Ισπανικός κινηματογράφος στο Ινστιτούτο Θερβάντες

[Winmx]

«Πραγματικά γεγονότα και ιστορικές προσωπικότητες στον ισπανικό και λατινοαμερικάνικο κινηματογράφο»

Κατά τη διάρκεια του διμήνου Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου 2004, το Ινστιτούτο Θερβάντες ετοίμασε έναν κινηματογραφικό κύκλο από πρόσφατες παραγωγές, οι οποίες όμως αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα ή υπαρκτά πρόσωπα. Πρόκειται για βραβευμένες ταινίες γνωστών σκηνοθετών, διεθνώς αναγνωρισμένων. Όλες οι προβολές γίνονται στις 6:30 απογεύματα Τετάρτης, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες (Σκουφά 31, Κολωνάκι, τηλ.: 210.3634117, εσωτ.3), στα ισπανικά, χωρίς υποτίτλους. Η είσοδος είναι ελεύθερη

Τε. 22.09. του Κάρλος Σάουρα (Ισπανία 1999, 106΄). Έχει κερδίσει 5 Βραβεία Γκόγια.

Παίζουν: Πάκο Ραμπάλ, Χοσέ Κορονάδο, Ντάφνε Φερνάντεθ, Μαριμπέλ Βερντού, Εουλάλια Ραμπόν, Χοακίν Κλίμεντ, Κριστίνα Εσπινόσα, Χοσέ Μαρία Πόου, Σατουρνίνο Γκαρθία, Κάρλος Ιπόλιτο και η ομάδα Λα Φούρα Ντελς Μπάους

Ο Κάρολος Σάουρα ανασυνθέτει και αναλύει τη ζωή του ζωγράφου Φρανθίσκο Γκόγια με μια αναδρομή του 82άχρονου πια ήρωα στο παρελθόν, κατά την οποία ο ηλικιωμένος Γκόγια έρχεται αντιμέτωπος με τον νεαρό εαυτό του και με τους υπόλοιπους, επίσης νεαρούς, συνομηλίκους του στο πέρασμα του χρόνου. Η ζωγραφική του σπουδαίου αυτού καλλιτέχνη παρουσιάζεται σε ένα δραματικό συνδυασμό με τα ζωγραφικά πλάνα του διευθυντή φωτογραφίας Βιτόριο Στοράρο, αλλά και του ίδιου του Σάουρα.

Ο Γκόγια του Κάρλος Σάουρα είναι υπέροχος απο όλες τις απόψεις. Εξαιρετική φωτογραφία, μοντάζ, καλλιτεχνική διεύθυνση, μουσική, χορογραφία, αισθητική, μακιγιάζ. Ο θεατής αισθάνεται να μπαίνει σε ένα ζωντανό μουσείο.

Από την άποψη της κινηματογραφικής διήγησης, είναι αξιοσημείωτη η δομή των εναλλαγών στο χρόνο και στους τόπους. Είναι επίσης αξιοθαύμαστη η ομορφιά που επιτυγχάνει ο Σάουρα με το συνδυασμό της ζωγραφικής και του φωτός για να αποκαλύψει τη συναισθηματική κατάσταση του καλλιτέχνη.

Η διαρκής παρουσία του θανάτου στη διαδοχή της αρχής και του τέλους θυμίζει Μπέργκμαν. Μεγαλοπρεπής είναι και η συσσώρευση των πλάνων με την ομάδα Λα Φούρα Ντελς Μπάους που χρησιμοποιεί ο Σάουρα για να δείξει την κυριαρχία των γάλλων επί των ισπανών.

Ο σκηνοθέτης αναδομεί έναν φιλελεύθερο, από πολιτικής πλευράς, Γκόγια, αντίθετο στην διαφθορά που βασιλεύει εκείνη την εποχή. Η ταινία αυτή αποτελεί μια αυτοτελή, ανεξάρτητη δουλειά, απομακρυσμένη από το πιο προσωπικό κινηματογραφικό στιλ του δημιουργού της, σε σχέση με την υποκειμενική και καταπεσμένη του φρανκική περίοδο.

Τε. 29.09. Περόν» (Eva Peron) του Χουάν Κάρλος Ντεσάνσο (Αργεντινή 1996). Υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.

