Διεθνές Φεστιβάλ Πέτρας 2004.

[trivialx]

Ίσως η κορυφαία συναυλιακή νύχτα του καλοκαιριού μετά από εκείνη των Pixies στο Rockwave Festival 2004. Τρία αγαπημένα ονόματα σε μία μέρα, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Πέτρας 2004. Ο Iggy Pop μαζί με τους Stooges, οι Madrugada και οι Stellastarr* στο Θέατρο Πέτρας, σε μια βραδιά που διοργανώνει η Astra και πραγματοποιείται φυσικά με την υποστήριξη του Avopolis Music Network. Η τιμή εισιτηρίου είναι 40 eur (προπώληση) και 45 eur (ταμείο). Οι πόρτες ανοίγουν στις 7.00 μ.μ.

[trivialx]

IGGY & THE STOOGES

Η μπάντα ορόσημο του garage rock των sixties, και πάλι μαζί, σε μια συναυλία γεμάτη θόρυβο, ένταση και δύναμη, που θα αφήσει εποχή…

Ένα σύντομο βιογραφικό

Είναι η μπάντα που άλλαξε ριζικά την underground σκηνή κι υπήρξε μούσα για δεκάδες συγκροτήματα και καλλιτέχνες που ακολούθησαν. Δυναμίτισε το πλήθος, απάλλαξε το rock από τις γνωστές μέχρι τότε φόρμες του, ανέτρεψε κάθε σύμβαση σε ό,τι αφορά το σκηνικό performance, προκάλεσε θόρυβο γύρω από το όνομά της και ανέδειξε ένα κορυφαίο σύμβολο της ποπ κουλτούρας. Ο λόγος για τους Stooges, το κουαρτέτο από το Ντιτρόιτ των Η.Π.Α., και φυσικά την ηγετική φυσιογνωμία της μπάντας, τον θρυλικό Iggy Pop.

Σχηματίστηκαν το 1967, όταν ο James Ostenberg (αυτό είναι το πραγματικό όνομα του Iggy) παρακολούθησε μια συναυλία των Doors στο Σικάγο. Ο ίδιος είχε ήδη πάρει μια μικρή γεύση από την έξαψη του rock, συμμετέχοντας σε γκρουπ όπως οι Prime Movers και οι Iguanas. Τον πρώτο χρόνο, οι Stooges - ή Psychedelic Stooges, όπως ονομάζονταν για κάποιο διάστημα - τον πέρασαν κυριολεκτικά στο δρόμο. Σάρωσαν ολόκληρες τις Κεντροδυτικές Η.Π.Α. σε μια σειρά από gigs που τους καθιέρωσαν ως την πιο άγρια και πρωτόγονη underground μπάντα της εποχής. Ο Iggy, με την παράδοξη και εκκεντρική συμπεριφορά του στη σκηνή, είχε ήδη αρχίσει να δημιουργεί τον προσωπικό του μύθο. Εμφανιζόταν γυμνός από τη μέση και πάνω, πασάλειβε το σώμα του με φυστικοβούτυρο, αίμα και ωμό κρέας, κοβόταν με γυαλί και μετά βουτούσε, εκστασιασμένος, ανάμεσα στο πλήθος. Οσο μεγαλύτερη απέχθεια ένιωθε η μάζα για την προκλητική συμπεριφορά του, τόσο μεγαλύτερος γινόταν ο πυρήνας των φανατικών οπαδών του γκρουπ που έμοιαζε να έχει ξεπηδήσει από τους χειρότερους εφιάλτες των μικροαστών και των media που αυτοί ήλεγχαν. Ηταν το 1968, όταν ένας κυνηγός ταλέντων της Electra πέρασε την πόρτα ενός club στο Ντιτρόιτ για να συναντήσει τους MC5 κι έφυγε το ίδιο βράδυ έχοντας υπογράψει συμβόλαιο και με το σχήμα που άνοιγε τη συναυλία, τους Stooges…

Ένα χρόνο μετά, το 1969, κυκλοφόρησε το ομότιτλο πρώτο άλμπουμ της μπάντας, σε παραγωγή του John Cale, και σε αντίθεση με ό,τι θα φανταζόταν κανείς σήμερα, πούλησε ελάχιστες κόπιες. Πριν καν κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας, ο Iggy, τα αδέλφια Ron (κιθάρα) και Scott Asheton (ντραμς) και ο Dave Alexander (μπάσο) παραδίνονταν όλο και περισσότερο στις διάφορες εξαρτήσεις τους από το αλκοόλ και τη χημεία, με το γκρουπ να αδυνατεί να ολοκληρώσει το απλούστερο ακόρντο, και τις συναυλίες τους να θυμίζουν παρωδία.

