Αναστολή σπουδών ή τι;

[simplesimon]

Γεια σας, 

Είμαι φοιτητής 4ου έτους και τον τελευταίο καιρό βρίσκομαι σε απόγνωση.

Καταρχάς, η σχολή δεν έχει καμία σχέση με αυτό που περίμενα (κακή οργάνωση, μέτριο επίπεδο εκπαίδευσης, κλπ). Δυστυχώς και εγώ ο ίδιος δεν είμαι αυτό που περίμενα ερχόμενος να σπουδάσω καθώς τα τελευταία χρόνια έχω χάσει την όρεξη και το κίνητρο μου για τα πάντα. Πλέον χρωστάω 14 μαθήματα και βρίσκομαι στη θέση να σκέφτομαι αν πρέπει να κάνω αναστολή σπουδών πριν το 5ο έτος-που προβλέπεται ακόμη πιο απαιτητικό από το τρέχον- για να ανασυνταχθώ και να καλύψω τα άπειρα κενά που έχω. Από την άλλη, δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για την περίπτωση που κάνω όντως την αναστολή, καθώς δεν το έχω συζητήσει με τους γονείς μου και δεν ξέρω αν θα μπορούν να καλύψουν τα έξοδα μου ή θα πρέπει να γυρίσω πίσω στο πατρικό μου. Επίσης, δεν ξέρω σε τι ψυχολογική κατάσταση θα βρίσκομαι αφού ήδη έχω αρκετές τύψεις αυτά τα χρόνια που δεν διαβάζω και δεν πηγαίνω στις εξεταστικές. 

Εσείς τι λέτε; Οποιαδήποτε άποψη ατόμου με αντίστοιχη εμπειρία ή όχι καλοδεχούμενη. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

[Medicine123]

Γεια ! Θα σε συμβούλευα να απευθυνθείς στο Συμβουλευτικό κέντρο( Τομέα ψυχολογίας) του ΕΚΠΑ που στηρίζει φοιτητές σε ό,τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίζουν ! 

[kerbit_88]

Θα σε συμβούλευα με τα λόγια που με συμβούλευσε ένας πάλιουρας όταν και εγώ μπήκα στην Σχολή: η ιατρική είναι μαραθώνιος, δεν είναι εκατοστάρι.Δεν πρέπει να την αντιμετωπίζεις σαν το σχολείο, όπου πρέπει να είσαι "πρώτος", "άριστος" κοκ. Αν αποδεχθείς ότι είναι ΟΚ να ΜΗΝ τα ξέρεις όλα, να μην σου αρέσουν όλα, τότε μπορείς να συνεχίσεις. Αν το θέμα είναι δεν σε εξιτάρει η Ιατρική ΑΠΛΑ ΜΙΛΑ με τους γονείς σου και σκέψου τι θα ήθελες να κάνεις πέρα από την Ιατρική. Το πραγματικό βάσανο είναι ΜΕΤΑ την Σχολή: ξενιτιά ή εφημερία στην Ελλάδα και να μετράς στο τέλος του μήνα τα λεφτά; Μετά την ειδικότητα, ιατρείο, ξενιτιά ή επικουρικός; 

Επίσης, να ξέρεις ότι πολλοί φοιτητές Ιατρικής μαζεύουν πολλά μαθήματα στα προκλινικά έτη και στο 5ο-6ο έτος τα ξεπετάνε, γιατί η πραγματική Ιατρική ξεκινάει στο 4ο έτος. Είναι επίσης τυπικό να περάσεις κάποια μορφή κατάθλιψης, εγώ προσωπικά την πέρασα στο τέλος του 4ου έτους, πήρα το χρόνο μου να αποστασιοποιηθώ παντελώς από την Σχολή (3-4 μήνες) και μετά φόρτσαρα. 

Σήμερα μετανιώνω μόνο που δεν ακολούθησα την έφεση και την ξεχωριστή αγάπη που έχω για τα οικονομικά. Η Ιατρική με κουράζει γιατί με κουράζουν οι (Έλληνες ξινοί πολλές φορές) ασθενείς. Η αγένεια και η απρέπεια. Αυτό που νιώθεις πάντως το νιώθουν πολλοί. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ, προτιμότερο είναι να μιλήσεις με τους γονείς σου για να μην πιστεύεις ΕΣΥ πάνω από όλα ότι τους εκμεταλλεύεσαι.

[mrt]

Επειδη και εγω εχω περασει απ την ιδια φαση(ακομα περναω για την ακριβεια) θα σε συμβουλευα να παρεις καποιον χρονο να αποστασιοποιηθεις απ την σχολη(δεν αξιζει να εισαι μεσα στο αγχος και την απογοητευση ολη μερα) και μετα να δεις τι θελεις. Επειδης εισαι 4ο ετος θα σε συμβουλευα να συνεχισεις μεχρι να παρεις το πτυχιο (μετα το διάλειμμα) και μετα αν συνεχιζει να μην σ αρεσει η κατασταση, να αφησεις εντελως την ιατρικη κ να προσανατολιστεις σε κατι αλλο που σου αρεσει(πιθανως να δωσεις κατατακτηριες κτλ). Οι γονεις σιγουρα θα απογοητευτουν αλλα θα προτιμησουν το παιδι τους να ειναι ευτυχισμενο. Αν τιθεται σοβαρο οικονομικο θεμα τοτε πρεπει να συζητησεις αποκλειστικα με τους γονεις σου. 

[simplesimon]

Καταρχάς ευχαριστώ πολύ που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε.

Η αλήθεια είναι πως ένας από τους παράγοντες που με έχουν φέρει σε αυτήν την κατάσταση είναι η τελειομανία μου. Έχω καταλάβει τόσα χρόνια ότι δεν γίνεται να τα μάθω όλα, αλλά το μυαλό μου λειτουργεί με άξονα το να είμαι τέλειος.

Η Ιατρική μου αρέσει σε κάποιο βαθμό, δεν μπορώ να πω ότι είμαι παθιασμένος (προς το παρόν τουλάχιστον). Ακούγεται περίεργο αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου σε οποιοδήποτε επάγγελμα, αν και έχω και άλλα ενδιαφέροντα. Δεν ξέρω τι θα γίνει αν δεν έχει καλλιεργηθεί κάπως το ενδιαφέρον μου για την Ιατρική μέχρι να πάρω το πτυχίο. Αν θα συνεχίσω ή θα στραφώ αλλού γιατί ακόμα ούτε το αλλού έχω προσδιορίσει.

Το θέμα με τη σχολή (που με κάνει να σκέφτομαι την αναστολή) είναι ότι δεν ξέρω από που να ξεκινήσω με τόσα μαθήματα και πώς να καλύψω τόσα κενά σε τόσο μικρό διάστημα. Πρόγραμμα πότε δεν μπόρεσα να βάλω και δεν είμαστε πλέον στο σχολείο που μας έβαζαν οι καθηγητές (δυστυχώς  ) .