Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

[Ήρα]

Πεμπτη-24/6

Στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, 12 ethnic συγκροτήματα, με κυρίαρχη την ορχήστρα Olla Vogala, ερμηνεύουν τις μουσικές του μεγάλου συνθέτη με το δικό τους τρόπο. Mουσ. διεύθυνση: Wouter Vandenabeele.

ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ "ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ" (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΥΡΩΝΑ) Βύρωνας, 210-7626438 210-7626738.

Στις 9.30 μ.μ. Εισιτ.: € 30,00. Προπωλήσεις: Metropolis, Περίπτερο Φεστιβάλ Βύρωνα (Καπνικαρέας & Μητροπόλεως), Δημαρχείο Βύρωνα (Καραολή & Δημητρίου 32-36), Ταμεία Θεάτρου, Δισκοπωλείο Salina (Υμηττού 125, Παγκράτι).

[Ήρα]

διαβαζα μια συνεντευξη του Μορις Μπεζαρ , του Γαλλου χορογραφου , οι Κυκνοι του οποιου αυτες τις μερες χορευονται στην Αθηνα.

αναφερει για τον Μανο(επιτρεψτε μου να νιωθω οτι αυτος ο καλλιτεχνης ''ανηκει''σε ολους μας ,τον οικειοποιουμαι λογω θαυμασμου)....

"Νομιζω οτι η μουσικη του ειναι καπως σαν τον ιδιο:εκ πρωτης οψεως πολυ απλη, πολυ ευκολη.Οταν ομως την μελετησει κανεις σε βαθος ,ειναι πολυπλοκη ,λογια , πολυ δουλεμενη ...Ο Μανος ειχε μια επιφανειακη απλοτητα που σε εκανε να λες οτι ειναι ενας καλος ανθρωπος που κανει συμπαθητικη μουσικη .Ο Μανος δεν ηταν απλως ενας ανθρωπος,ηταν ενας κοσμος ολοκληρος.Ηταν η τρυφεροτητα , το χιουμορ,η ακριβεια , η αγαπη για τη δουλεια-οντας ταυτοχρονα πολυ τεμπελης-το ταλεντο κι η γνωση....Οταν ημουν μαζι του δεν ειχα τιποτε να κρυψω ή να υποκριθω για κατι, εστω και το παραμικρο.Ηταν ενα ειδος αληθειας, αυθεντικοτητας .Ηταν ενας ανθρωπος γεματος αγαπη.Αγαπη για τους ανθρωπους , αγαπη για τα εργα , αγαπη για τη μουσικη.Ηταν βαθια γενναιοδωρος με τον χρονο του,τις δυναμεις του,τα μεσα του, τις ικανοτητες του , τα χρηματα του.Μπορουσε να σου δωσει τα παντα.Και επειτα σου μετεδιδε το εσωτερικο του φως.Γιατι ηταν ενας ανθρωπος φωτεινος.Παρα την θλιψη του ,διοτι ειχε πληγες βαθιες και κρυφες ,ακτινοβολουσε και εδινε σε ολους τη χαρα..."

καπως ετσι τον εχω πλασει στο μυαλο μου τον Μανο ,ακουγοντας τις μουσικες του,ενας ιδιοτροπα φωτεινος ανθρωπος.

[christian]

ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ...

Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.

Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.

Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα "επώνυμους" πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.

Μάνος Χατζιδάκις (Νοέμβριος 1980 - Μάρτιος 1981)

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΜΕΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΥ

Βιώνουμε μέρα με την ημέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που ή φοβάται ή δε σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος "αρχηγός" που θα ηγηθεί αυτού του κατάπτυστου περιεχομένου μας. Και τότε θα 'ναι αργά για ν' αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς - όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλλο. Είμαστε εμείς, εσείς και τα παιδιά σας. Δεχόμαστε να 'μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια, αλλά και τόσο "ανθρώπινοι" και συγκαταβατικοί μπρος στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια. Και το κακό ελλοχεύει, χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστής είναι ο θάνατος.

Από το πρόγραμμα της συναυλίας διαμαρτυρίας κατά του Νεοναζισμού, της τελευταίας του Μάνου με την Ορχήστρα των Χρωμάτων

ΤΙ ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ

Πρώτα πιστεύαν οι απο κει

πώς εδώ ζούσε η Ελευθερία

και οι από δω πως απο κει

υπήρχε η τάξη κι η εργασία

Τώρα διαπίστωσαν μαζί

ότι το τείχος δεν έπρεπε να γκρεμιστεί

γιατί 'ταν άξιο μόνο του να συντηρεί

και τάξη και αξιοπρέπεια κι ελευθερία

το βράδυ μες στην ονειρική τους φαντασία.