Το 1970, κυκλοφορεί τελικά και το δεύτερο άλμπουμ, με τίτλο “Fun House”, ένα κρεσέντο avant-garde θορύβου, συγκεντρώνοντας σωρεία από αρνητικές κριτικές, με πωλήσεις ακόμη χαμηλότερες από το “The Stooges”. Ο Iggy έχει πλέον βουτήξει με όλη του την ύπαρξη στην ηρωίνη, ωστόσο προσπαθεί να διασώσει το συγκρότημα. Μετά την αποχώρηση του μπασίστα Dave Alexander, τη θέση του παίρνει ο Ron Asheton, και στη σύνθεση της μπάντας προστίθεται ο κιθαρίστας James Williamson, σε μια προσπάθεια αναγέννησης των Stooges και του ήχου τους. Από αυτή τη σύνθεση προκύπτουν μια σειρά από ντέμο, τα οποία δεν πετυχαίνουν να εξασφαλίσουν νέο δισκογραφικό συμβόλαιο.

Στις αρχές του 1972, ωστόσο, μια μοιραία συνάντηση θα αλλάξει τα πράγματα. O Iggy γνωρίζει τον David Bowie, με τον δεύτερο να βρίσκεται εκείνη την εποχή στο απόγειο της δόξας του, και την περσόνα του Ziggy Stardust να προκαλεί μαζική υστερία. Ο Bowie αποφασίζει να αναλάβει προσωπικά τους Stooges. Ένα χρόνο μετά, το 1973, κυκλοφορεί το τρίτο άλμπουμ της μπάντας, “Raw Power”, σε παραγωγή του Bowie. Το Raw Power αποθεώνεται από τον Τύπο, και οι Stooges αποκτούν μάνατζερ και νέο συμβόλαιο με την Columbia. Ωστόσο, και πάλι αντίθετα από αυτό που θα περίμενε κανείς σήμερα, ούτε αυτό το άλμπουμ θα καταφέρει σημαντικές πωλήσεις, οδηγώντας τελικά τους Stooges σε διάλυση. Πρόκειται παρ’ όλα αυτά, για το άλμπουμ που αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα για το ξέσπασμα του punk, αν και πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι η εναλλακτική πρόταση του Bowie στοίχισε στην μπάντα την απώλεια της δύναμής της, του αυθεντικά πρωτόγονου θορύβου που χαρακτήριζε τον ήχο της.

Ο Iggy και ο Bowie γίνονται αυτοκόλλητοι, γεγονός που ενέπνευσε διάφορα σενάρια, ανάμεσα σε αυτά και της κινηματογραφικής ταινίας “Velvet Goldmine”, σε σκηνοθεσία του Todd Heynes, όπου οι δύο τους παρουσιάζονται ως παθιασμένοι εραστές. Αναμφισβήτητος καρπός αυτής της συνύπαρξης είναι πάντως το ότι ο Iggy κατάφερε τελικά να ξεφύγει από την ηρωίνη και να ξεκινήσει σόλο καριέρα, κυκλοφορώντας το 1977, πάντα με την καθοδήγηση και υποστήριξη του Bowie, τα δύο προσωπικά του άλμπουμ, “The Idiot” και “Lust for Life”. Παράλληλα, οι αδελφοί Asheton σχημάτισαν του New Order, που διαλύθηκαν σχεδόν αμέσως, με τον Ron να καταλήγει στους Destroy All Monsters.

Προς τα τέλη των seventies, οι δρόμοι του Iggy και του Bowie χωρίζουν οριστικά, και ο Iggy αρχίζει να εμφανίζεται μαζί με τον James Williamson, σε συναυλίες και μικρές περιοδείες. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο μουσικός Τύπος της εποχής έχει πλέον ανακαλύψει τη δύναμη των Stooges, ενώ δεκάδες μπάντες του εναλλακτικού rock εμπνέονται πλέον από τον ακατέργαστο θόρυβο και την ένταση των Stooges, για να διαγράψουν τη δική τους τροχιά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Sonic Youth αλλά και οι Mudhoney, γκρουπ που όχι απλώς βασίστηκαν στους Stooges, αλλά τόλμησαν να τον ερμηνεύσουν και να τον εξελίξουν με τέτοιο τρόπο, ώστε πλέον να αποτελεί αναπόσπαστο κεφάλαιο της ιστορίας του rock’n’roll.

