Βόμβα στην υγεία τα ληγμένα

[V for Vendetta]

Η αθλιότητα των καπιταλιστών

«Η πώληση ληγμένων τροφίμων αποτελεί μια νοσηρή έμπνευση ανάλογη της σήψης όπου βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί με σκοπό το κέρδος. Νομιμοποιούν την τροφή απ' τα σκουπίδια και την αξιοποιούν προς όφελος των σούπερ μάρκετ και των βιομηχανιών τροφίμων, που κερδίζουν διπλά, καθώς θα έχουν και όφελος, αντί να έχουν κόστος από την απόσυρση και την καταστροφή των αδιάθετων προϊόντων τους. Είναι αθλιότητα να εμφανίζουν την αξιοποίηση της εξαθλίωσης ως μέτρο για την αντιμετώπισή της με βάση ευρωενωσιακή οδηγία. Αυτή η ενέργεια είναι επικίνδυνη για την υγεία των λαϊκών οικογενειών που δοκιμάζονται από την ανεργία και τη φτώχεια.

Ο δρόμος των εργατών

Αντί για χαλασμένα τρόφιμα επί πληρωμή ή με φιλανθρωπία σε ανέργους και φτωχές οικογένειες, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει πιο αποφασιστικά, δυναμικά, επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους και ουσιαστικά μέτρα προστασίας, κρατική διανομή τροφίμων στις οικογένειες και στα σχολεία όλων των βασικών προϊόντων, κατάργηση της φορολογίας στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αποδεχτούν να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους στο όριο της εξαθλίωσης, όταν ο πλούτος που παράγουν είναι ασύγκριτος με κάθε άλλη εποχή, όταν η χώρα μας έχει τις δυνατότητες να εξασφαλίσει και τη διατροφή του λαού και να κάνει εξαγωγές αγροτικών, κτηνοτροφικών προϊόντων, όταν έχει ισχυρή βιομηχανία τροφίμων. Η ανάγκη του λαού για ασφαλή, υγιεινά και φθηνά τρόφιμα επιβάλλει κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων και της γης, λειτουργία παραγωγικών συνεταιρισμών της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, κρατικό εμπόριο, αποδέσμευση από την ΕΕ και λαϊκή εξουσία» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

[V for Vendetta]

Για την πώληση ληγμένων τροφίμων

Ντόρος προκλήθηκε τις τελευταίες ημέρες με την ανακοίνωση από τα υπουργεία Ανάπτυξης και Υγείας που συνόδεψε τη «Νέα Υγειονομική Διάταξη» που διέπει τις επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος (τροφίμων, ποτών και υπηρεσιών) και τους «Νέους Κανόνες Διακίνησης / Εμπορίας Προϊόντων και Παροχής Υπηρεσιών (ΔΙΕΠΠΥ)». Με βάση τις νέες διατάξεις, που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν το τρόφιμο ως εμπόρευμα, μεταξύ άλλων «επιτρέπεται η διάθεση τροφίμων περασμένης χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας, πλην όσων προσδιορίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως ευαλλοίωτα, με τον όρο ότι αυτά θα πωλούνται σαφώς διαχωρισμένα από τα άλλα τρόφιμα και σε πινακίδα που θα αναρτάται σε αυτά, θα αναγράφεται, με κεφαλαία γράμματα, η φράση ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ». Τα τρόφιμα αυτά θα πρέπει να διατίθενται σε χαμηλότερη τιμή. Αποτελεί αυτή η εξέλιξη κάτι το καινούργιο; Οχι, καθώς το νομοθετικό πλαίσιο εδώ και δεκαετίες έδινε τη δυνατότητα πώλησης τροφίμων με περασμένη ημερομηνία ελάχιστης διατηρησιμότητας. Μια δυνατότητα όμως που σπάνια εφαρμοζόταν στην πράξη.

