να μπλέκεις με νόμους όταν όλα δουλεύουν ήδη ρολόι; Μη ξεχνάμε ακόμα ότι είναι η καλύτερη ευκαιρία να τα ρίξουμε όλα στην κυβέρνηση και να γίνουμε χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Για ένα -εξίσου συμμετρικό- πράσινο μέλλον!

Γιατί πάει ένας κουκουεκτζής στη διαδήλωση;

Για να ξεβρομίσει λίγο...Just kidding...Ο μόνος που πάντα διαδηλώνει δεν είναι;

Γιατί πάει ένας ψηφοφόρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης στη διαδήλωση;

Της ποιας;

Γιατί πάει ένας οικολόγος στη διαδήλωση;

Βecause it's show time! Special guest:Βεργής naked and horny.

[olizyz]

Ξύπνα, καλή μου!

By Ενεσούλα

Ε, μα θα σκάσω!

Δε μπορώ, δεν αντέχω να βλέπω τέτοια φαινόμενα!

Γυναίκα, σαν τα κρύα τα νερά, 35 χρονη, όμορφη, καλλιεργημένη, παντρεμένη 2 χρόνια, χωρίς παιδιά και στα όρια της κατάθλιψης!

Γιατί;

Γιατί έχει αφήσει το μαλάκα τον άντρα της να την κουμαντάρει, να την ειρωνεύεται, να την καταπιέζει και κατά πάσα πιθανότητα να την κερατώνει ασύστολα!

Μικρό δείγμα από τις κουβέντες τους:

"Γιατί έχω πάρει 10 κιλά, στα 2 χρόνια του γάμου μου; Δεν τρώω δα και τόσο πολύ."

"Σταμάτα να τρως, δε βλέπεις πως έχεις γίνει; Μόνο εσύ μιλάς για φαγητό. Λιχούδα!"

"Γιατί δε μπορώ να μείνω έγκυος; Άγχος, λεει ο γιατρός."

"Ανίκανη! Κοίτα τι έκανες! Θες να γίνεις και μάνα!"

"Δεν έχω όρεξη ούτε να ντυθώ. Κοίτα πως έχω καταντήσει!"

"Οι γυναίκες όταν παντρευτούν, δένουν τον γάιδαρό τους και "αφήνονται"."

"Αγάπη μου, πάμε με τα παιδιά εκδρομή το σαββατοκύριακο;"

"Ουφ, παράτα με! Έχω κανονίσει να βγω το σάββατο με κάτι φίλους. Πήγαινε εσύ, αν θες."

Όχι, ρε φιλενάδα, όχι! Δε φταίει ο μαλάκας.

Εσύ φταις!

Εσύ, που τον αφήνεις.

Εσύ, που αντικατέστησες τον οργασμό με τη σοκολάτα.

Εσύ, που φοβάσαι μη σε αφήσει, γιατί είσαι πολύ χοντρή, πολύ άσχημη, πολύ μεγάλη!

Εσύ, που δε θες να μείνεις μόνη στα 35, αποτυχημένη, χωρισμένη!

Εσύ, που θες τόσο πολύ να κάνεις παιδί, για να θεωρείσαι ολοκληρωμένη, για να τον "δέσεις"!

Εσύ, που παρόλες τις σπουδές σου και την καριέρα σου, θες να συνεχίσεις να είσαι απλά Σύζυγος Ιατρού.

Γιατί σε έμαθαν ότι η ζωή σου θα αξίζει μόνο όταν κάνεις έναν καλό γάμο, με ένα αξιότιμο μέλος της κοινωνίας μας, και έχεις παιδιά, σπίτι, καλό αυτοκίνητο και εξοχικό!

Το γνωστό ελληνικό, μεσοαστικό όνειρο, παραλλαγή του αμερικάνικου (φυσικά)!

Ξύπνα, καλή μου!

Αξίζεις πολύ περισσότερο από αυτό που έχεις και από αυτό που σε έμαθαν να ελπίζεις για σένα!

Θυμώνω, γιατί δε μπορώ να σε βοηθήσω, δεν θα με ακούσεις.

Το πιο πιθανό είναι να παραμείνεις μια χοντρή, δυστυχισμένη, απατημένη και στερημένη Σύζυγος Ιατρού και, αν είσαι τυχερή, μητέρα των παιδιών του...

Κρίμα, όμως...

[olizyz]

Μις Αντικοινωνικότης by another blog in the wall

…φαίνεται πώς δεν τον γλυτώνω τον τίτλο τελικά… φέρτε μου στέμμα και κορδέλα να τα φορέσω όλο τρέλα… παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειές μου να τον πετάξω σε κανέναν άλλον περαστικό, κατά το «πάρτον παπά» που λέγαμε στα πολύ νιάτα μου… κάνω ότι μπορώ ο άνθρωπος – ναι, κι εγώ ανήκω σε αυτό το είδος, παρότι σε πρώτο επίπεδο μπορεί να σε ξεγελάσω και να με περάσεις για άλιεν – ας όψεται η μάνα μου, που έτσι και μάθει ότι με κάλεσαν κάπου και εμένα με πήρε ο ύπνος ή ξεχάστηκα στο δίκτυο θα μου φάει αργά και βασανιστικά ότι μυαλό μου έχει απομείνει, με τη γκρίνια της…

…έτσι ξεκινάω με καλούτσικες προθέσεις - αν και συνήθως βαριέμαι όταν πρόκειται απλά για κοινωνικές γνωριμίες – και πάω σαν καλό κορίτσι όπου με καλούνε… την πρώτη φορά … αλλά συνήθως δεν υπάρχει δεύτερη… γιατί!? γιατί πολύ απλά βαριέμαι να βρίσκομαι κάπου και να λέω άρες μάρες κουκουνάρες για να περάσει η ώρα… το ξέρω πως έτσι είναι οι κοινωνικές επαφές αλλά δεν μπορώ αδέρφια μου… κάθομαι εκεί και σκέφτομαι πότε θα γυρίσω στο σπιτάκι μου, στον υπολογιστή μου, στον κόσμο μου γενικά...

[…ακολουθεί τυχαίο περιστατικό που ενδυναμώνει την επιχειρηματολογία μου υπέρ της στοχευμένης αντικοινωνικότητας…]

… πρόσφατα, συνάντησα τυχαία μια παιδική μου φίλη που είχαμε να βρεθούμε πολλά χρόνια… μες τον ενθουσιασμό αποφασίσαμε να βγούμε για καφέ να τα πούμε… στον καφέ επάνω λοιπόν, μαθαίνω ότι χώρισε πρόσφατα - και τώρα ξέρετε είναι σε κείνη τη φάση που για να μην είσαι μόνος/η βγαίνεις και με τον περιπτερά σου – και μάλιστα μένει πολύ κοντά στο σπίτι μου... ωραία, λέμε και οι δύο, να κάνουμε παρέα... ήμασταν στην αρχή της κουβέντας ακόμα… εκεί λοιπόν που πήγα να χαρώ για την απρόσμενη φιλενάδα που εμφανίστηκε στη ζωή μου... αρχίζει να μου διηγείται διάφορα από τη ζωή της που ομολογουμένως με εξέπληξαν – για παράδειγμα, ότι οι σχέσεις της πλάκας που είχε διήρκεσαν περίπου 2 χρόνια ενώ οι σοβαρές από 5 έως 12 η τελευταία, δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο - χωρίς πλάκα - με τέτοιο παρελθόν… χαχαχα… που να τολμήσω να πω ότι η μόνη σχέση μου που άντεξε στο χρόνο ήταν για δύο χρόνια και αυτό το θεωρώ κατόρθωμα μέχρι σήμερα χαχαχα... για να καταλήξει πώς δεν αντέχει καθόλου να είναι μόνη, σε σημείο που δεν μπορεί ούτε να πάει να πιεί έναν καφέ… κι εκεί που πάω να ανοίξω το στόμα μου να πω ότι κάποιες μέρες την εβδομάδα που βγαίνω για πρωινές δουλειές μ' αρέσει πολύ να πίνω ένα καφεδάκι – μόνη μου φυσικά – στο γειτονικό καφέ πριν επιστρέψω σπίτι... μου λέει πόσο λυπάται τους ανθρώπους που βλέπει να τρώνε ή να πίνουν καφέ μόνοι τους κάπου – ααααααα… άστο καλύτερα λέω… ας πούμε για μπάλα καλύτερα… χαχαχα… εκ τοτε, ξαναβγήκαμε για καφέ 2-3 φορές - ποτέ κάτω από πέντε άτομα - αυτός δεν είναι καφές είναι διαδήλωση, χρυσή μου... τέλος πάντων, για την ώρα καταχωρήθηκε στον κύκλο των γνωστών για περαιτέρω διερεύνηση...

…κι επειδή το' χω ψάξει το θέμα απ’ ολούθε, ορίστε και τα πορίσματα... η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες σχέσεις μου – φιλικές και ερωτικές - στο παρελθόν προέρχονταν από τον ευρύτερο επαγγελματικό μου χώρο... κι αυτό ερχόταν πάντα φυσικά… γιατί με αυτούς τους ανθρώπους μοιραζόμασταν σε μεγάλο βαθμό τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια άγχη, τις ίδιες χαρές... εάν προσθέσεις σε αυτό και την καθημερινή τριβή ή έστω την συχνή επαφή για λόγους δουλειάς... έχεις την τέλεια συνταγή… και καλώς ή κακώς έτσι λειτουργούσα ανέκαθεν… ανατρέχω στο κοντινό μου περιβάλλον για σύναψη σχέσεων... διαφορετικά, μου είναι πολύ δύσκολο να συντηρώ σχέσεις με τις οποίες δεν με συνδέει κάτι στο παρόν... αν σκεφτείς, τώρα, ότι τα τελευταία πέντε χρόνια δουλεύω μόνη μου, καταλαβαίνεις ότι ο κύκλος στενεύει αρκετά... έτσι κάπως μου προέκυψε και το Διαδίκτυο... και όσο και αν φαίνεται παράδοξο στους ανθρώπους που δεν ασχολούνται με το δίκτυο... συχνά νιώθω πιο κοντά με άτομα που μοιράζομαι σήμερα κάτι κοινό στο δίκτυο π.χ. άλλους bloggers, παρά με φίλους που η σχέση μας είναι πια οικογενειακού τύπου… ή απλά ισχύει το «καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω» που είναι μια ακόμη ευγενική προσφορά της μαμάς μου…

[olizyz]

Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα... by phantom

"1. Είμαστε το "ισχυρό φύλο". Και ζούμε - σε μέσο όρο - επτά χρόνια λιγότερο από το "ασθενές".

2. Σκεφθείτε: επτά ολόκληρα χρόνια ζωής. Η επαχθέστερη φυλετική διάκριση που έγινε ποτέ.

