Jump to content

Τραγουδια που ΔΕΝ μιλανε για αγαπη


evlampia

Recommended Posts

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Ποίηση: Χρήστος Μπράβος

Τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

ΗΜΕΡΟΣ ΥΠΝΟΣ

Προοίμιο:

Μέσα στου νεκρού το μάτι

δέντρα βλέπω και πουλιά.*

Χιόνι, σεντόνι τρυφερό

για του φιδιού τον ύπνο.

Χιόνι και πένθιμο σκυλί,

βραχνός προφήτης.

Κι όμως το πιο γλυκό βιολί

το παίζει ο θάνατος.

Κοιτάς απ' το παράθυρο,

καπνίζουν τα πηγάδια.

Χιόνι κι ανάψαν τις φωτιές

στον κάτω κόσμο.

Κι όμως το πιο γλυκό βιολί

το παίζει ο θάνατος.

Ο κυνηγός στο πέρασμα

το σπίρτο πίνει.

Το λύκο που εχίμηξε

πίσω του δεν τον βλέπει.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • Απαντήσεις 141
  • Created
  • Last Reply

Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Ερμηνευτές: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Στραβά ξυπνάω ένα πρωί πνιγμένος στη ρουτίνα

βουτάω την κιθάρα μου και φεύγω απ' την Αθήνα

κι η τύχη μου με φύσηξε στου Νότου το λημέρι

που 'χει κορίτσια όμορφα και πάντα καλοκαίρι

Ηράκλειο Καλαμάτα και βύσσινο γλυκό

να με ρωτάς σταμάτα τι ψάχνω για να βρω

τι ψάχνω για να βρω

Με μια λαχτάρα στην καρδιά για κείνο που δεν είδα

που άλλοι παράδεισο το λεν κι άλλοι το λεν πατρίδα

βρήκα δυο μάτια ν' αγαπώ παρέα για να πίνω

φίλους για να τσακώνομαι κι ό,τι έχω να τους δίνω

Ηράκλειο Καλαμάτα και βύσσινο γλυκό

να με ρωτάς σταμάτα τι ψάχνω για να βρω

τι ψάχνω για να βρω

Μα όπως λεν κι οι πιο παλιοί και δίκιο να 'χουν μοιάζει

πέτρα που θέλει να κυλά ποτέ δε χορταριάζει

και το ξερό κεφάλι μου μυαλό ποτέ δε βάζει

όσο τα πόδια μου βαστούν στο δρόμο θα με βγάζει

Ηράκλειο Καλαμάτα και βύσσινο γλυκό

να με ρωτάς σταμάτα τι ψάχνω για να βρω

τι ψάχνω για να βρω

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 2 months later...

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Μουσική: Νικόλας Άσιμος

Ερμηνευτές: Νικόλας Άσιμος

Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,

Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη.

Που δεν πήγε στο στρατό

Φοβότανε τον πόλεμο δεν ήθελε τα όπλα

Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;

Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς

Γιατί ποτέ δε δέχτηκε να γίνει

Βρωμοποδαράς.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες

Κι οι πρόγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,

Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία

Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Είναι το κράτος ο τρομοκράτης;

Όχι το κράτος είναι η τάξις

Είναι ο εργάτης ο τρομοκράτης;

Όχι, ο εργάτης είναι το πτώμα, και

Είναι στο κόμμα, κοιμάται ακόμα!!!

Μα είναι το κόμμα ίσον το πτώμα;

Όχι το κόμμα είναι ένα.

Κουκουκουκουέ το πτώμα σου λαέ

Κουκουκουκουέ το πτώμα σου λαέ

Για να έχεις σύνταξη καλή, συστοιχία

Και κατάταξη, ταξινομημένο και αριθμημένο

Κουρδιστό ραμολιμέντο. Να μην είσαι

Τρομοκράτης, αρνησίθρησκος, χωριάτης,

Ανυπόταχτος, τεμπέλης, άπατρις, κοπανατζής.

Για να είσαι δημοκράτης, χάφτης και

Σοσιαληστής (το "λη" παρακαλώ με ήτα) καντηλανάφτης.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες

Κι οι πρόγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,

Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία

Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Είναι οι μπάτσοι οι τρομοκράτες;

Όχι, οι μπάτσοι είναι φρουροί.

Είναι το τάγμα ο τρομοκράτης;

Όχι, το τάγμα είναι πατρίς.

(Ζήτω η πατρίς)

(Ζήτω η πατρίς)

(Ζήτω)

(Ζήτω ρε)

(Ζήτω...)