Ποιο όμως είναι το νέο δεδομένο; Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης τα μονοπώλια του κλάδου των τροφίμων ψάχνουν επιπλέον τρόπους ώστε να θωρακιστεί η κερδοφορία τους. Αυτό σίγουρα ενισχύει τις τάσεις εφαρμογής και διεύρυνσης μιας μέχρι πρόσφατα σχετικά ανενεργής διάταξης. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι η εξέλιξη αυτή διασταυρώνεται και με μια σειρά από εξελίξεις σε επίπεδο ΕΕ. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με βάση το ΕΕ (2011/2175(INI)) Ψήφισμα της 19ης Ιανουαρίου 2012 καλεί την Επιτροπή «να εξετάσει και να προωθήσει μέτρα που αποσκοπούν στη μείωση της σπατάλης τροφίμων στα πρώτα στάδια της τροφικής αλυσίδας, όπως για παράδειγμα την επισήμανση με διπλή ημερομηνία λήξης («πώληση έως» και «ανάλωση έως») και την πώληση με έκπτωση προϊόντων με κοντινή ημερομηνία λήξης ή με ελαττώματα». Ολα αυτά στο όνομα της ελαχιστοποίησης των απορριμμάτων τροφής. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Η ΕΕ που με την πολιτική της στον αγροτικό τομέα έστελνε επί δεκαετίες εκατομμύρια τόνους αγροτικών προϊόντων στις χωματερές, σήμερα έρχεται να επιδείξει την ευαισθησία της γιατί δήθεν «σπαταλώνται μεγάλες ποσότητες τροφίμων». Αλλαξε κάτι; Εγινε ξαφνικά ευαίσθητη; Ασφαλώς και όχι.

Η ΕΕ από τη φύση της νομοθετεί, θεσμοθετεί και επιβάλλει κάθε μέτρο που θα εξυπηρετεί την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το έμβλημα που χρησιμοποιεί κάθε φορά για να θολώσει τα νερά και να αποπροσανατολίσει. Εξάλλου, οι ίδιες οι πολυεθνικές στον κλάδο των τροφίμων και ποτών είναι αυτές, που καθορίζουν όχι μόνο τη διατηρησιμότητά τους, αλλά και τις μεθόδους επεξεργασίας που εφαρμόζουν και τα πρόσθετα που χρησιμοποιούν, χωρίς να έχουν καμιά νομική υποχρέωση να αποδεικνύουν εκ των προτέρων και με επιστημονική τεκμηρίωση την ασφαλή χρήση τους ως προς την υγιεινή, την ποιότητα και την ασφάλειά τους. Αρκεί σύμφωνα με το ευρωενωσιακό δίκαιο, να εφαρμόζουν σύστημα αυτοελέγχου, το λεγόμενο HACCP (ΧΑΣΠ), να ελέγχουν δηλαδή τα μονοπώλια των τροφίμων - ποτών τους εαυτούς τους!!! Προκειμένου μάλιστα οι μονοπωλιακοί όμιλοι να εξασφαλίζουν την όσο γίνεται μακρύτερη διατηρησιμότητα των παραγόμενων τροφίμων, εφαρμόζουν προηγμένες τεχνικές, όπως η εφαρμογή υψηλών θερμοκρασιών στην παραγωγική διαδικασία, που ναι μεν μηδενίζουν το όποιο μικροβιακό φορτίο υπάρχει, αλλά ταυτόχρονα παράγονται λόγω αυτής της τεχνικής νέες ουσίες που μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το «ακρυλαμίδιο» που είναι μία ουσία ύποπτη για καρκινογενέσεις και για την οποία δεν έχει θεσπιστεί όριο από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η συγκεκριμένη ουσία σχηματίζεται κατά την παραγωγή ψωμιού, φρυγανιών, μπισκότων, τσιπς κ.ά., στους 220 βαθμούς Κελσίου, όταν το άμυλο ενώνεται με τα ελεύθερα αμινοξέα. Οι πολυεθνικές χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους παραγωγής προκειμένου τα παραγόμενα τρόφιμα να μην παρουσιάζουν για μακρύ χρονικό διάστημα αλλοιώσεις των μακροσκοπικών τους στοιχείων (οσμή, υφή, γεύση κλπ.). Αυτό σημαίνει ότι ενδεχομένως θα μπορούν να παραμείνουν στα ράφια των υπεραγορών τροφίμων «ως ασφαλή» για την κατανάλωση και μετά τη λήξη της διατηρησιμότητάς τους (ημερομηνία λήξης) και με δεδομένο ότι προκαλείται μείωση της θρεπτικής τους αξίας. Στις σημερινές συνθήκες της άγριας επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ - επιχειρηματικών ομίλων στα λαϊκά στρώματα που έχει ως αποτέλεσμα η φτώχεια και η εξαθλίωση να παίρνουν μαζικά χαρακτηριστικά, αυτή η αγορανομική διάταξη διευκολύνει το εμπόριο ληγμένων και χαμηλής θρεπτικής αξίας τροφίμων. Η πώλησή τους μπορεί να γίνεται είτε μέσω μικρών ή μεγάλων αλυσίδων απευθείας στα φτωχά λαϊκά στρώματα, είτε να διακινούνται μέσω των ΜΚΟ, των «φιλανθρωπικών» οργανώσεων, των «κοινωνικών παντοπωλείων» για τους τελείως εξαθλιωμένους.

