Να τα παρατήσω;

[anny9]

Να τα παρατήσω; Μήπως δεν είμαι για την ιατρική εν τέλει; 

Από το Λύκειο ακόμα ήθελα να γίνω Εγκληματολόγος. Σε Ελλάδα και Γερμανία δεν υπάρχει σχολή για αυτό - είτε μόνο ιδιωτικές, είτε μόνο ως μεταπτυχιακό - άρα η πρώτη μου επιλογή στο μηχανογραφικό ήταν η Αξιωματικών Αστυνομίας. Δεν πέρασα, με κόψανε λόγω ύψους (είμαι 1.63 και το όριο ήταν 1.70). Οι επόμενες επιλογές μου είχαν σχέση με οικονομικά. Η μητέρα μου, πολύ αυστηρή όπως είναι, με ανάγκασε να βάλω ιατρική δεύτερη επιλογή για να ασχοληθώ από αυτόν τον κλάδο με την εγκληματολογία. Όσο και να προσπάθησα να την πείσω να μην την βάλω αφού ασχολείται τελείως διαφορετικά με την εγκληματολογία, δεν τα κατάφερα. Ύστερα, βγήκαν τα αποτελέσματα. Πέρασα ιατρική - από άλλη κατεύθυνση! - και ήμουν χαρούμενη επειδή κατάφερα κάτι άπιαστο. Άρχισα με όρεξη και περιέργεια, μπήκα στο τριπάκι. Και αυτή ήταν η πρώτη μου εξεταστική. Έχουν βγει αποτελέσματα Βιολογίας Ι και Ιατρικής Φυσικής. Στο πρώτο 2, στο δεύτερο 3. Ένιωσα ότι όλοι μου οι κόποι πήγαν χαμένοι, γιατί πραγματικά διάβασα όσο μπορούσα. Και προφανώς στα επόμενα μαθήματα που διάβασα λιγότερο δεν περιμένω βαθμό πάνω από 4. Και εδώ αναλογίζομαι: Μήπως δεν έπρεπε να μπω εδώ; Δεν το ήθελα πραγματικά, αλλά χάρηκα που μπήκα. Ήταν θέμα υπερηφάνειας και μόνο; Τι να κάνω - να ξαναδωσω πανελλήνιες; Το όριο ύψους της Αξιωματικών έπεσε φέτος στο 1.60, όμως θα τα πάω εξίσου καλά αν δώσω φέτος; (Επειδή είμαι ομογενής δεν δικαιούμαι 10%). Να ξαναπεράσω όλο αυτό το μαρτύριο; Να συνεχίσω να προσπαθώ εδώ που είμαι; Βοήθεια! 

[pjuliahelen]

Καταρχάς: δεν νομίζω ότι μπορεί να σε βοηθήσει κάποιος μιας και είναι καθαρά δική σου απόφαση. Ωστόσο θα αναφέρω μερικά πράγματα που μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας όσα έγραψες:
(1) Μην απογοητεύεσαι από τα αποτελέσματα της εξεταστικής και σκέφτεσαι "Δεν κάνω για αυτή τη σχολή". Δεν είναι αυτό το κριτήριο για το αν κάνεις ή όχι. Το βασικό είναι αν "κάνεις" για το επάγγελμα για το οποίο σε προετοιμάζει. Και ούτε κι αυτό καθορίζεται απο κάποιον άλλο πέρα απο εσένα: Αν το θέλεις, κάνεις. Κι αν δεν κάνεις τώρα, ΘΑ "κάνεις". Θα εξασκηθείς και θα κάνεις.
(2) Αν βέβαια δεν βρίσκεις κάτι το ενδιαφέρον για εσένα στην ιατρική, και το βλέπεις απο τώρα ότι δεν σου αρέσει η ιδέα του εαυτού σου στο ρόλο του γιατρού, τότε προφανώς καλύτερα να το αφήσεις και να μην "φοβηθείς" τον κόπο του να ξαναδώσεις πανελλήνιες. Aν πάλι βρίσκεις ενδιαφέρον κάποιο κομμάτι της ιατρικής επιστήμης και μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου μέσα σε αυτό, ε go for it! Δεν υπάρχει μόνο η παθολογία και η χειρουργική στην ιατρική υπάρχουν και ειδικότητες κάπως πιο σχετικές με την εγκληματολογία που αναφέρεις βλέπε ψυχιατρική, ιατροδικαστική, νευροψυχιατρική (όχι στην Ελλάδα αυτή ακόμη) ή και ότιδήποτε άλλο μπορεί να είναι εντός των ενδιαφερόντων σου...
(3) Και μιας και ανέφερες τους βαθμούς να αναφέρω την πονεμένη ιστορία κάθε φοιτητή. Κάθε μάθημα έχει τα "σος" θέματά του, στα οποία καλώς ή κακώς αν δεν επικεντρωθείς μπορείς να διαβάζεις  χιλιάδες σελίδες σχετικές με την θεματολογία του μαθήματος και παρόλα αυτά να κόβεσαι στην εξετασή του. Η εξέταση θέλει πολύ λεπτομερώς συγκεκριμένα μόνο πράγματα. Δεν εννοώ προφανώς διάβαζε μόνο τα σος, αλλά κάνε μία επιλογή στην επανάληψη των τελευταίων 2-3 ημερών. ΟΛΟΙ την έχουμε πατήσει ούτε μία ούτε δύο φορές... 

[mrt]

