Tι είναι ο θάνατος ?

[dcool!]

εχω επαναφερει ανθρωπο απο θανατο

in maria we trust!

[ho·mun·cu·li]

η αγαπη ειναι η απαντηση σ' ολα

το μονο σιγουρο ειναι ο θανατος λεμε!

η αγαπη τι ειναι?

εχεις νιωσει ποτε αγαπη?

εχεις δει ποτε αγαπη?

εγω εχω δει το θανατο, εχω επαναφερει ανθρωπο απο θανατο, βλεπω καθημερινα ανθρωπους που παλευουν με το θανατο.

ανθρωπους γεματους αγαπη, δεν βλεπω, δεν εχω δει, ίσως μονον 1 σ'ολη μου τη ζωη.

προσωπικη γνωμη: ο ανθρωπος ειναι ενα κομματι της πλασης και η πλαση ειναι ενας διαρκης κυκλος. η γεννηση και ο θανατος. η φθορα και η αναδημιουργια. το ενα συνεπαγεται το αλλο. το ενα ειναι συνεχεια του αλλουνου και αυτο δεν ειναι ουτε φοβερο, ουτε τρομερο. απλα ετσι μας μαθανε να ειναι. για μενα το σωστο θα 'τανε να πει καποιος: "εχω επαναφερει ανθρωπο στη ζωη". γιατι οσο ζουμε δεν υπαρχει θανατος. κι οταν ερθει εκεινος δεν υπαρχει ζωη. ετσι απλα. στα λογια βεβαια ειναι ευκολα. η απωλεια ποναει. μα καπως πρεπει να μαθουμε να κανουμε την απωλεια κομματι μας. γτ ειναι η φυσικη εξελιξη και η δικη μας και ολων των πλασματων και της φυσης της ιδιας.

απο την αλλη θα πω την ατακα που μια προγονη μας ειχε πει αιωνες πριν: "γεννηθηκα για να αγαπω". κι αυτο θα πρεπει να θυμομαστε. ν' αγαπαμε τους εαυτους μας πρωτα και πανω απ' ολα γτ αλλιως δεν θα μπορεσουμε ν' αγαπησουμε κανεναν και τιποτα. ν' αγαπησουμε τον ανεπαναληπτο, μοναδικο εαυτο μας κι επειτα τους γυρω μας. θα κανουμε λαθη. θα μαλωσουμε. ειναι ο εγωισμος. τα παθη μας. αλλα το θεμα ειναι να προσπαθεις να γινεσαι καλυτερος. ουσιαστικα αυτο ειναι η ζωη. ενας αγωνας να μαθαινεις και να καλυτερευεις. να πολλαπλασιαζεσαι μεσα απο την αγαπη σου για ολοενα και περισσοτερους ανθρωπους. και υπαρχουν τοσοι υπεροχοι ανθρωποι εκει εξω. και μετα ειναι ν' αγαπας πραγματα, στιγμες, πλασματα και οντα της φυσης, τον αερα και ολη την ομορφια του κοσμου μας . . δεν ειναι ευκολο, θα πεις... μα αν το σκεφτεις το να αγαπας ειναι το πιο φυσικο πραγμα στον κοσμο.

και για μενα το "μετα" και ο θανατος δεν θα 'πρεπε να μας απασχολουν στο τωρα. καταναλωνουμε τοσο χρονο και τοσες φοβιες... ας ερωτευομαστε τα γυρω μας και ας δινομαστε με αγαπη στους ανθρωπους που μας περιβαλλουν... τι σημασια εχει ολη η θεωρητικη συζητηση για την αιωνια ζωη της σιωπης? σημασια εχει το πως θα ζησω το τωρα. το πως θα ειμαι ευτυχισμενος και το πως θα κανω κι αλλους ανθρωπους ευτυχισμενους.

ακομα κι ενας αλλος ανθρωπος σ' αυτον τον κοσμο να με σκεφτεται και η σκεψη μου να του φερνει χαμογελο.. ε, τοτε ναι... αξιζει που γεννηθηκα και που υπαρχω ακομα... και ο θανατος ας παει να γαμηθει προς το παρον... ας ερθει οποτε ερθει... δεν τον οριζω και δεν με αφορα.-

[dcool!]

και ο θανατος ας παει να γαμηθει προς το παρον... ας ερεθ οποτε ερθει...

η ζωη φευγει,η μαρια neurodiab ερχεται...

[MEDPEAD]

θανατος ειναι να σου ερχεται ο λογαριασμος στο κινητο!

[Born]

άααααααααουτς, δαγκώνει για τα καλά

[ho·mun·cu·li]

Eve's Diary--Mark Twain

[. . .]

__Κοιμαται ολη την ημερα. Το ξερω γιατι ημουν διαρκως εκει κοντα του και του ετοιμαζα φαγητα που τα κρατουσα ζεστα περιμενοντας να ξυπνησει. Καθε τοσο εμπαινα σιγα σιγα μεσα κι αφηνα τα ματια μου να χορταινουν το γλυκο του προσωπο. Ημουν ευγνωμων για εκεινον τον ευλογημενο υπνο. Κι αυτος εξακολουθουσε να κοιμαται--κοιμοταν με τα ματια του ανοιχτα. Αυτο ηταν παραξενο και στην αρχη νομισα πως ηταν ξυπνιος, ομως δεν ηταν, γιατι του μιλησα και δεν μου απαντησε. Παντα μου απανταει οταν του μιλαω. Ο Κάιν ειναι δυστροπος και δεν απανταει παντα, οχι ομως ο Αβελ.

__Καθισα διπλα του ολη νυχτα, γιατι φοβομουνα μηπως ξυπνησει και θελησει να φαει. Το προσωπο του ηταν πολυ λευκο. Και ηταν σαν να αλλαζε και στο τελος εμοιαζε με το προσωπο του οταν ηταν μικρο παιδι στην Εδεμ, πριν απο πολυ καιρο, τοσο γλυκο, ομορφο κι αγαπημενο. Μ' εκανε να γυρισω πισω, να περασω την αβυσσο των χρονων και χαθηκα μεσα σε ονειρα και δακρυα--ωρες ολοκληρες, νομιζω. Υστερα συνηλθα. Μου φανηκε πως σαλεψε και τον φιλησα στο μαγουλο για να τον ξυπνησω, ομως εκεινος συνεχισε να κοιμαται και απογοητευτηκα. Το μαγουλο του ηταν κρυο, εφερα σακια με μαλλι και πουπουλα και τον σκεπασα, ομως εκεινος εξακολουθησε να ειναι παγωμενος και του εφερα κι αλλα. Ο Αδαμ ξαναρθε και λεει οτι ο Αβελ δεν εχει ζεσταθει ακομα. Δεν το καταλαβαινω.

ΙΙΙ

Δεν καταφερνουμε να τον ξυπνησουμε. Αγκαλιαζοντας τον σφιχτα τον κοιταξα στα ματια μεσα απο το πεπλο των δακρυων μου και του ζητιανεψα μια μονο λεξουλα, ομως δεν απανταει.

Ω αυτος ο μεγαλος υπνος--ειναι ο θανατος: Και δεν θα ξαναξυπνησει ποτε πια?