Η επιχειρηματολογία με την οποία η ΕΕ στηρίζει τη λογική της είναι πέρα για πέρα σαθρή. Εστιάζει στο γεγονός της απόρριψης μεγάλων ποσοτήτων τροφίμων, τα οποία αν και υστερούν ποιοτικά δεν παρουσιάζουν σύμφωνα με τους ιθύνοντες των ευρωπαϊκών επιτελείων προβλήματα ασφάλειας. Μπαίνει, δηλαδή, μια απόλυτη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ποιότητας από τη μια και της ασφάλειας από την άλλη. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Το φαινόμενο αυτό έχει απασχολήσει ερευνητές στις ΗΠΑ όπου το νομοθετικό πλαίσιο διευκολύνει την πώληση προϊόντων με περασμένη ημερομηνία λήξης. Ετσι στις ΗΠΑ υπάρχει το φαινόμενο να πωλούνται συστηματικά τέτοια προϊόντα. Σε έρευνα που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας (USC) το 2009 παρατηρήθηκε ότι αυτή η πρακτική εφαρμοζόταν κατά κόρον σε περιοχές όπου διαμένουν φτωχά λαϊκά στρώματα ή στις κοινότητες των Αφρο - Αμερικάνων. Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι το γεγονός αυτό «αντανακλά μια ιδιαίτερα σημαντική έλλειψη πρόσβασης σε ποιοτικά διατροφικά προϊόντα για μεγάλο τμήμα του πληθυσμού». Με δεδομένη λοιπόν την παραπάνω διαπίστωση, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι υπάρχουν αδιαπέραστα τείχη μεταξύ ποιότητας και ασφάλειας; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι η διαχρονική και συστηματική κατανάλωση τροφίμων αποδεδειγμένα ποιοτικά υποβαθμισμένων δεν εγείρει ζητήματα δημόσιας υγείας; Κανείς. Και σε αυτό το ερώτημα οι ερευνητές του USC είναι κατηγορηματικοί: «Δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι. Για παράδειγμα, σε ανθρώπους που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις το αποτέλεσμα της κατανάλωσης τροφίμων υποβαθμισμένης ποιότητας θα μπορούσε να είναι σοβαρότερο του αναμενόμενου».

Μια επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται υπέρ της πώλησης αποδεδειγμένα ποιοτικά υποβαθμισμένων τροφίμων είναι ο ισχυρισμός ότι η πώληση τους σε μειωμένες τιμές θα συμβάλλει δήθεν στη μείωση των τιμών των τροφίμων. Πρόκειται για ισχυρισμό παραπλανητικό. Ουσιαστικά, με το κυβερνητικό μέτρο τα μονοπώλια θα κερδίζουν και από την πώληση των «ληγμένων» που μέχρι τώρα τα απέσυραν και είχαν χασούρα και τα αντικαθιστούσαν με «μη ληγμένα». Επίσης, με αυτόν τον τρόπο καλύπτουν και ένα μέρος από τη μείωση της κατανάλωσης. Ετσι λειτουργεί η καπιταλιστική αγορά, με υπέρτατη αρχή και αξία το κέρδος ακόμα και σε βάρος της υγείας και της ζωής του λαού. Με αυτά τα λαϊκίστικα επιχειρήματα προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα καθαρά φιλομονοπωλιακό μέτρο, ως δήθεν φιλολαϊκό.

Ενα άλλο επιχείρημα είναι ο ακόμα πιο εκβιαστικός και κυνικός ισχυρισμός ότι από το να μην έχει κάποιος να φάει, ας μπορεί τουλάχιστον να προμηθευτεί φθηνότερα ορισμένα τρόφιμα και ας είναι ληγμένα. Παρουσιάζει τη φτώχεια και την εξαθλίωση σαν φυσικά φαινόμενα και όχι σαν αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης και της διαχείρισης των αστικών κυβερνήσεων υπέρ του κεφαλαίου που τα δημιουργεί. Δηλαδή, οι δήμιοι του λαού παρουσιάζονται σαν ευεργέτες του και ο λαός θα πρέπει να εκτιμήσει αυτήν την προσφορά. Να συμβιβαστεί με το «ελάχιστο» που στη συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει άμεση ή και μακροπρόθεσμη υπονόμευση της υγείας του. Την ίδια στιγμή που τα μονοπώλια των τροφίμων αβγαταίνουν τα κέρδη τους, εκπαιδεύουν τα λαϊκά στρώματα πώς να διαχειρίζονται τη φτώχεια τους.