3. Και μόνο τα επτά χρόνια αρκούν για να καταρρεύσει ο μύθος της καταπίεσης. Πού ακούστηκε οι καταπιεζόμενοι να ζουν περισσότερο από τους καταπιεστές;

4. Φαινομενικά μοιάζει να σας καταπιέζουμε - εξωτερικά. Αυτό όμως, κυρίες μου, είναι δική σας επινόηση. Όπως οι τρομοκράτες προκαλούν τις δικτατορίες που τους βοηθάνε να καταλήξουν κάποτε στη λαϊκή κυριαρχία, έτσι κι εσείς μας εγκαταστήσατε "κυρίαρχους", για να δημιουργήσετε την τρομοκρατία της ενοχής.

5. Και ισχυρότερη καταπίεση από αυτήν της ενοχής δεν υπάρχει.

6. 'Aντρας σημαίνει ένοχος. Για όλα.

7. Αρχίζετε τη μαζική παραγωγή και διανομή ενοχής σαν μητέρες. Και συνεχίζετε σαν αδελφές, ερωμένες, σύζυγοι . . .

8. Από όλα τα πολυεθνικά μονοπώλια το πιο αλλοτριωτικό είναι το μονοπώλιο της ενοχής. Και το έχετε εσείς!

9. Η ενοχή είναι που μας κόβει επτά χρόνια. Η ενοχή φέρνει τα εμφράγματα και τα έλκη.

10. Χάρη σε σας νοιώθουμε πάντα ένοχοι. Από τη στιγμή που δεν θα βάλουμε το πουλόβερ μας (Γιαννάκη! θα με πεθάνεις!) ως τη στιγμή που πεθαίνουμε (Γιάννη μου, πού με αφήνεις!) Έτσι που του έρχεται του Γιάννη να ζητήσει συγγνώμη...

11. Ένοχοι όταν σας αγκαλιάζουμε (σας πνίγουμε). Όταν δεν σας αγκαλιάζουμε (αδιαφορούμε). Όταν αφήνουμε τη μαμά μας (εγώ που έδωσα τη ζωή μου για σένα!). Όταν δεν την αφήνουμε (μα επιτέλους, άντρας είσαι εσύ. Όταν σας παντρευόμαστε (σου έδωσα τα καλύτερά μου χρόνια!) κι όταν - οϊμέ! -δεν σας παντρευόμαστε (το αυτό, πιο δραματικά). Όταν σας πηδάμε (με πλάνεψες, με ζάλισες, με παρέσυρες!) κι όταν δεν σας πηδάμε (κατάλαβα - δεν μπορείς!). Όταν είμαστε ευγενείς (τοιούτος είναι κι όταν δεν είμαστε (τι αγροίκος!). Κι αλίμονο αν στην ευγενή πράξη της συνουσίας δε δεήσει να σας επισκεφθεί ο οργασμός. Ένοχοι εμείς και για αυτό. Αποκλειστικά. (Δεν τα καταφέρνεις, χρυσέ μου!).

12. Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...

13. Η ενοχή μας αγκαλιάζει τα πάντα: φταιμε για τον πληθωρισμό, για τους πολέμους, για την ενεργειακή κρίση - ακόμα και για τον καιρό.

14. Στην πραγματικότητα η μητριαρχία ουδέποτε έληξε. 'Aλλαξε μόνο μορφή. Από την ωμή δικτατορία του ρόπαλου, έγινε η εξευγενισμένη τυραννία των πλεγμάτων.

15. "Πίσω από κάθε μεγάλο άντρα υπάρχει μια γυναίκα" Ίσως. Αλλά οπωσδήποτε πίσω από κάθε νευρωτικό, μαμόθρεφτο, αναποφάσιστο, ευνουχισμένο, κακομοίρη άντρα υπάρχει σίγουρα μια γυναίκα.

16. Η κοινωνιολογική έρευνα έχει αποδείξει πως το 85% των αποφάσεων της οικογένειας παίρνονται άμεσα ή έμμεσα από τις γυναίκες (κυρίως έμμεσα).

17. Αριστουργήματα μακιαβελικής πολιτικής. Μας υποβάλλετε την απόφασή σας και μετά (αν τα πράγματα δεν πάνε καλά) μας θεωρείτε υπεύθυνους για αυτή.

18. Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...

19. Η φεμινιστική προπαγάνδα μας έχει ζαλίσει με την εικόνα της γυναίκας σκλάβας - που τρωει τα χέρια της στη μπουγάδα...

20. Και η εικόνα του άντρα υποζυγίου (του κουβαλητή) που δουλεύει για να χάνει η κυρία του στο κουμ-καν?

21. Φανερό είναι πως υπάρχουν αρκετές γυναίκες που δε σκοτώνονται για το νοικοκυριό. Ίσως να υπάρχουν κι άλλες που δεν παίζουν κουμ-καν. Αλλά άντρες μη κουβαλητές δεν υπάρχουν.

22. Και δε φτάνει που ζείτε επτά χρόνια περισσότερο από μας, είστε και προνομιούχες στον έρωτα.

23. Οι γυναίκες είναι ικανές για απεριόριστο αριθμό οργασμών την ημέρα - εσείς, κύριε, μπορείτε τρίπαξ?

24. Και με τη νέα σεξουαλική επανάσταση έχουν κατορθώσει να μας περάσουν όλη την ευθύνη για την ικανοποίησή τους.

25. Έτσι αν η κυρία είναι βραδυφλεγής, είσαι υποχρεωμένος να δουλεύεις δύο ώρες σαν χαμάλης - χρησιμοποιώντας όλες τις τεχνικές του Alex Comfort, των Masters και Johnson της Καμασούτρα και του Σουκιγιάκι για να χτυπήσουν κάποτε οι καμπάνες.

26. Αν δεν χτυπήσουν φταίει ο κωδωνοκρούστης. Ποτέ ο κώδων.

27. Και το τραγικότερο προνόμιο; Μια γυναίκα δεν είναι ποτέ ανίκανη (ή και αν κάποτε έτσι νοιώσει - δεν φαίνεται).

28. Α! Η τρομακτική τρωτότης του γυμνού άντρα - όπου μπορείτε με μια ματιά να προσμετρήσετε την ψυχική του κατάσταση!

29. Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...

30. Λένε πως το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο είναι να κάνεις το κέφι σου και να σε πληρώνουν για αυτό.

31. Υπάρχει πιο μεγάλο κέφι από τον έρωτα;

32. Αλλά ποιον πληρώνουν για αυτό; Όχι βέβαια τους άντρες . . .

33. Οι μεγάλες εταίρες είναι η κορυφαία στιγμή της γυναικείας παντοδυναμίας.

34. Γοήτευαν, γλεντούσαν, κυβερνούσαν, διάλεγαν τους εραστές τους και αποσπούσαν περιουσίες για να δίνουν αυτό που η φύση χαρίζει δωρεάν σε όλους.

35. Σαν να τιμολογούμε τον ήλιο ή το οξυγόνο.

36. Αλλά και οι ταπεινές πόρνες είναι απόδειξη δύναμης. Γιατί - ποιος πληρώνει ποιον; Αυτός που έχει ανάγκη.

37. Κι εσείς, κυρίες μου, δεν είχατε ποτέ ανάγκη. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης πάντα μεροληπτούσε για σας.

38. Κι έχουμε και το καθημερινό ξύρισμα...

39. Οι γυναίκες καταναλώνουν τετραπλάσιο εισόδημα από αυτό που παράγουν (μαζί με τα οικιακά). Κατ' επέκταση οι άντρες απολαμβάνουν το ένα τέταρτο της δουλειάς τους (πού είσαι Μαρξ με την υπεραξία σου... Να δεις ποιος δουλεύει... ή μάλλον ποιος δουλεύει ποιον!!)

40. Δύο πράγματα μισούσα στη ζωή μου - το στρατιωτικό και την εργασία. Και μ' έπιανε ζάλη όταν σκεφτόμουν πως το ωραίο φύλο - αυτονόητα - δεν είχε υποχρέωση ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο.

41. Οι γυναίκες παραπονιούνται πως δεν πληρώνονται σαν άντρες. Έχετε δει όμως πολλές γυναίκες να εργάζονται "σαν άντρες".

42. Μια στατιστική αναφέρει πως οι γυναίκες απατούν τους άντρες σε μικρότερο ποσοστό (35% έναντι 48%).

43. Μια άλλη στατιστική όμως λέει πως οι γυναίκες λένε ψέματα σε μεγαλύτερο ποσοστό (58% έναντι 22%).

44. 'Aρα η πρώτη στατιστική είναι ψευδής κατά 58%. 'Aρα οι γυναίκες απατούν τους άντρες τους σε μεγαλύτερο ποσοστό.

45. 'Aλλωστε απάτη δεν είναι να κοιμάσαι με κάποιον άλλο - απάτη είναι να λες ψέματα.

46. Παρατηρήστε τα ζευγάρια σε μια λουτρόπολη. Όσο περνάνε τα χρόνια ο μέσος άντρας ολισθαίνει βαθμιαία στο ρόλο του ταλαιπωρημένου, ηλικιωμένου, καρτερικού συνταξιούχου. Είναι γεμάτος παραίτηση, εγκαρτέρηση και υποταγή.

47. Ενώ όσο περνάνε τα χρόνια η μέση γυναίκα μεταμορφώνεται σε μέγαιρα. Απαιτητική, φωνακλού, υστερική, αυταρχική, καταπιεστική... πεθερά.

48. Όσο περνούν τα χρόνια το κάθε φύλο δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο.

49. Και το δικό μας πρόσωπο θέλει και καθημερινό ξύρισμα!

50. Αφού όμως οι γυναίκες είναι το ισχυρό φύλο, τότε τι χρειάζεται η απελευθέρωση της γυναίκας;

51. Η απελευθέρωση της γυναίκας είναι για τις γυναίκες η μεγαλύτερη παγίδα - και για μας η τελευταία ελπίδα.

52. Έτσι και ολοκληρωθεί, σωθήκαμε! Τι είναι το να πλύνεις τρία πιάτα, μπροστά στο να κουβαλάς όλες τις ευθύνες (και την ενοχή) του κόσμου?

53. Φαινομενικά η απελευθέρωση της γυναίκας θέλει να καταρρίψει την εξωτερική καταπίεση - ελπίζοντας πως θα συντηρήσει την εσωτερική.

54. Αλλά αυτό είναι λάθος. Το δίχτυ της ενοχής είναι αποκλειστικό όπλο του υποτιθέμενου αδύναμου. Μόλις δυναμώσουν θα το χάσουν. Και θα λυθούν τα νήματα που μας κινούν (ή μας δένουν).

55. Έτσι η "απελευθέρωση" της γυναίκας θα γίνει η απελευθέρωση του άντρα.

56. (Και θα πάψω επιτέλους να ανοίγω τις πόρτες και να κρατάω παλτά. Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί.)

57. Ζήτω λοιπόν η απελευθέρωση της γυναίκας! Μια δεκαετία αφού ολοκληρωθεί, θα δείτε ποιος θα ζει επτά χρόνια παραπάνω.

