Τραγουδια που ΔΕΝ μιλανε για αγαπη

[kourampies]

Τζιμάκος

Έχω ένα τραύμα στην ωμοπλάτη,

μ' έκανε ο Θεός σακάτη,

Έχω ένα τραύμα που 'χει στοιχειώσει

κι από τη γη που βγήκα

θέλει να με χώσει

Έχω ένα τραύμα στην ωμοπλάτη,

δεν είν' αστείο λείπει κομμάτι

Κάτι ο θεούλης μου 'χει αφαιρέσει

με τυραννάει, με πονάει

αλλά μ' αρέσει

Έχω ένα τραύμα, το 'να πλευρό μου

δεν υπακούει στον εγκέφαλό μου

πότε νεράιδα πότε γκαμήλα

να μασουλάει

απαγορευμένα μήλα

Είναι ένα τραύμα, είναι ένα θαύμα

και του Πανάγαθου παραγγελία

είναι ένα τραύμα, είναι ένα θαύμα

μες στο σκυλάδικο Δημιουργία

[asteraki]

[asteraki]

[zubrowka]

Μιλτιάδης Πασχαλίδης - Ξένιος

απ'το CD "η Κρήτη εντός μου"

στίχοι και μουσική : Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Στον ουρανό εξορισμένος

τριάντα αιώνες ξεγραμμένος

τι κάνει τώρα αναρωτιέται

ένας Θεός όταν βαριέται.

Τους δρόμους παίρνει νυχτωμένος

Ξένιος παλιά και τώρα ξένος

δεν έχει κεραυνό στο χέρι

κι όλο γυρνάει στα ίδια μέρη.

Βρίσκει χαμένουςΜινωίτες

και κάτι χούφταλα Κουρήτες

για φίλους και γνωστούς ρωτάει

μόνο γι αγάπες δε μιλάει.

Κι είναι το μόνο που τον σώνει

μια δοξαριά του Ψαραντώνη ...

Στήνει τη βίγλα του στο Κάστρο

και του νοτιά ανάβει τ` άστρο

και στο Κομμένο το Μπεντένι

κάποια Αριάδνη περιμένει.

Λαχτάρησε να βγει στα όρη

όπου περπάτησε αγόρι

κει που περνούσε τα μικράτα

πάνω στης Νίδας τα μιτάτα.

Κι από το θρόνο του στο Γιούχτα

θυμάται τον παλιό χρησμό

κι αμίλητος παραμονεύει

το δεύτερο κατακλυσμό.

Κι είναι το μόνο που τον σώνει

μια δοξαριά του Ψαραντώνη ...

[Dr Irol]

[mandoctor]

H συνέλευση των ποντικών (Μουσική {κ Στίχοι;}: Χάρης/Πάνος Κατσιμίχας)

Σ'ένα υπόγειο στην πλατεία Αβησσυνίας

συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μιά φορά

για να σκεφτούν πώς θα γλιτώσουν μιά για πάντα

από του γάτου τον αιώνιο βραχνά

Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες

μα τελικά δεν καταλήξαν πουθενά

και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει

ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά

Τότε πετάγετ'ένας νεαρός και λέει

-Βρήκα τη λύση του προβλήματος,παιδιά!

Θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται

και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά

Κι όλοι φωνάξαν Μπράβο,αυτό είναι,συμφωνούμε!

και πέρασε η πρόταση του παμψηφεί

μα ένας γέρος ποντικός τους λέει Δικαίωμα!

και θέτει την εξής ερώτηση

Άμα μου λύσετε αυτή την απορία

τότε δε θά΄χω αντίρρηση καμιά

Ποιός από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει

να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά

Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια

κι ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά

που πάει να πει ότι δε βρέθηκε κανένας

να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες

τότε και μόνο όταν είναι εφικτές

μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις

ασ΄τες καλύτερα, καθόλου μην τις λες.

[zubrowka]

Μουσική/Στίχοι: Χαΐνηδες

Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη

που όλο με περιμένει κι όλο την καρτερώ

τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει

μα ελπίζω να φιλιώσει καιρό με τον καιρό

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου

κι εγώ για το καλό μου για 'κείνη πολεμώ

κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω

για να της τραγουδήσω το πιο βαρύ καημό

Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω

για να την αγκαλιάσω στον πιο τρελό χορό

κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της

μου δίνει την προβιά της για να τηνε φορώ

Καμιά φορά που απ' το πιοτό πέφτουμε μεθυσμένοι

σχεδόν αγαπημένοι καθείς να κοιμηθεί

και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα

σαν τη στερνή την ώρα που θα επιτεθεί

[zubrowka]

κι ακόμα ένα απ'τους Χαΐνηδες

http://www.youtube.com/watch?v=CGf7ajtOnHY

Συνταγές μαγειρικής

Μουσική: Δημήτρης Ζαχαριουδάκης

Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης

Τραγούδι: Μαρία Κώτη.

CD: "Ο Γητευτής και το δρακοδόντι"

Από μικρή της άρεσε μες στην κουζίνα μόνη

τις ώρες να σκοτώνει με τη μαγειρική

και πέφτανε τα δάκρυα θυμώντας τη ζωή της

και δίναν στο φαΐ της μιά γεύση μαγική.

Κύμινο μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι

ποτέ δεν είχε ταίρι ν' αλλάξει μιά ευχή

να χαμηλώσεις τη φωτιά μετά την πρώτη βράση

να γίνονταν η πλάση ξανά από την αρχή.

Ψιλοκομμένος μαϊντανός και σκόρδο μιά σκελίδα

νά 'φεγγε μιά ελπίδα στα μάτια τα μελιά

και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι

νά 'νοιωθε ένα χάδι μιά μέρα στα μαλλιά.