Μετά από πολλά χρόνια απουσίας και σιωπής, με τη μπάντα να επιβιώνει στις συνειδήσεις των οπαδών της, αποκλειστικά μέσω bootleg κυκλοφοριών ή re-releases από συναυλίες και ντέμο, η είδηση έσκασε σαν βόμβα… Το 2003, σαράντα περίπου χρόνια μετά την ίδρυση των Stooges, ο Iggy Pop πήρε την πρωτοβουλία να ξαναενώσει την ιστορική μπάντα, ζητώντας από τους αδελφούς Asheton να παίξουν σε 4 από τα κομμάτια του νέου του άλμπουμ με τίτλο “Skull Ring”, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Την ηχογράφηση διαδέχθηκε μια μίνι περιοδεία, που έγινε παντού δεκτή με ντελιριώδη ενθουσιασμό, αποδεικνύοντας τη δύναμη των Stooges. Στη θέση του Dave Alexander, που έφυγε από τη ζωή λίγα χρόνια μετά την αποχώρησή του από τη μπάντα, μπάσο έπαιζε ο Mike Watt. Το σετ της συναυλίας ήταν σχεδόν αποκλειστικά βασισμένο σε υλικό από τα άλμπουμ “The Stooges” και “Fun House”.

Σήμερα, ο Iggy μαζί με τους Stooges συνεχίζουν να περιοδεύουν, όχι ως φάντασμα του εαυτού τους, αλλά δίνοντας συναυλίες που ξεσηκώνουν τα πλήθη με την … ωμή τους ενέργεια. Αλλωστε, ο Iggy βρίσκεται και ο ίδιος σε εξαιρετική στιγμή. Εκτός από την περίπτωση των Trolls, του σχήματος που δημιούργησαν οι μουσικοί που περιόδευαν μαζί του τα τελευταία δέκα χρόνια, ο Iggy Pop συνεργάζεται με φρέσκα και μεγάλα ονόματα της indie rock σκηνής, όπως οι Green Day, αλλά και η Peaches, η γυναίκα-φαινόμενο της καναδικής σκληροπυρηνικής rap.

Αυτή την ωμή ενέργεια θα έχουμε κι εμείς την ευκαιρία να βιώσουμε, την Τρίτη, 6 Ιουλίου, στη σκηνή του Θεάτρου Πέτρας, στην Πετρούπολη, σε μια βραδιά που θα αφήσει εποχή, και που ανοίγουν οι αγαπημένοι Madrugada και οι Stellastarr*.

Να είστε όλοι εκεί!

[trivialx]

MADRUGADA

Ή αλλιώς ένα από τα πιο αγαπημένα γκρουπ στην Ελλάδα, τα τελευταία 4 χρόνια…

Το όνομά τους – ισπανική λέξη – περιγράφει το ονειρικό μεταίχμιο μεταξύ της νύχτας και της πρώτης αυγής. Σκοτεινοί, λυρικοί, ηλεκτρικοί, ποιητικοί, υπέροχοι, οι Madrugada ξεκίνησαν το 1995 από τη μικρή πόλη του νορβηγικού βορρά, Stokmarknes, για να κατακτήσουν τις καρδιές αρχικά των Σκανδιναβών και στη συνέχεια όλης της Ευρώπης. O υπέροχος ήχος τους συνδυάσει από την αρχή, με ιδανικό τρόπο τα αγαπημένα τους ακούσματα και τις πολύ εκλεκτικές επιρροές τους: DOORS, VELVET UNDERGROUND, GUN CLUB, JESUS AND MARY CHAIN, TOM WAITS, ενώ οι ίδιοι έχουν ομολογήσει κατά καιρούς τη μεγάλη αγάπη που τρέφουν για τα blues και την country.

Μετά από την κυκλοφορία τριών άλμπουμ, του Industrial Silence, το 1999, του Nightly Disease, το 2001, και του πιο πρόσφατου Grit, οι Madrugada έχουν πλέον κατοχυρωθεί ως μία από τις πλέον ιδιαίτερες και σημαντικές μπάντες της ευρωπαϊκής ροκ σκηνής. Μετά την Ελλάδα που τους αναγνώρισε και τους αγάπησε αμέσως, σειρά είχαν η Γαλλία, η Ιταλία και η Γερμανία, και αυτή ήταν μόνο η αρχή.

