Submarino

[V for Vendetta]

ΤΟΜΑΣ ΒΙΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ

Submarino

Συχνά τα δανέζικα φιλμ είναι καλά. Το έξτρα όμως καλό στοιχείο που διαθέτουν είναι ο ωμός ρεαλισμός που τα διέπει. Το έκτο μεγάλου μήκους φιλμ του Τόμας Βίντερμπεργκ βράζει από τέτοιου είδους ωμό, κυνικό και ακατέργαστο ρεαλισμό. Ο Βίντερμπεργκ, ανιχνεύοντας στα υπόγεια ρεύματα της Κοπεγχάγης, καταφέρνει να περιγράψει τους χαρακτήρες που στήνει με ανθρώπινο τρόπο. Η ταινία αναφέρεται στη σκληρή και συγκινητική ιστορία δύο αδελφών που συνδέονται από μια κοινή δυστυχισμένη παιδική ηλικία στα περίχωρα της Κοπεγχάγης βουτηγμένοι στην φτώχεια, στην κακομεταχείριση και το αλκοόλ. Παρότι κατάμαυρη σαν το κάρβουνο, η ταινία κατορθώνει να μεταδώσει αυθεντική ζεστασιά και συναίσθημα.

Το φιλμ μιλάει για δυο αδέλφια που απομακρύνθηκαν ο ένας από τον άλλο σε πολύ νεαρή ηλικία, αναγκαζόμενοι να επωμισθούν τις ευθύνες των ενηλίκων και φέροντας το στίγμα ενός φοβερού γεγονότος, μιας τραγωδίας που διαμέλισε ολόκληρη την οικογένεια. Σήμερα η ζωή του ενός, του Νικ, είναι πνιγμένη στο αλκοόλ και τη βία. Ο νεότερος αδελφός, πατέρας μόνος και ηρωινομανής, προσπαθεί να δώσει στον γιο του Μάρτιν μια καλύτερη ζωή. Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται και στρώνουν το έδαφος για μια αντιπαράθεση, η μόνη γόνιμη αντίδραση που μπορεί να τους φέρει κοντά. Ταινία για τους ανθρώπους ως φορέων μιας κοινωνικής κληρονομιάς και, παράλληλα, ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Η ταινία πραγματεύεται το τραύμα, τις τύψεις, το βάρος και τη συμφιλίωση. Μια απλή και ταυτόχρονα κομψά σύνθετη και σκοτεινή κατασκευή, με ένα δυνατό σενάριο και σκηνοθεσία σίγουρη στη δύναμη του στιλ της. Αιχμηρή και λειτουργική δραματουργία, ηθοποιοί παρόντες υποκριτικά και ενσωματωμένη στην αφήγηση χρήση του φωτός και του ήχου. Τα πάντα συμβάλλουν στη δημιουργίας μιας βαθιά πειστικής εικόνας της ανθρώπινης ζωής.

Παίζουν: Γιάκομπ Σέντεργκρεν, Πέτερ Πλάουγκμποργκ, Πατρίσια Σούμαν, κ.ά.

Παραγωγή: Δανία, Σουηδία (2010).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