Clemence Δημοσιεύτηκε 29 Ιουλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 29 Ιουλίου 2007 Hμερομηνία δημοσίευσης: 29-07-07 Μπάρακ Ομπάμα: Ο νέος Κένεντι Εκπλήσσουν οι ομοιότητες μεταξύ του υποψηφίου των Δημοκρατικών για το προεδρικό χρίσμα και του προέδρου-θρύλου των ΗΠΑ Του Ted Sorensen*/ The Guardian Εκ πρώτης όψεως, ο υποψήφιος για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών του 1960, Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, ο πολυεκατομμυριούχος ήρωας πολέμου, για τον οποίο εργάσθηκα για 11 εκπληκτικά χρόνια- δεν μοιάζει σε τίποτα με τον γερουσιαστή Μπάρακ Ομπάμα. Πώς ορίζεται, όμως, αυτή η διαφορετικότητα; Αν εξαιρέσουμε τη διαφορετική ιστορική περίοδο, τις άλλες ανησυχίες και τους διαφορετικούς εκλέκτορες, οι ομοιότητες μεταξύ των δύο υποψηφίων προκαλούν έκπληξη. Κοινά... μειονεκτήματα Πριν από πενήντα χρόνια, ο Κένεντι και εγώ ταξιδέψαμε στις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, αναζητώντας το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Κένεντι, όπως και ο Ομπάμα, ήταν «πρωτοετής» γερουσιαστής και δεν είχε κλείσει το 40ο έτος της ηλικίας του. Την εποχή εκείνη, οι πολιτικοί αναλυτές της Ουάσιγκτον θεωρούσαν ότι ο Κένεντι είχε δύο αξεπέραστα μειονεκτήματα. Το πρώτο ήταν η έλλειψη εμπειρίας, ιδιαίτερα όταν τον συνέκριναν με τους πολιτικούς «γερόλυκους» που αναζητούσαν το χρίσμα (Λίντον Τζόνσον, Αντλάι Στίβενσον, Χιούμπερτ Χάμφρι). Ο Κένεντι γνώριζε ότι η ηλικία και η απειρία του θα αποθάρρυναν ορισμένους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών. Αντίστοιχη αντιμετώπιση επιφυλάσσουν σήμερα πολλοί ψηφοφόροι στον Ομπάμα. Το δεύτερο μεγάλο πρόσκομμα του Κένεντι ήταν η πολιτική κληρονομιά του. Πολλοί έλεγαν ότι ο Κένεντι έχασε την ευκαιρία του να γίνει πρόεδρος την ημέρα που γεννήθηκε, αφού ήταν ρωμαιοκαθολικός. Η ταπεινωτική ήττα του μόνου καθολικού προεδρικού υποψηφίου των ΗΠΑ, του δημοφιλούς κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, Αλ Σμιθ, το 1928 είχε πείσει τους ηγέτες του κόμματος ότι το πείραμα αυτό δεν θα πετύχαινε ποτέ. Ανάλογες -κρυφά ρατσιστικές- απόψεις (όπως: «η χώρα δεν είναι έτοιμη για έναν μαύρο πρόεδρο», κ.λπ.) πρέπει να ακούει κάθε ημέρα και ο Μπάρακ Ομπάμα. Ακόμη και ορισμένα ηγετικά στελέχη της Καθολικής Εκκλησίας, αντέδρασαν στην υποψηφιότητα Κένεντι, θεωρώντας ότι ο νεαρός υποψήφιος «δεν ήταν αρκετά Καθολικός», αφού είχε φοιτήσει σε κοσμικά σχολεία και υποστήριζε τον αυστηρό διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους. Σήμερα ηγετικές μορφές της κοινότητας των Αφροαμερικανών των ΗΠΑ εκφράζουν δισταγμούς στην υποστήριξή τους προς τον Μπάρακ Ομπάμα, ίσως επειδή η υποψηφιότητά του θα τους στερούσε τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Κένεντι, όμως, πέτυχε να μεταβάλει τις επικρατούσες απόψεις, αποδεικνύοντας ότι ο πολιτικός του λόγος ήταν λιγότερο διχαστικός από εκείνον του Χάμφρεϊ. Ο Ομπάμα έχει ακόμη περιθώριο να αποδείξει το ίδιο. Φήμη και προσωπικότητα Εκτός από τις ομοιότητες στα μειονεκτήματά τους, οι δύο άνδρες μοιράζονται και μεγάλο αριθμό κοινών στοιχείων. Και οι δύο φοίτησαν στο Χάρβαρντ, ενώ και οι δύο απέκτησαν ξαφνική φήμη, ύστερα από την ομιλία τους σε συνέδριο των Δημοκρατικών: ο Κένεντι το 1956 και ο Ομπάμα το 2004. Και οι δύο απασχόλησαν την κοινή γνώμη, χάρη στα διορατικά και «ευπώλητα» βιβλία τους: «Πορτρέτα Θάρρους», Κένεντι 1956 και «Η Τόλμη της Ελπίδας», Ομπάμα 2006. Και οι δύο άνδρες ξεχώρισαν σαν νέα, όμορφα πρόσωπα, που προσέλκυαν μεγαλύτερα και νεότερα πλήθη, φαινόμενο το οποίο ο πολιτικός κόσμος της Ουάσιγκτον δεν συνειδητοποίησε παρά πολύ αργότερα. Οι ομιλίες του Κένεντι στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και νωρίτερα, όπως αυτές του Ομπάμα στις αρχές του 2007, έδιναν έμφαση στην ελπίδα, την αποφασιστικότητα, τη δυσαρέσκεια με το κατεστημένο και την πίστη στη σοφία του αμερικανικού εκλογικού σώματος. Ενσωματώνοντας προσεκτικά επιλεγμένες ιστορικές και ποιητικές αναφορές στους λόγους τους, κανείς από τους δύο δεν μιλά «αφ’ υψηλού» στον αμερικανικό λαό. Σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, και οι δύο υποψήφιοι τονίζουν τον κρίσιμο ρόλο της πολυσυλλεκτικής δημοκρατίας και την ανάγκη ανόρθωσης του διεθνούς κύρους και της ηθικής υπόστασης των ΗΠΑ. Και οι δύο προειδοποίησαν για τους κινδύνους εξωτερικών πολέμων: ο Κένεντι με αφορμή την σκληρή προσωπική του εμπειρία στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Ομπάμα χάρη στα βιώματα του σε διάφορες υποβαθμισμένες περιοχές του πλανήτη. Η μεγαλύτερη συνάφεια των δύο ανδρών ίσως να εντοπίζεται, όμως, στο ότι κήρυξαν την «πολιτική της ελπίδας», καταδικάζοντας παράλληλα την «πολιτική του φόβου», που χαρακτήρισε τη ρητορική των Ρεπουμπλικανών αντιπάλων τους και τις δύο ιστορικές περιόδους. Το 1960 και νωρίτερα, κυνικοί και απαισιόδοξοι δήλωναν ότι ένας πυρηνικός πόλεμος ήταν αναπόφευκτος, όπως αναπόφευκτο θεωρούν πολλοί σήμερα τον ατελέσφορο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Η ελπίδα νίκησε, όμως, στα 1960, όπως είμαι σίγουρος ότι θα κάνει και το 2008. Υστερα από οκτώ χρόνια στην προεδρική αντιπολίτευση, οι Δημοκρατικοί του 1960, όπως και οι σύγχρονοι απόγονοί τους, αναζητούσαν έναν νικητή, τον οποίο βρήκαν στο πρόσωπο του Τζον Κένεντι, παρά τα πολλά μειονεκτήματά του. Ο πρόεδρος Κένεντι απέδειξε στο θέμα της νομοθεσίας για τα φυλετικά δικαιώματα, στην κρίση των πυραύλων της Κούβας, στην κούρσα για το διάστημα και σε άλλα ζητήματα, ότι η επιτυχία εξαρτάται από το προσωπικό θάρρος, τη φαντασία, την ορθή κρίση και τις ηγετικές ικανότητες, που είχε επιδείξει στην προεκλογική του εκστρατεία. Πιστεύω ότι ο Ομπάμα θα κάνει το ίδιο. *Ο Τεντ Σόρενσεν υπήρξε ειδικός σύμβουλος του προέδρου Κένεντι, συντάκτης προεδρικών λόγων και -σύμφωνα με τον ίδιο τον Κένεντι- «διανοητική τράπεζα αίματος» του προέδρου. www.kathimerini.gr Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Τρία κλειδιά άνοιξαν την πόρτα για τον Λευκό Οίκο Διεξήγαγε υποδειγματική προεκλογική εκστρατεία, δίνοντας ρόλο ακόμα και στον ταπεινότερο Αμερικανό· ενσάρκωσε την ελπίδα για αλλαγή, σε μια εποχή που η Αμερική διψά και για ελπίδα και για αλλαγή· μετέτρεψε τις όποιες αδυναμίες του σε δύναμη, αξιοποίησε στο μέγιστο τα χαρίσματά του, εκμεταλλεύτηκε τα λάθη του αντιπάλου- και έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ. Πριν από δύο χρόνια, ο Μπαράκ Ομπάμα μόλις που φαινόταν στο αμερικανικό πολιτικό ραντάρ. Σήμερα, ετοιμάζεται να καθήσει στον ισχυρότερο θώκο του κόσμου. Ορισμένοι αναλυτές εκφράζουν