Πρέπει να είναι καθαρό στους εργαζόμενους ότι και αυτή η εξέλιξη είναι συνδεδεμένη με τη συνολικά εφαρμοζόμενη πολιτική, την πολιτική που επιδιώκει να ρίξει στα τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης ώστε το κεφάλαιο να βγει άθικτο από την κρίση. Θέλουν εργάτες χαμηλών απαιτήσεων, με σκυμμένο το κεφάλι, που να βολεύονται με ένα ξεροκόμματο και αυτό «αμφιβόλου» ποιότητας. Επιβεβαιώνεται ότι μονοπώλια και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών δε συμβιβάζονται. Επιβεβαιώνεται και η δηλητηριώδης απάτη του οπορτουνισμού, ότι μπορεί ο καπιταλισμός να εξανθρωπιστεί και με κατάλληλη διαχείριση «ο άνθρωπος να μπει πάνω από τα κέρδη».

Γι' αυτό λέμε ότι η λύση δε βρίσκεται στην αναζήτηση της λιγότερης φτώχειας, της λιγότερης πείνας με πληρωμένα «ληγμένα» τρόφιμα, αλλά στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για αποδέσμευση από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία. Μόνο έτσι απελευθερώνεται η δυνατότητα να σχεδιαστεί και να αναπτυχθεί η παραγωγή ποιοτικών, ασφαλών και σε επαρκή ποσότητα τροφίμων σύμφωνα με τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κατατείνει η πάλη της κοινωνικής συμμαχίας των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και του χωριού, της νεολαίας και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

[V for Vendetta]

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΘΕΛΩ ΛΙΓΟ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΡΘΡΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΘΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ

Στις σημερινές συνθήκες της άγριας επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ - επιχειρηματικών ομίλων στα λαϊκά στρώματα που έχει ως αποτέλεσμα η φτώχεια και η εξαθλίωση να παίρνουν μαζικά χαρακτηριστικά, αυτή η αγορανομική διάταξη διευκολύνει το εμπόριο ληγμένων και χαμηλής θρεπτικής αξίας τροφίμων. Η πώλησή τους μπορεί να γίνεται είτε μέσω μικρών ή μεγάλων αλυσίδων απευθείας στα φτωχά λαϊκά στρώματα, είτε να διακινούνται μέσω των ΜΚΟ, των «φιλανθρωπικών» οργανώσεων, των «κοινωνικών παντοπωλείων» για τους τελείως εξαθλιωμένους.

Η επιχειρηματολογία με την οποία η ΕΕ στηρίζει τη λογική της είναι πέρα για πέρα σαθρή

ΡΗΜΑΔ

[V for Vendetta]

Τα «ληγμένα»

Η είδηση που δημοσίευσε χτες ο «Ριζοσπάστης» ήταν σαφής: Από την ερχόμενη Δευτέρα οι επιχειρηματίες θα μπορούν να πωλούν, με κάθε νομιμότητα, τα διάφορα προϊόντα, ακόμα και αν έχει παρέλθει η ημερομηνία που αναφέρεται στη συσκευασία, ως χρόνος μέσα στον οποίο πρέπει να καταναλωθεί το συγκεκριμένο προϊόν. Με απλά λόγια, οι τύποι θα μπορούν να μας πουλάνε και ληγμένα.

Τι σημαίνει «ληγμένα» για το εμπορικό κεφάλαιο, το απαντά άλλο δημοσίευμα του «Ρ». Τον Μάη του 1998, στο πλαίσιο της εφαρμογής των αντιλαϊκών προβλέψεων της «Λευκής Βίβλου», για τις εργασιακές σχέσεις, έγραφε το δημοσίευμα: «Σε όλα τα σούπερ μάρκετ "Ατλάντικ" (...) σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι υπάρχουν ληγμένα προϊόντα, η υπάλληλος που είναι υπεύθυνη για το διάδρομο όπου βρίσκονται τα προϊόντα αυτά, υποχρεώνεται να τα πληρώσει από την τσέπη της».

Οι κυβερνώντες που βεβαίως γνώριζαν το αίτημα των μεγαλεμπόρων για ακύρωση των περιορισμών και ελαστική εφαρμογή των ρυθμίσεων που αφορούν τα ληγμένα προϊόντα, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τους ικανοποιήσουν και όπως αποκαλύπτει - καταγγέλλει τρίτο δημοσίευμα του «Ρ», στις 17 του Νοέμβρη του 1998, οι υπουργοί της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ «Ξαναζεσταίνουν τις πωλήσεις ληγμένων τροφίμων».

