Art..

[magnet]

"Beauty may lie in the eye of the beholder" but it is also born in the heart of the artist.

Art to me is a way of interpreting reality (and illusion) and expressing your innermost self.

It evokes emotions and can be quite thought-provoking. In rare ocassions the canvas, sculpture etc. can become a "tabula rasa " for the viewer, in which his desires, fears and thoughts are reflected. For these moments that a work of Art can touch us, make us feel or think it exists.

I was, thus, thinking of opening a topic, in which just as in poetry or movies, we can have something like a top five of our favorite artists or artworks. It wouldn't have to be necessarily someone who we admire merely for his virtuosity but also for the meaning we have attached to his Art.

I will begin by saying that for years I found Dali's work very compelling in terms of both his technique and the dreamlike vision he was capturing. After this Dalimania that had gotten in to me I decided there's more to Art than Dali. (he still would make my top 5... ) I admire many artists and often because I think they offered the world something new. I like Andy Warhol, Caravagio, Gustav Klimt, Van Gogh, the pictures of Man Ray, Bridget Rilley(Op Art), Francis Bacon, the films of Akira Kurosawa,Hundertwasser and others..(the list is long)

I'll be back if I think about anyone else.

[Azrai]

Hm... interesting topic....

Well, let's see.... Krzystoff Kieslowski for his great films, Ingmar Bergman for the same reason, Kavafis for the poetry.

Painters would be probably Dali and Picasso, but Picasso's art is not always so good. He's had good and bad moments in his career.... he's had Guernica and that Green Lady or what's her name with the nose and the eyes all over the canvas

I'll think of more laters... gottta go to the movies now

[tik-tak]

Πολύ ωραία ενότητα, magnet!!!

Συμφωνώ με τα όσα αναφέρεις για την τέχνη!!

Πράγματι, έχει τη δυνατότητα, αν φυσικά εμείς οι ίδιοι το επιτρέψουμε, να αναλάβει το ρόλο του Πυγμαλίωνά μας …Η τέχνη , σε οποιαδήποτε μορφή της , παρέχει τις αφορμές για να γεννήσουμε ( συνειδητά χρησιμοποιώ την ενεργητική φωνή του ρήματος ) κάποιες από τις ιδέες , τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας…Πάνω της προβάλλουμε τις επιθυμίες μας, τα κατασταλάγματα των εμπειριών μας , τις συνειδητοποιήσεις μας αλλά και τις υποβολές από το ασυνείδητο μας…

Γι’ αυτό η τέχνη έχει τη δυνατότητα να ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους , σε όλες τις περιόδους εξέλιξης τους (βλ. προϊστορική τέχνη ), σε κάθε είδους αναζήτησή τους ( αφού , βέβαια, έχουν ικανοποιήσει πρώτα την ανάγκη επιβίωσης ), χωρίς η καθολικότητά της αυτή να σημαίνει ότι αγνοεί την μοναδικότητα της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά…

Ίσα- ίσα , που εκεί βασίζεται: στην αποκλειστικότητα και στην μοναδικότητα που παρέχει η αντίληψή της στον κάθε άνθρωπο, αφού τα μόνα εργαλεία που απαιτούνται για την προσέγγιση της τέχνης είναι οι αισθήσεις και η συνείδηση …

Χωρίς να είμαι γνώστρια της τέχνης σε βάθος και εύρος , αλλά με το δικαίωμα που μου παρέχεται από την απλή και μόνο επαφή μου με κάποιες από τις εκφράσεις της , θα μπορούσα να πω ότι μ’αρέσουν:

* η τέχνη του Νταλί : η αποτύπωση του απρόβλεπτου και του παράδοξου, η τόλμη του να εκθέτεις ονειρικά ή παράλογα γεννήματα του μυαλού και , πίσω από όλα αυτά, να κρύβεται παιχνιδιάρικα η ευφυΐα του καλλιτέχνη.

* η ζωγραφική του Β. Βαν Γκογκ: μ’αρέσουν οι πινελιές του…καθεμία, έτσι που είναι πλατειά και παχιά ( όσον αφορά στην ποσότητα του χρώματος ), λειτουργεί σαν μια ξεχωριστή οντότητα , σαν να είναι αυτοτελής, σαν να έχει μια δυναμική ( χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο σύνολό τους διασπούν το έργο ) σε αντίθεση π.χ. με τις ψυμμιθιές στη βυζαντινή τέχνη , που όντας τόσο λεπτές και συμμορφωμένες με τις γειτονικές, μοιάζουν υποταγμένες για την εξυπηρέτηση του σκοπού, που είναι η ανάδειξη της ταπεινότητας.