την άποψη ότι, δεδομένων των συνθηκών, ο ίδιος είχε εξαρχής εξασφαλισμένη τη νίκη και ο αντίπαλός του ήταν εξαρχής καταδικασμένος να χάσει. «Ο Ομπάμα νίκησε γιατί ήταν υποψήφιος των Δημοκρατικών σε μια χρονιά ιδανική για τους Δημοκρατικούς», υποστηρίζει ο Λάρι Σαμπάτο, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο της Βιρτζίνιας· δύο πόλεμοι, επιχειρηματολογεί, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και μια καταστροφική οικονομική κρίση- το σημαντικότερο ζήτημα για έξι στους δέκα Αμερικανούς ψηφοφόρους- έστρωσαν με ροδοπέταλα τον δρόμο του Δημοκρατικού υποψηφίου για τον Λευκό Οίκο. Οι περισσότεροι συνάδελφοί του, ωστόσο, συμφωνούν πως το φαινόμενο Ομπάμα είναι πολύ πιο περίπλοκο, ο θρίαμβός του πολύ πιο προσωπικός από ό,τι αφήνει να εννοηθεί αυτή η άποψη. Μια προεκλογική εκστρατεία η οποία, μια μέρα, πιθανώς να διδάσκεται στα πανεπιστήμια ως πρότυπο επιτυχίας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τυχαίο που ο Ομπάμα ευχαρίστησε ιδιαίτερα, στην επινίκια ομιλία του, τον υπεύθυνο της προεκλογικής του εκστρατείας Ντέιβιντ Πλαφ. Αξιοποιώντας την τεχνολογία και το Ίντερνετ, εξηγεί η αναλύτρια Ντόνα Μπραζίλ στο CΝΝ, το Δημοκρατικό στρατόπεδο εφηύρε και εφάρμοσε ένα πρωτοποριακό σύστημα συγκέντρωσης χρημάτων, συνασπίζοντας τελικά στον ίδιο αγώνα τρία εκατομμύρια δωρητές, που συνεισέφεραν συνολικά 650 εκατομμύρια δολάρια- περισσότερα από ό,τι συγκέντρωσαν και οι δύο προεδρικοί υποψήφιοι στις εκλογές του 2004. Όποιος επισκεπτόταν την ιστοσελίδα του Ομπάμα καλούνταν να εγγραφεί ώστε να λάβει περισσότερες πληροφορίες. Όποιος το έκανε καλούνταν να συνεισφέρει οικονομικά ή να προσφέρει εθελοντικά τις εργασίες του. Συγκροτήθηκε έτσι ένας στρατός εθελοντών, ο οποίος κατάφερε να εγγράψει εκατομμύρια νέους ψηφοφόρους στα μητρώα των Δημοκρατικών- μόνο στη Φλόριντα προστέθηκαν 300.000 νέα ονόματα. Ένα μήνυμα αλλαγής που ενέπνευσε (πολλούς) νέους και γέρους, μαύρους και λευκούς, γυναίκες και άνδρες όλων των κοινωνικών στρωμάτων Ο ΜΠΑΡΑΚ Ομπάμα είπε κάποτε πως «δεν μοιάζει με τους άλλους προέδρους στο χαρτονόμισμα του δολαρίου». Αναφερόταν στο χρώμα του προσώπου του, διαφέρει όμως με τόσο πολλούς τρόπους από την κατεστημένη πολιτική αριστοκρατία των ΗΠΑ που οι διαφορές αυτές έγιναν η μεγαλύτερη δύναμή του. Ο Ομπάμα μιλούσε για ενότητα, συναίνεση και διάλογο σε μια Αμερική που υπέφερε τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της επιθετικότητας και αδιαλλαξίας της κυβέρνησης Μπουςεννέα στους δέκα ψηφοφόρους προσήλθαν στις κάλπες πεπεισμένοι πως η χώρα «βρίσκεται σε λάθος δρόμο». Η εικόνα του ήταν φιλική, συμπαθής, ελπιδοφόρα: ένας αυτοδημιούργητος οικογενειάρχης με ένα σπίτι (αντίθετα με τον Τζον ΜακΚέιν που δεν μπορούσε να θυμηθεί πόσα σπίτια έχει), ένα αυτοκίνητο, και ένα όνειρο στο οποίο παρέσυρε σχεδόν επτά στους δέκα νέους. Η ευφυΐα τού να καλύπτει τις αδυναμίες του, να προβάλλει τα χαρίσματά του και να εκμεταλλεύεται τα λάθη του αντιπάλου χωρίς να τον προσβάλλει Ο ΟΜΠΑΜΑ είναι χαρισματικός ρήτορας. Ξέρει πώς να μαγεύει τους ακροατές του. Κατάφερε όμως πράγματα ακόμα πιο σημαντικά. Δίνοντας έμφαση στην υπεροχή της σωστής κρίσης, διαλέγοντας για υποψήφιο αντιπρόεδρο έναν βετεράνο της εξωτερικής πολιτικής, τον Τζο Μπάιντεν, εξάλειψε τελικά το μεγαλύτερο ατού του αντιπάλου του, την πολυετή εμπειρία ενός ήρωα πολέμου. Επιπλέον, δεν επέτρεψε στον Τζον ΜακΚέιν να πάρει αποστάσεις από τον απερχόμενο Αμερικανό πρόεδρο. Έδωσε έμφαση στα θετικά μηνύματα, την ώρα που ο ΜακΚέιν έδινε υπερβολική έμφαση στα αρνητικά. Κι όταν ενέσκηψε το οικονομικό χάος, παρέμεινε ψύχραιμος, ξέροντας πως παρά τις κατηγορίες που δεχόταν- περί «ακραίου φιλελευθερισμού», περί «τυπικά αριστερής ατζέντας», περί «επικίνδυνων θέσεων»- η κρίση και δη η αλλοπρόσαλλη αντίδραση του ΜακΚέιν θα σήμαιναν και το οριστικό τέλος του αντιπάλου του. Λάφυρό του, ένας κόσμος γεμάτος προβλήματα ΤΟ «ΛΑΦΥΡΟ» του νικητή Μπαράκ Ομπάμα είναι ένας κόσμος γεμάτος προβλήματα. Τώρα το πιο δύσκολο θα είναι να μην απογοητεύσει. Θα αρθεί άραγε στο ύψος των τεράστιων προσδοκιών που δημιούργησε η εκστρατεία του; Η ενωτική ομιλία του θα επιτρέψει άραγε να δοθεί μια νέα πνοή στον τόσο απαξιωμένο από τον Μπους Λευκό Οίκο; Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν. Οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» προειδοποιούν ότι ο ενθουσιασμός δεν πρέπει να είναι υπερβολικός. Η περίοδος χάριτος που θα έχει ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ αναμένεται ότι θα είναι σύντομη. «Αυτός ο 47χρονος γερουσιαστής που έχει τη δύναμη να κινητοποιεί τα πλήθη, αλλά μικρή πείρα στην εκτελεστική εξουσία», γράφουν οι «Τάιμς», «θα επωμιστεί την ευθύνη της διεξαγωγής δύο πολέμων, θα κληθεί να προστατεύσει το έθνος από μια ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση και να ράψει τα κουρέλια της οικονομίας». Η «Ουάσιγκτον Ποστ» προσθέτει στον κατάλογο αυτό άλλη μια πρόκληση- να συσπειρώσει το κόμμα του γύρω από μια καινούργια εκλογική βάση (νέοι, νέοι ψηφοφόροι, ανώτερες λευκές τάξεις), η οποία του επέτρεψε να κερδίσει «οχυρά» των Ρεπουμπλικανών όπως το Οχάιο, η Ιντιάνα και το Κολοράντο. Και αυτό ενώ κάθε ρεύμα στο Δημοκρατικό Κόμμα θα προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια του προέδρου. «Μερικοί θα θυμηθούν το ξεκίνημα του Μπιλ Κλίντον το 1993, όταν οι Δημοκρατικοί στρατεύθηκαν σε μια φιλελεύθερη γραμμή» πριν χάσουν, δύο χρόνια αργότερα, την πλειοψηφία τους στο Κογκρέσο, γράφει η «Ποστ» και προσθέτει: «Ο Ομπάμα απέδειξε στη διάρκεια της εκστρατείας τις ικανότητές του να υπερβαίνει αυτές τις αντιθέσεις. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τις ίδιες μεθόδους, ως πρόεδρος, για να διευρύνει τον συνασπισμό που τον εξέλεξε». Δημοφιλής στην Ευρώπη Είναι τέλος η πρόκληση να ανανεώσει τη διεθνή συμπάθεια για τις ΗΠΑ, η οποία κατέρρευσε στην οκταετία του Μπους. Γι΄ αυτό, τουλάχιστον, ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις, καθώς χαίρει μιας άνευ προηγουμένου δημοτικότητας στο εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη. Όμως τα προβλήματα παραμένουν: Ιράκ και Αφγανιστάν, Ιράν, Μέση Ανατολή, Βόρεια Κορέα, Κίνα, Ρωσία, Πακιστάν, Αφρική. Προεκλογικά μίλησε για μια «νέα πολιτική» που θα ενώσει Ρεπουμπλικανούς και Δημοκρατικούς. Όμως, επισημαίνουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», αν δουλέψει πραγματικά με τους Ρεπουμπλικανούς για να βρει κοινό έδαφος σε θέματα όπως το Ιράκ, η τρομοκρατία και η κλιματική αλλαγή, κινδυνεύει να αποξενώσει τη φιλελεύθερη εκλογική βάση του. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιώργος Αγγελόπουλος http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1407744 Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ΑΕΛ1964 Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΚΛΕΜΕΝΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ Ο ΟΜΠΑΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΡΙΝ? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