58. Θα δείτε ποιος θα αισθάνεται ένοχος όταν (και οπότε) δεν υφίσταται ερωτική διέγερση.

59. Θα δείτε ποιος θα βγάζει χαρτζιλίκι κάνοντας το (κατά εξοχήν) κέφι του...

60. Φαλλοκράτες όλου του κόσμου ενωθείτε. Κρατήστε λίγο ακόμα τους φαλλούς σας (ξέρω πόσο δύσκολο είναι).

61. Αφήστε τις γυναίκες να μαίνονται κατά των φαλλών. Θα τους κάνουν έτσι είδος "ουσιώδες εν ανεπαρκεία"

62. Μόνον τότε οι φαλλοί πραγματικά θα κυβερνήσουν τον κόσμο!

[olizyz]

πουτ@νες by bomba

Θυμάμαι εκείνο το βράδυ, ήμουν δεν ήμουν 16 χρονών,την αγωνία που είχα και μόνο στη σκέψη του τι πήγαινα να κάνω.

Είχα επιστρατεύσει τον ξάδερφο που ήταν πιο έμπειρος να με περπατήσει -τι πρωτότυπο,τώρα μένω εκεί - στην πλατεία Αττικής.

Πόρτες πολλές,πολύχρωμες,φώτα πολλά και λαμπερά,κόσμος να μπαίνει και να βγαίνει.

Άλλος χαρούμενος,άλλος αδιάφορος,άλλος σκεφτικός.

Το σκηνικό τόσο κλασσικό ,όσο μια βέσπα που τριγυρνάει το μεσημέρι στο κέντρο.

Πολύς καπνός και ελιγμοί ,πολύ μεράκι ,μεγάλη ιστορία ,αυθεντικη γυναικα.

Κορίτσια δίμετρα,ξανθά,μελαχροινά,αδύνατα,στρουμπουλά,κάθε φυλής και χρώματος,όλα στημένα μπροστά στο αχόρταγο μάτι του πελάτη που αδημονεί να τα γλεντήσει για 10 φράγκα και 10 λεπτά.

Γιατί?

Γιατί εκεί μυρίζει αδρεναλίνη και πειρατεία.

Μυρίζει ιδρώτα και οικοδομή.

Μυρίζει φτώχεια και δυστυχία

Μυρίζει πόνο και ξενιτιά.

Μυρίζει φτηνή κολώνια παστρικιά.

Μυρίζει αδιέξοδο

Μυρίζει αγάπη.

Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσω τον πρώτο μου έρωτα?

Δίπλα μου ξαπλωμένο με τατουάζ μια ραγισμένη καρδιά κάτω στην κοιλιά ,χαμηλά?

Εκεί που πρώτη φορά έγινα άντρας.

Όχι εκεί χαμηλά.

Ψηλά πολύ ,στα μάτια της μέσα ,με κάρφωσε ,μ ένα καρφί ασημένιο και χοντρό,βάζοντας στοίχημα να το αφήσει για πάντα ,χωρις να σκουριάσει ,ποτέ.

Ούτε και τ’ όνομα της έμαθα ποτέ.

Ούτε και τα ονόματα των υπολοίπων.

Που πέρασαν από τα κλαρωτά σεντόνια.

Κάθε μια έπαιρνε κάτι.

Κάθε μια γέμιζε την έλλειψη.

Κάθε μια ανέβαζε τον πήχη πιο ψηλά

Που ανήκω?

Είναι λέει ερημότοπος η αγάπη και το γαμήσι μια σκιά.

Και τη σκιά τη φτιάχνει ένα δέντρο που το ποτίζουν με δάκρυα οι ταξιδιώτες.

Κι έχει ανθίσει πολύ,έχει γίνει μεγάλο,μα η σκιά δε μεγαλώνει μαζί του,μόνο βαραίνει τις ψυχές που τρέφονται με σκοτάδι.

Και γίνονται νυχτερίδες και βρυκόλακες.

Και καβαλάνε δίχρονες σκοτώστρες τα βράδια που γίνεται Πολυτεχνείο η Αθήνα.

Και σκίζουν την ησυχία με τις υστερικές κραυγές.

Σα να φωνάζουν.

Είσαστε όλες πουτάνες.

Μόνο εσάς αγάπησα αληθινά.

Κι οσο ν αναψηλαφίσω το στήθος μου ,πάντα εκεί με περιμένει.

Το ασημένιο τάμα εκείνης της νύχτας.

Και με πονάει πολύ τώρα τελευταία που το σκαλίζω.

Σα να μην έχει μείνει σάρκα να ματώσει πιά.

Σα να χει αδειάσει η καρδιά από ουσία.

Και να χουν τελειώσει οι σκιές στην ερημιά.

Να έχουν μείνει μόνο οι λάμπες πάνω απ τις πολύχρωμες πόρτες , στα στενά.

Και τα μπαλκόνια μας.

Όλοι πουτάνες γίναμε.

Πουτάνες.

[pinelopi20]

1. Sex is a beauty treatment. Scientific tests find that when women make love they produce amounts of the hormone estrogen, which makes hair shine and skin smooth.

=============

2 Gentle, relaxed lovemaking reduces your chances of suffering dermatitis, skin rashes and blemishes. The sweat produced cleanses the pores and makes your skin glow.

=============

3. Lovemaking can burn up those calories you piled on during that romantic dinner.

=============

4. Sex is one of the safest sports you can take up. It stretches and tones up just about every muscle in the body. It's more enjoyable than swimming 20 laps, and you don't need special sneakers!

=============

5. Sex is an instant cure for mild depression. It releases endorphins into the bloodstream, producing a sense of euphoria and leaving you with a feeling of well-being.

=============

6. The more sex you have, the more you will be offered. The sexually active body gives off greater quantities of chemicals called pheromones. These subtle sex perfumes drive the opposite sex crazy!

=============

7. Sex is the safest tranquilizer in the world. IT IS 10 TIMES MORE EFFECTIVE THAN VALIUM.

=============

8. Kissing each day will keep the dentist away. Kissing encourages saliva to wash food from the teeth and lowers the level of the acid that causes decay, preventing plaque build-up.

=============

9. Sex actually relieves headaches. A lovemaking session can release the tension that restricts blood vessels in the brain.

=============

10. A lot of lovemaking can unblock a stuffy nose. Sex is a natural antihistamine. It can help combat asthma and hay fever.

=============

[α^2]

3. Lovemaking can burn up those calories you piled on during that romantic dinner.

ψευδές.. διαιτολόγος μου έχει πει ότι καις το πολύ ένα μήλο...

[Είσαι αισιόδοξος? Όχι]

το βάζω εδώ.

το ξέρατε ότι υπάρχει κι άλλος αποχαρακτηρισμός εκτος από αυτόν των δασικών εκτάσεων?

Από το σάιτ της νομαρχίας...

ενημέρωση για θέματα Δημόσιας Υγείας

εμβολιασμοί σε ανασφάλιστους και σε σχολεία

χορήγηση φαρμάκων μεσογειακής αναιμίας (desferal)

χορήγηση φαρμάκων (dapsone-daraprime)

έκδοση πιστοποιητικού υγείας αλλοδαπών

θεώρηση βιβλιαρίων αποκλειστικών νοσοκόμων

χαρακτηρισμός-αποχαρακτηρισμός ιερόδουλων

έκδοση ατομικού βιβλιαρίου υγείας

έκδοση βιβλιαρίων ανασφαλίστων

[pinelopi20]

Ήξερες οτι ...

Η φράση "έφαγε χυλόπιτα" προέρχεται από το παρασκεύασμα χυλού που έδιναν παλιά οι ψευτογιατροί για τον περιορισμό του καημού των ερωτευμένων!

Η φράση "του πήρε τον αέρα" προέρχεται από την αρχαιότητα και την εκμετάλλευση του ανέμου κατά τις ναυμαχίες έναντι του εχθρού!

Η γνωστή συνοικία των Αθηνών ονομάστηκε "Κολωνάκι" από ένα κολωνάκι που ήταν χτισμένο εκεί για προληπτικούς λόγους όπως συνηθιζόταν κατά την Τουρκοκρατία!

Όταν δίνουμε σε κάποιον "πουρμπουάρ" η ακριβής του ερμηνεία είναι ότι του προσφέρουμε χρήματα για να πιει κάτι δηλαδή τον κερνάμε ένα ποτό!

Οι οδηγοί των πρώτων αυτοκινήτων ατμού ονομάστηκαν "σοφέρ" δηλαδή "θερμαστές" γιατί ζέσταιναν το νερό της μηχανής πριν ξεκινήσουν!

Η γνωστή συνοικία Πατήσια ονομάστηκε έτσι από την αντίστοιχη Τούρκικη λέξη που σημαίνει: τα κεκτημένα αγροκτήματα! Όταν λέμε σε κάποιον "Αντίο" του λέμε κυριολεκτικά σύμφωνα με την αντίστοιχη Ισπανική φράση ότι "θα τα πούμε στον άλλο κόσμο" δηλ. πρόκειται για .. αποχωρισμό!

Η καρδιά της γαρίδας είναι στο κεφάλι της.

Γιατί οι εφημερίδες κιτρινίζουν;

Το χαρτί, ως γνωστόν, παράγεται από το ξύλο και στο ξύλο υπάρχει λιγνίνη. Διαφορετικά είδη χαρτιού έχουν διαφορετική αναλογία λιγνίνης και το χαρτί των εφημερίδων έχει μεγαλύτερη ποσότητα. Φυσιολογικά η λιγνίνη έχει σκούρα απόχρωση αλλά όταν εκτίθεται στον αέρα ή στο φως του ήλιου γίνεται κίτρινη. Μόλις έρθει σε επαφή με το οξυγόνο της ατμόσφαιρας αρχίζει και η διαδικασία της αλλαγής. Ακόμη και ύστερα από ελάχιστες ώρες στο φως και τον αέρα μια εφημερίδα θα αρχίσει να κιτρινίζει.

Ο πιο συνηθισμένος τραυματισμός μέσα σ' ένα αεροπλάνο είναι από τις πτώσεις φορητών υπολογιστών (λάπτοπ) και χαρτοφυλάκων, αντικείμενα τα οποία βρίσκονται μέσα στα ντουλάπια, πάνω απ' τα κεφάλια των επιβατών.

Γιατί το χάμπουργκερ λέγεται έτσι, αφού δεν έχει χοιρινό κρέας;

Η προέλευση του ονόματος δεν έχει να κάνει με το κρέας που χρησιμοποιείται στην παρασκευή του - βοδινό και όχι χοιρινό/ham- αλλά με ένα φαγητό που πήγαν στην Αμερική οι πρώτοι μετανάστες και ονομαζόταν βοδινό ή μπιφτέκι Αμβούργου (Χάμπουργκ). Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από κομματάκια ωμού βοδινού. Το χάμπουργκερ, όπως το ξέρουμε, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Εμπορική Έκθεση του Σαιντ Λούις το 1904.