(Ε, σας πάνε στο στρατό να σας βάλουν να γαμάτε τα τσουβάλια)

(να σας πω εγώ μαλάκα αν δεν το πείτε)

(Ζήτω ρε)

(Ζήτω η πατρίς)

Είναι η δουλειά μας τρομοκρατία;

Όχι, δουλεία ίσον τιμή.

Είναι οι παπάδες οι τρομοκράτες;

Όχι, θρησκεία είναι τα θεία

Μήπως οι νόμοι τρομοκρατούν;

Όχι, οι νόμοι νομοθετούν

Τρομοκρατία ίσον βουλή;

Μα όχι, βουλή μας είναι η ψήφος

Κι ο ψηφοφόρος θανατηφόρος!!!

Το είπε κι ο πρώτος μουγγός μασκοφόρος αυτό.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες

Κι οι μασκοφόροι εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,

Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία

Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Τρομοκρατία ίσον Δαφνί;

Όχι, βαρά και ψυχοσορροπεί

Κι αφού μας μοντάρει! Ξανά στη γραμμή

Μα τότε σχολείο σημαίνει και τρόμος!!!

Όχι. Διδάσκεστε πίστιν στους νόμους

Τρομοκρατούνε οι δικασταί;

Μα, δικασταί μας είναι η έδρα.

Μα, μήπως τέλοσπάντων η έδρα ισοπεδώνει;

Όχι. Η έδρα μας σουλουπώνει, μας καλιγώνει,

Μας το βιδώνει γερά το τιμόνι στα μπισινά!!

Εν-δύο-τρία-εμπρός με χαρά.

Κράτος, σχολεία, θρησκεία, στρατός

Νομοθετούνε για μας ευτυχία

Τα συνδικάτα το κόμμα φραγμός

Κάντε εμετό και νιώστε αηδία.

Για να μπορέσει επιτέλους (γαμώ το κέρατό μου) να σηκώσει

Το κεφάλι ο τρομοκράτης που είναι μέσα μας

(και κοιμάτε ο καργιόλης).

Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,

Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη.

Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;

Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς

Γιατί ποτέ δεν δέχτηκε να γίνει

Βρωμοποδαράς...

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 2 weeks later...
  • 1 month later...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ

Στίχοι: Goin'Through

Μουσική: Goin'Through

Ερμηνευτές: Goin'Through

Καλημέρα Ελλάδα,

Σου μιλάει ο ΝίVο

όλα σου τα λέω τίποτα δεν κρύβω

πολύ με υποτίμησες, εγώ μονάχα λίγο

Σκέφτηκα Ελλάδα να σ'αφήσω, να φύγω

Δεν το 'βαλα κάτω και προσπάθησα κι άλλο

ν' ανεβάσω σαν κι εσένα πιο πολύ το καβάλο

Να πετάξω καπέλα και το rap ντύσιμό μου

Και ν'αλλάξω τη ζωή και το φέρσιμό μου

Καλημέρα Ελλάδα

Να μου ζήσεις για πάντα

Να τιμάς με παρελάσεις το έπος του 40

Να κρατάς το κεφάλι ψηλά στον αγώνα

Και να βγάζεις για κυβέρνηση το ίδιο κόμμα

Να μου ζήσεις Ελλάδα και όλοι οι βουλευτές σου

Με τ' αυθαίρετά τους όλοι στις ακρογιαλιές σου

Με τους Χριστιανούς σου που κάνουν νηστεία

και ό,τι περισεύει στέλνουν στην Ελβετία

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη πρέπει και συ να μάθεις ν' αγαπάς

Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις

Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Καλημέρα Ελλάδα,

Νίβο στο μικρόφωνο

Στα λεω μέσα στους δίσκους

Στα λεω και στο ραδιόφωνο

Στα 'πα απ'την καλή

Στα λεω και απ' την ανάποδη

Σου 'χω μαζέψει άπλυτα απο δω μέχρι τη Νάπολι

Κύριοι υπουργοί, κύριοι βουλευταί

Πριν πάτε στο γραφείο, σας κάνω εγώ σεφτέ

Διαλέγω ένα τραγούδι αντί να στέλνω γράμματα

Δε ψάχνω για μ***, δεν περιμένω θαύματα

Παράτα και γραφείο και χαρτοφυλάκιο

Ελάτε μια βόλτα μέχρι τη Βαρβάκειο

Κατέβα στο λιμάνι, μίλα στους εργάτες σου

Πάρε την ευθύνη μιά φορά πάνω στις πλάτες σου

Ποια δημοκρατία, μου μιλάτε, ποια προγράμματα;

