Μέχρι και 48 ώρες στο χώρο δουλειάς!

[V for Vendetta]

ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΙ

Μέχρι και 48 ώρες στο χώρο δουλειάς!

Την ίδια στιγμή η προσωρινή και ελαστική εργασία δεν εξασφαλίζει την ασφαλή λειτουργία των νοσοκομείων

Οι συνθήκες και οι όροι εργασίας των εργαζομένων στα νοσοκομεία συνδέονται άμεσα με την ασφαλή λειτουργία του νοσοκομείου, με την ποιότητα των υπηρεσιών προς τους ασθενείς, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια από την κυβέρνηση να παρουσιαστούν σαν «συντεχνιακά» ζητήματα του κλάδου των υγειονομικών.

«Σκέψου ότι ένας γιατρός μπορεί να μένει για 48 ώρες συνεχόμενες μέσα στο νοσοκομείο με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και άυπνος εντελώς να μην είσαι, δεν παύεις να είσαι 48 ώρες εκτός σπιτιού, μέσα στο χώρο δουλειάς, αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις κι ας μην είναι όλες αυτές οι ώρες με ένταση», λέει στον «Ρ» η Μαρία Ρήγα, ειδικευόμενη αναισθησιολόγος στο Νοσοκομείο «Αττικόν». Επειδή δεν επαρκεί το προσωπικό και με κάποιο τρόπο πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες των ασθενών, τα ρεπό δίνονται όλο και πιο σπάνια - υπάρχουν εργαζόμενοι που παίρνουν ακόμη την άδεια του 2010 -, μπορεί μετά από εφημερία να ξαναπάνε για δουλειά ή να κάνουν διπλή εφημερία. Οι υγειονομικοί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να αντεπεξέλθουν, στη λογική ότι «ένας γιατρός, ένας νοσηλευτής όσο κουρασμένος κι αν είναι, είναι καλύτερα από το να μην είναι κανένας».

Λειτουργούμε σαν ένα σώμα

Στο χειρουργείο - όπως και σε κάθε τμήμα του νοσοκομείου - το προσωπικό λειτουργεί σαν μια ομάδα. «Μπορείς να φανταστείς μια ομάδα να αλλάζει σύνθεση ανά 5 μήνες, ανά ένα χρόνο; Αυτό δε γίνεται», υπογραμμίζει η Μ. Ρήγα σχετικά με τις ελαστικές μορφές εργασίας γιατρών και νοσηλευτών, όπως τα 5μηνα της Κοινωφελούς Εργασίας μέσω ΜΚΟ και οι επικουρικοί γιατροί. Σε όλα τα τμήματα του νοσοκομείου οι υγειονομικοί χρειάζονται χρόνο μέχρι να εξοικειωθούν με τις ανάγκες και τους χρόνους του.

«Οταν ήρθαν στο χειρουργείο καινούριοι νοσηλευτές ήθελαν κάποιους μήνες δίπλα στον πιο έμπειρο, για να μάθουν τα φάρμακα, τους χρόνους μέσα στο χειρουργείο, πότε χρειάζεται να είναι εκεί, να βοηθήσουν, τι να κάνουν. Οι καταστάσεις απαιτούν να δουλεύεις σαν ομάδα και να μη χρειάζεται εκείνη την ώρα να πεις και να λύσεις κάποια πράγματα, αλλά ο καθένας να ξέρει τι να κάνει», εξηγεί και προσθέτει: «Αντίστοιχα και στους γιατρούς. Το να έρθει αυτή τη στιγμή ένας γιατρός ή ένας νοσηλευτής για 5 μήνες ή και για ένα χρόνο, είναι δώρον άδωρον. Ενας επικουρικός γιατρός, που σε ένα χρόνο θα φύγει, δεν καλύπτει τις ανάγκες ενός τμήματος. Για παράδειγμα, οι 7 από τις 14 χειρουργικές αίθουσες στο "Αττικόν", που είναι κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού, δε θα λειτουργήσουν αν έρθουν κάποιοι επικουρικοί ή κάποιοι νοσηλευτές για 5 μήνες. Ερχονται, λήγει η σύμβασή τους, φεύγουν, δημιουργείται κενό μέχρι να έρθει άλλος - αν έρθει».

Το ίδιο ισχύει και για τους νοσηλευτές που βγάζουν μόνοι τους ή με έναν ακόμη τις βάρδιες ορισμένων τμημάτων - τη φροντίδα 30 ή 40 ασθενών - και οι υπόλοιποι είναι παιδιά που κάνουν πρακτική, μαθητεία κ.λπ. Οι τελευταίοι, όμως, είναι εκεί για να εκπαιδευτούν, δεν είναι σε θέση να προσφέρουν ουσιαστικά στη φροντίδα των ασθενών.

ΝΑΤΟΣ!ΝΑΤΟΣ!Ο.....

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