Γιατί λέμε ότι τα μέλη των βασιλικών οικογενειών είναι γαλαζοαίματοι;

Οι ρίζες της έκφρασης βρίσκονται στην Ισπανία της Αναγέννησης. Την περίοδο εκείνη η ισπανική βασιλική οικογένεια ασκούσε τα καθήκοντά της με έναν παράξενο τρόπο. Τα μέλη της δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Και όταν λέμε τίποτα, εννοούμε καμία φυσική δραστηριότητα. Ακόμη και οι μετακινήσεις μέσα στο παλάτι γίνονταν πάνω σε καρέκλες που τις κουβαλούσαν οι υπηρέτες. Εξαιτίας αυτής της απραξίας προσλάμβαναν λιγότερο οξυγόνο και μειωνόταν η θερμοκρασία του αίματος με αποτέλεσμα οι φλέβες τους να παίρνουν γαλάζιο χρώμα.

Γιατί στα χειρουργεία οι γιατροί φοράνε πράσινες φόρμες;

Μέχρι και πριν από 80 περίπου χρόνια, οι γιατροί φορούσαν άσπρα και στα χειρουργεία με αποτέλεσμα να δείχνουν σαν χασάπηδες καταρρακώνοντας την ψυχολογία των ασθενών. Κάποια στιγμή διαπίστωσαν ότι το αίμα πάνω σε πράσινες μπλούζες αποκτά λιγότερο τρομακτική απόχρωση και θυμίζει περισσότερο λεκέ από καφέ ή ιδρώτα.

Συναυλία των U2

Ο Μπόνο ζητά κάποια στιγμή από το ακροατήριο να κάνει απόλυτη ησυχία για λίγο. Εκείνοι πράγματι υπακούνε κι ο τραγουδιστής βρίσκεται να στέκει στο κέντρο της σκηνής ενώπιον μίας σιωπηλής λαοθάλασσας. Σηκώνει τα χέρια πάνω από το κεφάλι του και τα χτυπά. Ένα δευτερόλεπτο μετά, ακόμη μία φορά. Κι ακόμη μία. «Σκεφτείτε αυτό» τους λέει «κάθε φορά που χτυπώ τα χέρια μου, πεθαίνει ένα παιδί στην Αφρική». Κι ατάκα ακούγεται από τις πρώτες σειρές μία οργισμένη, μισομεθυσμένη φωνή «Μην τα χτυπάς τότε, ρε γελοίε!»

[pinelopi20]

Do you know what hope is?

It's magic and it's free.

It's not in a prescription.

It's not in an IV.

It punctuates our laughter.

It sparkles in our tears.

It simmers under sorrows.

It dissipates our fears.

It's reaching past today.

It's dreaming of tomorrow.

It's trying a new way.

It's pushing past impossible.

It's pounding on the door.

It's questioning the answer.

It's always seeking more.

It's rumours of a break.

It's whispers of a cure.

A roller coaster ride.

Of remedies, unsure.

It's candy for the soul.

It's perfume for the spirit.

To share it makes you whole.

Take my hand...come...

Let's share this hope...together...

[pinelopi20]

λόγια ενός τετραπληγικού

''... Μην προσπαθείς να είσαι φίλος μου. Μου αξίζει κάτι παραπάνω. Γνώρισε με. Ίσως γίνουμε φίλοι.Μην με βοηθάς ακόμα κι αν αυτό σε κάνει να νοιώθεις καλά. Ρώτα με αν χρειάζομαι την βοήθεια σου.Μην με θαυμάζεις. Ο πόθος να ζήσεις μια πλήρη ζωή δεν δικαιολογεί τη λατρεία.Μη λές, μη διορθώνεις, μην καθοδηγείς. 'Ακου, υποστήριξε, ακολούθα.Μη δουλεύεις πάνω μου. Δούλεψε μαζί μου........

[Rainman14]

Ειναι εκπληκτικο το τι μπορει κανεις να βρει στο νετ...και ειναι και blog ε...

Ιδου λοιπον πως γεννηθηκε η μ@λ@κι@

Ο Αυνάν ήταν γιος του Ιούδα (όι του προδότη, αλλά του ιδρυτή της –μιας εκ των δώδεκα– φυλής του Ισραήλ) τζαι είσιε ένα αδερφό, τον Ηρ. Ο Ηρ που λέτε επαντρεύτηκε τη Θάμαρ, αλλά επειδή ήταν κακός άνθρωπος, ο Θεός ετιμώρησε τον με θάνατο. Κοινωνική υποχρέωση του Αυνάν τω καιρώ εκείνω, ήταν να αναλάβει να συνουσιαστεί με τη χήρα του αδερφού του, για να συνεχιστεί το όνομα τζαι συνεπώς η γραμμή αίματος του πεθαμένου. Έτσι ο Ιούδας είπε καθαρά στον Αυνάν ότι πρέπει να κάτσει της Θάμαρ τζαι να κάμουν γιο. Ο Αυνάν εν έθελε το μωρό, έτσι αποφάσισε κάθε φορά να συνουσιάζεται μεν με την Θάμαρ, αλλά να τελειώνει πόξω. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, ο Θεός δεν εθεώρησε σωστή τη στάση του Αυνάν και τον θανάτωσε αμέσως. Η ιστορία γίνεται ακόμα πιο σαπουνοπερική, αφού πιο ύστερα ο Ιούδας συνουσιάζεται (άθελα του, ενόμιζεν εν πόρνη) με την Θάμαρ τζαι κάμνει δίδυμους γιους, των οποίων είναι ταυτόχρονα παππούς τζαι πατέρας, αλλά τζείνο εν άλλη ιστορία.

Το σημαντικό της υπόθεσης εν ότι με το θάνατο του Αυνάν εγεννήθηκε η μαλακία, πρακτική που εξακολουθεί να είναι κοινή χιλιάδες χρόνια μετά, τόσο σε πρακτικό, όσο και σε μεταφορικό επίπεδο.

ΥΓ: Υπόψην ότι ο ένας εκ των διδύμων της Θάμαρ, ο Φαρές, είναι αναγκαίος και αναπόσπαστος κρίκος της εξ αίματος γεναλογίας του Χριστού από τον Αβραάμ, του οποίου είναι τρισέγγονο.

[ho·mun·cu·li]

http://lydia-tigria.blogspot.com/

[pinelopi20]

συγκλονιστικό...

την παρακολουθώ καιρό τη μάχη της μικρής....

[pinelopi20]

Ο καθηγητής μιας τάξης στάθηκε μπροστά στους φοιτητές του έχοντας κάποια αντικείμενα μπροστά του.Όταν η τάξη ηρέμησε,πήρε ένα βάζο μεγάλο και αρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τέννις. Όταν πλέον δε χωρούσε άλλα,κοίταξε τους φοιτητές και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και εκείνοι του απάντησαν ναι. Τότε πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τέννις.

Όταν πια δε χωρούσαν άλλα χαλίκια τους ξαναρωτάει αν το βάζο είναι γεμάτο και εκείνοι απάντησαν και πάλι ναι. Στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο και γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια έκανε την ίδια ερώτηση και πήρε την ίδια απάντηση. Τότε πήρε δύο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο, ενώ οι μαθητές γελούσαν απορημένοι.

Τώρα λέει ο καθηγητής θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τέννις είναι τα πλέον ιερά πράγματα στη ζωή σας(οικογένεια,παιδια,κλπ). Πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν τη ζωή σας.

Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως η δουλειά, το σπίτι κλπ

Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα.

Αν γεμίσετε πρώτα το βάζο με άμμο, δε θα υπάρχει χώρος για να βάλετα τα χαλίκια και τις μπάλες του τέννις.

Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας....

Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας για μικρά πράγματα, δε θα έχετε χρόνο και δύναμη για μεγαλύτερα και σημαντικότερα για εσάς πράγματα!!!

Φροντίστε τις μπάλες του τέννις πρώτα και μετά τα χαλίκια....

ΟΛΑ τα υπόλοιπα είναι απλά άμμος........

(πολύ μου άρεσε......)

[pinelopi20]

Mια νέα γυναίκα μετά τη μαστεκτομή ατενίζει το μέλλον με χαμόγελο

H Κατερίνα δεν ήξερε από αρρώστιες. Μια θεία είχε μόνο στο χωριό που έπασχε από την «επάρατο». Ψιθυριστά είχε ακούσει ότι «στη θεία έκοψαν το στήθος για να σωθεί». Κάποια στιγμή πρέπει να την είδε κιόλας μισόγυμνη. «Ο καθρέφτης του καρκίνου» της φάνηκε αποκρουστικός.

Είκοσι χρόνια μετά η Κατερίνα δημοσιογράφος πια σε εφημερίδες και κανάλια, ακούει το γιατρό να της λέει ότι έχει καρκίνο. H ίδια όμως δε θέλει τους ψιθύρους. Για να τους προλάβει «ανακοινώνει» την αρρώστια της, προχωράει. Χημειοθεραπείες, χειρουργείο, μαστεκτομή. Όλοι ή σχεδόν όλοι τής συμπαραστέκονται. Οι υπόλοιποι τη σέβονται. Και τώρα που όλα αυτά έχουν τελειώσει δηλώνει ευτυχισμένη «στο νέο της σώμα». H χορδή τεντώθηκε αλλά δεν έσπασε. Ίσως μάλιστα τώρα να βγάζει και ωραιότερο ήχο.

Πότε έμαθες ότι έχεις καρκίνο;

- Μεγάλη Δευτέρα του 2004

Πες μου πώς;

- Είχα πιάσει στο στήθος μου έναν όγκο. Από την πρώτη στιγμή που τον έπιασα κατάλαβα ότι είναι καρκίνος. Αλλά έκανα εξετάσεις και μου είπαν ότι είναι μαστίτιδα. Συνέχισα όμως να πονάω και αισθανόμουν το στήθος μου πολύ βαρύ.

Πηγαίνεις, λοιπόν, σε άλλο γιατρό.

- Ναι, αυτή την φορά σε ογκολόγο. Ακούμπησε το χέρι του πάνω στο στήθος μου και είδα το πρόσωπό του να αλλάζει. Του λέω «γιατρέ έχω καρκίνο;». «Κατά 99%, ναι». Αρχίζω εξετάσεις. Μου είναι δύσκολο να τα θυμάμαι όλα αυτά.

Τι σκεφτόσουν εκείνες τις πρώτες στιγμές που το έμαθες;

- Ότι θα πεθάνω. Τον γιατρό που μου είπε ότι έχω καρκίνο δεν τον ξαναείδα ποτέ.

Σε φόβισε;

- Όχι. Μου είπε «έχεις καρκίνο, αλλά σου υπόσχομαι ότι δε θα πεθάνεις από αυτό». Τα λόγια του τα είχα πάντα στο μυαλό μου, ακόμα δηλαδή τα έχω, αλλά δεν μπορούσα να τον δω. Ούτε ποτέ του τηλεφώνησα να τον ευχαριστήσω. Ήταν ο πρώτος που μου το είπε.