MEDPEAD Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 20 κλικ για τον Ομπάμα 6 Νοεμβρίου 2008, 17:10 των Μαρίας Μπαρόλα- Ζωής Ψαρρά Τη χρονική στιγμή που όλη η Αμερική πανηγυρίζει για την ιστορική νίκη-θρίαμβο του νέου της προέδρου, εμείς απλά χαιρόμαστε που ήρθε στα χέρια μας τέτοιο υλικό, άξιο να αντικαταστήσει την πέννα μας...Αυτή η ευχαριστήρια επιστολή στάλθηκε σε όλους τους υποστηρικτές του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, φτάνοντας μέχρι και την Ελλάδα. Η ιστορία από χθες έχει γράψει τις πρώτες της λέξεις που εμείς τις μεταμορφώσαμε σε εικόνες... I'm about to head to Grant Park to talk to everyone gathered there, but I wanted to write to you first. We just made history. And I don't want you to forget how we did it. You made history every single day during this campaign -- every day you knocked on doors, made a donation, or talked to your family, friends, and neighbors about why you believe it's time for change. I want to thank all of you who gave your time, talent, and passion to this campaign. We have a lot of work to do to get our country back on track, and I'll be in touch soon about what comes next. But I want to be very clear about one thing... All of this happened because of you. Thank you, Barack Ας αφήσουμε τις φωτογραφίες να γράψουν τη δική τους ιστορία! ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ on line Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
anastasiostheodoridis Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Ας αφήσουμε τις φωτογραφίες να γράψουν τη δική τους ιστορία! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kopritis Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Αυτή είναι η φαμίλια του (συντόμως) προέδρου Μπάρακ ΧΟΥΣΕΪΝ Ομπάμα ? Τα κόκκαλα του Ρούσβελτ και του Τρούμαν θα τρίζουν ! Έ, ρε που κατάντησε τις ΗΠΑ ο πετρελαιάς απ' το Τέξας ... Υ.Γ Ο Κένεντι ξεκίνησε τον πόλεμο του Βιετνάμ ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ВАСИЛИЙ Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 6 Νοεμβρίου 2008 ολοι οι προεδροι που ανεφερες ηταν μεγαλες κουραδες...... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
anastasiostheodoridis Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 Σε επίσκεψη του στη Μόσχα ο Μπερλουσκόνι, σχολίασε ως εξής τη νίκη του Ομπάμα και τον ίδιο: «Είναι όμορφος και μαυρισμένος από τον ήλιο». Όταν κατάλαβε τη γκάφα του (που κάνει το γύρο του κόσμου) κάλεσε τους δημοσιογράφους και δήλωσε: «Ήταν κάτι ευγενικό, ένα μεγάλο κομπλιμέντο κι όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι ηλίθιος και να πάει να γαμηθεί…». PRESS-GR.blogspot.com Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
DrV Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 Γεια σου ρε Σίλβιο grand τύπε ! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 «Υποδοχή» στον Ομπάμα ετοιμάζει η αμερικανική σάτιρα Μετά τις προεδρικές εκλογές και την επικράτησή του, ήρθε η ώρα των κωμικών να «μελετήσουν» τον Ομπάμα. Τους αρέσει, τον αγαπούν, αλλά οι ταλαντούχοι Αμερικανοί χιουμορίστες και σκιτσογράφοι ετοιμάζονται να ασχοληθούν με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στις πλάκες και τα σκίτσα τους. Ο σατιρικός σκιτσογράφος Τεντ Ραλ δηλώνει ότι ανυπομονεί να αφήσει πίσω του τον σημερινό πρόεδρο Τζορτζ Μπους. «Είναι τόσο εύκολο να τον γελοιογραφήσεις. Είναι επιπέδου νηπιαγωγείου», είπε ο Τεντ Ραλ σε συζήτηση που οργανώθηκε σε θέατρο της Νέας Υόρκης κατά την έναρξη του φεστιβάλ της κωμωδίας της Νέας Υόρκης μετά την νίκη του Ομπάμα στις 4 Νοεμβρίου. «Η ενασχόληση με τον Ομπάμα θα είναι πολύ πιο ευχάριστη», είπε. Το πολιτικό χιούμορ περνάει μια χρυσή περίοδο στις ΗΠΑ, όπου το talk show «Saturday Midnight Live» στο NBC κάνει ρεκόρ τηλεθέασης, ενώ έχει γίνει και πηγή ενημέρωσης. Οι περισσότεροι κωμικοί είναι δημοκρατικοί και οι αγαπημένοι τους στόχοι είναι οι Ρεπουμπλικάνοι, κυρίως η υποψήφια αντιπρόεδρος του Τζον Μακέιν Σάρα Πέιλιν, η οποία, άμα τη εμφανίσει της, έγινε ο αγαπημένος τους σάκος του μποξ. «Είναι απόμακρος και σοβαρός, θα είναι συναρπαστικό», είπε ο Τεντ Ραλ. Η κωμικός Ροζάν Μπαρ θεωρεί ότι ο Ομπάμα θα είναι πηγή έμπνευσης και θα ανεβάσει το επίπεδο των αστείων. Οι περισσότεροι κωμικοί και σκιτσογράφοι έχουν συγκρατηθεί μέχρι στιγμής, αφού δεν θέλουν να διακωμωδήσουν μια νίκη που τόσο προσδοκούσαν όλοι. Ωστόσο το σατιρικό περιοδικό Τhe Onion έκανε τη βουτιά στην περίοδο Ομπάμα. Στο τελευταίο τεύχος του δημοσιεύει άρθρο με τίτλο «Σε μαύρο ανατέθηκε η χειρότερη δουλειά στην Αμερική». «Ένας Αφροαμερικανός που ονομάζεται Μπαράκ Ομπάμα, 47 ετών, ανέλαβε τη χειρότερη δουλειά στη χώρα την Τρίτη, όταν εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Μεταξύ των αποστολών που θα έχει να φέρει εις πέρας είναι να καθαρίσει τα σκουπίδια που άφησαν άλλοι». Για την κωμικό Λιζ Γουΐνστεντ, ένα είναι το σίγουρο. Τα αστεία θα φθάσουν μέχρι τέλους. «Θα αφορούν την εξουσία και τον τρόπο άσκησής της. Θα τα κάνει μούσκεμα; Θα γίνει εγωκεντρικός;». «Φυσικά, έτσι γίνεται πάντα», απάντησε ο Τεντ Ραλ. Η «γενιά X» εισέρχεται στον Λευκό Οίκο Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ηγείται της εισόδου της «γενιάς X» στον Λευκό Οίκο, που αρχίζει να αντικαθιστά τη γενιά του «baby boom» και αλλάζει τον τρόπο άσκησης της εξουσίας. «Ήλθε η ώρα μας», δήλωσε ο Τζεφ Γκόρντινιερ, συγγραφέας του βιβλίου «Πώς οι X θα σώσουν τον κόσμο», για τον οποίο ο νέος πρόεδρος ενσαρκώνει τέλεια αυτή τη γενιά, με την ηλικία, τη βιογραφία και το στυλ του. Σύμφωνα με τον Τζεφ Γκόρντινιερ, αρθρογράφο του περιοδικού Details, «υπάρχει ένα αίσθημα επείγουσας ανάγκης για αλλαγή των πραγμάτων. Δεν μπορούμε να παραμένουν σκεφτικοί και απόμακροι». Ο Μπαράκ Ομπάμα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ χάρη στη μαζική υποστήριξη των νέων κάτω των 30 ετών προς το πρόσωπό του. «Θα κυβερνήσει με ρεαλιστικό τρόπο, θα εξετάζει τα ζητήματα από όλες τις πλευρές χωρίς ιδεολογικούς δογματισμούς, αναζητώντας την καλύτερη λύση», εκτιμά ο Ααρον Φρίμαν, που γιόρτασε ταυτόχρονα με τη νίκη του Ομπάμα το βράδυ της Τρίτης τα 32α γενέθλιά