Ποια πανεπιστήμια, ποια Ευρώπη, και ποια γράμματα;

Πού είναι η παιδεία, πού είναι η υγεία σας;

Κύριε υπουργέ... γ*** τα υπουργεία σας

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη

πρέπει και'συ να μάθεις ν' αγαπάς

Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις

Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Κύριε Πρόεδρε,

Παίρνω το θάρρος σήμερα

Αφού όλα τα προβλήματα είναι θέματα εφήμερα

Προκαταβολικά συγγνώμη μα έχω όνειρα

Σαν αυτά που κάποιοι ονομάζανε ανώνυμα

Εγώ τους δίνω όνομα και δεν κάθομαι φρόνημα

Γιατί εγώ κι εσύ διαφέρουμε στο φρόνημα

Ζητάω τα προβλεπόμενα, δεν τα ζητιανεύω

Σ'αντίθεση με σας έχω μάθει να δουλεύω

Ελλάδα σε βιάζουν και'συ φτιάχνεις τα νύχια σου

Όχι να με δεις

Όχι για να βρεις τα δίκια σου

Αυτοί σε ξεπουλάνε όση ώρα καλοπίζεσαι

Είστε μια παρέα και μονάχη ξεφτιλίζεσαι

Καληνύχτα Ελλάδα,

Σ'αφήνω παω για ύπνο

Όσο εσύ μ' αυτούς ετοιμάζεσαι για δείπνο

Εγώ θα κάνω στίχους, κάθε σκέψη στο τετράδιο

Και θα στ' αφιερώσω απ' το ράδιο μάλλον αύριο

Ελλάδα συγγνώμη αν θες ν' αλλάξω γνώμη

πρέπει κι εσύ να μάθεις ν' αγαπάς

Πάψε να με παιδεύεις και να με κοροιδεύεις

Και τα όνειρά μου Ελλάδα μη σκορπάς

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 7 months later...

ανεμολόγιο Γ.Νταλάρας

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Χαίνηδες, σχεδόν όλα τα τραγούδια από το πρώτο τους αλμπουμ

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

λένγκω λένγκω (αλεξίου )

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ο Άμλετ της Σελήνης

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Δε θα πετάξουμε ποτέ-Νότης Σφακιανάκης

Δε θα πετάξουμε ποτέ, δε θα γνωρίσουμε ουρανούς

Πάμε για ύπνο και θα δεις όσα λαχτάρισε ο νους

Δε θα πετάξουμε ποτέ,γιατί μας κάρφωσαν στη γη

Έτσι χτυπάνε δυστυχώς κάθε ελπίδα δυνατή

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

ποιος το ξέρει (χ.αλεξίου-μ.λοΪζος)

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

ΠΡΟΒΑΤΑ

Πρόβατα ξυπνάτε η σειρά μας έρχεται και σεις τσοπανάκια βρε αντε να κουρεύεστε

πρόβατα ξυπνάτε πιάστε τα υψώματα λύκοι θα υπάρχουν όσο υπάρχουν πρόβατα

Διεφθαρμένη συνουσία

Άνθρωποι και όντα υστερόβουλα όλα στο συμφέρον τους υπόδουλα όλοι στηλιτεύουν και εκθειάζουνε εύσημα στο τίποτα μοιράζουνε

Ποιο κατεστημένο φέρνει όνειρα πείτε μου εσείς μυαλά παμπόνηρα πάλι ένα ψεύτικο παράσημο έκανε διάσημο τον άσημο

Σ' ένα χαζοκούτι τόσα χρόνια έχω κουραστεί να βλέπω ψώνια

Πήραν οι ασήμαντοι αξία τίποτα δεν έχει σημασία τώρα πλέον ζούμε στην ουσία μια διεφθαρμένη συνουσία

Όλα μες στο ήθος τους ανήθικα άσα μου χαρίσανε τ' αρνήθηκα ψίχουλα αλήθειας μου πετάξανε να 'ξερα σε ποιον θεό με τάξανε

πόρνη το κορίτσι που αγάπησα τ' όνειρο της μάνας μου δεν κράτησα άνανδρους και ψεύτες μου πλασάρουνε όμως τα ... θα πάρουνε

τώρα οι πιο μεγάλοι υποκριτές γίνανε προφήτες και κριτές!!!