Παίζουν: Έστερ Γκόρις, Βίκτορ Λαπλάσε, Κριστίνα Μπανέγας, Πέπε Νοβόα, Ίρμα Κόρντοβα, Λορένσο Κιντέρος και Τόνι Βίλας.

Η ζωή και, κυρίως, ο θάνατος της γυναίκας που υπήρξε ίσως η πιο σημαντική γυναικεία φιγούρα της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της Αργεντινής, της Έβα Περόν. Η ταινία διηγείται την ιστορία της πολυλατρεμένης Πρώτης Κυρίας της Αργεντινής, Έβα Ντουάρτε Ντε Περόν, όταν έβαλε υποψηφιότητα για την αντιπροεδρία. Η χαρισματική προσωπικότητά της και η συμπάθεια του κόσμου είναι φανερή κατά τη διάρκεια της περιβόητης συγκέντρωσης του Αυγούστου του 1951, όταν οι οπαδοί της την προτρέπουν να συνεχίσει. Αντίθετα με άλλες ταινίες για την Έβα Περόν, που εστίασαν στα βιογραφικά στοιχεία, αυτή εδώ επικεντρώνεται στην αμφισβητούμενη πολιτική δραστηριότητα της πρώτης κυρίας του περονισμού. Από την πρόθεσή της να ξεκινήσει έναν ένοπλο αγώνα με τις συντεχνίες, μέχρι την ιστορική παραίτηση, η ταινία παρουσιάζει μια Έβα Περόν τόσο αμφιλεγόμενη, όσο και η πραγματική. Αυτή η διπλή οπτική εξασφάλισε ευρεία αποδοχή, μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, και πολύ καλές ?για ιστορική ταινία ? κριτικές, παρ' ότι προκάλεσε και αντιδράσεις ορισμένων πολιτικών κύκλων. Η Έστερ Γκόρις, δίνει ψυχή και σώμα στο ρόλο της Έβας Περόν και προσφέρει μια συγκινητική ερμηνεία.

Τε. 06.10. «Τα μάτια του έκλεισαν κι ο κόσμος συνεχίζει» (Sus ojos se cerraron y el mundo sigue andando) του Χάιμε Τσάβαρι (Ισπανία-Αργεντινή 1997, 93΄)

Παίζουν: Αϊτιάνα Σάντσες-Χιχόν, Ντάριο Γκραντινέτι, Χουάν Ετσανόβε, Ουλίσες Ντυμόντ.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό μουσικό δράμα που διαπλέκει 14 υπέροχα ταγκό με μια δραματική ερωτική ιστορία, με μεγάλες ερμηνείες πάνω στο τραγικό τέλος του μεγάλου αργεντινού τραγουδιστή Κάρλος Γκαρντέλ. Η ταινία διηγείται την ερωτική ιστορία μιας όμορφης ισπανίδας που θαυμάζει τυφλά τον Κάρλος Γκαρντέλ και ενός σκοτεινού τύπου, τραγουδιστή, που του μοιάζει καταπληκτικά. Παρασύρονται σε ένα ανεξέλεγκτο πάθος με αντιμαχόμενα συναισθήματα και αφήνονται σε μια περιπέτεια που του οδηγεί στη μοίρα του πραγματικού Κάρλος Γκαρντέλ

Τε. 13.10. Μπελμόντε» (Belmonte) του Χουάν Σεμπαστιάν Μπολάιν (Γαλλία-Πορτογαλία-Ισπανία 1995, 101΄)

Παίζουν: Ατσέρο Μάνιας, Χεσούς Μπολίγια, Λαυτάρο Μουρούα, Μόνικα Μολίνα, Λουίς Μιγκέλ Κάλβο.

«Στη ζωή μου γνώρισα δυο ιδιοφυΐες. Η μία ήταν ο Αϊνστάιν. Η άλλη, ο Μπελμόντε», είχε πει ο Έρνεστ Χέμινγκουέι, φίλος του διάσημου ταυρομάχου του περασμένου αιώνα, Χουάν Μπελμόντε, τη ζωή του οποίου διηγείται αυτή η ταινία.

Το 1913 στη Σεβίλλη, ο Χουάν Μπελμόντε είναι ένας ντροπαλός, ασθενικός νεαρός που καταφέρνει να ξεχωρίσει από τα παιδιά της περιθωριακής παρέας του αψηφώντας τις αγελάδες στην αγορά και τους ταύρους στους στάβλους. Το πάθος και το παράξενο στιλ του τραβούν την προσοχή του μεγάλου ταυρομάχου Καλντερόν.