του, μαζί με μια παρέα εξίσου ενθουσιωδών συνομηλίκων του. Ο Μπαράκ Ομπάμα γεννήθηκε το 1961, όπως και ο Ντάγκλας Κάπλαντ, συγγραφέας του βιβλίου «Generation X» που εκδόθηκε το 1991 και το οποίο περιγράφει το στυλ των κυνικών ατομιστών, σχεδόν αδιάφορων για ιδεολογίες, μελών των γενιάς. Τα ταμπεραμέντο των «X» προσδιορίζεται σε αντιδιαστολή με τους «baby boomers», την πρώτη μεταπολεμική και υπερβολικά πολιτικοποιημένη γενιά, στην οποία ανήκουν ο Μπιλ και η Χίλαρι Κλίντον, καθώς και ο Τζορτζ Μπους, που αποχωρούν από τη σκηνή εν μέσω της οικονομικής κρίσης. «Η ζωή του Μπαράκ Ομπάμα είναι χαρακτηριστική ενός 'X'», σχολιάζει ο ιστορικός, οικονομολόγος και δημογράφος Νιλ Χάου. «Παιδί στα ταραγμένα χρόνια της δεκαετίας του ΄60 και του ΄70, με την ανατροπή των οικογενειακών αξιών, τα διαζύγια, τις σεξουαλικές εμπειρίες και τα ναρκωτικά». Στην παιδική τους ηλικία έζησαν την ήττα του Βιετνάμ και την προεδρία του Ρίτσαρντ Νίξον, που διακόπηκε από το σκάνδαλο Γουότεργκέιτ. «Ο Ομπάμα είναι ο καρπός ενός μεικτού γάμου, με έναν πατέρα απόντα, και μιας χαώδους παιδικής ηλικίας», επισημαίνει ο Χάου, συγγραφέας του βιβλίου «Γενιές: η ιστορία του μέλλοντος των ΗΠΑ», εκτιμώντας ότι η άσκηση της εξουσίας του θα είναι πραγματιστική, με μειωμένες ιδεολογικές επιρροές. Ο Νιλ Χάου επιλέγει δύο επίθετα για να χαρακτηρίσει το προσωπικό στυλ του Ομπάμα: «άνετος, με μια στάλα φορμαλισμού». Και ο τρόπος της άσκησης της εξουσίας θα χαρακτηρίσει, κατά τη γνώμη του, το στυλ μια ολόκληρης γενιάς. Θα βάλει ένα τέλος σε ό,τι ήταν αρνητικό στην πολιτική των baby boomers: το σοκ των πολιτισμών, η ιδεολογική πόλωση, η πολιτική των ταυτοτήτων. Οι baby boomers αγαπούσαν τις κατατμήσεις και εξαντλούσαν την ενεργητικότητά τους στις σταυροφορίες. Ένας «X», που έχει γεννηθεί ανάμεσα στο 1961 και το 1981, εξηγεί ο Χάου, «είναι πιο εκλεκτικός: μπορεί να επιλέξει πολιτικά μέσα που συνήθως δεν χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα, όπως για παράδειγμα μια κυβερνητικά παρέμβαση στην ελεύθερη αγορά». «Τους αρέσει να βάζουν τα πάντα επί τάπητος, να απαιτούν διαφάνεια, να αναλύουν και να υιοθετούν αποφάσεις σε συνάρτηση με αυτές τις αναλύσεις», λέει. Από την «γενιά X» προέρχεται μια σειρά νέων αμερικανικών πολιτικών, όπως ο δήμαρχος του Νιούαρκ Κόρι Μπούκερ, ο κυβερνήτης της Λουϊζιάνα Μπόμπι Τζίνταλ και ο δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο Γκάβιν Νιούσαμ. «Οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι από τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Είμαστε κουρασμένοι από τη δεξιά και την αριστερά. Η ιδέα συνίσταται στην οικοδόμηση γεφυρών ανάμεσα στους ανθρώπους που συνήθως διαφωνούν», λέει. Σύμφωνα με τον ειδικό επί των «X», που απορρίπτουν τις ουτοπικές ιδέες των μεγαλυτέρων τους και απεχθάνονται για παράδειγμα το τραγούδι «Imagine» του Τζον Λένον, «ο Μπαράκ Ομπάμα πιθανότατα θα μας απογοητεύσει. Αλλά όλα καλά». www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kopritis Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 Ο νέος "Κένεντι", δήλωσε ότι θα συζητήσει με τον Αχμαντιμετζάντ, αλλά και ότι παράλληλα θα σκληρύνει τις κυρώσεις κατά του Ιράν. Περιμένετε να δούμε μην μας βγει χειρότερος ο μαυρούκος, και ρίξει τίποτα μπόμπες στο Ιράν ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kanagawa Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 7 Νοεμβρίου 2008 ^^Δεν νομίζω ότι πρέπει να περιμένουμε ριζικές αλλαγές στην εξωτερική πολιτική, τουλάχιστον λιαν συντόμως-το πλαίσιο πάντα μένει ίδιο. Προφανώς θα κοιτάξουν πρώτα τα συμφερόντα τους, αλλά να επέμβουν στο Ιραν χλωμό...Θα ήταν εφιαλτικό για όλους. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
filpolis Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Εύχομαι ο καινούργιος γίγαντας που γεννιέται να σύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην οικονομική εξαθλίωση. Ο κόκκινος δράκος της Ασιας. Το αντίπαλο δέος των neocons φλώρων. Το 2012 το πλεόνασμα τους θα επαρκεί άνετα να καλύψει το έλλειμμα όλων των δυτικών καπιταλιστικών δημοκρατιών. Επειδή δεν ξεχνάμε τι έλεγαν οι αχυράνθρωποι και τα ανδρείκελα τους, για τον ''Γίγαντα με τα πύλινα πόδια'' με περίσσια ειρωνεία ,ενώ τώρα σπεύδουν με την ουρά στα σκέλια να παρακαλάνε ,το κινέζικο κράτος και τους κινέζους επιχειρηματίες μήπως και σώσουν την καταρρέουσα οικονομία τους, θα πρέπει να τους ρίχνουμε κανά φάσκελο όταν μας διαφημίζουν την γη της ''επαγγελίας''. Κατάντησαν ζητιάνοι.Φουκαράδες για λύπηση.Βέβαια θα πάει στο διάλο το αμερικανικό όνειρο για κάποια λιγούρια που τρέχουν τα σάλια τους για τους μισθούς των ιατρών στις Η.Π.Α.και μας διαφημίζουν το ''γαμάτο'' σύστημα υγείας της Αμερικής χωρίς ηθικές αναστολές κατά καιρούς στο forum απαξιώνοντας την Ευρώπη και το κοινωνικό κράτος που προσπαθεί να χτίσει. Και για να μην ξεχνάμε.... http://www.smh.com.au/ffximage/2005/05/22/...eb__430x306.jpg http://www.withfriendship.com/user/images/...m-war-photo.jpg http://www.declarepeace.org.uk/captain/mur...e/pics/kkk2.jpg http://www.thewe.cc/thewei/&_/images8/..._iraq_child.jpe http://mingus.charlesmingus3art.com/rich_f...feld-saddam.jpg και αφήνω το καλύτερο για το τέλος... "Απόψε αποδείξαμε για άλλη μια φορά ότι η πραγματική δύναμη του έθνους μας δεν προέρχεται από τα όπλα ή τον πλούτο μας, αλλά από τη δύναμη των ιδανικών μας: τη δημοκρατία, την ελευθερία, τις ευκαιρίες και την ακατανίκητη ελπίδα" Αυτά είπε ο Καράς και πέθανε ο φουκαράς... Ο Αλέκος Τζανετάκος σε αμερικάνικη κόπια θα μπει στην διεθνή σκηνή, πολύ γέλιο ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
alefantos Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 @ filpolis Δηλαδη οι Κινεζοι το 2012 θα ειναι η νεα υπερδυναμη, υποδειγμα ηθικης και κοινωνικου κρατους που θα σωσουν την καταρρεουσα αμερικανικη οικονομια, ε? Εκτος απο μονοτονο αντιαμερικανισμο, αυτα που γραφεις δειχνουν ενα απιστευτο μισος και προκαταληψη. Συνεχισε να μας διασκεδαζεις Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
