[Δισκοκριτική]The Charlatans

[trivialx]

Ποιός θα το πίστευε ότι οι Charlatans δεκατέσσερα χρόνια μετά την πρώτη – και εντυπωσιακή – είσοδό τους στα μουσικά πράγματα (με τα groovy singles “Indian Rope” και “The only one I know”, αλλά και το άλμπουμ “Some friendly”), θα κυκλοφορούσαν το όγδοο άλμπουμ τους – και μάλιστα παραμένοντας σταθεροί και αξιόπιστοι, όσο λίγοι, στη μουσική προσφορά τους.

Εάν υπάρχει μια μπάντα των ημερών μας που να αξίζει το θαυμασμό μας για το κουράγιο και την αντοχή που έδειξε απέναντι σε διάφορες αντιξοότητες (κατάθλιψη, δεύτερο άλμπουμ «πατάτα», έγκλημα–και– τιμωρία, θάνατος, οικονομική εξαπάτηση, προσωπικό άλμπουμ του τραγουδιστή), αυτοί είναι οι Charlatans, η μόνη μπάντα που κατάφερε να επιβιώσει όταν ο απόηχος του “Madchester” έσβησε μαζί με τους Happy Mondays και τους Stone Roses – και όχι μόνο αυτό. Οι Charlatans προχώρησαν σε μια καριέρα συνεπέστατη ως προς τον ροκ ήχο, με πολύ αξιόλογους δίσκους (κυρίως το άλμπουμ “The Charlatans” και “Tellin’ Stories”), και που σήμερα φαίνεται να τη συντηρούν με αξιοπρέπεια.

Η μακροζωΐα των Charlatans έχει βέβαια την εξήγησή της. Ο πιο βασικός λόγος είναι πως η μουσική ταυτότητα της μπάντας είναι στέρεα και βαθειά αγκυροβολημένη στο κλασσικό rock των Dylan, Stones και Faces. Κάτι που τους δίνει τη δυνατότητα να γράψουν τραγούδια βασισμένα σε συνταγή αλάνθαστη. Όμως, όπως κάθε νόμισμα έχει δυό όψεις, έτσι και αυτή η επιλογή /κλίση των Charlatans προς το classic – rock μεταμορφώνεται κάποιες φορές σε retro – rock, με αποτέλεσμα οι συνθέσεις τους να μην ακούγονται και ως πολύ δικές τους.

Αυτό το τελευταίο ισχύει, ως προς ένα βαθμό και για το νέο τους άλμπουμ “Up at the Lake”. Στα “As I watch you in disbelief”, “Cry yourself to sleep” και “Blue For You” το μέτρο χάνεται και οι Charlatans πέφτουν στην κοινοτυπία. Με το “Feel the pressure” (dance beats & rock riffs) επιχειρούν τη νεκρανάσταση του χορευτικού ήχου των Stones εποχής “Undercover of the night” – όχι και ότι καλύτερο! Ακόμα και έτσι όμως οι Charlatans αντέχουν...

Το ομώνυμο του άλμπουμ τραγούδι, είναι ένα δυνατό, κοφτό ροκ κομμάτι, που με άμεσο τρόπο σε προσελκύει. Τα “Try again today” και “Apples & Oranges” θυμίζουν τους παλιούς καλούς Charlatans: το μεν πρώτο στιγματίζεται από το ζεστό ήχο του Hammond (που απουσιάζει γενικά από το “Up at the Lake”), αφήνοντας γλυκόπικρη ευφορία, το δε δεύτερο προσπαθεί να φιλήσει τον ουρανό. Τέλος, το “High Up Your Tree” και “Loving you is easy” είναι όμορφες mid – tempo μπαλάντες με αλά Beach Boys αρμονικά φωνητικά.

Εν κατακλείδι, ένα καλό άλμπουμ, αλλά με σαφείς αδυναμίες...