Μιά νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στο μαγερειό της

πού 'κανε το φευγιό της να μοιάζει με γιορτή

τέτοια που γύρω φύτρωσαν άσπρα του γάμου κρίνα

ολόιδια με κείνα που είχε ονειρευτεί.

Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αιθάλη

μας κάνανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή

κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη

χωρίς ν' αφήσει δάκρυ σε μάγουλο γραμμή.

[asteraki]

[asteraki]

http://www.youtube.com/watch?v=RQlZap0wIpQ

Ένα αλαλούμ ο κόσμος έγινε

όλοι το παίζουνε τρελοί

τίποτα όρθιο δεν έμεινε

το λένε και μες στη βουλή

Πάμε σου λέω να του δίνουμε

εδώ δεν έχει προκοπή

δεν τους χρωστάμε και μας γδύνουνε

και μένουμε πάντα ταπί

Αλαλούμ αλαλούμ

Αλαλούμ αλαλούμ

άλλη γλώσσα μιλάμε

μάζεψέ τα να πάμε

πιο καλά στο Χαρτούμ

Μικροί - μεγάλοι μας δουλεύουνε

κι όλοι στη σύνταξη έχουν βγει

κι όλοι οι Έλληνες γυρεύουνε

να γίνουνε Πρωθυπουργοί

Άλλος τη βρίσκει με την τσόντα του

άλλος μοστράρει για γαμπρός

άλλος παντρεύεται στα ογδόντα του

και άλλος είν' ο τυχερός

Αλαλούμ αλαλούμ.......

[brachial]

http://www.youtube.com/watch?v=uNiba26dehc

[amymone]

χαχαχαχχαχα!

χαχαχαχχαχα!

[asteraki]

Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας

Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Στήσαν χορό μες στη βροχή,

διαμάντια οι στάλες στη σκεπή

κι ένας ξημέρωμα περνάει,

παραμιλάει, παραπατάει.

Σαν όνειρο μου φαίνεται

και δεν μου κακοφαίνεται

ο κόσμος πάει κι έρχεται

μα πουθενά δεν φτάνει.

Μούσκεμα τα τσιγάρα μου,

τα σπίρτα κι η κιθάρα μου

μα δεν με νοιάζει μη χαθώ,

τά 'χω χαμένα από καιρό.

Κι όπως σας βλέπω βιαστικά,

τα μάτια σας ορθάνοιχτα

ξέρω της νύχτας το σκοπό

κι αν ξεμεθύσω θα σας πω.

Την αφεντιά σου προσκυνώ

κι ότι σ' αρέσει τραγουδώ

δεν έχουν λόγια οι στιγμές,

περνάν και φεύγουν θες δεν θες.

Πάω λοιπόν να κοιμηθώ,

μήπως συμβεί κι ονειρευτώ

ίσως μ' αφήσει το κρασί

να δω του κόσμου την αυλή.

[asteraki]

Αλεξίου Χάρις - "Αγαπητέ μου θείε Τάκη" :

Γράμμα σου στέλνω θείε μου

που `σαι στη Νέα Υόρκη,

κι ίσως με πάρεις προς τα `κεί

να νοικοκυρευτώ,

ν’ αλλάξουνε τα όνειρα,

να φτιάξουνε οι στόχοι

και να χαράξω μια γραμμή

να την ακολουθώ.

Πόσο λυπάμαι μ’ αυτά που σου γράφω,

μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς.

Κρέμασα το πτυχίο μου σε κάδρο στο σαλόνι

και κουβαλάω ντενεκέ σε μια οικοδομή,

ακούω στο ραδιόφωνο και ο καημός φουντώνει

του Στέλιου τα παράπονα ετούτη τη στιγμή.

Πόσο λυπάμαι μ’ αυτά που σου γράφω,

μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς.

Τέλειωσα μαθηματικά, κοντεύουν τρία χρόνια

και με ακρίβεια μετρώ το κάθε τι κακό,

δυο ώρες θέλεις, θείε μου, Αιγάλεω Ομόνοια

και ασφυκτικά αισθάνεσαι μέσα στο αστικό.

Πόσο λυπάμαι μ’ αυτά που σου γράφω,

μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς.

[asteraki]

Πάριος Γιάννης - "Πού θα πάει" :

Ξέρεις τί 'ναι

να μην έχεις ένα φίλο

ξέρεις τί 'ναι να κοιμάσαι νηστικός

ξέρεις τί 'ναι

να μαραίνεσαι σαν φύλλο

και να είσαι πάντα εσύ ο βολικός.

Πού θα πάει, πού θα πάει, πού θα βγει,

θα γυρίσεις και για μας παλιοζωή.

Ξέρεις τί 'ναι να 'χεις τρύπιο παντελόνι

ξέρεις τί 'ναι να σε δέρνει ο χιονιάς

ξέρεις τί 'ναι να κοιμάσαι σε βαγόνι

κι από πάνω να σε δέρνει κι ο ντουνιάς.

[beyond time]

[asteraki]

Αλεξίου Χάρις - "Η διαθήκη"

Όταν ρυθμίσετε λοιπόν τη διαθήκη
και το μερίδιο δοθεί του καθενός
εμένα αφήστε μου το δρόμο που μου ανήκει
αυτόν που διάλεξα να πάρω μοναχός.

Σε διαθήκη με σημαίες και συνθήματα
εγώ είμαι ελεύθερος αέρας που φυσά
εγώ έχω φίλους τα βουνά κι όλα τα κύματα
εγώ έχω αδέλφια τα ποτάμια, τα πουλιά.

Στη διαθήκη σας εγώ δεν έχω θέση
σαν το μυρμήγκι με είχατε όλοι από καιρό
και εγώ που έχω με το τίποτα πονέσει
και μ’ ένα ψίχουλο συνήθισα να ζω.