tik-tak Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 "Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες Όταν τα ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι’ αν τύχει Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθω" (Ανδρεας Εμπειρίκος) ** όταν τα ανοίγετε,τι αντικρίζετε ; ** όταν τα κλείνετε , τι βλέπετε ; εικόνες αληθινές ή φανταστικές... εικόνες ωραίες ή άσχημες... εικόνες ρεαλιστικές ή υπερρεαλιστικές... εικόνες έγχρωμες ή ασπρόμαυρες... Ας καταγράψουμε τις εικόνες μας!! Δεν ειναι απαραίτητο να περιορίστουμε στα μάτια ως μέσον, αλλά μπορούμε να επιστρατεύουμε και τις υπόλοιπες αισθήσεις μας , τις μνήμες μας , τις επιθυμίες μας Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
notbad Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Όταν τα ανοίγω βλέπω ένα πάκο βιβλία και όταν τα κλείνω ερωτήσεις... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kobogianitis Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Όταν τα'χω κλειστά εκείνη, όταν τα ανοίγω την απουσία της Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Ηλιοβασίλεμα στο Λ..Κάθομαι στον πέτρινο φράχτη , που εδώ και 2 καλοκαίρια έχω ανακαλύψει...δεν υπάρχει χαραγμένο μονοπατάκι , για να φτάσω στο «σημείο μου» πρέπει να πατήσω πάνω σε πέτρες και να περάσω θαμνάκια και αγκάθια...το κάνω με βήματα γοργά , γιατί φοβάμαι τα φίδια...ξαφνικά ακούω ενα μικρό σουρσιμο ανάμεσα στα αγκάθια...τρομάζω για λίγο...ευτυχώς , είναι μια μικρή χρυσοπράσινη σαύρα... Ο ήλιος απέναντι και πάνω απο τη γαλήνια θάλασσα ντυμένος στα πορτοκαλοφούξια....κάθομαι αγκαλιάζοντας τα γόνατα μου...όλα γύρω μου γιγαντόνονται και εγώ νιώθω να γίνομαι μκρή....ο ηχος απο τα ζουζούνια βρήκε επιτέλους τον τρόπο να φτάσει στα αυτιά μου...το αεράκι είναι ικανό να μου αναταράξει τα σπλάγχνα , καθώς παίρνει την κάθε σκέψη μου και την βουτά στο πορτοκαλί του ήλιου... ειμαι μια μαύρη φιγούρα απέναντι στον ήλιο... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ania Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 10 Μαρτίου 2007 τι ωραίο τόπικ...μα τι μαγεία... όταν τα ανοίγω δεν βλέπω κάτι το συνταρακτικό... τόσο ασήμαντα όλα γύρω μου που ούτε καν προσέχω εμπρός μου... με τα μάτια κλειστά... ταξιδεύω σε άλλους κόσμους... επικίνδυνους για την πραγματικότητα... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
UB40 Δημοσιεύτηκε 11 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 11 Μαρτίου 2007 "Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες Όταν τα ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι’ αν τύχει Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθω" (Ανδρεας Εμπειρίκος) στοχος ζωης????? ολα εκεινα που βλεπω οταν τα βλεφαρα μου ειναι κλειστα......... να τα χω ζωντανα μπροστα μου οταν τ ανοιγω..... ευχηθειτε μου καλη τυχη.... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Ήρα Δημοσιεύτηκε 13 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Μαρτίου 2007 κλεινω τα ματια για να σε δω , μας βλεπω στον κηπο , η μαμα σου ή εσυ ?,ξεθωριαζει η μνημη σε αυτη τη λεπτομερεια, ηθελε να μας βγαλει φωτογραφια , εσυ με την καφε φουστα και ασπρο πουκαμισο ,εγω με στραβογυρισμενο φιογκο ,μπροστα σε τριανταφυλλια , ανοιξη ηταν θυμαμαι και ο ηλιος φωτιζει την αναμνηση .