Εκείνο το πρώτο βράδυ, τι έκανες;

- Το βράδυ το πέρασα στο σπίτι του συντρόφου μου. Και όλη την πρώτη εβδομάδα των εξετάσεων έμεινα μαζί του.

Κάνατε έρωτα εκείνες τις μέρες;

- Ναι.

Είχες την ανάγκη να είσαι κοντά του;

- Δεν ξέρω. Όταν έπιασα τον όγκο στο στήθος μου, του ζήτησα να χωρίσουμε. Ήξερα τι είναι. Ήξερα ότι δεν θα μπορούσε και ήθελα να δώσω εγώ το τέλος. Το πρώτο βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Έτρεμα. Σκεφτόμουν αν έχει κάνει μετάσταση...

Και το πρωί;

- Πήρα όλες τις φίλες μου και τους έδωσα ραντεβού σε ένα καφέ. Δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω μόνη μου. «Δε θέλω κλάματα, μοιρολατρίες, φοβισμένα πρόσωπα ...» τους ξεκαθάρισα. Θέλω μόνο αισιόδοξους ανθρώπους.

H οικογένειά σου;

- Οι αδελφές μου το έμαθαν αμέσως. Οι γονείς μου ήταν στην επαρχία. Σκέφθηκα να πάμε όλοι μαζί να κάνουμε Πάσχα στο χωριό και μετά να τους το πούμε. Δεν ήθελα να τους το πω η ίδια. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αισθανόμουν ενοχές. Σαν να έφταιγα εγώ που αρρώστησα. Πίστευα ότι θα τους απογοήτευα αν τους το έλεγα. Ούτε στο νοσοκομείο τους άφησα να έρθουν. Θα με βάρυναν με τους φόβους τους.

Ο καρκίνος ήταν κάτι άγνωστο στο οικογενειακό σου περιβάλλον;

- Μια θεία μου είχε κάνει μαστεκτομή στα 35 της. Το χέρι της ήταν πρησμένο μόνιμα και έλεγε ότι την είχαν τσιμπήσει μέλισσες. Μια φορά την είδα. Και είχα πάντα στο μυαλό μου αυτή την αποκρουστική εικόνα του να μην έχει μια γυναίκα στήθος. Ήξερα όμως ότι μπορείς να ζήσεις με τον καρκίνο.

Πώς έρχεται και πώς φεύγει ο φόβος του θανάτου;

- Στην αρχή σκέφτεσαι τα πρόσωπα γύρω σου. Πώς θα το αντιμετωπίσουν, πόσο θα στεναχωρηθούν. Σκέφτεσαι τους γονείς σου. Όσα δεν πρόλαβες. Αναρωτιέσαι τι έχεις κάνει στη ζωή σου, τι εκκρεμότητες έχεις. Τι θα αφήσεις πίσω σου; Εγώ δεν έχω παιδιά και αυτό με έκανε να αισθάνομαι καλά. «Δεν έχω εκκρεμότητες, οπότε μπορώ να πεθάνω και αύριο», σκέφτηκα. Απ' την άλλη ήθελα να ζήσω.

Στον Θεό πίστευες;

- Όχι, δεν πίστευα. H οικογένειά μου ήταν θρησκευόμενη, με θείο παπά, με εκκλησίες, εγώ όμως δεν αισθανόμουν τίποτα. Όμως το πρώτο βράδυ που δεν μπορούσα να κοιμηθώ, που έτρεμα, έκλεισα τα μάτια μου και είδα την μητέρα μου και έναν άγιο να με προστατεύει. Έτσι αποκοιμήθηκα. Ξύπνησα το πρωί λέγοντας ότι μπορώ να τα αντιμετωπίσω όλα. Τα λόγια του γιατρού ότι «δεν θα πεθάνεις απ' αυτό» μαζί με το όνειρο μού έδωσαν θάρρος. Δεν ξέρω αν ήταν η ανάγκη μου να πιστέψω στον Θεό, αλλά πίστεψα.

Να γυρίσουμε στο τότε; Σε ποιο νοσοκομείο πήγες για την θεραπεία;

- Αφού βεβαιώνομαι ότι έχω καρκίνο, με έναν ψύχραιμο φίλο μου που τον εμπιστεύομαι αποφασίζουμε να πάω στον «Άγιο Σάββα». Είχα και μια μικρή ελπίδα ότι θα μου πουν «λάθος», «δεν έχετε τίποτα».

Ο γιατρός σού εξήγησε τι θα συμβεί;

- Μου εξήγησε, αλλά όχι όλα απ' την αρχή.

Για τη μαστεκτομή;

- Το ήξερα. Απ' την πρώτη στιγμή που μου είπαν «έχεις καρκίνο» σκέφτηκα ότι δε θα έχω μαλλιά και δε θα έχω στήθος. Ευθέως δεν χρειαζόταν να μου το πουν. Ήταν σαν να το είχα ακούσει.

Τον σύντροφό σου είχες πάψει να τον συναντάς;

- Την πρώτη ημέρα που θα έκανα τη χημειοθεραπεία μού ανακοίνωσε ότι φεύγει ταξίδι στο εξωτερικό. Ήταν πολύ αδύναμος για να μου σταθεί. H αλήθεια είναι ότι μόνο οι γυναίκες μπορούσαν τότε να με καταλάβουν. Όχι οι άντρες. Ίσως ένας δύο φίλοι μόνο. Όχι πρώην εραστές, ούτε εραστές, ούτε δυνάμει εραστές. Άντρες που είχαν μεγαλώσει όμως με γυναίκες.

Περιμένοντας στο χειρουργείο, ποιες ήταν οι σκέψεις σου;

- Μπορώ να σου πω ότι η καλύτερη περίοδος ήταν οι μέρες του χειρουργείου. Πριν και μετά.

Παράξενο μού ακούγεται...

- Μα το περίμενα σα λύτρωση. Θα έφευγε από μέσα μου αυτό το πράγμα. Όταν το έπιασα για πρώτη φορά, αμέσως κατάλαβα ότι είναι καρκίνος και το μόνο που ήθελα ήταν να τον βγάλω. H πρώτη χημειοθεραπεία έγινε λίγο πριν από τα γενέθλιά μου. Μετά έφυγα και πήγα στην Κάλυμνο σε ένα μοναστήρι. Γύρισα και έκανα ένα πάρτι. Μπαινόβγαινα στο νοσοκομείο μέχρι που τον Αύγουστο έκανα την εγχείρηση. Την προηγούμενη μέρα από το χειρουργείο είχα πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μετά είχες την αίσθηση του ακρωτηριασμού;

- Όχι, δεν τον ήθελα, δεν ήθελα αυτόν τον άρρωστο μαστό επάνω μου. Μάλιστα, την επόμενη ημέρα, στο διπλανό δωμάτιο, ήρθε μια γυναίκα. Θα της έκαναν μαστεκτομή και ήταν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. Είχε ήδη ένα παιδί, της λέω «εγώ δεν έχω κάνει ούτε παιδί». «Και πώς θα έχω θηλή μετά;», με ρωτά. Της λέω «γίνονται πλαστικές». Εγώ αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Πώς θα είναι το στήθος πάλι;

Πώς ήταν τα πράγματα έξω, όταν βγήκες από το νοσοκομείο;

- Το μόνο που με βασάνιζε ήταν τα μαλλιά, η περούκα. Μια μέρα ο ψύχραιμος φίλος με παίρνει και μου λέει «βγάλε την περούκα, το καπέλο και πάμε έτσι στο κανάλι». Τα μαλλιά μου είχαν αρχίσει ήδη να βγαίνουν. Και πήγαμε με πολύ κοντό μαλλί. Απελευθερώθηκα, άλλαξα στυλ και δεν ξαναφόρεσα περούκα.

Έκανες συχνά τη σκέψη «γιατί σ' εμένα»;

- Δεν ξέρω αν συνέβαινε αυτό στην αδερφή μου ή στην καλύτερή μου φίλη, αν θα το άντεχα. Προτιμώ πάντως να σκέφτομαι ότι η ζωή μού φέρθηκε γενναιόδωρα, γιατί θα μπορούσα να είχα πεθάνει.

«O έρωτας δεν σταματά μετά το χειρουργείο»

H επέμβαση δεν σηματοδότησε το τέλος της προσωπικής ζωής της Κατερίνας.

«Μόλις βγήκα από το νοσοκομείο συναντήθηκα με τον πρώην σύντροφό μου», λέει η ίδια και εξηγεί: «Ήθελα πολύ να αισθανθώ γυναίκα. Νόμιζα ότι κανένας άντρας πια δε θα με θέλει. Μου άρεσε το στήθος μου και είχα χάσει την αυτοπεποίθησή μου, δεν μου άρεσε το σώμα μου, οπότε θεωρούσα ότι δεν θα αρέσει και σε κανέναν άλλον. Νόμιζα ότι είχε κλείσει το θέμα έρωτας για μένα».

Και βέβαια έκανες λάθος.

- Ναι, αν σκεφθείς ότι τώρα είμαι σε μια από τις καλύτερες ερωτικές περιόδους της ζωής μου.

Παιδί θα κάνεις;

- Ο γιατρός μου έχει πει ότι μπορώ. Δεν ξέρω όμως αν θα κάνω. Έτσι κι αλλιώς, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια δεν πρέπει να κάνω.

H γιατρός, αλήθεια, που είχε κάνει λάθος διάγνωση και σου είχε πει για μαστίτιδα τι απέγινε;

- Παραμένει στο πόστο της. Μου είπαν να της κάνω έγγραφη καταγγελία ή μήνυση. Δεν θέλω να μπω σε αυτή την περιπέτεια. Έχασα πολύ χρόνο. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει. «Αν αυτό είναι καρκίνος, θα είχες πεθάνει», μου είχε πει για να με καθησυχάσει...

Τι θα έλεγες σε μια γυναίκα που περιμένει σήμερα ένα χειρουργείο;

- H μοιρολατρία και ο πανικός δεν βοηθούν. Εγώ εμπιστεύτηκα μία και μόνο γιατρό και δεν έτρεχα από εδώ και από εκεί με τις εξετάσεις. Ούτε στο εξωτερικό ούτε πουθενά. Και όταν ο χειρουργός μου πρότεινε να κάνουμε ογκεκτομή αντί για ολική αφαίρεση, η απάντησή μου ήταν: « Θα κάνω ό,τι έχει πει η γιατρός μου».

Υπάρχει η αντίληψη, ότι όποιος πλησιάζει τον θάνατο γίνεται ή χειρότερος ή καλύτερος.

- Και εγώ άλλαξα. Δεν κρατάω πια κοντά μου ανθρώπους που μπορεί να μου κάνουν κακό. Το χρωστάω στον εαυτό μου. Δεν είμαι πια ανεκτική.

Καπνίζεις;

- Καπνίζω λίγο, αλλά μην το πεις στη γιατρό μου.