Το πρόβλημα με τα «ληγμένα» δεν είναι σημερινό. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου το είχαν πάντα στην ατζέντα τους και τώρα που κρίνουν ότι οι συσχετισμοί τους ευνοούν, αξίωσαν και ψηφίστηκε η σχετική ρύθμιση που γι' αυτούς είναι ακόμα ένα μέσο για να στηριχτεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Οι κάθε είδους προβληματισμοί του τύπου «μα πώς είναι δυνατόν να νομιμοποιήσουν τη διακίνηση ληγμένων προϊόντων» αποτελούν καθαρή υποκρισία. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να έχει και πολύ περισσότερο να καλλιεργεί αυταπάτες. Μπροστά στο επιδιωκόμενο κέρδος, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό. Ακόμα και να σου πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσεις. Πολύ περισσότερο που, αν οι λαϊκές οικογένειες καταναλώσουν τα δικά τους ακατάλληλα είδη, αυτοί δε θα πάθουν το παραμικρό.

Η πορεία προς τη νομιμοποίηση της διακίνησης των ληγμένων ήταν προδιαγεγραμμένη. Πρώτα και κύρια επειδή εδώ και καιρό αποτελεί στόχο του κεφαλαίου σε ολόκληρη την ΕΕ, όπου σε πολλές χώρες ισχύει ήδη η σχετική ρύθμιση. Μετά, επειδή -κι αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ούτε δευτερόλεπτο- εδώ μιλάμε για μια κοινωνία που όλα τα τελευταία χρόνια, χάριν του επιχειρηματικού κέρδους, γεννά και αναπαράγει το ένα διατροφικό σκάνδαλο μετά το άλλο, χώρια τα εκατοντάδες ακατάλληλα και επικίνδυνα εμπορικά είδη που κυκλοφορούν στην αγορά. Αυτό που σε όλους εμάς φαίνεται (και είναι) αδιανόητο, για εκείνους που μας έχουν ταΐσει τρελές αγελάδες, κρέας αλόγου για μοσχαράκι, ακατάλληλα κοτόπουλα, τρόφιμα με διοξίνες κ.ο.κ. οι πωλήσεις ληγμένων προϊόντων, ήταν μια ...αναμενόμενη ρύθμιση. Κι ας μιλάμε για είδη που μέχρι σήμερα ο μοναδικός τους προορισμός είναι οι σκουπιδοτενεκέδες.

Τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε από κυβερνήσεις που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο. Κάθε ρύθμιση που θα έρχεται σήμερα, αύριο, στο μέλλον, θα είναι χειρότερη από κάθε προηγούμενη. Αυτό υπαγορευει η φιλομονοπωλιακή διαχείριση της κρίσης. Αυτό απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες εξέλιξης του συστήματος. Θέματα όπως η δημόσια υγεία, η ποιότητα ζωής, η καταλληλότητα των τροφίμων που καταναλώνουμε θα μπουν στην ημερήσια διάταξη, όταν θα καταφέρουμε να απαλλαγούμε από την εξουσία τους.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

[V for Vendetta]

ΑΓΟΡΑ

Αρχισαν να «σερβίρουν» ληγμένα!

Από την πρώτη κιόλας μέρα έσπευσαν οι μεγαλοεπιχειρηματίες να θέσουν σε εφαρμογή την αγορανομική διάταξη που επιτρέπει την πώληση προϊόντων που είναι ληγμένα ή κοντά στη λήξη τους. Θέλοντας να δείξουν την αποφασιστικότητά τους να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την δυνατότητα που τους δίνεται να πουλάνε ακόμα και προϊόντα που κάτω από άλλες συνθήκες θα πετάγονταν στα σκουπίδια, έβαλαν ήδη από χτες, πρώτη μέρα εφαρμογής του μέτρου, διάφορα είδη που βρίσκονται κοντά στην ημερομηνία λήξης.

Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση ικανοποιώντας πάγιο αίτημα των μεγάλων επιχειρηματιών ομίλων να μπορούν να διακινούν διάφορα είδη ακόμα και μετά από την ημερομηνία που αναγράφεται στις συσκευασίες τους ως χρόνος μέσα στον οποίο πρέπει να έχουν καταναλωθεί, στην πραγματικότητα βάζει σε πρόσθετους κινδύνους τη δημόσια υγεία.

Σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, ο χρόνος διάθεσης των ληγμένων προϊόντων, μπορεί να υπερβαίνει την ημερομηνία λήξης που αναγράφεται στις συσκευασίες:

• Τη εβδομάδα, όταν η διατηρησιμότητα υπολογίζεται με ημερομηνία.
• Το μήνα, όταν η διατηρησιμότητα υπολογίζεται με κάποιο μήνα του έτους.
• Τους τρεις μήνες, όταν η διατηρησιμότητα υπολογίζεται με την αναγραφή μόνο του έτους.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