σε βλεπω να μου στελνεις γραμματακια -θα εισαι μονο δικη μου ?παιρνουμε τηλεφωνο τον Λ .παιζει μουσικη ,παιδικοι ερωτες .σε βλεπω να ερωτευεσαι παραφορα , τον Κ , τον Φ.,τον Α., ακους Λιωμενο Παγωτο με μανια ,πηγαινουμε εκδρομη ολες μαζι και να πιανεις ολοκληρο το κρεβατι μονη σου ,μια σταλια κοπελιτσα και ομως ηθελες ανεση βασιλικη ,σε κοιταμε και γελαμε ,λες στον ταξιτζη ,εδω καπου μας αφηνετε , εισαι παντα το αντρακι μας ,χορευεις στο cosy ,σχεδιαζεις παρτυ , αληθεια πρωτη φορα σε νιωθω ευτυχισμενη με ολα και ολους , λες στην μαμα σου οτι θελεις να κανεις κατι πολυ ξεχωριστο ωστε να σε μαθουν ολοι . ανοιγω τα ματια και απεχεις .καιρο παλευω να μη σε θυμαμαι εκεινη τη μερα , να μη θυμαμαι κανεναν , ουτε εμενα .μου λειπεις . κλεινω τα ματια και εισαι εδω . Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Clemence Δημοσιεύτηκε 13 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Μαρτίου 2007 Κλείνω τα μάτια και είμαι ήδη πίσω στο σπίτι που αγάπησα περισσότερο απ΄όλα τα σπίτια που έζησα. Ακούω το σφύριγμα των τραίνων από μακριά, και προσπαθώ να μαντέψω αν είναι καθημερινή ή Κυριακή απ΄τις καμπάνες που ακούγονται μες την ηρεμία του πρωϊνού ... Η Ρώμη είναι μια πράσινη μικρή πόλη με μεγάλους δρόμους και ιστορία βαριά ... νομίζεις πως αναπνέεις ιστορία περπατώντας στα λιθόστρωτα δρομάκια του κέντρου και μαντεύοντας την ιστορία του κάθε κτηρίου, της κάθε φοντάνας, του κάθε αγάλματος ... Κλείνω τα μάτια και με βλέπω παρέα με τις φίλες μου να καθόμαστε πλάι - πλάι στο συντριβάνι με τις χελωνίτσες και να συζητάμε για τα μαθήματα και τις εξετάσεις μας ... ο κόσμος άρχιζε και τέλειωνε στο πόσες σελίδες έμειναν και πόσες μέρες λείπουν ... και η αληθινή ζωή θα άρχιζε ... μετά το επόμενο μάθημα, μετά το επόμενο έτος, σίγουρα μετά το πτυχίο ... Κλείνω τα μάτια και νοιώθω τις φίλες μου κοντά μα και τόσο μακριά ... Τα κομπιούτερ και τα μέηλ δε φτάνουν να καλύψουν τόσο θόρυβο και τόσα χρόνια απόσταση. Η μια στην άκρη της Μάγχης και εγώ χαμένη στο Αιγαίο ... τί να πούμε? Τα προβλήματα άλλαξαν, οι μάχες γίνονται πια όχι κόντρα στις σελίδες μα κόντρα στους άλλους. Και είναι ο χρόνος τόσο λίγος που ούτε να μιλήσουμε δε μπορούμε για ένα έργο που είδαμε, για μια μουσική που αγαπήσαμε, για έναν έρωτα που βρήκαμε ή χάσαμε ... Ανοίγω τα μάτια και κοιτώ το ρολόι. Πώς και μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκα τόσο μακριά? Πώς να γυρίσω πίσω τώρα? Η εφημερεία ξεκινάει! Σίγουρα θα πάρω ένα τηλέφωνο τα κορίτσια ... απόψε. Άντε μέχρι το σου-κου, πού θα πάει δε θα βρω λίγο χρόνο και ηρεμία? Ναι, ναι, τώρα είπα, έρχομαι, μισό λεπτό ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