Περνώντας από το σκοτεινό λυρισμό, σε πιο καθαρές, ηλεκτρικές και άμεσες ροκ φόρμες, το τρίο πλέον των Robert Buras (κιθάρα), Frode Jacobsen (μπάσο) και Sivert Hoyem (φωνή), μετά την αποχώρηση του ντράμερ Jon Lauvland Peterson, έχουν ξεπεράσει τις μουσικές επιρροές τους, χαράζοντας πλέον το δικό τους μονοπάτι, τόσο σε επίπεδο σύνθεσης, όσο και σε επίπεδο εκτέλεσης και ερμηνείας. Η πιο πρόσφατη, άλλωστε, δισκογραφική τους δουλειά, το απόλυτο ροκ άλμπουμ “Grit”, ηχογραφήθηκε εξολοκλήρου στο Βερολίνο, στο Tritonus Tonstudio, το στούντιο των Einsturzende Neubaten, με τη συνδρομή του Head, βοηθού της PJ Harvey.

Το αποτέλεσμα στον ήχο τους, ωστόσο, δεν είναι σε καμία περίπτωση απλώς συνέπεια της συνεργασίας τους με τον Head, αλλά η κατάληξη μιας επίπονης διαμάχης με προσωπικούς δαίμονες και δυσκολίες. Η ξαφνική αναγνώριση της μπάντας, προβλήματα στις προσωπικές τους σχέσεις, γερές δόσεις μελαγχολίας και αλκοόλ και αρκετοί μήνες περιοδείας στις ευρωπαϊκές λεωφόρους της μουσικής, ώθησαν τον κάθε έναν από αυτούς σε επικίνδυνα, αλλά δημιουργικά αδιέξοδα, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα.

Οι τρεις τους βρέθηκαν κάποια στιγμή να αποδρούν σε διαφορετικά σημεία της Ευρώπης, για να κρατήσουν για λίγο τις αποστάσεις τους και να ηρεμήσουν.

Σήμερα βρίσκονται πάλι ενωμένοι, κι έτοιμοι για μια σειρά από συναυλίες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εχοντας πλέον τη φήμη μιας από τις συγκλονιστικότερες μπάντες επί σκηνής, με τον frontman Sivert Hoyem να παρασύρει τα πλήθη σε έκσταση, οι Madrugada είναι έτοιμοι να ξανακλέψουν τις καρδιές μας.

Την Τρίτη, 6 Ιουλίου, εμφανίζονται επί σκηνής μαζί με τον Iggy και τους Stooges, μία από τις σημαντικότερες επιρροές τους τα πρώτα χρόνια στο Οσλο, και τους stellastarr*, σε μια βραδιά απολύτως ηλεκτρισμένη, απολύτως ερωτική και απολύτως καλοκαιρινή…

[trivialx]

Stellastarr*

stellastarr* is:

Shawn Christensen – lyrics, vocals, guitar

Amanda Tannen – bass, vocals

Arthur Kremer – percussion, keyboards

Michael Jurin – guitar, vocals

Συναντήθηκαν στο διάσημο Pratt Institute of the Arts, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Πολύ πριν σχηματίσουν τη μπάντα που έκανε το NME άλλα και όλα τα ραδιόφωνα και τα περιοδικά που εντρυφούν στην indie σκηνή, να παραμιλάνε, χαρακτηρίζοντάς τους ως μια αντισυμβατική, φρέσκια μπάντα, γεμάτη δύναμη και συναίσθημα. Κι έτσι κάπως πρέπει να είναι, δεδομένου ότι το αστέρι των stellastarr* άργησε να ανατείλει, με το τρίο που αργότερα έγινε κουαρτέτο, να χτίζει αργά και σταθερά τόσο τη σχέση του με τη σύνθεση και το performance, όσο και με τον ίδιο τον κόσμο.

Ξεκινώντας από τους διαδρόμους του πανεπιστημίου, οι Shawn Christensen, Amanda Tannen και Arthur Kremer δεν είχαν αρχικά ιδέα για το τι έμελλε να ακολουθήσει. Ξεκινώντας από το σχέδιο, τη σκηνοθεσία, την υποκριτική και τη γραφιστική, οι τρεις φίλοι αποφάσισαν σχεδόν ταυτόχρονα να αρχίσουν να πειραματίζονται και στο πεδίο της μουσικής, με στόχο το πείραμα, τη συνεργασία και πάνω απ’ όλα το φαν του να τα κάνεις όλα αυτά με καλή παρέα... Η πρώτη μπάντα που σχηματίστηκε ως αποτέλεσμα αυτού του πειραματισμού, οι Ghistor, διαλύθηκαν γρήγορα. Αν σκεφτεί κανείς ότι η πρώτη επαφή του Shawn ήταν με μια ακουστική κιθάρα μόλις έξι μήνες πριν, με δάσκαλο … το βιβλίο τραγουδιών που είχε εκδώσει ο Bob Dylan, και ότι η Amanda έπαιζε μέχρι τότε μόνο τσέλο, και ουδεμία σχέση είχε με το μπάσο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι Ghistor ήταν μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια!