Εγω θα σου πω οτι ειναι μια σχολη απ τις δυσκολοτερες αν οχι η δυσκολοτερη. Τωρα στα αρχικα ετη μπορει να ειναι ψιλοκομπλε αλλα απ το 3ο ετος αρχιζουν οι απειρες κλινικες(θα βλεπεις φιλους σου να κοιμουνται μεχρι τις 2, να βγαινουν καθε μερα, να μην διαβαζουν ποτε και να περνανε), θα πρεπει να διαβαζεις συνεχεια και μεσα στην χρονια, αν δεν θελεις να τελειωσεις στο 8ο ετος, δεν θα βγαινεις οσο ηθελες, δεν θα περνας τεσπα την φοιτητικη ζωη που ολοι ονειρευτηκαμε. Οι εξετασεις ειναι απαιτητικες, προφορικες πολλες(σε αντιθεση με τις υπολοιπες ολες σχεδον σχολες-το σημειωνω γιατι εμενα με αγχωνουν παρα πολυ), θα μπαινεις συνεχεια στα νοσοκομεια και θα αρρωσταινεις και εσυ συνεχεια και σωματικα-πολλα χαρτομαντηλα να χεις θα τα χρειαστεις- και ψυχικα με ολο τον πονο που θα βλεπεις, θα εχεις να αντιμετωπισεις και τον καθε βλακα καθηγητη που νομιζει οτι μονο το δικο του μαθημα υπαρχει και ο τι ειναι ο γαμαω και δερνω. Πολυ κουραση, πολυ τρεξιμο, μετα αγροτικο, μετα απειρες αναμονες για ειδικοτητα στην οποια θα πρεπει να αντιμετωπιζεις ολα τα περιστατικα μονος σου (εφημεριες 30 ωρες σερι και δεν συμμαζευεται) γιατι οι ειδικοι θα σε χαιρετανε απο το σπιτι και ακομα και αν εισαι καλος κανεις δεν σου εξασφαλιζει οτι οταν επιτελους θα γινεις ειδικος(γυρω στα 40 δηλαδη) θα εχεις μια καλη επαγγελματικη αποκατασταση. Και αυτο γιατι εχουμε τοσους γιατρους τους δικους μας αλλα και οσους ερχονται απο βουλγαριες ρουμανιες τελευταια εξαμηνα με μεταγραφη και παιρνουν πτυχιο πανεπιστημιου αθηνων, απθ και τα λοιπα και ανταγωνιζονται με σενα. και εκτος αυτου παντα υπαρχει η πιθανοτητα ιατρικου λαθους και ειδικα σε αγροτικα, ειδικοτητες που δεν ξερεις που παν τα τεσσερα, οποτε μπορεις ωραιοτατα να βρεθεις με καμια καταδικη. Θα μου πεις ε ενταξει δεν θα φοβαμαι και την σκια μου. Δικιο εχεις. Απλα δεν ειναι λιγες οι περιπτωσεις που εχουν συμβει και κανεις δεν σε διαβεβαιωνει οτι δεν θα συμβει σε σενα, ειδικα με την δικομανια που επικρατει. Που θελω να καταληξω; οτι για να κανεις αυτο το επαγγελμα πρεπει να το αγαπας παρα παρα παρα πολυ για να αντεξεις το δυσβατο μονοπατι του, γιατι θα παρει πολλα χρονια, απιστευτο διαβασμα(οι πανελληνιες ειναι πραγματικα της πλακας μπροστα στους τομους που πρεπει να αποστηθιζεις καθε γαμημενο εξαμηνο)και κανεις δεν σου εξασφαλιζει οτι θα πετυχεις. Αυτα τα παλια τα χρονια που βγαζαν οι γιατροι λεφτα με το κιλο δεν ισχυουν πλεον για ευνοητους λογους που ανεφερα και πιο πανω. Εκτος αν εχεις πατερα θειο γιατρο και παρεις στρωμενη πελατεια. Το κατανοω οτι δεν το κανεις για τα λεφτα αλλα καποια στιγμη θα το σκεφτεις αυτο. Θα βλεπεις συνομιληκους σου να κανουν μεταπτυχιακα, να βγαινουν, να πινουν, να κανουν οικογενειες και εσυ θα λιωνεις μεχρι τα 38 σου στις εφημεριες. Το εξωτερικο παλια ηταν μια προοπτικη αλλα πλεον ουτε εκει παιρνουν ευκολα. Οι περισσοτερες χωρες θελουν εξετασεις που θα συναγωνιζεσαι ατομα που ειναι απο την χωρα και μιλανε απταιστα την γλωσσα και λογω σκορ μπορει να μπεις σε μια ειδικοτητα που ποτε δεν ηθελες. Αλλες παλι θελουν κανα 2 χρονια να πας να μαθεις την γλωσσα να κανεις και πρακτικη στο νοσοκομειο οποτε πρεπει να το φυσας το παραδακι. Ελλαδα επισης λενε οτι θα θεσπισουν πανελληνιες καποια στιγμη για να παρεις ειδικοτητα(δηλαδη το πτυχιο σου θα ναι αχρηστο ουσιαστικα) συν οτι θα δωσεις και εξετασεις στο τελος της ειδικοτητας για να παρεις τον τιτλο. Καλυτερα φυσιοθεραπευτης 2 φιλους εχω και συναφες με ιατρικη και ιεκ και 2000 τον μηνα και οι 2 παιρνουν.Εν κατακλειδι λοιπον γιατι εχω μακρυγορησει, εγκληματολογος πιο ευκολα ειναι να γινεις απο νομικος πιστευω παρα απο γιατρος. Και δεν αξιζει ολο το λουκι και τα χρονια που θα χαραμισεις. Εδω εμεις που το αγαπουσαμε οσο τιποτα και δεν σκεφτομασταν οτι θα καναμε κατι αλλο στην ζωη μας και πλεον αρχιζουμε να αλλαζουμε γνωμη(αρκετα ατομα που γνωριζω και εγω). Προσωπικα πιστευω καλυτερα να αλλαξεις σχολη πριν να ναι αργα. Ευχομαι και εμενα να μου τα ειχε πει καποιος αυτα οταν ημουν πρωτο ετος.

[mihiatrik]

4 ώρες πριν, anny9 said:

Από το Λύκειο ακόμα ήθελα να γίνω Εγκληματολόγος. Σε Ελλάδα και Γερμανία δεν υπάρχει σχολή για αυτό - είτε μόνο ιδιωτικές, είτε μόνο ως μεταπτυχιακό - άρα η πρώτη μου επιλογή στο μηχανογραφικό ήταν η Αξιωματικών Αστυνομίας. Δεν πέρασα, με κόψανε λόγω ύψους (είμαι 1.63 και το όριο ήταν 1.70).

Δεν νομίζω ότι υπάρχει χώρα στον πλανήτη όπου να υπάρχει σχολή, ή επάγγελμα, για "Εγκληματολόγο", έτσι γενικά και αόριστα... Η Εγκληματολογία είναι μία επιστήμη που χρειάζεται χίλια δυο επαγγέλματα, κάθε ένα από τα οποία έχει τη δική του μικρή συμβολή στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Με βασικότερες επιστήμες τη Νομική και την Αστυνομία, η εγκληματολογία εμπλέκει Ψυχολογία, Ψυχιατρική, Ιατροδικαστική, Βιολογικές επιστήμες, Πληροφοριακά Συστήματα, καθώς και Σύγχρονες Τεχνολογίες.

Ίσως είναι και ο λόγος που υπάρχει μόνο μεταπτυχιακό, ακριβώς γιατί πολλά πτυχία μπορούνε, μπαίνοντας κάτω από την ίδια ομπρέλα ενός μεταπτυχιακού - στόχου, να εξειδικευτούνε πάνω στην εξιχνίαση του εγκλήματος. Αυτό είναι και το λογικό. Ο "Εγκληματολόγος" δεν μπορεί να είναι παρά ένας επιστήμονας συγκεκριμένου κλάδου, ο οποίος θέλει να συνεισφέρει στην εξιχνίαση εγκληματολογικών υποθέσεων. Και για να το κάνει αυτό, χρειάζεται εξειδικευμένες γνώσεις που η προηγούμενη φοίτησή του σε κάποια συγκεκριμένη σχολή μπορεί να του προσφέρει.

4 ώρες πριν, anny9 said:

Μήπως δεν είμαι για την ιατρική εν τέλει;

Η μητέρα μου, πολύ αυστηρή όπως είναι, με ανάγκασε να βάλω ιατρική δεύτερη επιλογή για να ασχοληθώ από αυτόν τον κλάδο με την εγκληματολογία. Όσο και να προσπάθησα να την πείσω να μην την βάλω αφού ασχολείται τελείως διαφορετικά με την εγκληματολογία, δεν τα κατάφερα. Ύστερα, βγήκαν τα αποτελέσματα. Πέρασα ιατρική - από άλλη κατεύθυνση! - και ήμουν χαρούμενη επειδή κατάφερα κάτι άπιαστο. Άρχισα με όρεξη και περιέργεια, μπήκα στο τριπάκι. Και αυτή ήταν η πρώτη μου εξεταστική. Έχουν βγει αποτελέσματα Βιολογίας Ι και Ιατρικής Φυσικής. Στο πρώτο 2, στο δεύτερο 3. Ένιωσα ότι όλοι μου οι κόποι πήγαν χαμένοι, γιατί πραγματικά διάβασα όσο μπορούσα. Και προφανώς στα επόμενα μαθήματα που διάβασα λιγότερο δεν περιμένω βαθμό πάνω από 4. Και εδώ αναλογίζομαι: Μήπως δεν έπρεπε να μπω εδώ;

Θέτεις τρία τελείως διαφορετικά ερωτήματα, άσχετα το ένα με το άλλο.