UB40 Δημοσιεύτηκε 13 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Μαρτίου 2007 Κλείνω τα μάτια και είμαι ήδη πίσω στο σπίτι που αγάπησα περισσότερο απ΄όλα τα σπίτια που έζησα. Ακούω το σφύριγμα των τραίνων από μακριά, και προσπαθώ να μαντέψω αν είναι καθημερινή ή Κυριακή απ΄τις καμπάνες που ακούγονται μες την ηρεμία του πρωϊνού ... Η Ρώμη είναι μια πράσινη μικρή πόλη με μεγάλους δρόμους και ιστορία βαριά ... νομίζεις πως αναπνέεις ιστορία περπατώντας στα λιθόστρωτα δρομάκια του κέντρου και μαντεύοντας την ιστορία του κάθε κτηρίου, της κάθε φοντάνας, του κάθε αγάλματος ... Κλείνω τα μάτια και με βλέπω παρέα με τις φίλες μου να καθόμαστε πλάι - πλάι στο συντριβάνι με τις χελωνίτσες και να συζητάμε για τα μαθήματα και τις εξετάσεις μας ... ο κόσμος άρχιζε και τέλειωνε στο πόσες σελίδες έμειναν και πόσες μέρες λείπουν ... και η αληθινή ζωή θα άρχιζε ... μετά το επόμενο μάθημα, μετά το επόμενο έτος, σίγουρα μετά το πτυχίο ... Κλείνω τα μάτια και νοιώθω τις φίλες μου κοντά μα και τόσο μακριά ... Τα κομπιούτερ και τα μέηλ δε φτάνουν να καλύψουν τόσο θόρυβο και τόσα χρόνια απόσταση. Η μια στην άκρη της Μάγχης και εγώ χαμένη στο Αιγαίο ... τί να πούμε? Τα προβλήματα άλλαξαν, οι μάχες γίνονται πια όχι κόντρα στις σελίδες μα κόντρα στους άλλους. Και είναι ο χρόνος τόσο λίγος που ούτε να μιλήσουμε δε μπορούμε για ένα έργο που είδαμε, για μια μουσική που αγαπήσαμε, για έναν έρωτα που βρήκαμε ή χάσαμε ... Ανοίγω τα μάτια και κοιτώ το ρολόι. Πώς και μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκα τόσο μακριά? Πώς να γυρίσω πίσω τώρα? Η εφημερεία ξεκινάει! Σίγουρα θα πάρω ένα τηλέφωνο τα κορίτσια ... απόψε. Άντε μέχρι το σου-κου, πού θα πάει δε θα βρω λίγο χρόνο και ηρεμία? Ναι, ναι, τώρα είπα, έρχομαι, μισό λεπτό ... με πηραν τα δακρυα Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 13 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Μαρτίου 2007 Ανοιγω τα ματια και ανακουφισμενη βλεπω πως ξημερωσε αλλη μια μερα. Ανακουφιση αλλα και φοβος. Φοβος πως δε θα προλαβω να κανω τα ονειρα μου πραγματικοτητα. Και ειναι τοσος ο φοβος κ τοσο το αγχος που δεν θυμαμαι καν τα ονειρα μου. Δεν θυμαμαι πως ειναι να εισαι παιδι ξεγνοιαστο και να χαιρεσαι. Κλεινω τα ματια μου και σκεφτομαι..."μην με παρει ο υπνος, μη με παρει ο υπνος"....Δεν βλεπω τιποτα. Βλεπω μονο σκοταδι. Και το σκοταδι ειναι τιποτα, δεν ειναι? Ξαγρυπνω για μερες μεχρι η σωματικη κουραση να με αραξει στην αγκαλια του υπνου εστω για λιγο. και ο κυκλος ολο τρωει την ουρα του...για παντα... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
feg Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2007 Κλείνω τα μάτια μου... είμαστε όλοι μαζί στο γήπεδο του σχολείου... άλλοι αραγμένοι στις κερκίδες να λιάζονται και να συζητάνε για τις χθεσινές εξόδους...για άλλο ένα τρελό ραντεβού ... για άλλον ένα έρωτα που ήρθε σα φωτοβολίδα και τώρα τέλειωσε... αλλά τι πειράζει???...έχουμε μια ζωή μπροστά μας για να ερωτευτούμε...άλλωστε είμαστε ερωτευμένοι με την ίδια τη ζωή...και πως να λυπηθείς έτσι που λάμπει ο ήλιος σήμερα? Άλλοι δοκιμάζουν την τύχη τους μέσα στις γραμμές του γηπέδου...ωραίο καλάθι...είδες?? Και γω κάπου στη μέση...