Την άνοιξη του 2000, ωστόσο, μετά την αποφοίτησή τους από το Pratt, οι τρεις τους ξανασυναντιούνται, και η φλόγα για λίγο θόρυβο ξαναφουντώνει. Τους λείπει όμως λίγη … βρωμιά στον ήχο, και οπωσδήποτε μια δεύτερη κιθάρα! Και ο θεός του rock τα έφερε έτσι ώστε να τη βρουν γρήγορα… Εκείνη περίπου την περίοδο είχε μετακομίσει στη Νέα Υόρκη από τη Φιλαδέλφεια, ο Michael Jurin, πρώην frontman και κιθαρίστας των Charlotte’s Funeral. Κι επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο, το διαμέρισμα που νοίκιασε ήταν το πρώην διαμέρισμα του Arthur. Περνώντας ο Arthur για να τσεκάρει την αλληλογραφία του, βεβαίως έπεσε πάνω στον Michael, βεβαίως του πρότεινε αμέσως να γνωρίσει και τους υπόλοιπους, και βεβαίως στήθηκε το πρώτο jam session. Οι stellastarr* ήταν πλέον γεγονός.

Αντίθετα με την υπόλοιπη νεοϋρκέζικη σκηνή, που αναμασούσε εκείνη την εποχή είτε το garage των sixties είτε το glamour των eighties, ο ήχος των Stellastarr* ήταν από την αρχή διαφορετικός, φρέσκος, και απόλυτα αυθεντικός.

Σε κάποιο από τα πολλά gigs που άρχισαν να δίνουν σε διάφορα σημεία της πόλης, τους ανακαλύπτει ο dj / promoter της Tiswas, Nick Marc, και πείθει τον πολύ Tim O’ Heir, παραγωγό των Sebadoh, The Folk Implosion, Dinosaur Jr. και Hedwig and the Angry Inch, ανάμεσα σε άλλους, να τους δει. Ο O’ Heir αναγνωρίζει αμέσως τη δυναμική τους και πηγαίνει τους Stellastarr* κατευθείαν στο στούντιο.

Στη συνέχεια, τα πράγματα ήταν πλέον πιο εύκολα. Το Δεκέμβρη του 2002 κυκλοφορεί από την Tiswas Records το πρώτο τους EP, με τίτλο “Somewhere Across Forever”, ενώ η μπάντα έχει ήδη αρχίσει να εμφανίζεται δίπλα σε ονόματα όπως ο Joe Strummer, οι Raveonettes, οι Strokes, οι Mooney Suzuki και οι Apples In Stereo, και το NME γράφει μετά από μια συναυλία τους στο κατάμεστο Knitting Factory: “Οι stellastarr* εμφανίζονται πλήρεις, μια μπάντα – όνειρο, με κάθε της στοιχείο απολύτως τέλειο”. Ο ηλεκτρισμός, η δύναμή τους αλλά και η συναισθηματική τους χάρη και επικοινωνία με τον κόσμο, τους είχε πλέον ωριμάσει και μεταμορφώσει σ’ ένα ολοκληρωμένο γκρουπ, έτοιμο να προχωρήσει δημιουργικά στην επόμενη φάση.

Που δεν άργησε να έρθει, με την κυκλοφορία του “stellastarr*”, του πρώτου τους, ομώνυμου άλμπουμ, στις 23 Σεπτεμβρίου του 2003, από την RCA, ένα εκπληκτικό ντεμπούτο, που αποδεικνύει ότι ο δρόμος για τους stellastarr* είναι ακόμη μακρύς και γοητευτικός.

Μέχρι τότε, ωστόσο, εμείς μπορούμε να τους απολαύσουμε, τώρα που συμβαίνουν!