Αν γνωρίσεις έναν άντρα σήμερα, θα του μιλήσεις για την περιπέτειά σου;

- Δεν μπορώ να κρύψω τον εαυτό μου. Αυτή είμαι και αν με θέλουν. Τους πρώτους μήνες μετά την εγχείριση αναρωτιόμουν αν είμαι πλέον ανάπηρη. Τώρα δεν αισθάνομαι καμία απολύτως αναπηρία και αυτό το οφείλω σε έναν και μόνο άνθρωπο. M' έκανε να δω τον εαυτό μου μέσα απ' τα μάτια του.

Και τι όνειρα κάνεις μαζί του;

- Μικρά και εύκολα. Ονειρεύομαι να πάω σε μια παραλία και να κοιμηθώ, κάτω από τ' άστρα. Και το κάνω. Ο εραστής μου μου λέει «θα σ' αγαπώ για πάντα» και τον πιστεύω, γιατί το πάντα είναι τώρα.

Σ' αρέσει πια να μην κοιμάσαι μόνη σου τα βράδια;

- Πάντα μ' άρεσε. Το πρώτο διάστημα όμως, μετά την εγχείρηση, ήθελα να γδύνομαι και να είμαι μόνη στο κρεβάτι μου. Ντρεπόμουν τους άλλους. Νόμιζα μάλιστα ότι κόβοντας το ένα στήθος η περιοχή αυτή δεν υπάρχει, δεν είναι πια ερωτογόνος ζώνη. Είναι όμως. Τώρα όταν με ακουμπάει ο νέος σύντροφός μου αισθάνομαι μεγαλύτερη ικανοποίηση απ' ό,τι αισθανόμουνα πριν. Αισθάνομαι ότι έχω ερωτευτεί τη ζωή, δεν με πειράζει αν πεθάνω ακόμα και αύριο, κάθε στιγμή την εκτιμώ.

Από την εκστρατεία για τον καρκίνο του μαστού

[Clemence]

Η τέχνη του πολέμου

Αν ο πόλεμος ήταν θεατρικό έργο, σίγουρα θα ήταν το καλύτερα σκηνοθετημένο. Ίσως επειδή η εξέλιξη περιέχει απρόβλεπτα και αυτό μας αρέσει στις σκηνοθεσίες και στα έργα.

Αν ήταν τέχνη κάθε της έργο θα είχε μια ιδιαιτερότητα που θα το έκανε μοναδικό.

Μαθαίνουμε να φοβόμαστε και να μισούμε τους πολέμους. Όχι άδικα. Άλλαξαν μορφή δεν ξέρεις τί είναι δίκαιο και τί όχι. Γίναμε και εμείς πιο πληροφορημένοι. Μιλάμε για συμφέροντα, κολοσσιαία συμφέροντα. Ναι, αλλά αυτά τα κολοσσιαία συμφέροντα μας θρέφουν με τον τρόπο τους, τόσο καλά όσο μας αποστραγγίζουν.

Ανάμεσα σε μια χαλαρή, ύποπτη και αμφίβολη ειρήνη προτιμώ έναν πόλεμο. Οποία έκπληξη! Ακόμα και βρώμικο, χωρίς όρους και συνθήκες. Τον θεωρώ απαραίτητο για την εξέλιξη στην παρακάτω ιστορική μας περίοδο.

Και χίλιες φορές καλύτερο από τη μοιρολατρεία..

Μπορεί ο απόλυτα συντεταγμένος πύραυλος που ξεπετάγεται από τα θαλάσσια βάθη να φέρει θάνατο.. τί μπορεί; θα φέρει σίγουρα. Αλλά όσο και αν τραβήξεις έναν πόλεμο στο τέλος πάντα τελειώνει και κάτι καινούριο γεννιέται.

Η φωτιά είναι κάθαρση. Απαραίτητη για το επόμενο στάδιο του πολιτισμού μας.

"Πατήρ πάντων πόλεμος" , Ηράκλειτος.. αναρωτηθήκαμε ποτέ τί ακριβώς εννοούσε; τόσο συμβολικά μιλώντας..

Posted by So_Far at 10/14/2007

http://weboutopia.blogspot.com/2007/10/blog-post_14.html

[notbad]

Δουλεύω κατά μέσο όρο 15 ώρες το 24ωρο, ασταμάτητα σχεδόν από τις 8 το πρωί μέχρι συνήθως τα μεσάνυχτα, με μικρά διαλείμματα για φαγητό και άμα λάχει λίγη ξεκούραση, πάντα στα κρυφά όμως (όπως τώρα ας πούμε) και φυσικά χωρίς λεφτά. Μιλάω με τον κολλητό μου 1-2 φορές τη μέρα στα πεταχτά, για να μη συζητήσω καν για τις εξ αποστάσεως φιλίες μου, ενώ περιτριγυρίζομαι συνέχεια από ανθρώπους που μου είναι (συνήθως) αδιάφοροι και δεν εμπιστεύομαι. Η αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται κομμάτια και στη Βιρμανία η δικτατορία άρχισε να σκοτώνει κόσμο στο δρόμο κι εγώ όλα αυτά τα έμαθα σήμερα (που κατάφερα να ακούσω στα κρυφά Λονδίνο -εεεε να ανοίξω υπολογιστή) και άρχισα ξαφνικά να συνειδητοποιώ τα χάλια μου. Η αλήθεια είναι ότι τόσες μέρες που δεν προλάβαινα να σκεφτώ τίποτα δεν ήμουνα ακριβώς χαρούμενος, πάντως ήμουνα ήρεμος... Ασυνήθιστα ήρεμος... Μήπως να αρχίσω να ξανασκέφτομαι τις βλακείες περί ελεύθερης σκέψης;

Όχι αγαπητοί αναγνώστες, δεν είμαι εργάτης σε γιγάντια κινέζικη βιομηχανία, αλλά αισίως 16χρονος μαθητής Λυκείου.

http://toubla.blogspot.com/

Τα μικρά είναι πολύ πιο ξύπνια, υποψιασμένα και καλόκαρδα.

[ho·mun·cu·li]

http://yiothesies.blogspot.com/

[Clemence]

Της MΥΡΤΩΣ KΟΝΤΟΒΑ - 01.11.2007

Aγαπημένες ερωμένες,

Όλες σας γνωρίζατε από την πρώτη στιγμή ότι ήμουν και είμαι παντρεμένος με παιδιά. Δεν σας το έκρυψα ποτέ, ήταν ξεκάθαρο από την αρχή και δεν προσποιήθηκα ποτέ ούτε τον ελεύθερο ούτε τον εν διαστάσει σύζυγο.

Aφού είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ποιος είμαι, πού πάω, τι κάνω και μέχρι πού μπορώ να προσφέρω, γιατί, αγαπημένη μου ερωμένη, κάθε φορά που θέλεις να φύγεις μου κάνεις μαθήματα ηθικής; Γιατί δεν αναλαμβάνεις μια φορά το μερίδιο της ευθύνης σου γι’ αυτή την ερωτική συνεύρεση; Γιατί με βομβαρδίζεις με κανόνες και μαθήματα ηθικής, πως τάχα η θέση μου είναι αλλού, η παρουσία μου θα έπρεπε να είναι στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, προχωρώντας σύντομα ακόμα και σε προτάσεις για το πώς θα σώσω το γάμο μου; Δεν είχες την εμπειρία να γνωρίσεις με ποιο μαγικό τρόπο ο γάμος φθίνει τον έρωτα. Πραγματικά δεν χρειάζομαι μαθήματα ηθικής, ειδικά από σένα. Δεν είσαι φίλη μου, ερωμένη είσαι. Mη γίνεσαι κατήγορος, εραστής σου είμαι. Eίσαι το μοναδικό μου άλλοθι σε μια πραγματικότητα που ήδη γνωρίζω και μόνο εγώ ξέρω πώς καταφέρνω να περιφέρομαι μέσα σ’ αυτή. Aγαπημένη μου ερωμένη, εσύ που θέλησα να ικανοποιήσω σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο τη συγκεκριμένη στιγμή, που σε αγκάλιασα και σε φίλησα μετά την ερωτική πράξη, που φρόντισα η ικανοποίηση του έρωτα να περάσει πρώτα από το δικό σου κορμί, σε παρακαλώ την επόμενη φορά φύγε χωρίς να πεις τίποτα. Άλλωστε ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ποιος πονάει περισσότερο. Eσύ που φεύγεις ή εγώ που σε βλέπω ν’ απομακρύνεσαι;

-Ένας γνωστός και πάλι άγνωστος

Eδώ που τα λέμε, δεν έχει κι άδικο ο γνωστός-άγνωστος. Ποια γυναίκα με απαιτήσεις, σωφροσύνη και αυτοεκτίμηση, τα φτιάχνει με παντρεμένο άνθρωπο; Kαι από πάνω, του δίνετε και συμβουλές πώς να βελτιώσει τη σχέση του με τη γυναίκα του; Eίναι τρελοί αυτοί οι Pωμαίοι.

Y.Γ.1 Παρ’ όλα αυτά, αγαπητέ φίλε (και πέρα απ’ το θέμα σας με τις ερωμένες), απορώ πώς καταφέρνετε και ζείτε τόσες πραγματικότητες χωρίς να συμμετέχετε ούτε σε μία. Xαρά στο κουράγιο σας.

Y.Γ.2 «O γάμος φθίνει τον έρωτα». Άκομψη δικαιολογία για να παριστάνουμε τους μάρτυρες...

www.athensvoice.gr

[pinelopi20]

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για τη σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φοιτ.: Ναι

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσανn να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους.Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φοιτ.: ..

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;

Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιος δημιούργησε τo διάβολο;

Φοιτ.: Ο...Θεός....

Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα,σωστά;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Άρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;

Φοιτ.: ..

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;

Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;

Φοιτ.: ..

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;

Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;

Φοιτ.: ..Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;

Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;

Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;

Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.

Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως τη σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά. Διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;

Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;

Καθ.: ..

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;

Καθ.: ..

Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο το σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;

Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.

Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.

Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο ALBERT EINSTEIN...

[Dr Lecter]

Πολυ ωραιο κειμενο! Ο Αινσταιν οπως και ο Βιττγκενσταιν ειχαν πιασει το νοημα απο μικροι.

Κανε το ποστ και στη γωνια του Αγροφυλακα, θα του αρεσει.

[Σοφία]

Όντως..πολύ πολύ καλό!

[tik-tak]

ανεξαρτήτως αν είναι ωραίο ή όχι το κείμενο,

εμένα με προβλημάτισε ( όχι ως προς την επιχειρηματολογία)...

δεν περιμένα από τον Αινστάιν να μπει στη διαδικασία να απαντήσει έτσι...