ένα μάτι στο γήπεδο και ένα στο βιβλίο της χημείας που είναι πάντα ανοιχτό στα πόδια μου. Ένα αυτί στις συζητήσεις της κερκίδας και ένα στο walkman που μοιράζομαι πάντα με όποιον κάθεται δίπλα μου... Και το μυαλό ολόκληρο στην Αθήνα...στη ζωή που θα ζήσω μόλις περάσω στο Πανεπιστήμιο...σε αυτήν που αναβάλω για λίγο..να τόσο δα...μερικοί μήνες είναι ως τις Πανελλήνιες... Ανοίγω τα μάτια μου... Οι Πανελλήνιες ήρθαν και παρήλθαν...είναι χρόνια πολλά που έχω μετακομίσει στην Αθήνα...χρόνια πολλά που δεν έχω μπει σε γήπεδο μπάσκετ...χρόνια πολλά που οι έρωτες που τελειώνουν μας πονάνε...χρόνια πολλά που η ζωή αναβάλλεται για λίγο ακόμη...να τόσο δα...μερικοί μήνες είναι μέχρι να τελειώσει η επόμενη εξεταστική... Τώρα αράζω μόνη μου κάπου...το δεύτερο ακουστικό του mp3 player είναι ασφαλώς τοποθετημένο στο αυτί μου ...σχεδόν όλοι όσοι θα ήθελα να το μοιραστούν μαζί μου...οι φίλοι μου από το Πανεπιστήμιο... βρίσκονται πια πολύ μακριά... Λέω να κλείσω ξανά τα μάτια μου...έχω περιθώριο ολόκληρο το στοιχειωμένο βράδυ μου - πάει καιρός που δεν κοιμάμαι - να θυμηθώ τι αίσθηση έχει η ανεμελιά και τι γεύση έχει η ζωή όταν όλα είναι πιθανά...άπειρες δυνατότητες στη διάθεσή μου...αρκεί να επιλέξω μία από αυτές...και άπειρος χρόνος...ένας κόσμος που περιμένει υπομονετικά να κατακτηθεί. I’ m blue...και είναι ακόμη μεσημέρι... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
squarelogic Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2007 Κλείνω τα μάτια μου... είμαστε όλοι μαζί στο γήπεδο του σχολείου... άλλοι αραγμένοι στις κερκίδες να λιάζονται και να συζητάνε για τις χθεσινές εξόδους...για άλλο ένα τρελό ραντεβού ... για άλλον ένα έρωτα που ήρθε σα φωτοβολίδα και τώρα τέλειωσε... αλλά τι πειράζει???...έχουμε μια ζωή μπροστά μας για να ερωτευτούμε...άλλωστε είμαστε ερωτευμένοι με την ίδια τη ζωή...και πως να λυπηθείς έτσι που λάμπει ο ήλιος σήμερα? Άλλοι δοκιμάζουν την τύχη τους μέσα στις γραμμές του γηπέδου...ωραίο καλάθι...είδες?? Και γω κάπου στη μέση...ένα μάτι στο γήπεδο και ένα στο βιβλίο της χημείας που είναι πάντα ανοιχτό στα πόδια μου. Ένα αυτί στις συζητήσεις της κερκίδας και ένα στο walkman που μοιράζομαι πάντα με όποιον κάθεται δίπλα μου... Και το μυαλό ολόκληρο στην Αθήνα...στη ζωή που θα ζήσω μόλις περάσω στο Πανεπιστήμιο...σε αυτήν που αναβάλω για λίγο..να τόσο δα...μερικοί μήνες είναι ως τις Πανελλήνιες... Ανοίγω τα μάτια μου... Οι Πανελλήνιες ήρθαν και παρήλθαν...είναι χρόνια πολλά που έχω μετακομίσει στην Αθήνα...χρόνια πολλά που δεν έχω μπει σε γήπεδο μπάσκετ...χρόνια πολλά που οι έρωτες που τελειώνουν μας πονάνε...χρόνια πολλά που η ζωή αναβάλλεται για λίγο ακόμη...να τόσο δα...μερικοί μήνες είναι μέχρι να τελειώσει η επόμενη εξεταστική... Τώρα αράζω μόνη μου κάπου...το δεύτερο ακουστικό του mp3 player είναι ασφαλώς τοποθετημένο στο αυτί μου ...σχεδόν όλοι όσοι θα ήθελα να το μοιραστούν μαζί μου...οι φίλοι μου από το Πανεπιστήμιο... βρίσκονται πια πολύ μακριά... Λέω να κλείσω ξανά τα μάτια μου...