[Winmx]

Πρόγραμμα

ΙΟΥΛΙΟΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 Θεατρική Παράσταση: «ΖΟΟ STORY» του ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΑΛΜΠΙ, ART FACTORY, (Τιμή εισιτηρίου: 13 ευρώ,7 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΔΕΥΤΕΡΑ 5 Συναυλία: CYPRESS HILL (Τιμή : 40 ευρώ προπώληση - 45 ευρώ στο θέατρο, ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΤΡΙΤΗ 6 Συναυλία: IGGY POP & THE STOOGES - MADRUGADA - STELLASTARR* (Τιμή : 40 ευρώ προπώληση - 45 ευρώ στο θέατρο, ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΤΕΤΑΡΤΗ 7 Θεατρική παράσταση: «ΕΙΡΗΝΗ» του Αριστοφάνη -ΝΕΑ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΛΑΖΟΥ ΤΕΡΖΑ σε συνεργασία με τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΠΟΝΤΙΩΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ (Τιμή εισιτηρίου: 13 ευρώ,7 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 Θεατρική Παράσταση: «ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ» -ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ «ΕΜΜΕΤΡΟΝ» (Είσοδος Ελεύθερη , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΚΥΡΙΑΚΗ 11 Θεατρική Παράσταση: «Ο ΑΣΥΛΛΟΓΙΣΤΟΣ» - Θεατρικό Σανίδι με τον Βασίλη Τσιβιλίκα (Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ,15 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΤΕΤΑΡΤΗ 14 Συναυλία: ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ, ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΠΕΜΠΤΗ 15 Πολυθέαμα: ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ (Τιμή εισιτηρίου: 25,20,15 ευρώ , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 Θεατρική Παράσταση: «ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ» -Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας Γιώργος Κιμούλης (Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ,15 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 Θεατρική Παράσταση: «ΤΟ ΗΜΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΤΡΙΓΓΛΑΣ» - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ (Τιμή εισιτηρίου: 18 ευρώ,15 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΔΕΥΤΕΡΑ 19 Συναυλία: Β.ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ-ΕΥΡΙΔΙΚΗ-ΜΙΚΡΟ-Δ.ΚΟΡΓΙΑΛΑΣ-Ν.ΖΙΩΓΑΛΑΣ-Γ.ΑΛΟΥΠΟΓΙΑΝΝΗΣ-Ν.Μ.Ε.

ΤΕΤΑΡΤΗ 21 Συναυλία: «20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ» με τον ΓΡΗΓΟΡΗ ΝΤΑΡΑΒΑΝΟΓΛΟΥ (Τιμή εισιτηρίου: 16 ευρώ,10 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΠΕΜΠΤΗ 22 Θεατρική Παράσταση: «ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ»-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΠΑΤΡΑΣ (Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ,15 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 Συναυλία: ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ - ΘΗΒΑΙΟΣ (εκδήλωση Ολυμπιάδας)

ΔΕΥΤΕΡΑ 26 Χορός: ΡΩΣΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ «ΚΟΖΑΚΟΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ» (Τιμή εισιτηρίου: 18 ευρώ,12 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 2 Θεατρική Παράσταση: «ΤΡΩΑΔΕΣ» -ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΔΡΟΜΗ (Τιμή εισιτηρίου: 18 ευρώ,12 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.30 μ.μ. )

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 1 Θεατρική Παράσταση: «Τραχίνιες» του Σοφοκλή -Κ. Θ. Β. Ε. (Τιμή εισιτηρίου: 18 ευρώ,12 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΠΕΜΠΤΗ 2 Θεατρική Παράσταση: «ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ»-ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ «ΕΜΜΕΤΡΟΝ» (Είσοδος Ελεύθερη , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 Θεατρική Παράσταση: «ΠΛΟΥΤΟΣ» του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ με τους ΛΑΚΗ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ-ΣΤ. ΚΡΑΟΥΝΑΚΗ (Τιμή εισιτηρίου: 23 ευρώ,18 ευρώ φοιτητικό , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΣΑΒΒΑΤΟ 4 Θεατρική Παράσταση: «ΜΗΔΕΙΑ» του ΜΠΟΣΤ -ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΑΓ.ΒΑΡΒΑΡΑΣ (Είσοδος Ελεύθερη , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 Θεατρική Παράσταση: «40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΟΣΤ» ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΔΗΜΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ (Είσοδος Ελεύθερη , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΔΕΥΤΕΡΑ 6 Θεατρική Παράσταση: ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ Η ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ, ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΔΗΜΟΥ ΙΛΙΟΥ (Είσοδος Ελεύθερη , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΠΕΜΠΤΗ. 9 Θεατρική Παράσταση: «ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ» του ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΕΤΡΑΣ «ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ» (Είσοδος Ελεύθερη , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 Θεατρική Παράσταση: «Ο ΕΛΑΦΟΒΑΣΙΛΙΑΣ» ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΤΑ - Ξ. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ (Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