*η μουσική του Θεοδωράκη : την έχουν χαρακτηρίσει « δωρική», σε αντίθεση με τη μουσική του Χατζιδάκι στην οποία προσέδωσαν το χαρακτηρισμό «ιωνική».. μπορεί να υπάρχει κάποιο δίκιο σ’αυτό …

πάντως, μόλις ακούω αυτήν τη μουσική νιώθω μέσα μου ότι γίνεται …επέλαση εντόνων συναισθημάτων μαζί με υπερηφάνεια και συλλογισμό για τα επιτεύγματα και τους καημούς του ελληνισμού.

*μια άλλη μορφή τέχνης που με συγκινεί είναι η παραδοσιακή , όπως αυτή εκδηλώνεται στη μουσική, στους χορούς, στα χειροτεχνήματα, στα παραμύθια, στα ήθη και έθιμα : είναι σαν ένα απόσταγμα , που με «μεθά» κουβαλώντας αρώματα αγωνιών, αναγκών , αναζητήσεων , συμπερασμάτων, επιτευγμάτων και ανεπαρκειών κοινωνίας ανθρώπων παλαιότερων χρόνων

*η πένα του Καζαντζάκη , ιδιαίτερα στο « Ελ Γκρέκο» : τι δύναμη, τι σοφία, τι πάθος, τι κόπος, τι πόνος ,τι δάκρυα, τι αίμα, τι αυτοαναίρεση, τι ….ελευθερία!!!

«Κάθε άρτιος άνθρωπος έχει μέσα του , στην καρδιά της καρδιάς του , ένα κέντρο μυστικό και γύρα του περιστρέφονται τα πάντα. Ο μυστικός αυτός στρόβιλος δίνει ενότητα στο στοχασμό και στην πράξη μας και μας βοηθά να βρούμε ή να εφεύρουμε την αρμονία του κόσμου…»

Ν. Καζαντζάκης, Ελ Γκρέκο

τι λετε , δεν ταιριάζει αυτό … στην τέχνη και τον τρόπο που ο καθένας μας την αντιλαμβάνεται??

Ps: very nice topic, magnet!!!

I hope you’re able to read what I wrote above…sorry for writing in Greek, but I don’t feel confident enough in order to write in English

[magnet]

What an insightful response tik-tak...

I don't expect anyone to write in English, although I thank Azrai for doing so..With the help of Lefkander and trivialx I can see Greek on my screen now but I still need to decode some of it. Your post was slightly harder to read because it was in Italics but it was WORTH IT!!

I actually hadn't thought about including all forms of Art but after reading Azrai's post it made more sense..

To me Van Gogh's strokes of color have an energy in them (eg. "Starry night") that give life to the painting. It starts to communicate in a language of color, texture and form straight to our "heart of heart" as mentioned in your quote. It also evokes a feeling of insanity that represents the artist throughout his life.

With respect to Dali, the only thing I'm opossed to is his exploitation of his Art (after becoming famous) and the way he abused the materialistic aspect of society..Also, in contrast to Picasso, he never tried to enter different realms and outgrow himself.

This unique quality Art has to reveal what is concealed in our "heart of darkness" brings us one step closer to discovering our personal truth and understanding the universal laws that govern our lives. It also subconsciously influences our perception of the world that surrounds us if we allow it to..

I also like Escher's Art, although it is more graphic.

Azrai have you seen the "Seventh seal"? It's a very interesting portrayal of life and death..

[Juliette]

Πολύ όμορφο θέμα magnet

Εγώ λόγω ειδικότητας θα αναφερθώ στην τέχνη ως εκτέλεση. Συγκεκριμένα ως εκτέλεση μουσικής.

Το να συνθέτει κάποιος μουσική βέβαια σημαίνει ότι εκείνη τη στιγμή μιλάει με τον εαυτό του, του οποίου και μας δίνει ένα κομμάτι κάθε φορά που αυτή τη μουσική την ακούμε, την αντιγράφουμε, την παίζουμε.