έχω περιθώριο ολόκληρο το στοιχειωμένο βράδυ μου - πάει καιρός που δεν κοιμάμαι - να θυμηθώ τι αίσθηση έχει η ανεμελιά και τι γεύση έχει η ζωή όταν όλα είναι πιθανά...άπειρες δυνατότητες στη διάθεσή μου...αρκεί να επιλέξω μία από αυτές...και άπειρος χρόνος...ένας κόσμος που περιμένει υπομονετικά να κατακτηθεί. I’ m blue...και είναι ακόμη μεσημέρι... Πραγματι feq η ζωη μας παιρνει ολο αναβολες!πολυ σκληρη σχολη η Ιατρικη για οσους πορευονται με τον σταυρο στο χερι.Και δεν ξερουμε ΑΝ θα μας δοθει η ευκαιρια να ζησουμε το ΤΩΡΑ...σκεφτομαι βλεπεις καποιους συμφοιτητες που 'εφυγαν"νωρις,προτου προλαβουν ναχαρουν τους κοπους τους.Δεν σ'αφηνει αυτη η σχολη να φυγεις για εκδρομη στο φτερο,γιατι βρηκες καλη παρεα ή γιατι σου ηρθε ξαφνικα η διαθεση.Υπαρχει παντα η κλινικη ή το εργαστηριο,η επομενη εξεταστικη,το μαθημα που καθυστερησε να δοθει...και οσο εισαι μεσα εχεις την ψευδαισθηση οτι οι δυνατοτητες θα υπαρχουν και αυριο,ολος αυτος ο κοσμος απ τον οποιον μπορεις να διαλεξεις παρεες θα ειναι εκει,μονο που δεν ειναι ετσι...μολις αποφοιτησεις και σκορπιστειτε,χανεστε,αλλος εδω,αλλος εκει,οι δρομοι αποκλινουν,και ξαφνικα ο περιγυρος περιοριζεται στους συνειδικευομενους σου(που μπορει καθολου να μην ειναι του γουστου σαυ),ξαφνικα αισθανεσαι μοναξια,ξαφνικα μπορει να εχεις πλεον λιγα παραπανω χρηματα να κανεις το ταξιδι που ονειρευοσουν αλλα δεν εχεις παρεα ή δε μπορεις να συντονιστεις χρονικα με την παρεα ή δεν βρισκεις χρονο... χαιρομαι που ταξιδεψα τα καλοκαιρια που ημουν στην σχολη-εστω με λιγα χρηματα,γυρνωντας καθε φορα 5 κιλα λιγοτερα απο τη διαιτα οικονομιας,γιατι μετα ποτε δεν καταφερα να βρω πανω απο 2 βδομαδες συνεχομενες κενες.Γι'αυτο αφου εχεις αποκτησει τις βασεις,ζησε και λιγο το ΤΩΡΑ,το σπανιο συνδρομο που διαβαζεις τωρα εχεις ολο τον καιρο να το ξαναβρεις μπροστα σου,κι επειτα το μυαλο αποδιδει πολυ καλυτερα οταν δεχεται ποικιλια ερεθισματων,οταν αισθανεται χορτατο απο τις διαφορες αναγκες του...Καλη πορεια! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
feg Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 22 Μαρτίου 2007 Έχεις δίκιο...πρέπει να το δοκιμάσω ... πολλά ταξίδια έχουν μείνει τα τελευταία χρόνια στη σφαίρα του ονείρου... και η παρέα έχει ήδη σκορπίσει...οπότε...κάποια στιγμή πρέπει να το παίρνει κανέις απόφαση να δραστηριοποιείται...το αργότερα είναι τώρα...μπορεί να μην υπάρξει άλλο αργότερα Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
meddoc Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2007 Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω τα χείλη σου πάνω στα δικά μου! Κλείνω τα μάτια μου ... Κλείνω τα μάτια μου γιατί ξέρω, αν τα ανοίξω θα έχουν τελειώσει όλα! ... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