ΔΕΥΤΕΡΑ 13 Συναυλία: ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ (Τιμή εισιτηρίου: 20 ευρώ, ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

18 έως 23 ΔΙΦΩΝΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

25 έως 27 ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΩΝ (Είσοδος Ελεύθερη , ώρα έναρξης 9.00 μ.μ. )

Τηλέφωνο επικοινωνίας για το κοινό 210 5062166

e-mail: petrasfestival@petroupoli.gr

Θέατρο Πέτρας Πετρούπολη

Προπώληση Εισιτηρίων

1) Περίπτερο Πλ. Συντάγματος

Τηλ. 210-3211218

Ωρες λειτουργίας:

Δε, Τε, Σα 10:00-15:00

Τρ, Πε, Πα 10:00-20:00

2) Ταμείο Θεάτρου Πέτρας (18:00 πριν από κάθε παράσταση)

3) Καταστήματα MUST

-- Εθνικής Αντίστασης 67 (τηλ. 210-5065116)

-- 25ης Μαρτίου 114 (τηλ. 210-5058404)

Τηλεφωνικές παραγγελίες (με πιστωτική κάρτα)

Ticket Shop: 210-9559900 ή 801-100-5000

[trivialx]

Live Review: Iggy Pop & the Stooges

Αυτό που είδαμε εκείνο το βράδυ στο Θέατρο Βράχων, είναι το ίδιο που είπαν στην συγκεκριμένη σκηνή κάποιοι άλλοι το προηγούμενο βράδυ: “Insane In The Brain”!

Πραγματικά, βλέποντας τον Iggy επάνω στη σκηνή, είναι σαν να παρακολουθείς τον τύπο που άκουσες στις ειδήσεις ότι το έσκασε απ’ το τρελάδικο, σαν να βλέπεις ένα άγριο ζώο με τη μορφή ανθρώπου που το έβγαλαν απ’ το κλουβί κι εκείνο τρέχει πέρα δώθε για να κερδίσει όλο το χαμένο χρόνο της ελευθερίας του.

Ο Iggy δεν μας παρουσίασε τίποτε καινούργιο από τις προηγούμενες φορές που τον είδαμε ζωντανά – κι αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό, είναι πάντοτε απολαυστικότατος και μοναδικός στη σκηνή, που μοιάζει να είναι ο χώρος για τον οποίο γεννήθηκε για να βρίσκεται, με εξαίρεση το ότι είχε μια πολύ εκλεκτή παρέα μουσικών πίσω του.

Οι δύο από τους τρεις υπόλοιπους Stooges ήταν η μπάντα που τον υποστήριζε αυτή τη φορά, δηλαδή οι αδελφοί Ron και Scott Asheton στην κιθάρα και τα τύμπανα αντίστοιχα, ενώ στο μπάσο είχαν μια άλλη ιστορική μορφή, τον Mike Watt των Minutemen (που έχει κυκλοφορήσει και ορισμένες σόλο δουλειές μετά τη διάλυση των τελευταίων).

Η σύνθεση της μπάντας καθόρισε και το playlist, που ασφαλώς προερχόταν από τα δύο κλασικά άλμπουμ τους αλλά και από τα τέσσερα καινούργια τους κομμάτια, έτσι όπως αυτά περιέχονται στο πρόσφατο σόλο άλμπουμ του Iggy με τίτλο “Skull Ring”.

Κομμάτια λοιπόν που ανέθρεψαν γενιές και γενιές ροκ ακροατών και χορεύτηκαν όσο λίγα στα αντίστοιχα κλαμπ, αποθεώθηκαν από ένα κοινό που ιδροκόπησε ασύστολα και σήκωσε τεράστια σύννεφα σκόνης στα πόδια του μεγάλου Iggy. Η μπάντα περί είναι να πούμε ότι έσκιζε, ο μπροστάρης της αλώνιζε και έδειχνε σε μεγάλα κέφια – αν και δεν μπορούσες να μην παρατηρήσεις μια παράξενη δυσπλασία στη σπονδυλική του στήλη και μια δυσκολία στο περπάτημα, αποτέλεσμα ενός ατυχήματος που είχε – και γενικά όλα εξελίχθηκαν ομαλά με τους πάντες να μένουν ευχαριστημένοι.