και απο αυτη τη σκοπιά,προσωπικά,  δεν μου άρεσε η όλη φάση (όχι τα επιχειρήματα )

γνωρίζω ότι δεν πίστευε στον αθεϊσμό, αλλά το

παραπάνω κειμενάκι μου φάνηκε σαν κατασκέυασμα

θρησκόληπτων, που προκειμένου να πείσουν, απομονώνουν

φρασεις επιφανών ανθρωπων ή τις προσαρμόζουν στις δικές τους

προσδοκίες...μου'ρθαν στο μυαλό διαβάζοντάς τό οι αμερικανοί θεολόγοι...ιχιχι...

έψαξα στο διαδίκτυο με τους όρους 

ALBERT EINSTEIN  GOD ATHEISM

και έπεσα  στην παρακάτω ιστοσελίδα, που υποστηρίζει οτι είναι ενας αστικός μύθος.

http://www.snopes.com/religion/einstein.asp

------------------

"Καθένας ενεργεί όχι μόνο από εξωτερική πίεση αλλά επίσης και σύμφωνα με τις εσωτερικές του ανάγκες. Τα λόγια του Σοπενχάουερ, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αλλά δε θέλει να κάνει ό,τι θέλει, ήταν πηγή έμπνευσης για μένα από τη νεότητά μου και μια διαρκής παρηγοριά και αλάθητη πηγή υπομονής στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, της δικής μου και των άλλων. Αυτό το συναίσθημα καταπραΰνει το αίσθημα της ευθύνης, που τόσο εύκολα μας παραλύει και μας αποτρέπει να παίρνουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους περισσότερο από όσο πρέπει στα σοβαρά. Συμβάλλει σε μια άποψη της ζωής, στην οποία το χιούμορ πάνω από όλα κατέχει την αδιαπραγμάτευτη θέση του. Το να ερευνώ για το νόημα ή το σκοπό της ύπαρξης κάποιου, ή της δημιουργίας του, μου φαινόταν γενικά παράλογο από αντικειμενική σκοπιά. Άλλωστε, ο καθένας έχει συγκεκριμένα ιδανικά που καθορίζουν την κατεύθυνση των προσπαθειών του και της κρίσης του."

-----------------

Μιλώντας στη Γαλλική Φιλοσοφική Εταιρεία το 1922, ο Αϊνστάιν έλεγε:

«Αν η θεωρία μου για τη σχετικότητα αποδειχθεί επιτυχής, η Γερμανία θα με διεκδικεί ως Γερμανό και η Γαλλία θα διακηρύσσει ότι είμαι πολίτης του κόσμου. Αν τυχόν η θεωρία μου αποδειχθεί αναληθής, η Γαλλία θα λέει ότι είμαι Γερμανός και η Γερμανία θα διακηρύσσει ότι είμαι Εβραίος»

Κάποτε όταν του παρουσίασαν ένα βιβλίο

με τίτλο "Εκατό συγγραφείς κατά του Einstein", είπε: "Αν είχα κάνει λάθος, ένας συγγραφέας θα ήταν αρκετός".

Γιατί άραγε ενώ δεν με καταλαβαίνει κανείς, με συμπαθούν όλοι;» είχε διερωτηθεί σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The New York Times τον Μάρτιο του 1944.

«Η επιστήμη κατηγορήθηκε για κατώτερη ηθικότητα, αλλά αυτή η κατηγορία είναι άδικη. Η ηθική συμπεριφορά του ανθρώπου μπορεί να βασίζεται αποτελεσματικά στην συμπάθεια, στην ανατροφή και στους κοινωνικούς δεσμούς, δεν είναι απαραίτητη η θρησκευτική βάση. Θα ήταν σίγουρα πολύ μικρόχαρος ο άνθρωπος που θα περιοριζόταν από το φόβο και την τιμωρία ή την ελπίδα της μετά θάνατον ανταμοιβής».

«Μόνο το κοσμικό θρησκευτικό συναίσθημα είναι το ισχυρότερο και ευγενέστερο κίνητρο για την επιστημονική έρευνα. Η θρησκεία των απλών ανθρώπων είναι διαφορετική από των επιστημόνων. Για τους απλούς ανθρώπους ο Θεός είναι ένα Όν που ελπίζουν να επωφεληθούν από την καλοσύνη του, και που φοβούνται την τιμωρία του».

«Το θρησκευτικό όμως συναίσθημα των επιστημόνων παίρνει τη μορφή ενός παράφορου θαυμασμού του φυσικού νόμου που αποκαλύπτει μια ανώτερη διάνοια.»

«Πιστεύω στον θεό του Σπινόζα, που αποκαλύπτει τον εαυτό του στη σοφή αρμονία του κόσμου, και όχι σ` έναν θεό που ασχολείται με τις τύχες και τις πράξεις των ανθρώπων».

«Θέλω να ξέρω τις σκέψεις του Θεού. ΄Ολα τα άλλα είναι λεπτομέρειες».

«Δεν υπάρχει τίποτα το θεϊκό στην ηθική. Είναι μια καθαρά ανθρώπινη υπόθεση».

«Αν είχα καταλάβει από πριν την έννοια του χρόνου, θα είχα γίνει ωρολογοποιός».

«Δεν ενδιαφέρομαι για διδακτορικά... τη βαρέθηκα όλη αυτή την κωμωδία».

«Για να με τιμωρήσει για την περιφρόνησή μου στις αυθεντίες, η μοίρα έκανε κι εμένα μια αυθεντία».

«Η πραγματική αξία της ανθρώπινης ύπαρξης καθορίζεται βασικά από το μέτρο και την αίσθηση που ο ίδιος έχει για τον εαυτό του».

«Αν δεν υπάρχει τίμημα δεν υπάρχει και αξία».

«Ο Θεός είναι πολυμήχανος αλλά όχι κακεντρεχής».

«Η φύση κρύβει τα μυστικά της επειδή είναι μεγαλειώδης, όχι επειδή είναι κατεργάρα»

[valentina667]

... Μια δροσερη νυχτα του Αυγουστου βγηκε θολωμενη απ το διαβασμα για ενα τσιγαρο.Ειχε μια μαλλον ασυνηθιστη για το χωρο ησυχια,πραγμα φυσιολογικο ομως αν σκεφτει κανεις οτι οι περισσοτεροι φοιτητες ελειπαν σε διακοπες.Λιγοι συνεχιζαν ακομη να παλευουν με τα βιβλια τους μες στο κατακαλοκαιρο,κι ακομη λιγοτεροι εμεναν εως αργα.Καθησε στο πεζουλι,αναψε το τσιγαρο της κι αφησε τα ματια της να πλανηθουν στον χωρο που ειχε γινει δευτερο σπιτι της τα τελευταια χρονια.Κοιταξε χωρις να εστιαζει το αγαλμα του Ιπποκρατη απεναντι της κι ενιωσε την πολυ μεγαλη κουραση που ειχε συσσωρευτει μεσα της.Αραγε,ποτε θα καταφερνε να πει τον ορκο του?Κι οταν επιτελους το καταφερνε θα ειχε μεινει διαθεση να κανει αυτο που την ειχε εξαρχης παρακινησει να μπλεχτει σε αυτη την πορεια ζωης ?

Δεκα μαθηματα.Ειχε μολις ολοκληρωσει την παρακολουθηση του 6ου ετους και της εμεναν δεκα μαθηματα.Καποιοι συμφοιτητες της ειχαν μολις ορκιστει,καποιοι αλλοι χρωστουσαν μονο 1-2 μαθηματα και λογικα θα ξεμπερδευαν τον Σεπτεμβρη,και κεινη παλευε ανισα με δεκα μαθηματα.Και δεν ηταν μονο ο αριθμος τους,ηταν τα διαφορετικα αντικειμενα,το πηγαινε -ελα αναμεσα σε προκλινικες βασικες επιστημες και κλινικα μαθηματα που προυπεθεταν στερεα γνωση των βασικων επιστημων.Το προγραμμα των εξετασεων δεν αφηνε περιθωρια για μια πιο λογικη διευθετηση των μαθηματων,μια ομαδοποιηση τους σε συναφη αντικειμενα.

Ηταν παρακινδυνευμενο να αφησει εξεταστικες να παρελθουν χωρις να προσπαθησει,αφου,αν ειχε μαθει ενα πραγμα στην Ιατρικη,ηταν οτι επρεπε παντα να υπολογιζει την αβεβαιοτητα.Απο Σεπτεμβριο θα μπορουσε καλλιστα να αρχισει παλι καμια απεργια,που θα την εριχνε ακομη πιο πισω.Ηταν υποχρεωμενη λοιπον να διαβαζει παραλληλα 4-5 μαθηματα,αλλαζοντας αντικειμενο οταν κουραζοταν αλλα και συγχεοντας τα ορια μεταξυ τους:συχνα δεν μπορουσε να θυμηθει που διαβασε μια πληροφορια,στην Παθολογικη Φυσιολογια ή στην Χειρουργικη,ή μηπως σε κεινη την καταραμενη Βιοχημεια που κουβαλουσε στην πλατη απ το 2ο Ετος?

Η χαλαρωση που ειχε συνοδεψει την πολυποθητη κοινωνικοποιηση της μετα το πρωτο ετος,ειχε το κοστος της:Οι περισσοτεροι απ την παρεα της ανοιγαν τα φτερα τους ειτε για εναρξη ειδικοτητας ειτε για αγροτικο,ειτε οι πιο θαρραλεοι για το εξωτερικο.Και κεινη αισθανοταν ξεχασμενη πισω,παγιδευμενη σε ενα σταδιο ζωης που θα επρεπε να ειχε ξεπερασει.Εδω και ενα χρονο ειχε παρει την αποφαση της να σοβαρευτει και ειχε περιορισει στο ελαχιστο τον χρονο που αφιερωνε σ'οτιδηποτε αλλο εκτος απ τη μελετη.Κομμενες οι συναισθηματικες εμπλοκες που τοσο της ειχαν κοστισει στο παρελθον,κομμενες οι εκδρομες και οι διακοπες,κομμενες οι πολλες εξοδοι.Κανενα περιστασιακο σινεμα,αλλα συχνοτερα DVD στο σπιτι που μπορουσε να το δει οταν πια δεν μπορουσε να κανει τιποτε αλλο,τηλεφωνα με συμφοιτητες/συμφοιτητριες της και λιγο chat στον υπολογιστη,οι μονες διεξοδοι που επετρεπε στον εαυτο της,και αυτες για να "μην καψει καμια ασφαλεια" οπως της ελεγε πειραχτικα ο Ορεστης.Οχι οτι ελειπαν οι προτασεις,τουλαχιστον τον πρωτο καιρο...γιατι σιγα-σιγα,και με τις πολλες αρνησεις,καποιοι την ειχαν διαγραψει απο το νοητο καταλογο των "διαθεσίμων",και οσο κι αν το κατανοουσε,δεν μπορουσε να μην αισθανεται ενα τσιμπημα ζηλειας οποτε μαθαινε τυχαια οτι κανονιζοταν καποια εξοδος χωρις να εχει ενημερωθει.Απεχθανόταν τη ματαιδοξια που της προκαλουσε αυτη τη ζηλεια που την αποσυντονιζε για καποιες ωρες απο το στοχο της,αλλα δεν μπορουσε να παει κοντρα στην ανθρωπινη φυση της.