Να μην ξεχνάμε και ΓΕΝΕΘΛΙΑ και την ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΜΕΝΤΙΟΥ

ΘΕΟΣ ΝΟΤΗΣ

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Το καινούριο του Πλιάτσικα: Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα... emharp

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Νίκος Δημητράτος

Δεν έχω σπίτι πίσω για να ρθω

ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ

δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά

να περπατήσω μια Πρωτομαγιά

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια

εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια

και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς

που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα

είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα

και στο παζάρι με πήρες γύφτισα μαϊμού

Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι

εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη

και στις αρενες του κόσμου μάνα μου Ελλάς

το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ελένη

Χ.Αλεξίου

Θ.Μικρούτσικου

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Ιδανικός κι ανάξιος εραστής ( Mal du Départ )

θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής

των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,

και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,

χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ

θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,

κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,

θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,

οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,

κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:

"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί

και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,

κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,

θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ

σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,

θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ

και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Αρχίζει το ματς αδειάσαν οι δρόμοι

Η ώρα ζυγώνει αρχίζει το μάτς

Αρχίζει το ματς ερήμωσε η πόλη

Τρεχάτε κι αρχίζει το ματς

Πω πω γουστάρω να βλέπω κασκόλ

Να βλέπω σημαίες να μπαίνουνε γκολ

Πώς μας ενώνει και πως μας δονεί

Του Διακογιάννη η φωνή

Αρχίζει το ματς Παράταμε τώρα

Πλησίασ' η ώρα Αρχίζει το ματς

Αρχίζει το ματς Κανείς μην κουνιέται

σωπάστε Κι αρχίζει το ματς

Λουκιανου Κηλαηδονη

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 2 weeks later...

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Nότης Σφακιανάκης

Δεν πάει πιο κάτω,

πιάσαμε πάτο.

Που' σαι ρε Στέλιο,

που' σαι ρε Στράτο.

Γέμισ' ο τόπος τραγουδιστάκια,

που' χουν για προίκα τους,

ίδια στιχάκια.

Τώρα να δούμε,

πως θα σωθούμε.

Βλέπουμε μόνο

και δεν ακούμε.

Βγάζουν παιδάκια δίχως ταλέντα,

ίδια εικόνα, ίδια πατέντα.

Γι' αυτούς τους ψεύτικους καιρούς,

το σύστημα μου φταίει,

που κάνει πρώτους πάλι αυτούς,

που ήταν τελευταίοι.

Και σαν ευαίσθητο παιδί,

παράπονο με πιάνει,

που γίναν τόσοι οι κύναιδοι,

τα λαμόγια κι οι ρουφιάνοι.

Και να θυμάσαι, σύστημα,

αστεία δεν σηκώνω,

σε κάθε σου ολίσθημα,

εγώ θα σου τα χώνω.

Έλα αδερφέ μου,

βρες το σουξέ μου.

Αφεντικό μου,

παραγωγέ μου.

Έχουνε γνώμη,

άσχετοι γλύφτες,

έτσι περνάμε

δύσκολες νύχτες

Ψεύτες κηφήνες,

κάντε κομπίνες.

Βγάλτε τραγούδια

για λίγους μήνες.

Δεν τη γουστάρω

τη μουσική σας,

ούτε το στίχο της εποχής σας.

Γι' αυτούς τους ψεύτικους καιρούς,

το σύστημα μου φταίει,

που κάνει πρώτους πάλι αυτούς,

που ήταν τελευταίοι.

Και σαν ευαίσθητο παιδί,

παράπονο με πιάνει,

που γίναν τόσοι οι κύναιδοι,

τα λαμόγια κι οι ρουφιάνοι.

Και να θυμάσαι, σύστημα,

αστεία δεν σηκώνω,

σε κάθε σου ολίσθημα,

εγώ θα σου τα χώνω.

Και να θυμάσαι, σύστημα,

αστεία δεν σηκώνω,

σε κάθε σου ολίσθημα,

εγώ θα σου τα χώνω.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 4 months later...

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς & Χαράλαμπος Γαργανουράκης & Τάνια Τσανακλίδου

Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Δημήτρης Υφαντής & Λιζέττα Καλημέρη

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι

τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές

τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι

σου μάθαινε το αύριο και το χτες

μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη

με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία

που στράγγιξες χαμένα μια γενιά

καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία

και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά

κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία

και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι

απ' του καιρού την άγρια πληρωμή

στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι

τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή

και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει

και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι

τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά

κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει

ένα σκυλί τη νύχτα που διψά

γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη

παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια

θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή

πώς έγινε με τούτο τον αιώνα

και γύρισε καπάκι η ζωή

πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια

να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι

ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά

ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη

και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά

μαλαματένια λόγια στο χορτάρι

ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες

και ξημερώνοντας μέρα κακή

τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες

με πήραν και με βάλαν σε κλουβί

και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες

παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια

κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής

περνούσα τα δικά σου δικαστήρια

αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις

να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια

και σαν κακούργο να με τιμωρείς

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Κιφ

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Μάριος Τόκας

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Τα σύνορα που πέρασα δεν είχανε φρουρό