Όλα τα classics ακούστηκαν : “1969”, “No Fun”, “Real Cool Time”, “T.V. Eye”, αλλά και “Dead Rock Star”, “Little Electric Chair” απ’ τα καινούργια συν κάμποσα άλλα, και φυσικά το “I Wanna Be Your Dog” δύο μάλιστα φορές. Μία κοντά στην αρχή και μία ακόμη στο τέλος!

Οι παλαίμαχοι ρόκερ, με τη συνοδεία σαξόφωνου σε πολλά κομμάτια, απέδειξαν ότι όσο ωραίος και να είναι ο νέος, ο παλιός δεν παύει να είναι αλλιώς, και βάζουμε στοίχημα πως, ακόμη και σήμερα, πολλοί θα είναι οι μουσικοί που θα μαθαίνουν ένα ή δύο πράγματα βλέποντας τους Stooges επί σκηνής.

[trivialx]

Live Review:Madrugada

από: Avopolis Music Network

Δεν το περίμενα το χθεσινό... Ειδικά, μετά την ήττα που υποστήκαμε με την απώλεια του set των Stellastar* (κάποιοι από εμάς), το set των Madrugada δεν φαινόταν ιδιαίτερα δελεαστικό για τον γράφοντα. Περισσότερο σαν αγγαρεία μου φαινόταν να σας πω την αλήθεια, παρά μία ευκαιρία να τους δω και να ακούσω live κομμάτια από τα 3 άλμπουμ της μέχρι τώρα καριέρας τους. Εξηγούμαι: περιέργως ποτέ δεν ήταν στο top της λίστας με τα personal favorites μου, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μου άρεσαν τα άλμπουμ τους. Ξέρετε, σε μερικές σχέσεις υπερισχύουν κάποιες μεταβλητές απρόβλεπτες και τελικά βρίσκεσαι χωρίς να ξέρεις πολύ καλά τι έχει συμβεί και δεν έχει προχωρήσει η (μουσική) σχέση σου με μία μπάντα σαν τους Madrugada, καθόλα συνεπή και εξελίσιμη στη διάρκεια της καριέρας της.

Η έκπληξή μου λοιπόν ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσα επί σκηνής να βρίσκεται μία εξαιρετική μπάντα, με τέλεια ελεγχόμενες εξάρσεις, ένας προικισμένος performer, που έδειχνε να ζει κάθε στίχο, σαν να βγαίνει μέσα από τις φλέβες και τα σωθικά του και ένα κοινό από κάτω να «γουστάρει» με τα χίλια ένα ειδικό σετ με πολλά πολλά γκάζια. Ο Νορβηγός κιθαρίστας τους, μακρινός ξάδερφος του δικού μας Μάνου Μπούρα (ο Robert βρε) έδωσε ρέστα σε κομμάτια σαν το ομώνυμο (Madrugada, τι άλλο), που ήταν σαν επιλογή ό,τι καλύτερο για μία εμφάνιση αμέσως πριν τον θρυλικό και αγαπημένο τους -και μας- Iggy Pop. Γκάζια και πάλι γκάζια, σε σημείο να αναρωτιέσαι αν είναι η ίδια μπάντα που έχει γράψει ένα από τα all-time hated τραγούδια (πάλι για μένα μιλάω, Ok;), το Strange Colour Blue δηλαδή.

Και ευτυχώς δεν το είπαν και ευτυχώς δεν βαρέθηκα καθόλου. Ο κόσμος έδειχνε να γουστάρει τρελά, το ίδιο και οι ίδιοι που μοιράζονταν την ίδια σκηνή με μουσικούς που έχουν σημαδέψει με μερικούς κλασικούς δίσκους τον garage ήχο. Και κάπου εκεί κινούνται ακόμα πιο συνειδητοποιημένα πλέον οι Madrugada και το κάνουν εξαιρετικά gracefully, που λένε και οι αγγλόφωνοι.

Επί 45 περίπου λεπτά βίωσα το καλύτερο και πιο πειστικό set που θα μπορούσαν να παίξουν για πάρτη μου (επιτρέψτε μου να γίνω λίγο ρομαντικά εγωιστής, εδώ) οι 4 Νορβηγοί. Μήπως είναι ώρα να αγοράσω και το προσωπικό άλμπουμ του τραγουδιστή τους Sivert Høyem; Αν δεν με «τρελαίνει» η χροιά της φωνής του, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως απέδειξε πως διαθέτει φωνάρα και μία εξίσου δυναμική παρουσία on-stage. Well done, guys!