1ον] Εάν η ερώτησή σου είναι, εάν μπορείς να τελειώσεις την Ιατρική Σχολή, η απάντηση είναι ναι. Κάποια στιγμή, όλοι μας, τελειώνουμε. Η Ιατρική δεν είναι από τις δύσκολες να τις τελειώσεις σχολές. Με στοχευμένο διάβασμα, μέσω παλαιότερων θεμάτων για τις εξετάσεις, και με μία δόση κοινής λογικής, ακόμα και με τη βάση, όλοι μας τελειώνουμε κάποια στιγμή.

2ον] Εάν η ερώτησή σου είναι, εάν μπορεί να συνδυαστεί η Ιατρική Σχολή με την εγκληματολογία, η απάντηση είναι επίσης ναι. Υπάρχουν ιατρικές ειδικότητες απαραίτητες για την εξιχνίαση εγκλημάτων, όπως είναι για παράδειγμα η Ιατροδικαστική - Τοξικολογία και η Ψυχιατρική.

3ον) Εάν η ερώτησή σου είναι, εάν μπήκες στην κατάλληλη σχολή, η οποία και θα σου αρέσει στην πορεία των σπουδών σου, αλλά θα την χρησιμοποιήσεις και ως μέσο για να πετύχεις το "όνειρό" σου, δηλαδή την εγκληματολογία, η απάντηση είναι ότι θα πάρεις ένα πολύ μεγάλο ρίσκο.

Γιατί;; Γιατί το ερώτημα είναι εσύ τι θέλεις να κάνεις πάνω στο έγκλημα! Θες να είσαι ο αστυνόμος που θα πηγαίνει στον τόπο του εγκλήματος, ανακρίσεις, πιστολίδια, χόλλυγουντ κ.τ.λ.; Θες να είσαι ο ποινικολόγος ή ο εισαγγελέας ο οποίος θα διαχειρίζεται τις ποινικές υποθέσεις της πολιτείας; Θες να είσαι ο ιατροδικαστής που με την λεπτομερή εξέταση των πτωμάτων θα βγάζει συμπέρασμα για το τι ακριβώς έγινε; Τι ακριβώς αναζητάς στην εγκληματολογία;

4 ώρες πριν, anny9 said:

Να τα παρατήσω;

Δεν το ήθελα πραγματικά, αλλά χάρηκα που μπήκα. Ήταν θέμα υπερηφάνειας και μόνο; Τι να κάνω - να ξαναδωσω πανελλήνιες; Το όριο ύψους της Αξιωματικών έπεσε φέτος στο 1.60, όμως θα τα πάω εξίσου καλά αν δώσω φέτος; (Επειδή είμαι ομογενής δεν δικαιούμαι 10%). Να ξαναπεράσω όλο αυτό το μαρτύριο; Να συνεχίσω να προσπαθώ εδώ που είμαι; Βοήθεια! 

Η Ιατρική έχει 6 χρόνια προπτυχιακών σπουδών. Οι ιατρικές ειδικότητες έχουνε επιπλέον άλλα 5 - 6 χρόνια ειδίκευσης σε νοσοκομείο. Η Ιατρική Σχολή κάποτε τελειώνει. Η ιατρική ειδικότητα (Ιατροδικαστική, Ψυχιατρική κ.τ.λ.) κάποτε τελειώνει. Όλα αυτά συνδυάζονται με την εγκληματολογία, το κάθε ένα από μία συγκεκριμένη οπτική γωνία. Εάν μπήκες στην Ιατρική Σχολή, και απλά δεν ξέρεις εάν κάνεις ακόμα για γιατρός, γιατί θες να γίνεις γιατρός, και γιατί ως γιατρός θα "καταπολεμάς το έγκλημα", τότε έχει καλώς, πολύς κόσμος δεν μπορεί να το καταλάβει, όχι από το πρώτο εξάμηνο που είσαι εσύ, αλλά ακόμα και στα πρώτα χρόνια της ειδικότητας, εάν κάνει για γιατρός. Αυτή είναι η φύση του επαγγέλματος, για πολλούς από εμάς η επιλογή μας αυτή ήταν και θέμα τύχης, όπως και για εμένα, έτυχε να μου αρέσει, και δεν είχα ιδέα όταν έδινα πανελλήνιες τι ακριβώς γίνεται στο ιατρικό επάγγελμα. Εάν όμως μπήκες στην Ιατρική Σχολή, με σκοπό να γίνεις εγκληματολόγος, τότε το ερώτημα είναι με ποιο κλάδο της εγκληματολογίας θες να ασχοληθείς. Εάν ο κλάδος αυτός δεν περιλαμβάνει ανατομή πτωμάτων, ψυχιατρικό προφίλ δραστών και σχετικές νοσηλείες σε ψυχιατρικό ίδρυμα, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο μπορεί να είναι σχετικό, τότε σκέψου σοβαρά το εάν θες να χάσεις 12 χρόνια από τη ζωή σου και να το μάθεις τότε που θα είναι πια πολύ αργά.

Η γνώμη μου είναι  να σκεφτείς καλά τι θες να κάνεις. Εφόσον αποφασίσεις να μείνεις και να σπουδάσεις ιατρική, για να έχεις ισορροπία με τον εαυτό σου, πρώτα προέχει να θες να μάθεις να είσαι γιατρός. Και στην πορεία να δεις πώς μπορείς αυτό να το συνδυάσεις με την εγκληματολογία. Εάν δεν σου αρέσει να είσαι γιατρός, γιατί μόνο έτσι θα συμβάλεις αργότερα στην εγκληματολογία, από την ιατρική οπτική γωνία, τότε παράτησέ τα όσο είναι νωρίς και πάνε στον κλάδο που σου αρέσει. Αστυνομία; Αστυνομία! Νομική; Νομική! Γενικά, η ιατρική έχει πολλά χρόνια σπουδών για να πάρεις "λάθος" δρόμο. Στην αρχή το "μαρτύριο" είναι πιο εύκολο να το περάσεις. Όσο περνάνε τα χρόνια των σπουδών της ιατρικής, η ιδέα να τα παρατήσεις γίνεται μύλος ασήκωτος και δεν ξέρεις εάν θα έχεις τότε το κουράγιο για μεγάλες αποφάσεις, ή εάν θα πέσει να σε πλακώσει. Θέλει μεγάλη προσοχή, και σοβαρή συζήτηση με φίλους και την οικογένειά σου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το 2 και το 3 που μου λες, στο πρώτο μάλιστα εξάμηνο, εμένα μ' αφήνουν παγερά αδιάφορο. Η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι ότι δεν έχεις μάθει, ακόμα, να διαβάζεις στοχευμένα για τις εξετάσεις, πράγμα που κάναμε όλοι μας λάθος όταν πρωτομπήκαμε στη σχολή.