filpolis Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 @ filpolis Δηλαδη οι Κινεζοι το 2012 θα ειναι η νεα υπερδυναμη, υποδειγμα ηθικης και κοινωνικου κρατους που θα σωσουν την καταρρεουσα αμερικανικη οικονομια, ε? Εκτος απο μονοτονο αντιαμερικανισμο, αυτα που γραφεις δειχνουν ενα απιστευτο μισος και προκαταληψη. Συνεχισε να μας διασκεδαζεις Διάβασε και τίποτα σοβαρές οικονομικές αναλύσεις να μάθεις. Τώρα μιας και θα πας αμερική -αν θα πας- και θα δουλεύεις 80ωρα την εβδομάδα μην ξεχάσεις να πάρεις και μία σαλιάρα μαζί σου. Είπαμε, τα κωλοτουμποειδή λιγούρια στηρίζουν το σύστημα. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kopritis Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Προφανώς θα κοιτάξουν πρώτα τα συμφερόντα τους, αλλά να επέμβουν στο Ιραν χλωμό...Θα ήταν εφιαλτικό για όλους. Πάντως τα σχέδια υπάρχουν. Κάποιοι θερμοκέφαλοι στην Bush administration σχεδίαζαν την προσβολή των εγκαταστάσεων του Ιράν με τακτικά πυρηνικά όπλα γιατί οι Ιρανοί φοβούμενοι την USAF έχουν υπογειοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων (π.χ Νατάνζ) Εύχομαι ο καινούργιος γίγαντας που γεννιέται να σύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην οικονομική εξαθλίωση. Ο κόκκινος δράκος της Ασιας. Το αντίπαλο δέος των neocons φλώρων. http://www.smh.com.au/ffximage/2005/05/22/...eb__430x306.jpg http://www.withfriendship.com/user/images/...m-war-photo.jpg http://www.declarepeace.org.uk/captain/mur...e/pics/kkk2.jpg http://www.thewe.cc/thewei/&_/images8/..._iraq_child.jpe http://mingus.charlesmingus3art.com/rich_f...feld-saddam.jpg και αφήνω το καλύτερο για το τέλος... "Απόψε αποδείξαμε για άλλη μια φορά ότι η πραγματική δύναμη του έθνους μας δεν προέρχεται από τα όπλα ή τον πλούτο μας, αλλά από τη δύναμη των ιδανικών μας: τη δημοκρατία, την ελευθερία, τις ευκαιρίες και την ακατανίκητη ελπίδα" Αυτά είπε ο Καράς και πέθανε ο φουκαράς... Ο Αλέκος Τζανετάκος σε αμερικάνικη κόπια θα μπει στην διεθνή σκηνή, πολύ γέλιο ... Ο "κόκκινος δράκος" της Ασίας είναι κόκκινος απ' το αίμα των πολιτών του. Υποστηρίζεις ένα απολυταρχικό-κομμουνιστικό καθεστώς ενάντια σε μια (όσο και να είναι) Δημοκρατία ? Ουδείς θέλει να σκεφτεί τι εγκλήματα θα είχαμε αν στην θέση των ΗΠΑ, ήταν η Κίνα (δείτε μόνο τι γίνεται με την Ταϊβάν). Γιατί δεν πήγαινες για Ειδικότητα στην Κίνα να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι τι ωραίο σύστημα Υγείας έχουν εκεί ? Τι άλλο θ' ακούσουμε ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
filpolis Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Προφανώς θα κοιτάξουν πρώτα τα συμφερόντα τους, αλλά να επέμβουν στο Ιραν χλωμό...Θα ήταν εφιαλτικό για όλους. Πάντως τα σχέδια υπάρχουν. Κάποιοι θερμοκέφαλοι στην Bush administration σχεδίαζαν την προσβολή των εγκαταστάσεων του Ιράν με τακτικά πυρηνικά όπλα γιατί οι Ιρανοί φοβούμενοι την USAF έχουν υπογειοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων (π.χ Νατάνζ) Εύχομαι ο καινούργιος γίγαντας που γεννιέται να σύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην οικονομική εξαθλίωση. Ο κόκκινος δράκος της Ασιας. Το αντίπαλο δέος των neocons φλώρων. http://www.smh.com.au/ffximage/2005/05/22/...eb__430x306.jpg http://www.withfriendship.com/user/images/...m-war-photo.jpg http://www.declarepeace.org.uk/captain/mur...e/pics/kkk2.jpg http://www.thewe.cc/thewei/&_/images8/..._iraq_child.jpe http://mingus.charlesmingus3art.com/rich_f...feld-saddam.jpg και αφήνω το καλύτερο για το τέλος... "Απόψε αποδείξαμε για άλλη μια φορά ότι η πραγματική δύναμη του έθνους μας δεν προέρχεται από τα όπλα ή τον πλούτο μας, αλλά από τη δύναμη των ιδανικών μας: τη δημοκρατία, την ελευθερία, τις ευκαιρίες και την ακατανίκητη ελπίδα" Αυτά είπε ο Καράς και πέθανε ο φουκαράς... Ο Αλέκος Τζανετάκος σε αμερικάνικη κόπια θα μπει στην διεθνή σκηνή, πολύ γέλιο ... Ο "κόκκινος δράκος" της Ασίας είναι κόκκινος απ' το αίμα των πολιτών του. Υποστηρίζεις ένα απολυταρχικό-κομμουνιστικό καθεστώς ενάντια σε μια (όσο και να είναι) Δημοκρατία ? Ουδείς θέλει να σκεφτεί τι εγκλήματα θα είχαμε αν στην θέση των ΗΠΑ, ήταν η Κίνα (δείτε μόνο τι γίνεται με την Ταϊβάν). Γιατί δεν πήγαινες για Ειδικότητα στην Κίνα να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι τι ωραίο σύστημα Υγείας έχουν εκεί ? Τι άλλο θ' ακούσουμε ... Υποστηρίζεις ένα απολυταρχικό-κομμουνιστικό καθεστώς ενάντια σε μια (όσο και να είναι) Δημοκρατία ? Ουδείς θέλει να σκεφτεί τι εγκλήματα θα είχαμε αν στην θέση των ΗΠΑ, ήταν η Κίνα (δείτε μόνο τι γίνεται με την Ταϊβάν). Γιατί δεν πήγαινες για Ειδικότητα στην Κίνα να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι τι ωραίο σύστημα Υγείας έχουν εκεί ? Τι άλλο θ' ακούσουμε ... Κοπρίτης είσαι ότι να ΄ναι , από την μία παραδέχεσαι ότι οι Αμερικάνοι ετοίμαζαν επίθεση στο ΙΡΑΝ με τακτικά πυρηνικά και από την άλλη παίρνεις ένα περισπούδαστο ύφος του ελέους και κατηγορείς με εικασίες με ''΄αμα''και με ''αν''για το τι θα έκαναν εάν ήταν στην θέση των αμερικάνων στυγνών δολοφόνων οι κινέζοι.Και η γιαγιά σου εάν είχε αρχιδία θα την έλεγαν παππού κοπρίτη.... . ΕΛΕΟΣ! Μιλάμε για την υποκρισία. Μιας και ανέφερες την Ταϊβάν Κοπρίτης έχω να σου πω ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της μεθορίου της Κίνας. Ως ανεξάρτητη έχει αναγνωρισθεί μόνο από 24 κράτη,αν δεν απατώμαι μεταξύ αυτών...η ''δημοκρατία'' σας με την αστερόχεσα.. Η ''Δημοκρατία της Κίνας'' δεν αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος από τις περισσότερες χώρες και διεθνείς οργανισμούς.Άρα Ιωαννιδικέ υπερπατριώτη ελεεινά και γελοία παραδείγματα του κώλου μας φέρνεις αποδεικνύοντας πόσο βαθιά αντιδημοκράτης είσαι.Σίγουρα υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας, στην Κίνα άλλα οι πρώτοι διδάξαντες στο να προσβάλλουν τα δικαιώματα του πολίτη και την έννοια της δημοκρατίας υπήρξαν άλλοι,θα μου πάρει χιλιάδες ποστ να το αναλύσω.Όλοι εσείς οι υποκριτές που κόπτεστε για το απολυταρχικό καθεστώς της Κίνας θα ήθελα να έβλεπα τον τρόμο σας εάν ένα δις από εξαθλιωμένους πρόσφυγες ξεχύνονταν στις δυτικές δημοκρατίες σας και ζητούσαν στέγη και εργασία τι θα τους λέγατε. Τότε θα έβγαινε το ξενόφοβο μένος και η ''υπερπατριωτική'' ιδεολογία σας για κλειστά σύνορα και μη αποδοχή των ''λαθρομεταναστών''..Έτσι δεν ειναι κοπρίτης?,Αυτό δεν υποστήριζες σε άλλο τόπικ? Τι υποκριτής που είσαι... Περίπατο θα πήγαιναν οι αμπελοφιλοσοφίες σας τα περί καθεστώτων εάν θίγονταν τα μικρόσυμφέροντα σας, έτσι αυτό το σύστημα που υπάρχει στην Κίνα είναι κάποια λύσις.... Όλοι εσείς λοιπόν , neocons με ανύπαρκτα επιχειρήματα προσπαθείτε να δικαιολογήσετε το κάζο και το στραπάτσο που έχετε υποστεί,το ηθικοπλαστικό δε περίβλημα που καλύπτει τις αξίες σας είναι πραγματικά κατάπτυστο. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kopritis Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Κοπρίτης είσαι ότι να ΄ναι , από την μία παραδέχεσαι ότι οι Αμερικάνοι ετοίμαζαν επίθεση στο ΙΡΑΝ με τακτικά πυρηνικά και από την άλλη παίρνεις ένα περισπούδαστο ύφος του ελέους και κατηγορείς με εικασίες με ''΄αμα''και με ''αν''για το τι θα έκαναν εάν ήταν στην θέση των αμερικάνων στυγνών δολοφόνων οι κινέζοι.