Τι κρίμα που γκρεμίστηκε το τείχος

Και τώρα πώς να ζεσταθεί

Μες στην καρδιά το ψύχος

Ανέκδοτο ποίημα του Μάνου

Σ' αυτήν την υποβαθμισμένη από άποψη αξιών και ποιότητας ζωή που μας επιβάλλουν να ζούμε οι καιροί, σ' αυτήν την μολυσμένη ατμόσφαιρα ενός ξέφρενου κομματικοποιημένου λαϊκισμού που μας κυκλώνει από παντού με τις ευλογίες του κράτους, των καιροσκόπων και των ανίδεων πολιτικών εκπροσώπων, θέλει θάρρος πολύ να περιφέρεσαι στον ελλαδικό χώρο για να βρεις τους συντρόφους σου, "άνθη, πουλιά, ελάφια", και να επιμένεις να τους πεις ένα τραγούδι προσωπικό και δύσκολο, που να μην κολακεύει τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους συνδικαλιστές κι όλους τους άσχετους. Οι συνεργάτες μου κι εγώ δεν παριστάνουμε το Χριστό με τους Αποστόλους. Πιστεύουμε στην ακριβή εργασία, ασκούμεθα να την πραγματοποιούμε και φυσικά την επιτυγχάνουμε. Ο Σείριος είναι ο ναός κι εμείς οι ιερείς του. Ο Σείριος εκπροσωπεί τις μουσικές μου επιλογές και το κέφι μου. Όποιος το δει διαφορετικά, θα κάνει λάθος.

Πιστεύω πως, δουλεύοντας τόσα χρόνια στον τόπο μου, δικαιούμαι να επιβάλλω χωρίς χρονοβόρες "δημοκρατικές διαδικασίες" τις προτιμήσεις μου, την ατμόσφαιρά μου, το τραγούδι μου-είτε το γράφουν άλλοι είτε εγώ ο ίδιος- και να μην υποχρεούμαι να παίρνω υπ' όψιν μου τις αντιρρήσεις ή τις αρνητικές αντιδράσεις μιας καινούργιας συνεχώς υπόπτως ενισχυόμενης τάξης Ελλήνων πολιτών. Των φορολογουμένων- όπως τους αποκαλούν οι αυτόκλητοι υπερασπιστές της.

Επίσης αδιαφορώ για τους ατάλαντους- όσο κι αν έχουν οποιεσδήποτε κυβερνητικές προσβάσεις-, για τους μέτριους- όσο κι αν είναι καλώς συνδικαλισμένοι- και για τη συμπλεγματική παραδημοσιογραφία- όσο κι αν παίρνει συνεχώς εύσημα κυβερνητικά κι εννοεί να απειλεί παντοιοτρόπως τους ικανούς.

Ο δίσκος πρέπει να ξαναγίνει μαγικός και να μας αποκαλύπτει μέσ' απ' τις μαύρες χαρακιές του μια μουσική απρόοπτη και εξαίσια.

Σχόλια του Μάνου για την δημιουργία της δισκογραφικής εταιρίας "Σείριος" (1988)

Μια μικρη γευση απο την κληρονομια που μας αφησε ο μεγαλος αυτος καλλιτεχνης. Ο Μοτσαρτ της ελληνικης μουσικης, που με τις αποψεις του ηρθε αντιμετωπος συχνα με το κατεστημενο, αλλα καταφερε να γινει ...απλα... ο Μανος

[Αρσινόη]

σορι αλλα αν και εψαξα δε βρηκα εκεινο το θεμα με τα url των διαφορων site

κι εδω καλα κολλαει ομως

http://roadartist.blogspot.com/

δεν το ψαχουλεψα ακομη αλλα εχω την αισθηση οτι θα ναι κατι που θα μ αρεσει πολυ

δειτε τι βρηκα κει μεσα,δεν ειχε τυχει να το ξαναδω

αν και αφου το διαβασα συνειδητοποιησα οτι αποσπαματα του ειχα διαβασει κατα καιρους χωρις να ξερω τινος ηταν

βιογραφικο χατζιδακι γραμμενο στο πρωτο προσωπο απο τον ιδιο

και να μην ξερεις τιποτα γι αυτον διαβαζοντας αυτο το αυτοβιογραφικο...του,σε κερδιζει

«Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες. Η συνύπαρξη εκείνο τον καιρό ενός αντιτύπου της μπελ-επόκ, με αυθεντικούς τούρκικους μιναρέδες, έδιναν χρώμα και περιεχόμενο σε μια κοινωνία-πανσπερμία απ' όλες τις γωνιές της Ελλαδικής γης, που συμπτωματικά βρέθηκε να ζει σε ακριτική περιοχή και να χορεύει τσάρλεστον στις δημόσιες πλατείες. Σαν άνοιξα τα μάτια μου είδα με απορία πολύ κόσμο να περιμένει την εμφάνισή μου (το ίδιο συνέχισα κι αργότερα να απορώ σαν με περίμεναν κάπου καθυστερημένα να φανώ). Η μητέρα μου ήταν από την Αδριανούπολη, κόρη του Κωνσταντίνου Αρβανιτίδη, και ο πατέρας μου απ' την Μύρθιο της Ρεθύμνου, απ' την Κρήτη. Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ΄ την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.Προσπάθησα όλον το καιρό που μέναμε στην Ξάνθη να γνωρίσω σε βάθος τους γονείς μου και να εξαφανίσω την αδελφή μου. Δεν τα κατάφερα και τα δύο. Έτσι μετακομίσαμε το '32 στην Αθήνα όπου δεν στάθηκε δυνατόν να λησμονήσω την αποτυχία μου.

Άρχιζα να ζω και να εκπαιδεύομαι στην πρωτεύουσα ενώ παράλληλα σπούδαζα τον έρωτα και την ποιητική λειτουργία του καιρού μου. Έλαβα όμως την αττική παιδεία όταν στον τόπο μας υπήρχε και Αττική και Παιδεία. Μ' επηρεάσανε βαθιά ο Ερωτόκριτος, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, το Εργοστάσιο του Φιξ, ο Χαράλαμπος του «Βυζαντίου», το υγρό κλίμα της Θεσσαλονίκης και τα άγνωστα πρόσωπα που γνώριζα τυχαία και παρέμειναν άγνωστα σ' όλα τα χρόνια τα κατοπινά. Στην κατοχική περίοδο συνειδητοποίησα πόσο άχρηστα ήτανε τα μαθήματα της Μουσικής, μια και μ' απομάκρυναν ύπουλα απ' τους αρχικούς μου στόχους που ήταν να επικοινωνήσω, να διοχετευθώ και να εξαφανιστώ, γι' αυτό και τα σταμάτησα ευθύς μετά την Κατοχή. Έτσι δεν σπούδασα σε Ωδείο και συνεπώς εγλύτωσα απ' το να μοιάζω με τα μέλη του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου. Έγραψα ποιήματα και πολλά τραγούδια, και ασκήθηκα ιδιαίτερα στο να επιβάλλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες, πράγμα που άλλωστε με ωφέλησε τα μέγιστα σαν έγινα υπάλληλος τα τελευταία χρόνια. Απέφυγα μετά περίσσιας βδελυγμίας ότι τραυμάτιζε το ερωτικό μου αίσθημα και την προσωπική μου ευαισθησία.Ταξίδεψα πολύ και αυτό με βοήθησε ν' αντιληφθώ πώς η βλακεία δεν ήταν αποκλειστικόν του τόπου μας προϊόν, όπως περήφανα ισχυρίζονται κι αποδεικνύουν συνεχώς οι έλληνες σωβινιστές και της εθνικοφροσύνης οι εραστές. Παράλληλα ανακάλυψα ότι τα πρόσωπα που μ' ενδιαφέρανε έπρεπε να ομιλούν απαραιτήτως ελληνικά, γιατί σε ξένη γλώσσα η επικοινωνία γινότανε οδυνηρή και εξαφάνιζε το μισό μου πρόσωπο.

Ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μάνος, ο Κάρολος Κουν και η Ραλλού Μάνου

Το '66 βρέθηκα στην Αμερική. Έμεινα κι έζησα εκεί κάπου έξι χρόνια, τα χρόνια της δικτατορίας, για λόγους καθαρά εφοριακούς - ανεκαλύφθη πως χρωστούσα τρεισήμισι περίπου εκατομμύρια στο δημόσιο. Όταν εξόφλησα το χρέος μου επέστρεψα περίπου το '72 και ίδρυσα ένα καφενείο που το ονομάσαμε Πολύτροπον, ίσαμε τη μεταπολίτευση του '74, όπου και τόκλεισα γιατί άρχιζε η εποχή των γηπέδων και των μεγάλων λαϊκών εκτονώσεων. Κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν εχόρεψα εθνικούς και αντιστασιακούς χορούς στα γυμναστήρια και στα γεμάτα από νέους γήπεδα. Κλείνοντας το Πολύτροπο είχα ένα παθητικό πάλι της τάξεως περίπου των τρεισήμισι εκατομμυρίων - μοιραίος αριθμός, φαίνεται, για την προσωπική μου ζωή.