[mihiatrik]

42 λεπτά πριν, mihiatrik said:

Εάν δεν σου αρέσει να είσαι γιατρός, γιατί μόνο έτσι θα συμβάλεις αργότερα στην εγκληματολογία, από την ιατρική οπτική γωνία, τότε παράτησέ τα όσο είναι νωρίς και πάνε στον κλάδο που σου αρέσει.

Συμπληρωματικό σχόλιο: Το τι σημαίνει να' σαι γιατρός, είναι ουσιαστικά τρόπος ζωής, και εννοώ όλα όσα προανέφερε το μέλος mrt:

1 ώρα πριν, mrt said:

[...] απ το 3ο ετος αρχιζουν οι απειρες κλινικες(θα βλεπεις φιλους σου να κοιμουνται μεχρι τις 2, να βγαινουν καθε μερα, να μην διαβαζουν ποτε και να περνανε), θα πρεπει να διαβαζεις συνεχεια και μεσα στην χρονια, αν δεν θελεις να τελειωσεις στο 8ο ετος, δεν θα βγαινεις οσο ηθελες, δεν θα περνας τεσπα την φοιτητικη ζωη που ολοι ονειρευτηκαμε. [...] θα μπαινεις συνεχεια στα νοσοκομεια και θα αρρωσταινεις και εσυ συνεχεια και σωματικα-πολλα χαρτομαντηλα να χεις θα τα χρειαστεις- και ψυχικα με ολο τον πονο που θα βλεπεις, θα εχεις να αντιμετωπισεις και τον καθε βλακα καθηγητη που νομιζει οτι μονο το δικο του μαθημα υπαρχει και ο τι ειναι ο γαμαω και δερνω. Πολυ κουραση, πολυ τρεξιμο, μετα αγροτικο, μετα απειρες αναμονες για ειδικοτητα στην οποια θα πρεπει να αντιμετωπιζεις ολα τα περιστατικα μονος σου (εφημεριες 30 ωρες σερι και δεν συμμαζευεται) γιατι οι ειδικοι θα σε χαιρετανε απο το σπιτι και ακομα και αν εισαι καλος κανεις δεν σου εξασφαλιζει οτι οταν επιτελους θα γινεις ειδικος(γυρω στα 40 δηλαδη) θα εχεις μια καλη επαγγελματικη αποκατασταση. Και αυτο γιατι εχουμε τοσους γιατρους τους δικους μας αλλα και οσους ερχονται απο βουλγαριες ρουμανιες τελευταια εξαμηνα με μεταγραφη και παιρνουν πτυχιο πανεπιστημιου αθηνων, απθ και τα λοιπα και ανταγωνιζονται με σενα. και εκτος αυτου παντα υπαρχει η πιθανοτητα ιατρικου λαθους και ειδικα σε αγροτικα, ειδικοτητες που δεν ξερεις που παν τα τεσσερα, οποτε μπορεις ωραιοτατα να βρεθεις με καμια καταδικη. Θα μου πεις ε ενταξει δεν θα φοβαμαι και την σκια μου. Δικιο εχεις. Απλα δεν ειναι λιγες οι περιπτωσεις που εχουν συμβει και κανεις δεν σε διαβεβαιωνει οτι δεν θα συμβει σε σενα, ειδικα με την δικομανια που επικρατει. Που θελω να καταληξω; οτι για να κανεις αυτο το επαγγελμα πρεπει να το αγαπας παρα παρα παρα πολυ για να αντεξεις το δυσβατο μονοπατι του, γιατι θα παρει πολλα χρονια, απιστευτο διαβασμα(οι πανελληνιες ειναι πραγματικα της πλακας μπροστα στους τομους που πρεπει να αποστηθιζεις καθε γαμημενο εξαμηνο)και κανεις δεν σου εξασφαλιζει οτι θα πετυχεις [...] Θα βλεπεις συνομιληκους σου να κανουν μεταπτυχιακα, να βγαινουν, να πινουν, να κανουν οικογενειες και εσυ θα λιωνεις μεχρι τα 38 σου στις εφημεριες. [...]

Καταπέλτης!! Βγάζεις το άχτι σου για παράπονα ετών!

[anny9]

38 λεπτά πριν, mihiatrik said:

Δεν νομίζω ότι υπάρχει χώρα στον πλανήτη όπου να υπάρχει σχολή, ή επάγγελμα, για "Εγκληματολόγο", έτσι γενικά και αόριστα... Η Εγκληματολογία είναι μία επιστήμη που χρειάζεται χίλια δυο επαγγέλματα, κάθε ένα από τα οποία έχει τη δική του μικρή συμβολή στην εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Με βασικότερες επιστήμες τη Νομική και την Αστυνομία, η εγκληματολογία εμπλέκει Ψυχολογία, Ψυχιατρική, Ιατροδικαστική, Βιολογικές επιστήμες, Πληροφοριακά Συστήματα, καθώς και Σύγχρονες Τεχνολογίες.

Ίσως είναι και ο λόγος που υπάρχει μόνο μεταπτυχιακό, ακριβώς γιατί πολλά πτυχία μπορούνε, μπαίνοντας κάτω από την ίδια ομπρέλα ενός μεταπτυχιακού - στόχου, να εξειδικευτούνε πάνω στην εξιχνίαση του εγκλήματος. Αυτό είναι και το λογικό. Ο "Εγκληματολόγος" δεν μπορεί να είναι παρά ένας επιστήμονας συγκεκριμένου κλάδου, ο οποίος θέλει να συνεισφέρει στην εξιχνίαση εγκληματολογικών υποθέσεων. Και για να το κάνει αυτό, χρειάζεται εξειδικευμένες γνώσεις που η προηγούμενη φοίτησή του σε κάποια συγκεκριμένη σχολή μπορεί να του προσφέρει.

Θέτεις τρία τελείως διαφορετικά ερωτήματα, άσχετα το ένα με το άλλο.

1ον] Εάν η ερώτησή σου είναι, εάν μπορείς να τελειώσεις την Ιατρική Σχολή, η απάντηση είναι ναι. Κάποια στιγμή, όλοι μας, τελειώνουμε. Η Ιατρική δεν είναι από τις δύσκολες να τις τελειώσεις σχολές. Με στοχευμένο διάβασμα, μέσω παλαιότερων θεμάτων για τις εξετάσεις, και με μία δόση κοινής λογικής, ακόμα και με τη βάση, όλοι μας τελειώνουμε κάποια στιγμή.

2ον] Εάν η ερώτησή σου είναι, εάν μπορεί να συνδυαστεί η Ιατρική Σχολή με την εγκληματολογία, η απάντηση είναι επίσης ναι. Υπάρχουν ιατρικές ειδικότητες απαραίτητες για την εξιχνίαση εγκλημάτων, όπως είναι για παράδειγμα η Ιατροδικαστική - Τοξικολογία και η Ψυχιατρική.

3ον) Εάν η ερώτησή σου είναι, εάν μπήκες στην κατάλληλη σχολή, η οποία και θα σου αρέσει στην πορεία των σπουδών σου, αλλά θα την χρησιμοποιήσεις και ως μέσο για να πετύχεις το "όνειρό" σου, δηλαδή την εγκληματολογία, η απάντηση είναι ότι θα πάρεις ένα πολύ μεγάλο ρίσκο.