μόνο λίγα γεράκια διψασμένα

στα γόνατά μου αράξανε ζητώντας μου νερό

και πώς να τα χορτάσω τα καημένα

Σε πολιτεία βρέθηκα που 'ψαχνα για καιρό

στου ονείρου μου τον χάρτη τον κρυμμένο

πάω να την ψηλαφίσω τρέχω να τη χαρώ

κι αυτή με προσπερνάει με βλέμμα ξένο

Στην αγορά ζωήλατα και ξωτικά πουλιά

και κράχτες που σωσίβια διαλαλούνε

αγόρασα από ένα σε δυο γυμνά παιδιά

κι εκείνα ζαρωμένα μ' απαντούνε:

"Οι δοκιμές μας γέρασαν νωρίς στον κόσμο αυτό

κι αν τόσο θες να κάνεις μια αβαρία

δώσε μας λίγο πράσινο Κιφ Μαροκινό

και θα στο ξεπληρώσει η Ιστορία".

Στο πάρκο ένας μπατίρης μου ζάλιζε τ' αυτιά

πως ήσουν τράπουλα σημαδεμένη

στους τέσσερις ανέμους σκορπίσαν τα χαρτιά

πού να σε ψάξω χώρα μου χαμένη

Στον ώμο το δισάκι μου σε σας ξαναγυρνώ

φωτιά νερό αέρα μου και χώμα

δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό

δεν παίχτηκε η παρτίδα νας ακόμα

Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν μου αρέσει το Κιφ, μόνο ο Μητροπάνος!

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

  • 3 years later...

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί (Ν.Ξυλούρης)

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,

τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί,

κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές

την πρώτη μέρα.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,

αδέρφια πήραν οι οχτροί,

κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές

την άλλη μέρα.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,

φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί,

κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά

την τρίτη μέρα.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,

σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί,

κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά

την άλλη μέρα.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,

μοιράσαν δώρα οι οχτροί,

κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά

την πέμπτη μέρα.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,

κρατούσαν δίκιο οι οχτροί,

κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια

σαν κάθε μέρα.

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

http://www.youtube.com/watch?v=tPR93yShOWc&feature=related Μια Ελλάδα φως

Στίχοι: Τασούλα Θωμαΐδου

Μουσική: Yanni, Γιάννης Χρυσομάλλης

Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνα

Τα παντοτινά, θάλασσες, βουνά

κι ό,τι αγαπώ, μέσα μου κρατώ

τις ακρογιαλιές, σαν τις αγκαλιές

μια Ελλάδα φως, πέτρα κι ουρανός

Όλοι οι καιροί σκύβουν πάνω από τον Παρθενώνα

Μες στους αιώνες τα μάρμαρα ακόμα σκοπούς τραγουδούν

Πάνω στην Κύπρο με δυόσμο μυρίζει το χώμα

Και στις Κυκλάδες με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν

Βράχοι και σπηλιές, σπίτια με αυλές

φύλλα και νερά, λόγια καθαρά

κόσμος τρυφερός, μέγας και μικρός

μια Ελλάδα φως, πέτρα κι ουρανός

Όλοι οι καιροί σκύβουν πάνω από τον Παρθενώνα

Μες στους αιώνες τα μάρμαρα ακόμα σκοπούς τραγουδούν

Πάνω στην Κύπρο με δυόσμο μυρίζει το χώμα

Και στις Κυκλάδες με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν

Η πατρίδα αυτή, μήτρα ποιητή

λύρα τραγουδιού κι αλμυρού φιλιού

κέντημα χρυσό, πάνω σε κισσό

μια Ελλάδα φως, πέτρα κι ουρανός

Όλοι οι καιροί σκύβουν πάνω από τον Παρθενώνα

Μες στους αιώνες τα μάρμαρα ακόμα σκοπούς τραγουδούν

Πάνω στην Κύπρο με δυόσμο μυρίζει το χώμα

Και στις Κυκλάδες με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν

Link to comment
Μοιράσου σε άλλους δικτυακούς τόπους

Archived

This topic is now archived and is closed to further replies.


×
×
  • Δημιουργία νέας...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.