Οι εξωτερικες πορτες του αναγνωστηριου ετριξαν παλι,προφανες σημαδι οτι καποιος απ τους νυχτερινους θαμωνες χρειαζοταν λιγο καθαρο αερα.Με την περιφερικη της οραση ειδε τον σιωπηλο τυπο που συχναζε τελευταια στο χωρο κουβαλωντας κατι τομους σχετικους με Ενδοκρινολογια.Τον ειχε καταταξει νοερα στους πρωην "πυλωνες του αναγνωστηριου",δηλ.εναν απ τους φοιτητες που-οπως και κεινη τωρα το ειχαν κανει δευτερο σπιτι τους-και επανερχονταν τωρα που τελειωναν την ειδικοτητα. Σταθηκε 2 μετρα μακρια της κοιτωντας κι αυτος προς τον Ιπποκρατη και τεντωθηκε αργα:πρωτα ανοιξε τα χερια του,μετα κυρτωσε την πλατη προς τα πισω και στο τελος σηκωθηκε στις μυτες σχηματιζοντας ενα ψηλολιγνο,αθλητικο τοξο...δεν μπορεσε να μην αισθανθει ενα ακαθοριστο αισθημα θαυμασμου για την ευλιγισια του μετα τοσα χρονια διαβασμα...παντα θαυμαζε τους ανθρωπους που καταφερναν να διατηρουν μια ισορροπια στη ζωη τους κατω απο συνθηκες που συνετριβαν τους περισσοτερους.

"Ποσα μεινανε?"

ο γνωστος -αγνωστος την κοιτουσε τωρα,αρα η βαθια φωνη που την εβγαλε απ την ονειροποληση της απευθυνοταν σε κεινη.

"Σε βλεπω μερες τωρα που κουβαλας διαφορα βιβλια,διαβαζοντας ποτε απ το ενα,ποτε απ το αλλο,οποτε συμπερανα οτι πρεπει να εισαι στο πτυχιο...συγγνωμη, Κων/νος"συνεχισε και της ετεινε το χερι

Ανταπεδωσε την χειραψια και τη συσταση και ειπε οτι μενανε 9-10 μαθηματα.Επιβεβαιωσε την εκτιμηση της οτι ετοιμαζοταν για τις εξετασεις της εδικοτητας και συνεχισαν για λιγο την διερευνητικη ανταλλαγη "ελεγχομενων" πληροφοριων.

" Έπρεπε να εκανες διακοπες τωρα "της ειπε καποια στιγμη..."ειναι κριμα ενα κοριτσι σαν εσενα να ξενυχτα μονη στο αναγνωστηριο μες στον Αυγουστο"

"Τι να κανει το κοριτσι που πρεπει καποτε να παρει πτυχιο,ωστε παλι,καποτε στο απωτερο μελλον να μπορει να ξανακαθεται εδω για να διαβασει για την Ειδικοτητα ?" απαντησε ετοιμολογα,προκαλωντας το αβιαστο χαμογελο του.

"Ετοιμολογη βλεπω,παρα το προχωρημενο της ωρας".

"Τι να κανω ,σκυβω το κεφαλι και τραβαω την ανηφορα...καπου εκει ψηλα υπαρχει μια κορυφη,που αν ποτε καταφερω να την ανεβω,θα σταθω να παρω μια ανασα"

"Στην κορυφη θα ανεβεις,μα στο μεταξυ χανεις τη θέα"

"Δε βλεπω καμια θέα εδω..αισθανομαι μονο χρονικη πιεση να τελειωσω μια ωρα αρχυτερα,προτου οι λιστες αναμονης διπλασιαστουν.Εσυ τα εχεις περάσει αυτα και δεν εχεις τετοια αγχη.."

"Ναι,δεν εχεις αδικο σ'αυτο...αλλα μονο αφου τα περασεις συνειδητοποιεις οτι η φαση αυτη ειχε την ιδιοτυπη χαρη της...ειναι,πως να το πω μια μετεωρη φαση λιγο πριν βουτηξεις στα βαθια νερα της Ιατρικης"

"μμμ,δεν ξερω...μηπως το εξιδανικευεις λογω της χρονικης αποστασης?"

"In limbo, ειναι η εκφραση που μου ερχεται στο μυαλο οτι αποδιδει καλυτερα αυτο που θελω να πω.Δηλ.μια αιωρηση λιγο πριν το μεταιχμιο,οπως ενα πλοιο στεκεται αροδο περιμενοντας να μπει στο λιμανι,και το ταξιδι τελειωσει...αλλα οσο στεκεται εκει,το ταξιδι συνεχιζεται..."

"Μαλλον εσυ επρεπε να εισαι διακοπες,αφου κανεις παρομοιωσεις με νερα και πλοια" του γελασε.

"Σωστα! ξερεις θαπρεπε ιδανικα να απολαμβανουμε αυτη τη διαδικασια αποκτησης γνωσης κι οχι να βιαζομαστε να την τελειωσουμε οπως-οπως.Μαθαινεις καινουρια πραγματα,νεο τροπο σκεψης,ιδανικα θα επρεπε να εχεις ενα Δασκαλο διπλα σου να σε καθοδηγει...και το χαρτι ειναι απλα μια πιστοποιηση οτι ολοκληρωσες αυτη την διαδικασια,δε θαπρεπε να γινεται αυτοσκοπος"

"Μου φαινεται σωστα διαλεξες ειδικοτητα ετσι φιλοσοφος που εισαι...αστειευομαι,ωραια θα ηταν να ηταν ετσι τα πραγματα...Αλλα εγω αισθανομαι οτι εχω μεινει πισω και καθε μερα που περνα προστιθενται κι αλλοι στις λιστες πριν απο μενα,και δε θα τελειωσω ποτε για να ασκησω αυτο που τοσα χρονια σπουδαζω.Ανυπομονω να βγω εξω στην αληθινη ζωη,ν'αρχισω να παιρνω ευθυνες,να εχω δουλειά και ασθενεις που να απασχολουν την σκεψη μου το βραδυ,να μπορω να προχωρησω και να κανω σχεδια και για αλλους τομεις της ζωης μου..."

"Ολοι ετσι αισθανομαστε στην αντιστοιχη φαση...και χανουμε την μοναδικη αισθηση των ανοιχτων επιλογων.Βιαζομαστε να διαλεξουμε Ειδικοτητα, Νοσοκομειο, πολη χωρις να καταλαβαινουμε οτι κλεινουμε ταυτοχρονα τις διαθεσιμες επιλογες μας...θα μου πεις "τι να κανω?να μην διαλεξω?",οχι θα διαλεξεις,αλλα για την ωρα μπορεις να ασθανθεις οτι αιωρεισαι αναμεσα στις επιλογες και να αφησεις αυτες να σε σαγηνευσουν,να σε προσελκυσουν..."

"Δε μου λες,μηπως διαβαζες τιποτε Κοελιο τελευταια?"τον ρωτησε καχυποπτα

Ο Κων/νος γελασε με την καρδια του.

"Μπα,πανε 8-10 χρονια απ τον "Αλχημιστη",και δεν διαβασα κανενα απ τα επομενα του...Κι ομως σκεψου,εισαι ακομα φοιτητρια,χωρις σαφως καθορισμενες υποχρεωσεις,ωραρια,εφημεριες.Εχεις την αγωνια σου και των δικων σου να τελειωσεις,αλλα εχεις και τη δυνατοτητα να πεις οτι"σημερα θελω να παω για μπανιο στη θαλασσα" ή "χρειαζομαι μια εκδρομη 4-5 ημερων" 'η "θα παω για 5 μερες στο Λονδινο".

Αν σκεφτεις τις αναμονες που σε περιμενουν,οι καθυστερησεις αυτες ειναι ασημαντες.Ακομα κι αν δεν τις κανεις,εχεις την πολυτελεια να μπορεις να τις κανεις...και ξερεις αυτο δε θα ισχυει για παντα."

"Σαν να καταλαβαινω τι εννοεις...αλλα ειναι δυσκολο να το δω ετσι απ τη δικη μου θεση.Εγω αισθανομαι μονο πιεση εσωτερικη και εξωτερικη να τελειωνω"

"Το ξερω..ετσι αισθανομουν κι εγω.Ισως χρειαζεται η χρονικη αποσταση για να μπορεις να το εκτιμησεις.Αλλη μια περιπτωση που το παρον μας διαφευγει τη στιγμη που το ζουμε..Δε σου εχει τυχει συχνα να συνειδητοποιεις εκ των υστερων οτι περνουσες πολυ ομορφα ενω τη στιγμη που αυτο συνεβαινε ειχες καποιες αγωνιες,σκεφτοσουν κατι αλλο και δεν ειχες εκτιμησει την ιδιαιτεροτητα της στιγμης?"

"Μμμ,να που το σημερινο μενου ειχε και τροφη για σκεψη εκτος απο αγχωδη μελετη...Ισως καποια στιγμη δηλαδη ν'αναπολω αυτη την κουβεντα"

"Ομολογω οτι θα κολακευομουν αν με συναντουσες μετα 10 χρονια και μου ελεγες οτι σκεφτοσουν συχνα την κουβεντα μας.Αλλα επειδη εχω και αλλες σοφιες να πω,εχεις σκοπο να κανεις πολυ διαβασμα ακομα?"

Η κρυμμενη προταση του την αιφνιδιασε λιγακι...ενστικτωδως πηγε να απαντησει οτι ναι,θα καθοταν 1-2 ωρες ακομη,αλλα ειχε πολυ καιρο να κανει συζητηση που να την αγγιζει τοσο,ηταν Αυγουστος και ειχε ξεχασει τον εαυτο της πανω απ τα βιβλια for too long,τα παρτερια της σχολης σκορπουσαν μια δροσερη ευωδια και η εσωτερικη της φωνουλα της ελεγε οτι αποκλειοταν να ξανασυγκεντρωθει σημερα....

"Μπορουμε να τα μαζεψουμε και να συνεχισουμε την κουβεντα μας πανω απο καμιά κρέπα ή ενα ποτήρι δροσερό λευκό κρασί...κι εγω αισθανομαι οτι η σχεση μου με την Επιστημη για σημερα ελαβε τελος.."

Διχως να πει κουβεντα,τον τραβηξε ελαφρα απ τη μπλουζα προς την κατευθυνση του αναγνωστηριου...πηγε στο τραπεζι της και μαζεψε τα απλωμενα της βιβλια,ενω προσπαθουσε να ελεγξει τον ρυθμο της καρδιας της...τελικα,σκεφτοταν ποτε δεν ξερεις απο που θα σου ρθει...Βγαινοντας μαζι με τον Κων/νο απ το κτηριο,αισθανθηκε για πρωτη φορα ζωντανη και αισιοδοξη μετα απο παρα πολυ καιρο.Βγαινοντας της φανηκε οτι η προτομη του Ιπποκρατη μειδιουσε...