Γιατί;; Γιατί το ερώτημα είναι εσύ τι θέλεις να κάνεις πάνω στο έγκλημα! Θες να είσαι ο αστυνόμος που θα πηγαίνει στον τόπο του εγκλήματος, ανακρίσεις, πιστολίδια, χόλλυγουντ κ.τ.λ.; Θες να είσαι ο ποινικολόγος ή ο εισαγγελέας ο οποίος θα διαχειρίζεται τις ποινικές υποθέσεις της πολιτείας; Θες να είσαι ο ιατροδικαστής που με την λεπτομερή εξέταση των πτωμάτων θα βγάζει συμπέρασμα για το τι ακριβώς έγινε; Τι ακριβώς αναζητάς στην εγκληματολογία;

Η Ιατρική έχει 6 χρόνια προπτυχιακών σπουδών. Οι ιατρικές ειδικότητες έχουνε επιπλέον άλλα 5 - 6 χρόνια ειδίκευσης σε νοσοκομείο. Η Ιατρική Σχολή κάποτε τελειώνει. Η ιατρική ειδικότητα (Ιατροδικαστική, Ψυχιατρική κ.τ.λ.) κάποτε τελειώνει. Όλα αυτά συνδυάζονται με την εγκληματολογία, το κάθε ένα από μία συγκεκριμένη οπτική γωνία. Εάν μπήκες στην Ιατρική Σχολή, και απλά δεν ξέρεις εάν κάνεις ακόμα για γιατρός, γιατί θες να γίνεις γιατρός, και γιατί ως γιατρός θα "καταπολεμάς το έγκλημα", τότε έχει καλώς, πολύς κόσμος δεν μπορεί να το καταλάβει, όχι από το πρώτο εξάμηνο που είσαι εσύ, αλλά ακόμα και στα πρώτα χρόνια της ειδικότητας, εάν κάνει για γιατρός. Αυτή είναι η φύση του επαγγέλματος, για πολλούς από εμάς η επιλογή μας αυτή ήταν και θέμα τύχης, όπως και για εμένα, έτυχε να μου αρέσει, και δεν είχα ιδέα όταν έδινα πανελλήνιες τι ακριβώς γίνεται στο ιατρικό επάγγελμα. Εάν όμως μπήκες στην Ιατρική Σχολή, με σκοπό να γίνεις εγκληματολόγος, τότε το ερώτημα είναι με ποιο κλάδο της εγκληματολογίας θες να ασχοληθείς. Εάν ο κλάδος αυτός δεν περιλαμβάνει ανατομή πτωμάτων, ψυχιατρικό προφίλ δραστών και σχετικές νοσηλείες σε ψυχιατρικό ίδρυμα, ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο μπορεί να είναι σχετικό, τότε σκέψου σοβαρά το εάν θες να χάσεις 12 χρόνια από τη ζωή σου και να το μάθεις τότε που θα είναι πια πολύ αργά.

Η γνώμη μου είναι  να σκεφτείς καλά τι θες να κάνεις. Εφόσον αποφασίσεις να μείνεις και να σπουδάσεις ιατρική, για να έχεις ισορροπία με τον εαυτό σου, πρώτα προέχει να θες να μάθεις να είσαι γιατρός. Και στην πορεία να δεις πώς μπορείς αυτό να το συνδυάσεις με την εγκληματολογία. Εάν δεν σου αρέσει να είσαι γιατρός, γιατί μόνο έτσι θα συμβάλεις αργότερα στην εγκληματολογία, από την ιατρική οπτική γωνία, τότε παράτησέ τα όσο είναι νωρίς και πάνε στον κλάδο που σου αρέσει. Αστυνομία; Αστυνομία! Νομική; Νομική! Γενικά, η ιατρική έχει πολλά χρόνια σπουδών για να πάρεις "λάθος" δρόμο. Στην αρχή το "μαρτύριο" είναι πιο εύκολο να το περάσεις. Όσο περνάνε τα χρόνια των σπουδών της ιατρικής, η ιδέα να τα παρατήσεις γίνεται μύλος ασήκωτος και δεν ξέρεις εάν θα έχεις τότε το κουράγιο για μεγάλες αποφάσεις, ή εάν θα πέσει να σε πλακώσει. Θέλει μεγάλη προσοχή, και σοβαρή συζήτηση με φίλους και την οικογένειά σου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το 2 και το 3 που μου λες, στο πρώτο μάλιστα εξάμηνο, εμένα μ' αφήνουν παγερά αδιάφορο. Η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι ότι δεν έχεις μάθει, ακόμα, να διαβάζεις στοχευμένα για τις εξετάσεις, πράγμα που κάναμε όλοι μας λάθος όταν πρωτομπήκαμε στη σχολή.

Στην Αγγλία και την Ισπανία μπορεί κανείς να σπουδάσει "κατευθείαν" εγκληματολογία, με το κοινωνιολογικό κομμάτι. Η ερώτηση μου, ή αυτό που τέλος πάντων με προβληματίζει είναι ότι αν όπως ανέφερα δεν με πίεζε η μάνα μου να δηλώσω ιατρική, δεν θα το έκανα. Όμως μπαίνοντας "δεν με χάλασε" και το βρήκα όλο αυτό πολύ ενδιαφέρον, όμως και πολύ δύσκολο. Έτσι δεν μπορώ να καταλάβω αν το ήθελα πραγματικά ή απλά συμβιβάστηκα. Είναι όντως τόσο συχνό να μην περνάς σχεδόν κανένα μάθημα στο πρώτο έτος; Δεν έχω σχέσεις και με μεγαλύτερα έτη και δεν γνωρίζω. Ίσως λόγω της απογοήτευσης μου με τον εαυτό μου υπερβάλω και πρέπει απλά να συνεχίσω να προσπαθώ. 

[mrt]

11 λεπτά πριν, mihiatrik said:

Συμπληρωματικό σχόλιο: Το τι σημαίνει να' σαι γιατρός, είναι ουσιαστικά τρόπος ζωής, και εννοώ όλα όσα προανέφερε το μέλος mrt:

Καταπέλτης!! Βγάζεις το άχτι σου για παράπονα ετών!

χαχα εντελως ομως, γιατι οταν μπηκα εγω σχολη δεν βρεθηκε ενας χριστιανος να μου πει μια ουσιαστικη κουβεντα και προχωρουσα με το λαβαρο της αγαπης?Που να ξερα?

 

8 λεπτά πριν, anny9 said:

Στην Αγγλία και την Ισπανία μπορεί κανείς να σπουδάσει "κατευθείαν" εγκληματολογία, με το κοινωνιολογικό κομμάτι. Η ερώτηση μου, ή αυτό που τέλος πάντων με προβληματίζει είναι ότι αν όπως ανέφερα δεν με πίεζε η μάνα μου να δηλώσω ιατρική, δεν θα το έκανα. Όμως μπαίνοντας "δεν με χάλασε" και το βρήκα όλο αυτό πολύ ενδιαφέρον, όμως και πολύ δύσκολο. Έτσι δεν μπορώ να καταλάβω αν το ήθελα πραγματικά ή απλά συμβιβάστηκα. Είναι όντως τόσο συχνό να μην περνάς σχεδόν κανένα μάθημα στο πρώτο έτος; Δεν έχω σχέσεις και με μεγαλύτερα έτη και δεν γνωρίζω. Ίσως λόγω της απογοήτευσης μου με τον εαυτό μου υπερβάλω και πρέπει απλά να συνεχίσω να προσπαθώ. 