Και η γιαγιά σου εάν είχε αρχιδία θα την έλεγαν παππού κοπρίτη.... . ΕΛΕΟΣ! Μάλλον τελείς εν σύγχυσι ... Δεν υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο στην ζωή, ούτε πρέπει να είσαι με κάποια άλλη μεγάλη δύναμη επειδή δεν "πάμε" τις ΗΠΑ (και τα όσα κάνουν ανά τον κόσμο). Επίσης τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι Αμερικανοί έχουν μια δημοκρατία και την Κίνα την κυβερνά ένα δικτατορικό καθεστώς (που περιορίζει στους πολίτες του ακόμα και την πρόσβαση στο Ίντερνετ...) Μιας και ανέφερες την Ταϊβάν Κοπρίτης έχω να σου πω ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της μεθορίου της Κίνας. Ως ανεξάρτητη έχει αναγνωρισθεί μόνο από 24 κράτη,αν δεν απατώμαι μεταξύ αυτών...η ''δημοκρατία'' σας με την αστερόχεσα.. Η ''Δημοκρατία της Κίνας'' δεν αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος από τις περισσότερες χώρες και διεθνείς οργανισμούς.Άρα Ιωαννιδικέ υπερπατριώτη ελεεινά και γελοία παραδείγματα του κώλου μας φέρνεις αποδεικνύοντας πόσο βαθιά αντιδημοκράτης είσαι. Καλά, ξέρεις τι λες ? Η Ταϊβάν δημιουργήθηκε από Κινέζους Εθνικιστές που δεν μπορούσαν να υποταχθούν στους Κινέζους Κομμουνιστές μετά την νίκη των τελευταίων το 1949. Το ότι η Κίνα μπορεί και πιέζει πολλές χώρες (λόγω μεγέθους), και έτσι έχουν αναγνωρίσει λίγοι την Ταϊβάν, δεν λέει και πολλά. Το κεφαλαιώδες είναι ότι οι ΗΠΑ εγγυώνται την ασφάλεια της Ταϊβάν, και παρά τους κατά καιρούς λεονταρισμούς της, η Κίνα δεν έχει επιχειρήσει κάτι. Και για τους γνωρίζοντες τα στρατιωτικά, θα θυμίσω ότι η περιοχή ανήκει στην ζώνη ευθύνης του 7ου Στόλου, της ισχυρότερης ναυτικής δύναμης αυτή την στιγμή στον πλανήτη... Όλοι εσείς οι υποκριτές που κόπτεστε για το απολυταρχικό καθεστώς της Κίνας θα ήθελα να έβλεπα τον τρόμο σας εάν ένα δις από εξαθλιωμένους πρόσφυγες ξεχύνονταν στις δυτικές δημοκρατίες σας και ζητούσαν στέγη και εργασία τι θα τους λέγατε. Τότε θα έβγαινε το ξενόφοβο μένος και η ''υπερπατριωτική'' ιδεολογία σας για κλειστά σύνορα και μη αποδοχή των ''λαθρομεταναστών''..Έτσι δεν ειναι κοπρίτης?,Αυτό δεν υποστήριζες σε άλλο τόπικ? Τι υποκριτής που είσαι... Δεν υποστήριξα εγω πουθενά ότι θέλω μια Κίνα εξαθλιωμένη. Απλά να περιορίζεται εντός των συνόρων της. Σε περίπτωση που θα θελήσει να το "παίξει" υπερδύναμη, θα υπάρξουν προβλήματα. Και τότε ναι, και η Ελλάδα ανήκει εις την Δύσιν ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
filpolis Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 8 Νοεμβρίου 2008 Και για τους γνωρίζοντες τα στρατιωτικά θα θυμίσω ότι η περιοχή είναι στην ζώνη ευθύνης του 7ου Στόλου, της ισχυρότερης ναυτικής δύναμης αυτή την στιγμή στον πλανήτη... Δεν υποστήριξα εγω πουθενά ότι θέλω μια Κίνα εξαθλιωμένη. Απλά να περιορίζεται εντός των συνόρων της. Σε περίπτωση που θα θελήσει να το παίξει υπερδύναμη, θα υπάρξουν προβλήματα. Και τότε ναι, και η Ελλάδα ανήκει εις την Δύσιν ... Πρέπει να σχολιάσω? -Η Κίνα δεν περιορίζεται εντός των συνόρων της, ,έχει αναδειχθεί σε Υπερδύναμη, ελέγχει το εμπόριο στην Ασία Μακάου, Χονγκ Κονγκ ,Σανγκάη τα λιμάνια της και διακινεί εν μέσω αυτών το 75% του εμπορίου της Ασίας. Άμεση εξαρτώμενη της Κίνας η Ιαπωνία που ελέω Κίνας διακινεί τα προιόντα της στην Ευρώπη χρησιμοποιόντας τα λιμάνια της .Φαντάσου πόσο υπερτιμημένα θα ήταν εάν δεν υπήρχαν οι ενδιάμεσοι σταθμοί ανεφοδιασμού της Κίνας. Τώρα το Μακαρθικό κουλό που πέταξες έχει πολύ πλάκα. Αλήθεια είναι κάποιο είδος αντικινεζικής υστερίας? Δηλαδή το απομεινάρι του Β ΠΠ που σκοπό είχε τον έλεγχο του Ειρηνικού από τους Ιάπωνες φοβίζει σε κάτι την ηπειρώτικη Κίνα? Σε τι να τους προκαλεί το φόβο?.... Κοίταξε λίγο να χεστείς εσύ και ο άλλος ο κολοτούμπας ο ''συνθετικός'' απάνω σας...ε ρε κλαρίνα που θα κάνει ο Αμερικανικός στόλος... http://www.globalsecurity.org/military/wor...plaaf-equip.htm στον Ειρηνικό....Αλήθεια τι capacity μεταφοράς σε πολεμικό υλικό έχουν τα Αμερικανικά Carriers στον Ειρηνικό?....Είναι...stealth carriers? Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία και δεν δίνουν στην δημοσιότητα όχι ομως των αριθμό των βομβαρδιστικών τους... Τα αμυντικά θέματα να είναι καλά και οι παπαριές που σας πασάρουν και τις διατυμπανίζετε φουσκώνοντας σαν παγόνια. Είστε γραφικοί τελείως , δεν αξίζει να συζητά κανείς μαζί σας... Αξιώνετε και πολεμική αναμέτρηση. Ποιοι ? Τα μακαρθικά απομεινάρια του 2008 εν Ελλάδι...Πάω να πιώ καμιά μπύρα αποχωρώ...Με αποτελειώσατε... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Λευτέρης Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Για μένα, τα δύσκολα πέρασαν. Τώρα έρχονται τα χειρότερα. Η επίθεση στο Ιράν προπαγανδιστικά είναι σχεδόν αδύνατη με τον προηγούμενο πρόεδρο. Ό,τι είχε να δώσει στον ιμπεριαλισμό το έδωσε. Η προπαγάνδα για την εισβολή σε Αφγανιστάν και Ιράκ ήθελε πνεύμα σταυροφορίας, ιδεολογία μισαλοδοξίας για τους μουσουλμάνους. Τώρα η εισβολή στο Ιράν επειδή θα είναι πιο δύσκολη χρειάζεται πνεύμα δήθεν διεθνιστικό δηλαδή κοσμοπολιτισμού. Χρειάζεται ψευδοαντιπολεμική ιδεολογία για επίθεση στο προπαγανδιζόμενο ως φιλοπόλεμο πυρηνικό και εξαιρετικώς επικίνδυνο Ιράν. Κατάλληλος για αυτόν τον ρόλο είναι ο νέος πρόεδρος Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kopritis Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Δεν μπορώ να κάνω μαθήματα (ούτε έχω και χρόνο) στρατιωτικής τεχνολογίας στον filpolis. Αν όλα παίζονταν στο επίπεδο των αριθμών θα έπρεπε να νικούσαν οι Ιρακινοί (και στους δύο πολέμους του Κόλπου). Οι Κινέζοι βρίσκονται τεχνολογικά σχεδόν 20 χρόνια πίσω απ' τις ΗΠΑ. Θα σταθώ στην πολύ εύστοχη παρατήρηση του del. Για μένα, τα δύσκολα πέρασαν. Τώρα έρχονται τα χειρότερα. Η επίθεση στο Ιράν προπαγανδιστικά είναι σχεδόν αδύνατη με τον προηγούμενο πρόεδρο. Ό,τι είχε να δώσει στον ιμπεριαλισμό το έδωσε. Η προπαγάνδα για την εισβολή σε Αφγανιστάν και Ιράκ ήθελε πνεύμα σταυροφορίας, ιδεολογία μισαλοδοξίας για τους μουσουλμάνους. Τώρα η εισβολή στο Ιράν επειδή θα είναι πιο δύσκολη χρειάζεται πνεύμα δήθεν διεθνιστικό δηλαδή κοσμοπολιτισμού. Χρειάζεται ψευδοαντιπολεμική ιδεολογία για επίθεση στο προπαγανδιζόμενο ως φιλοπόλεμο πυρηνικό και εξαιρετικώς επικίνδυνο Ιράν. Κατάλληλος για αυτόν τον ρόλο είναι ο νέος πρόεδρος http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=30172992 Ξεχωρίζω: - «Σε εκείνους που θέλουν να καταστρέψουν τον κόσμο - θα σας νικήσουμε. Σε όσους επιθυμούν την ειρήνη και την ασφάλεια - θα σας υποστηρίξουμε». Μπάρακ Ομπάμα - * Τη δεκαετία του '90, η κυβέρνηση Κλίντον ξόδευε περισσότερα στην άμυνα από όσα είχε προτείνει ο προκάτοχός του, Μπους ο πρεσβύτερος, ενώ ο Αλ Γκορ το 2000 υποσχέθηκε να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες κατά 80 δισ. δολάρια μέσα στην επόμενη δεκαετία. - *Ο Μπάρακ Ομπάμα δεν αποτελεί εξαίρεση στην «κληρονομιά» των Δημοκρατικών σε θέματα στρατιωτικών δαπανών. Πουθενά δεν έχει ζητήσει περιορισμό τους, και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει ζητήσει αυξήσεις. Αφιερωμένο στους (εκστασιασμένους) θαυμαστές του νέου "Κένεντι" ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