Από το '75 αρχίζει μια διάσημη εποχή μου που θα την λέγαμε, για να την ξεχωρίσουμε, υπαλληλική, που μ' έκανε ιδιαίτερα γνωστό σ' ένα μεγάλο και απληροφόρητο κοινό, βεβαίως ελληνικό, σαν άσπονδο εχθρό της ελληνικής μουσικής, των ελλήνων μουσικών και της εξίσου ελληνικής κουλτούρας. Μέσα σ' αυτή την περίοδο και ύστερα από ένα ανεπιτυχές έμφραγμα στην καρδιά, προσπάθησα πάλι, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πραγματοποιήσω τις ακριβές καφενειακές μου ιδέες πότε στην ΕΡΤ και πότε στο Υπουργείο Πολιτισμού, εννοώντας να επιβάλω τις απόψεις μου με δημοκρατικές διαδικασίες. Και οι δύο όμως τούτοι οργανισμοί σαθροί και διαβρωμένοι από τη γέννησή τους κατάφεραν να αντισταθούν επιτυχώς και, καθώς λεν, να με νικήσουν «κατά κράτος». Παρ΄ όλα αυτά, μέσα σε τούτον τον καιρό γεννήθηκε το Τρίτο κι επιβλήθηκε στη χώρα.

Το καταστάλαγμα του βίου μου μέχρι στιγμής είναι:

Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.

Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθέντες συνήθειές μας.

Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα. Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου,μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός.»

[Αρσινόη]

[mad cow]

http://www.streamvideolabs.com/get-player/19837/6545/675

Ένα αφιέρωμα στις ανατρεπτικές ιδέες του Μάνου Χατζιδάκι

Ο Μάνος Χατζιδάκις «μίλησε» στους «Πρωταγωνιστές» μέσα από σπάνια αποσπάσματα που παραχώρησε στον Σταύρο Θεοδωράκη ο γιος του Γιώργος Χατζιδάκις και φίλοι του Μάνου.

Το Τρίτο Πρόγραμμα, ο Καραμανλής, τα κόμματα, οι συνδικαλιστές, ο λαϊκισμός, ο νεοναζισμός, ο ρατσισμός αλλά και η Μελίνα, ο Χορν, ο Γκάτσος, ο Κουν, ο Τσαρούχης, ο Βαμβακάρης «πρωταγωνίστησαν» στην εκπομπή η οποία βέβαια ντύθηκε εξ ολοκλήρου με τις μουσικές του Μάνου – πολλές εκ των οποίων ακούστηκαν σε σπάνιες και ακυκλοφόρητες εκτελέσεις. Ανάμεσά τους και «η μπαλάντα του Τσε» ένα ορχηστρικό κομμάτι του Χατζιδάκι, που η πρώτη δημόσια εκτέλεση του έγινε από τους «Πρωταγωνιστές».

Στην εκπομπή μίλησαν:

- Ο Γιώργος Χατζιδάκις ο οποίος 19 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου συνθέτη άνοιξε στην κάμερα της εκπομπής το σπίτι του Μάνου, στην οδό Ρηγίλλης. Ο φακός «κατέγραψε» τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των φίλων, το χρυσό αγαλματάκι των Όσκαρ που ο Μάνος ήθελε να είναι τοποθετημένο με την πλάτη προς τους καλεσμένους του αλλά και τις χειρόγραφες παρτιτούρες του μεγάλου μουσικού.
- Ο στιχουργός και δημοσιογράφος Άρης Δαβαράκης, από τους βασικούς συντελεστές του Τρίτου Προγράμματος. Ο στιχουργός «της Μπαλάντας των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων» μίλησε για τις συγκρούσεις του Μάνου με τα κόμματα της εποχής και τους γραφειοκράτες της ΕΡΤ αλλά και για τα μεγάλα γλέντια στα Ανώγεια, τις ρακές και τις φιλοσοφικές συζητήσεις στο Μεϊντάνι.
- Ο τραγουδοποιός Φοίβος Δεληβοριάς που αφηγήθηκε τη συνάντησή του με τον Μάνο όταν ήταν 15 χρονών αλλά και τα «πειράγματα» που αντάλλαξαν ο Μάνος και ο Μίκης στην κοινή τους συναυλία ενάντια στα ναρκωτικά.
- Η δημοσιογράφος και σεναριογράφος Ελένη Ζιώγα που κάποτε είχε το μπαρ ρεστοράν «Πάρτι» στο Παγκράτι, στο οποίο πήγαινε κάθε βράδυ και για πολλά χρόνια ο Μάνος Χατζιδάκις. Την τελευταία φορά άφησε στην καρέκλα του μια κηλίδα αίμα… «μετά από λίγες μέρες ο Μάνος πέθανε».

(protagon.gr)