Σ αρεσει ομως τοσο πολυ ωστε να συνεχισεις να προσπαθεις παρα τα ολα αυτα που σου ειπα; αν η απαντηση ειναι ναι, κομπλε. Επισης οι γονεις ειναι ενα δυσκολο κομματι, ειδικα οταν δεν θελεις να τους απογοητευσεις(το λεω απο προσωπικη πειρα) αλλα αν κατσεις και πεις στην μανα σου ευθεως οτι θα εισαι δυστυχισμενη ετσι, τι πιστευεις οτι θα σου πει; να συνεχισεις; ετσι και αλλιως εχεις κατι πολυ συγκεκριμενο στο μυαλο σου δεν ειναι οτι δεν ξερεις τι θελεις...

[anny9]

9 λεπτά πριν, mrt said:

Σαρεσει ομως τοσο πολυ ωστε να συνεχισεις να προσπαθεις παρα τα ολα αυτα που σου ειπα; αν η απαντηση ειναι ναι, κομπλε. Επισης οι γονεις ειναι ενα δυσκολο κομματι, ειδικα οταν δεν θελεις να τους απογοητευσεις(το λεω απο προσωπικη πειρα) αλλα αν κατσεις και πεις στην μανα σου ευθεως οτι θα εισαι δυστυχισμενη ετσι, τι πιστευεις οτι θα σου πει; να συνεχισεις; ετσι και αλλιως εχεις κατι πολυ συγκεκριμενο στο μυαλο σου δεν ειναι οτι δεν ξερεις τι θελεις...

Ξέρω πως στην πορεία θα είναι ακόμη πιο δύσκολα, γιαυτό και το δίλημμα μου, όπως αν και φοβάμαι λίγο για το τι θα ακολουθήσει και τις ήττες που θα φαω, ανυπομονώ ωστόσο για το πρακτικό κομμάτι, το πιο εξουθενωτικό όμως το πιο σημαντικό. Γενικότερα στο μυαλό μου επικρατεί ένα χάος σήμερα ?

[mihiatrik]

28 λεπτά πριν, anny9 said:

Στην Αγγλία και την Ισπανία μπορεί κανείς να σπουδάσει "κατευθείαν" εγκληματολογία, με το κοινωνιολογικό κομμάτι.

Είδες όμως, ότι πάλι, ακόμα και εκεί, όπως λες υπάρχει μία "κοινωνιολογική" κατεύθυνση. Είναι αδύνατον μία τέτοια επιστήμη, να μην έχει ως αφετηρία ένα επιστημονικό υπόβαθρο συγκεκριμένης "Σχολής". Από μόνη της η εγκληματολογία είναι φύσει αδύνατον να έχει υπόσταση και να υποστηρίζεται αυτοτελώς, καθώς εξ' ορισμού είναι ένα φάσμα πολλών διαφορετικών επιστημών που τέμνονται σε έναν κοινό, κοινωνικό στόχο.

28 λεπτά πριν, anny9 said:

Η ερώτηση μου, ή αυτό που τέλος πάντων με προβληματίζει είναι ότι αν όπως ανέφερα δεν με πίεζε η μάνα μου να δηλώσω ιατρική, δεν θα το έκανα.

Κατανοητό, δεν είσαι η μόνη. Κάθε γονιός κοιτάζει το "καλύτερο" για εμάς, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς δεν οφείλουμε να του δίνουμε κάθε φορά την πλήρη εικόνα της πραγματικότητας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, χρειάζεται μία μεταξύ σας σοβαρή και ανοιχτή συζήτηση πάνω στο θέμα.

28 λεπτά πριν, anny9 said:

Όμως μπαίνοντας "δεν με χάλασε" και το βρήκα όλο αυτό πολύ ενδιαφέρον, όμως και πολύ δύσκολο. Έτσι δεν μπορώ να καταλάβω αν το ήθελα πραγματικά ή απλά συμβιβάστηκα.

Από το πρώτο εξάμηνο, και από μαθήματα τύπου Βιολογία και Ιατρική Φυσική, εννοείται ότι όχι απλά δεν μπορείς να καταλάβεις αν θες την Ιατρική πραγματικά ή όχι, αλλά πραγματικά κακώς κάθεσαι και πιάνεσαι από αυτό.

Αυτό που νομίζω ότι πραγματικά σε τρώει, είναι το άγχος μήπως αφήνεις πίσω σου την ευκαιρία να κάνεις αυτό που θέλεις και ξεκινάς να καταπιάνεσαι με κάτι καινούριο για το οποίο δεν έχεις ιδέα τι είναι. Και ποιος φυσικά μπορεί να έχει ιδέα τι είναι η Ιατρική, από το πρώτο εξάμηνο κιόλας; Αλλά φυσικά ήρθε καπάκι η αποτυχία, σε τρώει ταυτόχρονα και η αμφιβολία της εγκληματολογίας, και αρχίσαν τα άγχη.

28 λεπτά πριν, anny9 said:

Είναι όντως τόσο συχνό να μην περνάς σχεδόν κανένα μάθημα στο πρώτο έτος; Δεν έχω σχέσεις και με μεγαλύτερα έτη και δεν γνωρίζω.

Δεν γνωρίζω σε ποια Ιατρική Σχολή είσαι, αλλά δεδομένου ότι μιλάς για Βιολογία Ι, ενώ στην Ιατρική του Α.Π.Θ. έχουμε μόνο μία Βιολογία, υποθέτω θα' σαι Αθήνα. Επομένως δεν μπορώ να σου απαντήσω συγκεκριμένα. Ωστόσο, μπορώ να σου πω από προσωπική εμπειρία, αλλά και υπολοίπων συμφοιτητών, ότι στα πρώτα έτη είναι αναμενόμενο να μην γνωρίζεις ακόμα πώς να διαβάζεις σωστά. Υπάρχουν φόρουμ, όπως αυτό, αλλά και ομάδες φοιτητών στο fb, όπου κυκλοφορούν παλαιότερα θέματα σε τέτοια μαθήματα για να κάνεις στοχευμένο για τις εξετάσεις διάβασμα.

Εγώ θυμάμαι διάβαζα την Ανατομία για το μυοσκελετικό από την ύλη των 1.500 σελίδων που είχαμε... Ώσπου ανακαλύψαμε η παρέα μερικές ωραιότατες "περιλήψεις" που κυκλοφορούσανε και από όπου πέφτανε θέματα στις εξετάσεις. Αποτέλεσμα; Πήρα ένα ωραιότατο 7 (επταράκι), ενώ μερικοί ξύπνιοι αριστεύσανε για πλάκα. Από την άλλη, η αντίστοιχη βιολογία που είχαμε εμείς είχε συγκεκριμένα SOS θέματα που κυκλοφορούσανε κάθε χρόνο.

Επίσης, λάβε υπόψιν σου το εξής: οι περισσότεροι είμαστε της θετικής κατεύθυνσης, που σημαίνει ότι έχουμε ήδη εξασκηθεί σε αυτό που λένε "παπαγαλία" και "μαθηματική" σκέψη, όπως επίσης στη βιολογία της θετικής κατεύθυνσης διαβάζαμε πολλά κοινά με αυτά που πραγματεύεται η Βιολογία του πρώτου έτους. Εάν εσύ έχεις περάσει από κατεύθυνση που δεν έχει καμία σχέση με τη θετική, π.χ. ήσουν θεωρητική, πολλές έννοιες, ή τρόπος διαβάσματος, μπορεί να είναι δύσκολες στην αρχή για σένα. Αν αποφασίσεις ότι σ' αρέσει να μείνεις στη Σχολή, δεν μπορείς να συγκρίνεις τον εαυτό σου πάντα με το τι κάνουν οι άλλοι. Θα πρέπει να αποκτήσεις τους δικούς σου ρυθμούς, αλλά και μια καλή παρέα συμφοιτητών να αλληλοστηρίζεστε.

