Ένα γελαστό απόγευμα

[V for Vendetta]

Ένα γελαστό απόγευμα - 1979

Αναφορά σε μία ενδιαφέρουσα ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου που συνέπεσε χρονικά με μια άλλη, εξίσου σημαντική δημιουργία του, τον Ασυμβίβαστο με τον Παύλο Σιδηρόπουλο.

Η υπόθεση : Ο Δημήτρης Βενιέρης (Ν. Κούρκουλος) είναι ανερχόμενος πολιτικός, όμως εκβιάζεται από τους πολιτικούς του αντιπάλους για τις πράξεις του πατέρα του ως καταδότη και συνεργάτη των Γερμανών κατά την διάρκεια της Κατοχής.Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ή αλλιώς ο ''Κουτσός του Μεταξουργείου'' είναι σατανικός στον ρόλο του εκβιαστή και πρώην βασανιστή της χούντας που μετά την παύση της δικτατορίας βρήκε καταφύγιο σε παρακρατικά παραμάγαζα. Πολύ διαπεραστική και ρεαλιστική είναι η ματιά στην ερωτική σχέση του Δημήτρη και Ελένης (Μ.Λιβανού) που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Ο κύριος χώρος που διαδραματίζεται η ταινία είναι το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Ο σκηνοθέτης "παίζει" με αλλεπάλληλα flash back σε παρόν, κοντινό και μακρινό παρελθόν και συνδέει πρόσωπα και πράξεις για να δώσει ένα εντυπωσιακό όσο και δραματικό φινάλε. Το υπόλοιπο καστ επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί εξαιρετικά δυνατό, καθώς τους υποδύονται οι Χρήστος Τσάγκας (διοικητής αεροδρομίου), Μιχάλης Μόσιος (ένας εκ των τρομοκρατών- με συνεργούς τους Βασίλη Κολοβό και Λάζο Τερζά), ενώ περάσματα από την ταινία έχουν και οι Χρυσούλα Διαβάτη, Βασίλης Ανδρεόπουλος, Ελένη Φιλίνη, Ορφέας Ζάχος (Μπιλ-μπάρμαν) και Γιώργος Οικονόμου στον ενδιαφέροντα ρόλο του συνεργάτη-χαφιέ των Γερμανών στην κατοχή.

Σχόλια. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η ταινία έχει αρκετά κοινά στοιχεία με τον Ασυμβίβαστο. Ένα βαρύ απαισιόδοξο (και πολιτικά) τοπίο, μια Ελλάδα κουρασμένη που αναζητεί λύσεις, ο πρωταγωνιστής που κομίζει την ανανέωση και την ελπίδα που όμως συντρίβεται από το έντονα αρνητικό και αντίπαλο κοινωνικό κατεστημένο, σε μια συνεχή αναζήτηση της ταυτότητάς του. Οι διάλογοι συχνά ξενίζουν με την αμεσότητά τους, προσαρμοσμένοι στην πραγματικότητα των απλών ανθρώπων. Στα ίδια χνάρια βαδίζει και η μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου, με μια καταπληκτική ερμηνεία του "Ξέρω δεν θα 'ρθεις", από τη Δήμητρα Γαλάνη σε στίχους του σκηνοθέτη.

Ο δρομος που μας πληγωνει... μια ζωη(Πανεπιστημιου)

http://www.youtube.com/watch?v=VBse-nP3S-k

Στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος

Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Ξέρω δεν θα'ρθείς

για κουβέντα πάλι απόψε

πάλι με σβησμένο φως

στο δωμάτιο μοναχός.

Πόσο

σε πονάει τόσα χρόνια ο ίδιος δρόμος

αίμα, θύματα, καπνός,

δρόμος δίχως γυρισμό.

Θα κρατήσεις

σημειώσεις στο τετράδιο το γκρι

ένα ατέλειωτο βιβλίο

τίτλος: άγρια εποχή.