DrV Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Για κάποιο λόγο ο Κένεντυ θεωρείται πρότυπο αμερικάνου προέδρου; Κόλπος των χοίρων, Βιετνάμ, Τοίχος Βερολίνου, hello?? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Για κάποιο λόγο ο Κένεντυ θεωρείται πρότυπο αμερικάνου προέδρου; Κόλπος των χοίρων, Βιετνάμ, Τοίχος Βερολίνου, hello?? Hμερομηνία δημοσίευσης: 09-11-08 Ανοιχτή επιστολή στον Mπαράκ Oμπάμα Tης Mαντλιν Oλμπραϊτ - Πρώην υπουργού Eξωτερικών των HΠA Αγαπητέ πρόεδρε Μπαράκ Ομπάμα, Συγχαρητήρια για την επιτυχία σου! Κατήγαγες μία εντυπωσιακή νίκη, αλλά η νίκη αυτή συνεπάγεται ευθύνη, την ευθύνη να ηγηθείς μίας πληγωμένης Αμερικής σε έναν κόσμο που μαστίζεται από τον πόλεμο, τη σύγχυση και το μίσος. Οταν ορκιστείς, θα αναλάβεις το δύσκολο έργο να αποκαταστήσεις την αξιοπιστία των ΗΠΑ, ως αποτελεσματικού και παραδειγματικού παγκόσμιου ηγέτη. Το έργο αυτό δεν θα μπορέσεις να το φέρεις εις πέρας απλώς με το να λάβεις τις αποστάσεις σου από τα λάθη του Τζορτζ Μπους. Πρέπει να αναπτύξεις πρωτοποριακές στρατηγικές για την αντιμετώπιση πολλαπλών προκλήσεων, συμπεριλαμβανομένης και της χρηματοπιστωτικής κρίσης, των δύο πολέμων (σε Ιράκ και Αφγανιστάν), της Αλ Κάιντα, της πυρηνικής απειλής και της κλιματικής αλλαγής. Σε κάθε έναν από τους προαναφερθέντες τομείς, θα χρειαστείς εξαίρετους συμβούλους, κριτική σκέψη και συγκεκριμένη τακτική, η οποία θα παράγει αποτελέσματα. Επίσης, οφείλεις να καταφύγεις στις παραδοσιακές αξίες που κατέστησαν την Αμερική μία αξιοσέβαστη δύναμη στην παγκόσμια σκακιέρα: επιμονή, αισιοδοξία, δικαιοσύνη, ειρήνη. Οπως άλλωστε αναγνώρισες και ο ίδιος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής σου εκστρατείας, η καλή φήμη της Αμερικής έχει τρωθεί. Τώρα λοιπόν καλείσαι να δείξεις στον κόσμο ότι η χώρα μας, παρότι δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της όταν αυτό είναι απαραίτητο, είναι επίσης διατεθειμένη να ακούσει και να μάθει. Το πρώτο αυτό βήμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αλλά ακολουθούν αρκετά ακόμη. Από την ημέρα της ορκωμοσίας σου κιόλας, θα πρέπει να παλέψεις για να ξαναχτίσεις την εμπιστοσύνη στην υγεία του οικονομικού μας συστήματος και στην χρηματοπιστωτική σταθερότητα των ΗΠΑ. Το κραχ του Οκτωβρίου απέδειξε ότι οι σημερινοί ηγέτες μας έχασαν το δρόμο τους. Τώρα, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα επάνω σου. Διάλεξε τους σωστούς ανθρώπους. Δείξε πειθαρχία. Μείνε πιστός στους κανόνες που ο ίδιος θεσπίζεις. Προώθησε τέλος ένα οικονομικό μοντέλο που ανταμείβει τη σκληρή δουλειά και όχι την απληστία. Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, πρέπει να εφαρμόσεις την προγραμματική σου δήλωση για άμεση αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ. Εάν διστάσεις, θα σε πιέσουν οι ίδιοι οι Ιρακινοί να το κάνεις. Αρχίζοντας όμως ο ίδιος τη διαδικασία, ακολουθώντας το δικό σου πρόγραμμα, θα καταστήσεις τους Ιρακινούς ηγέτες υπόλογους για πιθανή αποσταθεροποίηση της χώρας και ανάκαμψη των ανταρτών, χωρίς να δώσεις σε κανέναν την ικανοποίηση να ισχυριστεί ότι οι ΗΠΑ εκδιώχθηκαν. Οσα στρατεύματα παραμένουν στο Ιράκ στο μεσοδιάστημα μέχρι την αποχώρηση, πρέπει να επικεντρωθούν στην εκπαίδευση των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας. Αλλωστε, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί τους τελευταίους μήνες, η κατάσταση παραμένει εύθραυστη. Οι εθνοτικές συγκρούσεις συνεχίζονται και έχουν βαθιές ρίζες στην ιστορία της χώρας. Μόνο οι ίδιοι οι Ιρακινοί είναι σε θέση να τις λύσουν. Τα αμερικανικά στρατεύματα δεν μπορούν να παίξουν αυτόν το ρόλο. Ηλθε η ώρα να μεταφέρουν τις αρμοδιότητές τους στους ντόπιους. Στο Αφγανιστάν έχει δημιουργηθεί μία απαράδεκτη κατάσταση, όπου οι άνθρωποι φοβούνται τους Ταλιμπάν, απεχθάνονται το ΝΑΤΟ και δυσπιστούν απέναντι στην κυβέρνησή τους. Δεδομένου του διακυβεύματος, θα μπεις ενδεχομένως στον πειρασμό «να κάνεις περισσότερα» για το Αφγανιστάν. Αυτό όμως θα είναι αντίδραση, όχι στρατηγική. Ο ίδιος ο στρατός μας παραδέχεται ότι οι τακτικές μας είναι δυσεφάρμοστες. Δεν μπορούμε ούτε να «συλλάβουμε» τη νίκη, ούτε να τη «σκοτώσουμε». Χρειαζόμαστε μεν στρατιωτικές ενισχύσεις, αλλά κυρίως χρειαζόμαστε μία πολιτική που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τις ευαισθησίες του ντόπιου πληθυσμού. Υπό την προεδρία σου, η βασική αποστολή του ΝΑΤΟ θα πρέπει να είναι η εκπαίδευση των τοπικών δυνάμεων ασφαλείας, ώστε να υπερασπίζονται μόνες τους τα χωριά τους, ενώ παράλληλα θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση στη βελτίωση της διακυβέρνησης και της ποιότητας ζωής των ανθρώπων. Ενας άλλος κρίσιμος τομέας είναι η οικονομική ανάπτυξη και εκεί πρέπει να προωθήσεις τη διεθνή και περιφερειακή συνεργασία, ώστε να βελτιωθούν οι υποδομές της χώρας και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Διπλωματικά, βασικός στόχος πρέπει να παραμείνει η ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ Καμπούλ και Ισλαμαμπάντ. Εν ολίγοις, οι προσπάθειές μας δεν θα πρέπει να περιορίζονται στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, αλλά και στην καταπολέμηση της αναπαραγωγής της. Εκτός όμως από τους Ταλιμπάν, ο λόγος που επιχειρούμε στο Αφγανιστάν είναι και η Αλ Κάιντα, οι δραστηριότητες της οποίας απλώνονται παγκοσμίως. Η οργάνωση δεν έχει βαθιές ρίζες στο Πακιστάν, ενώ οι ακραίες ιδέες της αποξενώνουν ακόμη και πιθανούς συμπαθούντες. Μολονότι ακόμη ενεργή λοιπόν, η Αλ Κάιντα χάνει τον πόλεμο των ιδεών. Οι επιχειρήσεις εναντίον της πρέπει να συνεχιστούν, αλλά οφείλουμε να δείξουμε τη δέουσα προσοχή ώστε να μην δίνουμε αφορμή στο μουσουλμανικό κόσμο να την ηρωοποιεί. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα βοηθούσε βεβαίως και το κλείσιμο του Γκουαντάναμο. Από την πρώτη ημέρα κιόλας που θα αναλάβεις τα καθήκοντά σου, πρέπει να αρχίσεις να εργάζεσαι για μία δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Μεσανατολικό πρόβλημα. Οι κυνικοί βέβαια θα υποστηρίξουν ότι η ειρήνη στη Μέση Ανατολή δεν αρκεί για να εξουδετερώσει την Αλ Κάιντα, γεγονός βέβαια προφανές, αλλά εκτός θέματος. Οι προσπάθειές σου θα δείξουν το ηθικό ανάστημα της Αμερικής σε περιοχές όπου η Αλ Κάιντα ψάχνει μέλη για να επιστρατεύσει. Μόνο μία αποτελεσματική διαμεσολάβηση των ΗΠΑ θα πείσει τους Αραβες και τους Ισραηλινούς ότι μπορούν ακόμη να ζήσουν μαζί ειρηνικά. Αν δεν υπάρχει αυτή η ελπίδα, τότε οι εξτρεμιστές θα συνεχίσουν να κερδίζουν έδαφος και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Οι κίνδυνοι που διασπείρονται από τη Μέση Ανατολή προς τον Κόλπο είναι σίγουρο ότι θα σε απασχολήσουν, αλλά δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να σε απορροφήσουν τελείως. Η εξωτερική μας πολιτική δεν θα πρέπει να είναι μονοδιάστατη. Αλλες περιοχές του κόσμου, όπως η Αφρική και η Λατινική Αμερική αξίζουν την προσοχή μας. Ως ηγέτης σε μία παγκοσμιοποιημένη εποχή, οφείλεις να βλέπεις ολόκληρο τον κόσμο. Αυτή είναι η βασική μου προσδοκία: ότι θα εκμεταλλευθείς τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται, αλλά και τα επιστημονικά επιτεύγματα ώστε να βελτιώσεις το επίπεδο διαβίωσης όλων των ανθρώπων. Ο μόνος τρόπος για να το επιτύχεις αυτό είναι να αντικατασταθεί η υπερκατανάλωση από την βιώσιμη ανάπτυξη, τουλάχιστον στην Αμερική που μπορεί να αποτελέσει σχολείο και για τον υπόλοιπο κόσμο. Κύριε πρόεδρε, βάλε τέλος στην πολιτική του φόβου, φέρσου μας σαν να είμαστε ενήλικες, βοήθησέ μας να κατανοήσουμε τα άλλα έθνη και τις κουλτούρες τους. Προκάλεσέ μας να συνεργαστούμε. Υπενθύμισέ μας τις μεγάλες ώρες της Αμερικής, τότε που ενέπνεε την υφήλιο. www.kathimerini.gr Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
DrV Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 "Ανοιχτή επιστολή στον Mπαράκ Oμπάμα Tης Mαντλιν Oλμπραϊτ - Πρώην υπουργού Eξωτερικών των HΠA" Consider the source... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 9 Νοεμβρίου 2008 Hμερομηνία δημοσίευσης: 09-11-08 Only in America… Του Χαριδημου Κ. Τσουκα* Ο Τζέσε Τζάκσον έκλαιγε, ο κόσμος δάκρυζε από χαρά, τα πλήθη πανηγύριζαν με πρωτοφανή ενθουσιασμό. Η σκληροτράχηλη Ρόζι Παρκς, εκεί ψηλά στον ουρανό, θα χαμογελά με ικανοποίηση. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αν ζούσε, σεβάσμιος γέροντας 79 χρόνων σήμερα, θα μας θύμιζε τη δύναμη του ονείρου και της ελπίδας. Μόνο στην Αμερική ο γιος ενός Αφρικανού, μεγαλωμένος στις φτωχογειτονιές της Τζακάρτα, με ένα περίεργο επώνυμο κι ένα «ύποπτο» μεσαίο όνομα, θα μπορούσε να γίνει πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο. Μόνο στην Αμερική η τρισέγγονη σκλάβων θα μπορούσε να γίνει η Πρώτη Κυρία της χώρας. Μόνο στην Αμερική αυτό που χθες φάνταζε αδύνατο, καθίσταται σήμερα εφικτό. Γιατί η Αμερική είναι πάνω απ’ όλα η χώρα που θεμελιώθηκε σε ιδεώδη: «θεωρούμε ότι οι αλήθειες αυτές είναι αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ότι είναι προικισμένοι από το Δημιουργό με ορισμένα αναπαλλοτρίωτα Δικαιώματα, ότι αυτά είναι η Ζωή, η Ελευθερία και η επιδίωξη της Ευτυχίας». Με τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας το 1776 η Αμερική εγκαινιάζει πολιτικά τη Νεοτερικότητα – την εκδοχή του ανθρώπου ως ελεύθερου από τα δεσμά της ά-λογης παράδοσης και της αυθαίρετης εξουσίας, με το δικαίωμα να ορίζει τη ζωή του και να επιδιώκει την ικανοποίηση των ονείρων του σε μια δημοκρατικά οργανωμένη πολιτεία. Αυτό είναι το αμερικανικό όνειρο, αυτή είναι η κινητοποιός δύναμη της αμερικανικής κοινωνίας (αλλά και κάθε πραγματικά σύγχρονης κοινωνίας): η δυνατότητα να ανα-στοχάζεσαι, να επαν-ορίζεις και να ανα-δημιουργείς τον εαυτό σου ως άτομο και ως συλλογικότητα. Την ηλεκτρική λάμπα και το αεροπλάνο, τον προσωπικό υπολογιστή και το Διαδίκτυο, τον Αβραάμ Λίνκολν και τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ, τον Ράλφ Εμερσον και τον Μαρκ Τουέιν, τον Τένεσι Γουίλιαμς και τον Χένρι Μίλερ, τον Τζον Ντιούι και τον Ουίλιαμ Τζέιμς, τον Τζέιμς Γουότσον και τον Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, τον Μπομπ Ντίλαν και τον Μπρους Σπρίνγκστιν, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τον Μπαράκ Ομπάμα, όλους και όλα τα συνδέει ένα μακρύ νήμα που ξετυλίγεται επί δυόμισι αιώνες τώρα: ο έλλογος άνθρωπος κατασκευάζει τον εαυτό του, η κοινωνία είναι διαρκής ανθρώπινη δημιουργία. Το αμερικανικό όνειρο όχι μόνο ενσταλάζει ελπίδα, αλλά συνιστά ένα ιδεώδες προς το οποίο (πρέπει να) τείνει η κοινωνία και με βάση το οποίο κρίνει και ανα-θεωρεί τις εκάστοτε πρακτικές της. Το 1963 ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν επικρίνει την Αμερική γιατί έχει λάθος αρχές, αλλά γιατί, αποκλείοντας (συχνά βίαια) τους μαύρους, δεν τιμά τις αρχές της. «Ονειρεύομαι ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζουν μια μέρα σε μια χώρα όπου δεν θα κρίνονται με βάση το χρώμα του δέρματός τους, αλλά το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους». Το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν είναι πλέον μόνο όνειρο. Με την εκλογή ενός, ταπεινής καταγωγής, Αφροαμερικανού στο ισχυρότερο αξίωμα του κόσμου, η Αμερική τέμνει την ιστορία της ακριβώς γιατί αντιλαμβάνεται την Ιστορία ως ατελεύτητη δημιουργία. Μόνο στη χώρα του Τζέφερσον θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Δεν ξέρω τι είδους πρόεδρος θα είναι ο Ομπάμα, αν και φαίνεται να διαθέτει, για να παραφράσω τη φράση του Γουόλτερ Λίπμαν, πρώτης τάξεως μυαλό και διαίσθηση. Το μείζον όμως είναι άλλο. Επαναφέροντας την ελπίδα στην πολιτική, δημιουργεί την αίσθηση ότι όλα είναι δυνατά – η φαντασία ανοίγει. Ο κοινωνιστικός του προσανατολισμός δημουργεί το κατάλληλο λογοπλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να συζητηθούν εκ νέου, με νέο τρόπο, τα κοινωνικά προβλήματα. Ο Τζο ο υδραυλικός και η Μαίρη η κομμώτρια μπορούν πλέον να δείξουν τον πρόεδρο Ομπάμα στα παιδιά τους και να τους πουν ότι, με σκληρή εργασία, αυτοπειθαρχία, και φαντασία, μπορούν κι αυτά να ονειρεύονται ότι, μια μέρα, θα ηγηθούν της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη. Εγώ, δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο στα δικά μου παιδιά. Δεν έχουν τα κατάλληλα «μέσα», ούτε διαθέτουν το «σωστό» επώνυμο... * Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας είναι καθηγητής Οργανωσιακής Θεωρίας στο ALBA (στην ερευνητική θέση «Γεώργιος Δ. Μαύρος») και στο Πανεπιστήμιο Warwick. htsoukas@alba.edu.gr/htsoukas. blogspot.com www.kathimerini.gr Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.