MARIANINI Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 23 Μαρτίου 2007 Όταν τα'χω κλειστά εκείνη, όταν τα ανοίγω την απουσία της Αιιιι.... αυτό πονάει. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Sofoula-Sofaki Δημοσιεύτηκε 12 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Απριλίου 2007 Παρατηρώ όλον αυτόν τον καιρό...πώς ζω μέσα από αγνώστους. τους κοιτάζω με μάτια ορθάνοιχτα. Αλλά όταν αυτοί έρχόνται και μου μιλούν, χάνω κάθε ενδιαφέρον μου για αυτούς. Γιατί ότι έχουν να μου πουν, τις περισσότερες φορές, μου το έχουν πει, χωρίς να το ξέρουν. Οι συνήθειες, οι χειρονομίες, τα βλέμματα, οι συναναστροφές, είναι τόσο καθοριστικές, τόσο αληθινές,μια κρυφή ζωή των λέξεων. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 12 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Απριλίου 2007 κλεινω τα ματια κ βλεπω τον Υπνο....ανοιγω τα ματια κ βλεπω την αδερφη του Υπνου, τον Θανατο....πως μπορει καποιος να σκοτωσει αυτους τους δυο? τους βαρεθηκα αμφοτερους Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
mixmavros Δημοσιεύτηκε 12 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 12 Απριλίου 2007 Παραείμαι εγωιστής για να πω τι βλέπω όταν κλείνω τα μάτια μου... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
ho·mun·cu·li Δημοσιεύτηκε 13 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Απριλίου 2007 Παραείμαι εγωιστής για να πω τι βλέπω όταν κλείνω τα μάτια μου... κανα τσοντονειρο???? Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
γιατρίνα Δημοσιεύτηκε 13 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Απριλίου 2007 "Πήρα κόκκινα γυαλιά κι όλα γύρω σινεμά τα βλέπω κι ούτε ξέρω πώς να ζω ούτε και πώς ν' αγαπώ τη ζωή μου επιβλέπω" Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
mixmavros Δημοσιεύτηκε 13 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Απριλίου 2007 Παραείμαι εγωιστής για να πω τι βλέπω όταν κλείνω τα μάτια μου... κανα τσοντονειρο???? Δεν είμαι σαν κι εσένα εγώ , είμαι αγνό παιδί! Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
SleepWalker Δημοσιεύτηκε 13 Απριλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 13 Απριλίου 2007 Κοιμάμαι περιφέρεσαι στα βλέφαρα μου επάνω τα 'χω κλειστά και σε θωρώ τ' ανοίγω και σε χάνω Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
tik-tak Δημοσιεύτηκε 3 Ιουλίου 2007 Author Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Ιουλίου 2007 Θάλασσα του Πρωιού Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο. Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα ωραία και μεγάλα φωτισμένα. Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά (τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)· κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου, τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής. Καβάφης Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
kobogianitis Δημοσιεύτηκε 3 Ιουλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Ιουλίου 2007 Τους ανθρώπους που αγαπώ και δεν μπορώ να έχω κοντά μου... Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Basiliki Δημοσιεύτηκε 3 Ιουλίου 2007 Aναφορά Share Δημοσιεύτηκε 3 Ιουλίου 2007 Όταν τα ανοίγω βλέπω σκοτάδι κι όταν τα κλείνω φως. Link to comment Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους More sharing options...
Recommended Posts
Archived
This topic is now archived and is closed to further replies.