Οι σπουδές στην Ιατρική είναι ομαδικό άθλημα, δεν είναι για μοναχικούς λύκους!

20 λεπτά πριν, mrt said:

χαχα εντελως ομως, γιατι οταν μπηκα εγω σχολη δεν βρεθηκε ενας χριστιανος να μου πει μια ουσιαστικη κουβεντα και προχωρουσα με το λαβαρο της αγαπης?Που να ξερα?

Ναι, όντως, τέτοια λάβαρα δεν σηκώνονταν συχνά στα αμφιθέατρα...

[anny9]

3 λεπτά πριν, mihiatrik said:

Είδες όμως, ότι πάλι, ακόμα και εκεί, όπως λες υπάρχει μία "κοινωνιολογική" κατεύθυνση. Είναι αδύνατον μία τέτοια επιστήμη, να μην έχει ως αφετηρία ένα επιστημονικό υπόβαθρο συγκεκριμένης "Σχολής". Από μόνη της η εγκληματολογία είναι φύσει αδύνατον να έχει υπόσταση και να υποστηρίζεται αυτοτελώς, καθώς εξ' ορισμού είναι ένα φάσμα πολλών διαφορετικών επιστημών που τέμνονται σε έναν κοινό, κοινωνικό στόχο.

Ναι, ισχύει. Ήμουν κατεύθυνση Οικονομικών και Πληροφορικής οπότε μπορούσα μόνο να δηλώσω Αστυνομία και Ιατρική για εγκληματολογία. Οπότε σε περίπτωση που ξαναδωσω, αν δεν περάσω αστυνομία και δεν τα καταφέρνω με την ιατρική αναγκαστικά αλλάζω τελείως κλάδο. 

3 λεπτά πριν, mihiatrik said:

Αυτό που νομίζω ότι πραγματικά σε τρώει, είναι το άγχος μήπως αφήνεις πίσω σου την ευκαιρία να κάνεις αυτό που θέλεις και ξεκινάς να καταπιάνεσαι με κάτι καινούριο για το οποίο δεν έχεις ιδέα τι είναι. Και ποιος έχει φυσικά μπορεί να έχεις ιδέα τι είναι η Ιατρική, από το πρώτο εξάμηνο κιόλας; Αλλά φυσικά ήρθε καπάκι η αποτυχία, σε τρώει ταυτόχρονα και η αμφιβολία της εγκληματολογίας, και αρχίσαν τα άγχη.

Αυτό εδώ με εκφράζει απόλυτα είναι η αλήθεια!!! 

3 λεπτά πριν, mihiatrik said:

Οι σπουδές στην Ιατρική είναι ομαδικό άθλημα, δεν είναι για μοναχικούς λύκους!

 

Ναι, είμαι στην Αθήνα και δεν είχα Βιολογία και Χημεία στην τρίτη λυκείου (άλλο ένα μείον για μένα). Νόμιζα ότι αν έχω μια γενική ιδέα, αν διαβάσω οοολο το βιβλίο και θυμάμαι αυτά που θεωρώ εγώ βασικά θα γράψω ένα πέντε έστω - όμως κατάλαβα ότι αυτό δεν ισχύει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα δοκιμάσω τις ικανότητες μου και στο δεύτερο εξάμηνο και ανάλογα με το πως τα πάω, ίσως ξαναδωσω. Έτσι και αλλιώς οι ομογενείς δίνουμε Σεπτέμβρη (λολ) άρα θα έχω χρόνο και για αυτό.

Ευχαριστώ πάρα πολύ!! 

[mihiatrik]

13 λεπτά πριν, anny9 said:

Νόμιζα ότι αν έχω μια γενική ιδέα, αν διαβάσω οοολο το βιβλίο και θυμάμαι αυτά που θεωρώ εγώ βασικά θα γράψω ένα πέντε έστω - όμως κατάλαβα ότι αυτό δεν ισχύει.

Όχι, δεν είπα ακριβώς αυτό που λες. Δεν κατάλαβες, άλλο σου είπα παραπάνω.

Στα προκλινικά μαθήματα, δηλαδή μέχρι το 3ο έτος περίπου, Ανατομίες, Φυσιολογίες, Βιολογίες, Βιοχημείες, Ιστολογίες κ.τ.λ. καλό είναι να διαβάζεις όλη την ύλη. Όλη! Την ύλη λέω, όχι όλο το βιβλίο... Να την διαβάζεις και να την ΚΑΤΑΝΝΟΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ. Τα κομμάτια του βιβλίου που είναι εκτός ύλης, δεν νομίζω ότι έχει και πολύ νόημα να ασχοληθείς.

Κατά τη διάρκεια του εξαμήνου, λοιπόν, σιγά σιγά να βγάζεις μια - δυο φορές ΟΛΗ την ύλη. Είναι οι βάσεις σου στην Ιατρική, όσο "άχρηστες" και εάν φαίνονται στην αρχή, θα τις κουβαλάς μαζί σου μία ζωή.

ΟΜΩΣ! ΟΜΩΣ! Αυτό που σου είπα παραπάνω είναι ότι ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, όταν δηλαδή πλησιάζουν οι εξετάσεις, θα μαθαίνεις απ' έξω την περιορισμένη ύλη στην οποία σε κατευθύνουν τα παλαιότερα θέματα. Σαν το όνομά σου. Έτσι μόνο θα περάσεις. Δεν γίνεται διαφορετικά. Το ανθρώπινο μυαλό είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να θυμάται όλες αυτές τις σελίδες για τις εξετάσεις. Αναγκαστικά, παίζεις τα ρέστα σου με τα παλαιότερα θέματα. Σίγουρα, τουλάχιστον τα μισά από αυτά, για να πιάσεις τη βάση, θα πέφτουν στις εξετάσεις.

Αυτό για τα προκλινικά έτη. Στις κλινικές, εφόσον αποφασίσεις να μείνεις έως το τρίτο έτος στη Σχολή και τα πας καλά, η λογική διαβάσματος και φοίτησης αλλάζει αρκετά, θα το δεις στην πράξη. Πάλι αποστηθίζεις, αλλά εκεί γίνεται εντελώς διαφορετικό το αντικείμενο, θα δεις στην πράξη, πρώτα ο Θεός, τι εννοώ, εφόσον φτάσεις έως εκεί.

[anny9]

1 λεπτό πριν, mihiatrik said:

Όχι, αυτό που λες ισχύει. Δεν κατάλαβες, άλλο σου είπα παραπάνω.

Στα προκλινικά μαθήματα, δηλαδή μέχρι το 3ο περίπου έτους, Ανατομίες, Φυσιολογίες, Βιολογίες, Βιοχημείες κ.τ.λ. καλό είναι να διαβάζεις όλη την ύλη. Όλη! Κατά τη διάρκεια του εξαμήνου, σιγά σιγά, να βγάζεις μια - δυο φορές ΟΛΗ την ύλη. Είναι οι βάσεις σου στην Ιατρική, όσο "άχρηστες" και εάν φαίνονται στην αρχή, θα τις κουβαλάς μαζί σου μία ζωή.