Με ένα προσωπικό στιλ ταυρομαχίας, έγινε διάσημος για το νεύρο του, την τεχνική του και κυρίως για τον τρόπο που επιβίωνε στην αρένα. Για τον Μπελμόντε, ο ταύρος δεν είχε κανένα δικαίωμα στον αγώνα, ήταν εκεί για ν πεθάνει. Όταν συνταξιοδοτήθηκε, έγινε κτηνοτρόφος βοοειδών και, όπως και πολλοί άλλοι ταυρομάχοι, υπήρξε φίλος του Χέμινγκουέι.

Τε. 20.10. «Κωπηλατώντας στον άνεμο» (Remando al viento) του Γκονθάλο Σουάρεθ (Ισπανία 1987, 96΄). Έχει κερδίσει 6 Βραβεία Γκόγια.

Παίζουν: Χοσέ Λουίς Γκόμεθ, Χιού Γκράντ, Βαλεντάιν Φέλκα, Ελίζαμπεθ Χάρλεϊ, Βιρχίνια Ματάιξ.

Τον 19ο αιώνα, ένα καράβι προχωρεί με δυσκολία ανάμεσα στους πάγους του Βορείου Πόλου. Πάνω στο σκάφος, μια εύθραυστη γυναίκα, η Μαίρη

Σέλεϊ προσπαθεί να γράψει σε ένα παγωμένο χαρτί. Ενώ γράφει, αναπολεί τους λόγους που την οδήγησαν στην άκρη της Γης, σε αναζήτηση του Πλάσματός της. Θυμάται πώς γνώρισε το νεαρό παθιασμένο ποιητή Πέρσι Σέλεϊ, πώς τον αγάπησε κι αποφάσισε να φύγει μαζί του και πώς η ετεροθαλής αδερφή της του έπεισε να συναντήσουν το Λόρδο Μπάιρον στην Ελβετία. Θυμάται την Ελβετία, τον Λόρδο Μπάιρον και τον κομπλεξικό γραμματέα του τον Πολιντόρι, που αργότερα θα κατέληγε ν' αυτοκτονήσει. Πάνω απ' όλα όμως, θυμάται εκείνη τη νύχτα του Νοεμβρίου του 1816, όταν όλοι άρχισαν να διηγούνται τρομακτικές ιστορίες κι εκείνη γέννησε έτσι το Πλάσμα, το αξέχαστο τέρας του Φρανκενστάιν

Τε. 27.10. «Θάνατος στη Γρανάδα» (Muerte en Granada) του Μάρκος Σουρινάγκα (Ισπανία-ΗΠΑ 1996, 108΄)

Παίζουν: Aντι Γκαρσία, Εσάι Μοράλες, Έντουαρντ Τζέιμς Όλμος, Εουσέβιο Λάσαρο, Μαρίνα Σάουρα.

Πρόκειται για μια ταινία που πραγματεύεται το θάνατο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον οποίο υποδύεται ο Αντι Γκαρσία. Η Γρανάδα, πόλη όπου δολοφονήθηκε ο Λόρκα στις αρχές του Εμφυλίου Πολέμου, υποδέχθηκε με πολεμικές διαθέσεις την ταινία αυτή, παρ' ότι ο σκηνοθέτης ισχυρίστηκε ότι δεν παρουσιάζει απόλυτα συμπεράσματα και ότι πρόθεσή του ήταν να διερευνήσει διάφορες εκδοχές γύρω από το θάνατο του Λόρκα. Το σενάριο είναι βασισμένο στην ιστορική έρευνα του Ιρλανδού ιστορικού Ίαν Γκίμπσον, που θεωρείται ο καλύτερος ειδικός στη ζωή του μεγάλου ποιητή. Σύμφωνα με τον Γκίμπσον, «η ταινία σέβεται τη δομή των γεγονότων». Οι βασικές κριτικές για την ταινία εστιάστηκαν στο τέλος της, όπου ο Λόρκα δολοφονείται από κάποιον φρανκικό στρατιωτικό, αλλά και έναν πολίτη, ο οποίος αργότερα μεταναστεύει στην Αμερική.