Όμως δεν αντιμετωπίζονται όλοι οι συνθέτες με τον ίδιο τρόπο, δλδ ο κάθε συνθέτης διαφορετικό τμήμα του εαυτού του βγάζει στην επιφάνεια, ξεγυμνώνει αν θέλετε. Ο Μπαχ έβγαζε τη θρησκευτικότητα, ο Μπετόβεν την ηρωική επαναστατικότητα, ο Σοπέν το ερωτικό πάθος κλπ... (ενδεικτική αναφορά). Οι σύγχρονοι συνθέτες το παράλογο της εποχής μας (ναι! έχετε ακούσει κονσέρτο για συμφωνική ορχήστρα και δρεπανοκατσάβιδο? κι όμως έχει γραφεί ΚΑΙ αυτό).

Από κει και πέρα είναι καθήκον του εκτελεστή να αποσπάσει αυτό ακριβώς το ξεγυμνωμένο κομμάτι του συνθέτη και να το αποδώσει όπως φαντάζεται ότι ο συνθέτης θα ήθελε να αποδοθεί. Έτσι ο Μπαχ παίζεται με ήρεμη και ευλαβική διάθεση χωρίς πολλές ακρότητες στην ένταση της μουσικής ή στη χρήση του οργάνου στα όριά του (σαν να υψώνουμε μια προσευχή στον ουρανό), ο Μπετόβεν με αποφασιστικότητα (σαν να προχωρούμε προς τη μάχη), ο Σοπέν με μεγάλο λυρισμό (σαν να εκφράζουμε το στρόβιλο του έρωτά μας στον αγαπημένο μας).

Αν ένας εκτελεστής παίζει με τον ίδιο τρόπο ό,τι βλέπει μπροστά του, τότε δεν αναπαράγει μουσική. Απλά παραθέτει διαδοχικές νότες. Δεν κάνει τέχνη. Παρασταίνει το ρομποτάκι.

Είναι αυτό που ο δάσκαλός μου ονομάζει "συμμετοχή του σώματος και της ψυχής". Και οι μεγάλοι ερμηνευτές ξεχώρισαν από τον τρόπο που απέδιδαν τη γραμμένη μουσική. Πχ Κάλλας: ήξερε πού να ελαφραίνει, πού να γίνεται δραματική, πού να κορυφώνει, πού να σβήνει. Κι αυτό είναι που την καθιστά αξεπέραστη.

emrose emharp

[tik-tak]

Πω…πω!!! Ξέχασα να αναφέρω τον αγαπημένο μου ζωγράφο…και μου έλεγα συνεχώς να μην τον ξεχάσω, να μην τον ξεχάσω!!

Ο ζωγράφος του οποίου το έργο εκτιμώ πολύ, καθώς εντυπωσιάζομαι ,συναρπάζομαι από τον πλούτο και την σπιρτάδα των ιδεών του και το πώς καταφέρνει αυτές να τις αποτυπώνει με εξαιρετική επιτυχία ,πρωτοτυπία και ουσία, ακόμη και πέρα από τις παραδοσιακές νόρμες ( χρώμα , κολλάζ ) με προσέγγιση και ενσωμάτωση νέων τεχνικών και υλικών (π.χ. βίντεο ) είναι …είναι …ο Κ. Τσόκλης!!

[GoLdIe]

Μετα απο διακοπες στη Βαρκελωνη πριν απο 4 χρονια, ηρθα πισω αλλος ανθρωπος... καθε γωνια της πολης ειναι τεχνη απο μονη της!

Δεν νομιζω να υπαρχει ανθρωπος που να δει τα εργα του μεγαλυτερου αρχιτεκτονα ολων των εποχων Antoni Gaudi και να μην υποκλιθει στην διανοια και μαστορια του καλλιτεχνη αυτου.

Οσοι απο σας ψαχνετε προορισμο για το καλοκαιρακι, valentines, (εστω οποτεδηποτε!) συστηνεται ανεπιφυλακτα!!... Συν αυτου υπαρχει και το περιφημο Museo Picasso, το παρκο Joan Miro και πολλες αλλες γκαλερυ και πινακοθηκες με τα εργα των διασημοτερων ισπανων καλλιτεχνων!

Ειναι η πιο ερωτικη, πανεμορφη, εκπληκτικη πολη στην Ευρωπη σιγουρα!

Y viva Espana!