ΟΜΩΣ! ΟΜΩΣ! Αυτό που σου είπα παραπάνω είναι ότι ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, όταν δηλαδή πλησιάζουν οι εξετάσεις, θα μαθαίνεις απ' έξω την περιορισμένη ύλη στην οποία σε κατευθύνουν τα παλαιότερα θέματα. Σαν το όνομά σου. Έτσι μόνο θα περάσεις. Δεν γίνεται διαφορετικά. Το ανθρώπινο μυαλό είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να θυμάται όλες αυτές τις σελίδες για τις εξετάσεις. Αναγκάστηκα, παίζεις ρέστα με τα παλαιότερα θέματα. Σίγουρα, τουλάχιστον τα μισά από αυτά, για να πιάσεις τη βάση, θα πέφτουν στις εξετάσεις.

Αυτό για τα προκλινικά έτη. Στις κλινικές, εφόσον αποφασίσεις να μείνεις έως το τρίτο έτος στη Σχολή και τα πας καλά, η λογική διαβάσματος και φοίτησης αλλάζει αρκετά, θα το δεις στην πράξη. Πάλι αποστηθίζεις, αλλά εκεί γίνεται εντελώς διαφορετικό το αντικείμενο, θα δεις στην πράξη, πρώτα ο Θεός, τι εννοώ, εφόσον φτάσεις ως εκεί.

Ναι κατάλαβα ότι εννοούσες τις εξετάσεις. Άλλο ένα κακό - δικαιολογημενο - είναι ότι κατά την διάρκεια του εξαμήνου δεν διάβαζα. Πήγαινα σε όλες τις διαλέξεις αλλά δεν τα ξαναδιαβαζα σπίτι. Αυτό επειδή είχα μετακόμιση από Γερμανία Ελλάδα, μετά από μια περιοχή σε μια άλλη και γενικά δεν το είχα σαν προτεραιότητα. 

Μακάρι να μπορέσω να συνεχίσω, θα προσπαθήσω. Ευχαριστώ πάρα πολύ! 

[mihiatrik]

17 λεπτά πριν, anny9 said:

Ναι κατάλαβα ότι εννοούσες τις εξετάσεις. Άλλο ένα κακό - δικαιολογημενο - είναι ότι κατά την διάρκεια του εξαμήνου δεν διάβαζα. Πήγαινα σε όλες τις διαλέξεις αλλά δεν τα ξαναδιαβαζα σπίτι. Αυτό επειδή είχα μετακόμιση από Γερμανία Ελλάδα, μετά από μια περιοχή σε μια άλλη και γενικά δεν το είχα σαν προτεραιότητα. 

Μακάρι να μπορέσω να συνεχίσω, θα προσπαθήσω. Ευχαριστώ πάρα πολύ! 

Σόρρυ τότε, απλά ήθελα να το επισημάνω, γιατί έτσι όπως μου απάντησες πριν, κατάλαβα ότι κατάλαβες ότι δεν πρέπει να διαβάζεις όλη την ύλη και να διαβάζεις μόνο τα SOS... Ε, φυσικά και όχι! Μέσα στο εξάμηνο, θα βγάζεις κανονικά όλη την ύλη μία φορά σίγουρα, εγώ λέω και δεύτερη. Όχι απαραίτητα αποστήθιση, αλλά μία - δύο πολύ καλές αναγνώσεις.

17 λεπτά πριν, anny9 said:

Άλλο ένα κακό - δικαιολογημενο - είναι ότι κατά την διάρκεια του εξαμήνου δεν διάβαζα. Πήγαινα σε όλες τις διαλέξεις αλλά δεν τα ξαναδιαβαζα σπίτι.

Αν αποφασίσεις να μείνεις στη σχολή, οπωσδήποτε να βάλεις το διάβασμα στην καθημερινότητά σου. Όπως είπε και ένας καθηγητής, εάν δοκιμάσετε να πιείτε ένα βαρέλι κρασί λίγο πριν τις εξετάσεις, θα έρθετε και θα ξεράσετε. Εάν όμως το πίνετε σιγά σιγά καθ' όλη τη διάρκεια του εξαμήνου, θα έρθετε να δώσετε ξεμέθυστοι. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.

17 λεπτά πριν, anny9 said:

Μακάρι να μπορέσω να συνεχίσω, θα προσπαθήσω. Ευχαριστώ πάρα πολύ! 

Εγώ θα έλεγα μακάρι να βρεις το δρόμο σου. Μακάρι να συνεχίσεις, αλλά μακάρι και να τα παρατήσεις, εφόσον σε αυτό καταλήξεις. Και όχι ντροπές, εδώ παίζεται το μέλλον σου και είσαι σε μια αρκετά μικρή ηλικία για να το διορθώσεις εγκαίρως. Το να χάσεις δύο χρόνια από τη ζωή σου είναι πολύ καλύτερο και υγιειές, από το να χάσεις 12.

Θα μείνω σε αυτό που είπες. Δες πώς θα πάει και αυτό το εξάμηνο και πάρε τις αποφάσεις σου. Άλλα βάλε ένα οργανόγραμμα στο διάβασμά σου και βεβαιώσου ότι  θα βρεις μερικά άτομα τους έτους σου να αλληλοστηρίζεστε. Μην το υποτιμάς, είναι πολύ σημαντικό για τη συγκεκριμένη σχολή.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Α, και ξεκίνα να ζωγραφίζεις. Θα σε βοηθήσουν πολύ τα σχέδια σε Ανατομία, Ιστολογία, Φυσιολογία, Βιολογία κ.α. Εγώ όταν έκανα επανάληψη τα αγγεία των σπλάγχνων, δεν θυμάμαι πόσες σελίδες ήταν στο βιβλίο, τα είχα συνοψίσει όλα μαζί με τα όργανα και τις πορείες σε μία εικόνα που σχεδίασα ο ίδιος. 7 (επταράκι) πήρα πάλι, αλλά το ευχαριστήθηκα! Αυτοσχεδίασε, προσαρμόσου, πρωτοτύπησε, κάνε και λίγο το κέφι σου!

[komplexares]

Διαβαζε τα SOS για να περνας τα μαθηματα, και οσο μπορεις την υπολοιπη υλη. Τα μαθηματα ειναι παρα πολλα και η ψυχολογια σου ειναι ευκολο να πεσει με λιγες αποτυχιες. Προχωρα στη σχολη και μπορει να ανακαλυψεις οτι σου αρεσει κατι αλλο απο αυτο που θελεις τωρα - η ιατρικη εχει πολλες ειδικοτητες, αναλογα τι θελεις να κανεις. Η σχολη ειναι μονο ενα βημα, οταν μετα ξεκινας ειδικοτητα ειναι ενας αγωνας παλι απο το μηδεν. Ξεμπερδευε τη

Υπαρχουν και τα θετικα στη δουλεια αυτη π.χ. ναι μεν θα φας 6 χρονια σχολης, αλλα θα εχεις σιγουρη δουλεια μετα (στα χρονια της ειδικοτητας) κατι που με αλλο πτυχιο δεν ειναι σημερα δεδομενο οτι θα εχεις.